DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Een petitionnement voor internationale ontwapeniny. FIAT- en MASH-AUTO'S. fixigeÜiksch Oueczkht ^Buitenland Ulo. 154 Directeur: C. KRAK. ÏATEHDAO 5 JULI 1931 133e Jaargang. Het geheele Nederlandsche volk moet op het ontwapeningscongres van zijn vredeswil getuigen. Ook Alkmaar en omgeving zullen daarbij niet mogen achterblijven. DE TOESTAND IN CHINA. Snaar ma nslaan hoek Scharloo. - Tel. 490. - Alkmaar Ie KLAS VLKHUUK-IlRICHTING. Voor reparaties aan Auto's HET ADRES. DREIGEND MIÏNBOUWCONFLICT IN ENGELAND. Nieuw voorstel der werkgevers. De 7A- of 7-urendag? WERKLOOZENBETOOGINGEN IN SPANJE. r? TEGEN DE STUDENTEN- RELLETJES IN PRUISEN. Op strenge maatregelen aange drongen. HET PROCES TE ZAGREB. DE ANTWERPSCHE HANDELSKAMER TEGEN PROTECTIONISME. VOOR EEN MILLIOEN KRONEN AAN EFFECTEN VERDUISTERD. Ten nadeele van den „koning van Norrland". De familie Versteeg heeft de politie niet in VERVALSCHTE POSTZEGELS. De handelaar tot 4 jaar veroor deeld. EEN SNELLE OVERTOCHT. In 4 dagen 9A over den AtlantK schen Oceaan. WERKLOOZENDEMONSTRATIE IN POLEN. Tegenstrijdige berichten. VREESELIJK DRAMA NABIJ BRISBANE. BEZUINIGING IN AUSTRALIË. Ingrijpende maatregelen* PROTESTBETOOGINGEN TEN BATE VAN EEN TER DOOD VEROOR DEELDE. De café's en hotels waren gister galot«a. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- er Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2—, iranco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Dit nummer bestaat nit drie bladen. Er is een oud Latijnsch spreekwoord; si vis pacem, para bellum, dat wil zeggen als rij den vrede wilt, bereidt U ten oorlog Juist iet overal navolgen van dergelijke tot dusver onveranderlijke wetten heeft Europa op den rand van den afgrond gebracht. Er is nog nooit een staat geweest, die volmondig er kende, dat hij den oorlog wilde. Staatslieden van elke nationaliteit publiceeren jarenlang in woord en geschrift, dat zij slechts den vrede wenschen en juist daarom bereiden allen zich ten ooriog, juist daarom ziet men overal de uitgaven voor militaire doeleinden van jaar tot jaar hooger worden, ziet men, door wantrouwen in eikaars vredelievende gezindheid, milliarden, die zoo hoog noodig zijn voor de verarmde en werklooze bevol king in den bodemloozen put van het militai risme werpen. Overal wordt het geven van een voorbeeld bepleit: men moet eenvoudig een streep door alle posten der militaire begrooting halen, men moet door een daad toonen, dat het ernst is met de ontwapening. Maar dan kwam tot dusver altijd weer de groote vraag: wie zal dat het eerst doen, wie zal zich ten aanschouwe van allen volkomen weerloos maken? Men vertrouwt elkaar niet ondanks alle mooie phrasen, ondanks de verzekeringen in alle troonreden, dat de verstandhouding met andere staten van den meest vriendschappe- 1 ijken aard is. Als het zoover komt, dat een voorbeeld moet worden gegeven, zijn de Europeesche staten niet anders dan een groepje kwajon gens, die in een kringetje bij elkaar staan, wier gezamenlijk spel elk oogenblik in een al- gemeene vechtpaitij kan veranderen, maar die desondanks elkaar de verzekering van een roerende vriendschap geven. Elk van hen weet, dat allen onder hun kielen boksijzers verborgen hebben en geen van hen durft het wagen zijn wapens openlijk weg te werpen uit vrees, dat van zijn ver zwakte positie döcr de anderen onmiddellijk misbruik zal worden gemaakt. Het is diep treurig, dat wij de Europee sche Staten met een groepje kwajongens moeten vergelijken, maar ten slotte is dat alleen de vergelijking, die volkomen met de werkelijkheid