Alkmaarsctie Cooraot M tetirdwGhe week. PabrteKsrooli. Toelattng vanleerllngen Handelsavondschool. Parijsche Causeriedn. Ri^trt two TWMgffe iavgmei Zaterdag 8 Jtlll a. Eao Leeraar la hat Vakteakanan, k. Een Leeraar In Irat Electro-Tschnlsch taekenan. FBUILLETON. mm wm kon Een brief nit ErlekenlaniL its m> 10*0. Tar Gemeente-Secretarie van AiLTCftTAAB te ta varvullen de be trekking van roor de afdeeling Bevolking (jaarwedde 18001690, volgena veiordening). Toelaga voor diploma's of akten, geen ver- haal peasioonsbijcirago, vacantie-toeslag 9 pot dar jaarwedde. Stukken in to zenden v66r 15 J till a.9. jiast met net vciauucu »<w en begrootiflgen. Gevraagd goed bouwkutidigc. Zij, die in zim van de akten M d of Me ge- Aan de GEMEENTELIJKE AVOND- SCHOOL VOOR AMBACHTSLIEDEN te ALKMAAR (Directeur de heer J; van Reijen- dam) KAN OEPLAATST WORDEN: tevena belast met het verklaren van bestekken wordt eenW- M het bezit zijn van de alcten nietcn de voorkeur. Aantal wekelijj lesuren 15. Sollioitanten in het bezit van die akbe M. L genieten de voorkeur. Aantal lesuren per week 9. Inlichtingen omtrent de bezoidiging ver- strekt de Directeur en de Gemeente-Secretarie. Stukken in te zenden aan den Burgemeester uiterlijk 7 juli a.«. Ondsra en Vereorgere, die hunne of de aan bun no t<xrg toevertrouwde kinderen het on- dsrwiifc «an do Hendelsarondachool wenschen to doet> volgen, behooren eich daartoe aan te melden bij den Directeur dar School den heer J. EL VOOBT in de voormalige Am- bachteackool, staande aan die Doelenstraat en wed op MAlAiNDiAG en WOENSDAG 5 en 7 STILL am. dea avonda van 79 uur. Leerlingen die reeda vroeger de school be- eochten zullan opnieuw moeten warden aan gegeren. Ala leerlingen worden toegelaten, zij, dia dlen leeftijd van 19 jaar hebben beroikt en het toelatingtezamien met goed gevcjg hebben afgelagd. In bijzondera gcvallen kunnen leerlingen eonder het afleggen van eon examon warden foegolaten. XXVII. het gouden jeest van de Atn- eterdamsche Zwemclub, O erne en- teLijU Zuigelingenzorg. Veiling bij t rederui At idler en Co. Uc Amsterdamsche Zwemclub heeft Za- terdag en Zondag 1.1. haar 50-jarig bestaan gevierd met welgeslaagde zwemfeesten. Ik mag met nalatea van dit mm of meer locaal feest melding te maken, omdat wij hier te doen hebben met een der oudste zwemclubs. Een halve eeuw is een ontzaggelijke leeftijd voor een zwemclub. in ons waternjk land is de zwemsport nog njaar conge tientalen van ja- ren populair. Da A. Z. C. is een pionierster geweest op dit gebied der lichamelijke opvoe- ding, en bovendten beeft zij al vroeg ingezien dat sport, en dan in bet bijzonder zwemsport, met rets is voor enkele bevoorrechte standen of kringen, maar een belang is voor het ge- heele volk, ook voor bet „volk" in de meer be- perkte beteekenis van dat woord. Op 31 Mei 1370 verscbeen er een bericht m de bladen waarin de opricbting van de A. L. C. aidus werd omscbreven: „Naar wy uit goede bron vernamen, ver- eemgdee zicb een Zaterdagavond in de bad- en zweminrichting van den beer C. W. Lo- wenstrom, aan den Westerdoksdijk albier, senige jongelr.gen met bet doel bet wensche- lijke te bespreken, om bier ter stede eene Am sterdamsche Zwemclub op te ricbten. Reeds werd aldaar eene commissie of een voorloopig toestuur uit de aanwezigen gekozen, ten einde uitvoering aan dit plan te geven. „Het doel van de Amsterdamsche Zwemclub zal zijn, bet zwemmen meer algemeen te doen warden rzw nwgelijk jongelingen, wdlke bun niaa' chappelyke loopbaan op of over bet water w scben te zoekea, m de geiegenheid testellea de voor hen zoo onontbfcerlyke zwemkunst te beoefenen. Voorts i-iouac ay zicb voor