Allmaarsclie Courant
FEUILLETON.
Hun beider weg.
Parilsche Brieven.
Honderd twie en dertigste Jaargang.
Woensdag 9 Juli
Radio-hoekje
DE ZENDTIJDVERDEELING.
Indisch commentaar op de sluiting
van de Phohi.
Pi^ovincêaaB nieuws
Ko. 159 1930.
Donderdag 10 Juli.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend A-V.R.O.-
uitzending). 8.01—9.45 Gramofoonpl. 10.—
10.15Morgen\vijding. 10.30—12.— Concert
door de Huiskapel van het Rembrandt-
Theater te Amsterdam. 12.15—2.— Concert
door A. V. R. O.-Kwintet. 2.-2.30 F de
Mos: „Verzekerd zijn, gewekt en worden
2.30—3.30 Gramofoonpl. 3.30—4.— Con
cert. Lion Contran, piano. Ben Meyer, viool.
4.-4.30 Ziekenhalfuurtje. 4.30—5.— Ver-
volg concert. 5.-6.- Orgelconcert door Wil
lem Zonderland. K. Kuetenjcello 6.-7.15
Concert door A. V. R- O.Óctet. 7.15 7.
Radio-Volksuniversiteit. Prof. Dr. 11. K.
Kruyt: „Mensch en Natuurwet'. 8—'9.15
Aansluiting van het Concertgebouw te Am
sterdam. Het Concertgebouw-Orkest. 9.30
11.—Concert door het Omroeporkest, loos
Schleyer, sopraan. 10.Persber. Daarna:
Vervolg concert. 11.12.Gramofoonpla-
ten.
Huizen, 298 M. (Na 6 uur 1071 AU
8.159.30 K. R. O. Concert. 10.—1030 N
C. R. V Zang door Dameskoortje. 10H0—
11.Ziekendienst. 11.3012.K. R. O
Godsdienstig halfuurtje. 12.15—1.15 K_ K.
O. Concert door K. R. O.-Trio. 1.15—2.
K. R O. Gramofoonpl. 2.—2.45 N. C. R. V
Gramofoonplaten. 2.453.45 N. C. R. V.
Cursus Fraaie Handwerken. 4.-5.— N. C.
R V Ziekenuurtje 5.6.30 N- C. R. V. Con
cert door het „Hollandsch Harpkwartet"
6.30—6.40 N. C. R. V. Koersen. 6.40—7.50
N. C. R. V. Orgelconcert door Jac. Bonset.
7.40—7.55 N. C. R. V. Praatje door het Ned
iTechnicüm te Arnhem. 7.558.N. C. R. V.
Gramofoonpl. 8.11.N. C. R. V. Dr. O.
Morel Jzn.: „De Inwendige Zending en haar
pionier". Muzik. medewerking: C'hr. Gem.
Koor „Sions Lofzang", Zangver. „Sursum
Corda". Hr. G. ter Braake, orgel. 10.—10.10
Persberichten.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwij
ding. 11.05—11.20 Lezing. 12.20 Concert. A.
Tuck, sopraan. D. Shorrocks, viool. O. Tom-
linson, piano. 1.2C Orgelspel door R. Foort.
2.20—2.50 Gramofoonpl. 3.20 Kerkdienst
4 05 Concert. A. Filipova, sopraan. A. Kiri-
loff, bariton. 4 35 Orkestconcert. 5.35 Kin
deruurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nieuwsber. 6.55
'Marktber. 7.Piano-recital door E. Isaacs.
7.20—7.40 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 „The
Brass Bottle" van F. Anstey. 9.45 Nieuws
berichten. 10.Berichten. 10.10 Lezing
10.25 Orkestconcert en soli. 10.5512 20
Dansmuziek. 12.2012.25 Televisie.
Parijs Radio-Paris1725 M. 12.50—2.20
Gramofoonplaten. 3.50 Concert. 5.05 Piano
recital. 8.20 Tooneeluitz. en solisten-concert.
Brussel, 508-5 M. 5.20 Dansmuziek. 6.55
Gramofoonpl. 8.35 Trio-concert. 9.05 Gra
mofoonplaten. 9.20 Concert uit de Kurzaal te
Oostende.
