DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
lVAï£T"den 8rond
Dxiqeliiksch Ojuevzicht
^Buitenland
De beide middenstanders in onzen raad zijn voornemens een eigen
partijtje te vormen, waarbij allereerst op de
belangen der gemeente zal gelet worden.
ZATERDAG 3 OCTOHEK t931 Hoofdredacteur: Tj. N, ADEMA.
133e Jaargang.
-Volgens een conservatief bla<J is dit cogj-
CENTRUM HOTEL.
ZONDAG EN 8 OCTOBER
PRIMA STRIJKJE.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten abat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTEI ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Ho. 233 Directeur: C. KRAK.
Dit nummer bestaat uit drie bladsn.
De voorstellen over werkverschaffing verschaffen nog
het meeste werk aan de niet-werhlooze journalisten.
Het spreekwoord: „hoe meer zielen hoe
meer vreugd" is niet van toepassing op den
Alkmaarschen Raad, want hoewel het aan
tal onzer Edelachtbaren sinds de vorige ver
kiezing met een tweetal is vermeerderd, moet
helaas geconstateerd worden, dat er iets ver
broken schijnt in de vroeger onderling zoo
Erettige verstandhouding en dat de bespre-
ingen een beetje „zwaar op de hand" zijn
geworden.
De partijpolitiek komt meer dan vroeger
om het hoekje kijken en zoo nu en dan wordt
er een redevoering voorgelezen, het ergste
wat den Raad zelf en de luisterende journa
listen kan overkomen, omdat zoo'n voorgele
zen stuk altijd erg lang en erg ernstig is en
omdat de voorlezer.er al spoedig toe komt om
daarin zijn beschouwingen over de voortref
felijkheid van eigen beginselen en het verder
felijke van alle andere politieke programma s
neer te leggen.
Als de Hoijtink onder het uitspreken van
zijn rede zijn oogen telkens even neerslaat,
dan redeneert hij niet maar dan leest hij en
dan krijgen alle partijen aan den overkant
niet alleen eenige „complimentjes" te slik
ken, maar dan waagt hij zich onwillekeurig
op het terrein der algemeene beschouwin
gen en laat alles de revue passeeren wat zijns
inziens niet is zooals het wezen moet.
Hij kan daarbij op de volle instemming
van zijn rechter buurman, den heer Vogelaar,
rekenen. Deze beide ambtenaren van den
Raad van Arbeid zijn het in den regel roe
rend eens, maar der Dritte im Bunde, de
heer Van de Vall, eveneens ambtenaar van
deze voortreffelijke instelling, laat zijn colle-
fa's gewoonlijk leelijk in den steek en tracht
en heer Hoijtink door interrupties telkens
weer op een dwaalspoor te brengen.
Wij weten niet hoe de verhoudingen en
rangen op den Raad an Arbeid zijn en wij
kunnen onmogelijk nagaan wie van de drie
heeren daar het meest te vertellen heeft. Wij
kunnen alleen constateeren, dat zij in den
Raad om beurten het hoogste woord hebben
en dat het feit dat de heeren Vogelaar en
Hoijtink gewoonlijk tegenover den heer Van
de Vall staan wel niet alleen tot oorzaak zal
hebben, dat de beide eerstgenoemden in den
binnendienst en de laatste in den buiten
dienst werkzaam is.
Het verschil zit blijkbaar meer in .de di
verse politieke partijen. De heer Hoijtink is
een zeer ernstig Anti-Revolutionnair, die zijn
beginselen niet onder stoelen en banken steekt,
de heer Vogelaar is een Christ.-Historisch
man van berekeningen wiens cijfers gewoon
lijk onaantastbaar blijken en de heer Van
de Vall is een veteraan in de Soc.-Dem. po
litiek, een oud-propagandist zijner partij, die
gewoonlijk zijn kracht zoekt in scherpe in
terrupties, die hij zoo vlug te pas brengt,
dat hij geen tijd heeft er voor op te staan.
Overigens voldoet hij nog altijd aan zijn
toezeggingen om uit eerbied voor den Raad
staande het woord te voeren. Hij is de eenige
die zijn zetel achteruit schuift en met de ge
sloten handen op de tafel steunt om mede
te deelen wat hem op het hart ligt. Veel vol
gelingen heeft hij zich intusschen nog niet
gemaakt want de meeste raadsleden zien
hem met een medelijdend glimlachje overeind
komen en denken er blijkbaar gen oogenblik
aan om dit illustre voorbeeld te volgen.