reddera van drenkelingea geldelijke beloonmgen uit te reiken en einuelijk nog bet houden van zwemwedstrijden, met uitlaying van prijzen en premifcn." Me nziet wel, dit is een stem uit een beel ver verleden. Niet alleen omdat ouderwetscbe „jongeliugen", dat mij intusschen duizend- niaal lie»ix is dan de iegenwoordig gbbruik- te gemeuipiaats ,^ieerenmaar voorai om dat bieruit blijkt dat de stidhters bet zwem men voonal van belang acbten voor zeelui, en verder voor degenen die een zeereis moesten maken. En dit toont weer aan, dat in dien oer- tijd van bet zv/enmen, deze sport meer eene beschernnag tegen gevaar net gevaar van rerdrinken dan eene lichaamscultuur was, Op. 25 luni 1870 kon tot de oprichting van de A. Z. C. worden besloten, En er ging al dadelijk eene krachtige actie van de jonge ver- eenigmg uit. Op 1 Augustus reeds werd een wedstrijd uitgeschreven, die, mede in verband met bet bevorderen der zwemkunst onder min- vermogenden, een volkszwemwedstnjd was. Vrijwel ieder jaar heeft daarvan de A. Z. C, deze traditie gehandbaafd, zoodat zij in den loop der jaren mocht boeken circa 55 wed- stryden, waaronder; Volkswedstrijden, onder- linge, nationale en internationale wedstrij- den. Eerst sedert kort, nu het Amsterdamsche Gemeentebestuur zfelf voor gemeentelijk zwem- onderzicbt zorgt, mist men op de A. Z, C.- wedstrijden de gebruikelijke snelzwemnum- mera voor leerlingen der openbare zwemin- richtingen. Zooals gezegd was de A. Z. C. de eerste die zlch met bet zwemmen der minver- mogenden bmoeide. In 1877 wendde het Be- stuur zicb tot B. en W. van Amsterdam, met het verzoek, om gedurende een zeker aantal uren daags in de (nu verdwenen) zwemplaats in de Buiten-Singelgracht bij de Raampoort 438) „iNecn met „blij", lk had een gevoel alsr of ik regelrecht omboog werd gedragen steeds floogei or hooger boven de wolken. Ik heb bib gevoel nog. lk gel oof, dat ik den meesten tyd m dien toestand ben. 1c Zou wel eena wil- wsten wat ik was, voordat ik je kende. De jFzisov-n, die ik toea was. achijnt een ander te ay: i ;v/eestj't was Bibbs Sheridan in't ge- heel '.set. Dat Kihijnt lang, lang geleden. Ik was zwaann»'Xlig en ziekelijk iemand an- dera iemand, die ilk nu niet begrijp, een laiaard, bang voor sdbaduwen bang voor c ,:cr, die met bestonden, bang voor mijn crudlen ziakvreterl En nu ben ik alleen bang voor hetgeen verandering kan brengen." Zij was een oogeublik stil en vroeg toen: „Ben je gelukkig, Bibbs." „0, zie je dat niet?" rlep hlj. „Ik wenscb, (fat hist duizend, duizend jaar zoo bliift als I'.at ;ni is I Je hebt me rijk gemaakt ik ben een vrek. ik zou geen enkel ding anders wenschen nieta, nietsl" ..Bfisite Bibbal" zei ze en lactate gelukkig. HOOFDSTUK XXIII. Bibbs bleef all In een droom voortleven. Hij bad tegen Edith verkondigd, na zijn misluk- te i om ten opzRfate van haar van begrippen omtrent het nut de noodzakelijk- heid, van het zwemmen veel verbetering ge- komen. Toch zijn wij nog niet waar wij wezen moeten. Het is nog maar een paar jaar gele den dat er te Amsterdam in allerlei vuil open- baar water gezwommen werd, De openbare zweminrichting voor vrouwen aan de Dijks- gracht bijv. lag in de onmiddellijke nyjhjtaeid vanhet riool der (nu verdwenen) Mari- nierakazerne. Z<56 erg is het met de andere volkszweminrichtingen der Gemeente niet ge- steld. De uieuwe zweminrichting aan den AmstelveensChen weg bijv. is vrij gunstig ge- legen. Maar het blijft dan toch altijd met ve- lerlei stoffen yerontreinigd zwemwater. En zoo heb ik mij al eens afgevraagd waarom de Gemeente voor de mingegoeden niet een overdekte badinrichting laat maken, zooals de meer-welgestelden er twee