m
te
m
a
m
m
m
m
a
a
a
a
a
m
s
m
a
m
a
a
m
m
a
m
m
m
a
m
m
m
1
w
m.
si a i a a
Anga-
eeu Huis
B
IS
M
E
D
S
M
Of
M
ft
de Boerenpiaats
ei. van der Veen,
y
Q j
J. van dar Veen,
1.
Oplossfng
3T-3I I.
27 36 of 15:24
2
42—37
2.
15 :24 of 27 30
3.
32—27
3.
22 :42
4.
44—40
4.
23 :32
3.
38 7
8.
12: 1
6.
47 38
6.
36 :47
7.
38—32
7.
47 :29
8.
34 3 1
Goede oplcwsingen onvingen wij van de
heeren: W. Blokdijk, P Dekker, D. Gerling
te Alkmaar; Jb. Toepoel te Sint Pancras;
H E. Lantinga te Bellingwolde.
Van No. 584 nog een goede oploasing van
A. Schrooder te Heiloo.
UIT DE PARTIJ,
De heer J. de Haas vesfigt de aandacht op
voorgekomen tusschen de heeren Springer
de Jong:
^Zwart: 3, 4, 7, 9, 11, 14, 16, 19, 20, 26,
frit: 18, 22, 23, 28, 35, 36, 37, 38, 43, 45,
48, 49.
Zwarts laatste zet is geweest 1520, met
de bedoeling door 9—13 winst te behalen.
Zwart komt nu echter in't nadeel door:
1. 18—13 1. 29 27 A
2. 13 15 met nadeel igen stand voor
zwart, want schijf 34 dreigt verlo-
ren te gaan.
Slaat zwart 9 27, dan volgt:
2 28—22 2. 19 17 (2 slaan)
3. 38—33 3. 29 38
4 43 1. Bijzonder mooi!
UIT DE COMPETITIE.
De tweede onmoeting tusschcn D O. S. en
D. I. O. in de hoofdklasse is Zaterdag ge-
speeld 1 partij moet beslist worden. D. I. O.
heeft nu 10 p. D. O. S. 8.
Aan 't eerste bord: BordewijkSpringer
raakte de laatste cen schijf achter. Na aen
44en zet van wit stond de partij aldus
jami prrarie brtalto, dan nrrt m half fair
invalids zijn en dan een uitkewring per week
gelijk aan een da®Loon f Ik denk geen enkele
en dit omdat elk geaond d'enkendl meneeh be-
grijpt dat zoo'n cask geen levenavatbaarheid
heeft.
Zwart: 13/19.
Wit: 24, 25. 28, 30, 35, 36 38, 42.
Zwart speelde nu 18—23. Wit was ge-
Iwongen te sluiten door 38—32, waaraa
twart eerst 2329 speelde en daarna door
.420 en 1318 schijf 25 op 21 bracht en
net 16 47 dam sloeg en remise maakte.
Ter oplossmg van deae week:
PROBLEEM 586
van P. KLEUTE Jrden Haag.
(Eerste publicatie, speciaal afgestaan
voor onze rubriek).
i
j 1.1
'li
i 1
INGEZONDEN STUKKEN.
Buiten verantwoordelijkheid van de Redac-
e. De opname in deze rubriek bewijst geens-
ns, dat de Redactie er mede instemt).
Alkmaar, 14 Febr. 1920.
Mijnheer de ReaucteurJ
lu de „AHanaarscne Co man t" van 7 Febru
ari 1W2U worm aoor den neer J. V. onder net
nootd „bociale Verzenenng gesproken over
de invaliditeitswet en de ungevaitenverzeke-
rtng en daarotj komen ook enaete opmet'Kiu-
gen voor naar aanietding van net door mtj oe-
uanaetue op aen aoor ue Vereentgtng van
uud-teernugen van de Kijksianaoouwwinter-
scnool te butagen georgantseeraen cursui5 ta
verzoek U heteeia uuj ter neantwooratug van
dte opmerkutgen eenige plaatsruimte te wtiten
atstaan.
