Alkmaarsche Courant.
Het kostbare meesterstukje
Jladiouieuws
Stad en Omgeving.
leuiltetvn
PUROL
er
Müfc'LSt'S?te ï»oorden. «i
No. 262 1931
Honden! drie en dertigste laargang.
Vrüda? I» \ovenH>er
SOC.-DEM. VROUWENCLUB.
Propaganda-avond in De Unie.
op!
rrpllllrkiff S. GcdfTf
Zaterdag 7 November,
fjiiversum, 298 M. (Uitsluitend V.A.R.A.)
6.457.'en 7.30—7.45 Gymnastiek. 8
Gramofoonplaten. 10.— V.P.RO.-Morgen-
wijding. 10.15 Muziek v. film „Taboe", m.
m. v. Willem van Cappellen. 1135 Gramo
foonplaten. 12.15 Concert door het V.A.R A.-
septet en gramofoonplaten. 2.30 Lezing over
de I.V.A.R.A. 2.45 Gramofoonplaten. 2 50
Lezing over Rusland. 3.10 Kamermuziek.
Haydnkwartet. 4.30 S.D. A P-kwartiertje.
4 45 Gramofoonpl. 4.50 Beoefening der huis
muziek. 5.40 Lezing over China. 6.10 Gra
mofoonplaten. 6.20 Literair halfuurtje. 6.50
Gramofoonplaten. 7.Schaak-simultaan
seance door Dr. M. Eeuwe. 8.15 Teun de
Klepperman. 8.30 „R. VII", hoorspel. 9.30
Concert door het V.A.R.A.-orkest Rococo
liebeslied, Meijer Helmund. 10.15 Persber.
10 30 Ensemble Kees Pruis. 11.Vervolg
concert, o.a. Waizer der Welt, Robrecht.
11.3012.Ensemble Kees Pruis.
Huizen, 1875 M. (Uitsluitend K. R O.)
89.15 Gramofoonplaten. 10.11.30 Con
cert door het KR.O.-Trio. 11.30 Godsdien
stig halfuurtje. 12.151.45 Concert door het
KR.O-sextet. 1.452.30 Gramofoonplaten
2 30 Kinderuurtje. 4.15—4.30 Gramofoonpl
4 30 Esperanto. 4 45 Dinerconcert, K. R. O.-
fKunstensemble. 6.Journalistiek weekover
zicht. 6.20 Vervolg concert. 6.40 Esperanto.
7 10 Praatje over cactussen. 7.459.20 Con
cert door het Philharmonisch orkest v. Wee-
nen o. 1. v. Fr. Lehar. Fragmenten uit de
operettes v. Fr. Léhar (u.t Weenen). 9.20
Persberichten. 9.30—12.— Orkestconcert.
Salon orkest.
Daventry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
11.05 Lezing. 1.20 Orkestconcert. 3.50 Con
cert door B. B. C.-kwintet. 5.05 Concert orgel
bespeling. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Nieuws
berichten. 6.50 Pianomuziek van Schumann.
7 10 Tuinpraatje. 7.30 Lezing. 7.50 Lehar-
concert uit Weenen Zie Huizen. 9.40 Lezing,
door Edgar Wallace (The world of crime)
10.10 Concert. Mi'itaire kapel. 10.5512.20
Dansmuziek. Ambrose's band.
Parijs „Radio-Paris"1725 M. 8.05 Gra
mofoonpl. 9.20 Orkestconcrt. 12.50 Gramo
foonplaten. 5.20 Orkestconcert. 9.05 Concert.
Avond van de Chansonniers.
Langenberg, 473 M. 6.25—7.20, 9.35—
9.50, 11.3011.50 Gramofoonplaten. 12.25
—1.50 Orkestconcert. 4.205 30 Orkesbon
eert. 7.50 Lehar-concert. Zie Huizen Daarna
tot 12.20 Dansmuziek.
Kalundborg, 1153 M. 11.20—1.20 Orkest
concert. 1.50—2.20 Gramofoonplaten 2.50
4 50 Orkestconcert. 7.208.20 Concert. Wer
ken v. Strauss, Lanner e.a. Weensche muziek,
9 25 Deensche muziek o.a. Noorsche volks
dansen, Hartman. 10.2011.35 Dansmu
ziek.
