MünamciG Courant.
^Brieven uit Berlijn.
Filmnieuws.
Dagelijksch overzicht.
Honderd twee cr dertigste Jaargang.
Zaterdag 20 December.
Buitenland
No. 300 1930.
(Van onzen correspondent.)
Wil ik eerlijk-actueel blijven, dan moet ik
dit maal toch iets over de oorlogsfilm van
Erich Maria Remarque schrijven, die de ge
moederen in Duitschiand en m het bijzonder
in Duitschiand en in het bijzonder in Berlijn
zoozeer in beweging gebracht heeft.
De film u weet het is intusschen
door de hoogste censuur-instantie voor ge
heel Duitschiand verboden. Het is niet waar
schijnlijk, dat men dit Amerikaansche film
product binnen de Duitsche grenzen nog te
zien zal krijgen. Vergis ik mij niet, dan is
de film „lm Westen nichts Neues" hier
slechts in Berlijn gedraaid. In andere Duit
sche steden was zij wel reeds aangekondigd,
maar vermoedelijk nog niet opgevoerd. Het
is in dit geval van beteekenis, zulks vast te
stellen. In Berlijn namelijk is in slechts één
bioscoop de film gedraaid gedurende zes
dagen, en wel driemaal per dag. Daarbij is
tengevolge van demonstraties een voorstel
ling reeds bij het begin onderbroken en de
daarop volgende uitgevallen. We komen dus
tot zestien voorstellingen, waarbij ongeveer
1000 personen per voorstelling aanwezig ge
weest zijn. Nemen we in het gunstige geval
aan, dat in elke voorstelling 50 pCt. ver
woede tegenstanders van Remarque aanwe
zig waren (25 pCt. zou nóg veel te hoog
berekend zijn), dan zouden we een eindcijfer
van 8000 Duitschers bereiken, die op grond
van eigen waarneming een protestbeweging
begonnen zijn en die er zich thans op be
roepen, dat zij het verbod van een groote
propaganda voor den wereldvrede hebben
uitgelokt
Achtduizend menschen op een bevolking
van vijf-en-zestig millioen.
Men moet echter nog even verder gaan.
Het staat namelijk vast, dat de meeste pro-
testeerenden behoorden tot de zoogenaamde
„Stormafdeelingen" van de rechts-radicale
zoogenaamde Hitlerpartij, welke bij dit alles
de leiding gehad heeft en dat deze stormaf
deelingen in hoofdzaak bestaan uit nog zeer
jonge menschen tusschen zestien en der
tig jaar die dus op enkelen na nimmer
den wereldoorlog meegemaakt hebben, even
min als hun aanvoerder bij de groote straat
schandalen, die de laatste week plaats ge
had hebben, de bekende dr. Goebbels, die een
zoogenaamden horrelvoet heeft en dus voor
militairen dienst afgekeurd werd.
Van de 50 pCt. protesteerenden moet men
dus nog negen-zestiende afnemij, die niet tot
objectief oordeelen bevoegd waren, omdat zij
niets van den oorlog te zien gekregen had
den, dus ook niet vast konden stellen of Re
marque en de filmregie een juist beeld van
de verschrikkingen aan de fronten gegeven
hebben.
Dit teekent voldoende het oneerlijke van
deze opgeblazen protestbeweging, die leidde
tot een verbod, dat in het buitenland stellig
overal met verbijstering zal zijn opgenomen.
Deze Berlijnsche correspondenties hebben
nimmer een politiek karakter gehad. Ik wil
op deze goede gewoonte ook ditmaal geen
inbreuk maken Maar het ware aan den an
deren kant een onverantwoordelijkheid van
den chroniqueur, indien bij de jongste ge
beurtenissen in Berlijn negeeren wilde, om
dat ze ook een sterk politiek karakter hebben
De politiek heeft zich, als altijd in het heden-
daagsche Duitschiand, van deze filmgeschie
denis onmiddellijk meester gemaakt. Maar
men mag niet vergeten, dat de kern der din
gen dieper ligt en dat de zaak ten slotte een
hoogmenschelijke, een ethische beteekenis
heeft, die het geval van wereldbeteekenis
maakt. Vooral ook, waar deze film over heel
de wereld vertoond wordt en stellig ook
spoedig naar Nederland en Nederlandsch-
Indië zal komen.
