Alknaarsche Courant.
FIETS
Radionieuws
Brieven uit Rome.
JeuiMelcm
£xmd: w 3Aanbouw
nachtwandeling.
Honderd drie en dertigste Jaargang.
aar 't Sportterrein op 'r^ (j|)| KBI%
4Wordt vervolgd).,-'
1931.
No. 190
rü<la£ dl Augustus
Zaterdag 15 Augustus.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VAR.A.)
6 45—7.en 7.30-7.45 Gymnastiekles o 1.
VARA -Mandoline-Ensemble o. 1. v. J. B.
Kok Henri Polak, toespraak en gramofoon-
nlaten12.Concert door het V.A.RA-
SStet'o 1 v. Is. Eylen gramotoonpl. 1.45
Paiize 2 15 H Glim: „Reisvereeniging of
Natuurvriendenorganisatie". 2.30 Zang door
Mei C Brenner, mezzo-sopiaan. Vjeugel.
Fr Üyttenboogaard. 2 45 Toespraak door A.
E van Tol: „Schilderijen zien". 3.- V r-
Wa 7ano 3.15 Toespraak door U. Kieexe
kop°er. 3.30 Accordeon-recital door Ange o
Taco nel li 4.- Esperanto-cursus 4.15 Ora-
SeD A.p .-kwartiertje door J. W.Mattbijsen.
6.15 Gramofoonplaten. 6 30 Raidio-repo g
vanuit de Amsteroamsche VoHcstmntg
S S. Lantinga en E. Bomli. 715 Oigelspel
door Fr. Uyttennoogaard 7.45 JA.K A
Varia. 7.50 Gramofoonpl. 8.-Conce jan
Ensemblei uit het medewerking van mevr.
van der Hoist. Uvttenboogaard,
vleugel, y. ang en piano.
ÏS'LTafoli 10X5 J wpAit fcet Oos
Jen'. 10 45-11— Vervolg Concert. 11.-
22Gramofoonplatencoflcei t.
Huizen, 298 M. (Uitsluitend K. R. O.)
g _9.30 Gramofoonplaten. 10.1L— Ge-
zonden H. Mis uit de kerk Torent je Am-
sterdam. 11— Gramofoonpl. 11.30—12.—
Kinderhulde aan pastoor Perquin. 12
Politieber. 12.15—1.45 Concert. Russische
Balalaika-kapel o. 1. v. I. Schustow 1.45
Postduivenber. 1.45—3.— Gramofoonplaten.
3._4.30 Kinderuurtje. 5.-6.Gramofoon-
piaten. 6.— Esperanto-berichten. 6.15 Journ
weekoverzicht door P de Waart. 6.357.
Gramofoonpl. 7.J. Aarden: „De Courant,
ihaar ontstaan en ontwikkeling". 7.30 W. F.
Slee: „De kampioenschappen 1931 van de
K. Nederl. Athletiekunie. 7.45 Politieber.
8.Concert door het K.R.0 -orkest o. 1. v.
M. van't Woud. Ca. 9.—Vaz Dias 11.—
12.Gramofoonpl
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
1.202.20 Orkestconcert. 3.50 Concert L.
Ashdowna, bariton. Instr. Kwintet. 5.05 Or
gelspel door R. Foort. 5.35 Kinderuurtje
6.20 Dansmuziek. 6.35 Berichten. 6.55 Ver
slag van Cricket-match. 7 05 Pianospel door
Fleren Perkin. 7.20 Lezing. 7.35 Lezipg. 7 50
Dansmuziek. 8.20 Concert Joan Cros, Roy
Henderson, Pouishnoff en Orkest. 10.Be
richten. 10.15 Berichten. 10.20 Lezing. 10.50
12.20 Dansmuziek.
Parijs Radio-Paris1725 M. 8.05, 12.50,
6.30, 7.30, 9.05 met zang en 9.50 Gramo
foonplaten.
Langenberg, 473 M. 7.258.20 en 10 35
—11.55 Gramofoonpl. 1.25—2.50 Orkest
concert. 2.55—3.45 Gramofoonpl. 5.20
6.20 Pianospel en Mannenkoor. 8.2010.35
Orkestconcert. 1020 Berichten. Daarna tot
12.20 Gramofoonplaten. 12.201.20 Dans
muziek. (Gramofoonpl.)
