Kampeerders
in Uw tent
Naar Cambodja en Hngkor voor
den halven prijs.
faouinciaaC Tlieuws
DE OOMJKE O EST
Purol en Purolpoeder
bodem ingeslagen doch de toestand is nog
verergerd.
Reeds nu wreekt zich een en ander aan
ook geducht op den middenstand, nu bij de
tuinders, althans de aardappelenverbouwers,
alle koopkracht ontbreekt en velen zelfs op
zware schuldenlast zitten.
Er zal dan ook ernstig moeten worden
overwogen op welke wijze hier in dezen el-
lendigen toestand de helpende hand moet
worden geboden.
Uw huid en voeten eischen gedurende het
kampleven een bijzonder goede verzorging,
want zonnebrand, smetten, doorzitten en
stukke voeten, kunnen U veel pijn en last
veroorzaken. Daarom altijd
Parol 30, 60, 80 ct. Purolpoeder 45 en 60 ot.
Verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten.
Een oud-stadgenoot, de heer Nico H.
Slinger schrijft ons:
Wat ben ik blij dat ik van China niet
rechtstreeks naar Singapore ben ge
reisd, doch ook eet. paar weken in
Fransch Indo-China bij de machtige
ruïne-steden Angkor Vhat en Angkor
,Thom en in Siam bij de heilige witte oli
fanten heb vertoefd! Reeds de namen
zelf Haiphong, Hanoi, Tonkin, An-
nam, Angkor en Cambodja klinken
romantisch, interessant en suggestief;
men denkt onmiddellijk aart tropische
nachten, ondoordringbare wouden en
lang verborgen tempelsteden.
De vervoermiddelen in Indo-China
geven den doorsnee-toerist alleszins vol
doening, doch het is verbazend lastig
goede inlichtingen over een reis naar
Angkor te bekomen. Vele mijner vrien
den in Amerika maakten een reis rond
om de wereld, doch geen van allen had
een zijreis naar Angkor en Siam ge
maakt. Waarom niet? Zij antwoorden
meestal: „Och, die reis kost te duur! Ik
schreef rechtstreeks naar het toerist
bureau in Saigon en moést mijn plan om
de ruïnes van Angkor te bezichtigen, la
ten varen. Hetzelfde antwoord kreeg ik
van een paar Indische kennissen, die
'Angkor van Java uit hadden willen be
zoeken. De groote fout ligt dus bij het
officieels bureau voor toerisme in Sai
gon; men huldigt daar n.1. nog steeds de
glad verkeerde en zeer ouderwetsche op
vatting dat ieder toerist bepaald een mil-
lionnair is.
Het is werkelijk zeer te betreuren dat
zulke archeologische juweelen als de
ruïnes van Angkor Vhat en Angkor
Thom dank zij deze averechtsche poli
tiek, thans voornamelijk alleen door
rijke Amerikanen (die er in het alge
meen toch niet veel van begrijpen) be
zocht worden en dat tientallen leeraren
en studenten wegens verkeerde of zeer
onvolledige inlichtingen Indo-China
voorbij varen.
Toch is het zeer goed mogelijk voor
reizigers met bescheiden beurs om Ang
kor te zien en hierover wil ik U iets ver
tellen. Ik ontmoette bij de ruïnes enkele
Amerikanen en ook een tweetal Hol
landsche dames, die allen zeer verbaasd
waren dat mijn vriend een journalist
uit Los Angeles en ik het hadden
klaar gespeeld om deze reis voor iets
minder dan de helft der opgegeven
kosten te maken. Een dezer dames op
perde het denkbeeld dat ik hierover een
artikel zou schrijven om zoodoende Ne-
'derlandsche en Nederlandsch-Indische
wereldreizigers van dienst te kunnen
zijn; dit was h. i. beter dan een adjec
tieven-rijke beschrijving van de mooiste
archeologische vondst van de 19e eeuw
te geven.
