DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Een petitionnement voor internationale ontwapeniny.
FIAT- en MASH-AUTO'S.
fixigeÜiksch Oueczkht
^Buitenland
Ulo. 154 Directeur: C. KRAK.
ÏATEHDAO 5 JULI 1931
133e Jaargang.
Het geheele Nederlandsche volk moet op het ontwapeningscongres
van zijn vredeswil getuigen.
Ook Alkmaar en omgeving zullen daarbij niet mogen achterblijven.
DE TOESTAND IN CHINA.
Snaar ma nslaan hoek Scharloo. - Tel. 490. - Alkmaar
Ie KLAS VLKHUUK-IlRICHTING.
Voor reparaties aan Auto's HET ADRES.
DREIGEND MIÏNBOUWCONFLICT
IN ENGELAND.
Nieuw voorstel der werkgevers.
De 7A- of 7-urendag?
WERKLOOZENBETOOGINGEN IN
SPANJE.
r?
TEGEN DE STUDENTEN-
RELLETJES IN PRUISEN.
Op strenge maatregelen aange
drongen.
HET PROCES TE ZAGREB.
DE ANTWERPSCHE HANDELSKAMER
TEGEN PROTECTIONISME.
VOOR EEN MILLIOEN KRONEN AAN
EFFECTEN VERDUISTERD.
Ten nadeele van den „koning
van Norrland".
De familie Versteeg heeft de politie niet in
VERVALSCHTE POSTZEGELS.
De handelaar tot 4 jaar veroor
deeld.
EEN SNELLE OVERTOCHT.
In 4 dagen 9A over den AtlantK
schen Oceaan.
WERKLOOZENDEMONSTRATIE IN
POLEN.
Tegenstrijdige berichten.
VREESELIJK DRAMA NABIJ
BRISBANE.
BEZUINIGING IN AUSTRALIË.
Ingrijpende maatregelen*
PROTESTBETOOGINGEN TEN BATE
VAN EEN TER DOOD VEROOR
DEELDE.
De café's en hotels waren gister galot«a.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
er Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2—,
iranco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat nit drie bladen.
Er is een oud Latijnsch spreekwoord; si
vis pacem, para bellum, dat wil zeggen als
rij den vrede wilt, bereidt U ten oorlog Juist
iet overal navolgen van dergelijke tot dusver
onveranderlijke wetten heeft Europa op den
rand van den afgrond gebracht. Er is nog
nooit een staat geweest, die volmondig er
kende, dat hij den oorlog wilde. Staatslieden
van elke nationaliteit publiceeren jarenlang
in woord en geschrift, dat zij slechts den
vrede wenschen en juist daarom bereiden
allen zich ten ooriog, juist daarom ziet men
overal de uitgaven voor militaire doeleinden
van jaar tot jaar hooger worden, ziet men,
door wantrouwen in eikaars vredelievende
gezindheid, milliarden, die zoo hoog noodig
zijn voor de verarmde en werklooze bevol
king in den bodemloozen put van het militai
risme werpen.
Overal wordt het geven van een voorbeeld
bepleit: men moet eenvoudig een streep door
alle posten der militaire begrooting halen,
men moet door een daad toonen, dat het ernst
is met de ontwapening.
Maar dan kwam tot dusver altijd weer de
groote vraag: wie zal dat het eerst doen, wie
zal zich ten aanschouwe van allen volkomen
weerloos maken?
Men vertrouwt elkaar niet ondanks alle
mooie phrasen, ondanks de verzekeringen in
alle troonreden, dat de verstandhouding met
andere staten van den meest vriendschappe-
1 ijken aard is.
Als het zoover komt, dat een voorbeeld
moet worden gegeven, zijn de Europeesche
staten niet anders dan een groepje kwajon
gens, die in een kringetje bij elkaar staan,
wier gezamenlijk spel elk oogenblik in een al-
gemeene vechtpaitij kan veranderen, maar
die desondanks elkaar de verzekering van een
roerende vriendschap geven.
Elk van hen weet, dat allen onder hun
kielen boksijzers verborgen hebben en geen
van hen durft het wagen zijn wapens openlijk
weg te werpen uit vrees, dat van zijn ver
zwakte positie döcr de anderen onmiddellijk
misbruik zal worden gemaakt.
