Ultmaarsche taurait. VehkadsL& Q/i&otè. Amerikaansche notities. DE VERLOREN INJECTIENAALD. Radio-hoekje Rechtszaken Hiriiri twse en dertigste Jaargang. Woensdag 17 September FEUILLETON. Ho. 219 1930. Donderdag 18 September. Hilversum, 1875 M. (A.V R.0.-uitzending). ê.01—9.45 Gramofoonpl. 10.—10.15 Mor genwijding. 10.3012.Concert. Arnhem- sche Orkestvereen. 12.152.Concert. A. V. R. O.-Kwintet. Mary Sablairolles, zang. 2.2.30 Gramofoonpl. 3.3.30 Gra mofoonpl. 3.30—4.— Voor de dames. 4. 5.— Ziekenuurtje. 5.5.30 Gramofoonplaten. 5.306.45 Concert. Orkest van Cinema Royal. 6.45—7.15 Sportpraatje door H. Hol lander. 7.157.45 Radio Volks Universiteit. 8.— Tijdsein. Praatje door Mevr. Ketelaar- van Goch over „Zonnestraal"-dag. 8.10— 9.10 Concert. Mandoline-Orkest „Sempre Avanti". Georgina YdoSpringer, viool. 9.1010.Concert. Omreporkest. 10. Persber. Vervolg concert. 11.— Gramofoon platen. 12.Sluiting. Huizen, 298 M. (Na 6 uur 1071 M.) 8.—9.15 K.R.O. Gramotoonpl. 10.—10.30 N. C. R. V. Zang door Dameskoortje. 10.30— 11.N.C.R.V. Ziekendienst. 11.30—12. K.R.O. Godsdienstig halfuurtje. 12.1.30 •K.R.O. Concert door het K.R.O.-Trio. 1.30 2.— K.R.O. Gramofoonplaten. 2.-245 N. C R. V. Gramofoonpl. 2.453.45 Cursus Fraaie Handwerken. 4.5.N.C.R.V. Zie kenuurtje. 5.6.30 N.C.R.V. Concert. Mevr. MulderBelser, alt-mezzo. Witttpen, fluit. M. van 't Woud, cello. G. Hengeveld, piano 6.306.40 Koersen. 6.45—7— N.C.R.V. Knipcursus. 7.7.30 N.C.R.V. Joost Sluis: „Algemeene wenken voor de verzorging van ons pluimvee, in verband met den komenden winter". 7.30—8.N.C.R.V. Cursus Ma- leisch. 8.10.15 N.C.R.V. Herdenkingsavond ter gelegenheid van het 40-arig bestaan der Geref. Jongelingsvereen. „Prexdiker 12 la" vanuit de Parklaankerk te Groningen. Spre kers: Ds. P. Ch. v. d. Vliet en J. Bos. Muzik. medew. Mej. Hoekstra, sopraan. Marinissen, tenor. L. Huizenga, orgel. 10.15—10.25 Persberichten. 10.2511.— Gramofoonpla ten. Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding. 11.0511.20 Lezing. 12.20 Concert. F. Townson, sopraan. V. Hughes, viool. R Zweetland, piano. 1.20 Orgelspel door R Foort. 2.20—2.50 Gramofoonpl. 3.20 Kerk dienst. 4.05 Concert. S. York Bowen, so praan. 4.35 Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Lezing. 6.35 Nieuwsber. 6.55 Marktber. 7.Pianospel door F. Davies. 7.20—7.40 Lezing. 7.45 Lezing. 8.05 Concert. Koor en solisten. 9.20 Concert. Sextet. S. Nelis, so praan. 10.05 Berichten. 10.20 Lezing. 10.35 Berichten. 10.4512.20 Dansmuziek. 12.20 —12.25 Televisie. Parijs Radio-Paris1725 M. 12.50—2.20 Gramofoonplaten. 4.05 Concert. 8.20 Too- neeluitzending. 9.50 Concert. Zangeres, cel list en strijkkwartet. Langenberg, 473 M. 7.257.50 Gramo foonplaten. 7.508.50 Orkestconcert. 10.35 —12.15 Gramofoonplaten. 12.30 Gramofoon platen. 1.252.50 Orkestconcert. 5.506 50 Orkestconcert. 8.209.15 Concert. Orkest en cello. 9.20 Bach-concert. Daarna tot 12 20: Dansmuziek. Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Orkest concert. 3.20—5.20 Concert. Orkest, lezing en zang. 8 20—10— „Fanevagt". Hoorspel van Otto Rung. 10.20—11.20 Orkestconcert. H.2012.50 Dansmuziek. Brussel, 508.5 M. 5.20 Trio-concert. 6.50 Gramofoonplaten. 8.35 „Moulins qui chan- tent". Operette van A. van Oost. Zeesen, 1635 M. 6.05—7.20 Lezingen. 7.20 —7.50 Gramofoonplaten. 10.2012.20 Le zingen. 12.20—1.15 Gramofoonplaten. 1.15 —2.20 Lezingfn. 2.20—2.50 Gramofoonpla ten. 2.204.50 Lezingen. 4.50—5.50 Con cert. 5.50—8.50 Lezingen. 8.50 Orkestcon cert m. m. v. soliste. 