Men zou trouwens niet voldoende ad
jectieven ter beschikking hebben. Alles
dat ik over Angkor gelezen had, ver
vaagde onmiddellijk tot beuzelpraatjes
toen ik voor het eerst de prachtige to
rensilhouetten van Angkor Vhat zag
opdoemen in de gouden stralen der on
dergaande zon; geen der beschrijvingen
over ,'s werelds mooiste tempel" bena
deren ook maar eenigszins de werkelijk
heid als men zelf deze ruïnes bij het zil
veren licht van eene volle man heeft be
wonderd.
De reis naar Angkor begon eigenlijk
in Hong Kong. Slechts Fransche mail
booten doen Saigon regelmatig aan en
we bespraken passage op de „Athos II"
van de Messageries Maritimes. Noode
verlieten wij China alwaar we zoo vele
vele interessante dingen in Shanghai,
Hong Kong, Macao en vooral in Canton
gezien hadden; we zegden dus do Piek
van Hong Kong vaarwel om tropischer
landen te bezoeken. lederen dag werd
het warmer; daags na Hong Kong kwa
men de witte pakken en de tropenhel
men te voorschijn en was zelfs het licht
ste dekentje te veel. De keuze op de
Fransche menu's was zeer beperkt, de
kwaliteit zeer goed, doch de kwantiteit
klein. Men \^as verplicht het geheele
menu „af te werken" of hongerig de eet
zaal te verlaten; dit in schrille tegenstel
ling met mijn bevindingen op de mail-
booten van de Dollar-, Nippon Yusen,
Kaisha-, Canadian Pacific- en Holland-
Amerika Lijn. Het reizend publiek was
echter alleraardist; het bestond voorna
melijk uit repatrieerende Fransche mi
litairen.
Op den derden morgen ontwaakte ik
terwijl we de Dormairivier tot Saigon
opstoomden; men noemt deze stad het
„Parijs van den Oriënt" hetgeen echter
een zeer flatteerende bijnaam is. Wel
vindt men er beschaduwde avenue s,
terwijl ook op de meeste hoeken de bou-
levard-café's en brasserie's hunne tafels
en stoelen tot ver over de helft van het
trottoir uitgezet hadden om U tot. het
nuttigen van een koel glas bier of wijn
over te halen. De Franschen z jn m- l
goede kolonisten; terwijl de ^ul^.chesn
steeds probeerden om de ,inbo^ "fen
de Duitsche tucht en orde in Pren4?£
laten de eerstgenoemden de lnb00[1..
gen - ten minste de ouderen rustig
hun gang gaan en als deze het nio g
vinden om steeds op de trot^ p -
hurken en verder niets uit te voeren, -
er niemand die hen verjaagt- De jonge
ren die vooruit willen, krijgen volop
kans van het Fransche gouvernement,
goede studenten mogen zelfs naar marijs
gaan om aldaar hunne studie te
tooien. on
Doch laat ons Saigon verlaten en
trachten Angkor spoedig te bereiken.
Natuurlijk hadden wij allereerst het ltoe
ristbureau bezocht, omdat we dachten
dat men daar alle mogelijke gegeve
voor alle klassen van reizenden zou ver
strekken. Hoewel wij Fransch spraken
en vertelden dat we resp. Zwitser en
Hollander waren, behandelde men ons
alsof we Amerikaansche millionnairs
waren en gaf ons overeenkomstige cij-
fers.
„De reis naar Angkor en vandaar naai
de Siameesche grens en Bangkok komt
op 355 piasters per persoon" antwoord
de men. to
„Werkelijk? Dat is dus ongeveer 14-
U.S. Dollars?" j
„Inderdaad, en voor dat bedrag hebt
U alle gemakken, welke U zich in de
tropen kunt wenschen; een mooie prive-
auto, luxe hotels, uitstekende kei.ken en
prima „service"-overal!"
