PUROL
s M
FOSTER'C
W""W Mma
i 1 I i
W
1
Sentimentaliteit in liet strafrecht
m
J[ Rugpijn Nieren Pillen yj
mi i
«e.
Damrubriek
Versterk uw Nieren!
Jif 'W, ÉP
Voor de huisvrouw.
11. I.gD BeletPha en P14 om met
e enpionoffer de diagonaal
g7h3 te beheerschen.
Bereid tevens voor het op
spelen van de Konings-
vleugelpionnen.
Ld7
g4 Dc8
h4 Kh8
ha gh5 Genoodzaakt anders
volgt h6 of hg6.
Lf6 Lf6
Tha Lasker vond hier 16. Dg6
Lg7 17. Dh5 h6 18. g5 f5 19.
gf6 Tf6 20. Lh3 Le8 21. Lc8
Lhó 22. Thó Tc8 23. Ke2
En wit heeft een gewon
nen einddoel.
Lg7
Phl om naar fó te gaan.
f6
Dh2 h6
Pg3 Kh7
Le2 Tg8
Kf2 Wit rocheert niet om op bei
de vleugels te kunnen at-
tacqueeren. als 't noodig is
Th8
Th4 De8
Tgl Lf8
Kg2 Pb7
Phó Dg6
f4 Pd8
Lf3 Pf7 Zwart wil via f7 naar
eó of go Wit is hem voor.
Pe2 Le7
Khl Kg8
Pg3 Kf8
Pf5 Tg8 Om wit te beletten een
open g-lijn te krijgen na
Lf5
Dd2 Zoo kan wit ook nog naar de
damevleugel gaan operee-
ren.
Tc8
Th2 Ke8
b3 Kd8
a3 Ta8
Del Lf8? J wie doet ten laatste
niet Len minder sterke zet.
Zwart soeelt al lang een
verloren spel. Dit kost een
kostbaren pion en de kwa
liteit.
Ph4 Dh7
Pf6 Dh8
Pg8 Dg8
gó ef4
gh6 Dh7
Df4 Lh6
Df6 Kc8
Pfó! Lfó
efó Kb7
Dg6 Th8
Dg7 Tg7
Tg6 Kc8
f6 Th8
Lg4 Kd8
Le6 Ke8
Lf7 Kf7
Th2h6 Zwart geeft op.
!1.
12.
33.
14
15.
16.
16.
17.
117.
18.
19.
20.
«1.
SI.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
«1.
02.
133.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
42.
43.
44.
45.
46.
47.
48.
49.
50.
51.
52.
53.
Aan de Dammers!
In onze vorige rubriek gaven wij ter
oplossing probleem no. 1107 (auteur
Raymond).
Stand.
Zw. 11 sch. op: 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14, 19
20. 30, 35 en dam op 24
W. 14 sch. op: 21. 23, 28, 29, 31, 32, 33
36, 39, 40, 43, 44, 47, 50.
Oplossing
1.
21—17
1.
12 21
28—22
o
19 :26
2.
22—18
3.
13 22
29—23
4.
24 :49
5.
23—19
5.
14 :23
6.
36—31
6.
26 :37
ii
48—42
7.
37 :48
8.
504a
8.
48 34
9.
40 16
9.
49 :40
10.
45 1
Uit de partij.
De volgende stand is uit een gespeel
de partij en geeft eigenaardige verwik
kelingen.
w
'i j ars
m
«k
I W///?. >77777// W/W...
i YWk
Zw. 11 sch. op: 2, 6, 9, 12, 13, 16, 18, 19,
20, 23. 24.
W. 11 sch. op: 22, 27, 28, 32, 33, 35, 38
40. 42, 43, 45.
Zwart aan zet speelt 9—14. Wit is nu
gedwongen tot 33—29 (oo 42—37 volst
21 enz.)
(op 40—34 volgt: 16—21, 18 27, 23 12
24 30, 14—20 en 19 37)
Xa 3329 volgde 24 33, 28 39, 20—24,
4237, 28, 4034 (wit moet een stuk
verliezen) met als besluit:
23—29
34 23 19 17
39—33 13—19
45—40 18—23
43—39 8—13
40-34 17—21
34—30!
