Alkmaarsche Courant Drukkery HermsJCoster Zood staai steeds voor a gereed. Damrobrleb. Eiodelfjk weergevondeu ■a Fenilleton. In en om de hootdstad. Zaterdag 7 April. Hoe het thans staat met de actle tegen de hoogheemraadschaps- lasten. J* ■K lo. 82 192# Hondard Yijf en Twlntlgste Jaargang, TOELATING VAN NIEUWE LEERLINGEN TOT DL 2e, 5e, 3c, 4e en 6e GEMEENTESCHOOL, &URGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter kennis vaQ be- lanfirhebbenden, dat zij, die op het tiidstip van aanvang van den NIEUWEN CURSUS voor na te noemen scholen, t. w. 1 MEI e.k., huone KINDEREN eensdeels de 2e (hoofd de heer T, IJpma, Oudegracht), en 5e (hoofd die heer A. Wija, Nieuwesloot), anderdeels de 3e (hoofd de heer P. Schipper, Koningsweg), de 4e (hoofd de heer J. G Hazeloop, Keetkolk) en de be Gemeenteschool (hoofd de heer J. Eits, Snaarmanslaan) wmschen te doen be- zoeken, al naarmate zij hen lager onderwijs als eindonderwijs dan wel met voorbestem- ming tot U. L. O. of Nijverheidsonderwijs willen doen gemeten, daarvan aangifte rnoe- ten doen bij de hoofden der scholen, waar- voor toelating wordt verlangd, ondcr over- legging van iiet geboorte- en inentiagsbewijs von het betreffende kind. De kinderen moeten voor toelatinig op de bovengenoemde scholen bij den aanvang van den nieuwen cursus den leeftijd van zes jaren hebben bereikt. In bijzondere gcvallen, ter speciale beoordeeling van Burgemeester en Wethouders, kunnen kinderen, die den boven- genocmden leeftijd eerst binnen zes tnaanden na het tijdstip van aanvang van den nieuwen cursus zullen hebben bereikt, mede tot de scholen worden toegelaten. E>e gelegenheid tot aangifte is in die boven- ;enocmde schoolgebouwen bij de respectieve- jke hoofden opengesteld op DONDERDAG en VRIJDAG, 12 en 13 APRIL as, des na- middags van 45 uur, op ZATERDAG 14 APRIL a.s., des namiddags tusschen 12 en 1 uur. Oudlers of verzorgers, die zich genoero- dc tijdstippen bij de hoofden hebben aange- meld, genicten bij plaatsing de voorkeur. De ouders of verzorgers van zoogenaamde buitenleerlingen worden uitgenoodigd, de aanvragen tot toelating bovenaien te rich ten tot de Gemeentebesturen van hun woon- plaats. Alkmaar, 27 Maart 1923. Burgemeester en Wethouders voomoemd, A. T. THOMSEN1, loco-Rurgemeester. A KOELMA, Secretaris. GEVONDEN .VOORWERPEN. Te bevragen aan het Bureau van Poldtie, alleen op weikefagen, van 9 tot 1 uiur. Zich te vervoegen bij den' Waeh teommandant. Een pakje zijden lapjes, een bal in een petje, een tang, twee broches, twee mesjes, een. zil veren beursje, een melkbus, een lorgnet in etui, een hand, een zilveren dasspdd, een ge- frrand zilveren horlog^armband, een pakje inh. zijde, twee zilveren. rozenkranzan, een pet, een zilveren broche, een roode zakdoek, eeh mondharmonica, een groene slappe hoed, een zilveren beursje, inh. eenig geldf, een le- diereni zak, inh. mica van een. anito, een kope- ren gewichtje, een sdhaartje, een broodtram- meltje, een kinderschoentje, elen etui van een lorgnet, een portemonnai'etje, inhl. rozenkrans, een gouden krudsje, een jongensfietS, eetm vermocdelijk gouden armbandje, een zilVer- bon, een zilveren armband een bos riiet, een vulpenhmider, twee kistjes kalkeieren, een zil veren armband'-horloge, gevonden begin Maart, een zakdoek, inh. eenig geld, eenige rozenkranzem, eenige portemonnies met en zonder geld, en eenige sleutela Alkmaar, 6 April 1923. Ruim vijfmaal1 honderddnizend gulden moet Noondlholliandl boven het NoordZeekaf naal jaarlijiks opbnengen aan de provinde voor watersnoodkosten'. Amsterdam