Alkmaarsche Courant
Drukkery HermsJCoster Zood
staai steeds voor a gereed.
Damrobrleb.
Eiodelfjk weergevondeu
■a
Fenilleton.
In en om de hootdstad.
Zaterdag 7 April.
Hoe het thans staat met de actle
tegen de hoogheemraadschaps-
lasten.
J*
■K
lo. 82 192#
Hondard Yijf en Twlntlgste Jaargang,
TOELATING VAN NIEUWE
LEERLINGEN TOT DL
2e, 5e, 3c, 4e en 6e GEMEENTESCHOOL,
&URGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter kennis vaQ be-
lanfirhebbenden, dat zij, die op het tiidstip van
aanvang van den NIEUWEN CURSUS voor
na te noemen scholen, t. w. 1 MEI e.k., huone
KINDEREN eensdeels de 2e (hoofd de heer
T, IJpma, Oudegracht), en 5e (hoofd die heer
A. Wija, Nieuwesloot), anderdeels de 3e
(hoofd de heer P. Schipper, Koningsweg), de
4e (hoofd de heer J. G Hazeloop, Keetkolk)
en de be Gemeenteschool (hoofd de heer
J. Eits, Snaarmanslaan) wmschen te doen be-
zoeken, al naarmate zij hen lager onderwijs
als eindonderwijs dan wel met voorbestem-
ming tot U. L. O. of Nijverheidsonderwijs
willen doen gemeten, daarvan aangifte rnoe-
ten doen bij de hoofden der scholen, waar-
voor toelating wordt verlangd, ondcr over-
legging van iiet geboorte- en inentiagsbewijs
von het betreffende kind.
De kinderen moeten voor toelatinig op de
bovengenoemde scholen bij den aanvang van
den nieuwen cursus den leeftijd van zes jaren
hebben bereikt. In bijzondere gcvallen, ter
speciale beoordeeling van Burgemeester en
Wethouders, kunnen kinderen, die den boven-
genocmden leeftijd eerst binnen zes tnaanden
na het tijdstip van aanvang van den nieuwen
cursus zullen hebben bereikt, mede tot de
scholen worden toegelaten.
E>e gelegenheid tot aangifte is in die boven-
;enocmde schoolgebouwen bij de respectieve-
jke hoofden opengesteld op DONDERDAG
en VRIJDAG, 12 en 13 APRIL as, des na-
middags van 45 uur, op ZATERDAG 14
APRIL a.s., des namiddags tusschen 12 en 1
uur. Oudlers of verzorgers, die zich genoero-
dc tijdstippen bij de hoofden hebben aange-
meld, genicten bij plaatsing de voorkeur.
De ouders of verzorgers van zoogenaamde
buitenleerlingen worden uitgenoodigd, de
aanvragen tot toelating bovenaien te rich ten
tot de Gemeentebesturen van hun woon-
plaats.
Alkmaar, 27 Maart 1923.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
A. T. THOMSEN1, loco-Rurgemeester.
A KOELMA, Secretaris.
GEVONDEN .VOORWERPEN.
Te bevragen aan het Bureau van Poldtie,
alleen op weikefagen, van 9 tot 1 uiur. Zich te
vervoegen bij den' Waeh teommandant.
Een pakje zijden lapjes, een bal in een petje,
een tang, twee broches, twee mesjes, een. zil
veren beursje, een melkbus, een lorgnet in
etui, een hand, een zilveren dasspdd, een ge-
frrand zilveren horlog^armband, een pakje
inh. zijde, twee zilveren. rozenkranzan, een
pet, een zilveren broche, een roode zakdoek,
eeh mondharmonica, een groene slappe hoed,
een zilveren beursje, inh. eenig geldf, een le-
diereni zak, inh. mica van een. anito, een kope-
ren gewichtje, een sdhaartje, een broodtram-
meltje, een kinderschoentje, elen etui van een
lorgnet, een portemonnai'etje, inhl. rozenkrans,
een gouden krudsje, een jongensfietS, eetm
vermocdelijk gouden armbandje, een zilVer-
bon, een zilveren armband een bos riiet, een
vulpenhmider, twee kistjes kalkeieren, een zil
veren armband'-horloge, gevonden begin
Maart, een zakdoek, inh. eenig geld, eenige
rozenkranzem, eenige portemonnies met en
zonder geld, en eenige sleutela
Alkmaar, 6 April 1923.