Waagt n >g een kansje. Meent Zwart
nu de partij direct te kunnen beslissen,
dan komt hij bedrogen uit
24—29?
Loopt in de val. Hier moest 1420 ge
speeld worden waarna Zwart door zijn
materieel overwicht gemakkelijk had
gewonnen.
33 24 23—28
32:23 21:25
24—20 19 28
20: 7
Remise.
Maak uw leven weder tot een
lust! Pijn in de lendenen, die urine-
stoornissen, dat vermoeid, zenuwachtig
en afgemat gevoel, die hootdpijn en
duizeligheid, zij kunnen aan nierzwakte
te wijten zijn.
Wordt weer flink en wel door
het gebruik van Foster's Rugpijn Nie
ren Pillen. Dit betrouwbaar niermid-
del kan aan overwerkte nieren blijkens
de ervaring van zoovelen juist die
hulp verschaffen, welke zij noodig
hebben en haar bijstaan om het bloed
te zuiveren van de erin voorkomende
onzuiverheden, die uw kwalen ver
oorzaken.
Begin nog heden met het gebruik.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking k f 1.75 p. flacon.
De volgende stand is uit een door
Fabre gespeelde partij.
I JÉit Wm. ifÜJu
s
II :?ll W>Wm.
m m m
m -mk 't
8P Wm'.
'?W:
wm...
->//.
W"fjjjjfc" mm!
m. fH Wk wA fe
Zw. 11 sch. op: 3, 8, 9, 11, 13, 15, 16, 17,
20, 24, 26.
W. 11 sch. op: 23, 27, 32, 37/40, 43, 45,
47, 48.
Wit speelde hier als volgt:
1. 27—21 1. 16:27
2 32 12 2. 8 17
3. 2319! 3. 24—30?
met het volgende besluit:
4. 19 8 4. 3 12
5. 37—31 5. 26 37
6. 38—32 6. 37 28
7. 39—33 7. 28 39
8. 43: 3!
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 1108 van C. Th. Huizer, den
Haag.
w*mm*ë
m
,.:iM W.' m- mm
m m w
Zw. 9 sch. op: 5, 12, 13, 18, 19, 30, 33,
35 36 en dam op 3.
W. 12 sch. op: 15, 20, 24, 27, 32, 37, 44,
45. 47, 48, 49, 50
In onze volgende rubriek geven wij de
oplossing.
Uit Rusland.
De uittocht der Duitsche kolonisten uit
Sovjet-Rusland.
Anderhalve eeuw geleden begonnen Duit
sche boeren zich in Rusland te vestigen, aan
getrokken door de groote voordeelen, die er te
behalen waren, door den vruchtbaren bodem
en de godsdienstige vrijheid. De trek naar
Rusland begon tijdens de regeering van
Catharina II en werd voortgezet tijdens de
regeering van haar opvolgers, die, zeli Duit
schers, den Duitschers welgezind waren en
hen op alle mogelijke en onmogelijke wijzen
begunstigden (het kwam zoo ver, dat een Rus
op de vraag van tsaar Nicolaas I, welke be
looning hij verlangde, antwoordde: „Sire,
maakt u mij tot een Duitscher!")- Het is dus
begrijpelijk, dat het aantal Duitschers in Rus
land snel toenam. Na den oorlog werden ver
schillende streken, waar veel Duitscher:
leven, aan Rusland ontnomen (Estland, Let
land enz.), maar toch waren er tijdens de
volkstelling van 1926 in de Sovjet-Unie
1.238.600 Duitschers. De overweldigende
meerderheid (92 bestond uit boeren, die
over de geheele unie verspreid waren en in
sommige streken (bijv. in de z.g „Republiek
der Duitschers aan de Wolga") zelfs de meer
derheid der bevolking uitmaakten. De Duit
sehe kolonisten behielden hun taal, bleven,
ondanks het langdurige verblijf in Rusland,
een afzonderlijke nationale groep, maar raak
ten gehecht aan Rusland, waar zij het zoo
goed hadden. Diegenen onder hen, die dienst
plichtig waren (de mennonieten werden in het
oude Rusland vrijgesteld van den dienstplicht
en er waren onder de Duitschers in Rusland
veel mennonieten), vervulden tijdens den
wereldoorlog hun plicht tegenover hun nieu
we vaderland en de militaire overheid was
over hun gedrag volkomen tevreden.
