Alkmaarsctie Cooraot
M tetirdwGhe week.
PabrteKsrooli.
Toelattng vanleerllngen
Handelsavondschool.
Parijsche Causeriedn.
Ri^trt two TWMgffe iavgmei
Zaterdag 8 Jtlll
a. Eao Leeraar la hat Vakteakanan,
k. Een Leeraar In Irat
Electro-Tschnlsch taekenan.
FBUILLETON.
mm wm kon
Een brief nit ErlekenlaniL
its m>
10*0.
Tar Gemeente-Secretarie van AiLTCftTAAB
te ta varvullen de be trekking van
roor de afdeeling Bevolking (jaarwedde
18001690, volgena veiordening).
Toelaga voor diploma's of akten, geen ver-
haal peasioonsbijcirago, vacantie-toeslag 9 pot
dar jaarwedde.
Stukken in to zenden v66r 15 J till a.9.
jiast met net vciauucu »<w
en begrootiflgen. Gevraagd
goed bouwkutidigc. Zij, die in
zim van de akten M d of Me ge-
Aan de GEMEENTELIJKE AVOND-
SCHOOL VOOR AMBACHTSLIEDEN te
ALKMAAR (Directeur de heer J; van Reijen-
dam) KAN OEPLAATST WORDEN:
tevena belast met het verklaren van
bestekken
wordt eenW- M
het bezit zijn van de alcten
nietcn de voorkeur. Aantal wekelijj
lesuren 15.
Sollioitanten in het bezit van die akbe M. L
genieten de voorkeur.
Aantal lesuren per week 9.
Inlichtingen omtrent de bezoidiging ver-
strekt de Directeur en de Gemeente-Secretarie.
Stukken in te zenden aan den Burgemeester
uiterlijk 7 juli a.«.
Ondsra en Vereorgere, die hunne of de aan
bun no t<xrg toevertrouwde kinderen het on-
dsrwiifc «an do Hendelsarondachool wenschen
to doet> volgen, behooren eich daartoe aan te
melden bij den Directeur dar School den
heer J. EL VOOBT in de voormalige Am-
bachteackool, staande aan die Doelenstraat en
wed op MAlAiNDiAG en WOENSDAG 5 en 7
STILL am. dea avonda van 79 uur.
Leerlingen die reeda vroeger de school be-
eochten zullan opnieuw moeten warden aan
gegeren.
Ala leerlingen worden toegelaten, zij, dia
dlen leeftijd van 19 jaar hebben beroikt en het
toelatingtezamien met goed gevcjg hebben
afgelagd.
In bijzondera gcvallen kunnen leerlingen
eonder het afleggen van eon examon warden
foegolaten.
XXVII.
het gouden jeest van de Atn-
eterdamsche Zwemclub, O erne en-
teLijU Zuigelingenzorg. Veiling
bij t rederui At idler en Co.
Uc Amsterdamsche Zwemclub heeft Za-
terdag en Zondag 1.1. haar 50-jarig bestaan
gevierd met welgeslaagde zwemfeesten. Ik
mag met nalatea van dit mm of meer locaal
feest melding te maken, omdat wij hier te doen
hebben met een der oudste zwemclubs. Een
halve eeuw is een ontzaggelijke leeftijd voor
een zwemclub. in ons waternjk land is de
zwemsport nog njaar conge tientalen van ja-
ren populair. Da A. Z. C. is een pionierster
geweest op dit gebied der lichamelijke opvoe-
ding, en bovendten beeft zij al vroeg ingezien
dat sport, en dan in bet bijzonder zwemsport,
met rets is voor enkele bevoorrechte standen
of kringen, maar een belang is voor het ge-
heele volk, ook voor bet „volk" in de meer be-
perkte beteekenis van dat woord.
Op 31 Mei 1370 verscbeen er een bericht
m de bladen waarin de opricbting van de
A. L. C. aidus werd omscbreven:
„Naar wy uit goede bron vernamen, ver-
eemgdee zicb een Zaterdagavond in de bad-
en zweminrichting van den beer C. W. Lo-
wenstrom, aan den Westerdoksdijk albier,
senige jongelr.gen met bet doel bet wensche-
lijke te bespreken, om bier ter stede eene Am
sterdamsche Zwemclub op te ricbten. Reeds
werd aldaar eene commissie of een voorloopig
toestuur uit de aanwezigen gekozen, ten einde
uitvoering aan dit plan te geven.