„Hartelijk dank, doch dit zijn dingen,
waar wij totaal geen behoefte aan heb
ben. Dit zijn dezelfde prijzen, welke U
aan onze vrienden in Caliiornië hebt ge
zonden, met het gevolg daj; zij de reis
naar Angkor van hun progigmma ge
schrapt hebben .omdat dit niet met hun
budget overeen kwam. t)
„Toch komen hier vele Amerikanen!
„Ongetwijfeld, doch alleen de welge-
stelden, die in het algemeen weinig met
archeologie op hebben en die Angkor
alleen bezoeken omdat het in hunne
kringen mode is. En honderden studen
ten en leeraren zien van deze reis af;
daarom zijn wij hier gekomen om eens
te onderzoeken of het niet goedkooper
kan."
„Natuurlijk kunt U per postauto rei
zen, maar op de hotels kunt U niets be
sparen. Er is geen keus: zij kosten allen
12 piasters per dag met pension en er
zijn eenvoudig geen andere hotels aan
wezig!"
„Hoeveel kost de reis per postauto
naar Bangkok?"
„Wel, dat kost 165 piasters (een piaster
is ongeveer gelijk aan onze gulden) en
omdat men wegens slechte verbinding
twee dagen in Phnom Penh moet ver
blijven, rekene men 24 piasters meer
voor hotelkosten plus 16 piasters voor de
treinreis le klasse van de Siameesche
grens tot Bangkok."
„Dus voor 205 piasters vervoert U ons
naar Angkor en Bangkok, maar waarom
moeten we naar Phnom Penh terug-
keeren?"
„Omdat de directe weg van Angkor
naar Siam als gevolg van den natten
moessen niet vóór Februari begaanbaar
is; U moet dus den afstand Phnom
Penth-Angkor (321 K.M.) opnieuw afleg
gen om dan langs de andere zijde van
Het Groote Meer de Siameesche grens te
bereiken.
Is er geen bootverbinding van Angkor
over Het Groote Meer direct naar Battam-
bang en de Siameesche grens Hierdoor zou
den wij veel tijd en meer dan 600 K.M. ver
moeiend autobusrijden in de tropische hitte
bespaard kunnen hebben.
Er bestaat beslist geen directe verbinding
met Siam, zelfs niet per boot!, antwoordde
men ons. Deze verkeerde inlichting kostte
ons ongeveer 40 piasters en noodzaakte ons
drie dagen in Phnom Penh over te blijven,
zooals wij later gewaar werden.
Wat te doen! Ik had weinig zin deze 205
piasters te betalen en verwedde een dollar
met mijn Zwitsersch-Amerikaanschen vriend
dat wij het zonder de hulp van het toeristen
bureau voor de helft konden klaar spelen.
Top, zei deze, dat is dus voor iets meer
dan één vierde deel van den officieelen prijs
voor een reis per privé-auto en als je dat
kunt, geef ik je graag een dollar!
We begonnen dus te rekenen zeer tot
ongenoegen van het bureau! en kwamen
tot het volgend resultaat:
Postautobus, le kl. tot de grens 51 piasters
Phnom Penh, hotel m. pens., 1 d. 12 piasters
Angkor, idem, 3 dagen 36 piasters
Phnom Penh, idem, 3 dagen 36 piasters
Battambang, idem, 1 dag 4 piasters
Trein grens tot Bangkok, le kl. 16 piasters
Totale kosten 155 piasters
De overblijvende 50 piasters waren waar
schijnlijk als belooning voor de „moeite"
van het toeristenbureau bedoeld! We wilden
echter maar geen verdere „onbescheiden"
vragen stellen en keerden naar ons hotel te
rug. We moesten dus nog 55 piasters bespa
ren. Op den prijs der mailauto viel niets af
te dingen, daar de 2e klasse steeds geheel
door inboorlingen en soms zelfs door gevan
genen gevujd is.
