Landbouw en Veeteelt.
DE SCHEIDING VAN BELGIE.
firfijwnrflr uittrr
Zeetijdingen
Onze IColoniën.
^MÉÉteüinuai
Leider worden echter ook de décors
naar boven gedraaid zoodat men geen
hangende coulissen heeft maar op draai
bare spillen rustende décors die in een
minimum van tijd kunnen worden op
gedraaid of neergelaten. De vervolma
king van de tooneeltechniek en de om
bouw van de toeschouwersruimte zijn de
eenige modernisaties welke werden toe
gepast. Hoewel de 700 medewerkenden
nu op een modern tooneel werken en in
sommige scenes een luidsprekerinstal
latie het gesproken woord duidelijker
hoorbaar maakt, is de traditie toch be
houden. Geen pruiken, geen smink, zelf
gemaakte costuums en plaatselijke me
dewerkers, welke door een uit 20 man
bestaand hoofdcomité uit de 2500 inwo
ners van het dorp worden gekozen. De
tooneel decoratie is zonder al te modern
te worden prachtig uitgevoerd naar ont
werpen van den spelleider Georg Johann
Lang, een academisch gevormd beeld
houwer, die ook reeds in 1922 als regis-
cur is opgetreden. De nieuwbouw van
het geheele théater is uitgevoerd naar
ontwerpen van den broeder van den
regisseur Raymund Lang een gediplo
meerd ingenieur en hoofd van de ge
meentelijke bouw en woningdienst.
STOOMVAARTLIJNEN.
Stoomvaart Mij. Nederland.
P. C. Hooft, uitreis, 12 Juni te Genua.
Poelau Roebiah, uitreis, 11 Juni v. Belawan.
Kon. Ned. Stoomb. Maatschappij.
Ares, uitreis, 11 Juni te Valparaiso.
Bennekom, 12 Juni v. Antwerpen te A'dam
Deucalion, 11 Juni v. Varna n. Constanza.
Eos, 11 Juni v. Catania n. Messina.
Haarlem, thuisreis, 11 Juni te en v. Callao.
Minerva, 11 Juni v. Cavalla n. Volo.
Telamon, 11 Juni v. Tripolis te Alexandrië.
Odysseus, 12 Juni v. A'dam n. Danzig.
Pluto, 12 Juni v. A'dam n. Rott
Clio, 12 Juni v. Cadix te Lissabon.
Deucalion, 12 Juni v. Varna te Constanza.
Eos, 12 Juni v. Messina n. Algiers.
Nereus, 12 Juni v. Odense te Stettin.
Van Renselaer, 11 Juni v. Barbados n. Ply-
mouth.
Kon. Holl. Lloyd.
Zeelandia, uitreis, 12 Juni v. Southampton.
Rofterdamsche Lloyd.
Buitenzorg, 10 Juni v. Batavia n. Rott.
Kertosono, 11 Juni v Rott. te Batavia.
Kota Radja, 11 Juni v. Rott. te Hamburg.
Kota Tjandi, 12 Juni v. Hamburg n. Bre-
men.
Sibajak, uitreis, 12 Juni te Southampton.
HollandAmerika-Lijn.
Lochkatrine, 10 Juni v. Seattle n. Rott.
Lochmonar, Rott.-Vanc., 10 Juni v. Las An-
geles.
Norenta, 12 Juni v. Rott. te Antwerpen.
HollandAfrika-Lijn.
Meliskerk, 12 Juni v. Rott. n. Hamb.
Nieuwkerk, thuisreis, 11 Juni v. Zanzibar.
Rietfontein, uitreis, 11 Juni te Port Said.
Sumatra, uitreis, 12 Juni v. Zanzibar.
Jagersfontein, 1 Juni v. Pt. Natal te Kilin-
dino.
Giekerk, thuisreis, 11 Juni v. Pt. Said n. Ge
nua.
Klipfontein, uitreis, 12 Juni v. Lorenzo Mar-
aues n. Port Natal.
Meliskerk, 12 Juni v. Rott. n. Hamburg.
Rijpenkerk, 11 Juni v. Hamburg n. A'dam.
Holland—Britsch-Indië-Lijn.
Schiekerk, uitreis, 12 Juni te Genua.
Meerkerk, uitreis, 12 Juni v. Colombo.
Ridderkerk, thuisreis, 10 Juni v. Calcutta.
Salawati, 11 Juni v. A'dam te Hamburg.
