teg-en verminderde prljzen.
Firma H. S. CLOECK, Kleedermakers, Laat hoek Boterstraat.
ai:.x
De redactie van de „Am»terdam«che Dames-
kroniek," die toch blijken te over geeft te we-
ten wat den vrouwen toekomt en wat zij koo-
pen, heeft door de afwezigheid van een stand
waar de producten der taoaksplant gedemon-
streerd moesten worden, toch niet een etille
antipathie willen openbaren tegen't rooken
Want we kunnen niet aannemen, dat zij meent
dat er door de vrouw niet gerookt wordt;
dat niet sedert lang ook w ij na ons dagwerk,
in't uur rust tusschen het middagmaal en de
avondvergadering genieten van eene zachte
KalUston, een pnkkelende La Corona.
Jammer dat het „rechtshouden" en „door-
loopen" nog geen algemeene regels zijn bij
ons Hollandsch (dames)-publiek, al waren de
gangen tusschen de stands niet altijd even
wijd, het op kluiten stilstaan, ook vooral om
en bij de strijkjes, was hinderlijk.
Van het cabaret onder leiding van Jean
Louis Pisuisse, hoorden wij enkele num-
mers, d. w. z. wij begrepen aan de enorme i
massa menschen erom heen dat er gezongen
of gedanst werd het behoort tot het onmo-
gelijke alles waar te nemen!
Bijzonder frappeerde nog een aardige
„zilveren" molen van een firina in goud- en
zilvcr, het aardige id6e van combineeren van
huizen in lingeriSn, porcelein, kristal en bo-
vengenoemde zilverfirma om een tafel te ar-
rangceren voor een dinertje. Je zou er zoo
gast wcnschen te zijn!
Als bijzonderheid zij ten slotte een geesti-
ge rcclaineplaat vermeld van een pudding- en
geleifabriek, die van den zolder van de zaal
afhing: een mannetje, hoofdje genoeglijk
glimlachend appeltje, armen bananen en ver-
dere licliaamsdeelen navenant! Met goedkeu-
renden blik kijkt hij neer op het brouwsel zij-
ner firma.
Jammer, dat deze Damesjaarbeurs, waar
zoo ontzettend veel moeite aan besteed moet
zijn, niet wat langer kon duren.
N. J.
Plotseling kwam een tijflor uit de rimboe gen veronderstellen, dat in dien geest de uit-
j do wonilJk "ngesprongen en had in no j voer zal plaats hebben.
De commisise inzake den uitvoer heeft te
OEMENOD NIEUWS.
MlAATREOELEN INZAKE AFLEVE-
RE1N) EIN VERVOER VAN STEENEN.
In een circulaire dedt de Minister van
Lantd'bouw den burgemeesters mede, dat het
onderzoek, ingestdd op last van den direc-
teur-generaal van den arbeid, heeft doen zien
dat de vermoedelijke productie der gezamelij-
kc steenfabrieken in Nederland over de cam-
pagne 1919 zal bedragen ongeveer 1700 mil-
Iioeni steenen.
De opneming van het verlies aan ongebak-
ken steenen', tent gevolge van de abnormale
hooge waterstanden, op onze groote rivieren,
is nog niet geheel afgeloopen, maar heeft
tocht reeds geleid tot een taxtatie, die blijft
beneden vij.f pet. van de totale productie.
Het zal duidelijk zijn, zegt de Minister,
dat bij zulk een beperkt verlies de plotseling
ingetreden opdrijving der prijizen, die in den
tusschenhandel zelfs reeds tot 100 pet. van de
v66r 1 Januari van dit jaar geldende prijizen
stegen, atlerminst is gewettigd.
Wanneer de verbruikers zich dan ook zoo
veel mogelijk in het aankoopen van steenen
tiadhten te beperken, eni niet, wegens de op-
loopende maikt, trachten zich itot elken prijs
te dekken is een spoedige prijsdaling zeker
wel te verwachten.
Intusschen heeft de minister al dadelijk ge-
meend door het instellen van het verbod op
de aflevering en het vervoer van steenien te
gen de onredelijjke prijsopdrijlvimg stalling te
moeten nemen.