Brussel, 508 M en 338 M. 508 M.: 5.20
Orkestconcert. 6.35 Gramofoonplaten 8.20
Gramofoonp'aten. 8.50 Orkestconcert o.a. 5e
Symphonie, Beethoven. 338 M.: 5 20 Orkest
concert. 6.50 Gramofoonplaten. 7 10 Zie
Langenberg. 9.35 Dansmuziek.
Rome, 441 M. 7.30 Gramofoonplaten.
8.20 „Isabeau", muziek v. Mascagni.
Zeesen, 1635 M. 7.20 „Dreher Schiltz
wird gekündigt", leerspel v. h. arbeidsrecht
7.50 Leharconcert. Zie Huizen. 9.20—11.50
Dansmuziek. Dajos Bela.
GEHEIME ZENDER TE GOUDA.
Ten huize van P. R. in de IJssellaan te
Gouda is een geheime zender ontdekt, waaf-
omtrent het Dgbl. v. Rotterdam het volgende
meldt:
De Goudsche zender is niet van vandaag
of gisteren, reeds een jaar of wat liet zij zich
hooren des Zaterdagsavonds na twaalven en
velen hebben er in de nachtelijke uren steeds
naar geluisterd. Er werd een vroolijk praatje
gemaakt, wat luim verkocht en het scheen,
dat men zich in het onbekende oord van den
mysterieuzen omroeper vermaakte.
In het programma was eveneens opgeno
men een beantwoording van rapporten.
In den regel werkte de geheime zender tot
des nachts half drie. Dan werd hij gebruikt
voor experimenteele doeleinden, want het
scheen in de bedoeling der amateurs te lig-
5en, zich in het vak te bekwamen en zich in
anuari aan een examen te onderwerpen en
dan een officiëele zendvergunning te vragen.
Altijd werd er de nadruk opgelegd, dat men
hier louter met een liefhebberij te doen had
en dat het geenszins de bedoeling was, de
ontvangst van officiëele stations te belemme
ren. Juist omdat men niemand last wilde
veroorzaken, zond men des Zaterdags na
middernacht uit.
Daar het bedrijf al een jaar of wat werkte
is het geen wonder, dat het langzamerhand
algemeen bekend was geworden. Er scheen
een breede aanhang van luisteraars te zijn en
daardoor kreeg het station een aardige po
pulariteit.
De kruik gaat echter zoo lang te water tot
zij barst. Het was natuurlijk ook aan de
posterijen en telegrafie niet onbekend gege
ven wat er zich in de nachten van Zaterdag
op Zondag in den aether afspeelde.
Zaterdagnacht is nu de groote slag
de eveneens aangetroffen P. j een proces
verbaal als technisch bediener van den clan
destien en zender.
Druk en vol, erg vol, was het gisteravond
in De Unie op den propaganda-avond van
de soc.-dem vrouwenclub.
't Was al bijna half 9, toen mevrouw
Jorritsma als de presidente de vergade
ring opende met een woord van hartelijk
welkom aan de vele aanwezigen, onder wie
leden van de clubs te Heiloo, Bergen en
Castricum.
De mandolineclub begeleidde hierop hier
op de „Internationale door de vergadering
staande gezongen.
I De presidente vroeg vervolgens aandacht
g£| voor de pianomuziek van mej. A. Nies. En
slagen^ Twee technische ambtenaren van de werd ruimschoots verleend! De jonge
Uit het Engelsch door mej. C. M. G. de W
2)
Indien S. Gedge een oog gehad had voor
Jets anders dan antiquiteiten, zou hij dadelijk
gezien hebben, dat zijn nichtje een heel aan
trekkelijk jong meisje was. Ze was negentien
jaar oud, droeg een heel net zwart pakje,
dat goed gemaakt was en een zwarten hoed,
die van overleg en goeden smaak getuigde
Ze was vrij lang, had een goed slank figuur
en een zeer goede houding. Heldere, pittige,
vroolijke oogen. In die oogen was een opge
wekte glimlach, toen ze S. Gedge langzaam
uit de achterverblijven zag te voorschijn ko
men.
