Us ftfflstGrtaaiscttfi week.
n
r
r
B1
m
is
m
m
j
m
u
s
s
a
m
a
m
m
a
m
a
1
J
J
ss^^issyasiffjssa twm mm
w
m
a
s
a
m
m
a
m
m
m
m
Z
Damrnbriek.
gg
M
H
S
B
fe
H
H
5l.
M
m
M
M
3
M
FiSUlLJLETOil.
Be Fabrieksrook.
Si
IHt'J
B M
Wk
MoBdeid Een ea Twiitigste Jaargaog.
Zaterdag 1 Mei.
-J
m m
'n
eda
het
ge-
n-
t09
fifoemleaSng, B3J KaTgans NpoTf 're VOtr-
zal men eeii klein denk-
i de pracht, den rijk-
n innoud v
XV ill.
Met zilveren feest van Willem
Mengelberg. (jevaarlijk Amster
dam. Maatregelen tegen de op-
koopers. Zionistenrprotestverga-
deruig. Het fort aan de Vijzel-
straal. -o- -o- -o- -o-
De zaal van iiet Concertgebouw bood. Za-
terdagavond 1.1. een scbmerenden aanblik
Met podium was als een reusaciitige openge-
slagen waaier van zacnte kleuren, bezet ais
bet was met alleen met bet orkest van bet
Concertgebouw, maar ook met bet ioonkunst-
koor. i_n alle dames en meisjes badden na-
tuurlijk de bcbte teestkleedij aan. het podi
um zelf was op keurige wijze versierd met
bloeiende planten, vooral oraajekleurige
boscn-azaleus, gouden regen en sermgen. En
in de zaal was tne upper ten van Amsterdam.
Ik bed dan ook nog zelden zooveel kostoare
avondtoiietten bijeen gezien. Men kon bet
zien: een Koning moest worden gebuldigd
Daarop wees ook de aanwezigbeid van Frin
hendiik, mede als vertegenwoordiger van h.
M. de Komngin, en van verscbiliende leden
van Lands- en btadsregeering. Men zag er
den Minister voor Underwijs,' Kunsten en
Wetenscnappen, dr. de Visser, en zijn ambt-
genoot van buitenlandscbe zaken, jbr. van
Karnebeek, benevens den Minister van Staat
(oud-premier) mr. Cort van der Linden; wet-
bouder Wibaut, waarnemend Burgemeester
(Burgemeester Tellegen verschijnt, in ver
band met bet overlijden van zijn zoon, voor
loopig niet op avondleesten) en zijn coilega's
Abrauamsz en den hertog! Men zag er al-
lerlei vooraanstaande personen op kunstge-
bicd (vooral natuurlijk op dat van de mu-
ziek). Tegen den tijd dat Mengelberg ver-
wacnt werd scbaarde zich voor bet podium
een rei van jouge meisjes met bloeiende tak-
ken in de band. Ln zoo onder die liefelijke
berceau, langs die lieilijke eerewacbt, stapte
Mengelberg de zaal binnen, stevig en vier-
kant, friscb en vroolijk, alsof bij geen 25 jaar
van bard werken acbter den rug bad en met
zoo juist was gearriveerd uit „het Gelderscbe"
waar bij wegens eene ongesteldbeid ze-
nuw-ontstekmg rust moest nemen. En een
meisjes-koortje, onder leiding van mei. Catba
rina van Rennes groote figuur in bare
ruime, zwarte japon die als een toga om haar
been viel zong bem een cantate toe.
