«nscit CouraiL
IN UW PIJP: v. ROSSEM's TROOST
HET RAADSEL EN DE PRINSES.
drie en dertigste Jaargang.
STAD EN OMGEVING.
LAND. FEDERATIE VAN BOUWVAK
ARBEIDERS.
Propaganda- en filmavond.
Provinciaal nieuws
mill.LOTON.
1931.
Tijdas 13 Februari
idioprogramma
Zaterdag 14 Februari.
:rsum, 1875 M. (Uitsluitend V.A.R.A.)
t Gramofoonpl. 10.Morgenwijding.
RO.) 10.15 Uitzending voor Arbeiders
Continu-bedrijven. A. de Vries, toe-
ik. John Helden, viool. C. Hinderdeel,
ïobegeleiding. Alex de Haas, liedjes.
;rre Palla, piano. Willem van Cappellen,
ordracht. 12.Politieberichten. 12 15Con-
4 door het V.AR.A.-Septet o. 1. v. Is Eyl.
amofoonplaten. 2.15 Gramofoonplaten.
80 Inst. v. Arb. Ontwikkeling. P. K. Pol-
irman: Ontstaan en groei van het Insti-
mt". 2 45 Paedagogisch concert o. 1. v.
iet Tiggers. M. m. v. de Hollandsche Ka-
nermuziekvereeniging. 4.15 Cursus Duitsch.
4 45 Gramofoonp"' 5.— Populaire Kunstbe
schouwingen dcor Otto van Tussenbroek
I.30 Gramofoonpl. 5.35 T. Landré: „Ons
Huis een Tehuis". 6.05 S. D. A. P.-kwartier-
ije. 6.20 Literair Halfuuitje door A. M. de
Bong. 7.Gramofoonpl. 7.05 M. Sluyser:
(„De'film en de Arbeidersbeweging". 7.30
Politieberichten. 7.45 Gramofoonpl. 8.Po
pulair Avondprogramma. Het V.A R.A.-
Orkest onder leiding van Hugo de Groot. F.
van Schoor, bariton. Joh. Jcng, piano. W.
van Cappellen, voordracht. A. de Vries, toe
spraak. Teun de Kleft>erman en gramofoon
platen. 10.55 V.A.R.A.-Varia en voetbalber.
II.05 Vaz Dias. 11.15 Gramofoonplaten tot
12.uur.
Huizen298 M. (Uitsluitend KRO.)
8 9.15 Gramofoonpl. 11.3012.Cause
rie door pastoor Perquin. 12.1.30 Concert
door het KR.O.-Sextet o. 1. v. P. Lustenhou
wer. 1.30—2.30 Gramofoonpl. 2.303.
Vragenhalfuurtje voor de Jeugd. 3.4.30
Kinderuurtje 5.6.Vroolijke gramofoon
platen. 6.016.15 Esperanto-nieuwsber.
6.15—6.35 Journalistiek Weekoverzicht door
P. de Waart 6.356.45 Gramofoonpl. 6.45
—7.15 Esperanto-cursus. 7.157.45 F. M.
Gescher: „Sociale Problemen op Java (IV)"
7 4510.45 Concert door het K.R.O -Salon-
crkest o. 1. v. M. van 't Woud. Johan Hel
den, vioolsoli Ca. 9.Vaz Dias 1045
12.Gramofoonpl.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwij
ding. 11.05 Lezing. 1.20—2.20 Orkestcon
cert. 3.104.50 Verslag van de Rugby-match
EngelandIerland 5.35 Kinderuurtje. 6.20
Verslag van de voetbal-match Chelsea
Blackburn. Rovers. 6.35 Berichten 7.
Sportber. 7.05 Piano-recital door S Munn.
7.20 Lezing. 7.40 Lezing. 7.50 „The Pur-
suit of Pleasure" van L. Sieveking. 9 20 Ber.
9.35 Berichten. 9.40 „The Scoop". Lezing.
10.05 Dansmuziek en variëté-nummer. 11.05
—12.20 Dansmuziek.
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 8.05 Gra
mofoonplaten. 9.20 Concert. Orkest en solis
ten. 12 50 Gramofoonpl. 5.05 Orkestconcert
9.05 „Contes Bruns" van de Balzac. 9.50
Jazzmuziek.
