DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Honderd twee en twintigste Jaargang 1920 ZATERDAG 7 FEBRUARI. o. 32 Het verzet tegen de Invaliditeitswet. DH nmnfflCT Sesttat ulf A bladen. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonneraentsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar 2.franco door het geheele Rijk 2.50. Afzonderlijke en bewijsnnmmers 5 cents. Prijs der gewone Advertentien. Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Telefoonnummer 3. Telelnr. Uedactle 33. i Er zullen weinig sociale wetten tot stand gekomen zijn, die een zoo algemeen en reeds min of meer georganiseerd verzet hebben uit- gelokt dan de op 3 December van het vorige jaar in werking gctredeen Invaliditeitswet. De Radcn van Arbeid kunnen daarvan mee- spreken. Zij staan voor de bijna bovenmen- schelijke taak om niet alleen door het treffen van administratieve maatregelen een goede uitvoering der wet mogelijk te maken, maar ook om het zich steeds weer in verschillende vorm'en openbarende verzet den kop in te drukken en de openlijk tot verzet aanmanen- den tot rede te brcngen. Dit is een uiterst zware taak, vooral omdat de rijksambtenaren, met de uitvoering der wet belast, zelf heel gocd weten, dat deze nog maar een eerste stap in de goede richting is, dat de wet vele fouten heeft, die niemana zal "kunnen ontkennen en dat zij door haar onpo- pulaire verplichtingen waaronder vooma- melijk het zegeltjes plakken zelf voor een groot deel aanleiding der steeds sterker wor- dende oppositie is geworden. De tegcnstar.ders van de thans in werking getreden Invaliditeitswet bestrijden deze op verschillende gronden. Er komt verzet van de voorstanders van Staatspensionneering, van de geloovigcn, wier godsdienstige overtuiging hen elke ver- zekcring uit den booze doen achten, van de gemakkelijken, die het zegeltjes plakken een te omslachtigen en tijdroovenaen arbeid vin- den en last not least van de werkgevers, die deze nieuwe belasting op hun bedrijf als een directe aanslag op hun portemonnaie voelcn. Het kan niet andcrs dan erkend worden, dat de wet slechts een eerste stap in de goede richting is. De in deze wet gestelde grenzen zullen nog heel wat verruimd moeten worden, eer van een doeltreffende uitwerking sprake kan zijn. De Invaliditeitswet alleen voorziet niet in de behocfte van den verzekerde. De Invalidi- teitsrente wordt nog onder te zware bepalin gen vtrkregen en is onvoldoende om in de Tevcnsbehoeftcn van den tot werken onbe- kwaam gewordene te voorzien. De weduwenrente wordt eerst bij invalidi- tcit of op den 60-jarigen leeftijd van de belanghebbende uitgekeerd en wie dus vroeg weduwe wordt. moet tot haar zestigste jaar in eigen onderhoud voorzien, alvorens recht op een zeer karige uitkeering te kunnen doen gelden. De weduwen- en weezenrente kan te za- men nooit hooger zijn dan de rente die de man zou hebben gekregen als hii invalide zou zijn en wat ae ouderdomsuitkeering op 65-jarigen leeftijd betreft, behoeft hier niet na- der te worden aangetoond dat het bedrag dier uitkeering nog zoo gering is, dat er door deze wet van een onbezorgden ouden dag der eerste rentetrekkers nog geen sprake kan zijn. Naast het weinige wat deze wet nog in werkelijkheid den verzekerde biedt, heeft zij het nadefel van het eischen van noodeloozen administratieven arbeid der niet belangheb bende werkgevers. De groote grief zit in het zegeltjesplkken, voor a lie arbeiders, in de administratieve ver- plichting die in elk bedrijf tot noodeloozen hrbeid en oponthoud leidt en daardoor ook het sterkste verzet uitgelokt heeft. Hier waren de moeilijkheden eenvoudig door i icico-overdracht te ontgaan gewecst en wij bedoelen dan het overdragen van de risi co aan instellingen, die door haar gemengde samenstelling het voile vertrouwen der arbei ders kunnen genietene. Dc uitvoering der wet is te omslachtig en dit kon voorkemen zijn