En nu dringt zich bij den lezer van de
tallooze berichten over „lm Westen nichts
Neues" natuurlijk de vraag op, of het ver
loop van het film-incident in Duitschiand
het vermoeden wettigt, dat het Duitsche vo k
langzaam maar zeker terugkeert naar de
mentaliteit van vóór den grooten oorlog.
Ik geloof, dat deze vraag niet zonder meer
bevestigend beantwoord mag worden.
Allereerst een woord over de film zelf, die
ik'nog juist gezien heb voordat het verbod
werd uitgevaardigd.
Het is een prachbg-geslaagde film, goed
gefotografeerd, uitnemend van toon. zeer na
tuurlijk voor zoover dat mogelijk is in
de weergave van de geluiden, en zeer eerlijk
wat de regie betreft Stellig een der b.-T
DER UNSTERBLICHE LUMP.
Cinema Américain.
Hans Ritter, de schoolmeester in het klei
ne Tirolsche dorp, blijkt een groot componist
te zijn. Vier maanden gaat hij naar Weenen
voor zijn opera „Alpenglühen Teeder s
het afscheid van zijn meisje, maar wanne
hij eenmaal weg is, dwingt haar vader ha
met den rijken boer Lechnar te brouwen. J
het vieren van den bruiloft komt K.tter
Als een gebroken man keert hij terug n
Weenen; ten prooi aan een hevige zenuw
crisis schreeuwt hij midden in *!e aPvc J»
vatn zijn opera in de Staatsopera plotseling
„aufhören, aufhören!" (ophouden.). J
vljicht weg, de onderwereld in.
.Terwijl zijn opera de grootste successen
boekt, zinkt hij steeds dieper.
Hij laat zich voor dood doorgaan
kele jaren later besluiten de Gewone s
zijn geboortedorp om een standbeeld voor
den onsterf el ijken componist op te ric
Hans Ritter gaat als een vagebon
de onthulling van zijn eigen stamdb
Daar herkent zijn vroeger meisje, die
clels weduwe is geworden, hem en s
gaan ze nu een toekomst vol liefde teg
in het land waar de Alpen gloeien.
Gustav Frölich, een der sympathie
van het witte doek, geeft een sublieme
beelding van den aan lager wal rakend
oorlogsfilms, die de Amerikaansche kunste-
hphnr,® Amerikaansche regisseurs ons
sch^ f !VOOïgezet" Het 1S °°k geen anti-Duit-
Dn?Jli jntegenHeel. De inhoud welke in
DuJhchland vertoond is en die eenigszins
wifvfln61 "^"^onsche lezing schijnt af te
rriiiov (we'ke echter volgens betrouwbare
«itieken evenmin ophitsend tegen Duitsch-
w toont den Duitschen
ontsoldaat als ten slotte dapper en volhar
dend, van eerlijke kameraadschappelijkheid
en,van ongebroken energie, die des te meer
1ma,a'd! waar de toeschouwer tevens
i u de fronttroepen reeds onder
slecht en weinig voeding en groote lichame-
m u'tPu*trng gebukt gaan.
Maar het is nu eenmaal een oorlogsfilm,
die aan het boek van Remarque ontleend is.
Dat boek is ook in Nederland in breeden
kring bekend. Het is door toevallige omstan
digheden het meest gelezen boek van deze
eeuw geworden. Tot groote verwondering
in de eerste plaats van Remarque zelf, die
het in eenige weken tijds neerschreef, eigen
lijk meer om zichzelf te ontlasten van een
geweldigen druk der herinneringen. De ro
man kwam op het juiste oogenblik, toen de
menschheid niet meer onder den onmiddel-
lijken druk van de oorlogsellende stond, die
van 1918 tot 1928 elke neergeschreven herin
nering ondraaglijk maakte. De roman werkte
overtuigend-pacifistisch. Dus maakten alle
kringen in en buiten Duitschiand, die oorlo
gen in de1 toekomst tot eiken prijs verhinde
ren willen (al verschillen zij in de beoordee
ling der geoorloofde middelen om dit doel
te bereiken) zich van deze propagandakans
meester en zorgden voor een populariteit van
het weliswaar knap geschreven doch m i.-
volstrekt niet overweldigend literair-hoog-
staande boek, met het bekende resultaat,
dat het in tientallen vertalingen verscheen
en den onbemiddelden schrijver plotseling
een millioen Duitsche marken in het huis
bracht.