Langenberg, 473 M. 6 357.35 Concert
9.3510.35 Gramofoonpl. 11.30 Gramo
foonplaten. 12.251.50 Orkestconcert. 4.20
5 20 Concert. Orkest en fluit 7.05 Vroo'ij-
ke avond. Daarna berichten en tot 11.20
dansmuziek. 11.20—12.20 Gramofoonpl
Kalundborg, 1153 M. 12.05—12.35 Gra
mofoonplaten 2.504.50 Orkestconcert en
zang. 7.207.45 Viool-recital 7.458.50
Orkestconcert 9.159.30 Fluit-sbli. 9 45
10.20 Liederen-voordracht. 10.20—11.35
Dansmuziek!
Brussel, 508.5 M. en Leuven, 338.2 M-
508.5 M.: 5.2c Dansmuziek. 6.05 Concert
7.20 Gramofoonpl: ten. 7.50 Gramofoonpl
B.20 Orkestconcert. 9.20 Vervolg Orkestcon
eert. 338.2 M.: 5.20 Gramofoonpl. „Aida
van G- Verdi. 7.20 Gramofoonpl. 7.50 Gra
mofoonplaten 8.20 Orkestconcert.
Zeesen, 1635 M. 5.401.20 Voordrachten
en lessen. 1.202.20 Gramofoonpl. 2 20
3.50 Lezingen 3.504.50 Orkestconcert
4 507.20 Lezingen en lessen 7.20 Vroo
lijke avond. 8.20 Berichten. 8.30 „Als Ve-
lobte empfenlen sich Prinz Orlowsky en
Grafin Mariza". Vroolijke revue van Rolf
A. Sievers Regie H. P Schmiedei met orkest
9 50 Berichten en daarna tot 11.50 Dans
muziek
In het Alkmaarsch Bioscooptheater hield
de afd. Alkmaar van bovengenoemde federa
tie gisteren een propaganda- en filmavond.
De voorzitter, de heer v. d. Wal, opende
de bijeenkomst en heette allen hartelijk wel
kom. Spr. betreurde de geringe opkomst.
Herinnerende aan de filmavonden van de
moderne bouwvakarbeiders en aan de
triomf-film van het N.V.V., concludeerde spr.
dat de arbeiders wel hardleersch zijn.
De heer H. Sneevliet, voorzitter van
het Nederl. Arbeiders Secretariaat, die ver
volgens aan het woord kwam, was de mee
ning toegedaan, dat er geen ongunstiger tijd
had kunnen zijn om met een film als Triomf,
naar de arbeiders te komen.
Een vakbond is een organisatie van be-
drijfsgenooten om hun positie voortdurend
te verbeteren en te verzekeren. Ziet men in
dit verband naar het heden, dan zal men
moeten erkennen, dat het bijna een hoon is
voor de arbeiders om met een film Triomf
naar hen toe te komen. We maken thans een
tijd door waarin maar één klasse triomfeert:
de bezittende klasse.
Er zijn op het oogenblik in ons land meer
dan 200.000 werkloozen, over welker levens
verhoudingen weinig valt te triomfeeren, men
beschouwt ze als minderwaardigheden,
overbodig, arbeidsschuw, armlastig.
Wanneer er crisis heerscht en de werkloo-
ze er het levend bewijs van is, is de werkge
ver klaar om zijn slag te slaan, door de loo
nen te verlagen en onder ongunstiger voor
waarden te laten werken In dit verband
geeft spr. verschillende voorbeelden van de
toestanden zooals ze voorkomen in de Twen-
sche textielnijverheid, waar het gemiddeld
loon van den volwassen arbeider 24 is en
in de sigarenindustrie, waar een arbeider
voor een vollen week werk, contractueel
\f 22.08 ontvangt. En dan, terwijl overal
verslechtering van arbeidersvoorwaarden
verwacht worden, verschijnt de N.V.V.-film,
Triomf, aan den horizon.
Bij de verkorte werkweek komen bij Stork
in Hengelo arbeiders met loonen van 17
tot 18 thuis. En waaruit blijkt, dat bij de
Kunstzijde-unie of bij Philips de arbeid.es
triomfeeren? Over de toestanden bij Phi
lips deelt „Het Volk" op de eerste pagina in
een uitvoerig artikel mede. Op bladzijde vier
of vijf kan men lezen dat de triomffilm over
al zoo'n opgang maakt.
