DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTR
lo. 17
lVOE\§IIAG 21 JAVIAK1 1931
133e Jaargang.
Het kan lastig zijn als je een verleden hebt.
Weeskinderen zijn nog duurder dan gewone kinderen.
Eén reclame aan den wand is beter dan tien in de lucht.
DagelijkscH overzicht.
Buitenland
EXTRA PENSIOEN* VOOR MEVR,
FOCH.
Levenslang 100.000 francs.
HET SAARGEBIED BLIJFT
TROUW AAN DUITSCHLAND.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND. behalvs Zon- en
Feestdagen, nitgegeven. Abonnementsprijs per 3
maanden bij vnorni'betaling voor Alkmaar 2.—,
franco door bet gebeele Rijk f 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Groots
letters n^ar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N V. Boek- en Handelsdrukkerij
v h. HERMs. KOSTER <4 ZOON, Voordam C 9, post
giro 37000. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
II.
Sinds er verandering is gekomen in de
voorschriften die de besmettelijke ziekten be
treffen, is het velen niet duidelijk wat nu
eigenlijk besmettelijk en wat niet besmette
lijk is, of een patiënt al dan niet met buiten
staanders in aanraking mag komen, of men
tot ontsmetting van woning of beddegoed
moet overgaan en allerlei bijkomstigheden,
die men in tijd van nood wel bij den huis
dokter of op de secretarie zal informeeren.
Wanneer op een der gemeentescholen een
leerling aan kinderverlamming is overleden
kunnen wij ons heel best indenken, dat men
zich bezorgd zal afvragen of in dezelfde
klasse ook anderen kunnen worden aan
getast en dat men er op zal aandringen dat
het lokaal en de banken zoo spoedig mogelijk
ontsmet zullen worden.
Waarom, vroeg de heer Sietsma, is dit bij
de zesde gemeenteschool niet gebeurd en hij
meende daarin een nalatigheid van den be
trokken schoolarts te ontdekken, tot de heer
Bonsema, die met de functie van wethouder
van den Gezondheidsdienst ook verstand
van alle mogelijke ziekteverschijnselen en
hun bestrijding schijnt te hebben gekregen,
nadrukkelijk kwam verklaren, dat de ge
leerden het er niet over eens waren of er al
dan niet ontsmet zou moeten worden, maar
dat zoowel de schoolarts als de inspecteur
van de Volksgezondheid dit niet noodig had
den geoordeeld en men tot de ontsmetting
ook niet wettelijk verplicht was.
Wij kunnen ons voorstellen, dat de heer
Sietsma zich door deze wethouderlijke uit
spraak nog niet dadelijk in een hoekje liet
dringen, maar de heer Bonsema, die zich den
laatsten tijd blijkbaar sterk in tooneellitte-
ratuur verdiept heeft, vergeleek den edelacht-
baren opposant met Elias, die het altijd be
ter wist en daarmee was de zaak afgedaan.
Er is een ander stuk, dat hij nog heeft ver
geten, namelijk „Als je maar een verleden
hebt".
Want de heer Bonsema heeft een verleden
en nog wel een oppositioneel-sociaal-demo-
cratisch-verleden en men heeft niet nagela
ten hem daaraan bij verschillende vraag
stukken nadrukkelijk te herinneren.
Hij was nog niet zoo kort geleden een
edelachtbare, die heftig te velde trok tegen
de hooge gas- en stroomprijzen en toen ver
kondigde, dat althans de meterhuur zoo
spoedig mogelijk zou moeten verdwijnen.
Thans was hij wethouder van de Lichtbe-
drijven en zijn grooten partijgenoot is wet
houder van Financiën, die de bedrijfswinsten
niet missen kan en het is te begrijpen, dat
men nu van beide heeren een geheel ander
geluid kreeg te hooren.
De bedrijfswinsten konden niet gemist
worden, de prijzen van gas en electriciteit
stonden niet in abnormale verhouding tot
die in andere gemeenten en wat de meter-
huren betreft, men zou slechts die van de
gasmeters willen afschaffen, maar elke an
dere vermindering van lasten eerst in de
betrokken commissie nader onder het oog
willen zien.
Afschaffing van gasmeterhuur geeft een
Winstderving van 24000 wat tot 46500
zou stijgen als hetzelfde met de electriciteits-
meters zou gebeuren en een dergelijke roya
liteit meende de wethouder zich, ondanks
zijn vroeger principes-, niet te kunnen ver
oorloven.
