DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Stoomerij en Verveiij
TAPIJTREINIGING
.lo. 75
JIA V\I»AG 30 MAART IfKil
»33e Jaargang.
Dagelijksch Overzicht
BuitenBand
vond.
Vijftal kinderen vinden den dood
S.KKOM.
Mi et stoom en en ver
ven is een zaak van
vertrouwen
Onse naam waarborgt V
prima aflevering.
UITSPRAAK 1N~DE Z^AK DER
GAZETTE DU FRANC.
Twee jaar gevangenisstraf voot
madame Hanau.
Madame Hanau en Lazare Bloch
in vrijheid gesteld.
DE DAGELIJKSCHE VECHTPARTIJ
IN DUITSCHLAND.
16 gewonden.
WEER EEN POLITIEKE VECHT-
PARTIJ
VERDUISTERING OP GROOTE
c SCHAAL.
AARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
er Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voornam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: L. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestant nit drie bladen.
DE TOESTAND IN SPANJE.
Neg steeds heerscht er onrust.
Merkwaardige berichten.
Degene, die geregeld het buiten-
fandsch nieuws volgt, zal zeker wel ge
merkt hebben dat het in Spanje nog
alles behalve rustig is. Dat is trouwens
ook niet te verwonderen, want al mogen
verschillende opstandelingen dan ook
g.atie gekregen hebben, al mogen ver
schillende belemmeringen zijn opgehe
ven, de innerlijke toestand is nog steeds
dezelfde gebleven en zal ook wel dezelf
de blijven tot aan en na de verkiezingen.
Juist die verkiezingen zijn oorzaak,
dat er nog herhaaldelijk wrijving is. Het
lijkt, of de bevolking geprikkeld is, of de
volkslijders last van hun zenuwen heb
ben en daardoor de menigte te warm
maakt voor het „ideaal", zoodat de ge
volgen niet kunnen uitblijven.
Nog steeds heerscht de dictatuur, tot
groot misnoegen van zeer vele Span
jaarden. Aan die dictatuur wordt na
tuurlijk ook de schuld der wrijvingen
geweten. Zoo heeft bijvoorbeeld generaal
Burgueto, de oudste generaal van het
Spaansche leger, in het laatst der vorige
week nog een manifest gepubliceerd,
waarin hij de huidige krachten in Span
je toeschrijft aan het feit, dat er nog
steeds geen stappen gedaan zijne, om een
einde te maken aan het onrecht, begaan
onder de dictatuur van wijlen Primo de
Rivera. De generaal verklaarde verder,
dat in Spanje nooit weer een dergelijke
dictatuur zou moeten worden ingesteld
en wanneer ooit een generaal een po
ging daartoe zou wagen, zou hij gene
raal Burgueto orders geven, om zoo'n
generaal te arresteeren!
Dit manifest van generaal Burguete
wordt algemeen als een ernstig vergrijp
tegen de discipline beschouwd en men is
in Spanje zeer benieuwd, of generaal
Berenguer daartegen maatregelen zal
nemen.
Er gaan trouwens in Madrid hard
nekkige geruchten over een op handen
zijnde dictatuur eenerzijds en over revo
lutieplannen anderzijds. In toonaan
gevende kringen is hierover echter niets
bekend.
De stemming in Madrid is echter zeer
nerveus Krachtige afdeelingen politie
moeten de orde handhaven hetgeen niet
a tijd gemakkelijk is. Zoo ontston 1 er
tijdens een voordracht in de academie
een botsing tusschen republlkeinsche en
monarchistische studenten, waarbij har
de klappen vielen en waarbij zes pe-
sonen zwaar gewond werden.
Veilig is het in Madrid dus nog al
lerminst!
chist, waardoor ze me beleedigden, om
dat ik den koning de waarheid zeg, om
dat ik hem niet vlei, en omdat ik beweer,
dat als aan een vorst overkomt wat den
onzen overkomen is, hij aan zijn volk
moet vragen: „Zegt me of gij wenscht,
dat iii doorga, of moet ik ophoepelen?"
Indien gij iets wilt oplossen, moet gij
eerst de regeering stabiliseeren, daarna
zullen wij de peseta stabiliseeren."
Dit gedeelte van zijn redevoering ont
lokte aart de stampvolle zaal een nieuwe
ovatie.