en het overig deel der proviinde dragen diaarin met bij. iNoordhollands Noonderkwartier was in 1919, toen het hoogheemraadschap werd1 op- gericht, de voorraadschuur voor net groote Aimsterdam, waar in de straten hanger, han ger, geroepen werd. Amsterdam was toen in nood; er was hongensnood. Men kaini zich nu al weder haast met meer voorstellen, dat dit woord nog zoo kort te voren in otns land van boter en kaas, aardappden, gramen en Merk „Tossekop in ster", de beste vert om Kleeren, Blouses, Gordijnen, onz. self te verven Uit het Engelsch van Adeline Sergeant. 33) „Dank u wel, juffrouw Carlton," zed hij tot haar. „Het was heel vriendelijk van u tussdhenbaide ite komen, en ik hoop, dat deze ondeugende Ghrisje u dankbaar zal zijini. Ik ben heel blij, dat ik juist aankwam, want ik had haar sedlert drie weken uit het oog ver- loren, en ik had haar erg noodig. Maar wij behoeven u niefc op te houdien. Daar is uw tram; mag ik u er in helpen? Ik zal wel voor Chrisje zorgen." I „0 laat de tram maar doorgaan", zei Syd ney haastig. „Ik wou graag wat van het meisjie weten. „Wie is zij „Wie ben je, Chrisje?" zei de jonge man> die zich miet tegen Sydney's wensch verzette en de tram verder liet g-an „VerM de dame eens, wie je bent." „Ik ban Chrisje van de Zwarte Sara en die schrik van de steeg," zei Chrisje met 2ichtba- ;ien trots. Ze bedoelt die Borwicksiteeg. Een van de ergste achterbuurten van Fairford. Zwarte Sara is de bijnaam van haar tante, die voor haar zorgt. Maar Zwarte SaTa is in die ge- vangenis, Chrisie; wat heto je de laatste paar dagen gedaan?" „Niks", zd Chrisje, tegen de stnaatsteenen schoppend'. „Waar heb je geslapen »In een poort of abater een hek" ja mat maj maagaan naa* am pcatag toocft, drtwva werkellJktKBf Is gewoai Thans is in Noardhollands Noordterkwar- tier de tuinbouw in nood en ook voor den iandbouw mocht het wel beter zijn. Nu is het de tijd, dat Amsterdam een eereschuld inlosse en met het: overig deel der provinde het nieu- we hoogheemraadschap van zijn waiersnood- lasten ontheffe. Het was mij in 1919 bij de befaandeling in de statenvergadmng dnidlelijk ik was be- noemd in de commissie van rapporteurs en kon dus tijdig achter de schermien zden dat de Amsterd'amsche en zuidelijike statenlfedee voomemens waren mede te gaan met de voor- stelilen van gedeputieerde ataten om heti hoog heemraadschap zwaar te belasten. Belang- hebbendien moesten „hun uiterste krachten inspannen", zoo leeraardie dit college, om zooveat inogelijk van de wateranoodschuld zelf te delgen. Het schijntl wel een erfzonde, heb ik toen in de Statenvergadering ge- zegd, waardoor de door overstrooming teisterde en bedreigde landstreken moe ten) boeten. Ik heb toen betoogd, dat die uiterste krachten niet z66 ver reiktien als ge- reputeerde staten wel meendten en dlait die ingelanden niet biji machte zoudien zijn vain de ruim 20 mililiOen guldens er niet minder dan 12 voor hun rekening te netmen. Het was bij de heensdhende stemming voor een ieder duidelijk, diat1 een voonstel van dien heer Michels, zelfs door zijn eigen partijgenooten sterk bekreden, om1 alle watersn oodkosten voor rekening der provinde te nemien, niet de minste kans had van slagen. Ik heb er toen nog ieta anders op weten te vinden. Er verluidde, dat van het rijk nog wel een bijldirage in de waitersnoodkosten was te verwachten. Ik heb dlaarom, met steun van rnijn Amsterd'amsChe medeleden der commis sie van rapporteurs en ondamks hevige bestrij- ding van gdeputeerdie staten, weten be berei- ken, dat van die