DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN Uit den Alkmaarschen Raad. JACK HYLTON M|M| e Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N, V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voornam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. No. 44 Directeur: C. KRAK. ZATEHDAO 31 I KBHl \KI 1931 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. 133e Jaargang. Van het huwelijk tusschen rood en zwart is altijd geen echtscheiding aangevraagd. nog Maar de wittebroodsweken schijnen wel tot het verteden te behooren. r. spesit weliswaar niet in het Der.irum-tfotel, maar er is een andere uitstekende Band, waarop U heerlijk dansen kunt, U kent toch KOOS SIEWERTS, JAN BRINK en de bekende Neger drummer JOHNNY? Vanaf heden worden alle stads- ritten tusschen 8 uur voorm en 8 uur namidd. uitgevoerd tegen IE1 0.80. N.V. NASSAU-6ARAGE. TEL 257. Uit het Parlement Verder informeerde hü naar de juistheid COOIAC W.M.H. PM.S&Zbb. ALKMAAR, Koorstr. 49 51. Tel. 207 Dagelijksch Overzicht Deze woorden verwekten groote ver- Dit nummer bestaat uit drie bladen. De nestor van onzen Raad had een wed denschap aangegaan en hij heeft dien glans rijk verloren. Hij had namelijk gewed, dat de nieuwe rood-zwarte combinatie nog vóór Februari in twee of drie stukken uit elkaar zou vallen en ziet, het cement, dat deze zoo geheel ver schillen! groepen bijeen houdt heeft nog niets van zijn kleefkracht verloren In het politieke huwelijk tusschen rood en zwart zijn nog geen bijzondere incidenten voorgevallen en al wijzen sommige verschijnselen er op, dat men de periode van de wittebroodsweken al lang voorbij is, er schijnt toch nog geen sprake van, dat men van een van beide zijden ten echtscheiding zal aanvragen. Een politicus moet een plooibaar man zijn. Hij moet in staat zijn om zijn grootsten vij and plotseling tot zijn besten vriend te ma ken, en hij moet bovenal de gave hebben de zaken zoo te bekijken en te beredeneeren, dat hij op elk oogenblik precies tot de conclusie komt, die hij noodig heeft. Stel eens, dat een jaar, of zelfs maar wei nige maanden, geleden het machtelooze blok der soc. democraten had voorgesteld om een straat naar Pieter Jelles te herdoopen, dan hadden wij wel eens willen hooren, wat men aan de overzijde van zooiets gezegd zou hebben, gesteld, dat men het de moeite waard vond om er überhaupt iets over te zeggen voor het afgestemd werd. Nu konden verscheidene Katholieken daar wel in meegaan al heeft de heer Westerhof dan ook niet zoo gemakkelijk zijn zin gekre gen als hij zich waarschijnlijk wel had voor gesteld. Natuurlijk hebben allereerst de bewoners van de Clarissenbuurt tegen deze naamsver andering geprotesteerd. Zij immers hadden weinige weken geleden verzocht om den naam hunner straat in Cla rissenbolwerk te veranderen en het was juist de heer Westerhof geweest, die toen nadruk kelijk betoogd had, dat men aan oude straat namen niets moest veranderen en dat er al thans een bijzondere reden moest zijn waar om aan een dergelijk verzoek gevolg moest worden gegeven. Natuurlijk vond hij ook nu dit verzoek nog absoluut overbodig maar hij voelde er wel alles voor om de zoogenaamde Molen kade in Mr. P. J Troelstra-kade te herdoo pen, ondanks het protest van den heer Rin- gers, die van meening was, dat het daar een economenbuurt en geen staatsmansbuurt is, ondanks de opmerking van den heer Thom- sen, die den grooten voorman der soc. dein een te militante figuur achtte en meende, dat een volgend geslacht diens verdiensten beter zou kunnen beoordeelen en ondanks die van den heer Govers, die betoogde, dat de naam Molenkade al bestond toen hij als kleine jon gen in Alkmaar aan de hand van zijn moeder