IIIiiiikIi Ciirint.
-fa##**"
de -6^
•O#* *?.jI
VIRGINIA
Radio-hoekje
goatrd twee en dertigste 'aargang.
Zatcrdae; 13 Mecember.
miLLKTON.
h!?"°7 Ia r-Ir' R A' Gorter: »Doe bet vei
lig 7 50 Concert door Trio. 8.15 Concert
Brieven uit de hoofdstad.
ardath Ook met kurk en goud iondon
294 1930
Zondag 14 December.
Hilversum. 298 M. (8.4510.— en van
%l8— V.A.R.A., 10.-12.- V.P.R.O.,
j2.5.en van 8.—12— A.V.R.O 8.45
Actueel voetbalnieuws. 8.55 Tuinbouwhalf-
uurtje: „Het enten van boomen". 9.25 Espe
ranto. 9 40 Dichters der Opstandigheid.
10 30 Kerkdienst. 12.—12.30 L. J. Jordaan:
Hoe ontstaat een film'' IV. 12.30—2.—
Concert A.V.R.O.-Octet. 2—2.30 Boeken-
halfuurtje. 2.30—3.Concert, vervolg. 3.—
4 50 Studie-opv.: „De Burchtvrouwe van
Shenstene", van Florence Barclay. 4.30—
5 Gramofoonplaten en Vaz Dias. 5.
Dram. Fragment; „Zij die nableven" van
Otto Zeegers.' 5.40 Concert. Harry van Os,
zang. Felix de Nobel, piano. 6.Concert
door het V.A.R.A.-Orkest. 6.30 Willem van
Cappellen leest „Bootsman Arie op visite"
uit „Op en om den Noordzee-Boulevard" van
L. Stofkoper. 6.55 Vervolg concert 7.15 Ver
volg Vocaal Concert. 7.30 Concert V.A R.A.-
orkest. 8.159— Concert. Versterkt Om-
roep-Orkest. 9.109.30 Concert. Joodsch
Dubbelmannenkwartet „Musica". 9 30—
11— Concert Omroeporkest 11.12.
Gramofoonplaten.
Huizen, 1875 M. (8 30—9.30, 12—5—
en 7.45-11— K.R.O., 9.50-12— en 5—
7 45 N.C.RV.'1 8.309.30 Morgenwijding
9.50 Kerkdienst uit Nieuwe Zuiderkerk, Den
Haag. 12—12.15 Concert door het K. R O.
sextet. 12.1512.30 Toespraak door den K.
R. O-voorzitter. 12.301.30 Vervolgconcert
1 30—2— C. de Groot: „Gogel, het hart
van Rusland". 2.2.30 Religieuse Causerie.
2.304.30 Concert. Harmonie Euterpe.
Mannenkoor. Dameskoor Arti et Religione,
Gemengd koor te Zevenbergen. 4.30—5
Ziekenuurtje. 5— Kerkdienst uit Juliana-
kerk, Veenendaal 7.458.10 Pastoor W.
Nolet: „Gedachten over Christen-Eendheid"
8 10—8 15 Voetbaluitslagen. 8.15V 'O
Concert door het K. R. O -orkest onder lei
ding van Joh. Gerritsen. Elizede Haas,
zang en Fr. Boshart, piano. 10.40—11
Epiloog. Klein Koor onder leiding van Jos.
H. Pickkers. 9.Vaz Dias.
Davenlry, 1554.4 M 3.20 Kerk-cantate
No. 129 van Bach. A15 Kindervertelling.
4.35 Kamermuziek. 5.35 Concert „In a Per-
sian Garden'' van Liza Lehmann. 6.05 Le
zing. 8.15 Kerkdienst. 0.05 Lezing. 9 10 Be
richten. 9.25 Concert. Orkest. V. Lambelet,
sopraan. 10.50 Epiloog.