Aan de orde is thans, zoo vervolgt spr.,
de machteloosheid van de arbeiders, die
spreekt uit de brutaliteit van het optreden
der groot-industrieelen. Door het .de arbei
ders voor te stellen, dat ze triomfeeren, stelt
men ze bloot aan de slagen van de reactie.
De feiten van nu weerleggen de waan, die
het N.V.V. koestert.
Bij de werkverschaffing in den polder
ontvangen arbeiders 24 cent. En waar blijft
dan die triomfeerende arbeidersmacht?
Trachten de arbeiders, door verzet, betere
Iconen te krijgen in de werkverschaffing,
dan staat onmiddellijk de marechaussee
klaar om in te grijpen.
Deze goeddoorvoede marechaussee's, op
goeddoorvoede paarden, aldus spr., mikken
met evênveel genoegen hun wapens op de
leege magen der arbeiders als op hun schiet
schijven. Het zijn getreste bandieten, die met
den meesten welluct zich aan 't onderdruk
ken van relletjes overgeven.
Bij het jubileum van het N.V.V. heeft bur
gemeester de Vlugt er van gesproken, dat hij
vroeger als patroon zeer verheugd was ge
weest over de oprichting van het N.V.V. Ook
over de bloei ervan, was hij zeer verheugd
en hij hoopte, dat het N.V.V. mocht bloeien
en groeien. Burgemeester de Vlugt heeft de
ze woorden gemotiveerd aldus: „omdat met
de oprichting van het N.V.V. de anarchisti
sche gymastiek in de acbeiderswereld werd
opgeheven en uitstierf".
De leiders van het N.V.V. hebben zelfs niet
in de gaten, dat er loftuitingen zijn, die kun
nen blameeren. Of de werkloozen in de
werkverschaffingen, de wevers van Twente
of de arbeiders van Philips ook van meening
zijn, dat er te juichen valt? Het blijkt, dat
deze N.V.V.-leiders zoover van de arbeiders
staan, dat ze van arbeiders-triomfen spre
ken, terwijl het kapitalisme zijn orchiën van
triomf viert.
De leiders van het N.V.V., die zich heb
ben afgewend van de z.g. „anarchistische
gymnastiek" en langs den weg van het on
derhandelen het socialisme dachten te berei
ken, zijn tot de lakeien van het kapitalisme
gemaakt. Er is geen vrijage denkbaar van
kapitaal en arbeid.
Het is de stompzinnigste iliusie. dat men
langzamerhand de overgang van kapitalisme
naar socialisme zou kunnen bewerkstelligen
Er is daadwerkelijke, directe strijd noodig,
geen parlementarisme
De staking het scherpste en sterkste wapen
van de arbeiders, noemt men anarchistische
gymnastiek
Maar die z.g. anarchistische tactiek is de
eenige die heden ten dage nog gevoerd kan
worden.
Spr. toont ami dat de macht van het
N. V. V. een fictie is. Het eerste noodige is
het prijsgeven van de gedachte dat we het
zoover gebracht hebben. Het N A. S. vormt
nu slechts een kleine groep, maar in de ge-
heele geschiedenis der arbeidersbeweging is
gebleken, dat de groote vruchtbare daden,
die van de kleinste minderheden waren. Spr
wekte op tot toetreding tot het N. A. S. en
eindigde met de woorden van de dichteres:
„Uit de ellende slaat de vlam van verzet op,
en aüeen die vlam zal de ellende verslinden"
Alleen de revolutionnaire arbeiders zullen die
vlam van verzet kunnen ontsteken. (Applaus)
De heer J e f Last expliceerde daarna de
Fransche film „Menil Montant'Spr ver
telde net een en ander over het totstand
komen van deze film. waarin vier atelier
meisjes en een bloemenventer als actrices en
acteur optreden, en die er gedurende vier
jaar hun spaarduitjes aan Besteedden. Zij
hebben willen uitbeelden het verlangen naar
gUuk dat in al die jonge arbeidersmenschen
leeft. De regisseur Kirchenhof heeft er een
zeer modernen vorm aan gegeven. Teksten
komen in deze film niet voor; ze zijn door
het filmbeeld zelf overbodig gemaakt Het
karakter van een jongen man wordt door een
enkele voetbeweging aangegeven, enz. Ter
wille van de verkoopbaarheid is aan Menil
Montant" een gelukkig slot toegevoegd, dat
beter achterwege had kunnen blijven Toch
heeft de film. ondanks dat gelukkige slot.
nooit het er aan bestede geld opgebracht.
