mtiHisiht Ciirmt
VehkadM Qi&ota (Be&cAuit
ASPIRIN
Circus Kapitein Alfred Schneider.
DE VERLOREN INJECTIENAALD.
Hinderd iwee en dertigste Jaargang.
W oensdag ÏO September
Radio-hoekje
Dit buisje behoort
in Uw zak
eenig op de wereld
FEUILLETON.
3>
De romantiek van het circusleven blijft altijd een attractie.
Ho. 213 1930.
Donderdag 11 September.
Hilversum, 1875 M. (A.V.R.O.-uitzending).
8.01—9.45 Gramofoonpl. 10.01—10.15 Mor
genwijding. 10.3012.Concert door de
Huiskapel van het Theater Tuschinski te Am
sterdam. 12.15—2.— Concert. A. V. R. O.-
Kwintet. Mien BouwmeesterVerheydt,
zang. 2.—2.30 Gramofoonpl. 3.3.30 Gra
mofoonpl. 3.30—4.Voor de dames. 4.
5.Ziekenuurtje. 5.—5.30 Gramofoonpl.
5 306.45 Concert door het Orkest van het
Rembrandt-theater te Amsterdam. 6.457.15
Sportpraatje door II. Hollander. 7.157.45
Radio-Volksuniversiteit. Prof. Dr. G. Minder
houd: „De industrialiseering van 't landbouw
bedijf". 8.018.45 Concet. A.V.R.O.-orkest.
8.459.20 Kamermuziek. Haydn-kwartet.
9.2010.30 Vervolg Orkestconcert. 10.30
Persber. 10.4512.Gramofoonpl.
Huizen, 298 M. (Na 6 uur 1071 M.)
K. R. O.-uitzending: 8.9.15 Gramofoonpl.
11.3012.Godsdienstig halfuurtje. 12.
1.30 Concert door het K. R. O.-Trio. 1.30—
2 Gramofoonpl. N. C. R. V.-uitzending:
10.10.30 Zang door Dameskoortje. 2.
2.45 Gramofoonpl. 10.30—11.— Zieken
dienst. 2.453.45 Cursus Fraaie Handwer
ken. 4.5.Ziekenuurtje. 5.6.30 Concert
Jans Bierma, sopraan. S. Ie Cosquino de
Bussy, mezzo-alt. Etie Donath, viool. Ali
Baartscheer, piano. 6.306.40 Koersen. 6.40
6.45 Gramofoonpl. 6.457.Knipcursus.
7.-8.Orgelconcert door A. B. Cornelis.
8.9.Concert. „Zaandams Muziekcorps".
J. Kovers, accordeon. W. J. de Mie, tuba-
phoon. J. Bert, pianobegel. 9.9.30 J. Lens:
„In de breedte of in de diepte. (Het leerplan
van de lagere school") 9.3011.Vervolg
concert. 10.ca. Persberichten.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
11 0511.20 Lezing. 12.20 Concert. J. New
ton, sopraan. H. Costigan, bariton. V. Austin,
piano. 1.20 Orgelspel door R. Foort. 2.20
2.50 Gramofoonpl. 3.20 Kerkdienst. 4.05
Concert. M. Rees, sopraan G. Hoather, bari
ton. 4.35 Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje.
6.20 Lezing. 6.35 Nieuwsber. 6.55 Berichten.
7.Piano-recital door V. HelyHutchinson.
7.207.40 Lezing. 7.50 Koorconcert. 8.20
Concert. Orkest. T. Jones, zang. E. Lush en
V. HelyHutchinson, piano. 10.Nieuws
berichten. 10.15 Lezing. 10.30 Berichten
10.4012.20 Dansmuziek. 12.2012.25 Te
levisie-uitzending.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50—2 20
Gramofoonplaten. 3.20 Dansmuziek. 4 05
Dansmuziek. 4.35 Concert. 8.20 „Le Jeu de
1'Amour et de la Mort" van Romain Rolland.
9 50 Vioolrecital. Kwintet.
Brussel, 508-5 M. 5.20 Trio-concert. 6.55
Gramofoonpl. 8.35 Orkestconcert en zang.
Langenberg, 473 M. 7.257.50 Gramo
foonplaten. 7.508.50 Orkestconcert. 10.35
11.15 Gramofoonplaten. 12.30 Gramofoon
platen. 1.252.50 Concert. Orkest en tenor
5.506.50 Concert. Sopraan, cello en piano.
8.209.15 Concert. Orkest en 2 piano's.
9.20 Concert. Orkest en viool. Daarna tot
12.20 Dansmuziek.
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Orkest
concert. 3.20—5.20 Concert Orkest en viool.