Zij kennen dezen Raad langer dan de heer
Van de Vall en het is begrijpelijk dat hun
eerbied daarom niet zoo bijzonder groot
kan wezen.
Wij hebben in maanden geen Raadsverga
dering gehad, die zoo taai en zoo langdradig
was als deze.
Het begon al met het voorstel om aan ver
schillende bewoners van de Landstraat grond
te verkoopen aan de Poppelmanslaan, een
voorstel, dat er doodonschuldig uitzag, maar
waarbij de heer Ringers wilde bepaald zien,
dat de grond niet alleen voor 1 zou wor
den overgedragen, maar de bewoners 20
Per vierkanten Meter zouden moeten beta-
De heer Westerhof weer er op, dat er van
bebouwing wel nooit sprake zou zijn 0f de
een of andere handelsreiziger zou o'p'de gt
aaS deThtTrzbd1^11 V°°r zijn bed"jfsauto
Maar de heo* Rmgere" vond" de b°T'
«komen 7 ^/f^woon gunstigHSSto
mw cL u ul.n] grond tusschen
ee straten hebben gekregen en dus hun
buis, wanneer zij dat wilden, zouden kun
nen omdraaien als de eene straat belangrijk
ker mocht worden dan de andere.
Het bleek ten slotte dat hij niet zoozeer
een verrolling als bij den Accijnstoren op het
oog had, maar meer het feit, dat men zijn ge
vel aan de voorzijde zou kunnen sloopen en
aan de achterzijde weer overeind zou kun
nen zetten, zoodat men dan eigenlijk van
straat verhuisd was zonder van plaats te
veranderen.
In deze arbeidersbuurt verwachtte de heer
Westerhof niet veel ronddraaiende huizen,
maar het denkbeeld van den heer Ringers,
de menschen bij bebouwing te laten betalen,
lokte de Raad zoo aan, dat, met de stemmen
tegen van de heeren Westerhof en Bonsema
die zich door al hun getrouwen verlaten
zagen besloten werd een dergelijke clau
sule in het contract op te nemen.
Een dergelijk onbelangrijk, maar voor de
betrokkenen onaangenaam, debat ontspon
zich over het verzoek van eenige koopers
van grond aan den Westerweg, die daar
op huizen wilden bouwen, maar voor dien
bouw de toestemming van den Raad noodig
hadden om afwijking van het voorgenomen
bouwplan te kunnen krijgen.
B. en W. hadden voorgesteld de zaak ter
afdoening maar aan hen over te dragen,
maar de heer Govers, die langer dan een
■der anderen in den Raad zit, kent deze offi-
cieele term wel en bepleitte daartegenover
toch nog een goedgunstige beschikking.
Wethouder Klaver deelde mede, dat de
Raad er ten slotte niets over te zeggen had,
omdat de beslissing, zoolang het uitbrei
dingsplan niet is vastgesteld, uitsluitend bij
B. en W. berust en toen de heer Govers met
het oog op den voorgenomen bouw en de
werkloosheid bij B. en W. nog een goed
woordje voor de adressanten wilde doen,
kwam de aap uit den mouw door de mede-
deeling, dat B. en W. onmachtig zijn om
daarvoor toestemming te verleenen, waarop
de heer Govers een diepe zucht liet hooren,
en den bouwers aanried den grond maar weer
te verkopen en er geitjes op te laten grazen,
wat wel zoo practisch, maar minder winst
gevend schijnt dan er huizen op te bouwen.
Toen volgde het agenda-punt, waarvoor
met reden gevreesd werd, dat het wel eens
van heel langen duur zou kunnen worden,
namelijk het voorstel van B. en W. over de
werkverschaffing.
Het is in deze moeilijke tijden een heel be
langrijk onderwerp, maar het is ook een punt
waaraan zoovele politieke belangen vastzit
ten, dat het te verwachten was, dat aanhan
gers van diverse partijen daarover het woord
zouden voeren.
De heer Hoytink waarschuwde met een
grafstem tegen het spook der werkloosheid,
dat z. i. reeds jarenlang door de raadszaal
rondwandelt „rondzweeft" verbeterde
de heer Westerhof hem.
Tal van kostbare en onnoodige voorstellen,
zoo zeide de heer Hoytink, zijn in deze zaal
aangenomen enkel en alleen omdat er bij ge
zegd werd: „denk om de werkloosheid en
wijs dus niets af waarbij de Alkmaarsche ar
beiders gelegenheid zullen krijgen een loonen-
den arbeid te vinden".
