Alkmaarsche Courant.
DE LATE HERFSTBLOEM?#.
Honderd drie er. dertigste Jaargang.
Zalcrdair «I November.
Haagsche brieven.
Nieuws uit België.
£attd: ett Jmw&oim
II «QH BEREN-BAAI
Voor de Huisvrouw.
No. 275 193L
Wij hebben op het oogenb'.ik twee jubi-
leerende instelling, al zijn het dan tusschen-
tijdsche jubilea, want de eene, de Dierentuin,
vier zijn zeventigjarig bestaan en de andere,
de Kunstkring, haar veertigjarig. Maar het
zijn toch gedenkdagen, die de moeite waara
zijn, vooral omdat het in deze dagen voor ve
len, ook voor vereenigingen en instellingen,
vaak moeilijk is het hoofd boven water te
houden.
Je hebt natuurlijk van die gezegenden
en dit geldt al weer voor individuen als voor
corporaties die eenvoudig den strijd om
het bestaan niet kennen, die rustig het eene
lustrum na het andere vieren en in welstand
oud worden. Maar daartoe behooren noch de
Kunstkring, noch de Dierentuin. Voor dezen
laatsten, ons Koninklijk Zoölogisch Bota
nisch Genootschap, de instelling die vanouds
de trots was van alle Hagenaars, maar
waarvoor ze toch maar een bitter klein beet
je over hadden, als het puntje bij het paaltje
kwam, is de strijd der laatste jaren zelfs zeer
hard geweest. De Tuin, zooals wij zeggen,
wel wetende dat iedereen dan wel snapt wat
er bedoeld wordt, is leelijk en décadence ge
weest en het is alleen te danken aan de
krachtige maatregelen van het nieuwe be
stuur en de groote toewijding en het juiste
inzicht van den tegenwoordigen directeur,
graaf van Bylandt, dat een dreigende ca
tastrofe afgewend kon worden niet alleen,
maar ook dat de tuin zelfs een nieuwen bloei
tegemoet ging.
Wat is er veel verbeterd in die enkele laat
ste jaren! De Dierentuin is nu niet meer de
risée van een spottend publiek, omdat er geen
andere dieren in te zien zijn dan een paar
eenden, kippen, varkens, een eekhoorn en een
heeleboel apen. We hebben, dank zij een in
genieus ruil- en wisselsysteem, dat door den
nieuwen directeur werd ingevoerd, dank zi]
ook een aantal mooie geschenken van belang
stellenden, die begrepen, dat de Tuin aan iets
anders behoefte had dan aan apen, waarmee
de eigenaars geen weg wisten, een aardige
dierenverzameling, die de aandacht waard is.
De Tuin is wat de plantenafdeeling betreft
schitterend verzorgd, de kassen zijn zeer de
moeite waard en het gevolg daarvan kon
niet anders zijn dan een aanzienlijke stijging
van het ledental, zoodat er wel reden is om
het zeventigjarig bestaan feestelijk te her
denken.
Dit is geschied in den vorm van een bal
voor de leden, dat een meer dan gewoon fees
telijk karakter heeft gedragen. De eenige ca
tastrofe, dien den Tuin nu nog dreigt, zou
de afschafing van het voor jaarsfeest zijn,
waarvan de opbrengst voor het voortbestaan
van het Genootschap absoluut noodzakelijk
is. Men kan zich nauwelijks voorstellen, dar
dit een ernstige bedreiging is, want het
jaarlijksche Meifeest in den Dierentuin, de
ikermis achter een hekje, is wel zoo tam en
zoo keurig binnen de perken gehouden, zoo
goedig en bescheiden van allure, zoo een
voorbeeld van wat een kermis kan worden,
als je er maar lang genoeg aan strijkt en
wrijft en schuurt en sliipt tot alle uitbundige
plooitjes er uit zijn, dat het moeilijk is te be
grijpen, welk bezwaar daartegen zou kunnen
bestaan. Maar daar op dit gebied in Den
Haag, evenals trouwens elders, de zonder
lingste mogeliikheden bestaan, is de ophef
fing van het Voorjaarsfeest toch een zwaard
van Damocles, dat den Tuin boven het hoofd
hangt. Als het nu maar een stalen in plaats
van een zijden draad blijkt te zijn, zal het
zoo'n vaart niet loopen.