Het is diep treurig, dat wij de Europee
sche Staten met een groepje kwajongens
moeten vergelijken, maar ten slotte is dat
alleen de vergelijking, die volkomen met de
werkelijkheid overeenstemt.
Er zijn politieke groepen geweest, die zich
in hun programma tegen wapengeweld ver
klaarden, die op meetings en congressen
openlijk verkondigden, dat er geen man en
geen cent voor het militairisme moest worden
gegeven, maar zij deden dat in den tijd dat
de oorlogsvlam nog een smeulende vonk was,
dat het volk een geheel andere mentaliteit had
dan op het oogenblik, dat een oorlog ver
klaard werd Want dat is het oogenblik, dat
alle principes overboord gegooid worden,
dat is het psychologisch merkwaardig oogen
blik, dat de massa heel anders reageert dan
in normale tijden.
Wij hebben vanaf onze jeugd uit de Vader-
landsche geschiedenis en uit tal van jongens-
en meisjesboeken geleerd, dat de grootste da
den onzer voorouders hun overwinningen op
vijandelijke legermachten waren, wij hebben
de beteekenis van het woord vaderland leeren
overschatten in zooverre, dat wij ons vader
land te veel als een eenheid en te weinig als
een onderdeel van de groep naa* vrede en
welvaart strevende Europeesche Staten ge
zien hebben.
Wanneer tot dusver bekend werd, dat een
naburige mogendheid een ultimatum had ge
zonden, dan maakte de woede van het volk en
het besef van een gemeenschappelijk gevaar
de massa tot een eenheid, die alle principes
plotseling overboord wierp.
Dan was er slechts één gedachtehet va
derland is in gevaar en slechts één leuze: te
wapen. Dan was de eenige verontschuldi
ging: de oorlog is ons opgedrongen, dan
werden zij, die zich tegen den opmarsch der
heethoofdigen durfden keeren als lafaards
gekenschetst en onder den voet geloopen.
De wereld heeft sinds den jongsten oorlog
heel wat gezien en heel wat geleerd. Sterker
dan ooit klinkt de leuze: ontwapening, nooit
meer oorlog! Maar zoolang geen natie het
voorbeeld van opzettelijke weerloosheid durft
geven, zoolang is er geen zekerheid, dat in de
ure des gevaars alle anti-oorlogsgezinden
ook werkelijk pal voor hun beginselen zullen
staan en zich niet in den stroom der harts
tochten laten meesleepen.
t En daarbij komt dan nog de groote vraag:
is het aantal dergenen, die onder geen enkele
voorwaarde meer naar de wapens zullen
grijpen groot genoeg om op het critieke
oogenblik der beslissing de suggestie der
massa te kunnen breken?
Gestadig groeit gelukkig in alle landen de
vredeswil, steeds grooter wordt het aantal
dergenen, die voor eenzijdige ontwapening
pleiten, maar machtig groot is daarnaast nog
het aantal dergenen, die de redeloosheid der
opgezweepte massa als een gevaar blijven
beschouwen, die geleerd hebben in leuzen en
principes geen vertrouwen te stellen, die
den oorlog onmogelijk willen maken maar
een veiliger, zij het dan ook langeren, weg
naar het doel hebben gekozen.
Dat zijn de voorstanders der geleidelijke
algeheele ontwapening en wie zal in deze
spannende tijden durven verklaren, dat hij
daartoe niet zal willen medewerken?
Wie heeft, afgescheiden van de belangheb
benden bij wapen- en munitie-fabricage, eenig
voordeel bij het uitbreken van een niéuwen
wereldkrijg, wie zou met alle Europeanen
van goeden wille niet alles in het werk willen
stellen om het oorlogsgevaar te verkleinen
door alle landen de verplichting op te leggen
hun bewapeningen naar hetzelfde percentage
te verminderen?
Er is ten slotte geen beter middel om den
oorlog onmogefijk te maken dan dat allen
gezamenlijk door vriendschappelijk overleg
iets van hun bewapening schrappen. De
milliarden, die daardoor worden uitgewon
nen kunnen land en volk in het welvaarts
streven ten goede komen en wanneer het ont
wapeningsprogramma overal eerlijk ten uit
voer gebracht wordt, zal de spanning ver
minderen en zullen de mogendheden elkander
steeds meer als vrienden en minder als
vijanden beschouwen.