Parijs „Radio-Paris". 1725 M. 11.50Gra-
mofoonpl. 12.50 Gramo'oonpl. 1.20 Gramo
foonplaten. 2.20 Gramofoonpiaten. 4 50
Gramofoonpl. 5 50 Concert. Viool, cello, or
kest en zangeres 7.50 Circus Radio-Paris
8.20 Concert „Een avond op Montmartre"
Kalundborg, 1153 M. 11.20—12.20 Or
kestconcert. 1 20—3.20 Trio-concert. Decla
matie. 3.203.50 Gramofoonpl. 3.50—4.20
Kinderuurtje. 7.208 20 Orkestconcert. 8.20
—8.35 „Familien Hansen" van Jens Locher
8 359Concert. Vocaal kwartet. 9.9 25
Vroolijke vertellingen. 9.251010 Vervolg
Örkestconcert. 10.1011.50 Dansmuziek.
Brussel, 5085 M. 5.20 Gramofoonpl
6.50 Gramofoonpl. 8.35 Concert. Orkest en
vocale solisten.
Langenberg, 473 M. 6.207.20 Concert
7.20—7.50 Gramofoonplaten 8 25- 9.20
Kath. Morgenwijding. 10.40—11.04 Con
cert. 11.40—12.15 Gramofoonplaten. 12.20
—1.50 Concert. 4.5.20 Orkest; oncert. 7.20
Altbayerische Heimatsabend. Daarna be
richten en om 8.55 Kerkconcert Hierna tot
11.20 Dansmuziek
Zeesen, 1635 M. 6.20 Havenconcert 7.20
—7.45 Lezingen. 810 Morgenwijding 10.20
Gramofoonplaten. 10.50 Ouderuurtje 11.20
Concert. 1.20 Jeuguuartje. 2 05 Concert
4.05 Voordracht. 4.25 Concert door sopraan,
tenor en strijkkwartet. 5.Actueel Nieuws
52(3—7.15 Voordrachten. 7.20 Örkestcon
cert. 9.2011 20 Dansmuziek
Maandag 15 December.
Hilversum, 298 M. (Algemeen program
ma, te verzorgen door de V.A.R A.) 8.
Gramofoonpl.' 10.— Morgenwijding (V.P.R.
O.) 10.15 Voordracht Elias van Praag
10 30 Ziekenuurtje. 11.30 Gramofoonpl
11.35 Orgelspel Johan Jong. 11.55 Gra
mofoonplaten. 12.Concert door het V.A.R.
A.-Septet. 2.15 Gramofc ïplaten 2.45 Ne-
derl Schrijvers en Dichters. Anton Coolen
leest uit eigen werk. 3.30 Concert. Ed. Slog-
tfVnrt! f1!! f®' piano. 4.30
Kinderyertell. door Oom Ger. 5 - Gramo
foonplaten. d.30 Orgelspel door Joh. Jong
6— Concert door het V.A.R A.-Mandoline-
tnsemble. 6.45 Concert. John Heiden, viool,
f rieda Belinfante, cello en Pierre Palla,
van „De Stem des Volks" te Leiden, onder
leiding van Otto Nobel, met medewerking
yan het V.A.R.A.-Orkest onder leiding van
riugo de Groot. Sol. mevr. OskamRangel-
roy, sopraan en J. H. C. van Rijsselberg,
^nton. ,9.30 J. Kuipers: „Heer Gabriel en
de broek 10.Vervolg van het Concert
van „De Stem des Volks 10.50 Vaz Dias.
11-Gramofoonplaten.
Huizen. 1875 M. (Uitsluitend N. C. R. V.)
8.15—9.30 Morgenconcert. 10.30—11.—
Ziekendienst. 11.—11.30 Lezen van Christ.
lectuur. 11.3012.Gramofoonpl. 12.
12.30 Politieberichten. 12.30—1.45 Orgel
concert door Jan Zwart. 1.45—2— Gramo
foonplaten. 2—2.35 Schooluitz. 2.35—3.15
A. J Herwig: „Het verzorgen van snijbloe
men in de kamer''. 3.153.45 Knipcursus.
