DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd twee en twintigste Jaargang
1920
ZATERDAG
7 FEBRUARI.
o. 32
Het verzet tegen de
Invaliditeitswet.
DH nmnfflCT Sesttat ulf A bladen.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
Abonneraentsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar 2.franco door
het geheele Rijk 2.50.
Afzonderlijke en bewijsnnmmers 5 cents.
Prijs der gewone Advertentien.
Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON,
Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Telelnr. Uedactle 33.
i
Er zullen weinig sociale wetten tot stand
gekomen zijn, die een zoo algemeen en reeds
min of meer georganiseerd verzet hebben uit-
gelokt dan de op 3 December van het vorige
jaar in werking gctredeen Invaliditeitswet.
De Radcn van Arbeid kunnen daarvan mee-
spreken. Zij staan voor de bijna bovenmen-
schelijke taak om niet alleen door het treffen
van administratieve maatregelen een goede
uitvoering der wet mogelijk te maken, maar
ook om het zich steeds weer in verschillende
vorm'en openbarende verzet den kop in te
drukken en de openlijk tot verzet aanmanen-
den tot rede te brcngen.
Dit is een uiterst zware taak, vooral omdat
de rijksambtenaren, met de uitvoering der wet
belast, zelf heel gocd weten, dat deze nog
maar een eerste stap in de goede richting is,
dat de wet vele fouten heeft, die niemana zal
"kunnen ontkennen en dat zij door haar onpo-
pulaire verplichtingen waaronder vooma-
melijk het zegeltjes plakken zelf voor een
groot deel aanleiding der steeds sterker wor-
dende oppositie is geworden.
De tegcnstar.ders van de thans in werking
getreden Invaliditeitswet bestrijden deze op
verschillende gronden.
Er komt verzet van de voorstanders van
Staatspensionneering, van de geloovigcn,
wier godsdienstige overtuiging hen elke ver-
zekcring uit den booze doen achten, van de
gemakkelijken, die het zegeltjes plakken een te
omslachtigen en tijdroovenaen arbeid vin-
den en last not least van de werkgevers, die
deze nieuwe belasting op hun bedrijf als een
directe aanslag op hun portemonnaie voelcn.
Het kan niet andcrs dan erkend worden, dat
de wet slechts een eerste stap in de goede
richting is.
De in deze wet gestelde grenzen zullen nog
heel wat verruimd moeten worden, eer
van een doeltreffende uitwerking sprake kan
zijn.
De Invaliditeitswet alleen voorziet niet in
de behocfte van den verzekerde. De Invalidi-
teitsrente wordt nog onder te zware bepalin
gen vtrkregen en is onvoldoende om in de
Tevcnsbehoeftcn van den tot werken onbe-
kwaam gewordene te voorzien.
De weduwenrente wordt eerst bij invalidi-
tcit of op den 60-jarigen leeftijd van de
belanghebbende uitgekeerd en wie dus vroeg
weduwe wordt. moet tot haar zestigste jaar
in eigen onderhoud voorzien, alvorens recht
op een zeer karige uitkeering te kunnen doen
gelden.
De weduwen- en weezenrente kan te za-
men nooit hooger zijn dan de rente die de
man zou hebben gekregen als hii invalide
zou zijn en wat ae ouderdomsuitkeering op
65-jarigen leeftijd betreft, behoeft hier niet na-
der te worden aangetoond dat het bedrag
dier uitkeering nog zoo gering is, dat er door
deze wet van een onbezorgden ouden dag
der eerste rentetrekkers nog geen sprake kan
zijn.
Naast het weinige wat deze wet nog in
werkelijkheid den verzekerde biedt, heeft zij
het nadefel van het eischen van noodeloozen
administratieven arbeid der niet belangheb
bende werkgevers.
De groote grief zit in het zegeltjesplkken,
voor a lie arbeiders, in de administratieve ver-
plichting die in elk bedrijf tot noodeloozen
hrbeid en oponthoud leidt en daardoor ook
het sterkste verzet uitgelokt heeft.
Hier waren de moeilijkheden eenvoudig
door i icico-overdracht te ontgaan gewecst en
wij bedoelen dan het overdragen van de risi
co aan instellingen, die door haar gemengde
samenstelling het voile vertrouwen der arbei
ders kunnen genietene.
Dc uitvoering der wet is te omslachtig en
dit kon voorkemen zijn door, zooals ook in
het voomemen van den minister heeft gele-
gen, de mogeliikheid in de wet vast te leggen,
dat de risico kan worden ovcrgedragen aan
onderlinge organisaties van werkgevers, die
aan bepaalde eischcn voldoen.