Het meisje had een reismand in de hand en
zette die voorzichtig neer op een tafeltje met
een gedraaid pootje, waar een kaartje aan
hing, waarop geschreven stond: een echt
koopje.
Daarna omhelsde ze dapper haar oom
EJoe!S?at het, nichtje?, zei de oude man
hijgend. Hij beschouwde die begroeting als
een beleediging aan de waardigheid van den
man.
Dank u, oom Si, uitstekend, zei het
jonge meisje en ze deed haar best niet hard
op te lachen; dat zou niet gepast geweest
zijn.
Een goed reis gehad?
O ja, dank u.
i Zxlk had 'e,niet ZWLvroeK verwacht Maar
fe koffer is gekomen. O ja, hoe heet je ook
weer? Dat ben ik vergeten.
P. en T. verschenen op de kust met een ver
nuftig toestel, een z g. peil-apparaat. dat tor
de ontdekking van de daders heeft geleid
Dit apparaat werd op verschillende punten
van de stad in werking gesteld en gelijk een
kompasnaald het noorden, wees de peiling
steeds het stadsdeel Kort-Haarlem aan als de
plaats van den clandestienen zender. Daar
opnieuw in werking gesteld kwam men zoo
zoetjes aan in de IJssellaan terecht en daar
duidde de peiling precies op het huis van
P. R. Twijfel was toen niet meer mogelijk,
de zich van geen onraad bewuste amateurs
zaten in den val. Om het huis werd een cor
don van politie-agenten en rechercheurs ge
trokken, de sterke bewaking maakte een ont-
sna
UeiC vtviu i
pianiste toonde zich ook nu weer van den
goeden kant, die reeds zoo vaak op verschil
lende bijeenkomsten van allerlei aard werd j
vertoond Een luid applaus viel haar ten 1
Rede mevr. MiedemaZondervan.
Mevr. M iedem a Z onder van, met
handgeklap begroet, had als onderwerp voor
hare toespraak gekozen „Niet met de wape
nen van de barbaren, maar met de wapenen
van den geest.
Zij herinnerde eraan, dat de sinds 1910
i elk jaar gehouden vrouwendagen telkens
groote belangstelling trokken. Onder wisse
lende leuzen is men met deze vrouwendagen
zee gegaan, maar de eenige. die
ervan
apping onmogelijk. vervuld is geworden, is eigenliik nog die van
De overval had een bijzonder komisch tint- vrouwenkiesrecht. Sinds
je. Op het station was men den gepasseerden
Zaterdagnacht in een vroolijke stemming.
„Truusje was jarig", deelde de omroeper me
de. Hij vertelde er niet bij, wie Truusje eigen
lijk was, maar door den aether werd duidelijk
vernomen, dat Truusje de hartelijke geluk
wenschen van het geheele gezelschap in ont
vangst had te nemen. Men klonk op haar ge
zondheid, onbewust van den noodlottigen af
loop zong men, vroolijk: „Lang zal zij le
ven', kortom het was een feest, dat klonk als
een klok.
Deze vioolijke gebeurtenissen speelden
zich in het begin van de uitzending af, toen
het spoor reeds ontdekt was. I ater ging men
fteer gramofoonplaten draaien en het was
tijdens dit programma-punt, dat politie en
P. en T. ambtenaren omstreeks 2 uur voor de
deur verschenen.
Het vermakelijke van het geval is onge
twijfeld, dat men binnen met volop muziek en
in vroolijke stemming den tijd passeerde, ter
wijl de speurders vlak voor het huis stonden
en elke noot en elk woord precies hoorden.
Men liet de gramofoon maar lustig draaien.
Na „En we gaan nog niet niet naar huis"
volgde, of het zoo zijn moeJ ,Ich bin ja
heut' so glücklich". En dan te weten, dat de
overval, op het punt stond te gebeuren! Met
het „Goeden nacht, wel te rusten" werd de
uitzending te half 3 besloten.