De Amerikanen, die van dit boek een film
gemaakt hebben, deden dat stellig niet uit
nobele, altruïstische, wereldvredelievende
motieven. Maar alleen om veel geld te ver
dienen. Ze zouden zich met evenveel liefde
aan de zaak gewijd hebben, als het om een
even geweldig gelezen boek tot verheerlij
king van den wereldoorlog gegaan was.
Hoeveel Remarque aan het filmrecht ver
diend heeft, is mij niet bekend. Men spreekt
van een millioen dollars. Een bedrag, dat
mij hoogelijk overdreven voorkomt. Maar
windeieren zal hem dit zaakje ook wel niet
gelegd hebben. Hij is stellig voor zijn ver
der leven een rijk man geworden. En waar
hij zijn boek zeker met nobele bedoelingen
geschreven heeft en de werking op millioe-
nen menschen even nobel geweest is, zij hem
dit lot uit de loterij van harte gegund.
Maar één verwijt moet men hem maken:
hij teekende niet den grooten oorlog, zelfs
niet de werking van dezen titanenstrijd op
zijn omgeving, maar zeer subjectief zijn
eigen pessimistischen kijk op de dingen en
de uitwerking op enkele kameraden. Hij was
en is een zwartkijker in optima-forma, een
type, die men hier „Grübler" noemt, een
„piekeraar" over het leven, een hypochonder.
Komen zulke menschen in een oorlog aan het
front, dan verliezen ze den blik voor de on
eindige veelheid der karakters en der ver
schijnselen. Zeker zijn er Duitsche, Engel-
sche, Fransche, Belgische, Italiaansche front
soldaten geweest, die zoo voelden en handel
den als Remarque beschreef. Maar er waren
er ook, en wie zal zeggen of ze niet een meer
derheid vormden, die heel anders voelden en
dachten. Sterkere karakters, werkelijke stil
le helden, menschen, die zich door de ver
schrikkelijkste beproevingen niet lieten af
schrikken van wat ze als plicht tegenover
volk en vaderland voelden.
Het gaat hier niet om de vraag, of ze daar
goed aan deden, maar om de vraag, of Re
marque objectief teekende vooral, waar
de film veel grover is, nog veel minder con
cessies doet dan het veel fijnere boek.
En nu moet men in deze dingen het Duit
sche volk, dat in zijn meerderheid (en hier
bedoel ik niet de onsympathieke straatbetoo-
gers van dr. Goebbel, die alleen maar aan
de politiek en hun partij dachten) de film,
die het niet kent, afkeurt om het boek, dat er
den inhoud aan gaf, toch trachten te begrij
pen. Dat Duitsche volk, voor zoover het nict-
principieel-pacifistisch is en e enoorlog in ei
ken vorm afkeurt, dus ook als die tot ver
dediging van het vaderland wordt opge
drongen, voelt zich om zijn gesneuvelde of
invaliede zonen door boek en film beleedigd
Het voelt als een onbewuste smaad, dat de
wereld eventueel zou kunnen vaststellen:
Duitschiand gaf zijn soldaten in de latere
oorlogsjaren nauwelijks te eten, de Duitsche
soldaat werd door den oorlog tot een half
beest, en vroeg alleen nog maar naar niet
levensgevaarlijke verwondingen, die vacantie
bezorgden, of naar de veldkeuken en erotn-
sche afwisseling; de Duitsche onderofficier
componist. Een prachtige film, die ook mu
zikaal veel te genieten geeft.
Van de andere attracties zouden we het
bijna noemen, die de film biedt, vallen voor
al op de bruiloft, de gemeenteraad met dm
burgemeester, die zoo slecht uit z>jn woor
den kan komen, de fokveedag met de fanfare
corpsen, de „Denkmal"-onthulling, die allen
een aardigen kijk geven op het zoo typische
Tiroolsche boerenleven.
