Stamelt GooranL
Brieven uit Berlijn.
FEUILLETON.
Hun beider weg.
Woensdag 2 Juli
Radio-hoekje
ij Vrij1 naar het Engelsch H. ATONSEN
6)
Provinciaal nieuws
A
--j
B«. 158 1930-
Nindard fwis «n dsrtlgfta Jaargang,
Donderdag 3 Juli.
Huizen, 1875 M. 8.00—9.45 Gramofoon
platen. 10.00—10.15 Morgenwijding. 10.30-
32.00 Concert door de Haarl. Orkestvereen.
fl2.00-2.00 Concert, A. V. R. O.-Kwintet.
ft. Dirks (zang). 2.00—3.10 Gramofoonpl.
S.10—3.30 J. B. Sprenger: „Het gevaar van
lisbergen in de Transatlantische routes 3.30
d-4.00 Piano-recital door Henr. Bosmans.
4 00—4.30 Voor de zieken. 4.30—5.30 Con
cert uit Café „Moderne" te A dam. 5-30—
6 45 Concert uit het Rembrandt-Theater te
A'dam. 6.45—7.T5 Accordeon-Trio „The Ar-
janis". 7.15—7.45 Radio Volks-Universiteit.
Cursus: „De Mensch en zijn plaats in de
Wereld" Spreker: Dr. J. D. Bierens de
Haan. 8.01 Aansl. van het Concertgebouw
Je A'dam. Volksconcert door het Concertge
bouw-Orkest. 9.00—9.30 Voordracht door
tor Hermus. 9.30—11.00 Concert door het
Omroeporkest. 10.00 Persber. 11.00 12.00
iOramofoonplaten.
f 'Hilversum. Na 6 uur: 1071 'M. 8.15—
c 30 K. R. O. Gramofooniplaten. 10.00—
0 30 N. C. R. V. Zang door Dameskoortje
0 30—1 00 N. C. R. V. Korte Ziekendienst.
1 30—12.00 K. R. O. Godsdienstig halfuur
tje. 12.00—2.00 K. R. O. Gramofoonpl. 2.00
j—2 45 N. C. R. V. Gramofoonplaten. 2.45
0 45 N C. R. V. Cursus Fraaie Handwer
ken 4.ÖO5.00 N. C. R. V. Ziekenuurtje.
(5 oó—6.00 N. C. R. V. Gramofoonplaten.
?6 00—6.30 N. C. R. V. Orgelconcert door S.
MP Visser. 6.30—6.40 N. C. R. V. Koersen.
•6 40—7.10 N. C. R. V. Vervolg orgelcon
cert. 7.10—7.30 N. C. R. V. Gramofoonpl.
•7.30—8.00 N. C. R. V. J. B. Roelofsen:
Beveiliging tegen brandgevaar en het blus-
ischen van brand in oude historische gebou
wen". 8.01—11.00 K. R. O. Concert door het
K. R. O.-Orkest. 11.00—12.00 K- R- O.
IOramofoonplaten.
W 'Daventry, 1554,4 'M. 10.35 Morgenwij
ding. 11-05 Lezing. 12.20 Concert. D. St.
IHill Bourne (mezzo-sopraan), R. 'J. Hol
land (bas-bariton), A. Bowring (plano).
1.20 Orgelspel door R. Foort. 2.202.50
'Gramofoonplaten. 3.20 Kerkdienst. 4.05—
5.35 Eventueel verslag van tenniswedstrijd
jtien. 4.05 Dansmuziek. 4.35 Orkestconcert.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nieuws
berichten. 6.55 Marktberichten. 7.00 Con
cert. C. Fuchs (cello), L. Pierce (piano)
&.20—7.40 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 Con
cert. Militair Orkest, F. Kelsey (bariton)
•9.20 Nieuwsberichten. 9.45 Lezing. 10.00
fZweedsch Nationaal Programma. 11-00—
112.20 Dansmuziek. 12.2012.25 Televisie.
Parijs ,JRadio Paris", 1725 M. 12.50
2.20 Gramofoonpl. 3.35 Solisten-concert.
.Festival Maurice Ravel". 5.20 Kinderuurtje.
'9.05 Concert. Trio en solisten.
