Alkmaarsctie Gourant
De Amsterdamsche week.
Damrnbrlek.
Handelsavondsctiool Alkmaar.
Dokterpraatjes.
5k U
5k Qi
Mini £?n en Twlntlgste Jaargang.
Zaterdag 14 Augustus.
Gemeentelijke Hoofdakte-
cursus Alkmaar.
FEUILLETON.
u
190.
BTTRGEMEEISOMR en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter. kennis van be-
laaghebbenden dat aanmelding van deelne-
mers tot den Oursua voor de Hoofdakto voor
20 AUGUSTUS a.s. kan plaata hebben blj
den Directeur, den heer J. MiETXEIMBBLIK te
Ursom of bij den beer J. A. ZfWART'EVEESr
to A llfinaftr.
Alkmaar, 10 Augustus 1020.
Burgemeesiter en Wethouders voortnoemd,
A. F. THOM'SE^N", looo-Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Aan bovengenoemde mrichting wordt met
SEPTEMBER a.s. GEVRAAGD voor zoo-
tang de vacature van Wielink zal duren, een
LEERAAR IN DE AARDRIJKSKUNDE,
in het bezit der Hoofdacte, voor 3 wekelijk-
sche lesuren.
Salaris volgens Rijksregeling.
Inlichtingen verstrekt de Directeur, de heer
J. H. VOORT. Metiusgracht 21, alhier.
Inzending van stukken vo6r 18 Augustus
1920, aan den Burgemeester.
XXXIII.
De haven van Amsterdam,
slechte bouwgrond. Sluiting van
De Sidker-Raffinaderij van Spak-
ler en Tetter ode. Amsterdam en
de duurte. Een Zaid-Afrikaartsch
dichter over Amsterdam.
Er zijn allerlei teekenen die er op wijzen
dat dte haven van Amsterdam na den tijde-
lijken teruggang in den oorlogstijd weer
eene nieuwe periode van bloei tegemoet gaat.
Allereerst blijkt dit uit de snelle toeneming
van den tonnenmaat der schepen die bier bin-
nenvallen. Op bet oogenblik dat ik di schrijf
etaan mij daaromtrent nog geene officieele cij-
fers ten dienste; maar iemand die bet weten
kan eene specialiteit op scheepvaartgebied
in Amsterdam verzekerde mi] een dezer
dagen dat de wederopening schooner is dan
iemand had durven voorspellen. Ook de bui-
tengewone ondememingsgeest welke onze
feeders toonen wijst daarop er is trouwens
een wisselwerking (dat spreekt wel van zelf)
tussdhen dien opbloei en den ondememings
geest. Eenerzijcls uit zicb die ondememingsr
geest in de uitbreiding van onze bandels-
vloot, anderzijds in het tot stand brengen van
nieuwe stoomvaartl ijnen. Voorbeelden van
nieuwe aanwinsten vaA onze bandelsvloot
zijn de aankoopen door den Kon. Holl. Lloyd
van de twee groote Duitsche transatlanters:
De Limburgia en de Brabantia. En wel meik-
waardig was dat op denzclfden dag waarop
de Limburgia uitvoer om haar eerste reis
naar Zuid-Amerika te maken, het zusterscbip
„de Brabantia" uit Hamburg de haven van
IJmuiden binnenvoer. Ziehier twee aanwin-
ste die ruim in staat zijn't verlies van dat an-
dere geweldige zeekastcel $an. den K. H. L.
de Tubantia welke, zooals'men zich herinne-
ren zal, tijdens den oorlog getorpedeerd is,
goed te maken.
Wat aangaat het'tot stand komen van
nieuwe stoomvaartverbindingen valt in de
eerste plaats te wijzen op de voorgenomen
opening van eene rechtstreeksche lijn Amster
dam-—Philadelphia. 4Mnsterdam zal dus
voortaan, evenals Rotterdam, haar eigen lijn
op Amerika hebbeneen felt van onschatbare
beteekenis voor onzen handel. De nieuwe
dienst zal ondertiouden worden door de te
New-York gevestigde Luckenboch-Line', wien
aandacht op onze haven schijnt gevallen te
zijn door ae reclame welke er, sinds eenige
jaren, in het buitenland voor gemaakt wordt.
