Alkmaarsche Courant.
Radionieuws
ÊeuilCetm
DE BLAUWE DIAMANTEN VAN
MIJNHEER MERCHISON.
Rechtszaken
Honderd drie en dertigste Jaargang.
Woensdag *24 Juni
Meisjes
Brieven uit Rusland
No. 146 1931.
ii i H
Donderdag 25 Juni.
Hilversum, 298 M. (Uitsluitend A.V.R.O.)
8 —9.50 Gramofoonplaten. 10.— Morgen
wijding. 10.15—10.30 Gramofoonpl. 10.30—
12.— Concert door het A.V R.O.-kwartet o. 1.
v. D. Groeneveld. 12.—2.— Omroeporkest
o. 1. v. Willem Knikker. 2.—2.30 Lezing door
Kees van Bruggen. 3.-4— Naaicursus
4—4.30 Gramofoonplaten. 4.30—5.30 Zie-
kenuurtje. 5.306.30 Kovacs Lajos en zijn
orkest. Refreinzang Bok Scholte. 7.30 Dr.
H. W. v. d. Vaart: „Hedendaagsche stroo
mingen in de wijsbegeerte". 8.Gramofoon
platen. 8.1510.30 Aansluiting Concertge
bouw. Concertgebou-workest o. 1. v. N. Treep.
Solist Henk van Wezel, cello. 10.30 Vaz
Dias. 10.4012.„Billy en Bully".
Huizen1875 M. (8.9.15 en 11.2.
K.R.O., 10—11.— en 2—11.30 N.C.R.V.)
8—9.15 Gramofoonplaten. 10.Zang N.
-C. R. V.-dameskoor. 10.1510.45 Zieken
dienst o. 1. v. Ds. G. J. Duyvendak. 10.45
|ll.Zang N.C.R.V.-Dameskoor. 11.Gra
mofoonplaten. 11.30 Godsd. halfuurtje door
'Pastoor Perquin. 12.Politieber. 12 15
I.45 Concert door het K.R.O.-Trio o. 1. v. P.
(Lustenhouwer. 1.452.15 Gramofoonplaten.
2.153.15 Handwerkcursus. 3.153 45
IVrouwenhalfuurtje. 4.5.Ziekenuurtje
5.5.45 Cursus Handenarbeid voor de
jeugd. 5.456.45 Concert. B de Vries,
hobo. W. v. d. Horts, piano. 6.45 Knipcursus.
7.Vragenhalfuurtje. 7.30 Politieberichten
7.35 Gramofoonpl. 8.10.45 Concert. Chr.
iRadio-orkest o. 1. v. G. Stam. M m. v. J. de
'Molenaar, piano. 9.9.30 Mevr. H. Rauws
Dewald: „Lenige oorzaken van het ver-
naderde gezinsleven". 10.10—10.20 Vaz
Ilias. 10.4511.30 Gramofoonpl.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
11.05 Lezing. 12.20 Orgelspel door R. New.
1.202.20 Concert. T. Gordon, sopraan.
Etcheverria, bariton. Agnes Mill, piano. 2.25
Uitz. voor scholen. 4.05 Dansmuziek. 4.50
Orkestconcert. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Be
richten. 6.55 Tennis-verslag. 7.Recital
door L. Isaacs. 7.20 Lezing. 7.50 Lezing.
8.10 „Au Lapin pui saute". Cabaret-pro
gramma. 9.20 Berichten. 9.35 Berichten. 9.40
Lezing. 9.55 Concert. Instrum. Kwintet. E
Conti, sopraan. 10.50—12.20 Dansmuziek
12.20—12.25 Televisie-proeven.
Parijs „Radio-Paris"1725 M. 8.05 Gra
mofoonplaten. 12.50 Gramofoonplaten. 1.25
Gramofoonplaten. 6.20 Gramofoonpl. 8.20
Causerie geill. met gramofoonmuziek. 9.05
Hoorspel. 9.50 Solisten-concert.
Langenberg, 473 M. 7.25—8.20 Gramo
foonplaten. 10.35—11.20 Gramofoonplaten.
12.30 Gramofoonplaten. 1.252.50 Orkest-
concert. 2.50 Gramofoonplaten. 5.206.20
Gramofoonplaten. 8.20—9.15 Orkestconcert
m. m. v. violist 9.20 Hoorspel-uitzending
Daarna berichten en tot 12 20: Dansmuziel
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Orkest
concert. 3.20—5.20 Orkestconcert en zang
8.20—9.20 Orkestconcert. 9.209.55 Hoor
spel. 9 5510.20 Liederen-voordracht. 10.35
11.15 Orkestconcert. 11.1512.50 Dans
muziek.
