DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Wethoudersvrgggstuk.
S. KROM.
Stoomenïs chemisch reinigen
Jp>
Ho. Directeur: C. KRAK.
Dit nummer bestaat uit drie bladsn.
133e Jaargang.
W7WH7PËLS&~ZÖÖN.
DE FINANCIEELE MOEILIJKHEDEN
IN ENGELAND.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
er FeesHagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTKN
Van 1—5 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voornam C 9,
postgiro 37060. Telel. 3, redactie 33.
ZATERDAG AUGUSTUS M»3I Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
De stuurman van het regeeringsscheepje zal tusschen gevaarlijke
klippen zijn weg moeien zoeken.
Het rood-zwartc verhond is een uiaagslufc, dal de S.D.A.P. bij mislukking
met het verlies van vete kiezers zal moeten betalen.
Nu niet alleen de Soc.-Dem. raadsfractie
maar ook de afdeeling Alkmaar van de SI
A P besloten heeft het door de katholieken
opgemaakte en door de Soc.-Demccraten ge-
amendeerde program van samenwerking te
aanvaarden, staat het wel vast, dat ons
stadsscheepje, opnieuw met de rood-zwarte
vlag in top, den reeds thans gevolgden koers
zal blijven houden.
De scheidingslijn, die zoo lange jaren in
den Raad tusschen rechts en links werd ge
trokken is verdwenen, er zijn andere groepen
tegenover elkaar geplaatst en de politieke
strijd zal nu tusschen democraten en conser
vatieven worden gestreden.
Zoo scherp als tusschen rechts en links is
een scheiding tusschen behoudende en demo
cratische groepen in onzen Raad niet moge-
lijk.
Immers, niemand zal de Vrijzinnig Demo
craten, die thans tot de oppositiepartijen zul
len behooren, kunnen verwijten, dat hun po
litiek programma niet democratisch is en
men zal ook niet kunnen ontkennen, dat de
Katholieken in hun fractie eenige raadsleden
tellen, die zeker tot de behoudende elementen
moeten worden gerekend. En omdat boven
dien het onderscheid tusschen linksche en
rechtsche voorstellen veel duidelijker is dan
tusschen democratische en niet-democrati-
sche, waarbij allerlei ondefinieerbare grens
gevallen kunnen voorkomen, mag geconsta
teerd worden, dat de regeeringsmeerderheid
een zware tijd wacht en dat verrassingen
in de toekomst niet zullen uitblijven.
Daarbij komt, dat een rood-zwarte combi-
/atie, ondanks de anders getrokken schei
dingslijn tusschen oppositie en regeerings-
groepen, in veler oogen een onnatuurlijk ver
bond is. Men is hier tal van jaren gewend
geraakt aan de gedachte, dat Soc.-Democra
ten en Katholieken in politiek opzicht eikaars
natuurlijke vijanden zijn, fel hebben zij ei
kaar bestreden en de bladen van beider po
litieke groepen hebben steeds hun best ge
daan den volice duidelijk te maken hoe voor
beeldig de eigen beginselen en voorstellen
waren en hoe verderfelijk die van de ander.
Ziet men raadsleden, die elkaar nog in de
vorige zittingsperiode zoo hartstochtePk
hebben bestreden, thans broederlijk bijeen
zitten, één van zin, om een gezamenlijk pro
gramma tot uitvoering te brengen, dan is het
zeker niet te verwonderen, dat kiezers, die
een politieke reuzenzwaai nog altijd met eeni
ge verbazing beschouwen, niet dadelijk in
staat zijn zich bij de veranderde omstandig
heden aan te passen.
Die kiezers vindt men niet alleen in de
groote groep, die in politiek opzicht gewoon
lijk weinig op den voorgrond treden, maar
zelfs in de trouwe aanhangers der betrok
ken regeeringspartijen, want het staat vast,
dat er zoowel onder de Katholieken als on
der de leden der afdeeling Alkmaar van de
S.D.A.P. menschen zijn, die deze verlengde
coalitie tusschen rood en zwart allesbehalve
met enthousiasme begroeten.
Men vindt ook bij de Soc.-Dem. partijge-
nooten, die voorstanders van evenredige ver
tegenwoordiging in liet college zijn en man
nen, die dit in veler oogen nog altijd onna
tuurlijk verbond als een gevaar zien.
