Italisch ConranL
DE VERDWENEN DEM.
w
Radio-hoekje
1P
i
n
Brieven nit de hoofdstad
HEEREN-BAA!
Htndird twee en dertigste Jaargang.
Zaterdag I Maart
miu.fciiiN.
PUZZLEN
ooooxoxxxoxxoox
Provinciaal nieuws
tfo. 61 1930.
Zondag 2 Maart.
Hilversum, 1875 M. 9.— V. A. R. A. Or
gelspel. 9.30 Lezing. 9.45 V. A. R. A. Decla
matie. 10.15 V. A. R. A. Concert en decla
matie. 12.0112.30 A. V. R.O. Lezing over
Technische en economische vraagstukken van
het luchtverkeer, door Gijsbert Spit. 12 30—
2.— Concert door het A. V. R. Ó.-Octet 2.
2*30 A. V. R. O. Boekenhalfuurtje. Dé nieuw
ste poëzie van A. Roland Holst, besproken
door Dr. J. Slauerhoff. 2.30 Aansluiting van
het Concertgebouw te Amsterdam. Dopper-
Feestconcert. Het Concertgebouw Orkest on
der leiding van Dr. W. Mengelberg, m. m. v.
leden van het Toonkunstkoor. Na afloop gra-
jnofoonmuziek. 4.30—4.45 Douwes Dekker
herdenking, door D. Wehrens. 4.45—5.—
Sportuitslagen. 5.V. A. R. A. Wekelijksch
nieuws. 5.15 V. A. R. A. Kinderuurtje. 6.30
V. P. R- O. Kerkuitzending. 8.Tijdsein. A.
V. R. O. Pers- en Sportnieuws. 8.15—9 15
Concert door het Verstekt Omroeporkest. W.
'Andriessen, piano. 9.159.45 „Bertie helpt
'Doramaar zichzelf in de misère" Radio
verhaal naar P. G. Wodehouse 9.45 Voortz.
concert. 10.30 Met de microfoon midden in
de Carnevalspret. Uitz. vanuit de feestzaal
der Vereen. „Concordia" te Breda, m m. v.
Is. Zwaaf, Wiesje Bouwmeester, Alex de
Meester, Frans Bogaert. 12.Sluiting.
Huizen, 1071 M. 8.30—9.30 K. R. O. Le
zing. 9.50 N. C. R. V. Kerkdienst vanuit de
Nea. Herv. kerk te Bussum. 12.30—1.30 K.
R. O. Concert door het K. R. O.-Trio. 1.30—
2.K. R. O. Godsdienstonderricht. 2.2.30
K. R. O. Lezing ever: Simson, Deel 1, De
Godgewijde en Deel II Ontreddering, door
Israël Querido. 2.304.Gramofoonmu-
ziek. K. R. O. 4.-5— K. R. O. Ziekenlof.
55.15 Zakenzender te Scheveningen. 5.50
N. C. R. V. Kerkdienst vanuit de Geref. Kerk
Keizersgr. 566 te Amsterdam. 7.307.55 K.
R. O. Lezing. 7.5:8.— K. R. O. Voetbal
uitslagen. 8.Tijdsein K. R. O.-klok. 8.01
8 05 K. R. O. Voetbaluitslagen. 8.058 20
K. R. O. Praatje door den K. R. O.-voorzit-
ter. 8.2010.45 K. R. O. Concert. Orkest en
zangeres. 10.4511.K. R O. Epiloog
door Klein Koor. ca. 9.30 Persberichten.
Daventry, 1554.4 M. 3 20 Kerkcantate No
127 van Bach. 4.05 Bijbellezing. 4.20 Kin
derkerkdienst. 4.50 Concert. Orkest. J. Far-
rington. bas. 6.056.35 Viool-recital door
Albert Sammons 8.20 Kerkdienst, vanuit de
studio. 9.05 Liefdadigheidsoproep. 9.10
Nieuwsber. 9.25 Concert. M. Meyer, piano.
Symphonie-Orkest. 10.50 Epiloog.
Parijs ,Jiadio-Paris"1725 M. 12.20 Reli-
gieuse causerie en gewijde muziek. 1.20 Gra-
mofoonmuziek. 2.20 Gramofoonmuziek. 3.20
Concert. 5.20 Gramofoonmuziek. 6.50 Dans
muziek. 7.20 Poppenkast. 8.20 Concert. 10.20
Dansmuziek.