Brussel508.5 en 338.2 M. 508.5 M..
5.20 Orkestconcert. 6.05 Kinderuurtje. 6.50
Gramofoonplaten. 8.20 „Lohengrim" opera
van Rich. Wagner. 338.2 M.: 5.20 Orkest-
concert. 6.05 Kinderuurtje. 6.50 Gramofoon
platen. 8.20 Concert. Orkest. Berthe Seroen,
zang.
Zeesen, 1635 M. Ca. 7.7.50 Gramo
foonplaten. 10.30—12.20 Lezingen. 12.20
Gramofoonplaten. 1.15—2.20 Berichten.
2.20—3.10 Gramofoonplaten. 3.104.50
Lezingen. 4.50—5.50 Concert. 5.508.20
Lezingen. 8.20 Concert. 9.20 „Nachbarn
oder der Mord in der Friedrichstrasze",
hoorspel van A. Uzarski en „Frau Klöm-
perkamp zieht um", hoorspel van Hans Mül-
led—Schlosser. Hierna Dansmuziek der ka
pel Harry Head.
Een goede huidverzorging is een eisch des
tijds. Allen die dezer dagen in Apotheek of
Drogisterij een doos of tube Purol koopen,
ontvangen daarbij zoolang de voorraadstrekt,
gratis een nuttig boekje overhuidverzorging.
(Nadruk verboden.)
Geautoriseerde vertalisg uit het Engelsch
van J. S. FLETCHER door Jhr,
C. A. L. v. d. W.
16)
Ja, dat heeft hij mij medegedeeld; acht
honderd duizend pond.
De coroner leunde in zijn stoel achterover
en keek etns rond. Daarna wendde hi] zien
wederom tot den getuige. p„e+Wh
Mag ik u verzoeken, mijnheer Postletn
waite, den uitersten wil van mijnheer Maza-
roff voor te lezen?
Onder doodsche stilte las hij het volgende
voor;
Dit is de laatste wil man mij, Salim Ma
zaroff, het laatste woonachtig in hotel Geen
te Londen en in Kaapstad, Zuid-Afrika 941
Darling street. Ik legateer en vermaak al
®ijn roerende en onroerende goederen, die ik
tjij mijn dood bezit of waarop ik aanspraak
aan Mervyn Holt, wonende te Londen
§59a Jermijn street, en ik benoem den ge
noemden Mervyn Holt tot eenigen executeur-
testamentair en ik herroep alle vroeger ge
maakte testamenten".
Dat was alles. Maar ik gevoelde dat alle
'ogen thans op mij waren gevestigd.
HOOFDSTUK XI.
De theorie van de politie.
Het eerste, waarvan ik mij werkelijk be-
Wust .werd na de overste! oegde mededeeling
De hervatting der Fransch-Rnsslsche
onderhandelingen.
De onderhandelingen van de bolsjewiki
met de landen, die groote vorderingen op het
oude Rusland hebben, ontwikkelen zich vol
gens hetzelfde schema. Na langdurige be
sprekingen, waarbij de bolsjewistische on
derhandelaars op alle mogelijke wijzen de
zaak trachten te traineeren, wordt ten slotte
de vraag gesteld, of de sovjet-regeering be
reid is de oude schulden te erkennen en een
gedeelte ervan te betalen. Het antwoord is
steeds zoo: „Wij zullen een gedeelte van die
schulden betalen, mits u ons eerst credieten
verleent". Practisch beteekent dat zoo: „Wij
zullen een gedeelte van het geld, dat u ons
opnieuw leent, als betaling voor de oude
schulden geven". Eenige gerantie, dat de
overige geleende som betaald zal worden,
kunnen de bolsjewiki natuurlijk niet geven
(zij willen het ook niet doenStalin heeft her
haaldelijk, op de hem eigen cynische wijze,
verklaard: „wij zullen alleen uit geleende
sommen betalen, de kapitalisten moeten zich
zelf maar betalen"). Daar nergens ter we
reld nu een land te vinden is, waarvan de
kapitaalkrachtige bevolking bereid zou zijn
haar spaarpenningen aan de sovjet-regeering
toe te vertrouwen, moet elke leening aan de
Sovjet-Unie door de regeering gegarandeerd
worden, en dat durfde tot nu toe geen enkel
land aan. De eerste labour-regeering in En
geland was al bereid, onder pressie van de
uiterst-linksche elementen in de partij, aan
den eisch van de bolsjewiki toe te geven,
maar dat wekte zulk een verontwaardiging
bij de andere partijen, dat de regeering nieu
we verkiezingen moest uitschrijven met de
leening aan Moskou als inzet, waarbij de
conservatieven een geweldige meerderheid
hebben behaald.