Het Rijkskantoor voor Steen geeft alleen
ontheffing van dit verbod, indien blijkt, dat
de verkoopcontracten tegen "redelijlke prijzen
afgesloten, en verschaft alsdan de noodi-
dezer zake Donderdagmiddag. dus eergis-
teren, een onderhoud met dr. Lovink gehad,
teneinde de belangen van den veehandel zoo-
veel als in haar vermogen is, te propageeren.
KORTE BERICHTEN.
—Tot directeur van het Fanfarekorps te
Zwaag is benoemd de heer J. Harmsen te
Hoom.
B. en W. van Zaandam hebben aan den
gemeenteraad voorgetseld voor 1920 het ver-
menigvuldigingscijfer inzake de plaatselijke
inkomstenbelasting te bepalen op 2.22. Ge-
duren de de oorlogsjaren was dit cijfer 1.91.
Gisteren werd door Prins Hendrik als
voorzitier van den Kon. Nation. Bond voor
Reddingwezen en Eerste Hulp bij Ongeluk-
ken „Het Oranje Krais" in dc ,Abdy" te
Middelburg, dte Provinciale Commissie voor
Zeelandi geinstalleerd.
RECHTSZAKEN.
ge vervoervergunnin,
>n, die kunnen worden
aangevraagd bij het Rijkskantoor voor Steen1,
pc Perponoherstraat 421, 's-Gravenhage.
Andere maatregelen zijn in voorbereiding.
Eene gunstige werfcing van het vervoerver-
bod is intusschen slechts mogelijk, wanneer
een streng toezidht op het aaniwezig zijn van
zulk een1 vergunning bij iedere lading steen
zoowel te water als te land boven de 1000
stuiks wordt doorgevoerd. Indien geen vervoer
veigunning kan worden vertoonoj is ook los-
sen van de steen uit het vervoermiddel verbo-
den.
Zonder een scherp toezicht is van1 het ver
voerverbod weinig te verwachten en daarorn
meent de Minister, wegens de groote belan
gen die door de schierpe prijsstijging der stee
nen worden bedreigd, een1 emstig beroep te
mogen doen op de medewerking der burge
meesters en1 op die van de organen welke hun
voor zulk een toezicht ten dienste staan.
Naar het den Minister voorkomt zou het
vervoerverbod het gemakkelijlkst zijn te han'd-
haven, indien de toestemming in' de gemeen-
ten tot het lossen1 van steeneni uit het vervoer
middel afhankel'ijk wordt gemaakt van het
afgeven door den vervoerder van een door het
Rijkskantoor voor Steen uitgereikte vervoer-
vergunning.
'De vervoervergunningen zouden dan ver
der moeten worden ingehouden en, bijv.
maandelijks, door de burgemeesters aan het
Rijikskantoor worden opgezonden.
DE GETEEKENDE ARMEN.
In de middeleeuwcn was het de gewoonte,
dat Israelieten, en alien, die een zoogenaamd
oneerlijk handwerk uitoefenden (de beul b.v
aan hun Weeding kenbaar waren. Echter ook
de armen, die ten laste der overheid kwamen,
droegen bepaalde kenteekenen. De vorstelijke
Luneburgsche en de Hoyasche armenverorde-
ning van 1712 bepaalde, dat de armlasigen op
de linkerzijde der borst een lap van groen la-
ken moesten dragen. Wie zonder dit ken-
merk liep, moest boete betalen. De lap laken
werd voor rekening der gemeer.te verschaft.
DE VEE-EXPORT.
In bevoegde kringen te den Haag deelde
men aan „De Veehandel" mede, dat een pu-
blicatie naar de St. Ct. is verzonden betreffen-
de een regeling van den aanstaanden vee-ex-
port. Het zou hier gel den een export zonder
consenten, dus een vrijen uitvoer naar alle
landen, die ons vee willen betrekken. De
N. U. M.-kosten zullen zich bepalen tot 1 pCt.
der waarde.
Officieel is deze mededeeling niet, voegt
het orgaan eraan toe, doch wij meenen te mo-
ONSCHULDIG VEROORDEELD.