Natuurlijk heeft hij daarover heel wat te
hooren gekregen en werd hij duchtig aan
zijn verleden herinnerd wat hem de verzuch
ting ontlokte, dat hij niets liever zou doen
dan voor Sint Nicolaas spelen maar dat de
mogelijkheid om te kunnen regeeren tenslot
te aan alle toegevendheid een eind maakt.
Had men hem in eerste instantie verweten
dat hij de meterhuur niet verlaagde, in twee
de instantie, toen bleek, dat hij daartoe wer
kelijk bereid was, trof hem een nieuw ver
wijt, namelijk, dat hij dit niet eerst in de
commissie van bijstand gebracht had en zoo
is dit onverwachte presentje niet met die
groote dankbaarheid en enthousiasme be
loond waarop de wethouder ongetwijfeld
zal hebben gerekend.
Wij kunnen niet anders dan ons van harte
over de afschaffing van deze meterhuur ver
heugen.
Ruim tien jaar lang hebben wij daarop
bij diverse gemeentebegrootingen aange
drongen, eerst alleen, later met de sympathie
van Mej. Carels, nog later met die van de
Soc.-Dem. en ten slotte met het grootste deel
van het edelachtbare gezelschap.
Wij hebben, ook in den tijd, dat wethou
der Wibaut in den Amsterdamschen raad
nog geen waarschuwend geluid had laten
hooren en de Soc.-Dem. met ons het maken
van bedrijfswinsten ten strengste afkeurden,
al op het onbillijke van de meterhuur gewe
zen, die niets anders is dan een verkapte be
lasting, die in haar degressieven vorm het
zwaarst op de kleinste verbruikers drukt,
die onbillijk is omdat zij de klanten extra
voor het afwegen van de toch al dure „goe
deren" laat betalen en die eenvoudig onver
dedigbaar is als men bedenkt, dat men
levenslang blijft doorbetalen voor een me
ter waarvan men na enkele jaren reeds de
rechtmatige eigenaar is geworden.
Was het bedrijf noodlijdend en moest men
daarom op deze wijze misbruik maken van
het monopolistisch karakter, soit zou
Buziau zeggen. Maar de overmatige be
drijfswinst, die op zich zelf al een verkapte
niet-progressieve belasting is, maakt deze
meterhuur ontoelaatbaar en wij zullen er
ons van harte over verheugen als weldra ten
opzichte van de huur van de electriciteits-
meters een zelfde standpunt zal worden in
genomen.
Aan wethouder Bonsema zal het waar
schijnlijk niet liggen.
Maar er is .groot gevaar, dat de „Mach
tige" uit dit college het standpunt zal inne
men dat in dezen duren tijd op zijn huis
houdboekje elke rijksdaalder op welke
wijze dan ook verkregen er één is.
Vrijwel algemeen was men het er over
eens, dat het Burgerlijk Armbestuur een
dure liefhebberij is, vooral nu aan dit'college
ook het betalen van verpleeggelden voor
armlastige patiënten is overgelaten.
Daarvoor is dit jaar 80.000 uitgetrokken
waarvan circa 50.000 voor het Stadszie
kenhuis bestemd is. Bedenkt men daarbij,
dat de gemeente nog 63.000 subsidie geeft
dan kunnen wij ons heel goed voorstellen,
dat men van verschillende kanten gevraagd
heeft de exploitatierekening van het zieken
huis nog eens goed onder de loupe te nemen.
Het maakt natuurlijk voor de financiën
van de gemeente weinig verschil of men
rechtstreeks, zooals vroeger, of indirect via
het Burgerlijk Armbestuur betaalt en over hei
algemeen is nu wel gebleken, dat de verple
ging van armlastige patiënten ontzettend
veel geld kost.
Zoowel in als buiten de pers zijn de be
trokkenen er al eens op gewezen, dat zij in
deze omstandigheden moreel verplicht zijn
zich bij een vereeniging voor ziekenverple
ging aan te sluiten en de gedachte leek niet
opbillijk, dat zij die hiertoe wilden mede
werken bij voorkomende ziektegevallen den
voorrang zouden hebben zooals ook georga-
niseerden bij werkverschaffing vóór degenen
gaan, die nooit aan eenige voorzorg gedaan
hebben.