Als oprechte Christenen, trachten de Duit
sche kolonisten ook tegenover het sovjet
regime loyaal te zijn. Zij onderwierpen zich
aan alle wettelijke voorschriften van de nieu
we heeren, betaalden zonder te morren de bui
tensporig hooge belastingen, verzetten zich
niet tegen de bevelen der overheid, hoe on
rechtvaardig die ook vaak waren. De eischen
der sovjet-ambtenaren werden met eiken dag
grooter, de lasten werden ten slotte zoo
zwaar, dat de Duitsche boeren ze niet konden
dragen. De sovjet-overheid wilde echter haar
eischen niet verminderen. Wanhoop maakte
zich meester van de Duitsche boeren. De Rus
sische boeren in de aangrenzende dorpen ant
woordden op de onderdrukking met moord
aanslagen op de bolsjewistische ambtenaren,
waarna de sovjet-overheid straf-expedities
naar die dorpen zond en veel boeren liet neer
schieten. De Duitschers waren om gods
dienstige redenen gekant tegen geweldmaat-
regelen. Er bleef hun dus niets anders over
dan te vluchten. Zoo ontstond de groote trek
van de Duitsche kolonisten naar het buiten
land. Als Russische onderdanen moesten zij
Russische passen verkrijgen. Zulke passer,
kosten minstens 220 roebel (volgens den offi-
cieelen koers plm. 280 gulden) per persoon
De Duitschers hebben al hun bezittingen ver
kocht en waren bereid dien ongehoorden prijs
voor de passen te betalen om maar aan de
Russische verschrikkingen te ontkomen. De
sovjet-overheid stelde echter het uitreiken der
passen telkens uit. Spoedig ontstonden in de
omstreken van Moskou eenige groote kampen,
waar duizenden Duitschers toefden in de af
wachting van de buitenlandsche passen
Maanden gingen voorbij. Eiken dag trokken
de afgevaardigden der Duitschers naar de
sovjet-bureaux en drongen aan op het uitrei
ken van buitenlandsche passen. De sovjet-
overheid liet die afgevaardigden arresteeren
en naar Siberië verbannen, maar de Duit
schers gaven zich niet gewonnen en zonden
nieuwe vertegenwoordigers, zij begonnen zelfs
in groote groepen naar de bureaux te trekken
en dagenlang te wachten. Om pressie uit te
oefenen op de sovjet-regeering zonden zij af
gezanten naar den Duitschen gezant.
Duitschland zag zich ten slotte gedwongen
in te grijpen en na veel moeite is het gelukt
voord eenige duizenden dier onrrelukkigen ver
lof te krijgen, Rusland te vt. 'aten. Zij komen
nu bij groepen te Kiel aan, waar zij ontluisd
worden en daarna naar de barakken te Ham
burg overgebracht.
Voor het eerst sinds het bestaan van het
sovjet-regime is West-Europa dus in staat uit
den mond van duizenden sovjet-burgers,
menschen, die om godsdienstige redenen de
loyaalste burgers van de Sovjet-Unie waren,
te vernemen, hoe de toestand in het land der
sovjets is. En er gebeurt de volgende merk
waardigheid. Dezelfde menschen, die met
aandacht luisteren naar alles, wat zij, die een
paar weken in Rusland hebben getoefd, daar
door bolsjewistische gidsen rondgeleid wor
den en daarna als gramophoonplaten herha
len wat de bolsjewistische machthebbers hun
wijsgemaakt hebben, diezelfde menschen ver
roeren nu geen vin om van de duizenden
Duitschers, die in Rusland geboren en ge
togen waren, die daar hun geheele leven heb
ben doorgebracht, die het land door en door
kennen, om,„yan die betrouwbare getuigen,
waaronder veel beschaafde menschen zijn
(dominé's, onderwijzers, agronomen enz.), de
waarheid over Rusland te vernemen Onwil
lekeurig begint ge te denken, dat de West-
Europeanen de waarheid niet willen weten,
dat zij, althans sommigen, de voorkeur geven
aan phantastische verhalen der bolsjewisti
sche agenten boven de onopgesmukte waar
heid der Duitsche boeren.
