Alknaarsche Courant. FIETS Radionieuws Brieven uit Rome. JeuiMelcm £xmd: w 3Aanbouw nachtwandeling. Honderd drie en dertigste Jaargang. aar 't Sportterrein op 'r^ (j|)| KBI% 4Wordt vervolgd).,-' 1931. No. 190 rü<la£ dl Augustus Zaterdag 15 Augustus. Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VAR.A.) 6 45—7.en 7.30-7.45 Gymnastiekles o 1. VARA -Mandoline-Ensemble o. 1. v. J. B. Kok Henri Polak, toespraak en gramofoon- nlaten12.Concert door het V.A.RA- SStet'o 1 v. Is. Eylen gramotoonpl. 1.45 Paiize 2 15 H Glim: „Reisvereeniging of Natuurvriendenorganisatie". 2.30 Zang door Mei C Brenner, mezzo-sopiaan. Vjeugel. Fr Üyttenboogaard. 2 45 Toespraak door A. E van Tol: „Schilderijen zien". 3.- V r- Wa 7ano 3.15 Toespraak door U. Kieexe kop°er. 3.30 Accordeon-recital door Ange o Taco nel li 4.- Esperanto-cursus 4.15 Ora- SeD A.p .-kwartiertje door J. W.Mattbijsen. 6.15 Gramofoonplaten. 6 30 Raidio-repo g vanuit de Amsteroamsche VoHcstmntg S S. Lantinga en E. Bomli. 715 Oigelspel door Fr. Uyttennoogaard 7.45 JA.K A Varia. 7.50 Gramofoonpl. 8.-Conce jan Ensemblei uit het medewerking van mevr. van der Hoist. Uvttenboogaard, vleugel, y. ang en piano. ÏS'LTafoli 10X5 J wpAit fcet Oos Jen'. 10 45-11— Vervolg Concert. 11.- 22Gramofoonplatencoflcei t. Huizen, 298 M. (Uitsluitend K. R. O.) g _9.30 Gramofoonplaten. 10.1L— Ge- zonden H. Mis uit de kerk Torent je Am- sterdam. 11— Gramofoonpl. 11.30—12.— Kinderhulde aan pastoor Perquin. 12 Politieber. 12.15—1.45 Concert. Russische Balalaika-kapel o. 1. v. I. Schustow 1.45 Postduivenber. 1.45—3.— Gramofoonplaten. 3._4.30 Kinderuurtje. 5.-6.Gramofoon- piaten. 6.— Esperanto-berichten. 6.15 Journ weekoverzicht door P de Waart. 6.357. Gramofoonpl. 7.J. Aarden: „De Courant, ihaar ontstaan en ontwikkeling". 7.30 W. F. Slee: „De kampioenschappen 1931 van de K. Nederl. Athletiekunie. 7.45 Politieber. 8.Concert door het K.R.0 -orkest o. 1. v. M. van't Woud. Ca. 9.—Vaz Dias 11.— 12.Gramofoonpl Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding. 1.202.20 Orkestconcert. 3.50 Concert L. Ashdowna, bariton. Instr. Kwintet. 5.05 Or gelspel door R. Foort. 5.35 Kinderuurtje 6.20 Dansmuziek. 6.35 Berichten. 6.55 Ver slag van Cricket-match. 7 05 Pianospel door Fleren Perkin. 7.20 Lezing. 7.35 Lezipg. 7 50 Dansmuziek. 8.20 Concert Joan Cros, Roy Henderson, Pouishnoff en Orkest. 10.Be richten. 10.15 Berichten. 10.20 Lezing. 10.50 12.20 Dansmuziek. Parijs Radio-Paris1725 M. 8.05, 12.50, 6.30, 7.30, 9.05 met zang en 9.50 Gramo foonplaten. Langenberg, 473 M. 7.258.20 en 10 35 —11.55 Gramofoonpl. 1.25—2.50 Orkest concert. 2.55—3.45 Gramofoonpl. 5.20 6.20 Pianospel en Mannenkoor. 8.2010.35 Orkestconcert. 1020 Berichten. Daarna tot 12.20 Gramofoonplaten. 12.201.20 Dans muziek. (Gramofoonpl.) Kalundborg, 1153 M. 12.25—2.20 Orkest- concert. 4.20—5.50 Orkestconcert. 6.10 6.40 Gramofoonplaten. 7.508.50 Orkest concert. 9.2010.20 Vervolg concert. 10 50 —11.50 Vervolg concert. 11.5012.35 Dansmuziek. Brussel, 508.5 en 338 2 M. 508.5 M.: 5 20 Concert. 6.50 Gramofoonpl. 8.20 Or kestconcert. 9.20 Lezing. 9.35 Vervolg con cert. 338.2 M.: 5 20 Dansmuziek. 6.20 Or kestconcert. 6.50 Gramofoonpl. 7.20 Cabaret 8.20 Gramofoonpl. 