Kalundborg, 1153 M. 12.25—2.20 Orkest-
concert. 4.20—5.50 Orkestconcert. 6.10
6.40 Gramofoonplaten. 7.508.50 Orkest
concert. 9.2010.20 Vervolg concert. 10 50
—11.50 Vervolg concert. 11.5012.35
Dansmuziek.
Brussel, 508.5 en 338 2 M. 508.5 M.:
5 20 Concert. 6.50 Gramofoonpl. 8.20 Or
kestconcert. 9.20 Lezing. 9.35 Vervolg con
cert. 338.2 M.: 5 20 Dansmuziek. 6.20 Or
kestconcert. 6.50 Gramofoonpl. 7.20 Cabaret
8.20 Gramofoonpl. 9.20 Concert Orkest en
solisten.
derEKn! in Raven"a> waar ons de kunst
£ter Slf enaZ0° boeide die we nu zooveel
we in PW m ufn in vroeger jaren omdat
dachtenlovpn staan bij het abstracte ge-
voortvloridpn waaruit deze verbeeldingen
ü?2n TWir-ueCnrnaal in de oude residen"
een beptii a wrwiïderen we ons nog
naar Vpnetï- 5r van ^ome €n gaan door
la" genaamd droomstad: ..Venezia la
waaf \UedigvePrWring van Italië vergeet>
tert ook dP f woningtoestanden verbe-
zij dat doen lpganenstad niet- Gclukkl'g kan
raken voor Cn l aa," het oude Venetië te
gebouwd !I families werden woningen
sloppen aan fngrenzcnde eilanden, want de
tjes moeen ni nauwe,S echt riekende kanaal-
ziS vaf lïT V3n kleur €n sch'ld«rachtig
pest en "yphus Waren het broeinesten van
lotsverbetérinUP" °jls dus van harte over de
tijd die zoo webd" Venetianen van dezen
hit karakter hf g meer gerae€n hebben met
goed zkh n In "er VOorouderen, dat ze heel
zullen voelen mCer moderne woning thuis
ziin bJSnd pf ?eiid hier een geslacht op, dat
het waren ün °P zee "10est z°eken -
van hun rrkpn Zen en schacheraars die
ten van knnet "aaJ .vreemde kusten schat-
marmer en i Cri metalen meebrachten;
Klein Aids P's en kostbare stoffen van
denToon der0 Constant'n°pel en zoo steeg in
teVoop der eeuwen een stad uit het water
kleurmeï S 3 ahet ze€scfluim> fantastisch,
kleurig en b oeiend van schoonheid..
andere vonlm® 2Th veel minder met
van Nnnri r ,-ermengden dan de bewoners
Lf ie glngen hier 00k een kathe-
TnT o-p Jerl kierni!its gemeen heeft met de
ernstige, strak belijnde basiliek der Romei-
denkenLW1]aer teg(!nover staan, doet het ons
denken aan de prachtige tent Van een oos-
tersch vorst; de voorgevel wordt wonderlijk
gekroond door een groep koperen paarden,
die beter boven een circus op hun plaats zou
den zijn, het zijn trofeeën, die de Venetianen
in Constantinopel buit maakten en die zij een
eerep.aats wilden geven. De gevel is gedrukt,
maar hij draagt een schitterend kleurig kleed
want er zijn mozaieken en kostbare steen
soorten boven deuren en aan de wanden
aangebracht. Even grillig is dit bedehuis in
zijn architecturakn vorm als de zee, wier
golven het vaak onhehilspellend dicht nader
den.
In 828 roofden twee kooplieden uit Alexan-
drië het stoffe'ijk overschot van den evange-
list S. Markus en brachten het heimelijk naar
Venetië, waar dadelijk begonnen werd met
den bouw van een groeten tempel boven het
gebeente van den evangelist, die de be
schermheer van de dogenstad zou worden.
Venetië ligt zoo weinig ver verwijderd van
Ravenna maar zijn kunst is een zoo geheele
andere, omdat voor de keizers de Grieken op
bestelling werkten en hier de kathedraal op
groeit uit het hart van het volk zelf.