Langenberg, 473 M. 7.25—7.50 Gramo
foonplaten. 7.508.50 Orkestconcert. 10.35
—11.35 GramotV nplaten. 11.4012.20 Mu-
ziekuitzending voor scholen. 12.30 Gramo
foonpl. 1.252 50 Concert. Orkest en viool.
5.506.50 Solisten-concert. 8.25 Orkestcon
cert en viool. Daama tot 12.20 Orkestconcert.
Kalundborg, 1153 M. 12.202.20 Orkest
concert. 3.50—5 50 Orkestconcert en zang.
8.209.20 Orkestconcert. 10.0510.30
Piano-recital door C. SchnedlerMeyer.
10.30—11.20 Orkestconcert. 11.20—12.50
Dansmuziek.
Zeesen, 1635 M. 6.107.20 Lezingen. 7 20
—7.50 Gramofoonpl. 10.50—12.20 Berich
ten. 12.201.15 Gramofoonpl. 1.152.20
Berichten. 2.203.20 Gramofoonpl. 3.20
4.20 Lezingen. 4.205.50 Concert. 5.50
B.50 Lezingen. 8.50 Dansmuziek. Daarna tot
v2.50: Orkestconcert.
De meeste Ned.-Indische bladen hebben
ifiin of meer volledig de afscheidsrede van dr.
Van Aalst ter gelegenheid van de laatste uit
zending door de Phohi, opgenomen, met hier
en daar slechts enkele woorden van bitter
commentaar als uiting van teleurstelling.
Het „Bat. Nieuwsblad" protesteerde 2 Juli
j.1. opnieuw tegen „dit staaltje van partij
geest uit ons Moederland". Het blad vraagt
Vrij naar het Engelsch H. ATONSEN
12
Het spijt me, maar ze hebben hier al het
volk, dat ze noodig hebben. Gisteren, toen het
laatste hooi binnen was, hebben ze er zelfs vier
afgedankt. Het is op het oogenblik juist een
slappe tijd op het land.
Dick raapte een steen op en wierp die woe
dend met alle kracht tegen een hek. Dat
scheen hem even op te luchten en hij begon te
lachen.
Maar beste kerel, waarom ga je niet naar
Londen? vroeg Turnbull. Daar liggen honder
den baantjes op je te wachten.
Hm, jain Londenvooruit, ik zal
naar Londen gaan en een van die honderden
baantjes zien te krijgen. Tot ziens!
Hij wendde zich af en ging den heuvel op.
Daarboven kon hij beter zitten denken. Dagen
achtereen ging hij daarheen, zwoegend in de
gloeiende zonnehitte en liet zich daar boven in
bat korte gras neervallen, om de zaak van alle
kanten te bekijken. Hoe moest hij nu wel aan
geld komen? Hij bekeek zichzelf critisch van
alle kanten. Wat was hij voor iemand? Hm...
flink, gezond en sterkkon dansen, roeien,
eenvoudige instrumenten bespelen, een beetje
zingen, golf en bridge spelen. Maar geen van
die dingen had eenige handelswaarde. Ze waren
veeleer schadelijk, omdat ze hem belet hadden,
een beroep of ambacht te leeren. Was hij niet
naar de universiteit geweest, dan zou hij nu
misschien een paar honderd pond per jaar op
.en kantoor verdienen, 'n Kantoorkruk! iiii
zich af, of de verantwoordelijke personen In
Nederland dan niet eens beseffen, dat men
de Nederlanders op afgelegen eilanden
een beter bestaan kan geven door hen het
genot te laten van een radio-toestel ter ver
strooiing. Het blad hoopt, dat er toch nog
een oplossing gevonden moge worden, want
besluit het blad, „wij kunnen de Phohi maar
zéér moeilijk missen".
De „Preangerbode" schrijft: „Wij kunnen
slechts hopen, dat de Nederlandsche luiste
raars in hun oppositie tegen de beslissing
zullen slagen.
Overigens heeft de pers zeer weinig over
deze aangelegenheid geschreven, zeer waar
schijnlijk omdat reeds, vóór de Phohi geslo
ten werd, het voornemen tot deze sluiting
bijna algemeen in de pers diep betreurd is,
bij welke gelegenheid scherpe critiek wera
uitgesproken over verdeeling van den zend
tijd.