overeenstemt. Er zijn politieke groepen geweest, die zich in hun programma tegen wapengeweld ver klaarden, die op meetings en congressen openlijk verkondigden, dat er geen man en geen cent voor het militairisme moest worden gegeven, maar zij deden dat in den tijd dat de oorlogsvlam nog een smeulende vonk was, dat het volk een geheel andere mentaliteit had dan op het oogenblik, dat een oorlog ver klaard werd Want dat is het oogenblik, dat alle principes overboord gegooid worden, dat is het psychologisch merkwaardig oogen blik, dat de massa heel anders reageert dan in normale tijden. Wij hebben vanaf onze jeugd uit de Vader- landsche geschiedenis en uit tal van jongens- en meisjesboeken geleerd, dat de grootste da den onzer voorouders hun overwinningen op vijandelijke legermachten waren, wij hebben de beteekenis van het woord vaderland leeren overschatten in zooverre, dat wij ons vader land te veel als een eenheid en te weinig als een onderdeel van de groep naa* vrede en welvaart strevende Europeesche Staten ge zien hebben. Wanneer tot dusver bekend werd, dat een naburige mogendheid een ultimatum had ge zonden, dan maakte de woede van het volk en het besef van een gemeenschappelijk gevaar de massa tot een eenheid, die alle principes plotseling overboord wierp. Dan was er slechts één gedachtehet va derland is in gevaar en slechts één leuze: te wapen. Dan was de eenige verontschuldi ging: de oorlog is ons opgedrongen, dan werden zij, die zich tegen den opmarsch der heethoofdigen durfden keeren als lafaards gekenschetst en onder den voet geloopen. De wereld heeft sinds den jongsten oorlog heel wat gezien en heel wat geleerd. Sterker dan ooit klinkt de leuze: ontwapening, nooit meer oorlog! Maar zoolang geen natie het voorbeeld van opzettelijke weerloosheid durft geven, zoolang is er geen zekerheid, dat in de ure des gevaars alle anti-oorlogsgezinden ook werkelijk pal voor hun beginselen zullen staan en zich niet in den stroom der harts tochten laten meesleepen. t En daarbij komt dan nog de groote vraag: is het aantal dergenen, die onder geen enkele voorwaarde meer naar de wapens zullen grijpen groot genoeg om op het critieke oogenblik der beslissing de suggestie der massa te kunnen breken? Gestadig groeit gelukkig in alle landen de vredeswil, steeds grooter wordt het aantal dergenen, die voor eenzijdige ontwapening pleiten, maar machtig groot is daarnaast nog het aantal dergenen, die de redeloosheid der opgezweepte massa als een gevaar blijven beschouwen, die geleerd hebben in leuzen en principes geen vertrouwen te stellen, die den oorlog onmogelijk willen maken maar een veiliger, zij het dan ook langeren, weg naar het doel hebben gekozen. Dat zijn de voorstanders der geleidelijke algeheele ontwapening en wie zal in deze spannende tijden durven verklaren, dat hij daartoe niet zal willen medewerken? Wie heeft, afgescheiden van de belangheb benden bij wapen- en munitie-fabricage, eenig voordeel bij het uitbreken van een niéuwen wereldkrijg, wie zou met alle Europeanen van goeden wille niet alles in het werk willen stellen om het oorlogsgevaar te verkleinen door alle landen de verplichting op te leggen hun bewapeningen naar hetzelfde percentage te verminderen? Er is ten slotte geen beter middel om den oorlog onmogefijk te maken dan dat allen gezamenlijk door vriendschappelijk overleg iets van hun bewapening schrappen. De milliarden, die daardoor worden uitgewon nen kunnen land en volk in het welvaarts streven ten goede komen en wanneer het ont wapeningsprogramma overal eerlijk ten uit voer gebracht wordt, zal de spanning ver