w
m
a
m
w
te
m
m
s
m
m
m
m
a
n
m
n
s
s
m
a
m:
o
s
a
m
s
n
m
a
a
m
a
a
n
a
n
s
si is m
Damrubriek.
B1
S
m
3!
m
M
M
II
B
U
is
P
|l
jg§
M
S
Hi
M
B-
11
M
Wk
H
M
II
M
M
S
g
B
\B
Q
m
m
M
Hailflri tvu
Zuterdug 20 Maart.
Het Portret
ym
W-
H
3\/tiJLltXO.
door
HE3SF.L JONGSMA.
Nadruk verboden.
Het was een Novemberavond van woeligen
t wind eai jagende wolkeu, toen mijn vriend
Hans opgewonden mijr- kamer binnenstormde
Zijn opwinding verwonderde mij niet, want
bij was den laatstea tijd zeer ernstig verliefd,
en er kon niet het minste gebeuren wat met
zijn uitverkort in betrekking was te bren-
gen, oi b'j geraakte in een zenuwachtige ver-
dwazing, waarin ik mij dikwijls zag meeslee-
Het was ook zulk een zonderlinge ver-
iefdheid, waarvan zijn wezen was doortrok-
ken. Het meisje, waarop zijn denken en voe-
len was gericht, kende nij slechts van aan-
zien. Zij was in Haarlem op een van de scho-
len voor bijna volwassen meisjes, maar bij
was niet verliefd geworden op haar los-biieen-
gebonden, feestelijk-bestrikte haren, op haar
zacht-overwaasde oogen en den friscnen, on-
gekrenkten mond. Want bij minde, was het
rhytme van haar gang. Het veer-krachtig-
statig bewegen van haar beenen had op het
ontvankelijk gemoed van mijn muzikalen
vriend den diepsten indruk gemaakt, en wan-
neer wij 'a middags haar op een afstaad volg-
den door de stad, dan wist ik, dat hij in mu-
ziek dacht.
„0", zei hij dikwijls, „zie die statigheid.
Dat doet me steeds denken aan het rhytme
van Handel."
Ik lachte zoo maar stilletjes om zulke ge-
zegden, ofschoon ik overtuigd was, dat hij
om dat zuiver stappende meisje werkelijk ge-
weldige vervoeringen onderging. Bij deze
exaltatie, die haar verschijning in hem ont-
stak, kwam nog zijn wanhopig gevoel van een
onbeantwoorde liefde te dragen zijn geheele
leven door. Hij voclde haar zoo ver boven
zich verheven, dat hij ieedere toenaderiug als
uitgesloien beschouwoe.
Dit type van den romantischen minnaar
kwam mij bezoeken, teen de rauwe November-
wind raasde om do oode Bakeneserkerk, in
welker grauwheid mijn kleine woning stond.
Zijn opgewondonheid sloeg onmiddellijk uit
in diukke woorden
„Je moet direct mee, hoar je. En je moet
me wat geld leeneu. Toe, doe je jas aan, er
is haast bij
Ik kende zijn gevaarlijke, zenuwachtige
drift en begon dus vast mijn jas aan te
trekken. En toen hij dat blijk van meeleven
had gezien, zonk even de bezinning in zijn
wezen, en met ieta droomerigs in zijn trouw-
hartige oogen, fluisterde hij
„lk heb haar portret ontdekt. In een foto-
grafiewinkel in Bloemendaal. Ze staat tus
schen een troep meisjes, die op het Kopje ge-
kiekt zijn bij de sneeuwpret van verleden
week. Het is natuurlijk klein, maar het lijkt
sprekend, en ze 6taat er heelemaal op, ten
voeten uit."
„En wat wou je nou?"
„Dat portret koopen natuurlijk. Het kost
vijttig cent, maar omdat ik blut ben, moet jij
ze me leenen. En je moet meegaan, om het te
koopeni
,?Nu?" weerstreefde ik, in een duidelijke
visie van het donker-zware bastion der kerk
met steigerende, zwarte wolken erboven, „Da's
geen pretje, Hans."