Noch de Katholieken, noch de Soc.-Dem.
hebben bij de laatste verkiezingen een schit
terend figuur gemaakt en niet ongegrond
iijkt ons de vrees, dat het vernieuwde ver
bond in den loop der komende regeerings-
periode tot verdere verzwakking der betrok
ken partijen zal lijden waarvan voorname
lijk de Soc.-Dem., die niet in een zoo sterk
kerkelijk verband bijeen gehouden worden,
'le dupe zullen zijn.
Intusschen kan ons dat vrij onverschillig
'Aten zoolang wij geen enkele politieke groep
op deze plaats in het bijzonder in bescher
ming hebben te nemen.
Fractieleden en partijleiders zullen de
consequenties van hun eigen besluiten moe
ten dragen en ons blijft dus eigenlijk niets
anders over dan het opmerkelijke feit te con-
stnteeren, dat de rood-zwarte regeeringsmeer
derheid vcor onafzienbaren tijd geprolon
geerd is. J B
Hoewel men aan Katholieke zijde reeds een
lalt jaar lang de voordeelen daarvan heeft
unnen nagaan, blijkt men daar toch aller-
ee'getracht te hebben een andere combi
natie te vormen. Men heeft met de diverse
fracties besprekingen gevoerd en oorspron
kelijk aangestuurd op een college, dat in zijn
samenstelling een zoo getrouw mogelijke af
spiegeling van de diverse in den Raad verte
genwoordigde partijen zou geven.
Daarbij werd uitgegaan van de o.i. ver
keerde premisse, dat de Vrijheidsbond niet
door een harer raadsleden in het college ver
tegenwoordigd behoefde te worden omdat de
burgemeester ook Vrijheidsbonder is en die
partij daar dus een te grooten invloed zou
uitoefenen.
Men vergeet daarbij, dat de burgemeester
in het college nooit Vrijheidsbonder geweest
is, maar steeds getracht heeft buiten en boven
de partijen te staan, maar zelfs al was dit
niet zoo, dan is het toch duidelijk dat een
bepaalde raadsfractie veel meer invloed kan
uitoefenen wanneer zij door een harer leden
dan wanneer zij door den burgemeester in
het college vertegenwoordigd wordt.
De burgemeester woont nu eenmaal geen
fractievergaderingen bij, kan dus geen op
drachten krijgen en omgekeerd kan hij even
min een fractie van partijgenooten binden
aan een in het college tot stand gekomen
compromis en daarom was het, hoe logisch
het er op het eerste gezicht ook uitziet, een
onbillijkheid de Vrijheidsbonders daarom uit
het college te houden
Dank zij tyiet feit, dat onze raad helaas een
bijzonder gtoot aantal afhankelijken telt, die
doordat zij ambtenaar zijn of door den aard
hunner particuliere betrekking geen wethou
derszetel mogen aanvaarden, bleef nu prac-
tisch alleen nog maar de heer Ringers over
met wien men bij de samenstelling van het
college rekening zou moeten houden.
Men heeft hem inderdaad gepolst maar
men wist, dat hij kort geleden nog verklaard
heeft geen andere portefeuille dan die van
Publieke Werken te willen aanvaarden. Heeft
men hem die gepresenteerd dan zien wij geen
reden waarom de heer Ringers daarop niet
zou willen ingaan. Maar het feit, dat men
het antwoord van den heer Ringers te „vaag"
heeft geoordeeld zonder hem daarna nog
eens in de gelegenheid te stellen zich duide
lijker uit ie spreken, wekt sterk den indruk,
dat men eigenlijk blij was zich zoo onge
deerd uit dit politieke wespennest terug te
kunnen trekken waarnaar men, terwille van
le beau geste, nu eenmaal verplicht was ge
weest de hand uit te strekken.