8.20—9.20 „Redaktionssekretaeren". Blijspel
in 1 bedrijf van Erik Bögh. 9.209.40
Piano-recital door F. Jensen. 9.4010.
Liederen-voordracht. 10.2011.20 Orkest
concert.
Zeesen, 1635 M. 6.05—7.20 Lezingen.
7.207.50 Gramofoonplaten. 10.2012.20
Lezingen. 12.20—1.15 Gramofoonplaten.
2.203.20 Gramofoonpl. 3.20—4.50 Lezin
gen. 4.50—5.50 Concert. 5.508.50 Lezin-
fen. 8.50 „Wien-Paris". Operettemuziek.
oor, orkest en solisten. Daarna: berichten
en tot 12.50 Dansmuziek.
evenals alle andere
onmisbare dingen
vulpenhouder
potlood - portefeuille,
enz. welke een
man niet kan missen.
Lot op oranjo band en BayerkruiJ. Prijs 75 ets.
Van ALICE CAMPBELL.
Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch
door J. E. DE B. K.
Een kort oogenblik bekeek ze het huis
nog eens, roode baksteen, netjes geverf
de voordeur, alles zoo weinig zeggend,
zoo gewoon, en toen, lachend om haar
gevoel van teleurstelling, trok zij haar
bonten kraag wat hooger om haar hals
en zette met vluggen tred koers naar de
binnenstad.
Zij was nog geen twaalf stappen ver
der toen het harde dichtslaan van een
deur haar plotseling om deed zien. Ja,
'twas des dokters huisdeur, die even te
voren voor haar gezicht was dicht gesla
gen. Een jonge man, die er Engelsch
uitzag, was haastig naar buiten getreden
en stapte in een keurige, kleine auto, die
in de bocht van de straat stond.
ïTet volgend oogenblik gleed de auto
met de bestuurder langs haar, de jonge
man neerslachtig starende op den weg
die voor hem lag. Esther kon zijn ge
zicht goed opnemen. Het was glad ge
schoren, gezond, verbrand, van een soort
gedistingeerde, niet opvallende knap
heid; in de oogen was een harde uit
Waarom blijft een circus door alle tijden
zijn groote attractie behouden?
Het is omdat dit wereldje van hout, zeil
doek, lovertjes en spiegelglas in het Reken
der romantiek staat, omdat deze bonte ver
zameling menschen en dieren iets van verre
landen met zich meedraagt, omdat het in
een rustig provinciestadje plotseling het ele
ment van vreemd avontuur brengt, waarvan
ook de ouderen onder den indruk komen,
omdat zij ten slotte in hun hart altijd groote
kinderen zijn gebleven.
Zij juichen niet meer zoo uitbundig als er
een kameel of een lama voorbij trekt, maar
zij blijven toch met de jeugd vol belangstel
ling naar dat romantische wereldje kijken.
Zij waardeeren den arbeid dier ruwe, maar
goed georganiseerde werkkrachten, die in
weinige uren tijds van palen, planken, tou
wen en zeildoek een reusachtige tent bou
wen, waarin sterke electrische lampen des
avonds een schitterend licht verspreiden en
waarin de klanken van het circusorkest hun
weer dezelfde sensatie geven als toen zij als
kleine jongens oogen en ooren te kort kwa
rnen om de wonderen uit die sprookjeswereld
in zich ap te nemen.
Op het terrein van het oude Stadszieken
huis dat zich voor dergelijke doeleinden
uitstekend leent en dat wij zoo mogelijk
daarvoor moeten behouden waar des mor
gens alleen nog maar een paar palen van
het front waren opgericht, was gisteravond
acht uur een volkomen afgewerkt circus, met
restauratie, stallen, machines en al wat
daarbij behoort, gereed om de gasten te ont
vangen.
Het was een heele toer om er in te komen,
want voor dén schitterend verlichten in
gang, waarboven de circuskapel uitstekende
muziek liet hooren, verdrongen zich honder
den bezoekers en menigeen zal aan deze
allesbehalve joyeuse entree een paar blau
we plekken als souvenir hebben behouden.