O
De Spaansche bladen brengen overi
gens nog twee merkwaardige berichten:
Bij het vaststellen van het vonnis over
negenen, die zich in December tot voor-
loopige regeering der republiek uitrie
pen en die een manifest onderteekenden,
waarin de koning en zijn familie zwaar
beleedigd werden, vonnis, waarbij alle
aangeklaagden veroordeeld werden tot
de minimumstraf: zes maanden militai
re hechtenis, voorwaardelijk, stemde
de voorzitter van het Hoogste Militaire
C rechtshof, generaal Burguete, en twee
van de leden voor eenvoudige vrij
spraak!
Generaal Berenguer, die Primo op
volgde als dictator, en generaal Goded,
de toenmalige kapitein-generaal van
Cadix, die zich aan het hoofd stelde van
een militaire samenzwering om Primo
de Rivera te verjagen als hij niet goed
schiks had willen vertrekken, zijn thans
beiden tot eerevoorzitters benoemd van
alle militaire casino's van Spanje!
Er komen van alle kanten merkwaar
dige berichten uit Spanje binnen. Zoo
vertelt een Hbld.-corespondent o.m. het
volgende:
Teneinde de verkiezingscampagne
voor de gemeenteraden mogelijk te ma
ken, heeft de Spaansche regeering de
grondwettelijke waarborgen moeten
herstellen Inmiddels was ook het cen
trum van de oppositie tegen de dicta
tuur, het Ateneo van Madrid, de studie
club en verzamelplaats van alle intel-
lectueelen en kunstenaars, weer ge
opend.
De serie lezingen, welke daar steeds
gegeven werden tot wijlen Primo de
Rivera het Alteneo met zijn beroemde
bibliotheek liet sluiten, is thans hervat
met als eerste conferencier de oud-mi
nister en econoom Bergamin.
Deze lezing liep over de stabilisatie
der peseta, waartegen een sterke opposi
tie bestaat. De officieuze telegraaf-
agentschappen hebben slechts gemeld,
dat Bergamin zich tegen deze stabilisa
tie verklaarde. Hetgeen ze verzwegen,
maar thans blijkt uit de verslagen in ,1e
Spaansche bladen die weer eens even
zonder censuur mogen schrijven is,
dat deze oud-minister var. de kroon, en
die zich thans ook nog steeds monar
chist verklaart, in deze lezing een hef-
tigen aanval deed .p don Alfonso; en
dat deze aanval ovaties ontlokte bij het
zeer talrijke gehoor.
Bergamin betoogde, dat de economie
en de financieelc toestand van Spanje
nog kerngezond zijn niettegenstaande de
verschrikkelijke verkwistingen door de
dictatoren, maar dat Europa en Amerika
geen vertrouwen hadden in de politieke
structuur en toekomstvan het land
Daarom moet zijn inziens eerst die ge-
iegeld worden en dan eerst over stabi-
Jsatie der peseta gepraat worden.
Naar aanleiding daarvan verklaarde
Bergamin, onder luide toejuichingen:
„Nog steeds zijn we niet uitgekomen
onder de dictatuur, die in 1923 ontstond
Ik ben steeds monarchist geweest, maar
velen heetten mii een slecht monar
ERNSTIGE BOTSINGEN BIJ DE
WEDEROPVOERING VAN
„L'AFFAIRE DREYFUSS".
Zooals verwacht werd, hebben Zaterdag
avond bij de hervatting van de voorstellin
gen van het tooneelstuk „L'Affaire Drey-
fuss" te Parijs opniguw ernstig ongeregeld
heden plaats gehad, zoowel in het theater als
in de omliggende straten.
De leden van de Action Frangaise hadden
reeds eenige dagen geleden demonstraties
aangekondigd. Het theater was tijdens de
voorstelling door een groote politiemacht be
zet. Voor den aanvang der voorstelling wer
den de talrijke bezoekers gefouilleerd. Vuur
wapenen werden op de bezoekers evenwel niet
bevonden, doch toen het doek opging werden
verscheidene traangasbommen op het tooneel
geworpen. Het kwam in de zaal tot heftige
tooneelen, zoodat de politie zich genood
zaakt zag in te grijpen en eenige oproerma
kers uit de zaal te verwijderen.