,.Der unsterbliche Lump" is een film om te
zien en niet meer te vergeten. Het bijpro
gramma vermeldt o.m. een leuk apenfilmpje,
journaal en een komische twee-acter.
DE VRIJBUITER.
Avonturen-film in het A. B. T.
Buck Jones, die als Buck Trevis in deze
film de hoofdrol speelt, toont zich daarin een
ruiter zooals een cowboy betaamt en daar
naast bezit hij ook den moed en het uithou
dingsvermogen van den man, die in de wil
dernis woont en als ontginner werkt. .Strij
den totdat alles gelukt wat ik wil bereiken
is zijn devies, dat hij al spoedig meedeelt
aan de dochter van den president der spoor
wegmaatschappij in Californië. Zij is naast
hem komen wonen (wat men »Paast ka"
noemen is daar nog een behoorlijke afstand)
op een ranch die haar vader gekocht heeft.
Buck heeft zijn bezitting verkocht aan den
spoorweg, maar nu wil de plaatsvervangen
de directeur Jefferson door gemeene streken
was een karakterlooze sadistische schurkde
officier achter het front kende geen grooter
genoegen dan den duizendmaal met den
dood bedreigden frontsoldaat te sarren en
wegens niet-model-salueeren straf te bezor
gen
Men ontkent hier niet, dat zulke dingen
zijn voorgekomen, protesteert er echter tegen,
dat ze als typisch zijn weergegeven en daar
door boek en film alleen maar speculeeren
op de zeer talrijke elementen in en buiten
Duitschiand, die met het ongezonde milita
risme van een volksvreemde kaste ook het
opvoedende, zelfs onder bepaalde omstandig
heden verhevene, het allerhoogste in den
mensch opeischende: de persoonlijke zelfver
loochening van de landsverdediging, verdoe
men willen.
Hier wordt geen oordeel uitgesproken,
maar slechts vastgesteld.
Een zeer actieve, jonge partij heeft deze
film als dankbare aanleiding voor straatde
monstraties misbruikt. De leiders vaif een
meerderheid van het Duitsche volk stonden
voor de moeilijkheid: willen wij deze film
verder toelaten en daardoor het buitenland
den indruk geven, dat wij voor een radicale
agitatie gecapituleerd hebben en dat wij een
propaganda voor het pacifisme in de eigen
volksrijen verhinderen willen; of zullen wij
tegen onze overtuiging in een film vertoonen
die nog oneindig veel meer dan de roman
door millioenen Duitschers gevoeld wordt
als een eenzijdigen smet op den heldenmoed
van vele, vele Duitsche (en niet-Duitsche)
strijders, die anders velden en dachten dan
het kringetje frontsoldaten, dat door Remar
que geteekend is.
Begrijpt men, in welk een dilemma in het
bijzonder de Duitsche regeering verkeerde?
Voelt men, hoe moeilijk een beslissing
moest zijn vooral voor mannen als de rijks
kanselier en de rijksminister van buitenland-
sche zaken, die zelf frontofficieren geweest
zijn?
Zij hebben tenslotte geadviseerd, der film
censuur op het hart te drukken, dat hier ver
boden meest worden, ofschoon zij bij
voorbaat moesten weten, dat de indruk van
dit verbod op het buitenland Duitschiand
groote schade moest berokkenen.
Ik kan het niet helpen: ik vind dit een
moedig besluit.
Geheel afgezien van de politieke zijde, van
de kunstwaarde en de nobele strekking van
boek en film ;alles beschouwd van het stand
ount van hoogere eer en werkelijke vader
landsliefde. ROLAND.
DE SALARISVERLAGINGEN
IN ITALIË.
Mussolini's rede in den Senaat.
Een handige en reclame-makende
redevoering!
Dezer dagen hebben wij een kort bericht
opgenomen, vermeldende, dat Mussolini in
den Italiaanschen Senaat een lange rede
had gehouden over de kwestie der salarisver
lagingen.