9.20 Concert Orkest en solisten. derEKn! in Raven"a> waar ons de kunst £ter Slf enaZ0° boeide die we nu zooveel we in PW m ufn in vroeger jaren omdat dachtenlovpn staan bij het abstracte ge- voortvloridpn waaruit deze verbeeldingen ü?2n TWir-ueCnrnaal in de oude residen" een beptii a wrwiïderen we ons nog naar Vpnetï- 5r van ^ome €n gaan door la" genaamd droomstad: ..Venezia la waaf \UedigvePrWring van Italië vergeet> tert ook dP f woningtoestanden verbe- zij dat doen lpganenstad niet- Gclukkl'g kan raken voor Cn l aa," het oude Venetië te gebouwd !I families werden woningen sloppen aan fngrenzcnde eilanden, want de tjes moeen ni nauwe,S echt riekende kanaal- ziS vaf lïT V3n kleur €n sch'ld«rachtig pest en "yphus Waren het broeinesten van lotsverbetérinUP" °jls dus van harte over de tijd die zoo webd" Venetianen van dezen hit karakter hf g meer gerae€n hebben met goed zkh n In "er VOorouderen, dat ze heel zullen voelen mCer moderne woning thuis ziin bJSnd pf ?eiid hier een geslacht op, dat het waren ün °P zee "10est z°eken - van hun rrkpn Zen en schacheraars die ten van knnet "aaJ .vreemde kusten schat- marmer en i Cri metalen meebrachten; Klein Aids P's en kostbare stoffen van denToon der0 Constant'n°pel en zoo steeg in teVoop der eeuwen een stad uit het water kleurmeï S 3 ahet ze€scfluim> fantastisch, kleurig en b oeiend van schoonheid.. andere vonlm® 2Th veel minder met van Nnnri r ,-ermengden dan de bewoners Lf ie glngen hier 00k een kathe- TnT o-p Jerl kierni!its gemeen heeft met de ernstige, strak belijnde basiliek der Romei- denkenLW1]aer teg(!nover staan, doet het ons denken aan de prachtige tent Van een oos- tersch vorst; de voorgevel wordt wonderlijk gekroond door een groep koperen paarden, die beter boven een circus op hun plaats zou den zijn, het zijn trofeeën, die de Venetianen in Constantinopel buit maakten en die zij een eerep.aats wilden geven. De gevel is gedrukt, maar hij draagt een schitterend kleurig kleed want er zijn mozaieken en kostbare steen soorten boven deuren en aan de wanden aangebracht. Even grillig is dit bedehuis in zijn architecturakn vorm als de zee, wier golven het vaak onhehilspellend dicht nader den. In 828 roofden twee kooplieden uit Alexan- drië het stoffe'ijk overschot van den evange- list S. Markus en brachten het heimelijk naar Venetië, waar dadelijk begonnen werd met den bouw van een groeten tempel boven het gebeente van den evangelist, die de be schermheer van de dogenstad zou worden. Venetië ligt zoo weinig ver verwijderd van Ravenna maar zijn kunst is een zoo geheele andere, omdat voor de keizers de Grieken op bestelling werkten en hier de kathedraal op groeit uit het hart van het volk zelf. De architectuur van de S. Marco is met geen andere te vergelijken, zooa'.s ook de ge heel e stad op geen andere gelijkt, omdat zij half Europeesch en half Oostersch is; en ook haar kathedraal met haar geheimzinnig sche merlicht zou ons aan een moskee doen den ken, als niet het kruis ons overal tegen- straalde en in eiken koepel, in elke holte van het dak de Christusgestalte voor ons verrees, verhoogd in macht of rechtdoende over de wereld. De met goud geïncrusteerde zolde ring en de wanden van email herinneren ons aan de grafkapel van Galla Placidia; de S. Marco werd zes eeuwen later gebouwd, maar het schijnt wel, dat dezelfde kunstenaars haar kapellen versierden, zóó sterk leeft hier de Byzantijnsche kunst met haar volmaakte techniek voort, zoo prachtlievend is geheel dit bedehuis, dat, opgetrokken in den vorm van een kruis, door een menigte pilaren ver deeld is in schemerdonkere gangen, waarin de aureolen om de hoofden der heiligen even een lichtflikkering uitzenden, als door een der kleine openingen aan den koepel een zon nestraal binnenglijdt. De groote bekoring, die van de S. Marco uitgaat, ligt wellicht in het feit, dat uit zoo veel verschillende landen hier de kostbaarste Verlaagde prijzen Stokvis fabrikaat DAROL FARQUHAR's Naar het Engelsch van BERTA RUCK door Mr. G. KELLER. 