3.454— Gramofoonplaten. 4—5.Zie
kenuurtje. 5—6.30 Concert. P v. d. Hurk,
fluit. Mej. L. Laurenroth, piano. Ger. Hen-
geveld, piano. 6.307.Kerstliederen. 7.
7.30 Zangcursus door den heer Jac. Ph.
Caro. 7.30—8.Politieber. 8—8.30 Con
cert. Stafmuziek 6e Reg. Inf. Breda, onder
leiding van Louis de Morée. 8.30—8.50 J.
H. Rietdijk: „Onze strijd om het verzeke-
rings-contract". 8.50—9.20 Vervolg concert.
9 209.50 R. Gaasterland: „Een eigen Ver
zekeringsmaatschappij principieel ongeoor
loofd". 9.50—10— Vaz Dias. 10—10.35
Vervolg concert. 10.3511.30 Gramofoonpl
Daventry, 1554.4 M. 10.20 Kerkdienst
11.05 Lezing. 12.20 Orgelspel door E. T.
Cook S. York Bowen, sopraan. 1.35 Con
cert. Orkest. 2.202.50 Gramofoonplaten
4.20 Dansmuziek. 4.50 Concert. F. Fergu-
son, piano. Strijkkwartet. 5.35 Kinderuurtje.
6 20 Lezing. 6.35 Berichten. 7— Concert.
S Eaton en M Mullinar, viool en piano.
7.20 Lezing. 7.54 Lezing. 8.05 Vaudeville.
9 20 Berichten. 9.35 Berichten. 9.40 Lezing
9.55 Zang door Engel Lund, sopraan. F.
Rauter, piano. 10.20 Concert. M. Foster, so
praan. Orkest. 11.20—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 12.50
Gramofoonplaten. 4.05 Gramofoonplaten.
6.50 Gramofoonplaten. 8.20 Tooneeluitz.
905 Liederenvoordracht. 9.50 Concert.
Cello, zang, harp en kwartet.
Kalundborg, 1153 M. 11.20—1.20 Or
kestconcert. 2.554.55 Concert. Orkest en
piano. 7.20—8.35 Concert. Orkest en zange
res. 8.5010.20 Concert en declamatie.
Brussel, 508.5 M. 5.20 Trio-concert. 6.50
Concert. 8.35 Orkestconcert. 9.25 Solisten-
concert.
Langenberg, 473 M. 6.207.20 Gramo
foonplaten. 12.251.50 Orkestconcert 4.35
5.Örkestconcert. 7.05 Orkestconcert.
Intermezzo: Vocaal Concert. Hierna berich
ten en tot 11.20 Dansmuziek.
Zeesen, 1635 M. 5.4011 50 Lezingen
en lessen. 11.50—12.15 Gramofoonplaten
12.15—3.45 Lezingen en lessen. 3.50 Con
cert. 4.507.15 Voordrachten. 7.20 Orkest
concert 8.20 Vocaal- en instrum concert
door orkest en solisten. 9.20 Berichten daar
na tot 11.50 Dansmuziek.
Oorspronkelijke novelle door
CORRY DOMMERING.
Nadruk verboden.
6)
Tom Neillan voelde een ongekende
vreugde door hem heen trillen; het was
heerlijk om op deze manier te kunnen
helpen; het gaf waarde aan het leven en
hij begreep nu niet, hoe hij het zoo lang
had volgehouden den eenen dag in,
den anderen uit, zonder iets uit te voe
ren, terwijl er overal in de wereld stem
den opgingen die smeekten cm hulp.