Langenberg, 473 M. 6.207.20 Gramo
foonmuziek. 8.259.20 Morgenwijding.
11.2012.15 Kerkmuziek. 12.201.50 Con
cert. Orkest en cello. 2.154.05 Voetbalwed
strijd: DuitschlandItalië. 6.50 „Die Fle-
dermaus". Operette in 3 tedriiven van Jo-
hann Strauss. Daarna tot 11.20: Dansmu
ziek.
Kalundbcrg, 1153 M. 11.2012.20 Orkest
concert. 2.504.50 Concert. Orkest en piano.
4.50—5.20 Kinderuurtje. 5.406.10 Harmo-
nica-muziek. 7.20— 8.2Ö Zang en voordracht.
8.509.05 Liederen-voordracht. 9.0510.05
Orkestconcert. 100511.50 Dansmuziek.
Brussel, 508.5 M. 5.20 Dansmuziek. 6.20
Cel!o-soli. 6.50 Gramofoonmuziek. 8.35
Piano-soli. 8.50 Tschecho-S'.owaaksche avond
Zeesen, 1635 M. 6.20—8.15 Lezingen. 8.15
Klokkenspel. 8.20 Morgenwijding en klokge
lui. 9.2510.50 Lezing en berichten. 10.50
Gramofoonmuziek. 11.20 Orkestconcert. 1 20
Kinderuurtie. 1.50 Concert. Strijkkwartet en
sopraan. 2.55 Gramofoonmuziek. 3.20 Ver
slag voetbalwedstrijd DuitschlandItalië
4 20 Dansmuziek. 5.207.20 Lezingen. 7.20
Concert. Mandoline-Orkest. 8.20 Concert
Cello, sopraan en piano. Daarna: Dansmu
ziek. 11.20 Verslag van de Zesdaagsche.
Maandag 3 Maart.
Hilversum, 1875 M. 10.—1015 Morgen
wijding. 11.15—11.45 Joh. Raatgever over:
Reislectuur voor kinderen. 12.152.Con
cert door het A. V. R. O.-Trio. 2.2.45 Kook-
Door E. PHILLIPS OPPENHEIM.
Geautoriseerde vertaling van Mr. G. KELLER.
2)
„Parijs, monsieur, is mijn vaderland. Het
blijft voor mij een genot om vriendelijk lachen
de gezichten te zien en mannen en vrouwen te
zien loopen alsof elke stap hen een schrede
nader bracht tot het geluk. Hebt u nooit het
verschil opgemerkt? Zij slenteren niet bij het
loopen, zooals de Engelschen doen. Er is iets
veerkrachtigs in hun manier van loopen, er
spreekt opgewektheid uit hun lachen, wanneer
rij om zich heen zien, ligt er iets verwachtends
in hun blikken, alsof overal een avontuur was
te ontmoeten. Ik begrijp het zelf niet, maar men
gevoelt het dadelijk zoodra men een voet zet in
Parijs".
Ik knikte, misschien wel met wat bitterheid,
*n antwoordde:
„Dat hangt van het temperament af. We mo
gen ze benijden, maar we kunnen ze niet na
volgen".
„Het verwondert mij, dat monsieur nier a -
!*en ia", merkte Louis op. „Te Londen ben ik
van monsieur niet zoo gewend. Monsieur
beeft daar zooveel kennissen.
Ik zweeg een ©ogenblik, maar toen zeide
lot Louis: u
„Ik ben hier om iemand te zoeken. et is
geen bijzonder vroolijke taak, maar te ia-ï-
geen oogenblik los."
-Op zoek naar iemand? hernam Louis pe-n
Pno vf L0r n J Kers' 2.45—4.30 Aartslui-
nngvan het Rembrandt-Theater te Amster-
2 6T7 Kinderuurtje. 6.01—6.45 Gra-
«preek?'Sf M5T7 k5 E' d'°livtera "e-
spreekt\X asserman n sDe zaak Maurizius".