Evenwel is er natuurlijk een groot ver
schil. Wi.e zich niet tijdig georganiseerd heeft
en daarom door eigen schuld den steun van
een werkloozenkas misloopt, kan men bij de
werkverschaffing wel onderaan het lijstje
plaatsen, maar de nalatige, die zich met een
acute blindedarmontsteking bij den voorzit
ter van het Burgerlijk Armbestuur aanmeldt
kan men moeilijk over zes weken terug laten
komen.
Dat begrijpt men in de kringen der betrok
kenen maar al te goed en er zijn helaas nog
te velen, die het als vanzelfsprekend be
schouwen, dat zij bij voorkomende ziektege
vallen door de gemeenschap worden gehol
pen eh in betere tijden ook geen enkele poging
tot eenige voorzorg door verzekering nemen.
Van dezen is tot dusver heej weinig te ver
halen geweest, maar de geheele raad was
het met het college eens, dat dit verhaals
recht ook na den verplegingstijd zoo scherp
mogelijk moet worden toegepast omdat dit
helaas het eenige middel zal zijn om derge
lijke onmaatschappelijken tot tijdige verzeke
ring te kunnen bewegen.
De kosten voor de verpleging van armlasti
gen zijn voor een gemeente als Alkmaar in
derdaad veel te hoog en Mej. Carels bleek
in het schuitje gestapt, dat wij eenige maan
den geleden in de vaart gebracht hebben en
dat op een grooteren gemeentesteun voor
vereenigingen van huisverzorging en ge
zinsverpleging aanstuurt.
Vele armlastigen zouden niet zoo spoedig
uit hun woningen gehaald en naar het zie
kenhuis gedirigeerd worden als men thuis
voor een betere verpleging had kunnen zor
gen en door weinig geld meer te geven aan
subsidies voor huisverzorging kan men een
kapitaal besparen aan uitgaven voor zieken-
huisverpleging.
Daarbij komt dat het gezin wanneer de
ziekte althans van niet te ernstigen aard is
er mee gebaat is als de moeder in eigen
huis kan blijven. Is dit niet het geval, dan
wordt een dergelijk gezin uit zijn verband
gerukt en zullen in de allereerste plaats de
kinderen de dupe daarvan worden.
Bedenkt men daarbij, dat de Kinderbe
waarplaats door gebrek aan een goed ge
bouw reeds maandenlang gesloten is, zoodat
men zich ook hier niet over dergelijke klei
nen kan ontfermen, dan helpen wij mej. Ca
rels hopen, dat men ook voor deze nuttige
instelling spoedig een oplossing zal vinden,
allereerst ten bate van de misdeelde gezin
nen en daarnaast dan nog ten gerieve van
de jongedames die op de Huishoudschool
een cursus in kinderverzorging volgen en
zich, bij gebrek aan eigen kroost, gewoonlijk
naar de Kinderbewaarplaats begeven om h-T
geleerde in de practijk te kunnen toepassen.
De heer Govers, die al vanaf 20 Februari
1873 in Alkmaar woont en de gevolgen van
een niet-onderhouden schoorsteen maar al
te duidelijk had leeren kennen, heeft er zich
uitvoerig over beklaagd, dat er hier ter stede
wel een schouw is voorgeschreven, maar dat
deze blijkbaar alleen in theorie bestaat, aan
gezien er in al die jaren nog nooit iemand
naar zijn schoorsteen is komen kijken.
Nu geven wij den heer Govers volkomen
gelijk: als de schouw is voorgeschreven, dan
moeten er ook menschen zijn, die dat voor
schrift ten uitvoer brengen en als dat niet
het geval is kan de verordening beter ver
dwijnen.
Wethouder Klaver, tot wiens taak blijk
baar ook de zorg voor de schoorsteenen be
hoort, heeft het vraagstuk maar een beetje
van den luchtigen kant bekeken en beloofde
een extra gestreng onderzoek, zoowel van
„Bouw- en woningtoezicht" als van de
Brandweer, maar wij hebben zoo'n sterk
vermoeden, dat dit onderzoek zich uitslui
tend tot den schoorsteen van den nestor van
onzen Raad zal bepalen en dat diens oppo
sitie hem nog wel een paar kapotte dakpan
nen kan bezorgen.
