Kampeerders in Uw tent Naar Cambodja en Hngkor voor den halven prijs. faouinciaaC Tlieuws DE OOMJKE O EST Purol en Purolpoeder bodem ingeslagen doch de toestand is nog verergerd. Reeds nu wreekt zich een en ander aan ook geducht op den middenstand, nu bij de tuinders, althans de aardappelenverbouwers, alle koopkracht ontbreekt en velen zelfs op zware schuldenlast zitten. Er zal dan ook ernstig moeten worden overwogen op welke wijze hier in dezen el- lendigen toestand de helpende hand moet worden geboden. Uw huid en voeten eischen gedurende het kampleven een bijzonder goede verzorging, want zonnebrand, smetten, doorzitten en stukke voeten, kunnen U veel pijn en last veroorzaken. Daarom altijd Parol 30, 60, 80 ct. Purolpoeder 45 en 60 ot. Verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten. Een oud-stadgenoot, de heer Nico H. Slinger schrijft ons: Wat ben ik blij dat ik van China niet rechtstreeks naar Singapore ben ge reisd, doch ook eet. paar weken in Fransch Indo-China bij de machtige ruïne-steden Angkor Vhat en Angkor ,Thom en in Siam bij de heilige witte oli fanten heb vertoefd! Reeds de namen zelf Haiphong, Hanoi, Tonkin, An- nam, Angkor en Cambodja klinken romantisch, interessant en suggestief; men denkt onmiddellijk aart tropische nachten, ondoordringbare wouden en lang verborgen tempelsteden. De vervoermiddelen in Indo-China geven den doorsnee-toerist alleszins vol doening, doch het is verbazend lastig goede inlichtingen over een reis naar Angkor te bekomen. Vele mijner vrien den in Amerika maakten een reis rond om de wereld, doch geen van allen had een zijreis naar Angkor en Siam ge maakt. Waarom niet? Zij antwoorden meestal: „Och, die reis kost te duur! Ik schreef rechtstreeks naar het toerist bureau in Saigon en moést mijn plan om de ruïnes van Angkor te bezichtigen, la ten varen. Hetzelfde antwoord kreeg ik van een paar Indische kennissen, die 'Angkor van Java uit hadden willen be zoeken. De groote fout ligt dus bij het officieels bureau voor toerisme in Sai gon; men huldigt daar n.1. nog steeds de glad verkeerde en zeer ouderwetsche op vatting dat ieder toerist bepaald een mil- lionnair is. Het is werkelijk zeer te betreuren dat zulke archeologische juweelen als de ruïnes van Angkor Vhat en Angkor Thom dank zij deze averechtsche poli tiek, thans voornamelijk alleen door rijke Amerikanen (die er in het alge meen toch niet veel van begrijpen) be zocht worden en dat tientallen leeraren en studenten wegens verkeerde of zeer onvolledige inlichtingen Indo-China voorbij varen. Toch is het zeer goed mogelijk voor reizigers met bescheiden beurs om Ang kor te zien en hierover wil ik U iets ver tellen. Ik ontmoette bij de ruïnes enkele Amerikanen en ook een tweetal Hol landsche dames, die allen zeer verbaasd waren dat mijn vriend een journalist uit Los Angeles en ik het hadden klaar gespeeld om deze reis voor iets minder dan de helft der opgegeven kosten te maken. Een dezer dames op perde het denkbeeld dat ik hierover een artikel zou schrijven om zoodoende Ne- 'derlandsche en Nederlandsch-Indische wereldreizigers van dienst te kunnen zijn; dit was h. i. beter dan een adjec tieven-rijke beschrijving van de mooiste archeologische vondst van de 19e eeuw te geven. Men zou trouwens niet voldoende ad jectieven ter beschikking hebben. Alles dat ik over Angkor gelezen had, ver vaagde onmiddellijk tot beuzelpraatjes toen ik voor het eerst de prachtige to rensilhouetten van Angkor Vhat zag opdoemen in de gouden stralen der on dergaande zon; geen der beschrijvingen over ,'s werelds mooiste tempel" bena deren ook maar eenigszins de werkelijk heid als men zelf deze ruïnes bij het zil veren licht van eene volle man heeft be wonderd. De reis naar Angkor begon eigenlijk