Concert Ee^nn«ra. 8.01-11.—
kwS' r!- Ön),r^P°rkest Dubbe -tnannen-
lu,,0vrke?t «Caecilia". In de
muziek 12-ShfiSg afl°°P *ramof<>on-
/i buizen, 298 M. (Ha 6 uur 1071 4f
Uitsluitend NL C R^V.) 8.15-9.- Concert
ooa Ziekendienst. 11.—11.30 Lezen
IJ.30—1.45 Orgelconcert. 2—2.35 Uitzen
ding voor scholen. 2.45—3.15 Lezing over:
Het aanleggen van borders. 3.15—3.45 Knip
cursus 4.-5.— Ziekenuurtje. 6.6.30 Gra
mofoonmuziek. 6.30-6.40 Koersen. 6.40—
,E.ez'nK 0V€r: Landbouwstatistiek en de
praktijk. 7.108.Uurtje voor de Rijpere
Jeugd. 8.10.30 Toespraken. Concert door
Zangvereen. en Strijkkwartet. 10.30—10.40
Persberichten. 10.40^—11Gramofoonmu
ziek.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding
11 05 Lezing. 11.20 Gramofoonmuziek. 12.20
Orgelconcert door E. T. Cook, C. Cope, bari
ton. 1.35—2.20 Orkestconcert. 2.20 Uitzen
ding voor scholen. 3.40 Dansmuziek. 435
Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Le
zing. 6.35 Nieuwsberichten. 7.Piano-reci
tal door E. Isaacs 7.20—7.40 Lezing. 7.45
Spaansche lezing. 8.05 Vaudeville. 9.20
Nieuwsberichten. 9.40 Lezing. 10.15 Concert
M. Bennett, sopraan. H. Nash, tenor. Orkest.
11 2012.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 1.05—2.20
Gramofoonmuziek 4.05 Concert. Orkest en
solisten. 6.55 Gramofoonmuziek. 8.20 Con
cert. Orkest en solisten.
Langenberg. 473 M. 6.20—7.20 Gramo
foonmuziek. 9.3511.15 Gramofoonmuziek.
11.30 Gramofoonmuziek. 12.251.10 Gra
mofoonmuziek. 1.10—2.50 Alaaf! Helau!
Carnevalsoptochten. 4.50—5.50 Concert.
Piano, viool en cello. 7.20 Orkestconcert. In
termezzo: „Hochzeitsreise". Tafreel naar A.
Tschechow van Karl Köstlin. Na afloop van
het concert: töt 11 20 Dansmuziek.
Kalundborg, 1153 M. 11.20-1.20 Orkest
concert. 2.554.55 Orkestconcert en voor
dracht. 7.208.30 Orkestconcert. 8.50—9.30
„En Glaedelig Fcstelavn". Klucht met zang
in 1 bedrijf van Erik Bögh. 9.4510.05 Lie
deren-voordracht. 10.05—12.20 Dansmuziek
Brussel, 508.5 M. 5.20 Trio-concert. 6 50
Gramofoonmuziek. 8.35 Gramofoonmuziek.
8.50 Concert. Orkest en alt-viool.
Zeesen, 1635 M. 6.1511.50 Berichten en
lezingen. 11.50—12.15 Gramofoonmuziek.
12.153.50 Lezingen. 3.50—4.50 Concert.
4.50—5.15 Concert voor 2 piano's. 5.15
7.50 Lezingen. 7.50 Concert. Orkest, koor en
solisten. Daarna: Dansr, uziek. 11.20 Verslag
van de Zesdaagsche.
Onze Vierde Febrnari-opgave.
De Gevaarlijke Expeditie.
Indien de dertig soldaten als volgt in
de rij worden opgesteld: (de cirkels zijn
blanken en de kruisjes inlanders).
OOXOOOXXXXXOOXX
en de kapitein wijst doortellend steeds
de tiende aan voor de expeditie, dan loo
pen alle blanken vrij.
Deze puzzlc was niet zoo moeilijk,
doch ook de minder geoefende puzze
laars moeten een kans hebben.
Uitslag Februari-Serie.
Wij hebben natuurlijk aan 't eind der
maand onze lijst weer gecontroleerd en
gekeken w ie het thans tot 13 punten had
gebracht (de opl. van één der 12 puzzles
gaf 2 punten). En zie er was er slechts
één die het tot dit aantal had gebracht
n.1. ae heer J. Zaadnoordijk, Overdie-
pad 3. zoodat loting ditmaal niet noodig
was.
Verschillende oplossers met 12 punten
hebben nu de beste kansen voor Maart,
maar zij moeten oppassen voor de lezers
met 11 en 10 punten, die gereed staan
hen in te halen.
Voor den heer J. Zaadnoordijk is onze
Februariprijs a 2.50 vanaf Maandag bij
de administratie af te halen.