Wat valt er echter te doen met die hotels
a 12 piasters per etmaal? Ik geloof zeer ze
ker dat ik een goed hotel kan vinden voor
minder dan de helft. Er zijn vele nette en be
schaafde. inlanders, die ook een hotel noodig
hebben en ik geloof dat dit bureau er alleen
op uit is de meest luxueuse hotels van gasten
te voorzien. Laat ons in ieder geval niet te-
legrafeerep, zooals het bureau ons aanbevo
len heeft.
Ik was het volkomen met mijn vriend eens
en den volgenden Maandagmorgen om 5
uur vertrokken we per geriefelijke postauto
de toegelaten 25 K.G. bagage bovenop ge
laden uit Saigon naar Phnom Penh.
Deze postauto's zijn uitstekend ingericht
en bieden plaats aan ongeveer 20 personen;
de reis naar Phnom Penh was werkelijk
zeer interessant. Voor de eerste maal in ons
leven zagen we echte tropische landschap
pen, uitgestrekte rijstvelden deden aan groo
te schaakborden denken en eindeiooze gras
te SCnaaxooraeu uciir.cu n» - .)hnMf,H€n
velden met hier en daar grillige s
van eenzame wilde palmen leken ee
op de Mohave-woestijn in Californie-
De wegen waren g^aspfiaHeerd o n
kend verhard en snelheden van fo of
waren zeer goed mogelijk. Na tw« uren,^
den werd onze autobus op een
pontje over de breede Mekongrivier g
porteerd. Alle inlandsche hutten zijn P
hooge palen gebouwd omdat de inb°°
weten 'dat tijdens den regentijd
oppervlakten overstroomd worden, tev
deze ongeveer 2 meter hooge ™imt« tus
den beganen grond en de vloer een g
bescherming tegen wilde dieren. P*".4.01
tijgers komen veelvuldig voor, te™ljl,
mige rivieren letterlijk wemelen van k
dillen. Ook vindt men er pythons van
meter lengte, de kortere en ^kere bo
zelfs cobra's; niemand schijnt zich daar e u
ter over te bekommeren en het is een telt
schrijver dezes alleen een troep wilde wat
buffels in Indo-China ontmoet heelt.
In Phnom Penh, de hoofdstad van .Cam
bodja, vindt men weinig auto's; de riksja
en hunne menschelijke motoren doen net
meeste werk. Koning Sisowathmonivong re
geert er onder toezicht van den rran-
schen resident met alle pracht en praal
van een Oostersch vorst; helaas kon hij we
gens het overlijden van zijn moeder geen
journalisten ontvangen. In deze stad begon
nen we onze hotelkosten met ongeveer 00
pCt. te beperken; in plaats van het officieele
12 piasters-hotel vonden wij een keurige ka
mer met privé-douche in het beste Chinee
sche hotel a 2 piasters voor ons beiden. Ver
der hadden wij ontdekt dat het vele vleesch-
eten ons in de tropen niet goed bekwam en
verklaarden wij ons vegetariërs van dien
dag af. We bezochten de markt en hadden
dien avond een smakelijk en zeer voedzaam
maal. In een diep bord prakten we drie
heerlijke, juist geplukte bananen en voegden
hierbij een handvol Californische rozijnen;
verder sneden we een groote sappige ana
nasvrucht in kleine stukjes. Toen werden
een tweetal jonge kokosnoten „geslacht" en
dronken wij ieder minstens een liter van de
smakelijkste, zuiverste drank die er in de
tropen te krijgen is. Waarom zouden we bij
na niet verkrijgbare koemelk koken als men
overal versehe kokosmelk voor vijf of zes
Hollandsche centen kan koopen? Als dessert
serveerde mijn vriend kokosnoot en „Marie''-
biscuits; het was een verrukkelijk maal ge
weest, dat wij niet voor een 3 piaster-diner
in het Grand1 Hotel hadden willen ruilen. En
de kosten? Belachelijk weinig; oordeele zelf:
6 banen 15 cents, rozijnen 10 cent, 1 ananas
15 cents, 2 groote kokosnoten 10 cents en
voor ongeveer 25 cents aan biscuits: dus
totaal 75 cents of 0.37 Y» per persoon. Na
dit vitaminen-rijke en licht verteerbare maal
voelden wij ons zeer werklustig en betikten
onze schrijfmachines tot middernacht, iets
dat wij na een zwaar vleeschmaal nog nooit
hadden kunnen doen in de tropen.