bezitten (een aan den Heiligenweg en e^n acihter het Rijks Museum, het zoogenaamde Zuiderbad). Of ►desnoods maakt men een niet-overdekt zomer- bad, maar dan op deze wijze dat er een ge- metseld bassin gebouwd worde, dat met Vechtwater gevuld wordt, en dat voortdurend ververscht wordt. Zoo'n ,Jkunst"-zweminricta- ting zou ook v66r hebben, dat men haar „er- grens in de stad kon maken, althans dat ze niet z66ver buiten de bebouwde kom der Gemeente behoeft te liggen, als de tegenwoor- dige gemeentelijke zweminrichtingen. Kortgeleden scbeen het, dat het Panora- magebouw in de Plantage tot zweminrich ting zou wordenik weet niet of ik moet schrijven: gepromoveerd of' gedegradeerd. Maar dit plan schijnt nu weer te. zijn afge- sprongen en volgens de laatste berichten komt er steaks weer eens een bioscoop! Pro sit! In de laatste weken scbreef ik over het aan- staande gemeenteliike groentebedrijf en het evenzeer aanstaande gemeentelijke melkbe- drijf; benevens over de bestaande gemeentelij ke vischwinkels. Thans een paar woorden over weer een ander onderwerp van gemeentelijke bemoeiing, dat der gemeentelijke Zuigelin- genzorg, waar omtrent werd een dezer dagen een voorstel is verschenen. Tot dusver was dat werk grootendeels in handen van particulieren, particuliere ver- eenigingen, en toen in 1913 een adres werd gezonden door de Sociaal-Democratische Vrouwenclub, waarin om uitbreiding van de gemeentelijke bemoeiingen in deze"' richting werd gevraagd. antwoordden B. en W. dan ook dat de particulieren het heel goed deden, en dat de Gemeente door bun taak overtene- men buiten haar gebied zou treden. Maar men weet het wij hebebn er al herhaalae- lijk aan herinnerd sindsdien is de poliiieke constellatie van onzen Raad veranderd, en dus vinden B. en W. nu uitbreiding der Ge meentelijke Zuigelingenzorg „een eisch des nut te zijn, dat hij tot de concluaie was geko- men een lid der famiiie te zijn, maar hij soheen weer na die eene poging oon daarvan deel uit te maken, tot zijn aigezonderde posi- tie teruggekeerd te zijn hij was nu ver van het lidmaatschap ai. Het waren onstuimige dagen in het meuwe Huis, maar Bibbs nam een deel, hoe klein ook, aan die beroering ij scheen een afgetrokken vreemdeling, toe- vallig iegenwoordig en zich van die tegen- woordigheid niet gebeel bewust. Hij kon er in zicth zelf glimlachend over aangename voor- stellingen en dierbare hermnermgen bij zit- ten en als er een twist tusschen Eaith en haar vader gaande was of terwiil Sheridan den ge- melijken Roscoe op klaagliederen ontbaalde, die sterk droni om ze te venduren. De geluk- kige droomer wandelde in een stormaditige atmosfeer als een somnambulisit en wandelde er weer uit zonder wakker te worden. Het speet hem voor zijn vader, voor Roscoe, voor Edith en voor Sibyl, maar hun verdrietelijk- heden en hun getier' scihenen hem ver weg. Sibyl was onder behandeling van dokter Ourney. Roscoe had dien Zondagavond om hem gezonden, even nadat Bibbs de yergeten kleedingstukken had teruggebracht en de eer ste dagen van Sibyl's ziekte vond de dlokter het noodig haar dikwijls te bezoeken en een gespierde verpleegBter bij haar te installee- ren. En of hij wilae of niet Ourney kreeg van zijn hysteriaehe patifint een versdheidenheid van steric gekruiHe mededeelingen te hooren, die ieder andei, behalve een familie-genees- heer van, zijn stuk zouden hebben geBracht. Onder anderen maakte zij hem de verande- ring in Bibbs duidelijk en waarom de zink- ejds^ OTsdhoon de sterfte der zulgetingen, dank zij het pariiculier initiatief snel verniin- derd is, meenen B. en W- dat bet n6g sneller kan en moet gaan. En alleen de Overheid be- schikt