Daarna zijn er vele woorden van waardee-
ring gesproken. De commissaris der Koningin
in de provincie Noord-Holland, onze oud-
Burgemeester jbr. Mr. Dr. A. Roell, riep
Mengelberg bet welkom toe. Prins Hendrik
getuigde dat Koningin en Volk van Neder-
land trotscb zijn op bun Mengelberg; Minis
ter de Visser stelde den jubilaris op een lijn
met niemand muider dan Rembrandt. „Want
wat Rembrandt voor bet buitenland is op het
gebied der scbilderkun3t, dat zijt gij "voor
Luropa en Amerika als orkestleider 1" zoo
riep bij. Wethouder Wibaut bood aan Men
gelberg de gouden medaille der stad Amster
dam aan, de medaille van yerdienste, waarop
gegrift staat: Ingenio arti virtuti, aan het ge-
niale talent, aan den grooten kunstenaar,
aan de burgerdeugd die zich anderen geeft
En daarna is nog een schier-oneindige reeks
van sprekers gevglgd, die uit den aard der
zaak telkens in berbalingen vervielen. Het
boogtepunt in de huldiging was meer nog
dan de cantate van Dopper, ofschoon dat
verdienstelijk werk was, dat aanbieding van
net gedenkboek, en dit, meen ik, zal Mengel
berg ook wel heel gelukkig hebben gemaakt
Want er is letterlijk geen beroemdheid in bin-
nen- of buitenland, geen toonkunstenaar of
letterkundige; geen schilder, beeldbouwer of
architect, geen tooneelkunstenaar, of bij heeft
eene bijdrage voor dit gedenkboek afgestaan,
in manuscript of als illustratie. De hand-
schriften vullen niet minder dan zes deelen,
zes dikke boekenen de graphische bijdragen
zijn uitgedijd tot een foliant. En deze zeven
boekwerken, tezamen vormende een soort col-
lectieve biograpbie van Mengelberg, zijn ge-
borgen in een prachtig kastje. Als straks de
„Volksuitgave", de voor bet publiek bestemde
1 ven
beeld kunnen krijgen van
dom den rijkdom van inhoud vooral
I van dit werk. Er zijn vroeger wel meer van
die gedenkboeken verschenen. Ik herinner mij
bijv. bet gedenkboek dat aan mevr. Kleine—
Gartman werd aangeboden. Maar geen enkel
baalt er bij dit. Het boek opent met een prach-
(II
Roman naar bet EngeisUi
KM Bomb Tarkiogtan.
HOOFDSTUK X,
Bibbs kamer, dat nette vertrek voor kort-
stondige bewoners, waar de „lamidal" Geor
ge hem brj zijn terugkomst bad been gebracbt.
dioeg nog altijd den drempel van een tijdelijk
kwartier, waarschijnlijk'doordat Bibbs zich
nog met recht als een permanent bewoner
daarvan beschouwde. Hij bad echter de twee
photogiafieen, die bij bezat, op den schoor-
deemnantel gezet: de een „ecn groep" twin-
k jaar geleden geaomen, zijn vader en moe-
1 j11 06 jongens voorstel-
Hffl en de ander een cabiiietportiet van Edith
k^aSjeKV^LZ^ie?..ja^r- En °P tafel
ae boeken.die bij uit zijn koffer had ge-
aue Hi 6c^rtus' Virginibus, Pueris-
"uckleberry Finn enAfterwhiles. Er wa-
SM Paar andere bo^en in den koffer
KiZ,6? grooten, die voortdurend aan
Jteneind van bet bed bleef staan en tot
w hli»g^fnen J5druk van kortstondig
nf wL^ ]kroe?- Die koffer bevatte nagenoeg
tL w bezi"1Qgca zoowel als zijn verbor-
aaast, den dag, na
!5u ud met z'jn vader, bezig een klei-
hL wnnr6 man"sf1'ipten in den bovensten
hfi wedelaHSHU En4len daarvan keek
kl ?or> b'J vond er wernig troost
hlTL hem gbw^chen. Daarop
.schudde hy *roevig ziin hoofd en droevig be-
gon hij bet Mezen. Het was gecshreven op
paP'°.SSfr1 »Hoofd Sanatorium
en had tot titelLebige uren."
„Iemand kan mtig hart houden bjj ze-
toppen.