Waar de bezitters van kaarten van een
plaats verzekerd kunnen zijn en de voorstel
ling toch niet begint voor de groote massa
der bezoekers in de tent is, bestaat er geen
enkele reden om elkaar voor den ingang het
leven zoo onaangenaam te maken.
Eenmaal binnen de tent blijkt alles keurig
van stapel te loopen. Tal van meisjes in
middeleeuwsche costuumpjes gestoken, met
gepoederde pruiken een heel aardige va
riatie op de stalknechten in livrei, die ge
woonlijk deze diensten verrichten bren
gen de bezoekers vlug naar hun plaatsen en
toen even over achten de voorstelling een
aanvang nam, was de groote tent tot aan
den nok toe gevuld.
De circuskapel, die inmiddels naar zijn
meer blijvende standplaats in de tent ver
huisd was, liet vroolijke marschen hooren en
men keek vol spanning naar de roodfluwee-
len gordijnen, die weldra zouden worden
weggeschoven om menschen en dieren door
te laten, die een uitgebreide reeks sen
sationeele verrassingen zouden brengen.
Laten wij hier dadelijk constateeren, dat
onze verwachtingen niet beschaamd zijn en
dat het circus van kapitein Alfred Schnei
der een der beste is, die wij sinds jaren hier
ter stede bezocht hebben.
Het begon natuurlijk met een paar orkest
nummers, maar al spoedig kwam Herr
Fritz in de manege, die keurig in rok ge
kleed een tweetal voor elkander gespan
nen paarden bestuurde. Hij had de dieren
volkomen in zijn macht en liet ze een paar
springnummers maken, die een welverdiend
applaus verwierven.
Nauwelijks was hij verdwenen of Werner,
de fideele boer hij zal zijn naam wel aan
de bekende operette ontleend hebben
dreef een koppel vette ganzen naar binnen,
een zoo rijke collectie, dat de poeliers onder
de toeschouwers er zeker met een begeerig
oog naar gekeken zullen hebben.
Maar deze dieren zijn, dank zij hun
kunstzinnigen aanleg, voor een minder pro
zaïsch doel bestemd dan om geslacht en op
gegeten te worden.
Deze ganzen konden exerceeren, dat wil
zeggen, ze konden bij tweeën en drieën in het
gelid loopen en ze wisten ook wanneer ze
halt moesten houden en rechtsomkeerd moes
ten maken.
Zij werden weldra gevolgd door een paar
vette varkens, beesten, die er in hun jeugd
wel nooit van gedroomd zullen hebben, dat
zij niet alleen het lot van alle vette varkens
zouden ontloopen,- maar als circusartisten
nog eens bejubeld en becritiseerd zouden
worden.
Dank zij hun degelijke opleiding bleken al
hun kunsten van een leien dakje te gaan. Zij
sprongen over hindernissen en bewogen zich
zelfs gracieus op een wipplank. De boeren
onder de toeschouwers zullen nooit geweten
hebben, dat een varken nog zooveel circus-
bloed in zijn aderen heeft. Wellicht kunnen
zij de lange winteravonden nuttig besteden
door hun dieren in eigen huiselijken kring
eens wat eenvoudige acrobatische toeren te
leeren.
De varkens verdwenen en werden opge
volgd, door een menschenras, waarvan de
hoofdman ongeveer eenzelfde dierlijk geluid
maakte.
Het waren, volgens het programma, „Da-
wudus"-menschen. Wij hebben tevergeefs op
de kaart nagekeken in welk deel van de we
ield eigenlijk hun wiegjes gestaan hebben,
maar in allen gevalle waren het zeldzaam
interessante typen en vooral hun artistieke
leider, een boom van een woestijnneger, liet
een buitengewoon natuurlijk Sahara-geluid
hooren. Met schilden en speren bewapend,
voerden zij verscheidene nationale dansen
uit en de meisjes uit dezen troep, wier haar
een natuurlijke en blijvende watergolf ver
toont, hadden veel succes met het uitvoeren
van allerlei exotische dansen. Het waren
mooie kleurlingen, sommigen zwart als eb
benhout, anderen in lichtere tinten, maar
allen interessant in hun rhytmisch bewegen,
dat door trommelslag begeleid werd.
