DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
UIT DEN ALKMAARSCHEN RAAD.
Ao. 264
ZATERDAG 8 YOVEMBEK 1930
132e Jaargang.
De Sociaal-Democraten hebben drie jaar lang voor een
wethouderszetel gevochten.
Maar op den thans vrijgekomen zetel zagen zij het liefst
een Katholieken democraat zitten.
Dagelijksch overzicht.
Buitenland
COMMUNISTISCHE ACTIE IN
BULGARIJE.
GEEN REVOLUTIE IN URUGUAY.
De leider der beweging zegt
het zeli.
Weinig- merken evenaren.
p^LS' ADVOCAAT
DE GEHEIME LEGERORDER VAN
GRONER.
De inhoud.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, bebalvs Zou- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3
maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door bet geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE AD VERTE NTIEN
Per regel 0.25, bij groots contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER <4 ZOON, Voordam C 9, post-
.giro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
Het gaat in de politiek als bij het schaak
spel, het is de groote kunst eikaars sterkste
stukken zoo spoedig mogelijk van het speel
veld te laten verdwijnen.
Elke fractie-leider houdt zijn stukken zoo
veilig mogelijk bij elkaar en hij verbergt zijn
voldoening niet als de tegenstander zijn
sterkste officieren van het bord moet nemen
en door zwakkere figuren moet vervangen.
Zoo nu en dan zet die tegenstander eens
een valletje open en dan wordt schijnbaar
zonder eenig opzet een kostbaar offerstuk
naar voren geschoven, in de hoop, dat de
aanvallende partij uitsluitend aan achteloos
heid zal denken en dat stuk zal nemen.
Doet hij dat werkelijk, dan volgt verras
send snel een combinatie van handige zetten
en de onnadenkende aanvaller bemerkt te
laat dat hij de dupe van zijn te groote be
geerte is geworden.
Zoo gaat het in het schaakspel en zoo gaat
net in de politiek.
De Katholieke raadsfractie heeft in het af-
geloopen jaar haar sterkste stukken van het
bord zien verdwijnen en wat er voor in de
plaats kwam is ongetwijfeld van mindere
speelwaarde.
De linkerzijde van den Raad en voor
namelijk de Sociaal-Democraten heeft dat
allesbehalve betreurd en de leider der roode
fractie is in politiek opzicht een hoofdklasse
speler, die geen gelegenheid ongebruikt laat,
zijn partij een winstkansje te bezorgen.
Negen maanden voor de nieuwe verkie
zingen zullen plaats vinden is het spel in een
interessant stadium gekomen. Er is plotse
ling een wethouderszetel beschikbaar en het
was nu maar de groote vraag welke der di
verse fracties daarvoor een candidaat be
schikbaar zou stellen.
Het is met dien wethouderszetel als met
het offerstuk, dat een beetje al te uitnoodi-
gend naar voren wordt geschoven.
Drie jaar lang hebben de Sociaal-Demo
craten hemel en aarde bewogen omdat zij
als een der sterkste raadsfracties geen ver
tegenwoordiger in het College konden krij
gen. En ziet, terwijl het elftal aan de over
zijde bedenkelijk verzwakt is en het cement
dat deze heterogene politieke bestanddeelen
tesamen houdt steeds meer is afgebrokkeld,
en het dus volkomen natuurlijk zou zijn als
de leider der Sociaal-Democraten sterker
dan ooit het recht van zijn fractie op een
der drie wethouderszetels zou laten gelden,
blijkt het verlangen naar dien zetel plotse
ling uit de roode fractie te zijn verdwenen.
Men vindt het daar nu vanzelfsprekend,
dat het elftal ook weer dien derden zetel
voor zich opeischt en zelfs als de heer Vo
gelaar verklaart dat de Katholieken daarop
recht hebben omdat zij over zes raadszetels
kunnen beschikken wordt er aan de overzijde
geen moment aan herinnerd, dat de Sociaal-
Democraten, wat de getalsterkte betreft, in
precies dezelfde conditie verkeeren.
Politiek is natuurlijk een hoogst ernstige
2aak en wie zich op dit terrein waagt en
tot raadslid benoemd wordt, heeft, naar hij
zelf zal verklaren, geen ander doel dan het
belang der gemeenschap te dienen.