„Het doel van de Amsterdamsche Zwemclub
zal zijn, bet zwemmen meer algemeen te doen
warden rzw nwgelijk jongelingen, wdlke
bun niaa' chappelyke loopbaan op of over bet
water w scben te zoekea, m de geiegenheid
testellea de voor hen zoo onontbfcerlyke
zwemkunst te beoefenen. Voorts i-iouac ay
zicb voor reddera van drenkelingea geldelijke
beloonmgen uit te reiken en einuelijk nog bet
houden van zwemwedstrijden, met uitlaying
van prijzen en premifcn."
Me nziet wel, dit is een stem uit een beel
ver verleden. Niet alleen omdat ouderwetscbe
„jongeliugen", dat mij intusschen duizend-
niaal lie»ix is dan de iegenwoordig gbbruik-
te gemeuipiaats ,^ieerenmaar voorai om
dat bieruit blijkt dat de stidhters bet zwem
men voonal van belang acbten voor zeelui, en
verder voor degenen die een zeereis moesten
maken. En dit toont weer aan, dat in dien oer-
tijd van bet zv/enmen, deze sport meer eene
beschernnag tegen gevaar net gevaar van
rerdrinken dan eene lichaamscultuur was,
Op. 25 luni 1870 kon tot de oprichting van
de A. Z. C. worden besloten, En er ging al
dadelijk eene krachtige actie van de jonge ver-
eenigmg uit. Op 1 Augustus reeds werd een
wedstrijd uitgeschreven, die, mede in verband
met bet bevorderen der zwemkunst onder min-
vermogenden, een volkszwemwedstnjd was.
Vrijwel ieder jaar heeft daarvan de A. Z. C,
deze traditie gehandbaafd, zoodat zij in den
loop der jaren mocht boeken circa 55 wed-
stryden, waaronder; Volkswedstrijden, onder-
linge, nationale en internationale wedstrij-
den. Eerst sedert kort, nu het Amsterdamsche
Gemeentebestuur zfelf voor gemeentelijk zwem-
onderzicbt zorgt, mist men op de A. Z, C.-
wedstrijden de gebruikelijke snelzwemnum-
mera voor leerlingen der openbare zwemin-
richtingen. Zooals gezegd was de A. Z. C. de
eerste die zlch met bet zwemmen der minver-
mogenden bmoeide. In 1877 wendde het Be-
stuur zicb tot B. en W. van Amsterdam, met
het verzoek, om gedurende een zeker aantal
uren daags in de (nu verdwenen) zwemplaats
in de Buiten-Singelgracht bij de Raampoort
438)
„iNecn met „blij", lk had een gevoel alsr
of ik regelrecht omboog werd gedragen steeds
floogei or hooger boven de wolken. Ik heb
bib gevoel nog. lk gel oof, dat ik den meesten
tyd m dien toestand ben. 1c Zou wel eena wil-
wsten wat ik was, voordat ik je kende. De
jFzisov-n, die ik toea was. achijnt een ander te
ay: i ;v/eestj't was Bibbs Sheridan in't ge-
heel '.set. Dat Kihijnt lang, lang geleden. Ik
was zwaann»'Xlig en ziekelijk iemand an-
dera iemand, die ilk nu niet begrijp, een
laiaard, bang voor sdbaduwen bang voor
c ,:cr, die met bestonden, bang voor mijn
crudlen ziakvreterl En nu ben ik alleen bang
voor hetgeen verandering kan brengen."
Zij was een oogeublik stil en vroeg toen:
„Ben je gelukkig, Bibbs."
„0, zie je dat niet?" rlep hlj. „Ik wenscb,
(fat hist duizend, duizend jaar zoo bliift als
I'.at ;ni is I Je hebt me rijk gemaakt ik ben een
vrek. ik zou geen enkel ding anders wenschen
nieta, nietsl"
..Bfisite Bibbal" zei ze en lactate gelukkig.
HOOFDSTUK XXIII.