rijksbijdrage de helft aan. het hoogheemraadschap ten goede zou komen. Daardoor zijn nu alvast in de afgeloopen ja ren de watersmoodlasten van ruim 7 ton tot ruim 5 ton per jaar verlaaigd. Dan volgde de siamenstelling van het be- stuor van het hoogiicemraad&chap ea ik kreeg de niet getoalkkelijlke taak daaiim mede te arbeiden'. Dljikgraaf em hoogheemra- den waren het 6poedig met me eens, dat ge- deputeerde sitaiten het hoogheemraadischap te zwaar hadden belast. En toen de welvaart in land- en tuinbouw en bij dtem mdddenstamd al schielijk ging tairuen, kreeg dk met anderen de opdiracht na te gaan op wdLke wijze vermin- dering van lasten zou kunnen worden bereikt. Ik stelde een uitvoerige besdiouwing op, die nagenoeg onveranderal door ddjkgraaf en faoogheemraden werd overgenomen. Ik ben naituurlijk zeer verheugd, dat deze beschouwing een zoo gunstig onlthaal en ge- deeltelijlb reeds succes heeft mogen oogsten. De srtrekfcing is deze dat de rijksbijdrage in de watersnoodkosten voorflaan gebedi ten voordeele van het hoogheemraadschap zal ko men en dat vervol'gens ook nog de ovenbtij- vende kleine 4 ton watersnoodkosten en de on- eveer 8 ton per jaar kosten van. dijfesomider- oud eens em6ti|g onder het oog zullen. wor den gezien. Daaraan is nu adhaesie betuigd door de drie tamers van koophandel voor W.- Friesland, Hollands Noordleilkwartier en de Zaansilreek, de vereeniging van Nooridhol- landsche waterschappen, hondlerden gemeen- te- en waterschapsibesiturm, kerkbesturen, landbouwyereenlgingen enz. Ik heb in vroe- gere krantenartikelen getracht daarvoar be- ramghebbenden waJcker te schudden em het spreefct dus vanzelf, dat ik dieze actie nu zie met groote instemnung. Ook ben ik zeer verheugd, dat aami het stuk de vorige week door het sodaaWemo- cratische lid der algemeene vergadering van het hoogheemraadschap, de heer Zeeman zoo bijzondere lof werd gdrracht en dat de sod- aal-democratische statenfractie er reeds aan- leiding in vond om een voorstel tot verminde- rlng der lasten in te dienen, al gaat dan ook dit voorstel mij inderdaad niet ver genoeg E>e zaak staat nu op het oogenMik z66, dat d'ijkgraaf en hloogheemnadlen hum sschxiffelijke beschouwingen aan gedeputeerde staten heb- bem ingezonden. Dat is gebeurd in het laatst van het vorig j'aar. Zij hdbbem daarbiji aan Gedeputeerde Staten het verzoek gedaan om mondelimge ldiaren, diat g Ik lean het mij ver- uteerde staten eeniigen tijd noodig hebben om zich ook vain hun zijde diaarop voor te bereiden, want ik meen het gerust te mogen zeggen, dat het stuk voor gedeputeerde staten een zwaie kluif zal blij- ken te zijn1. Maar het zai nu toch zoo zoetjes aan noodig worden, dat wij eens antwoord krijlgen. En dan is het voor dijkgraaf en hoog- heemraden de taiafc den stirijd verder te voe- ren, waarbij zij zich voor steun van belang- hehbendemi zeiker opnieuw diingend houdien aanbevolen. huis, waar andlere kleine meisjes zijn, met wie je kunt spelen, en waar iemand1 voor je zorgt. Je zulit thee krijgen am een groat stuk koek." l, „Gaat u daarheen?" »J a". „Dan wil ik ook," zei Chrisje, zeer beslist. Waar bremgt u haar heen vroeg Sydney verwonderd. „Naar een tehuis of een wees- huis?" „Neen, niet predes. Will u met me mee- gaan, dan kan u het ziem? Het is hier heel dicht bij. Ik weet, dat u Chrisje graag in goede handen zult zien." Sydney bloosde even. Had' hij op haar ge- zicht eenigen argwaan omkrent zijn beweeg- redenien gelezen Het leek haar zoo vreemd een man een1 jomgen man te zien, die belang stelde in het lot van een