ütaisraii CioranL
MTlMTSTE WOL
Howerd twee en dertigste Jaargang.
Londensch aanteekenboek.
Rechtszaken
Binnenland
No. 2 1929.
Vrürirts 3 Januari
Radio-hoekje
Zaterdag 4 Januari.
Hilversum, 298 M. (Na 6 uur n.m. 1071 M.)
jO.10.15 Morgenwijding. 12.012.Con
cert door het A. V. R. O.-Kwartet. 2.—2.30
Filmpraatje .door Max Tak. 2.30—4.Aan
sluiting van het Tuschinski-Theater te Am-
6terdama. 4.305.Sportpraatje door H.
Hollander. 5.5.30 Gezondheidshalfuurtje
Spr.: C. Stolk. Onderwerp: Goed georgani
seerde Ziekenhuisverpleging. 5.30—6.— Gra
mofoonmuziek. 6.018.Concert door het
Omroeporkest m. m. v. het Vocaal-Ensemble
.Bernhard Zweers".
8 V. A. R A. Populair concert. Orkest
en humorist. 10.V. A. R. Persber.
jl.V. A. R. A.-Varia en gramofoonmuziek.
Huizen, 1875 M. (Uitsluitend K. R. O.)
jX.3012.Godsdienstig halfuurtje. 12.15
—1.15 Concert door het K. R. O -Trio. 1.15
__2 Gramofoonmuziek. 2.—3.15 Kinder
uurtje. 4.-5.— Gramofoonmuziek. 5.5.40
Gramofoonmuziek. 5.40—6.Journalistiek
Weekoverzicht. 6.01—7.30 Concert door
bioscoop-orkest. 7.308.Lezing over: Is
een Rijkskindertoeslag gewenscht? 8 —0.30
Concert. Orkest en Gemengd Koor. 9.30—
9.40 Nieuwsberichten. 9.4011.Voort
zetting concert. 11.12.Vroolijk program
ma.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwij
ding. 1.20—2.20 Orkestconcert. 2.30 Verslag
van een Rugby-wedstrijd 4.05 Concert. Man
nenkoor, sextet. 5.05 Concert op cinema
orgel. 5.35 Kinderuurtje. 6.35 Nieuwsberich
ten. 7.05 Piano-recital door D. Moggridge.
7.20 Lezing. 7.35 Lezing. 7.50 Vadpeville
8.45 Fragment uit „Dear Love" van D.
Titheadge. L. Wylie en H. Clayton. 9.20
Nieuwsberichten. 9 40 Lezing. 9.55 Concert.
Stiles-Allen, sopraan. Hughes Mackün, te
nor. Orkest. 10.35 Tweede bedrijf uit „Dear
Love". 10.50—12.20 Dansmuziek.
Langenberg, 473 M. 6.207.20 Gramo
foonmuziek. 9.3510.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Gramofoonmuziek 12.251.50 Or
kestconcert. 4.505.50 Concert door Cither-
vereeniging m. m. v. cellist. 7.20 Vroolijke
avond. Daarna tot 12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50—2.20
Gramofoonmuziek. 4.05 Kinderuurtje. 4.35
Gramofoonmuziek. 7.25 Gramofoonmuziek.
8.35 Concert. Vocale solisten. 9.50 Gramo
foonmuziek.
Zeesen, 1635 M. 61512.50 Lezingen en
berichten. 1.201.50 Gramofoonmuziek.
1.503.50 Lezingen. 3.50—4.50 Concert uit
•Hamburg. 4.50—7.20 Lezingen. 7.20 Jazz
muziek. 8.20 „Wann hat es zum letzten Mal
bei Ihnen gespukt". Hoorbeeld van Axel
Arheus. Daarna berichten en tot 11.50 Dans
muziek.
Kcdundborg, 1153 M. 11.20—1 20 Orkest
concert. 2.20—2.50 Kinderuurtje. 2 504.50
Orkestconcert en zang. 7 359.35 Concert
Orkest en Opera-zangeres. 9.50—11.35
Dansmuziek.
Brussel, 508-5 Ai. 5.20 Gramofoonmuziek.
5.50 Gramofoonmuziek 8.35 Concert.
t Van onzen Londenschen Correspondent.
Kinderzorg.