Bibbs bleef all In een droom voortleven. Hij
bad tegen Edith verkondigd, na zijn misluk-
te i om ten opzRfate van haar van
begrippen omtrent het nut de noodzakelijk-
heid, van het zwemmen veel verbetering ge-
komen. Toch zijn wij nog niet waar wij wezen
moeten. Het is nog maar een paar jaar gele
den dat er te Amsterdam in allerlei vuil open-
baar water gezwommen werd, De openbare
zweminrichting voor vrouwen aan de Dijks-
gracht bijv. lag in de onmiddellijke nyjhjtaeid
vanhet riool der (nu verdwenen) Mari-
nierakazerne. Z<56 erg is het met de andere
volkszweminrichtingen der Gemeente niet ge-
steld. De uieuwe zweminrichting aan den
AmstelveensChen weg bijv. is vrij gunstig ge-
legen. Maar het blijft dan toch altijd met ve-
lerlei stoffen yerontreinigd zwemwater. En
zoo heb ik mij al eens afgevraagd waarom
de Gemeente voor de mingegoeden niet een
overdekte badinrichting laat maken, zooals
de meer-welgestelden er twee bezitten (een
aan den Heiligenweg en e^n acihter het Rijks
Museum, het zoogenaamde Zuiderbad). Of
►desnoods maakt men een niet-overdekt zomer-
bad, maar dan op deze wijze dat er een ge-
metseld bassin gebouwd worde, dat met
Vechtwater gevuld wordt, en dat voortdurend
ververscht wordt. Zoo'n ,Jkunst"-zweminricta-
ting zou ook v66r hebben, dat men haar „er-
grens in de stad kon maken, althans dat ze
niet z66ver buiten de bebouwde kom der
Gemeente behoeft te liggen, als de tegenwoor-
dige gemeentelijke zweminrichtingen.
Kortgeleden scbeen het, dat het Panora-
magebouw in de Plantage tot zweminrich
ting zou wordenik weet niet of ik moet
schrijven: gepromoveerd of' gedegradeerd.
Maar dit plan schijnt nu weer te. zijn afge-
sprongen en volgens de laatste berichten
komt er steaks weer eens een bioscoop! Pro
sit!
In de laatste weken scbreef ik over het aan-
staande gemeenteliike groentebedrijf en het
evenzeer aanstaande gemeentelijke melkbe-
drijf; benevens over de bestaande gemeentelij
ke vischwinkels. Thans een paar woorden over
weer een ander onderwerp van gemeentelijke
bemoeiing, dat der gemeentelijke Zuigelin-
genzorg, waar omtrent werd een dezer dagen
een voorstel is verschenen.
Tot dusver was dat werk grootendeels in
handen van particulieren, particuliere ver-
eenigingen, en toen in 1913 een adres werd
gezonden door de Sociaal-Democratische
Vrouwenclub, waarin om uitbreiding van de
gemeentelijke bemoeiingen in deze"' richting
werd gevraagd. antwoordden B. en W. dan
ook dat de particulieren het heel goed deden,
en dat de Gemeente door bun taak overtene-
men buiten haar gebied zou treden. Maar
men weet het wij hebebn er al herhaalae-
lijk aan herinnerd sindsdien is de poliiieke
constellatie van onzen Raad veranderd, en
dus vinden B. en W. nu uitbreiding der Ge
meentelijke Zuigelingenzorg „een eisch des
nut te zijn, dat hij tot de concluaie was geko-
men een lid der famiiie te zijn, maar hij
soheen weer na die eene poging oon daarvan
deel uit te maken, tot zijn aigezonderde posi-
tie teruggekeerd te zijn hij was nu ver van
het lidmaatschap ai. Het waren onstuimige
dagen in het meuwe Huis, maar Bibbs nam
een deel, hoe klein ook, aan die beroering
ij scheen een afgetrokken vreemdeling, toe-
vallig iegenwoordig en zich van die tegen-
woordigheid niet gebeel bewust. Hij kon er in
zicth zelf glimlachend over aangename voor-
stellingen en dierbare hermnermgen bij zit-
ten en als er een twist tusschen Eaith en haar
vader gaande was of terwiil Sheridan den ge-
melijken Roscoe op klaagliederen ontbaalde,
die sterk droni om ze te venduren. De geluk-
kige droomer wandelde in een stormaditige
atmosfeer als een somnambulisit en wandelde
er weer uit zonder wakker te worden. Het
speet hem voor zijn vader, voor Roscoe, voor
Edith en voor Sibyl, maar hun verdrietelijk-
heden en hun getier' scihenen hem ver weg.
Sibyl was onder behandeling van dokter
Ourney. Roscoe had dien Zondagavond om
hem gezonden, even nadat Bibbs de yergeten
kleedingstukken had teruggebracht en de eer
ste dagen van Sibyl's ziekte vond de dlokter
het noodig haar dikwijls te bezoeken en een
gespierde verpleegBter bij haar te installee-
ren. En of hij wilae of niet Ourney kreeg van
zijn hysteriaehe patifint een versdheidenheid
van steric gekruiHe mededeelingen te hooren,
die ieder andei, behalve een familie-genees-
heer van, zijn stuk zouden hebben geBracht.