verwaasloosd kind! Geen van' haar broers zou het gedaan hebben, al waren ze misschien zoover ge- gaam, dat ze haar een halve fcroon gegeven Sadden voor een artne wees, als zij er lang genoeg om gevraagd had. Einl wat Philip Massipghaffi betreft men kon zich zijn ele gante persoon zelfs niet voorstellen in ver- band met zoo'n vuil wezentje als Chrisje! En toch leek deze mijnheer Laurens Ogilvie in't minst niet verlegem of in de war gehrachter lag zelfs een glomlachje op zijn lippen, alsof Sydney's al te duidefldjfce twijfel en varbazing hem vermaakten. „Als u een oogenblik wil wachten", zei' hij:, misschien om haar tijd te gevam, zich te her- stellen, „zal ik een broodje voor Chrisje koopen. Dat zal ze zeker vel willen hdb- Den. Bb hp i# msq. nui Qnzsje Am dp grendwB! kan ftet huughuBiiui i&ad< schapsbestuur het recht ontleenen, zelfstain- dig voorstellen te doen aan provinciate eta- ten. Dit mag ik wel zeggen dat het hoog- beemraadsch apsbestuur miet zal aarzelen van dit grondwettelijk recht gebruik te maken, to- dim het overleg met Gedeputeerde Statra niet mocht voerm tot. hst gewenschte resul- taat. En nu ligt het naituurlijk niet op den weg van het hoogheemiaadschapsbestuur om aam staitenileden te vragen tot zooiang hun eiigen eventueele voorstellen op te schorten, maar ik mag het toch wel hier uitspreken, dat miji dit wel wenschelijk voorkomt. Als eens alle etatenfracties om welke reden dan ook, diat laat ik daar zich reeds vooraf ten aan zien van het door hen in te nemen sfeamdpunt man of meer gingem uit spreken, zou stelldg het overleg tusechen ge deputeerde staten en't hoogheemraadschaps- bestuur daardoor in hooge mate kunnen worden bemoeilij«kt. Purmerend, D. KOOIM'AN (Nadruk verboden.) XXI. De voorjaars-feestdagert en nog wai. De Nederlandsche hoofdistad heeft naast 't vele aanlokkelijke, helwelk zij voor groote- stadbewoners bezit, dit tegen, dat zijl geen omstreken, daaronoer te verstaan, geen on- middelliik in de nabijheid gelegeni natuur- schoon bezit, terwijli het weinige, dat zij1 daarvan bezeten heeft, door de uitbrridiing maar alle kanten voor een goed deel verloren is gegaan. 1 want, Amsterdam had vroeger om het bebouwde gedkelte wel veel typisch Hol- landsch moois. Toen de bouw lamgs de Am- stel zich nog niet verder uitstrekte dan tot de Schollenbrug aan die Weesperzijde, en tot de giens van het vroegere Nieuwer-Am- stel aan den' anderen kant in vroeger tij- den de Utrechtsche zijde, later de Amstel- dijk genoemd was het heerlijk gaan langs de Amstdboorden tot „het Kalfje" en verder Seen, of doc: de meer, de Watergraafsmeer, het edit Hollandsohe polderlamd met zijh veel gezochte buiten-tuinen. Aan den anderenl kant der stad had hJet Tolhuis over het I J steeds1 zijn groote zomer- attracties; was het tuindersland achter den Overtoom ook iets eigenaardig Hollandsch. Miaar aan alTe zijdfen is veel, of nagenoeg al ios van dat mooie d'at Amsterdammera zich van een vijf eni twintig, dertig j aren gdeden nog herinnerem kunnen, door de steeds ver der gaande „bouw-woede" verloren geraakt. Wie de stad niet uit wil, moet zich tevredlen stellen met de parkem, wa:atrvan ©ntegentzeg- gelijk enkele geroemd mogeni worden en cue wij als oasen tusschen al die huizenonassa's niet gaame missen zouden, maar toch, wie van het buiten-zijn genaeten' wil, moet de 6tad verder uitgaam Hagenaars, Haarlemmers, hebben in dat opizicht boven de hoofdstad- bewoners veel voor het valt niet te looche- nen. Dan, allenlgs hebben de modeme ver- keersmiddelen de natuur dichtelr tot ons