door, zooals ook in het voomemen van den minister heeft gele- gen, de mogeliikheid in de wet vast te leggen, dat de risico kan worden ovcrgedragen aan onderlinge organisaties van werkgevers, die aan bepaalde eischcn voldoen. De bij Koninklijk Besluit vastgestelde ei schen, waaraan de organisaties moesten vol doen, hebben de risico-overdracht tot dus- vcrre onmogelijk gemaakt, ook al doordat de verplichting gesteld is, oudere arbeiders in de verzekering op te nemen tegen een te ge- ringe premie, zonder dat de organisaties in de gclegenheid gesteld worden van de rijks- bijdrage te profiteeren, welke thans in ver- band met het te verwachten tekort volgens de wetsbepalingen slechts aan de Rijksverzeke- rinesbank kan uitgekeerd worden. Thans kan geen enkele onderneming de risico van den Staat ovemcmen, is de moge- lijkheid uitgesloten dat elke werkgever per 1000 uitgekeerd loon een bepaalde jaarlijk sche premie bij de organisatie stort en daar door aan de eischen aus niet voldaan heefi: en van het tijdroovexide zegeltjes plakken he- vrijd wordt Het is met het oog op de gebreken die deze wet aankleven, niet te vcrwonderen, dat zij in vele streken van ons land op groot ver zet stuit en dat reeds cen krachtige beweging geconstateerd kan worden, die althans de risico-overdracht aan bestaande of daartoe in het leven te roepen instellingen mogelijk wil maken. Het is evenmin te verwonderen, dat er on- tevredenheid tot uiting komt in de kringen zoowel van de werkgevers, die hun bedrijf aanmerkelijk belast zien, als van de arbeiders, die dc uitkeering onvoldoende achten en van de velen die niet onder de wettelijke bepalin gen vallen en wier inkomen toch van dien aard is, dat zij evenmin als de arbeiders een kostbare particuliere verzekering kunnen sluiten en dus een zorgvollcn ouden dag te- gemoet gaan. Het verzet tegen deze wet komt thans niet meer alleen van particulieren. het komt van erkende en goed bekend staande vakorganisa- ties, van groepen belanghebbenden, die geza- menlijk tot verzet besluiten. Er worden vergaderingen van afdeelingen en vcreenigingeh gehouden, waarin het be sluit genomen wordt de door de wet opge- lcgde verplichtingen niet na te komen zijn provincies waar men comite's met afdeelingen opricht, met het uitsluitend doel om zich aan het zegeltjesplakken te onttrek- ken. om zich aan Er zijn predikanten, die openlijk tot verzet aansporen en brochures verspreiden, waarin belanghebbenden tot wetsontduiking worden aangczet, brochures, die reeds talrijke opla- gen achter den rug hebben, waaruit wel blijkt, hoe graag zij gekocht en gelczen wor den. De voorzitter van den Raad van Arbeid te Goes heeft zoovele rentckaarten terugge- stuurd gekregen, dat hij het noodig geacht heeft belanghebbenden er nog eens nadrukke- lijk op te wijzen, dat wetsontduiking, justiti- eelc vcrvolging en straffen ten gevolge zal hebben. In tal van provincies heeft het verzet tegen de Invaliditeitswet bedcnkelijke vormen aan- genomen. Te Heerenveen is dezer dagen een vergade- ring gehouden, waarin een cornite van verzet benoeind werd, dat in verschillende plaatsen bijeenkomsten zal organiseercn, om ook daar comity's op te richten. Er zijn dorpen waar, mfet of zonder goed- keuring der belanghebbende arbeiders. geen enkele boer zegeltjes plakt en onder die boc- ren zijn reeds zoo vele leden van de Friesche Maatschappij van Landbouw, dat de voorzit ter dier Maatschappij, die een voorstander van wetsverbetering door actie langs den ge- oorloofden wcg is, met aftreden gedreigd heeft. Het verzet tegen deze wet groeit met den dag- En het is begrijpelijk, dat het groeit, gezicn de zware verplichtingen die deze wet aan tal van Staatsburgers oplegt, den administratie ven romslomp, welke zij met zich medebrengt en dc absoluut onvoldoende uitkeering welke zij den meest belanghebbenden der arbeiders bij invaliditeit en ouderdom waarborgt. Maar mag