ROMANTISCHE FEESTELIJK
HEDEN.
De viering van het eeuwfeest van het
romantische wordt voortgezetEn
inderdaad, waarom zou ze het heele
jaar niet worden voortgezet, en nog lan
ger zelfs
Ditmaal waren er feestelijkheden ge
organiseerd van officieel e zijde. En ter
wijl één dier feestelijkheden werkelijk
bewonderenswaardig geslaagd mag
heeten en van een zeldzaam romantisch
effekt was, kan dat van de andere min
der veel minder gezegd worden.
Verscheiden dagen van te voren reeds
hadden do dagbladen het aangekondigd:
de Notre-Dame kathedraal zou door een
groot aantal sterke projectie-lampen
heelemaal verlicht worden, zoowel van
binnen als van buiten. Het is te begrij
pen, dat die belofte met vreugde verno
men werd door het Parijsche publiek,
dat dol is op dergelijke schouwspelen.
En op den vastgesteiden dag zag men
dan ook zoodra de magazijnen, ateliers
en fabrieken uitgingen, reeds stróómen
menschen toevloeien naar het groote
plein in de Cité, waar zich het beroemde
grandiose kerkgebouw verheft, dat met
"ooveel romantisch enthousiasme en
fantasie door Victor Hugo verheerlijkt
is.
Uren van te voren stelde men zich op
om een goed gezichtspunt te hebben. En
toen tegen het vallen van den avond de
projectielichten in werking werden ge
steld, was niet alleen het plein, maar
waren ook alle omliggende straten en
Seine-kaden, en alle plaatsen waar van
dichterbij of verderaf het grootsche sil
houet van het gothische gebouw te zien
was zwart van een begeerig toekij
kende menigte.
Maar het moet erkend worden, dat
het schouwspel al die belangstelling dan
ook volkomen waardig was. Toen uit de
duisternis rondom de kathedraal zich
plotseling vertoonde in een felle ver
lichting, die alle bijzonderheden van
haar gracieuze architectuur deed uitko
men in een scherpe afwisseling van
licht en donker, stond dat zoo vaak ge
ziene en bewonderde monument daar
ineens als een openbaring.
Want zóó had men het nog nooit kun
nen zien, zoo duidelijk in al zijn schoon
heden apart en in de harmonieuse een
heid van zijn geheel tegelijkertijd.
Van overal stegen bewonderende, ver
rukte kreten op. De Parijzenaars, die
zóó gewend zijn aan hun monumenten,
dat ze die nauwelijks meer opmerken,
of er gewoonlijk toch maar weinig be
langstelling meer voor hebben, voelden
zich nu plotseling trotsch op hun prach
tige kathedraal, en ze moesten hun ge
voel luchten in opmerkingen en uitroe
pen, waarin zooals dat nu eenmaal de
manier der Parijzenaars is hun spon
tane bewondering Land aan hand ging
met hun spottenden geest.
Kijk toch eens, Popaul, kijk die
drakenkop daar eens, wat is die mooi,
pr&chtig, hè?jammer alleen, dat hij
een beetje al te erg op je schoonmoeder
lijkt!
Anderen stonden bij groepjes met
elkaar de geschiedenis van de kathe
draal op te halen, en praatten over de
personen uit den roman van Victor
Hugo. alsof het historische persoonlijk
heden waren, die werkelijk bestaan
haddenZe wezen elkaar precies de
plaats aan, vanwaar Quasimodo en
huiverde toen hij er aan dacht,,, en, ja.,,
daar was hij nu te oud voor. Geen enkel kan
toor kon een man van zijn leeftijd, en nog wel
een universitair gevormd man, gebruiken.
Als hij eens dienst nam? Dan was hij ten
minste voor zeven jaar geborgen. Maar dan?
Dan was hij nog even ver.
Turnbull had het over Londen gehad, Hij zou
nergens liever heengaan. Maar hoe zou hij daar
in hemelsnaam moeten leven, zoolang hij op
zoek was naar een baantje?