Onze Nienwe Opgave. (No. 1 der Maart
serie, no. 13 sedert de instelling der
nieuwe regeling).
De verrassingen van het Dominospel.
Gevraagd om de 28 steenen van een
gewoon dominospel zoodanig volgens
onderstaande figuur te leggen, dat niet
alleen de 8 rijen horizontaal en 8 rijen
zend. „Parijs is een groote stad, monsieur!"
„Integendeel, het is klein genoeg voor wie het
ernstig opneemt. Iemand die Parijs goed kent,
moet overdag zekeren tijd doorbrengen in een
van een half dozijn gelegenheden."
„Daar heeft u gelijk in", erkende Louis.
„Maar u is tot nog toe niet gelukkig geweest?"
„Dat komt omdat iemand den man gewaar
schuwd beeft, dien ik zoek."
„Er zijn nog erger gelegenheden", merkte
Louis op, „waar men genoopt zou kunnen wor
den zijn tijd door te brengen."
„In theorie volkomen juist, Louis", zeide ik,
„maar in de practijk ben ik het toch niet met je
eens. Tol nog toe", vervolgde ik somber, is
mijn onderzoekingstocht een volkomen misluk
king geweest. Ik hoor of zie niets van den man,
die drie weken geleden overal den gebraden
haan uithing."
Louis haalde zijn schouders op.
„Monsieur kan niet meer doen dan zoeken.
Maar overigens kan men bij aankomst heel wat
zorgen achterlaten aan de Gare du Nord.
Ik schudde het hoofd.
„Men krijgt geen vroolijkheid te pakken en
kel door te kijken naar andere wel vroolijke
menschen", verklaarde ik. „Parijs is geen stad
voor hen, die met beslommeringen zijn vervuld.
Als ik ooit last krijg van melancholie, zou ik
zeker een andere stad voor een bezoek uitkie
zen."
Louis deed een zacht lachje booren.
„Neen, mijnheer, u zou werkelijk geen hetere
stad kunnen kiezen. Er is geen stad ter wereld
zoo vroolijk als Parijs, geen stad met zooveel
gelegenheden tot ontspanning en vermaak,
„Zeker omdat het je geboortestad isi
„Neen, dat gaat niet op", antwoordde Louis.
„Overal waar ik ben gevoel ik mij als in mijn
verticaal maar ook de twee diagonalen
precies 21 oogen tellen.
De gearceerde velden blijven open.
Een lang niet gemakkelijke puzzle, die
heel wat v:.n uw geduld zal eischen.
Oplossingen liefst zoo vroegtijdig mo
gelijk, doch uiterlijk tot Vrijdag 7 Maart
12 uur aan der: Puzzle Redacteur van de
i kmaarsche Courant.
HET AMSTERDAMSCH TOONEEL.
De geneugten van het schouwburg
bezoek. Onze tooneelvrienden.
Zorg en onzekerheid achter de
schermen. Het nieuwe Cahier des
Charges. Een leven op drijfzand.
O verheids-bemoeiing en bemoei
lijking. Teleurstelling bij hel pu
bliek. De nieuwe groepeering der
gezelschappen.
Wanneer men, als braaf Amsterdammer,
voorbeeldig echtgenoot en gezinshoofd, eens
een avondje uitgaat, en dit op degelijke wijze
wil doen, gaat men naar den schouwburg, en
liefst naar den schouwburg van de stad Am
sterdam, daar deze zoo prettig gelegen is in
een krans van restaurant en café's, waar men,
na afloop, nog wat kan na-praten onder het ge
not van een kleintje-koffie-met-een-uitsmijter.
en bovendien, omdat de schouwburg op het
Leidscheplein het best geoutilleerd is en een
feestelijk interieur heeft. Men ontmoet in de
ruime hal, of bij hei betreden van de zaal, of
later in den foyer, kennissen, vrienden en
vriendinnen en zelfs oude relaties-van-buiten,
die eens een paar dagen over zijn. Er worden
afspraakjes gemaakt voor „na-afloop" en het
uitsmrjtertje met koffie dijt in gedachten reeds
uit tot een verrukkelijk-gezellig souper.
