Ihuistli Courant.
HEERENBAAI
JLd,t,{rblotdins m de
Htndsrd drie en dertigste Jaargang.
Zaterdag 2i Februari
Gemeenteraden
DE SENSATIONEELE JACHT OP EEN
TIENVOUDIG WOORDENAAR
IN AWERIKA.
Film
nieuws
1931.
No. 44
EGMOND AAN ZEE.
Woensdagavond vergaderde de raad dezer
gemeente. Voorzitter was burgemeester Eij-
ma Afwezig waren de heeren Snoeks en
Groen De eerste met kennisgeving.
Onder de ingekomen stukken bevonden
zich o.a.:
Een schrijven van den heer Garritsen,
waarbij hij verklaart den aangevraagden
grond niet te accepteeren.
Een dito van den heer Conijn, vermelden
de. dat hij de functie van lid van het Bur
gerlijk Armbestuur weer aanvaardt.
Beide voor kennisgeving aangenomen.
Een voorstel van B. en W. om de gebrui
kelijke subsidies en voorschotten te verke
nen aan de bijzondere scholen.
Aldus besloten.
Verder werd ter kennis van den Raad ge
tracht, dat de mogelijkheid bestond voor
tuinders in dezen crisistijd geld te leenen.
B. en W. meenden, dat dit in deze gemeen
te geen doel treft en stellen voor dit voor
kennisgeving aan te nemen.
Een verzoek van de inwoners van de Ja-
cob Glaszstraat om deze straat te verhar-
den.
De voorzitter stelde voor dit in handen
van B. en W. te stellen ter afdoening.
De heer v. d. Pol informeerde of er geen
andere straten zijn die daarvoor eerst in
aanmerking komen.
Een schrijven van den heer L. v. Duin en
andere inwoners van de Schinkelstraat, be-
ireffende den overlast van het regenwater.
Een verzoek van de vereeniging van ver
gunninghouders om het vergunningsrecht te
verlagen.
B. en W. stelden voor om den ouden toe
stand te handhaven.
De heer Broek verzocht stemming hierom
trent.
De heer v. d. Pol merkte op, dat men het
vorige jaar tot de conclusie was gekomen,
dat Egmond, wat het vergunningsrecht be
treft. niet aan den top, maar boven den top
staat.
Spr. stelde voor niet de huurwaarde te
verlagen, maar de heffing van de vergun
ningsrechten. Op sommige plaatsen be
draagt het 7.50. Spr. noemde het sterk, dat
juist Egmond 12.50 heft.
Het voorstel van B en W. werd aange
nomen. Tegen de heer Broek.
Wijziging Politieverordening. B. en W
stelden voor het verbod van overdag putten
te ledigen, te schrappen
De heer v. d. Pol merkte op. dat dit nacht
werk wel verschrikkelijk is, maar overdag
heeft dit ook zijn bezwaren.
Spr. stelde voor bepaalde uren vast te stel
len, waarop het overdag geoorloofd was
De voorzitter stelde voor den geheelen dag
vrij te laten.
De heer v d. Pol verwachtte dan, dat den
geheelen dag die bekende wagens door het
dorp rijden.
Het voorstel van B en W werd verwor
pen
De voorzitter stelde nu voor ;s morgens
voor 11 uur en 's avonds na 6 uur.
De. heer Broek merkte op, dat er 's avonds
na 6 uur zich nog veel menschen op straat
bevinden.
Wethouder de Graaff stelde voor van 11
uur 's avonds tot 11 uur 's morgens.
De heer v. d. Pol vond 11 uur 's morgens
te laat en stelde voor tot 9 uur.
Dit voorstel werd voldoende gesteund en
aangenomen.
B en W. stelden voor aan den heer P
Prins een strook grond te verkoopen op de
bekende voorwaarden.
Aldus besloten.
Alvorens het volgende punt: aankoop
grond te behandelen, stelde de voorzitter
voor, de openbare zitting in eene met ge
sloten deuren te doen overgaan. Aldus be
sloten.
Na heropening van de openbare zitting
stelden B en W. voor, de som van 700 te
betalen voor een strook grond gelegen aan
de Julianastraat. Met algemeene stemmen
werd aldus besloten
Verder werd besloten grond over te ne
men van den heer Van Vliet aan de Duin
straat en een gedeelte van het terrein bij de
gasfabriek.
Deze grond kan de gemeente voor niets
krijgen.