Zoo wordt de (koopmans) deugd' (van ons
Gemeentebestuur) beloonaDe nieuwe lijn
zal een ligplaats krijgen aan de Zeeburger-
kade, waar haar de transitoloods N voor
f 64.000 per jaar verhuurd zal worden. Die
loods en die kaderuimte waren gelukkig nog
beschikbaar, d.w.z. bcsdiikbaar gehouden,
hoewel er, in verband met het gebrek aan
plaats in onze haven, veel gegadigden voor
waren. Maar B- en W. gaven er de voorkeur
aan, deze ruimte te reserveeren voor een bij-
zonder d'oel. En het blijkt thans dat zij er
Roman mar k«t Engriten
vjuj Boots TerkiB^loA.
58)
Sheridan schraapte verlegen zijn keel,
bedoelt wijl hij dat van u dacht."
„Neen! Neen! Wat hij dacht was waar!"
„Wel u bedoelt, hij was zoo ver u
u bedoelt hij was zoo van u vervuld." De
woorden klonken onbegrijpelijk, onbeholpen,
uit Sheridan's mondhij scheen zelfs in rwij-
fel of hij ze. wel zou uitspreken, doch na een
benauwende pauze herhaaldc hij ze dapper:
„U bedoelt dat hij te zeer van u vervuld was
om hem om u been te kunnen hebben?"
„NeenHi) was met mij begaan. Hij siteMe
veel belang in mij hij hield veel van mij en
hij respecteerde mij te veelHij hield op
die edelste manier van mij, als u wil en hij
zou alles ter iVereld voor nij gedaan hebben
evmals ik voor hem zooals hij wel van- mij
wist. Het was heerlijk, mr. Sheridan," zei ze.
„Maar het ellendige en slechte dat iemand
heeft gedaan, schijnt altijd terug te komen
het wacht er op je neer te trekken als je het
gelukkigst bent. Bibbs vond uit; wat ik had
gedaan, begrijpt u en hij was in het geheel
niet verliefd op mij."
„Was hij dat niet? Wei, mij dunkt, dat hij
alles opgaf wat hij wensdite te doen het
was wel dwaes tuig, maar hij steide er'zich
toch zooveel van voor hij wieip het onmid-
dellijk weg en kwam terstond bij mij om de
betrelddng te aanvaarden, wat hij had ge-
jworen nooii to zullen doen en dat alles
goed aaa gsdsao hebtswv
In dte twOede plaats zal dt Kon. Holl.
Lloyd een veertiendaagschen dienst van Am
sterdam naar New-York openen. De „Kenne-
merland" vertrekt als eerste stoomschip 11
September van Amsterdam. Binnen korten
tijd zal er dus eene dubbcle redhtstredksche
verbinding tusschen Amsterdam en Amerika
zijn. En ten derde zal deze zelfde maatschap-
pij een drie wekelijkschen dienst naar Cuba
en. Mexico openen, in welken dienst de Hol-
landia op 29 September als eerste schip naar
Havana Vera Cruz en New-Orleans zal ver-
trekken.
Tot zoover het verkeer te water! Maar nu
het verkeer door de lucht. Want Amster
is irnmers sinda de Elta, of eigenlijk sinds de
installing van den lucht-express Amsterdam
Londen, ook luchthaven. De lucht-express
neemt zepr opl Niet slechts goederen, ook per-
sonen, voert zij geregeld om. Vooral die re-
ilmeet is zeer typisch. Ik woon op het oogen-
'lik, geidurende de zomermaanden, een eindje
buiteu Amsterdam, dieht bij: het vliegveld
„Sch'iphol", het luchtstation van de hoofd-
stad. En iederen morgen trouw, op het vast
gestelde uur weer of gcen weer, zie ik
den lucht-express over ons huis vliegen Z66
veel vertrouwen hebben de menschen al in
dien dienst gekregen, dat, naar ik vemam, de
verzekeringmaat^happijen er al de gevolgen
van ondervinden. In het begin durfde nie-
mand de lucht in te gaan zonder zich te ver
zekeren. Maar men heeft nu de overtuiginj
dat het risico z<36 klein is, dat het eigenlij
nieit waard is de vrij hooge premie te betalen
Maar ik dwaal af. Mijne bedoeling was
eigenlijk er de aandacht op te vestigen dat se-
dert kort ook de luchtvaart op Amsterdam is
uitgebrdid. Een Oultsche luchtvaartmaat-
schappij heeft een dienst Berlijn—Amsterdam
geopefad, welke hier aansluiting heeft
luditverkeersnet
sterdam een der
is!