dit een reden zijn zich tegen het ten uitvocr leggen der wettelijke bepalingen te verzetten, mag dit een reden zijn, de wet te ontduiken en anderen tot opzettelijke over- treding aan te sporen? De wet is er. Deugt zij niet, dan moet zij verbeterd wor den, is zij te omslachtig, dan moet vereen- voudiging worden aangebracht en de ver- gemakkelijking der risico-overdracht langs wettelijken weg is ook een groote stap in de goede richting. Is de uitkeering te gering, dan moet propa ganda voor een meer doeltreffende uitkeering gemaakt worden, zijn de grenzen waarbinnen verzekering mogelijk is te eng, dan moet er op worden aangestuurd deze grenzen te ver- ruimen, zijn er andere in de practijk hinder- lijk gebleken bepalingen, dan moeten deze uit den weg geruimd worden. Maar men bedenke v66r alles, dat deze wet niet tot stand is gekomen met de voorop- gezette bedoeling den Nederlandschen werk gevers onaangenaam te zijn, maar dat de inwerkingtreding der wet het gevolg is van den wensch onzer regeering en volksverte- genwoordiging om staatshulp voor de inva lide arbeiders en door ouderdom tot werken ongeschikten mogelijk te maken. Deze wet heeft de zeer mooie strekking diegenen te ondersteunen, die door lichaams- gebreken niet meer in staat zijn in hun eigp onderhoud t$ voorzien en daarom kan niet anders gezegd worden dan dat de arbeiders in alle bedrijven slechts reden tot dankbaar- heid voor het tot stand komen van wetten als deze kunnen hebben. Er zijn nog van die kortzichtige arbeiders, die hun cigen belang voorbij zien, er zijn er nog die bij den itrijd tegen de Invaliditeits- tandi zijde van dan weigerachtigea werkgever staan. Zij zien over het hoofd, dat deze wet uit sluitend dc bedoeling heeft hun den strijd des levens gemakkelijker te maken en dat hun be lang niet gelegen is in het onmogeliik maken maar in het verbe^ui van deze wettelijke bepalingen. En wat de thans openlijk in verzet komen- de werkgevers betreft nog een andere opmer- kiflg. Er is in de laatste jaren veel over revolutie gesproken en het voornemen van revolution- naire groepen om deze maatschappij door een in haar oogen betere te vervangen, is door alien die niet tot de sociaal-democra- tische of daarvan links staande partijen be- hoorden, in de krachtigste bewoordingen af- gekeurd. Nog dezer dagen hooren wij de debatten over de burgerwacht geven er in vele ge- meenten aanleidmg toe door liberalen en voornamelijk door de rechtsche groepen ver- kondigen, dat het misdadig moet geacht wor den langs anderen dan wettelijk geoorloofden weg tot veranderde staatsinstellmgen te ko men, dat de thans bestaande op de meest democratische wijze tot stand gekomen wet ten gehoorzaamd dienen te worden en dat het in het algemeen ten hoogste misdadig is de thans bestaande staatsinstellingen willekeu- rig te ondermijnen. Orde en gezag moest er zijn, de partijver- houding in ons parlement was een getrouwe afspiegeling van de krachtsverhoudmg der partijen in den lande, onze wetten waren de vruchten van een democratisch kiesstelsel en van een zich algemeen aanpassen aan de veranderde tijdsomstandigheden. Begeerde het Nederlandsche volk de wet ten en besluiten van deze regeering en dit parlement niet, welnu het kan langs volko- men ordelijken' en geoorloofden weg een an dere regeering en een ander parlement in het leven roepen. Revolutie was niet noodig, omdat men hier te lande langs volkomen wettelijken weg kon verkrijgen wat in andere staten niet mogelijk bleek. De wetten zijn de pilaren waarop het staatsgebouw steunt en revolutie beteekent de ineenstorting van dit staatsgebouw door ge- welddadige omverwerping dezer pilaren. Maar zijn dan ook zij niet revolutiionnair die thans een dezer pilaren opzettelijk* onder- mijrien, die weigeren zich te onderwerpen aan een op normale wijze tot stand gekomen wet, aan de vrucht van het overleg tusschen onze regeering en de