Altereerst zegt de heer J. V., dat mijn rede
een vreemden ktjk op het particulier tniuatiei
inzake de UngevaitenVerzekering hij land- en
tutnhouw geeit, want dat utt net door mtj ge-
zegae duiueltjk bitjkt, dat dat particulier ini
tiatief pas giug werken toen er een wetsont-
werp was mgeaiend. Ik geei dit onomwonden
toe, maar stel dan onmiddellijk daarop de
vraag: Wat bewijst dit met hetrekking tot
bet meer of minder weuschelijke van'de uitvoe
ring der landbouw-ongevallenverzekering
door de eigen organisaties der land- en tuin-
bouwers
Ik weet niet of de beer J. V. de toestanden
ten platteu iande 15 a 20 "jaar geleden kent.
i oen ter tijde en ten decle ook nu nog
bestond er eene geheel andere verbouding
tusschen weikgever en arbeider in bet iand-
en tumbouwbedrijf dan in de industiie. Beide
groepeu van personen stonden daar dicbter
bij eikaar dan eldei;s, gevoelden en zorgden
meer voor elkaars nooden en behoeften. Daar-
mede wii ik niet zeggen, dat er steeds voldoen
de m die -nooden en beboeften werd voorzien,
maar wel, dat er in genoemde bedrijven van
weersziiden minder gevraagd werd naar eene
ongevallenverzekering dan bij de Industrie,
den handel, enz. De tijd was daar nog niet
rijp, vooral ook niet in dien /i a, dat daar zon-
der groote bezwaren een Staatsorgaan met
ambtenaren gedrongeu werd usscben de ver-
houding werkgever-arbeider. En toen men met
een ontwerp-Landbouwongevallenwet kwam,
waardoor zoodanig Staatsorgaan wel als wig
in die verhouding zou worden ingedreven,
bebben de tuin- en landbouwers in grooten ge-
tale gezegd: wij zuilen ons allerminst tegen
eene regeling van de ongevallenverzekering
verzetten, integendeel wij erkennen het wen-
schelijke daarvan, maar wij achten het nood-
zakelijk, dat die regeling door de eigen orga-
nen der werkgevers wordt uitgevoerd. En men
heeft dit niet alleen met woorden, maar ook
met daden gepropageerd en het bewijs gele-
verd, dat die eigen organen de ongevallenver
zekering even goed, maar met minder noode-
looze uitgaven, kunnen uitvoeren dan een
Staatsorgaan. Nu zou men kunnen zeggen,
dat deze daad geschied is louter en alleen uit
vrees voor erger, maar dan wijs ik er op, dat
thans sedert de eerste indiening van een wets-
ontwerp inzake de landbouwongevallenverze-
kering ongeyeer 15 jaren verloopen zijn en
dat in die niet bepaald korte periode het aan-
tal verzekerde land- en tuinbouwers voortdu-
rend in niet geringe mate is toegenomen. (l)
Die toeneming moet zeer zeker niet alleen wor
den toegeschreven aan steeds voortlevende
vrees voor bet wetsontwerp van 1905, maar
voor een groot deel ook aan het tot ontwikke-
ling komende besef, dat door de bedrijven in
de geldelijke gevolgen van bedrijfsongevallen
op afdoende wijze moet worden voorzien. Dit
volgt ook uit het feit, dat de Land- en Tuin-
bouw-Onderlingen het begrip „bedrijfs-onge-
val en wat daarmede gelijk gesteld moet wor
den" steeds verder bebben uitgebreid en in
heel veel gevallen eene uitkeering geven, waar
het wetsontwerp-1905 af de Industrieele On-
gevallenwet-1901 dat niet voorschrijven. Om
enkele gevallen te noemen. Er komen ver-
schillende bedrijfsziekten voor, die in hunne
uitwerking gelijk gesteld moeten worden met
bedrijfs-ongevalleu. De Land- en Tuinbouw-
Onderlingen hebben die gelijkstelling prac-
tisch doorgevoerd door het vaststellen van een
lijst van bedrijfsziekten, welke den arbeider,
die daardoor getroffen wordt. recht geven op
eene schadeloosstelling, geheel op dezelfde ba
sis als ware het een bedrijfsongeval.