.ronnen, waarvan Am-
:langrijkste knooppunten
Een zeer alarmeerend bericht deed deze
week de ronde. Aan de overzijde van het IJ
niet ver van het oude Elta-terrein, is Sinds
eenigen tijd een aanvang gemaakt met den
bouw van 750 woningen. De grond vyaa
schikbaar gesteld door Publieke WerketL en
door Woningdienst toegewezen aan de Ver-
eenigingen „Ons Belang", de Prot. Christ.
Womngbouwvereenigirfg „De Dageraad",
Het Oosten" en „VZomera Buiten." „Ons
Belang" begon te bouweu, maar al spoedig
bleek dat de grond zoogenaamde opgespo-
ten grond niet vast genoeg was. De bouw-
materialen zakten weg; de fundeeringen volg-
den dit voorbeeld, en zelfs zou volgens de
verhalen de grond niet in staat zijn een
volwassen mensch te dragen. Er schijnt nu
overwogen te worden om betonfundeeringen
te maken. Maar dat zou per huis 1000 ex
tra, of in totaal 75.000 kosten. En ook is
al het denkbeeld geopperd om de woningen
elders in de gemeente te plaatsen. Maar dat
is juist de moeilij'kheider is geen bouwgrond
disponibell Publieke Werken heeft indertijd
wel beweerd dat er bouwgrond genoeg was.
Maar dat is niet waar 1 Althans men kan de
modderpap aaji de overzijde van 't IJ toch
geen bouwgrond noemen. Die moet nog ten
minste viji jaar liggen, om bouwrijp te zijn.
Natuurlijk geven thans PuWieke Werken
en Woningdxenst elkaar de schuld. Woning
dienst verwijst aan P. W. te groot optimisme.
P. W. beweert daarentegen dat zij emstig
voor het terrein in quaestie gewaarschuwd
heeft. Het zou ons niet vefwonderen of het
gebeurde zal weer aanleiding zijn voor eene
interpellate in den Raad, bij welke interpella-
tie dan echter ook nog wel eens mag worden
overwogen in hoeverre de animositeit welke
tusschen beide takken van dienst, elk met een
eigen directeur, bestaai, een factor is geweest
in het gebeurde!
In den loop van deze rnaand wordt de be-
kende suikerraftnaderij van Spakler en Tet
ter ode die aan de Ujnbaangracht aditer
den Stadsschouwburg na eene 74-jarige
werkzaamheid stopgezet. Daardoor zullen
250 werklieden de helft van het personeel
uit den tijd toen de raffinaderij nog op voile
kracht werkte op straat komen. Het is een
droevig geval vooral voor de ouderen, onder
wie er zijn die meer dan een kwart eeuw aan
de fabriek hebben gewerkt.
Volgens het hoofdbeStuur van den Fabrieks
arbeidersbond zit het geval z66. V6or den
oorlog betrok de fabriek haar grondstoffen
voomamelijk uit Belgie, Frankrij k, Oosten-
rijk en Rusland, terwijl Engeland en Amerika
belqngrijke afzetgebieden waren. De fabriek
werkte ipen met circa 500 man. Ten gevolge
van den oorlog ging de invoer van grondstof-
voor u. En ik zou zeggen als een man zooiets
doet, hij heel veel om het ineisje moet
voor wie hij dat doetU zegt, dat hij
slechts deed omdat hij met u was begaaft
maar laat mij zeggen dat u het eenige meisje
is, met wie hij zoo zou kunnen begaan wezen
Jia m iss
„Neen! Neen l zei ze. „Bibbs is niet als an-
dere mannen hij zou voor iedereen alles
doen."
Sheridan griinsde. „Misschien tegenwoor-
diig niet zooveel als u denkt," zei hij. „Bij
voorbeeld ik verdenk hem er van dat hij niet
getlooft aan „gevoel in zaiken". Maar dat is
hier niet op zijn plaats. Wat hij wensehte,
was eenvoudig en ronduit gezegd, dat u met
hem zou trouwen. Tc Was bang, dat zijn groo
te belangstelling in u, u een weerzin van" hem
had doen krijgen, zooals dat soms gebeurt.