Intusschen is de zaal in duister gedompeld
en beschouwt men, in een gemakkelijken fau
teuil geleund, het spel, de wereld van schijn
en fantasie, aan den anderen kant van het
voetlicht. En wederom ontmoet de Amster
dammer daar oude bekenden, als is de relatie
eenzijdig en de kennis niet wederkeerig. Hij
ziet met genoegen de actrice A. terug en
meent, dat zij het maar weer knapjes doet
wat een vitaliteit! en wat weet zij zich altijd
fleurig te kleeden! en verder den acteur B
voor wien hii sinds lang een zwak gevoelt, en
den acteur C., die hem met zijn houterigheid
altijd hindert het is of die vent op stelten
loopt. Welke criticus heeft toch eens geschre
ven, dat juist de Zaansche houtkoopers zoo
van zijn optreden genieten? Enfin, ook al
valt de voorstelling-als-geheel niet mee en al
heeft het stuk hem maar matig geboeid, de be
zoeker is voldaan, dat hij zijn oude tooneel-
vrienden weer eens teruggezien heeft.
Zijn tooneelvrienden? Och, persoonlijk kent
H.V DE AIKMAARSCHE
STOOM ~WASCH~ en
STRUKIMICHTING
WFSTEPU'C* A' KM AAR
Mü«M" TELEF. 445 «SB
geboortestad. Ik heb te Weenen en te Berlijn
gewoond, te Boedapest en te Palermo, te Flo
rence en te Londen. De naam van de stad doet
niet.ter zake. Maar als men het goed nagaat,
dan vindt men nergeens zooveel plaatsen van
ontspanning als hier. Mijnheer is het niet met
mij eens", vervolgde hij, mij aankijkend. „Maar
ik zou hem nog op één ding willen wijzen. Mis
schien kan het tot verklaring dienen. Parijs is
een centrum van geluk en vroolijkheid, maar is
tevens de eenzaamste en somberste stad dsr
wereld voor wie alleen zijn.'
„Daar schuilt wel wat waars in", merkte ik
op.
„Het enkele feit", vervolgde hij met nadruk
„dat de heele wereld zich vermaakt, een ieder
vroolijk is, maakt de eenzaamheid voor den on
gelukkige, die geen metgezel heeft, des te ver
drietiger, doet deze hem dubbel zwaar drukken.
Mijnheer is alleen?
„Ja", antwoordde ik, „buiten rekening gela
ten de toevallige ontmoetingen, die men overal
heeft."
Wij waren langzaam naast elkander opgewan
deld en bleven nu staan. Louis hief een hand op
om een huurauto te wenken.
„Gaat mijnheer ergens soupeeren?"
Ik bleef op het trottoir staan.
„Dat weet ik werkelijk nog niet", antwoord
de ik besluiteloos. „Er schuilt veel waars in
wat je daareven hebt gezegd. Een man alleen
wordt vooral des avonds beschouwd als een
soort paria. De vrouwen lachen om hem, de
mannen hebben medelijden met hem. Alleen
een Engelschman, denken zij, ie tot een derge
lijke dwaasheid in staat."
Louis aarzelde. Er speelde een eigenaardig
Lachje om de hoeke vat) zijn mond, dat ik niet
volkomen begreep.
hij die menschen niet, al lijken zij hem ook
„interessant". Want de wereld van het toone.'l
is altijd een werldje op zichzelf geweest en is
dat nog. Een enkel acteur of actrice mag dan
al in bepaalde kringen der burgerij vriend
schappelijke relaties hebben, onder elkaar
voelen zij zich toch het best thuis, kunnen zij
hun eigen belangen en het doen en laten d.*r
collega's bespreken dit laatste niet altijd
even welwillend en beleven zij hun liefdes-
romantiek. Tooneelspelers trouwen zelden bui
ten hun kring. Zij weten dat zij cp elkaar aan
gewezen zijn. dat zij tot één clan behooren,
dat hun wereldje een enclave is in de burger
lijke maatschappij, en dat zij elkaar beter be
grijpen dan welke buitenstaander ook Tegen
over zulk een buitenstaander zijn zij „too-
neelspeler" en blijven zij tooneelspeler Tegen
over elkaar kunnen zij zichzelf zijn en den
„schijn" een oogenblik prijsgeven.
De Arasterdammer kan dus nauwelijks van
„zijn tooneelvrienden" spreken. Hij kent die
menschen allen van buiten. Hij weet niets van
de zorgen de onzekerheid, waarmede zij daar
tusschen de coulissen te worstelen .hebben,
niet svan de veeten en intrigues, achter de
schermen verborgen, veel wreeder en drama
tischer dan menig drama dat wordt gespeeld.