Op straat had zich intusschen een zeer
groote menigte, welke in hoofdzaak bestond
uit leden van de Action Frangaise en stu
denten. verzameld.
De Parijsche politieprefect Ghiappe was
persoonlijk aanwezig.
Te omstreeks elf uur is het tot het eerste
hangemeen tusschen studenten en eenige
voorbijgangers gekomen, waarbij de vice-di-
recteur der stedelijk politie Marchand, per-
soonlijk trachtte in te grijpen. Aangezien hij
evenwel in burger was, werd hij niet herkend
door de politie en door eenige agen
ten door sabelhouwen gewond.
Dit incident had vele andere ten gevolge
tusschen de opgewonden menigte en de poli-
tlCbe politieprefect liet nog voor het einde
van de voorstelling in het theater de straat
door agenten te paard ontruimen. De demon
stranten werden door een zijstraat terugge
drongen tot Place St. Martin.
Hier ontstond opnieuw een botsing tus
schen de demonstranten en een politiecordon
dat zich hier ter handhaving van de orde
had opgesteld.
Er ontstond hier een verwoede vechtpartij,
waarbij dc demonstranten zich bedienden
van stoelen en andere hanteerbare voorwer
pen welke zij uit de omliggende cafés naar
buiten haalden. Bij deze hevige kloppartij
werden eenige politieagenten en burgers ge-
Talrijke arrestaties hadden plaats
Eerst tegen twee uur was de orde hersteld.
ONTZETTENDE RAMP IN
SNEEUWSTORM.
De Tel. verneemt uit New-York:
Vijf kleine kinderen zijn doodgevroren en
voor het leven van zeventien anderen wordt
gevreesd, ten gevolge van een ontzettende
gebeurtenis, die zich het laatst der vorige
week heeft afgespeeld. De kinderen hebben
twee dagen en een nacht in een autobus
doorgebracht, die opgehouden was in den
ergsten sneeuwstorm, welke dezen winter in
het voorgebergte van de Rockey Mountains
heeft gewoed.
De ramp speelde zich af bij Mount Plea-
sant op de grens van Colorado en Kansas.
Enkele der kinderen, die de verschrikking
dezer paar dagen overleefd hebben, liggen
nog op den grond van een klein houten blok
huis, dat door de sneeuw geheel van de bui
tenwereld is afgesneden, zoodat slechts met
vliegtuigen hulp kan worden verleend. De
kinderen worden met den grootst mogelijken
spoed per vliegtuig naar het ziekenhuis ver
voerd. maar allen lijden aan longontsteking
en zij hebben zoo erg van de vorst geleden,
dat van velen armen of been en geamputeerd
zullen moeten worden.
De kinderen, die allen tusschen de acht en
dertien jaar oud waren, waren leerlingen van
de school te Pleasant Hill. Donderdagmor
gen kwam de chauffeur van de autobus hen
weghalen, doch er stak een geweldige
sneeuwstorm op, zoodat de chauffeur niet
geneigd was, 't risico van den tocht op zich
te nemen. De onderwijzeres echter verliet de
school te voet. Zij was later gedwongen, de
vlucht te nemen in een boerderij, voordat zij
haar huis kon bereiken.
Daarna was de chauffeur wel gedwongen,
zich met de 22 kinderen op weg te begeven.
Enkele mijlen voorbij de school bleef de auto
bus echter steken in een diepe sneeuwlaag en
kon niet meer voor of achteruit. De chauf
feur vertelde den kinderen, in welk een wan-
hopigen toestand zij zich bevonden. Alle
schoolboeken werden stukgesneden en in een
leeg benzineblik opgestookt, teneinde een
beetje warmte te verschaffen. Toen alles op
gebrand was, werden de houten banken en
alles wat er in de bus brandbaar was, op
gestookt. Toen ook dat op was, liet de chauf
feur de kinderen boksen, worstelen, zingen
en dansen en alles doen om warm te blijven
en hen uit den slaap te houden. Hoewel de
chauffeur bijna bevroren was, daar hij
voortdurend had getracht, den motor weer
aan den gang te krijgen, gaf hij zijn
schaapsveljas van het eene kind aan het an
dere, om elk hunner een oogenblikje warmte
te verschaffen.
De sneeuw bleef voortdurend vallen en de
autobus geraakte bijna geheel ingesneeuwd.