HollandOost-Azië-Lijn.
Gemma, 11 Juni v. Rott. te Hamburg.
Saleier, 12 Juni v. New-York te Batavia.
Holland Australië-Lijn.
'Almkerk, uitreis, 12 Juni v. Antwerpen.
Holland—West-Afrika-Lijn.
Drechtstroom, uitreis, 10 Juni te Bordeaux.
Maaskerk, uitreis, 10 Juni v. Freetown.
IJstroom, 1 Juni v. A'dam te Hamburg.
Java Pacïfic-Lijn.
Modjokerto, 10 Juni v. Tacoma n. Java.
JavaNew Vork-Lijn.
Soekaboemi, 10 Juni v. Batavia te Soerabaya.
Ken. Paketvaart-Mij.
Cremer, 10 Juni te Hongkong.
Tohito, 11 Juni v. Rott. te Batavia.
Rotterdam—Zuid-Amerika-Lijn.
Alcor, uitreis, 11 Juni te Santos.
Alhena, thuisreis, 11 Juni te Santos.
Stoomvaart Mij. Oceaan.
Agamemnon, Liverp.-Java, 11 Juni v. Pa-
dang.
Autolycus, Japan-Rott», 11 Juni te Londen.
Jason, Rott.-Batavia, 12 Juni te Pt. Said.
Patroclus, Japan-A'dam, 11 Juni v. Mar-
seille.
Perseus, Japan-Rott., 10 Juni v. Colombo.
Emzetco Lijn.
Jonge Anthony, 11 Juni v. Genua te Terra
Nova.
GRATIE VERLEEND.
Van doodstraf tot levenslang.
t)e gouverneur-generaal van N. Indië
><eeft gratie verleend aan Jacob, Djojosoe-
kardi en Said, die hebben deelgenomen aan
(ien moord op den administrateur J. F. H
Waller van de rubber-onderneming: Damar
Sipoet van de te Rotterdam gevestigde N.V
Vereenigde Indische Cultuur Ondernemin
gen, 'gelegen in het Langsasche, gouvt.
Atjeh en Onderhoorigheden, op den 2den
Februari 1929 en deswege waren veroor
deeld tot den doodstraf door den landraad
te Langsa. Het vonnis is veranderd in le
venslange gevangenisstraf.
DALENDE HUUR VAN HOOILANDEN.
Bij de in Schcterland gehouden publieke
verhuring van hooilanden aan of bij het
iTjongerkanaal, daalden de prijzen zóó, als
in de laatste dagen nog niet is voorgekomen.
Gemiddeld waren zij 60 pCt. beneden die van
verleden jaar, voor sommige perceelen ging
de daling tot 70 pCl-, ja zelfs tol 80 pCt!
Behalve aan de slechte uitkomsten van het
veehoudersbedrijf is deze daling volgëns het
Hb!d. voorai ook toe te schrijven aan de zeer
ruime opbrengst van de eerste snede gras
Om de oorzaken van den Belgischen op
stand, welke leidde tot de afscheiding van
België van Nederland te begrijpen, moeten
we teruggaan tot den val van Napoleon en
de besluiten, door de geallieerde mogendhe
den genomen, welke besluiten werden ge-
sanctionneerd door het Weensche congres,
dat van 22 September 1814 tot 9 Juni 1815
werd gehouden.
De gevolgen van de Napoleontische oorlo
en hadden de oude kaart van Europa een
etje in de war gemaakt en het Weensche
congres was aangewezen om een nieuwe
kaart te ontwerpen, waarbij met de oude gren
zen rekening werd gehouden.
Frankrijk had Europa, in de achttiende
eeuw en in het begin der negentiende heel wat
te doen gegeven. Van Lodewijk den Veertien
de tot de Fransche revolutie en van deze om
wenteling tot Napoleon had het zich. zeer
oorlogzuchtig getoond en men wilde er voor
zorgen, dat een barrière werd gevormd tegen
een eventueel weder offensief optreden van
Frankrijk. Het had bezit genomen, zoowel
van Noord-Nederland, als de Oostersche Ne
derlanden en toen het Fransche keizerrijk, na
den slag bij Leipzig en na het afdanken, voor
de eerste maal, uiteen was gevallen, voelde
Oostenrijk er weinig voor om de Zuidelijke
Nederlanden weer terug te hebben. Het wilde
liever een compensatie in Italië, wat het dan
ook kreeg. Het was een Engelsch staatsman,
die er op bedacht was Nederland met Begliq
te vereenigen om een krachtigen staat te heb'
ben tegen Frankrijk.