De andere jubilaris, de Kunstkring, heeft
in den loop van zijn bestaan moeilijke dagen
gekend, maar die liggen al veel langer in het
verleden en Ihrns vloeit zijn leven vrij onbe
zorgd daarheen, zonder hevige emoties, zon
der hevige botsingen. En dat mag zeer zeker
een prestatie worden genoemd in een vereeni-
ging, waar zooveel heterogene elementen
zooveel extremiteiten elkaar raken.... echter
zonder elkaar te verbrijzelen of zelfs maar te
kneuzen. Ook hier past een woord van hulde
aan het voortreffelijk beleid van het bestuur
in het algemeen en in het bijzonder aan den
eere-voorzitter, den heer Snijder van Wisse-
kerke, die van de oprichting af in het be
stuur is geweest, die, twee jaar na de oprich
ting, verhinderd heeft dat de jonge vereeni-
ging weer werd ontbonden, die er veertig
jaar zijn toewijding aan heeft gegeven en die
nog steeds de Kunstkring min of meer als
zijn troetelkind beschouwt.
De Kunstkring ziet geen zwaard van Da
mocles boven haar hoofd hangen en daar is
ook niet de minste reden waarom het veer
tigjarig bestaan niet gevierd zou worden mei
al de feestelijkheid en uitbundigheid waarop
men recht heeft. Het loopt in den Kring met
een enkelen feestavond niet af. Daar staat
een heele reeks festiviteiten voor de deur. En
alle afdeelingen werken mee om het jubi
leum zoo goed mogelijk te doen slagen.
Daar worden een reeks tentoonstellingen ge
houden va nwerk der leden, waarover ik een
volgend maal iets naders hoop te vertellen,
daar ziin bridgewedstrijden georganiseerd en
feestelijke avonden, die door de verschillende
afdeelingen beurtelings worden verzorgd. De
eerste avond stond onder de auspiciën van
de litteraire afdteling en droeg het karakter
van een litterair cabaret artistiaue. Typisch
is, dat bij zulke gelegenheden wij Hollanders
toch moeilijk onzen waren aard verlooche
nen, die nu eenmaal neigt naar het zwaar
moedige. het sombere, het zwaar-op-de-hand
sche, meer dan naar het vroolijke, luchtharti
ge, sprankelende. We zoeken bij voorkeur
naar dramatische effecten, ook als we feest
vieren, een enkele gelukkige en door de go
den becenadi>de sterveling uitgezonderd.
Zoo was wat er in het eerste gedee'te van
den avond te voorschijn werd gebracht, nog
al erg aan den somberen kant. Zware, ge
degen verzen, voorgedragen door mevrouw
Ihera Latour, een leerlinge van Albert Vo
gel, een soort griezelgeschiedenis door Ben
van Ysselstevn, zoo obsedeerend, dat je niet
f®1? de stemming er van ontkomen kon, niet
wplt glimlachend cynisme van een die
.weet. dat het „toch ©aar larie" is, er boven
uit kon kijken. Gelukkig redde Eduard Ve
terman de zaal voor een begrafenisstem
ming door zijn geestige causerie, die hij ge
doopt had: Een slappe Catz op den Toren
van Babel. Hierin werden voornamelijk de
architecten en litteratoren a faire genomen
en dat wel op de fijn humoristische, geesti
ge wijze die Veterman eigen is. Hij is humo
ristisch in de allerbeste beteekenis van het
woord, met een luchtigen, fijnen geest, die
vaak wel zeer on-Hollandsch is in wezen en
in uiting, en van een buitengewone charme.
Er komen ter eere van het jubileum nog
nreer feestavonden, eerst in de tweede h^lft
van December is de eindfuif, die eclatant
moet worden, naar wat ik heb hooren ver-
luiden.