De architectuur van de S. Marco is met
geen andere te vergelijken, zooa'.s ook de ge
heel e stad op geen andere gelijkt, omdat zij
half Europeesch en half Oostersch is; en ook
haar kathedraal met haar geheimzinnig sche
merlicht zou ons aan een moskee doen den
ken, als niet het kruis ons overal tegen-
straalde en in eiken koepel, in elke holte van
het dak de Christusgestalte voor ons verrees,
verhoogd in macht of rechtdoende over de
wereld. De met goud geïncrusteerde zolde
ring en de wanden van email herinneren ons
aan de grafkapel van Galla Placidia; de S.
Marco werd zes eeuwen later gebouwd, maar
het schijnt wel, dat dezelfde kunstenaars
haar kapellen versierden, zóó sterk leeft hier
de Byzantijnsche kunst met haar volmaakte
techniek voort, zoo prachtlievend is geheel
dit bedehuis, dat, opgetrokken in den vorm
van een kruis, door een menigte pilaren ver
deeld is in schemerdonkere gangen, waarin
de aureolen om de hoofden der heiligen even
een lichtflikkering uitzenden, als door een
der kleine openingen aan den koepel een zon
nestraal binnenglijdt.
De groote bekoring, die van de S. Marco
uitgaat, ligt wellicht in het feit, dat uit zoo
veel verschillende landen hier de kostbaarste
Verlaagde prijzen Stokvis fabrikaat
DAROL FARQUHAR's
Naar het Engelsch van BERTA RUCK
door Mr. G. KELLER.
20)
Neen maar, die heef het op jou voor
zien
Zou dat werkelijk zoo zijn? bromde
Farquhar nijdig.
De toezending van het kostbare geschenk
stond eigenlijk vrijwel gelijk met de aanbie
ding van een diamanten halssnoer of iets der
gelijks aan een vurig begeerde vrouw! Maar
wat kon die madame Cottrell wel in het
schild voeren? Dat polshorloge, was Far
quhar s conclusie, doet de deur dicht, maar
madame Cottrell was blijkbaar een tegenover
gesteld gevoelen toegedaan!
Toen hij dien avond op zijn kamer kwam,
zag hij op de toilettafel een klein voorwerp
liggen, dat hij bijna over het hoofd had ge
zien Het leek wel op ees pijp lak, zooveel lak
was er bij het inoakken ervan gebruikt' Hij
zag er evenwel een etiket aan hangen en
daarop stond zijn naam geschreven. Blijkens
het opschrift was het afgezonden door een
succuisaal van een Parijsche juwelierszaak.
Hij maakte het met fijn leer bekleede doosje
open en op roomkleurig fluweel lag een das-
spe d een zwarte parel, veel mooier dan die
welke hn vroeger ha d gedragen als reclame
Voor de firma Mackenzie en Moss.
Dat deed de maat overloopen en den vol
genden morgen werd tevergeefs gewacht op
dtn voortreffeliiken tennisleeraar kapitein
Darol Farquhar. Er konden geen lessen
worden genomen, want de leeraar was ver
dwenen, vertrokken zonder iemand te waar
schuwen.
HOOFDSTUK XIII.
Atelierbezoek en voor twee personen
thee.
Intusschen vertoefde Sheila nog steeds te
Parijs, waar gedurende al die weken het
leven haar vroolijker toescheen dan zelfs in
het laatste jaar op de kostschool.
Met een zeer bont gezelschap, artisten,
schrijvers, tooneelisten en gewone menschen
was zij gast bij een atelierbezoek in een ap
partement bewoond door een jongen man,
dien juffrouw Wollington had aangeduid als
den kunstenaar, die in hetzelfde huis woon
de.
Hij heette Bobbie Clarke, zijn uiterlijk was
onvervalscht Engelsch (welgedaan, blona.
blauwe oogen) en hij was te Parijs gevestig
omdat hij met een volharding, die groo m
succes verdiende, de kunst wenschte teh-
oefenen. Hij was in het bijzonder gesteld op
den omgang met artisten.