Ook de heer Hoytink erkende, dat de voor
gestelde loonen in werkverschaffing niet te
hoog waren, maar hij zag naast de groote
categorie werkloozen de anderen, die dat alles
zullen moeten opbrengen, wie weet voor hoe
langen tijd en wie weet tot welke groote be
dragen en hij ging daarom liever mee met zijn
collega en politieken vriend den heer Voge
laar, die het grondloon op 38 cent inplaats
van op 43 cent gebasseerd had, maar die
door een verhoogden kindertoeslag bij men
schen met vier of meer kinderen tot het nor
male loonpeil wilde komen en dan dus nog
wilde uitgaan boven hetgeen door B. en W
cn de verbonden fracties als het meest wen-
schelijke was voorgesteld.
De heer Vogelaar zoowel als de heer Hoy
tink zouden alle pogingen in het werk willen
stellen de Rijkssubsidie te krijgen die zij
volgens den heer Westerhof voor het door
hen beoogde loon juist niet zouden ontvan
gen en ook enkele Katholieken drongen er
bij den wethouder op aan zich in allen geval
le met den minister in verbinding te stellen
De heer Westerhof maakte al deze klachten
tot nietswaardige phrases door de mededee-
ling, dat er intusschen al een brief aan den
minister geschreven was, maar moest op een
desbetreffende vraag helaas toegeven, dat de
brief van den vorigen avond gedateerd was
en de minister dezen dus eerst zal lezen ai.
de Raad inmiddels een beslissing heeft ge
nomen. Evenwel had de secretarie, die daar
voor een complimentje kreeg, dezen brief
zoo mooi opgesteld, dat de minister hem niet
met droge oogen zou kunnen lezen. Het was
een bedelbrief in optima forma geworden en
de toestanden in Alkmaar waren er zoo
meelijwekkend in afschilderd, dat de heer
Westerhof alle hoop had, dat de minister er
door getroffen zou worden.
Was dit niet het geval, dan was er nog
geen man overboord, want de heele Rijkssub
sidie was niet, zooals de heer Hoytink voor
spelde, verscheidene duizenden guldens, maar
bedroeg, volgens zijn berekeningen, niet
meer dan een 3900, toch waarlijk geen be-
arag waarvoor de gemeente zich uit Den
Haag allerlei onprettige dingen moest laten
dicteeren. De begrooting stond er goed voor,
de crisis had Alkmaar in financieel opzicht
nog niet te pakken gekregen en we behoefden
voor een schotel met 3900 linsemoes nog
niet ons eerste geboorterecht te verkoopen.
De zuinigheid van het Rijk was nu eenmaal
bekend en zelfs Prov Staten hadden hun
steun al van de toezegging der Rijkssubsidie
losgemaakt.
Zooals de heer Hoytink zich er over ver
wonderde, dat de Katholieken, die in hun
programma oorspronkelijk hadden staan, dat
zij voor behoud van het Rijkssubsidie wa
ren, dat alles plotseling hadden laten vallen,
toen zij met hun roode broeders in zee staken
en daardoor z.i. getoond hadden weinig rug-
gegraat te bezitten, zoo verwonderde de heer
Westerhof zich weer over den politieken om
zwaai der Vrijzinnig Democraten en vooral
der Vrijheidsbonders, die het voorstel van
den heer Vogelaar steunden en zich dus on-
vervalschte voorstanders van een kindertoe
slag getoond hadden.
Het werd ten slotte een debat, waarbij
iedereen zich over de afwijkingen van zijn
tegenstanders verbaasde en de raadszaal
kreeg langzamerhand het beeld van een
gymnastiekzaal w,'.ar alle partijleiders aan
diverse rekstokken politieke reuzezwaaien
demonstreerden. Slechts de heer Geels bleef
op den beganen grond en deelde mede, dat
hij, zijn inzichten getrouw, ook nu, evenals
verleden jaar, tegen het prijs geven van
Rijkssubsidie was en dus de voorstellen van
de overzijde zou steunen.
