Alkmaarscite Courant.
De tocht der Vrijwillige Verkeerspolitie.
DE BLAUWE DIAMANTEN VAN
MIJNHEER MERCHISON.
Jlculumieuws
Sadiieton
Stad m Omgeving
Honderd drie en dertigste Jaargang.
Maandag S Juni.
Een leerzame tocht, waarbij gedemonstreerd werd wat men niet en
wat men wel moet doen om een veilig verkeer te kunnen krijgen.
Er bestaat gegronde hoop, dat de rubriek „verkeersongelukken"
voorgoed uit onze courant zal kunnen verdwijnen.
HET DIENSTWEIGERINGS-
C&mRES TE ALKMAAR.
£■--
Ho. 132
1931
Dinsdag 9 Juni.
Hilversum, 298 M. (Uitsluitend A.V R.O
J 9.5Ü üramofoonplaten. 10.—10.15 Mor
genwijding. 10.3C—12.— A.V R.O.-kwartet
o 1. v. D Groeneveld. 12.2.— Kovacs
Lajos en zijn orkest. Bob Scholte, refrein-
zang. 2.2.30 Lezing. 3.-4.Knipcursus.
4.5.üramofoonplaten. 5.5.30 Radio-
kinderkoorzang o. 1. v. J. Hamel. 5.30Ó.15
Orgelconcert door Pierre Palla. 6.15—7.
üramofoonplaten. 7.7.30 Mr. C. P. v
Rossum: „Neu-üeist, demethode om het pes
simisme te overwinnen". 7.308.Muziek-
halfuurtje door het Trio Hellmann—van
WezelBosmans. 8.-9.— Omroeporkest o.
1. v. N. Treep. 9.9.30 Radio-tooneel „How
he lied to her Husland" van B. Shaw E.
Verkade, Nelt Stants en H. v. Meerten. 9 30
10.Vervolg omroeporkest. 10.Vaz
Dias. 10.10—11.— Vervolg concert. 11.—
12.üramofoonplaten.
Huizen, 18/ J M. (Uitsluitend K. R. O.)
8—9.30 üramofoonpl. 9.3010.30 Uitz.
van de Plecthige Mis (Ter gelegenheid van
de St. Gregorius-aagen) uit de 8t. Joseph-
kerk te Den Haag. 10.30—11.30 Gramo-
focnplaten. 11.30—12.— Godsd. halfuurtje
door pastoor Perquin. 12.Politieberichten.
12.151.45 Concert door het K. R. O-lrio
o 1. v. P. Lustenhouwer. 1.452.üra
mofoonplaten. 2.3.Vrouwenuurtje. 3.
3.30 üramofoonplaten. 4.4.30 üramofoon
platen. 4.30Concert door het K. R. O.-
Kunstensemble o. 1. v P. Lustenhouwer. 6
630 Onderwijsfonds Binnenscheepvaart.
6.306.40 W. Graziano; „Zwitsersch Na
tuurschoon". 6.407.30 üramofoonplaten.
7 30 Politieber. 7.458.Verbondskwar-
tiertje. 8.11.Rerum Ncvarum Herden
king Sprekers: Reet. J. F. A. Bots en H.
Hermans. M. m. v het K. R. O.-orkest o. 1. v.
j. Gerrits.en Ca. 9.— Vaz Dias. 11,-12.—
üramofoonplaten.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwij
ding. 11.05 Lezing. 12.20 Orgelspel door
E. O'Henry. 1.20 Orkestconcert. 2.15 Tele
visie. 2.25 Uitz. voor scholen. 4.50 Orkest-
concert. 5.35 Kinderuurtje. 0.20 Lezing. 6.35
Nieuwsber. 7.Strijkkwartet. 7.20 Lezing.
7.45 Lezing. 8.05 Concert. Militair orkest
Thelma Reiss—Smith, 'cello. 8.20 Lezing.
8.50 Vervolg concert. 9.20 Berichten. 9.35
Berichten. 9.40 Lezing. 10.Dansmuziek en
Variëté. 11.Dansmuziek. 12.0512.20
Lezing.