minderen en zullen de mogendheden elkander steeds meer als vrienden en minder als vijanden beschouwen. Vandaar, dat overal in Europa en ook daarbuiten met zooveel spanning tegemoet gezien wordt wat het resultaat zal zijn van de ontwapeningsconferentie, welke onder lei ding van Hendérson het volgend jaar in Genève zal worden gehouden. Alle rampen hebben haar goede zijde, de wereldoorlog heeft den krachtigen stoot ge geven aan de samenwerking der volkeren, aan de gedachte, dat niet elk land zijn eigen maar dat alle staten gezamenlijk belangen hebben en dat botsingen kunnen voorkomen worden wanneer men die in vriendschappelij- ken geest gaat bespreken. Reeds voor den oorlog was er een Hof voor internationale arbitrage, daarna is er een voor internationale justitie gekomen en zijn in den Volkenbond de rechten en plichten der Europeesche staten geregeld. Steeds breidt het terrein voor internationale samenwerking zich uit, steeds vager worden de landsgren zen en steeds sterker de gedachte aan aller belang in het gemeenschappelijk streven naar welvaart. Als hinderlijke tollen op den vrijen weg voelt men de overal opgebouwde tarief muren, maar juist de algemeene afkeer daar van bewijst, dat men ook in den handel steeds minder op de belangen van kleine groepen en meer op het streven naar algemeene wel vaart wil letten. Geheel Europa, geheel de wereld, vraagt zich af welk resultaat op de in Februari te houden ontwapeningsconferentie verkregen zal worden. Wanneer men bedenkt, dat er de laatste jaren een wedloop in bewapening ge constateerd wordt, dat sinds 1925 de militai re uitgaven van Frankrijk met 240.000.000, die van Italië met 180 000.000 zijn geste gen en dat de Japansche vloot 132 000.000 meer kost dan voor den oorlog, dan is het duidelijk hoe snel men gezamenlijk naar den afgrond glijdt. Dan is het ook duidelijk, dat de voorberei dende ontwapeningsconferentie een rappoit aan de in Februari te houden conferentie zal moeten uitbrengen, dat op alle punten den onverzettelijken wil der volkeren tot uiting brengt om tot een zoo groot mogelijke alge meene ontwapening te komen. De bedoeling is, dat in Februari geen waardelooze beloften en onbetrouwbare ver zekeringen gegeven worden, maar dat alle deelnemende staten openlijk hun plannen en berekeningen ter tafel zullen leggen en dat door allen gecontroleerd zal kunnen w°r?«n of de beperking waartoe men zich wederzijds verbindt ook werkelijk ten uitvoer gebracht WOveral in binnen- en buitenland heeft men de groote beteekenis van deze komende con ferentie begrepen. Tal van organisaties heb ben reeds instemming voor de moties en ver klaringen gevraagd die zij daarzullen in zenden, vakorganisaties van hoofd- en hand- werkers beramen hun acties en alom heelt men de noodzakelijkheid gezien de wat al te voorzichtige regeeringen het onweerlegbaar bewijs te geven, dat de geheele natie achter hen staat als zij zich tot een zoo groot moge lijke ontwapening willen verbinden. Nederland mag daarbij niet achter blijven, het Nederlandsche volk in al zijn lagen zal mede moeten getuigen van zijn ernstigen wi! tot vrede door algemeene beperking der be wapening. Wij hopen weldra in staat te zijn ook in onze courant te publiceeren welke iplannen daartoe door de Nederlandsche pers aan vaard zijn en op welke wijze ook onze lezers aan een groot Nederlandsch volkspe titionnement, dat men aan de conferentie te Genève zal aanbieden, hun moreelen en daadwerkelijken steqn kunnen geven. Nieuwe strijd ontbrand. In verband met de plannen van den Ame- rikaanschen president tot opschorting van de zoogenaamde herstelbetalingen