20) Neen maar, die heef het op jou voor zien Zou dat werkelijk zoo zijn? bromde Farquhar nijdig. De toezending van het kostbare geschenk stond eigenlijk vrijwel gelijk met de aanbie ding van een diamanten halssnoer of iets der gelijks aan een vurig begeerde vrouw! Maar wat kon die madame Cottrell wel in het schild voeren? Dat polshorloge, was Far quhar s conclusie, doet de deur dicht, maar madame Cottrell was blijkbaar een tegenover gesteld gevoelen toegedaan! Toen hij dien avond op zijn kamer kwam, zag hij op de toilettafel een klein voorwerp liggen, dat hij bijna over het hoofd had ge zien Het leek wel op ees pijp lak, zooveel lak was er bij het inoakken ervan gebruikt' Hij zag er evenwel een etiket aan hangen en daarop stond zijn naam geschreven. Blijkens het opschrift was het afgezonden door een succuisaal van een Parijsche juwelierszaak. Hij maakte het met fijn leer bekleede doosje open en op roomkleurig fluweel lag een das- spe d een zwarte parel, veel mooier dan die welke hn vroeger ha d gedragen als reclame Voor de firma Mackenzie en Moss. Dat deed de maat overloopen en den vol genden morgen werd tevergeefs gewacht op dtn voortreffeliiken tennisleeraar kapitein Darol Farquhar. Er konden geen lessen worden genomen, want de leeraar was ver dwenen, vertrokken zonder iemand te waar schuwen. HOOFDSTUK XIII. Atelierbezoek en voor twee personen thee. Intusschen vertoefde Sheila nog steeds te Parijs, waar gedurende al die weken het leven haar vroolijker toescheen dan zelfs in het laatste jaar op de kostschool. Met een zeer bont gezelschap, artisten, schrijvers, tooneelisten en gewone menschen was zij gast bij een atelierbezoek in een ap partement bewoond door een jongen man, dien juffrouw Wollington had aangeduid als den kunstenaar, die in hetzelfde huis woon de. Hij heette Bobbie Clarke, zijn uiterlijk was onvervalscht Engelsch (welgedaan, blona. blauwe oogen) en hij was te Parijs gevestig omdat hij met een volharding, die groo m succes verdiende, de kunst wenschte teh- oefenen. Hij was in het bijzonder gesteld op den omgang met artisten. Zijn familie hield er een paar .fabneke".op na, die samen haast evenveel winst afwier pen als een spoorweg in Argentmie. Hij was onbehoorlijk rijk, maar schlld»de en teekend niettemin even ijverig als wanneer hij er moest leven. Maar daarom mogen we nog Tiet beweren, dat dit één zijner idealen was in het Quartier Latin, zijn plezier om voor een ezel te staan, op gevaar af dat een grijs bebaarde en geridderde academicien hem zou gelasten zijn schets uit te vlakken en slechts begrüpeliike gesprekken over de kunst van grondstoffen en kunststeen samen d gebracht, die onder het kruis, dat in den koe pel domineert tot een volkomen harmonie van kleur en lijn, samenvloeien. Hier vinden we stukken van heidensche tempels en van chris telijke basilieken in eendracht naast piVaar Venetiaansche zeeroovers en kooplieden brachten uit verre landen zuilen van porfier en zeldzame marmersoorten; gouden mo zaïeken, niet alleen uit de Xlde eeuw maar ook uit la ter en tijd, bedekten