ge- bracht de spoorwegverbindin-g naar Haarleta en het Gooi; de trams maar Zand- voort en het Gooi, totdat het enonrne verkeer kwam op fietsen, op motor-bussen, in auto's. Miaar tot dusverre zijn de verkeerswegen naar buitem van Amsterdam uit, niet in ver- houding verbeterd. Een lange, akdig-kale straatweg ligt langs die in raldebrand's tijd beroemde Haarlemmer-trekvaart die al 6e- dert jaren 'n niet langer noodzakelijke water- weg schijnt, tusschen deze stad en Haarlem; de verbreedmg er van is bdgonnen, doch het werk gaat langzaam' zou rneni zeggeni. Waar in deze tijden zodveel sohatten gelds aan' uit- keeringen voor weTkloozen worden besteed, vraagt men zich' af, waarom liever dat geld niet aangewend om het in loon uit te betalen aan nog meer werkkrachten, die dit veTbree- dingswak bespoedigen kondeni? Waarom ook niet meer geld besteed tot bespoediging van den aanleg van eeni flinkeni, breeden weg naar Gooilancf been, opdat het modeme ver keer niet langer behoeft te gaan over een vreeselijk slecbten weg van Amsterdam naar Niaarden, waarop meni zelfs nog de brutall- teit, zou meni bijna zeggen^ heeft om bdj1 Miul- den tol te hef fen. Wie naar buitem wil moet zich edhter, ate hij niet met den trein wil gaan, nog met der- gelljke wegen tevreden stellen;. De voorjaarsfeestdagen liggen achter ons en de Amsterdammers zijn in hun honder- den, duizenden misschien, naar buitem ge- weest; hun „leeg gewordien" plaatsen warden op den tweedeni Paaschdag ingenomeni door andere duizenden, naar de hoofdistad geko- meni voor de nieuwe aantrelkkelijlkheid van onzen tijd, een international en voetbalwed- strijd in het Amsterdamscbe Stadion, waarbij achter zich aan. „0c zou graag willen ziemi, waar ze heen gaat", zei Sydney, toen de beidem weer te voorschijn kwamen. ,.Als u zeker weet, dat mijn bezoek niet mdringerig gevonden zal worden door de de autoriiteiten." „Er is maar een autoriteit", zei hij, met zijn prettigen glimlach „en haar neem. dk op mijn verantwoording. Ik breng Chrisje naar juf frouw Holden, en ik weet, diat juffrouw Hol- dien zeer verlaingend is, kennis met u te mar loen." HOOFDSTUK XV. Juffrouw Holden. Het huis, aan welks dieur Laurens Ogilvie nu schelde, stond' alleen van de straait ge- scheiden door een klein tuintje. Het was een van die halfvilla-achtige huizen uit de bui1- teinJwijken, die vele jaren. gdeden gebouwd op hum1 manier eenig waren en zonder be- paalden stijl. Het had maar twee verdiepto gen en maakte een eenvoudigen. indruk: het zag er zelfs wat vervallemi uit, want hier en dlaar was het verveloos, en het houten hek was niet all te stevig. Laurens, die volmaakt thuis scheen te zijn, glmlacbte even, toen Sydney's snelle blik op deze gebreken viel. „Het geld wordt voor nuiiitiger dingen dan herstelliiingen gebruikt," zei hij.. „Maar ik vind wd, dat de verf al te slecht wordt. Ik heb juffrouw Holden laatst gezegd, dat ik het zelf voor haar zou komen doen." Sydney had niets te zeggen. Zif was ver- baasd, dezem jongen klerk op zoo n verbrou- welijken. voet met haar nicht te zien. Ze koni niets anders doen dan een vraag doen om- toeni ds saeduoniwapidiemiiia dte da sedan was •a •a men zich steeds weder afvraagt, hoe het mo- gclijk is, dat veleni daarvoor hand'em vol geld willen offeren. was wederom het betzoek ardensc he vesting op den Typisch oud stedeke dat het daar ii'gt, omsloteni door .tingwallen, die den groei ervani belem- i. Men spre< Merkwaardi, aan de oude Goeden Naarden, zooal de vestini meren. Men spreekt vaak over de „doode" S'teden aan onze