Gewoonlijk gaat de zaak verder zoo de
onderhandelingen worden slepende gehouden
tot het kapitalistische land de eindelooze en
volkomen nuttelooze besprekingen moede er
een einde aan maakt. Zoo heeft Engeland na
de overwinning der conservatieven gedaan?
zoo heeft ook Frankrijk einde 1927 gedaan
(nadat de besprekingen 3V2 jaar hebben ge
duurd zonder eenig resultaat). Er was echter
ook een verschil. De conservatieven braken
de onderhandelingen af en zetten de bolsje
wistische vertegenwoordigers uit het land.
De Fransche regeering vond het om verschil
lende redenen meter officieel de besprekingen
niet af te breken. Formeel duurden dan ook
de onderhandelingen ook na het schandaal
met Rakowsky voort, de paar onderhande
laars, die overgebleven waren, kwamen zelfs
nu en dan bijeen, om de fictie te handhaven,
dat er geen breuk was, dat de onderhande
lingen voortduurden.
Deze fictie kon echter niemand op een
dwaalspoor brengen. In Frankrijk was het
voor iedereen duidelijk, dat die schijnvertoo
ning geen zin had, terwijl Stalin op zijn ru
we manier de conclusie uit de mislukking der
onderhandelingen heeft getrokken. De bols
jewiki hebben steeds een kapitalistische re
geering noodig, aan wie zij de schuld kun
nen wijten voor hun diplomatieke nederla
gen. Tijdens het bestuur der conservatieven
in Engeland was dat land de zondebok. In
de sovjetbladen heette het toen steeds, dat de
Engelsche regeering dag en nacht alleen aan
het smeden van complotten tegen de sovjets
dacht, dat Engeland al zijn invloed en zijn
middelen gebruikte om de sovjet-regeering
een hak te zetten. In de bolsjewistische op
tochten werden toen poppen van Chamber-
lain en andere Britsche ministers meege
sleept, bespot en verbrand.
Na de overwinning van de Arbeiderspartij
en de hervatting der Russisch-Britsehe betrek
kingen, moest de dictator van Rusland een
anderen zondebok vinden en dien vond hij in
Frankrijk, waarmede de onderhandelingen
toen volkomen mislukt waren. En op zijn
schaamtelooze wijze liet Stalin in zijn bla
den, zelfs in het Staatsblad, schrijven, dat
Briand en andere Fransche ministers een
oorlog tegen de Sovjet-Unie voorbereidden,
organiseerde hij potsierlijke „processen",
waarop de beschuldigden „openhartig en
vrijwillig" bekenden met Briand, Poincaré en
andere Fransche staatslieden onderhandelin
gen te hebben gevoerd over een oorlog tegen
de Sovjet-Unie. Dag .in dag uit werd Frank
rijk, de Fransche regeering, het Fransche
volk door de modder gehaald, er werden
geen kleuren gespaard om de Fransche re-
van den notaris (want, om de waarheid te
zeggen, trof mij die meer dan het barsten
van een granaat gedurende den oorlog) was
de stem van Crole.
Toud je rustig, Holt! fluisterde hij.
Houd je kalm.
Meer hoorde ik niet, want ik was te zeer
benieuwd te hooren wat de corner zou zeg
gen. Deze wendde zich tot mijnheer Post
lethwaite.
Dus dit is werkelijk de uiterste wil van
den overledene?
Juist,'gaf Postlethwaite toe. Dit is het
stuk in het handschrift van den overledene,
waarvan het werkelijke testament werd over
geschreven.
De coroner keek rond.
Wetherby, de advocaat van mevrouw EL
phinstone, stond plotseling op en keek mij
Daar mijnheer Holt, de bevoordeelde,
tegenwoordig is, zeide hij, zoude ik hem wil
len vragen of hij iets van het testament wist.