1 Langenberg, 473 M. 7.257.50 Gramo-
doonplaten. 7.50—8.50 Orkestconcert. 10.35-
h 1.35 Gramofooniplaten. 12.30 Gramofoon
platen. 1.25—2.50 Orkestconcert. 5.50—
ü.50 Orkestconcert. 8.20 Tuinconcert. Daar
na tot 12.20: Orkestconcert.
f Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Or
kestconcert. 3.50—5.50 Orkestconcert en
piano-soli. 8.20—9.35 „Stegekaelderen". Mu
zikaal blijspel in 2 bedrijven van Peter Fa-
ber 9.35—10.05 Piano-soli door Gudrun
Seligmann. 10.25—11.05 Mandoline-con
cert door Trio. 11.05—12.50 Dansmuziek,
f Brussel, 508,5 M. 5.20 Dansmuziek. 6.50
Gramofoonplaten. 8.35 Trio-concert. 9.20
Concert uit Ostende.
f Zeesen, 1635 M. 6.10—7.20 Lezingen.
(7 207.50 Gramofoonplaten. 10.5012.20
(Berichten. 12.20—1.15 Gramofoonplaten.
j3 15—2.20 Berichten. 2.20—3.20 Gramo-
jfoonplaten. 3.20—4.20 Lezingen. 4.20—5.50
[Concert. 5.50—8.20 Lezingen. 8.20 „La Tra-
viata". Opera in 3 bedrijven van G. Verdi.
9aarna tot 12.50: Dansmuziek.
t KOERSEN EN DE ALGEMEENHEID.
De beurs gebannen.
Onder dit opschrift schrijft het Hbld.:
De V.A.R.A. heeft voor het eerst een alge
meen programma uitgezonden.
Van half zes tot half zeven was er een
vooravond-concert geweest en daarna kreeg
Vaz Dias het woord voor het uitzenden van
Het beursbericht en koersen.
V.D. heeft dat tot nu toe eiken werkdag
Toen ze in het laantje gekomen wa
ren, dat steil en kronkelend naar het
jolfveld leidde, wendde Dick zich tot
lijn zuster en vroeg: Wie was dat?
O, dat is de best gehumeurde man
van heel het dorp, antwoordde ze. Hij
jwas eens een internationale voetballer,
maar hij heeft een of ander ongeluk ge
had en nu werkt hij daar op die boer
derij en woont in een tent en als iemand
hem vraagt, hoe hij het maakt, dan lacht
'hij altijd maar en zegt, dat hij over een
'•jaar weer zoo gezond als een visch zal
.wezen en zoo sterk als een paard.
Haar stem klonk een beetje vreemd;
net alsof ze er naar verlanede, dat hij
spoedig en werkelijk zoo sterk zou wor
den.
Heeft hij geen familie of kennissen?
Stel je voor, zoo heelemaal alleen in
zoo'n tent te wonen. Ik zou er gek van
worden!
I Dick bleef op eens staan. Zeg, speelt
hij soms golf? Laten we dan vragen of
hij zin heeft mee te doen!
Joyce schudde het hoofd.
Nu en dan zoekt hij wel eens mijn
ballen voor me op, zei ze, maar spelen
doet hij nooit. Maar goed, laten we het
dat hij het wel prettig :"u: vinden.
waas ryrgg6n, .Djck. Ik geloof zekac.
om 6 u. 30 gedaan behalve op Zaterda
gen en de V.A.R.A. wilde er blijkbaar
ten behoeve van veel luisteraars in de pro
vincie niet van afwijken.
Echter om zeven uur kwam de omroe
per mededeelen, dat er van de commissie
voor de algemeene programma's bericht was
ontvangen, dat koersen niet tot het algemee
ne programma behooren. Door een misver
stand was dat niet eerder meegedeeld.
V.D. zal dus voortaan op de „algemeene"
dagen geen koersen mogen uitzenden, en de
vraag rijst: Waarom zijn koersen niet „alge
meen
Kan het zijn, dat zij misschien „kapitalis
tisch" aandoen? Maar dan is de commissie
anti-kapitalistischer dan de V.A.R.A. zelve!
Wij zouden zoo denken, wat is er algemee-
ner dan de effectenbeurs? Tot haar begunsti
gers en bezoekers behooren lieden van zeer
diverse pluimage, van uiterst rechts tot
uiterst links, sociaal-dem. en zelfs com
munisten niet uitgezonderd.