De chauffeur deed den geheelen middag,
avond en nacht zijn best om de kinderen in
beweging te houden, doch in den morgen
bleek, dat een der kleine meisjes gestorven
was. Toen nam de chauffeur zijn jas en trok
erop uit om hulp te zoeken. Hij gaf een 13-
jarigen jongen opdracht, de kinderen tot el-
ken prijs wakker te houden. Zij zaten allen
bij elkaar, toen de kinderen plotseling be
merkten, dat er nog een meisje, het dochter
tje van den chauffeur, dood tusschen hen in
zat. De kinderen werden daarna ontzettend
bang. Bij ongeluk braken zij een der ruiten
van de autobus, zoodat zij geheel blootge
steld waren aan de hevige koude. De jongen
trachtte de kinderen nog in beweging te
houden, doch hij moest spoedig, geheel uit
geput zijn pogingen opgeven. Toen zijn jon
ger broertje bewusteloos werd, trok de jon
gen al zijn kleeren uit behalve zijn onder
goed en wikkelde zijn broertje daarin, doch
het jongetje stierf. Toen legde de jongen
zich bij de anderen, die reeds half bewuste
loos waren, neer en verloor zijn bewustzijn.
Vrijdagmiddag laat kwam een boer, die op
zoek was naar het in den sneeuwstorm verlo
ren vee, in de buurt van de autobus. Hij
slaagde erin, de kinderen naar zijn woning
te brengen, die slechts op een mijl afstand
was gelegen. De chauffeur had echter in
den storm een verkeerden weg gekozen en
werd drie mijl verderop, dood in de sneeuw
gevonden.
„ZOT LOWIETJE" IS DOOD.
Een der laatste Brusselsche
straattypen.
De (Brusselsche) „Standaard" bevat een
smeuig verhaal naar aanleiding van het
overlijden van „Zot Lowietje", een straattype
zooals elke stad ze kent. Het Hbld ontleent
aan de vermakelijkenecrologie het vol
gende:
„We dachten niet eens meer aan een der
decoratiefste van onze types, aan zot Lowie-
ke, omdat die nu ook al 'n heel tijdeke uit het
zicht van alleman was verdwenen De eene
zegde wel: hij is dood; de andere meende het
beter te weten, n.1. dat Zot Lowieke aan het
rentenieren was gegaan op de kosten van ons
en alleman, in een van de groote Staatspen
sionaten.
„En zie, twee jaar geleden was het ineens
uitgekomen: Zot Lowieke was inderdaad niet
dood, maar was zijn goede vrienden van de
Marollen eens komen bezoeken, van uit het
gesticht waar hij op Staatskosten was onder
gebracht. Lowietje werd met open armen ont
vangen en moest mee de Hoog- en Blaes-
straat af in alle richtingen, den „Aven Met"
mee over tot aan den Parvis van St-Gillis, en
zelfs verderop tot aan den Bareel, al de „co-
tees" die hij in zijnen fleur had gefrekanteerd
en verlustigd En Lowieke vond het er ten
slotte zoo goed en zoo wel de faro en de lam
biek bevielen hem weer zoo goed, de bloed
pens, de willoksen, de garnaal, de moselen
en friet en al die andere nationaal-Brussel-
sche dranken en gerechten, waar Lowieke
werd op getrakteerd smaakten weer zoo heer
lijk, dat Lowieke besloot maar weer bij zijn
oude vrienden te blijven
„Twee jaar lang heeft Lowieke dan zijn
oud leventje volgehouden nog, maar hef
zegde toch dikwijls dat het niet meer „da
was van veur den oorlog" Nu moest het
met zijn zotte sprongen en zijn weg en weer
dritsen dubbel oppassen, terwille van die on
telbare auto's die de straat hadden in beslag
genomen en om die zelfde reden ook bleef hij
maar liever van de drukke Marollen wijk weg
en hield zich liever op langs den „parvis" en
den bareel van St. GillisZijn oogen wil
den ook al niet meer zoo vluchtig meeen
het eene mankeerde zelfs deerlijk en totaal.
