«c« PgPSAttgl\t 75VV»W<°en 9U\„S„, Brieven uit de Hoofdstad VERKADE TOCH IN DEN STADSSCHOUWBURG. Hoe relletjes ontstaan. Landbouw en Veeteelt Ingezonden stukken Tandè^jirsïag verdwenen RaaeJselhoekje EBBENDE. (Nadruk verboden.) - iva'e nee" „ene sptee*" V\e\ du>ie0, n*see S>e xefd ü'»t .oe ^:;uou^ O d" VdO ^'"°Uode^ <5e°t9'" de" m°?JU ue^;' 60 dit <e' *ao,d,9;.„e **den vee" s,den Ce*"8*® *eo ^etVtsve eer» det4ovee^ea®vef\ geo HARENKARSPEL. Bij Kon. besluit van 21 Maart is benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau I Dam, secretaris en ontvanger der gemeente Harenkarspel. EGMOND AAN ZEE. Een veelbelovend stelletje. 's Middags, den tweeden Paaschdag, heeft men zich, bij afwezigheid van de bewoners, door het openschuiven van een raam toegang verschaft tot den winkel „Het Zeemanshuis alhier, behoorende aan den heer J. J. Buter. Vermist werd ongeveer 20 aan geld. Doordat iemand opmerkte, dat een opge schoten jongen papiertjes met geld verborg, is men 00 het spoor der daders gekomen. Het bleken te zijn een 4-tal jongens van 11 tot 14 jaar, die met dit geld reeds snoepgoed hadden gekocht. De politie heeft de zaak in handen. Burgemeester en Wethouders hebben aan den heer Bellekom, autobusondernemer, verboden, rijdende in de richting Alkmaar, te stoppen in het gedeelte Voorstraat tusschen Kerkstraat en hoofdingang begrar plaats tot het opnemen van passagiers. Hieruit volgt dus, dat de Voorstraat-be woners ten Oosten van de Kerkstraat niet meer voor de deur hunner woning mogen instappen (wel uitstappen), maar zich moe ten begeven naar de Kerkstraat of naar den hoofdingang van de begraafplaats. O.-/O Damesvereeniging „Tavenu". De Oud-Katholieke Damesvereeniging f.A.V.E.N.U. gaf in de zaal van het Ver- eenigingsgebouw haar jaarlijksche uitvoe ring. Opgevoerd werd Koppazek op Carna val of De club der overtolligen. Alvorens be gonnen werd, gaf een der leden een korte in lichting over het stuk. Zooals wij van deze vereemging gewend zijn, werd nu ook weer goed spel vertoond. De rol van Koppazek was in goede handen en werd op schitterende wijze vertolkt. Ook Klemmer, een journalist, die tuk was op on gelukjes en voorvallen en er danig bij fan taseerde, deed menigmaal de zaal schateren van het lachen. Aan het slot werden bloemen aangeboden aan Koppazek voor de goede vervulling van de zware titelrol. Een gezellig bal was het einde van dezen avond. WARMENHUIZEN. „Herwonnen Levenskracht" De afdeeling Warmenhuizen van bovenge noemde vereeniging hield Dinsdagavond in het Patronaatsgebouw een propaganda-film- avond met als spreker de heer de Vuister uit Utrecht. Het doel van dien avond was, te toonen het doel, de werking en het nut van een dergelijke vereeniging. De heer Vuister deelde allereerst mede, dat de vereeniging „Herwonnen Levenskracht" is opgericht tot bestrijding der tuberculose. Het sanatorium dezer vereeniging is thans ge vestigd te Apeldoorn. Hierna werd een film over het sanatorium „Berg en Bosch" afgedraaid. Deze duidelijke film behelsde het geheele verloop van de kuur van een patiënt. Het be gin der behandeling tot aan het einde werd op de film heel goed weergegeven. Schitte rend kwamen de houten paviljoens tusschen de bcsschen uit. Nadat men eerst gezien had de opneming, de behandeling en verpleging der patiënten, zag men verscheidene patiën- die reeds zoover hersteld waren, dat ze moenten wandelen en eindelijk een arbeids- tnerapie ondergingen. De keukens en werk plaatsen voor degenen, die aa# den arbeid mochten, kwamen heel goed uit. Na de 4e acte trad de heer Vuister naar voren om eens