Bhutan Madras, de Indische hoogeschooi,
gereden op den volbloed hengst Haidarabad
verdreef weldra het zwarte volkje. In een
keurig wit satijnen costuum, dat hem het
uiterlijk van een Arabier gaf, heeft de berij
der dit paard zijn goed ingestudeerde pas
sen laten maken. Dit blijft altijd nog een der
hoogtepunten van het circus en ongetwijfeld
hebben zeer velen ten volle van deze mooie
dressuur genoten.
De clowns zorgden tusschen de verschil
lende bedrijven voor de noodige intermez
zo's. Er zijn in dit circus heel geslaagde
typen en zij weten door hun dolle grappen
het publiek hartelijk te laten lachen. Een
clown is altijd een min of meer domme ver
schijning, maar een goede clown te zijn ver-
eischt een bijzonder talent, dat slechts weini
gen bezitten.
De paardendressuur werd in verschillen
de nummers achter elkaar den volke ver
toond.
Het circus Schneider heeft prachtige ras
paarden, Andaluzische hengsten, Hongaar-
sche vossen en een heele verzameling Sliet-
landsche- ponny's die om beurten in de ma
nege gebracht worden en waarmee de heer
Wladimir Schraube keurige demonstraties
weet te geven.
Het circus heeft door alle eeuwen in het
teeken van het paard gestaan en wat hier
getoond wordt, bewijst wel, dat de paarden
dressuur nog altijd een der meest geliefde
nummers is.
Na de paarden kwamen de girls, de dans
meisjes en kapitein Schneider heeft er in zijn
circus een heele collectie van. Niet minder
dan acht en twintig meisjes, allen leden van
het circus-ballet, hebben in de manege haar
bevalligheid, haar danskunst en haar gratie
getoond en het was een genot er naar te
kijken.
De kunstrijders op fietsen, die hier enkele
dagen geleden reeds reclame gemaakt heb
ben, toonden ook nu welk een acrobaten zij
zijn. Zij kleeden als het ware onder 't rijden
een fiets heelemaal uit. Zij nemen het stuur,
het zadel en een van de wielen er af en
juist als men zich afvraagt of er van de fiets
nog wat overgebleven is en of zij eigenlijk
niet heelemaal zonder fiets rijden, blijkt, dat
het achterwiel nog niet weggeworpen was en
op dat eene wiel rijden deze equilibristen dan
Det zoo rustig en zeker als een gewoon
raensch dat op een driewieler zou doen. Zij
klimmen zelfs op een vier a vijf meter hoog
rijwiel, dat ten slotte slechts uit een enkel
wiel blijkt te bestaan en zij voeren zooveel
gedurfde kunststukjes uit, dat het publiek in
ademlooze spanning toekijkt en alle Alk-
maarsche jongens de eerstvolgende dagen
zeker de wegen onveilig zullen maken in hun
pogingen om ook eens zooiets te probeeren
Mej'uffrouw Betty, een lieftallige ver
schijning in Russische dracht, die aan
zijn uniform te oordeelen door een gene
raal van het Indische leger ter zijde wordt
gestaan, laat het publiek daarna zien, wat
er met het dresseeren van beren te bereiken
is. Er komt een heele berenfamilie in de
arena tot zelfs twee baby-beertjes van nog
niet leerplichtigen leeftijd. Papa en Mama
drinken aan tafel een kannetje thee, oom
iijdt voorbij op een autoped en tante komt
zelfs per fiets de familie bezoeken.
Ten slotte blijken er onder dit gezin eeni
ge muzikale elementen te schuilen en terwijl
een groote zwarte beer het orgel draait, spe
len twee anderen op een soort klaroen, dat er
uitziet alsof er meer honing dan muziek in
zit. In allen gevalle is deze berenscène een
aardige attractie en het publiek gaf dan ook
door luid applaus van zijn tevredenheid
blijk.
r v-
De Twaalf Ravenas, een groep van zes
dames en zes heeren, vergastte de aanwezi
gen op verschillende tableaux vivants, die
door schijnwerpers belicht werkelijk een al
leraardigst effect maakten. Er zijn sterke
knapen en knappe meisjes in deze groep en
wat zij presteerden werd dan ook algemeen
gewaardeerd.
In de pauze was er gelegenheid tegen een
klein entree de stallen, de paarden en roof
dieren te bezichtigen waarvan door velen
gebruik gemaakt werd.
Men vindt hier een prachtige collectie
kameelen, lama's, herten, wilde varkens,
apen die in de manege als berijders van
de ponny's optreden schildpadden, en een
zeer groote collectie leeuwen van beiderlei
geslacht en van eiken leeftijd.
t-
Vele dier roofdieren kwamen na de pauze te
voorschijn toen de manege inmiddels door
sterke traliewanden was afgesloten.