De bij Koninklijk Besluit vastgestelde ei
schen, waaraan de organisaties moesten vol
doen, hebben de risico-overdracht tot dus-
vcrre onmogelijk gemaakt, ook al doordat de
verplichting gesteld is, oudere arbeiders in
de verzekering op te nemen tegen een te ge-
ringe premie, zonder dat de organisaties in
de gclegenheid gesteld worden van de rijks-
bijdrage te profiteeren, welke thans in ver-
band met het te verwachten tekort volgens de
wetsbepalingen slechts aan de Rijksverzeke-
rinesbank kan uitgekeerd worden.
Thans kan geen enkele onderneming de
risico van den Staat ovemcmen, is de moge-
lijkheid uitgesloten dat elke werkgever per
1000 uitgekeerd loon een bepaalde jaarlijk
sche premie bij de organisatie stort en daar
door aan de eischen aus niet voldaan heefi:
en van het tijdroovexide zegeltjes plakken he-
vrijd wordt
Het is met het oog op de gebreken die
deze wet aankleven, niet te vcrwonderen, dat
zij in vele streken van ons land op groot ver
zet stuit en dat reeds cen krachtige beweging
geconstateerd kan worden, die althans de
risico-overdracht aan bestaande of daartoe in
het leven te roepen instellingen mogelijk wil
maken.
Het is evenmin te verwonderen, dat er on-
tevredenheid tot uiting komt in de kringen
zoowel van de werkgevers, die hun bedrijf
aanmerkelijk belast zien, als van de arbeiders,
die dc uitkeering onvoldoende achten en van
de velen die niet onder de wettelijke bepalin
gen vallen en wier inkomen toch van dien
aard is, dat zij evenmin als de arbeiders een
kostbare particuliere verzekering kunnen
sluiten en dus een zorgvollcn ouden dag te-
gemoet gaan.
Het verzet tegen deze wet komt thans niet
meer alleen van particulieren. het komt van
erkende en goed bekend staande vakorganisa-
ties, van groepen belanghebbenden, die geza-
menlijk tot verzet besluiten.
Er worden vergaderingen van afdeelingen
en vcreenigingeh gehouden, waarin het be
sluit genomen wordt de door de wet opge-
lcgde verplichtingen niet na te komen
zijn provincies waar men comite's met
afdeelingen opricht, met het uitsluitend doel
om zich aan het zegeltjesplakken te onttrek-
ken.
om zich aan
Er zijn predikanten, die openlijk tot verzet
aansporen en brochures verspreiden, waarin
belanghebbenden tot wetsontduiking worden
aangczet, brochures, die reeds talrijke opla-
gen achter den rug hebben, waaruit wel
blijkt, hoe graag zij gekocht en gelczen wor
den.
De voorzitter van den Raad van Arbeid te
Goes heeft zoovele rentckaarten terugge-
stuurd gekregen, dat hij het noodig geacht
heeft belanghebbenden er nog eens nadrukke-
lijk op te wijzen, dat wetsontduiking, justiti-
eelc vcrvolging en straffen ten gevolge zal
hebben.
In tal van provincies heeft het verzet tegen
de Invaliditeitswet bedcnkelijke vormen aan-
genomen.
Te Heerenveen is dezer dagen een vergade-
ring gehouden, waarin een cornite van verzet
benoeind werd, dat in verschillende plaatsen
bijeenkomsten zal organiseercn, om ook daar
comity's op te richten.
Er zijn dorpen waar, mfet of zonder goed-
keuring der belanghebbende arbeiders. geen
enkele boer zegeltjes plakt en onder die boc-
ren zijn reeds zoo vele leden van de Friesche
Maatschappij van Landbouw, dat de voorzit
ter dier Maatschappij, die een voorstander
van wetsverbetering door actie langs den ge-
oorloofden wcg is, met aftreden gedreigd
heeft.
Het verzet tegen deze wet groeit met den
dag-
En het is begrijpelijk, dat het groeit, gezicn
de zware verplichtingen die deze wet aan tal
van Staatsburgers oplegt, den administratie
ven romslomp, welke zij met zich medebrengt
en dc absoluut onvoldoende uitkeering welke
zij den meest belanghebbenden der arbeiders
bij invaliditeit en ouderdom waarborgt.