Ruim vijfmaal1 honderddnizend gulden
moet Noondlholliandl boven het NoordZeekaf
naal jaarlijiks opbnengen aan de provinde
voor watersnoodkosten'. Amsterdam en het
overig deel der proviinde dragen diaarin met
bij.
iNoordhollands Noonderkwartier was in
1919, toen het hoogheemraadschap werd1 op-
gericht, de voorraadschuur voor net groote
Aimsterdam, waar in de straten hanger, han
ger, geroepen werd. Amsterdam was toen in
nood; er was hongensnood. Men kaini zich nu
al weder haast met meer voorstellen, dat dit
woord nog zoo kort te voren in otns land van
boter en kaas, aardappden, gramen en
Merk „Tossekop in ster", de beste vert om
Kleeren, Blouses, Gordijnen, onz. self te verven
Uit het Engelsch van Adeline Sergeant.
33)
„Dank u wel, juffrouw Carlton," zed hij
tot haar. „Het was heel vriendelijk van u
tussdhenbaide ite komen, en ik hoop, dat deze
ondeugende Ghrisje u dankbaar zal zijini. Ik
ben heel blij, dat ik juist aankwam, want ik
had haar sedlert drie weken uit het oog ver-
loren, en ik had haar erg noodig. Maar wij
behoeven u niefc op te houdien. Daar is uw
tram; mag ik u er in helpen? Ik zal wel voor
Chrisje zorgen." I
„0 laat de tram maar doorgaan", zei Syd
ney haastig. „Ik wou graag wat van het
meisjie weten. „Wie is zij
„Wie ben je, Chrisje?" zei de jonge man>
die zich miet tegen Sydney's wensch verzette
en de tram verder liet g-an „VerM de dame
eens, wie je bent."
„Ik ban Chrisje van de Zwarte Sara en die
schrik van de steeg," zei Chrisje met 2ichtba-
;ien trots.
Ze bedoelt die Borwicksiteeg. Een van de
ergste achterbuurten van Fairford. Zwarte
Sara is de bijnaam van haar tante, die voor
haar zorgt. Maar Zwarte SaTa is in die ge-
vangenis, Chrisie; wat heto je de laatste paar
dagen gedaan?"
„Niks", zd Chrisje, tegen de stnaatsteenen
schoppend'.
„Waar heb je geslapen
»In een poort of abater een hek"
ja mat maj maagaan naa* am pcatag
toocft, drtwva werkellJktKBf Is gewoai
Thans is in Noardhollands Noordterkwar-
tier de tuinbouw in nood en ook voor den
iandbouw mocht het wel beter zijn. Nu is het
de tijd, dat Amsterdam een eereschuld inlosse
en met het: overig deel der provinde het nieu-
we hoogheemraadschap van zijn waiersnood-
lasten ontheffe.
Het was mij in 1919 bij de befaandeling in
de statenvergadmng dnidlelijk ik was be-
noemd in de commissie van rapporteurs en
kon dus tijdig achter de schermien zden dat
de Amsterd'amsche en zuidelijike statenlfedee
voomemens waren mede te gaan met de voor-
stelilen van gedeputieerde ataten om heti hoog
heemraadschap zwaar te belasten. Belang-
hebbendien moesten „hun uiterste krachten
inspannen", zoo leeraardie dit college, om
zooveat inogelijk van de wateranoodschuld
zelf te delgen. Het schijntl wel een erfzonde,
heb ik toen in de Statenvergadering ge-
zegd, waardoor de door overstrooming
teisterde en bedreigde landstreken moe
ten) boeten. Ik heb toen betoogd, dat die
uiterste krachten niet z66 ver reiktien als ge-
reputeerde staten wel meendten en dlait die
ingelanden niet biji machte zoudien zijn vain
de ruim 20 mililiOen guldens er niet minder
dan 12 voor hun rekening te netmen. Het was
bij de heensdhende stemming voor een ieder
duidelijk, diat1 een voonstel van dien heer
Michels, zelfs door zijn eigen partijgenooten
sterk bekreden, om1 alle watersn oodkosten
voor rekening der provinde te nemien, niet de
minste kans had van slagen.
Ik heb er toen nog ieta anders op weten te
vinden. Er verluidde, dat van het rijk nog
wel een bijldirage in de waitersnoodkosten was
te verwachten. Ik heb dlaarom, met steun van
rnijn Amsterd'amsChe medeleden der commis
sie van rapporteurs en ondamks hevige bestrij-
ding van gdeputeerdie staten, weten be berei-
ken, dat van die rijksbijdrage de helft aan. het
hoogheemraadschap ten goede zou komen.