Overigens is de heer Govers niet veel-
eischend.
Een gelegenheid voor een heel kleine bood
schap aan de overzijde van de Vlotbrug
waar men daaraan meer behoefte heeft dan
aan de andere zijde waarom dat zoo is
hebben wij onmogelijk kunnen begrijpen
uitbreiding van de waterleiding naar enkele
veehouders in de richting van Akersloot, die
dit water voor hun melknering noodig heb
ben wat ons overigens wel een beetje ver
dacht lijkt wat vluggere bediening van
de Vlotbrug, die electrisch geopend en geslo
ten moet worden en nog een paar kleinighe
den en de heer Govers is content al blijft hij
van meening, dat men de kip, die hier ter
stede de gouden eieren moet leggen beden
kelijk verzwakt heeft door haar twee mooie
veeren uit den staart te trekken.
We hebben, aldus onze nestor, hier ter
stede menschen noodig, die eieren kunnen
leggen en hij had toen blijkbaar die kip al
in de gedachten. Zoowel de vaststelling van
het loon in werkverschaffing als de aankoop
van de dure gronden bij den Bergerweg neb
ben de verontwaardiging van dezen edel
achtbare opgewekt en hem de verwachting
doen uitspreken, dat Alkmaar weer op het
hellend vlak is en met een college als dit nog
wel eens voor onaangename verrassingen ge
steld kan worden.
De Rotorenbrug blijkt zoo moeilijk door
handkracht te bedienen dat meerdere
raadsleden er op hebben aangedrongen ook
bij deze brug een electrische installatie aan
te brengen, waarna ze zooals dat volgens
den heer Sietsma met een brug in Den Hel
der het geval schijnt a la minute kan wor
den geopend en gesloten.
Alkmaar heeft als namaak-Venetië tal ven
grachten en over al ^die grachten liggen
bruggen, die meestal opgewipt en dan door
het gewicht van den naar boven klimmenden
brugwachter weer gesloten moeten worden.
Time is money en wij hebben ons, als aan
beide zijden van een open brug het vprkeer
gestremd is, wel eens afgevraagd of het niet
veel economischer zou zijn als de gemeente
uitsluitend dikke brugwachters gaat benoe
men omdat onder hun gewicht de bruggen
veel vlugger zullen dalen dan onder den
druk van magere mannen die in gewichtig
heid voor deze betrekking te kort schieten.
Maar bij de Vlotbrug waar het verkeer
nog veel drukker is en bij de Rotorenbrug,
die heel zwaar te openen schijnt, zou een
electrische installatie zeker van nut kunnen
zijn en de wethouder betreurde het alleen
maar dat men deze beweegkracht bij de Ro
torenbrug niet dadelijk bij den bouw ter
sprake gebracht had omdat een electrische
installatie thans veel zwaardere offers zou
vragen.
Ten slotte werd toegezegd, dat het coilege
de vraag zal overwegen en als whhouder
Klaver dat belooft beteekent het in de prac
tijk, dat de kwestie het volgend iaar bij de
fcegrooting waarschijnlijk wel weer ter sprake
zal komen.
De heer Hoijtink, die op den laatsten
avond door al zijn oppositiegenooten sma
delijk in den steek was gelaten en als een
politieke schipbreukeling eenzaam op vijf
stoelen zat dat wil zeggen dat er aan
eiken kant van hem twee leeg waren
heeft zich het lot van de weezen aangetrok
ken. Hij heeft er althans naar geinformeerd
hoeveel ze de gemeente en de stichting per
stuk kosten en is toen tot de conclusie ge
komen, dat dit onderhoud een veel te kost
bare geschiedenis is geworden.
Het bleek niet heelemaal duidelijk hoevee'
er hier ter stede voor een weeskind betaald
wordt en er werden drie opgaven gedaan,
een die al|een den gemeentesteun betreft, een
die het kapitaal der stichting en een die bo
vendien nog de kosten van het gebouw mee
rekent.
Het debat was niet erg sympathiek en het
deed ons onwillekeurig aan onze H.B.S.-
jaren terugdenken toen de prijzen van balen
katoen en suiker ook netto en bruto berekend
konden worden.