Onder anderen maakte zij hem de verande-
ring in Bibbs duidelijk en waarom de zink-
ejds^ OTsdhoon de sterfte der zulgetingen,
dank zij het pariiculier initiatief snel verniin-
derd is, meenen B. en W- dat bet n6g sneller
kan en moet gaan. En alleen de Overheid be-
schikt hunsinziens over krachtige organisaties
en dienaten om dit werk in zijn vollen omvang
te doen. Misschien hebben zij gelijk maar ye-
len zullen het toch wel betreuren dat ook op
dit terrein alwaar bet particulier initiatief
wordt uitgeschakeld, Wij veriezea ons gevoel
van verantwoordelijkheid van onze mede-
menschen als de Overheid voor alles zorgt!
zoo hoorde ik laatst iemand verzuchten,
En daarvan is wel iets aanl Als men ons al
les per belastingbiljet laat afdoen en het so-
ciale werk door ambtenaren laat verrichten,
dan snijdt men het contact door tusschen de
menschen en dat goede werk. En het is nog
de vraag of de maatschappij daarbij gebaat
1st
Wat nu betreft het voorstel van B. en W,
zij vermeld dat B. en W, den Gemeentelijken
Geneeskundigen Dienst met de leiding van de
Gemeentelijke Zuigelingenzorg willen belas-
ten, Deze dienst zal zijn toezicht niet beper-
ken tot de rechthebbenden op geneeskundige
behandeling van gemeentewege, doch zijne
zorgen uitstrekken tot alle zuigelingen, welke
daaraan behoefte kunnen hebben. Van elke
geboorteaangifte zal worden nagegaan of er
waarechijnlijkheid bestaat, dat de moeder
behoefte heeft aan voorlichting. In veel ge-
vallen zal dit, naar B. en W. opmerken een
feit zijn bij de arbeidende klasse en bij den
kleinen middenstand, welke niet over langdu-
rig toezicht van pleegzusters en technische
raadgevers kunnen beschikken. Vanwege dea
dienst zullen dan de jonge moeders worden
aangeapoord om zich onder de hoede te stel-
len van een der gemeentelijke zuigelingea-
consultatiebureaux.
Deze consul ta tie-bureaux zullen in de volk-
rijke buurten der stad worden opgericht. Hun
aanfal wordt voorloopig door B. en W. op
vijf gesteld, t. w. den in de Jordaanbuurt, ten
voor de Eilanden en,de Oosterparkbuurt; &n
voor het centrum van de oude stad, e£n voor
de Sarphatiparkbuurt, en een voor het stads-
gedeelte benoorden het I J. Vermoedelijk zul
len ook de Kinker- en Spaarndammerbuurten
spoedig worden voorzien. Aan elk bureau
zal een arts worden verbonden, die er elken
dag gedurende een paar uur zitting zal hou
den. Onder den arts werkt een gediplomeerd
verpleegster, die zich verder geheel moet wij-
den aan het bezoeken en controleeren van ge-
zinnen. Zoodra blijkt, dat sociale nooden ia-
vloed doen gelden, wordt de hulp van de zus-
ter voor Maatschappelijk werk ingeroepen,
die, na zich van den toestand op de hoogte
gesteld te hebben. zoo noodig, de rijks- en ge-
meenteorganen of de best uren der Vereenigin-
gen waarschuwt, om in te grijpen, fen einde
te zorgen, dat de moeder niet, \door armoede
gedwongen, het zoogen staakt. Tevens is aan
net consultatie-bureau verbonden de gemeen
telijke vroedvroiiw, en zullen aan elk consul-
tatiebureau drie zuigelingenverzorgsters ge-
detacheerd worden, die tevens als kraam-
vrouwverpleegster kunnen optreden. .V'oorts
acbten B. en W. het geven van moedercursus-
sen, op de wijze als reeds van particuliere zij-
de worden gegeven, van groot belang. En ten
slotte stellen zij voor, en centrale melkkeuken
in te richten.
Ziehier dus weder een belangrijk voorstel
dat dezer dagen aan de goedkeuring van den
Raad zal worden onderworpen!