uitvoerig het werk van „Herwonnen Levens- Jcracnt te bespreken. Volgens den heer Vuister bestaat deze vereeniging reeds 17 jaren. Jaarlijks worden er pl.m. 320 patiën ten verpleegd. Er komen jaarlijks 400 aan vragen ter verpleging binnen, zoodat dus een nen worden n "iet direct ^Plaatst kun" ,..th®n® v? ,er HO patiënten op de wacht lijst. Dat Nederland nog „rijk" is aan t b c- patiënten. blijkt wel uit de'navolïende 4 fers.Jaa. Iijks sterven er 6 a 7000 menschen aan de t. b. c. Over geheel Nederland ziin momenteel pl.m. 35000 menschen ziek door de tuberculose. „Herwonnen Levenskracht" heeft derhalve een groote taak. „Herwonnen Levenskracht is een instelling van het R.K Werkliedenverbond. Spr. spoorde vervolgens de aanwezigen aan om door eene vrijwillige contributie het groote werk van „Herwonnen Levenskracht" te ondersteunen in 1930 ver kreeg het bestuur hierdoor de som van 52000 Het P'aatselijke bestuur van „Her wonnen Levenskracht" is van plan om dezer dagen bij de menschen aan huis te komen, ten einde vrijwillige leden te werven. BLOEMBOLLENTFNTOONSTELLING TE DEN HELDER. Gistermorgen is de bloembollenten toonstelling in Den Helder in het restau rant Duinoord geopend. De burgemeester, de heer W F. G L. Driessen, heeft ten stadhuize bij de ont vangst der genoodigden, daarbij de vol gende rede gehouden. Op mij rust de zeer aangename taak U allen, en in het bijzonder U, mijnheer de commissaris der koningin in dit ge- wést, als voorzitter van het eere-comité, zoomede de overige leden van dat comi té en de leder van het hoofdcomité wel kom te heetc 1 bij gelegenheid van het feit, dat zoo aanstonds de bloembollen- tentoonstelling, die van heden af tot 26 Mei ehouden zal worden in het Helder- sche natuurmonument „De Donkere Duinen", officieel zal worden geopend. Toen in 19z9 door de leden van het bestuur van het Departement Den Hel der en omstreken van de Nederlandsche Maatschappij voor Nijverheid en Han del het plan werd opgevat, om in dit voorjaar een bloembollententoonstelling te organiseeren in „De Donkere Duinen", stond het gemeentebestuur aanstonds sympathiek daar tegenover. Hoe kon het ook anders! Immers, deze expositie zal zonder twijfel er het hare toe bijdragen om Den Helder en zijn omgeving weder om meerdere bekendheid in den lande te geven. Zij zal getuigen van het feit, dat een landstreek, die tot voor slechts enkele jaren in allesbehalve florisanten toestand verkeerde, bezig is zich te ont wikkelen tot een bloeiend bloembollen- gebied. Het zij mij vergund van deze plaats reeds thans U, mijnheer de commissa ris der koningin, den dank van het ge meentebestuur te betuigen voor uwe bereidwilligheid, om zoo dadelijk onze tentoonstelling te willen openen. Deze bereidwilligheid schenkt ons opnieuw de overtuiging, dat gij met blies wat er in uwe provincie voor belangwekkends plaats grijpt van harte mede leeft. Voorts breng ik gaarne hulde en dank aan de organisatoren van deze tentoon stelling en aan de heeren kweekers, die kosten noch moeite hebben gespaard, om haar te doen slagen. Ik spreek ten slotte den wensch uit, dat de „Boltha" zich in een zeer druk bezoek, vooral van menschen buiten deze gemeente, zal mogen verheugen. CASTRICUM (Maart). Overleden: johannes Robertus Ro denboog, oud 58 jaar, wonende te Amster dam. Wilhelmina Margaretha Mes, oud 52 jaar, wonende te Haarlem. Ondertrouwd: Willem Klooster boer te St. Pancras en Catharina Johanna Hendrikse wonende te Harlingen en Jitske de Jong. Wilhelmus van der Pol en Al ij da Antonia van Koot. L'histoire se repète. Eduard Verkade's too- neelgezelschap, „Het