„Wees nou niet flauw. Ik kom pas van
Bloemendaal, gehold, kerel, anders is de win-
kel misschien aicht. Je doet het, hfc?"
Ik stemde glimlachend toe, terwijl ik even
kijken moest naar zijn vrij gewoon gezicht,
dat door opwinding en on trowing nu fijn en
levendig was. Zijn geheele wezen scheen uit
te stroomen in aanbidding van een klein we-
zentje, dat hem enkel door haar rhytmisch
loopen de hoogst denkbare vreugde gaf
Het kiekje, dat Hans op dien stormigen
Novemberavond voor mijn geld in Bloemen
daal had bemachtigd, droeg hij in zijn hor-
logekast. Hij wss cr wonderbaarlijk geluk-
kig mee, en a'a hij er aancichtig en toege-
wijd naar zat te kijken, wist ik dat zijn hoofd
ol stroomde met muziek. Het orkest zijner
liepe
i nij
heel zijn wezen voor dagen val-dronk. Er
Doth tegen Slnlerklui scheen de belle ult-
etorting der winkellicbten en lokkende optas-
ting in de Ctalages hem tot de werkeiijuneid
terug te brengeu. tk merkte, dat bij met piaa-
uen rondiiep, maar ik vrotg hem mets, want
bet was noodig, dat bij zijn eigen energie
ecus aan bet werk zette. Op een uiiddag, ter
wijl wij, wat veriaten tusschen al de eikaar
kennende en met gescheuw...; beladen uieu-
scneu onzen weg zocnteu, zei bij plotseling:
„Zou ik haar wat kunuen geven met 6in-
teridaas t"
Verrast zei ik:
„Wel, natuurlijk."
„Maar wat vroeg bij, en plotseling za-
gen we eikaar versiagen aan, want neiden
wisten we, dat in al cue winkels we nicts ge-
kien badden, geschikt om een zoo buitenge-
wone liefde te eeren. Alle dingen, welke ons te
binnen kwamen, verwierpen we al, zonder
bun naam zells uit te spreken, als te benaal,
te gewoon, nietszeggend en armelijk. en we
gingen naar buis, eea beangstigend en ver-
warrend prableem rijker: wat moest bij haar
geven? Wij waren beiden zeer van dat vraag-
stuk vervuid en na een dag afmattend denken,
zei Hans:
,J(ijk es, het moet iets zijn, waaruit zij di
rect mijn bizondere vereering kan begrijpen.
Nu kunnen we, gesteld dat ik zooveel geld
heb, wel iets heel fijns of zeldzaams koopen,
maar dat kan de jeerste de beste banjer ook.
Daar leeft niets in. Het eenige wat me zou
kunnen bevredigea, zouden misschien bloe-
men zijn, omdat je die zoo kunt kiezen, dat
ze een persoonlijk cachet hebben."
„Maar", opperde ik, „is dat niet wat gek,
bloenica op Sinterklaas?"
,,0"^, ja, natuuMijk", zuchtte hij en zocht
onwillekeurig troost bij zijn in de horloge-
kast verborgen aangebedene.
„Ze moest eens weten, dat jij haar portret
hebt", zei ik. „Maar als ze een beetje gevoel
heeft, zou ze er zeker door geroerd zijn....."
Hans keek me glimlachend aan.
„Nu weet ik het", zei hij stralend, „ik
stuur haar een vergrooting van haar por
tret."
Ik schudde mijn hoofd.
„Jawel. In een fijn lijstje, niet zoo'n ge
meen ding, als waaraan jij natuurlijk denkt."
„Je kunt iemand toch niet zijn eigen por
tret cadeau geven, Hans."
„In dit geval wel." Het was of er een licht
over zijn gezicht trok, toen hij, als voor zich
zelve peinzend, voortging: „Als ze dit ont-
vangt, zal ze begrijpen, dat er iemand is, die
haar beeltenis bezit, zonder dat ze die zelf
gegeven heeft. En ?e zal voelen, hoe groot
mijn vereering is."