over de stoepjes mocht kuieren en er dus niets voor gevoelde een zoo ouden straatnaam te herdoopen. Dank zij het nieuwe bondgenootschap heb ben de katholieken er maar niet veel over ge zegd en slechts de heer Klaver heeft eenvou dig betoogd, dat hij het er niet mee eens was, wat hij in dit geval gerust doen kon daar er geen sprake van was, dat zijn afwijkende meening het voorstel in gevaar zou brengen. De heer Westerhof heeft uitvoerig uiteen gezet, dat hij op het punt van straatnamen altijd erg royaal geweest is en beloofd, dat men ook in de toekomst zijn stem voor alle mogelijke namen van diverse politieke kop stukken, ja zelfs voor katholieke kerkvaders zal kunnen krijgen en na dit aanbod heeft hij de meening bestreden, dat in een economenwijk geen enkelen naam van een staatsman zou mogen voorkomen omdat een groot staatsman vanzelf een econoom is, daar hij anders geen groot staatsman zou zijn. Dit raadslid zou er zelfs niet tegen opzien in de nieuw geschapen burgemeestersbuurt zoo nu en dan eens den naam van een ver dienstelijk wethouder op een bordje te zetten en er is dus alle kans, dat het Westerhofje later van den Westerweg naar het terrein achter den Kennemerstraatweg zal verhuizen Hoofdzaak is, dat hij zijn zin kreeg en dat de bewoners van de Clarissenbuurt wel tot de overtuiging zullen komen, dat de politiek een onberekenbaar iets is. Stel, dat de soc.-dem. alweer eenige maan den geleden met het thans ter tafel gebrachte voorstel tot invoering van een bureau voor Maatschappelijke Hulpbetoon zouden geko men zijn, wat zou er dan gebeurd zijn. Dan zou een politieke storm aan de over zijde zijn opgestoken, die het heele voorstel zoo ver had weggeblazen, dat het nooit weer terug kwam. Eenvoudig omdat armenzorg op de thans voorgestelde wijze in christelijk en katholiek opzicht uit den booze is. Maar dank zij hel feit, dat de soc.-dem zoo handig geweest waren juist dit voorstel tot een compromis-punt voor samenwerking te maken, heeft een man als de reactionnair Klaver die als wethouder bij dit compro mis nog meer belang heeft dan zijn fractie genoot en er in den Raad over gezwegen en schijnt hij zich zonder meer met een reor ganisatie in dezen geest accoord verklaard te hebben. Slechts bij den heer Keesom is een na tuurlijke reactie tot uiting gekomen. Hij en de heer Geels zullen zich waarschijnlijk, ondanks elk compromis, aan een dergelijk principieel voorstel niet gebonden achten, maar de heer Veneker, die wel eens graag het standpunt der katholieke democraten do ceert, heeft zich ook nu weer een bijzonder handig politicus getoond. Zijn redeneering kwam er ten slotte op neer, dat er voor de katholieken geen enkel bezwaar kon zijn om de zijde der soc.-dem. te kiezen en wij ver wachten, dat zijn standpunt wel door de heeren Woldendorp en Van Slingerland zal worden gedeeld en Alkmaar dus binnen af- zienbaren tijd werkelijk den weg van steeds zwaardere offers en steeds drukkender belas tingen zal opgaan. Of het voor beide partijen verstandig is om het politiek accoord zoo kort voor de verkiezingen op dergelijke wijze uit te bui ten, durven wij betwijfelen. De soc.-dem. hadden ruim drie jaar lang in het hoekje gezeten waar de slagen vielen, zij poseerden jarenlang als verdrukte en ver ongelijkte partij en bij velen groeide de sympathie voor de zwaksten en de tegenzin voor groepen, die zoo brutaal het recht van den sterkste misbruikten, wat bij de a.s. verkiezingen ongetwijfeld tot uiting zou zijn gekomen. Door het thans door dik en dun samen gaan van soc.-dem. en katholieken, waarbij beide groepen herhaaldelijk hun waren aard verloochenen, zullen zij ongetwijfeld in breeden kring teleurstelling wekken, de soc.