daarentegen net portret dat Jan Boon tee-
kende van Mengelbcrg's moeder; eene eenvou-
dige lieve oude dame, die Zaterdag natuur
lijk ook aanwezig was. De schilder Bobel-
dijk heeft een litho gemaakt van de jonge
mevr. Mengelberg, zrttend in baar lage in het
Concertgebouw. En zoo zijn er tal van waar-
devolle bijdragen in. De componisten zonden
een bulde in notenschrift; de architecten als
de oude dr. Cuypers en dr. Berlage, 'n bouw-
kundige teekening enz. enz. Ik kan er natuur
lijk niet aan denken alles op te noemen. Maar
dit staat vast een schooner hulde, dan dit Ge
denkboek bad men Mengelberg niet kunnen
brengen
Amsterdam is eene groote stad, maar wat
aangaat de regeling van bet verkeer ligt zij
nog als een kind in de luren. Natuurlijk, er is
vooruitgang I De Amsterdamsche „smeris",
die niet veei meer deed dan dronken kerels op-
brengen, of mattenkloppende dienstmeisjea
bekeuren, is de laatste jaren uitgegroeid tot
een verkeersregelaar, en een die zich bee
goed weet te cloen respecteeren. Geen auto-
mobilist, geen trambestuurder, geen koetsier
en geen karrijder, zal bet wagen door te
rijden v66r de arm met den wit-zwarten man-
chet ben daartoe verlof geeft. Maar met de
zorg der politie voor de voetgangers is bet
nog treung gesteld. Dat biijkt uit de snel-
heid, waarmede bierterstede de auto's rijden.
Vooral de post-auto's hebben in dit opzicht
eene treurige vermaardbeid verkregen. Het
volk noemt ze al „moordenaars". En ook blijki
onvoldoende zorg van de overheid voor de
voetgangers uit de afwezigheid van vlucht-
heuvels, waar die noodig zijn. Natuurlijk is
niet overal de oplossing van bet vraagstuk
even gemakkelijk. Bijv. in de oude stad, en
den speciaal in de nauwe straten, en op daar
aan geevenredigde smalle bruggen. Maar
daartegenover staat dat bijv. op het Spui
waar ruimte te over is, en de auto's in alle
ricbtingen been en weer schieten, eveneens
voldoende vluchtheuvels ontbreken. Ander-
zijds is de inrichting der vluchtheuvels soms
allerzonderlingst. De zoogenaamde rond-
points op den Willemsparkweg zijn ware
menschenvallen. In het begin van Februari
is daar een beer doodgereden; nu eenige da-
gen geleden. weer 6en. En veischillende inge-
zetenen hebben al in levensgevaar verkeerd.
Herhaaldelijk reeds is het Gemeentebestuur
op den gevaralijken toestand gewezen. Maar
het juiste inzicbt blijft ontbreken. Het
is, zooals bet Nieuws dezer dagen o
merkte: „Met alle klachten over
ergelijk euvel en ze zijn legio
klopt men bij de bevoegde autoriteit
aan doovemans deur. De Gemeenteraad
schijnt bet veel te druk te hebben met poli-
tike-economische bespiegelingcn en met de
grappen van den beer Kleerekoper en ande
ren, om er eens aan te denken dat Amster
dam zoo langzamerband de onveiligste stad
van de wereld gaat worden."
Het is goed dit nu maar eindelijk eens
flink te zeggen. Misschien wordt men op bet
Prinsenhoi dan wakkerl
Er is korten tijd geleden een alleraardigst
boekje verschenen, werk van vier mijner coile
ga's van het Handelsbladtwee vrouwelijke
en twee mannelijke verslaggevers. Het heet:
„Kruip door, SLuip door"t en beschrijft op
grond van de eigen ervaringen der vier jour-
nalisten, hoe welig bet opkoopersbedrijf te
Amsterdam tiert, en hoe het doen opkoopers
gelukt steeds weer door de mazen van het net
te sluipen. Thans is echter verschenen een
voorstel van de commissie voor de Strafveror-
deningen uit onzen Gemeenteraad tot vast-
stelling van eene „Verordening ter voorko-
ming van gevaar voor begunstiging van mis-
drijven", waarmede men aan het ongure be-
drijf der opkoopers een einde hoopt te maken
In haar toelichting wijst de commissie op de
wet van 7 Juni 1Q19 ter bestrijding van he-
ling en zegt dan, dat zij meent, dat het vast-
stellen van bindende voorschriften, als waar-
toe bepalingen dier wet de mogelijkheid ope-
nen, zeer zeker wenschelijk moet worden ge-
oordeeld in eene groote gemeente als de onze.