Wij gevoelde zich krachtiger en gezonder
dan ooit en het beeld van Ellen Rowland
£'erd steeds stralenderWaar hij in
het begin gedacht had, dat het de moeite
Jvaard was om voor haar bezit te vech-
daar wist hij nu met heerlijke zeker-
h®!d dat het geen vechten meer was,
maar een schuld die hij aan haar had af
'ossen. Wanneer hij dit naar behoo-
en gedaan had, dan zouden zij hand aan
?nd het leven tegemoet kunnen gaan,
en !°uden elkander volkomen begrijpen
daardoor anderen kunnen helpen. El-
n had hem een nutteloos leven be-
®^rd en hij had heel veel aan haar te
hiii 6n begon zich zelf te haten als
1 dacht aan de dingen waaraan hij
1 °,eSer zijn aandacht had besteed het
zoo ver af en het was haast onbe-
'JPeljjk dat hii dezelfde Tom Neillan
PUZZLEN.
Onze Eerste Decemberopgave.
De 15 damstukken.
Er is voor de oplossing van de puzzle
uit onze vorige rubriek een eenvoudige
manier. Men maakt eerst een stapeltje
van 5 (1 tot 5) op vak b in 9 zetten, n.1.:
1 naar f, 2 naar e, 3 naar d, 4 naar c,
5 naar b, 4 naar b, 3 naar b, 2 naar b, 1
naar b. Daarna een stapeltje van 4 (6 tot
9) op vak c in 7 zetten n.1 u naar f, 7 naar
e, 8 r.aar d, 9 naar c, 8 naar c, 7 naar c,
6 naar c.
Vervolgens een stapeltje van 3 (10 tot
12) op vak d in 5 zetten n.1. 10 naar f,
11 naar e, 12 naar d, 11 naar d 10 naar d.
Dan een stapeltje van 2 (13 en 14) op e
in 3 zetten, n.1. 13 naar f, 14 naar e, 13
naar e. Nu komt 15 van a naar f. De vol
gende zetten zijn dan:
13 naar a, 14 naar f, 13 naar f, 10 naar
a, 11 naar e, 12 naar f, 11 naar f, 10 naar
f, 6 naar a, 7 naar d, 8 naar e, 9 naar f,
8 naar f, 7 naar f, 6 naar f, 1 naar a, 2
r.aar c, 3 naar d, 4 naar e, 5 naar f, 4
naai f, 3 naar l, 2 naar f en 1 naar f. Dan
is in 49 zetten aan de opgave voldaan.
'Ml. I 1 --
Vele oplossers hadden deze puzzle op
de juiste wijze aangevat en spoedig een
goed resultaat bereikt.
Eenige op het laatste oogenblik ont
vangen oplossingen van de 5e November
puzzle hebhen in den stand bij 't begin
van December nog eenige w .jziging ge
bracht.
Onze Nieuwe Opgave.
Een zin met beteekenis.
Het geheel bestaat uit 67 letters en is
een zin met beteekenis. Wanneer hieruit
de volgende woorden zijn te vormen,
welke zou die zin dan zijn?
4, 11, 17, 39, 48, 67, 65 moet men bij de
Oostzee zoeken.
Een 13, 34, 43, 10, 40, 30, 45 kan soms
heel gevaarlijk zijn.
48, 41, 8, 55, 44, 21, 48, 20, 18, 46, 36 is
een bekende actrice.
Een 2, 37, 27, 26, 58 is een soort mu
ziekstuk, dat soms heel mooi is, maar
ook heel onprettig kan zijn om naar te
luisteren.
63, 22, 57, 28, 41 is een bekende plaats
in Noordholland.
14, 61, 47,13, 48, 48, 12 doet aan Michiel
de Ruyter denken.
21, 27, 27, 52, 24, 23, 34, 26 is voor een
stier niet prettig.
Er is verschil tusschen 60, 58, 6, 11, 8,
65 en 14, 29, 21, 38, 47, 26, 40, 42.
Sommige personen kunnen op een 63,
48. 52, 56, 34, 8, 59, 27, 56 prachtig spelen.