in Hong Kong. Slechts Fransche mail booten doen Saigon regelmatig aan en we bespraken passage op de „Athos II" van de Messageries Maritimes. Noode verlieten wij China alwaar we zoo vele vele interessante dingen in Shanghai, Hong Kong, Macao en vooral in Canton gezien hadden; we zegden dus do Piek van Hong Kong vaarwel om tropischer landen te bezoeken. lederen dag werd het warmer; daags na Hong Kong kwa men de witte pakken en de tropenhel men te voorschijn en was zelfs het licht ste dekentje te veel. De keuze op de Fransche menu's was zeer beperkt, de kwaliteit zeer goed, doch de kwantiteit klein. Men \^as verplicht het geheele menu „af te werken" of hongerig de eet zaal te verlaten; dit in schrille tegenstel ling met mijn bevindingen op de mail- booten van de Dollar-, Nippon Yusen, Kaisha-, Canadian Pacific- en Holland- Amerika Lijn. Het reizend publiek was echter alleraardist; het bestond voorna melijk uit repatrieerende Fransche mi litairen. Op den derden morgen ontwaakte ik terwijl we de Dormairivier tot Saigon opstoomden; men noemt deze stad het „Parijs van den Oriënt" hetgeen echter een zeer flatteerende bijnaam is. Wel vindt men er beschaduwde avenue s, terwijl ook op de meeste hoeken de bou- levard-café's en brasserie's hunne tafels en stoelen tot ver over de helft van het trottoir uitgezet hadden om U tot. het nuttigen van een koel glas bier of wijn over te halen. De Franschen z jn m- l goede kolonisten; terwijl de ^ul^.chesn steeds probeerden om de ,inbo^ "fen de Duitsche tucht en orde in Pren4?£ laten de eerstgenoemden de lnb00[1.. gen - ten minste de ouderen rustig hun gang gaan en als deze het nio g vinden om steeds op de trot^ p - hurken en verder niets uit te voeren, - er niemand die hen verjaagt- De jonge ren die vooruit willen, krijgen volop kans van het Fransche gouvernement, goede studenten mogen zelfs naar marijs gaan om aldaar hunne studie te tooien. on Doch laat ons Saigon verlaten en trachten Angkor spoedig te bereiken. Natuurlijk hadden wij allereerst het ltoe ristbureau bezocht, omdat we dachten dat men daar alle mogelijke gegeve voor alle klassen van reizenden zou ver strekken. Hoewel wij Fransch spraken en vertelden dat we resp. Zwitser en Hollander waren, behandelde men ons alsof we Amerikaansche millionnairs waren en gaf ons overeenkomstige cij- fers. „De reis naar Angkor en vandaar naai de Siameesche grens en Bangkok komt op 355 piasters per persoon" antwoord de men. to „Werkelijk? Dat is dus ongeveer 14- U.S. Dollars?" j „Inderdaad, en voor dat bedrag hebt U alle gemakken, welke U zich in de tropen kunt wenschen; een mooie prive- auto, luxe hotels, uitstekende kei.ken en prima „service"-overal!" „Hartelijk dank, doch dit zijn dingen, waar wij totaal geen behoefte aan heb ben. Dit zijn dezelfde prijzen, welke U aan onze vrienden in Caliiornië hebt ge zonden, met het gevolg daj; zij de reis naar Angkor van hun progigmma ge schrapt hebben .omdat dit niet met hun budget overeen kwam. t) „Toch komen hier vele Amerikanen! „Ongetwijfeld, doch alleen de welge- stelden, die in het algemeen weinig met archeologie op hebben en die Angkor alleen bezoeken omdat het in hunne kringen mode is. En honderden studen ten en leeraren zien van deze reis af; daarom zijn wij hier gekomen om eens te onderzoeken of het niet goedkooper kan." „Natuurlijk kunt U per postauto rei zen, maar op de hotels kunt U niets be sparen. Er is geen keus: zij kosten allen 12 piasters per dag met pension en er zijn eenvoudig geen andere hotels aan wezig!" „Hoeveel kost de reis per postauto naar Bangkok?" „Wel, dat kost 165 piasters (een piaster is ongeveer gelijk aan onze gulden) en omdat men wegens slechte verbinding twee dagen in Phnom Penh moet ver blijven, rekene men 