En door de aansluiting van beide Neder
landen gaf men een bewijs van dankbaarheid
voor alles wat Prins Willem, zoon van den
laatsten stadhouder der Vereenigde Provin
cies, Willem V gestorven in 1806 had
gedaan voor de zaak der geallieerden in de
oorlogen tegen Napoleon. Daarom creëerde
men ook het Koninkrijk der Nederlanden.
Het verdrag van Parijs, van 30 Mei 1814,
beloofde Holland vergrooting van grondge
bied. Een geheim verdrag, het protocol van
Londen, van 26 Juni, daaropvolgende, stelde
de vereeniging vast van de Vereenigde Pro
vincies met de Oostenrijksche Nederlanden.
En deze aansluiting zou volkomen zijn.
Deze vereeniging van een en den zelfden
staat werd goedgekeurd door het Weensche
Congres. Reeds "den eersten Augustus 1814
regeerde Willem I over België in naam der
geallieerden.
Koning Willem I
Deze aansluiting hoe goed ook bedoeld,
was een groote fout. Daarover zijn het ook
onze vaderlandsche geschiedschrijvers volko
men met elkaar eens. De bevolking van Ne
derland, noch die van België waren geraad
pleegd. Sinds 1585 waren de twee Nederlan
den hun eigen weg gegaan. België was over
wegend katholiek en ook was er een groot
verschil in taal.
Reeds dadelijk kon de bevolking van België
de aaneensluiting niet goedkeuren. De adel,
de kleine burgerij, de geestelijkheid wilden
een terugkeer naar Oostenrijk of de vorming
van een zelfstandige, onafhankelijken staat
Daarbij kwam dat billijke wenschen der be
volking onvervuld bleven.
De toevoeging van België maakte het nood
zakelijk de grondwet te herzien. De Belgen
moesten in de Staten Generaal worden verte
genwoordigd, de godsdiensten gelijk gesteld.
De koning stelde een nieuwe grondwetcom-
missie in ze bestond van 22 April tot 13
Juli 1815 welke commissie bestond uit elf
Nederlanders en elf Belgen Onder üe Belgen
waren alle politieke partijen vertegenwoor
digd.
Deze commissie besloot, zonder veel moeite,
dat het land zou bestaan uit zeventien provin
cies en dat Brussel en den Haag, afwisselend,
om het jaar, hoofdstad en zetel van het par
lement zouden zijn.
De Staten-Generaal zouden bestaan uit een
eerste kamer, waarvan de leden door den ko
ning zouden worden benoemd en een tweede
kamer, waarvan de leden zouden worden ge
kozen naar de bepalingen van de grondwet
van 1814. De Belgen zouden eerst 65 leden
krijgen van de 110, doch ten slotte zouden ze
hetzelfde aantal leden hebben als de Neder-
landsche vertegenwoordigers.
De grondwet werd in de Noordelijke Ne
derlanden zonder veel verzet aangenomen. In
België was de wet zonder veel protesten aan
genomen, omdat de godsdienstkwestie er bui
ten was gebleven. Willem de eerste had vrij
heid van godsdienst toegezegd en bovendien
katholieke en hervormde godsdienst kregen
gelijke rechten, terwijl het voorschrift dat de
koning hervormd moest zijn werd geschrapt.
Intusschen van de zijde van den Gentschen
bisschop Maurice de Broglie kwam verzet
tegen de toegezegde vrijheden. Op den 18en
AugustrM814 kwam een vergadering van
notabelen bijeen om hun oordeel over de
nieuwe grondwet te zeggen. Dit op verzoek
van den koning. Van de 1603 afgevaardigden
onthielden 280 zich van het uitbrengen van
advies. Van de 323 geldige stemmen verklaar
den zich 796 tegen de nieuwe grondwet, ter-
.wijl 527 hun stem er voor uitbrachten. De ko
ning verbaasd en geprikkeld verklaarde nu,
dat hij de stemmen van degenen, die zich van
stemming hadden onthouden als stemmen
voor de grondwet b»s-houwde. De bisschop
van Gent verbood daartegenover, de katholie
ken de eed op de grondwet af te leggen.
Wat de taalkwestie betreft op den eersten
October 'had de koning het vrije gebruik van
d# Vlaamsche en Fransche taal toegestaan
In het parlement gebruikte men de beide talen.