Parijs „Radio-Paris"1725 M. 8.05 üra
mofoonplaten. 12.50 üramofoonplaten. 1.25
üramofoonplaten. 6.20 üramofoonpl. 9 20
üramofoonplaten. 9.05 Cello-concert. 9.20
Concert. Orkest en kwartet.
Langenberg, 473 M. 1.258.20 üramo
foonplaten. 10.35—11.20 üramofoonplaten.
12.30 üramofoonplaten. 1.25—2.50 Orkest-
concert. 5.20- 6.20 Concert. 8.20—9.20 Or
kestconcert. 9.35 „Die Löwin und der Gene
ral". Hoorspel van Ed, Reinacher.
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2 20 Orkest
concert. 3.20—5.20 Orkestconcert en piano.
g 359.05 Strijkorkest. 9.059.45 Tooneel-
uitz. 9.4510.05 Piano-recital. 1020
11.20 Orkestconcert en piano. 11.20—12.50
Dansmuziek.
Brussel, 338.2 en 508.5 M. 338.2 M.Or
kestconcert. 6.35 üramofoonpl. 8.20 Solisten-
concert, mannuikwartet, humorist. 508.5 M.:
5.20 Orkestconcert. 6.50 üramofoonplaten.
8 20 Orkestconcert en solisten.
Zeesen, 1635 Al. Ca. 7.—7.50 üramo
foonplaten. 10.30—12.50 Lezingen. 12.50--
1.15 üramofoonpl. 1.15—2.20 Berichten.
220—3.20 üramofoonpl. 3.20-4.50 Lezin
gen. 4.50—5.50 Concert. 5.50—8.50 Lezin
gen. 8.50 Symphonieconcert. 9.35 „Die
Löwin und der General" hoorspel van E.
Reinacher. 10.30 Lezing en berichten en
daarna concert.
Geautoriseerde vertaling uit het Engglsch
van J. S. FLETCHER door Jhr.
C. A. L. v. d. W.
2)
Dat had ik ook gedacht! viel hij met
kinderlijk vuur in de rede, terwijl hij een op
gevouwen kaart van een tafeltje nam en tas'
schen ons uitspreidde, ik heb die kaart bestu
deerd. Plaatsen als Huntingdon, Stanford,
Grantham, Newark, York Durham.
En nog vele anderen, aan beide zijden
van den grooten weg, viel ik in de rede. Ik
ken dien weg en de omstreken zeer goed.
Prachtig! riep hij vroolijk uit. Daarom
is het een goed plan naar het Noorden te
gaan. Ik heb geen bepaald doel behalve
dat, als wij in het Noorden zijn, ik naai
Marrasdalc Moor wensch te gaan, om de
kennismaking met die plaats te hernieuwen.
Wij zullen echter nog een heel eind moeten
afleggen, voor wij zoover zijn.
Hij vouwde zijn kaart op, schoof die ter
zijde en keek mij met een eigenaardigen, ver
legen blik aan. En nu de voorwaarden?
zeide hij schroomvallig.
Ik geloof dat ik dat aan u moet over
laten, mijnheer Mazaroff. Dat doe ik het
liefste.
Hij uitte een zucht van merkbare verlich-
ting.
Dat is nu juist, wat ik gaarne wenschte
zeide hij eenvoudig. Dat zijn geen dingen,
waarover heexea oadet eJMar
Een grauwe lucht en dikke regendroppels
bewezen, dat het bestuur der Vrijwillige ver
keerspolitie zich waarschijnlijk een bladzijde
vergist had toen het in de Enkhuizer alma
nak een datum voor den grooten verkeers-
tocht had uitgezocht.
Het was regen en het bleef regen en het
onmiddellijk gevolg daarvan was, dat er van
de zestig auto's, waarop men Zaterdagmor
gen te Alkmaar gerekend had, een dertiental
ir, de Kruislaan aanwezig waren.