de muren' en de wierook, die van het altaar opstijgt om sluiert ze alle en liefkozend omhult ze de meest wonderlijke en angstwekkende voor stellingen. Want, dit primitieve volk, deze fantastische zeeliëden verbeeldden soms dra ken, slangen en roofdieren aan de kapiteelen waartusschen dan weer lieflijke vogels- en te midden van al die lijnwarrelingen' en beelden zien we het kruis; het is uitgesneden in het marmer of het staat tusschen de bloe- menranken aan de bogen, het treedt ons tel kens troostend en verlossend tegemoet, als of het alle volkeren toeroept hier neer te knielen voor den Goeden Herder, die ge zegd heeft: „Komt allen tot mij, die ver moeid en beladen zijt!" De Venetianen, die als samengegroeid zijn met het bewegelijke element, zijn vóór alles gevoelsmenschen; zij zouden het mauso leum, dat zij boven het gebeente van hun geliefden beschermheilige optrokken, niet systematisch hebben kunnen versieren. Op hun reizen leerden zij de fantastische kunst der Arabieren kennen en de kleurige van Perzië; ze bewonderen alles, wat uit het weelderige Byzantium komt, dat hun bonte stoffen, edelsteenen en goud verschaft; voor de schoonheia van een vorm of lijn en voor evenmaat in de verhoudingen, voelen ze wei nig: daarom hiewen ze hier zulke gedroch telijke figuren in steen. Liet kunstideaal der Grieken, die een vol maakt schoonen mensch wilden uitbeelden, is hun volkomen vreemd, maar daarentegen zijn de innerlijke schoonheid van de Moeder Gods en het verheven voorbeeld van den Verlosser levend voor hen. Het evangelie van hun beschermheilige kennen zij van buiten en zijn geest treedt ons in dezen half ooster- schen tempel tegemoet, die ver afstaat van de architectuur en de decoratieve kunst, die zich tegen de XlIIde eeuw in de noordelijke landen ontwikkelt. Venetië bleef eeuwenlang een vrije repu bliek, vrijheid van handelen en denken was dit volk van avonturiers ingeboren. In Kon- stantinopel schreef de geestelijkheid den kunstenaar voor, hoe hij de kerk moest ver sieren, Maria ter rechter-, Johannes ter linkerzijde van het kruis en zoo al meer, maar de oude Venetiaan, die onafhankelijk en in den grond zeer Christelijk is, hij schept zijn verbeeldingen ook onafhankelijk van eenige traditie. Altijd meerden hun vaartuigen aan vreem de kusten, ruimer van opvatting mogen zij door dat leven van reizen en trekken en om gaan met andere volken geworden zijn dan de burgers van eng omsloten vestingen; zij zagen de wereld met vrijeren blik aan, zij ondergingen de bekoring van het licht, de zon scheen hun wellicht een groote blik van liefde, die uit den hemel neerdalend alle menschen teer omhuift. Iets van dit gevoel van Samen-één suggereert dit bedehuis, waar het volk, dat er zich in geb°d ver- eenigt, zich vertrouwd voelt met zijn schuts patronen, heiligen, patriarchen en engelen, die zegenend om hen heen staan in welk don ker hoekje van deze kerk zij zich ook be vinden; en zelfs de meest conventioneele en verstarde mozaïek, die een Byzantijnsch kunstenaar hier aan het gewelf verbeeldde, wordt in deze atmosfeer van vroomheid nog levend voor ons. ETHA FLES. DE STEUN AAN DE DOOR DE AARDAPPELZIEKTE GEDUPEERDE TUINBOUWERS. Dat de zoo vroeg opgetreden aardappel ziekte dit jaar groote schade heeft aange richt, behoeft geen nader betoog na alles, wat daarover in verschillende bladen is ge schreven. Langendijk en omstreken, het Lan- gendijker tuinbouwdistrict, waar