Ten slotte werd geconcludeerd, dat men
met gezinsverpleging veel goedkooper zou
uitkomen, maar de burgemeester heeft han-
dig opgemerkt, dat de Raad zich een jaar of
tien geleden voor gestichtsverpleging heeft
uitgesproken en omdat het ondenkbaar is.
dat een raad als de onze binnen de tien ja
ren van standpunt zou kunnen veranderen,
was de kwestie daarmee afgedaan en zullen
de weeskinderen dus voorloopig met rust ge
laten worden.
Eén reclamebordje aan den wand is beter
dan tien in de lucht en de vos, die de drui
ven te zuur vond, kan niet begeerlijker naar
de onbereikbare trossen hebben gekeken dan
de wethouder van financiën naar de reclame
waarop aan het einde der Langestraat ver
kondigt wordt dat Turmac-sjgaretten de
beste in kwaliteit zijn.
Elk bordje dat boven gemeentegrond uit
steekt is volgens de veel geprezen precario-
heffing belastbaar, elke barbier moet voor
de aankondiging dat hij er een salon op na
houdt het een en ander in de gemeentelijke
schatkist storten maar de Turmac-fabrikan-
ten loopen vrij om dat zij hun reclame nier
boven gemeentegrond maar in gemeentelucht
hebben gestoken.
Er zijn daarom ernstige plannen ook die
lucht op de een of andere wijze te belasten
en alleen de heer Bonsema kon zich als wet
houder van de Lichtbedrijven met dergelijke
reclames volkomen vereenigen omdat er in
de tallooze lampjes des avonds heel wat
electrische stroom verbruikt wordt.
Overigens werd over het al of niet ont
sierende van een dergelijke reclame zeer ver
schillend geoordeeld en kwam men alge
meen tot de overtuiging, dat zij overdag
minder mooi is dan 's avonds maar dat Alk
maar zich als toekomstige Groszstadt op
den duur toch niet aan dergelijke luchtrecla-
mes zal kunnen onttrekken.
Eenige andere nog ter sprake gebrachte
punten zullen wij in een volgend artikel nog
even de revue laten* passeeren.
DE RONDE TAFEL CONFERENTIE.
MacDonald voor de radio.
MacDonald heeft gisteravond een radio
rede gehouden, waarin hij op een buiten
gewoon heldere en bevattelijke wijze het doel
en het resultaat van de zoo juist beëindigde
Ronde Tafel conferentie uiteen zette.
Allereerst hield MacDonald een inleiding,
waarin hij er op wees, dat men reeds meer
dan 50 jaar bezig was geweest om langs
normale wegen aan Britsch-Indië lang
zamerhand het zelfbestuur te geven. De eco
nomische en politieke toestanden van den
laatsten tijd hebben de conferentie echter ver
haast, maar dat de bijeenroeping van deze
conferentie een teeken van zwakheid der
Britsch-Indische en Engelsche regeeringen
zou zijn geweest, moest MacDonald absoluut
ontkennen.
Verschillende commissies hebben de toe
standen in Britsch-Indië bestudeerd, en een
der laatste commissies was die van Simon.
Naar aanleiding van de rapporten, door die
commissie ingezonden, werd tenslotte de
Ronde Tafel Conferentie bijeengeroepen.
't Werd tijd ook, want in indië werd het
voortdurend onrustiger. Het ongeduld der
partijleiders overschreed de grenzen der ver
standige politiek en Gaundhi c.s. zweepten de
massa op, zoodat botsingen niet konden uit
blijven. De 350 millioen menschen van ver
schillende rassen, godsdiensten en klassen, en
dan nog weer onderverdeeld in staten, pro
vincies enz. met eigen gebruiken en rechten,
kwamen onderling in verzet en de toestand is
meermaien gevaarlijk geweest. Er moesten dus
middelen gevonden worden, om aan die
volken en rassen zooveel mogelijk naar eigen
gewoonten zelfbestuur te geven Dit is het
doel der conferentie geweest er. de eerste
groote stap was de verklaring der 'ndische
vorsten, dat zij hun grenzen wilden laten
vervallen en opgenomen wilden worden in een
federaal geregeerd constitutioneel staats
verband.
Elke provincie krijgt nu een zelfbestuur en
het geheel staat onder een krachtig centraal
bestuur van het geheele rijk. De verdediging
van het rijk en de regelingen van de buiten-
landsche betrekkingen blijven bij den onder
koning, dus bij Engeland zelf. Ook de finan-
cieele kwesties blijven berusten bij het En
gelsche parlement, dat de door de Indische
regeering noodig geachte maatregelen moet
goedkeuren.