Zuiderzee 1 Naarden is het „doode" stadje van Gooiiand. Wie het plaatsje bezoekt is er gauw uitgekeken; een paar oude huizen herinneren door hun nog oudere gevelsteenen aan al de ellende, die men hier doorstond in de bange oorlogstijden der zestiendd en zeventiende eeuw; het oude stadhuis heeft nog iets bezienswaardig voor het Comenius-museum, herinneringeru van den beroemd geworden paedagoog, die er leefde en werfcte en wien ter eere bij de Utrechtsche poort een gedenkteeken verrezen is, maar veel is overigens van het vroegere mooie oude niet bewaard gebleven. Naarden slaapt binnen zijn aarden vestingwallen, al leen de Gooische stoomtram, die zich door die nairwe Hoofdstraat wringt, brengt er door zijn aanhoudend bel^gct^ingd, eenige malen op den dag; wat centonig „lawaai Maar tweemaal in het jaar ontwaakt Naarden eens in den zomer als het beroemd geworden zomer-ooncert, eens sedert veriollen jaar voor het eerst als op den Goeden Vrijdag in de deftige oude groote kerk de Nederland- .sche Bacht-Vereeniging er de „Matthaus Passion" doet uitvoeren. Dan is Naarden gedurende eenige uren „vol", wanneer de sdharen uit Amsterdam), ixDt gansch de Gooische streek, zelfs uit tal van ver gdlegen stedfen, toestroomen om binnen de grootsche kerkruimten te genieten van de meest aan- grijpende fcunst De vorige week Vrijdag heeft deze groote intocbt in de oude stad weder plaats gehad; 't was eigenaardig te zien hoe de burgers waren saamgestroomd bijl den toegang tot de groote kerk om het komen en ehkele uren later weder vertrekken van al die „groore- stad" menschen te zien; zoo'n „echte' bo- langstelling van burgere, die in ihun kleinen fcring, zelfs in deze twintigste eeuw «nog niet veel gewoon zijin." De komst van af die bonderdem te voet van het Bussemsche spoor- weg-station; dat aanrijden van hond!erden auto's en fietsen, het was iets merkwaardigs voor de stad, vooral voor de Naardienscne jeugd even half zes waiem al de bonder dem vreemdelingem em de voertuigem weder verdwenen Naarden ging zijn rustige rust weder in maar zijn beroemdheid heeft het thans todh herkregen, niet door iorlags- geweld, doch' door de veredelenlde verheven kunst, die men er in zijn kerk onder Johan Schoonderbeek's bezdelende leiding komt ge nieten. Daar is nog zoo'n eigemaardige plaafs in het Gooi, daar bij" de Zuiderzee, het dorp Huizen, ook al is het eigemaardige daar van geheel anderen' aard. Huizen1 en zijn bewonere hebben lang in een kwadem „reuk" gestaan, en hoewel de toestandem er in latere jaren veel1 verbeterd zijn, laat de bevolking zich er nog dikwijls van een minder gunstigem kant kenmen. Ik herinner mij nog heel goed, dat men., jaren geledem, als vreemdeling liever niet op zijn rijwiel en zeker niet op Zondag Huizen moest bezoefcen. De berwoners waren van de „stadslui" op die dingera niet gediend: sne- den de fietsbandem stuk, zochten ruzie met de bezoekers en boven,al wanneer die den Huizer Zondag kwamen oniheili'gem door hun bezoek. Dat is gelukkig voorbij'. Sedert de Huizer-boer of Huizer-vis6cher zelf ped-< delt en de Htuizer-„jonkvrouw" eveneens, is het rijHviel veilig, ook op den Zondag, maar onder elkander hebben die mensdh'en nog hum veeten, soms uit jaloezie over hun1 schoonen', vaak onder invloed van den, drank; voor den politie-rechter te Amsterdam wordm nog menigen keer baldadigheden, huisvretie-breuk, en. dergelijke, die zich te Huizen1 afspeelden, behandeld, welke een eigenaardig licht wen- penl op de begrippeni van zedelijkheid eener bevolking, die betrekkelijk op zoo kortem