Maar uit hetgeen u zegt maak ik op, dat dat
de moeilijklieLd niet is. Hij hoestte en ?ijn
stem beefde een wednig. „Nu miss Vertrees, ik
hoef het u niet te zegen, want u ziet alles zelf
klaar genoeg ik weet. d!at het niet op mijln
weg lag op deze wijze bij u te komen, maar
ik neb Bibbs moeten dwingen inijn zin. te
doen n plaats van zijn egen ik moest dat
doen ter wille van mijn zaak en ook om zij-
nentwil en mij dunkt, u moet eenigszins
begrijpen hoe het hem aan't hart ging alles
op te geven. Maar hij heeft het flink gedaan.
Hij is er niet lauw of krenterig mee begonnen
hij heeft er zich geheel aan gegeven. Hij is
er echter niet met geheel zijn hart bij, men
kan zien, dat hij zijn tanden op elkaar heeft
geklemd en ondanks de onaancenaamheden
dapper voortschrijdt. Bedenk ook maar eens,
dat hij niets heeft waarvoor hij werkt. En het
schijnt mij toe, dat het hem uw vriendschap
ten ecttter achteruSt, zoodat fcd pereoneel ge-
leidelijk tot 250 moest worden verminderd.
De verbbuw van suikerbieten stond door den
oorlog in het buitenland natuurlijk grooten-
deels stop en ook thans, nu de tijden v/eer
normaler worden, valt op dit punt nog weinig
verbetering te bespeuren. Hierdoor was men
uitsluitend op den Nederlandschen bieten-
oogst aangewezen. Wel bad men ridtsuiker
uit Indie kunnen laten komen, maar dit zou
veel te duur worden. Deze suiker gaat thans
on hoofdzaak naar Amerika. De fabriek was
dus aangewezen op een gedeelte van den bin-
nenlandschen oogst. Maar de Centrale Sui-
die door den Minister be-
ker-
last was met "de af levering van den suiker-
oogst, en bij wie Spakler. en Tetterode niet
waren aangesluten, weigerde him een aandeel
in dien oogst en toen moest de oude Amster
damsche fabriek sluiten.
Daamevens werd echter meegedeeld dat de
positie van suikerrafhnaderijen in het alge-
meen er niet beter op is geworden, na de uit-
vinding van het „NoriEeene imitatie-been-
zwart, preedd^ de ruw-suiker te rafflnceren-
Het gevolg hiervan is geireest dat de ruw-
suikerfabrieken zkhzelf r<p de suikerraffina-
derij zijn gaan toeleggen, wat volgens s>m-
migen. er op den -luur toe moet lei den, dat
de suikerraftinaderijen verdwijnen zullen.
Spakler en Terrode zouden dus de eersten
der laatsten zijn geweest 1
Nog staan wij te Amsterdam midden in
den strijd over de uitbreiding van de bemoei-
ipgen der Gemeente op levensmiddelengebded,
of wethouder de Miranda komdigt in een in
terview dat hij dezer dagen aan een persman
toestond alweer nieuwe maatregelen tegen de
duurte aan.
In de eerste plaats zal hij den strijd aan-
binden tegen de verhooging van de broodprij-
zen. Zoo noodig zal de Gemeente Amsterdam
eigen bloem aanvoeren, zoo dreigde hij. Ten
aanzien vad boter zal hij stappen doen om
hier van uit het buitenland bote- dngevoerd te
krijgen. hoe vreemd dit ook moge klinken in
ons boterrijk land. En ook is hij druk doende
om te bewerkstelligen dat bevroren vleesch
in Amsterdam zal kunnen worden verkocht.
De Gemeente-verordening staat het wel toe,
onder beding,echter dat geraadpleegd worden
de GezondheidScommi >sie en de Raad. Van
de Gezondheidscommissie is een afwijzend
adres ingekoinen. Zij meent dat eerst moet
worden afgewacht het rapport der Regee-
lings-commissie, die een ms naar Argentinie
deed. Maar dit duurt wethouder de Miranda
te lang, en daarom zal hi); ondanks het af
wijzend: adres der Gezondheidscommissie, de
zaak doorzetten.
Men ziet het: wethouder de Muanda laat
zich door den tegenstand dien hij in den
Raad en de Gezondheidscommissie onder-
vindt, niet uit het veld slaan. Hij; gaat voort
op den weg die hem de goede iijkt. En dat
dwingt respect af. Of hij echterais wethouder
het emde ervan zal bereiken, staat te bezien.