Die waarheid is ontzettend. Voor ons lig
gen tientallen gesprekken met deze vluchtelin
gen en het eene verhaal is afschuwelijker dan
het andere. Er zouden boekdeelen noodig zijn
voor al de mededeelingen van deze ooggetui
gen en slachtoffers van het sovjet-regime
Wij moeten ons dus beperken tot een paar af
zonderlijke feien, die de bolsjewistische toe
standen gted illustreeren.
Aan de grens werd den Duitschers al hun
geld ontnomen, zoowel het Russische als het
buitenlandsche. Zij werden onderworpen aan
een strenge visitatie en een menschonteerend
onderzoek aan den lijve (tegenover de man
nen, die voor een paar weken naai" Rusland
gaan om later de bolsjewiki te verheerlijken,
zijn de sovjet-douaniers natuurlijk niet zoo
ruw), waarbij allen zich geheel moesten uit-
kleeden. De kleeren werden nauwkeurig on
derzocht, de zolen der schoenen werden af
gerukt om te zien, of de Duitschers er geen
bankbiljetten hadden verstopt. Straatarm
kwamen de Duitschers naar 't buitenland,
maar allen waren gelukkig, dat zij aan de
ontzettingen van het sovjet-paradijs waren
ontsnapt.
Bij het verleenen van de passen volgden de
bolsjewiki een eigenaardig stelsel. Passen
kregen niet allen, maar slechts een gedeelte
Daarbij werden leden van een gezin uit elkaar
geruktde vader en een gedeelte der kinderen
konden naar het buitenland vertrekken, ter
wijl de moeder en de overige kinderen in Rus
land moesten blijven of omgekeerd. Wie geen
pas kreeg, werd gedwongen een stuk te teeke
nen, dat hij vrijwillig van zijn reisplannen
heeft afgezien. Zulke handteekeningen wist de
G P.Oe. vrijwel allen af te persen. Daarna
werden deze vrijwilligers naar afgelegen ge
deelten des rijks overgebracht, waar zij aan
hun lot werden overgelaten. Wie weigerde te
teekenen, bleef in de gevangenis. Van de lei
ders van den uittocht heeft niemand een pas
gekregen; de Duitsche vluchtelingen zijn dus
nu een kudde zonder herders. Er hebben zich
gevallen voorgedaan, dat vrouwen, die door
de willekeur van de sovjet-overheid van haar
man en kinderen gescheiden werden en in
Rusland moesten blijven, zich onder de wielen
der treinen wierpen en zoo den dood vonden.
Met tranen in de oogen vertelden de boeren,
grootendeels huisvaders op leeftijd, over de
vreeselijke ontberingen, die zij hebben geleden,
over de onbeschrijfelijke vernederingen, waar
aan zij blootstonden. Hun kinderen konden
hun oogen niet gelooven, toen zij chocolade
kregen, toen zij zooveel boterhammen moch
ten eten als zij wilden. Met verbazing kijken
volwassenen en kinderen naar de winkels
waar je alles kunt koopen in hoeveelheden',
die ge zelf wilt, waar geen bonnetjes be
vraagd worden, waar voor alle koopers de
zelfde prijzen bestaan. En dan het feit, dat
voor de winkels geen eindelooze „staarten
staan, zooals te Moskou en de overige Rus
sische steden!
De Duitsche kolonisten bezochten de boeren
in de omstreken van de barakken. Het zijn
arme keuterboertjes, maar in de oogen van
de kolonisten, die vroeger zelf zeer welgesteld
waren, zijn zij rijk. Een der kolonisten zei
„God! Zijn dat arme boeren? Bij ons had
den zij extra-belastingen moeten betalen en
als „koelaki" (welgestelde boeren) behan
deld!"
Ondanks al de ellende, die zij in Rusland
hebben doorgemaakt, koestert niemand hun
ner haat tegen dat land. Zij zeggen: „Het
spijt ons, dat wij Rusland moesten verlaten
Als er niet de tegenwoordige regeering was.
dan hadden wij voor niets ter wereld het land
verlaten. Wij houden van ons vaderland,
maar de sovjet-regeering veranderde het land
in een hel". Alle mededeelingen worden door
honderden bevestigd. Sommige verklaringen
zijn van talrijke handteekeningen voorzien.