„Menil Montant" is het verhaal van twee
zusters, die naar de groote stad, Parijs,
trekken, waar zij worden verleid door een
jongen man. die hen echter verlaat. De film
beeldt verder het lot van deze gevallen
vrouwen uit. totdat het toeval hen elkaar
weer doet ontmoeten en een nieuwen dag
voor hen aanbreekt.
Na de vertooning van de film sprak de heer
v. d. Wal nog enkele woorden, waarin hij er
op wees, dat de afd. iets goeds had trachten
te doen voor de arbeiders en hoopte dat het
betoog van den heer Sneevliet ingang had
gevonden, waarna spr. met een krachtig
woord van propaganda voor de landelijke
federatie eindigde.
Tenslotte droeg'Jef Last nog voor het
gedicht: „Meidag van den Werkelooze".
NED. REISVEREENIGING
AFD. ALKMAAR.
Jaar lij ksche feestavond.
De afd. Alkmaar van de N.R.V. met haar
groot ledental, hield gister in 't Gulden
Vlies haar jaarlijkschen feestavond dus
was de zaal geheel gevuld met een feestelijk
gestemde schare. De avonden van de N.R.V.
trekken altijd reeds een tairijk publiek, hoe
veel temeer dan nog een avond als deze,
waarvoor een zeer varieerend programma
werd aangeboden en bovendien geen entree
geheven werd.
Een aantal dames zorgde vóór den aan
vang ervoor, dat elk der aanwezigen getooid
werd met een bloemetje, waardoor het fees
telijk aanzien steeg ende kas meteen
werd gespekt.
De voorzitter der afdeeling, de heer A.
van der Meulen, sprak in een hartelijk
welkomstwoord er zijn voldoening over uit,
dat, naast vele bekende gezichten, zoo talrij
ke nieuwelingen aanwezig waren, menschen
die tot dusver de bijeenkomsten der N.R.V
nog niet bezochten. Van de trouwe bezoe
kers, miste spr. er verschillenden, o.a. de
secretaresse, en het speet hem, dat de heer-
schende griep daarvan oorzaak was. Van
hun medeleven met de afdeeling was spr.
overtuigd.
Na de strubbelingen, die het afgeloopen
jaar bracht in het hoofdbestuur, deed het
den voorzitter genoegen, dat er nog aanlei
ding is tot feestvieren. Die strubbelingen
Reden aar» ea Zanfer* pref ere eren
avpnd terugzien. De aanwezigen hebben
door luid applaus hun instemming te ken
nen gegeven met de woorden van dank, door
den voorzitter gesproken aan het adres van
allen, die aan dit welslagen hadden meege
werkt
zij mogen dan aan de N.R.V. vele leden heb
ben gekost deden de afdeeling geen scha
de. Jammer vond spr. het, dat intusschen
eenige afgetreden hoofdbestuursleden, onder
wie de voorzitter, mr. Van der Flirr, een
nieuwe reisvereeniging hebben opgericht in
concurrentie met de N.R.V., waarmee zij het
cultureele werk van deze schade doen.
Krachtig wekte spr. op. om de N.R.V.
trouw te blijven en het mogelijke te doen om
haar te laten blijven wat zij is niet alleen,
maar om haar weer te doen worden wat zij
was. Het enthousiaste: „Wij zullen ons best
doen om de N.R.V. hoog te houden!" waar
mee spr. zijn openingsspeech besloot, werd
met een daverend applaus onderstreept.