Aan de Doelenstraat te Amsterdam, de
straat van de hotels (de UEurope, des Pays-
Bas en Bracks Doelende straat ook van de
kunsthandels staan 2 zaken waar tusschen
trouwena wel eenig verband is een
deftig, oude, patricisch huis, met eene 18e
eeuwsche facade (van jongeren datum) aan
den acbterkant, de Amstej-zijde. Dat is het
verkoophuis, het veilinggtbouw, van de firma
Frederik Muller en Co. alom in den lande, en
meer misschien nog over de grenzen, bekend
door hare kunst-aucties. De firma dankt haar
naam aan den op 4 Januari 1881 overledea
geleerden boekverkooper, Frederik Muller,
zoon van den gevierden leider van het Semi-
narie der Doopsgezinden, Professor Samuel
Muller. Frederik Muller veilde voorai boe
ken. kastbare bibliotbeken en dergelijke, een
taak die nu te Amsterdam meer te overgeno-
men door de firma R. W. P. de Vries. De fir
ma Frederik Muller en Co., te in latere jaren
eerst ondfer leiding van Adama van1 Schelte-
ma, later (tot opnet oogenblik) onder direc-
tie van Ant. W. M. Mensing, meer den weg
op gegaan van kunstveilingen, in het bijzon
der dan van schilderijen. Wij, Amsterdamsche
journalisten worden, nieest op gazette tijden,
verrast door de prachtige cataogii op zichze-
ve vaak kunstwerken, betreffende de collecties
kunstvoorwerpen die Frederik Muller en Co.
in veiling brengt. Ate een schitterend staaltje
op dit gebied herinner ik mij bijv. den enor-
men, grootscheepschen catalogue van de col-
vreter geen brok bracht in de keel van zijn be-
werker, zooals eertijds.
Sibyl was niet ijLhoofdig zij was een
magere, kleine iikheid, die zidi wrong en glide
van pijn. Het leven had haar gekwetat eu er
haar toe gebracht, zich zelf te kwetsenhaar
toestand was enkel de vreeselijke orverdrijving
door een volwassene van dien van een kind
na een erge knenzing er moet geschreeuwd
worden, alles omtrent het bezeeren moet aan
moeder verteld worden en hoe het gebeurd is.
Sibyl praatte zichzelf heesch, ate Ourney
geen morphine toediende. Zij sprak van het
begin tot het eimd in 6dn adem door. Geen
protest deed haar ophouden; nieta deed haar
ophouden.
„U moest mij laten sterven!" jammerde zij.
Het te wreed, mij niet te latea sterven! Wat
heb ik ooit iemand gedaan, dat u mij in het
leven wensdht te 'houden? Beschouw mijn le
ven eens! Ik ben alleen met Roscoe getrouwd
om uit huis weg te kometi en kfjk nu waar mij
bracht mij naar deze stad an wat'heb ik an-
dat gebracht heeft zie waar ik nu ben I Hij
bracht mij naar d&s« otad en wat had ik an
ders in mijn levenyrd dan zijn famiiie? En
zij kenden zelfa niei i goede kringen I Ate
zij die maar gekend wi.tdden; dan had
iets kunnen wezen. fk had nieta nieis
niets in de wereld. ik veriangde naar cen
oed leven en hoe kon ik dat hebben' Hoe
een goed leven mogeiijk bij deze Sheri-
dans? Zij hebben zelfs nooit wijn. op tafel. Ik
dadht, dat ik in een rijke famiiie trouwde,
waar ik aardige menschen zou ontmoeten en
dat ik zou reizea en naar bate gaan en
mijn Godl alles wat k kreeg waren doze She-
lectie van harrdwerk, die £k bedod m dm
catalogue een aieraad te van elke bihlio
theek.
In de afgeloopen week 'heeft Frederig Mul
ler en Co. weer een zeer belangrijke veiling
gehouden van oude schilderijen, etsen, aarde-
werk, porcelein, oud-zilver, meubelen, oude
klokken, kronen, Perziscbe tapijten, en ook
van buitengewoon kostbare paarlen, afkom-
stig van den gewezen Russischen ambassa-
deur. Trouwens, men moet er zich, voorai in
deze dagen, niet over verbazen dat telkens
weer de kunstschatten van zeer vooraame per
sonages bij Frederik Muller onder den hamer
komen. Nog slechts korten tijd geleden zag ik
er de aieraden van een der onttroonde Duit-
sche vorsten voor de ramen staan,
De veiling ontieende haar belang yooral
aan hetgeen er van Rembrandt in veiling
kwam. Het waren het portret van Ephraim
Buano, den Joodscheo geneesheer: en ?,Jozef
zijne droomen vertellend", eene grisaille,
Voorts een acht-en-twintigtal etsen. Een en
ander was afkomstig uit het familiebezit van
Jhr. I, W, Six van Vromade, In den regel
doet het er weinig toe wie de eigenaars van
de te veilen kunstschatten zijn, In dit geval
krijgt het noemen van den naam Six echter
historteche beteekenis. Men weet immers dat
de Amsterdamsche Burgemeeste? Jan Six de
vriend en beschermer van Rembrandt is ge
weest 1 En dan waren er o.a. nog een Jan
Steen „Het Jodenbruidtjen" en een winter-
landschap van Isaac van Ostade,
De verschillende meesterwerken hebben na-
tuurlijk reusacbtige priizen opgebracht. De
Ephraim Bueno aeed 88.000; „Jozef zijne
droomen vertellend" 45.000; de Jan Steen
73.000; de Isaac van Ostade t 37.000, De
etsen van Rembrandt deden van 150 tot
1500, wat niet veel lijkt. Trouwens, ook de
voor de schilderijen betaalde prijzen hadden
win. Li^
misschien de reden dat de Bchilderijen ge-
best nog wat hooger kunnen
hierin
kocht worden door de fonna zelve?