Ten slbtte een situkje Afrikaansche poezie
betreffende Amsterdam. Ik vond het versje
in een bundel Gedichten, van de hand van
een jong Afrikaander, A. D. Keet, die in Am-
ich thans als
Senekal
sterdam gestudeerd heeft, en zi<
geneesheer in het Vrijstaatsch doxp
bevindt.
Hoe goed blijkt deze jeugdige dichter de
sdioonlieid van onze waterstad, bij avond of
nacht, begrepen te hebben, .en hoe zuiver en
eenvoudig heeft hij zijne indrukken in het ar-
geloos nai'ef klinkend Afrikaansch onder
woorden gebracht!
Zoo luidt het gedicht:
„Ou Amsterdam is tog zoo mood
„Met al sijn l iggies ui%etooi
„ln donker, donker nagte,
„Dis liggies hier en liggies daar
„In lange rije aanmekiuir
„Wat flikker in die gragte."
„En faonderd duizend ogies loer
„Op spieelgladde watervloer
„Daar borve uit die hemel
„Dis liggies hier en liggies daar
„En bootjies, wat so saggies voer,
„Dat ligte golfies wemel.
„Die liggies soek mekaar weer op
„Im water, wat feen walle klop
„Op stormagtig' nagte.
„So towerachtig, lid en skooa
„Is liggies, op walle woon
^En flonker in die gragte."
WAGENAAR Jr.
No. 4.
^Als't kindje binnen komit. judcht heel het
hiusgezin"!Zoodra aan dat juidien een
eind gekomen is, begmnen de zorgen. Dan
moet er alles op gezet worden, dat het klein-
tje zoo voorspoedig mogelijk gedijen zal. Nu
heeft gekost en dat geloof ik, eerlijk gezegd,
grief hem het meest. Nu, u zei, we moes-
ten openhartig spreken. Waarom kan u hem
niet laten terugkomen
Zij bedekto wanhopdg haar gezicht met
haar handen. „Iik kan niet." Hi) stood ver-
slagen op en zag er ook zoo uit.
„Wel, ik wil u niet pressen," zei hij vxien-
dledijk.
Zij gaf nu aan haar gemoed lucht en haar
handen latende vallen, diet zij hem haar ge
zicht zien. „Ach! Hij was aJleen maar met
mij begaan!"
Hij keek haar aandacht aan. Mary was
trotsch, maar ook noodlottig oprecht en dat
bracht nu de waarhdd omtrenit haar aan het
licht; zij was wanhopig. Dat was zoo duide-
lijk dat zelfs Sheridan het zag, verrast en
verbaasd. En vanaf dat oogenblik had er een
verandering met hem pLaats; zijn somber-
heid verdween, hij wera stralend.
„Zeg het niet, zeg het niet", riep zij. „U
moet het niet
„Ik zal het hem niet vertellen" zed Sheri
dan, reeds bij de deur staande. „Ik zai nie-
mand iets vertellen."
HOOFDSTUK XXXIII.
Er hing dien namiddag een aware mist, een
mist van rook het dichtst in het heiligdom
van den tempel. De menschen diepen er in
heen en weer, bedrijvig en vuil tenwijl zij op
hun uiterlijk en bkmen, in hen de laag ver-
dikten van koolteer, aspalt, zwavelzuur, vitri-
od en de andere bdeende dingen die de man
nen gaarae inademen en op hun huid1 en
kleeren wenschen, alsook op hun vrouwen,
hun babies en uitverkorenen. De groei der'
stad was zichtbaar in den rook, h§ lawaai
en de drukte. Er was meer rook dan er dien
is het venvonderliik, zoo wdnig moefite a'a da
meeste aanstaand'e moeders zich gegeven
hebben, om op de hoogte te komen van wat
noodig is voor de welvaart van haar kindje.