door Duitsch- land voortvloeiende uit het verdrag van Versailles welkp betalingen het land tegenwoordig te moeilijk vallen, is de belang stelling voor het Ghineesche probleem wel eenigszins op den achtergrond geraakt. En toch verdient het Hemelsche Rijk ook nu nog wel de aandacht. Nog altijd zijn daar verschillende maentigen, die elkaar hun in vloed betwisten. We hebben daar in de eerste plaats generaal Tsjang-Kai-Sjek, het hoofd van de officiéél erkende regeering der „Chi- neesche republiek". Intusschen heeft deze re geering alleen invloed in de rondom Nan king haar zetel liggende zeeprovincies en den middenloop van de rivier Jangtse. In het noorden en in Mantsjoerije kon zij haar macht slechts doen gelden dank zij den heerscher van Moekd Tsjang hsoe Liang. Het zuidelijk deel vormt eigenlijk een eigen staat met Kanton als hoofdstad. Er is daar een regeering gevormd, die zich een zestal weken geleden zelve heeft uitgeroepen tot nationale regeering en besloten heeft Nan king dat wil dus zeggen de regeering van het noordelijk China aan haar wil te on derwerpen. En tusschen het noorden en het zuiden ligt nog een gebied (de provincies Hoenan, Kiangsi en Foekien) waar geen van beide regeeringen iets te zeggen heeft en waar de „roode" legers oppermachtig zijn. Tegen deze roode legers nu is de erkende regeering van Nanking dus een strijd begonnen, naar het zich laat aanzien een strijd op leven en dood, en de plannen zullen zich waarschijnlijk ook wel uitstrekken tot de Kantonregeering, die op hare beurt bësloten had een strijd om de macht te voeren tegen Nanking. Voorloopig gaat het dus nog alleen tegen de roode legers en, naar de telegrammen deze week meldden, met succes. En dan? Zal Tsjang-Kai-Sjek over voldoende macht en in vloed beschikken om den oorlog tegen „het Zuiden" te wagen? Voorloopig is dat nog wel het geval, dank zij Tsjang hsoe Liang, maar of hij op diens hulp kan blijven reke nen is een andere vraag, want, hoewel deze beide Tsjang's gemeenschappelijke belangen hebben met het oog op de gevaren uit Japan en Rusland, komen meeningsverschillen tus schen hen toch ook wel eens voor. Tsjang hsoe Liang is een vertegenwoordi ger van het noorden, een conservatief, die met de radicale denkbeelden van de Kwomintang niet mee kan gaan. Hij kan het niet zetten, dat jonge radicale personen zóó van school gekomen, den toon willen aangeven en het gevestigde gezag aantasten. Eigenlijk staat hij hierbij op één lijn met generaals als Feng en Jen, die het vorige jaar een openlij ken strijd begonnen tegen het Zuiden. Ook hij zou aan de heerschappij van de Kwomin tang gaarne een einde zien komen om een landsbestuur op de basis van vertegenwoor diging der verschillende landsdeelen inge richt te zien. Voor ons Westerlingen lijkt dit al heel ge woon, omdat wij dergelijke regeeringen im mers in de Eurojreesche staten zien, waar toch ook niet één partij alléén regeert. In China schijnt men jaren burgeroorlog te moeten voeren alvorens in dit opzicht het Westersche voorbeeld wordt gevolgd, hoe gaarne men in andere dingen ook een voor beeld aan het Westen neemt. Tsjang Kai Sjek is het wel met Tsjang hsoe Liang eens, maar meent, dat het al ge leidelijk in de door dezen gewenschte rich ting- gaat en dat men daarom en hier zal de groote zwarigheid wel zitten! aan Nanking dé leiding moet laten zoolang er geen overwegende bezwaren zijn. En Nan king is: Tsjang Kai Sjek! Zoo zijn ook tusschen deze beide macht hebbers wel verschillen, die te eeniger tijd aanleiding kunnen geven tot botsingen. In het tegenwoordige China met zijn vele gene raals, die