Bij Pijnen
DE OOL1JKE OESTERS
£and: en Juin&Qiua
Jthaakuédek
m
m mÊ Bil
Daiiwéciek
Oplossing eindspel 458.
Voor kleine tuinen.
Mijnhardt's Poeders-
film in het kleine bioscoopje in volksbuurt of
.voorstad. Het kan veelal niet anders of ook
voor deze menschen geldt het pafooi: klein
■werk, nog altijd beter dan geen werk. En al
die bekenden uit die verschillende deelen van
de stad waren bij elkaar in Carré, zoodat de
combinatie van publiek minstens even vreemd
soortig was als die van het programma zelf.
iTerwijl de meer spontane bezoekers gemeen
lijk alleen de hoogere regionen bevolken, werd
er ok uit de stalles op dezen crisisavond om
„Traviata" en „Het lied van den Zeeman"
geschreeuwd. Maar contact was er tusschen
Bühne en publiek. Het had even wat weg van
het oude Flora, dat altijd een eigen soort be
volking er op na hield met eigen liedjes en
eigen revues en dan weer was het alsof wij
het Paleis terug hadden met de ouderwetsche
operette, waarop wij Amsterdammers zoo
dol zijn. Het werd een avond met een speci
fiek Amsterdamsch karakter en het heeft de
artistenorganisatie zeker geen windeieren op
geleverd. Maar dat is ook de bedoeling van
dit streven, waarbij om beurten verschillende
artisten, die gelukkiger zijn met engagemen
ten, ten bate van anderen zullen spelen. Het
programma zal er variatie genoeg door ver
toonen op deze wijze, doch als de variété-men
schen in de provincie een zelfde stemming
zullen aantreffen als in de hoofdstad en het
publiek zich even voldaan toont, dan is er
weer wat licht op komst in de donkere tijden
van Hollandsche artisten. Wij hebben het ge
zien: ook wij hebben dansnummers van even
goed gehalte als buitenlandsche krukken, die
met veel aplomb worden gehaald en gelan
ceerd, om van de andere nummers maar niet
jte spreken. Voor een Emile van Bosch, de
Iheld zoo vaak uit de oude operette in het
IPaleis, wordt er blijkbaar nog steeds een zaal
half afgebroken, om in de termen van het be
drijf te blijven, en de zuiver Amsterdamsche
buikspreker Barandini met August kan niet
eens aan het woord komen als het doek nog
maar is opgegaan.
En ook met zoo'n avond wordt weer eens
bewezen, dat een stad als Amsterdam vraagt
naar variété, naar voorstellingen van acroba
ten en levensliedjeszangers, van clownerie en
ernst, een en ander aan elkaar gelijmd via
slepende walstempo's en schetterende mar-
schen. Geef ons Amsterdamsche publiek af
wisseling in bonte rij en het zal komen, zoo-
al het vroeger naar Flora kwam en naar de
Salon des variétés, zooals onze vaders vertel
len. Geef den Amsterdammers illusiosnisten
inet speelkaarten, met duiven en spiegel
eieren, desnoods met door te zagen juffrou
wen er bij, rekturners en muziekvirtuosen,
caricaturisten en dichterzangers en veel ge
kleurd licht en de Amsterdammers zullen
.gaan kijken. Onze tijd lijdt aan verveling;
een heelen avond bioscoop of een heelen
avond Kunst is sommigen te veel, Kleur en
verscheidenheid in razend tempo, het is een
oud recept, maar wellicht een goede remedie
in onzen tijd van schouwburgmalaise en be-
zoekerlooze voorstellingen. Wie bouwt Flora
weer op? Wie maakt de Amstelstraat weer
de Amstelstraat van voorheen met de files
publiek, die wachten lang voor het begin en
met voorverkoop al dagen te voren? Nog lig
gen er puinhoopen van Flora en Paleis voor
Volksvlijt; laat Amsterdam het zich als een
fel verwijt aanrekenen en zich losbreken uit
ee n labyrinth van plannen, waarvan er geen
ooit werkelijkheid schijnt te kunnen worden.