9.20 „Heimkehr". Hoor spel van E. Moes en O. Rombach. Daarna: berichten en tot 12.50 Dansmuziek. INSCHRIJVING VAN LEERLINGEN VOOR DE GEMEENTELIJKE AVONDSCHOOL VOOR NIJVERHEIDS ONDERWIJS MET VOORTGEZETTE KLASSEN TE ALKMAAR. De inschrijving van leerlingen zal plaats hebben van Maandag 15 tot en met Zater dag 20 September, des voorm. van 9—12, nam. van 24 en 's avonds van 6149 uur in het gebouw der Ambachtsschool. De leerlingen moeten minstens 12 jaar oud Van ALICE CAMPBELL. Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch door J. E. DE B. K. 8) „Hoe gaat het u, zuster Rowe? Is dit heühuis waar u werkzaam bent?" Verbaasd, dat iemand haar naam wist, keek Esther om. Toen, ziende wie achter haar stond, glimlachte zij. „O, miss Paul. Daar had ik niets geen idee op." Miss Paul was de eenige uit haar ho tel, met wie ze wel eens wat langer ge praat had. Ze was groot en hoekig, al tijd in het zwart, met een breedgerande, ouderwet^che hoed, wiebelend op haar hoog opgemaakt wit baar. „Ja, dit is het huis van den dokter antwoordde Esther, „ik ben juist klaar voor vandaag." „Zullen we dan samen opwandelen, vroeg de andere, terwijl zij hare groote stappen iets kleiner maakte. Niettegen staande haar oud uitzien en vreemd voorkomen, zooiets van een oude Du- mouriez teekening, was de dame een onvermoeide wandelaarster, die dage lijks mijlen aflegde, gewapend met para- pluie, doos waterverf en vouwstoeltje. Esther was haar dikwijls tegengekomen, hollende met haar bagage, mantel en sluier ten speelbal voor den wind zijn en voldoende lager onderwijs hebben ge- noten. Leerlingen die een dagschool bezoe ken worden niet toegelaten. Laatste rapportcijfers moeten voor nieuwe leerlingen worden medegebracht. JESSQ** met einddiPloma Ambachts school kunnen tot de 5e klasse worden toe gelaten. Leerlingen met einddiploma Gem. Avondschool voor N. O. kunnen toegelaten worden tot de voortgezette klassen De school duurt 5 jaar. De voortgezette klassen duren 2 jaar. r)r!^etiSCh??lKeld' £ere2eld naar financieele draagkracht der ouders en grootte van het gezin, is zeer laag gesteld. verstreHmiddelen WOIxkn door de school De cursus vangt aan Donderdag 2 October, s avonds 6 1/4 uur. Inlichtingen bij den directeur A. FLEDDERUS. inschrijven''"^" moe*en z'c^ °Pn'euw laten WOLKENKRABBERS. Iemand, die een jaar of vijf niet in New-York is geweest en dezer dagen zou terugkeeren in het hartje van de stad rondom Times Square, moet het aller eerst opvallen hoe daar een aantal wol kenkrabbers van groote hoogte verrezen zijn als vroeger alleen maar in het be roemde financieele district van Wall Street werden aangetroffen. Foto's van uit een vliegmachine genomen, toonen dan ook heel eigenaardig aan, dat er twee bepaalde plekken in New-York zijn, waar men met een zekere voorliefde tus- schen de wolken troont. Hoewel de duurte van den grond er mede te maken heeft, is niet met zekerheid te zeggen of dit de oorzaak dan wel het gevolg is. Immers, de prijs stijgt naar mate er vraag bestaat en om de een of andere re den is de vraag om kantoorruimte in de buurt van Times Square, Grand Central Station en Pennsylvania Station op on verwachte manier zoo groot geworden, dat de wolkenkrabbers letterlijk ziender- oogen de lucht in schieten. Dit laatste is geen overdreven bewering; het aanbren gen en lassen der stalen balken gebeurt zoo gauw, dat iemand, die er een heelen dag aan zou kunnen wijden, inderdaad een verdieping zou zien verrijzen. In de buurt van zulke in aanbouw zijnde hui zen kan men ook altijd van die nieuws gierigen aantreffen, die aandacht naar boven staan te staren en er gebeuren ook soms van die rare dingen, die zelfs een Yankee verbazen. Een paar dagen gele den kwam ik door de 42ste Straat, waar op den hoek van Fifth Avenue een nieu we kolossus aan het verrijzen is. Onge veer 30 verdiepingen staan er al, het geen beteekent, dat het gelijkvloers al bewoonbaar is inderdaad