Ook voor andere kunstvoorwerpen werden
hooge prijzen betaald. Ik denk aan de ka-
merbeschilderingen (5 panneaux en 2 des-
sus de portes) uit de lBe eeuw, die 15000
opbrachten, en aan de twee groote tuinvarens
die 10.000 deden.
Veilingen ate deze bieden eene ultnemende
;elegenheid voor onze nouveaux-riches, onze
).W.-ers, om hunne huizen met mooie dingen
.te vullen. Mogen zij zich ook „ontfermen"
als niemand anders het ten minste doet) over
ie Rembrandt's, die anders misschien naar
het buitenland gaan, en diet waar? het
land van Rembrandr' heeft op die Kunstschat
ten. het meesterwerk van den Allergrootste,
toen wel in de eerste plaats recht!
WAGENAAR Jr.
PARIJS, 21 Jumi.
Uit mijn beide laatste brieven, lezer, nfoet
;e een indruk van overgroote degelijkheid' bijl
en Parijzenaar van- t^enwoordig (d'aprfes-
guerre) hebben gekregen; wanneer ge hem
vroeger gekenid hebt, den; luchti
Parteien1, dan moet de bezadigdheid, waarin
ik hem1 u heb voorgesteld, u wat overdreven
lijkefl, maarde Franschman heeft vele
kanten, die hij naar wren brengt, naar de
oinstandigheden dat vragen; en dan heeft hij
er nog minstens even zoovele, die hij niet an
ders toont dan aan zfjin heel goede vrienden
en dan nog moeten die dikwijls door een mas
ker van valsche schaamte heenturen. En
dan zijn er nog zoo heel veel verschillende
Franschen en zoo heel veel verschillende Pa-
risiens. Ge viadt den Franschinan oppervlak-
kig? Misschien hebt ge gelijk, maar £k meen1,
dat ge hem dan ook weer teveel naar den
schijn beoordeelt; hij te optimist, ziet den
goeden kant van de dingen het eerst, zoekt die
op, waar hij moeilijlk te vinden is; „fen fate
pas" (maak je er niet uit je humeur over) te
een kenteekenend gezegde, waarvan ik u het
gebruik niet genoeg kan aanraden. Frankrijk
heeft het in- 't groot en't klein met succes toe-
gepast em met een voorbeeldig humeur al zijn
beproevingen van den laatsten tijdi gedragen.
En als je denkt, dat die voorbij waren een
jaar geleden, toen de vrede met Duitschland
geteekend is!? en dat ze nu voorbij zijn?
vLa vie ch^re (het dure leven) heeft in elke
courant een aparte rubriek, meestal echter met
een humorstisch prentie en vol geestige anec
dotes en bans mots. De nieuwste beweging
tegen de duurte was wel he61 jolig op touw
,ezet. E6n van de vele mondain-artistieke bla-
ien had1 het initiatief genomen tot „La jour-
n4e des salopettes". Eto1 salopette te een klee-
ding stuk, dat men kan koopen voor 35 frs.,
bestaande uit broek en kiel van blauw katoen,
een eenvoudig werkpak dus, voor variatie vat-
baar, maar de eisch voor de deelnemers aan
den „dag der salopettes" was goedkoope klee-
ding als een/ protest tegen de hooge prijzen
van tailleurs en coutunferes. Op hen was de
ridans! Be deed zooveel mogelijk mijn best.