Zijn familie hield er een paar .fabneke".op
na, die samen haast evenveel winst afwier
pen als een spoorweg in Argentmie. Hij was
onbehoorlijk rijk, maar schlld»de en teekend
niettemin even ijverig als wanneer hij er
moest leven. Maar daarom mogen we nog
Tiet beweren, dat dit één zijner idealen was
in het Quartier Latin, zijn plezier om voor
een ezel te staan, op gevaar af dat een grijs
bebaarde en geridderde academicien hem zou
gelasten zijn schets uit te vlakken en slechts
begrüpeliike gesprekken over de kunst van
grondstoffen en kunststeen samen d
gebracht, die onder het kruis, dat in den koe
pel domineert tot een volkomen harmonie van
kleur en lijn, samenvloeien. Hier vinden we
stukken van heidensche tempels en van chris
telijke basilieken in eendracht naast piVaar
Venetiaansche zeeroovers en kooplieden
brachten uit verre landen zuilen van porfier
en zeldzame marmersoorten; gouden mo
zaïeken, niet alleen uit de Xlde eeuw maar
ook uit la ter en tijd, bedekten de muren' en de
wierook, die van het altaar opstijgt om
sluiert ze alle en liefkozend omhult ze de
meest wonderlijke en angstwekkende voor
stellingen. Want, dit primitieve volk, deze
fantastische zeeliëden verbeeldden soms dra
ken, slangen en roofdieren aan de kapiteelen
waartusschen dan weer lieflijke vogels- en
te midden van al die lijnwarrelingen' en
beelden zien we het kruis; het is uitgesneden
in het marmer of het staat tusschen de bloe-
menranken aan de bogen, het treedt ons tel
kens troostend en verlossend tegemoet, als
of het alle volkeren toeroept hier neer te
knielen voor den Goeden Herder, die ge
zegd heeft: „Komt allen tot mij, die ver
moeid en beladen zijt!"
De Venetianen, die als samengegroeid zijn
met het bewegelijke element, zijn vóór alles
gevoelsmenschen; zij zouden het mauso
leum, dat zij boven het gebeente van hun
geliefden beschermheilige optrokken, niet
systematisch hebben kunnen versieren.
Op hun reizen leerden zij de fantastische
kunst der Arabieren kennen en de kleurige
van Perzië; ze bewonderen alles, wat uit het
weelderige Byzantium komt, dat hun bonte
stoffen, edelsteenen en goud verschaft; voor
de schoonheia van een vorm of lijn en voor
evenmaat in de verhoudingen, voelen ze wei
nig: daarom hiewen ze hier zulke gedroch
telijke figuren in steen.
Liet kunstideaal der Grieken, die een vol
maakt schoonen mensch wilden uitbeelden,
is hun volkomen vreemd, maar daarentegen
zijn de innerlijke schoonheid van de Moeder
Gods en het verheven voorbeeld van den
Verlosser levend voor hen. Het evangelie van
hun beschermheilige kennen zij van buiten
en zijn geest treedt ons in dezen half ooster-
schen tempel tegemoet, die ver afstaat van
de architectuur en de decoratieve kunst, die
zich tegen de XlIIde eeuw in de noordelijke
landen ontwikkelt.
Venetië bleef eeuwenlang een vrije repu
bliek, vrijheid van handelen en denken was
dit volk van avonturiers ingeboren. In Kon-
stantinopel schreef de geestelijkheid den
kunstenaar voor, hoe hij de kerk moest ver
sieren, Maria ter rechter-, Johannes ter
linkerzijde van het kruis en zoo al meer,
maar de oude Venetiaan, die onafhankelijk
en in den grond zeer Christelijk is, hij
schept zijn verbeeldingen ook onafhankelijk
van eenige traditie.
Altijd meerden hun vaartuigen aan vreem
de kusten, ruimer van opvatting mogen zij
door dat leven van reizen en trekken en om
gaan met andere volken geworden zijn dan
de burgers van eng omsloten vestingen; zij
zagen de wereld met vrijeren blik aan, zij
ondergingen de bekoring van het licht, de
zon scheen hun wellicht een groote blik van
liefde, die uit den hemel neerdalend alle
menschen teer omhuift. Iets van dit gevoel
van Samen-één suggereert dit bedehuis,
waar het volk, dat er zich in geb°d ver-
eenigt, zich vertrouwd voelt met zijn schuts
patronen, heiligen, patriarchen en engelen,
die zegenend om hen heen staan in welk don
ker hoekje van deze kerk zij zich ook be
vinden; en zelfs de meest conventioneele en
verstarde mozaïek, die een Byzantijnsch
kunstenaar hier aan het gewelf verbeeldde,
wordt in deze atmosfeer van vroomheid nog
levend voor ons.