Nadat MacDonald nog enkele kleinere bij
zonderheden had medegedeeld, bleef hij nog
even stil staan bij de ongehoorzaamheids
beweging. Volgens de N. R. Crt. zou de En
gelsche premier daarover gezegd hebben, dat
nooit 'n revolutionnaire beweging ontketend
is, die minder reden van bestaan had; nooit
zouden economische moeilijkheden geschapen
zijn op een oneerlijker oogenblik dan thans
door de politiek der Congres-partij. Wij
hebben bewezen, aldus de spr.. dat wij niet
gedreven worden door de duistere bedoe
lingen die de afgezanten dier partij en hun
politieke agitatoren in Indië en zelfs in de
Vereenigde Staten, aan de Engelsche regee
ring toeschrijven Wij hebben niet alles in
tien weken kunnen bereiken er. ongetwijfeld
zullen zij voortgaan met hier en daar critiek
te oefenen, maar wij verwachten, dat de
meerderheid van het Indische volk, voorge
licht door hen die te Londen met ons ver
gaderd hebben, den grooten vooruitgang
zullen waardeeren waartoe wij Indië nu iD
staat stellen. De politieke agitatie, die zich
uitgebreid heeft tot de katoenspinnerijen van
den Indischen werkman en de dorpen van den
Indischen boer, kan op den duur tegen de
feiten geen stand houden.
Als de verantwóórdelijkheid voor eigen be
stuur, die wij Indië nu geven aldaar de be
langstelling zal wekken en het verantwoor
delijkheidsbesef zal kweeken die wij ervan
verwachten, dan zal alles in orde komen en
zal de uitslag van deze conferentie ook heb-
brj bijgedragen tot welzijn van het Indische
volk en tot verhooging van de reputatie en
plaats in de wereld van Engeland en zijn
regeering.
SAMENZWERING IN BRITSCH-INDIË
ONTDEKT.
Tijdens de behandeling van een proces
tegen niet minder dan 25 personen te Bom-
bay werd een groot complot ontdekt. Uit in-
beslaggenomen documenten bleek, dat er
moordaanslagen op hooggeplaatste politie
officieren beraamd waren.
Door aankoop van schatkistbiljetten en ge
lijktijdige boycot van spaarbanken en regee-
ringsleeningen, wilde men het gouvernement
financieel uitputten.
In de Vereenigde Staten zou een propa-
ganda-actie worden begonnen om bij de Ame
rikanen stemming te maken tegen de Engel
sche heerschappij in Indië.
NA DE RONDE TAFEL CONFERENTIE.
In een verklaring betreffende het besluit
van de regeering om over te gaan tot de af
scheiding van Burma van Britsch-Indië ver
klaarde de Engelsche minister voor Indië
Wedgwood Benn o.m. het volgende:
De regeering wenscht er den nadruk op te
leggen, dat de vooruitzichten op constitu-
tioneelen vooruitgang voor Burma als deel
van Britsch-Indië door deze beslissing niet
zullen worden geschaad en dat ook na de
scheiding het doel zal blijven een voortschrij
dende verwezenlijking van een verantwoorde
lijke regeering in Burma als integreerend
deel van het Rijk.
Teneinde tót dit doel te geraken bestaat het
voornemen die stappen te ondernemen bij den
opbouw daarvan, welke in overleg met de
publieke opinie van Burma op de geschiktste
wijze kunnen worden genomen. Getracht zal
worden de nieuwe constituties voor Indië en
Burma zooveel mogelijk gelijktijdig van
kracht te doen worden.
De Fransche kamer nam een wetsont
werp aan, waarbij aan de .weduwe van
maarschalk Foch boven haar gewone
pensioen levenslang een extra pensioen
van 100.000 francs wordt toegekend.
Naar aanleiding van den 60en jaardag der
grondvesting van het rijk heeft de Duitsche
Saarlandsche volkspartij een manifest gepubli
ceerd, waarin zij onverbreekbare trouw aan het
lijk zweert.
In een telegram aan Hindenburg belooft de
partij onvermoeid te blijven strijden tot het
Sasrgebied weder volkomen met het vaderland
.vereenigd is.