zag ik er een geopend kantoor halverwege zijn de metselaars en cementwerkers bezig en daarboven zwaaien reusachtige kra nen de stalen balken op hun plaats, die daar gelascht worden. Die balken wor den door de kraan van een vrachtauto op straat al die tientallen verdiepingen naar boven geheschen en zoo af en toe gaan er paar man op zitten om zich zoo naar boven te laten hijschen. Juist toen f ik passeerde, ging aan de leege ketting, vanonder voorzien van een reusachtige stalen bal met een monsterhaak er aan, een man in zijn eentje naar boven. In den haak staande, zich met een hand vasthoudend aan de ketting, ging dit heer heel rustig tien, vijftien, dertig ver diepingen naar boven met niets dan de lucht om zich heen en voor dat schouw spel stond de heele 42ste Straat toch even stil en staarde met open mond. Lindbergh in de wolken. In die paar jaren tijds zijn er rond het Grand Central zulke imposante gevaar ten verschenen als de Chrysler, Chanin, Lincoln, French, Lefcourt en Salmon gebouwen, waarvan de Chrysler nu met 77 verdiepingen het hoogste gebouw ter wpreld is. In den loop der tijden is New-York net als andere groote steden in allerlei wijken of straten van een eigen cachet verdeeld. In de eene straat zitten bijvoorbeeld veel juweliers, in de andere bontwerkers, dit kwartier wordt speciaal door Italianen bewoond en het andere door Spanjaarden. Zoo is het Wall Street district aan het bankwezen gewijd, dat in de buurt van het Pennsyl vania Station aan de kleederindustrie, maar dat bij het Times Square heeft nog geen eigen karakter. Het is een alle gaartje van reisbureaux en vertegen woordigers van buitenlandsche firma's, particuliere kantoren en agentschappen. Als een voorbeeld, hoezeer de bewoning van zulk een gebouw afhankelijk is of liever beïnvloed kan worden door een onverwachtsche gebeurtenis, noem ik het geval van Colonel Lindbergh. Deze heeft in een der hoogste wolkenkrabbers zijn kantoor eji wel tusschen de wolken, hetgeen heelemaal in stijl met den be roemden aviateur is. Zijn naam is niet beneden in de vestibule op het groote bord van adressen in het gebouw te vin den en maar weinigen weten welk een illusteren medebewoner zij bezitten. De liftbedienden hebben de order, om zoo dra Lindbergh een lift binnen stapt, naar boven te suizen zonder stoppen, dit alles om de lastige opdringerigheid van het publiek te ontkomen. Toch lekte het nieuws uit en in minder dan geen tijd hadden allerlei maatschappijen, die met luchtvaart, motoren, olie, benzine en wat meer te doen hebben, hun hoofd kwartier in dat zelfde gebouw opge slagen. Bouwwoede. Het eene gebouw is nauwelijks vol tooid of ergens verderop worden een reeks ouderwetsche huizen afgebroken achter een schutting, waarop de aan kondiging van een nieuwen reus te le zen staat. Een nuchter redeneerend mensch vraagt zich twee dingen af: waar komen al die toekomstige bewo ners vandaan en rendeert een dergelijk gebouw, dat 20 millioen dollar kost, evenveel als een fatsoenlijk passagier schip of een pantserkruiser? In de eerste plaats heerscht in Amerika, niettegen staande de tijdelijke malaise, nog altijd de politiek van uitbreiding en vergroo ting in zaken; geen toekomstplannen, maar daadwerkelijk optreden. Het leven in een stad als Groot New-York met bij na elf millioen inwoners kan zich con- centreeren in een vierkantje van tien minuten loopen en op die wijze is het aantal filialen, dat banken en winkels er op na houden door de heele stad legio. Zoodra een groote wolkenkrabber staat, huurt een der rijke banken met wereld naam de heele straatverdieping en een paar daarboven; groote zaken, die bij een vorige gelegenheid de kans lieten voorbijgaan in die buurt te komen, grij