24 piasters meer voor hotelkosten plus 16 piasters voor de treinreis le klasse van de Siameesche grens tot Bangkok." „Dus voor 205 piasters vervoert U ons naar Angkor en Bangkok, maar waarom moeten we naar Phnom Penh terug- keeren?" „Omdat de directe weg van Angkor naar Siam als gevolg van den natten moessen niet vóór Februari begaanbaar is; U moet dus den afstand Phnom Penth-Angkor (321 K.M.) opnieuw afleg gen om dan langs de andere zijde van Het Groote Meer de Siameesche grens te bereiken. Is er geen bootverbinding van Angkor over Het Groote Meer direct naar Battam- bang en de Siameesche grens Hierdoor zou den wij veel tijd en meer dan 600 K.M. ver moeiend autobusrijden in de tropische hitte bespaard kunnen hebben. Er bestaat beslist geen directe verbinding met Siam, zelfs niet per boot!, antwoordde men ons. Deze verkeerde inlichting kostte ons ongeveer 40 piasters en noodzaakte ons drie dagen in Phnom Penh over te blijven, zooals wij later gewaar werden. Wat te doen! Ik had weinig zin deze 205 piasters te betalen en verwedde een dollar met mijn Zwitsersch-Amerikaanschen vriend dat wij het zonder de hulp van het toeristen bureau voor de helft konden klaar spelen. Top, zei deze, dat is dus voor iets meer dan één vierde deel van den officieelen prijs voor een reis per privé-auto en als je dat kunt, geef ik je graag een dollar! We begonnen dus te rekenen zeer tot ongenoegen van het bureau! en kwamen tot het volgend resultaat: Postautobus, le kl. tot de grens 51 piasters Phnom Penh, hotel m. pens., 1 d. 12 piasters Angkor, idem, 3 dagen 36 piasters Phnom Penh, idem, 3 dagen 36 piasters Battambang, idem, 1 dag 4 piasters Trein grens tot Bangkok, le kl. 16 piasters Totale kosten 155 piasters De overblijvende 50 piasters waren waar schijnlijk als belooning voor de „moeite" van het toeristenbureau bedoeld! We wilden echter maar geen verdere „onbescheiden" vragen stellen en keerden naar ons hotel te rug. We moesten dus nog 55 piasters bespa ren. Op den prijs der mailauto viel niets af te dingen, daar de 2e klasse steeds geheel door inboorlingen en soms zelfs door gevan genen gevujd is. Wat valt er echter te doen met die hotels a 12 piasters per etmaal? Ik geloof zeer ze ker dat ik een goed hotel kan vinden voor minder dan de helft. Er zijn vele nette en be schaafde. inlanders, die ook een hotel noodig hebben en ik geloof dat dit bureau er alleen op uit is de meest luxueuse hotels van gasten te voorzien. Laat ons in ieder geval niet te- legrafeerep, zooals het bureau ons aanbevo len heeft. Ik was het volkomen met mijn vriend eens en den volgenden Maandagmorgen om 5 uur vertrokken we per geriefelijke postauto de toegelaten 25 K.G. bagage bovenop ge laden uit Saigon naar Phnom Penh. Deze postauto's zijn uitstekend ingericht en bieden plaats aan ongeveer 20 personen; de reis naar Phnom Penh was werkelijk zeer interessant. Voor de eerste maal in ons leven zagen we echte tropische landschap pen, uitgestrekte rijstvelden deden aan groo te schaakborden denken en eindeiooze gras te SCnaaxooraeu uciir.cu n» - .)hnMf,H€n velden met hier en daar grillige s van eenzame wilde palmen leken ee op de Mohave-woestijn in Californie- De wegen waren g^aspfiaHeerd o n kend verhard en snelheden van fo of waren zeer goed mogelijk. Na tw« uren,^ den werd onze autobus op een pontje over de breede Mekongrivier g porteerd. Alle inlandsche hutten zijn P hooge palen gebouwd omdat de inb°° weten 'dat tijdens den regentijd oppervlakten overstroomd worden, tev deze ongeveer 2 meter hooge ™imt« tus den beganen grond en de vloer een g bescherming tegen wilde dieren. P*".4.01 tijgers komen veelvuldig voor, te™ljl, mige rivieren letterlijk wemelen van k dillen. Ook vindt men er pythons van meter lengte, de