hunsinziens over krachtige organisaties en dienaten om dit werk in zijn vollen omvang te doen. Misschien hebben zij gelijk maar ye- len zullen het toch wel betreuren dat ook op dit terrein alwaar bet particulier initiatief wordt uitgeschakeld, Wij veriezea ons gevoel van verantwoordelijkheid van onze mede- menschen als de Overheid voor alles zorgt! zoo hoorde ik laatst iemand verzuchten, En daarvan is wel iets aanl Als men ons al les per belastingbiljet laat afdoen en het so- ciale werk door ambtenaren laat verrichten, dan snijdt men het contact door tusschen de menschen en dat goede werk. En het is nog de vraag of de maatschappij daarbij gebaat 1st Wat nu betreft het voorstel van B. en W, zij vermeld dat B. en W, den Gemeentelijken Geneeskundigen Dienst met de leiding van de Gemeentelijke Zuigelingenzorg willen belas- ten, Deze dienst zal zijn toezicht niet beper- ken tot de rechthebbenden op geneeskundige behandeling van gemeentewege, doch zijne zorgen uitstrekken tot alle zuigelingen, welke daaraan behoefte kunnen hebben. Van elke geboorteaangifte zal worden nagegaan of er waarechijnlijkheid bestaat, dat de moeder behoefte heeft aan voorlichting. In veel ge- vallen zal dit, naar B. en W. opmerken een feit zijn bij de arbeidende klasse en bij den kleinen middenstand, welke niet over langdu- rig toezicht van pleegzusters en technische raadgevers kunnen beschikken. Vanwege dea dienst zullen dan de jonge moeders worden aangeapoord om zich onder de hoede te stel- len van een der gemeentelijke zuigelingea- consultatiebureaux. Deze consul ta tie-bureaux zullen in de volk- rijke buurten der stad worden opgericht. Hun aanfal wordt voorloopig door B. en W. op vijf gesteld, t. w. den in de Jordaanbuurt, ten voor de Eilanden en,de Oosterparkbuurt; &n voor het centrum van de oude stad, e£n voor de Sarphatiparkbuurt, en een voor het stads- gedeelte benoorden het I J. Vermoedelijk zul len ook de Kinker- en Spaarndammerbuurten spoedig worden voorzien. Aan elk bureau zal een arts worden verbonden, die er elken dag gedurende een paar uur zitting zal hou den. Onder den arts werkt een gediplomeerd verpleegster, die zich verder geheel moet wij- den aan het bezoeken en controleeren van ge- zinnen. Zoodra blijkt, dat sociale nooden ia- vloed doen gelden, wordt de hulp van de zus- ter voor Maatschappelijk werk ingeroepen, die, na zich van den toestand op de hoogte gesteld te hebben. zoo noodig, de rijks- en ge- meenteorganen of de best uren der Vereenigin- gen waarschuwt, om in te grijpen, fen einde te zorgen, dat de moeder niet, \door armoede gedwongen, het zoogen staakt. Tevens is aan net consultatie-bureau verbonden de gemeen telijke vroedvroiiw, en zullen aan elk consul- tatiebureau drie zuigelingenverzorgsters ge- detacheerd worden, die tevens als kraam- vrouwverpleegster kunnen optreden. .V'oorts acbten B. en W. het geven van moedercursus- sen, op de wijze als reeds van particuliere zij- de worden gegeven, van groot belang. En ten slotte stellen zij voor, en centrale melkkeuken in te richten. Ziehier dus weder een belangrijk voorstel dat dezer dagen aan de goedkeuring van den Raad zal worden onderworpen! Aan de Doelenstraat te Amsterdam, de straat van de hotels (de UEurope, des Pays- Bas en Bracks Doelende straat ook van de kunsthandels staan 2 zaken waar tusschen trouwena wel eenig verband is een deftig, oude, patricisch huis, met eene 18e eeuwsche facade (van jongeren datum) aan den acbterkant, de Amstej-zijde. Dat is het verkoophuis, het veilinggtbouw, van de firma Frederik Muller en Co. alom in den lande, en meer misschien nog over de grenzen, bekend door hare kunst-aucties. De firma