Het mag toch van algemeene bekendheid
ventig mijlen in't uur, maar niet als bij rent
om den trein te halen. Evenmin is de gewoon-
te om te peinzen een nuttige eigenschap in
den stoker in een metaalgieterij, dat zal hem
niet in den gunst van zijn superieuren aan-
bevelen. Voor een beroep, enkel geschikt voor
het najagen van genotvol denken, zou ik dat
van invalide kiezenzijn geld is tijd en hii
mag dat op den Olympus besteden. Het za
niet voldoende zijn een amateur-invalide te
wezen. Volgens mijn meening moet de vol-
maakte practicus reeds dood zijn voor elk
doel naar buiten, als bij wil beginneri het le-
ven volkomen te genieten. Zijn kalme helder-
heid moet niet worden verstoord door eenige
drukte van herstelhij moet kalm in zijn rust-
stoel in den zonneschijn liggen. De wereld
moet aan den anderen kant van den muur
zijn en die muur moet zoo dik en zoo boog
wezen, dat hij het geraas der fabrieksvuren
en het gegil der fluiten niet kan hooren. Vre-
de
Toen Bibbs tot aan bet woord „Vrede" had
gelezen, deed zich een stoornis voor, die in-
teressant was als een toevallige tegenstelling.
Hooge stemmen klonken in de gang, juist aan
den buitenkant van zijn deur. Klaarblijkelijk
was er een vrouwentwist in gang; de parfijen
waren dien in Edith's kamer begonnen en zet-
ten dien met kracht voort, toen zij in de gang
kwamen.
„Ja, je deed beter naar huis te gaan!"
hoorde Bibbs zijn zuster op schellen toon
schreeuwen. „Je deed beter naar huis te gaan
en je gedachten wat meer bij je man te bepa-
len."
„Edie, Ediel" hoorde hij zijn moeder als
vredestichtster vermanen,
„Hoor eens!" Dit was Sibyl en haar stem
klonlc scherp en bevend. „Spreek niet op die
manier tegen mij! Ik kwam hier om moeder
Sheridan te vertellen wat ik had gehoord, dan
kon zij bet aan vader Sheridan oververtellen
worden geacfif Sat Set opkoopersbedrtjf in
verscbiliende vertakkingen in den stad veel-
vuldig wordt uitgeoefend en dat tal van op
koopers door bet zonder onderscheid aanne-
men van alle mogelijke bun aangeboderf goe-
deren, het plegen van diefstallen en andere
misdrijven sterk in de hand werken.
Het opkoopersbedrijf wordt op zeer ver-
schillenae wijzen uitgeoefend. Men vindt
wbikelhoudende opkoopers, opkoopers die te-
gelijk vergunning- of verlofhouder zijn, op-
koopers-straatventers, opkoopers die bun be
roep uitoefenen in vaartuigjes te water. De
commissie wil nu hi de eerate piaata aan alle
opkoopers voorschrijven dat zij, behalve van
de goederen zelf, den koopprijs of andere
voorwaarden van verkrijging, de namen en
woonplaatsen dergenen van wie en derge-
nen uit wier h an den de goederen zijn ver
kregen, ook aanteekening moeten houden van
den datum van inkoop en wederverkoop der
goederen. De namen, leeftijden, beroepen en
woonplaatsen dergenen, aan wie zij- de goe
deren weder verkoopen, of, zoo deze op ande
re wijze verdwijnen, of te niet gaan, van de
wijze waarop dit is geschied, enz. De contro-
le wordt zeer verscherpt. Verder stelt de
commissie een absoluut verbod voor. van het
opkoopen in vergunnnings- of verloislokalen.
De ervaring leert dat talrijke „kooplieden"
die met bootjerf in de haven en het overige wa-
tergebied der gemeente ron'dzwerven, er veel-
al op uit zijn de bemanning van de daar
liggende schepcn er toe te brengen, allerlei
voorwerpen, behoorende tot de uitrusting van
bet scbip en de lading te verduisteren en aan
hen te verkoopen, terwijl zij ook zelf als de
daders van vele diefstallen zijn aan te mer-
ken. En hetzelfde geldt voor het opkoopen
door venten op den openbaren weg (lompen-
venters of leurders). En wat het opkoopen
in vergunnings- of verlofslokalen betreft,
merkt de commissie op dat die handel schier
zonder uitzondering geen eerlijk werk is,
maar sjaggeren in door misdrijf verkregen
goederen.