Het gaat niet aan om te klagen over slechte
opkomst van publiek, wanneer Amsterdam
voor de massa geen andere z.g. amusements
kunst weet te bieden dan in de bioscopen, die
dan ook ongetwijfeld' bij een dergelijken stand
van zaken niet te klagen hebben. De danserij,
zoo van dansen is te spreken, toont teekenen
van verval. Wij hebben gesmeekt om dans-
vergunningen destijds; de dancings zijn bij
na leeg. Wijst dat niet op een verandering
van de wenschen onzer uitgaanders?
Wie brengt er weer variété?
Binnen eenige weken zullen ef Amsterdam
sche agenten op straat loopen met abnor
maal bruin gebrande gezichten. En die dom
tere gelaatskleur, die hen doet afsteken bij
hun collega's is niet afkomstig van het dagje
naar Zandvoort of Wijk-aan-Zee, maar niet
meer of minder dan van een reisje naar onze
West, naar Willemstad. Met muziek is er af
scheid genomen van de Amsterdamsdie poli
tiemannen en den inspecteur, die na veel on
derhandelingen en sollicitatie-beslommerin
gen zijn uitgestuurd naar West-Indië, om
daar reorganiseerend werk te doen in het
.moeilijke gewest van immigratie en spraak
verwarring. Daar zouden onze menschen eens
■flink gaan optreden, om operettevertooningen
iVan overvalpartijen onze bezittingen, zoo mo
gelijk niet meer als reprise te krijgen. Het zijn
hartroerende momenten geweest aan de boot
met toespraken en foto's en natuurlijk met
tranen. Voor drie jaar aanvankelijk gingen
de menschen weg, zoo luidde het contract,
maar het kon voor altijd zijn. Heele gezinnen
vertrokken er, om daar in het vreemde land
weer overnieuw te beginnen met vooruitzich
ten van vluggere promotie en grootere toe
komst.
Er kwamen wat minder enthousiaste be
richten over de aankomst in het verre gewest
en nu even later hooren wij, dat een groot
deel der Amsterdammers reeds op de terug
reis is naar het vaderland. Misscnien zijn zij
blij. De manschappen zoowel als de hoofd
inspecteur, die weer in zijn ouden rang terug
komt bij het corps. Zij zullen er ongetwijfeld
niet op achteruit zijn gegaan. Er wordt den
menschen een vergoeding gegeven als schade
loosstelling voor verkoop van meubelen en
huisraad en nieuwe installatie, en zij hebben
een stuk van de wereld gezien. Benijdens
waardig zoo op het oog misschien. Doch deze
handelwijze eener regeering stemt toch even
tot nadenken. En dan doet zich de vraag al-
Vj0r: raen dit niet kunnen voorzien?
Was de conjuctuur dan zoo veranderd in drie
maanden tijd, of wist men in Curacao niet te
oordeelen over de consequenties, die een der-
l va? f*1"8011"! uit het moe-
derland met zich mede zou brengen? Of zijn
et hier andere factoren, die deze overhaaste
terugzending der politiemensehen in de hand
hebben gewerkt?. Hoe het ook zij: op zijn
minst genomen is dit Cura^aosche voorbeeld
moeilijk respect afdwingend voor het beleid
der autoriteiten, op wier rekening een en an
der moet worden geboekt.
De West-Indische boot zal eerstdaags weer
binnen komen. Maar of Öe politiemuziek met
de roffels en het vaandel er zijn zal, valt te
betwijfelen. Buiten hun schuld zal een aantal
wakkere politiemensehen, dat het risico van
het mceilijke werk in het vreemde land heeft
durven aanvaarden, het troepje „uitverkoie-
nen" dat met juichend enthousiasme werd ui--
geleid, met stille trom terugkeeren. Natuui-
lijk zullen de menschen hun óude plaatsen
weer hernemen, zij zijn gebleven wie zij wa
ren, doch in zekeren zin werden zij de dupe
van deze overzeesche manipulaties. Wanneer
er binnenkort wellicht weer vacatures vooi
de West zijn en in het Amsterdamsche corps
sollicitanten worden gezocht, zal het enthou
siasme danig bekoeld zijn. Hetgeen niet te
verwonderen valt.
KENNEMERLAND.
De aardbeiencampagne.
De aardbeiencampagne is in vollen gang.