dankt haar naam aan den op 4 Januari 1881 overledea geleerden boekverkooper, Frederik Muller, zoon van den gevierden leider van het Semi- narie der Doopsgezinden, Professor Samuel Muller. Frederik Muller veilde voorai boe ken. kastbare bibliotbeken en dergelijke, een taak die nu te Amsterdam meer te overgeno- men door de firma R. W. P. de Vries. De fir ma Frederik Muller en Co., te in latere jaren eerst ondfer leiding van Adama van1 Schelte- ma, later (tot opnet oogenblik) onder direc- tie van Ant. W. M. Mensing, meer den weg op gegaan van kunstveilingen, in het bijzon der dan van schilderijen. Wij, Amsterdamsche journalisten worden, nieest op gazette tijden, verrast door de prachtige cataogii op zichze- ve vaak kunstwerken, betreffende de collecties kunstvoorwerpen die Frederik Muller en Co. in veiling brengt. Ate een schitterend staaltje op dit gebied herinner ik mij bijv. den enor- men, grootscheepschen catalogue van de col- vreter geen brok bracht in de keel van zijn be- werker, zooals eertijds. Sibyl was niet ijLhoofdig zij was een magere, kleine iikheid, die zidi wrong en glide van pijn. Het leven had haar gekwetat eu er haar toe gebracht, zich zelf te kwetsenhaar toestand was enkel de vreeselijke orverdrijving door een volwassene van dien van een kind na een erge knenzing er moet geschreeuwd worden, alles omtrent het bezeeren moet aan moeder verteld worden en hoe het gebeurd is. Sibyl praatte zichzelf heesch, ate Ourney geen morphine toediende. Zij sprak van het begin tot het eimd in 6dn adem door. Geen protest deed haar ophouden; nieta deed haar ophouden. „U moest mij laten sterven!" jammerde zij. Het te wreed, mij niet te latea sterven! Wat heb ik ooit iemand gedaan, dat u mij in het leven wensdht te 'houden? Beschouw mijn le ven eens! Ik ben alleen met Roscoe getrouwd om uit huis weg te kometi en kfjk nu waar mij bracht mij naar deze stad an wat'heb ik an- dat gebracht heeft zie waar ik nu ben I Hij bracht mij naar d&s« otad en wat had ik an ders in mijn levenyrd dan zijn famiiie? En zij kenden zelfa niei i goede kringen I Ate zij die maar gekend wi.tdden; dan had iets kunnen wezen. fk had nieta nieis niets in de wereld. ik veriangde naar cen oed leven en hoe kon ik dat hebben' Hoe een goed leven mogeiijk bij deze Sheri- dans? Zij hebben zelfs nooit wijn. op tafel. Ik dadht, dat ik in een rijke famiiie trouwde, waar ik aardige menschen zou ontmoeten en dat ik zou reizea en naar bate gaan en mijn Godl alles wat k kreeg waren doze She- lectie van harrdwerk, die £k bedod m dm catalogue een aieraad te van elke bihlio theek. In de afgeloopen week 'heeft Frederig Mul ler en Co. weer een zeer belangrijke veiling gehouden van oude schilderijen, etsen, aarde- werk, porcelein, oud-zilver, meubelen, oude klokken, kronen, Perziscbe tapijten, en ook van buitengewoon kostbare paarlen, afkom- stig van den gewezen Russischen ambassa- deur. Trouwens, men moet er zich, voorai in deze dagen, niet over verbazen dat telkens weer de kunstschatten van zeer vooraame per sonages bij Frederik Muller onder den hamer komen. Nog slechts korten tijd geleden zag ik er de aieraden van een der onttroonde Duit- sche vorsten voor de ramen staan, De veiling ontieende haar belang yooral aan hetgeen er van Rembrandt in veiling kwam. Het waren het portret van Ephraim Buano, den Joodscheo geneesheer: en ?,Jozef zijne droomen vertellend", eene grisaille, Voorts een acht-en-twintigtal etsen. Een en ander was afkomstig uit het familiebezit van Jhr. I, W, Six van Vromade, In den regel doet het er weinig toe wie de eigenaars van de te veilen kunstschatten zijn, In dit geval krijgt het noemen van den naam