Oplossingen van deze puzzle (zin en
woorden) liefst zoo vroegtijdig mogelijk,
doch uiterlijk tot Vrijdag 19 Dec. 12 uur
aan den Puzzle Redacteur van de Alk-
maarsche Courant.
Rinaldo Rinaldini en de moderne
scalpjager. Een brug over den
Atlantischen Oceaan. Oude tante
Pos in gevaar. Een zonderlinge
klant aan het loket. De verbor
genheden van donker Amsterdam.
Kleinen stelen en grooten stelen. Grooten
het meest. Maar afgezien van een enkele
bankbreuk merkt de wereld dat zoo niet. Een
diefstal, die niet romantisch geënsceneerd
wordt, verwekt geen sensatie. Voor de menig
te is de schoone schijn meer waard dan het
wezen, ook in de misdaad, en sinds de film
ons een glimp van Amerikaansche roovers-
praktijken heeft laten zien, is ook hier het pu
bliek verwend. De bandiet, die de sympathie
van de massa wil winnen, moet iets hebben
van een film-held.
In mijn kinderjaren was Italië de baker
mat der idealen. Daar woonde de ridderlijke
roover Rinaldo Rinaldini, die onze phantasie
met zwierige ondernemingen wist te bevolken
Wij speelden na schooltijd Rinaldo'tje ten
koste van onze kameraden en wij droomden
van hein. Amerika daarentegen was slechts
één uitgestrekte prairie waar de met veéren
gekroonde Commanchen en Apachen een
bloeddorstigen strijd voerden. Dat was ook
romantiek, maar toch niet zoo aantrekkelijk
als die van Rinaldo.
Sinds dien tijd heeft de aardbol echter me
nige omwenteling gemaakt en de bedoelde
bakermat is van het oosten naar het westen
verschoven. Italië is thans het fatsoenlijkste
land van Europa. Er zijn zelfs geen bede
laars meer, laat staan roovers. Tn de winkel
straten van Napels behoeft men niet meer
angstvallig met de hand op den zak te loopen
en men kan 's nachts zijn huisdeur open
laten. De krachtige hand van Mussolini heeft
schoon schip gemaakt en wij hebben gehoord,
dat de kolenbranders in de donkere bosschen
van Calabrië toonbeelden van deugdzaam
heid zijn.
Daarentegen is de Amerikaansche prairie
nadat de bleekgezichten een einde hebben
gemaakt aan het eeuwige scalpeeren der
Commanchen en Apachen, en het roode ras
grondig hebben uitgeroeid een poel van
ongerechtigheid geworden. De Apachen leven
nog, nu in een blanke huid. Deze bleekgezich
ten verhullen het bleeke gezicht met een duis
ter masker, zij zwaaien niet meer met de
tomahawk, maar met een revolver, zij waar
schuwen elkaar niet in het holst van den
nacht met den schorren kreet van den uil,
maar zij hebben op klaarlichten dag contact
met de bentgenooten door middel van de auto
claxon of het politie-fluitje. Ook een paar
revolverschoten, tegen dienaren der wet ge
richt en meestal raak, willen wel als waar-
schuwingssein aangewend worden.
Van Rinaldo's heldenfeiten moesten wij
ons een voorstelling maken uit allerlei ge
schriften in proza en dicht. E>e fantasie van
was die autobussen bestuurde in New-
York en iederen morgen in het beste hu
meur om half zes zijn eenvoudig ontbijt
verorberde
Vooral de Chineesche wijk boezemde
hem buitengewoon veel belang in. Daar
was iets dat zijn aandacht getrokken
had en iederen avond, wanneer hij om
half negen de Greenstraat indraaide en
stilstond op den hoek van Marketstreet
waren zijn oogen gevestigd op een be
paald punt, eenige huizen verder de
straat in.
Hij ging daar in dezen tijd nooit voor
bij zonder scherp op te letten en einde
lijk, vanavond, lukte hem iets te zien
van hetgeen hij graag te weten wilde ko
men.