Maar een mensch is maar een rnensch en
wie raadslid wordt weet maar al te goed,
dat hij een bijzondere positie zal innemen.
Het finantieel voordeel is niet van groote
beteekenis, maar wie raadslid wordt steekt
boven anderen uit, zijn naam wordt bekend
en genoemd, zijn woorden worden gedrukt
en verspreid en hij krijgt een zeker cachet,
dat hij tot dusver gemist heeft.
Wie daarvoor gevoelig is en wie is dat
niet? zal ook wel een stapje verder wil
len gaan.
Wie wethouder wordt steekt weer boven de
raadsleden uit en in financieel opzicht is
het wethoudersschap, waaraan salaris en
pensioen zijn verbonden, niet meer te ver
smaden.
Wie wethouder wordt is een gewichtig
man in onze stedelijke samenleving. -Hij be
heert een afdeeling van het' gemeentelijk
huishouden, hij is het orakel van Delphi voor
allen die rekening met hem hebben te hou
den en hij wordt opperbevelhebber over een
legertje ambtenaren, die in hem hun obersten
Kriegsherr hebben te erkennen.
En nu staat daar zoo'n verleidelijke we'"
bouderszetel wijd open en er is onder de de,
mocraten niemand, die ook maar den min
sten lust heeft er od olaats te nemen-
Welk een prachtige gelegenheid voor de
Sociaal-Democraten om nogmaals te verkon
digen, dat men hen bij de wethoudersverkie
zingen gepasseerd heeft en den heer Wester
hof destijds op unfaire wijze uit het College
gezet heeft.
Welk een gunstig moment om nog eens
weer te verklaren, dat het elftal al over twee
van de drie zetels beschikt en dat het dus
niet meer dan billijk is, dat den Sociaal-De
mocraten eindelijk eens gegeven wordt wat
hun te lang is onthouden.
Dat bekende geluid schijnt plotseling ver
stomd.
Men begeert dezen zetel niet meer.
Daartegenover staat de Katholieke fractie.
Drie democraten telt zij thans en van twee
andere Katholieke raadsleden durven zelfs
de Sociaal-Democraten beweren, dat zij sa
men voor een halven democraat gelden.
Het is moeilijk met democratische breuken
te werken, maar vast staat, dat op het oogen-
blik de meerderheid dier fractie democra
tische neigingen heeft zoodat het volkomen
logisch zou zijn als een dezer arbeidersver
tegenwoordigers voor den vacanten zetel
was aangewezen.
Maar de katholieke democraten begeeren
den zetel blijkbaar evenmin als hun colle
ga's aan de overzijde en zij zetten er den
eenigen geloofsgenoot op, die door alle par
tijen als een oer-conservatief is gekenschetst.
Wie op het politieke schaakspel geen kijk
heeft zou verwachten, dat de Sociaal-De
mocraten zich daarover van harte zouden
verheugen.
Geen linksche democraat in het gestoelte
der eere, dan ook geen rechtsche. Wat kun
nen zij liever wenschen dan daar den heer
Klaver te zien zetelen en bij de eerstvolgen
de verkiezing te kunnen verkondigen, dat het
heele College hopeloos uit den tijd is en niet
bij machte om ook maar iets goeds voor de
arbeiders tot stand te kunnen brengen.
Maar ziet, zij zouden niets liever willen
dan den heer Klaver voor een onvervalschten
Katholieken democraat ruilen en dat aljes is
het beste bewijs, dat zoowel de linksche als
de rechtsche democraten maar al te goed
begrepen hebben, dat een arbeiders-vertegen
woordiger op dit oogenblik in het College
geen enkel politiek voordeel zal kunnen be
halen.
Het is negen maanden voor de algemeene
verkiezingen en de fractie, die thans een de
mocraat in het gestoelte der eere zet, zal in
de dagen der groote propaganda te hooren
krijgen, dat zij 'elk regeertalent mist en dat
zelfs een democratisch wethouder niets voor
de arbeiders heeft kunnen bereiken.
Veel taktischer is het, vooral voor de
Sociaal-Democraten, ook deze negen maan-
dij nog maar in de oppositie te blijven, de rol
van verdrukte partij te spelen en het volgend
jaar te becijferen hoeveel men gemist heeft,
doordat een reactionnaire meerderheid de
fractie van elk regeeringsaandeel heeft bui
tengesloten.