Ik heb menigeen, veel jonge menschen voor
al, voor de Rechtbauk gezien. beklaagd van'
diefstal. De eigenlijke schulaige zat dan ech
ter op de getuigenbank. Dat was de opkoo-
per die den dader er toe gebracht had. Het
aoet mij pleizer dat men de „heeren opkoo
pers" nu eens flink gaat aanpakkenl
De gruwelen welke in Palestma de Ara
bieren tegenover de Joden hebben bedreven,
hebben dat spreekt van zelf—, vooral in Am
sterdam, met haar talrijke Iraelietische be-
volking, en in dezen tijd van sterk-oplevend
nationaal Joodscb gevoel groote veront-
waardiging gewekt. verontwaardiging en ont-
roering. Juist omdat de gruwelen gebeurd
zijn in het beloofde land, in Palestina. He
was hierop dan ook dat de eerste spreker, dr.
David Cohen uit den Haag, Zondag 1.1. wees
I de protestmeeting van den NederLindschen
ionistenbond te Amsterdam. „Want de
eenige hopp, waaraan het oude volk zich
yastklampt", zoo zeide hij, „is het herleven
hi bet Joodsche land." Daarom heeft het be-
richt dezer progroms ons zoozeer verschrikt.
Dit bloed had niet mogen vloeien. Wij had-
den het reclit te verwachien dat in het beloof
de land althans de allervreeselijkste uitwas
van Jodenhaat, de pogroms niet zouden wor
den gezienKrachtige pfotesten spraken
daarna ook uit de heeren E. Asscer Ezn. uit
Amsterdam. Mr. Abel viertzberg, voor2itter
van de afdeeling Amsterdam van den Zionis-
tenbond, de beer Nebemia de Lieme uit den
STaag, al welke protesten vereeniga werden
n eene motie. En vol stemming was daarna
let slotwoord van den voorzitter, prof. Qrn-
stein. Wij vertrouwen, zoo zeide spr., dat de
wereld ons niet tot een volk van desperados
maken zal. Dat zij den geest der Joden voor
beter werk bestemmen zaldat zij het voik
van de gedachte, van de daad en van de leer,
nog eens weer in staat zal stellen Ln eigen
huis, naar zijn vrijen wil, op eigen wijze te
bouwen voor den geest der menschheid, voor
de leer der gemeenschap, de vrije ziei te u.ren,
in een nieuw Joodsch lied, de biijheid van bet
oodsche land tot bron te doen wooden voor
een nieuwen stroom van Joodsche heerlijkheid.
„Het fort aan de Vijzelstraat", zoo noemt
Het Volk het gebouw van de Burgerwacht.
an werkelijk ziet het er van buiten eenigszins
fortachtig uit. Trouwen.?, het is dan ook als
versterkiug bedoeid I> bestemming van het
gebouw is om in tijden van ernstige revoluti-
onnaire woelingen als boofdkwartier te die-
nen van ee ngoed gewa; ud »n. goed geoefend
corps, hetwelk zoo noodig in .Ymsterdam po
litie en leger terzijde m c staan.
Zaterdagavond 1.1. is bet gebouw eenigs-
zto feortdp Eterjpec& Ret ton toen
een compleet clubgebouw te zijn. Men vindt
er gelegenheid tot schermen, Soksen, worste-
len, schieten, tot het volgen van lezingen en
v»ordrachten, en eene bibliotheek is in voor-
bereiding. Voorts is er eene bioscoop-zaal, en
de benedenzalen zijn met veel smaak en ge-
rief ingericht als societeit. Zoo zal het ge
bouw dus ook een gezelligheidsmiddelpunt
voor alle leden worden, waar zij elkander
kunnen leeren kennen en elkander in aange-
name omgeving kunnen ontmoeten
WAGENAAR Jr.
Aan de Dammeral
Met dank voor de ontvangen
van probleem No. 596 (auteur v. Gendt).
Stand:
Zwarf 10 12* 17. 18, 19, 20, 23, 25, 29, 34.
Wit: 27 35, 37, 38, 41, d, 44, 47, 48, 49.50.