Doch in 1919 wilde de koning een nationale
taal vormen en hij maakte het Nederlandsch
tot officieele taal in het Vlaamsche deel van
België, waarbij, in 1822 nog werden ge
voegd de arrondissementen van Brussel en
Leuven. Deze maatregel vermeerderde de
grieven.
Je ne suis pas Hollandais
Et je veux pas 1'être.
Men begon te morren, ook al, omdat naar
de meening van de Belgen, de Nederlan
ders werden voorgetrokken. Van de zeven
minister was slechts een Belg, van de 300
liooge ambtenaren slechts 17 Belgen, een
Zuid-Nederlander op 28 diplomaten, zes Bel
gische luitenant-generaals op 22 en van de
2317 officieren waren slechts vier honderd
Belgen. En van deze vier honderd officieren
dienden 377 bij het Indische leger.
Bovendien was men ontevreden over de
belastingen, omdat het Zuiden beweerde, dat
zijn belangen bij die van het Noorden werden
achtergesteld.
Bij den strijd van den koning tegen de
Broglie kwam die met de liberalen. Mannen
als Sürlet de Chokier, Reypins, de Brouckerc
en Dotrenge wenschten meer vrijheden. De
regeering zag niet in, dat zij hervormingen
moest toestaan, ook nog niet toen de Staten
Generaal een wet aannam en waarbij de, knel
lende banden van de drukpers werden ver
broken. Daarbij kwam nog, dat de Belgen
het gevoel hadden, dat de Nederlanders zich
boven hen verheven gevoelden.
Reeds in 1815 schreef de Oostenrijksche
ezant te Brussel, von Binder aan Prins von
Aetternich:
„Indien men vraagt wat de Belgen willen,
dan kan men slechts antwoorden, dat zij geen
Nederlanders willen zijn. Twee jaar voor den
Belgischen opstand schreef de Fransche di
plomaat Lamoussaye aan zijn regeering: De
Belg haat den Hollander en de laatste kijkt
minachtend op den Belg neer".
Zoo langzamerhand zien we het optreden
van hen, die in den Belgischen opstand een
rol zouden spelen. We noemden, hierboven,
reeds eenige namen. We kunnen hierbij nog
voegen: Phillippe Lesbroussart van Gent,
Sylvain van de Weyer van Leuven, Edouard
Ducpetiaux van Brussel en Louis de Potter
van Brugge.
Juli 1830 was het volk van Parijs in op
stand gekomen tegen de regeering van Polig-
hac en tegen Karei den Tiende. Deze opstand,
welke eindigde met het verjagen van Koning
Karei was van grooten invloed op den op
stand, welke in België zou uitbreken en reeds
jaren lang in den geest der Belgen was voor
bereid.
Men gaf in het Theater de la Monnaie de
beroemde opera van Auber „la muette de
Portici", waarvan de tekst is ontleend aan
den opstand te Napels onder Massaniello, in
1647.
Toen het beroemde duo der vrijheidshelden:
„Amour sacré de la patrie,
Rends nous 1'audace et la fierté!
A mon pays je dois la vie
II me devra la liberté".
werd gezongen stond het publiek in een ge
weldig enthousiasme op.
-. .-
Commandant Van Speyk die met zijn schip
in de lucht vloog.
Daar buiten wachtte een groote menigte
En deze massa opgezwiept en geleid door de
jonge lieden van het volk en de burgerij ver
nielde dien avond den boekenwinkel van Libry
en stak den brand in het huis van minister
van Maanen. De autoriteiten, radeloos, na
men geen enkelen maatregel tegen het gepen-
pel, dat weldn tot vernieling en plundering
overging. Het vernielde de comestibelwinkels,
brak de nieuwe machines in de textielfabrie
ken in de buitenbuurten van de hoofdstad.
Het werd, volgens 'n Belgischen geschied
schrijver, een anarchistische beweging,
waartegen het garnizoen nog geen veer
tien honderd man sterk weinig of niets
kon doen. Toen kwamen de burgers
bijeen op de „Grand Place". Men
vormde daar een compagnie vrijwilligers, die
als onderscheidingsteeken een lint droegen
in de kleuren zwart, gee:, rood. Men koos tot
chef baron Emmanuel van der Linden
d'Hoog vorst.