En elkeen zegde het tegen zijn gebuur, mede
lijdend en goedzakkig: Lowieke wordt oud
„Het was misschien wel daarom dat ze
hem dubbel en dik nog van het leven en den
zoeten lambiek lieten profiteeren, zonder te
bedenken dat Zot Lowieke daar niet meer zoo
goed tegen kon
„Lowieke was nu ook veel rapper zat
Het bier was ook al hetzelfde niet meer, met
al dien „helles" en „extra" en „speciaal", en
het gebeurde wel meer dat de man met een
blauw oog en een gezwollen gezicht van het
vallen naar huis werd gebracht, in den
Bloempanchgang waar goede zielen hem nog
zijne oppas bezorgden.
„Het is met Lowieke gegaan zooals met de
kruik: zoolang liep Zot Lowieke de stami-
nee's af, tot hij er is bij gevallen„Een
attakske", de vorige week
Louis Lamon, zoo heette hij eigenlijk, was
in de geheele stad bekend, vooral in de volks
wijken zoowel te Molenbeek, als te Schaar
beek en te Brussel zelf, langs de oude Putte-
rij, het Nacht-en Dagstraatje, de Twaalf
Apostelenstraat, den „Baffon", de Marollen,
den Duivelshoek en rond den „Vlomsen
Tiaeter", voor welke kwartieren hij allemaal
speciale dagen had, die dan ook door dat
volk van daar waren gekend en werden ge
volgd. Overal werd Lowieke met open armen
ontvangen; want bedelen wou hij niet en voor
al wat hij kreeg wou hij- werken op zijn ma
nier, dat is dansen en springen, en daarbij
liedjes zingen van eigen fabricatie.
Tijdens de eerste dagen der Duitsche be
zetting deed „Zot Lowietje" van zich
spreken. Hij vereenigde op zekeren middag
een heele schare „ketjes" (straatjongens)
rond zich. „Elk had wat te verslepen: een
oude kassool, een marmiet of deksel, stoof-
buis en ander gerief, al wat maar lawijt kon
maken tegen de sterren op. En Lowietje,
voorop als generaal, was met zijn legertje in
het Justitiepaleis, op de Poelaertplaats, den
Duitschen „état-major" gaan belegeren
Maar de schildwachten zijn op hem afgeko
men, om te parlementeeren, zei Zot Lowieke,
maar inderwaarheid om hem bij zijn scha-
bernak te pakken en binnen te draaien, zoo
dat zijn „madollen" overal rondstoven en zijn
schoone hoed met „tricolore linten" en de
portretten van koning en koningin verloren
vloogEn Zot Lowieke werd voor de rest
van den oorlog naar Gheel gedaan
DRAMA DER ZEE.
Deel van scheepsscheorsfeen in
het net.
Een Zweedsche motorboot, de „Baltic"'
uit Mai strand, heeft ten N.W. van
Hirtshals een afgebroken scheeps-
schoorsteen in het sleepnet gekregen.
De schoorsteen, die een middellijn had
van 114 M., was gemerkt met een blau
wen ring met een geel vierkant, ruit
vormig opgesteld, aan weerszijden en
de letters „N. S." Blijkbaar had dit
overblijfsel reeds een paar jaar in het
water gelegen. Men vermoedt dat het
schip, waarvan de schoorsteen gevonden
werd, op deze plaats gezonken is. Men
neemt daarom aan dat het een Zweedsch
stoomschip is.
In Deensche reederijkringen bleek bij
navraag door „Politiken" dit merk niet
bekend te zijn.
DE BURGEMEESTER VAN MARSEIL-
LE OVERLEDEN.
Op den dag, waarop hij gehuldigd
zou worden ter gelegenheid van zijn vijf
tigjarige jubileum als politicus, is dr.
Flaissières, maire van Marseille, over
leden.
Flaissières, die tachtig jaar oud is ge
worden, genoot een groote jropulariteit.
Een halve eeuw was hij in de politiek,
had achtereenvolgens zitting in Kamer
er Senaat en w as reed 45 jaar burge
meester van Marseille.
Een kernachtige wilsbeschikking.
Van een zeldzame persoonlijke visie
getuigt de laatste wilsbeschikking van
den overledei maire van Marseille. Hij
wenscht dat zijn stoffelijk overschot zal
worden gecremeerd, dat d e asch zal
worden weggeworpen in het staatsriool;
hij wenscht geen kransen, geen bloemen,
gten toespraken; er mogen geen ge
meentegelden voor de uitvaart worden
uitgetrokken; zijn opvolger mag hem
niet herdenken. Er mag geen straat in
Marseille naar hem worden genoemd, en
geen gedenkplaat, waar ook, worden
aangebracht.