Crole trok aan mijnjas, maar ik sprong
°PL_ ik weet er niets van! riep ik uit. Ik heb
er nooit een woord over vernomen!
Wetherby keek mij nogmaals aan met een
cynischen blik en ik voelde het blad naar mijn
^UenToverledene waren intieme vrien
den, geloof ik", zeide hij rustig. Is dat nier
iUif!?Ja, wij zijn zeer goede vrienden gewor
den. Maar _;;n
Hij viel mij met een beweging van zijn
hand in de rede. iin
Zulke dikke vrienden, dat hij u al zijn
tfeld een groot fortuin! nalaat en u be
noemt als eenig uitvoerder van zijn wi
geering, die „bandieten", „bloeddorstige
honden" enz. te bekladden.
De verhouding tusschen beide landen werd
met den dag erger. In Frankrijk ontstond een
beweging voor het afbreken van de diploma
tieke betrekkingen met de sovjet-regeering.
E>e ontvoering van generaal Koetepow door
de bolsjewiki, het schandaal met Besedows-
ky en talrijke andere onverkwikkelijke ge
schiedenissen maakten den toestand onhoud
baar. En plotseling komt het bericht, dat de
onderhandelingen tusschen beide landen
hervat zijn! Dat moest op zeer velen in
Frankrijk en in andere landen een vreemden
indruk maken.
Deze hervatting was echter geen toeval
ligheid. Elk land, dat de onderhandelingen
met de sovjet-regeering verbreekt, moet
vroeger of later ze weer hervatten Dat heeft
Engeland gedaan, dat moet nu Frankrijk
ook. Er schuilt hier niets bijzonders in. Men
moet eenvoudig niet vergeten, dat de sovjet-
regeering, hoe dan ook, de regeering van
Rusland is, dat zij over het lot van een zesde
deel van de wereld beschikt. Een dergelijke
macht kunnen landen als Frankrijk of Enge
land niet verwaarloozen. Terwijl de bolsje
wiki op hun beurt ook belang, hebben bij het
hervatten van de onderhandelingen. Wat de
buitenlanders, die een blauwen Maandag in
Rusland hebben doorgebracht en zonder ken
nis van de taal en de toestanden, alleen op
gezag van hetgeen hun gidsen uit de G.P.O
'hun wijs hebben gemaakt, in Nederland en
het buitenland ook mogen beweren, het is nu
voor iedereen, die den toestand in Rusland
werkelijk kent, duidelijk, dat de „pjatiletka",
waarvoor sommigen hier te lande zooveel
reclame maken, niet gelukt is. Wie de sovjet
bladen geregeld leest (en niet de blaadjes, die
de bolsjewistische propaganda-bureaux voor
de vreemdelingen uitgeven), weet, dat de
plannen op geen enkel gebied doorgevoerd
zijn. De crisis is al begonnen. Overal in het
buitenland bedelen de vertegenwoordigers
van de sovjet-regeering om credieten En de
zelfde mannen, die in hun staatsblad de bui-
tenlandsche bankiers* voor schurken, haaien
enz. uitschelden, vernederen zich voor die
„haaien" en smeeken om credieten. Het leeg
plunderen van Rusland, het uitverkooper.
van de kunstschatten, die het land in den loop
van eeuwen had vergaard, het berooven van
de bevolking van voedsel, dat alles heeft
nietgeholpen. Ook de dumping heeft niet zoo
veel opgeleverd als de bolsjewiki haddenver-
wacht. Daarbij is de internationale toestand
ook zeer gespannen en het gevaar van een
volkomen isolatie van Rusland wordt met den
dag grooter. Het eenige land, dat nu cre
dieten kan verleenen, is (in Europa althans)
Frankrijk. Van dat land hangt ook de hou
ding van de naburen van Rusland af. De
bolsjewiki hebben daarom besloten naar
Canossa te gaan.
Hoe echter deze plotselinge frontverande
ring aan het Russische publiek te verklaren?
O, de bolsjewistische heeren zijn nooit ver
legen. Zij hebben eenvoudig willens en
wetens gelagen. In het staatsblad van de
sovjet-regeering was de zaak zoo voorge
steld, als zou Frankrijk de sovjet-regeering
hebben verzocht de onderhandelingen te her
vatten, waarna de sovjet-regeering, wier
vredelievendheid wereldberoemd is, bereid
was alle zonden van Briand c.s. te vergeven
en haar instemming tot de onderhandelingen
gaf.