Op 1 o s s i n g
1. 27—21 1. 17:26
2. 37—31 2. 26 46
3. 43—39 3. 34 32
4. 35—30 4. 25 34
5. *47—41 5. 46:37
6. 48—42 6. 37:48
7. 49—43 7. 48 39
8. 44 4
en bij den volgenden zet slaat wit met den
dam op 4 altijd 5 schijven, onverschillig wat
zwart ook zet.
Goede oplossingea ontvingen wij van de
heeren: W. Blokdtjk, P. Dekker, D. Gerling
te Alkmaar, D. F. C. F. v. d. Heuvel te Ur-
sem, P. de Groot te Warmenhuizen, H. E.
Lantihga te Haarlem, Jb. Toepoel te Sini Pan-
eras.
Van den heer J. S. te Alkmaar en den heer
Jb. Toepoel te Sint Pancras ontvingen wij
ook van't vorige probleem nog goede oplos-
a?' 271 H 36, 38, 39, 4
Zwart heeft zoo juist 21—26 gespeeld a
nu wint wit door 25—20! Zie hter de 2 va-
riantea:
1. 25—20 1. 26 28
2. 38—33 2. 15:24
3 33 22 3. 24 33
4. 39 19 4. 13 24
5. 22: 4!
of:
1. 25—20 1. 15:33
2. 39:19 2. 26 28
3. 38—32 3. 28 37
4. 42 31 4. 13 24
5. 27—21 5. 16 27
6. 31 4! u
Ter oplossing voor deze "Week
PROBLEEM No. 597, \j
van H. MARCHAL (le Damief).
Zwart: 2, 3, 6, 8, 12, 14, 16, 19, 21, 24,
29.30,34.
Wit: 22, 27, 28, 32, 33, 35, 36, 37, 42, 44,
46, 48, 49.
O^tossingen v66r of op 5 Mei, bureau van
singen.
FABRE IN ONS LAND.
Met succes zet de Fransche dammer zijn
tountee voort. Wel hebben enkele spelera in ltl-
brengen. Wel in simultaan-sdances, maar toch I XII.
ook niet veel.
als zij vond, dat c dot., moest Ik heb
het voor jou bestwil gedaan."
„Ja, natuurlijk!" E:. Edith's schamper
lachen Monk tuitend in de ooren. „Ja, na
tuurlijk. Jij hadt geen andere redeu fb neen!
Jij verlangt niet het tu..,cben Bobby Samhorn
en mij tot een breuk te iaten komen, omdat....
„Edie, Edie! Nu, N:j!"
„0, zwijg, mama! Als zij zegt, dat haar
nieuwe vrienden haar vertellen, dat hij zoo'n
reputatie heeft, dat hij hier niet behoorde te
komen, dan zou ik wel ee.is willen weten, hoe
het staat met zijn komen bij haar aan huis?
Hoe
„Ik heb moedei* Sheridan dat uitgelegd."
Uit Sibyl's stcn. was op te maken, dat zij de
trap afging. ;,Met getrouwde menschen" is
dat niet hetze! i .c. Sommig dingen, waarvoor
een jong meisje vMSchermd moet' worden
Dit scheen geen verzachtenue uitwerking
op Edith te hebben. Waarvoor een jong
meisje moet beschermd worden I" gilde zij'.
„Jij schijnt ir al te gaarne die beacherm-
siter te willen-zijn! Pas jij maar op, dat Ros-
coe niet merkt, wat soort van besctu
bent."
Sibyl's antwoord was onverstaanbaar,
maar mrs. Sheridan vernieuwde haar gejaag-
de pogingen om '/rede te sluiten. „Nu, nu,
Edie, zij heeft je bestwil op't odg en jij moest
niet
„0, zwijg mama en laat mij begaanAls u
het papa durft zeggen."
„Nu, nuIk zeg het hem vandaag niet en
mogelijk
„1J moet mij beloven het hem nooit te zeg
gen", riep het meisje hartstochtelijk.
„Nu, we zullen zien Kom maar weer te-
rug in je eigen .vamer, dan zullen we
„Neenl Ik wil er niet over pratent Trek
niet zoo aan nij i Laat mij met rustEn
Edith wierp zich met kracht tegen Bibbs deur,
duwde die open, zwaaide daarom heen de ka-
In de vereeniging „Gezellig Samenzijn"
speelde Fabre tegen den heer Voa (wit) en
toen de volgende stalling bereikt was:
1> 3. 4, 7, 9, 11, 13, 14, 16, 17, 19,
45, 48.
speelde zwart:
1i 1. 24—29!