kortere en ^kere bo zelfs cobra's; niemand schijnt zich daar e u ter over te bekommeren en het is een telt schrijver dezes alleen een troep wilde wat buffels in Indo-China ontmoet heelt. In Phnom Penh, de hoofdstad van .Cam bodja, vindt men weinig auto's; de riksja en hunne menschelijke motoren doen net meeste werk. Koning Sisowathmonivong re geert er onder toezicht van den rran- schen resident met alle pracht en praal van een Oostersch vorst; helaas kon hij we gens het overlijden van zijn moeder geen journalisten ontvangen. In deze stad begon nen we onze hotelkosten met ongeveer 00 pCt. te beperken; in plaats van het officieele 12 piasters-hotel vonden wij een keurige ka mer met privé-douche in het beste Chinee sche hotel a 2 piasters voor ons beiden. Ver der hadden wij ontdekt dat het vele vleesch- eten ons in de tropen niet goed bekwam en verklaarden wij ons vegetariërs van dien dag af. We bezochten de markt en hadden dien avond een smakelijk en zeer voedzaam maal. In een diep bord prakten we drie heerlijke, juist geplukte bananen en voegden hierbij een handvol Californische rozijnen; verder sneden we een groote sappige ana nasvrucht in kleine stukjes. Toen werden een tweetal jonge kokosnoten „geslacht" en dronken wij ieder minstens een liter van de smakelijkste, zuiverste drank die er in de tropen te krijgen is. Waarom zouden we bij na niet verkrijgbare koemelk koken als men overal versehe kokosmelk voor vijf of zes Hollandsche centen kan koopen? Als dessert serveerde mijn vriend kokosnoot en „Marie''- biscuits; het was een verrukkelijk maal ge weest, dat wij niet voor een 3 piaster-diner in het Grand1 Hotel hadden willen ruilen. En de kosten? Belachelijk weinig; oordeele zelf: 6 banen 15 cents, rozijnen 10 cent, 1 ananas 15 cents, 2 groote kokosnoten 10 cents en voor ongeveer 25 cents aan biscuits: dus totaal 75 cents of 0.37 Y» per persoon. Na dit vitaminen-rijke en licht verteerbare maal voelden wij ons zeer werklustig en betikten onze schrijfmachines tot middernacht, iets dat wij na een zwaar vleeschmaal nog nooit hadden kunnen doen in de tropen. We waren dus zeer blij een dieet gevon den te hebben dat zoo goed voor onze magen en beurzen geschikt was; met papaya's en andere tropische vruchten brachten wij de noodige afwisseling. Natuurlijk lachten later in Angkor verschillende gasten en smulpapen om onze vinding en ook zagen de meeste ho teleigenaars ons 's avonds met een scheel oogje aan. als we beladen met bananen, ko kosnoten, ananas enz. de hotelgalerij binnen traden. De reeds genoemde Hollandsche da mes bewonderden onze „kookkunst" echter zeer en volgden ons voorbeeld. Den volgenden morgen om 5 uur verlieten wij de hoofdstad van Cambodja om de 321 K.M. naar de ruïnes van Angkor af te leg gen en arriveerden na 'n vermoeienden-tocht 's namiddags om 4 uur bij het eenige en keu rig ingerichte hotel tegenover de tempelstad Angkor Vhat. We hadden kamers kunnen ne men in een Chineesch hotel voor 1 y2 piasters per persoon, doch dit hotel was 6 K.M. van de ruïnes verwijderd en de busverbinding was onregelmatig. We vertelden den Fran- schen hoteleigenaar dat we op dieet waren en dus alleen een kamer met douche wensch- ten en verder dat we als journalisten een re ductie verlangden. Hij vreesde zeker concur rentie van het Chineesche hotel en zei dade lijk: „All right, gentlemen, ik zal u 20 pCt. reductie geven; in plaats van vijf betaalt u slechts vier piasters per persoon. Wij kregen dus onzen zin, namen onmiddellijk een ver- frisschende douche en sliepen dien nacht als marmotten. Angkor Vhat was eens de tempelstad, be- hoorend bij de machtige hoofdstad der Khmers: Angkor Thomt. Het was het cen trum van het oude koninkrijk dat zoo geheim zinnig verdween van