Six echter historteche beteekenis. Men weet immers dat de Amsterdamsche Burgemeeste? Jan Six de vriend en beschermer van Rembrandt is ge weest 1 En dan waren er o.a. nog een Jan Steen „Het Jodenbruidtjen" en een winter- landschap van Isaac van Ostade, De verschillende meesterwerken hebben na- tuurlijk reusacbtige priizen opgebracht. De Ephraim Bueno aeed 88.000; „Jozef zijne droomen vertellend" 45.000; de Jan Steen 73.000; de Isaac van Ostade t 37.000, De etsen van Rembrandt deden van 150 tot 1500, wat niet veel lijkt. Trouwens, ook de voor de schilderijen betaalde prijzen hadden win. Li^ misschien de reden dat de Bchilderijen ge- best nog wat hooger kunnen hierin kocht worden door de fonna zelve? Ook voor andere kunstvoorwerpen werden hooge prijzen betaald. Ik denk aan de ka- merbeschilderingen (5 panneaux en 2 des- sus de portes) uit de lBe eeuw, die 15000 opbrachten, en aan de twee groote tuinvarens die 10.000 deden. Veilingen ate deze bieden eene ultnemende ;elegenheid voor onze nouveaux-riches, onze ).W.-ers, om hunne huizen met mooie dingen .te vullen. Mogen zij zich ook „ontfermen" als niemand anders het ten minste doet) over ie Rembrandt's, die anders misschien naar het buitenland gaan, en diet waar? het land van Rembrandr' heeft op die Kunstschat ten. het meesterwerk van den Allergrootste, toen wel in de eerste plaats recht! WAGENAAR Jr. PARIJS, 21 Jumi. Uit mijn beide laatste brieven, lezer, nfoet ;e een indruk van overgroote degelijkheid' bijl en Parijzenaar van- t^enwoordig (d'aprfes- guerre) hebben gekregen; wanneer ge hem vroeger gekenid hebt, den; luchti Parteien1, dan moet de bezadigdheid, waarin ik hem1 u heb voorgesteld, u wat overdreven lijkefl, maarde Franschman heeft vele kanten, die hij naar wren brengt, naar de oinstandigheden dat vragen; en dan heeft hij er nog minstens even zoovele, die hij niet an ders toont dan aan zfjin heel goede vrienden en dan nog moeten die dikwijls door een mas ker van valsche schaamte heenturen. En dan zijn er nog zoo heel veel verschillende Franschen en zoo heel veel verschillende Pa- risiens. Ge viadt den Franschinan oppervlak- kig? Misschien hebt ge gelijk, maar £k meen1, dat ge hem dan ook weer teveel naar den schijn beoordeelt; hij te optimist, ziet den goeden kant van de dingen het eerst, zoekt die op, waar hij moeilijlk te vinden is; „fen fate pas" (maak je er niet uit je humeur over) te een kenteekenend gezegde, waarvan ik u het gebruik niet genoeg kan aanraden. Frankrijk heeft het in- 't groot en't klein met succes toe- gepast em met een voorbeeldig humeur al zijn beproevingen van den laatsten tijdi gedragen. En als je denkt, dat die voorbij waren een jaar geleden, toen de vrede met Duitschland geteekend is!? en dat ze nu voorbij zijn? vLa vie ch^re (het dure leven) heeft in elke courant een aparte rubriek, meestal echter met een humorstisch prentie en vol geestige anec dotes en bans mots. De nieuwste beweging tegen de duurte was wel he61 jolig op touw ,ezet. E6n van de vele mondain-artistieke bla- ien had1 het initiatief genomen tot „La jour- n4e des salopettes". Eto1 salopette te een klee- ding stuk, dat men kan koopen voor 35 frs., bestaande uit broek en kiel van blauw katoen, een eenvoudig werkpak dus, voor variatie vat- baar, maar de eisch voor de deelnemers aan den „dag der salopettes" was goedkoope klee- ding als een/ protest tegen de hooge prijzen van tailleurs en coutunferes. Op hen was de ridans! Be deed zooveel mogelijk mijn best. Dat deed ik werkelijk! O, dat deed ik! Be trachtte te leven. Iedere vrouw, zou ik zeg- gen, heeft het recht den een of anderen tijd m haar leven te leven. En alles begon er juist wat vroolijker uit te zien wij waren naar hier vehhuted en dat bevroren paar aan den overkant waa a oh ter Jim aan voor hun doch ter en dat zou ons met de voorname lui op gang gelbracht hebben en toen zag ik hoe Edith hem mij begon af to troggelen.