ETHA FLES.
DE STEUN AAN DE DOOR DE
AARDAPPELZIEKTE GEDUPEERDE
TUINBOUWERS.
Dat de zoo vroeg opgetreden aardappel
ziekte dit jaar groote schade heeft aange
richt, behoeft geen nader betoog na alles,
wat daarover in verschillende bladen is ge
schreven. Langendijk en omstreken, het Lan-
gendijker tuinbouwdistrict, waar de vroege
aardappelteelt van groote beteekenis, is
is daarbij helaas niet gespaard gebleven en
de gevolgen ervan zullen velen nog langen
tijd heugen. Aan de twee veilingen van Lan
gendijk, die van den Noordermarktbond te
Marie Laurencin, de composities van Les Six
en de wals die de radio had laten hooren, die
werkelijke harstocht, welke in zijn jongens
jaren bij hem was opgekomen en waarvan hij
zich nog steeds niet vrij had gemaakt, was
maar neen, dat verklappen we eerst straks!
Peg Woffington had zich aanvankelijk tot
hem aangetrokken gevoeld, naar zij beweerde,
omdat hij zoo sprekend geleek op haar in
Engeland achtergebleven bulhond Emma.
Later ontkende zij zulks evenwel, vermoede
lijk uit vrees, dat het schaden zou aan zijn
verhouding tot Sheila, tot wie de jongeman
zich bijzonder aangetrokken g.voelde. Wat
zou het prachtig loopen, bepeinsde juffrouw
Woffington, als Sheila zijn groeiende ge
negenheid beantwoordde. Het was een aar
dige kerel en bovendien flink rijk, twee eigen
schappen welke men niet dagelijks bij een
jongen man aantreft.
Ik koester op het oogenblik slechts één
onvervulbaren wensch, zeide Sheila, glimla
chend tot de operazangeres, die met gekruiste
beenen en met een sigaret in den mond naast
haar op de divan was gezeten, toen deze haar
vroeg of het haar te Parijs goed bleef bevallen,
en dat is, dat de dag zes en dertig uren kon du
ren. Ik heb al mijn dagen bezet, maar ik zou
nog meer willen afdoen.
Zou u een dag van zes en dertig uur wil
len? Dat moesten de lui eens hooren, die bewe
ren dat een jong meisje nooit ten volle gelukkig
kan zijn, zooals men het noemt, dan wanneer
zij getrouwd is.
Zij, die zoo sprak, de operazangeres, was een
knappe brunette met een mooi figuur, een paar
sierlijke wenkbrauwen boven haar lachende
oogen. Zij zette „madame" voor haar naam,
maar in de wereld van kunstenaars, musici en
acteur is het niet altijd gemakkelijk uit te ma
ken wie werkelijk recht heeft op den titel „ma-
Noordscharwoude en van de Langendijker
Groentencentrale te Broek op Langendijk,
werden verleden jaar rond 27 millioen K.G.
aardappelen aangevoerd en naar vrij nauw
keurige schatting zal het dit jaar 10 mil
lioen K.G. zijn. Den prijs op 5 per 100
K.G. schattende, is dit een mindere ontvangst
van 850.000 gulden.
Wie de toestanden op tuinbouwgebied aan
Langendijk de laatste jaren heeft gevolgd,
zal niet onkundig zijn van het feit, dat die
zeer slecht zijn geweest. Lage prijzen, mis
gewas door het optreden van verschillende
ziekten in de gewassen, natuurrampen, alles
werkte samen om de resultaten van den tuin
bouw verre beneden het bevredigende te
brengen. De herhaalde steun van overheids
wege verleent, wijst er wel op, hoe de verte
genwoordigende lichamen den nood der tuin
ders inzagen en tevens hoe ernstig de toe
stand van zoovele nijvere tuinders was ge
worden.