Het is uit die rede nog nog eens weer ge
bleken, dat de schatkist van Italië er niet al
te rooskleurig voor stond. Er was maar even
tjes een tekort van ongeveer 900 millioen en
dit tekort kon niet gedekt worden door nieuwe
belastingen te heffen of door de bestaande te
verhoogen, omdat de druk op de bevolking al
veel te hoog was. Men moest derhalve andere
maatregelen nemen en heeft nu een herzie
ning van de salarissen der ambtenaren over
wogen.
In totaal bedragen de uitgaven voor de
ambtenaren 9.1 milliard, n.1. 7.7. milliard
salarissen en 1.4 milliard pensioenen. En nu
heeft Mussolini bepaald, dat de salarissen
lager moeten. Trouwens, de rijksambtenaren
zijn degenen, aldus de „Machtige", die het
meeste belang hebben bij een goeden gang
van het staatsbestuur en zij moeten dus de
eersten zijn, die offers brengen.
Na een vergelijking te hebben gemaakt
tusschen de salarissen der staatsambtenaren
vóór den oorlog en de huidige verlaagde sa
larissen, verklaarde Mussolini, dat hij voor
nemens was de korting ook uit te strekken tot
de salarisen van de ambtenaren der provin
ciën, gemeenten en van alle direct of indirect
door den staat gecontroleerde besturen.
Dit stelt ettelijke gemeenten in staat den
druk der belastingen te verminderen, die
vooral op den boerenstand zeer zwaar rusten
Er waren volgens spr. geen andere punten,
waarop kon worden bezuinigd, want niemand
kon denken aan de mogelijkheid om de som
men te verlagen, benoodigd voor de betaling
der rente op de openbare schuld.
Dat zou een fout zijn geweest, voegde spr.
er bij, en het denkbeeld kwam gen oogenbÜK
in onze hersenen op.
Om de valuta te stabiliseeren was het noo-
dig de openbare schuld te consolideeren. Wij
hebben niet de mogelijkheid onder het oog
gezien om de houders van stukken openbare
schuld te treffen met een tweede benadeeling,
d. w. z. door een reductie van hun interest.
Zij moeten ten minste van hun rente ver
zekerd zijn, aldus Mussolini, ofschoon de be
taling 454 milliard beloopen.
Ook had men een korting op de oorlogs
pensioenen kunnen overwegen welke 1200 mil
lioen bedragen, maar daarvan komt niets,
want dit is een dankbaarheidsschuld aan de
helden van den oorlog. (Let op, hier deed
Mussolini weer een handige zet!) En hij ver
volgde, zoo meldt het Stefani-Ag. aan het
Hbïd., met de vraag, of de militaire uitgaven
ook verlaagd hadden kunnen worden. En de
Duce antwoordde:
Ofschoon moet worden toegegeven, dat de
militaire uitgaven van 650 millioen vóór den
oorlog zijn gestegen tot c.a. vijf milliard, en
dat zij van 1922 tot heden zijn gestegen met
twee milliard en men moet daarbij in het
oog houden, dat dit geld betreft, hetwelk in
het land is gebleven vraag ik u, aldus
Mussolini, is er iemand onder u, die op het
huidig oogenblik, nu allen zich krachtig wa
penen, terwijl zij over den vrede blaten,
meent dat wij niet behoeven te zorgen voo?
onze elementaire en onvermijdelijke verdedi
ging?
Dat zou beteekenen, dat de geschiedenis,
dezelfde geschiedenis, die wij hebben door
leefd, den menschen niets heeft geleerd! (Ap
plaus).
Na te hebben geschetst hoe Italië ten op
zichte van den goudprijs in vergelijking m'et
andere landen zich in een gunstige conditie
bevindt, d.w.z. op de basis van vóói den oor
log, en na te hebben geconstateerd, dat de
Italiaansche landbouw, de belangrijkste tak
van bedrijf der bevolking, er weer beter voor
stond dan sinds langen tijd, wees spr op de
daling van de prijzen der landbouwartikeleii
om dan tot de conclusie te komen, dat een
verhooging dezer prijzen niet mogelijk is. De
invoerrechten zijn reeds zeer hoog en de be
scherming kan niet doeltreffender worden.