door het volk langs den weg der evenredige vertegenwoordiging ge- kozen parlementsleden? De revolutionnairen mogen in het groot willeni verrichten, wat de ontduikers van de Invaliditeitswet in het klein doen, in wezen blijven beide handelingen gelijk en berusten zij uitsluitend op den onwil om zich aan de huidige staatsvoorschriften te onderwerpen. En dan is het teekenend, dat er onder de wetsontduikers thans ral van zoogenaamde goede vaderlanders gevonden worden, van mannen, die in de revolutiedagen het luidste geroepen hebben om bescherming van onze grondwettelijke rechten en nakoming van be staande wettelijke verplichtingen. Wij deden reeds uitkou en hoe het een pre- dikant van zeer christelijken huize is, die in Zeeland de ontduikmg der wettelijke voor- schriften propageert en Zeeland is niet de eenige provincie waar de kerkelijken tot re- volutionnaire daden zijn ovcrgegaan. In Friesland strijden anti-revolutionnairen schouder aan schouder met liberalen, sociaal- democraten en vrije socialisten, en hier en daar zijn hoodden en onderwijzers van Chris- telijke scholen de voormannen in de propa ganda tot het zich onttrekken aan wettelijk voorgeschreven verplichtingen. Zou het dan werkelijk waar zijn, dat er ten slotte voor velen geen verschil van poli- tiek meer is, fcoodra de portemonnaie in het gedrang komt? Er kan niet genoeg op gewezen worden hoe dom en gevaarlijk het is op den ingesla- gen weg voort te gaan wanneer men althans niet de opzettelijke bedoeling heeft om mede te werken tot de revolutie die men tot dus- verre zoo krachtig heeft veroordeeld. Het is de plicht van ieder goed Nederlan- der de wet te eerbiedigen, het is zijn recht te trachten die wet te verbetcren en de demo cratische wijze waarop wij geregeerd worden maakt die verbeteringen fangs volkomen ge oorloofden weg mogelijk. Wie opzettelijk de wet ook de Invalidi teitswet overtreedt of zich aan haar ver plichtingen onttrekt, is een misdadiger, die cen strenge straf niet moet ontgan en men mag zich er over verwonderen, dat de regee ring tot dusverre zoo slap is opgetreden en d en gesch lijcfzaam toeziet, terwijl in'woord en geschrift ontduiking harer voorschriften gepropageerd wordt. Hier meet ten spoedigste en ten krachtigste worden ingegrepen, wil men de thans ontsta- ne beweging niet zien uitgroeien tot een ge organiseerd verzet tegen elke wettelijke rege- ling die een bepaald deel der burgerij met welgevallig is.. hier is een revolutionnaire actie, die zoo spoedig mogelijk den kop moet worden inge- drukt, wil men niet te laat tot de overtuiging komen, dat het vuurtje, waarvan men thans de vonken laat aanblazen, een niet te stuiten vlammenzee zal worden, die tenslotte ons ge heele staatsgebouw zal aantasten en vernieti- gen. BUITENLANDSCH OVERZICHT. Bijzonder nieuws is er in de' uitleverings- kwestie niet. De Duitsche regeering blijkt minder dan ooit tot toegeven geneigd en de pers uit zich in de krachtigste protesten tegen de tirannie der Entente. v Het zal van de onderhandelingen van den Rijkskanselier met de leiders der verschillende partijen afhangen of het parlement bijeen zal komen. Malndagavond vergadert de commissie van buitenlandsche zaken. Daar de ministers eensgezind zijn en hun aftreden geen wijziging in de volksmeening zou brengen,.is net niet te verwehten, dat het spoedig tot een kabinetscrisis zal komen. De Berlijnsche gemeenteraad heeft ook te gen den eisch der Entente geprotesteerd. Vele Franschen, die zich nog in de hoofd- stad bevinden, achtten het geraden te ver- trekken. Talrijke Franschen veTlieten Berlijn en po litic in burgerkleeding bewaakt de groote ho tels. Het was te verwachten, dat deze eisch der Entente niet alleen den volkenhaat, weer zou opwekken, maar ook een groot deel van het volk weer naar de oude glorie terug zou doen verlangen. „Draagt de ijzercn kruizen", schrijft de Deutsche Zeitung, cn het blad