Men zal zich herinneren. dat indertijd ten
huize van mevr. Poldi de Vriendt—Sorel aan
de N. Achtergracht te Amsterdam inbraak
met geweldpleging plaats had, een feit, waar
van, op aanwijzing van het 17-jarig dienst-
meisje van mevrouw. de machinist M. J. Wes-
sels, een recidivist, beticht werd. Deze werd
vervolgd en, mede op getuigenis van het be-
doelde meisje, door de rechtbank alhier tot
jaar gevangenisst{af veroordeeld. Later
meldde zich een zekere Van der Starre, de
vriend van het meisje, als dader aan. Wessels
ging in appfcl, Van der Starre werd door de
rechtbank op zijn beurt tot 4 jaar veroor
deeld, hetgeen vergezeld ging van een invrij-
heidstelling van Wessels, en net in zee sturen
van een vervolging wegen meineed tegen het
meisje Van Leeuwen, dat ter zake van dat feit
drie jaar kreeg.
Gisteren zou't Hof te Amsterdam het appel
van dit meineedvonnis behandelen. Zateraag
[1. is de beklaagde evenwel in het huis van
bewaring bevallen, zoodat de zaak voorloopig
een voortgang kon hebben en de dagvaar-
ing tot nader order is ingetrokken. Het Hof
deed daarna onmiddellijk uitspraak in zake
het appd van Wessels, en sprak hem
v r ij.
INGEZONDEN STUKKEN.
(Buiten veruntwoordelijkheid van de Redac
tie. De opname in deze rubriek bewijsi geens-
zins, dat de Redactie er mede instemt).
- r.
HET WITTE HUIS.
OVERJASSEH en KINDERJASSEN
ACTIE TEGEN DE INVALIDITEITSWET.
Te Heerenveen is een vergadering van werk*
gcvers en werknemers uit pl.m. 40 dorpen in
Frieslands Zuidoosthoek gehouden, om te ko«
men tot een georganiscerde actio tegen de uit*
voering en toepassing der Invaliditeitswet.
De meeste aanwezigen vertegenwoordigden
plaatselijke vereenigingen, vooral op land*
bouwgebied.
Al dadelijk bleek, dat een deel der vergade*
ring mecging met het systeem niet«plakken en
dit ondanks het besluit der vergadering
in geen geval wilde loslaten.
Verschillende sprekers, meest boeren, voer*
den het woord en critiseerden scherp de Inva*
liditeitswct, waarvan sommige artikelen zoo
onduideiyk zijn, dat ambtenaren van den
Raad van Arbeid er geen raad mee weten.
Gewezen werd op de dure verzekering door
het Rijk met kleine uitkeering, op de ge*
moedsbezwaren van bewoners der Veluwe,
waarmede de Minister rekening hield. Waar*
om dan geen rekening gehouden met de be*
zwaren der Friesche boeren en arbeiders?
Aangedrongen werd op een krachtige actie
in Friesland, om dan deze over het geheele
land uit te breiden.
Nadat nog was uitgemaakt dat zoowel niet*
plakkers als plakkers aan die actie zouden
deelnemen, werd een commissie van 7 leden
benoemd, wa'araan werd opgedragen te werken
in de richting van den Bond voor Staatspen*
sionneering, overigens kreeg zij inzake ont*
wikkeling harer actie vrij mandaat.
GEVANGENE UIT DEN TREIN
UNTVLUCHT.
Zekere A. F., die als verdacht van uitgifte
van valsche guldens van Eindhoven naar Den
Bosch werd getransporteerd, om daar ter be*
schikking te worden gesteld van den officier
van justitie, wist onderweg aan de waakzaam*
heid der marechaussees te ontsnappen.
Tusschen de stations Esch en Vught sprong
hij uit een in voile vaart zijnden sneltrein en
verdween in de nabijgelegen bosschen. Ter*
stond werd de trein tot stilstand gebracht,
doch de yluchteling was reeds uit het oog ver*
dwenen. Onmiddellijk werd de geheele omge*
ving afgezocht, doch tot heden zonder resul*
taat.