2. 33 15 2. 16—21
3. 27 1C 3. 7—12
4. 16:18 4. 13:31
5 36 27 5. 19 46! en wint.
De volgende combmatie van Fabre is zfer
interessant.
ap*:
C£ MM
Zwart: 1, 5/9, 11, 13, 15, 16, 18, 23, 26.
iennster jij
me" in en liet zich in zoo'n hevige gemoeds-
beweging voorover op het bed neervallen, dat
zij Bibbs' tegenwoordigheid in de kamer niet
opmerkte. Snikkend en hijgend in een harts-
tocbtelijke huilbui sloeg zij met haar gebalde
vuisten op de dekens en de kussens. „Glui-
perl" riep zij luid. „Guiperl Slang! Kat!
Toen Bibbs bemerkte, dat zij zich niet van
zijn aanwezigheid bewust was, begaf hij zich
zacht naar de deur, in de hoop weg te komen,
voordat zij hem gewaar werd; maar het ge-
luid van die beweging deed haar verschrikt
overeind komen en hem aankijken.
„Ik dacht, Bibbs, dat je een poosje geleden
was uitgegaan."
„Ja. maar ik ben teruggeicomen. Het epijt
me
,*Heb je mij met Sibyl hooren twisten?"
„Alleen wat ie zei in de gang. Ga maar
weer liggen, Edith. Ik ea uit."
„Nee, ga mei been!" Zij drukte den zak-
doek tegen haar oogen, gaf een snik en her-
haalde haar verzoek. „ua niet weg. Jij hin
der! mij niet, jij bent teaminste bedaard. Ma
ma it .zoo druk, men komt met haar niet ver
der Jij hindert mij in't geheel niet, ga dus
als't je blieft weer zitten
„Heel goed." En hij keerde terug naar (Zijn
stoel naast den koffer. ,.Vooruit maar en
schrei zooveel je wilt, Eaifih," zei hij. „Dat
doet geen kwaad!"
„Sibyl vertelde aan mama obegon zij
naar adem. snakkend. „Mary Vertrees had
mama, Sibyi en mij een namiddag op de
thee, een paar weloen geleden en er waren
toen ook een paar dames, met wie Sibyl be-
spottelijk graag bei-riend wilde worden. Zij
deed alle moeite om met hen in aanraking te
komen en zij heeft ze sinds dien tijd al nage-
loopen en nu komt ze hier en beweert, dat zij
zeggen, dat Bobby Samhorn zoo slecht is, dat j
zelfs, ofschoon zij zijn familie graag mogen
lijden. geen enkele van de nette mAnsrhjq m
de stad hem bij zich aan huis zou willen ont
vangen. In de eerste plaats is dat een leugen,
ik gel oof er geen woord van, en ten tweede
ken ik de reden, daarom zij dit kwam vertel
len, en wat meer is, zij weet, dat ik het weet I
Ik wil niet zeggen, wait het is nog niet
daar papa en jullie alien dan zouden den
ken, dat ik even krankzinnig als zij valsch ia;
en Rosco^ is zoo'n dwaas, hij zou waarschijn-
lijk niet meer tegen mij spreken. Maar het is
waar. Let op haar, dat is alles wat ik vraag.
Let maar op die vrouw! Dan zul je het zienr
Het toeval wilde. dat Bibbs in letterlijkes
zin op „die vrouw" lette. Uit het raam kij-
kend, zag hij Sibyl op het plaveisel voor het
oude huis naast het bunne staan. Zij stond
een oogenblik diep in gedachten verzonken,
maar hep toen vlug het pad op naar de deur,
zeker met het doel de buren een bezoek te
brengen. Hij maakte hier echter geen gewag
van tegenover zijn zuster, die, na haar ge-
moed in een ietwat vage jeremiade over net
verraderlijk gedrag van haar schoonzuster
gelucht te hebben, naar haar eigen learner
vertrok, hem aan zijn bespiegelingcn overla-
tend. De voomaamste daarvan bertof de elas-
liciteit der vrouwen in den omgang. Sibyl was
juist betrokken geweest in een hevige scene;
zij was op een manier beleedigd. die niet kon
nalaten haar van verbolgenheia te doen be-
ven en toch verkoos zij zich te begeven naar
menschen. die zij slechts oppervlakkig kende.