Joyce won het in die dagen van hem bij het
golfspel. Ze had er zelf een hekel aan, omdat
ze wist dat het kwam omdat Dick zat te tob
ben. Het beteekende ook, dat hij vroeg of laat
weer aan Canada zou gaan denken. Ze trachtte
toch een zoo vroolijk mogelijk gezicht te trek
ken. Op een morgen kwam ze beneden en kon
ze Dick nergens vinden. Ze liep den tuin, de
schuur en den stal door. Geen Dick! Hij was
toch niet naar de links gegaan zonder haar? Of
misschien naar Risborough gaan fietsen? Nee.,
de fiets stond er en bovendien was het niets
voor hem om weg te gaan, zonder haar te
waarschuwen. Waar was hij dan toch ergens?
Ze ging ten slotte naar de keuken.
Heb je mijnheer Dick soms gezien?
Nee, juffrouw, antwoordde de meid, na
het ontbijt niet meer.
Joyce dacht een oogenblik na en ging dan
naar de deur van haar vaders studeerkamer.
Geen enkel geluid. Het was erg vreemd en die
ellendige brieven van den laatsten tijd hadden
hem ook al zoo van streek gebracht. Eindelijk
ging ze naar zijn kamer, waar ze hem heele
maal niet verwachtte te zullen vinden.
Het was doodstil daar binnen. Ze dorst bijna
niet te kloppen en riep: Dick!
Er kwam niet terstond iemand. Ze wist m
Claude Frolle da terechtstelling van
Esmeralda bijwoonden, en vanwaar
Quasimode zijn ongelukkigen medemin
naar van de kathedraal naar beneden
deed storten.
Op een gegeven oogenblik stond de
Notre-Dame ineens weer in het duister,
maar om onmiddellijk daarna met een
nieuwe verlichting de geestdriftige be
wondering der menigte te wekken. De
kerk werd nu niet meer van buitenaf,
vanaf het plein, verlicht, maar van bin
nenuit. Het was alsof een onmetelijke
brand er binnenin laaide, en of aan alle
kanten de vlammen zóó door alle ope
ningen, vensters en spleten naar buiten
zouden uitbreken. Fantastisch, bijna
mvstiek werd de indruk, toen plotseling
alle licht geconcentreerd werd op het
groote middenroset van kleurig glas
mozaïek
De groote donkere kathedraal daarom
heen scheen iets onwezenlijks gewor
den, een geheimzinnige verschijning,
opgerezen uit een sfeer van droom en
mysterie
De tweede manifestatie ter eere van
het eeuwfeest van het romantisme had
plaats op de place des Vosges, vóór het
Victor Hugo museum.
Zoo de gebouwen, die rond dat plein
staan, hun historisch karakter en hun
eigenaardige schoonheid hebben het
plantsoentje, dat het middengedeelte er
van vormt is een van de minst interes
sante van Parijs. Er is iets saais, iets
kleinzielig-symetrisch in dat plant
soentje, zonder iets, geen boom, geen
struik, dat een beetje afwisseling brengt
in die eentonigheiu.
De Parijsche gemeenteraad wilde op j
schitterende wijze hulde brengen aan de
nagedaentenis van Victor Hugo, den
grooten meester van het romantische
tijdperk, en noodigde daarom de Comé-
die Fran<;aise uit om op het plein zelf,
tegenover het huis waar Victor Hugo
gewoond heeft en dat tegenwoordig het
„Victor Hugo Museum" is, een van diens
tooneelwerken op te voeren.
De voorbereidselen lieten niets te
wenschen over; een groote, verhoogde
tooneelestrade werd opgericht; de ach
tergrond van arcaden werd gemaskeerd
met rood fluweel en gouden franjewerk,
alle toegangen tot het plein werden af
gesloten, en vóór de estrade werd de
ruimte gemeubeld met stoelen en ban
ken de stoelen voor de belangrijkste,
de banken voor de minder belangrijke
geïnviteerde persoonlijkheden
Maar om Victor Hugo's nagedachtenis
te eeren had de Comédie Francaise een
van diens meest ronkend hoogdra
vend rhetorische stukken gekozen,
vol melodramatisch-romantische toe
standen, en wat nog erger is omdat
het stuk zelf toch nog zijn schoonheden
heeft ze had de voornaamste rollen
van het stuk, jonge, vurige, hartstoch
telijke rollen, opgedragen aan haar
oudste, afgeleefdste en daarbij nog meest
onnatuurlijk-spelende acteurs, zooals
aan die verschrikkelijke Cécile Sorel,
alias gravin de Ségur, die al jaren en
jaren schijnt vergeten te zijn, hoe een
menschel ijk wezen een eenvoudig en
natuurlijk gebaar maakt, of een doodge
woon woord uitspreekt.