Het spreekt vanzelf, dat deze dertien het
getal op zichzelf was ook al een beetje on
heilspellend de grootste optimisten van de
geheele vereeniging bevatteiy Er bleken zelfs
wagens uit Enkhuizen, Beverwijk en Bloe-
mendaal en nadat men elkaar moed inge
sproken had en algemeen verzekerd had dat
het zomer was en het weer dus nog wel' zou
veranderen, zette de motorpolitie zich aan
den kop van den stoet en werd eerst een
tochtje door Alkmaar gemaakt, dat oo een
dergelijke manier doorkruist werd, dat de
automobilisten, die onze stad niet kennen on
willekeurig gedacht moeten hebben, dat zij in
een gemeente van bijzondere uitgestrektheid
te gast waren gekomen.
Toen ging het de Friesche brug over en
begon het eigenlijke doel van den tocht, hei
propaganda-maken voor veilig verkeer op de
buitenwegen, in vele plattelandsgemeenten
waar men alleen de auto s en niet de verkeers
regels kent.
Het ijverige bestuur was bijzonder gul ge
weest met verkeersreclame niet alleen in win
kels en café's, waar men het altijd open oog
met den rooden peil en het opschrift „Kijk
uit! Veilig Verkeer!" achter de ramen zag
hangen, maar ook op alle auto-ruiten, die
volgeplakt waren met nuttige wenken en
practische raadgevingen. Wie het nog niet
wist, kon bij het voorbijrijden van den stoet
lecren, dat hij rechts moet houden, dat hij
links moet inhalen en dat hij geen alcohol
mag gebruiken tenminste zoolang hij nog
sturen moet en de burgemeester van
Castricum had zelfs zijn auto aan de achter
zijde met een breed opschrift versierd, zoodat
men, ook als hij reeds voorbij was, nog van
zijn wijze lessen kon profiteeren.
Alles werkte er toe mee om den tocht te
doen slagen, behalve het weer en omdat dit
bij dergelijke expedities een voorname factor
is, zou zonder het onverwoestbaar optimisme
van de rijders zeker de geheele tocht een mis
lukking zijn geworden.
Gelukkig kunnen we constateeren, dat er
wel veel water in den tocht is gevallen, maar
dat de tocht zelf niet in het water is gevallen.
Er was consigne gegeven, dat in alle plaat
sen, waar wij doortrokken, duchtig met de
claxon gewerkt moest worden en zooals een
spullebaas het publiek met veel lawaai, fan
fares en slagen op de Turksche trom tot zich
lokt, zoo kwamen uit alle deuren van de kleine
huisjes haastig de bewoners naar buiten,
toen de vredige dorpsstilte plotseling verbro
ken werd door een angstwekkend geloei, dat
van den eenen auto op den anderen overging,
waarna het dertiental als een brullende slang
langzaam door het dorp kroop, terwijl over
al gretige handen naar de verkeerscouranten
uitgesterkt werden, waarin als eerste les
nogwel in dichtvorm staat aangegeven
„Signaleer niet dan hoog noodig. Al dat
lawaai is overbodig".
Na deze practische les hoe het niet moet
wij vertrouwen, dat de intelligente bevol
king dezer streken dat wel begrepen zal heb
ben begon de lucht een nog dreigender
aanzien te krijgen.
Door het gezellige Langendij'k, waar de
menschen even voorspoedig schijnen te
•groeien als de kool en waar overal mannen
en vrouwen met glundere gezichten naar de
verkeerscouranten grepen, ging de tocht
naar Zuid- en Noord-Scharwoude, waar de
regendruppels een beetje massiever werden,
totdat weinige oogenblikken later een fiksche
bui op de daken der auto's kletterde en in de
volgende dorpen alle wijze lessen noodge
dwongen gestaakt moesten worden bij gebrek
aan leerlingen.
gelen. Laat het aan mij over en u zult daar
van geen spijt hebben. Ik ben zeer rijk,
vriend, en rijke menschen hebben dikwijls
hun eigenaardigheden, nietwaar? Dat is af
gesproken en wanneer zoudt u kunnen
vertrekken?
Ik ben gereed, indien u mij een paar uren
vooraf waarschuwt, antwoordde ik.
Hij wreef zich vergenoegd de handen
nooit zag ik een schooljongen zoo blij met
zijn vacantie, als hij was over zijn uitstapje
Prachtig prachtig! riep hij uit. Dan
zal u eens vertellen, wat wij zullen doen.