Maar waarom is Frankrijk op het voorstel
van Moskou ingegaan? Wij hebben reeds
gewezen op het eenvoudige feit, dat de sovjet-
regeering Rusland vertegenwoordigt (op
welke wijze, dat is een andere vraag). Zonaer
de medewerking van Rusland is een oplos
sing van de wereldcrisis niet te vinden. Rus
land is een geweldig land, waarvan de bevol
king, ten gevolge van de politiek der bolsje
wiki, te weinig verbruikten bovendien dumping
uitoefent. De goedkoope Russische arbeids
kracht stelt de tegenwoordige heerschers van
Rusland in staat, veel goederen in het bui
tenland' te koop aan te bieden, en daarbij ver
beneden den kostprijs. Het is dus noodig te
trachten een zekeren modus vivendi te schep
pen, een samenwerking met de bestaande
regeering tot stand te brengen. Of die moge
lijk is, is een andere vraag, maar een verant
woordelijke regeering van een groote mo
gendheid met een internationale positie als
Frankrijk moet een dergelijke poging doen.
En dan dit nog. De ontwapeningsconfe
rentie komt spoedig bijeen. Een ontwapening
van het Westen is echter onmogelijk, zoolang
de Sovjet-Unie voortgaat met de koortsach
tige bewapening en met de militarisatie van
haar bevolking (zelfs meisjes worden nu in
Rusland gedwongen zich in den wapenhan
del te oefenen). Lukt het niet de sovjet-regee
toch heeft hij nooit tegenover u over zijn
plannen gerept? vroeg hij hatelijk. Laat uw
geheugen u niet in den steek?
Mijn geheugen laat mij niet in den steek!
antwoordde ik heftig. Ik weet hoegenaamd
niets van Mazaroff's laatsten wil, het was mij
niet bekend, dat hij dien heeft gemaakt. En als
Mazaroff werkelijk Merchison is, zal ik zijn
nalatenschap overdragen aan hen, wien het toe
komt aan zijn weduwe en aan zijn dochter.
Heeft u dat verstaan, mijnheer Wetherby?
Zoo niet, dan zal ik het nogmaals zeggenl
Crole trok voortdurend aan mijn arm.
Ga zitten, Holt, jij domme ezel, mompelde
hij. Ga zitten! Laat dat aan mij over. Hij stond
ook op. Zijn stem klonk vriendelijk toen hij
zich tot den coroner wendde.
Ik geloof, meneer, dat dit hoegenaamd
niets te maken heeft met dit onderzoek....
Met allen eerbied voor mijnheer Crole,
ben ik daarvan niet zeker, viel mijnheer We
therby in de rede. Als
Ik ben aan het woord, hou mij dat ten
goede, zeide Crole. Ik neem aan dat het onder
zoek zal worden verdaagd tot...
Ik was van plan om dat te doen, viel de
coroner in de rede. Hij richtte zich tot de jury
leden: Heden over veertien dagen, heeren en
intusschen
Ik schonk geen verdere aandacht aan de
woorden van den coroner; ik was te veront
waardigd over de houding van den notaris van
mevrouw Elphinstone. Toen ik in zijn richting
keek, voerden mevrouw Elphinstone en hij een
ernstig gesprek. Daarna kwam hij op mij af met
een vriendelijk gezicht,
U is een beetje te heftig, mijnheer Holt,
zeide hij. Kom, kom, ik sprak alleen zakelijk. U
weet dat zakelijke manieren niet altijd
In hooge mate beleedigend, mijnheer U
ring er toe te brengen, zich tegelijk met de
overige landen te ontwapenen (ik beweer
niet, dat dit mogelijk is en dat de beloften
van de heeren Stalin Co. iets waard zijn),
dan wordt het gevaar van een botsing tus
schen het Westen en de coalitie, die Moskou
bezig is tot stand te brengen, zeer groot. Deze
overwegingen hebben Briand er toe bewogen
de besprekingen met Moskou te hervatten.
Briand is een te ervaren politicus om veei
illusies te heiben, maar hij was verplicht een
poging te doen.