Voorts een terrein ten Oosten van de gas
fabriek, groot 2000 M2 tegen den prijs van
0.50 per M2.
De heer v. d. Pol vond den prijs te hoog.
De voorzitter antwoordde, dat de gemeen
te dit had aan te nemen of te weigeren.
Aldus besloten. (Tegen de heeren v. d.
Pol en Broek.)
Conversie geldleening. B. en W. stelden
voor een geldleening a 5 pCt. te convertee-
ren tot een koers a 4 5/8 pCt.
Aldus besloten.
Verder werd besloten het besluit van een
vorige vergadering betreffende geldleening
in te trekken en daarvoor in de plaats te
stellen een voorstel om een geldleening aan
te gaan bij de bank van Ned. Gemeenten a
4K pCt.
Aldus besloten.
Werkeloosheidsverzekering. Naar aanlei
ding van dit punt merkte de voorzitter op,
dat het aantal van 95, dat voor uitkeering
in aanmerking kwam te klein was, om daar
voor de volle premie te betalen.
De heer v. d. Pol merkte op, dat de toe
zegging van de regeering binnen korten tijd
te verwachten is, dat de leden van de Fede
ratie dezelfde rechten zullen krijgen als die
van den Centralen Bond. Vijf jaar geleden
is het voorstel gevallen, maar toen was de
verhouding geheel anders.
De heer Blok herinnerde er aan. dat 5
jaar geleden de uitkeering niet langer plaats
vond dan 5 maanden.
De heer Broek merkte op, dat de minister
er op rekent, dat Egmond zich aansluit, dan
komt alles in orde.
De voorzitter wil eerst afwachten, wat de
menschen doen en dan aansluiten.
De heer Broek was het hiermede niet
eens. De menschen betalen ervoor en ont
vangen niets.
Besloten werd, dat de gemeente zich zou
aansluiten.
Subsidie Ziekenfonds. B. en W. stelden
voor een bijdrage te verstrekken van 500.
De heer Broek informeerde of deze veree
niging zich niet kon aansluiten bij een groo-
ter fonds.
Besloten werd conform het voorstel van B.
en W.
Een wijziging suppletoire begrooting 1930
werd goedgekeurd.
Verder werd besloten het graf van den
heer Gildemeester te doen onderhouden,
waarvoor de gemeente 300 ontving.
Rondvraag. De heer Dekker vestigde de
aandacht er op, dat de kinderen een bouw
terrein, gelegen aan de Noordelijkste zij
straat van de Trompstraat geheel tot speel
terrein maken en verzocht om bedoeld ter
rein een hek te plaatsen.
Verder bracht spr. de slechte verlichting
van de Schoolstraat en Torenstraat ter spra
ke. De heer v. d. Pol informeerde naar de
waterafvoer. De voorzitter antwoordde, dat
de uitwerking van het plan was opgedra
gen aan den opzichter.
Verder vroeg de heer v. d. Pol naar den
inhoud van het reglement „verpachting
kermisterrein".
De voorzitter zeide dat, B. en W. de gun
ning aan kunnen houden.
De heer v. d. Pol was van meening, dat
B. en W. van het reglement waren afgewe
ken, n.1. de pachtsom moet direct betaald
worden. Hoe is het dan mogelijk, dat iemand
die inschrijft voor 746, kan volstaan met
150 vooruit te betalen.
De voorzitter antwoordde, dat de inschrij
ver 150 bij zich had en over eenige dagen
de rest zou voldoen; anders vervalt die 150
aan de gemeente.
De heer v. d. Pol merkte op, dat B. en W.
een vorigen keer iemand weggestuurd had
den om 9 kwartjes en was het met de han
delwijze van B. en W. niet eens.
Spr vreesde, dat de gemeente er schade
van zou hebben, want, aldus den heer v. d.
Pol: „hij is nog niet goed voor één knaak".
De voorzitter ontkende ten stelligste, dat
de gemeente er schade bij zou hebben.
De heer Broek vroeg om het recht van
aansluiting aan de radio-distributie te ver-
hoogen van 0.50 per jaar per aansluiting
tot 2.
De voorzitter merkte op, dat het onbillijk
zou zijn, nu blijkt, dat de zaak opneemt, het
recht te verhoogen.
E)e heer Breek herinnerde aan het vergun
ningsrecht, dat ook steeds hooger was ge
worden.