Vandaar, dat overal in Europa en ook
daarbuiten met zooveel spanning tegemoet
gezien wordt wat het resultaat zal zijn van
de ontwapeningsconferentie, welke onder lei
ding van Hendérson het volgend jaar in
Genève zal worden gehouden.
Alle rampen hebben haar goede zijde, de
wereldoorlog heeft den krachtigen stoot ge
geven aan de samenwerking der volkeren,
aan de gedachte, dat niet elk land zijn eigen
maar dat alle staten gezamenlijk belangen
hebben en dat botsingen kunnen voorkomen
worden wanneer men die in vriendschappelij-
ken geest gaat bespreken.
Reeds voor den oorlog was er een Hof voor
internationale arbitrage, daarna is er een
voor internationale justitie gekomen en zijn
in den Volkenbond de rechten en plichten der
Europeesche staten geregeld. Steeds breidt
het terrein voor internationale samenwerking
zich uit, steeds vager worden de landsgren
zen en steeds sterker de gedachte aan aller
belang in het gemeenschappelijk streven naar
welvaart. Als hinderlijke tollen op den vrijen
weg voelt men de overal opgebouwde tarief
muren, maar juist de algemeene afkeer daar
van bewijst, dat men ook in den handel steeds
minder op de belangen van kleine groepen
en meer op het streven naar algemeene wel
vaart wil letten.
Geheel Europa, geheel de wereld, vraagt
zich af welk resultaat op de in Februari te
houden ontwapeningsconferentie verkregen
zal worden. Wanneer men bedenkt, dat er de
laatste jaren een wedloop in bewapening ge
constateerd wordt, dat sinds 1925 de militai
re uitgaven van Frankrijk met 240.000.000,
die van Italië met 180 000.000 zijn geste
gen en dat de Japansche vloot 132 000.000
meer kost dan voor den oorlog, dan is het
duidelijk hoe snel men gezamenlijk naar den
afgrond glijdt.
Dan is het ook duidelijk, dat de voorberei
dende ontwapeningsconferentie een rappoit
aan de in Februari te houden conferentie zal
moeten uitbrengen, dat op alle punten den
onverzettelijken wil der volkeren tot uiting
brengt om tot een zoo groot mogelijke alge
meene ontwapening te komen.
De bedoeling is, dat in Februari geen
waardelooze beloften en onbetrouwbare ver
zekeringen gegeven worden, maar dat alle
deelnemende staten openlijk hun plannen en
berekeningen ter tafel zullen leggen en dat
door allen gecontroleerd zal kunnen w°r?«n
of de beperking waartoe men zich wederzijds
verbindt ook werkelijk ten uitvoer gebracht
WOveral in binnen- en buitenland heeft men
de groote beteekenis van deze komende con
ferentie begrepen. Tal van organisaties heb
ben reeds instemming voor de moties en ver
klaringen gevraagd die zij daarzullen in
zenden, vakorganisaties van hoofd- en hand-
werkers beramen hun acties en alom heelt
men de noodzakelijkheid gezien de wat al te
voorzichtige regeeringen het onweerlegbaar
bewijs te geven, dat de geheele natie achter
hen staat als zij zich tot een zoo groot moge
lijke ontwapening willen verbinden.
Nederland mag daarbij niet achter blijven,
het Nederlandsche volk in al zijn lagen zal
mede moeten getuigen van zijn ernstigen wi!
tot vrede door algemeene beperking der be
wapening.
Wij hopen weldra in staat te zijn ook in
onze courant te publiceeren welke iplannen
daartoe door de Nederlandsche pers aan
vaard zijn en op welke wijze ook onze
lezers aan een groot Nederlandsch volkspe
titionnement, dat men aan de conferentie te
Genève zal aanbieden, hun moreelen en
daadwerkelijken steqn kunnen geven.
Nieuwe strijd ontbrand.