Een kolonist verklaarde: „Ik ben bereid deze
verklaring met mijn bloed te onderteekenen
Wij zijn allen bereid een eed af te leggen, dat
alles precies zoo is gebeurd". En tranen big
gelden over de wangen van die gebaarde
boeren
De Duitschers zijn niet de eenigen, die uit
Rusland vluchten. Kort vóór hen verlieten de
Zweedsche kolonisten het land. Nu trekken de
Grieken uit Rusland. De overige kolonisten
volgen dat voorbeeld. En de Russische boe
ren? Alle Duitsche kolonisten verklaren een
stemmig, dat ook de Russische boeren zich ge
lukkig zouden voelen, als zij het land zouden
kunnen verlaten. Voor de Duitsche kolonisten
sprong de Duitsche gezant in de bres. voor
de Zweden de Zweedsche enz. Maar wie za1
het lot van de talrijke millioenen Russische
boeren aantrekken? Niemand.
Toen de Russische boeren van het district
Nowo-Sibirsk hadden vernomen dat hun
Duitsche naburen naar het buitenland wilder
verhuizen, smeekten zij hen mede te nemen
800 naieve Russische boeren zonden 8 gedele
geerden naar de sovjet-overheid met het ver
zoek om buitenlandsche passen. De sovjet-
overheid liet de 8 afgevaardigden neerschieten
en de boeren, die het verzoekschrift hadden
geteekend, werden op een andere wijze ge
straft.
Dr. BORlfc RAPTSCHINSKY.
Ruwe Huid
Ruwe Handen
Door VOX.
Onze tijd acht zich vrij van sentimentali
teit.
De sentimenteele tijd in onze literatuur
van ruim honderd jaar geleden is ons thans
een gruwel. En niet minder gruwen wij
van dien tijd in de cultuurhistorie, waarin
herders en herderinnetjes en schaapjes en
stokjes met blauwe lintjes zoo'n groote rol
spelen. Wij kunnen ons welhaast niet begrij
pen, dat er zoo'n tijd geweest is. En in elk
geval „weten wij ons vrij van die sentimen
teele zonde" en kunnen wij ons niet den
ken. dat zij ooit zal terugkeeren.
Ten onrechte. Zij zal terugkeeren. Het is
een zaak van mode. En al zijn wij met el
kaar overeen gekomen, dat wij mode voor
een kwestie van kleeding, van vormen hou
den, het is wel de gewone conventie-leugen
maar die, is stellig niet juist.
Inderdaad beheerscht de mode ons treek
leven: literatuur, kunst, staatsbestuur, weten
schap, dat alles regeert de mode. Natuurlijk-
staat het niet om dat te erkennen. Doch zijn
er gezaghebbende menschen die het durven
ontkennen? En zoo kan men dus evenzeer
voorspellen, dat men straks weer in de be
doelde sentimentaliteit zal onderduiken als
men kan voorspellen, dat de dames straks
lange haren en lange rokken zullen hebben,
n'en déplaise allerlei beginsel-ruiters en
-ruiteressen, die in de kortheid van haren en
rokken den invloed der emancipatie hebben
meenen te bespeuren.
En het is zelfs sterker. Men behoeft niet te
voorspellen. Wij zwemmen in precies de
zelfde soort sentimentaliteit als onze voor
vaderen bij de bergerettes en bij de tranen
vloeden van Rhynvis Feith. Het verschil is
slechts, dat de sentimentaliteit in dezen tijd
andere kwartieren betrokken heeft. Zij woont
niet meer bij schapenkudden en in de litera
tuur, doch men vindt haar thans op staat
kundig gebied. Het zijn thans niet de her
ders, die geïdealiseerd worden, doch b.v. de
boosdoeners, de gevangenen.