(l) Hierbij denk ikniet alleen aan de
Land- en Tumbouw-Onderlinge, maar ook
aan andere organisaties, die .zich op hetzelfde
gebisd bewegen.
Door de Ongevallenwet-1901 worden onge
vallen, welke den arbeidere overkomen op weg
van huis naar het wertt en omgeae;rd als re-
gel met als bedrijfsongeval beschouwd. In
net bij de l weede Kamer der Staten-ueneraal
aanhangig gemaakte wetsontwerp tot wijzi-
ging der Ungevallenwet-1901 wordt voorge-
steid dergelijKe ongevallen voortaan als regel
wel als bedrjjlsongevallen te beschouwen. L>e
Land- en 1 uinhouw^lnderimgen nu hebben
zicb, zoodra zij de weuschelijkneid daarvan in
de practijk ondervonden, d.i. enkele jaren ge
leden, op dit standpunt geplaatst. ik raak
hiermede aan een der groote voordeelen van
de uitvoering eener sociale verzexering door
de werkgevers zelven en wil daarom nog lets
over dit punt zeggen. Het is reeds herhaalde-
lijk gebleken, dat weiteiijke hepaimgen op dit
gebied (Ongevallenwet-1901, Ooriogszeeon-
gevallenwet-1915 en Zeeongevallenwet-1919)
tot onhillijkheden aanleidihg geven. Wctswij-
ziging komt nu eenmaai niet spoedig tot stand
met net gevolg, dat zoodanige tot onbillijzhe-
den aameidmg gevende hepalingen jaren
lang gehandnaafd blijven. Vimft de uitvoe
ring eener sociale maatregel echter plaats
door de organisaties der werkgevers zed, dan
bestaat er gelegenheid onhillijkheden zoo
spoedig mogelijk op te heffen. De praktijk fen
van de Land- en iuinbouw-Onderungen, fen
van de Risico-Bank fen van Zee-Kisico is daar
om dit te bewijzen.
De heer J. V. en ik zijn het blijkbaar roe-
rend eens, dat wettelijke voorschrnten drin-
gend noodig zijn, omdat alleen daardoor zij,
die niet vrijwilug willen medewerken, gedwon
gen kunnen -worden. Maar de heer J. V.
orengt cen ander argument naar voren voor
wettenjke maatregelen, dat ik met kan onder-
schrijven. Hij zegt n.l. dat alleen langs dien
weg aan een aroeider een rectit op eene uit
keering kan worden verleend. Ik meen daar-
tegenover er op te mogen wijzen, dat zoowel
oij de 1 umhouw-underimge als hij de Centra-
le Landhouw-Underlinge eene bepaling in
het bedrijtsongevallen-Keglemeut voorkomt
van volgeuden innoud
„(5.) Alle personen, aan wie ingevolge de
hepalingen van dit Keglement verzorgmg ol
scnadeioosstelling worut toegezegd, ontieenen
aan deze toezeggmg ongeacnt ol zij door
toepassmg van artntel 135J van het B. W.
vooral verklaard hebben van het te hunnen
benoeve gemaakte heding te willen georuik
maken en benoudens het bepaalde in net vol-
gende lid een recht op deze verzorgmg of
scnadeioosstelling en op de toepassmg der
daarop betrekkmg heboende bepaungeu."
De neer J. V. komt voorts op tegen mijn be-
toog dat de schaderegeling kan worden over-
geiaten aan de organisaties der werkgevers,
die de geheeie kosten der ongevallenverzeke
ring moeten betalen. Hij trekt niet in twijfel
dat deze regeling bij de Land- en Tuinbouw-
Onderlmgen in een periode van 10 jaar niet
tot moeilijkheden aanleiding heeft gegeven,
maar zegt toch, dat het de vraag is ol de ar-
heiders daarmede tevreden gesteld zuilen zijn
en dat ieder gaarne mede spreekt over de be-
hartiging van zijn eigen belang.