Hierna kreeg de heer A. Burger, voorzit
ter van de feestcommissie, het woord. Na
mens deze (mede gevormd door mevr. Ohlen
en mej. Stam) sprak hij zijn vreugde uit over
de groote opkomst, die zoo geheel anders
was dan de pessimisten, met het oog op de
griep, hadden voorspeld. Juist in deze dagen,
zoo zei spr., nu alom malaise heerscht en
de griep velen thuis houdt, komt het zwaar
tillende van ons Nederlanders aan den dag,
maar dan is het ook noodig, dat er eens een
vroolijke, leuke avond komt, die alle zwart
galligheid wegvaagt, een avond waarop
men eens gezond en hartelijk kan lachen en
genieten. Zulke avonden zijn die van de N.
R.V. steeds geweest, spr. wist, dat zij altijd
met verlangen worden tegemoet gezien en
de meest aangename herinneringen achterla
ten. Hij hoopte, dat het met den avond van
nu niet anders zou zijn. (Applaus.)
Tot zoover het officieel gedeelte van het
feest. Het tweede deel was gewijd aan zang,
muziek en tooneel. Onder leiding van den
heer A. Ohlen werd gezamenlijk uit volle
borst het N R V.-lied gezongen, het lied, dat
den lof verkondigt van reizen met de N.R.V.
Mevr. J. Priester deed in een drietal lie
deren genieten van haar sopraan, waarop
volgde een vioolsolo van mevr. ElteDe
Ruiter in een tweetal muziekstukken. Beide
executanten werden hartelijk toegejuicht,
maar nog grooter was het succes, toen bei
de genoemde dames onder pianobegeleiding
van mevr. Ohlen ten beste gaven „Agnus
Dei" van G. Bizet.
Met zijn succesliedjes oogstte de heer P.
Kroon een dankbaar applaus. In het bijzon
der sloeg in zijn vertelling van Kees, die
met de N.R.V. van Rochefort was geweest
Vele geestigheden en leuke zetten wisselden
elkaar of in dit Westfriesche verhaal.
Na de pauze kwam de tooneelvereenigfhg
„U.L.V.A.D.E.R.O." (regisseur de heer H. H.
van de Bogaerde) voor het voetlicht met het
blijspel „Een knap stel", van J. J. Rentmees
ter.
Een aardig stuk, vol met verwikkelingen en
verrassingen. Stel je voor: een meisje dat
wraak wil nemen over een, naar hare mee-
ning, trouweloosheid van een aanbidder en
dan, als hij na lange afwezigheid, weer op
daagt, op raad van vrienden voorgeeft ge
trouwd te zijn De nieuwbakken echtgenoot
is de allesbehalve snuggere tuinman, die bo
vendien nog getrouwd is met een lang niet
gemakkelijke vrouw Men voelt het, dat
in dit gegeven stof zit voor een berg van
moeilijkheden, die evenzoovele vroolijke mo
menten voor de zaal beteekenen.
Welnu, de verschillende spelers en speel
sters hebben deze op de juiste wijze naar
voren gebracht, door een waar noodig sober
en ingetogen spel. Alle lof daarvoor! Het
applaus, dat bij het vallen van het doek lui
de opklonk, was ten zeerste verdiend.
Toen het spel afgeloopen was, kwam nog
een belangrijk deel van den avond: het rad
van avontuur. De loten daarvoor waren nog
al spoedig verkocht en op Kakadorusmanier
gingen tal van begeerenswaardige prijzen,
alle door vrienden van de N.R.V. gratis af
gestaan, in andere handen over.
Ten slotte hield een dansje bij een goede
band de aanwezigen nog geruimen tijd bij
een.
De Alkmaarsche afdeeling van de N.R.V.
kan met genoegen op den welgeslaagden
5)
Oorspronkelijke Detectieve-roman
door R. J. BRANDENBURG.
„Niets, mevrouw", antwoordde Black ik
moet mijn onderzoek aanmerkelijk verder uit
strekken, alvorens u ook maar iets kunnen
zeggen omtrent deze zaak".
Mevrouw keek een beetje op haar neusje
maar zeide toch met een lief lachje:
„Jullie politiemenschen denken dadelijk
aan moord en doodslagen meent, dat er altijd
raadseltjes op te lossen zijn."
„Kunt u mij zeggen wat er van mijnheer
Fred Johnson geworden is, mevrouw?" vroeg
Biack
„Ik ben geen inspecteur van politie", trium-
feerde mevrouw.