De onderhandelingen zullen natuurlijk
z»er lang duren. De bolsjewistische diploma
ten zullen trachten alles te vermijden, wat de
vrijheid van actie van de Ille Internationale
zou kunnen bemoeilijken. Zij zullen credieten
eischen, de besprekingen op de lange baan
schuiven, zoodra de Franschen minder pret
tige dingen op het tapijt zullen brengen. Het
heet, dat Stalin bereid is de voorstellen van
Rakowsky, die hij toen als te vergaand had
beschouwd, als basis voor de besprekingen
aan te nemen. Die voorstellen waren als volgt:
van de 10 milliard goudfrancs, die Rusland
aan Frankrijk schuldig is, worden 25 af
getrokken; de resteerende 71/2 milliard wor
den in francs van de tegenwoordige waarde
veranderd. Deze som zal betaald worden in
00 annuïteiten van 60 millioen. Bij wijze van
„compensatie" eischen de bolsjewiki een lee
ning van 500 millioen francs. In 1927 wei
gerde de Fransche regeering in te gaan op
deze vastkoppeling van de erkenning der ouae
schulden aan nieuwe credieten en het niet
waarschijnlijk, dat zij dit nu wel zou willen
doen.
Intusschen zullen de Fransche onderhan
delaars op hun qui vive moeten zijn om niet
op de een of andere wijze bedrogen te wor
den. De bolsjewiki zijn meesters in het beden
ken van allerlei strikken en vallen. De Fran
sche regeering wil bijv. het nu geldende stel
sel van consenten voor Russische goederen
handhaven, en het schijnt dat Moskou bereid
is hierin den Franschen een concessie te doen.
Wij zouden echter heel wat bijzonderheden
kunnen vertellen over de wijze, waarop de
bolsjewiki nu die concentenregeling tot een
farce maken. Wanneer men met de bolsjewiki
te doen heeft, kan men nooit voorzichtig ge
noeg zijn.
Dr. B0R1S RAPTSCHINSKV.
KANTONGERECHT DEN HELDER.
Zitting van Dinsdag 23 Juni.
DE NIET-BESTAANDE TEXELSCHE
SOCIËTEIT.
In deze zitting werd behandeld de zaak
tegen den heer Boon van Texel, of eigenlijk
is dit niet juist, want het betrof de zaak te
gen mej. De Haas, waarvoor Boon als ge
machtigde optrad. Deze mej. de Haas had in
de tent van D.A.T.S. (De Algemeene Texel-
sche Sociëteit) waarvan zij door Boon als di
rectrice is aangesteld, een openbare uitvoe
ring gegeven, waar muziek was gemaakt,
was gedanst en was gesproken. B. had hier
voor geen vergunning en deze zaak is al
meer aan de orde geweest, doch uitgesteld
omdat B. zelf niet verschenen was. Nu was
B., als gemachtigde van de directrice pre
sent, met een lijvig dossier, dat de balie bij
het zien reeds den schrik op het lijf joeg.
Een drietal getuigen werden in deze zaak
gehoord, die volgens B. lid van de sociëteit,
waarvan het bestaan door den kantonrechter
en-den ambtenaar bestreden werd, zouden
zijn. Twee waren zich echter geenszins be
wust van hun lidmaatschap. Zij hadden van
B. een kaart ontvangen, tegen welker inleve
ring zij den bovengenoemden gezelligen
avond mochten bezoeken. Het bleek echter
dat de inveregin van de kaart tevens inhield
dat men zich als lid van D.A.T.S. opgaf.
B. die nu juist niet de sympathie van de
heeren rechters heeft en het daarnaar ook
wel gemaakt heeft, had niet veel in te bren
gen. Wanneer B. met het stellen van vragen
maar even buiten de schreef ging werd hij
bedreigd met uit de zaal te worden gezet en
telkens doorboorde hem de ambtenaar met
felle hatelijke blikken.
De ambtenaar, zijn requisitoir aanvangend,
begon met te constateeren dat het Boon den
laatsten tijd op Texel niet naar den vleeze
gaat.
Boon: Ik verzoek den ambtenaar niet per
soonlijk te worden, doch zich tot de zaak te
bepalen
De kantonrechter: Houdt je mond of je
gaat eruit.
De heer Boon: Dan ga ik er liever uit.
De kantonrechter: Ga dan, gauw alsje
blieft.