het wereldtooneel en eerst in 1866 aan de totale vergetelheid ont trokken werd. De geleerden waren verbaasd zulke prachtige en uitgestrekte (de totale omtrek bedraagt 31 K.M.) tempels te vinden; zij vertoonden een architectonische en een beeldhouwkundige vaardigheid, welke men nooit mogelijk had geacht in de Oriënt. Bas-reliëfs ter lengte van honderden meters vertellen ons in duidelijke woorden de ge schiedenis van de Khmers, vertellen van hun ne opkomst, hunnen strijd en hunne eindelij- ke overwinning in de tiende of elfde eeuw onzer jaartelling. Doch geen dezer bas-reliëfs vertellen ons waarom en hoe deze machtige natie, welke zich eens uitstrekte over Siam, Cambodja, bijna geheel Indo-China en waarschijnlijk ge deelten van Burma, zoo volkomen uit de ge schiedenis verdween. Europa van toen was geheel onkundig van haar bestaan en omge keerd wisten de Khmers niets van Europa- de geheimzinnige oceaan aan de eene zijde en ondoordringbare wildernis aan de andere beletten ieder verkeer. Er waren geen spoor wegen, stoomschepen en vliegmachines ter beschikking om deze hindernissen te over winnen. En ten slotte overwon de wildernis g koninkrijk en zijn fiere hoofd stad Waarom de Khmers ten onder gingen weet niemand met zekerheid te zeggen- een v?na^ren<\ vijandig klimaat of invfi an andere Aziatische volkeren kunnen rede dat nf Wf Zljn' Yelei1 nemen aan fa,Lt slaven> moede geworden van de vele Kal noodig waren voor het onder houd der tempels en paleizen, ten slotte in opstand kwamen en dat zij, onmachtig zelfbestuur, daarna ten onder gingen. Angkor Vhat, de tempel, heeft ongeveer een oppervlakte van anderhalven kilometer 5 het vierkant; na twee breede, van mooie balustrades voorziene, toegangswegen staat men aan den voet der drie verdiepingen van den hoofdtempel. Zeer steile en uitgesleten trappen voeren tenslotte naar den centralen hoofdtoren, waar zich in drie van de vier nissen Bouddha-figuren bevinden, 's Avonds brandt er steeds een oliepit aan den voet van den Oostelijken Bouddha en dit lichtje is van verre boven de balustrades en gaande- lijen uit, te zien. Wij troffen het geweldig dien avond; het was volle maan en Angkor baadde zich in het zachte zilveren licht van een tropische maan. Een derde nachtelijke wandelaar voegde zich bij ons, hij bevond zich ook op een wereldreis; in tegenstelling met ons reisde hij echter van Oost naar West en had Britsch-Indië dan ook reeds bezocht. Hij verzekerde ons ten stelligste dat Angkor Vhat de beroemde Taj Mahal te Agra bij maanlicht in verhevenheid en schoonheid zeer zeker evenaarde, zoo niet overtrof. Doch ik wil niet, gelijk zoo vele anderen, een gedetailleerde beschrijving geven van de Vhat(tempel) van Angkor, van de hoofd stad en residentie der oude Khmer-koningen: Angkor Thom en van alle andere ruïnes in de nabijheid. Boeken zijn hier reeds over ge schreven en men raakt verveeld van de lange beschrijvingen; men zou echter dagenlang in deze omgeving kunnen zwerven zonder zich ooit te vervelen. Dus ga ik door met mijn verhaal en wil mijne lezers vertellen hoe zij het kunnen klaar spelen in Indo-China te reizen en Ang kor te zien voor veel minder dan het infor matiebureau wil toegeven dat mogelijk is. Wij sliepen drie nachten in het Europeesche hotel te Angkor ad 4 piasters per nacht per persoon; evenals een tweetal Amerikaansche doctoren uit Honk-Kong hadden we desge- wenscht voor de helft in het zeer goede Chi neesche hotel te Siemreap kunnen verble ven. We wilden echter vlak bij de ruïnes logee- ren en konden de hoogere kosten compensee- ren met de bespaarde bedragen van onze bananen-, rozijnen-, ananas-, kokosnoot- en biskwie-diners. Tijdens onze wandeling keer den we natuurlijk nooit terug naar het hotel om te