„Inderdaad, maar misschien kunt u mij
helpen aan het een of andere kleedingstuk
dat door mijnheer gebruikt is."
„Wat bedoelt u?"
„Een zakdoek of iets dergelijks."
Te drommel, politiehonden, dacht ik, in
specteur Black pakt de zaak flink aan.
„Ik zal direct zelf eens g^an kijken of ik
misschien een vuile zakdoek vinden kan."
„En ik verzoek u, heeren, zoo weinig moge
lijk ruchtbaarheid aan deze zaak te geven;
daarmee kunt u het onderzoek zeer vergemak
kelijken".
„Ik wilde alleen aan mijn associé te Lon
den telegrafeeren, dat ik nog een paar dagen
hier blijf", zei ik.
„Uitstekend, maar zeg u maar voor een
dringende zaak, in het algemeen".
Mevrouw kwam terug met een zakdoek. „Ik
ruik er niet veel aan", merkte ze op, toen ze
hem aan Black overhandigde.
„U is ook geen politiehond", troefde deze.
Black pakte den zakdoek voorzichtig in een
plat blikken doosje, dat hij uit den zak haalde
en nam daarna afscheid. Hij beloofde der.
volgenden dag terug te zullen komen.
Wij bleven nog even het geval bespreken,
maar konden natuurlijk geen enkel lichtpunt
in de duisternis bespeuren. Helen kwam bin
nen, eenigszins bleeker dan anders, waaruit
ik afleidde dat mevrouw, bij het zoeken naai
den zakdoek, haar in het kort op de hoogte
had gesteld. Heel tactisch wist mevrouw War-
low aan het gesprek een andere wending te
geven, na eerst nog de bemoedigende opmer
king te hebben gemaakt, dat men zich niet
zonder reden ongerust moest maken en dat
zij zoolang niet het tegendeel bewezen was,
geloofde dat Fred het uitstekend maakte. Zij
deed dien dag alle moeite om haar dochter op
te beuren en haar afleiding te verschaffen,
waaruit mij bleek, dat aan het scherpziend
moederoog niet was ontgaan het weefsel, dat
de blikken van Fred en Helen den vorigen
avond hadden gesponnen.
Lex ging naar huis en bleef niet lunchen
en me\ rouw stelde voor dat ik dien middag,
•nadat we allen eerst wat geslapen hadde.i,
een wandeling met Helen zou maken. Een
taak, waarvan ik me gaarne kweet.
Dien dag gebeurde er niets bijzonders. Al
A rec* 'cwam nog steeds niet terug
Den volgenden morgen lieo i k op mijn
eentie de duinen in, de beide dame?aan haar
huiselijke bezigheden en het ochtendblad aan
mijnheer latend. Ik stond op den hoogen
duintop op een paar honderd meter van de
villa verwijderd, naar de zee te kijken, toen ik
het geknal van een motorfiets hoorde. Ik zag
inspecteur Black het hek binnenrijden en aan
oellen. Hij had zijn belofte gehouden. Even
daarna kwam hij de voordeur weer uit en
sloeg het duinpad in dat ik even te voren was
gegaan. Blijkbaar wilde hij mij spreken. Nu,
daartegen had ik geen enkel bezwaar, want ik
brande van verlangen iets over zijn naspeu
ringen te vernemen.
Dus floot ik een s>naal, dat ik me nog uit
mijn jongensjaren herinnerde. De inspecteur
hoorde het, hij bleef staan en keek in het
rond. Spoedig had hij me ontdekt en begon
op zijn beurt het duin te beklimmen.
Boven gekomen schudde hij mij hartelijk de
hand.
„En, hebt u al eenig resultaat bereikt?"
vroeg ik terstond belangstellend. Het gelaat
van den inspecteur betrok.
„Nog niet het minste", antwoordde hij,
„maar laten we er bij gaan zitten".
We zochten een beschut plekje op, dat ons
toch voldoende uitzicht bood, ten einde te
voorkomen dat ons gesprek zou worden be
luisterd.
„Neen", ging Black voort, „de honden lie
pen een beetje rond het monument te schar
relen, maar verder kwamen ze niet. Ik heb
door 'een paar mannetjes, ook met politiehon
den de duinen laten doorzoeken, doch dat
heeft ook al niets opgeleverd. Morgen zal ik
er zelf eens op uitgaan."