Op dat moment traden de speurders han
delend op. Er werd gebeld, even wachten,
„politie" klonk het droogweg en een paar
seconden later stonden de mannen van de
wet tegeover de geheimzinnige zenders, die
knusies en bizonder in hun nopjes bijeen za
ten. Met z'n drieën waren de zondaars. Een
hunner had nog getracht door den tuin te
vluchten, maar ook daar stond de politie en
keurig netjes werd de man naar binnen ge
dreven.
Anderhalf uur is men in de woning ge
weest, waar een nauwgezette huiszoeking
werd verricht. Er werden tal van onderdeelen
ontdekt, die op het gebruik van een zender
zouden kunnen wijzen. Zijn wii wel ingelicht,
dan heeft men niet de zend lamp en de micro
foon kunnen vinden, die in de haast nog weg
gemoffeld schenen te zijn. Eenige troost heb
ben de ontdekten dus nog. Wat gevonden
werd, is ter waarde van 350 in bejag ge
nomen en naar het politiebureau getorst De
huiseigenaar P. R. kreeg een bekeuring we
gens het geven van gelegenheid tot zenden en
Dit moet U eerste gedachte zijn bij
Brand- en Snijwonden, Ontvellingen
en allerlei Huidverwondingen.
Het verzacht en geneest.
Ik heet Julie.
Julic? Een van die nieuwerwetsche na
men! zei hij op boozen toon. Waarom heet je
niet December en daarmee uit?
-O' mii.80ed als u dat liever wilt,
zei Julie heel vriendelijk. Maar 't is zoo
lang! Wat dunk u van De, of van Cem of
Ber?, dat is wat korter.
Ach, het doet er ook niet toe. Wat be-
teekent een naam? Ik vind het alleen wat
hoe zal ik het zeggen, wat nieuwerwetsch.
Julie keek dep ouden S. Gedge aan met
dienzelfden glimlach in haar oogen. Hij zag
dien glimlach niet. Hij zag alleen haar en
denkeS '€*S' waar ^'j ernstig over moest na-
HOOFDSTUK II.
Gedge keek zijn nichtje wat vragend of
twijfelachtig aan. Hij hield niet van vrouwen
en vooral niet van jonge vrouwen. Maar één
feit stond vast: hij had het zich zelf op den
hals gehaald. Bij deze bittere gedachte span
de hij zich in om te bedenken, wat zijn be
weegreden geweest was. Hij kende zich zelf
zeer goed en wist zeker, dat er een reden voor
geweest was en een goede reden ook voor
zulk een ernstig vergrijp. Plotseling herin-
nerde hij zich de werkster en zijn gezicht
klaarde een weinig op.
Laat mij je eens goed aankijken, nichtje.
Als een havik naar een winterkoninkje, zoo
was de blik. dien hij door zijn brilleglazen op
Julie wierp. t
Groot en sterk lijk je mij. Ik hoop dat je
niet opziet tegen hard werken.
Ik zie nergens tegen op, Oom Si, zei
Gedge kortaf Als je hier
£t Sij0PzJchttë«P^ met ongeduldig ge-
de invoering
daarvan hebben de vrouwen naast de
mannen gestreden voor \erbetering op maat
schappelijk en sociaal terrein, voor een betere
samenleving.
Het belang hiervan is in den ioop der jaren
door duizenden ingezien en erkend en zoo
doende is het leger der soc.-dem. belangrijk
uitgebreid, in de hoop, dat ook de arbeiders
nog eens zouden staan aan de zonzijde van j
het leven. Spr. schetste in klemmende woor- j
den hoeveel strijd er is gevoerd en hoe er
door velen is geleden daarvoor, maar. zeide
zij, wij zijn doorgegaan en zullen voortgaan
om eindelijk te komen tot een maatschappij,
waar geen massa-broedermoord meer zal
plaats vinden en waarin ieder een mensch-
waardig bestaan zal hebben. Dan zal het
uit zijn met den toestand, waarin enkelen
zich een leven van weelde kunnen veroor
loven ten koste van velen. Intusschen zal er
nog veel moeten gebeuren eer het zoover is
en lang zal het nog kunnen duren, als niet
nog vele anderen meehelpen om het be
oogde doel te bereiken. Het zal zoover
moeten komen, dat ook zij, die in hun hart
voelen bij de soc-dem. te behooren, maar
aan den kant blijven staan op gezag van
anderen, ook hun afwijzende houding laten
varen en meestrijden in hun eigen belaflg.