De kinderen van de volksscholen voor la
ger onderwijs in Engeland staan onder ge
neeskundig toezicht van hun vijfde jaar af,
dat is wanneer zij op die scholen komen. Dit
toezicht duurt tot hun veertiende jaar, wan
neer zij de scholen verlaten. Er bestaan ech
ter geen voorzieningen voor hun medische
behoeften van de geboorte af tot zij den
schoolgaanden leeftijd bereiken. In het jaar
rapport van het hoofd van den geneeskundi
gen dienst van het departement van Onder
wijs wordt deze toestand ernstig afgekeurd.
Het hoofd van dezen dienst is Sir George
Newman, een man met een ongewoon fris-
schen en constructieven kijk op de dingen der
samenleving, meer in 't bizonder voor zoover
het zijn eigen gebied, dat van de volksge
zondheid, betreft. De droge, officieele geest
schittert waarlijk altijd door afwezigheid in
zijn rapporten en ze worden dan ook steeds
met levendige belangstelling tegemoetgezien
niet alleen door deskundigen van onderwijs
en hygiëne maar ook door de gewone bur
gers en burgeressen
Het rapport zegt ditmaal het gaat over
1928 dat bijna een derde deel van de kin
deren, die voor het eerst op school komen
terstond de aandacht van de dokters moeten
HU M.I.KI"V
(„Ueber den Tod hinaus").
Roman van Anny von Panhuys.
Uit het Duitsch door W. H. C. Bollaard.
3)
„Dus nu is de professor aan de beurt om te
sterven", voleindigde één der heeren.
V'on Pettow schudde het hoofd. „Natuurlijk
niets dan een bakersprookje, maar als ik u ge
weest was, mijnheer von Weiden, dan had ik
den professor niet verteld, dat de oude Tho
mas zoogenaamd weer aan het spoken is"
„Maar waarom niet?" verweerde zich von
Weiden, „hij is toch geen bleekzuchtig bak-
vischje".
„Dat niet, maar wel een nerveus man, die
«n hartkwaal heeft".
Von Weiden haalde nonchalant zijn schou
ders op, als achtte hij het niet de moeite
wa?rd nog iets in het midden te brengen.
De professor had intussche* zijn vrouw op
gezocht. Het was niet zoo gemakkelijk haar
te bereiken, want zij was in een levendig ge
sprek met eenige bekende dames. Verwonder
lijk keek zij op, toen haar man plotseling voor
«aar stond.
„Laat ik je niet storen, Magda", zei hii
glimlachend, „ik wilde je even komen zeggen,
si«t over mh bezorgd en Wijf met Else tot
dat ik naar huis ga^ikheb te l33t ^eze k,ei"
Pijn, dat ik Zh L heb weer zo° n hoofd-
ne slachtofferkanen ga' Wees
gin te bevrHden van !1^^ kven6be"
d'e hun heele ver<wJ ?,..van kwalen,
lijken Sir Genree v even Wijven bemoei-
kelijk dat oanH Newman verklaart nadruk-
middelliik een e5en stand van zaken on-
omdat dL kinderen de"^ W°rden gemaakt
we wereld" zijn WCrS Van nieu*
houden S°pen
groote steden ,n Rrl -nden <dle van de
nog niet de p w i e ln dit opzicht
een kind hier ?n hé? T kunnen zien dat
kansen h<Jft algemeen minder goede
dan bv Tn ,een gezond jeugdbestaan
frii? is hii het ?d' En een Plecht be
gin is bij het voortschrijden der levensjaren
man^verh g0ed te ma^n He? kan nfe
Sfna een ^?erde f'l rapport te 1;zen dat
SSitSS.W,*' schoolkinderen ge-
E S pandeling noodig heeft. Het
trouwens van He levTjaren ^evenaIa
trouwens van de maanden die aan de ge-
ïn nét V°°rafgaan)- met hun duffe bewoning
armoédenï °uderus (het is geenszins altijd
rhVh .ie d<i slechtc eerste levensomstan
digheden kweekt, hoe zeer deze een beko
mende omstandigheid kan zijn), is te zien
aan de massa s menschen van armelijke phv-
siek, die men b.v. in Londen ontmoet.