Ik zou deze uitlatingen van den beer J. V.
voorkomend geval voor schadeloosstelling wii-
er eenvoudig om ging de werkgevers geheel
vrij te laten in het bepalen wat zij in ieder
voorkomend geval voor schaleoosstelling wil
len geven. Maar de toestand thans en ook de
toestand, dien wij wenschen, is geheel anders.
Voorop staat het recht van den arbeider om
onder bepaalde omstandigheden aanspraak te
kunnen maken op bepaalde uitkeeringen. De
vaststelling der uitkeeringen geschiedt door
de organisatie der werkgevers, die alle kosten
moeten opbrengen. Maar ieder werknemer, die
meent, dat hij niet de hem toekomende uitkee
ring ontvangt, kan in beroep gaan bij eene
Commissie van Sdieidi (Raad van Be
roep), besfaande uit werkgevers en werkne-
mers en wier uitspraken bindend zijn voor de
risico-dragende organisatie.
De arbeiders zijn dus niet eenvoudi; >ver-
geleverd aan de willekeur der werkg ,»;rs en
hebben ook de gelegenheid voor hui.
gen op te komen. En de werkgevers nc.: a it
voor hunne beslissingen steeds beroep open-
staat bij eene Commissie van Scheidslieden,
die tot geheel zelfstandig oordeelen en Ver-
nietigen van de beslissingen der Plaatselijke
Ongevallen Commissie bevoegd is.
Daarbij komt nog het volgende voor hen,
die op het standpunt staan, dat de werkgevers
naar de laagst mogelijke kosten zuilen streven
(wat door de hierboven aangehaalde gevallen
van vrijwillige uitbreiding der verzekering
duidelijk blijkt niet het geval te zijn). De kos
ten verbonden aan zittingen van de Commis
sie van Scheidslieden, waarbij ook vergoeding
voor loonderving wordt gegeven, komen ge
heel ten laste van de Landbouw- of Tuinbouw-
Onderlinge en waar de kosten van iedere zit-
ting nog al hoog zijn, heeft de organisatie der
werkgevers er ook uit dien hoofde belang bij
zoo min mogelijk beslissingen te nemen, die
redelijker wijze voor beroep geschikt zijn.
Onder bovenstaande voorwaarden heeft het.
m.i. geen bezwaar de Plaatselijke Ongevallen-
Commissies en de Besturen der Onderlinge
organisaties uitsluitend uit werkgevers te la
ten bestaan, terwijl dan het groote voordeel
ook voor den arbeider bereikt wordt, dat zoo
veel spoediger beslissingen genomen worden,
omdat de kans op allerlei principieele, politie-
ke en wat voor andere debatten afgesloten
wordt. En ik herhaal, dit kan zonder be
zwaar geschieden, omdat de rechten der arbei
ders en door de voorschriften omtrent de uit
keeringen en door het beroepsrecht gewaar-
borgd zijn. Tenslotte nog dit bewijs. De Ver-
eeniging „Zee-Risico", eene organisatie van
werkgevers in het zeevaart- en zeevisscherijbe-
drijf heeft voor vrij wel onze geheeie vloot de
uitvoering der Zeeongevallenwet (vroeger
Oorlogszeeongevallenwet), de schaderegeling
daarbij inbegrepen, in handen en ondanks dat
(dit ondanks in Uw gedachtengang Mijnheer
J. V.) bestaat er, ook in de kringen der werk-
nemers, tevredenheid over de wijze, waarop de
Wet wordt uitgevoerd.
U dank zeggend voor de plaatsruimte,
mijnheer de redacteur, teeken ik,
Hoogachtend,
Uw dw.
V. R. IJ. CROESEN
Amsterdam, 12 Februari 1920.