Amsterdamsche Too- neel mag dan na weer een paai" maanden van hevige crisis overigens een alle- daagsch verschijnsel in het hoofdstedelijke tooneelleven verdwenen zijn, hij zelf, de hoofdpersoon uit dit weinig verkwikkelijke drama van fusies, débacles, subsidies en fail lissementen, is dat allerminst. Want onmid dellijk na de laatste impasse der gecombineer de gezelschappen heeft Verkade een zijner oude glansrollen opgenomen ,om die volgens een beproefd recept het Amsterdamsche pu bliek weer voor te zetten. En ook thans weer, na ruim 15 jaren, is Amsterdam graag ko men kijken naar de typische figuur van Eduard Verkade, den ongetwijfeld zeer be gaafden acteur-regisseur in zijn „De Dui ven-creatie van Franz Molnar. Het is alsof oude bekenden elkaar weer gevonden hebben. In de herinnering der Amsterdanische too- neelliefhebbers leefde nog in deze tijden van geëxperimenteer en tooneelmalaise de ge dachte voort aan Verkade's gepersonifieerde satans-figuur. Het was een gebeurtenis in dien tijd. Gebruikmakend van die weten schap, laat Verkade er geen gras over groeien. Hij heeft blijkbaar genoeg van con- fereeren en vergaderen over de Stadsschouw- kwestie, doch hij verlaat dien schouwburg niet en speelt er slechts weinige dagen later als gast van het Ver. R otter damsch-Hofstad- Tooneel zijn eigen duivelspel weer. Weer ziet Amsterdam het stuk van Molnar dat destijds ging en toch nog gaat. En daarmee heeft Amsterdam weer een stuk op het repertoire, dat niet maar, als de talrijke vruchtelooze experimenten der laat ste jaren, na een paar keer is uitgespeeld en afgedaan heeft, doch dat al verschillende generaties heeft weten te bekoren. Natuurlijk dat Molnar's product met de felle dialogen en de verrassende effecten wat „uit den tijd" zou zijn, moet men wel aannemen, wanneer wij bedenken, dat Amsterdam's „huw-bre dochteren" thans gonder geleide naar „De DuiveO gaan, terwijl in vroeger jaren geen weldenkende moeder er aan zou hebben ge dacht haar dochter naar deze vertooning mede te nemen. Maar weer is Verkade's 00 treden een evenement in dit stuk, dat ook de oudere garde blijkbaar best nog eens wil zién en het zijn ouderwetsche avonden in Am sterdam's gemeentelijken schouwburg, van ware belangstelling en dan voldaan naar huis toe gaan. Daaraan had Amsterdam ge brek. Tooneelvoorstellingen welhaast zonder publiek zijn aan de orde van den dag in een milieu, dat toch ruimschoots in staat is goe de kunst voort te brengen. Niettegenstaande radio en bioscopen moet het ook in Amster dam mogelijk zijn het publiek naar de schouwburgen te krijgen. Dat het zoo is be wijst ook thans weer Eduard Verkade. Maar of een stadsschouwburg met een vast gezel schap en een vaste subsidie daarvoor de op lossing zal kunnen brengen, dat staat nu juist te bezien. Dat de Amsterdammers kijklustig genoeg zijn is den laatsten tijd, trouwens heel dicht in de 'buurt van den Stadsschouwburg, weer eens duidelijk aan het licht gekomen. Voor al in de laatste weken is er in de omgeving van het Paleis van Justitie nogal wat te zien geweest. Daar binnen in het gebouw van het Recht werden de zaken dan behandeld tegen degenen, die zich in het begin van het jaar tijdens de werkloozenrelletjes hadden mis dragen jegens de politie-ambtenaren, aan wie handelend optreden was opgedragen. Het ging er soms hardhandig toe en als de po 1 tie-sabels door de lucht flonkerden, vielen er meestal harde klappen. De taktiek bleek juist te zijn: er kwam een einde aan de nietsbe- oogende verzamelingen van menschen op den Dam, die dan meestal nog verdrie- of