«et genoemde rapport wijdt ook eenige
belangrijke woorden aan de rusteloosheid en
de gehaastheid van het moderne leven met
d?tglflélg« arvan' Newman stelt vast dat
dit 1-ven een toenemend aantal zwakzinn-
ge kinderen in de wereld brengt. Hij ver-
WChef n0t!f - VO,°raI de laatste jaren en
in het bijzonder in Amerika als effectief en
é'it aangePr«en en zelfs reeds toegepast
dat sterilisatie van zwakzinnigen een aan
merkelijke vermindering van zwakzinnigh 'd
?nof "naZmnighuld zou brengen. Zijn onge-
oof in deze methode komt voort uit het door
hem waargenomen feit dat de meerderheid
van zwakzinnige kinderen niet is geboren
lhZErge 0uders' Volgens dezen ge-
zaghebbenden socioloog-medicus wordt
Weé?énn\g J gekweekt door bedenkelijke
levensomstandigheden in de eerste levens-
laren' bijgestaan door de onredelijke vaart
an het moderne leven, die de zenuwen en
verstandskracht van ouders slijt. Het middel
ismedisch toezicht op het kind in de jaren
dat het nog niet op school is, en methodische
en de gansche prille jeugd omvattende licha
melijke oefeningen.
Pen parlementslid valt flauw van den honger
Er zijn verscheidene Parlementsleden, die
van hun salaris (400 pd. st.) als lid van de
wetgevende vergadering van het land moeten
leven. Men vindt hen vooral onder de jonge
Labour-leden uit Schotland en de industri
eele gebeden in de Midlands. Aan deze, fi-
nancieel in wat hachelijke positie verkeerende
„commoners dacht waarschijnlijk het vrou
welijk parlementslid, Miss Wilkinson (ook
een Labour-afgevaardigde) toen zij onlangs
voorstelde dat elk parlementslid „een voe
dingstoeslag" zal krijgen van 50 pd. st. per
jaar. Een ontstellend incident in het Lager
huis, deze week, gaf aan dit voorstel, waar
niet op in werd gegaan, treffende beteekc-
nis. Een jong Labour-lid viel er letterlijk
flauw van den honger. Toen hij, na de
flauwte, weer zijn spraakvermogen terug had
gekregen, bekende hij dat na het ontbijt (het
was laat in den avond toen het geval zich
voordeed) niets meer had genuttigd, dat hii
probeerde op een enkel maal per dag te leven
in verband met de hooge uitgaven, waarmede
zijn salaris van 400 pd. st. als parlements
lid was belast.
Het is slechts een van verscheidene treuri
ge gevallen van Labourleden, die met hun
salaris trachten toe te komen en er alle uit
gaven mee willen dekken, die met het lid
maatschap van het Lagerhuis samengaan
De „whips" der partij (dat zijn de function
narissen die voor de partij-eenheid en de
ruimst mogelijke tegenwoordigheid in „Het
Huis moeten waken) zijn zoo ijverig en
waakzaam in hun optreden, dat zij een lid
nauwelijks gelegenheid geven de vergader
zaal een half uur te verlaten om buiten het
gebouw in een der goedkoope eethuizen van
de stad te gaan eten. Zij die geen eigen mid
delen hebben, beseffen dat zij zelfs de matige
prijzen, die in de eetzaal van het Lagerhuis
worderrgevraagd, niet kunnen betalen. Een
eigen huishouding in hun kiesdistrict, een
hotelrekening van vier of vijf dagen in Lon
den, het groote bedrag aan postzegels voor
correspondentie die elk Lagerhuislid moet
voeren, en allerlei uitgaven die van een lid
in zijn kiesdistrict worden verwacht, dat al
les is te veel voor de beurs die niet meer dan
400 pd. st. per jaar ontvangt. Een extra 50
pd. st. voor voeding zou velen van pas ko
men. En nu dit bijzonder lid aan den lijve
heeft gedemonstreerd dat het salaris inder
daad voor een aantal leden „een honger
het rijtuig jullie op het afgesproken uur kond
halen".
„Arme Alex, ik heb erg medelijden met je".
Mevrouw Berner keek hem met hare mooie
oogen vol deelneming aan, „maar als je nu
weg wilt. zal je te voet moeten gaan en het is
al tamelijk laat".
„Op het slotplein staan vandaag zeker wel
een paar huurrijtuigen, maar liever rijd ik
niet, want ik geloof, dat loopen beter voor me
zal zijn; bovendien is het prachtig weer en
frissche lucht is een geneesmiddel voor mijn
hoofdpijn. Van Else zal ik liever geen af
scheid nemen, om haar genoegen in het dan
sen niet te vergallen".