De totaalkosten der uit te voeren werken
zouden niet minder dan ruim vierhonderd
duizend gulden bedragen, maar de heer
Westerhof wist dat cijfer in een oogenblik tot
een halve ton terug te brengen. Hij trok er
eerst de werken af, die, zooals het bouwrijp
maken van grond, ook zonder werkverschaf
fing zouden moeten uitgevoerd worden en
wees er tevens op, dat een werklooze, die niet
werkt, toch gesteund moet worden, zoodat het
verschil per man en per week slechts 8 of
10 zou bedragen, waarbij men dan het
groote voordeel had productief werk te laten
verrichten en de menschen zelf het gelukkige
besef te brengen, dat zij geen armlastigen
maar nuttige leden der gemeenschap waren.
Zij zouden hun werkkracht en hun koop
kracht behouden en van dat laatste zou ook
de middenstand weer profiteeren. Hij sprak
zoo overtuigend, dat de Raad ten slotte den
indruk kreeg, dat er in dezen wisselvalliger,
tijd geen voordeeliger belegging van gelden
is dan ze in de werkverschaffing te steken.
Het was z. i. logisch om niet meer te geven
dan 90 procent van het gewone arbeidsloon
om daardoor den prikkel tot het zelfstandig
zoeken van werk te laten bestaan. En daar
tegenover was het z. i. niet fair van den heer
Vogelaar den werkloozen in schijn nog meer
te willen bieden, want deze zag de werkver
schaffing alleen in het teeken van steun en de
menschen zouden dat mooie loon slechts kun
nen verdienen al zij in het gelukkige bezit
van vijf kinderen waren, terwijl de statistiek
heeft uitgemaakt, dat elke werklooze gemid
deld anderhalf kind heeft, wat een beetje on-
waarschnijlijk lijkt, maar wat de heer Wes
terhof verduidelijkte door de breuk weg te
werken en te verklaren, dat twee gezinnen
samen drie kinderen hebben, wat ons in
moreel opzicht wel een beetje verdacht voor
komt.
In allen gevalle wist hij de meerderheid
van den Raad voor zijn standpunt te win
nen hij zou trouwens dezelfde medestan
ders gehad hebben, als hij er geen woord
over gezegd had en de voorstellen van B.
en W. werden met twaalf tegen negen stem
men aangenomen. Tegen stemden alle niet
Soc.-Dem. en niet Katholieken met uitzonde
ring van den heer Geels.
Hoewel ook wij in werkverschaffing hoofd
zakelijk een steunmaatregel zien en begrij
pen, dat in dezen tijd van ontbering, nu in
zoovele woningen armoede wordt geleden, de
gezinnen met de meeste kinderen het zwaarst
getroffen worden en dus den meesten steun
verdienen, gelooven wij niet, dat het prac
tisch zou zijn het loon met kindertoeslag tot
het normale arbeidsloon op te voeren. Het be
hoeft er niet zooveel onder te blijven, maar
er moet ten slotte een verschil blijven tus
schen het werk verricht in particulieren dienst
en het werk, dat in het teeken der overheids
hulp staat. Wij hopen, dat de minister ook
nu nog subsidie zal gillen geveq, omdat in
dezen tijd elke hulp van buiten dankbaar
aanvaard moet worden, maar wij zouden een
behoorlijk loonpeil ook niet voor enkele dui
zenden willen verstoren als werkelijk blijkt,
dat de subsidie zoo klein is en Alkmaar er
in financieel opzicht zoo goed voorstaat als
de wethouder van Financiën ons den laatsten
tijd herhaaldelijk heeft verzekerd.
Ons rest nog te vermelden, dat de heer
Stoutjesdijk als raadslid geïnstalleerd werd,
dat hij alles beloofde en verklaarde wat men
van hem verlangde en dat hij de plechtige
belofte aflegde voortaan, wars van partij
politiek, alles te zullen steunen wat hij in het
belang der gemeente noodzakelijk oordeelde
Hij belooft dus, evenals de heer Geels, een
politieke vrijbuiter te worden, een man, die
wel eens voor verrassingen kan zorgen en
niet van plan is zóó aan den leiband zijner
partij te loopen, dat men van te voren precies
weet, wat hij zal zeggen en hoe hij zal stem
men.
Wij begroeten dergelijke verklaringen met
groote instemming want er is niets zoo depri-
meerend als het aanhooren van eindelooze
redevoeringen met de zekerheid, dat niemand
er door beïnvloed zal worden en dat ze even
goed gemist kunnen worden, omdat men het
zelfde resultaat bij directe stemming zou kun
nen bereiken.