Daardoor zijn nu alvast in de afgeloopen ja
ren de watersmoodlasten van ruim 7 ton tot
ruim 5 ton per jaar verlaaigd.
Dan volgde de siamenstelling van het be-
stuor van het hoogiicemraad&chap ea ik
kreeg de niet getoalkkelijlke taak daaiim mede
te arbeiden'. Dljikgraaf em hoogheemra-
den waren het 6poedig met me eens, dat ge-
deputeerde sitaiten het hoogheemraadischap te
zwaar hadden belast. En toen de welvaart in
land- en tuinbouw en bij dtem mdddenstamd al
schielijk ging tairuen, kreeg dk met anderen de
opdiracht na te gaan op wdLke wijze vermin-
dering van lasten zou kunnen worden bereikt.
Ik stelde een uitvoerige besdiouwing op, die
nagenoeg onveranderal door ddjkgraaf en
faoogheemraden werd overgenomen.
Ik ben naituurlijk zeer verheugd, dat deze
beschouwing een zoo gunstig onlthaal en ge-
deeltelijlb reeds succes heeft mogen oogsten.
De srtrekfcing is deze dat de rijksbijdrage in
de watersnoodkosten voorflaan gebedi ten
voordeele van het hoogheemraadschap zal ko
men en dat vervol'gens ook nog de ovenbtij-
vende kleine 4 ton watersnoodkosten en de on-
eveer 8 ton per jaar kosten van. dijfesomider-
oud eens em6ti|g onder het oog zullen. wor
den gezien. Daaraan is nu adhaesie betuigd
door de drie tamers van koophandel voor W.-
Friesland, Hollands Noordleilkwartier en de
Zaansilreek, de vereeniging van Nooridhol-
landsche waterschappen, hondlerden gemeen-
te- en waterschapsibesiturm, kerkbesturen,
landbouwyereenlgingen enz. Ik heb in vroe-
gere krantenartikelen getracht daarvoar be-
ramghebbenden waJcker te schudden em het
spreefct dus vanzelf, dat ik dieze actie nu zie
met groote instemnung.
Ook ben ik zeer verheugd, dat aami het
stuk de vorige week door het sodaaWemo-
cratische lid der algemeene vergadering van
het hoogheemraadschap, de heer Zeeman zoo
bijzondere lof werd gdrracht en dat de sod-
aal-democratische statenfractie er reeds aan-
leiding in vond om een voorstel tot verminde-
rlng der lasten in te dienen, al gaat dan ook
dit voorstel mij inderdaad niet ver genoeg
E>e zaak staat nu op het oogenMik z66, dat
d'ijkgraaf en hloogheemnadlen hum sschxiffelijke
beschouwingen aan gedeputeerde staten heb-
bem ingezonden. Dat is gebeurd in het laatst
van het vorig j'aar. Zij hdbbem daarbiji aan
Gedeputeerde Staten het verzoek gedaan om
mondelimge
ldiaren, diat g
Ik lean het mij ver-
uteerde staten eeniigen tijd
noodig hebben om zich ook vain hun zijde
diaarop voor te bereiden, want ik meen het
gerust te mogen zeggen, dat het stuk voor
gedeputeerde staten een zwaie kluif zal blij-
ken te zijn1. Maar het zai nu toch zoo zoetjes
aan noodig worden, dat wij eens antwoord
krijlgen. En dan is het voor dijkgraaf en hoog-
heemraden de taiafc den stirijd verder te voe-
ren, waarbij zij zich voor steun van belang-
hehbendemi zeiker opnieuw diingend houdien
aanbevolen.
huis, waar andlere kleine meisjes zijn, met
wie je kunt spelen, en waar iemand1 voor je
zorgt. Je zulit thee krijgen am een groat stuk
koek." l,
„Gaat u daarheen?"
»J a".
„Dan wil ik ook," zei Chrisje, zeer beslist.
Waar bremgt u haar heen vroeg Sydney
verwonderd. „Naar een tehuis of een wees-
huis?"
„Neen, niet predes. Will u met me mee-
gaan, dan kan u het ziem? Het is hier heel
dicht bij. Ik weet, dat u Chrisje graag in
goede handen zult zien."