„Maar ze zal niet weten, dat het van jou
komt", ging ik in denzelfden gedempten toon
voort. „Want je kunt je-zelf moeilijk noe-
men.
„Daar vlndea wc wel wat op. De afzender
zal zich niet noemen, maar je kunt het geniak-
kelijk makes, hem uit te vinden
Op Sinterklaaravond trokken wij met een
omvangrijk pak naar Bloemendaal. De uitvoe-
ring 'der vergrooting had mij met Hans' ge-
schenk eenigszins verzoend en ik had het hem
zorgvuldig nelpen inpakken. Aan de binnen-
zijde van het, reeds eerder gebruikt, pakpa-
pier stond Hans' paam en adres; dit was niet
opdringerig, het kon een bloot toeval zijn, en
met deze uitvlucht waren wfj beiden tevreden.
Ik was aangewezen om bet pak op de, in
Sinterklaastijd gebruikelijke, geheimzinnige
manier, af te geven en kweet mij virtuoos van
deze opdracht. Ik had me al lang achter een
boom in veiligheid gebracht, toen de deur
open ging en het pak werd binnengehaald.
Toen wij, een beetje zenuwachtig en wat
ontroerd naar de stad terug gingen, spraken
we weinig. We hadden allebei zoo onze ei
gen gedachten over de ontvangst, die het por
tret zou te beurt vallen. Als de jonge dame
evert g'etroffen zou zijn door het gescnenk als
ik door Hans' wonderlijke liefde, zou er mis
schien, hoopte ik, een goede tijd voor Hans
aanbreken. Als ze er eens in slagen mocht,
zijn liefde wat menschleijker te maken met
andere, natuurlijker vreugden danom een
rhytmische gang
In een ernstige stemming namen we van ei
kaar afscheid. We voelden, dat een levens-
- rpunt nabij kon zijn..._
Het duurde bijna een week, voor ik iets
van Hans merkte. Ik had een paar dagen werk
buiten de stad gehad, en door mijn late
avondlijke thuiskomsten was het mij ontgaan
dat Hans ongewoon-lang achtereen was
weggebleven.
Toen ik hem eindelijk weer op mijn kamer
zag, joeg zijn veranderd uitzicht mij een on-
gekende ontsteltenis aan. Zijn witte, ver-
wrongen mond, zijn ontkleurde, dwalende
oogen, verschenen voor me als een obsessie,
en mijn droge lippen wilden geen geluid
doorlaten. Ik trad op hem toe, om mijn han-
den op zijn schouders te leggen, doch hij
schudde ze verdrietig af en gooide een in de
vouwen al versleten brief voor me op tafel.
Een brief van hhhr? schoot het door mijn
denken. Zou die hem zoo kapot gemaakt heb
ben? Niet te gelooven; het was toch niet de
eerste keer, dat Hans door een meisje werd
afgeschreven.
„Lees maar", zei hij met doffe, gebroken
stem.
Ik nam den brief op en dwong me tot de
nuchtere klaarheid van het zakelijk lezen Het
was een brief van de ouders van het meisje;
zij schreven
„Geachte Heer,
„Het is ons onmogelijk het portret, dat U
„5 Dec. zondt, te behouden, zonder dat wij
„weten, met welke bedoelingen U het gcge-
„ven hebt. U is voor ons een onbekende, en
„U zult het ons ten goede houden, dat wij U
,.een nadere verklaring vragen. Hebt u even-
,.tueel bezwaren, het portret af te staan??
„Er is ons veel aan gelegen Uw antwoord
l j-l ji_e groote,
van ons
plotseling
,'^doo bloedvergiftiging is overleden."