Zoo nu en dan wordt echter een tipje van
het scherm, waarachter zich het verborgen
drama afspeelt, ongelicht. Dat gebeurt niet
bij jubilea eft afscheidsvoorstellingen, want
dan wordt heel het tooneelleven in een roos
kleurig licht gesteld: ook niet bij begrafenis
sen van groote acteurs, want dan is men t?
plechtig gestemd om aardsche conflicten te
bespreken. Maar het gebeurt als de gemeen
teraad zich gereed maakt om de subsidies vast
te stellen en den zoogenaamd „vasten hesp
Ier" van den Stadsschouwburg aan te wijzen.
Onlangs is de wethouder voor de Kunst
zaken met een nieuw „Cahier des Charges"
vcor den dag gekomen, d.w.z. met de bepa
lingen waarnaar de vaste bespeler van den
Stadsschouwburg zich te richten heeft gedu
rende de periode van zijn benoeming, en uit
deze bepalingen, uit dit „Cahier"blijkt wel, hoe
wantrouwend de gemeentelijke overheid jegens
haar schouwburg-huurder is, hoe kramoachtig
zij poogt zich waarborgen te verschaffen, op
dat de huurder zijn gezelschap niet zal laten
verloopen en opdat hij behoorlijke stukken
zal brengen.
Die angstvalligheid is voor den tooneelspe
ler niet vleiend, maar aan den anderen kant
moet ook de wethouder, die tegenover de bur
gerij verantwoordelijk blijft, eenige zekerheid
hebben, dat het subsidie, al is het niet groot,
behoorlijk wordt benut, d.w.z. dat de burgerij
waar krijgt voor haar geld.
De overeenkomst met den vasten bespeler
van den Stadsschouwburg is tegen het einde
van het loopende jaar seizoen opgezegd, en na
zes jaar staat het „Vereenigd Tooneel" dus
weer op straat. Het gezelschap kan weer sol-
liciteeren, maar het is niet waarschijnlijk, dat
het dit in dezelfde samenstelling zal doen. Er
zullen vele krachten worden ontslagen, en an
deren zullen benoemd worden. De directeuren
zullen naar nieuwe combinaties uitzien en aan
de bestaanszekerheid zcowel als aan de ont
wikkelingsmogelijkheid van vele talentvolle
menschen wordt on eens de grond ontnomen.
Hadden wij ongelijk toen wij hierboven spra
ken van conflicten en intrigues achter de
schermen? De tooneelkunstenaars leven op
drijfzand. En die voortdurende onzekerheid
omtrent het dak boven hun hoofd en omtrent
het ensemble, waarnaar zij zich te richten heb
ben en waarin zij hun talent moeten ontwik
kelen, is voor ons Nederlandsch Tooneel fnui
kend.
De bepalingen van het nieuwe Cahier des
Charges hebben reeds heel wat critiek uitge
lokt. Tegenover een verhooging van het sub
sidie, dat, practisch gesproken, nu op één ton
gouds is gebracht, staan groote lasten. De
wethouder voor de Kunszaken wensch invloed
te hebben op de benoeming of het ontslag van
bepaalde acteurs en actrices. Ieder jaar zal
de „vaste besoeler" het tableau de la troupe"
ter goedkeuring aan den wethouder moeten
voorleggen. Dat dit ingrijpen in het intera
bestuur der directie vrij lastig is. ligt voor de
hand. De willekeur der .sterren", die om de
haverklap rollen weigeren of andere rollen
eischen, zal nog erger worden. Zij hoeven zich
immers niets door hun directeuren te laten op
dragen! De wethouder zal wel zorgen dat
zij niet worden ontslagen.
Verder wenscht de wethouder vóór den aan
vang van elk speelseizoen een lijst te ontvan
gen van de stukken, welke in elk geval ten
tooneele zullen worden gebracht. Ook deze
bepaling heeft heel wat critiek uitgelokt. De
vaste bespeler heeft niet slechts zijn vrijheid
ten aanzien van de samenstelling van zijn ge
zelschap verbeurd, maar ook ten aanzien van
zijn repertoire. Bovedien. hij kan zich wel
voornemen bepaalde stukken te spelen, maar
ECHTE FRIESCHE
„Als mijnheer mij de eer zou willen aan
doen", zeide hij op een toon alsof hij tegelijk
zijn excuses maakte. „Ik ben op weg om van
avond een, wellicht twee der kleinere restau
rants in Montmartre te bezoeken. Zij heeten
fatsoenlijk, en men heeft mij verzekerd, dat
daar een homard special met een bijzondere
saus is te krijgen, welke vooral in het restau
rant Abbaye goed moet zijn uitgevallen."