Men liet den heer Ringers dadelijk met rust
en de meerderheid der Katholieke fractie
kwam maar al te spoedig tot de conclusie,
dat men thans zijn politieken plicht gedaan
had en het heel natuurlijk was, dat men zich
nu uitsluitend tot de Soc.-Democraten richtte
Het is niet onbegrijpelijk, dat ook de Soc.-
Dem. raadsfractie, in het bijzonder de reeds
zitting hebbende wethouders, dit met instem
ming begroet hebben, al doet het eenigszins
vreemd aan, dat zij, die tijdens de elftal-
periode zich zoo miskend en voorbijgezien
achtten, niet sterker pogingen in het werk
gesteld hebben thans ook de andere politie
ke groepen bij een regeeringsblok te betrek
ken.
Zoolang wethoudersfuncties macht en geld
brengen blijven zij begeerenswaardig en wij
vreezen, dat in elke gemeente het persoon
lijke en het partijbelang niet altijd scherp ge
scheiden kunnen worden
Vast staat, dat hier ter stede van de thans
zitting hebbende wethouders met wie de
middenstand tusschen twee haakjes geen en
kel contact heeft, al is dit voor een groot
deel aan de middenstanders zelf te wijten
omdat zij bij de verkiezingen niet eendrach-'
tiger naar voren komen nog niemand dui
delijk het teeken heeft gegeven, dat hij zijn
functie graag eens aan een ander zou over
dragen. Vast staat, dat de Soc.-Dem. raads
fractie en de democratische Katholieken de
tegenwoordige regeeringsmeerderheid wel
wilden bestendigen en dat ook de meer be
houdende Katholieken daarin zijn meege-
gaan.
Men bedenke, dat waar de Soc.-Dem. en
de Katholieken fracties hebben die meer dan
dubbel zoo groot zijn dan die van andere
partijen en samen een nummeriek groote
meerderheid vormen, een Vrijheidsbonder en
een Christelijk-Historisch man in het college
altijd afhankelijk zouden zijn, omdat, zelfs
wanneer men daar tot een compromis mocln
komen, de beide grootste groepen uit den
Raad ten slotte elke beslissing in handen
houden en bij eenige minder vlotte samen
werking beide wethouders zich daarom al
spoedig voor de portefeuille-kwestie gesteld
zouden zien. Evenredige vertegenwoordiging
wordt in een dergelijk geval in de practijk
dan ook uiterst moeilijk. Het is daarom niet
onnatuurlijk, dat groote groepen, die samen
een meerderheid kunnen vormen, eikander
trachten te vinden maar men kan ten slotte
van verschillend inzicht zijn over de samen
stelling dier groepen en over de wijze waar
op zij al dan niet met volkomen negatie
van andere groepen zullen regeeren.
Het doet een groote groep van kiezers on
aangenaam aan wanneer partijen, die elkan
der fel bestreden plotseling in roerende een-
stemmingheid voor het voetlicht treden en
het heeft in de elftal-periode zeer velen ge
hinderd, dat men de inzichten van andere
fracties, en daardoor van zeer vele Alkmaar-
sche kiezers, eenvoudig genegeerd heeft.
Of de thans gevormde meerderheid in de
komende vier jaren al dan niet dictatorische
neigingen zal hebben moet nog afgewacht
worden.
Wij kennen van dit verbond nog niets an
ders dan een gemeenschappelijk program,
dat, zooals het meestal met programma's
gaat welke de meest heterogene elementen
moeten bevredigen, uitmunt door nietszeg
gendheid en algemeenheid.
Het is een kwestie van loven en bieden ge
worden, want de Katholieken, die het eerst
aan bod waren, hadden daarop oorspronkelijk
wel eenige puntjes gezet, waarvan het te ver
wachten was, dat de Soc. Dem. ze niet zonder
meer zouden slikken.