de vroege aardappelteelt van groote beteekenis, is is daarbij helaas niet gespaard gebleven en de gevolgen ervan zullen velen nog langen tijd heugen. Aan de twee veilingen van Lan gendijk, die van den Noordermarktbond te Marie Laurencin, de composities van Les Six en de wals die de radio had laten hooren, die werkelijke harstocht, welke in zijn jongens jaren bij hem was opgekomen en waarvan hij zich nog steeds niet vrij had gemaakt, was maar neen, dat verklappen we eerst straks! Peg Woffington had zich aanvankelijk tot hem aangetrokken gevoeld, naar zij beweerde, omdat hij zoo sprekend geleek op haar in Engeland achtergebleven bulhond Emma. Later ontkende zij zulks evenwel, vermoede lijk uit vrees, dat het schaden zou aan zijn verhouding tot Sheila, tot wie de jongeman zich bijzonder aangetrokken g.voelde. Wat zou het prachtig loopen, bepeinsde juffrouw Woffington, als Sheila zijn groeiende ge negenheid beantwoordde. Het was een aar dige kerel en bovendien flink rijk, twee eigen schappen welke men niet dagelijks bij een jongen man aantreft. Ik koester op het oogenblik slechts één onvervulbaren wensch, zeide Sheila, glimla chend tot de operazangeres, die met gekruiste beenen en met een sigaret in den mond naast haar op de divan was gezeten, toen deze haar vroeg of het haar te Parijs goed bleef bevallen, en dat is, dat de dag zes en dertig uren kon du ren. Ik heb al mijn dagen bezet, maar ik zou nog meer willen afdoen. Zou u een dag van zes en dertig uur wil len? Dat moesten de lui eens hooren, die bewe ren dat een jong meisje nooit ten volle gelukkig kan zijn, zooals men het noemt, dan wanneer zij getrouwd is. Zij, die zoo sprak, de operazangeres, was een knappe brunette met een mooi figuur, een paar sierlijke wenkbrauwen boven haar lachende oogen. Zij zette „madame" voor haar naam, maar in de wereld van kunstenaars, musici en acteur is het niet altijd gemakkelijk uit te ma ken wie werkelijk recht heeft op den titel „ma- Noordscharwoude en van de Langendijker Groentencentrale te Broek op Langendijk, werden verleden jaar rond 27 millioen K.G. aardappelen aangevoerd en naar vrij nauw keurige schatting zal het dit jaar 10 mil lioen K.G. zijn. Den prijs op 5 per 100 K.G. schattende, is dit een mindere ontvangst van 850.000 gulden. Wie de toestanden op tuinbouwgebied aan Langendijk de laatste jaren heeft gevolgd, zal niet onkundig zijn van het feit, dat die zeer slecht zijn geweest. Lage prijzen, mis gewas door het optreden van verschillende ziekten in de gewassen, natuurrampen, alles werkte samen om de resultaten van den tuin bouw verre beneden het bevredigende te brengen. De herhaalde steun van overheids wege verleent, wijst er wel op, hoe de verte genwoordigende lichamen den nood der tuin ders inzagen en tevens hoe ernstig de toe stand van zoovele nijvere tuinders was ge worden. Nadat nog pas in het voorjaar van 1931 aan honderden tuinbouwers door de Boeren leenbanken credieten waren verleend onder borgstelling van gemeente en provincie, trof hun slechts enkele weken later de ramp van de aardappelziekte. De credieten, nog pas verleend om het bedrijf op gang te houden, om kunstmest enz. te koopen, troffen alzoo het doel niet en op het oogenblik zijn de meesten van de met overheidscrediet ge- steunden er eigenlijk nog slechter aan toe dan vóór de credietverleening. Immers, zij zitten nu nog dieper in de schulden dan en kele maanden geleden en de