Minister Reijmer heeft het begrip „alge
meen" als volgt omschreven:
„Het algemeen programma zal moeten be
vatten mededeelingen van woord-, toon- of
beeldinhoud van ontspannenden, leerzamen
aesthetischen of ethischen aard en zal zoo
danig moeten zijn, dat aan den inhoud nie
mand redelijkerwijze aanstoot kan nemen".
Op grond van deze definitie zou men kun
nen betoogen, dat koersen niet „algemeen"
rijn. De minister heeft blijkbaar het zakelijke
element willen weren en de koersen onder
„leerzaam" te rangschikken is wellicht wat
ver gezocht.
Maar V.D. zendt wel op de algemeene
dagen nieuwsberichten uit. Zijn die soms niet
„zakelijk"? of zijn zij misschien „leerzaam"
in zooverre zij iets leeren, dat men nog niet
wist? Maar dat geldt voor koersen ook, al
zijn die laatsten dan ook minder amusant,
behalve voor den gelukkigen winner.
En daar ligt misschien meteen de oplos
sing. Want in deze dagen zijn „winnerster
beurze alles behalve algemeen.
EEN OPROEP ROND DE WERELD.
Een radio-programma in 1/7 sec. de
wereld om..
Men meldt aan de N. R. Ct.:
Maandag heeft een omroep-experi-
ment plaats gehad, dat voordien nog
niet werd genomen. Het betrof een om-
roep-uitzending door een aantal stati
ons, die een keten rond de wereld vorm
den.
Daartoe zond het kortegolfstation
Schenectady W 2 X AD een programma
uit, dat door het natuurkundig labora
torium aan de N.V. Philips' Radio met
een speciaal daartoe ingericht beam-
ontvangstation werd opgevangen. Het
programma werd per telefoonlijn door
gegeven naar Huizen, waar de Phohi-
zender het verder uitzond naar Indië.
De Rijksradiodienst te Bandoeng zond
op verzoek van de Nederlandsche P.T.T.,
die haar volledige medewerking ver
leende, het programma met twee zenders
verder door naar Sydney, waar het pro
gramma opnieuw werd uitgezonden door
het kortegolfstation 2 ME, terug naar
W 2 X AD, zoodat op deze wijze de we
reld omspannen werd.
De omroeper te Schenectady kon dus
zijn eigen stem hooren, nadat deze een
reis om de wereld had afgelegd. Het te
Schenectady gesprokene werd op deze
wijze aldaar, den langen weg, dien de
uitzending had afgelegd, in aanmerking
genomen, nog uitstekend verstaan.
De radiogolven hebben voor dit we
reldreisje slechts 1/7 seconde noodig ge
had.
Zooals de omroeper van Schenectady
opmerkte, was het succes van deze proef
slechts te danken aan de Cooperation
and Splendid Style tusschen alle betrok
ken omroepstations.
Het experiment heeft nogmaals aange
toond welk een belangrijke factor de
Phohi-zender is voor den internatio
nalen omroep.
Zooals bekend is, is deze zender voor-
loopig buiten werking gesteld.
DE VERDEELING VAN DEN
ZENDTIJD.
Geen uitzending van godsdiensti
gen aard.
Men meldt aan de N. R. Ct.:
In den avond van 30 Juni heeft de
voorzitter van de Ned. Chr. Radio-ver-
eeniging, mr. Van der Deure, door de
radio de mededeeling gedaan, dat hij in
De Nederlander van 28 Juni j.1. een ar
tikel had geschrevei. waarin hij zeide:
Dat kwam prachtig uit. Dick had er
niet mee noodig, dat ze graag had, dat
hij meekomen :-ou.
Ze keerden dus terug en Dick legde
zijn golfstokken ergens onder een heg.
Dat was toch wel een voordeel hier, dat
je je spullen zoo maar ergens neer kon
leggen, zonder bang te wezen, dat ze na
een poosje niet meer te vinden waren.
Hoe heet hij? vroeg Dick, toen ze
dicht bij de tent gekomen waren.
Mijnheer Turnbull, zei Joyce. Frank
Turnbull.
Dick riep: Hallo, Turnbull!
Hallo! antwoordde de jonge man, te
voorschijn komend.