Wie daar nog aan twijfelt moet maar eens
een kijkje nemen in de Kennemer duinstreek,
waar op de uitgestrekte velden een groote be
drijvigheid heerscht. Van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat wordt er met man en
macht gewerkt om de sappige vrucht in de
slof te krijgen en dan naar de markt. Nu de
warme dagen van de vorige week het rijp
worden in niet geringe mate hebben bevor
derd, zijn er handen te kort. Ja, eigenlijk
zijn er nog wel handen d.w.z. werkkrachten
te krijgen, doch de prijzen zijn zóó laag dat
er geen dure arbeidskracht kan overschieten.
In de afgeloopen week en begin dezer week
hebben we nogmaals een tocht langs de vel
den gemaakt, terwijl de veilingen met het
drukke veilingwezen al onze gedachten in be
slag neemt.
Zonder twijfel is de oogst rijk, al zijn er
hier en daar tuinen waar het minder goed is.
Ja, als men ziet hoe druk het in de tuinen en
aan de veilingen is, komt men wel tot de
conclusie dat de aardbeiencultuur nog steeds
de hoofdbron van de streek is.
Zooals we opmerkten is het aan de veilin
gen enorm druk. 't Begin is in Castricum en
Ffeiloo en in den laten middag in Beverwijk.
De veilingbesturen plegen overleg met elkan
der en ook met de kooplieden en commïs-
sionnairs en de dagindeeling is zóó gemaakt
dat men alle veilingen kan bezoeken.
Als de bel heeft geluid is alles in actie.
Een bont gezelschap neemt in de banken
plaats. De afslager annonceert de partij en
alle praatjes verstommen. Met groote be
langstelling volgt men den gang der cijfers
op de klok, een druk op de knop en de trans
actie is tot stand gebracht. De tuinder gaat
naar fabriek, koopman of de boot en uren
aaneen is men in de weer voor de laatste tuin
der uit de veiling verdwijnt. Het is oogsttijd
en de tuinder zou tevreden kunnen zijn als
de prijs niet zoo laag was. Het is intreurlg
zoo laag als de prijzen zijn. De vorige week
tot Zaterdag was de prijs 1720 per
100 Kg., Zaterdag iets hooger. Maandag
een geweldig groote aanvoer en weer de
oude, lage prijzen. Ja, Maandag waren de
aardbeien zwaar, d.w.z. de vrucht zat onder
het zand en dan heeft men meestal een lagen
prijs, doch Dinsdag en Woensdag waren ze
weer mooi en droog en de prijs liep weer te
rug en Woensdag \yas 15—17.50 per
100 Kg., schering en inslag.
De aardbeiencampagne zal deze week zijn
hoogtepunt bereiken, vanaf Maandag 6 Juli
is er eiken dag ruim 200.000 Kg. aange
voerd en 6, 7 en 8 Juli was de aanvoer ruim
285.000 kilo p. dag. Doch nu is 't hoogtepunt
wel bereikt. Voor export wordt zoo goed als
niets gekocht en vrijwel alles wordt door de
fabrieken en het binnenland gekocht. De Am
sterdamsche kooplieden koopen groote partij
en en men moet zich verbazen hoe dagelijks
die groote kwantums verwerkt kunnen wor
den. Over de lage prijzen is de tuinder slecht
te spreken. Men mompelt dat de jamfabri
kant en de kooplieden het eens zijn en den
prijs blijven drukken. We gelooven het niet,
want de handel laat zich niet vastleggen,
eerder gelooven we dat de overvloedige oogsr
en geen export de oorzaak zijn, doclï met dit
al is het teleurstellend.
Groentemarkt.
Aan de groentemarkt was een groote aan
voer, voor meerdere artikelen vlugge handel
met van goede tot hooge prijzen, terwijl en
kele artikelen als sla, postelein en bosgroen-
te (uitgezonderd peen en rabarber) zoo goed
als waardeloos waren.
Bloemkool mocht zich in een goede be
langstelling verheugen en le soort was duur,
de noteering van 14—20 voor le soort
en 3.508.50 voor 2e sooft, alles t>er
100 stuks.
Sla was zoo goed als waardeloos en wat
nog geplaatst werd ging voor bitter weinig;
de prijzen slechts 0.20—1.10 per 100
stuks. Postelein was niet mooi, luie handel
en lage prijzen, alleen extra kwaliteit was ge
wild, de prijzen liepen 1040 ct. per kist.