In verband met de plannen van den Ame-
rikaanschen president tot opschorting van de
zoogenaamde herstelbetalingen door Duitsch-
land voortvloeiende uit het verdrag van
Versailles welkp betalingen het land
tegenwoordig te moeilijk vallen, is de belang
stelling voor het Ghineesche probleem wel
eenigszins op den achtergrond geraakt.
En toch verdient het Hemelsche Rijk ook
nu nog wel de aandacht. Nog altijd zijn daar
verschillende maentigen, die elkaar hun in
vloed betwisten. We hebben daar in de eerste
plaats generaal Tsjang-Kai-Sjek, het hoofd
van de officiéél erkende regeering der „Chi-
neesche republiek". Intusschen heeft deze re
geering alleen invloed in de rondom Nan
king haar zetel liggende zeeprovincies
en den middenloop van de rivier Jangtse.
In het noorden en in Mantsjoerije kon zij
haar macht slechts doen gelden dank zij den
heerscher van Moekd Tsjang hsoe Liang.
Het zuidelijk deel vormt eigenlijk een eigen
staat met Kanton als hoofdstad. Er is daar
een regeering gevormd, die zich een zestal
weken geleden zelve heeft uitgeroepen tot
nationale regeering en besloten heeft Nan
king dat wil dus zeggen de regeering van
het noordelijk China aan haar wil te on
derwerpen.
En tusschen het noorden en het zuiden ligt
nog een gebied (de provincies Hoenan,
Kiangsi en Foekien) waar geen van beide
regeeringen iets te zeggen heeft en waar de
„roode" legers oppermachtig zijn.
Tegen deze roode legers nu is de erkende
regeering van Nanking dus een strijd
begonnen, naar het zich laat aanzien een
strijd op leven en dood, en de plannen zullen
zich waarschijnlijk ook wel uitstrekken tot de
Kantonregeering, die op hare beurt bësloten
had een strijd om de macht te voeren tegen
Nanking.
Voorloopig gaat het dus nog alleen tegen
de roode legers en, naar de telegrammen deze
week meldden, met succes. En dan? Zal
Tsjang-Kai-Sjek over voldoende macht en in
vloed beschikken om den oorlog tegen „het
Zuiden" te wagen? Voorloopig is dat nog
wel het geval, dank zij Tsjang hsoe Liang,
maar of hij op diens hulp kan blijven reke
nen is een andere vraag, want, hoewel deze
beide Tsjang's gemeenschappelijke belangen
hebben met het oog op de gevaren uit Japan
en Rusland, komen meeningsverschillen tus
schen hen toch ook wel eens voor.
Tsjang hsoe Liang is een vertegenwoordi
ger van het noorden, een conservatief, die met
de radicale denkbeelden van de Kwomintang
niet mee kan gaan. Hij kan het niet zetten,
dat jonge radicale personen zóó van school
gekomen, den toon willen aangeven en het
gevestigde gezag aantasten. Eigenlijk staat
hij hierbij op één lijn met generaals als
Feng en Jen, die het vorige jaar een openlij
ken strijd begonnen tegen het Zuiden. Ook
hij zou aan de heerschappij van de Kwomin
tang gaarne een einde zien komen om een
landsbestuur op de basis van vertegenwoor
diging der verschillende landsdeelen inge
richt te zien.
Voor ons Westerlingen lijkt dit al heel ge
woon, omdat wij dergelijke regeeringen im
mers in de Eurojreesche staten zien, waar
toch ook niet één partij alléén regeert. In
China schijnt men jaren burgeroorlog te
moeten voeren alvorens in dit opzicht het
Westersche voorbeeld wordt gevolgd, hoe
gaarne men in andere dingen ook een voor
beeld aan het Westen neemt.
Tsjang Kai Sjek is het wel met Tsjang
hsoe Liang eens, maar meent, dat het al ge
leidelijk in de door dezen gewenschte rich
ting- gaat en dat men daarom en hier zal
de groote zwarigheid wel zitten! aan
Nanking dé leiding moet laten zoolang er
geen overwegende bezwaren zijn. En Nan
king is: Tsjang Kai Sjek!