Kapitein Alfred Schneider, die reeds vroe
ger in een ander circus hier ter stede is opge
treden, brengt thans een zeldzaam groote en
mooie collectie in de manege.
De dieren zien er goed verzorgd uit en zij
gehoorzamen hun leider zonder dat men een
oogenblik den indruk krijgt, dat zij dit uit
angst doen Nadat deze eerst de kinderkamer
getoond had, een zevental dieren, die als
jonge honden met elkaar stoeien en dartelen,
werden de grootere dieren in de manege ge
laten en weldra was de onverschrokken tem
mer omringd door een veertigtal volwassen
leeuwen en leeuwinnen, die allerlei kunst
stukken uitvoeren en waartusschen hij zich
volkomen rustig beweegt. Er moet van dezen
kleinen, dapperen man iets facineerends op de
dieren uitgaan want hoewel hij er geheel on
gewapend tusschen door wandelt, blijft het
hier en daar bij wat grommen en wat ont-
blooten van de groote slagtanden, maar geen
enkele leeuw denkt er blijkbaar aan dit on
gevaarlijke menschenkind een souvenirtje
van tanden of klauwen te geven.
Kapitein Alfred1 Schneider kent zijn dieren
en wanneer hij hun namen noemt steken zij
de ooren op en komen gewillig naar hun heer
en meester. Zelfs de leeuw Europa, die in de
Quo Vadis-film meegespeeld heeft en zich
toen zoozeer vergat, dat hij een der figuran
ten voor de lunch wou gebruiken waar
voor hij drie revolverschoten heeft gekregen,
waarvan men zich desgewenscht persoonlijk
in de kooi van de litteekens kan overtuigen
is als een lammetje als zijn groote mees
ter hem toespreekt en was alleen moeilijk te
bewegen zijn zitplaatsje op de houten- divan
voor een staanplaats in de manege te ver
wisselen.
Bijzonder attent van het circusbestuur is
het tijdens de leeuwendemonstratie een man
met een Eau de Colognespuit om de kooi te
laten loopen. Veertig leeuwen geven veertig
maal een onaangenaam luchtje en een zacht
Eau de Cologne-regentje is dan een alleszins
w-elkomen verfrissching.
Een bijzonder staaltje van moed en dres-
seerkunst gaf de directeur door in de kooi
zelf tot voedering der dieren over te gaan en
zijn discipelen op een extra rantsoen vleesch
te tracteeren, dat evengauw verzwolgen werd
als het uitgedeeld was.
Een dankbaar applaus beloonde den stout-
moedigen temmer voor zijn gedurfde presta
ties en nadat de koningen der dieren met hun
koninginnen en kroonprinsjes weer naar de
hokken verdwenen waren, bracht de heer
Schneider het publiek dank voor de groote
opkomst en in het bijzonder de autoriteiten
en de pers voor de tot dusver betoonde mede
werking.
rn- S
Daarna bleek het tijd het circus in" een
waterballet te veranderen en intusschen heelt
de heer Carlo op een trapeze door zijn ge
durfde toeren een paar duizend menschen in
angstige spanning gehouden.
Het valt niet mee om op een stoel te zit
ten, die maar met twee pooten op den grond
staat en nog minder als die stoel met het
zelfde aantal pooten boven in den nok van
het circus op een trapeze gezet is.
Ook de twee Bandellis lieten het meters
hoog boven den beganen grond niet aan sen
satie ontbreken. Die heeren blijken over een
bijzonder sterk gebit te beschikken en hun
toeren waren zoo gewaagd, dat vooral de
vrouwelijke toeschouwers niet meer naar
boven durfden kijken en een diepe zucht van
verlichting slaakten toen bleek, dat dit on
verschrokken paar weer levend op den be-
ganen grond was gekomen.
Intusschen hadden vele circusknechten de
manege verhoogd en van een waterdicht doek
voorzien. Er werden rand- en middenfonteinen
in aangebracht en er werd een groote instal
latie voor electrische kleurlichten naar den
nok van het circus geheschen. Toen alles ge
reed was, kwam Neptunus, voorzien van zijn
onmisbaren drietand, te voorschijn en met
hem kwamen een groot aantal aardige meis
jes in allerlei fleurige costuumpjes, die er alle
zoo lief uitzagen, dat Neptunus olijkbaar geen
definitieve keuze kon doen en tijdens dit ge-
heel-e interessante ballet maar van de eene
naar de andere dwaalde.