Nadat de Raad in eerste instantie op het
vraagstuk der werkverschaffing was uitge-
redeneerd en de heeren zich gevechtsklaar
maakten voor de tweede ronde, herinnerde de
burgemeester zich gelukkig, dat er sinds een
paar uren enkele hoofdambtenaren van den
Provincialen Waterstaat in de een of andere
stadhuiskamer zaten te wachten om den Raad
in te lichten over een belangrijk onderwerp,
dat wel eens in verband zou kunnen staan
met de Kanaalplannen.
De bokshandschoenen werden daarom
maar uitgetrokken, de heeren gaven elkaar
een vriendschappelijke hand en er werd be
sloten maar niet langer te praten en te gaan
stemmen, met het resultaat dat de heer Voge
laar natuurlijk aan het kortste eind trok.
De Raad ging daarna in comité en de alge
meene voorspelling was, dat dit minstens een
uur zou duren, weshalve de heeren journalis
ten het zich in de leeskamer gemakkelijk
maakten en van een nabiigelegen café het
noodige bier en een partijtje speelkaarten
lieten aanrukken.
Er waren heel wat partijtjes gespeeld toen
de bode met een plechtstatig gezicht de voort
zetting der onderbroken voorstelling aankon
digde en het bleek weldra, dat de heeren
door het late uur zoo gehaast waren, dat vrij
wel alle andere voorstellen er zonder eenige
discussie doorgehamerd werden of terzijde
werden gelegd zoodra een der leden daar
tegen eenige bedenking wilde opperen.
Het moeilijke vraagstuk van verlaging der
electriciteitstarieven, een politiek kluifje
waarnaar voornamelijk de heer Geels likke
baardend zit uit te kijken, werd voor een vol
gende vergadering opgeborgen en datzelfde
lot ondergingen tal van andere voorstellen
alsmede de vragen van den heer Bulens, zoo
dat voor de volgende raadsvergadering de
agenda al vrijwel bekend is.
Als de voorteekenen niet bedriegen, zal
deze zeker niet lang op zich laten wachten
TOCH VERKIEZINGEN IN
ENGELAND?
o
De beslissing officieus reeds gevallen.
O-
Wat de Engelsche bladen van
den toestand zeggen.
O
De vraag, of er straks in Engeland verkie
zingen zullen worden gehouden of niet, houdt
de gemoederen wel heel erg lang bezig, maar
het schijnt, dat de beslissing thans eindelijk
gevallen is. Weliswaar is nog geen officieel
regeeringsbericht bekend, dat zal mededeelen,
of en wanneer de verkiezingen zullen worden
;ehouden, maar officieus is het reeds zeker,
t Engeland straks weer een verkiezings
strijd zal beleven.
Reeds heeft de Times, zooals we gister
meldden, meegedeeld, dat MacDonald defini
tief besloten had, om nieuwe verkiezingen uit
te schrijven onder het parool van „Nationale
opbouw", en het wachten op de definitieve be
slissing is slechts eev kwestie van eenige
uren. De moeilijkheid schijnt te zitten in de
houding der liberale ministers, van wie
verreweg de meesten zich bij de algemeene
verkiezingen zouden hebben neergelegd. Er
zijn nog wel enkele kleine moeilijkheden,
maar die hoopt men spoedig te overwinnen,
zoodat ontbinding van het Lagerhuis de vol
gende week Woensdag of Donderdag zou
kunnen plaats vinden.
Er is echter nog een teer punt, n.1. de
positie van Lloyd George, die, zooals de
Herald zegt, door de liberale ministers is
verraden. Er is, zooals de Londensche corres
pondent van de N. R. Crt gisteren schreef,
een communiqué verschenen uit het hoofd
kwartier der liberale federatie, dat verklaart,
dat deze federatie nog niet heeft besloten t o
v de kwestie-Lloyd George.
Aanbevelend,
JOH, v. d. MOLEN,
muniqué van het liberale hoofdkwartier een
waarschuwing, dat de partij niet uit Churt,
Lloyd George's woonplaats, maar uit het
liberale hoofdkwartier in Westminster wordt
bestuurd. Dit zou op een dreigende vijand
schap tusschen Lloyd George en dat hoofd
kwartier wijzen. Men moet met dergelijke
uitlatingen echter uiterst voorzichtig zijn,
ook met de uitlating van de News Chronicle,
die gisteren vertelde, dat Lloyd George onder
zekere omstandigheden passief en dus geen
actief tegenstander der algemeene verkiezin
gen zal worden.