We waren dus zeer blij een dieet gevon
den te hebben dat zoo goed voor onze magen
en beurzen geschikt was; met papaya's en
andere tropische vruchten brachten wij de
noodige afwisseling. Natuurlijk lachten later
in Angkor verschillende gasten en smulpapen
om onze vinding en ook zagen de meeste ho
teleigenaars ons 's avonds met een scheel
oogje aan. als we beladen met bananen, ko
kosnoten, ananas enz. de hotelgalerij binnen
traden. De reeds genoemde Hollandsche da
mes bewonderden onze „kookkunst" echter
zeer en volgden ons voorbeeld.
Den volgenden morgen om 5 uur verlieten
wij de hoofdstad van Cambodja om de 321
K.M. naar de ruïnes van Angkor af te leg
gen en arriveerden na 'n vermoeienden-tocht
's namiddags om 4 uur bij het eenige en keu
rig ingerichte hotel tegenover de tempelstad
Angkor Vhat. We hadden kamers kunnen ne
men in een Chineesch hotel voor 1 y2 piasters
per persoon, doch dit hotel was 6 K.M. van
de ruïnes verwijderd en de busverbinding
was onregelmatig. We vertelden den Fran-
schen hoteleigenaar dat we op dieet waren
en dus alleen een kamer met douche wensch-
ten en verder dat we als journalisten een re
ductie verlangden. Hij vreesde zeker concur
rentie van het Chineesche hotel en zei dade
lijk: „All right, gentlemen, ik zal u 20 pCt.
reductie geven; in plaats van vijf betaalt u
slechts vier piasters per persoon. Wij kregen
dus onzen zin, namen onmiddellijk een ver-
frisschende douche en sliepen dien nacht als
marmotten.
Angkor Vhat was eens de tempelstad, be-
hoorend bij de machtige hoofdstad der
Khmers: Angkor Thomt. Het was het cen
trum van het oude koninkrijk dat zoo geheim
zinnig verdween van het wereldtooneel en
eerst in 1866 aan de totale vergetelheid ont
trokken werd. De geleerden waren verbaasd
zulke prachtige en uitgestrekte (de totale
omtrek bedraagt 31 K.M.) tempels te vinden;
zij vertoonden een architectonische en een
beeldhouwkundige vaardigheid, welke men
nooit mogelijk had geacht in de Oriënt.
Bas-reliëfs ter lengte van honderden meters
vertellen ons in duidelijke woorden de ge
schiedenis van de Khmers, vertellen van hun
ne opkomst, hunnen strijd en hunne eindelij-
ke overwinning in de tiende of elfde eeuw
onzer jaartelling.
Doch geen dezer bas-reliëfs vertellen ons
waarom en hoe deze machtige natie, welke
zich eens uitstrekte over Siam, Cambodja,
bijna geheel Indo-China en waarschijnlijk ge
deelten van Burma, zoo volkomen uit de ge
schiedenis verdween. Europa van toen was
geheel onkundig van haar bestaan en omge
keerd wisten de Khmers niets van Europa-
de geheimzinnige oceaan aan de eene zijde
en ondoordringbare wildernis aan de andere
beletten ieder verkeer. Er waren geen spoor
wegen, stoomschepen en vliegmachines ter
beschikking om deze hindernissen te over
winnen. En ten slotte overwon de wildernis
g koninkrijk en zijn fiere hoofd
stad Waarom de Khmers ten onder gingen
weet niemand met zekerheid te zeggen- een
v?na^ren<\ vijandig klimaat of invfi
an andere Aziatische volkeren kunnen rede
dat nf Wf Zljn' Yelei1 nemen aan
fa,Lt slaven> moede geworden van de vele
Kal noodig waren voor het onder
houd der tempels en paleizen, ten slotte in
opstand kwamen en dat zij, onmachtig
zelfbestuur, daarna ten onder gingen.