Zijn vrouw knikte. „Dat is verstandig van
je, laat de jeugd maar plezier hebben" Zij
gaf hem een hand. „Van harte beterschap".
Toen de professor zich in de garderobe zijn
hoed en overjas had laten geven, ging plotse
ling von Weiden hem met een vluchtigen
groet snel voorbij en liep, zijn overjas over
dtn arm nemende, ijlings naar buiten.
„Je zou zeggen", fluisterde één der lakeien
zijn collega, die naast hem stond, in het oor.
„dat bij meneer von Weiden den boel in brand
staat".
Langzaam verliet Berner het paleis. Don
ker lag daar het ruime slotplein en in de verte
klonk het rollen van een rijtuig. Onwillekeu
rig dacht hij, dat von Weiden, die zoo'a
haast had, wel in dat rijtuig zou zitten, en
toen herinnerde hij zich weer diens verhaa',
dat men zei, den ouden Thomas weer aan den I
jagang van de scbjlderijzaal te hebben ge-
loon" is, zal men wellicht binnenkort een
loonsverhoogmg voor parlementsleden tege
moet kunnen zien.
De wet, de wegen en de wielen
De roovers van den weg, die een eeuw ge-
eden nagenoeg vrij spel hadden, zouden in
dezen tijd bij de politie om bescherming moe
ten aankloppen, daar bet verkeer zeer letter
lijk in hun wielen zou rijden, met mogelijk
moordend gevolg (moordend niet aan den
kant van den roover maar aan dien der wie
len). Een paard is nu een soort opgejaagde
vluchteling; de rubber banden (die hoe langer
hoe dikker worden) zijn de jagers. De getèfg-
de voetganger hoort óók thuis in deze be
schouwing. Hij bewandelt den weg met
gevaar voor zijn leven. De weg is mis de
laatste eeuw wel van karakter veranderd.
Een symptoom van deze met recht bloedige
revolutie is b v. 't feit dat kort geleden elf
menschen op de wegen van 't land werden ge
dood door <fe altijd sterkere motorwielen. Zul
ke noodlottige ongelukken komen nu zoo vaak
voor dat ze „nieuwswaarde" hebben verloren
en niet meer worden bekendgemaakt, tenzij de
omstandigheden om bijkomende redenen zeer
dramatisdi zijn, zooals in het geval van de
vier menschen op een weg in Wales, die naar
een begrafenis snelden per auto maar niet
aankwamen, omdat zij onderweg in een rivier
stortten en met uitzondering van den bestuur
der, die onherkenbaar werd verminkt, den
dood in het water vonden.
De bovenstaande regelen zijn kenschet
send voor een toestand, die al een half dozijn
jaren bestaat. Wetgeving is al lang urgent.
Wetgeving kan althans iets doen om verbete
ring aan te brengen. Maar tot nu toe heeft de
wetgevende macht het te druk gehad met an
dere bijkans even urgente zaken, die in wets
bepalingen moeten worden gegord. Nu is het
nieuwe ontwerp verkeerswet eindelijk geko
men. En nu kunnen wij dus met zekerheid zeg
gen dat de nieuwe wet er zal komen, wanneer
ze door de bergen argument en debat in de
twee Kamers heen is gedrongen. Dat behoeft
niet lang te duren want de regeering heeft dc
wetgeving gebaseerd op de adviezen van twee
commissies, waarin alle belanghebbenden
(met uitzondering van den voetganger)
hun woordje hebben gezegd. Veel verzet en
veel verandering kan de wet dus niet krijgen
De belangrijkste bepalingen zijn: Afschaf
fing van de snelheidsgrens met uitzondering
van zware motorvoertuigen, die zich aan eer.
maximum van 30 mijl moeten houden; zware
straffen (drie en zes maanden gevangenis
straf en (of) 50 pd. st. en 10 pd. st. boete, af
hankelijk van de omstandigheden) op „achte
loos" en „gevaarlijk" rijden; minimum leef
tijd voor bestuurders van motorvoertuigen,
motorrijwielen er in begrepen, 16 jaar; be
stuurders van zware voertuigen moeten
minstens 21 jaar zijn; gegadigden voor een
rijbewijs moeten een verklaring afleggen dat
zij lichamelijk geschikt zijn; verplichte ver
zekering tegen schade aan derden; uitgave
van een „code van den weg", waaraan een
ieder, ook voetgangers, zich moet houden.