Er kwam em waas voor mijn oogen, en
heel scherp zag ik in gedachten, ons die twee
keer door een donkeren, guren avond naar
Bloemendaal gaan. Wat waren wij, wat was
hij bovenmate rifk geweest. Dat konden geen
woorden vergoeden. ik wist het, maar ik be
gon te spreken, onbeholpen, zacht, nadrukke-
fijk soma, en ik had al eenigen minuten ge-
•rut, toen ik bemarkis dat Hans waa weg
ia eeeeaaejieid mat te
vol stroomde met muziek. Het orkesi
mijmerij deed hem wegduirclen in een dl<
weelde van veekiemmig geluid, waaraan hij
kwam iets teers en peinzends in zijn gezivfot,
en het begon mij te bensuwen, dat hij rich
nifet meer inspanda r.ls vrager, inapande om
haar geregela onorgemerkt n op een af
stand te zien. Dan»j uitsluitend met zijn ge-
pdzen achMc. bum, vaa mij aan csvat-
Aaa de Dammera!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
m probleem No. 590 (auteur P. Kleute).
standi
Zwart: 9, 12, 13, 14,15, 18, 19, 20, 21, 24,
35.
Wit: 25, 28, 29, 32, 33, 34, 39, 40, 42, 43,
47.
O p 1 o s s i n g
1. 28-23
1. 19 48 (3 op dam)
2. 33-28 2. 35 22 (3 slaan)
3. 34—30 3. 48 (2 slaan)
4. 30 (5S+dam) 4. 15 4.
5. 25 3! wint.
Goede oplossingen ontvingen wij van de
heerenW. Blokdijk, P. Dekker, D. Oerling te
Alkmaar, H. E. Lantinga te Bellingwolde en
Jb. Toepoel te St. Pancras.
VIJF EN VEERTIG PARTIJEN.
Onder deze titel is door den Ned. Dam-
bond een goed werkje utgegeven. 't Bevat
alle partijen gespeeld in den wed&trijd om het
kampioenschap van Nederland 1919.
Een der kortste partijen van dit concours
moge hier een plaatsje vinden. Liefhebbers
van gespeelde partijen vinden in bet werkje
een schat van studiemateriaat.
Party gespeeld 3-9-T9 tusschen de heeren
A. K. W. Damme met wit en H. J. van den
Broek met zwart:
1. 34—29 1. 20-25
2. 40-34 2. 14—20
3. 4440 3. 19—24
4. 50-44 4. 10-14
5. 32—28 5 17—22
6. 28:17 6. 11:22
7. 37—32 7. 5—10
8. 41—37 8. 14—19
9. 32—28 9. 7—11
10 28:17 10. 11:22
11. 37—32 11. 1—7
12. 46-41 12. 10—14
13. 32—28 13. 7—11
14. 28:17 14. 11:22
15. 38—32 15. 2— 7
16. 43—38 16. 4—10
17. 41-,37 17. 7—11
18. 32—28 18. 12—17
19. 37—32 19. 8—12
20. 32—27 20. 3— 8
Stnd na den 20en zet van Zwart:
(r-y
iff
[mi
Zwart: 6, 8/20, 22, 24, 25.
Wit: 27, 28, 29, 31, 33/36, 38, 39, 40, 42,
44, 45, 47, 48, 49.
21. 49-43 21. 16-21
22. 27 7 22. 12 1
23. 28—23 23. 19 28
24. 35—30 24. 24:35
25. 29—24 25. 20 29
26. 34 3 26. 13-19
27. 3 26 en zwart gaf op.
EEN AARDIG VRAAGSTUK.
Van den heer George van Dam vonden wij
in het Utr. Dagblad net volgende bladpro-
bleem:
lata
mk
Wri,
Zwart: 6, 8, 9, 10, 14, 18, 19, 20, 25, dam
op 16.
Wit: 17,21,27,32,34,37/40,49.
Wit wint door:
1. 17—11 1. 6:26
2. 37—31 2. 26 20
3. 39—33 3. 16 30
4. 33 2 4. 30—48
5. 40—34 5. 48 30
6. 2:35!
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM No. 591
vn W. v. d. HOEF Jr. te Urecht.
Zwart: 1,3,7,8,9,10,16.24.29,40.