-dem. in de kringen der minder geest- driftigen, die hun bij gebrek aan beter hun stemmen toekenden, de katholieken in de kringen hunner minder plooibare zusters en broeders, die met dit huwelijk tusschen rood en zwart allesbehalve ingenomen zijn Het is onze vaste overtuiging, dat beide groepen bij de komende verkiezingen zullen onder vinden, dat zij veler sympathie in weinige maanden verloren hebben. Intusschen is dat iets van later zorg en wij zullen ons thans ook niet verder in de debat ten over de instelling van een Bureau voor Maatschappelijk Hulpbetoon verdiepen om dat die debatten nog niet tot een eind zijn gekomen. Wel mag er hier nog de aandacht op ge vestigd worden, dat men in de vacature van directeur der Lichtbedrijven een katholiek be noemd heeft van wien zelfs de soc. dein. wet houder van de Lichtbedrijven zoogenaamd niet wist van welk geloof deze candiaaat was al gaf diens woonplaats, 's Hertogenbosch, alle reden om dit te kunnen veronderstellen. Naar wij vernemen genoot de nieuw be noemde den steun van het geheele college van B. en W. en heeft van Katholieke zijde de bedoeling voorgezeten, het aantal Katho lieke hoofdambtenaren, dat men naar ver houding in deze gemeente te klein acht, ge leidelijk te vergrooten, een standpunt, dat wij natuurlijk van die zijde volkomen kunnen begrijpen en billijken. Toch zou het alweer, gezien wat zich vroeger bij de benoeming van een schoolhoofd heeft afgespeeld, de groote vraag zijn ge weest of deze candidaat zonder het thans tot stand gekomen compromis de stemmen der linksche democraten zou hebben gekre gen en in de geheime zitting, welke ruim een half uur duurde, schijnt voornamelijk de op positie zich geweerd te hebben, wat intus schen niet belet heeft, dat de heer Hofman, van wien wij gaarne aannemen, dat hij een bekwaam vakman zal zijn, met veertien van de negentien stemmen tot directeur benoemd is. heer Geels heeft bij het voorstel tot af schaffing van de meterhuur een goed gedo cumenteerd betoog voor verlaging der gas- prijzen gehouden en het was alleen maar te betreuren, dat vele raadsleden daaraan tij dens hun onderlinge gesprekken minder aan dacht hebben geschonken dan dit pleidooi wel verdiende. Wij kunnen ons voorstellen, dat hij zich als middenstander op het standpunt stelt, dat de bevolking meer gebaad is met verla ging van prijzen dan met afschaffing van de meterhuur, maar wij vinden daarnaast cieze meterhuur een zóó onbillijke en degres sieve belasting op de kleine verbruikers, dat wij er ons slechts over kunnen verheugen, dat de Raad van een goedgeefsche bui van den betrekken wethouder gebruik heeft ge maakt en de afschaffing zoo spoedigmoge- lijk gesanctioneerd heeft. De begrooting van 1931 laat geen ruimte voor verdere offers van onze bedrijven maar wij zullen niets liever zien dan dat men bij de eerstvolgende begrooting goedgunstig op de adressen om prijsverlaging en billijker re gelingen zal beslissen opdat de overwinst uit de bedrijven, die door een onbillijke, indirecte heffing moet opgebracht worden, geleidelijk verdwijnt en het tekort door een directe be lasting naar draagkracht zal worden vervan gen. Wij hebben dit kort geleden reeds in een afzonderlijk artikel uiteengezet en er zijn teekenen, dat men voornamelijk in midden- standskringen wakker begint te worden en zoo spoedig mogelijk een strijd voor geleide lijke tariefsverlaging zal beginnen, bij welk streven men te allen tijde op onzen steun zal kunnen rekenen. Hoewel de agenda zoo overladen was, dat zij niet minder dan twee en dertig punten bevatte er moet werkelijk meer vergaderd worden bleken daartusschen veel hamer stukken te zijn, die met een korten klop op de collegetafel