Het politieke spel wees duidelijk aan, dat
Klaver ditmaal troef was en het eenige ge
vaar, dat de Katholieke candidaten thans be
dreigt is, dat de conservatieve agrariër het
wethoudersschap niet als een tijdelijk maar
als een blijvend eerebaantje, zal beschouwen
en ook na de verkiezingen niet meer uit den
veiligen zetel tot opstaan zal zijn te bewegen.
Hij troont er reeds als een landelijk deco
ratieve figuur, die er zich blijkbaar volkomen
op zijn plaats voelt en die met een glimlachje
van voldoening van achter de tafel der hoog
ste edelachtbaarheid neerziet op de woelige
politieke groepen, die hem naar boven ge
bracht en naar voren geschoven hebben.
jfc
Natuurlijk heeft de heer Klaver door het
innemen van 's heeren Leesbergs zetel niet
tegelijkertijd diens veeljarige ondervinding
en juridische kennis overgenomen. Hij zal in
velerlei opzcht nog heel wat wethouderlijke
lessen moeten nemen en hij voelde zich blijk
baar. nog allerminst gerechtigd den heer
Westerhof op diens vragen over de nieuwe
tribune van het Sportpark te antwoorden.
Volgens den voorman der Sociaal-Demo
craten is deze tribune een verraderlijk bouw
werk, dat zoovele gebreken heeft, dat de on-
voorzichtigen, die er op plaats nemen het
risico loopen op te jeugdigen leeftijd om het
leven te komen.
Het dak kan ieder oogenblik wegwaaien en
wanneer dg achterzijde der tribune niet, dicht
gemaakt wordt, loopen de bezoekers hetzelfde
risico als het dak. Spanten buigen door. pla
ten laten los, enz. en wie het klachtenlijstje
van den heer Westerhof hoort voorlezen, zal
zich voortaan nooit meer op deze tribune dur
ven wagen.
De heer Westerhof had er, ondanks alle
lijfsgevaar, in het belang der gemeente ver
schillende middagen proefgezeten. Hij was
nat en koud en met rugpijn thuisgekomen en
hij oordeelde, dat men voor 60.000 toch
zeker wat anders had mogen verwachten.
Het café onder de tribune was te laag ge
bleken om er een vergunning volgens de
drankwet te kunnen krijgen en men had hei
plafond daarvan moeten verhoogen om het
den kastelein mogelijk te maken zijn geest
rijke dranken te distribueeren.
Wethouders Ringers gaf dat toe, maar hij
vergeleek den architect der tribune bij de goe
de breister, die wel eens een steek laat vallen.
Die steek was weer opgenomen, het breiwerk
was prima in orde en zelfs de meest nuchtere
cafébezoeker zou nooit op de gedachte komen,
dat de vloer eens te hoog of de zolder te laag
geweest was.
Wat de andere klachten betreft, daarnaar
zou een onderzoek ingesteld worden. Regen
en wind zijn onberekenbare factore, maar ook
het College zal eens een paar middagen
proefzitten.
Balken en spanten zullen nagekeken wor
den, want niemand wil er verantwoordelijk
voor zijn als op een stormachtigen Zondag
middag elfhonderd stadgenooten door het
dichtklappen van de groote overkapping voor
de laatste maal van de prestaties der Alcma-
rianen hebben genoten.
Heeft U vroeg de heer Bakker aan den
burgemeester een schrijven van het Depar
tement van Defensie ontvangen, waarin
wordt medegedeeld, dat de gemeente bij even-
tueele bom- of gasaanvallen zelf voor de vei
ligheid harer inwoners zal hebben te zorgen?
Zoo ja, ligt het dan in de bedoeling van B.
en W. om op de Paardenmarkt, het Waag-
plein en het Sportpark en onder de diverse
steenen bruggen bomvrije gewelven voor
29000 inwoners te laten maken en zal er ge
zorgd worden voor een practischen en wat de
hoogte betreft aan de drankwet voldoenden
raadskelder, waarin het edelachtbaar gezel
schap zich zal kunnen terugtrekken als vijan
delijke vliegers tijdens een raadszitting eens
boven ons stadhuis mochten verschijnen?
Hij vroeg het niet in dezelfde woorden,
maar het kwam wel op hetzelfde neer, maar
helaas werd zijn begrijpelijke belangstelling
niet bevredigd, daar de burgemeester ver
klaarde, dat hij wel met het Departement in
correspondentie is, maar geen vrijheid kon
vinden den Raad van een en ander in kennis
te stellen.