Twee dagen waren voldoende om de orde te
Brussel te herstellen. Doch men bleef in op
stand tegen het Nederlandsche gezag. Op het
bericht van de revolutie besloot de koning, die
op het Loo vertoefde een troepenmacht van
zes duizend man naar Brussel te zenden, on
der bevel van den kroonprins, Willem. Deze
prins was zeer gezien in België en door zijn
invloed, hoopte men, de revolutie te kunnen
bedwingen, de scheiding te kunnen voorko
men.
De aankomst van zijn troepten te Vilvorde
prikkelde niettemin, de Brusselaren. Ze wei
gerden den prins aan het hoofd van zijn
troepen in Brussel toe te laten. Bevreesd, dat
de prins gewapender hand bezit van Brussel
zou nemen; werden overal, in de stad, bar
ricaden opgericht. Om bloedvergieten te
voorkomen gaven de burgers en de vrijwilli
gers den prins te verzekeren, dat de hoofd
stad zich zou overgeven als hij alleen kwam.
Toen hij inderdaad alleen verscheen, slechts
vergezeld van eenige officieren, doch onder
bescherming van de vrijwilligers, ontmoette
hij overal mannen in blauwe blouses en ge
wapend met pieken, terwijl overal de Bra-
-r—
fcijlfiiilp wHpi iJMi tllral
ïfe iOÏnKi^^--ÏWf&irmA*
ffSflig
bantsche driekleur uithing. Met moeite kon
hij zijn paleis bereiken, bleek van emotie. Een
poging om tot een schikking te komen met 'n
commissie uit de burgerij, mislukte.
Een commissie naar den koning gezonden,
keerde zonder door hem ontvangen te zijn,
onverrichte zake terug.
Toen gaf de koning bevel Brussel te be
zetten. De prins met zijn troepen rukte de
Schaerbeeksche poort binnen, doch hij stuitte
op zulk een tegenstand, dat hij, na een bloe-
digen strijd, moest 'terugtrekken. Ofschoon
de Staten Generaal met 81 tegen 19 st. een
adres aan den koning hadden aangenomen,
waarin zij zich voor een scheiding uitspra
ken, wilde de vorst hiervan niets weten.
Het gevolg van den aanval op Brussel,
welke met een echec van den Prins eindigde,
was, dat tal van Belgische soldaten
deserteerden of als onbetrouwbaar naar huis
moesten worden gezonden. De strijd om Brus
sel had ons twee duizend dooden en gewonden
gekost.
Toen werd door een voorloopig bestuur be
staande uit de heeren Baron d'Hoogyorst,
Charles Rogier en Andre Jolly, Felix de
Merode, Alexander Gendebien en Sylvain
van de Weyer, de onafhankelijkheid der
Belgische provincies uitgeroepen.
Na deze proclamatie belastte koning Wil
lem zijn zoon met de regeering over de stre
ken, welke hem trouw waren gebleven. Hij
zou zich te Antwerpen vestigen. De Belgen,
van hun kant, besloten het leger, dat onder
prins Frederik stond aan te vallen. Generaal
Nijpels, oud-veteraan onder Napoleon, be
noemd tot bevelhebber van de Belgische
strijdkrachten besloot een aanval op de Ne
derlandsche troepen te ondernemen, welke
troepen waren gekampeerd tusschen de rivie
ren de Rupel en de Nethe. Frederik, van alle
kanten aangevallen trok zich op Antwerpen
terug. Toen ook hier de troepen werden aan
gevallen opende Chassé een bombardement
op Antwerpen vanuit de citadel.
Het nationaal congres besloot het huis van
Oranje vervallen te verklaren van den troon
van België. Men koos, op aanraden van En
geland Prins Leopold van' SaksenGoburg
Gotha tot koning van België. Koning Willem
I kon zich met dat alles niet vereenigen.
In een proclamatie had de koning een op
roep gericht tot het Nederlandsche volk om
hem te helpen „den gewapenden opstand, in
de Zuidelijke gewesten" te dempen.
In deze proclamatie lezen we o.m.:
„De Grondwet schrijft, in omstandigheden
gelijk die, waarin wij thans zijn geplaatst, het
dragen der wapenen voor, als een der eerste
plichten van alle ingezetenen van het rijk. Dit
voorschrift komt met uwe wenschen overeen.
Welaan te wapen. Op de dringende bede van
uw vorst. Te wapen voor de zaak van orde en
van recht. Te wapen, onder ootmoedig op
zien tot den Almagctigen God, die Nederland
en Oranje zoo dikwerf uit de grootste gevaren
heeft gered".