Ziet umijn zus en ik zijn er benieuwd
naar, of u soms zin hebt mee te komen spelen,
als u ten minste niet andere bezigheden hebt.
Er kwam een glimlach over het gelaat van
den ander, toen hij eerst Dick en dan Joyce
aankeek en zijn oogen op haar bleven rusten.
Ik speel niet, antwoordde hij. Maar als u
niet bang bent, dat ik u verveel of in den weg
loop, zou ik graag een eindje meeloopen.
Uitstekend, antwoordde Dick. Kom dan
mee!
Turnbull legde een hand op een paaltje, dat
in de heg stond en wipte er over heen. Zoodra
hij bij hen was en naast Joyce stond, wendde
hij zich tot haar:
Hoe maakt u het? Ik heb u al in een paar
dagen niet gezien, maar dat kan ook komen,
omdat ik een paar dagen in Risborough geweest
ben.
O, ik heb zoo wat rond gedrenteld als ge
woonlijk. Dit is mijn broer Dick, mijnheer Turn
bull, jmtwooidde 1-y tsch in haar «tenp
„Tegen den chrlstelijken Inslag ln ons
algemeen programma heeft ook de door
den minister ingestelde keuringscom
missie geen bezwaar gemaakt".
Deze mededeeling nu, gisteren ge
daan, wekt groote bevreemding, aange
zien, naar ons ter oore kwam, bij brief
van 27 Juni j.1., dus drie dagen tevoren,
aan dienzelfden voorzitter was geschre
ven, dat de algemeene programma-com
missie vastgesteld heeft, dat onder het
algemeen programma niet behooren te
worden opgenomen uitzendingen van
godsdienstigen aard, omdat deze niet als
algemeen kunnen worden beschouwd, en
ook in de ministerieele beschikking van
10 Juni de uitzendingen van religieuzen
en politieken aard met opzet niet rijn
genoemd.
(Van onzen correspondent).
Op Zaterdag 28 Juni gaan de Neder
landers in Duitschland het 25-jarig
dienst-jubileum van consul Chr. Schmid
te Essen vieren. De Nederlanders in
Duitschland? Hoeveel zijn er dat dan
wel? En kunnen zij zich bij welke plech
tigheid dan ook werkelijk officieel doen
vertegenwoordigen
Nu het is alweer een kleine twee
jaren geleden, dat - u op deze plaats
over zulke dingen geschreven heb Ik
kan mij voorstellen, dat de lezer glad
vergeten is, dat er ia Duitschland nog
ongeveer 80.000 Nederlanders wonen, dat
va.n ^eQ^°llfassenen onder hen op z'n
minst 8000 in twee Nederlandsche orga
nisaties aaneen gesloten zijn, dat elke
dier organisaties, die dezen zomer negen
jaren bestaan, een eigen Nederlandsch
orgaan bezit, dat bij den grootsten
„Nederlandschen Bond in Duitschland"
lands2hJ%ïi-Smf® "Fed.eratie van Neder-
lanasche St. Josef-vereenlgln£en,, olm 75
vereenigingen aangesloten zijn en dat de
groote „Nederlandsche Bond" zich sedert 4
piren in een regeenngssubsidie mag verheu-
Waar men al die landgenooten in Duitsch
land zoeken moet?
Voornamelijk in West-Duitschland, in
Rijnland en Ruhrgebied, en dan ook in Bre
inen en Bremerhaven, Hamburg, Berlijn,
Leipzig, Dresden, München, Frankfort-Main,
en verder natuurlijk overal verspreid Ne
gentig procent echter in het Westen. Vóór
den wereldoorlog, toen Duitschland een rijk
en goedkoop land was met werkgelegenheid
op vrijwel elk gebied, waren er in West-
Duitschland zeker wel 300.000 Hollanders,
Friezen en vooral Limburgers te vinden.