konden worden afgehandeld. Opmerkingswaard is dit ook al een ge volg van het compromis? was, dat het voorstel tot afrekening over 1925, 1926 en 1927 voor de R.K. scholen en vati den cur sus voor vervolgonderwijs van de Vereeni- ging Sint Joseph thans zonder eenige dis cussie of hoofdelijke stemming goedgekeurd werd. Men herinnert zich hoe in het bijzonder de heer Van Drunen, met het oog op de aan deze scholen voorgekomen onregelmatighe den, hemel en aarde bewogen heeft om deze kwestie tot het uiterste door te drijven, de gevraagde vergoedingen niet uit te keeren en er ieders aandacht op te vestigen, dat er hier iets niet in den haak was. Thans ging de afrekening zonder eenige opmerking onder den hamer door en heeft zelfs het hierboven genoemd raadslid geen enkele opmerking meer gemaakt, die men aan katholieke zijde minder aangenaam zou kun nen vinden. Telkens weer blijkt, dat de Raad vol diplo maten zit en dat niet.de objectieve meening, maar het partijbelang bij het nemen van be sluiten den doorslag moet geven. er nog geen vijftig leden aanwezig was. De voorzitter zou toen het recht gehad hebben de vergadering tot de volgende week Dins dag te verdagen, hij achtte het evenwel prak tischer haar voor een kwartiertje te schor sen en dat bleek goed gezien: weldra waren er voldoende leden aanwezig om de verga dering door te laten gaan Intusschen bleef de belangstelling toch nog zeer bescheiden en toen wij weggingen waren er misschien nog een dozijn leden in de zaal. Nu is dat wel verklaarbaar: zoo'n inzet van de besprekingen over de Indische Be grooting heeft doorgaans een nogal acade misch karakter doordat eenige Indische spe cialiteiten zich allang als spreker hebben la ten inschrijven en dan doorgaans een flink lange redevoering houden, waarin zij hun hart luchten over vele Indische belangen, waarvan zij beter dan iemand anders op de hoogte zijn. Het lezen daarvan bij het hoekje van den haard heeft ongetwijfeld voor de niet-specialiteiten zekere bekoring boven het aanhooren in een niet al te gezellige zaai. Al heeft de heer Govers ditmaal zijn wed denschap verloren, het zal de groote vraag zijn of dit onnatuurlijk verbond nog tot de a.s. verkiezingen in stand zal kunnen blijven en zoo ja, of het ook daarna nog gecontinu eerd zal worden. Het zoet gefluit van den heer Vogelaar en niet minder de knipoogjes van den heer Hoij- tink, die een beetje al te veel aan den ge- meenschappelijken wortel des geloofs herin nert, wekken aan de overzijde zoo nu en dan recaties op, die, zij het dan in zwakkere mate, aan het bekende cavaleriepaard herin neren, dat instinctmatig zijn ooren opstak als hij de tonen van een trompet hoorde. Van de rest der agenda, die veel onbelang rijke stukken bevatte, valt weinig meer te zeggen. Een vermeldenswaardig besluit is dat tot verlichting van de wijzerborden en wijzers der Groote kerk, zoodat men van deze tijds aanwijzing veel langer zal kunnen profitee- ren dan tot dusver het geval was. Voldoet de proef goed dan bestaat de mo gelijkheid, dat ook de Waagtoren op dezelfde wijze geïllumineerd zal worden zeer tot on gerief van heeren boemelaars, die bij hun late thuiskomst nog wel eens een verkeerd loopend horloge vertoonen en met een on schuldig gezicht erzekeren, dat zij absoluut niet hebben geweten, dat het in werkelijkheid al veel later was geworden. Donderdag worden de besprekingen over de instelling van een Bureau voor Maat schappelijk Hulpbetoon voortgezet. Wij zijn benieuwd te dien aanzien de mee ningen van de heeren Westerhof en Klaver te vernemen. Den Haag, 20 Febr. 1931. Op heden, den Nieuwjaarsdag der Java nen, heeft de Tweede Kamer een begin ge maakt met de behandeling der Indische