Wit: 12, 18, 31, 32, 33, 36, 37, 38, 41, 49.
Dit probleem verscheen in de damrubriek
Utr. Dagblad. Oeen enkele lezer vond de op-
loasing.Wie vindt haar wel? 't Is een bij-
zonder moot probleem. Oplossingen v66r ol
op 94 Use*
OEMENOD NIEUWS.
EEN MERKWAARDIO GEVAL
Hoe men sums door strijd iuaschen parti-
culier belang eenenujds en het waarnemcn
eener functie anderzijds voor een moeilijk
dilemma kan komen te staan, leert ons een
geval in Ginneken. De heeren graaf van Ho-
gendorp, Ir. Sprengers, van Steen en Dr.
Mom weigerden de verl
waterleiding
te betalen, Gevolg: De airecteur der Ginne-
kensche electriciteit en waterleidingmaat-
►it, de heer van Voorst van Beest, zal de
weigerden de vertiooging der meter-
huur van de waterleiding van 25 op 40 cent
waterleiding doen ,,afsnijden". Maar het
geval wordt nog fraaier. De eerwaarde bur-
gervader weigert eveneens het verhoogde
tarief te betalen. Zoodat.... de burgemeester
zich straks gedwongen zai zien kracfitens zijn
ambt vergunning te ver leenen om de straat
voor zijn woning te doen opbreken om hem
als .,particulier" te doen „afsnijden".
Die burgemeestersfunctie kan iemand toch
voor moeilijke gevallen stellen.
DE GROENTEINVOER IN DUITSCH-
LAND.
Wij vernemen uit groente-exporteurskrin-
genNadat enkele weken geleden het bestuur
van de Vereenigiiw ,,Groep Veilingen uit den
Nederlandschcn Tuinbouwraad", vergezeld
van enkele exporteurs, die als adviseur optra-
den, in Berlijn pogingen zijn aangewend, om
de kool die in Noord-Holland nog aanwezig
was, zooals het zeggen ging, op crediet te
verkoopen (wat volgens latere berichten is
mislukt), werden de exporteurs van groenten
dezer dagen verrast door mededccling van
hunne zakenvrienden, in verschillende deelen
van Duitschland, dat de invoer van kool in
dat land alleen mogelijk is, indien de verzen-
ding geschiedt door een der fcovengenoonde
adviseerende exporteurs.
Naar aanleiding daarvan heeft de Bond van
Exporteurs in Groenten en Fruit in Neder
land zich onmiddellijk telegrafisch tot Rijks-
president Ebert gewend, en verzocht de be-
trekkelijke overeenkomst tusschen R. O. O. en
den onderwerpelijken exporteur te vernieti-
geri, terwijl voorts gevraagd is, het instituut
der invoervergunningen at te sdiaffen.
DE BADPLAATS CALLANTSOOO.
Men schrijft ons uit Callantsoog: De raad
dezer gemeente bleek in zijn dezer dagen ge-
houden vergadering niet bi-st te spreken over
de wijze, waarop ae bekende Erven Previnai-
re de onderhancfelingen met de gemeente over
de bekende grondruiling hadaen behandeld
en ging daarom ook niet op het voorstel van
burgemeester Lovink, om nogmaals een po-
ging te ondernemen om tot een overeenkomst
te geraken, in.
De burgemeester wilde n.l. door beide par
tijen taxateura doen benoemen, die dan ge-
meenschappelijk de waarde mc-esten bepalen,
zoowel van de gemeente-eigendommen als
van de duinen, welke wel aan Mevrouw Van
de Pol-Previnaire toebehoorden, doch in
eeuwigdurende erfpacht zijn bij het rijk. Met
vaststelling der waarde zou dan met eenigen
goeden wil de ruiling al heel gemakkelijk tot
stand zijn te brengen. Algemeen bleek men
echter van gevoelen, dat mevrouw Van de
Poll-Previnaire zich van het ruilingsplan
had bediend, enkel en alleen om door re trai-
neeren tijd te winnen en op deze wijze d«
vooruitgang van Callantscog, weike zij echter
toch niet vermag te keeren. nog een tijdlang
tegen te houden en spraken meerdere raadsle-
den de vrees uit, dat zij dit nieuwe plan van
den burgemeester ook wederom op dezelfde
wijze zou gaan benutten, zonder dat de ge
meente toch ooit tot een overeenkomst met de
eigenares geraakt.