Het wil ons voorkomen dat dit geen voor
uitgang is. Dat sentimenteele gepraat over
de quasi-primitieve natuur was in elk geval
ongevaarlijk. En in de literatuur, in de mu
ziek, in de schilderkunst heeft die sentimen
taliteit zelfs tot zeer reeëele en ook nu nog
te waardeeren kunst geleid. Terwijl de senti
mentaliteit in het strafrecht misschien niet
een onvermengd kwaad is, maar toch zeer
zeker wèl kwaad in het leven heeft geroepen
Het helpt niet veel tegen die richting met
betoogen op te komen. Zulks tranenstroomen
zijn altijd krachtig en sleuren een reeks goede
argumenten in hun vaart mede. Doch er zou
toch wel iets meer tegen gedaan kunnen
worden dan nu geschiedt.
De sentimentaliteit in het strafrecht is
stellig het resultaat van een vraag en onbe
grepen gevoelssocialisme als wij dat veel
misbruikte en nu verouderde woord no<'
eens mogen gebruiken en van het feit, dat
de cellulaire gevangenissen overal zoo dui
delijk zichtbaar zijn en dikwijls een deel van
het stadsbeeld beheerschen: wij denken bi;
ons te lande b-v. aan Arnhem, Groningen en
Haarlem. Wie die gebouwen passeert, wordt
altijd weer herinnerd aan de menschen die
daar gewelddadig zijn opgesloten. Dat is
.geen prettig idee. Gevangenissen zijn geen
vriendelijke instellingen en de moderne" ge
vangenis is dat ook allerminst,
Ek moderne techniek, die alle romantiek
wegneemt, geeft er zelfs een extra verschrik
king aan.
Het is dus begrijpelijk, dat die gevange
nissen het publiek een doorn in het oog
zijn. Kon men het nu zoo inrichten, dat er
naast het gevangenhuis een slachtofferhuis
was, waar al de slachtoffers van de mis
daden der gevangenen bijeen waren, en een
kerkhof waar de overleden slachtoffers be
graven waren, dan zou de zachtzinnigheid
van het publiek in het tegenovergestelde
overgaan. Immers dan zou men steeds voor
oogen hebben de reden waarom de onsociale
misdadigers gestraft en geïsoleerd moeten
worden en dan zou de sentimentaliteit geen
gelegenheid krijgen zich te ontwikkelen
Doch die slachtoffer-huizen zijn onbestaan
baar. En dus vergeet het publiek en \de
leiders, die het publiek tenslotte moeten vol
gen de slachtoffers en plaatst zijn mede
lijden, dat normaliter den slachtoffers ten
goede behoorle te komen (want voor hen be
staat er geen schuld-dubium, zij lijden in elk
geval door de schuld van anderen), bij de
boosdoeners, die dus in de mode zijn g^.
komen.
En zoodra er een mode is. komen er
mode-theorieën om de modebeweging te
steunen. Men kan het feit, dat de boosdoe
ners en niet de slachtoffers de schuld
hebben niet verdonkeremanen, doch men con
centreert zich met aan te toonen hoe betrek
kelijk dat begrip schuld is voor ieder indivi
dueel. Men wil de schuld niet meer treffen,
men wil niet meer vooral isoleeren, men wil'
de slechte elementen, die men als zieken
ziet, cureeren.
En toen het eenmaal zoover was, kwamen
de nieuwere opvoedings-methodes in de
mode. Vijftig jaar geleden toen de dames
queues droegen, heerschfe de leer, dat men
niet opvoeden kon, was de opvoeder een be
scheiden man, die meende, dat men met
opvoeding niet veel kon bereiken, dat men
wat kennis en wat ervaring en wat voor
beelden kon geven, doch dai men „den aard
van het beestje" niet kon veranderen.
Wij hebben dat alles veranderd. Nu kan
men wèl opvoeden. Nu heeft men heel veel
cursussen in opvoedkunde en heel veel exa
mens en men heeft de psychologie in zijn zak
en weegt iemaads bekwaamheden en aanleg
in onsjes en grammen. Men heeft groote
opvoedkundige diensten georganiseerd en als
men op een gegeven dag niet- een keer of
tien over psycho-analyse of psychose of psy
chiaters of psychologie heeft gesproken, be
schouwt men den dag als verloren.
De mode is aan de opvoedkunde. En dus
moeten de gevangenissen worden opvoed
kundige gestichten zoo zij niet psychiatrische
inrichtingen worden. En op de rechtzittingen
pijnigt men niet langer de beklaagden doch
de psychiaters, die allemaal maar moeten
uitmaken wat de beschuldigde wèl en wat
hij niet heeft kunnen willen.