Maar mag dit een reden zijn zich tegen het
ten uitvocr leggen der wettelijke bepalingen
te verzetten, mag dit een reden zijn, de wet te
ontduiken en anderen tot opzettelijke over-
treding aan te sporen?
De wet is er.
Deugt zij niet, dan moet zij verbeterd wor
den, is zij te omslachtig, dan moet vereen-
voudiging worden aangebracht en de ver-
gemakkelijking der risico-overdracht langs
wettelijken weg is ook een groote stap in de
goede richting.
Is de uitkeering te gering, dan moet propa
ganda voor een meer doeltreffende uitkeering
gemaakt worden, zijn de grenzen waarbinnen
verzekering mogelijk is te eng, dan moet er
op worden aangestuurd deze grenzen te ver-
ruimen, zijn er andere in de practijk hinder-
lijk gebleken bepalingen, dan moeten deze uit
den weg geruimd worden.
Maar men bedenke v66r alles, dat deze
wet niet tot stand is gekomen met de voorop-
gezette bedoeling den Nederlandschen werk
gevers onaangenaam te zijn, maar dat de
inwerkingtreding der wet het gevolg is van
den wensch onzer regeering en volksverte-
genwoordiging om staatshulp voor de inva
lide arbeiders en door ouderdom tot werken
ongeschikten mogelijk te maken.
Deze wet heeft de zeer mooie strekking
diegenen te ondersteunen, die door lichaams-
gebreken niet meer in staat zijn in hun eigp
onderhoud t$ voorzien en daarom kan niet
anders gezegd worden dan dat de arbeiders
in alle bedrijven slechts reden tot dankbaar-
heid voor het tot stand komen van wetten als
deze kunnen hebben.
Er zijn nog van die kortzichtige arbeiders,
die hun cigen belang voorbij zien, er zijn er
nog die bij den itrijd tegen de Invaliditeits-
tandi zijde van dan weigerachtigea
werkgever staan.
Zij zien over het hoofd, dat deze wet uit
sluitend dc bedoeling heeft hun den strijd des
levens gemakkelijker te maken en dat hun be
lang niet gelegen is in het onmogeliik maken
maar in het verbe^ui van deze wettelijke
bepalingen.
En wat de thans openlijk in verzet komen-
de werkgevers betreft nog een andere opmer-
kiflg.
Er is in de laatste jaren veel over revolutie
gesproken en het voornemen van revolution-
naire groepen om deze maatschappij door
een in haar oogen betere te vervangen, is
door alien die niet tot de sociaal-democra-
tische of daarvan links staande partijen be-
hoorden, in de krachtigste bewoordingen af-
gekeurd.
Nog dezer dagen hooren wij de debatten
over de burgerwacht geven er in vele ge-
meenten aanleidmg toe door liberalen en
voornamelijk door de rechtsche groepen ver-
kondigen, dat het misdadig moet geacht wor
den langs anderen dan wettelijk geoorloofden
weg tot veranderde staatsinstellmgen te ko
men, dat de thans bestaande op de meest
democratische wijze tot stand gekomen wet
ten gehoorzaamd dienen te worden en dat het
in het algemeen ten hoogste misdadig is de
thans bestaande staatsinstellingen willekeu-
rig te ondermijnen.
Orde en gezag moest er zijn, de partijver-
houding in ons parlement was een getrouwe
afspiegeling van de krachtsverhoudmg der
partijen in den lande, onze wetten waren de
vruchten van een democratisch kiesstelsel en
van een zich algemeen aanpassen aan de
veranderde tijdsomstandigheden.
Begeerde het Nederlandsche volk de wet
ten en besluiten van deze regeering en dit
parlement niet, welnu het kan langs volko-
men ordelijken' en geoorloofden weg een an
dere regeering en een ander parlement in het
leven roepen.
Revolutie was niet noodig, omdat men hier
te lande langs volkomen wettelijken weg kon
verkrijgen wat in andere staten niet mogelijk
bleek.
De wetten zijn de pilaren waarop het
staatsgebouw steunt en revolutie beteekent de
ineenstorting van dit staatsgebouw door ge-
welddadige omverwerping dezer pilaren.
Maar zijn dan ook zij niet revolutiionnair
die thans een dezer pilaren opzettelijk* onder-
mijrien, die weigeren zich te onderwerpen
aan een op normale wijze tot stand gekomen
wet, aan de vrucht van het overleg tusschen
onze regeering en de door het volk langs den
weg der evenredige vertegenwoordiging ge-
kozen parlementsleden?