Ten slotte bepaalde hij zijn keus
en was juist van plan een allerliefste maagd
mee -naar de diepten der zeeën te nemen, toen
de waternimfen plotseling verdwenen om
plaats te maken voor een tweetal schoonen,
die onder de belichting van gekleurde schijn
werpers een fraaien serpentinedans uitvoer
den.
Plotseling stroomde het water over een
breed, met kleuiiichtjes versierd, afdak boven
het orkest in de manege en een kleine zond
vloed zette binnen tien minuten de geheele
manege onder water.
Het was een compleet zwembassin ge
worden tot groote voldoening van de col
lectie eenden en ganzen, die vergezeld van
een paar peiikaansche familieleden, luid sna
terend en klapwiekend naar binnen kwamen
zwemmen. Hun voorbeeld werd weldra ge
volgd, door een aantal allerliefste matroos
jes, die eerst gedanst hadden, maar zioh daar
na moedig in het water lieten vallen en met
flinken schoolslag haar bedrevenheid in het
zwemmen demonstreerden.
Daarbij bleef het trouwens niet, want ver
schillende mannen en vrouwen, allerkoste
lijkst uitgedoscht, kregen op een hooge brug
om de een of andere reden ruzie met elkaar
en het gevolg was natuurlijk, dat zij tezamen
met den politieagent, die aan die ruzie een
einde wilde maken, in de zoete golven ver
dwenen. Er kwamen Markers en Volendam-
mers te voorschijn en ten slotte kantelde zelfs
een boot vol muzikanten, die hun tegenwoor
digheid van geest tot het laatst toe behielden
en al drijvende lustig bleven doorblazen.
Maar het mooist van alles was daarna het
spuiten der tallooze fonteinen waarvan het
water door gekleurde glazen belicht werd.
Dat maakte het geheel tot een sprookje en
wij zagen nog nimmer in eenig circus iets
dat dit mooie nummer heeft overtroffen.
In alle opzichten voldaan hebben de dui
zenden het circus verlaten en wij zijn er van
overtuigd, dat deze eerste avond een zoo
goede reclame geweest is, dat het circus
Schneider ook voor de nog komende voor
stellingen volle tenten en een alleszins dank
baar publiek zal trekken.
drukking. Hij had iets voornaams over
zich. Niet een persoon, aan wien men
bijzondere aandacht zou wijden, doch
toen het jonge meisje hem zag, werden
haar gedachten dadelijk afgeleid. Haar
voorhoofd fronsend keek zij de verdwij
nende auto na.
„Waar heb ik dien man vroeger ont
moet?" dacht zij.
In Cannes had zij iemand ontmoet; zij
kende er geen Engelschman en toch, dat
gezicht, zoo cynisch en gemelijk, kwam
haar bekend voor. Het riep iets in haar
geheugen wakker en iets dat niet prettig
was. Waar had ze hem gezien? Ze gaf
het op.
HOOFDSTUK 2.
Een uuj later zat Esther aan een ta
feltje in het mooie restaurant des Am
bassadeurs, genietend van haar thee en
van de omgeving. Ze voelde zich een
beetje schuldig hier te zijn, want ze was
een nauwgezette, jonge vrouw, die niet
graag veel geld uitgaf, als ze zonder in
komsten was. Doch sinds het vertrek
van miss Terris had ze zich zelve niets
verwend. Steeds had ze moeite gedaan
werk te vinden en nu er een betrekking
in zicht was, vond ze wel dat ze wat ont
spanning verdiend had. Het was alles
vroolijkheid om haar heen, als een door
dringende parfum vervulde het de at
mosfeer in dit lustoord. Toen ze een
paar uur had rondgedoold en ten slotte
bij la Croisette terecht kwam, kroop de
verleiding over haar om haar verlangen
naar thee te voldoen op een plaats, waar
zij de van zorgen vrije wereld kon gade
slaan. Niet dat zij tot die wereld be
hoorde, maar op haar luxe-reizen met
rijke patiënten, wat nog al eens voor
kwam, had zij er veel van leeren kennen
en het was altijd aardig om voor een
korten tijd eens net te doen of ze niet
behoefde te werken voor haar onder
houd.