Angkor Vhat, de tempel, heeft ongeveer
een oppervlakte van anderhalven kilometer
5 het vierkant; na twee breede, van mooie
balustrades voorziene, toegangswegen staat
men aan den voet der drie verdiepingen van
den hoofdtempel. Zeer steile en uitgesleten
trappen voeren tenslotte naar den centralen
hoofdtoren, waar zich in drie van de vier
nissen Bouddha-figuren bevinden, 's Avonds
brandt er steeds een oliepit aan den voet van
den Oostelijken Bouddha en dit lichtje is
van verre boven de balustrades en gaande-
lijen uit, te zien. Wij troffen het geweldig
dien avond; het was volle maan en Angkor
baadde zich in het zachte zilveren licht van
een tropische maan. Een derde nachtelijke
wandelaar voegde zich bij ons, hij bevond
zich ook op een wereldreis; in tegenstelling
met ons reisde hij echter van Oost naar West
en had Britsch-Indië dan ook reeds bezocht.
Hij verzekerde ons ten stelligste dat Angkor
Vhat de beroemde Taj Mahal te Agra bij
maanlicht in verhevenheid en schoonheid
zeer zeker evenaarde, zoo niet overtrof.
Doch ik wil niet, gelijk zoo vele anderen,
een gedetailleerde beschrijving geven van de
Vhat(tempel) van Angkor, van de hoofd
stad en residentie der oude Khmer-koningen:
Angkor Thom en van alle andere ruïnes in
de nabijheid. Boeken zijn hier reeds over ge
schreven en men raakt verveeld van de lange
beschrijvingen; men zou echter dagenlang
in deze omgeving kunnen zwerven zonder
zich ooit te vervelen.
Dus ga ik door met mijn verhaal en wil
mijne lezers vertellen hoe zij het kunnen
klaar spelen in Indo-China te reizen en Ang
kor te zien voor veel minder dan het infor
matiebureau wil toegeven dat mogelijk is.
Wij sliepen drie nachten in het Europeesche
hotel te Angkor ad 4 piasters per nacht per
persoon; evenals een tweetal Amerikaansche
doctoren uit Honk-Kong hadden we desge-
wenscht voor de helft in het zeer goede Chi
neesche hotel te Siemreap kunnen verble
ven.
We wilden echter vlak bij de ruïnes logee-
ren en konden de hoogere kosten compensee-
ren met de bespaarde bedragen van onze
bananen-, rozijnen-, ananas-, kokosnoot- en
biskwie-diners. Tijdens onze wandeling keer
den we natuurlijk nooit terug naar het hotel
om te lunchen; er waren altijd wel inland
sche hutten in de buurt en met gebarentaal
konden we meestal onze wenschen betreffen
de vruchten en kokosnootmelk verstaanbaar
maken. Slechts een keer begrepen de inboor
lingen ons niet en moest ik een kokospalm
met noten voor hen uitteekenen. Om kokosno
ten leeg te drinken hebben wij een prachtige
uitvinding gedaan we besloten deze echter
niet te patenteeren! door middel van een
stukje dun gummislang zuigen we de noten
tot de laatste druppel melk leeg en verhin
deren aldus dat het grootste gedeelte op onze
overhemden terecht komt. Ook vonden we uit
dat een dutje onder de palmen zeker op
weegt tegen een siësta in een hotel.