De toon van verontschuldiging van Louis was
volkomen overbodig. Het hinderde mij volstrekt
niet, dat mijn metgezel een maitre d hotel zou
zijn. Ik aarzelde dus geen oogenblik.
„Ik ga met genoegen met je mede, Louis",
verklaarde ik, „onder voorwaarde, dat ik de
gastheer zal zijn. Ik vind het zeer vriendelijk
van je, dat je medelijden met mij hebt. Zullen
wij deze auto maar nemen?"
Louis maakte een buiging en weer meende ik
iets op zijn gelaat te zien, dat ik niet thuis kon
brengen.
„Ik ben zeer vereerd, mijnheer", zeide hij.
„Laten we dan met d'Abbaye beginnen."
Hoofdstuk II.
De Parijsche taxameters zijn goed en onze
tocht duurde niet lang. Wij hadden spoedig de
drukke boulevards achter ons en kwamen in
rustiger buurten. We stegen geleidelijk tot wij
ten slotte stil hielden voor een der best beken
de restaurants uit de buurt. Hier werd Louis ais
een vorst ontvangen. De eigenaar drukte hem
onder allerlei uitroepen en gebaren de hand
met een hartelijkheid alsof hij een lang wegge
bleven broeder terugzag. De chefs van het per
soneel kwamen hem allen begroeten. Een tafel
op het mooiste punt van de zaaL waarop een
bordje „reservé" stond, werd onmiddellijk voor
2050 ct per ons
hij kan toch nooit zeker zijn, dat hij zijn voor
nemen ten slotte ten uitvoer kan brengen. En
als hij nu eens stukken aanbiedt, die den wet
houder een of anderen tot een bepaalde
partij behoorenden, geheel en al verpolitiek
ten wethouder niet welgevallig zijn? Wij
komen met deze bepaling v^n het „Cahier" be
denkelijk dicht bij de censuur.
Er zullen over dit Cahier des Charges ver
moedelijk heel wat noten gekraakt worden
Maar het publiek vraagt in de eerste plaats*
welk ensemble zal de komende jaren voor mij
spelen? Het heeft zijn favorites en het hoopt
die terug te zien. Het heeft zijn toomeel-vrien-
den en -vriendinnen. He tzal zich weer aan een
geheel nieuw ensemble moeten wennen, met
nieuwe fguren vertrouwd moeten maken En
dat alles vindt het allerminst aanlokkelijk
Zoodat de Amsterdammer zich weer eens iil
zijn tooneel teleurgesteld voelt.
Men vraagt zich dan ook af, in hoeverre d«
termijn van „drie" jaar voor vaste bespeling
wèl gekozen is. Door de sollicitatie na dri<
jaar weder open te stellen tracht men t«
voorkomen, dat de beste bespeler vadsig en
slordig, lui en onverschillig wordt, tracht men
gedaan te krijgen, dat hij zich krachtig blijft
inspannen. Maar men vergeet dan, dat een
ensemble van kunstenaars uiteraard eerzuch
tig en op succes bedacht is en altijd het best»
geeft, naar vermogen. Tooneelspelers zijn niet
als zekere ambtenaren, die, eenmaal benoemd,
hun krachten zooveel mogelijk sparen. En
de termijn van drie jaar is zeker te kort voor
de gezonde ontwikkeling van een ensemble
Wie de nieuwe „vaste bespeler" zijn zal.