Be grooting. Daar gaan doorgaans een reeks van da gen mede heen, wat bij de stijgende belang stelling in de zaken en toestanden daar in bet verre oosten wel begrijpelijk is. Niette min was voor de eerste daaraan gewijde vergadering de belangstelling der Tweede Kamer zoo gering, dat de Voorzitter na opening appèl nominal meest laten houden, waarvan de uitslag was, dat het bleek, dat En dan was, naar men wist, als eerste spre ker ingeschreven de heer Cramer (s.d.a.p.), een gevreesd „Dauerredner", die in een door gaans goed doorwrochte rede niet veel en bagatelle behandelt. Wij zullen niet gauw vergeten, hoe hij als jong lid der Eerste Ka mer een rede van drie uur hield, zoodat hij de leden wegpraatte. Zijn partij heeft hem toen maar naar de Tweede Kamer overge plant, waar men zooiets wel meer gewend is en bovendien de welsprekendheid veelal wat ingetoomd wordt door een rantsoenee- ringsregeling. Heden mocht hij vijf kwartier spreken, maar dien tijd heeft hij dan ook ten volle gebruikt en zelfs nog hiet alles wat hij had te zeggen heeft kunnen vertellen. Maar wat in het vat ligt verzuurt niet, en men kan er op rekenen, dat hij de rest wel bij de ver schillende afdeelingen der begrooting onder dak zal brehgen. Na een beschouwing over het belang, dat de arbeidersklasse heeft bij Indië, mits het niet door het kapitaal wordt uitgebuit, heeft de heer Cramer uiteengezet, dat er z.i. geen reden is voor een paniekstemming omtrent den financieelen toestand v?/i Indië. Er is wel een tekort op de begrooting, maar men moet in de eerste plaats niet vergeten, dat men niets met zekerheid weet omtrent de einduitkomsten van het* begrootingsjaar Daarbij mag men niet over het hoofd zien, dat er een aantal goede jaren achter ons liggen, welker batige saldi gebruikt zijn voor schulddelging of voor werken, waar voor geleend had kunnen worden. Nu wil men de eindjes aan elkaar knoopen door be zuiniging, maar men deed beter met te lee- nen. Men is daartoe gerechtigd en zal een betere welvaartspolitiek kunnen voeren dan wanneer men gaat inkrimpen. Het eenige waarop men zou kunnen bezuinigen zouden de militaire uitgaven zijn; misschien zijn er echter nog enkele andere bezuiniging te vin den, o.a. op de verlofsregeling, maar overi gens gevoelde de spreker voor belastingver- hooging, een uitvoersrecht op producten, een vermogensbelasting en een successiebelasting vrij veel. Wat de politieke verhoudingen betreft ver wachtte hij slechts verbetering daarvan wan neer de Europeanen afstand doen van de heerscherspositie en de inlander onder zijn eigen bestuur komt. Men moet daarbij den inlander vrij laten in zijn politieke ontwik keling en de nationalistische beweging niet te sterk tegen gaan. Terwijl hij de Vader landsche Club als een gevaarlijk element be schouwde, nam hij het op voor de P. N. I en vond gelegenheid bij de procedure tegen de leiders van de R. N I. te verdedigen en het proces zelf aam kritiek te onderwer pen. Ter wille van Indië hoopte hij dat de nieuwe gouverneur-generaal een democraat zou zijn, maar daar was wel niet veel kans op. Intusschen is het dringend noodig, dat de Indische staatsregeling aan een grondige herziening wordt onderworpen, waarzij zelfbestuur aan de bevolking wordt toege kend. De heer Van Boetselaer van Dubbeldam (c.h.) sloeg een vriendelijker toon jegens den minister van koloniën aan onder erkenning van de moeilijkheid van diens taak en zijn groote verantwoordelijkheid. Hij betoogde evenwel de noodzakelijkheid van een betere omlijning van de politieke vrijheid. Daarom trent is meer vastheid van het regeeringsbe- leid zeer noodig In dit verband keurde hij de houding van den regeeringsgeraachtigde', die bij