Deze menschen storten meermalen binnens
kamers hun gal uit en zij hoonen wel eens
hun verdrukkers (spr. herinnerde aan een
meeting van katholieken te IRrecht, waar o.a.
sprak 't Kamerlid De Bruin). Jammer genoeg
blijkt dat vuur vaak een strooviiur te zijn.
E>e hoop, die gewekt was op een blijven
staan aan de zijde der soc.-dem., werd de
bodem ingeslagen; de ontevredenen werden
weer gesust door hunne leiders, die hen
vertelden, dat het niet is, zooals de soc.-dem.
beweren, n 1. dat alle menschen recht op een
beter leven hebben. En dit hield spr. vol. Wat
er gewonnen is ten aanzien van sociale voor
zieningen is er eindelijk gekomen na langen
strijd der socialisten, met wie ten slotte Ka
merleden van elke richting aandrongen op
verbeteringen.
In schrille kleuren schetste spreekster het
leed der oorlogsjaren, toen ook „afslachting
als koren op het veld" (naar het woord van
generaal Snijders) onze jongelingschap be
dreigde en alle internationale verbindingen
waren verbroken, behalve die van de vrou
wen, door de soc.-dem. onderhouden.
En na die vier bange jaren bleek vol
houden in den strijd noodzakelijk en vooral
in de tijden van nu is de nood hoog gestegen:
steeds minder werk en daardoor minder
goede voeding met gevaar voor demorali
seering tengevolge van het nietsdoen.
Mag deze toestand voortduren? Mogen
dacht.
baar zijn bril van zijn neus. Dat had ik ge-
t. Ik kijk je aan met mijn verkoopersblik
Maar voor dit karweitje heb ik mijn koopers-
oog noodig.
Tastende in de kolossale zaken van zijn
kamerjas, gelukte het den ouden man een
tweeden bril op te duiken. Met een boos ge
zicht zette hij hem op zijn neus.
Nu kan ik beginnen je te zien. Je lijkt
op je vader. Een knappe vent is hij nooit ge
weest, die vader van jou.
Vader is dood. Oom Si. Er was een toon
van afkeuring in Julie's flinke stem. En het
was een heele goede man. Een beter vader
dan vadertje is er nooit geweest.
ja, een goede man zal hij wel geweest
zijn. Hij heeft zijn vrouw nauwelijks genoeg
nagelaten om zijn begrafenis te betalen.
Het was vader's schuld niet, dat hij on-
elukkig was in z::L~
Ongelukkig?
Gedge gaf een flinken
duw aan zijn „koop"bril. Ik voor mij geloof
uitda-
gelukkig was in zijn zaken.
ook niet aan geluk.
U niet?, zei Julie op eenigszins
genden toon.
Daar geeef ik geen antwoord op.
Oom Si hield een waarschuwenden vinger
op. Wat jouw geluk zal wezen is dat je niet
tegen werken op ziet. Als je hier blijven wilt,
dan moet je je best doen.
Julie erkende op nederigen toon, dat zij
haar best zou doen.
S. Gedge bleef haar aanstaren. Het was
hem duidelijk, dat hij een ontzettende verant
woordelijkheid op zich genomen had. Een
levendig, scherpzinnig meisje, negentien jaar
oud, zoo'n echt moderne ondeugd van een
kind, met een eigen opinie over alles, zou het
leven voor hem doen veranderen. Het diende
nergens toe dit feit onder stoelen of banken
te schuiven, maar een verstandig man had
dit eerder moeten bedenken
zien
wij zóó onze jongens en onze mannen
verkommeren door gebrek aan werk?