De heer Broek vond het niet in den haak,
dat een onderwijzer zijn huis verhuurt aan
badgasten, die daarin een kinderpension
gingen houden.
De heer v. d. Pol wilde voorstellen om te
verbieden gemeentewoningen onder te ver
huren.
De voorzitter antwoordde, dat bedoelde
woning geen ambtswoning is. De woningen
worden niet meer toegewezen doch ver
huurd, men is vrij in de keuze.
Hierna sluiting.
HET MYSTERIE VAN HET SIOT
ALCAZAR.
Theater Cinema Americain
Een slot op een eiland buiten de Cubaan
Sche kust, en op dat slot een groep menschen
van wie er een voor de grap wordt neerge
schoten in een donkeren onweersnacht en
den volgenden ochtend als een werkelijk lijk
wordt binnengebracht, dat alles is al ruim
voldoende voor wat de Engelschen noemen
„een thriller'' en waarvoor nog steeds geen
goed Hollandsch woord gevonden is
Het jongmensch, dat de pianist Mirasch
voor de grap heeft doodgeschoten, wordt er
natuurlijk van verdacht deze daad in werke
lijkheid te hebben gepleegd Hoe wordt nu
de werkelijke dader gevonden? Een sluwe
j uitgedacht in de brein van het blonde
detectieveromanschrijfstertje dat Betty Comp-
son uitbeeldt, brengt tenslotte de oplossing
En de jongeman, die haar eerst zoo drin
gend verzocht had het schrijven te staken
maar die nu door de schrijfster van een zeke
ren dood door d*n electrischen stoel is gered,
kan haar aan het einde toch in zijn armen
nemen.
Een goede mysteriefilm, gebaseerd op een
detective-verhaal gegeven, waarin tallooze
griezejige dingen gebeuren, die men niet al-
Zleh n)afr hoort! en waarin nog de
zelfde „unheimischeexcuseer het Duit
sche woord sfeer hangt die aan zulke
sloten op eenzame plaatsen in stormnachten
eigen is De bekoorlijke Betty Compson be
jvijst ook hier, dat ze gerust tot de eerste
klas filmartisten kan worden gerekend, een
De grootste klopjacht ooit door
detectives gehouden.
Hce de moord op den Chicago-verslag-
gever Lingle gewroken werd.
(Copyright Chicago-N-York Press Service
Het spannendste detective-verhaal legt het
af tegen de sensationeele menschen-drijf-
jacht die door de beste politie-speurhonden
van Chicago in de afgeloopen maanden ge
houden is op zoek naar de moordenaars van
Alfred Lingle, den doodgeschoten verslagge
ver van „The Chicago Tribune".
Deze omvangrijkste achtervolging, welke
ooit in Amerikaansche politie-annalen ge
boekstaafd werd, speelde zich af in het zon
nige Californië zoowel als de millioenenstao
New-York, in de kokende onderwereld van
Chicago, als in de luxueuse Pullman-cars,
die dag en nacht voortdaveren over het uit
gestrekte Amerikaansche territoir. De knap
ste detectives van Chicago en New-York na
men er aan deel, gesteund door het gansche
raderwerk der machtige politieorganisaties
van beide wereldsteden en bovendien finan
cieel geholpen door het enorme kapitaal
krachtige wereldblad „The Chicago Tribu
ne", dat eveneens met zijn geheele bedrijf
hetonderzoek steunde, zoodat wat men
schen en materiaal betrof, op niets gekeken
behoefde te worden.
Men herinnert zich den opzienbarenden
moord op den politie-verslaggever Lingle.
Den 9den Juni van het vorig jaar werd
Lingle, toen hij op weg was naar het station
in een donkere tunnel onverwachts doodge
schoten. Het bleek een complot van één der
benden uit de onderwereld van Chicago te
zijn die van oordeel waren, dat Lingle al3
politie-verslaggever te veel wist van hun
duister wereldje. Latere onderzoekingen heb
ben aan het licht gebracht, dat Lingle met
de voornaamste bendeleiders, als Al Capone
e.a., op zeer goeden voet stond, dat hij een
schakel was tusschen corrupte politie-offi-
cieren en de gangs, kortom, dat hij een fi
guur van niet te onderschatten invloed in de
onderwereld was, die door zijn bekendheid
met vele misdadige toestanden en zijn relatie
tot het machtigste orgaan van Chicago zeer
te vreezen was.