Maar na 1918, vooral tijdens de inflatie, heb
ben de meeste landgenooten den strijd in
Duitschland met meer kunnen volhouden
En tegenwoordig heerscht onder hen diepe
misere Men bedenke, dat hier te lande op het
oogenblik nog 2.6 millioen werkloozen zijn
en dat de werkgevers natuurlijk niet aan
buitenlandsche boven Duitsche arbeiders
voor wie nog werk te vinden blijkt, de voor
keur kunnen geven. Waarbij wel eens extra
vermeld mag worden, dat in vele Duitsche
bedrijven oude, getrouwe Nederlandsche
werkkrachten toch nog in dienst gehouden
worden, wellicht omdat ze eerlijke, rustige
elementen zijn, misschien ook wel uit een ze
kere dankbaarheid wegens Nederlands neu
traliteit tijdens den grooten oorlog, en ten
slotte, ook wel uit de overweging, dat tien
duizend Duitsche arbeiders in Nederland
werkzaam zijn en represaille tot de alleron
aangenaamste gevolgen zou kunnen voeren.
Zulke problemen en nog vele andere heb
ben de volle aandacht van den „Nederland
schen Bond in Duitschland", terwijl de „Fe
deratie St. Josef" (die helaas de religieuse te
genstellingen onder Nederlanders ook in het
buitenland doorvoert) zich ook wel met zul
ke sociale vraagstukken bezig houdt, maar
toch in hoofdzaak voor ondersteuning van
het missiewerk gedacht is.
Op 28 Juni zullen beide bonden, zij het
dan ook toevallig en zonder onderlinge af
spraak, in Essen, in 't hartje van het nijvere
Ruhrbekken, in dezelfde zaal vereenigd rijn
om consul Chr. Schmid te huldigen.
Een bescheiden man, deze meest populaire
Nederlandsche consul in Duitschland, die
zelf maar weinig op uiterlijke hulde gesteld
is, maar die verstandig genoeg is om in te
zien, dat zijn jubileum tevens een gelegen
heid biedt, om het telkens weer insluimerend
nationaal stambewustzijn onder de Nederlan
ders in het buitenland een nieuwen stoot te
geven.
Helaas rien nog niet al onze officieele ver-
tegenwoordïgers in den vreemde in, van hoe
De beide jonge mannen gaven elkander de
hand.
U bent juist vandaag uit Oxford terug,
metwaar? zei Turnbull, al heb ik u ook nog
nooit gezien, geloof ik toch, dat ik heel wat van
u weet.
Hoe bent u daarachter gekomen? vroeg
Dick lachend.
Och, de arbeiders hier zijn de best denk
bare krant. Ze weten alle nieuwtjes. Om huive
rig te worden! Drie weken geleden hoorde ik
al, dat u vandaag thuis verwacht werd.... en
was u het niet, die in dat rijtuig op de mandoli
ne hebt zitten spelen?
Dick stond verwonderd. Ja, dat is zoo,
maar waar waart u dan? Ik heb u toch nergens
gezien.
Turnbull glimlachte. Het oude vrouwtje,
dat me mijn eten hier brengt, vertelde het me
een half uur geleden. Waar ze het vandaan had,
mag de hemel weten, want ze heeft den heelen
middag aan de waschtobbe gestaan.
Goeie genade! riep Dick, zoo iets heb
ik nog nooit gehoord! Zou je hier wel je kousen
kunen aantrekken, zonder dat het heele dorp
voor het raam kwam kijken?
Wat gebeurt er dan wel, als er werkelijk iets
bijzonders te vertellen valt?
Och, zei Joyce, je moet je niet voor
stellen, dat alleen de boerenarbeiders een soort
van draadlooze telefoon hebben. Wacht maar
eens, totdat je al de vrouwenmutsen Zondags
voor de kerk hebt zien heen en weer schudden!
Dan zou je nergens meer verbaasd over staan.
Waar komen ze anders voor naar de kerk?
Turnbull begon te lachen, maar hij keek toch
even verwonderd zijdelings naar het meisje, ge
troffen door hwr spottenden toon. Zoo bid
Sroote beteekenis nationale organisaties, bon
en en vereenigingen rijn, welk een opvoe
dende kracht van hen uitgaat, hoeveel ze
doe om ook het optreden-naar-buiten van
onze Nederlanders in het buitenland te ver
beteren en om door feesten en congressen de
reputatie van ons vaderland in gunstigen zin
te doen toenemen. In den beginen waren vele
cosulaire ambtenaren zulke organisaties in
het geheim zelfs vijandig gezind en zagen
ook de gezantschappen er een soort controle
van hun werkzaamheden in, die zij meenden,
zich eigenlijk niet te mogen laten welgeval
len. Er rijn eenige jaren voor noodig ge
weest om het practisch bewijs te leveren, dat
onze officieele instanties zich vergist hadden.