Sydney bloosde even. Had' hij op haar ge-
zicht eenigen argwaan omkrent zijn beweeg-
redenien gelezen Het leek haar zoo vreemd
een man een1 jomgen man te zien, die
belang stelde in het lot van een verwaasloosd
kind! Geen van' haar broers zou het gedaan
hebben, al waren ze misschien zoover ge-
gaam, dat ze haar een halve fcroon gegeven
Sadden voor een artne wees, als zij er lang
genoeg om gevraagd had. Einl wat Philip
Massipghaffi betreft men kon zich zijn ele
gante persoon zelfs niet voorstellen in ver-
band met zoo'n vuil wezentje als Chrisje! En
toch leek deze mijnheer Laurens Ogilvie in't
minst niet verlegem of in de war gehrachter
lag zelfs een glomlachje op zijn lippen, alsof
Sydney's al te duidefldjfce twijfel en varbazing
hem vermaakten.
„Als u een oogenblik wil wachten", zei' hij:,
misschien om haar tijd te gevam, zich te her-
stellen, „zal ik een broodje voor Chrisje
koopen. Dat zal ze zeker vel willen hdb-
Den.
Bb hp i# msq. nui Qnzsje
Am dp grendwB! kan ftet huughuBiiui i&ad<
schapsbestuur het recht ontleenen, zelfstain-
dig voorstellen te doen aan provinciate eta-
ten. Dit mag ik wel zeggen dat het hoog-
beemraadsch apsbestuur miet zal aarzelen van
dit grondwettelijk recht gebruik te maken, to-
dim het overleg met Gedeputeerde Statra
niet mocht voerm tot. hst gewenschte resul-
taat. En nu ligt het naituurlijk niet op den
weg van het hoogheemiaadschapsbestuur om
aam staitenileden te vragen tot zooiang hun
eiigen eventueele voorstellen op te schorten,
maar ik mag het toch wel hier uitspreken, dat
miji dit wel wenschelijk voorkomt.
Als eens alle etatenfracties om welke
reden dan ook, diat laat ik daar zich reeds
vooraf ten aan zien van het door hen in te
nemen sfeamdpunt man of meer gingem uit
spreken, zou stelldg het overleg tusechen ge
deputeerde staten en't hoogheemraadschaps-
bestuur daardoor in hooge mate kunnen
worden bemoeilij«kt.
Purmerend, D. KOOIM'AN
(Nadruk verboden.)
XXI.
De voorjaars-feestdagert en nog wai.
De Nederlandsche hoofdistad heeft naast
't vele aanlokkelijke, helwelk zij voor groote-
stadbewoners bezit, dit tegen, dat zijl geen
omstreken, daaronoer te verstaan, geen on-
middelliik in de nabijheid gelegeni natuur-
schoon bezit, terwijli het weinige, dat zij1
daarvan bezeten heeft, door de uitbrridiing
maar alle kanten voor een goed deel verloren
is gegaan. 1
want, Amsterdam had vroeger om het
bebouwde gedkelte wel veel typisch Hol-
landsch moois. Toen de bouw lamgs de Am-
stel zich nog niet verder uitstrekte dan tot
de Schollenbrug aan die Weesperzijde, en
tot de giens van het vroegere Nieuwer-Am-
stel aan den' anderen kant in vroeger tij-
den de Utrechtsche zijde, later de Amstel-
dijk genoemd was het heerlijk gaan langs
de Amstdboorden tot „het Kalfje" en verder
Seen, of doc: de meer, de Watergraafsmeer,
het edit Hollandsohe polderlamd met zijh
veel gezochte buiten-tuinen.
Aan den anderenl kant der stad had hJet
Tolhuis over het I J steeds1 zijn groote zomer-
attracties; was het tuindersland achter den
Overtoom ook iets eigenaardig Hollandsch.
Miaar aan alTe zijdfen is veel, of nagenoeg al
ios van dat mooie d'at Amsterdammera zich
van een vijf eni twintig, dertig j aren gdeden
nog herinnerem kunnen, door de steeds ver
der gaande „bouw-woede" verloren geraakt.
Wie de stad niet uit wil, moet zich tevredlen
stellen met de parkem, wa:atrvan ©ntegentzeg-
gelijk enkele geroemd mogeni worden en cue
wij als oasen tusschen al die huizenonassa's
niet gaame missen zouden, maar toch, wie
van het buiten-zijn genaeten' wil, moet de 6tad
verder uitgaam Hagenaars, Haarlemmers,
hebben in dat opizicht boven de hoofdstad-
bewoners veel voor het valt niet te looche-
nen.