vier- voudigd werden door de schare van nieuws gierige omstanders, die aan geen enkele grief uiting hadden te geven, doch uitsluitend en alken belust waren op de sensatie der rel letjes. Het handjevol werkloozen, dat meen de 00 deze wijze te moeten protesteeren, baar de de politie dan ook niet zooveel zorg als het opdringerige voorbijgangerspubliek, dat een en ander graag uit de eerste hand had. En dat er op die wijze ook niet-werkloozen wel eens tikken eveneens uit de eerste hand opliepen, behoeft niemand te verwonderen. Relletjes in Amsterdam zijn vreemde za ken en over het ontstaan er van zou een com pleet boekwerk te maken zijn. Bij de behande ling der'verschillende rechtzaken tegen „de belhamels" hebben wij het weer eens kunnen zien. Wanneer zoo een zaak in behandeling komt, is er een aantal lieden, partijgenooten der slachtoffers doorgaans, die zich graag een plaats op de publieke tribune willen ver overen en daartoe al vroeg aan den achter kant van het gerechtshof dicht bij de Leid schestraat in de rij gaan staan. Maar, voor wat er buitendien dan nog schijnt te gaan gebeuren, is er ter gelegenheid van zoo een rechtzaak een politiemacht in de omgeving van het gerechtsgebouw op de been gebracht, die minstens aan onmiddellijke revolutie doet denken. Agenten te voet en politieruiters wor den in grooten getale op hoeken van straten en grachten geposteerd, een aantal hunner blijft in de buurt patrouilleeren op den weg, die de celauto, bestemd voor het vervoer dei- verdachten van en naar het Huis van Bewa ring heeft af te leggen, terwijl bovendien van het gerechtsgebouw uit dan nog een geringe macht aan Rijksveldwacht op de been wordt gebracht. En de aanblik van deze blauwge rotte veldwachters helpt de revolutiestem- ming niet weinig opvoeren. Menschen blijven staan in de nauwe Leidschestraat, de brug gen worden alras bevolkt door hen, die wach ten op de dingen, die gaan gebeuren of lie ver die niet gaan gebeuren Maar het blijft woelig, ook als de tribuneklanten al lang naar binnen zijn en daar verder het pleit wordt beslecht. Het verloopt daar alles rustig en wanneer niet een abnormaal aantal kran- ischen, die nooit hier komen, thans :1e zaal onnoodig vol maakten, zou er niets bij zonder aan deze rechtzitting te zien zijn. Maar straks, als de zitting geschorst en het vonnis gewezen is, spoeden al deze nieuws schrijvers zich naar buiten, om den verderen gang van zaken van nabij op te nemen en liefst wat sensatieberichtjes over bloedende hoofden en rennende charges te kunnen op doen. Ik heb altijd zoo het gevoel gehad, dat de werkloozen daarbij wachten op de pers en de pers op de werkloozen. Aan beide kanten staat men rustig, de demonstranten, die nog even napraten onder geleide van eenige rui ters en de pers in het veilige gezelschap van inspecteurs, die hier de leiding hebben. Maar zoo wachtend, fokt er een soort revolutie-stem ming, fotografen zijn aanwezig om het min ste of geringste voorval voor de geïllustreer de pers vast te leggen, terwijl er bij dit soort dingen in de hoofdstad ook altijd eenige ge heimzinnige figuren zijn, van wie niemand weet of zij tot de pers of wel tot de politie behooren. Zij weten veelal te verhalen van aanslagen op het Huis van Bewaring van beeldenstorm in de Kalverstraat en bij het vervaardigen van werkloozen-onlusten spe len ook deze menschen een belangrijke rol. Dan plotseling, niemand weet ooit hoe het precies in zijn werk gaat, breekt de storm los en wordt het een rennen en een sauve qui peut voor galoppee- rende paarden en politiestokken en sa bels en „de eerste klap is