Spinazie was gezocht en duur, bij spaarza-
men aanvoer gold le soort 0.60—0.75
Eer kist (kleine kist). De aanvoer van kom-
ommers was groot genoeg en de handel lui,
de prijzen slechts 2.506.50 per 100
stuks. Andijvie was duur, mooie kwaliteit
gold tot 4.50 jDer 100, de doorsneeprijs was
2.30 per 100 stuks. Bospeen was niet zoo
duur als de laatste weken, een prijs van 10
15 per 100 bos is evenwel niet te laag.
Peulen, doperwten, snij- en spercieboonen wa
ren bijzonder in trek, raspers, schokkers en
tuinboonen waren duur. Snijboonen golden
4046, dubbele sjDercieboonen 50
65, doppers 2531, schokkers 18
24 en ipeulen 34—42, tuinboonen
9.5011, alles per 100 Kg. Rabarber
was duurder dan de vorige week en gold
2.506.50 per 100 bos. De overige
groente werd voor wisselvallige prijzen ver
handeld.
ALKMAARSCHE EXPORTVEILING.
Evenals de vorige week draaiden we ook
deze week weer in een cirkeltje rond. Een
dag duur, een dag middelmatig en een dag
slecht. Neen, eigenlijk was de stemming de
geheele week iets flauwer, met redelijke prij-
zen voor le kwaliteit, terwijl afwijkende kwa
liteit beduidend van den prijs moest inboeten.
Er was heusch geen reden voor klagen, want
laten we eerlijk bekennen, men is een beetje
verwend, want de prijs der groente is het ge
heele jaar in top geweest. Wat we de vorige
ek opmerkten inzake de matige tot slechte
EeFrTrmte e".3e kwaliteit> geldt ook nu
weer. Er komt veel aanvoer die niet onberis
pelijk is, wat geenszins aan de cultuurkunst
van den kweeker ligt, doch aan de natuur.
Maar met dit al is het een strop.
De aanvoer van bloemkool was wederom
van beteekenis, de handel lui met afgaande
prijzen. Niettemin was de prijs nog niet laag
als we een vergelijking maken met de prij
zen van voorgaande jaren en zeer zeker zijn
de prijzen nog loonend. Jammer is we
merken dat telkens weer op dat de groen
te in weer en wind en vooral in de branden
de zon moet staan en hoeveel waarde er op
deze wijze verloren gaat. We noteerden ais
doorsneeprijzen (over de geheele week) voor
le soort 10-ƒ 13 en 2e soort 4—6.5U
per 100 stuks. Met eenige verbazing nemen
we waar dat men ondanks den uitermaten
slechten prijs nog steeds sla aanvoert bia
gold zoo goed als niets of niets, de prijzen
waren van 0.301.50 per 100 stuks.
Postelein was beter in trek dan we gewoon
zijn, doch alleen voor le kwaliteit. Mooie pos
telein gold 0.40-/ 0.55 per kist, afwijken
de kwaliteit slechts 0.15—/ 0.30 per kist.
Andijvie was één dag niet in trek, doch ove
rigens duur. De prijzen waren J 25jr
3.75. 2e kwaliteit 0.50—1-50 per 100
stuks. Spinazie werd in kleine partijtjes aan
gevoerd en was wederom duur, met prijzen
van 0.500.75 per kist.
Een bijzonder luie handel was er in kom
kommers, zoowel in groene als in gele. Als
gevolg extra lage prijzen van f 1 f
per 100 stuks, enkele uitzonderingen een iets
je hooger.
Snijboonen, dubbele spercieboonen, tuin
boonen, peulen en doperwten gaan elke week
in prijs terug, doch snij- en spercieboonen
zijn nog duur. We noteerden voor snijboonen
30—44. percieboonen 40—/ 48, tuin
boonen 8.5013, peulen 30—-44 en
doperwten 18—24 per 100 Kg.
De handel in aardappelen was vlug en ae
prijzen gingen omhoog, de noteering 5.50
9.50 per 100 Kg.
De handel in aardbeien is uitermate lui
en in Alkmaar is de prijs steeds lager dan
elders. Een slof aardbeien, ongeveer 514
pond, gold in le kwaliteit slechts 0 60, ter
wijl afwijkende kwaliteit voor 0.30
0.45 werd verhandeld. De overige artike
len onveranderde prijzen, bosgroente lage
prijzen, de bospeen gold van 2 50 7.50
per 100 bos.