^En vrouw ik doen? Wat kan een vrouw in mijn geval doen? Ik kon uiets andere doen dan te <racb ten het te verdragen en ik Icon het niet verdragenIk ging naar cfien ijsdcegel, dat meisje Vertrees en zij zou mij een weinig hebben kunnen helpen en bet zou haar nieta geschaad hebben. Het zou haar in nieta be- nadecld hebben, zoo zij mij dat weinigje had getaolpen. Zij bahandclda mii ateof ik vuil waa waarvoor zij niet eena de moeite zou wil len nemen het uit haar huia te vegen! Laat haar maar wachten 1Sibyl's stem, heesch van het praten, werd niet meer dan een schor gefluiater, ofschoon zij moeite deed haar lui- aer te maken. Zij poogde half overeind te ko men, maar de verpleegster hield haar in toom. „Ik zou uit ait ted willen opstaan om haar te bewijzen, dat zij zoo iets met mij kan doen! Ik was geheel en al de dame en zij liep weg en liet mij daar alleen 1 Zij zal het onder- vinden! Zij tegon acihter Bites aan te loo- pen, voordat Jim goed en wel in zijn kist on der dea grond lag en zij denkt. dat zij dien aarrvat dan ook a:ieea gaiaart; >cryp verboden in eigen limousine van de e&se viteit naar de andere te ridden, paarlen das- spelden, copiers en andere byoux to drag® en champagne te drinloen aan het gesatea- achappebjk dejeuner dea salopettes. De ded- nemera tufteix in alle mogedjlw auto's nasjr het Bote, a Morgena om eU uur at: eookte care, taxi's, auto's de maftre, wlgcbdeo mat t vroolijke gezeischap gekleed In't blauw niatuur-salopette, die alleen maar heel aog- stig was voor de dringende rinema'a, die van alle kanten kwamen opzetten. 350 aalopettw vereenigden z'ch in t Pavilion d'Araenonvii- "e tot een feestelijk dejeuner. We herkeuden niettegenstaande bun „iravesue" alle mogeljj- ke Parijsche beroemdheden uit de arttetieie en mondaine wereld: aoteure en actricen schildera, journalisten, danaeura en danaeusea; en zij herkenden elkaar en feesttea a amen da heelen dag en den halven nacht, deden in urs" concururentie »an ami da elegante mannequins van de groote modehui- zen, die het dim dag niet uitnielden tegen't blauw katoen; tea in Claridge, dancing hfi Mistinguett in „Tttebtre de Pans", „redoutar in Olympia, het eerste groote avondfeest in zes jaren, waar tot midden in den nacht ge- danst werd, gezongen, woorgedragen, muzuk gemaakt Zoo te „l'esp<rii tranyate", J'esprit Pa- risien'". Liever glimlachen om zijn materia, dan er klaagliederen over to zingen. 'Een tailleur van de Champs tlyssees heeft de prijzen van zijn complete al verlaagd van 1000 ire. op 800 fra. Wie weet of „la journto des salopettes" hem niet heeft wakker ge- schud, Er geven al em paar profeaaoren college in de .^alopette" gekleed, de leerlingen volgea het voorbeeld, oordeelend, dat bet blauwe ka- toenen pak een werkpak kan zijn niet alleen voor den handwerksrrLan, maar voor ieder, dto goedkoope kleeding noodig heeft, en te dat ■niet voornamelijk bij die intek- lectueelen arbeid verricbt? En dan is de voorberedding tot dit scant werk ook al zooveel kostbaarder geworden. Vromer leefde men ate student in Parijs (a als Fransch student woont men bijna altijd in Parija) van 200 frs. per ma and heel royaal. Over't algemeen is bet studentenle- ven bier vteil eenvoudiger dan in HbllamL Maar toch moet nu een jongen, die ten learner bewoant en een hiel eenvoudige, die in goed koope restaurants eet some nog met re- ductie, omdat hij lid te van de een of andere