het strafgeding tegen de P. N. I. den beklaagde Soekarno openlijk de hand drukte, sterk »af. van de geruchten, dat in Indo China een een aanslag zou zijn gepleegd op den trein waarin onze gouverneur-generaal was ge zeten met den Franschen gouverneur van Indo-China. De spreker erkende de wenscheiijkheid van een herziening van het regeeringselcment, doch dit geschiedde in een bezadigd tempo. In tegenstelling met den eersten spreker keurde hij het proces tegen de P. N I goed en nam de Vaderlandsche Club in bescher ming. Aan het slot van zijn rede heeft de spr. er op aangedrongen niet meer vreemde lingen in het binnenlandsch bestuur te ne men dan strikt onvermijdelijk was en hij in- formeerde naar het aantal vreemdelingen en genaturaliseerden in Indischen staatsdienst. De derde Indische specialiteit, de heer Van Kempen (lib.) heeft zeer uitvoerige economi- sche beschouwingen gewijd aan Indië's fi nanciën en uiteengezet, hoe lichtvaardig de financieele politiek der Indische regeering is, door te speculeeren op de toekomstige prijzen der stapelproducten, hoewel daar niet de minste aanleiding toe is. En daarbij weet de minister geen beter middel tot op heffing van de financieele moeilijkheden dan belastingverhooging, terwijl er in Indië verre van zuinig wordt beheerd. De heer Van Kempen betoogde daarna evenwel, dat de potentieele mogelijkheden in Indië zoo groot zijn, dat men den crisis wel te boven zal komen, mits er verstandig en zuinig wordt geleefd. Dinsdag worden de beraadslagingen voortgezet. uitstekend voor Groc, per n. f 2.60, f 3.30 EEN NATIONALE BEGRAFENIS IN BRUSSEL. Het stoffelijk overschct vat generaal Bernheim werdt heden ter aarde besteld. Pijnlijke debatten in Kamer en Senaat. Vandaag zal in Brussel het stoffelijk overschot van cneraal Bernheim be graven worden. Ziehier in 't kort weergegeven een simpel berichtje, dat echter van meer beteekenis is. dan man wellicht ver moedt. Aan die teraardebestelling is n.1. een heel onverkwikkelijke geschiedenis vooraf gegaan, voornamelijk op politiek gebied. De kwestie was n.1., of de Bel gische regeering dezen generaal een nationale begrafenis zou geven, of niet. Voornamelijk waren de katholieke leden der regeering er- tegen, omdat het stof felijk overschot gecremeerd was en deze crematie in strijd is met hun godsdien stige beginselen. Op aandringen van de liberale minicters echter zwichtten zij en de ministerraad besloot ten slotte, den generaal een nationale begrafenis niet te onthouden. Voor zoo'n nationale begrafenis is een apart wetje noodig. En in het hier boven gemelde geval heeft het wets- ri erp zoowel in de Belgische Kamer als in den Senaat tot rum ;eripe toonee- len aanleiding gegeven, hetgeen vooral voor de familie van den overledene zeer pijnlijk was. Nadat de liberale oud-minister Decère, zoo vertelt het Hbld., als rapporteur ver slag had uitgebracht, oefende mr. Leu- ridan namens de nationalistische Vlaam- sche oud-strijders, scherpe critiek op de persoonlijkheid van den ..estorven ge neraal, die zich tijdens den oorlog ais commandant der eerste divisie van het Belgische leger een groot tegenstander der Vlamingen heeft getoond. Hij is er van beschuldigd vooral de Vlamingen in het vuur te .ebben gejaagd door ze bij verschillende oifensieven de spits te ia- ten afbijten, en een ware terreur tegen over het ontwakend Ylaamsche natio nalisme te hebben geoefend. De nationa" lis.ische afgevaardigde Declercq ver klaarde, dat de Vlamingen wel degelijk eerbied hebben voor de dooden, doch daarom iuist de vele Vlaamsche solda ten niet kunnen vergeten, die door ge neraal Bernheim in den dood werden gedreven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 1