Op verzoek van den brigade*commandant
der marechaussee te Bladel was hij te Eindho*
ven gearresteerd, juist op het oogenblik, dat
hij zich met den trein uit de voeten wilde ma*
ken.
Genoemde persoon is indertijd wegens
krankzinnigheid uit den militairen dienst ont*
slagen. Men vrrmoedt evenwel, dat het een si*
mulant is. Ook wordt hij verdacht van scha*
king van een nog jeugdig meisje, eenige jaren
geleden gepleegd.
DOOR TIJGERS VERSCHEURD.
De correspondent van het Soer. Hbld. te ra«
dang schrijft:
Een ijzingwekkende geschiedenis speelde
zich te Ajer Dingin in de onderafdeeling Ala*
han»Pandjang (Pad. Bovenlanden) in het
laatst der vorige maand af.
Een ongeveer 14«jarige Maleische jongen
stond des namiddags te ongeveer 4 uur met
zijn moeder in de achtergalerij eenige huiselij*
ke bezigbeden te verrichten.
time den jongellng by den schouder te pak*
ken. De moeder deed een poging, om near
zoon te redden en wel door hem bij zijn bee*
nen vast te houden, terwjjl de tjjger zijn prooi
wilde wegsleuren.
Wat gebeurde verder?
Onverwachts kwam een tweede tfjger uit de
rimboe op de achtergalerij gesprongen, waar*
op de moeder, het nuttelooze van hare pogin*
gen inziende, luid schreeuwende de wijk nam
naar een kamer. Intusschen verwjjderden zich
beide tjjgers met medeneming van den armen
knaap.
Bjj het ochtendgloren werd het gruwelyk
geval gerapporteerd aan den wd. controleur,
den heer Coenen, die direct met eenige Inl.
ambtenaren per auto op onderzoek uittrok.
Na moeitevol speuren in het struikgewas
vond men nog eenige resten van het slachtof.
fer, welke aan den schoot der aarde werden
toevertrouwd.
De algemeene vergadering van Volkson*
derwijs wordt 11 en 12 Sept. te Leeuwarden
gehouden.
De heer E. Vogelenzang, hoofdopzichter
van „Stad en Lande van Gooiland" te Flilver*
sum is benoemd tot rentmeester der Provinci*
ale landgoederen van Noord«Holland.
zijn
Alkmaar, 27 Januari 1920,
Mijnheer de Redacteur.
Wilt ge voor onderstaande regelen een
plaatsje in Uw blad beschikbaar stellen? G-ij
aoudt mij en misschien meerderen daardoor
ten zeerate verplichten.
Het is mijn doel een enkel woord te zeggen
over den tegenwoordigen afzet onzer produc
ten of korter gezegd „de koolregeling".
Dat deze regeling deelt in de liefde van onze
tuinbouwers zal wel niemand, die zijn oor de
laatste weken te luisteren legde, beweren. In-
tegendeel. Er wordt over gemopperd en ge-
klaagd, dat het eind er van weg is.
Van het begin af aan of eigenlijk reeds
eerder werden er door een zeker deel po,gin-
gen aangewend om het dwaze en onhoudbare
van deze regeling in het licht te stellen en zoo
bet mogelijk was, het zaakje omver te werpen.
Nu, voor zoover dit visschers zijn in troebel
water, moet eerlijk erkend worden, dat bun in
de laatste dagen een praehtige gelegenheid
geboden werd. Want treurig slecht is tegen-
woordig de toestand met den afzet onzer
groenten en in ons bedrijfsleven wordt dezer
dagen menige klacht geuit. Hooge produc-
tie'kosten en dure, peperdure levensbehoeften
zijn oorzaak dat menige beurs bedenkelijk
smal begint te worden, zonder eenig uitizicht
op eventueele aanvulling hiervoor. Dit maakt,
dat ten slotte iedereen ontevreden is en zoo-
als men dat meer ziet gebeuren, dan wordt er
afgegeven op ailes en nog wat; veelal de bui-
tenkant rakende dingen en het innerlijke van
de kwaal wordt, zooal niet geheel over het
hoofd gezien, dan toch daaronder verborgen.
Bij een dergelijken stand van zaken kost
het weinig moeite om de pogingen die aange
wend worden om te redden wat nog te redden
is, te doen mislukken.