Geachte Redactie
Het stuk „Bolsjewisme" van Dr van Gheel
Gildemeester, overgenomen uit de ,,'s-Gra-
venhaagsche Kerkbode" trof mij, en we h cr-
om, dat men voor de zooveelste keer Bolsje-
wisme en Militairitme vereenzelvigt. Immeri
we zeggen toch niet van de gruweTen, die
de Duitschers bedreven hebben in Belgit,
Frankrijk, op zee, en waarvoor de Entente
thans negenhonderd vooraanstaande Duit
schers wenscht uitgeleverd te zien: dit is
„monarchisme", als was de monarchie het
stelsel waaronder die gruwelen bedreven wer-
den.
Wat Riga te zien gaf, is zuiver militairis
me, dat in zich zelf gruwelijk is, en aan
welks vrucliten men altijd den boom kennen
kan.
Rusland wordt militair belegerd, is dus
gedwongen zich militair te verdedigen.
Dat het daarbij den burgers, die never met
het Entente-kapitalisme heulen, dan hun
krachten te wijden aan den socialistischen op-
bouw van hun vaderlande kwalijk vergaat, is
dunkt mij onvermijdelijk; zoo gaat het overal.
Men leze alleen maar de gruwelen, welke
door de contra-revolutionnairen of Cristen-
monarchisten. in Boedapest gepleegd worden.
Deze gaan alle .,Bols]ewistische gruwelen
ver te boven, en deze gniwelen zijn geen jaar
oud, z.ooals die van Riga, die m. i., gezien
het lang verleden, we! wat sceptisch kunnen
worden beschouwd. Vooral achter het spe
ciaal vervolgen der Christenen dient mijns
inziens wel een stevig vraagteeken te worden
geplaatst.
De hoofdredacteur van de „Daily Herald",
heden vertoevende in Rusland, schrijft o. a.,
dat alle kerken open zijn en er een gestadig
uit- en inloopen is, dat n i e m a n d om zijn
godsdienst vervolgd wordt noch vcrvolgd is.
dat het huwelijk cr in eere gehouden wordt
en Rusland. wat strengheid van zeden be-
treft, aan andere landen ten voorbeeld gesteld
kan worden (zie N Rott. Q. van Dinsdag-
avond 10 Febr. jl.).
De invloedrijke hoofdredacteur van de
^.Nation" schrijft: „De zedelijke atmosfeer in
Rusland is van puriteinsche strengheid. Het
bolsjewistische Rusland leeft voor den arbeid
en de kultuur van den geest. De houding van
het publiek op straat is onberispelijk
geen politie, geen dronkenschap, geen vroo-
lijkheid, geen vrijheid. Als er ergens een so
cial isatie van de vrouw mocht bestaan, dan
eerder in Parijs dan in Petersburg. Zoo re-
gecrt Lenin-Calvijn zijn nieuw Genfeve-van-
het-Oosten, welks poorten het heidensche
Westen wil open-rennen". ,,De zedelijke
emst van het Engelsche karakter, het erfdeel
van het puritanisme, meent hier op eene aan-
verwante gezindheid te stooten".
Het Socialisme, trots verdachtmaking, is
komende Dat is de groote les, die ons het
„Bolsjewisme" leert.
Een ieder lette toch op de teekenen der tij-
den De vromen zeggen cr van, dat het de tijd
is van den Anti-Christ, zooals men in den
tijd der Hcrvorming van Rome sprak.
Er zijn er ook, die God vreezen, en zeg
gen: ..Alzoo heeft Ood nog een volk, al zijn
ze arm van Geest, (zooals het Russische) in
het leven behouden, en uitverkoren om de
inenschheid den weg te wijzen tot nieuw le
ven.
U, Mijnheer de Redacteur, dankende voor
de toepassing van het hoor en wedcrhoor,
C. J. TJADEN.
t ii vi rt« I i?Mi
Neemt
BONBONS
Notaris ta wlkmaar,
is voornemens ZitierilMgen 2s
iVbrnuil 1V2V by o|>bod en
O HitH t IW2U by mIhIm^, telkens
des tniddags la nnr, in het Caffe
„De Tabakshandel" van den Heer
N.SCHtRMERHORN, in het open-
baar te verkoopaa
flOns Genoegen",
in de Schermeer, aan de Zuider-
eaart te Zuid- ea Noordschermer,
besiaandc uit Huis, Schurea, tnge-
richt tot Varkeiismesterij, Vijzelberg,
Urkeluer, tnhoudendc 110 M8., Lrf
en uamuntend Wetland, sanun
groot 10.93 70 H.A. Ie veilen in
perceelea en in combinatien.
tigenuom van en bewoaud door
den Tieer D. DE BOER Pz.