De minister voor Transport, Morrison, onder
wiens vlag het nieuwe ontwerp in zee gaaL
heeft gezegd dat het den automobolist een
prettigen tijd zal geven, indien hij zich goed
gedraagt, maar dat hij er ongenadig af zal
komen, indien hij dit niet doet. Er heerscht
hevig verschil van meeuing over de afschaf
fing van de snelheidslimiet. De automobilis
ten zijn er over in de wolken. Maar het nieuwe
Verbond" van Voetgangers zal met hand en
tand tegen deze bepaling vechten, omdat het
in snelheid op zichzelf altijd een bron van
ernstig gevaar ziet. De motormenschen bewe
ren dat dit niet zoo is en dat gevaar veel meer
afhangt van de omstandigheden van het
oogenblik dan van snelheid zonder meer. Dit
is zoo. Maar het is voor geen tegenspraak
vatbaar dat snelheid de beslissende factor is
(d.w.z. de facor die doodt) wanneer „de om
standigheden" alleen geen doodelijken afloop
zouden kunnen bewerken.
den aanbieder te woord stond, vertrouwde
het geval echter niet, omdat de handteeke-
ning niet overeenstemde met die van den re
keninghouder, en liet den man arresteeren.
Deze, een 32-jarig metselaar, stond gister
voor de rechtbank te Amsterdam terecht, we
gens valschheid in geschrift. Hij bekende;
de chèque was afkomstig uit een chèquefor-
raulier, dat hij in de Kinkerstraat gevonden
had, en de lust om er gebruik van te maken,
was hem toen te machtig geworden.
Het O. M. mr. De Blécourt, eisebte één
jaar gevangenisstraf.
DIEFSTAL VAN EEN AUTO.
Een jongeman nam te Hilversum een auto
uit een garage weg, ging er mee rijden, bood
hem te Purmerend aan een caféhouder te
koop aan en werd vervolgens in hechtenis
genomen.
Heden stond hij voor de Rechtbank te Am
sterdam terecht Het O. M. ,mr. De Blécourt,
eischte twee jaar gevangenisstraf tegen den
jongeman, die zich herhaaldelijk aan mis
drijf schuldig maakt.
Volgens den verdediger lijdt de verdachte
aan „auto-manie" en is hij een hopeloos fan
tast. Hij verzocht een onderzoek naar zijn
geestvermogens.
VALSCHECHEQUE.
Op 9 Augustus 11. werd aan de Rotter-
damsche Bank te Amsterdam een chèque,
groot 4000, aangeboden. De bediende, die
1 ,i_
zien. Het oude sprookje dook dus opnieuw op.
Ja, het was belachelijk en toch neen,
eigenlijk kon hij er niet om lachen en in elk
geval wat 't tactloos van von Weiden, dit on
derwerp in zijn tegenwoordigheid aan te roe
ren. Natuurlijk, die man zou het wel grappig
vinden indien de sage van den ouden Thomas
waarheid werd, want dan zou de goed bezol
digde betrekking van directeur vacant komen
voor den schilder Hans Welschmann, von
Weidens nogal lichtzinigen schoonzoon, die
reeds een jaar geleden met succes daarnaar
gesolliciteerd had. Toen had Berner namelijk
te kennen gegeven van plan te zijn eerlang
zijn ontslag aan te vragen, want hij voelde
zich ziek en niet meer heelemaal opgewassen
tegen de eischen, die het ambt hem stelde.
Maar toen hij zich weer wat beter begon te
gevoelen, was hij maar aangebleven; vrouw
en dochter hadden hem overreed en ook de
hertog deed al wat hij kon om te voorkomen,
dat de kundige man heenging.