Na den aanslag, die door geheel Amerika
groot gerucht maakte, werd door „The Chi
cago Tribune'' 25000 dollars uitgeloofd voor
de opsporing van de daders en andere bla
den en persinstellingen deden er te zamen
nog 30.000 dollar bij, zoodat in totaal het
niet onaardige kapitaal van 55.000 dollar
de ijverigste speurhonden wachtte.
De procureur-generaal van Chicago
Swanson zette zijn scherpzinnigsten chef
detective aan het hoofd, Pat Roche, en aan
dezen werd toegevoegd Charles Rathbun,
advocaat van „The Chicago Tribune", die
door Swanson werd aangesteld tot hulp-pro
cureur-generaal en wiens salaris geheel door
het blad gedragen werd.
Deze beide mannen zetten een complete
organisatie op om het raadsel van den bru
talen moord te ontsluieren.
Nog geen week na het begin van hun on
derzoek trad de hoofdcommissaris van poli
tie te Chicago, Russell, reeds af, omdat
bleek, dat hij als intiem vriend van Lingle
op de hoogte geweest moest zijn van diens
geheimzinnig dubbel-leven Een maand la
ter voerde het spoor naar Californië en werd
te Los Angelos de beruchte bandiet, Frank
Foster, gearresteerd, die in het bezit was van
de revolver waarmede Lingle was gedood en
die beschuldigd werd van medeplichtigheid.
Maar de hoofdschuldige, de eigenlijke be
drijver van den moord kende men nog niet.
Slechts was uit de getuigenverklaringen ko
men vast te staan, dat het iemand was van
groote gestalte met blond haar en blauwe
oogen Naar hem werd met alle macht ge
zocht en in de onderwereld van een 12-tal
groote steden van Amerika, van New-York
tot de Mississippi. snuffelden de speurhon
den maandenlang onvermoeid rond tot lang-
actrice die we nog vele malen op het witte
doek in de Cinema Americain hopen terug te
zien.
Het bijprogramma brengt ons in de eerste
plaats naar Londen. Verder krijgt men in
„Ruzie is ook niet alles", een kwartiertje
vechten te zien, terwijl Lupino Lane het aan
boord van een piratenschip het bont en dat
wil voor Lupino wat zeggen zeer bont
maakt. Verder de screen-song „Good Bye,
my lady-love'" Kortom een rijk en voortref
felijk programma, dat velen een aangenamen
avond zal verschaffen.
zaam aan de gestalte van den dader naar
voren kwam, zonder dat men nochthans zijn
naam te weten kwam Draad na draad werd
van 't net geweven, dat men om zijn myste-
rieuse figuur begon vast te spinnen. En voor
dat Pat Roche of Rathbun, voor dat één van
hun mannen hem ooit gezien hadden, voor
dat één der getuigen hem van nabij onder
de oogen had gekregen, kwam het vast te
staan, dat de dader niemand anders kon
zijn danLeo Brothers, de beruchtste be
roepsmoordenaar van St. Louis, verdacht
van tallooze moorden in die stad, meer dan
60 maal door de politie van St. Louis gear
resteerd en die in opdracht van een misda-
digersbende uit Chicago derwaarts was ge
komen om voor een bedrag van ettelijke dui
zenden dollars den verslaggever Lingle uit
den weg te ruimen omdat hij teveel wist!
Wekenlang werd nu jacht op Brothers ge
maakt. Men wist dat hij zich in de onder
wereld van Chicago schuil hield, geholpen
door machtige gangleiders. Tevens wisten
de detectives heel goed, dat wanneer Bro
thers of zijn helpers bemerkten, dat de justi
tie hem zocht voor den moord op Lingle, hii
zeker naar een ander deel van het land zou
uitwijken. Want hij hield zich zooveel mo
gelijk weg om de politie niet op een spoor te
brengen met de gedachte, dat, als hij maar
gedurende maanden onzichtbaar bleef, nie
mand aan hem zou denken als den dader.
Bekend met de corruptheid van een deel van
het politiecorps van Chicago liet het kranige
corps onderzoekers, dat in totaal uit 7 per
sonen bestond, tegen niemand van de politie
ook maar iets los over wat zij nastreefden.
Enkele detectives waren in New-York gepos
teerd om daar tegen Brothers zooveel moge
lijk materiaal van zijn schuld in de onder
wereld te verzamelen, een paar anderen de
den hetzelfde in Chicago en de rest was op
zoek naar zijn schuilplaats. Men wilde eerst
tot arrestatie overgaan als de schuld ontwij
felbaar vast stond.