conscientieuzen voelen zich bezwaard, nu zij niet in staat zullen blijken te zijn de rente van de opgeno men gelden te voldoen, laat staan een deel van deze gelden af te lossen. Onder deze omstandigheden is het zeer begrijpelijk, dat voormannen in den tuin bouw, de leiders der tuinbouworganisaties zich de vraag stellen: Wat nu? Het strekt den leiders van de L. T. B. tot eer, dat ze het initiatief namen om te komen tot een hulp verleening, omdat zij wisten, dat in vele tuindersgezinnen bittere armoe geleden werd. We zullen niet herhalen, wat in Hugowaard en Obdam en ook in andere plaatsen werd gedaan om den grootsten nood te lenigen, doch herinneren er alleen aan, om te doen zien, hoe de plaatselijke autoriteiten van oordeel waren, dat hier moest worden ge holpen, en wel spoedig geholpen. Mocht men nu meenen, dat deze steun maatregelen de onverdeelde sympathie had den van alle tuinders, dan had men gere kend buiten de voorzitters van Tuinbouwbe- lang te Noordscharwoude en Groentencul- tuur te Broek op Langendijk. Men lette er wel op, wat wij in den aanvang aanstipten over het schadebedrag aan de veilingen, juist in de genoemde tuinbouwgemeenten. Ge noemde voorzitters keuren in De Tuinderij deze steunbeweging af en ze wijzen er daar bij op dat dan ook wel steun zoo mogen ver leend worden voor de schade, door de draai- hartigheid aangericht en door andere oorza ken. Ze wijzen op de onbillijkheid, welke soms wordt begaan bij de steunmaatregelen en achten het in één woord uit den booze, om in zulke geyal steun te verkenen. We weten niet, of genoemde heeren in op dracht van- hun vereenigipg schreven. We denken wel van niet, ofschoon we uit de vermelding hunner kwaliteit als voorzitter zou mogen opmaken, dat zij het wel als zoo danig deden. Misschien was het om wat meer cachet aan hun schrijven te geven, maar in ieder geval is het ons niet bekend, dat een leden- of bestuursvergadering die opdracht gaf. Als we afgaan, op wat we uit de krin gen der tuinders hoorden, zouden we wel als vaststaand kunnen mededeelen, dat zij als voorzitter hunner organisatie het recht mis ten, om in die kwaliteit te schrijven. Hoe dit dan ook zij, buitengewoon onaan genaam zullen vele tuinders zijn getroffen, die thans op den rand van den ondergang staan. Als twee voormannen, te midden van de grootste financieele moeilijkheden, waarin honderden tuinders verkeeren, niet meer en niet minder zeggen dan: geen steun aan die diep ongelukkigen, dan moet zich wel een gevoel van wrevel van die menschen mees ter maken, en moeten zij wel de verzuchting slakenzijn dat nu onze leiders Ongetwijfeld hebben de opponanten tegen deze steunverleening wel hun gefundeerde motieven, die ongetwijfeld voor een deel ont leend zijn aan de theorieën van het beginsel: geen te belangrijke overheidsbemoeiing, doch dit komt in het schrijven niet naar voren. Allicht ook, dat zij van oordeel zijn, dat die dan gedupeerde tuinders dan he7bijltj7er maa- moeten bij neerleggen. Maar wat dan? Moe. ten ze dan maar arbeider worden' Voor hPr' is voor de tegenwoordige al g'en we^n den tuinbouw. Moeten ze dan liet leger der werkloozen nog vergrooten? Maar dan zul- kn ze toch ook gesteund moeten worden Dan zullen de voorziters van Tuinbouw^ lang en Gro^ntencultuur die menschen toch niet willen laten crepeeren? Of moeten ze aan maar naar het Armbestuur. Dat zij dan bedenken, dat ook daarvoor geld noodig zal zijn. Of is dan