In de eerste plaats verdachtma'king van
hen, die leiding trachten te geven. Meer dan
eens kan men hooren, dat het eigenlijk een
dwaze waan is van een zeker aantal personen,
die in den crisistijd naar voren gekomen, nu
trachten door dergelijke regelingen de touw-
tjes in handen te houden, hun eigen zak te
spekken met onze, door zwaren arbeid ruur
verdiende penningen. Baantjesjagers zijn het,
die tot eigen profijt ons bij den neus trachten
te nemen en waarbij wij onze zoozeer begeerde
vrijheid geheel zullen inhoeten. Bepalingen
worden n«i gemaakt, procenten worden
willelceurig ingehouden, boeten worden toege-
past en wie weet, wat hiervan het einde zal
zijn.
Verder wordt dan met een zeker mededoo-
gen betoogt, dat de handelaars belemmerd
worden in de uitoefening van hun vak. Zij
toch kunnen tot hunne en onze sohade zich
niet vrijelij'k bewegen en zijn veelal gedoemd
tot niets doen. De handel laat zich niet dwin-
gen of aan banden leggen, zoo wordt be-
weerd. En de slotsom van dat alles is: „Vrij-
heid i geef ons toch de zoozeer gewenschte
Vrijheid I
Nu moet dadelijk toegegeven worden, dat
in deze tirade een element is, dat pakt. Ieder
onzer denkt met genoegen terug aan de da
gen van v66r 1914, toen elk zaaide en plantte,
wat hij zelf verkoos; kocht en verkocht wat
hem zelf ged dacht, kortom zijn eigen roer
afschoot en mi'kte, waar hij wilde.
Ja, dat waren gulden dagen! Men had veer
of weinig, m^pr was in ieder geval zijn eigen
heer en meester en baas in eigen huis.
Toch "zit hier juist een van onze grootsto
fouten, die wij nog maar steeds willen weg-
doezelen, wat er in dat tijdperk van v66r 1914
tot op heden is gebeurd,
Ondanks, dat alles er op wijst, dat door de
groote ontreddering, die er heeft plaats ge
had, wij dien regelmatig voouitgaanden toe-
stand van v66r den oorlog waarschijnlijk in I
de eerste jaren niet terug krijgen, willen wij
nog maar steeds doen of er niets is gebeurd
en meenen wij de schuld van het ver'keerde
loopen der dingen te moeten zoeken, ja waar-
in In onderdeelen. En dat is de grootste mis-
vatting, die er denkbaar is.
Bij den oorlog is menigeen bedrogen uit-
gekomen, maar bij den vrede nog veel meer.
Hadden we gemeend, dat bij het terugkeeren
van den vrede geheel het internationaal en
nationaal levensverkeer suocessievelijk weer
in normale banen zou terugkeeren, niets is
minder waar. Steeds grooter wordt de wan-
orde, ook na 't intreden van den zoogenaam-
den „vrede" en alles wiegelt en wankelt op
zijne grondvesten.
narde omstandigheden Dat zal wel waar zijn.
Wie kan zaken doen als een geheel jaar aan
welk ons grootste afzetgebied is, steeds is ge-
daald f
Altijd was het winstcijfer bij de afrekeniag
verre overtroffen door de daliag van de
Mark. En nu waar wij eindelijk meenden,
dan toc'h op een ruatpunt gekomen tie zijn,
loopt hij nog weer in enkele dagen terug van
6.40 tot 2.60. Wie kan bij zoo'n ontreddering
nog langer zaken doen? Neen, heusch, waar
een koopman winst ziet, daar is hij en daar
werkt hij df wij den aanvoer regelen en df wij
al minimumprijzen stellen, ik wil niet bewe
ren, dat het hem onverschillig is, maar het
punt van overweging voor hem als goed koop
man is: Zie ik winst?
Waar dit laatste is, daar is de koopman en
daar drukt hij en waar het niet is, daar moet
hij tegen wil en dank zijn handen af houden.