dan een daal der waard", zooals het in goed Amster- damsch milieu heet. Nog onlangs was een „faux pas" van een zenuwachtig po- litiepaard bij een demonstratie van communisten bijna aanleiding tot een charge met ernstige gevolgen. Neen, de aanleiding tot z.g. relletjes in de hoofd stad zijn in vele gevallen heel andere oorzaken dan de gedragingen der lieden, die meenen, door te „trekken" of te de- monstreeren, uiting te kunnen geven aan hun misnoegen over zekere toe standen of aan hun ontevredenheid. Zonder twijfel zal het gezag, in casu de politie, het heft onder alle omstandighe den in handen hebben te houden en dat is de Amsterdamsche politie beter dan wie ook, die in de meening zou verkee- ren daarbij hulp te moeten verleenen, gerust toevertrouwd. Maar dat er, zoo als bij de recente behandelingen der be treffende strafzaken is voorgekomen, relletjes gemaakt worden door overdre ven belangstelling van 'krantenmen- schen, die deze onlusten toch maar ne- geeren, zooals zij veelal zelf verklaren, is uit den booze. Al te ijverige reporta ge brengt hier toestanden met zich me de, in ons overigens zoo rustige stads- leventje, waardoor niemand gebaat kan zijn. Ook de krantenlezer niet, die een volgenden keer zeker ook zal gaan kij ken naar „klein-Ruslaud", zooals dat op Prinsengracht en Leidschestraat nu al eenige malen met succes is opgevoerd. De veldwachters met hun angstaanja gende klewangs kunnen gerust, binnen blijven en op allerlei verrassingen voor bereid, in gereedheid worden gehouden. Men mompelt in Amsterdam in poli tiekringen. dat men er toe zal overgaan een z.g. „Ueberfall-Kommando" op te richten, een soort „vliegende brigade", die, gestationeerd op verschillende pun ten van de' stad, bij eventualiteiten zal kunnen uitrukken naar alle bedreigde plaatsen. In hoeverre hieraan in de hoofdstad behoefte bestaat, valt geheel ter beoordeeling der betrokken politie autoriteiten. Zeker is het, dat wanneer deze brigade er komen zal, het niet meer noodig zal zijn, om zonder eenige aan leiding groote politiemachten te concen- treeren voor onbeduidende volksverza- melingetjes. die met een zoet lijntje meestal wel uit elkaar gaan. Suggestie speelt ons ook bierbu p< ten. Van niets wordt er zoo gauw iets gemaakt. Veel politie, mensfhen van rie krant, die od de afzettingen staan, foto pratendan gaat er iets gebeuren. In de meeste gevallen komt zulk een prog nose uit. Helaas. Als de heeren hun weg waren gegaan, had het ook in orde ge komen en zonder geweld. Dat is het verschil. VAN SIEGEN. KENNEMERLAND. Eindelijk is de overgang een feit ge worden. De oude groente is in de min derheid. Mooie volle bakken met spi nazie en sla, kleinere kwantums poste lein, de aanvoer van den kouden grond is een feit geworden. Maar met dit al was er nog wel een vri, groote aanvoer van oude groente en stapelproducten en gelukkig waren de prijzen vrij hoog. Wat ons de afgeloopen weken is opge vallen is de hooge prijs der rabarber en de prima kwaliteit van dat product en de goede zaken die de „trekkers" \an dit product maken. Zooals we opmerkten was er al een flinke aanvoer van nieuwe groente. Spi nazie was gezocht en duur, zoo mogelijk nog duurder dan de vorige week, doch de hooge prijs zal wel spoedig verdwij nen als het koude-grondproduct los komt. De prijzen der spinazie waren afwisselend en van IC 26 per 100 K.G., 2e kwaliteit werd voor sterk wis selende prijzen verhandeld. Sla werd in sterk afwijkende kwaliteit aange voerd, mooi, 2e en 3e kwaliteit in prij zen van 0.80 tot 1.50 per kist. We voegen hieraan nog toe dat de prijs in