Laat uw valies vanmiddag hier brengen, dan
vertrekken wij omstreeks vijf uur en rijden
kalmpjes zoover wij willen tot etenstijd er
zal wel ergens een stadpe zijn, waar wij een
rustigen avond en nacht kunnen dooriyen-
gen. Ik heb een mooie Rolls Royce en een
door en door betrouwbaren chauffeur, hij
heet Webster, een goede, brave kerel, aan
wien wij ons ten voile kunnen toevertrouwen.
Kom tegen vijf uur. Schikt u dat? Mooi!
dan gaan wij nu maar naar beneden om te
lunchen.
Mijnheer Mazaroff en ik zaten een paar
uren aan de lunch, onze sigaren en koffie.
Het bleek, dat hij een royale gastheer was en
een aar"- \i-"n prater. Het was werkelijk de
moeitt waard om naar hem te luisteren. Het
bier' - o-"Tg, dat hij veel vreemde lan
den had bezocht en zonder dat hij bepaal
de mededeelingen deed over zich zeiven eu
zijn -bezigheden, vertelde hij mij, dat hij
lange reizen had gemaakt in verschillende
streken van Azië en Afrika, Arabia, Perzië,
Indië, Birma, Somaliland, Uganda, Rhode-
sia, Transvaal, Kaapland al deze landen
werden in den loop van ons gesprek door
itë» gggpsijid. Eu hoe laog£X hij" spjiaJL des
.Over uitgestorven buitenwegen ging het
van de eene gemeente naar de andere en de
eenige belangstellende was overal een veld
wachter, die zich met waren heldenmoed
liet natregenen, niet uit pure nieuwsgierig
heid of om het drukke verkeer te regelen,
maar omdat hij nu eenmaal een -aanschrij
ving had gekregen, dat de stoet daar zou
jiasseeren en dus trouw op zijn post stond
om, namens bevolking en gemeentebestuur,
eenige acte de présence te geven.
Al voor Hoogkarspel, waar het pijpesteelen
regende, begon de burgervader dier gemeen
te, die deel van den stoet uitmaakte, zijn
claxon te laten werken. Hij had zich de
joyeuse entrée in het gebied, waarover hij
den scepter zwaait, waarschijnlijk heel an
ders voorgesteld, want, ondanks het claxon-
geloei was er in het heele dorp niemand te
zien dan een druipenden veldwachter, die
dankbaar zal geweest zijn toen de stoet weer
voorbij was.
De courantjes, hier en daar nog uitgewor
pen, fladderden al spoedig op de modderige
wegen, de heele stoet reed er overheen en
men scheen in den voorsten auto, waar het
bestuur, bestaande uit de heeren Conijn eu
Walraven die in de binnenlanden van
Noord-Holland uitstekend den weg blijken te
weten de leiding van den tocht had geno
men, dan ook maar besloten, met het uitdee-
len van de practische verkeerswenken onder
deze omstandigheden zoo zuinig mogelijk te
zijn.
Dat inmiddels een groot deel van West
Friesland doorgetrokken werd, kan men be
grijpen, als men bedenkt, dat de morgenrit
ging over Sint Pancras, Broek op Langendijk,
Zuid-Scharwoude, Noord-Scharwoude, Nie-
dorper verlaat, Oude Niedorp, langs de Snip
naar Hoogwoud, Sybecarspel, Benningbroek,
Westwoud, Oostwoud, Hauwert, Zwaagdijk,
Westwoud, Hoogkarspel, Lutjebroek, Groote
broek, Bovenkarspel, Westeinde, Enkhuizen,
Broekerhaven, Venhuizen, Ooster Blokker,
Westerblokker naar Hoorn.
In Hoorn werd halt gehouden en de lucht
scheen een beetje lichter te worden. Doordat
enkele auto's zich nog hadden aangesloten,
bleek de stoet thans uit vijftien Wagens te be
staan en de inzittenden daarvan vereenigden
zich weldra aan een uitstekenden koffiemaal
tijd in Hotel De Doelen, waar nog eens extra
op den barometer getikt werd en tot aller ge
ruststelling kon verklaard worden, dat er,
wat het weer betreft, een gunstige verande
ring op komst was.