Om den landbouw, wraaraan ook het lot der
Italiaansche industrie verbonden is, er weer
bovenop te brengen, hadden wij slechts één
middel, n.1. het drukken der productieprijzen
De lire werd nimmer gerevaloriseerd, maar
zij wer dintegendeel op 21 Dece. 1927 defin:-
tief gedevalueerd voor driekwart harer waar
de, want voor den oorlog was de lire 100 gou
den centimes waard en thans nog 26 cen
times.
Bij de voortzetting van zijn rede betoogde
Mussolini, dat men moet erkennen, dat hc-t
Italiaansche volk in al zijn categorieën een
prachtig voorbeeld heeft gegeven van disci
pline.
De verlaging van de loonen der landbouw-
arbeiders beteekent, dat de last van den land
bouw wordt verlicht met 1.2 milliard, de in
dustrie met bijna een milliard. Als men daar
aan toevoegt 720 millioen bespaard op de
salarissen der staatsambtenaren, 300 mil
lioen op die der andere ambtenaren en de mil
lioenen op de loonen van de andere arbei
ders, komt men tot een totale som van drie
milliard, en wellicht zelfs meer.
Mussolini liet, naar hij verder verklaarde,
met. 't oog op zijn reductieplannen successie
velijk de volgende categorieën de revue pas-
seeren: de fabrieksarbeiders, de landbouw-
arbeiders, de transportarbeiders, de bankbe-
ambten en ten slotte ook de huiseigenaren en
de kooplieden.
Mussolini besloot zijn rede met de opmer
king dat de algemeene crisis is gelegen in de
wanverhouding tusschen productie en ver
bruik. Hij is echter overtuigd, dat spoedig een
herstel voor de wereld in het algemeen en
voor Italië in het bijzonder zal intreden. Zijn
rede werd luide toegejuicht, waarna het wets
ontwerp werd aangenomen.
aantoonen, dat Buck geen rechten heeft op
de door hem bewoonde boerderij, maar dat
hij (Jefferson) indertijd de kooper ervan
was. Tegenover een man als Buck is daartoe
natuurlijk veel noodig: misbruik van invloed
op een rechter, en op een meisje dat graag
Buck haar man zou noemen, alsmede mis
bruik van gezag op zijn ondergeschikten, wie
wordt opgedragen de eigendomsbewijzen bij
Buck te stelen, enz., enz.
Met succes strijdt de aldus bedreigde te
gen dit alles en stuk voor stuk, soms eenige
tegelijk, weet hij zijn tegenstanders te ver
slaan, totdat hij finaal overwinnaar is ge
worden, óók op bovenbedoeld meisje.
Een heel goede sensatiefilm met mooie
natuuropname, „gezonde" knockpartijen en
sterke staaljes van durf, behendigheid en
rijkunst.
Het voorprogramma geeft een paar aardi
ge nummers: de eerste van een trouwlustig
weeuwtje en de tweede van een bokser, die
twee pond te zwaar, dit „te veel" in een paar
uren wegwerkte met hardloopen en vechten
(om een meisje) en des ondanks daarna in
den ring nog in staat is zijn tegenstander te
verslaan, waarmee hij tevens het meisje
wint.
Het reisje langs den Rijn gaat deze week
naar Coblenz, waarbij verschillende steden
onderweg worden bezichtigd.
DE TOESTAND IN SPANJE
DE RUST KEERT WEER.
Geruststellende berichten uit de
provincie.
Gisteren is het Spaansche kabinet bijeen
gekomen. Bij het verlaten der vergadering
deelden de ministers mede, dat zij kennis
hadden genomen van talrijke telegrammen
uit de provincie, waarin wordt bevestigd dat
er overal rust heerscht.
Nog enkele plaatselijke relletjes.
Nadat de opstandelingen te Alicante ver
scheidene tramwagens omver hadden gewor
pen, deed de burgerwacht eenige charges.
Twee der belhamels werden gewond.
Uit Madrid wordt gemeld, dat de leider
er communisten, Alvarez e Suvuomayeie gis
teren is gearresteerd.