Dus wachten wij maar rustig af wat over
de béscherming van onze kostbare levens
zonder en over ons bedisseld zal worden in
het vertrouwen, dat de burgemeester in de ure
des gevaars wel de bom- en gasvrije plekje
zal weten te vinden om zijn gemeentenaren
de verschrikkingen van den moderen krijg te
kunnen besparen.
Unaniem bleek de Raad van meening, dat
enkele lessen in elementaire handelskennis
aan de U.L.O.-school niet tot ondermijning
van de fundamenten onzer Handelsscholen
zal leiden, waarvoor de vereeniging van
leeraren zich noodeloos bezorgd had ge
maakt.
Het is inderdaad verkeerd de Handels
school als een kasplantje te beschouwen, dat
bij het kleinste windzuchtje het leven dieigt
te laten. De bescherming van deze school
mag nooit zoover gaan, dat daardoor bij
elke andere onderwijsinrichting zelfs de
elementairste handelskennis uit het leerplan
geschrapt zou moeten worden.
Waar de bijzondere U.L.O.-scholen dit on
derwijs wel geven, mag de openbare niet
kunstmatig klein gehouden worden en wij
zijn er met den Raad van overtuigd, dat de
Handelsscholen van dit U.L.-onderwijs in de
toekomst meer voordeel dan schade zullen
ondervinden.
Dank zij de afwijzende houding van de
directie der tramlijn Alkmaar—Purmerend,
die geen enkel risico wenscht te dragen, denkt
de Raad er niet over om 30.000 per jaar in
een onderneming zonder financieele toekomst
te steken.
Het tractordrama ligt nog te versch in het
geheugen en men weet in Alkmaar maar al
te goed, dat een tram zonder passagiers een
kostbare liefhebberij is.
Zelfs een autobus met passagiers schijnt
het niet zonder subsidie te kunnen stellen,
maar of de gemeente zich voor ons stadsver
keer een financieel offer wil getroosten, zal
eerst in de volgende raadszitting geconsta
teerd kunnen worden. Nu werd dat punt
wegens tijdsgebrek van de agenda gevoerd
en kwam men evenmin tot een conclusie over
het loon, dat in werkverschaffing zal worden
gegeven, zoodat dit punt in een Donderdag
expresselijk daarvoor te houden zitting op
nieuw aac de orde gesteld zal worden.
Het was kwart voor zes toen het edelacht
baar gezelschap naar huis werd gezonden
en wij deelen in alle opzichten de meening
van den heer Westerhof dat de raadspro-
gramma's overladen zijn en bij menig be
langrijk vraagstuk de tijd ontbreekt om er
behoorlijk aandacht aan te kunnen schen
ken.
In bijna vier maanden tijds zijn er slechts
twee raadsvergaderingen gehouden en hoe
wel wij ons volkomen kunnen begrijpen, dat
het elftal ook op den stenograaf en het pre
sentiegeld wil bezuinigen, men vergete toch
niet, dat een raadslid niet uitsluitend een
decoratieve figuur is, maar dat zijn kie
zers er prijs op stellen van tijd tot tijd
ook eens te controleeren of hij in de politieke
arena nog voldoende gevechtswaarde bezit
om bij een volgende verkiezing weer als hun
afgezant naar het stadhuis te worden ge
zonden.
FRANKRIJK WIL DEN VREDE.
Maar houdt het geweer bij den voet.
De Fransche Kamer over de buiten-
landsche politiek.
In de Fransche Kamer, de op het oogen
blik bijeen is, hebben verschillende leden
hunne meening gegeven over den vredeswil in
het land.
Gister heeft de rechtsche, blinde afgevaar
digde Soapini gesproken over de tot in den
treure verkondigde these: arbitrage, veilig
heid en ontwapening en er op gewezen, dat 't
vraagstuk der landsverdediging op het eerste
plan behoort te staan. Het is naar zijn mee
ning noodzakelijk, zoo niet den 3-jarigen,
dan toch zeker den Wi-jarigen of 2-jarigen
diensttijd weer in te voeren.