De ambtenaar, zijn requisitoir vervolgend,
doelde er op
Neen, ik doelde op niets! viel hij zoetsap
pig in de rede. Ik moet de belangen van mijn
cliënte voor oogen houden; de heeren Crole en
Postlethwaite hebben dat ook gedaan. Ik zeg
nogmaals ,dat het hoogst eigenaardig is, dat
Mazaroff of Merchison met geen woord van zijn
uitersten wil sprak. De geheele zaak is eigen
aardig en ik stel voor, dat wij menschen van de
wet en de betrokken partijen gezamenlijk een
onderhoud zullen hebben, als wij daarvoor een
rustig plaatsje kunnen vinden.
Ik bracht hen in mijn zitkamer. Maythorne
was in de zaal gebleven en in gesprek met de
politie. De notarissen voerden voornamelijk
het woord; het liep over het terugvinden van
het vermiste testament en de mogelijkheid om
het oorspronkelijke stuk, geschreven en getee-
kend door Mazaroff, te erkennen voor het ge
val het officieele testament niet werd ontdekt.
In de bespreking stelde ik geen belang: na het
geen ik had gehoord, was ik vast besloten om
geen penny van het vermogen van den overle
dene aan te raken. Ik onderbrak dit gesprek.
U vergeet, zeide ik, dat toen mijnheer
Mazaroff zijn testament maakte, hij niet wist
dat hij een dochter had.
Zij keken mij allen aan.
Dus u denkt, mijnheer Holt, dat indien hij
dat geweten had, hij dan een ander testament
zou gemaakt hebben? vroeg Wetherby.
Ik kan alleen vertellen wat ik weet, ant
woordde ik. Toen Mazaroff mij vertelde van
zijn huwelijk, van zijn weggaan en zoo meer,
zeide hij, dat, indien zijn kind eerder geboren
was, hij dan zeker niet was weggegaan. Vele
jaren later kwam hij terug en kwam hij tot de
ontdekking, dat hij een dochter had. Hij zag
haar, en ik geloof dat men mag aannemen, dat,
indien het bestaan van zijn dochter hem bekend
constateert met vreugde dat de oogen van de
Texelsche gemeenschap eindelijk eens voor de
practijken van Boon opengaan. Dat blijkt
ook wel hieruit, dat hij geen kans heeft ge
had om in den gemeenteraad te komen. Van
alle herrie en chicanes die Boon maakt, z.g.
als de man die de belangen van Texel zoo
nauw aan het hart liggen, komt geen zier
terecht. Iedereen lacht hem op het oogenblik
uit. Wat voor een stichting D.A.T.S is weet
niemand. De stichting bestaat eenvoudig niet.
Niemand wil er lid van zijn en de metho
den van Boon, om leden aan te werven, ia
beneden alle critiek. Men moet toch uit vrije
wil lid van een vereeniging worden en het is
onmogelijk dat men tegen zijn wil daartoe
verplicht wordt.
De ambtenaar bracht een compliment aan
de politiedienaar Goyenga, die prijzenswaar
dig werk in deze zaak heeft verricht
De heer Boon kreeg dan het woord om
zich te verdedigen. In een breedvoerig betoog
zette hij het bestaanrecht van D.A.T.S. uit
een en bestreed het procesverbaal van G.
Voor 100 proc. is de wet gehandhaafd De
toestemmingen voor het houden van de so
ciëteit zijn door B. en W. geteekend. Op den
avond van 3 September is niemand binnenge
laten of hij moest lid zijn. B. overhandigt
dan een aantal documenten die aan moeten
toonen in hoeverre D. A. T. S. bestaansrecht
heeft.
Over twee weken zal in deze zaak schrif
telijk vonnis worden gewezen.
SCHOT IN DEN RUG.
Mijnwerker tot vier jaar veroordeeld.
De rechtbank te Maastricht heeft Maan
dag een mijnwerker uit Kerkerade, terzake
van het toebrengen van zwaar lichamelijk
letsel door schuld, door zekeren Reddick te
Kerkrade met een revolver te schieten, zoo
dat het ruggemerg geraakt werd, veroordeeld
tot vier jaar gevangenisstraf. De eisch was
vijf jaar.
SCH ILD E RIJ J E NZ W E N'DE L'.
Voor de Arnhemsche rechtbank hebben
gister terecht gestaan twee personen, die aan
een inwoner van Oosterbeek voor 100.000
aan waardelooze schilderijen hadden ver
kocht en dezen voorts hadden bewogen tot
afgifte van 15 bankbiljetten van 1000.