In het midden der vorige maand kregen
de detectives er plotseling lucht van, dat hij
een slaapplaats gehuurd had onder zijn
schuilnaam L. Bader in een Pullmantrein
met bestemming voor een Zuidelijke bad
plaats En zij besloten dat nu het oogenblik
gekomen was om hem in den trein te arres
teeren. Op het station vernamen zij dat Ba
der in wagon 26 bed no. 8 had gereserveerd
De aanhouding van een beroepsmoordenaar
van het Amerikaansche merk is een heel ge
vaarlijk werk, dat met de grootste omzich
tigheid dient te geschieden. Want deze hee
ren die weten, dat na arrestatie de „electri-
sche stoel" voor ze gereed staat, schieten er
met hun brownings en pistolen zonder aar
zelen op los als zij gevaar duchten en tal
looze malen werden de detectives of agenten
de dupe bij pogingen tot aanhouding der on
derwereld-bandieten.
De meesten van hen zijn scherpschutters,
kerels met stalen zenuwen die stuk voor stuk
voor geen paar detectives uit den weg gaan.
Van Bader alias Brothers was bekend, dat
hij in de onderwereld van St. Louis, een stad
met circa 1 millioen inwoners, een leidende
rol had gespeeld, die bewezen had voor niets
terug te deinzen. Met hem was dubbel voor
zichtigheid geboden. In de eerste plaats wil
de men geen menschenlevens er aan wagen
en dan was het de bedoeling om de arresta
tie zoo onopgemerkt mogelijk te doen ge
schieden daar, in geval de aanhouding
ruchtbaar werd, men vreesde dat de gangs
dadelijk zouden trachten mogelijke sporen
uit te wisschen en getuigen te intimideeren.
Besloten werd dat 4 personen hem zouden
arresteeren. Twee voor hun moed bekende
detectives werden uitgezocht en twee verte
genwoordigers van „The Chicago Tribune",
de één een stevig verslaggever, de ander een
employé, vroeger kapitein in het leger en be
kend als scherpschutter. Een ander detecti
ve werd aangewezen om het kaartjesbureau
in de gaten te houden, terwijl Pat Roche en
Rathbun met een detective in een auto nabij
het station bleven wachten, omdat zij te be
kend zijn en hun aanwezigheid gesignaleerd
in den trein, tot vermoedens aanleiding zou
kunnen geven.
De trein zou te circa 6 uur vertrekken en
even over half zes arriveerden de detectives
aan het station en nestelden zich geleidelijk
in de omgeving van den besproken zitplaats
no. 8. De één verschool zich achter een
krant, een tweede keek een spoorboekje na,
een ander plaatste zich onopvallend bij den
achteruitgang om bij een vlucht Bader den
weg af te snijden en een vierde stond bij den
voor-ingang.
Langzamerhand begon wagen no. 26 zich
te vullen. Daar kwam een kruier met bagage
DE VLOEK VAN DE ERFELIJKE
BELASTING.
Alkmaarsch Bioscoop Theater.
De tendenz-fi;m komt nog telkenmaal in
verschillende vorm op de programma's terug.
an dit genre is ook de bovengenoemde
Monopole-film, waarin men twee soorten
van erfelijke belasting tegelijk heeft ver-
Olga moet haar verloving met dr Mün-
chow verbreken, omdat zij erfelijk belast
is. Zij trouwt later met een handelsman en
is daarna in voortdurende angst voor het
leven van haar beide zoontjes, voor wie de
kleinste verwonding doodelijk kan zijn. Door
roekeloos rijden van den chauffeur, zoon van
een drankzuchtig vader, bekomt het oudste
zoontje van Olga een verwonding. Dr
Munchow stelt nog alle pogingen tot redding
in t werk. Maar niets mag baten. Het tweede
zoontje blijkt na onderzoek gelukkig vrij
van de ziekte.
Olga gevoelt zich nu ook verplicht haar
echtvriend van alles op de hoogte te brengen,
terwijl de dokter met de hulpvaardige Magda
een nieuwe toekomst tegemoet gaat.
De hoofdrollen in dit uitgebreide filmwerk
worden vervuld doqr Marcello Albani
(Olga), Carl de Vogt (Dr. Mür.chow) Maly
Delschaft (Magda) en Frits Kampers (chauf
feur). Zij blijken voor dit genre zeer geschikte
kwaliteiten te bezitten. De bezoekers volgden
de film met aandacht.