pen nu de gelegenheid aan. Anderen, die hun hoofdkantoor bijvoorbeeld de laat ste kwarteeuw in de benedenstad bij Wall Street hadden en door de verande ring der tijden eigenlijk al hun zaken doen in de midden- of bovenstad, ver huizen met pak en zak voorgoed. On langs verhuisde er een bank van de be neden- naar de bovenstad; ruim 6000 ladingen hadden de verhuisauto's over te brengen, behalve de geldswaardige papieren en specie, die apart per pant serauto's werden vervoerd. Alles, schrijfbureaux, indexkasten en wat er verder tot een moderne bank behoort, was met verschillende gekleurde etiket ten voorzien, zoodat het weer precies neergezet kon worden volgens een van te voren opgemaakt plan. De overbren ging had binnen de 12 uur plaats, niets ging verkeerd, maar de rekening was ook niet mis. Er zijn vele verhuismaat- schappijen, die in dat soort werk specia- liseeren. En aangezien de verhuispartij dus geen bezwaar is, doen agenten en vertegenwoordigers der nieuwste wol kenkrabbers al hun best de menschen uit de oudere gebouwen weg te lokken. Hoogste verdiepingenmanie. Dikwijls voert mijn weg naar een maatschappij, die de heele 41ste verdie ping van een der nieuwste gebouwen beslaat en nimmer ontgaat me een zeker prikkelbaar gevoel, wanneer ik in de vestibule van het gebouw aangeland bij mijzelf zeg: en nou nog dat heele eind naar boven! Ongetwijfeld komt de psy chologische factor bij den weerzin van het publiek om zoo hoog te zitten. Ik zei zooeven, dat de bovenste verdieping al tijd grif afnemers vindt; dat vindt zijn oorzaak in een zeker snobisme. In een der grootsten heeft een club haar hoofd kwartier tusschen de sterren opgeslagen en beziet de wereld door de ramen van de 58ste verdieping. In een andere zit een rijkaard heelemaal bovenaan, die volgens betrouwbare geruchten zijn in térieur gestoffeerd heeft met tapijten tot een waarde van een kwart millioen dol lar. Laat ik ten slotte de z.g, „penthou- ses" niet vergeten te vermelden, keurige villa's of landhuisjes met tuin en al bo venop de platte daken der groote appar tementenpaleizen en die een jaarhuur kosten, waarvoor menigeen zijn leven lang moet werken. Al moge daar, zooals beweerd wordt, de lucht zuiverder zijn en de atmosfeer rustiger dan 30 verdie pingen lager, het uitzicht is toch overal hetzelfde naar alle vier de windstreken, d. w. z. een woestijn van steen en staal. VOOR DEN POLITIERECHTER. ALKMAAR Zitting van Woensdag 15 September. TEN UITVOER LEGGING VOORW. STRAF. De eerste zaak van de nieuwe rol werd vol gens wettelijk voorschrift behandeld met ge sloten deuren. Het betrof den heer G. B. schipper uit Winkel, die zich als reclassant gedurende zijn proeftijd opnieuw aan eenig strafbaar feit had schuldig gemaakt. De po litierechter deed van zijn genomen beslissing geen mededeeling ONTVREEMDING VAN WASCH- GOEDEREN. Voortgezet werd de zaak contra de 25-ja- rige Maria O. te Schoorl, die zich te Alk maar op de waschinrichting van den heer S. Krom had schuldig gemaakt aan wederrech telijke toe-eigening van waschgoederen, welk meisje door mr. A. Prins Jr. als raadsman en verdediger werd bijgestaan. De heer Wig gers, ambtenaar der reclasseering werd als getuige gehoord. Deze verklaarde dat het meisje geen ongunstige reputatie had. Zij is wat vrij in haar opvattingen en daarom stuit het haar tegen de borst, om onder toezicht te staan, wat de heer Wiggers zich kon inden ken. De verdediger schaarde zich aan de zij de van den heer Wiggers. De officier wensch- te echter geen lieve koekjes te bakken en requireerae 3 maanden gev. met 2 jaar proef tijd en op te leggen bijz. voorwaarden, waar onder ook behoort onder toezichtstell;ing. Mr. Prins bracht 1 ulde aan den