De bus zwenkte de Greenstraat in en
hij reed opzettelijk langzaam om beter
op te kunnen letten. In de straat, dicht
bij den hoek van Marketstreet, bevond
zich een kroegje, een der obscure Chi
neesche drankwinkeltjes, die aan den
achterkant een stinkende gelagkamer
verbergen. Tom had al lang in de gaten,
dat hier drank gesmokkeld werd en of
het daarmee in verband stond of niet
dat wist hij niet, maar reeds drie weken,
dag in dag uit, stond er om half negen
's avonds op den hoek van de straat een
vrouw. Zij scheen op iemand te wach
ten en zag er sjofeltjes uit. Een zwarte
omslagdoek verborg gedeeltelijk haar
gelaat en hij kon alleen constateeren dat
ze slank was en goed gebouwd. Het was
niet noodzakelijk dat ze tot de Chinee
sche kaste behoorde, hoewel hij een hei
melijke hoop had, dat dit wel het geval
zou zijn, want geen enkele Eurooeesche
vrouw waagde zich in deze buurten als
zij niet heel laag gezonken was.
Deze vrouw wekte in hevige mate
Tom's nieuwsgierigheid, er was een on
miskenbare gratie in haar figuur en er
was in ieder geval iets in haar dat af
week van het genre dat hij hier had aan
getroffen. Iederen avond hoopte hij dat
er iets zou gebeuren, dat licht wierp op
dat geheimzinnig iets dat om deze
vrouw heenlag.
Toen hij dus de bus liet stoppen om
eenige passagiers op te nemen, zag hij
een man die haastig de vrouw voorbij
wilde loopen. Hij scheen in gedachten
verzonken en schrok toen zij opeens
haar hand op zijn arm legde en hem
aankeek. Haar omslagdoek was een
weinig achterover gegleden en Tom kon
nu beter haar gezicht onderscheiden.
Het was meer dan hij verwacht had
zag dat zij jong was en mooi, niettegen
staande haar holle wangen en diep lig
gende oogen en niet behoorde 'tot de
klasse waarin zij momenteel scheen te
leven, evenmin als tot de Chineesche
kaste.
De oude rimpels kwamen weer tus
schen Tom Neillan's oogen, medelijden
vo„r deze verdwaalde sloop in zijn hart
en hij nam zich voor, zoodra zijn vrije
tijd hem daarvoor in de gelegenheid zou
stellen, uit te vinden waarom zij daar
was en of hij op de een of andere wijze
helpen kon, want dat zich hier een droe
vig levensdrama afspeelde, daar was hij
zeker van.
Toen hij de bus weer aanzette, reed hij
dicht langs den man en de vrouw en
hoerde haar zesraen: „Doe het niet, van-
CHIEFWHIP
een teekenaar kon ons daarbij een weinig
steunen, doch dat was alles. De Amerikaan
sche Apachen bereiken ons evenwel langs de
baan van het film-lint: een glimmende, glad
de en smalle brug van celluloid, die door de
millionairs van Hollywood over den Atlan
tischen Oceaan gespannen werd. Onze mar
ken, franken, ponden en guldens rollen langs
dit bruggetje westwaarts, terwijl zich een
breeden stoet „heroën van de misdaad" in
oostelijke richting en naar de oude wereld
voortbeweegt. En de oude wereld was nog
niet te oud om te leeren. O neen Rinaldo
Rinaldini werd naar het rijk van de operette
verbannen, zijn talrijke, naamlooze opvolgers
deden verder het werk voor hem.
Deze heethoofden hebben echter koel bloed.
En als-het nog koeler moet worden, zij vree
zen het niet. De dood is voor hen slechts één
der getallen op het roulette-bord. Er staar,
vele en voordeelige kansen tegenover.