'Quid .ela all de band le
ko«|>.
met hooibeiging en stalling voor
vier ko en, kuo schuur en b«uiw
ml a.m den Veen iu zer Middel-
weg te tieerhu^nwaard, samen
gruot 2.62.40 H.A.
Te veheu in pert elen.
Inhcht ngen worden v«r trekt ten
kantore van gcnoemdeu notaris.
•4
De overheid doet dit, kan dat misschien
doen omdat zij over de macht beechikt om
wetten te ma ken. Wetten daenen, om te sla-
gen, te voorzien in een behoefte en door reden
het vertrouwen van de betrokken personen te
verkrijgen.
Aan dien eisch voldoet de Invaliditeitswet
niet.
Even ^ens is zeer juist gezegd': De behoeften
van een gezin zijn dezelfde of een ongeval
plaat# vond in of buiten het bedrijf. Laten
wij eens nagaan welk versehil van uitkeering
er bij een ongeval plaats heeft of het wordt
behandeld' ioor de Landbouwonderlinge, de
vrijwiLlig opgerichte ongevallenverzekering
waarbij zoovele landbouwera hun personeel
heb'ber verzekerd, of door de Invaliditeitswet.
De L. B. O. geeft bij geheeie invaliditeit bij
eon loon van 30 negen gulden,
geeft in dat geval 3 en enkele centen.
De L. B. O. bij 60 pet. invaliditeit ruim
12 de I. W. in dat geval niete.
De weduwenrente bedraagt bij die L. B. 0.
30 pet. Van hot loon en dleze rente wolrdt bij
een ongeval met doodelijken afloop uitge-
keerd ep iederen leeftijd en bedraagt dus bij
a loca 80 negen guinea.
De I. W. keert pas de weduwenrente uit als
de weduwe 60 jaar it of invalide en deze rente
bedraagt dan hoogatena 8.60 per week.
Is de weduwe ziekelijk (dus invalid^) en
heeft zij eenige kinder en, dan ge ft de L. B. O.
60 pet. van het loon van den overleden arbei-
der, de I. W. zal dan aleohte uitkeeren 8.07
per week.
De landbouwer ie zedelijk verplichl zijn
personeel te blijven verzekeren bij de L. B. O
wil hij niet bij een ongeval het gezin van den
arbeider een prooi zien worden van de Inva
liditeitswet.
Even we 1 moet bij voor beide verzekeringen
betalen. Begrijpt gij den tegenstand van de
landbouwende bevoLkimg die zicb overigens
van sociale verzekering niet afkeerig betoont?
Dan de bepaling dat aan d'en invalide ge-
neeskundige beSbandeling kan worden ver-
strekt.
Dit zal gebeuren als bet belang van de
wkering voor a I! e n.
Het kan en het moet op afdoende wijee en
niet op een k-enterige manier zoo als de Inva
liditeitswet met zijn 400 artikelen, zijn korps
ambtenaren en zijn f 3 uitkeering.
Hoe komen wij tot een meer gewenscbte en
goedkoope manier van verzekeren?
Premievrjj staatspensioen voor alien.
Verplichte ongevallenverzekering voor alien
die bij een bedrijf betrokken zijn, zoowel werk-
gewer ala werknemer, onversehillig of een on
geval plaats vindt in of buiten bet bedrijf, ten
laste van het bedrijf.
Verplichte verzokaring tegen ziokte, met
of Bonder welstandagreng, desnoods aanvanke-
lijk, b.r. gedurende 5 of 10 jaar, met finan-
cieelen steun van de gemeente, maar overi
gens ten laste van de betrokkenen.