politierechter voor diens welwillende behandeling met be trekking tot verdachte. Voorts noemde verde diger de gevorderde straf 3 maanden wel wat hoog en concludeerde ten dien aanzien vermindering, doch refereerde zich overigens aan het requisitoir. De politierechter direct vonnis wijzend veroordeelde Marie O. ver volgens tot 2 maanden gev. met 2 jaar proef tijd en nader te noemen bijzondere voor waarden. De hee: Wiggers werd belast met het toezicht. Ten slotte gaf mr. Ledeboer de reclassant nog een zakelijke vermaning mede op haar verderen levensweg. MISHANDELING. De niet aanwezige heer Jan Cornelis B. had volgens door aen officier uitgebrachte dagvaarding op 29 Juli op 'n openbaren weg tusschen de Waal en Oudeschild op Texel den getuige C. Bruin eenige vuistslagen toege bracht. Verdachte kwam op een rijwiel aan gereden en viel zonder eenige voorafgaande toelichting den landbouwer Bruin aan. Ver moedelijk was hij gepiqueerd wegens een plaats gehad hebbende kwestie over een land bouwmachine. Verdachte had een brief ge schreven aan den officier, waarin hij beweer de dat Bruin hem op unfaire wijze had uitge daagd. Dit werd thans door Bruin ontkend Eisch 30 boete of 30 dagen^ Vonnis 25 boete of 25 dagen. VERDUISTERING VAN EEN GELEENDE JAS. De heer Cornelis Jacob de Groot te Alk maar die van den getuige A. W, Ros aldaar een jas had geleend en dit kleedingstuk zich wederrechtelijk had toegeëigend, was niet aanwezig om van deze verduistering nader toelichting te geven. Ook de vriendelijke jas- leener bleek niet aanwezig te zijn, zoodat acte werd genomen van de niet-verschijning. Een dame bij wie gezegde heeren in pension waren, legde als eenige beschikbare getuige verklaringen af. Deze getuige had vernomen dat Ros de jas niet geleend, doch verkocht had. Vrijspraak werd alsnu gevorderd en ver leend wegens bewijsgebrek. EEN MAN IN DE SLOOT GEDUWD. De heeren Gerrit L., caféhouder te Zijdi wind en de landbouwer Joh. Kr. uit Haren karspel stonden gezamenlijk terecht ter zake het tamelijk ernstige feit, dat zij in den nacht van 25 Mei te H H.-waard te zamen en in vereeniging, althans ieder voor zich, den ge- tuige Arie Pancras te Harencarspel, die hen voorbij fietste, onverwachts aangegrepen en met geweld in een langs dien weg 'gelegen sloot geduwd had f en. Verdachten werden verdedigd door mr, Buiskool van Schagen. De heer L., eerste verdachte, ontkende deze tenlastelegging. Hij werd door getuige Pan cras en diens broeder aangevallen en mishan deld, zoodat hij op den wegbleef liggen. Eerst later kwam verdachte Jan Kr. in gezelschap van zekeren heer Cornelis Zut aanwandelen en toen namen de heeren Pancras de vlucht. Ook verdachte Kr. ontkende zich aan bedoel de mishandeling te hebben schuldig gemaakt. Hij had evenwel niet gezien of de heeren Pan cras zijn medeverdachte hadden mishandeld. Op verzoek van verdediger werden als ge tuigen a décharge gehoord de rijksveldwach ter Bruines en de heer Cornelis Zut voor noemd. Een tweetal broeders van den mishandelde verklaarden de mishandeling door verdachten te hebben waargenomen. Een dezer getuigen kon niet pertinent mededeelen, dat verdachte K. medeplichtige was. Rijksveldwachter Bruines van Winkel deelde mede, dat de verhouding tusschen de heeren Pancras en verdachte G. nu juist niet schitterend genoemd mag worden. Deze ge tuige dacht meer welwillend over verdachte L. dan over de heeren Pancras. De heer Cor nelis Zut uit Harenkarspel, die gelijk met ver dachte Kr. aan kwam rijden, had eenige per sonen zien wegvluchten, wie het waren kon hij niet zeggen. Hij had verdachte Kr. niemand zien aan grijpen. Deze verklaringen werden door de getuigen a charge gekwalificeerd als leugens. De officier