De vrouwen en moeders van andere par
tijen voelen hetzelfde leed en behooren dus
bij ons, maar, doordat zij aan den leiband
loopen van het kapitalisme, blijven zij mee
schuldig aan het bestendigen van deze ver
keerde toestanden. Alle partijen in de l weede
Kamer, ook gesteund door vrouwen, hebben
verworpen de moties-van den Tempel, en
oud-minister Siotemaker de Bruine, die in
1918 meeriep om verbeteringen voor de ar
beiders, schaart zich nu aan de zijde der
regeering. En deze wil loonsverlaging voor
de rijksambtenaren en poogt de gemeenten te
dwingen, dien weg ook op te gaah. En toch
is dit alles niet noodig, zei spreekster met
verwijzing naar artikelen van o.a. den heer
Wibaut, die uiteenzette, dat het slechts de
bedoeling der kapitalisten is, voort te gaan
met het maken van groote v/insten. Alleen
de loonen beneden 9000 zou b.v. de N.R.Crt.
willen verlagen. De kapitalisten zorgen wel
te winnen: van 19221930, in een achttal
jaren dus, waarin velen bitter leden, zijn er in
ons land 330 millionnairs bijgekomen. De
rijkaards weten op allerlei wijzen belastin
gen te ontduiken, waartoe ons aibeiders geen
kans wordt gegeven. Zij kruipen wel door
de mazen van de wet en wij worden daar de
dupe van, moeten voor hen meebetalen. En
als wij dat niet kunnen, weten zij er wel raad
op, door onzen schamelen inboedel te ver-
koopen.
Moeten wij ons tegen een en ander niet
blijven verzetten? Wij pogen in toepassing te
brengen het schoone woord, dat alle men
schen broeders en zusters zijn en daarbij
moeten allen ook uit de kampen van anders
denkenden ons steunen.
Trots was spr. op het leger van duizenden
mannen en vrouwen, die zich in den strijd
hebben geworpen tegen de wanverhoudingen
in de maatschappij en vóór een menschwaar-
dig bestaan. Maar nog zijn er velen, bij wie
het moet komen tot een revolutie in den geest,
De werkvrouw heeft een dag vrij, zei
hij, een einde makende aan zijn gepeins. Ik
zal je dus maar een handje helpen met je
koffer. Dan kun je een andere jurk aandoen
en aan het werk gaan. Als je je wat moeite
geeft voor je werk, dan kan ik de werkvrouw
misschien wel missen. Die vrouw is maar een
lastpost, zooals trouwens alle vrouwen. Maar
zij is er van het ergste type, en ik heb al tien
jaar lang mijn best gedaan van haar af te
komen.
Stilzwijgend volgde Julie Oom Si naar de
keuken en trok in dien tijd een paar zwart
glacé handschoenen uit. Hij hielp haar een
koffer, die alles bevatte, wat ze op de wereld
bezat, een steil, smal wenteltrapje zonder
looper op te dragen naar een zolderkamertje,
dat door een beschot van een groot ere kamer
was afgescheiden en licht ontving door een
vuil dakraampje. Er was een bedstede met
een matras, een latafel, een waschtafel en
een kapotte spiegel.
Als de jongen komt, zal hij je een paar
dekens brengen. Je kunt nu aan den gang
gaan, zoo gauw als je wilt.
Julie begon dadelijk haar koffer uit te pak-
pen. Ddhrna deed ze haar nieuwe rouwjapon
uit en een oude japon aan, waarin ze van
plan was een aanvang te maken met h^ar
werk. De dood van haar moeder, nu een
maand geleden, had haar een gevoel ge
geven of zij alles verloren had, waar zij prijs
op stelde in de wereld. Niemand, neen niets
kon haar nu meer schelen. Maar zij had be
loofd zich dapper te houden; ze zou het
leven aanvaarden met moed en ze zou haar
belofte gestand doen.
Daarom veroorloofde zij zich zelf ook niet
veel tijd aan haar toilet te besteden. Zij zou
lust gehad hebben op den rand van haar bed
te gaan zitten in dat ongezellige kamertje en
aan Haar tranen den «riian ta Wan. tv-.
om zich heen te zien en te
er een maatschappelijke
die zal leeren
erkennen, dat
chaos is.