De revolutionnairen mogen in het groot
willeni verrichten, wat de ontduikers van de
Invaliditeitswet in het klein doen, in wezen
blijven beide handelingen gelijk en berusten
zij uitsluitend op den onwil om zich aan de
huidige staatsvoorschriften te onderwerpen.
En dan is het teekenend, dat er onder de
wetsontduikers thans ral van zoogenaamde
goede vaderlanders gevonden worden, van
mannen, die in de revolutiedagen het luidste
geroepen hebben om bescherming van onze
grondwettelijke rechten en nakoming van be
staande wettelijke verplichtingen.
Wij deden reeds uitkou en hoe het een pre-
dikant van zeer christelijken huize is, die in
Zeeland de ontduikmg der wettelijke voor-
schriften propageert en Zeeland is niet de
eenige provincie waar de kerkelijken tot re-
volutionnaire daden zijn ovcrgegaan.
In Friesland strijden anti-revolutionnairen
schouder aan schouder met liberalen, sociaal-
democraten en vrije socialisten, en hier en
daar zijn hoodden en onderwijzers van Chris-
telijke scholen de voormannen in de propa
ganda tot het zich onttrekken aan wettelijk
voorgeschreven verplichtingen.
Zou het dan werkelijk waar zijn, dat er
ten slotte voor velen geen verschil van poli-
tiek meer is, fcoodra de portemonnaie in het
gedrang komt?
Er kan niet genoeg op gewezen worden
hoe dom en gevaarlijk het is op den ingesla-
gen weg voort te gaan wanneer men althans
niet de opzettelijke bedoeling heeft om mede
te werken tot de revolutie die men tot dus-
verre zoo krachtig heeft veroordeeld.
Het is de plicht van ieder goed Nederlan-
der de wet te eerbiedigen, het is zijn recht te
trachten die wet te verbetcren en de demo
cratische wijze waarop wij geregeerd worden
maakt die verbeteringen fangs volkomen ge
oorloofden weg mogelijk.
Wie opzettelijk de wet ook de Invalidi
teitswet overtreedt of zich aan haar ver
plichtingen onttrekt, is een misdadiger, die
cen strenge straf niet moet ontgan en men
mag zich er over verwonderen, dat de regee
ring tot dusverre zoo slap is opgetreden en
d en gesch
lijcfzaam toeziet, terwijl in'woord en geschrift
ontduiking harer voorschriften gepropageerd
wordt.
Hier meet ten spoedigste en ten krachtigste
worden ingegrepen, wil men de thans ontsta-
ne beweging niet zien uitgroeien tot een ge
organiseerd verzet tegen elke wettelijke rege-
ling die een bepaald deel der burgerij met
welgevallig is..
hier is een revolutionnaire actie, die zoo
spoedig mogelijk den kop moet worden inge-
drukt, wil men niet te laat tot de overtuiging
komen, dat het vuurtje, waarvan men thans
de vonken laat aanblazen, een niet te stuiten
vlammenzee zal worden, die tenslotte ons ge
heele staatsgebouw zal aantasten en vernieti-
gen.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Bijzonder nieuws is er in de' uitleverings-
kwestie niet.
De Duitsche regeering blijkt minder dan
ooit tot toegeven geneigd en de pers uit zich
in de krachtigste protesten tegen de tirannie
der Entente. v
Het zal van de onderhandelingen van den
Rijkskanselier met de leiders der verschillende
partijen afhangen of het parlement bijeen zal
komen.
Malndagavond vergadert de commissie
van buitenlandsche zaken.
Daar de ministers eensgezind zijn en hun
aftreden geen wijziging in de volksmeening
zou brengen,.is net niet te verwehten, dat het
spoedig tot een kabinetscrisis zal komen.
De Berlijnsche gemeenteraad heeft ook te
gen den eisch der Entente geprotesteerd.
Vele Franschen, die zich nog in de hoofd-
stad bevinden, achtten het geraden te ver-
trekken.
Talrijke Franschen veTlieten Berlijn en po
litic in burgerkleeding bewaakt de groote ho
tels.
Het was te verwachten, dat deze eisch der
Entente niet alleen den volkenhaat, weer zou
opwekken, maar ook een groot deel van het
volk weer naar de oude glorie terug zou doen
verlangen.
„Draagt de ijzercn kruizen", schrijft de
Deutsche Zeitung, cn het blad eischt dit als
een stom protest tegen den eisch der Entente
en in het trctsche bewuetzijn, dat Duitsch-
land, in honderd; n vcldslagen overwinnaar is
gebleven.