Dat deed ik werkelijk! O, dat deed ik! Be
trachtte te leven. Iedere vrouw, zou ik zeg-
gen, heeft het recht den een of anderen tijd
m haar leven te leven. En alles begon er juist
wat vroolijker uit te zien wij waren naar
hier vehhuted en dat bevroren paar aan
den overkant waa a oh ter Jim aan voor hun
doch ter en dat zou ons met de voorname lui
op gang gelbracht hebben en toen zag ik
hoe Edith hem mij begon af to troggelen.^En
vrouw
ik doen? Wat kan een vrouw in mijn geval
doen? Ik kon uiets andere doen dan te <racb
ten het te verdragen en ik Icon het niet
verdragenIk ging naar cfien ijsdcegel, dat
meisje Vertrees en zij zou mij een weinig
hebben kunnen helpen en bet zou haar nieta
geschaad hebben. Het zou haar in nieta be-
nadecld hebben, zoo zij mij dat weinigje had
getaolpen. Zij bahandclda mii ateof ik vuil
waa waarvoor zij niet eena de moeite zou wil
len nemen het uit haar huia te vegen! Laat
haar maar wachten 1Sibyl's stem, heesch
van het praten, werd niet meer dan een schor
gefluiater, ofschoon zij moeite deed haar lui-
aer te maken. Zij poogde half overeind te ko
men, maar de verpleegster hield haar in
toom. „Ik zou uit ait ted willen opstaan om
haar te bewijzen, dat zij zoo iets met mij kan
doen! Ik was geheel en al de dame en zij liep
weg en liet mij daar alleen 1 Zij zal het onder-
vinden! Zij tegon acihter Bites aan te loo-
pen, voordat Jim goed en wel in zijn kist on
der dea grond lag en zij denkt. dat zij dien
aarrvat dan ook a:ieea gaiaart; >cryp
verboden in eigen limousine van de e&se
viteit naar de andere te ridden, paarlen das-
spelden, copiers en andere byoux to drag®
en champagne te drinloen aan het gesatea-
achappebjk dejeuner dea salopettes. De ded-
nemera tufteix in alle mogedjlw auto's nasjr
het Bote, a Morgena om eU uur at: eookte
care, taxi's, auto's de maftre, wlgcbdeo mat
t vroolijke gezeischap gekleed In't blauw
niatuur-salopette, die alleen maar heel aog-
stig was voor de dringende rinema'a, die van
alle kanten kwamen opzetten. 350 aalopettw
vereenigden z'ch in t Pavilion d'Araenonvii-
"e tot een feestelijk dejeuner. We herkeuden
niettegenstaande bun „iravesue" alle mogeljj-
ke Parijsche beroemdheden uit de arttetieie
en mondaine wereld: aoteure en actricen
schildera, journalisten, danaeura en danaeusea;
en zij herkenden elkaar en feesttea a amen da
heelen dag en den halven nacht, deden in
urs" concururentie »an ami da
elegante mannequins van de groote modehui-
zen, die het dim dag niet uitnielden tegen't
blauw katoen; tea in Claridge, dancing hfi
Mistinguett in „Tttebtre de Pans", „redoutar
in Olympia, het eerste groote avondfeest in
zes jaren, waar tot midden in den nacht ge-
danst werd, gezongen, woorgedragen, muzuk
gemaakt
Zoo te „l'esp<rii tranyate", J'esprit Pa-
risien'". Liever glimlachen om zijn materia,
dan er klaagliederen over to zingen.
'Een tailleur van de Champs tlyssees heeft
de prijzen van zijn complete al verlaagd van
1000 ire. op 800 fra. Wie weet of „la journto
des salopettes" hem niet heeft wakker ge-
schud,
Er geven al em paar profeaaoren college in
de .^alopette" gekleed, de leerlingen volgea
het voorbeeld, oordeelend, dat bet blauwe ka-
toenen pak een werkpak kan zijn niet alleen
voor den handwerksrrLan, maar voor ieder, dto
goedkoope kleeding noodig heeft, en te dat
■niet voornamelijk bij die intek-
lectueelen arbeid verricbt?
En dan is de voorberedding tot dit scant
werk ook al zooveel kostbaarder geworden.
Vromer leefde men ate student in Parijs (a
als Fransch student woont men bijna altijd
in Parija) van 200 frs. per ma and heel
royaal. Over't algemeen is bet studentenle-
ven bier vteil eenvoudiger dan in HbllamL
Maar toch moet nu een jongen, die ten learner
bewoant en een hiel eenvoudige, die in goed
koope restaurants eet some nog met re-
ductie, omdat hij lid te van de een of andere
acadernische vereeniging die juist gensoqg
kleedgeld beeft om niet in lompen te loopen
zoo'n jongen moet minetena 750 fra. per
maanfi besteden, en dan moet bij elke franc
aog tweemaal omdraaien, voordat hij ban
durft uitgeven.