Wetteljjke regeling waarbij een half jaar of
een jaar tijd wordt gegeven aan bekngheb-
benden om een verzekering te aluiten bij par-
ticuliere ol onderlinge verzekeringen, welke
aan die bij de wet gestelde eischen vo'ldoen. Na
dien tijd gedwongen verzekering bij de Bijks-
verzekeringsbank.
De voordeelen die een d e r g e 1 ij k e rege
ling bieden, zijn: dat er voldoende vrijheid
wordt gelaten aan het particulier initiatief,
hetwelk zal bewijzen hoe weinig ons volk in
deze is gediondi van staatsiomenging als bij de
Invaliditeitswet.
'Dat zeer belaagrijke bediragen worden be-
spaard op administratis.
Dat het vertrouwelijke wat, er in onderlinge
verzokaring is, zal blijven behouden, wat door
den Staat niet kan worden overgenomen en
wat juist bij behauddling van ongevallen en
ziekte zoo van belang in
De minister wachte zich er dan ook
voor om met dwingende maatregelen de Inva
liditeitswet in te voeren, maar overwege om
inplaats van deze wet een andere en betere
voor te bereiden in den kortst mogelijken tijd.
De Invaliditeitswet is door het publiek ver-
oordeeld om hare tekortkomingen en 't volk
is er toch niet voor de wetten maar de wetten
ter wille van het volk.
O. 12 Febr. 1920. A. B.
P. S. Andere bladen gelieven dit over te
nemen.
verzekering dit vordert,in 't tegenoverge-
stdde geval moet de getrof fene maar zien hoe
hij 't maakt.
moet iemand een half jaar invalide
zijn en dan zal de I. W. eens zien of het' risico
voor de Bank nog kan worden afgewenteM
door geneeskundige behandeling.
Eerstens wat laat en tweedens komt de ver
zekering tegenover den getroffene te staan en
is deze in letterlijken zin lijdend voorwerp.
Maar de ziektewet is in wording. Die zal
wel zorgen voor het eerste half jaar. De pre
mie wordt betaald door dien werkgever of
door den werknemer, 't is geheel onversehil
lig, want in beide gevallen komt die ten laste
van het bedrijf. Krijgen wij dan 8 maal premie
te betalen voor drie versehillendte verzekerin
gen en zal de getroffene bij langeren duur van
de eene verzekering aan de andere moetenwor-
dlen overgedragen in figuurlijken of missohien
in .letterlijken zin?
Bepaald zal het eenvoudig worden en goed-
koop. Wie gelooft het?
Ik zou gaarne weten welke die verhoudiing
zal! zijn tussohen uitkeeringen en de overige
uitgaven van onze sociale verzekeringen, mis
sohien valt het mee.
Wuarom sociale verzekering of sociale wet-
geving?
Siudat het een zekere weg is die leidt
n'aai bestaanszekerheid.
De belofte diar schepping is: dat er geen
airmoede behoeft te zijn; maar de maat^chap-
pelijke verhoudingen in 't algemeen en het
J V
li
I i:
Zwart: 3, 4, 7, 8, 12, 14/17, 19. 20, 21, 23,
4, 26, 28, 33.
Wit: 21, 31, 34, 35, 37, 39/45, 48, 49, 50.
^»pi^ss«fl6en voor'uf 18 Februari, bu-
:au van dit Blad.
.r
QCT AiLE V'ERZEKERING EN SOCIALE
WtETGEfVING.
Majnheer die Bedacteur.
Gaarne zag ik dit stuk opgenomen in uw
Kjlgolezen blad'. Bij voor baa t mijn dank
>or de plaateing.
j Zeer terechf is er opgemerkt dat nog nooit
j voren een wet op zooveel tegenstand stuitte
Is de Invaliditeitswet en in verband daarmee
ordt gesproken van re vol u tiegeat, bolsjewis-
le, enz.
Is het dat?
I Waarom verzette men zieh dan niet alge-
(een tegon ongevallenverzekering en gaan er
t l'andfbouwers'kringen hoe langer hoe meer
jemmen op om te krijgen een ongevallen-
irzekeringswet, die zich bep&alt tot de ver-
ichting om het personeel te verzekeren en
j uitvoering wil overlaten aan het particu-
sr initiatief?