Het belangrijkste punt, wat de liberalen
betreft, is waarschijnlijk of Lloyd George vol
houdt en of hij daarna nog voldoenden steun
onder zijn eigen menschen zal vinden. Wat
van deze gebeurtenis voor de liberalen in de
toekomst het gevolg zal zijn? Reeds wordt,
wanneer een deel der liberalen hun princi-
piëel vrijhandelaarschap opgeven, van een
verdwijnen der partij gesproken.
Karakteristiek is de verandering in de hou
ding van de Daily Express en de Daily Mail,
d.w.z. van Beaverbrook en van Rothermere.
Beaverbrook is uiteraard zeer ontstemd.
Tal van leden van het Lagerhuis zouden van
opinie zijn, dat het Britsche rijk "verkocht
wordt en dat zij in geen geval in de kiesdis
tricten voor labour of voor liberale candida-
ten zullen wijken, wanneer dezen zich niet
uitdrukkelijk voor een tarief uitspreken.
De groote massa dér conservatieven zou
volgens de voorstelling der Daily Express
Donderdag bijna uit de hand van de leiders
zijn geraakt. Rothermere van zijn kant geeft
thans geen kik meer tegen de algemeene ver-
kiezingen, die hij schijnt te willen aanvaar
den, mits de conservatieven op den steun der
liberalen zouden kunnen rekenen. In het libe
raal verzet tegen een volbloed tarief na de
overwinning ziet hij klaarblijkelijk niet veel
gevaar voor de kans van het geliefde alge
meen tarief. Churchill schrijft in'de Mail,
dat al deze pogingen om door dubbelzinnige
frases eerlijke verschillen tusschen mannen,
die een andere fiscale politiek willen, te be
mantelen, alleen de verwarring versterken
kunnen. Het aanvaarden door individueele
liberalen, hoe bekwaam ook, van zekere pos
ten, terwijl de groote massa van hun partij
van hen vervreemd is, kan volgens hem geen
regeering nationaal maken. Naar zijn oor
deel behoor en MacDonald en Baldwin in een
auto te stappen, naar Lloyd George te rijden
om diens machtigen steun en raad in de ge
meenschappelijke moeilijkheden te vragen.
Geen oude persoonlijke grieven of vooroor*
deelen behooren deze conferentie der drie
echte prime-ministers of gewezen prime
ministers van het land in den weg te staan.
Henderson heeft in een vraaggesprek ge*
zegd, dat de Britsche regeering alles behoort
te doen om een groote stijging in de kosten
van levensonderhoud te voorkomen, daar
zulk een stijging op haar beurt een algemeene
stijging ook van de loonen ten gevolge zal
hebben. Het zou aldus onmogelijk zijn de
begrooting te doen sluiten en Groot-Bri-
tannië zou dus tot een werkelijke en oncontro.
leerbare inflatie door het drukken van papier*
geld worden gedwongen Geen Labour-regee*
ring zou volgens hem opzettelijk inflatie in
de hand werken, ten einde een afzetgebied te
veroveren. Inflatie acht hij dus uit den booze.
Aan den anderen kant zegt hij altijd aan de
juistheid van de gevolgde deflationistische
politiek getwijfeld te hebben en, volgens een
aan de conferentie te Scarborough voor te
leggen resolutie, veroordeelen de leiders der
Labour-partij niet alleen inflatie door middel
van de drukpers, maar eveneens iedere nieu
we poging om het pond op de oude goudparh
teit terug te dringen.
POLITIEKE SPANNING IN
OOSTENRIJK.
Als gevolg van de financiëeki
moeilijkheden.
Een telegram aan het Hbld. uit Weenen
meldt:
De politieke toestand, die de laatste da*
gen tamelijk gespannen was, vooral in ver*
band met den economischen en financieelen
toestand van het land er liepen reeds ge
ruchten omtrent het aftreden van het kabinel
heeft zich vandaag nog verscherpt, of*
schoon de hoop bestaat, dat het ontslag van
de regeering in verband met de bezuini*
gingsmaatregelen zal kunnen worden venj
meden.
In den loop van gister kwamen de financti
eele en de begrootingscommissie bijeen. De
rapporteur over de bezuinigingsvoorstellen,
dr. Drexel, verklaarde in het vroegere Ooa§
tenrijk herhaaldelijk kritieke toestanden te
hebben meegemaakt, doch geen dezer kon
vergeleken worden met de situatie van hed -a.
Hierop sprak de bondskanselier dr. Btfj
resch; zijn rede was weliswaar verzoening»*
gezind, doch droeg het karakter van een uN
tgnatmn. betoogde, o*. bet