Ook nog in onzen tijd, die zoo ver licht heetl
De meeate jonge meisjes schatten h'et" huis-
houdelijk werk gering, geven de vooikeur aan
andere betrekkingen, zijn, wamneer ze trou
wen gaan, nauwelijks in staat, haar kleinc
huishouden naar behooren te verzorgen, en
zijn alleen maar steak in het gdoof, dat, wan-
ueer het moederschap haar deel zal wordern
tegelijk met het kindje ook bet verstand zal
komen, hoe het verzorgd moet worden. Dat
op niets berustend verstand" der jonge moe
ders heeft aan tallooze gezond geborenen het
leven gekost, en zal er nog duizenden ontii-
dig doen te gronde gaan. Nog trouwen vele
meisjes, die met kunnen token en voor het on-
derhoud der kleeren zorgen, omdat ze dat
nooit geleerd hebben. Maar nog veel meer
vrouwen worden het moederschap deeladh
zonder dat ze er ook. maar over nageda<
hebben, dat kinderea groothrengen nog moei-
lijker en verantwoorcfelijker werk is dan kou-
sen stoppen en eten token.
Wanneer eons alle aanstaande moeders rich
de rnoeite gait?nj>: weteo te tomeo.. welke
zorgen het jonge 'eindje noodig heext, w»n-
neer ze de oatvangen lessen eens zonder
eigenwijzigheid, maar eenvoudig in goed ver
trouwen op de voorlicbtens, in toepassing
brachten, wat zouden zi) zich dan veel leed
besparen, wat zouden zij dan zich zelf en
hun gezin en de gemeenschap veel geluk be-
redden!
Ik heb me wel eens afgevraagd, of niet de
schuld van veel mdslukfekig in het buwelijk
ligt bij de overheid, die nog veel te veel in ge-
breke is gebleven, al!le meisjes er toe te ver-
plichten, dat zij de noodige kennis van het be-
sturen van de huishouding opdoen. Zooals ik
ook in nalatigheid van de overheid de oor-
zaak zoek.van den onnoodigen dood van zoo
veel kindeftjes. wier moeders van kinderver-
zorging niet net fiauwste benul hadden
Wanneer we pp ingrijpen door de overheid
zouden wachten, zouden er nog heel wat kui-
dergrafjes gegraven moeten warden. Gduk-
lag treaen allerlei vereenigingen op, die aan
de meisjes gemakkelijk gelegenhcid geven
zich eigen te maken, wat ze van het hufiihou-
den behooren te kennen; andere geven. cursus-
een voor bakers en moeders of aanstaande
want
[en be-
sturen ton, zai, wanneer ze eens moeder ge
worden za! zijn, meer en betere zorgen aan
haar kind kunnen geven. Daarom verdifenen
die huishoudscholen, baker- en moedercursus-
sen zoowd den steun van overhdd als van
particuli.eren, en overvloedig en getrouw be-
zoek van alien te wier behoeve al dit onder-
wijs gegeven wordt.
Het kindje wordt geboren als een volmaakt
menschje; net bezit ahe organeh van den vol-
wassene, maar in nog onvoigroeiden of on-
ontwilkkelden toestand. Alle organen zijn nog
teer en het geheele wezentje moet met zacht-
heda en voorzichtighedd worden behandeld.
Het vermogen om zkh warm te houden is niet
voldoende ontwikkdd, en de gdegenheid om
warmte af te geven is bij den pasgeborene het
grootst, kleiner bij het oudere kind en het
kleinst bij den' volwassene. Dit klinlki
vreemd, maar wordt begrijplijk, wanneer we
bedenken, dat de afgifte, het verhes plaata
heeft door de huid, terwijl die wannte wordt
voortgebracht door het geheele lichaam. Nu
weegt de pasgeborene gemtddeld 3 kilo en de
volwassene 05; de oppervlakte van de huid
echter is van het kind veel grooter in verhou-
ding tot het gewicht, wel te verstaan dan van
den volwassene. Het kind ton door zijn huid
nageuoeg drie miaal zooveel warmte per kilo
gewicht verliezen als de volwassene. Wat een
belangrijke aauwij/ji;g is, vooral in verband
met het nog niet volledig ontwikkeld vermo
gen van warmtevoortbrenging, dat het kleine
kind warm gehouden moet worden. Har
den van kleine kinderea is dan ook uit den
booze, en het wasschen van kleine kindertjes
met k o u d water is verkeerd en wreed. Heel
jonge kindertjes kunnen alleen op wanne zo-
mardagen; of in bepaald warm gestookte ver-
trekken, hun kruikje misseu.