het ideale van steunverlee ning volgens genoemde voorzitters bereikt' Ons komt het voor, dat de regeering een nuttig, een edelmoedig en christelijke "daad zou verrichten, als zij de honderden tuin ders met rentelooze voorschotten steunt' Hier is nood; er moet geholpen worden' Principes zette men voor een tijdje op zij eii men betrachtte den christelijken plicht, om wie in nood verkeert, de behulpzame hand te bieden. Dat is niet slechts de taak van ieder mensch, maar ook die van een voorzittef eener tuinbouworganisatie, die voor de b« langen zijner leden behoort op te komen, dame", wie eigenlijk toch niets anders een juffrouw. Sheila vroeg de zangeres, of zij gehuwd was. Als eenig antwoord drukte deze haar stompje sigaret stuk in het aschbakje, legde een hand op een harer vriendelijk lachende oogen en keek haar zoo guitig aan, alsof zij wilde zeggen: Zie me nu niet voor zoo onnoozel aan! Waarop Sheila bedenkelijk het hoofd schudde. Maar haar opmerking en haar vraag gaven een andere wending aan het gesprek. Want een langharige Hongaarsche beeldhouwer, met scherpe trekken, gekleed in een flodderig costuum van groen pluche met wijde broek, Vad, gezeten naast de zangeres, gehoord wat de En- gelsche gast had opgemerkt. Lieve juffrouw, zeide hij, zich voorover buigend, u schijnt nog altijd vast te houden aan de romantische traditie in het huwelijk te ge- looven als het toppunt van geluk. Zeker, erkende Sheila, zich welbewust dat zij daarmee blijk gaf van wat ouderwetsch te zijn. Maar het gesprek stokte weer even. De be diende van Clarke kwam binnen om te vragen, of hij de overgordijnen ook zou sluiten en het licht aansteken. Neen, laat het maar, we willen blijven schemeren, werd hem evenwel ge antwoord. Hij volstond dus met de kopjes en aschbakjes weg te nemen en zwijgend weer heen te gaan. Gedurende die enkele oogen- blikken waren aller oogen gericht op de secre taressen van juffrouw Woffington, die na het vertrek van den bediende haar antwoord aan den Hongaar voltooide: ik ben van meening, dat een vrouw zich gelukkiger gevoelt wanneer zij getrouwd is. Tiensl Begrijp me wel: getrouwd met den rechten man. Een huwelijk met iemand anders, daar moet ik niets van hebben! Liever maar oude vrijster gebleven, al wordt het leven et niet ge- ALKMAARSCHE EXPORTVEILING. De Alkmaarsche Exportveiling is, evenals alle veilingen, niet aan de wis selvallige schommeling der prijzen ont komen, hoewel het prijsverschil niet zoo groot was als de andere veilingen in Kennemerland. Ook hier zijn overvoerde markten ge weest en zooals Maandag een be- perLlo aanvoer. Die beperkte aanvoer ligt aan de gedrukte prijzen. De prijzen waren hier ook één dag laag en onmid dellijk daarop krijgt men een geringer aanvoer omdat men dan probeert in Beverwijk of Amsterdam te veilen. Nu, wie het de afgeloopen week op die plaat sen geprobeerd hebben, hebben bot ge vangen, want Beverwijk en Amsterdam gaven een gedrukten handel te zien en zeker zal de volgende week de markt weer beter bezet zijn. Zeker, ook aan deze veiling gaan er koopjes weg, ook hier heeft men teleur gestelde aanvoerders, doch zeer zjker zijn de doorsneeprijzen de laatste acht dagen hooger geweest dan in meer genoemde veilingen. Bloemkool, mooi gesorteerd, was goed te plaatsen en de prijzen waren niet onvoordeelig. Ie sooH gold 10 a 16, 2b soort 1.50 a 4.50 per 100 stuks. De aanvoer van snij- en spercieboonen is nooit groot, doch