Nadat een der verdachten in den loop van
1928/1930 aan den gedupeerde de vrijwel
waardelooze schilderijen voor ongeveer
100.000 verkocht had, daarbij1 te kennen
gevende, dat zij eerlang in relatie zouden
kunnen komen met een zeer rijken Ameri-:
kaan, die allerlei schilderijen en andere
kunstvoorwerpen opkocht en daarvoor bui
tengewoon hooge prijzen besteedde, verscheen
hij' in Maart 1931 met den „Amerikaan". De
Amerikaan, de tweede verdachte, kocht op 31'
Maart in Den Haag de collectie schilderijen
voor 300.000. Hij zou die som den volgen
den dag te Oosterbeek betalen, tegelijk met
vier schilderijen en een partij koperwerk, dia
hij van den eersten verdachte in bijzijn van
den benadeelde kocht voor 49.000. Het
bleek toen, dat het geld van den z.g. Ameri
kaan op een Brusselsche bank stond en daar
om vroeg hij 15.000 te willen leenen om
den tweeden verdachte, die niet met uitste)
van betaling accoord ging, voorloopig tevre
den te stellen en de inwoner van Oosterbeek
stelde dit bedrag aan verdachte ter hand.
Een der verdachten, die een bekentenis af
legde, deelde mede, dat hij te Amsterdam in
kennis kwam met twee personen, die vertel
den, dat zij jaren lang van iemand in Oos
terbeek leefden. Daar werd het plan in elkaar
gezet om dit leventje voort te zetten. Verd.
moest dan de rol van den rijken Amerikaan
spelen. Hij stemde daarin toe.
De andere verdachte ontkende hadnekkig
het hem ten laste gelegde. Hij weigerde iets
over de zaak te zeggen.
De gedupeerde inwoner van Oosterbeek,
als getuige gehoord, deelde me^e, dat hij
naar Den Haag ging, waar de eerste verd.
de schilderijen kocht voor 310.000. Er
werd ook nog gesproken over een reis naar
Kopenhagen voor het koopen van bas-reliefs.
De andere verd. heeft hem tenslotte in Oos
terbeek genoodzaakt om den „Amerikaan"
15000 te leenen, anders zou de zaak mis-
loopen.
Get. heeft in het geheel een bedrag van
125.000 bij de schilderijenzwendel verlo
ren. Hij had verdachten ook nog voorschot
ten gegeven.
President mr. Quintus: U weet toch, dat
de schilderijen copieën waren
Getuige: Ja, het stond er op.
President: Hoe kon u dan zoo'n stel
waardelooze prullen voor zoo'n hoog bedrag
aan den „Amerikaan" te verkoopen?
Het bleek voorts, dat 150 schilderijen, die
ware geweest, hij toch zijn vermogen aan haar
zou hebben vermaakt. Overigens
Ik hield op, want plotseling was mij iets inge.
vallen.
Welnu? vroeg Wetherby vriendelijk.
In aanmerking genomen, dat hij na zijs
komst hier ontdekte dat hij een dochte had,
vervolgde ik, dan is het vrij duidelijk wat hij
met zijn testament deed.
En, wat dan? vroeg Wetherby.
Verbranden, natuurlijk! antwoordde ik.
Dat is best mogelijk, mompelde Wetherby.
Hij kan dat gedaan hebben. De vraag is: wild»
hij zich als Merchison bekend maken.
Daarop volgde een pauze. Plotseling sloeg
Crole op de tafel waaraan hij zat.
Wie vermoordde hem? riep hij uit. Dat is
de vraag! Wie vermoordde hem en waarom?
En ik stel nogmaals de vraag: werd hij veiv
moord als Mazaroff of als Merchison?
Veronderstel nu eens dat hij Merchison
niet is, zeide Postlethwaite. Veronderstel
Ik weet niet wat zijn tweede en derde veron
derstelling was: hij scheen van plan te zijn er
verschillende op te werpen. Op dat oogenblik
kwam Maythorne binnen.
Heeft u iets vernomen? vroeg Crole.
Ja, iets, antwoordde Maythorne. Het is
geen geheim. Manners vertelt mij dat een zeke.
re Ralph Parslave, algemeen bekend als Ratty,
die in een hut woont nabij de buitenwijken van
Birnside, sinds den marktdag niet thuis is ge
weest.
Hij leeft geheel op zich zelf, het schijnt een
rare snuiter te zijn.
Iedereen kent Ratty Parslave! viel Sheila
in de rede.
,'ÏZ^
V (wordt vervolgd.) a
-» x ,AJ'