Zoo zijn ook tusschen deze beide macht
hebbers wel verschillen, die te eeniger tijd
aanleiding kunnen geven tot botsingen. In
het tegenwoordige China met zijn vele gene
raals, die allen tegenstrijdige belangen na-
jagen en het eigenbelang vaak op dén voor
grond stellen, is alles mogelijk! t
Chauffeurs bekend met alle wegen in Nederland en de voornaamste wegen van Europa
EENIG AGENT VAN DE BEROEMDE
Bij de beraadslagingen in verband met het
dreigend conflict bij den mijnbouw deden de
mijneigenaars Donderdagmiddag een nieuw
voorstel, dat naar het heet de mogelijkheid
opent tot handhaving der loonen bij den mijn
bouw.
Naar verluidt, bereidt de regeering wette
lijke maatregelen voor, waarbij voor den mijn
bouw een 7 ^-urendag met behoud van de be
staande loonen wordt voorzien.
Indien er niets anders wordt bepaald,
treedt op 8 Juli de 7-urendag automatisch in
werking.
Men neemt algemeen aan, dat de 7-uren
dag tot een onmiddellijke verlaging der
loonen en tot sluiting van een aantal kolen
mijnen zal leiden.
Reuter meldt nog, dat de regeering reeds
het wetsontwerp betreffende invoering van
den 7 K-urendag, en waarbij tevens de loonen
worden geregeld, bij het Lagerhuis zal indie
nen. Het wordt als een tijdelijke maatregel
beschouwd.
Reuter meldt nog, dat de regeering reeds
het wetsontwerp betreffende invoering van
den 7 A -urendag, en waarbij tevens de loonen
worden geregeld, bij het Lagerhuis zal in
dienen. Het wordt als een tijdelijke maat
regel beschouwd.
Bij een betooging van werklooze metaal
bewerkers te Logrono is .een gendarme ge
dood; eenige anderen zijn gewond.
Te Gijon hebben de bootwerkers gestaakt.
De haven ligt stil en de aankomende schepen
worden naar Bibao gedirigeerd.
De Pruisische minister onderwijs, Grimme,
heeft in een rondschrijven aan rector en
senaat van de onder hem ressorteerende uni
versiteiten, met het oog op de jongste inci
denten, aangedrongen op een krachtige en
disciplinaire actie tegen rustverstoorders en
oproerige elementen.
Dezer dagen heeft de rechtbank te Zagreb
vonnis gewezen in het proces tegen de Kroati
sche separatisten. Twee hunner zijn ter dood
veroordeeld, twee tot 20 jaar, een tot 18 jaar
en twee tot 15 jaar dwangarbeid en zeven
tot gevangenissraffen van 1A tot 6 jaar.
Vijf beklaagden zijn vrijgesproken.
In een breedvoerig schrijven aan minister
Renkin, heeft de Antwerpsche Handelskamer
zich uitgesproken tegen protectionisme en
een warm pleidooi gehouden ten gunste van'
haar verlangen naar onbelemmerde handels
vrijheid.
Men meldt uit Stockholm aan de N.R.Crt.:
De advocaat, wien de familie Versteegh de
beschrijving van de nalatenschap van den, de
vorige weelc aldaar overleden, heer Arend N
Versteegh had opgedragen, heeft ontdekt, dat
uit de safe's, die de heer Versteegh bij ver
schillende stockholmsche banken gehuurd
had, tal van effecten ontbraken.
Bergquist, de administrateur van den heer
Versteegh, die den advocaat hielp bij het uit
zoeken der papieren, deelde toen mede, dat
die effecten deels beleend, deels elders opge
borgen waren. Hij zou den volgenden dag
met lijsten van die effecten komen, 's Avonds
laat heeft Bergquist zich echter in den tuin
van zijn villa te Varby van het leven beroofd.
Bij een onderzoek door den advocaat inge
steld is gebleken, dat Bergquist sedert 1925
een groot aantal aandeelen en obligaties van
den heer Versteegh heeft gestolen en verkocht
of beleend. Bergquist was procuratiehouder
en genoot het volle vertrouwen van den heer
Versteegh. In totaal moet Bergquist voor een
bedrag van ongeveer 1.100.000 kronen aan
effecten verduisterd hebben. Het grootste deel
van dit geld moet hij met speculaties verloren
hebben. Hij bewoonde een groote villa te
Varby, gebouw in 1927 en getaxeerd op onge
veer 100.000 kronen, die echter op naam van
Bergquist's echtgenoote staat.
de zaak gemengd, omdat de schuldige niet
meer in leven is, en omdat men vrij zeker
weet, dat hij geen medeplichtigen haa.