De afgevaardigde Pezet van de damocrati-
sche partij ontvouwde vervolgens een voor
stel over de mogelijkheid van gebruikmaking
van art. 19 van 't Volkenbondspact en de op
vattingen van de Fransche regeering inzake
de Fransch-Duitsche samenwerking. Een
Duitsch voorstel betreffende aanwending van
dit artikel zou in den Volkenbond nimmer
een meerderheid vinden. Men heeft te veel
vertrouwen in den Duitschen rijkskanselier
Brüning om aan te nemen, dat nij zich zai
laten leiden door een op niets uitloopende
avonturierspolitiek. Art. 19 spreekt van ver
dragen, die onuitvoerbaar zijn geworden. In
tegendeel, iedere eisch inzake revisie der ver
dragen is voor Frankrijk onaannemelijk.
Een ander lid, de radicale afgevaardigde
Nogaro, heeft betoogd, dat een internationale
strijdmacht in dienst van den Volkenbond
noodig is. Alleen op die voorwaarde zou hij
meegaan met een nationale vermindering
der bewapening.
De bekende Franklin Bouillon sprak ook
al van zoo iets als: vrede is best, maar wij
houden ons gereed. Hij wilde niet, dat de
Fransche vredespolitiek tot een teleurstelling
zou leiden. Wat heeft men na de ontruiming
van het Rijnland te zien gekregen? De Duit-
sche verkiezingen hebben de ovenvinning der
gewelddadige elementen gebracht. Duitsch-
land wil herziening der verdragen en den
strijd tegen „de leugen van Duitschlands
schuld aan den oorlog". Duitschland is
logisch: als het geen schuld aan den oorlog
draagt, is er geen reden om schadeloosstel-
lig van dat land te eischen.
Na verdere scherpe uitlatingen, welke ten
deele in luide demonstraties verloren gingen,
verklaarde Franklin-Bouillon, dat Frankrijk
ter kennis dient te- brengen dat het nooit,
direct noch indirect, een wijziging van de
door het verdrag van Versailles vastgestelde
grenzen zal toelaten. De grens van Polen is
de grens van Frankrijk, en Frankrijk moet
verklaren dat degene, die aan deze grens
raakt, aan Frankrijk raakt. Deze politiek is
de eenig mogelijke voor Frankrijk en de beste
waarborg voor den vrede.
Franklin Bouillon's rede werd herhaalde
lijk door den bijval der regeeringspartijen on
derbroken.
Uit al deze redevoeringen blijkt wel, dat
men in Frankrijk slechts met uitersten
schroom den weg der ontwapening durft op
gaan. De Fransch-Italiaansche kwestie speelt
hierin ook nog wel een rol.
Het B.T.A. meldt uit Sofia, dat de politie in
lichtingen heeft gekregen over plannen van
bolsjewistische agenten om op bevel van Mos
kou in het geheele land betoogingen op touw te
zetten. Bij verschillende leiders te Sofia werd
huiszoeking gedaan, waarbij talrijke opruiende
geschriften enz. in beslag werden genomen.
Voor gisteren waren alle vergaderingen van
welken aard ook verboden.
Een telegram uit Montevideo meldde gisteren
dat den lOden November in Uruguay een revo
lutie zou uitbreken en dat daarvoor reeds toe
bereidselen aan de grens werden getroffen. Een
telegram uit Buenos Aires bevestigt het be
richt. Men zou dus geen reden behoeven te
hebben om aan het bericht te twijfelen, te min
der daar revolutie in Zuid-Amerika in dezen
tijd van het jaar epidemisch is Uw*;;--
zoo ongeveer de eenige Z.-Amerikaansche
staat is, die nog niet was aangestoken. Doch er
is tegenspraak. Niet van de Uruguaysche regee-
ri-J, doch men zou het niet vermoeden
van den leider der revolutionnaire beweging
zelf, den heer Ferraria. En die kan het toch
het beste weten. Maar het blijft toch wonder
lijk: geen revolutie op komst, doch wèl een re
volutionnaire beweging! Zeker voor de aardig
heid.
GEEN IS BETER DAN:
vanaf f 1.85 per fl.
Tel. 207. ALKMAAR.
KOORSTRAAT 49-51.
„Voss. Ztg." en „Berl. Tagebl." publiceeren de
kort na de uitspraak in het rijksweerproces te
Leipzig door den rijksweerminister Gröner uit
gevaardigde geheime legerorder aan het adres
van het officierscorps, waarin Gröner zijn stand
punt uiteenzet ten opzichte van de quaesties,
die bij het proces tegen de officieren te Ulm op
den voorgrond waren gekomen.