Welk-voedsel een kindje moet hebben,
hangt alleen af van de vraag, of beide, moe
der en kind, gezond zijn In dit geval is er
maar ddn antwoord te geven: „natuurlijk
moedermelk". Deze toch is altijd volkomen
vensch, van de juiste temperatuur,y en,wat
hoofdzaak is, van de meest juiste samenstel-
ling. Heel dikwijls wordt beweerd, dat het
kindje niet groeit, omdat de moedennelk niet
genoeg voedsel bevat, doch dit is maar heel
zelden waar, en' komt dan nog alileen voor bij
moedera, die zelve-te weinig voedsel krijgen.
Dit kwaad, als het "dan al eens bestaat, ton
gemakkelijk worden bestreden; men zorge,
Februaridag een jaar geleden was geweest;
er was meer rumoer en de menigte was meer
compact en toch vlugger desondanks. De
dienstdoende politieman had een moeielijken
tijd, want de menschen gewoonten behouden
uit den ouden tijd toen de stad er nog een
weekmarkt op nahieldi en staken de straat
over Yooala zi) verkozen, op alle mogeliike
punten wat hen niet alleen veelvoudiger den
dood kositte dan wanneer zij zich hielden aan
de daarvoor bestemdle kruispunten, maar ook
de motorlui, de chauffeurs en de voerlui in
een aanhouaendien toestand hielden van tot
vloeken zeer geneigde zenuwachtigheid. De
politieagenten leidden een leven vol kwdling
zij zelven werden gedood, zooals van zelf
sprak op zekere periodieke tijdstippen, maar
hun voomaamste verdriet was, dat zij de
stadgenooten niet aan het verstand konden
brengen dat het werkelijk gevaarlijk was om
door hun stad te loopen. Dit was vreemd,
want er waren waarschijnlijk geen burgers,
die na eenigen tijld gewoond te hel>ben, niet
personlijk iemand hadden gekend, die dood of
geikwetst was bij een ongeiuk of iemand die
bij ongeiuk anderen had gedood of gekwetst.
En toch was het misschien niet vreemd; als
men in aanmerking neemt hoe ieders gelaat
sprak van een diap in gedachten wezen
men kon zich niet ophouden met te dehken,
aan vuil en geyaar.
Mary was, niet dikwijls in de binnenstad
en had nooit voor dien namiddag een ongeiuk
bijgewoond Zij was daar om "boodischappen
voor haar moeder te doen in verband met
het opknappen in hun huis van het een en an-
der en toen zij daarvoor de winkels in en uit-
liep, was zij zich voortdurend bewust in de
ijheid van de Sheridan Building te zijn.
dat d« moeder zelve krijgt, wet na iwc-Sig
heeft. Soms zou het voedsel te rijk zijn asn
voedende bestanddeelen, met name aan vet.
Di komt inderdaad voor, maar beboeft zeker
niet een reden te zijn, om de natuurlijto voe-
ding te staken.
De bekende kinderaris Garter berekent,
dat minstens 90 pet (negpntig van de hon-
derdl) van alle moeders haar kind zouden
kunn en zoogen, indien zij> steeds met raad
en daad zouden worden geholpcn. Die hulp
mag niet worden verwacht of gevraagd van
belangstellende buurvrouwen of teerhartige
grootmoeders; zij moet worden gevraagd aan
den dokter, den man die ook van kindervoe-
ding zijn studie heeft gemaakt. De gelegen-
heid om raad te vragen, wordt juist &n laat
sten tijd belangrij'k vergroot: In vele steden
van beteekenis worden inrichtingen geopend,
waar on- en mindervenmogende moeders kos-
teloos raad kunnen inwinnen over de voeding
,van hun gezonden zuigeling, zoowel als oi'er
de verzorging van den reeds verkeerd gevoe-
den. Die consultatiebureaux voor zuigelin-
genbeschcrm.teg' zijn rog een nieuwigfcedd,
maar het verdient aanbeveiing, dat de moe-
.ders er zooveel mogeljjk vac profiteeren, zoo
wel in haar eigen belang, als in dat van haar
kind. Menige moeder, die meende, niet zelf
haar kind te kunnen voeden, zal daar van
hare dwaling bekeerd worden; andere moe
ders zullen er leering opdoen aangaande het
voor haar kleintjes meest geschikte bijvoedseL
En aan nog weer andere moedeis zal de Le-
vensvreugde, in den vorm van herstel van
hun ziek kind, worden terug gegeven.