af- stand van de hloofdstad des lands gevestigd is. Voor wie het nooit mocht gezien hebben Is de dagelijksdhe Huizer-invasie te Bussum een) typisch gebeuren, dat meni in onzen! mo- desrnen-tijld! niet meer verwachten zou. Als ge zoo omstreeks acht uur's morgens bijl het Bussumer spoorwegstation staat en de tram uit Huizen' aankomt, dan zdet ge hoe eenige geweest, dat juffrouw Holden haar niet had opgezodht of haar bdj zich had genoodigd. „0, dat is nu over," zei Laurens. „Het em bargo is opgeheven; ik hoorde juffrouw Hol den gisterenavond zeggen, dat ze vandaag u een bezoek zou komien brengen." „Woont u' hier dan vroeg Sydney. „Neen, soms wenschte ik wel, dat het zoo was. Ik woon op kamere twee straten van ihier, niet heel ver weg. Hier heen, juffrouw Carlton." Het huis mocht uiterlijk vervalilen zijn, van binnen was het keurig netjes en hol der,. Het dienstmeisje, dat de deur opendeed, liet hen door een vestibule in een zitkamer met een groot, uitgebouwd raam, waar overvloed van gouden avondlichit naar binnen stroomdle, dwars door het jonge groen van de uitbotteoih de boomen in een tuin aan. de achterzijde van het huis. Hier bramdde een holder vuur onder een hoogen, gebeeldhouwden schoorsteeniman- tel, en verscheidene gemakkelijke met sits bei- kleede armstoelen en sofa's toomdien, dat de learner veel' gebruikt werd. Maar er waren dingen in de kamer, die voor Ghrisje en misschien ook voor Sydney aainitrekkelijker waren dan stoden en sofa's. Er stond een heel groot poppenhuis, met dlulbbele dieunen, die nu half open, stonden. Er naast zat een groote pop, geheel aamgekleed op earn keu- kenstoel; en een smoezig porcelemem thee- serviesje stond op een tafeltje voor haar. Het was duidelijk, dat deze kamer niet uitsluitend bestemd was voor het getoruik van volwassen menscheneenige kleinere bewaniers waren er niet lang te voren in geweest. Chrisje trok haar handje uit de hand van Laurens en ging voor het poppenhuis staaini, mat open mond en starsnde oogen. tienfallen Huizer-vrouwem uit dat voertuig stappen. Ze ziim alien predes hietzelfde uit- gedo6Cht. Ze dragen, breed-geheupt, de lan ge zwarte japonnem en bruine jakken met pofmouwen; op het hoofd de kanten, aan beide zijden gevleugelde tule-muts over het lad weggestrelken naar, dat achter op het cofd in een. klein kluwetje gewonden. is; ze zijn steeds getooid' met een wollem gehaakten. omslagdoek en de blauw-bonte wexksohort, en de zwart-gekoiisde voeten zijn sietuls gesto- ken in ongehakte platte muilen; meestal als er maar 6£m donker klein wolkje aan de lucht is zijn zij gewapemd met de schler onafscheidelijke paraplui, welke alle een haak als knop hebben omdat de vrouwen, die dlragen aan de onder het gaan bijkans steeds over de borst gekruiste armen. Zoodra zij de tram hebben! verlaten sohel- deni zij zich in groepjes van tweeen, drieen of meer en sloff em hoorbaar en' langzaam Bussum in naar hun „werkhuizen". Want al die Huizervrouwen zijn werksters, die ate d'agdienstbode hum; diensten 'komen verrich- ten in de huizen van Bussumer en ook van HMvereumBche mevrouwen, en' in deze, trots ,,de Duitsche invasie" toch nog schaarschen tijd aan goed diensipersoneel, aalen zij' uit Bussum, heel wat geld' weg. Er komen er's morgens toch zeker wel een honderd, zoo niet meer. Dagelijks verdienen zij, ongerekend hun' kost eh vergoeding van tramkosten, ieder gemiddleld een rijksdaalder, dus vijftien gulden's weeks, wat berekend over honderd vrouwen en 52 wekeni, jaarlijiks dus beteekent, dat zij ongeveer f 78.000, mede naar