Rustig en ernstig liep de professor in de
nachtelijke stilte der straten, waar zijn voet
stappen op het plaveisel weerklonken. Zijn
hoed droeg hij in de hand en frisch woei de
nachtlucht om zijn hoofd. Nkjgyam hij uit de
Marktstrasse en sloeg de AlTeestrasse in. Op
den hoek. wiaar beide straten samenkwamen,
verhief zich een reusachtige steenklomp, h-t
Schilderijmuseum. Als een breede, donkere
muur stond daar het vormlooze gebouw. Over
den rechterzijgev'e! liep, alsof het helder water
was, een lichte streep: cfe maan stond in haar
lichtende, volle pracht aan den hemel
NIEUW JAARS AUDIËNTIE TEN HOVE
De koningin heeft op 1 Januari ten Palei-
ze Noordeinde te 's-Gravenhage op verschil
lende uren de gebruikelijke nieuwjaarsaudien-
ties verleend respectievelijk aan het corps
diplomatique. het Permanente Hof van In
ternationale Justitie, verschillende der hoog
ste civiele autoriteiten te 's-Gravenhage en
den gouverneur der residentie en ten slotte
aan de leden der koninklijke hofhoudingen
Prinses Juliana heeft op 1 Januari in
audiëntie ten koninklijken paleize te 's-Gra
venhage ontvangen verschillende hoofden
van gezantschappen met hun dames, die nog
niet aan de prinses waren voorgesteld.
OOK EEN RATHSKELLER TE
MIDDELBURG?
Een advies van de middenstands-
vereeniging.
Het onderste deel van het stadhuis te Mid
delburg, links van den ingang, werd in vroe
ger jaren gebruikt als vleeschhal, en daarna
tot voor eenige maanden als veilingsgebouw
der C. V. V. Walcheren. Deze vereeniging
heeft gebouwen op het stationsemplacement
gesticht en de huur van de voormalige
vleeschhal opgezegd.
Thans rijst de vraag welke bestemming
door de gemeente aan dit deel van het be
roemde stadhuis moet worden gegeven. Een
der raadgevingen, die B. en W. hebben ont
vangen is van het bestuur der middenstands-
vereeniging „Handelsbelang", hetwelk advi
seert het ter beschikking te stellen voor in
formatiebureau voor het Vreemdelingenver
keer, omdat juist dit verkeer voor Middel
burg een der voornaamste bronnen van in
komsten is. Intussehen is het lokaal afge
staan gedurende de Kerstdagen voor ten
toonstellingszaal voor een expositie van
pluimvee en konijnen en ook daar voor zeer
geschikt gebleken.
Ook is er reeds een aanvrage voor een
raadskelder en ook een voor een bergplaats
van een handel in verf- en behang ingeko
men.
Met belangstelling wordt afgewacht wel
ke bestemming ten slotte dit deel van het al
om bekende raadhuis zal krijgen.
HET NEDERLANDSCH OP DE
BELGISCHE TENTOONSTELLING.
Dient geëerbiedigd ie worden.
Van verschillende zijden is bij het bestuur
van het Alg. Ned. Verbond aangedrongen op
het doen van stappen bij de betrokken autori
teiten, in het bijzonder bij de door de Neder-
landsche regeering benoemde comité's voor
de voorbereiding der deelneming van de in
1930 in België te houden tentoonstellingen,
om er voor te waken, dat bij die deelneming
van Nederlandsche zijde, onze taal de plaats
zou krijgen, die haar van rechtswege toe
komt, zoowel van de zijde der Nederland
sche overheid als van de zijde der Neder
landsche inzenders.
Na rijp beraad heeft het bestuur daarvan
voorloopig afgezien.
Het bestuur meent er op te mogen rekenen,
dat de Nederlandsche regeering er voor zal
zorg dragen dat onze taal ook door de be
trokkenen volkomen geëerbiedigd wordt.
HOE EEN TOL WERD OPGEDOEKT.
Te Hillegersberg.
Zooals reeds was aangekondigd, is
Nieuwjaarsdag de tol op den straatweg te
Hillegersberg met plechtigheid opgeheven.
Vele belangstellenden hebben den regen ge
trotseerd om van de feestelijkheden getuige
te zijn. In het dorp is de stoet opgesteld
Herauten te paard reden voorop en dan
volgde de stoet, bestaande uit luxe auto's en
vrachtauto's met vee, melkwagens en mu
ziekcorpsen. Al spoedig was niet_ duidelijk
meer, welke auto's wel en welke niet tot den
optocht behoorden. Bij den tol stond de stoet
stil voor het roode lint, dat over den weg
was gespannen en dat dor burgemeester Van
Kluipen werd doorgeknipt, ten teeken dat de
weg voor het eerst na 1734 vrij was De bur
gemeester heeft eenige woorden bij dez-
plechtige handeling gesproken. Nadat het
lint was doorgeknipt, heeft de heer Jansen
het woord gevoerd; mevrouw Van Kluipen
kreeg bloemen.