Na de koffie werden opnieuw de auto's op
gezocht en met een waterig zonnetje vertrok
de stoet voor het tweede deel van den rit over
Berkhout, Burgt, de Goorn, Avenhorn, Mid
den Beemster, door Purmerend naar Jisp,
Wormer, Wormerveer, Zaandijk en Koog aan
de Zaan naar Zaandam, waar we nog te
vroeg bleken, zoodat de politieauto, welke
ons aan de grens der gemeente zou opwach
ten, den stoet midden in de stad tegen kwam,
waarna de auto maar gedraaid werd en wij
met geuniformde autoriteiten aan den kop
onder hevig claxongeloei door de stad van
wijlen Czaar Peter trokken, waarna de poli
tieauto achterbleef en een eenvoudige dorps
veldwachter verder de honeurs heeft waar
genomen.
Over Westzaan werd naar Krommenie en
daarna dwars door de vuurlinie naar
Heemskerk gereden, waar midden op een bui
tenweg een geuniformde veldwachter stond,
die waarschuwend zijn hand opstak en den
stoet liet stoppen. Uit een auto, waarop een
prachtig Hollandsch vlaggetje prijkte, kwam
de burgemeester der gemeente te voorschijn,
de eenige edelachtbare, die zich verplicht ge
voeld had, den stoet aan de grens zijner ge
meente persoonlijk op te wachten om daar
mede zijn instemming met ons aller streven
te betuigen.
Of deze beleefdheid algemeen voldoende
gewaardeerd werd, moeten wij helaas betwij
felen, want toen het gesprek van den burge
meester en bestuursleden een beetje lang
duurde, brak er uit den stoet zoo'n oorverdoo-
te meer was ik overtuigd dat hij geboren was
ergens benoorden de Tweed zoo zelfs dat
ik brutaal genoeg was om het hem botweg te
vragen.
U heeft ontzettend veel van de wereld
gezien, zeide ik, maar toch heeft u uw Schot-
schen tongval niet verloren.
Hij lachte alsof die opmerking hem genoe
gen deed.
Het is begrijpelijk dat u denkt dat ik
een Schot ben. Toch ben ik dat niet. Ik ben
van de grens. Ik ben geboren aan de Engel-
sche zijde van de Tweed, tusschen de Cher-
rickheuvels Ik bracht de eerste vijftien jaar
van mijn leven door op de boerderij van mijn
grootvader in Selkirk en dat verklaart uw
veronderstelling. Wij zullen misschien op
onzen tocht een kijkje gaan nemen op die
oude plaats maar al mijn luidjes zijn over
leden.
Hij zuchtte, een weinig treurig, maar spoe
dig kwam zijn opgewektheid weer boven en
begon hij vroolijk over onze reis te spreken.
Daarna nam ik afscheid om mijn valies te
pakken. Om vijf uur was ik terug in het hotel
en een kwartier later vertrokken wij in een
wagen zoo prachtig, als ik nooit had gezien.
Het heeft geen zin om in bijzonderheden
het eerste gedeelte van onzen tocht te be
schrijven. Wij deden zooals Mazaroff had
aangegeven en stopten waar en wanneer wij
wenschten. Het was moeilijk afscheid te
nemen van Stamford en Grantham. Nadat hij
York oppervlakkig had bekeken, besloot hij
daar een week te blijven; wij vertoefden daar
intusschen tien dagen. Gedurende deze
pauze in onze rondzwervingen ontving ik het
eerste bewijs van zijn Oostersche gastvrij
heid. Toen hij op een morgen aan het ontbijt
fcwa», zat? hu mij beag kü.lgtt» W
vend claxongeloei los, dat de burgemeester
weldra begreep, dat wij nog lang niet aan
ons eindpunt waren gekomen. Zijn Edel
achtbare klom daarom maar spoedig in zijn
auto en nam de leiding van den stoet, waar
na nog een slippertje naar Castricum en Bak-
kum gemaakt werd, bij welke gemeente na
tuurlijk de auto van burgemeester Lom
men naar voren schoot om op diens eigen ter
rein aan den kop van den stoet weer de lei
ding te kunnen nemen.