Deze jubilea bestrijken met hun feestelijk
heden uiteraard een beperkten kring Hage
naars, al maakt het introductierecht de mo
gelijkheid om er mee van te genieten vrijwel
universeel. Zonder eenige beperking, bereik
baar voor allen die er het geld voor heb
ben en over hebben natuurlijk staat op
het Alexanderveld fcet Circus Sarrasani. De
hoofdingang staat naar het Nassauplein ge
keerd, waar agenten te paard de wacht
houdenwaarvoor? Tegen te grooten
aandrang van 't nieuwsgierige publiek?
Tegen min vriendelijke bedoelingen? Alleen
maar voor het decorum? Ze staan daar als
wachten voor een paleis, maar het circus
met zijn geweldigen Moorschen voorgevel,
's avonds zoo schitterend verlicht, dat het een
sprookje lijkt, is ook inderdaad een soort
paleis en Stosch-Sarrasani is een koning over
een rijk met de meeot uiteenloopende elemen
ten. Hij is er absoluut vorst en onbetwist
heerscher, hij voert den scepter in het ge
bied, waar schijn en werkelijkheid elkaar
raken en in elkaar vloeien en zijn konings
baantje moet geen sinecure zijn.
Wat er gepresteerd wordt is schitterend,
bijna overweldigend. Ei wordt zooveel ver
toond en zooveel afgewerkt, dat men, als
men na de voorstelling op straat staat, nau
welijks meer weet wat men eigenlijk gezien
heeft. Dat komt alles pas later, wanneer de
afwisselende beeiden bezonken zijn en in de
herinnering hun eigen plaat s hebben inge
nomen. De vertooningen volgen met bijna
ongelooflijke snelheid op elkander en alles
sluit als een bus, zonder eenige hapering.
Om dat te bereiken moet de man, die aan het
hoofd staat, een organisatietalent hebben, dat
fenomenaal is.
Nog korten tijd staat het kleine rijk van
fantasie en werkelijkheid in het midden van
onze stad, dan wordt alles weer afgebroken
en het Alexanderveld zal weer leeg en ver
laten liggen tusschen de huizenmuren, be
halve wanneer paarden van cavalerie en po
litie worden geoefend.
W. P.
(Van onzen correspondent.)
Hoe de socialisten de crisis
willen bestrijden, De debat
ten en besluiten van een con
gres.
Een belangrijke politieke gebeurtenis is ge
weest het sociaal-democratische congres, dat
pas te Brussel werd gehouden en dat steeds
door de pers van elke richting met de groot
ste belangstelling wordt gevolgd. In de hui
dige omstandigheden is een dergelijk congres
interessant. Wij beleven een moeilijken tijd
en volgens socialistische opvattingen is de
crisis niet van voorbijgaanden aard, maar
een organische crisis van het régime. Men
kon dus wel met eenige belangstelling de
congresdebatten te gemoet zien, te meer om
dat van in September reeds allerlei verdach
te geruchten onder journalisten werden ver
spreid, dat de socialisten geneigd waren, om
opnieuw in de regeering te treden en dat de
andere partijen dit zelfs niet ongaarne zou
den hebben gezien, nu het erop aan komt
moeilijkheden te overwinnen met niet steeds
populaire middelen, waromtrent de verant
woordelijkheid niet altijd van aangenamen
aard is. Men fluisterde over een combinatie a
la MacDonald, vooral omdat deze geruchten
gepaard gingen met de voorbereiding, door
alle verantwoordelijke organismen van de so
cialistische partij, van een „plan de salut pu
blic", welk plan de basis zou zijn, waarop
de socialisten opnieuw aan een coalitieregee-
ring hun medewerking zouden willen verlee-
nen.
De debatten op het congres hebben echter
bewezen, dat hiervan voorloopig niets terecht
komen zal en dat alles wat is verteld gewor
den over de mogelijkheid van een nieuwe re-
geeringscoalitie, slechts de uiting is van het
ongeduld der „verburgerlijkte" ministrabelen
uit de partij, die met het besluit van den par
tijraad, n.1. aan het bewind te verzaken, wan
neer de partij in de minderheid is, geen vre
de kunnen nemen.