eischt dit als een stom protest tegen den eisch der Entente en in het trctsche bewuetzijn, dat Duitsch- land, in honderd; n vcldslagen overwinnaar is gebleven. Overal openbaart zich den onwil om aan de eischen der geallieerden nog langer te voldoen. De officiercn van de rijksweerbaarhcid, die toegevoegd waren aan de vredescommissie voor de iuchtvaart, hebbin verklaard het hunner onwaardig te achten om de controle- commissie der entente bij haar bezoeken aan Duitsche fabrieken nog verder te vergczellen, omdat de entente de uitlcvcring hunner mak- kers eischt. Bij de Fransche bladen zijn er ook vele die door de laatste daad der Entente weer in den orlogsroes gekomen zijn. Zoo schrijft b.v. de Rappel: „Tot een op- recht republikeinsch Duitschland zou het mogelijk zijn geweest op redelijke wijze te praten." Jegens een „pangermanistisch „Boch"-dom, waar de carmagnole door- priemd wordt door den punthelm, past slechts de degen op de keel of een trap tegen het uiterste." Herve schrijft in de Victoire: Het plan om van Duitschland de uitlevering van de voor- naamste schuldigen te eischcn moge verleide- lijk zijn, vooruitziende politici hadden het niettemin moeten verwerpen. Men heeft er zich te Versailles niet genoeg rekenschap van gegeven dat het de Duitsche regeering moreel onmogelijk is, om hen. die worden opge- eischt, uit te leveren. Gelooft men dat Noske, Hindenburg en Ludendorff zal uiileveren? Noske is een man die vastberaden en krachtig zijn land tracht te redden uit den afgrond, waarin de al-Duitschers het hebben gestort. Hij biedt den bolsjewiki in Duitschland het hoofd met een encrgie die men in Rusland Kerensky zou hebben toegewenscht. Natuur- lijk steunt hij op alle Duitsche pa^riotten en vooral op de militaire kaste, die ten minste voldoenae politiek en vadcrlandslievend be- sef heeft om dezen socialist-patriot te steu- nen. Het zou verstandig zijn de zaak niet te ver door te drijven. Als eenige doeltreffende straf voor niet uitlevering beveelt Herve aan, de bezetting van den linker Rijnoever enkele jaren te verlengen. Zou er werkelijk achter het stellen van de zen onmogelijk in te willigen eisch de bedoe ling zitten een reden te vinden onj den linker Rijnoever blijvend te bezetten? Vele Fransche bladen slaan nog 'n anderen toon aan en veroordeelen den eisch der En tente. Het Engelsche blad „de Westminster Ga zette" zcgt, dat dc eisch alleen afgedwongen kan worden door een militaire daad van ovcrweldigenden aard. Het blad bepleit het verkrijgen van de ge- wenschte rechtspraak op een wijze, die aan den wensch naar een aaad van werkelijke rechtvaardigheid tegemoet komt, en dat zal misschien kunnen geschieden door de instel- ling van een onzijdige rechtbank, waarin vooraanstaande rechtsgeleerden uit de onzij- de Entente nog een afzonderlijke lijst van be- klaagdei) voor Bulgrije en Turkije publicee- ren. Op deze lijst zullen o. a. de koning van Bulgarije, minister-president Radoslawof en een groot aantal Bulgaarsche en Turksche militairen voorkomen. Het preces-Erzberger-Helffcrich is wee* voortgezet. Tot nu toe zonder tot in teres- sante verwikkelingen te leiden. BUITENLAND. dige landen recht spreken over de beklaagden met toestemming van Duitschland zoowel als van de cntente-mogendheden Er schijnen werkelijk nog meer uitleve- ringslijsten te wachtoi te zijn. Volgens een bericht uit Weenen aan „de Mittagposf zal DE UITLEVERING. Reuter verneemt dat geen verdere stappen zullen worden gedaan inzake het verzoek om uitlevering der .,oorlogsmisdadigers" alvo- .rtns overleg is gepleegd met de vertegenwoor- digers der geallieerden te Berlijn. Betreffende de uitlevering van den ex-Kei- zer is eeni nieuwe nota opgemaakt die echter pas1 na de volgende bijeenkomsit der eerste ministers die over tien dagen in Londen zal piaats hebben;. Met betreksking tot de verklaring van Sir Auckland Geddes, in zaike de uitlevering