DE STREEK.
De afzet van de vroege aardappelen wordt
hier zeer ongunstig beïnvloed door de om
standigheid, dat de export naar Duitschland
feitelijk van geen beteekenis is. Tot heden is
Duitschland wel in zeer geringe mate: als
kooper aan de markt. Voornamelijk wordt de
dagelijksche aanvoer voor Engeland opge
kocht. Een en ander heeft op de prijzen een
eigenaardigen, wisselvalligen invloed. Op de
dagen, waarop niet voor Engeland wordt
verscheept, zijn de prijzen gewoonlijk lager
dan op andere dagen.
Hier komt nog bij, dat bij lange na niet
in alle deelen van 't land de aardappelteelt
slecht is, zoodat meermalen de scheepsladin
gen voor Engeland wel zoo groot kunnen
zijn, dat aan de vraag ruimschoots wordt
voldaan.
Het is dan ook wel eeri groot verschil met
vroegere jaren, toen Duitschland vrijel alles
afnam en flinke prijzen werden gemaakt.
KLAPROZEN OP HET BOUWLAND.
Er zijn weinig landen, zoo ze er al zijn,
waar de landbouw zoo intensief wordt be
oefend, waar procentsgewijze zooveel uit
den grond gehaald wordt als in deze lage
landen bij de zee. En in dit opzicht nemen de
landbouwstreken van de zware zeeklein in
Friesland, Groningen en Zeeland doch wel
in het bijzonder ook voor Nederland een eere
plaats in.
Wie nu meenen zou, dat alle poëzie en alle
schoonheid aan deze landouwen vreemd is,
wie, veronderstelt, dat hier alleen het practi-
schè nut en het dorre proza aan het woord
zijn, die heeft het toch ten zeerste mis. Kom
maar eens kijken in deze maanden Juli en
Augusus en geniet van de wijde vergezich
ten, van den machtigen, nog in verband met
de Zuiderzeewerken verzwaarden dijk, van de
verre velden onder den hoogen, prachtig met
wc"enspel getooiden hemelkoe.pel.
D:.n zult ge zien hoe het hier een land
schap vol krachtige lijnen, varieerende tin
ten en bloeiende schoonheid is. Dat begint al
met het teere groen van de winterroge in het
vroege voorjaar, dat gaat verder met den
schaterenden kleurengloed van bloembollen-
velden, die ook in het Friesche bouwland een
plaats van beteekenis gaan innemen, dat zet
zich voort met het zonnige koolzaadgeel en
met het teere wit der vlasvelden, tot straks in
Augustus de korenakkers gaan rijpen en de
poëzie van den oogsttijd boeiend leven en
fleurige actie brengt in deze contreien.
Maar ik zou u over de klaprozen op het
bouwland spreken en keer dus tot den titel
van deze bijdrage terug. Ja, die zijn er ook,
in pracht van helroode kleur en rijken over
vloed, zelfs hier in het zoo intens en zorg
vuldig bewerktel and. Ze doen blijkbaar, als
ze niet al te talrijk zijn, niet zoo heel veel
kwaad, zooals een landbouwkenner mij laatst
ook zei. En de natuurvriend kan met die ge
ringe schade en deze weinig krachtige be
strijding slechts blij zijn. Want was is er
mooier dan zoo'n veld met allerlei gewassen
van nut en ook niet zonder schoonheid, waar
in de gloed der klaproozen glans heeft en
kleur, leven en poëzie.