Nadat nog pas in het voorjaar van 1931
aan honderden tuinbouwers door de Boeren
leenbanken credieten waren verleend onder
borgstelling van gemeente en provincie, trof
hun slechts enkele weken later de ramp van
de aardappelziekte. De credieten, nog pas
verleend om het bedrijf op gang te houden,
om kunstmest enz. te koopen, troffen alzoo
het doel niet en op het oogenblik zijn de
meesten van de met overheidscrediet ge-
steunden er eigenlijk nog slechter aan toe
dan vóór de credietverleening. Immers, zij
zitten nu nog dieper in de schulden dan en
kele maanden geleden en de conscientieuzen
voelen zich bezwaard, nu zij niet in staat
zullen blijken te zijn de rente van de opgeno
men gelden te voldoen, laat staan een deel
van deze gelden af te lossen.
Onder deze omstandigheden is het zeer
begrijpelijk, dat voormannen in den tuin
bouw, de leiders der tuinbouworganisaties
zich de vraag stellen: Wat nu? Het strekt
den leiders van de L. T. B. tot eer, dat ze het
initiatief namen om te komen tot een hulp
verleening, omdat zij wisten, dat in vele
tuindersgezinnen bittere armoe geleden werd.
We zullen niet herhalen, wat in Hugowaard
en Obdam en ook in andere plaatsen werd
gedaan om den grootsten nood te lenigen,
doch herinneren er alleen aan, om te doen
zien, hoe de plaatselijke autoriteiten van
oordeel waren, dat hier moest worden ge
holpen, en wel spoedig geholpen.
Mocht men nu meenen, dat deze steun
maatregelen de onverdeelde sympathie had
den van alle tuinders, dan had men gere
kend buiten de voorzitters van Tuinbouwbe-
lang te Noordscharwoude en Groentencul-
tuur te Broek op Langendijk. Men lette er
wel op, wat wij in den aanvang aanstipten
over het schadebedrag aan de veilingen, juist
in de genoemde tuinbouwgemeenten. Ge
noemde voorzitters keuren in De Tuinderij
deze steunbeweging af en ze wijzen er daar
bij op dat dan ook wel steun zoo mogen ver
leend worden voor de schade, door de draai-
hartigheid aangericht en door andere oorza
ken. Ze wijzen op de onbillijkheid, welke soms
wordt begaan bij de steunmaatregelen en
achten het in één woord uit den booze, om
in zulke geyal steun te verkenen.
We weten niet, of genoemde heeren in op
dracht van- hun vereenigipg schreven. We
denken wel van niet, ofschoon we uit de
vermelding hunner kwaliteit als voorzitter
zou mogen opmaken, dat zij het wel als zoo
danig deden. Misschien was het om wat meer
cachet aan hun schrijven te geven, maar in
ieder geval is het ons niet bekend, dat een
leden- of bestuursvergadering die opdracht
gaf. Als we afgaan, op wat we uit de krin
gen der tuinders hoorden, zouden we wel als
vaststaand kunnen mededeelen, dat zij als
voorzitter hunner organisatie het recht mis
ten, om in die kwaliteit te schrijven.
Hoe dit dan ook zij, buitengewoon onaan
genaam zullen vele tuinders zijn getroffen,
die thans op den rand van den ondergang
staan. Als twee voormannen, te midden van
de grootste financieele moeilijkheden, waarin
honderden tuinders verkeeren, niet meer en
niet minder zeggen dan: geen steun aan die
diep ongelukkigen, dan moet zich wel een
gevoel van wrevel van die menschen mees
ter maken, en moeten zij wel de verzuchting
slakenzijn dat nu onze leiders
Ongetwijfeld hebben de opponanten tegen
deze steunverleening wel hun gefundeerde
motieven, die ongetwijfeld voor een deel ont
leend zijn aan de theorieën van het beginsel:
geen te belangrijke overheidsbemoeiing, doch
dit komt in het schrijven niet naar voren.