„Het is niet bemoedigend
..Nee. och. het zou al heel prachtig ziiB.
HEILOO.
De R K. Volksbond (afd. Heiloo) hield
Woensdag een propagandavergadering in
het Brunogebouw. Inleider was rector Vis uit
Alkmaar met het onderwerp „De Wachter
aan de bronzen poort".
De spreker hield een betoog over de ver
wording der massa, die zich van God af
keert en den Mammon dient. In Rusland
heeft men met God afgedaan, kerken en
klposters woraen aan hun bestemming ont
trokken en de godsdienst wordt openlijk af
gekeurd, de bedienaars worden vervolgd of
vermoord. In Frankrijk, de oudste dochter
der moederkerk, neemt de afval van het ge
loof schrikbarende afmetingen aan. Hoe is
het in ons land
We mogen de oogen niet sluiten voor het
gevaar, dat ons geloofsleven ondermijnt. Bij
sportfeesten en voetbalmatches komen dui
zenden, in Londen op één dag anderhalf mil-
lioen en bij eucharistische feesten zijn d«
kerken of verlaten of slecht bezocht. Geluk
kig is dit geen algemeene regel. Wat we
moeten doen? Ons geloof vernieuwen en
naar buiten uitdragen en voor onze rechten
uitkomen. Spr. meende, dat in het algemeen
de katholieken te bescheiden zijn, in hooge
posities worden ze amper geduld, waarbij
spreker toegaf, dat er kentering komt.
Spr. eindigde met een opwekking tot diej>
godsdienstig leven, dat in al onze daden tot
uiting moet komen. Na een dankwoord van
den voorzitter volgde sluiting.
EGMOND AAN ZEE.
Het Witte Kruis.
Woensdagavond vergaderde de afdeeling
van het „Witte Kruis" in de zaal van „Het
Witte Huis" alhier.
De voorzitter, de heer B. A. van Kleef,
opende deze vergadering, waarvan de op
komst, vergeleken bij het vorige jaar zeer be
vredigend genoemd mocht worden, en heette
de aanwezigen van. harte welkom. Door het
vertrek van dokter Schipper is ook de advi
seur uit onze gemeente vertrokken. Spr. her
innerde nog in korte woorden aan het werk
van dokter in „Het Witte Kruis" en drukte
hij drukte zijn spijt uit over de afwezigheid
van den nieuwen dokter (wegens ziekte) al3
nieuwen adviseur.
Hierna werd verslag uitgebracht resp. van
het werk van het Witte Kruis, Wijkverple
ging en T.B.C.-J>estrijding.
Naar aanleiding hiervan stelde de voorzit
ter voor om aan de gemeente te verzoeken de
subsidie voor wijkverpleging te bepalen op
600 in plaats van 500.
Aldus werd besloten.
De heer Hartman merkte op, dat de wijk
verpleegster ook wordt geroepen voor Eg-
mond aan den Hoef en Egmond-Binnen en
vond het billijk, dat het bestuur ook aan die
gemeente om subsidie vroeg.
De voorzitter antwoordde hierop, dat er
op den Hoef een klein percentage is, dat er de
voorkeur aan geeft door een neutrale zuster
geholpen te worden.
Van de zijde van het bestuur is er nog geen
aanvrage gedaan; de voorzitter was van mee
ning, dat dit hoogstens een bedrag per hoofd
kan zijn. Wat de T.B.C.-bestrijding betreft,
zal een soortgelijk voorstel gedaan worden.
Naar aanleiding van het feit, dat de ge
meente dit jaar een subsidie gaf van
1799.50 voor uitzending, merkte de heer
Hartman het volgende op: „'Na de uitzen
ding worden de patiënten weer in hun ge
wone milieu geplaatst, waar de goede resul
taten, door de uitzending verkregen, spoedig
te niet werden gedaan. Spr. stelde voor de ge
meente niet de kosten van uitzending te do:n
betalen, doch een goede woning met bedden-
in te richten, waar de patiënten kunnen ver
blijf houden, in de gemeente. Spr. was de
meening toegedaan, dat dit goedkooper zou
zijn, dan zcoals het thans geschiedt en meer
in het voordeel van de patiënten zou zijn
De voorzitter zou dit plan zeer zeker toe
juichen, maar het is onmogelijk. De exploita
tie, hoe bescheiden ook, zal voor de gemeente
te groote kosten met zich mee brengen. Bo
vendien herinnerde de voorzitter er aan, dat
het bedrag van 1799.50 te wijten was aan
een zeer bijzonder omstandigheid.