Dat is de geheele zaak. En nu willen wij niet
zeggen, dat er geen moeilijkheden zich voor-
doen voor den koopman als voor den verbou-
wer. Het kan voorkomen, dat een bepaalde
soort van een bepaald artikel gevraagd en
geplaatst kan worden en dat er vrees is, dat
juist datgene, op dien bepaalden tijd niet
aangevoerd wordt. Een kleine moeite zal het
dan echter ziju om in overleg met den leider
bedoeld artikel wel aan de markt te krijgen.
Zoo zijn er misschien wel en'kele dingen
meer, die wel moeite veroorzaken, maar met
eenigen goeden wil best opgelost kunnen wor
den. Van onze zijde, d w. z. van den kant van
onze organisatle van telers, behoort alles ge-
daan te worden wat den handel en het zaken
doen kan vergemakkelijken. Vandaar dan
hyt het uiterste beproefd is en er nog
dagelijks aan gewerkt wordt om onzen afzet
te verbeteren door te trachten de noodige ver-
voermaterialen te verkrijgen met de daarbij
behoorende doorvoer- en invoerbewilligiugen.
Wij leven nu eenmaal in een tijd dat een
koopman hoe 'knap ook overigens voor zijn
vak, zich zelf niet redden kan.
H ij is verstandifg, die daarop acbt geeft
en in de zoo noodige organisatie en samen-
werkinc insW
Mr. G. Vissering, de President van de Ne- working kracht zoekt.
derlandsche Bank, vergelijkt het in ziju be- Wij bedoelen dit met als zedepreekje voor
kende artikelen bij een machine, die niet onze kooplui, maar wij zeggen dit meer in
meer glad loopt, doch met het eene deel verband met de opmerkingen uit eigen kring
knarst in het zand en met een ander deel hee- als zouden wij den handel belemmeren met on-
lemaal spaak loopt. ze £egeling. Want niets is minder waar,
„Mocht men", zegt hij verder „in de wereld
eens willen begrijpen, dat men zijn eigen deel
niet beter kan doen loopen, indien men de
andere deelen nog taeer kapot slaat".
We achten, dat dit zeer juist gezien en ge
zegd is en meenen dat ook wij meer open oog
behooren te hebben voor deze brandende
kwestie. Ons dus niet te verliezen in klein-
peuterige dingen. Ons niet te isoleeren, maar
een krachtige organisatie te bevestigen. Man-
nen te kiezen, die onze belangen behartigen
en voor ons in de bres staan.
En laat ons nu met een enkel woord terug
komen op de grieven, grootere en kleinere, die
de laatste weken in onze organisatie naar vo
ren gebracht kijn.
Ik zal daarbij trachten het persoonlijke te
mijden en op den achtergrond te laten. Is er
ook maar een glimp van waarheid aan de
beschuldiging, dat het enkele vooraanstaande
personen te doen zou zijn om macht en eigen-
baat?
Meent men nu werkelijk, dat het tegen-
woordig een begeerlijke zaak is om leiding te
geven, als wij in de modder vast zitten? En
van eigenbaat te spreken, wie zal bij deze re
geling daar toch mee bedoeld zijn? Zij, die
voor een simpel daggeld 't welk door elk
werkman ongeveer verdient kan worden, de
kool bestellen?
O f misschien zij, die onder den meer en meer
gebruikelijken naam van veiliugleider (waar
van de laatste korte ei misschien juister uit-
gedrukt was door een lange!) dagelij'ks de
wrijfpaal zijn van iedereen?
Wat denkt men dat zoo'n lid van de Pro-
vinciale Commissie toch wel verdient aan de
ze regeling Ik had het haast gezegd, maar
ik vermoed, dat mijn medeleden niet al te
vriende'ijk kijken zouden naar mij, wanneer
ik zoo maar pardoes in de krant ging zetten,
wat zij daar wel van opstreken, daarorn volsta
ik met de mededeeling, dat elk helangstellend
lid aer Organisatie er inzage van kan krijgen
ten kantore van genoemde commissie.