Voor de Invaliditeitswet geldt wat voor
ilenspiegel gold „Ieder heeft een heke" aan
0, maar ik maak het er naar."
Welke particulier® verzekering is ooit be-
•nnen meit dergslijts bspalingsneerst drie
ego*me en de kortzichtigheid d«r ind'ividuen
ma ken dat deze belofte en deze mogelijkheid
n g nooit in vervulling zijn gegaan.
Zuilen een internationale vrede en een
meer prodluctieve arbeid de bestaanszekerheid
moeten bostendigen de sociale wetgeving zal
een groote stap in de goede richting zijn.
D M r praotiache sociale wetgeving zal
db armoede moeten worden geweerd uit het
gezin van den door ongeval getroffene in of
buiten bet bedrijf» onversehillig. of hij werkge
ver is of werknemer, of dat hij buiten deze
catogorien staande in eigen onderhoud en
diat der zijnen voorzag.
Zal armoede worden geweerd uit el!k gezin
waar de man of de vrouw door ziekte wordt
aangetast, dan zalfinancieele steun moeten
worden verstrekt bij overlijden van een hun-
ner, indien dit ood'ig is om de voeding en de
opvoeding van d'e nagelatenen niet in gevaar
te brengen.
Zal het schrikbeedd „oud en arm" voor
alien moeten worden weggenomen.
Maar hoe zal dat alles betaald worden De
ze lasten komen zeker op de productie en dat
is het wasr nog zoo menigeen tegen opziet
als een onover'komelijk bezwaar.
Mnsschien als wij eerst eens opsommen wat
er alzoo meer ko,mt ten laste van dte prodUctie
(ik bedoel hier ten laste van de noodzakelijke
productie), dat meerderen dit bezwaar niet
meer als onoverkomelijk beschouwen.
Als last op dte noodzakelijke productie wil
ik dan noemen: Het militairisme met al zijn
aanhang, de alcohoiproductie met alle ellendie
en als gevolg gevangenissen en1 gekkenhui-
zen, de bouw van veel te groote huizen voor
sommigen, overbodige winkels met dientenge-
vollge overbodige werkkracht, de productie
van duizenderlei luxe- en modeartikelen, on-
derwijs, kunst en publieke vermakelijkheid
voor een goed deel, de prodUctie van voor de
voeding waardeloozen rommel die als goed
wordt aangeprezen, <lc vervaardiging van ma
chines om gebruiks- en handlelsartikelen te
vervalschen, dit alies en nog veel meer komt
ten Laste van de productie die noodiig is om
bestaanszekerheid te geven aan alien.
Als wij ddt overdemken, zuilen wij dan niet
tot de overtuiging komen dat het verstand'ig
is eerst de kosten van sociale wetgeving ten
laste van de productie te brengen (in welken
vorm dan ook) en dan te zien wat er van de
rest nog moet blijven?
Tal van dingen die ik noemde kunnen ge-
mist worden. moeten zelfs verdwijnen in het
belang van een gezonde samenleving en daar-
voor in plaats gesteld de noodzakelijke pro
ductie, die, voor Europa thans een noodzaak
op zich zelf, ind'ien voldoende uitgebreid, zeer
zeker de lasten van sociale verzekering of so
cials wetgeving zal kunn®n dragen.
Daarom etrijdt a 11 n voor social® v*r-
j ?H[moplo»cnd, hoeststlllend.
In doozen
Bij Apoth.
van 50 en 90 cent,
en alle Drogisten.
biiu-itieteekeningen zuilen tijdig
vcrkrijgbaar zijn ten kautare ran
voornoemuen Nut.>ri», uu«te-
gracht 291.
notaris te Alkmaar,
i& vooruemeiiii ituituhKiUh 4
,w i i»i i»20, des avonds e uur
iu het c ffe van dtn neer P. BLOOT-
iluOl it it b h *h i d
in hei upenbaar tc verkoopen