Aanhankelijkheidsbetuigingen
jegens de regeering. De ko
ning docr de menigte toege
juicht.
Vanwege de Spaansche legatie te 's-Gra-
venhage wordt medegedeeld, dat de normale
toestand in geheel Spanje bijna volkomen is
hersteld. De regeering ontvangt tallooze
aanhankelijkheidsbetuigingen van alle maat
schappelijke klassen, den handel, den nijver
heid en de Kamers van Koophandel, waarin
geprotesteerd wordt tegen de jongste gebeur
tenissen en tegen hen, die deze hebben ver
oorzaakt.
Bij de officieele herdenking van den hon
derdsten jaardag van den sterfdag van Si-
man Bolivar, welke Woensdag j.1. met groo
te plechtigheid is gevierd in tegenwoordig
heid van Koning Alfonso, de leden van de
regeering, het corps-diplomatique en talrijke
verdere aanwezigen, is de koning, zoowel
toen hij zich naar de plechtigheid begaf als
bij zijn terugkeer naar het paleis, door de
menigte geestdriftig toegejuicht.
Het gerucht, als zou de regeering de Per-
tugeesche regeering de uitlevering van Fran
co hebben gevraagd, is onjuist.
Het naspel der revolutie.
Gisteren hebben zich eenige leden van het
revolutionnair comité, welke gekozen waren
als ministers van de nieuw uit te roepen re
publiek vrijwillige ter beschikking gesteld
van de justitie te Madrid.
De socialistische leider Largo Caballero en
de beide republikeinsche professoren San-
chez Roman en Fernando de los Rios werden
na verhoord te zijn, weer op vrije voeten ge
steld, op voorwaarde dat zij zich ter be
schikking zouden houden van den rechter van
instructie.
Alcala Zamorra, die president der nieuwe
republiek zou worden, heeft opnieuw een ver
klaring afgelegd, waarin hij zichzelf als uit
sluitend evranhvoordeüjk voor de mislukte
onderneming voorstelt.
De staat van beleg zal waarschijnlijk tot
einde van dit jaar gehandhaafd blijven.
De Kerstverloven voor officieren cn man
schappen zijn ingetrokken.
BRAND OP EEN TANKSCHIP IN
ZUID-SLA VIË.
De kapitein in de vlammen
omgekomen.
Op een greote petroleumtankschip van de
Roemeensche firma Amotra is gistermorgen
op den Donau tengevoige van onvoorzichtig
heid brand uitgebroken.
De kapitein vond den dood in de vlammen
een matroos werd zwaar gekwetst.
De vlammen zijn vele kilometers ver te
zien en me nverwacht elk oogenblik, dat het
schip in de lucht zal vliegen.
EEN CORRUPTIESCHANDAAL
TN OOSTFMIJK?
Onthullingen van een democra
tisch afgevaardigde. Groote
bedragen bij het dep. van Arbeid
verdwenen.
De democratische afgevaardigde Fabian
heeft in het Oostenrijksche parlement onthul
lingen gedaan over de verdwijning van gel
den bij het departement van Volkswelvaart
en Arbeidswezen, welke groote opschudding
hebben teweeg gebracht.
In de bladen wordt levendig het „schan
daal" besproken. Naar de correspondent van
het „Berl. Tag." meldt, eischt bijv. de zeer
gematigde „Pester Lloyd", dat de bezem nu
eindelijk in actie zal komen, daar, indien ook
maar de helft waar is van hetgeen de afge
vaardigde' heeft medegedeeld, men van een
waren Augiastal moet spreken.
Fabian heeft verzekerd, dat bij het ge
noemde ministerie groote bedragen zijn ver
dwenen; dat bij den bouw van ziekenhuizen
corruptiezaken zijn ontdekt ten bedrage van
millioenen; dat men den ambtenaren van
het ministerie geheime premies heeft uitbe
taald op kosten der invalieden, wier toela
gen met 25 pCt. op „bezuinigingsgronden"
heeft gekort; dat ook de echtgenooten van
verschillende hooggeplaatste ambtenaren uit
de gelden voor de invalieden „schadeloosstel
lingen" zijn toegekend en dat uit het steun
fonds voor de beambten en het invalieden-
fonds aanzienlijke bedragen spoorloos ver
dwenen zijn.