Allicht ook, dat zij van oordeel zijn, dat die
dan
gedupeerde tuinders dan he7bijltj7er maa-
moeten bij neerleggen. Maar wat dan? Moe.
ten ze dan maar arbeider worden' Voor hPr'
is voor de tegenwoordige al g'en we^n
den tuinbouw. Moeten ze dan liet leger der
werkloozen nog vergrooten? Maar dan zul-
kn ze toch ook gesteund moeten worden
Dan zullen de voorziters van Tuinbouw^
lang en Gro^ntencultuur die menschen toch
niet willen laten crepeeren? Of moeten ze
aan maar naar het Armbestuur. Dat zij dan
bedenken, dat ook daarvoor geld noodig zal
zijn. Of is dan het ideale van steunverlee
ning volgens genoemde voorzitters bereikt'
Ons komt het voor, dat de regeering een
nuttig, een edelmoedig en christelijke "daad
zou verrichten, als zij de honderden tuin
ders met rentelooze voorschotten steunt'
Hier is nood; er moet geholpen worden'
Principes zette men voor een tijdje op zij eii
men betrachtte den christelijken plicht, om
wie in nood verkeert, de behulpzame hand te
bieden. Dat is niet slechts de taak van ieder
mensch, maar ook die van een voorzittef
eener tuinbouworganisatie, die voor de b«
langen zijner leden behoort op te komen,
dame", wie eigenlijk toch niets anders
een juffrouw.
Sheila vroeg de zangeres, of zij gehuwd was.
Als eenig antwoord drukte deze haar stompje
sigaret stuk in het aschbakje, legde een hand
op een harer vriendelijk lachende oogen en
keek haar zoo guitig aan, alsof zij wilde zeggen:
Zie me nu niet voor zoo onnoozel aan! Waarop
Sheila bedenkelijk het hoofd schudde.
Maar haar opmerking en haar vraag gaven
een andere wending aan het gesprek. Want een
langharige Hongaarsche beeldhouwer, met
scherpe trekken, gekleed in een flodderig
costuum van groen pluche met wijde broek, Vad,
gezeten naast de zangeres, gehoord wat de En-
gelsche gast had opgemerkt.
Lieve juffrouw, zeide hij, zich voorover
buigend, u schijnt nog altijd vast te houden aan
de romantische traditie in het huwelijk te ge-
looven als het toppunt van geluk.
Zeker, erkende Sheila, zich welbewust dat zij
daarmee blijk gaf van wat ouderwetsch te zijn.
Maar het gesprek stokte weer even. De be
diende van Clarke kwam binnen om te vragen,
of hij de overgordijnen ook zou sluiten en het
licht aansteken. Neen, laat het maar, we
willen blijven schemeren, werd hem evenwel ge
antwoord. Hij volstond dus met de kopjes en
aschbakjes weg te nemen en zwijgend weer
heen te gaan. Gedurende die enkele oogen-
blikken waren aller oogen gericht op de secre
taressen van juffrouw Woffington, die na het
vertrek van den bediende haar antwoord aan
den Hongaar voltooide: ik ben van meening,
dat een vrouw zich gelukkiger gevoelt wanneer
zij getrouwd is.
Tiensl
Begrijp me wel: getrouwd met den rechten
man. Een huwelijk met iemand anders, daar
moet ik niets van hebben! Liever maar oude
vrijster gebleven, al wordt het leven et niet ge-
ALKMAARSCHE EXPORTVEILING.
De Alkmaarsche Exportveiling is,
evenals alle veilingen, niet aan de wis
selvallige schommeling der prijzen ont
komen, hoewel het prijsverschil niet zoo
groot was als de andere veilingen in
Kennemerland.
Ook hier zijn overvoerde markten ge
weest en zooals Maandag een be-
perLlo aanvoer. Die beperkte aanvoer
ligt aan de gedrukte prijzen. De prijzen
waren hier ook één dag laag en onmid
dellijk daarop krijgt men een geringer
aanvoer omdat men dan probeert in
Beverwijk of Amsterdam te veilen. Nu,
wie het de afgeloopen week op die plaat
sen geprobeerd hebben, hebben bot ge
vangen, want Beverwijk en Amsterdam
gaven een gedrukten handel te zien en
zeker zal de volgende week de markt
weer beter bezet zijn.
Zeker, ook aan deze veiling gaan er
koopjes weg, ook hier heeft men teleur
gestelde aanvoerders, doch zeer zjker
zijn de doorsneeprijzen de laatste
acht dagen hooger geweest dan in meer
genoemde veilingen.