Bibbs verhaasde er zich over. Er moesten toch
nog, naar zijn meening. sporen van emotie op
Sibyl's gelaat achtergebleven of ill haar ma-
nieren merkbaar zijn; zij kon dat alles niet
geheel hebben doen verdwijnen in de drie of
vier minuten, die zij noodig had om de deur
der Vertree's te bereiken.
(Wordt vwvolgdY
hie.
veek
1 de
'con-/
prat
sjan
idea
de
De
tval
De
ai-
ss"
{van
nte-
Eiil-
K--i*
ote
irat
Sen!
de
rd.
da
rti-
er
ieir
ad
diss
'3a
ilk
de
en
tie
te
ch
ea
an
en
!a-
es
B,
o,
a-
ai
e-
te
I-
n
nssls Cut
.1
i
1
1
20. 24, 25.
Wit: 23, 27, 28, 32, 33, 35/38, 40, 41, 43,
/WTTZie xSSPa
m
'jasiL1
Gedurende de vaart in de Roode Zee is er
niet erg veel te zien en toch levert elke dag
wel weer eenige merkwaaidigheden op; schat
pen passeer je natuurlijk op deze druk bevarea
zeoroute herhaaldelijk en daaibij kom je
nog langs eenige typische eilandjes en rotsen
met een vuurtoren er op, midden in de zes
plotseling opduikend. Zoo passeer je uen twee*
den dag na't vertrek uit Suez al de .Brotheri",
2 hooge rotsen, zeer eenzaam in <i, m den
volgenden dag Daedalus, een zeer typisch ko»
raal eiland of liever een toekomstig eiland,
want't ligt nu nog ongeveer H M. onder laag
water, zoodat je alleen de witte brandingslUn
op den ointrek der atobkust kunt zien, terwijl
't water daarbinnen geheel effen la en eene
fraaie lichtgroene kleur vertoont, in tegenstel*
ling met de donkere golven der omringends
zee. Op't Westelijk einde is een vuurtoren g»
bouwd, en hier huizen een paar Arabieren, die
als eenzame wakers 't vuur onderhouden ea
eenen enkelen keer de Turksche vlag in allerjj!
hiischen. als ze worden opgeschrikt uit hua
slaapje. Want erg kwiek schijnen deze heerea
niet te zijn wij althans konden geen teekea
van leven ontdekken, hoewel wij zeer dicht hjj
passeerden en met onze kijkers trachtten dMt
te dringen in de geheimzinnigheid van dezea
zwijgenden tor»-
En weer een dag later, als je de street Bah
el Mandeb naderbij komt, passeer je talrijka
eilandjes aan weerszijden; vooral nachts le*
vert dit vaak een eigenaardig, soma somber
pect op als je toevallig van uit je patrija*
poort die hooge rotseilandjes ziet opdoemeiv
en plots op een top een licht opflikkert en
weer veylwijnt, om dan weer op te lichten ea
te verdooven, tot 't spelletje ne een langen
rustpauze zich herhaalt
Voor den zeeman hebben deze rotsen
tuurlijk nog eene geheel andere beteekenis
het zijn behalve bakens op zee nog zoovele b»
lemmeringen op z'n post, die hij voorzichtelifk
nadert an ontwijktNu is dat natuurlijk al
heel gemakkelijic bij goed weer en goed zicht
maar dat't ook anders kan zijn, leerden wjj
dezen morgen uit 't sprekend voorbeeld vaa
een op een der rotseilanden gestranden groo*
ten Engelschen mailsteamer, die een 6 maan*
den geleden in een zandstorm als zoovele an*
deren z'n koers verloor en hopeloos strandde.
Onze ..Rembrandt" was toen op de thuisreis,
nog in de golf van Aden, en dus in minder ge*
vaarlijk water; maar een viertal andere sche*
pen strandden in denzelfden nacht; zoo slecht
was't zicht, nog veel slechter dan in de dikste
Die*
ET-
tti-
±t
le
ge
iw
le
n-
i-
V
m
e-
1-
1-
le
6-
Ir
t-