Na twee en een halven dag verlieten wij
Angkor met leedwezen om na 'n anderen ver
moeienden autotocht van acht uren weer in
Phonm Penh terug te keeren. Deze terug
tocht was echter geheel overbodig, zooals
wij in Angkor hadden bemerkt; men kan n.1
rechtstreeks over het Groote Meer naar het
op ongeveer 150 K.M. van de Siameesche
grens gelegen Battambang varen. Er zijn
twee maatschappijen, die U voor slechts vier
of acht piasters vervoeren; hierdoor bespaart
men veel tijd (ongeveer twee a drie dagen)
en minstens 35 piasters. Doch men had ons
in Saigen deze gegevens niet willen verstrek
ken en dus waren wij genoodzaakt drie nach
ten in Phnom Penh te slapen. Deze twee da
gen brachten wij rustigjes door met het be
zoeken en fotografeeren van de paleizen des
koning van Cambodja, van vele tempels en
van inlandsche dorpen. Ten huize van een
Amerikaanschen zendeling gaf mijn vriend,
die een wereldreis voor Esperanto maakt, een
lezing met lichtbeelden over Californië; de
missionaris vertaalde de woorden in het
Cambodjaansch en een vijftigtal chocolade
kleurige afstsammelingen der oude Khmers
zagen en luisterden aandachtig toe.
Maandagmorgen om half zes vertrokken
we iper postauto naar Battambang, waar we
een uitstekende kamer hadden in de Fransche
bungalow voor slechts 1,25 piasters
per persoon. Ook hier hadden we weer een
heerlijk vruchtenmaal voor den bekenden la
gen prijs; den volgenden morgen zaten we al
weer om half vijf in de bus naar de Siamee
sche grens om aansluiting te hebben op den
om half tien vertrekkenden trein naar Bang
kok, welke reis acht uren duurde. In plaats
van eerste klasse reisden we tweede voor 9
ticaux of 10 piasters per persoon. In dezen
trein zetten we ons dadelijk tot cijferen om t-
beslissen wie onzer den dollar had gewonnen
Postauto le klasse, 1300 K.M&tot grens
51 piasters. Hotel Phnom Penh 175-
vruchten 0.75 2.5 piasters. Hotel Angkor
Vhat 3 maal 4 is 12; vruchten 3, 15 piaste-,
Hotel Phnom Fenh 3 dagen 10 piasters
Bungalow Battambang 1,25; vruchten 0 7«i
2 piasters. Totale kosten p. p. 90.50 piasters
Dit bedrag was dus veel minder dan cis
helft van het bedrag dat door het informatie-
bureau opgegeven wass voor dezelfde reis
per postautobus (205.-piasters) en mijn
vriend betaalde mij met genoegen den dol-
lar; zelfs als wij Europeesch voedsel in de
Chineesche hotels hadden genuttigd, was het
in totaal niet meer dan 120 piasters geweest
En indien wij direct van Angkor per boot
naar Battambang waren gegaan, hadden we
de heele reis voor ongeveer 55 piasters (zeg.
ge 55 gulden) kunnen maken (dus ongeveer
7 dagen). En zij die onze vruchtendiners
minder apprecieeren, kunnen deze reis voor
80 gulden maken, tenminste als zij het infor-
matiebureau links laten liggen en zelf plaat-
sen bespreken voor postsauto en boot.
Nu kun je een artikel schrijven voor toe-
komstige Hollandsche en Indische wereldrei-
zigersr merkte mijn vriend op.
,Ja, en als de hoofdredacteur den titel niet
lang genoeg vindt, zou ik er bij willen voe-
gen:.... en toch nog te duur!
Bangkok, Siam 1931. k
NOORLSCHARWOUDE.
Officieele opening van een ver-
bouwde Chr. School.
Dinsdagmorgen had te Noordscharwoud»
de officieele opening plaats van de verbouw-
de Chr. School met bestuurskamer, o.m. jn
tegenwoordigheid van het Gemeentebestuur.