Overal openbaart zich den onwil om aan
de eischen der geallieerden nog langer te
voldoen.
De officiercn van de rijksweerbaarhcid, die
toegevoegd waren aan de vredescommissie
voor de iuchtvaart, hebbin verklaard het
hunner onwaardig te achten om de controle-
commissie der entente bij haar bezoeken aan
Duitsche fabrieken nog verder te vergczellen,
omdat de entente de uitlcvcring hunner mak-
kers eischt.
Bij de Fransche bladen zijn er ook vele die
door de laatste daad der Entente weer in den
orlogsroes gekomen zijn.
Zoo schrijft b.v. de Rappel: „Tot een op-
recht republikeinsch Duitschland zou het
mogelijk zijn geweest op redelijke wijze te
praten." Jegens een „pangermanistisch
„Boch"-dom, waar de carmagnole door-
priemd wordt door den punthelm, past
slechts de degen op de keel of een trap tegen
het uiterste."
Herve schrijft in de Victoire: Het plan om
van Duitschland de uitlevering van de voor-
naamste schuldigen te eischcn moge verleide-
lijk zijn, vooruitziende politici hadden het
niettemin moeten verwerpen. Men heeft er
zich te Versailles niet genoeg rekenschap van
gegeven dat het de Duitsche regeering moreel
onmogelijk is, om hen. die worden opge-
eischt, uit te leveren. Gelooft men dat Noske,
Hindenburg en Ludendorff zal uiileveren?
Noske is een man die vastberaden en krachtig
zijn land tracht te redden uit den afgrond,
waarin de al-Duitschers het hebben gestort.
Hij biedt den bolsjewiki in Duitschland het
hoofd met een encrgie die men in Rusland
Kerensky zou hebben toegewenscht. Natuur-
lijk steunt hij op alle Duitsche pa^riotten en
vooral op de militaire kaste, die ten minste
voldoenae politiek en vadcrlandslievend be-
sef heeft om dezen socialist-patriot te steu-
nen. Het zou verstandig zijn de zaak niet te
ver door te drijven. Als eenige doeltreffende
straf voor niet uitlevering beveelt Herve aan,
de bezetting van den linker Rijnoever enkele
jaren te verlengen.
Zou er werkelijk achter het stellen van de
zen onmogelijk in te willigen eisch de bedoe
ling zitten een reden te vinden onj den linker
Rijnoever blijvend te bezetten?
Vele Fransche bladen slaan nog 'n anderen
toon aan en veroordeelen den eisch der En
tente.
Het Engelsche blad „de Westminster Ga
zette" zcgt, dat dc eisch alleen afgedwongen
kan worden door een militaire daad van
ovcrweldigenden aard.
Het blad bepleit het verkrijgen van de ge-
wenschte rechtspraak op een wijze, die aan
den wensch naar een aaad van werkelijke
rechtvaardigheid tegemoet komt, en dat zal
misschien kunnen geschieden door de instel-
ling van een onzijdige rechtbank, waarin
vooraanstaande rechtsgeleerden uit de onzij-
de Entente nog een afzonderlijke lijst van be-
klaagdei) voor Bulgrije en Turkije publicee-
ren. Op deze lijst zullen o. a. de koning van
Bulgarije, minister-president Radoslawof en
een groot aantal Bulgaarsche en Turksche
militairen voorkomen.
Het preces-Erzberger-Helffcrich is wee*
voortgezet. Tot nu toe zonder tot in teres-
sante verwikkelingen te leiden.
BUITENLAND.
dige landen recht spreken over de beklaagden
met toestemming van Duitschland zoowel als
van de cntente-mogendheden
Er schijnen werkelijk nog meer uitleve-
ringslijsten te wachtoi te zijn. Volgens een
bericht uit Weenen aan „de Mittagposf zal
DE UITLEVERING.
Reuter verneemt dat geen verdere stappen
zullen worden gedaan inzake het verzoek om
uitlevering der .,oorlogsmisdadigers" alvo-
.rtns overleg is gepleegd met de vertegenwoor-
digers der geallieerden te Berlijn.
Betreffende de uitlevering van den ex-Kei-
zer is eeni nieuwe nota opgemaakt die echter
pas1 na de volgende bijeenkomsit der eerste
ministers die over tien dagen in Londen zal
piaats hebben;.