Dan, allenlgs hebben de modeme ver-
keersmiddelen de natuur dichtelr tot ons ge-
bracht de spoorwegverbindin-g naar
Haarleta en het Gooi; de trams maar Zand-
voort en het Gooi, totdat het enonrne verkeer
kwam op fietsen, op motor-bussen, in auto's.
Miaar tot dusverre zijn de verkeerswegen
naar buitem van Amsterdam uit, niet in ver-
houding verbeterd. Een lange, akdig-kale
straatweg ligt langs die in raldebrand's tijd
beroemde Haarlemmer-trekvaart die al 6e-
dert jaren 'n niet langer noodzakelijke water-
weg schijnt, tusschen deze stad en Haarlem;
de verbreedmg er van is bdgonnen, doch het
werk gaat langzaam' zou rneni zeggeni. Waar
in deze tijden zodveel sohatten gelds aan' uit-
keeringen voor weTkloozen worden besteed,
vraagt men zich' af, waarom liever dat geld
niet aangewend om het in loon uit te betalen
aan nog meer werkkrachten, die dit veTbree-
dingswak bespoedigen kondeni? Waarom
ook niet meer geld besteed tot bespoediging
van den aanleg van eeni flinkeni, breeden weg
naar Gooilancf been, opdat het modeme ver
keer niet langer behoeft te gaan over een
vreeselijk slecbten weg van Amsterdam naar
Niaarden, waarop meni zelfs nog de brutall-
teit, zou meni bijna zeggen^ heeft om bdj1 Miul-
den tol te hef fen.
Wie naar buitem wil moet zich edhter, ate
hij niet met den trein wil gaan, nog met der-
gelljke wegen tevreden stellen;.
De voorjaarsfeestdagen liggen achter ons
en de Amsterdammers zijn in hun honder-
den, duizenden misschien, naar buitem ge-
weest; hun „leeg gewordien" plaatsen warden
op den tweedeni Paaschdag ingenomeni door
andere duizenden, naar de hoofdistad geko-
meni voor de nieuwe aantrelkkelijlkheid van
onzen tijd, een international en voetbalwed-
strijd in het Amsterdamscbe Stadion, waarbij
achter zich aan.
„0c zou graag willen ziemi, waar ze heen
gaat", zei Sydney, toen de beidem weer te
voorschijn kwamen. ,.Als u zeker weet, dat
mijn bezoek niet mdringerig gevonden zal
worden door de de autoriiteiten."
„Er is maar een autoriteit", zei hij, met zijn
prettigen glimlach „en haar neem. dk op mijn
verantwoording. Ik breng Chrisje naar juf
frouw Holden, en ik weet, diat juffrouw Hol-
dien zeer verlaingend is, kennis met u te mar
loen."
HOOFDSTUK XV.
Juffrouw Holden.
Het huis, aan welks dieur Laurens Ogilvie
nu schelde, stond' alleen van de straait ge-
scheiden door een klein tuintje. Het was een
van die halfvilla-achtige huizen uit de bui1-
teinJwijken, die vele jaren. gdeden gebouwd
op hum1 manier eenig waren en zonder be-
paalden stijl. Het had maar twee verdiepto
gen en maakte een eenvoudigen. indruk: het
zag er zelfs wat vervallemi uit, want hier en
dlaar was het verveloos, en het houten hek
was niet all te stevig. Laurens, die volmaakt
thuis scheen te zijn, glmlacbte even, toen
Sydney's snelle blik op deze gebreken viel.
„Het geld wordt voor nuiiitiger dingen dan
herstelliiingen gebruikt," zei hij.. „Maar ik
vind wd, dat de verf al te slecht wordt. Ik
heb juffrouw Holden laatst gezegd, dat ik
het zelf voor haar zou komen doen."
Sydney had niets te zeggen. Zif was ver-
baasd, dezem jongen klerk op zoo n verbrou-
welijken. voet met haar nicht te zien. Ze koni
niets anders doen dan een vraag doen om-
toeni ds saeduoniwapidiemiiia dte da sedan was
•a
•a
men zich steeds weder afvraagt, hoe het mo-
gclijk is, dat veleni daarvoor hand'em vol geld
willen offeren.