Burgemeester en wethouders werden dan
ook door den raad uitgenoodigd te bevor-
deren, dat de gemeentebouwterreinen aan de
verschillende gegadigden kunnen worden toe-
gewezen en tevens een nieuw bouw- en uit-
breidingsplan den raad ter goedkeuring
wordt voorgelegd.
NUTTIGE WENKEN VOOR
SCHILDERIJEN-BEZITTERS.
De heer G. B. van Bohemen te den Haag
schrijft ons:
Gebruik nooit water, met of zonder zeep
of andere zoogenaamde onscbadelijke en doel-
treffende huiselijke schoonmaakmiddeltjes.
Het eenige wat ge zelf kunt doen is het schil-
derij voorzichtig met een zachte drooge doek
afnemen.
Vernis nooit zelf, vertrouw het vernissen
nooit toe aan een niet-vakman. Oogenschijn-
lijk hoogst eenvoudig, vraagt vernissen een
goed vakman; een vernis dat „afgestemd"
moet worden op een schilderij, een bepaalde
alleen een wet
temperatuur en tal van biizonderheden, die
"jk en praktisch on-
derlegd vakman kan beoordeelen. Onkundig
vernissen siuit vaak de kiem van allerlei kwa-
len voor het schilderij in zich.
Zorg er voor dat uwe schilderijen op gere-
gelde tijden opnieuw doelmatig worden ge-
spannen, om barsten en scheuren, ook het
verderf toelaten te voorkomen. Laat controlee-
ren of uw spio- of spanramen wel aan de
juiste eischen voldoen en door ondoelmatige
fabricage niet de oorzaak worden kan van
bedenkelijke euvels aan uw schilderij, zooals
scheuren of barsten aan de randen. Het raam
moet zoo gemaakt zijn, dat bet doek absoluut
vrij blijft.
Is het doek slecht of reeds aan't vergaan,
laat dan achter uw schilderij zoo spoedig
mogelijk nieuw doek aanbrengen; waterhou-
dende specie mag voor dat doel nooit ge
bruikt worden. Er zouden blazen kuxjnen
ontstaan en bij vochtige temperatuur laat het
doek weer los.
Alle schilderijen op doek, hout of carton
moeten aan de achterzijdc met prima, onscha-
delijke censerveeringsmiddelen geprepareerd
worden, om de schadelijke invloeden der ja-
ren te kunnen weerstaan. Wanneer men het
schilderij laat vernissen en aan den achter-
lcant niet laat prepareeren, het gedeelte dat
door de spieramen wordt ingenomen inbe-
grepen, dan doet men als de man die zijn
voordeur voor de dieven sluit, maar de ach-
terdeur op een kier laat staan. Laat om de
zelfde reaer. ook een schilderij, waarvan de
vernis barsten vertoont, onmiddellijk contro-
leeren.
Draag uw restauratiewerk toch alleen op
aan de erkende vaklui en geef het niet den
eersten den besten verver, liistenmaker, win-
kelier in schildersbenoodigdheden oi andere
liefhebber (dat wil hetzHfde zeggen ail
„lfnc#i«r") in 4* hand,
dere tusschenpersoon, maar wendt u onmid
dellijk tot den erkenden specialist rastauia-
teur, die van jonga af aan in het reatauratie-
vak is opgegroeld. Oij gnat voor uw eigto
kwalen toch ook regelrecht naar den arte sea
niet naar een of anaer kwskzalver.
KORTE BERICHTEN.
Te Oudewetering doet zich wederotn
een geval van hikziekte voor.
De Nijverheidsraad heeft in een missive
aan den minister van landbouw enz. zijn mee-
ning over de valuta-lrwestie te kennen gege
ven.