requireerda vrijspraak wegens bewijsgebrek, aan welk requisitoir verdedi ger na een korte uiteenzetting van de feiten, zich volkomen aansloot. Het kennelijk doel van de heeren Pancras was, verdachte L. een hak te zetten. Uitspraak voorts conform eisch, dus vrij spraak. OPZETTELIJKE BRANDSTICHTING. Den heer Cornelis C., niet verschenen, was tenlaste gelegd het feit, dat hij in den nacht van 9 op 10 Juli een hooihoop, toebehooren- de aan den landbouwer Jacob Pronk, in den brand had geotoken, zoodat bedoeld hooi op die wijze werd vernield. De schade bedroeg 5 en deze is vergoed. De timmerman Joh. Nieuwboer uit Wer- vershoof en de vrachtrijder Simon Paay, eveneens aldaar woonachtig, hadden van de kermis te Medemblik komende, gezien, dat eenige personen het aan den berm van den Oosterdijk liggend hooi baldadig in den brand hadden gestoken. Hieronder bevond zich verdachte, die ook in kermisstemming verkeerde. Eisch 20 boete of 20 dagen hechtenis. Uitspraak 15 boete of 15 dagen hechte nis. EENVOUDIGE BELEEDIGING. De heer Harm B., de 36-jarige directeut der coöperatieve vereeniging De Tijdgeest te Winkel, stond terecht omdat hij op 3 Juni den winkelbediende Jacob Melker had beleedigd door hem in een vergadering opzettelijk be- leedigend toe te voegen de woorden: Ge- meene schoelje en dief. De beleedigde werd verdacht in zijn betrekking als winkelbedien de niet behoorlijk te hebben gehandeld. De beleedigde verlangde schadeloosstelling, wat echter buiten de strafzaak stond. Verdachte erkende hetgeen hem was ten laste gelegd, wat de politierechter echter niet de manier vond om dergelijke zaken dusdanig te be handelen. De directeur lichtte daarop de kwestie nader toe. Getuige Melker had een ander tot een strafbaar feit aangezet, wat verdachte een onbehoorlijke daad achtte. „Kent u deze wijk", vroeg Esther, toen het haar opviel dat haar metgezelling met veel belangstelling de Rolls Royce, die juist van positie veranderd was, be schouwde. „Ik geloof, dat ik die auto ken", zeide miss Paul. „Zeker ik ken het gezicht van den chauffeur. Kan 't zijn, ja nu weet ik 't". Met voldaan gezicht wandel de ze weer door. „Die auto is van een landgenoot, daar heeft hij een villa, in dat gedeelte dat ze la Californië noe men." Esther's toon was vol belangstelling, nu zou ze wat hooren. „Hij is een mr. Clifford neen hij is nu sir Carles Clifford, in den oorlog werd hij voor het een of ander in den adelstand verheven. Hij heeft groote fabrieken in Lancashire weet u. Mis schien hebt u wel eens gehoord van de fabriek Seabrook en Clifford? Katoen- fabrieken ziet u." Esther had er nooit van gehoord. „Neen natuurlijk niet, ik vergat dat u Engeland niet kent. 't Is een heel groote firma, verscheidene fabrieken. Zij ma ken het seaclif goed. Sir Cahrles zat ja ren in het parlement van de conservatie ven. Hij heeft een buiten dicht bij mij tusschen Chester en Arlington. Ik heb hem dikwijls gezien." „Bij den dokter is nu een Lady Clif ford. Wat is zij een schoondochter? Ze is nog heel jong". „Is zij een Fransche?" Ja". ',0, dat is zijn vrouw. Zijn tweede vrouw natuurlijk. Zes jaren geleden trouwde hij voor de tweede maal met de een of andere Fransche, die hij ergens in deze streken ontmoet had. Daar is heel veel om dat huwelijk te doen geweest, de heele buurt was verbaasd. Voor zijn familie was het een heele schok." „Dus hij heeft familie?" „Alleen een zoon, in den oorlog ver loor hij den anderen zoon. En dan heeft hij een zuster, ongetrouwd, van mijn ja ren. Ik heb haar wel eens ontmoet op liefdadighêidsbazars." „Kent u Lady Clifford." „Goede hemel, neen! Hier in Cannes heb ik haar dikwijls gezien. Ik geloof dat zij tooneelspeelster is geweest." Men kon niet twijfelen