Haarlem beduidend hooger was dan in Beverwijk en voor dezelfde kwaliteit. De „eerste" postelein was gezocht en duur. Een kistje van 2 K.G. gold 1.25 a 1.40. Radijs staat vrij vast in notee ring, hoewel 2e kwaliteit iets in prijs daalde. De noteering was 6.50 a 10 .per 100 bos. Rabarber is duur, doch de eerste kwaliteit was clan ook schitte rend. We noteerden voor rabarber eerste soort 28 a 40, idem 2e soort 10 16, alles pc;- 100 bos. Bij de nieuwe groenten kunnen we nog noemen raapstelen die eveneens duur waren, met prijzen van 3.50 a 5 50 per 100 bos. Oude groente was in de minderheid en geen wondei, 't is bijna half April. Maar over de geheele linie waren de prijzen aan den hoogen kant. Roode kool niet bepaald mooi, doch goed,gold 8.50 a 13, 2e soort 3.50 a 7, gele kool, mooie 2e kwaliteit, gold vrij goed. de prijzen varieerden van 4.50 tot 8 50 alles per 100 stuks. Prei was al bijzonder in trek en voor den tijd van het jaar vrij goed. De notec- ring van prei lc soort was 20 a 28, idem 2e soort 10 a 17.50 per 100 bos. Witlof kwam in mooie partijtjes ter veiling en vond graag koopers, le soort witlof gold 30 S, 38, 2e soort (doch mooi) 16 a 28 per 100 K.G. De „laat ste" spruiten golden niet veel, alleen le soort gold nog iets, de prijzeu waren 10 a 15 per 100 K.G. Wortelen, keukenbieten en rapen kan men over een kam scheren. Er was niet veel animo en lage prijzen, varieerend van 2 a 3.50 per 100 K.G. De vraag naar aardappelen was afwis selend. Het terrein van den handel had zich verplaatst naar de grossiers. Prima kwaliteit aardappelen zijn duur, onbekende kwaliteit gold weinig. Duin- (juister gezegd zand-) aardappe len blijven duur met prijzen van 3 50 a 12, onbekende kwaliteit gold slechts 4.50 a 6.50. alles per 1C0 K.G. We :.ier. er in dat. de prijs van prima aardappelen nog meer de hoogte in gaat omdat er overal vraag is. De overige aanvoer geeft geen reden tot afzonderlijke vermelding. (Buiten verantwoordelijkheid van de Re- 'dactie. De opname in deze rubriek, bewijst geenszins dat de redactie ermede instemt). foESTANDËNAAN HET HOOG- HEEMRAADSCHAP. Geachte Redactie. Velen met mij zullen ongetwijfeld met een zekere ergernis hebben kennisgenomen van de advertentie van het Hoogheemraadschap Noordhollands Noorderkwartier, voorkomen de in Uw blad van gisteren. Hierin toch werd een vrouwelijk ambtenaar gevraagd voor typen en lichte kantoorwerkzaamheden op een salaris van IOCO—17O0. Het komt mij onbegrijpelijk voor, dat een publiekrech telijk lichaam ais dit waterschap er opzette lijk aan medewerkt, de werkloosheid onder de Nederlandsche jongemannen te vergrooten. Millioenen worden er uitgegeven, zoowei door rijk en provincie als-gemeente om de werkloozen te ondersteunen, maar nu hier voor een mannelijke kracht een bescheiden positie is te verkrijgen, sluit men die uit en neemt een vrouwelijke. Hoe groot de nood onder de kantoor bedienden is, blijkt wel uit het feit, dat toen onlangs aan de Ambachtsschool alhier een klerk werd gevraagd op een salaris van 900, zich hiervoor naar verluidt meer dan 300 gegadigden aanmeldden, waaronder met diploma H. B. S. e.d. Dat talrijke werkgevers hun toevlucht tot goedkoope vrouwelijke krachten nemen is al erg genoeg, doch gezien den economischen toestand kunnen zij wellicht niet anders om aan de concurrentie het hoofd te kunnen bic den. Doch dat publiekrechtelijke- en over heidsinstellingen dit gaan overnemen is meer dan ergerlijk. Als men onze Hollandsche jongemannen van 5'A tot 18 maanden voor militaire plich ten uit hun werk haalt, waar zij dikwijls niet meer kunnen terugkomen, neemt men ook geen vrouwen en weet iren de jongemannen heel goed te vinden. Aan genoemd hoogheemraadschap heer- schen toch reeds vreemde toestanden. Zoo werken daar geregeld een gepensionneerd adjudant-onderoff.