WEER EEN „CRIME PASSIONNEL."
Twintig jaar bagno.
Wij lezen in het Hbld.:
Er bestaat een bekend gezegde van
wijlen den tooneelschrijver Henry Ba-
taille. n.1. dat in Frankrijk het werk
woord .beminnen" als volgt wordt ver-
oegd: Je t'aime, tu m'aimes, nous
nous Tuons.
Deze woorden werden geciteerd in het
proces, dat zoo juist door het Assizen-
hof van de Seine is berecht. De beklaag-
van
de was een voormalige „schoonheids-
ningin", Georgette Hodot, die zich we
gens moord op haar vroegeren minnaar
te verantwoorden had. Zij is de tweede
„ex-reine de Paris", die in het tijdsver
loop van enkele weken voor den rechter
verschijnt.
Den 6en Juni 1930 schoot zij den heer
Isaac Eichiskv, een rijken dimanthan-
delaar, dood toen deze zich met zijn zwa
ger in een apotheek bevond. Eischisky
was haar minnaar geweest, doch hun
betrekkingen waren reeds sedert twee
jaar verbroken en de jonge man was
met Mlle. Eva Lévy in het huwelijk ge
treden. Hij had Georgette Hodot een ge
schenk van 20.000 francs gegeven, als
troost.
Met ongekend cynisme pleegde Geor
gette Hodot, die mannequin in een groo
te modehuis was geworden, de schande
lijkste chantage. Zij eischte steeds meer
geld, voeg 200.000 francs, viel den ex-
minnaar voortdurend op straat lastig,
maakte scènes voor zijn huis en schreef
brieven aan zijn bejaarde moeder. Zelfs
telefoneerde zij deze laatste om haar
mede te deelen, dat zij haar zoon zou
dooden als ze het geld niet kreeg. Den
ochtend van den moord belde ze Eischis
ky op en zeide: „Heb je gezien, de jury
van de Seine heeft in een „crime pas-
sionnel" de beklaagde vrijgesproken.
Pas op mannetje"
Ditmaal echter was de jury niet in-
dulgent. Na een scherp requisitoir,
waarin er op werd gewezen dat de
moordenares niet uit liefde, maar uit
sluitend uit winstbejag heeft gehandeld,
daar zij twee jaar heeft gewacht in de
hoap den man nog van zijn wettige
echtgenoote te kunnen losmaken, werd
Georgette Hodot tot twintig jaar dwang
arbeid veroordeeld.
Zij hoorde het vonnis onbewogen aan
De elfde correctioneele kamer veroordeelde
mevrouw Hanau wegens misbruik van ver
trouwen en oplichting tot twee jaar onvoor
waardelijke gevangenisstraf en 3000 frs.
boete, en Iersant, haar rechtskundigen raads
man, wegens medeplichtigheid tot 3000 frs.
boete.
De Courville en Audibert werden vrijge
sproken.
De civiele partij ontvangt de gevraagde
schadeloosstelling.
Incidenten vielen niet voor.
Madame Hanau en Lazare Bloch zijn in
vrijheid gesteld, daar zij de gevangenisstraf,
waartoe zij werden veroordeeld, in preven
tieve hechtenis hebben uitgezeten.
In den Thiergarten (district Bunzlau)' is
het Zondag tusschen nat.-soc. en communis
ten tot een hevige botsing gekomen. Er werd
een ware veldslag in den zaal geleverd. De
nat.-soc. hadden twee gewonden, terwijl 13
communisten werden gewond. Tevens werd
de aanwezige landjager in het gezicht ge
blesseerd.
Na afloop van een nat.-soc. vergadering te
Lüdenscheid werd een groep van ruim 100
nat.-soc. door communisten aangevallen. Er
ontstond een bloedig gevecht, waarbij 20
personen gewond werden, die allen naar het
ziekenhuis moesten worden vervoerd. Een po
ging om het raadhuis te bestormen mislukte.
Te Elsctetten is een boekhouder gearre^
teerd, die een bedrag van 40.000 Mark aan
belastinggelden, die bij voor zijn werkgevers
had moeten afdragen, ten eigen bate had
aangewend. De gearresteerde leefde op groo-
ten voet - - -