Onder Heemskerk waren de voorste auto's
al uit 't zicht, toen de burgemeester dier ge
meente met zijn bevlagden wagen een zij
paadje insloeg en de rest van den stoet vlie
gensvlug den kop achterna ging, waarna
door Beverwijk werd gereden en na twee
overvaarten met de pont via Velsen en Drie
huis naar hotel Velserend gestuurd werd,
waar de deelnemers van aen Zuidelijken
tocht reeds aangekomen bleken.
Zooals wij Vrijdag reeds in ons artikel
„Veilig Verkeer" schreven, zouden de leden
onder het Noordzeekanaal een tocht door het
Gooi en naar Aalsmeer maken, die eveneens
in Velserend zijn eindpunt zou vinden.
Die stoet, waarbij zich c.a. de inspecteur
van de Rijksveidwacht, de heer Dozy, be
vond, v/as ongeveer van gelijke grootte en
had in dezelfde mate van den regen geprofi
teerd.
Nu er een 180 K.M. afgelegd was, bleken
de aperitiefs in bijzonder goede aarde te val
len en het bestuur der vereeniging, dat
hier en daar nog enkele demonstraties had
gegeven hoe iets niet moet gebeuren ook
dat is wel eens leerzaam voor de voorbijgan
gers riep het gezelschap weldra aan een
welvoorzienen disch, waar men het een
woord van welgemeende hulde voor het vlot
verloop van dezen eersten verkeerstocht ge
bracht heeft,
In het bijzonder werd op de verblijdende
aanwezigheid van vele dames getoost en vol
enthousiasme werd besloten, dat een derge
lijke onderneming voortaan elk jaar op het
programma zal staan, omdat door deze leer
zame uitstapjes het saamhoorigheidsgevoel
tusschen de leden nog grooter zal wor
den en men daardoor nog krachtiger zal kun
nen samenwerken om de leuze „Veilig Ver
keer" in heel Noord-Holland tot werkelijk
heid te doen worden.
Tj.
De eerste dag.
Zaterdagavond begon het openbaar de
monstratief dienstweigeraarscongres, dat ge
durende Zaterdag en Zondag in de Har
monie hier ter stede gehouden werd. Deze
eerste avond v/as belegd, om eenige sprekers
getuigenissen hooren af te leggen t.o.v. de
dienstweigering.
De zaal van de Harmonie was bijna geheel
gevuld, toen de heer Kaspers uit Hilversum
namens het hoofdcomité de vergadering
opende. ïn zijn openingsrede merkte spr. op,
dat het militairisme een groot kwaad is. Het
kon niet anders, of eens zou een tijd komen,
aldus spr., dat er een strijd zou ontstaan
tegen het militairisme. In Nederland open
baarde Zich dit het eerst in 1898, toen de
eerste persoonlijke dienstweigeraar zich aan
meldde: de Bruin uit Den Haag. Een jaar
later waren er twee militairen, die aienst-
weigerden en langzamerhand kwamen er
meerderen, ook in Noord-Holland.
De beweging groeide, zij het ook lang
zaam. Maar al die mannen begrepen, dat de
oorlog alleen voorkomen kan worden, als
het volk den oorlog niet wilde. Toen dan
ook in 1914 de wereldoorlog uitbrak, werd
het aantal dienstweigeraars veel groou-r.
terwijl anderen hoewel vrij van dienst
zijnde de pogingen van de dienstweige
raars steunden door een manifest op te stel
len en rond te zenden. Dat was in 1915. De
overheid ging zich met dat manifest be
moeien en nam tal van onderteekenaars ge
vangen en liet ze voor de rechtbank v?'-
schijnen, ook voor de Alkmaarsche recht
bank.
Later kwam een nieuw manifest „Mobili-
seeren", en hoewel de inhoud er van krach
tiger was dan die van het eerste, was de re
actie der regeering lang zoo fel niet als in
1915. Wellicht schrok men terug van het
aantal onderteekenaars, dat tot 2200 ge
groeid is.
brieven en het openen van pakjes; toen hij
mij vroeg naar de reden van die bijzondere
gebeurtenis, vertelde ik hem dat het mijn ver
jaardag was. Hij maakte daarover alleen een
schetsende opmerking door te zeggen, dat hij
zijn verjaardag vergeten was. Toen wij ech
ter 's avonds aan tafel zaten en ik mijn ser
vet opnam vond ik daarin een bankbiljet van
vijfhonderd pond; ik keek hem verbaasd aan,
waarop hij bloosde als een jongen, die be
trapt wordt na het uithalen van een ondeu
gend grapje.