Algemeen kon men natuurlijk voor behoud
van het financieel evenwicht zijn elke be
grooting is ten slotte in evenwicht, het komt er
slechts op aan h o e ze kloppend wordt ge
maakt voor meer doeltreffende samenwer
king tusschen gemeentebedrijven, voor sociale
maatregelen, voor het rekening houden met
de belangen van verschillende maatschappe
lijke groepen, voor uitsluiting van eenzijdige
politiek, voor belasting naar draagkracht en
een streven om belastingverhooging te voor
komen. Niemand kan bezwaar hebben tegen
een zooveel mogelijk vasthouden aan de be
grooting, tegen beperking van dure bovental
lige onderwijzers, tegen soberheid bij scholen
bouw vooral als er pas besloten is tot den
bouw van een paar nieuwe scholen tegen
bevordering van het vreemdelingenverkeer,
marktwezen, handel en nijverheid, schoon-
heidszorg voor stad en omgeving, billijke
tarieven voor gas en electriciteit, bevordering
van volksgezondheid, opruiming van krotwo
ningen, steun aan diverse soorten woning
bouw, strijd tegen den alcohol en de dans
woede en een goede grondpolitiek, maar er
schuilden diverse addertjes onder het gras en
het is alleen maar opmerkelijk hoe wonder
vlug de Soc.-Dem. en de Katholieken er in een
gezamenlijke fractie-vergadering in geslaagd
zijn al deze gevaarlijke diertjes den kop in te
drukken.
De Katholieken vroegen belasting naar
draagkracht, waarbij rekening werd gehou
den met de grootte van het gezin. Het is al
spoedig veranderd in een rekening houden
met financieele en economische mogelijk
heden, wat een vrijwel nietszeggende phrase
is.
Ingevoerd werd het regelmatig doorgaan
met de vorming van een Reservefonds voor
bijzondere doeleinden om bij eventueele
slechte jaren de schokken te kunnen opvan
gen, het stelsel van de spaarvarkentjes dus
waarvan destijds wethouder Thomsen een
zoo groot voorstander was, maar dat toen,
zoowel door de Katholieken als de Soc.-Dem.
werd afgekeurd, omdat elke begrooting in
zich zelf sluitend moest wezen.
Beperking van het aantal boventallige on
derwijzers is geworden een streven naar be
perking, althans geen verdere uitbreiding.
De door de Katholieken gevraagde gelijk
stelling: van bijzonder en openbaar onderwijs,
b.v. vak- en handelsonderwijs, is in een on
schuldige propaganda voor het schoolzwem
men veranderd, de bepaling, dat met een ge-
zinsloon moet worden rekening gehouden, is
totaal verdwenen en de eisch, dat voor pro
ductieven arbeid bij werkloosheid zooveel mo
gelijk moet vastgehouden worden aan Rijks-
en Provinciale subsidies is in de niets zeg
gende verklaring veranderd, dat bij werkloos
heid zooveel mogelijk voor productieven ar
beid moet gezorgd worden.
De gevraagde subsidie voor een R.K. ver-
plegingsfonds is vervangen door subsidiee-
ring van fondsen voor dit doel, aan den wo
ningbouw voor groote gezinnen is toegevoegd
die voor prae-tuberculose gezinnen, verdwe
nen is de eisch, dat nieuwbouw en onder
houdswerken zoo mogelijk openbaar aanbe
steed worden en toegevoegd de zoo mogelijke
invoering van een gemeentelijke Radio-cen
trale, steun aan ontwikkelingswerk, kunsten en
wetenschappen en het instellen van een on
derzoek naar de mogelijkheid van een
districtsbureau voor Beroepskeuze in samen
werking met andere gemeenten, een program
punt, dat moeilijk vager geformuleerd kan
worden.
Wonderlijk vlug hebben de Katholieken
hun karakteristieke principes uit het pro
gramma laten wegvallen, wat den indruk
wekt, dat zij aan de bezwaren welke de afdee
ling der S.D.A.P. nog zou kunnen maken
zooveelmogelijk tegemoet wilden komen en
tevens de zekerheid geeft, dat zij op een
samengaan met de Soc.-Dem. op dit oogeu-
blik bijzonder prijs stellen.
Het resultaat is een water- en melk-pro-
gramma geworden, dat veel mooie woorden
maar weinig principieele voorstellen bevat,
een programma, dat zeker geen bijzonder
democratisch karakter draagt, dat niet alleen
door de Vrijzinnig Democraten, maar zelfs
door de Vrijheidsbonders in het algemeen wel
onderschreven kan worden.
En waar de S.D.A.P. met deze beide groe
pen in den Raad ook over een meerderheid
zou beschikken, vraagt men zich onwille
keurig af: waarom heeft de Soc-Dem.-fractie
geen poging gedaan zich op een dergelijk
program met deze beide groepen te vereeni
gen, waardoor de scheidingslijn tusschen
links en recht kon worden getrokken, waar
door het onnatuurlijke rood-zwarte bondge
nootschap niet tot stand zou zijn gekomen en
de partij niet het gevaar zou loopen zoovele
van haar heele en halve geestverwanten van
zich te vervreemden.