E>e stoet is daarna door den tol getrokken
zonder tolgeld te offeren.
NA DE ONTPLOFFING TE GRONINGEN.
Een geldinzameling op touw gezet.
Op verzoek van den burgemeester van
Groningen heeft zich aldaar een comité ge
vormd, dat wil trachten gelden te verzamelen
om daarmee zoo mogelijk de niet onbelang
rijke schade te lenigen, die verschillende per
sonen en gezinnen hebben geleden ten gevol
ge van de verschrikkelijke ontploffing op
20 December.
De professor begon langzamer te loopen er.
gedachteloos dwaalde zijn blik over het kolos
sale, massieve gebouw, totaal gedachteloos
Steeds meer naderde hij het en daarbij vielen
hem opnieuw von Weidens woorden in: „We
ten de heeren al, dat men zegt den ouden Tho
mas weer aan den ingang van het schilderij
museum te hebben gezien?" Alsof die woor
den zijn oogen bestuurden, keek de professor
met starren blik naar den ingang van het
museum en hemelsche goedheid- waakte hij
of had een booze droom hem te pakken?
daar stond midden in de ouderwetsche, breede
deur een kleine, magere, gebogen gestalte in
kuitenbroek en jas met lange panden. Tril
lend schoof de heldere streep maanlicht iets
naar voren en duidelijk kon de koortsachtig
opgewonden man een smal, gerimpeld ge
zicht onderkennen, met staartpruik en drie
kanten steek.
De griezilige verschijning stond volmaakt
stil, geen beweging verried dat zij leefde. Een
huivering ging den professor door de leden
en als betooverd waren zijn voeten aan den
grond genageld. Hij greep met de hand naar
zijn voorhoofd, want hij kon maar niet geloo
ven, dat wat hij daar voor zich zag, werkelijk
heid was. Een produet van zijn opgewonden
fantasie was het en meer niet. Hij sloot even
zijn oogen, om die dadelijk weer wijd open te
spalken, maar nog altijd stond daar de gestal
te in haar oude kleederdracht. De professor
voelde, dat het hart heviger begon te kloppen.
Plotseling stormde hij in ademlooze haast
w eg en. zpocter h« zeH te wij lep, bjepf h.ij, ?]s
MOEILIJKE ARRESTATIE TE UTRECHT
Angst voor een krankzinnigenge
sticht?
De Utrechtsche politie heeft op Nieuw
jaarsdag een moeilijke arrestatie te verrich
ten gehad. Een 36-jarig Rotterdammer, die
bij het Leger des Heils onderdak had ge
vonden. moest nog drie dagen hechtenis uit
zitten en men besloot hiermede zoo spoedig
mogelijk een begin te maken. Om zeven uur
's morgens belden een paar agenten bij het
Heilsleger aan, doch toen zij op een der
slaapzalen den man dachten te arresteeren,
bleek dat deze zich achter tafels en ledikan
ten had verscholen. Het was zelfs niet moge
lijk de slaapzaal binnen te dringen. Een der
agenten beklom daarop een ladder om den
man ten minste door een der ramen te obser-
veeren, maar dit stond hem zóó slecht aan,
dat hij begon te tieren en als een bezetene
over de zaal rende. Ten slotte gooide hij een
handvol kalk tegen het raampje, zoodat ver
der inkijken was uitgesloten. De geneeskun
dige dienst werd nu gewaarschuwd evenals
de brandweer. Nadat de politie eerst nog een
andere ruit had ingeslagen, hetgeen een
regen van projectielen ten gevolge had.
heeft de brandweer den Rotterdammer met
vier stralen bespoten. Dit stortbad nooptf
hem zijn toevlucht op de W. C. te zoeken.
Ook hier verdedigde hij zich hardnekkig, tot
dat hij door het water eveneens van deze
schuilplaats werd verdreven.