De rekening en verantwoording was gecon
troleerd door een commissie, bestaande uit de
heeren Conijn en Smit. Die van het Witte
Kruis sloot met een nóch nadeelig, nóch voor-
deelig saldo. T.B.C.-bestrijding: nadeelig sa!-
wanneer we al iets hadden kunnen vinden
Het komt wel eens voor dat alles direct ge
lukt Maar ik vrees, dat dit een langdra
dige geschiedenis zal worden".
„Ik geloof, dat u vandaag een beetje jiessi-
mistisch bent."
„Misschien wel. Maar ik geloof eerder, dat
ik in 't begin wat al te optimistische gestemd
was Zonder reden Ja, die voetsporen,
dat was eigenlijk ook meer geluk dan wijs
heid. De bodem is zoowel bij de trap als bij
het monument verhard, het duinzand is daar
vermengd met gewoon zand en cement. Bo
vendien had het geregend, voordat de voet
stappen werden gemaakt, anders zou er niet
veel meer van te zien geweest zijn, de regen
zou ze grootendeels hebben uitgewischt. Nu
kon ik tenminste constateeren dat de heer
Johnson bij het monument was geweest, ter
wijl het voor de hand had gelegen, dat hij den
anderen kant op zou zijn gegaan".
„Dat succes hebt u in ieder geval bereikt"
Black glimlachte. „Dat is ook alles. Maar
het is nog altijd onverklaarbaar, hoe het mo
gelijk is, dat een Engelsch burger op Britsen
grondgebied zoo maar in eens spoorloos ver
dwijnen kan. Als het ware in de lucht opge
lost Het lijkt wel tooverij.
„Een mooie taak voor u om licht in de duis
ternis te brengen".
„En ik zal mijn uiterste best doen die taak
naar behooren te vervullen" ,zei de inspec
teur. zijn lippen op een klemmend.
„Gelooft u, dat er sprake is van een mis
daad?" vroeg ik, mijn adem inhoudend.
Black haalde de schouders op. „Wij kun
nen toch moeilijk aannemen, dat mijnheel
lohnson nog steeds aan het waadden is ea
nog niet in de gelegenheid is geweest om de
familie Warlow door een bericht uit haar
angstige onzekerheid te verlossen. Verdwaald
kan hij niet zijn, de duinenrij is hier niet
breed. En het lijkt al heel onwaarschijnlijk,
dat hij plotseling niet wel bij het hoofd zou
zijn geworden. Bovendien zou men hem dan
toch al ontdekt hebben. Ook als hem een on
geluk zou zijn overkomen. Ik voor mij meer
dus, dat het vrijwel zeker is, dat er hier mis
daad in het spel is. In het mooiste of liever
minst leelijke geval is het een wederrechte
lijke vrijheidsberooving, en anders is het
De inspecteur voleindde zijn zin niet, maar
bleef droefgeestig voor zich uitstaren. Ik
dacht aan Helen, wat een slag zou het voo:
haar zijn, wanneer Wanneer dit stofje
maar haar oneindigheid, voor haar verloren
zou zijn Wat Black zei klonk wel heel lo
gisch Een onverbiddelijk. Het een of hel
ander.
„De was een vriend van den vermiste, niet
waar?" vroeg Black.
„Ik kende hem al jaren, al van de universi
teit".
„Vertel me eens wat van hem? Wat waren
uw indrukken?"
„Fred was een beste kerel. Ik mocht hem
heel graag. Hij had een prettig, opgewekt
humeur, een nobel karakter en was vrijgevig
van aard; ik bedoel niet, dat hij gewoon was
het geld over den balk te gcoien, integendeel,
maar meer dat hij altijd klaar stond om een
vriend te helpen. Op de universiteit genoo'
hij dan ook een groote populariteit".
„Dus hij had geen vijanden?"
Ik schudde het hoofd.
i WortT lervok-dï
i,