De Nederlanders in het buitenland richten
hun vereenigingen en hun bonden op, omdat
rij de noodzakelijkheid van samenwerking
gevoelen, omdat zij bij de ondersteuning van
behoeftige landgenooten de adviezen der or
ganisaties noodig hebben, omdat rij het voor
de eer van hun vaderland noodig vinden, dat
zekere nationale feestdagen op naar binnen
en naar buite zichtbare plechtige wijze ge
vierd worden, omdat zij aan de actie der „of-
ficieelen" waar noodig kracht wenschen bij
te zetten, en last not least omdat zij geleerd
hebben, dat „volkskracht" en „staatsburger
lijk bewustzijn" geen holle begrippen zijn.
De huldebetooging voor consul Chr.
Schmid zal, naar aan te nemen is, een zoo
oprecht-hartelijk karakter dragen, omdat
deze vertegenwoordiger van ons gezag in de
25 jaren van zijn consulaire werkzaam
heid mensch gebleven is, 100 mensch.
Wat blijkbaar geen beletsel geweest is om
100 ambtenaar te zijn, waar dat noodig
was. Nog te velen onder zijn collega's mee-
nen, dat de titel van consul of consul-gene
raal (om van gezant en „excellentie" maar
liever in het geheel niet te spreken) een ze
kere gereserveerde, koele deftigheid met zich
brengt. En. vergeten daarbij, dat deze „def
tigheid" als een zeker teeken van innerlijke
onzekerheid.wordt uitgelegd. En vaak niet
ten onrecht.
Ook wij, Nederlanders in Duitschland,
hebben de laatste jaren ontstemmingen over
al te groote „deftigheid" van onze officieele
menschen meegemaakt, die niet zelden volko
men vergeten waren, dat de positie van amb
tenaar bitter weinig indruk maakt zoolang
ze niet aan bijzondere eigenschappen van
hoofd en hart gekoppeld is.
Chr. Schmid bezat en bezit die eigenschap
pen, en daarom eerbiedigt men ook van harte
gaarne zijn, zelden op den voorgrond tre
dend, consulair gezag.
Ja, we maken ons mi eenmaal op tot het
vieren onzer vierdagen, wij Nederlanders
binnen Duitschlands grenzen.
Het volgend jaar zal de groote en invloed
rijke „Nederlandsche Bond in Duitschland"
zijn 10-jarig bestaan kunnen herdenken. En
het is aan te nemen, dat dan van alle zijden
•belangstelling getoond zal worden voor een
organisatie, die zich zoo kranig in uiterst
moeilijke jaren heeft weten staande te hou
den. De Bond hoopt stellig ook, ter gelegen
heid van zijn tweede lustrum, de officieele
inwijding van het slot Diez in Hessen-Nas-
sau aan de rivier de Lahn, de trotsche stam
burcht van ons vorstenhuis, als herstellings
oord voor kinderen van Nederlanders in
Duitschland te mogen bijwonen.
Verleden jaar lazen we plotseling in Duit
sche en in Nederlandsche bladen, die zelfs
speciale correspondenten naar Diez zonden,
over dit project. In de meeste berichten werd
met stelligheid beweerd, dat het slot door de
Duitsche Rijksregeering Nederland reeds
ten geschenke aangeboden was; wat intus-
schen van andere zijde weer werd tegenge
sproken.
De waarheid zal wel zijn, dat volgens in
zulke gevallen diplomatiek gebruik de aan
bieding van het waarlijk vorstelijk geschenk
pas zal plaats hebben als vaststaat, dat het
ook zal worden aanvaard. De geheimzinnig
heid, waarmee de officieele instanties deze
dingen tot nu toe behandeld hebben, zal wel
met deze tactische voorbereiding in verband
staan.
Deskundigen van beide landen hebben het
slot, dat een eeuw lang als strafgevangenis
dienst gedaan heeft (wat overigens met vele
kasteelen, ook in Nederland, het geval ge
weest is) van boven tot onder gekeurd en
vastgesteld, dat het in deze schitterende om
geving en in een heerlijk-gezond klimaat met
betrekkelijk weinig onmiddellijke kosten tot
Nederlandsch herstellingsoord voor zieke
kinderen kan ingericht worden. En ben ik
goed ingelicht, dan is de „Nederlandsche
Bond in Duitschland" bereid, voor het leg
gen van een financieele basis thans het
initiatief te nemen.