aan de opvat ting die miss Paul had over het tooneel. „Al hun tijd brengen ze hier door", vervolgde de oude juffrouw, „of dat nu is voor de gezondheid van sir Charles of omdat zijn vrouw het verkiest, kan ik niet met zekerheid zeggen. Ik vermoed dat het in Cheshire niat vroolijk genoeg voor haar was, er was niet genoeg aflei ding. Ik weet hoe het gaat met die jon ge vrouwtjes, die oude mannen trouwen, ze hebben geen lust om thuis te blijven bij haar naaiwerk. Zij zeide dit op een manier alsof haar teer, maagdelijk gemoed haar niet ver oorloven kon meer te zeggen. Esther dacht aan den jongen Engelschman in het restaurant en zweeg. Hun wandeling voerde hen door het oude, schilderachtige gedeelte van de stad, een stadsgedeelte waar Esther veel van hield, want zij vond in die onregel matig gebouwde, steile en kronkelende straten een bekoring, die geheel ontbrak aan de nieuwe, haar bekende steden. „Hier", dacht ze, „kan men zich alle mo gelijke gebeuren voorstellen, intrigues, romantische voorvallen, misdaden zelfs. Hier was al het materiaal voor avon tuur. Dit was er het oord voor. In de nieuwere, schoonere straten, de weelde rige Promenade de la Croisette, de aan verscheidenheid zoo rijke Route de Grasse of in dat verblijf der plutocraten, la Californië, kon men zich zoo iets niet voorstellen. „Bekoorlijk, is het niet?" merkte haar metgezellin op als echo van haar ge dachten. „Ik houd zooveel van dit ge deelte. Als het weer warmer wordt, zal ik mijn schetsboek eens meenemen om een paar kleine teekeningetjes te maken. Daar heb je nu dit hoekje, is het niet verrukkelijk?" Zij drentelden zoo'n beetje rond door een drukke straat, waar markt werd ge houden en zij bezagen handkarren vol bloemen, goedkoope kant, kousen, bont, bladen vol oude munten, porcelein, ko per en brons, zij keken in verdacht uit ziende steegjes, geheel onder den in vloed van het exotische. Vrouwen zon der hoed, met mooi geborsteld haar, drongen langs haar heen, kinderen met zwarte schortjes voor speelden luidruch tig in de goten, werklui met zwart voor schoot en losse roode dassen boemelden rond, dikwijls met een geklos van zwart verniste klompen. In een open deur was een donkere, rooverachtige man bezig een half zieken hond te voeren en spoor de het dier tot eten aan: „Eet dan toch Hélène", en Esther had er pret in, dat het dier Hélène heette, f Het was donker nu, in de straten flik kerden de lichten; ze verlieten de markt, kwamen in een winkelstraat, die Esther dikwijls door was gegaan en ze stonden stil voor een antiquar, wiens vensters een uitstelling vertoonden van majolica, zilver verguld en Limoges émail, tegen een achtergrond van Vlaamsche tapij ten. „Dit is een van mijn meest geliefde winkels", zeide miss Paul. „U kent haar ook? Maar ik koop er natuurlijk nooit. Veel te duur voor mijn beurs. Cannes is net als Chester als het op antiquiteiten aankomt, veel te veel touristen." Terwijl ze sprak daverde een auto met halsbrekende spoed de straat op en hield stil voor het huis er naast, een ietwat schunning uitziende juwelierswinkel Uit de taxi stapte een vrouw, jong en elegenat Ze betaalde den rit en keek toen om, zeker naar den naam boven de winkeldeur. ,,'t Is no. 24 mevrouw", zeide de chauf feur, als om haar te helpen. „Ja goed," antwoordde zij, nog aarze lend. Op het hooren van die stem had Es ther zich omgedraaid en zag nog juist hoe de dame haar zilvervos nauwer ora den hals haalde en, haar marokijnen taschje tegen zich aanhoudend, der winkel binnenstapte. De taxi, met een zwakke „cling" van de meter, stoof den heuvel weer af. Esther tikte haar gezel lin op den arm. Wordt vervolgd,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1930 | | pagina 5