Een teekenfilm. een komische tweeacter met
drie dikke vrienden, die als plaatsvervangers
bij een werkstaking optreden, en een twee-
deelige natuuropname van steden langs de
Main. vormen de inleiding tot het hoofd
nummer.
ZIGEUNERLIEFDE.
Victoria Theater.
Yegor, hetwelk beteekent Zoon van hon
derd koningen, is hoofdman van een zigeu
nerbende, die woont in de bergen van
Kaishar in Zuid-Rusland. Hij noemt zich zelf
een bandiet, een zingende bandiet nog wel,
diesteelt en een lied in ruil geeft. En hij steelt
alles ook meisjesharten. Hij kwam in het
kasteel Borisoff en zong en gravin Tja-
tiana gaf hem haar parelsnoer. Prinses Vera,
die ook aanwezig was, weigerde hem haar
hoed, maar dien kwam hij in den nacht halen,
en toen gaf zij toestemming daartoe.
Hiermee was een onzichtbare band ont
staan tusschen Yegor en Vera, een band die
haar noopte hem te waarschuwen toen er ge
vaar dreigde, nadat gravin Tjatiana hem be
schuldigd had van diefstal van haar parelen.
Maar de liefde veranderde in haat, toen
Yegor den verleider van zijn zuster had ge-
BR
famanjj/ kykt sikkeneurig
Door de tyds-omstandigheid;
Jou staat op 't gezicht te lezen,
Datjyaan.malaise'iydt.
Weef je,waarom, ondanks alles.
Ik zoo vroolyk,g!underkyk?
Door mijn pijpje DOUWE EGBERTS
Ben ik RolhscHildt nog te ruk.
C&nge Doorenbo*
20-50 et. per ons
verschaft U wolken van genot
AS«
dood prins Sergius, broer van Vera. Zij
vond het ongehoord: het leven van een prins
voor een rooversvrouw, een bandietenraeid!
Op deze woorden ontvoert Yegor haar en
neemt haar mee in de bergen, waar zij be
handeld wordt als „bandietenmeid". En nu
zijn het liedjes van haat, die hij zingt, instede
van de liefdeszangen, die hij tot dien tijd
zong bij elke gelegenheid.
Na een storm en onweer vinden ze elkaar
weer oogenschijnlijk, want Vera smeedt
plannen met behulp van Hassan, een lid der
bende. Zij weet te bewerken, dat Yegor haar
voert naar een meertje, dat zij zei zich te her
inneren en aan dat meertje ligt het kasteel
haars vaders. Zij is „thuis" en Yegor wordt
gevangen genomen en gestraft. Maar zelfs
onder de vreeselijke geeseling blijft hij zin
gen, totdat Vera in zich zelve ontdekt, dat zij
hem niet haat, integendeel. En daarvan ver
telt zij hem, als hij te bed ligt na de marte
ling. De haat heeft nu voorgoed afgedaan,
ook zijnerzijds; beiden voelen dat de liefde
het heeft gewonnen en dan gaat hij heen,
om „terug te komen als geen dwaze hinder
palen meer voor een vereeniging zullen be
staan".
Dit is heel, héél in het kort de inhoud van
deze inderdaad boeiende film. Lawrence Tib-
bett speelt de rol van Yegor, en men moet
zijn zang hooren om hem naar waarde te
kunnen beoordeelen. Schitterend is ook het
spel van Catharina Dale Owen als prinses
Vera. In slechts heel weinige films zal men
het zóó zien. De bekende Stan Laurel cn
Oliver Hardy zorgen in deze romantische,
geheel gekleurde rolprent voor den onmisbaren
humor en men weet, dat zulks aan hen is
toevertrouwd. Van echte danskunst getuigt
aan gevolgd door een reiziger, die op plaat"
no. 8 afstevende. De kruier zette de bagage
boven in het net, de passagier ontdeed zich
van zijn overjas. Een der detectives kwam
ongemerkt op den niets vermoedenden reizi
ger af en had in een wip zijn armen onder
s mans schouderholten gewerkt waardoor
deze geen wapens kon grijpen. De passagier
kreeg het door de stevige omarming be
nauwd, werd wit en toen de detective zijn
naam vroeg kon hij slechts met moeite
Elliot stamelen.