Mijnheer Mazaroff! zeide ik, u is te
edelmoedig!
Hij keek rond, bang dat de bedienden hem
zouden hooren.
Geen woord, vriend! mompelde hij.
Stop het in je zak en praat er niet meer
over ik ben er zeker van, dat je meer ver
dient dan zoo'n klein beetje geld!
Ik begreep, waar hij op doelde. Gedurende
onzen tocht hield hij niet op met te informee-
ren naar den oorlog en naar hetgeen ik ge
daan had. Het gaf niets om te zeggen dat ik
heel veel daarvan vergeten was; hij wilde
alles weten. Hij kon daarover in groote
extase komen; hij genoot bij het verhaal van
een overwinning en was zeer terneergeslagen
bij het vernemen van een onzer nederlagen;
somtijds schreeuwde hij het uit bij het hooren
van een bijzonder pakkende gebeurtenis. Voor
alle jongelieden, die daarin hun aandeel had
den gehad, was hij vol bewondering, een be
wondering, die dikwijls overging in een hel-
denvereering.
Wat een prachtkerels! riep hij dan uit.
O, als ik maar dertig jaren jonger geweest
was!
Wij konden het uitstekend met elkaar vin-
Ook dit manifest vond men niet voldoende,
Er werden boekjes en brochures uitgegeven,
er werden congressen gehouden! En nu,
voor het eerst, is er zoo'n congres in de
provincie Noord-Holland.
Spr. eindigde vervolgens zijn korte toe.
spraak en gaf de leiding der vergadeiing ver
der over aan den heer Vernee, den voorzitter
van het Aikmaarsche actie-comité. De heer
Vernee vond het een mooi werk, om tegen het
militairisme te vechten. Hij stelde voor, om
een telegram van sympathie aan de dienst
weigeraars in Scheveningen te zenden, het
welk groot applaus verwekte. Verder deelde
spr. eenige veranderingen mede in het pro
gramma en eindigde met de hoop uit te
spreken, dat dit congres een mstig, doch
enthousiast verloop mocht hebben en dat het
er toe zou bijdragen, dat de bedoeling van dit
congres zijn uitwerking niet zou missen.
Nadat mej. Meins eenige liederen had ge
zongen, daarbij begeleid door mevr. Groot,
was het woord aan
Fedde Schurer
uit Amsterdam, die allereerst opmerkte, dat
het anti-militarisme tegenwoordig „troef" is.
Spr. vroeg zich echter af, of men het woord
bij het uitbreken van een nieuwen oorlog, in
een werkelijke daad zal omzetten. Hij ge
loofde, dat er zeer veler, zijn, die anti-mili-
tairist zijn uit een grooten redeloozen angst
voor den oorlog en op dezen is niet te
bouwen.
Spr. was van meening, dat de oorlog de
consequentie is van onze eigen daden en
onze eigen levensrichting Iedereen heeft dus
schuid aan den oorlog. En dan moest spr.
vooral denken aan de schuld der kerken, die
den naam van Christus misbruikt hebben, en
aan het socialisme, dat den oorlog had kun
nen verhinderen, als het geweigerd had',
Maar men kwam niet gauw genoeg tot be
zinning.
Spr.'s overtuiging is, dat het christendom
en militairisme scherp tegenover elkaar staan
en dat het christendom nog een groote
boodschap ir. de wereld te brengen heeft.
Iemand, die in God gelooft, kan niet anders
dan anti-militarist zijn. Er meet dus een
nieuwe geest geboren worden, een geest der
liefde. Die nieuwe geest duit geen oorlog,
zelfs geen voorbereidingen tot den oorlog.
Nu zegt men dikwijls, dat de massa moet
dienstweigeren en dat persoonlijke dienst
weigering niets geeft, maar spr. meende, dat
de persoonlijke dienstweigering veel be
langrijker is. De massa is veel te los van
samenstelling en wordt veel te gemakkelijk
meegesleept door net suggestieve in het
militairisme.