En dus zat midden op een gloeiend-
zonnigen dag een talrijk publiek zonder
eenige beschutting te braden en te sto
ven op de hiërarchisch gerangschikte
stoelen en banken, terwijl op het tooneel
een stelletje ouwe sokken onder het aan
nemen van „edele houdingen', zooals de
klassieke tooneelspel-kunst die voor
schrijft, op romantische wijze stonden te
gebaren en te brullen om te trachten
vurige jeugd-hartstochten uit te druk
ken.
In alle dingen is er natuurlijk een
kwestie van smaak, en als u wilt, ook
van gewoonte. Maar degenen, die in de
dramatische kunst waarde hechten aan
natuurlijkheid en frischheid, hebben ze
ker zelden ooit een bespottelijker
schouwspel te zien gekregen dan daar,
waar in het volle zonlicht de artiesten
(en vooral de figuranten) geschminkt
waren alsof ze in een theater-zaal speel
den beschenen door het electrische voet
licht, en waar een oude comediante met
ieder harer gebaren met ieder stemge
luid ergernis wekte door het onechte,
aanstellerige en conventioneele daar
van.
En vier duizend toeschouwers zaten
onderwijl te puffen en te zuchten van de
warmte, en probeerden ernstig te blij
ven. (Kom, 't is toch de Comédie Fran-
ijaise kom, 't is toch Cécile Sorel, de
beroemde Cécile Sorel, gravin de Ségur,
komaan 't is toch deeenen
ze deden al wat ze konden om hun aan
dacht erbij te houden, keken, transpi
reerden, luisterden
't Is waar, af en toe schoot er toch
hier en daar een lach omhoog. Want het
Parijsche publiek is wel heel gewillig
en goedig, maar toch ook tamelijk vrij
gevochten van nature. En wanneer het
door de warmte ineengeloopen blauw en
eeel van een figuranten-gezicht plotse
ling wat sterk in''t oog viel, dan won de
Parijsche zin voor het komische en be
lachelijke het toch even van de beste
bedoelingen, van allen goeden wil en
ernst
En toen eindelijk het stuk uit was,
toen de laatste pathetische „edele" kreet
verklonken was o, wat een gevoel van
verlichting kwam er toen over de me
nigte, hoe klaarden de gezichten op, en
met wat et gevoel van dankbaarh„ j
bijna spoedde men zich heen om zich
gauw wat te gaan verfrisschen en te
restaureeren, en misschien zelfs om
maar gauw de penibele uren te vergeten
dat men had moeten luisteren naar
hoogdravende phrases, had moeten kij
ken naar „fraaie" '-ebaren en zooveel
hevig-sublieme kreten had moeten aan
Looren
M. DE ROVANNO.
Parijs, 29 Juni 1930.
haar angst niet wat ze er van denken moest.
Hij had misschien een ongeluk gekregen?
Binnen! riep Dick. Hij riep het met een
klank van vreugde in zijn stem.
Kom toch binnen! riep Dick nogmaals. Ik
ben heusch toonbaar!
Met enkele stappen was hij bij de deur en
deed die open. Ze stond er doodsbleek voor.
Hij sloeg vlug zijn arm om haar heen en bracht
haar naar een gemakkelijken stoel. Ze dronk
wat water, dat hij haar gaf.
Ikik... dacht, dat ik flauw viel...,
stamelde ze. Die hitte, zie jèMaar nu is het
weer beter, hoormaak je maar niet onge
rust, DickMaar 't is ook heet vandaag, niet
waar? Poes lag ook al opgerold in de schaduw
van een boom.
Hm ja nou je 't zegt, is 't ook wel
heet, zei Dick. Voel je je nu heusch wat beter,
meid?