Men heeft hem eindelijk overgebracht naar
de psychiatrisch-neurologische kliniek van
prof. Bouman. Nader is gebleken, dat de
man eenigen tijd geleden uit een krankzinni
gen-gesticht is ontsnapt, zoodat waarschijn
lijk de angst opnieuw in een dergelijke in
richting te worden opgesloten niet vreemd is
aan zijn verzet.
HET AMSTERDAMSCHE THEATER-
VRAAGSTUK.
Weer een adres van den heer Koop-
man.
De heer G. H. Koopman, directeur der
N.V. „De Groote Schouwburg" heeft zich tof
B. en W. der r°meente Amsterdam gewend
met een adres, oetrekking hebbende op een
Clan voor den bouw van een nieuwen schouw-
urg met grootere en kleinere zalen te Am
sterdam, waarbij rekening is gehouden met
de behoefte aan een groot en goed geoutil
leerd theater.
Adr. vestigt er de aandacht op, dat vooi
den bouw van dezen schouwburg van de ge
meente Amsterdam geen ffnancieele offers
zullen worden gevraagd. De kosten van aan
koop van den grond, bouw en inrichtig, be
dragen 5 a 6 millioen gulden. Een syndicaat
heeft zich bereid verklaard het bedrijfsklaar
op te leveren, indien de gemeente Amsterdam
300.000 per jaar, ingaande na de opleve
ring, garandeert, hetgeen zonder eenige risics
door de gemeente Amsterdam kan geschieden
Hiertegenover zullen aan de stad gecedeerd
worden alle te ontvangen schouwburghuren,
welke tenminste 350.000 zullen bedragen.
Een door de gemeente aan te wijzen trustee
zal bedoelde bedragen ontvangen, admini-
streeren en beheeren.
VAN DE TRAP GEVALLEN.
Woensdagavond is in de buitenwijk vav
Nijmegen Berg en Dal de echtgenoote van
den restauranthouder K. door struikelen van
de trap gevallen. Zij viel bewusteloos neer;
een geneesheer constateerde een dubbele
schedelbreuk. Korten tijd later is zij aan d»
gevolgen overleden.
IN HET BAD VERDRONKEN.
Toch een gewelddadige dood? D.
moeder krankzinnig.
Gelijk gemeld is in het gezin van P. ie
Waalwijk een meisje van vier maanden in
de badkuip verdronken. Het kind kreegin
het bad stuipen en is, terwijl de moeder bij
buren hulp ging halen, verdronken. Het
„Dagblad van Noordbrabant" verneemt
dat de justitie aanleiding heeft gevonden een
onderzoek in te stellen. Geruchten doen de
ronde, dat het kindje een gewelddadige dood
zou zijn gestorven en dat de moeder in ver
band hiermede naar een krankzinnigenge
sticht is overgebracht.
gehoorzamend aan een vreemden, sterkeren
wil, nog even stilstaan, wendde het hoofd om
en ijlde dadelijk daarop met trillende knieën
naar huis. Want nog altijd kon hij de gestalte
onderkennen en nog iets zag hij, dat hem het
bloed in de aderen deed stollen de gestalte
wenkte hem, wenkte.
In zweet badend kwam hij thuis en zijr.
oude, trouwe huisknecht, Maurer, die de deur
opende, schrok toen zijn heer bijna tegen
hem aan viel.
„Maar professor, wat is er met U ge
beurd?" vroeg hij haastig, den uitgeputten
man met beide armen ondersteunend.
De klank van de welbekende stem scheen
den opgewonden professor weer tot zichzelf
te brengen. Zijn houding werd rechter en een
zonderling; lachje gleed even om zijn lippen,
toen hij zachtjes antwoordde:
„Och. Maurer, 't was weer mijn oude
kwaal, je weet wel, hartkramp, die mij ondei-
weg overviel."
Door den knecht geholpen zocht de profes
sor dadelijk zijn slaapkamer op. Vermoeid
zonk hij in een lagen, gemakkelijken leun
stoel en terwijl Maurer een kalmeerend poe
dertje voor hem klaar maakte, waren Berner'3
gedachten bezig met het zooeven doorleefde,
dat hem hier, in de gewone huiselijke omge
ving, als een wilde, afschuwelijke droom toe
scheen. Het kon toch ook geen werkelijkheid
zijn geweest, want aan spoken gelooven. neen,
dat is onzin en toch had hij de verschijning
Qii^dciivk
P (Wordt vervolgd.)