allen tegenstrijdige belangen na- jagen en het eigenbelang vaak op dén voor grond stellen, is alles mogelijk! t Chauffeurs bekend met alle wegen in Nederland en de voornaamste wegen van Europa EENIG AGENT VAN DE BEROEMDE Bij de beraadslagingen in verband met het dreigend conflict bij den mijnbouw deden de mijneigenaars Donderdagmiddag een nieuw voorstel, dat naar het heet de mogelijkheid opent tot handhaving der loonen bij den mijn bouw. Naar verluidt, bereidt de regeering wette lijke maatregelen voor, waarbij voor den mijn bouw een 7 ^-urendag met behoud van de be staande loonen wordt voorzien. Indien er niets anders wordt bepaald, treedt op 8 Juli de 7-urendag automatisch in werking. Men neemt algemeen aan, dat de 7-uren dag tot een onmiddellijke verlaging der loonen en tot sluiting van een aantal kolen mijnen zal leiden. Reuter meldt nog, dat de regeering reeds het wetsontwerp betreffende invoering van den 7 K-urendag, en waarbij tevens de loonen worden geregeld, bij het Lagerhuis zal indie nen. Het wordt als een tijdelijke maatregel beschouwd. Reuter meldt nog, dat de regeering reeds het wetsontwerp betreffende invoering van den 7 A -urendag, en waarbij tevens de loonen worden geregeld, bij het Lagerhuis zal in dienen. Het wordt als een tijdelijke maat regel beschouwd. Bij een betooging van werklooze metaal bewerkers te Logrono is .een gendarme ge dood; eenige anderen zijn gewond. Te Gijon hebben de bootwerkers gestaakt. De haven ligt stil en de aankomende schepen worden naar Bibao gedirigeerd. De Pruisische minister onderwijs, Grimme, heeft in een rondschrijven aan rector en senaat van de onder hem ressorteerende uni versiteiten, met het oog op de jongste inci denten, aangedrongen op een krachtige en disciplinaire actie tegen rustverstoorders en oproerige elementen. Dezer dagen heeft de rechtbank te Zagreb vonnis gewezen in het proces tegen de Kroati sche separatisten. Twee hunner zijn ter dood veroordeeld, twee tot 20 jaar, een tot 18 jaar en twee tot 15 jaar dwangarbeid en zeven tot gevangenissraffen van 1A tot 6 jaar. Vijf beklaagden zijn vrijgesproken. In een breedvoerig schrijven aan minister Renkin, heeft de Antwerpsche Handelskamer zich uitgesproken tegen protectionisme en een warm pleidooi gehouden ten gunste van' haar verlangen naar onbelemmerde handels vrijheid. Men meldt uit Stockholm aan de N.R.Crt.: De advocaat, wien de familie Versteegh de beschrijving van de nalatenschap van den, de vorige weelc aldaar overleden, heer Arend N Versteegh had opgedragen, heeft ontdekt, dat uit de safe's, die de heer Versteegh bij ver schillende stockholmsche banken gehuurd had, tal van effecten ontbraken. Bergquist, de administrateur van den heer Versteegh, die den advocaat hielp bij het uit zoeken der papieren, deelde toen mede, dat die effecten deels beleend, deels elders opge borgen waren. Hij zou den volgenden dag met lijsten van die effecten komen, 's Avonds laat heeft Bergquist zich echter in den tuin van zijn villa te Varby van het leven beroofd. Bij een onderzoek door den advocaat inge steld is gebleken, dat Bergquist sedert 1925 een groot aantal aandeelen en obligaties van den heer Versteegh heeft gestolen en verkocht of beleend. Bergquist was procuratiehouder en genoot het volle vertrouwen van den heer Versteegh. In totaal moet Bergquist voor een bedrag van ongeveer 1.100.000 kronen aan effecten verduisterd hebben. Het grootste deel van dit geld moet hij met speculaties verloren hebben. Hij bewoonde een groote villa te Varby, gebouw in 1927 en getaxeerd op onge veer 100.000 kronen, die echter op naam van Bergquist's