Verder is het euvel geduid, dat 6 pet. van
de hoofdsom wordt ingehouden, welke later
onder aftrek der onvermijdelijke on'kosten zal
worden uitbetaald. Is het nu zoover gekomen,
dat deze 6 pet. niet meer vertrouwd wordt in
handen onzer betaalmeesters onder verant-
woordelijkheid der besturen? Of meent men
dat de respectieve arbeid, die verricht wordt,
niet betaald moet worden Een andermans
knecht zijn voor niemendal zal toch zeker
niemand eischen! En sedert wanneer zijn wij
zulke heilige boontjes geworden, dat wij over-
bodig 'kunnen achten alle boetestelsel Wij
kunnen ons geen organisatie denken, waar
dergelijke dingen niet zijn de eerste levens-
6en stuk de geldswaarde van hot land, het-
voorwaarden.
'Dan verder wat betreft de handel, die on
der den druk van deze regeling gebukt zou
gaan Zouden er werkelijk menschen zijn, die
dat meenen? Och, kom toch!
De handelaar verkeert evenals wij in be-
Wij hebben zelfa van stonden af aan po
gingen in het werk gesteld om met de orga
nisatie van den handel le zaken te contrac-
teeren. Toen dit niet alaagde, hebben wij ook
dit weer met het oog op de moeilijkheden
geeerbiedigd.
Neen, onze organisatie kan niet met 'klem
van redenen worden verweten, dat zij niet al
les in het werk stelde in de afgeloopen'jaren
en nu ook, om met erkenning van den handel
op zijn plaats, de zaken zoo goed mogelijk te
doen marcheeren.
Vraagt men nu mij, na al het hierboven
aangehaalde of ik met de zoogenaamde rege
ling dweep en er datgene van verwacht wat
wij uiteindelijk toch noodig hebben n.l. een
redelijke prijs voor ons product? niemand die
mij met eenige aandacht gevolgd heeft, zal
verwachten dat ik deze vraag bevestigend
zal beantwoorden. Maar wij zitten in de mi
sfire En wij moeten er doorheen en zoo goed
mogelij'k doorheen. Wij hebben hot hoofd te
bieden aan al de bezwaren, die ons bestaan
in den weg zitten. Wij zijn niet klaar met ons
product over de straat te gooien voor een
appel of een ei. Wij moeten als 't kan een
prijs hebben, zij het ook een zeer matige. Een
loonende prijs te bedingen voor een product,
hetwelk met hooge kosten is gekweekt, lijkt
mij toch een heel matige eisch, en alle eerlijke
middelen die ons daarvoor ten dienste staan,
mogen en moeten wij gebruiken.
Van de zijde der leiding onzer organisatie
mag worden gezegd, dat niets onbeproefd zal
blijven om te bereiken, wat te bereiken is,
Wij mochten met klem van redenen een aan-
slag doen op het crediet, dat Nederland voor
Duitschland beschikbaar stelt, doch of dit
zoo spoedig gereed komt, dat wij voor onze
stapelproducten er van kunnen profiteeren,
is ook mij niet bekend; wel dit, dat mocht
het vroeg genoeg gereed zijn onze kansen,
daarbij onder te komen tamelijk groot zijn.
Verder is heden weer een deputatie naar
Berlijn om daar met de autoriteiten van ge-
dachten te wisselen om te komen tot een
overeenkomst; misschien wordt aanstonds de
medewerking gevraagd voor ingrijpender din
gen dan tot heden. In ieder geval willen wij
hopen, dat de zaak ten slotte nog gedeeltelijk
in orde komt.
Maar waar wij voor alles op willen wijzen
is dit: laten wij geen dwaze dingen doen door
de splijtzwam onder ons te laten voortwoe'ke-
ren, maar laten wij door eendrachtige samen-
werking in organisatie onze kracht zoeken.
Zijn er grieven tegen zaken of personen,
dat zij naar voreh worden gebracht en op
ordelijke wijze behandeld. Maar laten wij niet
onszelve verkleinen door allerlei nietigheden,
want dat brengt ons af van de groote lijn
want juist die moeten wij behouden, want het
staat te vreezen, dat wij el'kander, ook in d'e
toekomst, hard noodig zullen hebben.
Met beleefden dank voor de opname.
P. SLOT APzn.,
Voorritter der Provinciale commi«ii«.