acadernische vereeniging die juist gensoqg kleedgeld beeft om niet in lompen te loopen zoo'n jongen moet minetena 750 fra. per maanfi besteden, en dan moet bij elke franc aog tweemaal omdraaien, voordat hij ban durft uitgeven. Om dus tegenwoordig in Frankrijk te kun nen studieeren moet men rijk wezen; en wte s er tegenwoordig rijk? Lang niet altijd da cngen, die intelligent te, die Meen studio- loofd" beeft en die zich em behoorlijke poat- tic zou kunnen vormen, om nog niet te 8f ken van bet v-ooruitbrengen van zijn van onze wereld. IRfcNE. CONSTANTINOPEL, 9 Juni 1920. In 1453 reed sultan Mohammed II da Aye Sophia te paard binnen en, roor het altaat stilhoudend, riep hij uit: »£i is geen God dea God, en Mohammed is zijn proieet" Dit wu het sein voor de Turken tot de moord op de Christenen, die in de kerk een laatste schuil* plaats gezocht hadden. 1453 Vel van het By» zantzijnsche Keizerrijk, ataat met vette letters in alie geschiedenisboeken. En nu, in 1920? Als ik de Aya-Sophia binnen ga, word ik aan« gehouden door Turkache schildwaehten, die mij mijn nationaliteit vragen. Hollandsch Zij kjjken vaag... Doorlaten maar. Ik vraag hierover later Lnlichtingen. Men vartelt mij, dat de Turken bang zijn, dat da Grieken hun nu de kerk weer zullen afnemen, dat zij haar daarom bewaken. Het is wel vreemd in Constsntinopel in d» ze dagen. De meeste gebouwen beantwoordan in het geheel niet meer aan hun bestemming. Ge tramt langs een groot warenhuis, dat nu dienst doet als FranSche kazerne; de poilus hangen uit de ramen en maken de noodige jooL Ge zjjt voornemena de universitait te be zoeken en staat er tien minuten lang v .«k voor naar te zoeken, omdat ge aan den tng&ag een compagnie hindoes met bsrbaaische ten- sen op intensieve wijze de wacht ziet houden. „Dit is zeker niet de universitait?" ^Je, toch." De Turksche profeaaoren ontvangen u alter- vriendelijkst, spreken met gepaat-ernatige vlt» drukking in hun gezicht van nda nationale ca tastrophe", excuseeren zich over da weiniga ruimte voor hun leermiddelaa." De Engelacben, ziet u, bezetten tweederden van bet gehouw armen dwaas beeft ingepalmd maar m zal bet oudervinden Ate ik ooit die atraai weer kaa overs tekea, zal ik haar toooea, boe een vrouw moet bdhandeld word®, die ver- driet beeft en bij baar komt am bulp! Het zou haar niet in't minst geschaad hebben dat zou het niet dat zou bet niet. En Edith bad niet beboeven te vertellen, wat zij aan Roscoe heeft verteld het zou baar niet ge schaad hebben, mij met rust to laten. En bij vertelde, dat ik hem verveelde, terwijl ik hem per telefoon vroeg te spreken. Hij had dat niet hoeven te doen bij hoefde dat niet boefde dat niet Haar stem werd voor een oogenblik zwakker van uitpufting, ofschoon zij alles weer zou her^alen ^zoodra haar kracbten terugkeerden. Lij lag to hiigen. Toen ziende, dat baar man slordig gekleed in de deur stood, moinpelde zij„Kotn met binnen, Roscoe, ik begeer je niet te zien." En toen hij zicta omkeerde, voegde zij er bij: „Het spijt me eigenliik wel voor jou Roscoe." De jammericlachten van haar vijandin, Edith, waren niet minder onsamenbangend, maar zij bad het voordeel een moeder te fadb- ben die luisterde, ofschoon het ook een nadeel kan ziin een moeder als duenna te hebben en mrs. Sheridan bleek onder de strange dijschap van baar man een goede duenna wezen. Er bleef Edith nieta over dan Lam- horn uit winkels te telefoneeren. wanneer zij het kon klaarspelen, haar moeders aandacht voor een oogenblik bij een toohhank te doen afleiden. Wocdt ueruafed voog- nna to momuu f juu t r fiifkrinS iiU

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1920 | | pagina 7