lunchen; er waren altijd wel inland sche hutten in de buurt en met gebarentaal konden we meestal onze wenschen betreffen de vruchten en kokosnootmelk verstaanbaar maken. Slechts een keer begrepen de inboor lingen ons niet en moest ik een kokospalm met noten voor hen uitteekenen. Om kokosno ten leeg te drinken hebben wij een prachtige uitvinding gedaan we besloten deze echter niet te patenteeren! door middel van een stukje dun gummislang zuigen we de noten tot de laatste druppel melk leeg en verhin deren aldus dat het grootste gedeelte op onze overhemden terecht komt. Ook vonden we uit dat een dutje onder de palmen zeker op weegt tegen een siësta in een hotel. Na twee en een halven dag verlieten wij Angkor met leedwezen om na 'n anderen ver moeienden autotocht van acht uren weer in Phonm Penh terug te keeren. Deze terug tocht was echter geheel overbodig, zooals wij in Angkor hadden bemerkt; men kan n.1 rechtstreeks over het Groote Meer naar het op ongeveer 150 K.M. van de Siameesche grens gelegen Battambang varen. Er zijn twee maatschappijen, die U voor slechts vier of acht piasters vervoeren; hierdoor bespaart men veel tijd (ongeveer twee a drie dagen) en minstens 35 piasters. Doch men had ons in Saigen deze gegevens niet willen verstrek ken en dus waren wij genoodzaakt drie nach ten in Phnom Penh te slapen. Deze twee da gen brachten wij rustigjes door met het be zoeken en fotografeeren van de paleizen des koning van Cambodja, van vele tempels en van inlandsche dorpen. Ten huize van een Amerikaanschen zendeling gaf mijn vriend, die een wereldreis voor Esperanto maakt, een lezing met lichtbeelden over Californië; de missionaris vertaalde de woorden in het Cambodjaansch en een vijftigtal chocolade kleurige afstsammelingen der oude Khmers zagen en luisterden aandachtig toe. Maandagmorgen om half zes vertrokken we iper postauto naar Battambang, waar we een uitstekende kamer hadden in de Fransche bungalow voor slechts 1,25 piasters per persoon. Ook hier hadden we weer een heerlijk vruchtenmaal voor den bekenden la gen prijs; den volgenden morgen zaten we al weer om half vijf in de bus naar de Siamee sche grens om aansluiting te hebben op den om half tien vertrekkenden trein naar Bang kok, welke reis acht uren duurde. In plaats van eerste klasse reisden we tweede voor 9 ticaux of 10 piasters per persoon. In dezen trein zetten we ons dadelijk tot cijferen om t- beslissen wie onzer den dollar had gewonnen Postauto le klasse, 1300 K.M&tot grens 51 piasters. Hotel Phnom Penh 175- vruchten 0.75 2.5 piasters. Hotel Angkor Vhat 3 maal 4 is 12; vruchten 3, 15 piaste-, Hotel Phnom Fenh 3 dagen 10 piasters Bungalow Battambang 1,25; vruchten 0 7«i 2 piasters. Totale kosten p. p. 90.50 piasters Dit bedrag was dus veel minder dan cis helft van het bedrag dat door het informatie- bureau opgegeven wass voor dezelfde reis per postautobus (205.-piasters) en mijn vriend betaalde mij met genoegen den dol- lar; zelfs als wij Europeesch voedsel in de Chineesche hotels hadden genuttigd, was het in totaal niet meer dan 120 piasters geweest En indien wij direct van Angkor per boot naar Battambang waren gegaan, hadden we de heele reis voor ongeveer 55 piasters (zeg. ge 55 gulden) kunnen maken (dus ongeveer 7 dagen). En zij die onze vruchtendiners minder apprecieeren, kunnen deze reis voor 80 gulden maken, tenminste als zij het infor- matiebureau links laten liggen en zelf plaat- sen bespreken voor postsauto en boot. Nu kun je een artikel schrijven voor toe- komstige Hollandsche en Indische wereldrei- zigersr merkte mijn vriend op. ,Ja, en als de hoofdredacteur den titel niet lang genoeg vindt, zou ik er bij willen voe- gen:.... en toch nog te duur! Bangkok, Siam 1931. k NOORLSCHARWOUDE. Officieele