Klaprozen en korenbloemen (welke laatste
overigens in dit kleiland niet groeien, maar
elders wel) zijn in deze velden van nut en
economie de boden van het eigen, natuurlijke
wilde leven, dat zooveel mogelijk bestreden
wordt en in het belang van den landbouw
ook bestreden moet worden, maar dat toch
een plaatsje blijft innemen. Onkruid is het
voor den nuchteren beschouwer, maar wie
oog voor schoonheid heeft, ziet er toch wat
meer in. In die felkleurige spikkeling tusschen
r-ier0u,n en geel der ak'kers is z00'n afzonder
lijke bloem ook van een zeer kort, verganke
lijk leven, maar van treffende scheppings
schoonheid in die korte levensduur. Juist de
klaproos, dat felle stukje bloedrood leven,
brengt ons het bekende Psalmwoord in de
gedachte: Gelijk een bloem, die op het veld
verheven wel sierlijk pronkt, maar kracht'loos
s en teer. Wanneer de wind zich over 't veld
Irhr, ?0T,°^n' dan knakt haar steel, haar
schoonheid gaat verloren. Men kent en vindt
?f standplaats zelfs niet meer
Maar in dien korten levenstijd heeft de
bloem, de eene, en hebben de honderden, de
duizenden met elkaar van andere een indruk
van de wonderen Gods, ook in het onkruid
op den akker gegeven en aan het kind een
blik op iets moois gegund. In dien korten
bloeitijd zijn ook de vruchten begonnen te rij
pen, de kleine, kleine zaadjes, rijpend tot den
nieuwen zomerdag.
En als straks in September of in October
noo- de herfstwind waait over de leege stop
pelvelden en de aarde zich stilaan weer tot de
winterrust bereidt, dan staat nog hier en daar
een late klaproos op de velden, sierlijk pron
kend, rood en vol gloed, laatste bode van den
rijpen zomei', van zonnegloed en overdadig
licht, een ding van schoonheid, een vreugd
voor immer. Onkruid? Edel kruid!
A. L. B.
1. Pc5fl Pc5 2. b6 ab6 3. d7 Pd.' 4. c7
en wint omdat Pb6 niet mogelijk is. -
Oplossing eindspel 459.
1. Pa6 Pg6 (na 1Pd5 2. Pb4f en
1Pe6 2. Pc5f! enz.) of a. 2. Pb4f
Kei (of Kc3 3. Pd5f en 4. c7 of 2. Kd4
3. c7 Pe7 4. Pc6f! of 2Ke2 3. Pd5) 3.
f3f Ke5 4. c7 Pe7 5. Pc6f Kd6 6. Pe7 c7 7.
Pfö en wint.
a. 1Pe2 2. Kb2! c3f 3. Kal de
eeftige goede zet) 3c2 4. Pd4f Kd2
5. Pc2 en 6. c7 en wint.
Oplossing tweezet 346.
1.
Ld6 dreigt aftrekschaak en
1.
b2
2. Tc4 mat.
1.
ed6
2. Te8 mat.
1.
Dbl
2. Tel mat.
1.
Dc3
2. Tc4 mat.
1.
Dd4
2. Td4 mat.
1.
De5
2. Te5 mat.
1.
Df6
2. Tf4 mat.
1.
Dg7
2. Tg4 mat.
1.
Dh8
2. Th4 mat.
,Wm..
A
i i-ii...m
Probleem 347.
(E. E. Westbury, le prijs Westburn
Daily Mercury).
8
7
8
5
4
3
8
1
a bc defgh
Tweezet.
Eindspel 460.
A. A. Troitzky.
7'm
Wfr W: d
TBr'
8
a bo de t g b
Wit speelt en wint.
Eindsnel 461.
J. Hasek.
I
abtf defgh
Wit speelt en maakt remise.
De volgende partij is gespeeld door
B. Leussen en O. Duras op het Scheve-
nigsche tournooi in 1905. De eerste is
een Hollander en sinds een tiental jaren
gestorven.
Vierpaardenspel.
Oieten en sproeien.
Het droge weer der laatste weken maakt
gieten en sproeien tot ons dagelijksch werk
Vooral in den bloementuin waar op een klein
plekje grond dikwijls veel planten staan, ij
de invloed \an droog weer al spoedig merk
baar. Nt: is gieten en spuiten een eenvoudige
bezigheid, maar daarom toch niet ieders
werk. Het hoe en wanneer is vooral hierbij
van veel belang. Onnoodig water geven doet
meer kwaad dan goed, en voor diep worte
lende gewassen zal het zelden noodig zijn
daar deze wel instaat zijn voldoende vocht
uit de onderste grondlagen op te nemen.