Met betreksking tot de verklaring van Sir
Auckland Geddes, in zaike de uitlevering van
den ex-keizer, verneemt Reuter, dat een defi-
nitief plan is gevormd om van Holland t«
eischen den ex-keizer naar een Nederlandsch
ciland over te brengen, indien Holland modit
biijven weigeren hem uit te leveren. Hoewel
een zoodanig voorstel als altematief in over-
weging gegeven moge zij®, zijn n6ch de ge
allieerden in't algemeen, abch een der betrok-
ken regeerimgen tot een beslissing gekomen.
Een verdere nota aan Holland is opge-
steld, doch deze zal niet worden overhandigd
voor de eerstvolgende bijeenkomst der eerste
ministers van de geallieerden heeft piaats ge
vonden. Deze zal waarschijnlijk binnen tien
dagen worden belegd.
In een hoofdartikel schrijft de Daily
News", dat de weigering van Nederland ora
den keizer uit te leveren, zeer gegrond is.Hiet
was de juiste houding die het best kon w or
den aangenomen' en waarvoor de geallieer
den Nederland dankbaar moesten zijn, „Io
piaats hiervan beweren zij, dat zij hun ver
zoek in een tweede nota staande houdenwij
weigeren evenwel te gelooven, dat deze nota
ook een bedreiging zal bevatten. Holland is
een neuitraal land dat op zijin niet te betwijfe-
len rechten staat en het lastig te vallen zou
een zeer onvriendelijike daad1 zijn. Wanneer.
zelfs eeni schijn van bedreiging zou worden
gebruikt", zegt het blad, „zou dit, ten minste
in Eingeland, een protest ontketenen waarovtr
de regeering en hare raadgevers zich zouden
verwonderen".
DE BRAND IN DE NORM'AALlSCHOOL
TE NIJVEL.
Omfrent den noodlottigen brand in de nor-
maalschoo! voor jongens, te Nijvel, in den
nacht van Dinsdag op Woensdag wordt nog
vermeld dat de brand door onbekende
oorzaak is ontstaan beneden in het hoofdge-
bouw. Dit gebouw«bestaat uit twee yerdiepin-
gen waar de slaapkamers gelegen zijn, bene-
vens dte linnenkamer en de kamer van den
surveillant. 'De school telde ongeveer 125
leerlingen, die alien in diepen slaap waren
teen de brand ontdekt wred. De vlammen
hadden toen reeds de kamer van den surveil
lant bereikt, die brandtwonden over het gehee
le lichaam kreeg. ;De'positie der leerlingen
was te vreeselijker omdat volgens het regie-
men t de deuren' der slaapkamers gesloten wa
ren en; de surveillant de sleutels meegenomen
had naar zijn kamer. In de verwarring dachit
men er niet aan die sleutels te gaan zoeken.
De eerste redders slaagden er in den suveil-
lant uit Zijn kamer te halen. die vervolgens
in allerhaast naar het ziekenhuis werd ge-
bracht, waar hij den volgendien morgen over-
leed.
!De leerlingen sloegen de ruiten van hun
kamers stuk en trachitte® aan de vlammen te
ontkomen door zich langs de goten naar be
neden te laten glijdieni en door hum lakens aan
elkaar te binden. Ten slotte kwamen redder*
met ladders aansnellen, doch eeni vijiftal leer
lingen kwam in de vlammen om. Vijftien jon-
ens, die uit de ramen gesprongen waren. en
randwonden aan het gezicht en de h an den
hadden gekregen, werdcn maar het ziekenhui*
vervoerd.
GEVEDERDE HELDEN.
Veel is er in de laatste maanden in de En-
tentelanden gehuldigd. Behalve de verdien-
sten van personen zijn ook die van steden, ala
geheel beschouwd erkend door de verleening
van het oorlogskruis. Wij behoeven slechts te
herinneren aan de dccoratie van de IJser-ste-
den door president PoincarA
Thans zijn de Franschen tot het „inzicht"
gekomen dat er ook nog enkele categorien
van dieren zijn, die veel tot de overwinningen
der Geallieerde legcrs hebben bijgedragen en
die men dreigt te vergeten. Naast de Roode-
Kruishonden waarvan wel eens sprake ge
weest is, behooren daartoe ook de postduiven.
Ook onder deze gevederde militairen vindt
men zoo nu en dan een „as" evenals onder de
menschelijke vliegers. De Fransche regeering
heeft thans deze verdiensten erkend door aan
eenige postduiven de „Oorlogsring" toe tt
kennen, een aequivalen voor bet oorlog*krui*
in i
Dirocteur: 0. H. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.