opening van een ver- bouwde Chr. School. Dinsdagmorgen had te Noordscharwoud» de officieele opening plaats van de verbouw- de Chr. School met bestuurskamer, o.m. jn tegenwoordigheid van het Gemeentebestuur. De bijeenkomst werd geopend door den voorz. van het Chr. Schoolbestuur die o.m. een woord van dank bracht aan den aanne mer en verdere uitvoerders. Vervolgens bracht de heer Schuil, Hood der School, eenige woorden van dank aan het Schoolbe stuur. Burgem. van Spengler feliciteerde het Schoolbestuur met de voltooide verbouwing en verzekerde dat deze verbouwing met alle medewerking was toegestaan, en uitte ver der de beste wenschen voor den welstanc» van de school. Ds. Dragt sprak namens den Kerkeraad en was zeer verheugd dat nu ook de school- verbouw tot stand was gekomen^ daar on langs de verbouwing van het Kerkgebouw voltooid was geworden en men nu met vol doening op twee mooie gebouwen neer kan zien. Weth. Ootjers die geen voorstander is van bijzonder onderwijs uitte toch de beste wen schen voor den verderen welstand van dt school. De heer Jb. Jong sprak namens de ouders der kinderen en memoreerde hoe ruim 20 jaar geleden de school werd opgericht. Hij vergeleek de verschillende toestanden van toen en nu, wat betreft medewerking van ge meentebestuur enz. Na het zingen van Psalm 103 vers I sloot de voorzitter deze bijeenkomst met een harteüj woord van dank aan allen die mede- geholpen hebben tot het tot standkomen der verbouwing, waarna gelegenheid werd gege ven tot het bezichtigen van de verbouwd» school met de bestuurskamer. SINT PANCRAS. Dinsdag hefcben de hoogste klassen van de O. L. school hun jaarlijksch schoolfeest ge vierd. Per autobus van de Firma Kok, Tuinman en Wilken ging de reis naar Haarlem en Zandvoort. De morgen liet zich uitstekend aanzien en onder schitterend weer, confetti, serpentines en gejuich der kinderen werd de reis aangevangen. Allereerst werd gepleisterd in de speeltuin „Velserend", waar volop werd genoten. Ver volgens de „Ruïne van Brederode" bezich tigd, waarna de reis werd voortgezet naar het kopje te Blcemendaal, vandaar naar Zandvoort, schitterend weer aan zee, bewolk te lucht doch warm, dus ideaal weer om te ge nieten van de golven. Hier werd natuurlijk door de jeugd ferm gebruik van gemaakt en toen het aanklcedsein dan ook klonk, was 't bij velen nog: „moeten we nu al weg." Hierop weer in de bus en gereden naar de speeltuin „Kostverloren" weer genieten van wip, schommel, draaimolen enz., Dit werd *ven onderbroken, door dat een klein zich begon te laten voelen, doch gelukkig van korten duur. Vanuit deze speeltuin werd gereden over Haarlem, doch thans begon de regen bij stroomen te vallen gelukkig dat dit niet eer der was gebeurd. Nu was 't wel een trooste loos aanzien, doch de kinderen bleven droog Onder het noodige gejuich en zingen van de populaire mop van Helo, Hola enz. en Hoera geroep der kinderen werden deze weer opg^* wacht door hunne ouders, na volop te hebben genoten. 0153. Toen moeder Oester op den dag hen kwam waarschuwen dat het tijd was om op te staan, had ze geen antwoord gekregen. Ze was toen eens gaan kijken en toenhad ze tot haar grooten schrik gezien, dat hun kamer leeg was. Maar op de tafel lag een brief.,. Dien lazen moeder en vader daarop samen en nu hoorden ze wat de twee bengels van plan wa- 54. Eerst was vader Oester erg kwaad, toen bezon hij zich en zei: „Ja vrouw, 9 eigenlijk hebben de kwajongens zoo'n ofli wet. De wereld is groot en mooi. Weet 1» wij doen? Wij zullen hen met ons allen na 'k ga dadelijk naar scheepsbouwer Zaag en laat hem een keurig schuitje voor ons wen. De meisjes vonden het een dolleu en gok moeder Oester had er niet» op, t$E

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 6