Bij het graven op het terrein achter
Boeimeer voor het nieuwe voetbalveld van
..Bredania" te Breda zijn, meldt het Dagblad
v N -Brabant fundamenten blootgelegdt,
waarschijnlijk van een oud klooster. Er wer-
v..n daarbij ook geraamten gevonden, waar-
i'nliik vn vrouwan zoodat verondersteld
wordt, dat ter plaatse een vrouwenklooster
leefl gestaan.
Op de bruinkoolontginning in de Oraet-
heide te Sittard is de 16-jarige arbeider J. S.
Hit Stein onder een locomotief geraakt en
eenigen tijd later overleden.
De vrouw, die Maandagmorgen te
Haarlem door het vlam vatten van haar klee-
ding ernstige brandwonden bekwam, is in 't
groot gasthuis aidaar aan de gevolgen over
leden.
Onder voorzittersehap van Staatsraad
jhr. Six heeft zich een comitd tot hulpverlee-
ning in voedsel- en kleedingnood aan
Duitschland gevormd.
Prof. F. Keminck heeft de benoeming
tot aartsbisschop van Utrecht der oud-katho-
l ieke kerk aangenomen
Hlet collectief oontract in de sigarenin-
dustfie is afgesloten. Dit contraot is voor
twee jaar geldig.
TeZandvoort is aangespoeld het lijk
van J. B. de machinist van de op 13 Decem
ber 1919 verongelukte sleepboot „Hercules"
van I Jtmiidieni.
Een drietal te Arnhem aangehouden
vreemdelingen, afkomstig uit Ween en, wer
den heden naar het Interneeringskamp te
Harderwijk overgebracht.
Tot nadere aankondiging is met 19
Maart dispensatie verleend van het uitvoe^
verbod van gist.
BUITENLAND.
EEN RUSTOORD VOOR WILSON.
De voormalige secretaris van den staat,
William Mac Adoo, schoonzoon van Wilson,
heeft in de nabijheid van het Califomische
stadje Santa Barbara grond gekocht, welke
een prachtig uitzicht op zee biedt. Hier zul-
len twee villa's gebouwd worden, een voor
Mac Adoo en een voor Wilson, als hij zijn
functie neerlegt in het Witte Huis.
GLAC6'S UIT HAAIENMAGEN.
Tijdens het groote leergebrek, dat geduren-
de den oorlog ook in Amerika heerschte.
heeft men de toevlucht genomen tot de huid
van allerlei zeedieren, als haaien, walvisschen
enz. Door een chemisch proc6d4 heeft men
den viachreuk weten te verwijderen. Het
haaienvel levert een voortreffelijk zool- en bo-
venleer, en uit den maagwana vervaardigt
men thans zelfs glacd-handschoenen.
EEN NIEUW SOORT REPTIEL.
De Londensche diergaarde is twee exem-
plaren van een tot nu toe onbekend .reptiel-
soort rijker geworden. Deze slang is alkotn-
stig uit Duitsch-Oost-Afrika. Het is een
schiidpadachtlg dier, echter met zachte
schaal. Het leeft n rotsopeningen, waai'in't
zich door opblazen van het lichaam vast zet,
zoodat het slechts met groote moeite uit zijn
schuilplaats losgemaakt kan worden.
NIEUWE ERFELIJKHEIDS-
THEORIE6N.