was wederom het betzoek
ardensc he vesting op den
Typisch oud stedeke dat
het daar ii'gt, omsloteni door
.tingwallen, die den groei ervani belem-
i. Men spre<
Merkwaardi,
aan de oude
Goeden
Naarden, zooal
de vestini
meren. Men spreekt vaak over de „doode"
S'teden aan onze Zuiderzee 1 Naarden is
het „doode" stadje van Gooiiand. Wie het
plaatsje bezoekt is er gauw uitgekeken; een
paar oude huizen herinneren door hun nog
oudere gevelsteenen aan al de ellende, die
men hier doorstond in de bange oorlogstijden
der zestiendd en zeventiende eeuw; het oude
stadhuis heeft nog iets bezienswaardig voor
het Comenius-museum, herinneringeru van
den beroemd geworden paedagoog, die er
leefde en werfcte en wien ter eere bij de
Utrechtsche poort een gedenkteeken verrezen
is, maar veel is overigens van het vroegere
mooie oude niet bewaard gebleven. Naarden
slaapt binnen zijn aarden vestingwallen, al
leen de Gooische stoomtram, die zich door die
nairwe Hoofdstraat wringt, brengt er door
zijn aanhoudend bel^gct^ingd, eenige malen
op den dag; wat centonig „lawaai Maar
tweemaal in het jaar ontwaakt Naarden
eens in den zomer als het beroemd geworden
zomer-ooncert, eens sedert veriollen jaar
voor het eerst als op den Goeden Vrijdag
in de deftige oude groote kerk de Nederland-
.sche Bacht-Vereeniging er de „Matthaus
Passion" doet uitvoeren. Dan is Naarden
gedurende eenige uren „vol", wanneer de
sdharen uit Amsterdam), ixDt gansch de
Gooische streek, zelfs uit tal van ver gdlegen
stedfen, toestroomen om binnen de grootsche
kerkruimten te genieten van de meest aan-
grijpende fcunst
De vorige week Vrijdag heeft deze groote
intocbt in de oude stad weder plaats gehad;
't was eigenaardig te zien hoe de burgers
waren saamgestroomd bijl den toegang tot
de groote kerk om het komen en ehkele uren
later weder vertrekken van al die „groore-
stad" menschen te zien; zoo'n „echte' bo-
langstelling van burgere, die in ihun kleinen
fcring, zelfs in deze twintigste eeuw «nog
niet veel gewoon zijin." De komst van af die
bonderdem te voet van het Bussemsche spoor-
weg-station; dat aanrijden van hond!erden
auto's en fietsen, het was iets merkwaardigs
voor de stad, vooral voor de Naardienscne
jeugd even half zes waiem al de bonder
dem vreemdelingem em de voertuigem weder
verdwenen Naarden ging zijn rustige
rust weder in maar zijn beroemdheid heeft
het thans todh herkregen, niet door iorlags-
geweld, doch' door de veredelenlde verheven
kunst, die men er in zijn kerk onder Johan
Schoonderbeek's bezdelende leiding komt ge
nieten.
Daar is nog zoo'n eigemaardige plaafs in
het Gooi, daar bij" de Zuiderzee, het dorp
Huizen, ook al is het eigemaardige daar van
geheel anderen' aard.
Huizen1 en zijn bewonere hebben lang in
een kwadem „reuk" gestaan, en hoewel de
toestandem er in latere jaren veel1 verbeterd
zijn, laat de bevolking zich er nog dikwijls
van een minder gunstigem kant kenmen. Ik
herinner mij nog heel goed, dat men., jaren
geledem, als vreemdeling liever niet op zijn
rijwiel en zeker niet op Zondag Huizen
moest bezoefcen. De berwoners waren van de
„stadslui" op die dingera niet gediend: sne-
den de fietsbandem stuk, zochten ruzie met
de bezoekers en boven,al wanneer die den
Huizer Zondag kwamen oniheili'gem door
hun bezoek. Dat is gelukkig voorbij'. Sedert
de Huizer-boer of Huizer-vis6cher zelf ped-<
delt en de Htuizer-„jonkvrouw" eveneens, is
het rijHviel veilig, ook op den Zondag, maar
onder elkander hebben die mensdh'en nog hum
veeten, soms uit jaloezie over hun1 schoonen',
vaak onder invloed van den, drank; voor den
politie-rechter te Amsterdam wordm nog
menigen keer baldadigheden, huisvretie-breuk,
en. dergelijke, die zich te Huizen1 afspeelden,
behandeld, welke een eigenaardig licht wen-
penl op de begrippeni van zedelijkheid eener
bevolking, die betrekkelijk op zoo kortem af-
stand van de hloofdstad des lands gevestigd
is.