De bijeenkomst werd geopend door den
voorz. van het Chr. Schoolbestuur die o.m.
een woord van dank bracht aan den aanne
mer en verdere uitvoerders. Vervolgens
bracht de heer Schuil, Hood der School,
eenige woorden van dank aan het Schoolbe
stuur. Burgem. van Spengler feliciteerde het
Schoolbestuur met de voltooide verbouwing
en verzekerde dat deze verbouwing met alle
medewerking was toegestaan, en uitte ver
der de beste wenschen voor den welstanc»
van de school.
Ds. Dragt sprak namens den Kerkeraad
en was zeer verheugd dat nu ook de school-
verbouw tot stand was gekomen^ daar on
langs de verbouwing van het Kerkgebouw
voltooid was geworden en men nu met vol
doening op twee mooie gebouwen neer kan
zien.
Weth. Ootjers die geen voorstander is van
bijzonder onderwijs uitte toch de beste wen
schen voor den verderen welstand van dt
school.
De heer Jb. Jong sprak namens de ouders
der kinderen en memoreerde hoe ruim 20
jaar geleden de school werd opgericht. Hij
vergeleek de verschillende toestanden van
toen en nu, wat betreft medewerking van ge
meentebestuur enz.
Na het zingen van Psalm 103 vers I
sloot de voorzitter deze bijeenkomst met een
harteüj woord van dank aan allen die mede-
geholpen hebben tot het tot standkomen der
verbouwing, waarna gelegenheid werd gege
ven tot het bezichtigen van de verbouwd»
school met de bestuurskamer.
SINT PANCRAS.
Dinsdag hefcben de hoogste klassen van de
O. L. school hun jaarlijksch schoolfeest ge
vierd.
Per autobus van de Firma Kok, Tuinman
en Wilken ging de reis naar Haarlem en
Zandvoort. De morgen liet zich uitstekend
aanzien en onder schitterend weer, confetti,
serpentines en gejuich der kinderen werd de
reis aangevangen.
Allereerst werd gepleisterd in de speeltuin
„Velserend", waar volop werd genoten. Ver
volgens de „Ruïne van Brederode" bezich
tigd, waarna de reis werd voortgezet naar
het kopje te Blcemendaal, vandaar naar
Zandvoort, schitterend weer aan zee, bewolk
te lucht doch warm, dus ideaal weer om te ge
nieten van de golven. Hier werd natuurlijk
door de jeugd ferm gebruik van gemaakt en
toen het aanklcedsein dan ook klonk, was 't bij
velen nog: „moeten we nu al weg."
Hierop weer in de bus en gereden naar de
speeltuin „Kostverloren" weer genieten van
wip, schommel, draaimolen enz., Dit werd
*ven onderbroken, door dat een klein
zich begon te laten voelen, doch gelukkig
van korten duur.
Vanuit deze speeltuin werd gereden over
Haarlem, doch thans begon de regen bij
stroomen te vallen gelukkig dat dit niet eer
der was gebeurd. Nu was 't wel een trooste
loos aanzien, doch de kinderen bleven droog
Onder het noodige gejuich en zingen van de
populaire mop van Helo, Hola enz. en Hoera
geroep der kinderen werden deze weer opg^*
wacht door hunne ouders, na volop te hebben
genoten.
0153. Toen moeder Oester op den dag hen
kwam waarschuwen dat het tijd was om op te
staan, had ze geen antwoord gekregen. Ze was
toen eens gaan kijken en toenhad ze tot
haar grooten schrik gezien, dat hun kamer leeg
was. Maar op de tafel lag een brief.,. Dien
lazen moeder en vader daarop samen en nu
hoorden ze wat de twee bengels van plan wa-
54. Eerst was vader Oester erg kwaad,
toen bezon hij zich en zei: „Ja vrouw, 9
eigenlijk hebben de kwajongens zoo'n ofli
wet. De wereld is groot en mooi. Weet 1»
wij doen? Wij zullen hen met ons allen na
'k ga dadelijk naar scheepsbouwer Zaag
en laat hem een keurig schuitje voor ons
wen. De meisjes vonden het een dolleu
en gok moeder Oester had er niet» op, t$E