Bloemkool, mooi gesorteerd, was goed
te plaatsen en de prijzen waren niet
onvoordeelig. Ie sooH gold 10 a 16,
2b soort 1.50 a 4.50 per 100 stuks. De
aanvoer van snij- en spercieboonen is
nooit groot, doch de afgeloopen week
bijzonder klein. Daarom is het zeker te
verklaren dat de boonen duurder waren
dan in Heiloo en Beverwijk. De notee
ring voor snijboonen le soort was 10 a
13, 2e soort 5 a 7.50, per 100 pomi,
spercieboonen meest dik m. dr. golden
nog 4 a 7 per 100 pond.
Groene en roode koel werd in mooie
partijtjes aangevoerd en de prijzen wa
ren voor groene kool niet hoog en voor
roode kool laag; de noteering was voor
groene kool 3 a 3.50 en voor roode
kool slechts 0.60 a 1.50 per 100 stuks.
Spinazie, postelein en andijvie werden
in mooie partijen aangevoerd en alleen
le sc-ort ging nog al, doch 2e soort gold
wéinig. We noteerden voer spinazie
0.20 0.60, postelein /'0.10 a 0.30
per kist en voor andijvie 0.50 k 2 50
per 100 stuks.
Wortelen waren gezocht en duur. Als
men ziet hoe voor de kleine bossen nog
gemiddeld 7.50 per 100 bos werd be
taald dan is die prijs hooger dan elders,
waar men bijna de helft zwaarder bos
sen aanvoert.
De handel in komkommer^, voor zoo
ver le soort, was beter. De noteering
2.50 k 4.50 per 100 stuks.
De fruit- en vruchtenafdeeling mocht
zich in goede belangstelling verheugen,
doch de aanvoer bestond dan ook uit
prima kwaliteit. Daarentegen was uit
schot appelen en peren weinig waard.
We noteerden (alles le soort), bessen
(roode) 10 a 15, bessen (zwarte) 18
22, appelen 10 a i4, peren 15
22 per 100 pond, Perziken (schitterend
mooi 15 a 22, meloenen (mooi) 30
a 45 per 100 stuks. De aanvoer van to
maten was groot genoeg en hoewel de
prijzen iets beter worden, toch nog aan
den lagen kant en zeker niet rendabel
voor de kweekers. De noteering was: A
makkelijker door, dan gehuwd te zijn enkel om
een man te hebben waarmee het leven gemak
kelijker wordt!
Ja zeker, zeide de zangeres, hoe dan ookl
En met een half onderdrukt lachje stemden de
meeste gasten met deze ironisch bedoelde op
merking in.
Niet, ging Sheila voort, het hoofd omhoog,
wanneer je bij toeval eens iemand ontmoet
Schei uit, kind, viel de zangeres haar la
chend in de rede, je bent bezig ons op baker
praatjes te onthalen.
Maar nu moet ik ook een duit in het zakje
gooien, met die woorden sprong Peg Woffing
ton, die tegenover den divan was gezeten, voor
Sheila in de bres. Laat ik u nu eens een be
schrijving geven van de volmaakte, de harts
tochtelijke liefde. Het stuk speelt in een café
in een der voorsteden, gevuld met stevig ge
bouwde, tamelijk norsche huismoeders, die met
haar boodschappentasch inkoopen hebben ge
daan. Buiten motregent het, zoodat een dak van
parapluies zich uitspreidt tusschen het hemel
water en de modderige straten. Voor een raam,
dat dit schoone uitzicht geeft, zitten twee per
sonen aan een marmeren tafeltje, wellicht be
legd met een kleedje van twijfelachtige rein
heid. Dit laatste is niet zeker, maar in ieder
geval is het een tafeltje voor twee, met thee
voor twee personen er op. Deze wordt ge
schonken uit een van die donkerbruine trek
potjes, waarvan altijd het puntje van de tuit bij
het omwasschen gebroken is. Op een niet al te
warmen schotel ligt geroosterd brood voor twee
personen, vermoedelijk met margarine ge
smeerd. Voor twee personen dat is het voor
naamste, dat geeft een romantisch tintje aan het
geval, doet het tweetal leven buiten het proza
van hun omgeving, dat maakt de zeer middel
matige thee tot een godendrank, doet hen hety
geroosterde broo4 siqaken als het fijnste diner.!