Ja, natuurlijk... Het was maar even! 't Is
nu heelemaal over. Wat zie jij er vroolijk uit.
Wat is er?
Dick nam met een plechtig gebaar haar arm,
bracht haar naar een tafeltje dat voor het raam
stond. Hij wees op verschillende vellen dicht
beschreven papier.
Kijk maar eens! zei hij.
Wat is dat?"
Het begin van een kort verhaal. Zeg
Joyce, met korte verhalen is een fortuin te
verdienen en ik ga ze schrijven!
O, Dick wat een prachtidee! Ben je be
gonnen? Wat heb je geschrevenl Lees me eens
voor.
Dick deed een beetje zenuwachtig.
Ochik ben bang, dat het je verveten
zou. Zie je, ik heb nog pas een ruwe schets op-
<t£Z£*
HEILOO.
Het Witte Kruis, afd. Heiloo, hield Dins
dagavond een buitengewone algemeene ver
gadering in „De Rustende Jager". De voor
zitter, ds. D. Eilerts de Haan, opende en zei-
de dat de leden eerder werden opgeroepen
dan men gedacht had. De reden is niet aan
genaam, doch spr. uitte de hoop dat het tot
een goede oplossing komt.
De secretaris heeft bedankt. Hij was ver
toornd geworden omdat B. en W. geweigerd
hadden toestemming te geven om op 1 Juli
den Emmabloem te verkoopen. Die ontstem
ming werd nog vergroot omdat aan anderen
personen wel 'n soortgelijke vergunning was
gegeven. Spr. betreurde het heengaan van
den heer Jonker die veel werk heeft gedaan
en een ijverig secretaris was. Ieder moet zelf
weten waarom hij heen gaat. Het overige
bestuur is daarom aangebleven. Nu er een
vacature is meent het bestuur aan een reeds
eerder geuitten wensch tegemoet te komen
als het een katholiek aanbeveelt. Het is ech
ter geen voordracht. De heer Van Diepen is
bereid het secretariaat te vervullen als hij
gekozen wordt, de leden zijn echter volko
men vrij.
De heer De Vroom stelde candidaat dr.
Cohen. Spr. meende dat het goed was dat een
medicus in het bestuur zitting had. Dr. Co-
hen meende, dat het beter was dat de functie
vervuld werd door iemand die er den tijd
voor had. Het secretariaat vraagt veel werk.
Gekozen werd de heer J. Th. van Diepen met
21 van de 24 stemmen.
Daarna kwam aan de orde verkiezing 2
bestuursleden voor het badhuis. Hiervoor
werd een dubbel tweetal voorgedragen. De
voorzitter zeide dat de pas benoemde secre
taris candidaat werd gesteld, omdat de wen-
schelijkheid was geuit om contact te hebben
met bestuur en badhuis.
De voordrachten luidde: vac. Balk: 1. J.
H. Dumans, 2. A. N. K. Hopman; vac. Jon
ker: 1. J. Th. van Diepen, 2. H. Keesman.
De heer Balk zeide dat hij had bedankt
omdat hij te weinig tijd had; als hij een be
stuursfunctie vervulde wilde hij zich geheel
geven, om deze reden meende spr. dat het
beter was dat er een ander voor hem in de
plaats kwam.
Gekozen werden de heeren Dumans en
Van Diepen, beide met 15 stemmen.
De voorzitter zeide, dat een lid van het
bestuur door het gemeentebestuur wordt be
noemd. Spr. meende, dat dit spoedig zijn be
slag zal krijgen.
Bij de rondvraag vroeg een der leden of er
voor een familielid van hem, nu elders woon
achtig, die straks hier in pension komt en
wel op medisch advies dezelfde rechten gel
den. Bedoelde persoon was elders lid. Uit de
bespreking bleek dat bedoeld lid een patiënt
is die van een lighal gebruik moet maken.
De voorzitter zeide, dat de leden dezelfde
rechten hebben als zij van elders hier komen,
in dit geval was het geen vestiging. Dit geval
Malle jongen! Als je bang bent het voor te
lezen, laat dan maar eens kijken!