Als typisch voorbeeld wordt genoemd, dat,
toen enkele maanden geleden minister Vass
overleed, hooge ambtenaren van zijn minis
terie zich voor de begrafenis van hun chef
op kosten van den staat nieuwe kleeren en
hooge hoeden hebben aangeschaft.
Tot dusver heeft de regeering nog geen
inlichtingen verstrekt over een en ander.
OVERVAL OP EEN POSTKANTOOR.
Vierhonderd M. gestolen.
Donderdagavond kwamen drie jongeman
nen het postkantoor te Stollarzowitz (Silezië)
binnen en vroegen den dienstdoenden beamb
te een postzegel van 10 pf. Toen deze hun
ter hand werd gesteld, haalden zij revolvers
te voorschijn en gelastten den beambte met
zijn gezicht naar den muur in een hoek te
gaan staan. Zij bonden zijn handen op den
LUCHTKASTEELEN (HAPPY DAYS
ARE HERE AGAIN.)
Victoria Théater.
Het lied van Charles King (hij zong het
ook met veel entrain in het theater Tuschins-
ki bij zijn bezoek aan Amsterdam) „Happy
days are here again" heeft een triomftocht
over de wereld gemaakt en ook het tweede
succeslied uit de film „Luchtkasteelen, Lucky
me, lovable you", zal men met genoegen hoo-
ren.
Deze M. G. M.-film wordt deze week in
het Victoria Theater vertoond en geeft in
zang, dans en beeld het leventje van een re
vuegezelschap, dat in Amerika de provincie
bereist. Terry is één der hoofdpersonen.
Hij houdt er de gewoonte op na, spoedig
vriendschap te sluiten met de eerste ster van
het gezelschap, verlaat die ster hem dan
voor een ander, dan is hij niet te troosten
Doch al spoedig
Zijn eenige ware vriendin waardeert hi;
niet genoeg. Dat is Carlie en er moet hee
wat gebeuren voor hij inziet dat dit de
vrouw voor hem is. Zang en dans zijn in
deze geluidsfilm een speciale attractie en
vooral de gedeelten, die gekleurd zijn, mogen
zeer geslaagd heeten. De dans van Bessie
Love met het getrainde corps de ballet is
iets bijzonders.
Charles King en Bessie Love zijn de wel
bekende hoofdfiguren. Jack Benny, bekend
uit de Hollywood Revue is hier de manager.
Ook de beide komische dameskrachten Polly
Moran en Marie Dressler zijn weer op het
appél. Terwijl de kracht van Charles King
het zingen is, vallen van Bessie Love spel en
dans op.
Het slot van de film is algemeene uitvoe
ring van Happy Days.
De Screensong uit het voorprogramma
was weer bijzonder geestig en het aardige
lied van Onder den appelboom behaalde een
groot succes. Verder gingen aan het hoofd
nummer vooraf twee jaurnaals (Fox en M.
G. M.) en een komische twee-acter van Harry
Langdon.
CINEMA EN THEATER.
Zoo mogelijk wordt dit weekblad elke week
fraaier van uitvoering. Magnifiek zijn de
portretten van artisten en films (Maria Els-
mer, Edith Edward, Killy Ritman, Ekkehara,
Arendt, Dina Gralla, Viola Hitchell, de vio
liste, Lily Frenkel—Bouwmeester, Pola Ille-
ry, Fred Karno, de ontdekker van Charlie
Chaplin en van Stan Laurel, Sara Heybloin,
Muriel Angelus, de films Drei von der Tank-
stelle, Sous les toits de Paris, de photo's van
Godfried de Groot).
De artikelen handelen o.m. over Vinger
afdrukken, 'n spannend compleet verhaal,
den schilder F. Bobeldijk, van Guus Betlem
Jr. met portretten van Louis Zimmermann
en Jacques Urlus; Diamanten en Rob" ren,
van Flor da Bianca. Het muziekstukje heet
„Wat vrouwen droomen", gedicht en melodie
van Guus Betlem Jr.