Planten welke van droogte beginnen te lijden
zullen dit gewoonlijk verraden door slaphan-
gen of omkrullen; soms ook door ontijdig af
vallen der bladeren. Veelal worden eerst de
bloemen slap, daar deze als de meest teere
bloemdeelen, zeer veel verdampen. Zoodra
we bovengenoemde verschijnselen zien optre
den moet'worden gegoten. Te vroeg gieten is
niet goed, daar hierdoor een meer oppervlak
kig wortelgestel gevormd wordt, zoodat deze
planten, als gevolg daarvan, al spoedig van
droogte hebben te lijden. Hetzelfde geldt ooit
voor onze gazons. De beste wijze van water
voorziening is door middel van een fijn ver
stuivende gazonsproeier of broes.
Het water moet als fijne druppels op d«
planten en den grond komen. E>oor te sterke
begieting ineen slaat de grond dicht, evenals
bij stortregen. Wie in het bezit is van een
tuinslang met fijne gazonssproeier kan deze
zoowel over dag als 's avonds gebruiken.
Door ook overdag te spuiten blijft de lucht
vochtig in den tuin en lijden de planten niet
door te sterke verdamping. Overigens is de
beste tijd om te gieten of te spuiten in den
laten namiddag of avond, wanneer het zon
netje het water niet meer direct doet verdam
pen.
Het water heeft dan gelegenheid om diep
in den bodem door te dringen en de planten
kunnen nu voldoende opnemen om zich te her
stellen. Letten we vooral op planten welke in
potten, kuipen of bakken staan. Deze zullen
vaak minstens 2 maal der dag flink moeten
worden gegoten. Bovendien zullen we aan de
zonzijde eenige bescherming aanbrengen om
te voorkomen dat het zonnetje deze voorwen-
oen ter sterk verhit.
A. O.
1. e4
2. Pf3
3. Pc3
4. Lb5
5. 0-0
6. d3
7. Pe2
8. c3
9. Pg3
10. h3
eo
Pc6
Pfö
Lb4
0-0
dö
Lg4
La5
Lbö
Ld7
11. Lg5 Pe7? Hier was hö noodfg.
Nu volgt een serie kracht-
zetten van wit.
12. Lf6! Lbo
13. Phó! Dd7 Na 13. gfö volgt
14 Dd2 Kh8 15 Dhö Pf5
16. efü Tg8 17. P!ö Tg7 18.
Pgö en wint.
14. Ph7 hö
15. Pg5ü Op hg5 volgt 16. Dhó en Pf5
met ondekbaar mat.
15Pgö
16. Dh5 Tfb3
17. Dhö Kf8
18. Ph7f Zwart gaf op.
Nog mooier had zwart met 18. Peöff
Ke8 19. Df8 Pf8 20. Pg7 verstikt mat
kunnen winnen. Men ziet, da tdeze Hol
lander een speler van respectale kracht
was. Wij vonden deze partij in een ons
onbekend stuk courant.
Aan de Dammers!
In onze vorige rubriek gaven wij ter
oplossing probleem 1180 (A. Fischer).
Stand.
Zw. 12 sch. op: 4, 9, 12,13, 14, 16, 17, 19,
20, 22, 24, 35.
W. 12 sch. op: 21, 25, 26, 28, 29, 31, 33,
37, 38, 47, 48, 50.
Oplossing.
1. 48—42 1. 16 36
2. 37—31 2. 36 27
3. 38-32 3. 27:38
4. 28-23 4. 19 39
5. 42 44 5. 24 33
6- 26-21 6. 17:26
7. 44—40 7. 35 44
8. 50 10 8. 4 15
9. 25 3!
Doos 45 ct. Bij Uw Drogist.
47. Maar ofschoon ze elkander op eerewoord
beloofd hadden om niets, heelmaal niets te
verklappen van hun groote voornemens, kun
nen ze toch niet nalaten om tegen hun klasse-
genootjes een heel klein beetje op te scheppen
over hun groot geheim, ,,'t Zal wat zijn als het
voor de heeren komt", plagen de schoolmak
kers, die denken dat Oscar en Ot hen voor den
gek willen houden.
48. Maar de broertjes Oester zijn er hee'e*
maal van vervuld en onder de les
elkander telkens knipoogjes te geven of "u
teren elkaar toe: „Dat duurt zoolang niet me*'
)o! En het kan hen niets schelen, wanneer
to twintig en Oscar
vijftien fouten blijkt i
maakt te hebben in zijn dictée. Ze waren
immers met hun hoofd heelemaal niet bij-