Dat het natuurlijk voedsel voor elk kind het
best is, staat vast; waarom het dit is, zal uit
verdere opstellen wel blijken Een schitterend
bewijs van de onovertrefbaarfeid van de m-
tuurlijke voeding wordt geleverd door een
kleine statistiek uit Rijssel. Voordat deze
stad door de Duitschers werd bezet, bedroeg
de sterfte van kinderen tot een jaar: 18,4 per
honderd. Gedurende deze bezetting daalde
de sterfte tot 16,1 per honderd in 1917 en tot
15,4 per honderd in 1918. In dien zelfden tiid
was de gezamenlijke sterfte van 20 per 1030
inwoners gestegen tot 41
En nu de oorzaak van dit merkwaardig ver-
schijnsel Gedurende de bezetting werd aan
de bewoners niet ten druppel n: Ik veretrekt;
de moeders verkeerden dus veel meer dan
vvroeger in de noodzakehjtoeid, zelve- haar
kinderen te voeden
(Not: van de Redactie). Het coosultatie-
bureau voor zuigelingenbeschenning alhier
wordt gehouden in ecu der lokalen van het
Stads-Ziekenhuis op Dinsdag-, Donderdag-
en Zaterdagmorgen, te 10H uur.
Aan de Dammers!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem Na 611 (auteur Kleute).
Stand:
Zwart: 2, 9, 16, 18, 22, 23, 31 en twee
dammen op 4 en 36.
Wit: 13, 15, 20, 21, 30, 33, 34, 38, 40, 42,
45, 47.
O p 1 o s s r n g
1. 30—24 1. 16 27
2. 13-8 2. 2:13
3. 34—29 3. 23 34
4. 40 29 en nu kan zwart achter elkaar
alles weggeven.
Dez>> oplcesing zal voor velen een verms
sing zijn
Goede oplossin;;en ontvmgcn wij van de
heeren: W. Blokuijk, P. Dekker, D. Gerling
te Alkmaar, H. E. Lantinga te Bollingwolcie'
en Jb. Toepoel te Sint Pancras.
UIT DE PARTI J.
In een parti}, deze week te Alkmaar ge-
speeld, kwam de volgende stand voor:
ill
Zwart: 6/9, 11/14, 17/20, 23, 28, 29.
Wit: 21, 25, 26, 31, 32, 34/37, 40, 41, 43,
44, 45, 48.
Bijna overal in de straat was dat gebouw
zichtbaar als een monsterachtige meetkundl-
ge schaduw, somber van kleur en oprijzend
tot een onmetelijke hoogte in de golvmgen
van den mist van rook. Het was een nuchter,
vuil en afstootend gebouw en muntte enkel
door sterkte en grootte uit maar mogelijk
dat het op dat oogenblik voor Mary wel veel
schoons kan gehad! (hebben. Sheridan had en-
kele dingen met zooveel nadruk gezegd, dat
die haar haar waren bijgebleven. Zij ging ze
telkens weer na en rij begonnen waar te
schijnen„datu slechte het eenige meisj& is.
met wie hij zoo zou kunnen begaan wezen.
Gumey zegt„u zit hem zoo hoog De on
beholpen taal begon in haar hart te zingen.
En dat zingen was juist begonnen, toen zij
het ongeiuk zag.
Zij bevond zich op dat oogenblik vlak te-
genover het Sherddan-gebouw in afwachting
dat het verkeer wat minder zou worden om
over te steken, ofschoon anderen dat waag-
den, vooruitechoten weer (halt hielden of uit-
weken. Twee mannen doken uit de menigte
achter haar op; zij waren in een emstig ge-
sprek verdiept, en staken de stradt ver. Bei-
den waren in het zwart, de een was groot,
breed en dik. de ander was slanker, maar zag
er opvallena zwak uit. En Mary hield haar
adem in want het waren Bibbs en zijn vader.
Zij zagen haar niet en zij hoorde Bibbs met
zijn zadhte stem zeggen, die echter een krach-
tigen klank had gekregen: „Aoht en zestig
duizend dollars? Geen edit en zestig knoo
pen 1" Dat deed haar vreemd aan, en toen zij
even zijn profiel in het oog kreeg, merkte zij
vooj; het eerst bij hem een gelijkenis met zijn
vadftr op.
(Wordt vonrolgd.)
K>30.
ii
e%f