Heethoofden heeft men ook in Amsterdam,
maar de koelbloedigheid is er zeldzamer. Zoo
nu en dan worden wij evenwel door een on
derneming, die van onvervalschten Apachen-
geest getuigt, overvallen. Zulk een overval
geschiedde onlangs in een Amsterdamse!1,
postkantoor. Dit is reeds de tweede maal, dat
de goede oude tante Pos het ontgelden moet
Zij is voor ondernemende heeren, die volgens
Amerikaansche systeem werken, klaarblijke
lijk een dankbaar object. Het is alweer gerui-
men tijd geleden het geschiedde in het
voorjaar van het vorige jaar dat een man
van initiatief een onbeheerde post-auto, die
„onder stoom" stond, ontvoerde. Hij behoefde
allen maar achter het stuur plaats te nemen,
in te schakelen en op het gaspedaal te trap
pen. De postambtenaren hadden verder het
nakijken. In de auto zat een trommeltje. Daar
op stond niet „voor mijn twaalfuurtje", maar
daarin zat een som gelds, waarvoor menig
smakelijk twaalfuurtje genoten kon worden
Ongeveer terzelfder tijd drong vijf gemasker
de mannen binnen bij een koopman in koek,
maakten hem onschadelijk en ontstalen hem
een cassette, waarin helaas geen koek maar
bankpapier zat.
Iets dergelijks heeft zich nu weer voorge
daan. Men kent ongetwijfeld reeds de feiten.
In de Kerkstraat bij de Spiegelstraat staat
een hulppostkantoor, waarin één postbeambte
werkzaam is om, in de vroege morgenuren,
orde op de zaken te stellen. Tusschen het
oogv'nblik, dat de posttrommels met aange-
teekende stukken en geldswaarden door de
auto van het hoofdkantoor worden bezorgd,
en het plechtige moment, dat de deuren voor
het publiek worden opengesteld, heeft een
gemaskerde en met den gebruikelijken revol
ver bewapende bandiet zich aan het loket ver
voegd, niet natuurlijk om een postzegeltje van
een stuiver, noch om iets op zijn spaarbank
boekje te storten, doch om een dertigtal brie
ven met aangegeven waarde te naasten. Stor
ten op zijn spaarbankboekje heeft hij mis
schien ook gedaan hij was daartoe nu in
de gelegenheid maar dan een uurtje later.
Wellicht in hetzelfde kantoor. Men kan nooit
weten.
Wat men wel weten kan is, dat ook deze be
oefenaar van het boeiende Chicago-spel tegen
de lamp loopt. Het geduld der recherche is
taai, de aandacht verslapt niet. Ook de roo
ver van de postauto heeft 'en leste niet kun
nen ontkomen aan den groep van Justitia.
Bovendien, Amsterdam heeft zoo haar
eigenaardige wijken, waar de rechercheurs
ter dege wegwijs zijn. En een weloverwogen
overval geschiedt zelden zonder dat de dader
sporen na laat. Al is het maar een blijk van
zijn behendigheid of van zijn koelbloedig
heid. Juist de temperatuur van het bloed, die
gemakkelijk uit de daad valt af te leiden, kan
hem verraden. Verder heeft men slechts achï
te geven op bepaalde huizen en op de heeren,
die door in- en uitgaan of op hetgeen in
zekere kroegjes van donker Amsterdam te
verstaan gegeven wordt.
Donker Amsterdam blijft voor de meeste
Amsterdammers een gesloten buurt. Zij zien
de buitenkant, maar meer ook niet. Het ligt
aan de oude zijde, in de nabijheid van het
schilderachtige „Kolkje", niet ver van Zeedijk
en Oude Kerksplein. Overdag is het belang
wekkend om daar een ronde te doen. De
grachtjes zijn vuil maar mooi en er is bedrij
vigheid. Maar 's avonds hangt er iets lugu
bers en iets dreigends in de stegen. Men
voelt dat men in de sfeer van misdaad en
prostitutie verzeild is in een buurt, waar het
flikkerend mes spoedig zijn tragische „Lieder
ohne Worte" zingt, waar de pathologen een
ruim arbeidsveld vinden. En tot in de kroeg
jes der buurtbewoners of in de winkeltjes der
opkoopers, die veelal helers zijn, dringt de
vreemdeling niet door. Het zou hem duur te
staan kunnen komen, want de bewoners van
deze buurt worden niet graag op de vingers
gekeken en zijn van nature eenigszins wan
trouwend. Zij hebben daarvoor ongetwijfeld
hun reden.