-ier en een idem hoofdbe- steiler der posterijen, die ieder reeds circa 50 pensioen genieten. In het zakenleven zou men dit oneerlijke concurrentie noemen. Aan verschillende rijksinstellingen is de toe stand niet veel beter. Tanden worden weer blinkend wit. Er worden steeds nieuwe theoriën verkondigd betref fende de oorzaak van tandbederf. Sommige zeggen, dat bacteriën de oorzaak zijn, terwijl anderen het aan een verkeerd dieet toeschrijven, terwijl de overigen 'n combinatie van deze twee voor mogelijk houden. Een feit staat echter vast: Uw tanden worden be dekt men een kleverigen aanslag. Hierin bevinden zich bacteriën, die bederf veroorzaken. Oe meest zekere manier om Uw tanden van dezen aan slag te bevrijden, is het gebruik van .Pepsodent". Het verwijdert den aanslag, waar andere methodes falen. Hebt ook blinkende tanden. Neemt den zekerstelt weg en gebruikt nog heden „Pepsodent". *1™^ ii' 1 na—Man—nAHMLSMtnn n - GEDEP ■HlIIIIIBI— Dc Tandpasta die den aanstap verwijdert. Gebruik tweemaal daags Pepsodent Bezoek mintens tweemaal per jaar Uw Tandarts. 3137 GESJSSCTESS Oplossingen der xaadsels uit het vorige nummer. Voor grooteren. 1. Paaschfeest. Schaap, fee, schaats, Hees, staaf. Met dank voor de plaatsing, EEN BELANGH. I< E R s E Z E L R E D E S L E E 3. Karper, kaper. 4. Hij bood ondanks de hooge som, wejke hij reeds toegezegd had, nog hooger. (D011). Laat Bob htt boek even halen. (Ob). Moeder voelt zi :h vandaag' veel beter gelukkig. (Elbe). Bij dat costuum staat een roode rok heel aardig. (Oder). Voor kleineren, 1. PaaScheieren. 2. Een blad. 3. Kamp, ramp, lamp, damp. 4. Winter, koninkje; winterkoninkje. OM OP ?E LOSSEN. Voor jrootcreii. 1. Ik ben es" viervoetig dier. Ontdoet men mij van kop en staart, dan word ik iets, dat rauw, gekookt en gebakken gegeten kan worden 2. Kruisraad-el. Op de beide kruisjeslijnen komt de naam van een plaats in Gelderland. X X X X XXXXXXXXX X X X X lo rij een medeklinker. 2o een klein eiland. 3o iets wat in slooten groeit. 4o een vaartuig in het meervond. 00 't gevraagde woord. 60 een boom, die langs een muur, hek of leuning geleid wordt. 7o iets, wat door den schoenma ker gebruikt wordt. 80 een voorwerp, dat dienst om een stuk grond af te zetten. 9o een medeklirkeri. 3. Mijn geheel wordt met 7 letters ge schreven en noemt een deel var Duitschland. 5, 7, 1 is een getal. 3, 2, b, 4 is een verkorte meisjesnaam. Een 4, 5, 7, 3 is een viervoetig dier. Een 3, 7, 6 wordt gebruikt om op te schrijven of te teekenen. De 5, 4, 7 bevat heel wat water druppels. 4. Een gevaarlijk ontplofbaar voor werp, een kwart balk en een zure vloeistof vormen samen een grove stof. Welke? Voor kleineren. 1. Wel heb ik kop en pooten, Maar 'k lijk toch soms een bal. Die als men mij maar aanraakt Heel leelijk steken zal. Blijf daarom op een afstand Én raak mij maai niet aan; Is het gevaar verdwenen, Dan ziet men mij weer gaan. Vier letters zijn slechts noodig, Die noemen je het dier. Dat h^ert bij de beschrijving, Die je kunt lezen hier. 2. Een jongen verloor zijn hoofd en werd toen een aapje. Hoe kan dat? 3. Wat kun je in je rechterhand ne men, wat een ander met zijn lin kerhand niet kan? 4. Mijn eerste is een klinker, mijn twee de hoort bij een kippenhok, mijn derde is een boom, en mijn geheel noemt groote roofvogels.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 7