Ze nam de papieren op en ging in een leun
stoel zitten. Dick verzette er zich niet tegen,
maar zijn ooren werden erg rood, terwijl hij
toekeek hoe ze zijn eersteling doorlas.
Zie jehet is bijna het eenige waarvoor
je niet te veel kapitaal noodig hebt. Al wat je
noodig hebt is papier en inkt en een stoel
heel houshoudelijke artikelenen in een om
mezien rolt het geld naar binnen! Doodgemak
kelijk!
Maar dan zul je toch wat fatsoenlijker en
duidelijker mogen leeren schrijven, Dick, meen
de Joyce.
Dick staarde haar vreeselijk nuchter aan.
Groote hemel, dat is waar ookdat had
ik vergeten! zei hij.
Joyce stikte bijna van het lachen, maar Dick
keek somber voor zicht uit.
Wat komt mijn schrift er op aan? Alles
moet toch eerst getypt worden, als een uitgever
het zal nemen.
Dat was een heele slag. Ze keken elkander
verbluft en ontmoedigd aan.
Alweer dat geld! zei Dick zou er wel
één enkel ding op de wereld zijn, dat je zonder
dat vervloekte geld kunt doen? Hoe zou ik
daarmee aan moeten?
Een heel bezwaar, meende Joyce. Wat zou
zoo'n machine wel kosten?
Daar heb ik geen idee van, maar duur is
't zeker! zei Dick wanhopig. Wat geeft het
me of ik al schrijf, als ik de zaak niet getypt
kan krijgen? Alweer een loopbaan naar de
maan. Ik kan net zoo goed uitkijken naar een
baantje als straatveger.
Hij liep met een gesmoorde verwenschintf
zal met de afdeeling besproken worden en
onderzocht.
De heer Langendijk vroeg of het juist was,
dat de Stichting badhuis aandeelen a 5 pCt.
uitgaf en of dit mocht. De voorzitter meende
dat de commissie zich had vergist. De bedoe
ling zal obligatiën zijn a 5 pCt. De heer Van
Gemeren zeide, dat het aandeelen waren,
doch aandeelen in de geldleening, geen aan
deelen in het badhuis. Als er een eventueel
tekort was zouden de aandeelen toch 5 pCt.
rente geven. Deze vorm was gekozen in over
leg met notaris De Lange.
De heer Balk bevestigde de verklaring.
De heer Langedijk bestreed die opvatting.
Ook de heer Hopman zeide, dat men wel de
gelijk meende dat men met aandeelen van
het badhuis te doen had. De voorzitter sloot
dc discussie. Men had een verklaring van een
deskundige. Daarna sluiting.
WINKEL.
Tot boekhouder bij de Coöp. broodbakkerij
en verbruiksvereeniging „De Tijdgeest" al
hier, is benoemd de heer R. Korver, thans
controleur bij de Coöp. Zuivelfabriek „West-
Friesland".
URSEM.
In de dezer dagen gehouden raadsverga
dering werden verschillende stukken voor
kennisgeving aangenomen. Het voorstel van
B. en W. cm een post op de begrooting te
brengen van 500, voor het aanstellen van
een ambtenaar ter secretarie kon in de oogen
van den Raad geen genade vinden. Niet
tegenstaande men overtuigd was, dat hulp
noodzakelijk was. Wel werd de post schrijf
loon verhoogd met 200, doch voor een tij
delijke hulp. Een voorstel van het college om
een crediet tot aanschaffing van een motor
brandspuit bleek luxe te zijn. De R.K. fractie
achtte de tegenwoordige handspuit voldoen
de, al was men overtuigd, dat bij een brand
moeilijk het vereischte aantal manschappen
te zullen vinden om de spuit te bedienen.
Toen aan de orde was een bespreking over
aanschaffing meubilair eri verbouwing van
de school, stelde de heer Genefaas als voor
zitter van de fractie voor een commissie te
benoemen die deze aangelegenheid zou on
derzoeken en in de commissie te benoemen
een der wethouders.
Weth. de Jong wenschte geen zitting te
nemen in de commissie en betoogde uitvoerig
hoe dit punt op de agenda was gekomen eu
de Inspecteur van het Lager Onderwijs de
wensclielijkheid had bepleit van verbouwing
der school en vernieuwing van de banken.