Zoowel Nederland als Duitschland maken
thans moeilijke tijden door. Het geld ligt
haar stem nog nooit geklonken. En bovendien,
haar eigen vader preekte toch. Had ze het al
leen maar voor de aardigheid gezegd, of stak er
iets anders achter?
Nee, dank je wel. Ik moet niets van oude
wijvenmutsen hebben! zei Dick, ik zal me
wel veilig schuilhouden.
Hij gooide zijn golftasch over zijn schouder en
gezamenlijk gingen ze het steile paadje op, ach
ter elkander aan en Turnbull, die het laatste
kwam, liet zijn blikken nu eens over de krach
tige gestalte van Dick gaan, dan weer over de
slanke en sierlijke figuur van Joyce. Ze waren
allebei kerngezond, die twee, terwijl hijhet
kostte hem heel wat moeite zijn blijmoedigheid
te bewaren. De tegenstelling was dan ook wel
heel groot! h
r rfs iv.
Er is een bepaald soort menschen, dat men
op het eerste gezicht óf erg graag mag óf echt
verafschuwt. Anderen maken zoo goed als geen
bepaalden indruk. Ze blijven iets onbestemds
voor ons bij gebrek aan echte persoonlijkheid.
Turnbull was één van die menschen, die
iemand terstond sympathiek zijn, zonder dat
men weet, waarom. Hij had volstrekt geen bui
tengewoon voorkomen: een heel gewone man
met een heel gewoon gezicht. Misschien zat
het in zijn oogen. Die konden iemand zoo ver
standig aankijken, dat men er terstond door ge
wonnen was. Hij droeg een vreemd allegaartje
van kleeren, dat hem toch zoo goed stond, als.
of hij zoo van een kleermaker kwam. Hij was
geen man voor rok en witte das. Hij droeg geen
hoed en zijn haar woei mee met den wind. Zijn
donkerblauwe buis stond open aan den hals,
zijn^ruw^ pijow broek werd opgehdo.qtft'
minder dan ooit „op straat", en gevraagd
wordt al te vaak en voor al te veel doelein
den. Voor dit bijzonder geval mogen echter
Nederlanders en Duitschers, die nog iets te
missen hebben een uitzondering maken.
Het gaat er hier om:
het stamslot van ons geliefd vorstenhuis in
Nederlandsch staatsbezit te doen overgaan;
duizenden kinderen van Nederlanders, die
in den vreemde vaderland, moedertaal en
vorstenhuis trouw gebleven rijn, gezond te
maken;
en ten slotte te voorkomen, dat dit alles op
niets zou uitloopen en Duitschland zijn goed
bedoeld geschenk, dat als uiting van dank
baarheid voor onze hulp aan Duitsche kin
deren gemeend is, niet eens zou kunnen over
handigen
Ik herhaal, dat ik niet over voldoende in
lichtingen beschik om in te staan voor de
juistheid van wat ik u hierover verteld heb;
wat niet verhindert dat ik een beroep doe op
het goede hart en de vaderlandslievende ge
zindheid van alle Nederlanders, tot wie d?
organisators van dit eventueel op te richten
herstellingsoord zich mochten richten.
Hier is nu eens waarlijk groot werk tf
doen.
En van internationale beteekenis!
ROLAND.
WINKEL.
Tot hooisteker in de Weere is be
noemd de heer S. van der Wal en zulks
in de plaats van wijlen den heer G. Stuij.
Onze vroegere plaatsgenoot de heer
i'. B. H. Buthfer, directeur van de Am
bachtsschool te Ter Neuzen, is thans in
gelijke betrekking benoemd te Goes.
V
WIERINGEN.
De heer J. de Wit, 2e ambtenaar ter
secretarie alhier, is geslaagd voor het
diploma Gemeente-administratie van de
Nederl. Vereen, voor Gemeentebelangen
UITGEEST.
R. K. Statenkieskring Zaandam
In de vacature K. Bernard van Koog
aan de Zaan, in de R. K. Statenkieskring
Zaandam is aangewezen de heer Verheg-
ge van Egmondbinnen.