De groote zaal was snel gevuld; het
was het uur van de thé-dansant. Een
orchest met veel saxophones speelde een
wals, die door iedereen in Frankrijk ge
zongen werd. Het was uit een komedie,
die in Parijs groot succes had gehad en
Esther vond het prettig, dat zij dit stuk
10 dagen geleden gezien had; zij voelde
zich nu au courant van de aardige nieu
wigheden. Achterover in haar stoel ge
leund, luisterde zij naar de eenvoudige,
bekoorlijke melodie, die bij elke herha
ling meesleepender werd, terwijl zij op
gewekt de rondzwevende dansers mons
terde. Er hing glans over dit tafereel;
Zij was in een stemming om alleen het
mooie en vroolijke te zien. Op dat oogen
blik zag zij niet de verveling, die af
straalde van de eeuwige genotzoekers;
de pogingen van bedorven jeugd en ver
vallen ouderdom om aan zichzelf te
ontsnappen, pasten niet in het levens
beeld dat zij voor zich zag. Neen, inte
gendeel, rondziende tusschen haar half
gesloten oogleden door, zag zij 'n bloem
perk met duizend kleuren, bloemen die
zich rhytmisch voortbewogen, dat was
alles. Beelderige japonnetjes, die golf
den en ronddraaiden, japonnetjes in al
lerlei nuancen, rose, mauve, pauwen-
blauw, hier en daar zwart, mooie figuur
tjes, slanke beenen en fijne enkels
toch niet allemaal zoo slank, begon zij,
langzamerhand critischer geworden, op
te merkeni Daar waren platvoeten en
korte, dikke voeten, die er uitzagen als
speldekussens in schoenen gestopt.
Haar eigen smalle, keurige geschoeide
voeten konden hier best den toets van
vergelijking doorstaan, dacht zij met
voldoening. Hoewel zij eenvoudiger ge
kleed was dan de meeste aanwezige da
mes, viel zij bij deze toch niet af. Zij
schaamde zich niet over haar keurig
tailor-made kastanjebruin pakje, zoo
goed kleurend bij haar haar en oogen, en
ook niet over haar klein vilten hoedje,
in Parijs gekocht. Haar bonte kraag was
van edelmarter; zelfs haar handschoe
nen en het zakdoekje dat uit haar man
telzakje piepte, waren tip-top. Beuzelin
gen ja, maar beuzelingen die er wat toe
deden. Ze verdiende veel geld en had
altijd ondervonden, dat het de moeite
waard was om met zorg en goed gekleed
te zijn. Natuurlijk zou ze van het sala
ris van dr. Sartorius geen kleeren kun
nen koopen, maar dat deed er voor een
maand of zes niets toe. Om in Frankrijk
te kunnen blijven was wel een kleine op
offering waard. En buitendien had ze
wat overgespaard.
De dokterdat vreemde, koude we
zen. Zij voelde zich niets enthousiast bij
de gedachte voor hem te moeten wer
ken. Hoe vond ze hem eigenlijk? Ze wil
de haar indruk analyseeren, maar ze
kon over niets denken dan over zijn
kleine, doffe oogen en vreemd, plat voor
hoofd. Hij was een kundig man, geen
kwakzalver, dat voelde zij instinctma
tig. Ongetwijfeld in de eerste plaats een
vorscher. Als hij eenige practijk had,
wat was dat dan voor practijk? Voor een
medicus had hij niet de goede manieren,
hij was te teruggetrokken, te negatief, te
weinig gewoon menschelijk.
Even voelde ik me griezelig, dacht ze.
Waar doet hij me toch aan denken? Aan
iets, dat fascineert en afstoot, of zit ik
maar gekke dingen te bedenken?
Van het podium klonk de zang van
een krachtigen bariton. Het treurige
lied, uit Broadway afkomstig, was zoo
banaal mogelijk, maar de mooie buig
zame stem van den zanger, een Ameri-
kaanschen neger met glimmend zwart
haar, die onberispelijk gekleed was, gaf
er iets bekorends en bedwelmends aan.
Zelfs de kellners stonden als vastgena
geld en luisterden doodstil. Iedereen
zweeg, geheel de groote zaal was een en
al aandacht. Een oorverdoovend ap
plaus, het lied werd tot tweemaal toe
herhaald. Toen een oogenblik stilte eg
de gewone geluiden klonken weer op,y
- - ^ordt vervolgd-. J