Buitengewoon geestdriftig toonden onze
landgenooten zich. Al spoedig stond een le
ger van 36000 man bij de grenzen gereed om
in België te vallen. De daad van Van Speijk,
die liever den heldendood stierf dan zijn schip
aan den vijand over te geven, had velen geest-
driftig gestemd. Men zong vaderlandsche lie
deren. Had eens Rouget de Lisle de Marseil-
laise vervaardigd voor de soldaten, die naar
Parijs trokken, G. W. Derx gaf een lied bij
Vincent. Loosjes te Haarlem uit, het lied voor
de uittrekkende schutters", J. B. Christemeyer
vervaardigde het lied op den kroonprins, dat
als volgt luidt:
Wie staat aan 't hoofd der heldenschaar?
De Prins!
Wie kende vrees noch doodsgevaar?
De Prins!
Wie spreekt met klem als oorlogsheld?
Waar 't Hollands eer en regten geld?
De prins, vivat, de prins.
Tegenover onze troepen hadden de Belgen
weinig te stellen. Ze hadden wat al te ge
makkelijk successen behaald op de Hollan
ders en ze geloofden, het even gemakkelijk af
te kunnen. Op den 30sten Juni schreef gene
raal Daine, hoofd der Belgische troepen, aan
den Belgischen minister van oorlog dat dt
discipline veel te wenschen overliet. „Ik ben",
zoo schreef hij, verplicht u te verklaren, dat
ik niet in staat ben die maatregelen te nemen
welke een succes en de eer aan onze wapens
kunnen verzekeren."
Het Belgische leger bestond uit twee groe
pen: het scheldeleger, ongeveer veertien
duizend man sterk, gelegen in een halven
cirkel om Antwerpen en onder de bevelen
van generaal Tieken de Terhove en het Maas
leger, tien duizend man groot, onder bevel
van generaal Daine en gelegen in het zuiden
van Limburg.
De prins van Oranje, opperbevelhebber
van het Nederlandsche leger, wist het zoo
aan te leggen, dat beide Belgische legers
van elkaar werden gescheiden. Bij een po
fing van Daine om zich mei het leger van
rieken te vereenigen, werd Daine verslagen
in den slag bij Hasselt op den 12den Augus
tus. En vier dager, daarna, werd het Schelde
leger. op zijn beurt, verslagen. De tien-
daagsche veldtocht opende de Nederlanders
den weg weg naar de hoofdstad, naar
Brussel.
Toen deed de nieuwe koning Leopold een
beroep op de Fransche regeering om gewa
pend tusschen beiden te treden. En weldra
verscheen een Fransch lege. onder maar
schalk Gerard in België. België werd gered,
want de prins, die een botsing met Frankrijk
wilde vermijden, irok zich terug.
Nog was het einde van den strijd niet ge
komen. Ofschoon de mogendheden een
nieuwe regeling voorstelden, waarbij België
zou bijdragen tot de rente der staatsschuld,
terwijl Wiilem I in het bezit zou blijven van
een deel van Luxemburg, weigerde de koning
en toen besloten Frankrijk en Engeland hem
te dwingen. Er werd beslag gelegd op de
Nederlandsche schepen in de F.ngelsche en
Fransche havens en generaal Gerard, ver
gezeld van de hertogen van Orleans en
Nemours, begon de belegering van Antwer
pen, waarvan de citadel nog in handen was
van generaal Chassé, van generaal Bajonet,
zooals de soldaten hem noemden.
De verdediging van de citadel was schitte
rend. Het bombardement duurde negentien
dagen, in welker, tijd de citadel geheel in
stukken werd geschoten. Toen gaf de held
haftige verdedigt: het op.
Dat was het laatste bedrijf in den strijd
tegen België.
Het verdrag van Amiens maakte een einde
aan de verwikkeling. België had Zich vrij
gevochten.
Op de ontwikkeling van België in de eeuw
van zijn onafhankelijkheid behoeft hier niet
te worden gewezen. Dat behoort tot een an
der deel der geschiedenis en niet
tot de taak van den schrijver van dit ariikeh
Voor vier Mannenstemmen
</oorDERX
Uffaarlan, h/KncmSLagf»
Pm retfoubfa.
Slem,
De belegering van de citadel van Ant.vysrjga