Gröner zegt daarin o.a. het volgende:
De rijksweer is nationaal en moet dat volgens
haar karakter in hooge mate zijn.
Het is echter een weergaloos bewijs van aan
matiging en van een betreurenswaardig gebrek
aan ontzag, wanneer jonge officieren hun
hoogsten superieur, dus ook rijkspresident v.
Hindenburg, gebrek aan nationaal gevoel ver
wijten en zich aanmatigen alleen te weten, wat
nationaal is.
Het is een groote brutaliteit en een verba
zingwekkende overschatting van hun oordeel,
als jonge officieren, die de buitenlandsche poli
tieke en financieele mogelijkheden absoluut niet
kunnen beoordeelen, spreken van onvoldoende
maatregelen ter verdediging des lands en daar
op openlijk critiek oefenen.
De rijksweer staat boven de partijen en moet
buiten den politieken strijd blijven. Er is dus
geen linksche of rechtsche richting. Alle mili
taire maatregelen zijn uit onpartijdig oogpunt
genomen.
Het is een noodlottige na-oorlogspsychose,
dat ieder jong officier zich gerechtigd acht op
alle bevelen der leiding critiek te oefenen en
voor eiken maatregelen een motiveering en ver
klaring te eischen. De stabiliteit van elke
weermacht berust op een onvoorwaardelijke,
onbegrensde gehoorzaamheid.
Soldaten, die vóór de uitvoering van bevelen
willen nagaan of deze bevelen met hun ziens
wijze in overeenstemming zijn, zijn geen schot
kruit waard. Zulke gedachten leiden tot muite
rij, tot ontbinding der rijksweer en vervolgens
tot den strijd van allen tegen allen.
Voor de jonge weermacht was het een der
zwartste dagen, toen officieren voor het rijks
gerechtshof uiting hebben gegeven aan derge
lijke denkbeelden.
Het spreekt vanzelf, dat officieren met derge
lijke meeningen niet in de rijksweer kunnen
blijven.
Ik verwacht derhalve van eiken officier, die
eergevoel bezit en den moed om voor de waar
heid uit te komen, dat hij terstond de rijksweer
verlaat, als hij dergelijke ideeën koestert.
Het „Berl. Tbl." voegt er bij, dat de legeror
der is gepubliceerd door den berichtendienst
der nat.-soc. fractie van den Saksischen Land
dag, die er kennis van moet hebben gekregen
door een indiscretie in rijksweerkringen.
DE „PROFEET" EN WONDERDOKTER
VEROORDEELD.
Tot zes maanden gevangenisstraf.
Het „Schöffengericht" Berlin-Mitte heeft
den 75-jarigen „profeet" en wonderdokter
Jozef Weiszenberg, van wiens proces wij
dezer dagen een en ander meedeelden, ver-
oordeéld tot zes maanden gevangenisstrai
wegens het toebrengen van letsel door
schuld.
Over het geval-Wernicke, waarin tot vrij
spraak werd besloten, zeide de president, dat
het overlijden van den drogist te wijten wa?
aan de staking van de insulinebehandeling.
Maar des te zekerder stond de schuld van be
klaagde vast in het andere geval. Op schrif
telijke aanwijzing van beklaagde had het
echtpaar Hensicke het kindje kaaspappen op
de oogjes gelegd en getracht genezing te
brengen door gezond bidden.
Bij een bezoek van de ouders in Berlijn
heelt Weiszenberg of zijn helper Kursowski
geraden deze behandeling voort te zetten en
daardoor zal het kind zijn heele leven het
licht in de oogen moeten missen.
De voornaamste schuld van beklaagde
werd daarin gezien, dat hij op schriftelijke
verzoeken en mededeelingen tot een schrifte
lijke behandeling placht over te gaan. Hi|
moest weten, dat de inlichtingen van leeken
over een ziekte geen voldoende aanwijzingen
konden zijn voor een behoorlijke diagose. Als
verzachtende omstandigheden werd o.a. aan
genomen, dat in den loop van de „praktijk
van Weiszenberg gevallen waren voorgeko
men, die hem het geloof konden geven, dat hij
succes had. Daarnevens trof de ouders vso