Zooals wij dezer dagen mededeelden, droeg
de heer Versteegh, een Nederlander van ge
boorte (afkomstig uit Edam), den bijnaam
van „koning van Norrland".
Voor het hof va nberoep te Brussel diende
Donderdag een zaak ten laste van den han
delaar in postzegels, Raouf de Thuin aldaar,
die een verzamelaar overdrukte postzegels
had verkocht, voorzien van een stempel van
een deskundige, waaruit de echtheid van d«
zegels moest blijken. De verzamelaar kwam
echter tot de ontdekking, dat en de overdruk
en het stempel valsch waren. De postzegel
handelaar, die in eerste instantie tot vier
maanden gevangenisstraf was verwezen,
werd door het hof van beroep veroordeeld tot
4 jaar opsluiting. Daar de man niet ter zit
ting aanwezig was, werd een bevel tot on
middellijke opsporing en aanhouding uitge
vaardigd.
De Canadian Pacific Railway deelt mede,
dat het nieuwe Engelsche s.s. „Empress of
Britain" Donderdagmiddag te Cherbourg is
aangekomen, na den afstand van Father
Point (Quebec) te hebben afgelegd in 4 da
gen, 9 uur en 27 minuten, daarmee het record
van den snelsten overtocht brekende.
Over een werkloozendemonstratie in Plosk
worden tegenstrijdige berichten gemeld. Vol
gens het socialictische blad „Robotnik" zou
den twee werkloozen door de politie zijn neer
geschoten, een derde der werkloozen levens
gevaarlijk zijn gewond. Het blad noemt de
namen der gedooden. De overige bladen be
richten echter dat niemand gedood is, doch
slechts drie werkloozen en vier politie
agenten zijn gewond. Volgens de opgaven
van de pers der regeeringspartij zijn twintig
personen gearresteerd, terwijl verdere ar
restaties te wachten zijn.
M
Donderdag heeft zich op een farm nabij
Brisbane (Australië) een ontzettend drama
j afgespeeld. Toen des morgens vroeg een der
knechts op de farm kwam, bleek het woon
huis geheel te zijn afgebrand. In de nabijheid
vond hiji het lijk van den farmer met afge-
rukten schedel. Het onderzoek wees uit, dat
de man zelfmoord had gepleegd door een
aantal dynamietpatronen aan zijn hoofd te
bevestigen en deze tot ontploffing te bren
gen. In de puinhoopen van het woonhuis vond
men de verkoolde lijken van de vrouw en de
vier kinderen, die waarschijnlijk van te voren
door den farmer in een vlaag van verstands
verbijstering waren vermoord, waarna hij de
woning in brand stak en zelfmoord pleegde.
Het wetsontwerp, hetwelk is ingediend om
aan de nationale crisis het hoofd te bieden,
omvat o.a. een vermindering van de schade
loosstelling en de individueele premie's der
parlementsleden van 20 tot 25
Bij de tweede lezing van het wetsontwerp
in het Huis van Afgevaardigden heeft de
federale minister van financiën aangekon
digd, dat de reductie 25 zou bedragen in
dien het totaal 2000 pd. st. zou overschrij
den, 22 A voor bedragen tusschen 2000 en
100 pd. en 20 voor 1000 pd. en lager.
De bezoldiging van ambtenaren en de uit
gaven voor de oorlogspensioenen zullen met
20 worden verlaagd, die der ziekte- en
ouderdomspensioenen mét 12A
Donderdag is het te Gibraltar tot protest-
betoogingen gekomen wegens de tegen gister-
ochend vastgestelde terechtstelling van een
man, die wegens moord op een oude vrouw ter
dood was veroordeeld. De toestand werd zoo
ernstig, dat troepen door de straten hebben
gepatrouilleerd.
Een nader bericht meldt, dat de terecht
stelling gisterochtend geschied is, zonder
aanleiding te geven tot nieuwe relletjes. D«
beul was uit Engeland overgekomen.