Van tijd tot tijd komt er dan wel eens een
vertellen, dat die psychologie en dat opvoe
den wel héél moeilijk is. Zelfs iemand als
inr. G. T. J. de Jongh erkent dat (in zijn
laatste artikel in het Haagsche Maandblad
van November 1929 pag. 511: „opvoeden is
veelal een ongelooflijk moeilijke zaak".) Doch
nu eenmaal de psychologie en de opvoed
kunde in de mode is. durft men toch inplaats
van „ongelooflijk moeilijk" niet het juiste
woord zeggen: „nagenoeg-onmogelijk'. En
blijft men de nieuwe systemen baseeren op
psychiatrie en opvoed-mogelijkheid. En breekt
de cellulaire gevangenis stukjes bij beetjes
af.
Voorloopig is hei bij ons te lande ook nog
niet erg. Uit de nieuwe gestichten breken de
misdadigers nog maar in kleinen getale uit.
Doch straks wordt dat erger.'Straks volgen
wij ook op dit gebied het Amerikaansche
voorbeeld! Dan moeten wij troepen, gas
bommen en artillerie gebruiken om de sa
menspannende misdadigers in de niet-cellu-
laire gevangenissen in bedwang te houden.
En dan zal langzamerhand de vraag rijzen
of het wel mogelijk is de maatschappij an
ders tegen haar onsociale elementen te ver
dedigen dan via de celstraf (of erger
maar dat is niet aan de orde). En als het dan
blijkt, dat die verdediging op andere wijze
niet mogelijk is en dat onze paedagogische
bekwaamheden toch niet plots zoo reusachtig
groot zijn geworden, als wij ons dat tegen
woordig gaarne voorstellen, dan is er kans,
dat de stroom van sentimentaliteit het crimi-
neele gebied verlaat om op ander en minder
gevaarlijk gebied over te gaan.
Dan komen de herderinnen weer in de
mode en misschien ook de slachtoffers van
de boosdoeners. En dan bouwen wij wellicht
de huizen waar de slachtoffers van hun leed
kunnen bekomen.
'n Lezeres vraagt mij om 'n goed-sluitend
model voor een dames-directoire. Het
patroon, dat ik een paar maanden gele
den beschreef, is ook best voor dames te
gebruiken; u neemt alle maten dan iets
ruimer en vooral de lengtemaat grooter.
Dat model sloot uitstekend af. Over het
algemeen ben ik niet vóór gebreide pan
talons voor dames. Zij maken erg dik.
Dat komt er bij het kleine grut veel min
der op aan. In de winkels kan men te
genwoordig zoo uitstekend terecht voor
directoires in alle materialen, alle kleu
ren en doordat ze machinaal gebreid
zijn zóó goedsluitend en glad, dat ik
daaraan verre de voorkeur geef boven de
zelfgebreide broeken.
Ook eenige handwerkonderwijzeres-
sen, dre ik er naar vroeg, zeiden mij, dat
het meisjes-model van directoire ook
voor volwassen dames is na te maken.
De afmetingen moet men berekenen naar
een bestaande directoire. Een apart kruis
in de broek is niet noodzakelijk.
Een andere lezeres wilde voor haar
dochtertje kleine konijntjes-pantolfels
maken en nu verloor zü mijn vorig
cept"! Zelf weet ik dat ook niet precies
meer. Daarom geef ik u hier een apder.
U heeft er witte „Bunny" wol, van die
pluizige wol, voor noodig: een half klu
wen grijze wol; 'n paar fooitjes op maat
van uw dochtertje (No. 9?) en een Paar
breinaalden No. 8.
Zet met le Bunnywol steken op e®
brei de eerste 22 toeren recht heen e®
recht terug; kant de eerste 22 steken a
en ga daarna weer door: recht been-
recht terug op de vorige 13 steken. A
dit 36 toeren is volgehouden, moet ge a
kanten. Daar..a precies nog zoo'n mpj
breien. Voor de ooren zet ge met de
ny-wol lo steken op en hrtit 18 toai
daarna gaat ge minderen: bij eiken u