Is de uitslag van de raadsverkiezingen dan
een waarschuwend teeken geweest, dat men
aan die zijde meent volkomen te kunnen
negeeren?
Het is mogelijk, dat men, met het oog op
handhaving van de thans zitting hebbende
wethouders, de rood-zwarte combinatie liever
heeft willen bestendigen, het is ook mogelijk,
dat men een regeeringsmeerderheid van elf
raadsleden te precair geacht heeft, maar men
vergete dan niet dat ook het dertiental, dat
thans zal regeeren nog wel eens groote ver
rassingen zal kunnen brengen.
Al moge het waar zijn, dat de heer Klaver
zijn jasje heeft omgekeerd en zich thans on
der de democraten rangschikt, toch herbergt
de Katholieke fractie nog een drietal behou
dende elementen en zoodra deze de groep los
laten en de zijde der oppositie kiezen, valt het
regeeringsblok volkomen uiteen.
Het zal voor dit blok een voorzichtig regee
ren worden, het staat op een allesbehalve
vasten bodem. De stuurman van het regee
ringsscheepje zal tusschen allerlei klippen
zijn weg moeten zoeken en als straks
door de malaise, door toegezegde subsidies,
door de meerdere kosten die het Maatschap
pelijk Hulpbetoon met zich meebrengt en door
kostbare maatregelen, die men als democra
ten niet zal durven nalaten, het financieele
evenwicht verstoord dreigt te worden en moei
lijkheden niet zullen uitblijven, zal het de
vraag zijn of dat ranke scheepje de politieke
stormen zonder averij doorstaan kan.
Ons rest op dit oogenblik niet anders dan
met belangstelling af te wachten wat uit dit
alles in de naaste toekomst geboren zal
worden.
T)aqdijksdi Owuücht
van
FRANKRIJK ALS KOLONIALE
MOGENDHEID.
Welke middelen Frankrijk heeft om
propaganda te maken,
Hoe de Engelschen over deze actie
denken.
Eeenigen tijd geleden bevatte het Hbld. een
artikeltje over de propaganda, die Frankrijk op
groote schaal voert, om met alle ter beschik
king staande middelen een machtig Fransch ko
loniaal rijk te vormen.
Deze propaganda heeft natuurlijk over de
aandacht getrokken, begrijpelijkerwijs echter
wel het meest in Engeland, dat dan ook om de
ze redenen voornamelijk niet wilde deelnemen
aan de wereldtentoonstelling in Vincennes, die
zooals men weet, een koloniale tentoonstelling
is.
Hoe maakt Frankrijk die geweldige propa
ganda? Het is wel eens interessant, dit te ver
nemen, vooral ook, omdat de Fransche regee
ring op dit gebied blijkbaar onuitputtelijk is.
Welnu, men leze!
Groote koloniale leeningen ten behoeve van:
aanleg en verbetering van havens, spoorwegen
en wegen, van irrigatie-werken, van hygiëne en
postdiensten en van lucht- en draadlooze ver
bindingen werden gevoteerd tot een totaal be
drag van bijna 4 1/3 milliard francs. Schema's
voor het planten van katoen, zijde, wol en an
dere ruwe materialen, die thans door Frankrijk
elders als in zijn koloniën worden aangekocht,
zullen door middel van leeningen worden gefi
nancierd.
De kustvisscherij zal worden ontwikkeld en
Fransche walvischvaarders streven naar de
suprematie in de Zuidpool-wateren.
Nieuwe koloniale banken worden opgericht,
medische missies uitgezonden, de voltooiing
van den Sahara-spoorweg wordt met kracht
ter hand genomen, nieuwe verbindingen te land,
te water en in de lucht worden tot stand ge
bracht. En de uitvoeren der Fransche koloniën
verdubbelden in de laatste vijftien jaren, terwijl
Ontvtekhen en oppersen binnen
2 x 24 uur.
Ontvlehken binnen 24 uur.