de afgeloopen week bijzonder klein. Daarom is het zeker te verklaren dat de boonen duurder waren dan in Heiloo en Beverwijk. De notee ring voor snijboonen le soort was 10 a 13, 2e soort 5 a 7.50, per 100 pomi, spercieboonen meest dik m. dr. golden nog 4 a 7 per 100 pond. Groene en roode koel werd in mooie partijtjes aangevoerd en de prijzen wa ren voor groene kool niet hoog en voor roode kool laag; de noteering was voor groene kool 3 a 3.50 en voor roode kool slechts 0.60 a 1.50 per 100 stuks. Spinazie, postelein en andijvie werden in mooie partijen aangevoerd en alleen le sc-ort ging nog al, doch 2e soort gold wéinig. We noteerden voer spinazie 0.20 0.60, postelein /'0.10 a 0.30 per kist en voor andijvie 0.50 k 2 50 per 100 stuks. Wortelen waren gezocht en duur. Als men ziet hoe voor de kleine bossen nog gemiddeld 7.50 per 100 bos werd be taald dan is die prijs hooger dan elders, waar men bijna de helft zwaarder bos sen aanvoert. De handel in komkommer^, voor zoo ver le soort, was beter. De noteering 2.50 k 4.50 per 100 stuks. De fruit- en vruchtenafdeeling mocht zich in goede belangstelling verheugen, doch de aanvoer bestond dan ook uit prima kwaliteit. Daarentegen was uit schot appelen en peren weinig waard. We noteerden (alles le soort), bessen (roode) 10 a 15, bessen (zwarte) 18 22, appelen 10 a i4, peren 15 22 per 100 pond, Perziken (schitterend mooi 15 a 22, meloenen (mooi) 30 a 45 per 100 stuks. De aanvoer van to maten was groot genoeg en hoewel de prijzen iets beter worden, toch nog aan den lagen kant en zeker niet rendabel voor de kweekers. De noteering was: A makkelijker door, dan gehuwd te zijn enkel om een man te hebben waarmee het leven gemak kelijker wordt! Ja zeker, zeide de zangeres, hoe dan ookl En met een half onderdrukt lachje stemden de meeste gasten met deze ironisch bedoelde op merking in. Niet, ging Sheila voort, het hoofd omhoog, wanneer je bij toeval eens iemand ontmoet Schei uit, kind, viel de zangeres haar la chend in de rede, je bent bezig ons op baker praatjes te onthalen. Maar nu moet ik ook een duit in het zakje gooien, met die woorden sprong Peg Woffing ton, die tegenover den divan was gezeten, voor Sheila in de bres. Laat ik u nu eens een be schrijving geven van de volmaakte, de harts tochtelijke liefde. Het stuk speelt in een café in een der voorsteden, gevuld met stevig ge bouwde, tamelijk norsche huismoeders, die met haar boodschappentasch inkoopen hebben ge daan. Buiten motregent het, zoodat een dak van parapluies zich uitspreidt tusschen het hemel water en de modderige straten. Voor een raam, dat dit schoone uitzicht geeft, zitten twee per sonen aan een marmeren tafeltje, wellicht be legd met een kleedje van twijfelachtige rein heid. Dit laatste is niet zeker, maar in ieder geval is het een tafeltje voor twee, met thee voor twee personen er op. Deze wordt ge schonken uit een van die donkerbruine trek potjes, waarvan altijd het puntje van de tuit bij het omwasschen gebroken is. Op een niet al te warmen schotel ligt geroosterd brood voor twee personen, vermoedelijk met margarine ge smeerd. Voor twee personen dat is het voor naamste, dat geeft een romantisch tintje aan het geval, doet het tweetal leven buiten het proza van hun omgeving, dat maakt de zeer middel matige thee tot een godendrank, doet hen hety geroosterde broo4 siqaken als het fijnste diner.!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 5