van den ex-keizer, verneemt Reuter, dat een defi- nitief plan is gevormd om van Holland t« eischen den ex-keizer naar een Nederlandsch ciland over te brengen, indien Holland modit biijven weigeren hem uit te leveren. Hoewel een zoodanig voorstel als altematief in over- weging gegeven moge zij®, zijn n6ch de ge allieerden in't algemeen, abch een der betrok- ken regeerimgen tot een beslissing gekomen. Een verdere nota aan Holland is opge- steld, doch deze zal niet worden overhandigd voor de eerstvolgende bijeenkomst der eerste ministers van de geallieerden heeft piaats ge vonden. Deze zal waarschijnlijk binnen tien dagen worden belegd. In een hoofdartikel schrijft de Daily News", dat de weigering van Nederland ora den keizer uit te leveren, zeer gegrond is.Hiet was de juiste houding die het best kon w or den aangenomen' en waarvoor de geallieer den Nederland dankbaar moesten zijn, „Io piaats hiervan beweren zij, dat zij hun ver zoek in een tweede nota staande houdenwij weigeren evenwel te gelooven, dat deze nota ook een bedreiging zal bevatten. Holland is een neuitraal land dat op zijin niet te betwijfe- len rechten staat en het lastig te vallen zou een zeer onvriendelijike daad1 zijn. Wanneer. zelfs eeni schijn van bedreiging zou worden gebruikt", zegt het blad, „zou dit, ten minste in Eingeland, een protest ontketenen waarovtr de regeering en hare raadgevers zich zouden verwonderen". DE BRAND IN DE NORM'AALlSCHOOL TE NIJVEL. Omfrent den noodlottigen brand in de nor- maalschoo! voor jongens, te Nijvel, in den nacht van Dinsdag op Woensdag wordt nog vermeld dat de brand door onbekende oorzaak is ontstaan beneden in het hoofdge- bouw. Dit gebouw«bestaat uit twee yerdiepin- gen waar de slaapkamers gelegen zijn, bene- vens dte linnenkamer en de kamer van den surveillant. 'De school telde ongeveer 125 leerlingen, die alien in diepen slaap waren teen de brand ontdekt wred. De vlammen hadden toen reeds de kamer van den surveil lant bereikt, die brandtwonden over het gehee le lichaam kreeg. ;De'positie der leerlingen was te vreeselijker omdat volgens het regie- men t de deuren' der slaapkamers gesloten wa ren en; de surveillant de sleutels meegenomen had naar zijn kamer. In de verwarring dachit men er niet aan die sleutels te gaan zoeken. De eerste redders slaagden er in den suveil- lant uit Zijn kamer te halen. die vervolgens in allerhaast naar het ziekenhuis werd ge- bracht, waar hij den volgendien morgen over- leed. !De leerlingen sloegen de ruiten van hun kamers stuk en trachitte® aan de vlammen te ontkomen door zich langs de goten naar be neden te laten glijdieni en door hum lakens aan elkaar te binden. Ten slotte kwamen redder* met ladders aansnellen, doch eeni vijiftal leer lingen kwam in de vlammen om. Vijftien jon- ens, die uit de ramen gesprongen waren. en randwonden aan het gezicht en de h an den hadden gekregen, werdcn maar het ziekenhui* vervoerd. GEVEDERDE HELDEN. Veel is er in de laatste maanden in de En- tentelanden gehuldigd. Behalve de verdien- sten van personen zijn ook die van steden, ala geheel beschouwd erkend door de verleening van het oorlogskruis. Wij behoeven slechts te herinneren aan de dccoratie van de IJser-ste- den door president PoincarA Thans zijn de Franschen tot het „inzicht" gekomen dat er ook nog enkele categorien van dieren zijn, die veel tot de overwinningen der Geallieerde legcrs hebben bijgedragen en die men dreigt te vergeten. Naast de Roode- Kruishonden waarvan wel eens sprake ge weest is, behooren daartoe ook de postduiven. Ook onder deze gevederde militairen vindt men zoo nu en dan een „as" evenals onder de menschelijke vliegers. De Fransche regeering heeft thans deze verdiensten erkend door aan eenige postduiven de „Oorlogsring" toe tt kennen, een aequivalen voor bet oorlog*krui* in i Dirocteur: 0. H. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1920 | | pagina 1