De voorzitter was van meening, dat er in
het college van B. en W. weinig vertrouwen
werd gesteld, doch als de commissie deze
zaak gaarne zelf wilde onderzoek, had spr.
geen bezwaar. Spr. kon zich best indenken,
dat de wethouders liever geen deel van de
commissie wilde uitmaken, doch wellicht de
heer Broertjes, die eveneens voor de eer be
dankte. De beide hooistekers G. Vet en K.
Peereboom werden herbenoemd en op hun
verzoek om jaarwedde-verhooging werd af
wijzend beschikt.
Aan den heer Jb. Ruyter te Schermerhorn
werd ongeveer 5Ü0 M2. grond verkocht voor
den prijs van 900. Op de aanbieding van
makelaar van Diepen uit Alkmaar om eenige
jjerceelen grasland in de Schermer bij te koo-
pen, werd afwijzend beschikt. Op het voorstel
tot onbewoonbaar verklaring van een woning
bewoond door D. Sneekes in eigendom toebe-
hoorende aan C. Kramer Glijnis te Stompe-
toren werd eerst door de fractie afwijzend be-
list, doch later na toelichting van den voor
zitter, werd het voorstel met algemeene stem
men aangenomen. Op het adres van den heer
Datema te Oterleek om een voorschot krach
tens de landarbeidswet werd gunstig be
schikt. Tevens werd hem een perceel grond
verkocht gelegen in de Schermer en werd be
sloten aan het Rijk een voorschot ingevolge
de landarbeiderswet aan te vragen.
Door het raadslid Veldboer waren twee
schriftelijke vragen ingediend, n l.: Wanneer
en in v/elke raadsvergadering gehouden na
1 Jan. 1930 is voldaan aan het bepaalde bij
artikel 233 en het vermenigvuldigcijfer voor
de gemeentelijke inkomstenbelasting vastge
steld? 2. Hoe groot is het bedrag van het be
lastbaar inkomen over het jaar 1928?
De voorzitter deelde wat vraag 2 betrof
het bedrag mede, dat bij de inspectie bekend
stond als het belastbaar inkomen.
Wat de andere vraag betrof, deelde de
voorziter mede, dat er geen plaatselijke be
lasting is ingevoerd, gewijzigd of afge
schaft en er dus niets te besluiten valt. Bij
de behandeling van de begrooting was de
fractie tegen verlaging van belasting en
moest het heffingspercentage van 3.6 ge
handhaafd blijven.
op en scheurde ze woest doormidden. Joyce
sprong op hem toe.
Gek, die je bent! Nu moet je alles weer
overschrijven.
Dick schudde haar zwijgend van zich af en
scheurde ze met opzet nog eens door.
Joyce begon te lachen. Heb ik niet ge
zegd, dat het vandaag snikheet is? We krijgen
nog storm binnenkort! Dick was op het punt
los te barsten.
Als je m'n broer was, dan zou ik je op je
gezicht slaan! Hou in hemelsnaam je mond
dicht.
Maar omdat ik nu eenmaal maar een meis
je ben, gaat dat niet en zul je dus wel moeten
luisteren. Ik weet hoe je dat werk voor nietf
getypt kunt krijgen.
Dick gromde. Joyce lette er niet op.
We zullen een machine huren en ik zal
voor je tikken. En de opbrengst van je eerste
verhaal zal ruimschoots genoeg zijn voor
maanden huur.
Maar je kunt niet typen! zei Dick.
Ik niet? zei Joyce. Jij weet immers ook
niet of je kunt schrijven, maar je waagt toch
een kansje, niet waar? Nou dan, iedere idioot
kan allicht letters op een toetsenbord opzoeken
en als ik binnen een uur niet langzaam tikken
kan, dan ben ik nog grooter zot dan jij.
Dick stond een minuut lang roerloos. Hij
staarde onafgebroken uit het venster. Dan keer-
dehij zich om en keek naar het ding, dat „maai
een meisje" was.
Groote goedheid! Jij hebt het bij het rech
te eind Maar dan zul je ook de helft hebben
van wat het opbrengt!
(Wordt vervolgd),. L