Huizen nemen laat het rond 70.000 zijn, omdat er wel onder zullen zijn, die niet elken dag heur werkhuis heb ben, dan is dat toch een aardige sorn, die naar het kleine dorp wegvloeit en grooten- deels daar vcrtecrd zal wordHi, want de Huizer-bevolking is nog erg „hokvast". De meesten hunner zijn nooit verder geweest dan de plaatsen in het Gooi; huweni doen zij' zel- den; of nooit buitem hun dorp; ze zijn alien familie van elkaar, wat uit een eugenistisch oogpunt beschouwd, vermoedelijk niet erg prijzenswaardig kan heeten. Zij hnwen lle- TCr niet voor zij zdoveeli bijieen) hebbeni, dat zij zich kunnen inrichten met oudt-rwetsche meubelen, zooals hun ouders em grootoud'ers en over-grootouders gebruikten; nieuwer- wetsch ingeridhte huizem Idjken hun een gruwel. De stoomtram mage Huizen nog dichter bij de moderne wereld, dichter bij de hoofd- stad des lands hebben' gebradht; de Huizer visscher moge al met zijn vischmand op het stuur van zijn fiets in de Gooische „steden" komen' vemtem; de Huizer werkster moge ook al in sitede van met de tram te gaan, toch gemuild em tech geparapluied naar Bus- sum of Hilversum komen op 't moderne voertuig van onzen tijd al dat nieuwe heeft (te ouderwetsche ideegn niet kunnen uitwisscheni Zoo zijn nog heden Naarden en Huizen onder den rook van groot-Amster dam. Sini Sana. Aan de Dammers! Met dank voor de ontvangen oplossingen van probleem No. 749 (auteur W. M.). Zwart8,'ll, 13, 14,,17,19, 24,30, 36,40. Wit: 22, 23, 27, 28, 33, 37, 38, 39, 41, 47, 48, 50. Oplossing 1. 39—34 1. 40:18 2. 28—23 2 19 39 A. 3. 50—45 3. 17 28 4. 4843 4. 39 48 5. 47—42 5. 36 47 6. 37—32 6. 48 22 7. 30 3 7. 43 33 of 29 (maar 29' is het best) 8. 3 36 Slaat zwart als 2en zet 17 39, dan vol'gt 23 :"3 (zw. 3944 gedw.), wit 3 6 (zw. 4449), wit 3832 en zwart verliest dea dam. Zeer mooi is editer, dat het probleem ook kan opgelost worden op de voitgende origi- neele manier: L 4742 1 36 47 2. 5044 2. 40 49 3. 27—211 3. 49 43 4. 21 3 4. 47 29 5 3 49 (3 s. 2 d.) „0!" Hep ze uit na een langen tijdl van bevvonderiiJig. ,,Dat is prachtig he?" „Daar kan je mee spelen, ate je hier biijft," zed Laurens. ,rDan blijf ik", zd Chrisje. Haar opmerkin- gen lietten aan beslistheid niet te wenschen over. „Ik zou wd willien weten, of zij weet, dat we hier zijn", mompelde Laurens. Er lag een zekere zachitheid in de m'amier, waarop hij't woord1 „zdj" uitsprak, die Sydney trof. Het klonk, diacht ze, alsof hij yjd van juffrouw Holden hield. En niet ze wist eigenlijk niet waarom alsof juffrouw Holden de stijve, gebrilde, excentrieke „dame van ze- keren leeftijd", was, die zij dadit te onitmoe- ten. Er klonk een zacht geritsel van kleeren op dan; drempel, terwijl Laurens sprak. „Je hebt me dus twee bezoeksters meege- bracht, Laurens?" zei de iliefete, zacMste stem van de wereld. En Sydney stond' hetooverd bij den eereten aanblik van Catherine Hol'den.. Volstrekt geen 'indrukwekkende vrouw. De indruk van waardigheid, dien men later kreeg, ging verloren in het gevoel van be- koorlijkheid. Zij was slank en bewoog zich mooi, en er laig zoo'n rust, zoo niets haastigs in al haar bewe naarsoog on; Haar gelaat was bijzonder kijlcen. Het had de door^.„.uge bleekheid, die niet on'tstaat uit gebrek aan gezondlheid, maar alleen gevonden wordt wanneer de jeugd voorb'ij is, en een lidite violette scha- duw om de diepe oogleden, die gedroogde tranen scheen aan te duiden en een gevoeligen blik aan de mooie, donkerbruine oogen gaf. (Wordt vwvol| IB g i|- g,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 5