Spreekster herinnerde aan toestanden, die
zij ook had meegemaakt, toen gezinnen met
een achttal kinderen van 7.50 per week
moesten leven en de jongens vaak reeds op
hun negende jaar naar fabriek en werk
plaats werden gestuurd en de meisjes veei te
vroeg in dienstbetrekking moesten, waar zij te
veel en te zwaar werk moesten verrichten
voor hun zwakke krachten. In Uien tijd heb
ben velen en ook spreekster had dit ge
daan den tijd stelen voor eigen ontwikke
ling.
Zóó erg is het nu niet meer, maar toch is
er nog een maatschappelijke chaos, waarin
de vrouw wel zee" erg meelijdt, omdat zij
ondanks schrpal loon en geringe uitkeering
bij werkloosheid moet blijven zorgen vooi
gezelligheid thuis en voor voeding en klee
ding van haar gezin. Daarom is het der
vrouwen plicht om mee te strijden voor verbe
tering, opdat een goede boterham gewaar
borgd blijft.
Krachtig wekte spreekster op om in dezen
rechtvaardigen strijd niet achter te blijven.
De sociale voorzieningen, door v. d. Tem
pel geëischt in zijn drie moties, zouden
alle ruimschoots kunnen worden voldaan uit
bezuinigingen op het militairisme Wij ar
beiders betalen het grootste deel der belastin
gen en al weten wij dat belastingen noodig
zijn, wij verzetten ons ertegen dat een zoo
belangrijk deel ervan wordt weggesmeten
aan het militairisme.
Herinnerend aan de rede van mr. Josephus
Jitta deze week voor de A.V.R O.-microfoon,
zei spreekster, dat deze een loonsverlaging
had bepleit voor allen, wier inkomen in de
laatste twee jaar niet was verminderd. En
wie zijn dat? Dat zijn alleen de arbeiders en
de ambtenaren.
Spreekster waarschuwde voor de mooi-
praterij door velen in de „vijandige kampen",
die jammeren over werkloosheid en de daar
door noodzakelijke voorzieningen.
een afgrond.
Zij
toekomst was zoo duister als
Vooruitzichten, plannen had zij niet. Zij had
eerzucht, ja, maar zij had geen opleiding ge
had. Ze had niets geleerd, waardoor zij zich
een weg kon banen door het leven, en al het
§eld, dat zij ter wereld bezat, zat in haar
eurs, nog geen tweehonderd vijftig gulden
een rolletje muntjes en wat klein geld. Er
was niet meer overgebleven van den verkoop
van het huis, dat haar moeder zoo angstval
lig had behouden. En als dat geld op was,
zou ze moeten leven van de weldadigheid van
haar om Si, dien ze steeds een hardvochtig
mensch had hooren noemen. Of ze moest werk
zoeken om in haar onderhoud te voorzien.
Zulk een toekomst zag er ellendig uit.
Maar terwijl Julie een andere jurk aandeed,
een oude huisjurk, drukte zij haar lippen stijf
op elkaar en nam zich voor niet aan den dag
van morgen te denken. Oom Si had haar op
gedragen de kachel in de achterkeuken
schoon te maken. Zij hoopte dat te kunnen
doen zonder iemands hulp, heel alleen. En
om die ellendige pijn in haar achterhoofd
niet te voelen en niet na te denken, zou ze
aan niets anders denken dan aan het ver
richten van haar werk.
Een minuut of tien nadat ze naar boven
gegaan was, kwam ze de zoldertrap af. Ze
had zelfs een werkschort aan, die ze nog ge
aarzeld had in te pakken; ze was zoo voor
zichtig geweest het ding toch maar mee te
nemen.
Waar zijn de borstels en stoffers, Oom
Si, en de vuilnisbak?
In de kast in de achterkeuken. Het ge
luid van die stem kwam uit de pakkist, ge
volgd door de verschijning van een hoofd
van een monsters.
(Wordt vervolgd).