Onze naam waarborgt U zorg*
vuldige behandeling.
de handel van Frankrijk zelf in die jaren slecht»
met 25 proc. toenam.
De geheele Fransche energie legt thans zich
erop toe om in Frankrijk verkocht wordende
buitenlandsche goederen te vervangen door uit
de Fransche koloniën of uit Frankrijk zelf af
komstige goederen en buitenlandsche grond
stoffen door producten uit de Fransche kolo
niën.
Maar boven dit alles staat het streven om
lederen Franschman imperiaal te doen denken,
hem te doordringen van de waarde van la
France des cinq parties du monde,
Daarvoor o. a. dient de geweldige tentoon
stelling te Vincennes. Maar daarmede eindigt
de Fransche propaganda nog niet. Ze beweegt
zich nog op vele andere gebieden. Fransche no
vellisten (Paul Morand o.a. en Pierre Benoit om
van journalisten hier niet te spreken) vonden
inspiratie in koloniale onderwerpen. Fransche
stoomvaartmaatschappijen bouwden een keten
van hotels in Marokko, Tunis en Algiers. Voort
durend worden rondreizen van journalisten ge
organiseerd wie trouw de Fransche bladen
leest, ziet schier dagelijks resultaten daarvan
automobielfabrikanten leiden expedities in de
Voorburg
Schilletje
Nieuwe Bessen
Hall om Hall
Oranjebitter
per flesch 12.15
per flesch 12.30
per flesch 12.50
per flesch l 2.15
per llesch 12.45
Koorstraat 49-51 Tel. 207.
Sahara, door Europa, door Azië naar Indochina.
Honderden door particuliere firma's met regee-
ringshulp vervaardigde films worden alom ver
toond en genieten groote populariteit.
Het resultaat van dit alles is het geleidelijk
ontwaken van een nationalen trots op het groo
te Fransche rijk; trots die sluimerde sinds de
dagen waarin de legers van Napoleon de drie
kleur uitdroegen over de halve wereld.
In Engeland wordt uit den aard der zaak met
gemengde gevoelens van dit alles kennis geno
men. En het kan bij ingewijden geen verbazing
meer wekken dat de „Evening Standard" bij
het bespreken van deze grootsche propaganda
en de nu reeds waarneembare resultaten daar'
van opmerkte;
„In een tijd, dat velen vreezen dat de dagen
van koloniale expansie geteld zijn, ontpopt
zich een nieuw, machtig rijk een rijk dat
gebaseerd is op internen vrijhandel, dat aan
Frankrijk zal leveren arbeidskrachten, grond
stoffen en een niet uit te putten reeks van
nieuwe markten als tegenwicht voor vele on
voorziene omstandigheden.
Het is een historisch gebeuren, welks les
sen niet mogen worden verwaarloosd".
Dit is zeker, van die zijde vooral, een merk
waardige ontboezeming. Maar ook wij kunnen
uit dit alles leeren; Frankrijk's streven der
laaste jaren verdient de aandacht vooral van
koloniale mogendheden, in welker midden Ne
derland immers tegenwoordig de tweede plaat:
inneemt!
J$iiitw£awL
De Generale Raad van het Vakverbond
heeft de Engelsche Regeering medegedeeld,
dat de Raad de regeeringsvoorstellen ten
eene male afwijst. Inofficieel heet het, dat het
Vakverbond zelfs aan de invoering van een
toltarief dé voorkeur geeft boven de voorge
ziene verminderingen op de sociale uitgaven.
Als resultaat der besprekingen maakte de
Generale Raad bekend, dat hij de gevoerde
onderhandelingen van zijn vertegenwoordi
gers met het kabinet goedkeurde, terwijl aan
de permanente economsiche commissie de
opdracht werd gegeven de ontwikkeling der
gebeurtenissen in dezen zin na te gaan ten
einde aan het Vakvereenigingscongres, dat
op 7 September te Bristol bijeenkomt, een al
geheel overzicht te geven van den toestand.
In aansluiting op bovenstaande kan wor
den medegedeeld, dat het besluit van den
Generalen Raad van het Vakverbond den
politieken toestand nog onzekerder heeft ge
maakt. De tegenstand van den Generalen
Raad inzake eventueele verandering in de be
staande regeling der werkloozenverzekering