De Zwee^sche docent Lundborg heeft zich
het eerst bekend gemaakt door zijn onderzoek
eener farnilie, waarvan hij 2232 individnUn
onderzocht. De 20 pet. m:ndcrwaardige ledea
dezer i'amilie schrijft hij toe aan vreemd hloert,
200 jaren geleden in de familie gebracht, en
door familie-huwelijken versterkt. Dr. Lund
borg stelt nu de theorie op, dat vermenging
van vreemde rassen tot sterke degeneratie
leidt. Een hoogst funeste werking heeft de
kruising van de zoogenaamde gescheiden
rassen, bijv. negers, Indinen en Indo-Euro-
peeers. Deze afstammelingen'zijn buitenge-
woon egoist en zedenloos en hebben sterke
neiging tot de misdaad. Dit komt ook sterk
uit bij de zeer gemengde rassen in Zuid- en
Middel-Amerika en in den Balkan, waarde
revolutie door deze bastaards gemakkelijk
oplaait. Het Engelsche spreekwoord, dat in
de Staits gangbaar is, schijnt dus waarheid te
bevatten
„God schiep den blanken man, God schiep
den zwarten man, maar de duivel schiep den
bastaard".
De SLECHTE INVLOED VAN GAS
OP DE PLANTEN.
In de „Zeitschrift fur Pflanzenkrankheitm"
wijst Paul Sorauer op den slechten invloed,
die gas op planten heeft. Deze wordt niet
veroorzaakt door het gas zelf, doch door de
sterke uitwaseming der planten, welke door
het gas teweeg wordt gebracht. Begieten
helpt niet. wel afsponsen en overgieten. Ook
verdient het aanbeveling de kamera waar de
planten staan, goed te luchten. Op den duur
wennen de nieuwere loten wel aan den in
vloed van het gaa.
AUTOMOBILISME.
Zweden voert, volgens de „Kampioen", een
algemeene automobielbelasting in, die onge-
veer 2 millioen kronen zal opbrengen en voor
auto's en motorr wielen tot 10 P*K. 30 kro
nen, voor elke P.K. meer 10 kronen bedraagt.
De opbrengst der belasting zal uitsluitend
voor net onderhoud der wegen bestemd wor
den.
LUCHTVAART.
EEN OORDEEL OVER PASSAOIERS-
VLUCHTEN.
In het Engelsche blad „The Aeroplane",
?:eft de vliegtuigbestuurder Alan Cobhara
n oordeel over t maken van paaaagiere-
vluchten. Waar deze vliegcr sjnde de wordinf
van het civiele luchtverkcer met z'a Avro
direzitter meer dan 6000 paragier* vervoar-
da, voomamalijk b(j z.g. c,v lUp", •trdite
•an ite voamtim wsf aaiuhdki.
'-8
VRIJSTELLINGEN.
D, BURGEMEESTER van AEKMA.AR
brenfft tar kennis van belanghebbondan, dat
ia uanvragon tot hot bekoman van vrijatel-
nig van den militiedienat
le. wegens broederdienst,
2e. wegena koatwinnerschap,
ZOO SPOEDIG MOGELIJK tar gemeen
te-seeretario behooren te wordcn gedaan,
teneinfle tijdig do voorgeschreven atukken
voor deze vrijetellingen benoodigd, to kun-
nen aanvragen en opmaken.
Da Burgemeester voornoemd,
W. C. WENDELAAR.
Alkmaar, 16 Maart 1920.
GEVOtNtDEN VOORiWERPEN.
Uiteluitend te be-vragen aan het Bureau
van Politic in de Langestraat alhier, alleen
op werkd'v .ea tusschen 9 en 1 uur. (Te be-
vrar- hii den WACHTOOiCMANDANT.
Een pet, 3 portemonnaies met inhoud, 1
pakje waarin wolien das, 1 teeken-pasaer, 1
veiligheidespeldje, 2 rozenkransen, 1 band
van een mantel, 1 wandelatok, 1 bolit, 1 fa-
briekenummer, 1 bankbiljet, 1 horlogeketting,
1 armband, 1 damestaachje met inhoud, 2
ringen, 1 zakmesje, 1 hondenhalsband, 1 ther
mometer, 1 zangboekje, eenig geld, 1 voetbal
en een atreng halskoralen.
Alkmaar, den 19den Maart 1920.
De Oommiss*ris van Politie,
W. TH. VAN GRIETHUIJ SEN.
:*.n.L
aw
1 pHh
,W-//
,7/"'7,
y-yy.
a'
'*5bN«S?
aw.
v v {ft
if'