echtgenoote staat. de zaak gemengd, omdat de schuldige niet meer in leven is, en omdat men vrij zeker weet, dat hij geen medeplichtigen haa. Zooals wij dezer dagen mededeelden, droeg de heer Versteegh, een Nederlander van ge boorte (afkomstig uit Edam), den bijnaam van „koning van Norrland". Voor het hof va nberoep te Brussel diende Donderdag een zaak ten laste van den han delaar in postzegels, Raouf de Thuin aldaar, die een verzamelaar overdrukte postzegels had verkocht, voorzien van een stempel van een deskundige, waaruit de echtheid van d« zegels moest blijken. De verzamelaar kwam echter tot de ontdekking, dat en de overdruk en het stempel valsch waren. De postzegel handelaar, die in eerste instantie tot vier maanden gevangenisstraf was verwezen, werd door het hof van beroep veroordeeld tot 4 jaar opsluiting. Daar de man niet ter zit ting aanwezig was, werd een bevel tot on middellijke opsporing en aanhouding uitge vaardigd. De Canadian Pacific Railway deelt mede, dat het nieuwe Engelsche s.s. „Empress of Britain" Donderdagmiddag te Cherbourg is aangekomen, na den afstand van Father Point (Quebec) te hebben afgelegd in 4 da gen, 9 uur en 27 minuten, daarmee het record van den snelsten overtocht brekende. Over een werkloozendemonstratie in Plosk worden tegenstrijdige berichten gemeld. Vol gens het socialictische blad „Robotnik" zou den twee werkloozen door de politie zijn neer geschoten, een derde der werkloozen levens gevaarlijk zijn gewond. Het blad noemt de namen der gedooden. De overige bladen be richten echter dat niemand gedood is, doch slechts drie werkloozen en vier politie agenten zijn gewond. Volgens de opgaven van de pers der regeeringspartij zijn twintig personen gearresteerd, terwijl verdere ar restaties te wachten zijn. M Donderdag heeft zich op een farm nabij Brisbane (Australië) een ontzettend drama j afgespeeld. Toen des morgens vroeg een der knechts op de farm kwam, bleek het woon huis geheel te zijn afgebrand. In de nabijheid vond hiji het lijk van den farmer met afge- rukten schedel. Het onderzoek wees uit, dat de man zelfmoord had gepleegd door een aantal dynamietpatronen aan zijn hoofd te bevestigen en deze tot ontploffing te bren gen. In de puinhoopen van het woonhuis vond men de verkoolde lijken van de vrouw en de vier kinderen, die waarschijnlijk van te voren door den farmer in een vlaag van verstands verbijstering waren vermoord, waarna hij de woning in brand stak en zelfmoord pleegde. Het wetsontwerp, hetwelk is ingediend om aan de nationale crisis het hoofd te bieden, omvat o.a. een vermindering van de schade loosstelling en de individueele premie's der parlementsleden van 20 tot 25 Bij de tweede lezing van het wetsontwerp in het Huis van Afgevaardigden heeft de federale minister van financiën aangekon digd, dat de reductie 25 zou bedragen in dien het totaal 2000 pd. st. zou overschrij den, 22 A voor bedragen tusschen 2000 en 100 pd. en 20 voor 1000 pd. en lager. De bezoldiging van ambtenaren en de uit gaven voor de oorlogspensioenen zullen met 20 worden verlaagd, die der ziekte- en ouderdomspensioenen mét 12A Donderdag is het te Gibraltar tot protest- betoogingen gekomen wegens de tegen gister- ochend vastgestelde terechtstelling van een man, die wegens moord op een oude vrouw ter dood was veroordeeld. De toestand werd zoo ernstig, dat troepen door de straten hebben gepatrouilleerd. Een nader bericht meldt, dat de terecht stelling gisterochtend geschied is, zonder aanleiding te geven tot nieuwe relletjes. D« beul was uit Engeland overgekomen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 1