Om dus tegenwoordig in Frankrijk te kun
nen studieeren moet men rijk wezen; en wte
s er tegenwoordig rijk? Lang niet altijd da
cngen, die intelligent te, die Meen studio-
loofd" beeft en die zich em behoorlijke poat-
tic zou kunnen vormen, om nog niet te 8f
ken van bet v-ooruitbrengen van zijn
van onze wereld.
IRfcNE.
CONSTANTINOPEL, 9 Juni 1920.
In 1453 reed sultan Mohammed II da Aye
Sophia te paard binnen en, roor het altaat
stilhoudend, riep hij uit: ȣi is geen God dea
God, en Mohammed is zijn proieet" Dit wu
het sein voor de Turken tot de moord op de
Christenen, die in de kerk een laatste schuil*
plaats gezocht hadden. 1453 Vel van het By»
zantzijnsche Keizerrijk, ataat met vette letters
in alie geschiedenisboeken. En nu, in 1920?
Als ik de Aya-Sophia binnen ga, word ik aan«
gehouden door Turkache schildwaehten, die
mij mijn nationaliteit vragen. Hollandsch
Zij kjjken vaag... Doorlaten maar. Ik vraag
hierover later Lnlichtingen. Men vartelt mij,
dat de Turken bang zijn, dat da Grieken hun
nu de kerk weer zullen afnemen, dat zij haar
daarom bewaken.
Het is wel vreemd in Constsntinopel in d»
ze dagen. De meeste gebouwen beantwoordan
in het geheel niet meer aan hun bestemming.
Ge tramt langs een groot warenhuis, dat nu
dienst doet als FranSche kazerne; de poilus
hangen uit de ramen en maken de noodige
jooL Ge zjjt voornemena de universitait te be
zoeken en staat er tien minuten lang v .«k
voor naar te zoeken, omdat ge aan den tng&ag
een compagnie hindoes met bsrbaaische ten-
sen op intensieve wijze de wacht ziet houden.
„Dit is zeker niet de universitait?" ^Je, toch."
De Turksche profeaaoren ontvangen u alter-
vriendelijkst, spreken met gepaat-ernatige vlt»
drukking in hun gezicht van nda nationale ca
tastrophe", excuseeren zich over da weiniga
ruimte voor hun leermiddelaa." De Engelacben,
ziet u, bezetten tweederden van bet gehouw
armen dwaas beeft ingepalmd maar m
zal bet oudervinden Ate ik ooit die atraai
weer kaa overs tekea, zal ik haar toooea, boe
een vrouw moet bdhandeld word®, die ver-
driet beeft en bij baar komt am bulp! Het
zou haar niet in't minst geschaad hebben
dat zou het niet dat zou bet niet. En Edith
bad niet beboeven te vertellen, wat zij aan
Roscoe heeft verteld het zou baar niet ge
schaad hebben, mij met rust to laten. En bij
vertelde, dat ik hem verveelde, terwijl ik hem
per telefoon vroeg te spreken. Hij had dat
niet hoeven te doen bij hoefde dat niet
boefde dat niet Haar stem werd voor een
oogenblik zwakker van uitpufting, ofschoon
zij alles weer zou her^alen ^zoodra haar
kracbten terugkeerden. Lij lag to hiigen.
Toen ziende, dat baar man slordig gekleed
in de deur stood, moinpelde zij„Kotn met
binnen, Roscoe, ik begeer je niet te zien." En
toen hij zicta omkeerde, voegde zij er bij: „Het
spijt me eigenliik wel voor jou Roscoe."
De jammericlachten van haar vijandin,
Edith, waren niet minder onsamenbangend,
maar zij bad het voordeel een moeder te fadb-
ben die luisterde, ofschoon het ook een nadeel
kan ziin een moeder als duenna te hebben en
mrs. Sheridan bleek onder de strange
dijschap van baar man een goede duenna
wezen. Er bleef Edith nieta over dan Lam-
horn uit winkels te telefoneeren. wanneer zij
het kon klaarspelen, haar moeders aandacht
voor een oogenblik bij een toohhank te doen
afleiden.
Wocdt ueruafed
voog-
nna to
momuu f juu t r fiifkrinS
iiU