valt nog niet te zeggen. Zooveel is zeker, dat
het „Vereenigde Tooneel" ontbonden zal wor
den. Dirk Verbeek neemt zich voor om een
eigen gezelschap te vormen en in een eigen
zaaltje, dat voor hem verbouwd zal worden,
salonstukken te geven in het genre, dat thans
door de groep, welke onder zijn directie werkt,
op het Leidscheplein gegeven wordt. Verkade
zal echter oonieuw een gooi doen naar den
Stadsschouwburg en zich te dien einde ver-
moedel ijk assccieeren met het Oost-Neder
landsch Tooneel. „Het Schouwtooneel"
(Musch en Van der Horst) en „Het Nieuwe
Nederlandsche Tooneel" (Saalborn) blijven
vermoedelijk wat zij zijn en zoo zal het ééni-
ge resultaat van de huuropzegging door de
gemeente zijn: het verdwijnen van het Oost-
Nederlandsch Tooneel, en het ontstaan van
een gezelschap Verbeek. En dan komt er nog
een gezelschap, maar dat ontstaat onafhan
kelijk van de Stadsschouwburg-kwestie: een
groen blijspel-spelers onder leiding van Louis
de Bree, in het Centraal-Theater. Aan ge
legenheid tot schouwburg-bezoek zal het den
Amsterdammer en den vreemdeling dus ook
het komend se1 zoen niet ontbreken.
Amstrdam, Febr. '30. EMEROO.
HEILOO.
Vergadering Vennewaterspolder.
Woensdagmorgen 10 uur werd in het kof
fiehuis van den heer J. Morsch een vergade
ring gehouden van ingelanden van boven-
genoanden polder, welke druk bezocht was.
De voorzitter, de heer Jb. Zoon, opende
en deelde mede dat deze vergadering was
belegd op verzoek van eenige ingelanden uit
Egmond-binnen om gelijkstelling van om
slag voor grasland en geestgrond.
Vervolgens kwam het verzoek in behande
ling. In de memorie van toelichting wordt
gezegd dat de geestgronden (die vroeger
minder waarde hadden) thans gelijk zijn
door intensieve cultuur en hoogere grond
prijzen.
De heer M. Wessel (Heiloo) kon zich al
lerminst met het voorstel vereenigen. De
geestgronden hebben zoo weinig waarde
voor cultuur, dat de eigenaars naar de
werkverschaffing moeten, dat is noodig om
den mond open te houden. Mocht het voor
stel worden aangenomen dan zal spr. niet
stil zitten om hunne belangen bij Ged. Sta
ten te bepleiten.
De heer W. F. Swart (Heiloo) kon de bil
lijkheid van het verzoek niet inzien. De mo
len is voor de Egmond, die er zijn overtollig
water mee kan loozen. De molen kan vooi
ons alleen voordeelig zijn als de dammen
100 meter hooger lagen. Spr. is tegen het
voorstel. De voorzitter meende dat de dam
men op de juiste plaats lagen. De heer Apel
doorn (Egmond-binnen) zette uiteen dat de
ons in orde gebracht. Champagne, die reeds in
het ijs stond, werd op onze tafel geplaatst,
haast voor wij nog plaats hadden genomen.
Ik was hier al een paar avonden te voren
geweest, in mijn eentje, en had de inriphting ta
melijk vervelend gevonden. Dezen avond vond
ik het er al niet veel vroolijker, behalve dat
Louis mij de namen van vele der aanwezigen
vertelde en dat 't souper wel het fijnste was,
dat ik tot nog toe te Parijs had genoten.
Maar de toiletten der dames waren prachtig,
nog mooier waren haar hoeden, haar gouden
taschjes, de kostbare kleinodiën, welke zij
droegen. Een dame in onze buurt zat zich tt
bekijken in een gouden zakspiegeltje, dat met
smaragden was bezet, terwijl zij haar gelaat be
poederde met een poederkwastje, dat er bij
behoorde, en waarvan het handvat versierd
was met nog meer mooi geslepen smaragden.
Louis zag waarnaar ik keek.
„Ja, dat is echt iets voor Frankrijk", fluis
terde hij mij toe. „Het is verkwistend tegen,
over zijn vrouwen. Wat de Engelschman uit
geeft voor zijn club of zijn sport, besteedt da
Franschman aan zijn vrouw. Zelfs de burger
man, die anders wel op zijn geld zit, is royaal
tegenover zijn vrouw. Zij doen dit allen met
plezier en het eenige wat zij er voor verlangen
is dat zij worden vermaakt. Maar intusschen is
dit een volkomen logische opvatting. Wat da
man het meest noodig heelt in de rustpoozen
tusschen zijn werk is ontspanning. Ontspanning
houdt hem jong, houdt hem ook gezond. En het
is zijn vrouw, die voor de ontspanning heeft ie
zorgen."
„En als iemand nu eens niet met een Fran-
paise is getrouwd?"
(Wordt vervolgd.)