Personalia.
De heer F. Konincks, onderwijzer aan
de R. K. Bijz. school alhier is met in
gang van 1 September a.s. als zoodanig
benoemd aan een gelijke school te Zaan
dam.
ZUID- EN NOORDSCHERMER.
De Raad dezer gemeente vergaderd»
Maandag onder voorzitterschap van den
heer C. de Groot, burgemeester. Afwezig de
heer Jb. Heinis.
Eenige financieele besluiten werden geno
men, noodig voor het afsluiten van den
dienst 1929.
Verschillende ingekomen stukken, waar
onder zich ook eenige betreffende de Wet van
de financieele verhouding tusschen het Rijk
en de gemeenten bevonden, werden voor ken
nisgeving aangenomen. Besloten werd
tevens niet in beroep te gaan*wat deze finan
cieele verhouding betreft. Voorts was nog een
afwijzend antwoord ingekomen van het be
stuur van het Heemraadschap „de Eilands
polder" op het verzoek van het gemeentebe
stuur om gezamentlijk met den Raad dezei
gemeente een bijeenkomst te houden, tenein
de van gedachten te wisselen over de kwestie
van de schoeiïng, die het gemeentebestuur
noodig acht om den Noord te Groot-Scher
mer en hetgeen met dit vraagstuk mocht blij
ken samen te hangen.
De heer van der Laan sprak zijn verwon
dering over dit schrijven uit en vond dat
deze houding van het Polderbestuur zeer
klein is te noemen en beschouwde het dan
ook als een beleediging voor den Raad dezer
gemeente.
De heer wethouder Smit, tevens Dijkgraaf
van den Eilandspolder, antwoordde hierop,
dat het bestuur van den Eilandspolder een
parig van oordeel is, dat in deze zaak voor
den polder niet het minste belang is gelegen,
zoodat ook z.i. een bijeenkomst als bovenbe
doeld, geen zin heeft.
De heer van der Laan bleef evenwel bij
zijn zienswijze hieromtrent.
Vervolgens werd de geloofsbrief van het
nieuwe raadslid, den heer Jb. Boekei (vaca
ture-de Boer) door een daarvoor door den
voorzitter aangewezen commissie onderzocht
en in orde bevonden. Besloten werd den heer
Boekei als raadslid toe te laten.
Zonder hoofdelijke stemming werd hierna
de besmettelijke ziekteverordening vastge-
een bruin leeren gordel, zooals iedere staljon
gen draagt, zijn wollen kousen waren grof en
dik en onder zijn lompe schoenen droeg hij ge
weldig dikke zolen en ze schenen sedert den
vorigen winter niet gepoetst te zijn. Zijn
hemdsmouwen waren altijd omgeslagen en zijn
armen waren bruin en verbrand.
Dick mocht hem terstond graag lijden. Hij
zag met plezier, dat hij de landhekken voor
Joyce openhield, de koeien voor haar uit den
weg joeg, als die haar bij het spel hinderden en
hij luisterde met belangstelling naar de manier,
waarop hij zoo echt gemeend kon zeggen:
Wat een pech! wanneer ze een bal over de heg
sloeg. Zonder iets te zeggen had hij haar golf
tasch opgenomen en toen Joyce er tegen pro
testeerde, had hij gegrinnikt en gezegd: Nu
moeten we allemaal op u wachten! Dick keerda
zich plotseling naar hem toe «n vroeg:
Zeg, Turnbull, vertel me een», hoe komt
het, dat we elkaar vroeger nooit ontmoet heb
ben?
Wel nee! Ik ben hier nu al bijna e«c jaar.
Maar in uw laatste vacaniie was ik er niet al te
best aan toe, zoodoende kwam ik niet buiten.
Hier is uw bal!
Dank u, zei Dick. Maar «h al» u *in
hebt bezoek te ontvangen, dan zuller Joyce en
ik u graag eens komen opzoeken. Wat denk ie
er van Jo, als we hem eens een serenade bren
gen op de eensnarige viool?
Nee, dat ding niet, antwoordde Joyce.
Neem liever je banjo.
Breng ze allebei mee, zei Turnbull. K-un,
we moesten er vanavond maar mee beginnea
vindt u ook niet?
Wat zeg jij er van Jo?
(Wordt yeryoJ