Laten we, aldus spr., de ernst van deze
zaak doorvoelen Laten we het militairisme
tegentreden, en laat men ons klaar vinden,
als de groote tijd komt.
Spr. eindigde met de bekende woorden:
„Breekt de zwaarden over de knie en regi
menten, gaat uiteen!"
Deze rede, welke veel applaus ontlokte,
werd opgevolgd door zang en muziek van
het bovengenoemd duo, waarna
Mevr. Prins—Burgers
uit Amersfoort het woord verkreeg. Deze
spreekster trachtte in 't kort de ideeën van
de vrouwen t. o. v. de dienstweigering en de
vrede naar voren te brengen. Spr. vreesde,
dat de wereld ten gronde zal gaan door de
zucht naar macht, als men aan die zucht geen
tegenstand meer biedt. De machtsvorming
kwam vroeger helder en duidelijk tot stand:
door roof en moord, zooals de geschiedenis
leert. En de macht werd zelfs verheerlijkt. De
christelijke goêgemeente doet alzoo en ver
heerlijkt de macht in God. Het hoogtepunt
van de machtsvorming is echter verlegd van
het zwaard naar het goud (of naar de petro
leum, als men wil). Dat zien we in Nederland:
zelf, waar een minister van oorlog uit de
oliemagnaten voortkomt en omgekeerd. Men
wordt geregeerd door deze oliekoningen en
door de met hen samenwerkende industrieën.
Dat wordt natuurlijk uitgebuit en zoo zien
we, dat de economische oorlog in vollen
gang is en millioenen werkloozen, levens
moedigen en verhongerden een langzamen
dood sterven.
Is dat vrede? vroeg spr Onder vrede ver
staat spr. een menschelijke organisatie, waar
in de liefde de grootste rol speelt-
Echter. als we alleen het militairisme en den
oorlog bestreden en de rest lieten voort-
groeien, deden we dom. Deze staat moet uit
geroeid worden en een nieuw stelsel moet
gemaakt worden, dat tot volledigen opbouw,
der maatschappij moet leiden. Op dezen
avond moeten we begrijpen, waarom wi!
„neen!" moeten zeggen. Eerst moeten we
zien, hoe het niet moet. Onze strijd wordt
broederlijke metgezel. Na het einde van een
maand waren wij onafscheidelijk van elkaar
geworden. Toen wij in het Zuidelijk gedeelte
van Northumberland waren gekomen, ga!
hij zij nchauffeur order den hoofdweg te ver-
laten en over Hexham en Wark te rijden
naar de herberg „De Houtsnip" in Marras
date Moor.
HOOFDSTUK II.
Herberg „De Houtsnip".
Een uur lang, voordat wij de plaats van
bestemming bereikten, waren wij door een
wilde en eenzame landstreek gereden, over
wegen, die, dat bleek duidelijk, weinig in den
smaak vielen van onzen chauffeur, Webster.
Den hoofdweg hadden wij bij Hexham vaar
wel gezegd, daarna reden wij over slecht on
derhouden wegen. Een daarvan bracht ons
naar „De Houtsnip", de herberg, die vol-
gens de kaart van Mazaroff in deze
schaarsch bewoonde streek aan een zijweg
lag. Toen wij, na het passeeren van een met
heide begroeide rug, welke langzaam af-i
glooide op onzen weg, ons doel zagen liggen,
was ik hoogst verbaasd dat er een herberg,
van welke soort dan ook, in zulk een verlaten
oord bestond De herberg stond aan den kant
van een groote heide, ingesloten door hooge
heuvels zoo verlaten als men zich moeilijk
kan indenken. Behalve die herberg was ér
geen spoor van een woning te ontdekken.
Wat een hoogst eigenaardige plek voor
een herberg! nep ik uit, toen wij naderbij
kwamen, zou daar ooit iemand komen?
Mazaroff wees met zijn hand naar de om*
streken,, als om duidelijk te maken dat h"
uistekend met elkaar vin- van&gitfgfc 9fi de hoogte was.