Amsterdam, Dec. 1930 EMERGO.
avond niet, toe, wees sterk Maar de
man scheen niet te willen luisteren en
vervolgde even later zijn wieg.
HOOFDSTUK IV.
De kroeg.
Tom's vrije dag kwam eerder dan hij
verwacht had. Hij had 's morgens dienst
gehad tot twee uur en was tot den vol
genden morgen tien uur vrij. Omstreeks
zeven uur in den avond ging hij de deur
uit het was een mooie zomeravond en
niet zoo warm; hij nam dus de bus naar
China-town en voelde zich als een prins
nu hij eens als passagier mee mocht rij
den. Hij was reeds zoo aan zijn bestaan
gewend, dat hij het niet eens vreemd zou
vinden wanneer hij zijn heele verdere le
ven op deze manier voort moest gaan.
De bus w as bijna leeg, toen bij een
halte een heer instapte. Met een schok
zat Tom Neilland overeind en trok zijn
lange beenen in, die hij juist heerlijk lui
had uitgestrekt onder den bank. Die heer
was een oude bekende, het was Mason
Carringham, een vriend van zijn vader,
die wel een van de laatsten was die hij
wenschte te ontmoeten.
Carringham kwam regelrecht op hem
af en stak zijn hand uit.
Tom deed net alsof hij dit niet zag en
keek hem onbevangen aan: „Met wien
heb ik het genoegen?"
Een verbaasde blik van Carringham
was het antwoord. Toen begon hij te la
chen en zeide: „Wel Tom, hoe heb ik
't met je, je kent Mason Carringham toch
wel?"
Tom zette een strak gezicht en liet
zich niet uit het veld slaan. „Het spijt
me, maar ik geloof dat u zich vergist
mijnheer; ik ben Thomas Williams en ik
heb uw naam nog nooit gehoord."
„Wel allemachtig, jij bent Tom Neil
lan uit Minneapolis en als je liever hebt
dat ik om de een of andere reden m'n
mond houdt over onze ontmoeting, dan
moet je 'tme zeggen; je kunt op Mason
Carringham rekenen jongen."
De situatie was hoogst pijnlijk en be
dierf Tom's luxe tocht in zijn eigen bus.
Hii was dit spelletje nu eenmaal begon
nen en had zich vast voorgenomen het
tot het einde toe te blijven spelen. Hij
gaf zich gelaten aan een nauwkeurig on
derzoek van den heer Carringham over,
die eindelijk zeide: „Als je Tom Neillan
wèl bent, dan ben je veranderd, ja, hoe
zal ik 'tje zeggen, sportiever geworden,
flinker, niet meer zoo'n verwend zoontje
van papa. En als je Tom Neillan niet
bent, dan mocht hij willen dat hij er zoo
uitzag als jij, maar ik weet waarlijk niet
wat ik er van denken moet."
Als iemand hem een paar maanden
geleden een verwend zoontje van papa
had genoemd, dan was hij zeker kwaad
geworden bij gebrek aan een bewijs om
zich te kunnen verdedigen. Nu moest hij
er om lachen, want hij was niet meer
Tom Neillan van een paar maanden ge
leden.
Mason Carringham zag den glimlach
en klopte Tom op den schouder. „Als je
Tom Neillan niet bent, maar Thomas
Williams, kom mij dan opzoeken in ho
tel Comodore, kamer 724, ik moet er hier
uit". Hij schudde Tom stevig de hand en
verdween even later in de menschen-
massa.
'.Wordt vervolgd).