Voor wie het nooit mocht gezien hebben Is
de dagelijksdhe Huizer-invasie te Bussum
een) typisch gebeuren, dat meni in onzen! mo-
desrnen-tijld! niet meer verwachten zou. Als
ge zoo omstreeks acht uur's morgens bijl het
Bussumer spoorwegstation staat en de tram
uit Huizen' aankomt, dan zdet ge hoe eenige
geweest, dat juffrouw Holden haar niet had
opgezodht of haar bdj zich had genoodigd.
„0, dat is nu over," zei Laurens. „Het em
bargo is opgeheven; ik hoorde juffrouw Hol
den gisterenavond zeggen, dat ze vandaag u
een bezoek zou komien brengen."
„Woont u' hier dan vroeg Sydney.
„Neen, soms wenschte ik wel, dat het zoo
was. Ik woon op kamere twee straten van
ihier, niet heel ver weg. Hier heen, juffrouw
Carlton." Het huis mocht uiterlijk vervalilen
zijn, van binnen was het keurig netjes en hol
der,. Het dienstmeisje, dat de deur opendeed,
liet hen door een vestibule in een zitkamer met
een groot, uitgebouwd raam, waar overvloed
van gouden avondlichit naar binnen stroomdle,
dwars door het jonge groen van de uitbotteoih
de boomen in een tuin aan. de achterzijde van
het huis. Hier bramdde een holder vuur onder
een hoogen, gebeeldhouwden schoorsteeniman-
tel, en verscheidene gemakkelijke met sits bei-
kleede armstoelen en sofa's toomdien, dat de
learner veel' gebruikt werd. Maar er waren
dingen in de kamer, die voor Ghrisje en
misschien ook voor Sydney aainitrekkelijker
waren dan stoden en sofa's. Er stond een
heel groot poppenhuis, met dlulbbele dieunen,
die nu half open, stonden. Er naast zat een
groote pop, geheel aamgekleed op earn keu-
kenstoel; en een smoezig porcelemem thee-
serviesje stond op een tafeltje voor haar. Het
was duidelijk, dat deze kamer niet uitsluitend
bestemd was voor het getoruik van volwassen
menscheneenige kleinere bewaniers waren er
niet lang te voren in geweest.
Chrisje trok haar handje uit de hand van
Laurens en ging voor het poppenhuis staaini,
mat open mond en starsnde oogen.
tienfallen Huizer-vrouwem uit dat voertuig
stappen. Ze ziim alien predes hietzelfde uit-
gedo6Cht. Ze dragen, breed-geheupt, de lan
ge zwarte japonnem en bruine jakken met
pofmouwen; op het hoofd de kanten, aan
beide zijden gevleugelde tule-muts over het
lad weggestrelken naar, dat achter op het
cofd in een. klein kluwetje gewonden. is; ze
zijn steeds getooid' met een wollem gehaakten.
omslagdoek en de blauw-bonte wexksohort, en
de zwart-gekoiisde voeten zijn sietuls gesto-
ken in ongehakte platte muilen; meestal
als er maar 6£m donker klein wolkje aan de
lucht is zijn zij gewapemd met de schler
onafscheidelijke paraplui, welke alle een
haak als knop hebben omdat de vrouwen,
die dlragen aan de onder het gaan bijkans
steeds over de borst gekruiste armen.
Zoodra zij de tram hebben! verlaten sohel-
deni zij zich in groepjes van tweeen, drieen
of meer en sloff em hoorbaar en' langzaam
Bussum in naar hun „werkhuizen". Want al
die Huizervrouwen zijn werksters, die ate
d'agdienstbode hum; diensten 'komen verrich-
ten in de huizen van Bussumer en ook van
HMvereumBche mevrouwen, en' in deze, trots
,,de Duitsche invasie" toch nog schaarschen
tijd aan goed diensipersoneel, aalen zij' uit
Bussum, heel wat geld' weg.