De reporter van „The Chicago Tribune"
onderzocht inmiddels de zakken, doch een
wapen werd niet gevonden. Bij nader onder
zoek bleken de oogen van den verrasten pas
sagier in 't geheel niet blauw te zijn en zijn
haar in plaats van blond.... kastanje
bruin. Men had den verkeerde te pakken ge
nomen, omdat, zooals later bleek, hij op de
verkeerde plaats was gaan zitten!
De detectives bleven wachten op passagier
no. 8, die kwam in den persoon van een
grijzend heer wiens signalement in geen en
kel opzicht klopte met dat van Brothers. Men
begrijpt de teleurstelling der detectives. Toen
de trein eindelijk vertrok werd een scherp
onderzoek in alle wagens ingesteld. Men
hoopte, dat de moordenaar misschien ergens
anders was gaan zitten. Doch men vond hem
niet. Toen weer terug naar Chicago. Het
onderzoek wees uit, dat Brothers nooit de
voor hem bestelde treinkaartjes had afge
haald. Bendeleiders hadden voor Brothers
plaats laten reserveeren doch hij had geen
zin gehad Chicago te verlaten.
De detectives lieten den moed niet zakken
en slaagden er eindelijk in de verblijfplaats
van Brothers te ontdekken. Naar de veilig
heidsmaatregelen der onderwereldbandieten
hield hij er twee schuilplaatsen op na, zoo
dat men nooit zeker kon weten waar hij was
Hij had kamers in de Riviera-apartementen
aan Blackstone Avenue 4900 en in de Lake
Crest Drive apartementen, Lake Park Ave
nue 4827. Beiden zijn groote hotelachtige in
richtingen volgens het Amerikaansche model
en door hun talrijke bewoners zeer moeilijk
controleerbaar. Het trof, dat Pat Roche, de
chef-detective, in de Lake Park-apartementen
een kennis had die hem van de inrichting op
de hoogte kon brengen. Het is een gebouw
van verdiepingen met 75 apartementen. Som
mige kamers hebben locale telefoon, andere
niet. Huistelefoon in verbinding met den
conciërge hebben ze allen. Het bleek dat Ba
der huurder was van apartement no. 410 en
het toeval wilde dat de kennis van Roche op
no411 woonde. Tegenover elkaar be
vonden zich de kamers, slechts door een
gang van een paar meter breedte gescheiden.
De bewoner van no 411 kon weldra aan
Roche melden, dat hij Bader gezien had. Vol
gens de beschrijving die hij van hem gaf was
hij lang, goed gebouwd, blond, met blauwe
doordringende oogen.
Dit was het signalement dat in alle op-
zichten overeenstemde met dat van den
het Albertine Rasch-ballet (bekend uit de
Hollyv ood-revue), aan hetwelk in „Zigeu-
nerliefce" gelegenheid is gegeven op te tre
den. Door alles te zamen is deze film gewor
den tot een werk van groote bekoring, dat
zeker velen zullen gaan zien.
Het voorprogramma geeft naast het jour
naal een komisch stuk: „Het diner van den
kleermakersbond", een twee-acter waar gis
teravond uitbundig om gelachen werd, als
mede de gesynchroniseerde teekenfilm „Felix
bij de Chineezen".
CINEMA EN THEATER.
Cor Klinkert demonstreert met mej. I.
Santen in de groote zaal van Americain Ho
tel een nieuwen dans „Nova" geheeten, die
hij tevens in het Weekblad deze week be
schrijft.
Nicht Leida schrijft over „In hoeverre moe
ten wij de mode volgen?" en komt tot de
slotsom, dat men zich hoede voor overdrij
ving.
R. van Eecke is aan het einde van zijn be
spreking „Iets over edelgesteenten" geko
men, „Beroemde levens", behandelt J. Pier
pont Morgan. Aan den vastentijd herinnert
de photo „De lof der Zotheid", blijde intocht
van Prins Carnaval binnen Cannes, en om
nu eens bij de vroolijke muze te blijven no-
teeren we „Liefde op het eerste gezicht", een
grappige geschiedenis door Guus Betlem jr.
Photo's van Edmud Fritz, singing babies, in
het arena te Rotterdam, de beroemde gramo-
phoonband van Abe Lyman, John Hodde en
van Laar, de bekende artisten van de Homo-
cordplaten, vele photo's op ander gebied en
de muzikale bijdrage van Han Zirkzee
„Liedje".