Er komen er's morgens toch zeker wel een
honderd, zoo niet meer. Dagelijks verdienen
zij, ongerekend hun' kost eh vergoeding van
tramkosten, ieder gemiddleld een rijksdaalder,
dus vijftien gulden's weeks, wat berekend
over honderd vrouwen en 52 wekeni, jaarlijiks
dus beteekent, dat zij ongeveer f 78.000,
mede naar Huizen nemen laat het rond
70.000 zijn, omdat er wel onder zullen
zijn, die niet elken dag heur werkhuis heb
ben, dan is dat toch een aardige sorn, die
naar het kleine dorp wegvloeit en grooten-
deels daar vcrtecrd zal wordHi, want de
Huizer-bevolking is nog erg „hokvast". De
meesten hunner zijn nooit verder geweest dan
de plaatsen in het Gooi; huweni doen zij' zel-
den; of nooit buitem hun dorp; ze zijn alien
familie van elkaar, wat uit een eugenistisch
oogpunt beschouwd, vermoedelijk niet erg
prijzenswaardig kan heeten. Zij hnwen lle-
TCr niet voor zij zdoveeli bijieen) hebbeni, dat
zij zich kunnen inrichten met oudt-rwetsche
meubelen, zooals hun ouders em grootoud'ers
en over-grootouders gebruikten; nieuwer-
wetsch ingeridhte huizem Idjken hun een
gruwel.
De stoomtram mage Huizen nog dichter
bij de moderne wereld, dichter bij de hoofd-
stad des lands hebben' gebradht; de Huizer
visscher moge al met zijn vischmand op het
stuur van zijn fiets in de Gooische „steden"
komen' vemtem; de Huizer werkster moge ook
al in sitede van met de tram te gaan, toch
gemuild em tech geparapluied naar Bus-
sum of Hilversum komen op 't moderne
voertuig van onzen tijd al dat nieuwe
heeft (te ouderwetsche ideegn niet kunnen
uitwisscheni Zoo zijn nog heden Naarden en
Huizen onder den rook van groot-Amster
dam.
Sini Sana.
Aan de Dammers!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem No. 749 (auteur W. M.).
Zwart8,'ll, 13, 14,,17,19, 24,30, 36,40.
Wit: 22, 23, 27, 28, 33, 37, 38, 39, 41, 47,
48, 50.
Oplossing
1. 39—34 1. 40:18
2. 28—23 2 19 39 A.
3. 50—45 3. 17 28
4. 4843 4. 39 48
5. 47—42 5. 36 47
6. 37—32 6. 48 22
7. 30 3 7. 43 33 of 29 (maar
29' is het best)
8. 3 36
Slaat zwart als 2en zet 17 39, dan vol'gt
23 :"3 (zw. 3944 gedw.), wit 3 6 (zw.
4449), wit 3832 en zwart verliest dea
dam.
Zeer mooi is editer, dat het probleem ook
kan opgelost worden op de voitgende origi-
neele manier:
L 4742 1 36 47
2. 5044 2. 40 49
3. 27—211 3. 49 43
4. 21 3 4. 47 29
5 3 49 (3 s. 2 d.)
„0!" Hep ze uit na een langen tijdl van
bevvonderiiJig. ,,Dat is prachtig he?"
„Daar kan je mee spelen, ate je hier biijft,"
zed Laurens.
,rDan blijf ik", zd Chrisje. Haar opmerkin-
gen lietten aan beslistheid niet te wenschen
over.
„Ik zou wd willien weten, of zij weet, dat
we hier zijn", mompelde Laurens.
Er lag een zekere zachitheid in de m'amier,
waarop hij't woord1 „zdj" uitsprak, die Sydney
trof. Het klonk, diacht ze, alsof hij yjd van
juffrouw Holden hield. En niet ze wist
eigenlijk niet waarom alsof juffrouw Holden
de stijve, gebrilde, excentrieke „dame van ze-
keren leeftijd", was, die zij dadit te onitmoe-
ten. Er klonk een zacht geritsel van kleeren
op dan; drempel, terwijl Laurens sprak.
„Je hebt me dus twee bezoeksters meege-
bracht, Laurens?" zei de iliefete, zacMste stem
van de wereld. En Sydney stond' hetooverd bij
den eereten aanblik van Catherine Hol'den..
Volstrekt geen 'indrukwekkende vrouw. De
indruk van waardigheid, dien men later
kreeg, ging verloren in het gevoel van be-
koorlijkheid. Zij was slank en bewoog zich
mooi, en er laig zoo'n rust, zoo niets haastigs
in al haar bewe
naarsoog on;
Haar gelaat was bijzonder
kijlcen. Het had de door^.„.uge bleekheid, die
niet on'tstaat uit gebrek aan gezondlheid,
maar alleen gevonden wordt wanneer de
jeugd voorb'ij is, en een lidite violette scha-
duw om de diepe oogleden, die gedroogde
tranen scheen aan te duiden en een gevoeligen
blik aan de mooie, donkerbruine oogen gaf.
(Wordt vwvol|
IB
g i|- g,