Dit heeft echter ook op zeer scherpe wijze
de aandacht gevestigd op de meeningsver-
schillen in den schoot van de socialistische
partij, die nochtans steeds als voorbeeld
wordt gesteld van partijtucht in België De
Brusselsche federatie heeft verscheidene ele
menten, die maar één bezorgdheid kennen,
n.1. op een zoo goed mogelijken voet te leven
met de communisten, en de ontdekking van
Rusland is dan ook hun specialiteit. Ver
scheidene hunner hebben in den zomer hun
vacantie besteed aan een Russische reis en
hebben hierover artikelen laten verschijnen in
de partij-organen, die vooral de Russische
experimenten voorstellen in een gunstig licht.
Hiertegen is tenslotte protest gekomen van
de andere partij-bonzen, zoodat alles in een
familieruzie is ontaard, waarbij zelfs de rec
tor van de Gentsche universiteit, prof. Ver-
meylen, die ook over zijn Russische reis
schreef, niet is gespaard gebleven.
E)e revolutionnaire elementen van de partij
komen bij elke gelegenheid in botsing met de
reformistische en op het congres waren deze
gelegenheden bijzonder talrijk. Men moet
wel over de beproefde ervaring beschikken
van een Vandervelde, voorzitter van de twee
de internationale, om de verschillende mid
delpuntvliedende krachten samen te houden
tot een geheel, dat het, voor de buitenwereld
dan toch, over alle belangrijke kwesties eens
is. Het is deze taktiek, die er Vandervelde on
getwijfeld toe heeft gebracht zich met klem
uit te spreken tegen het „plan de salut pu
blic wanneer dit tot doel moest hebben de
deelneming van de partij van de regeering
voor te bereiden, zonder dat zij zelf over de
absolute meerderheid in de regeering be
schikt. Hij heeft het congres dan ook in deze
richting gestuurd, waarmee hij den wind
heeft genomen uit de zeilen van degenen, die
als Spaak, de verdediger van de Rosa, den
dader van den aanslag op prins Humberto,
alleen zuiver revolutionnaire actie van de
partij schijnen te verwachten. Spaak, die de
woordvoerder was van de Brusselsche fede
ratie, welke federatie, het wordt door de so
cialisten zelf verklaard, alleen staat in de
partij, heeft, met onbetwistbaar redenaarsta
lent zijn standpunt verdedigd. Dit standpunt
is volledig negatief Spaak, waarvan wordt
gezegd, dat hij de toekomstige leider is der
socialistische partij in België, kant zich te
gen elk „plan de salut public", omdat hij
van meening is, dat de huidige crisis wel de
gelijk de eindcrisis is van het kapitalistische
régime en hij niets doen wil, om het kapita-
lise in zijn laatste stuiptrekkingen, zooals
men dit in socialistische terminologie noemt,
bij te staan. Het uur van het socialisme is
volgens hem nog Hiet gekomen, omdat de
daartoe vereischte internationale omstandig
heden nog niet zijn bereikt. De socialisten
moeten alleen hun kader versterken, moeten
zich voorbereiden tot wanneer de groote dag
zal aangebroken zijn.
Spaak, die tevens wees op de tegenstrijdige
houdingen van verschillende mandatarissen
in de Kamer, waarbij sommigen hun socia
lisme op zak steken, om nationale oplossin
gen voor te staan in bepaalde gevallen, in-
stede van internationale, werd dan op zijn
beurt door verscheidene redenaars aangeval
len. Maar allen gaven te kennen, dat het
„plan de salut public^' geen programma is,
geen verkiezingsplatform, maar maatregelen
van reformistischen aara, die, wanneer zij
verwezenlijkt zijn, het socialisme een stap
nader tot zijn verwezenlijking zullen hebben
gebracht. Vandervelde riep uit, onder de toe
juichingen van de vergadering: „In de Bel
gische werkliedenpartij zal er nooit een
Snowden, een Thomas of een Macdonald
worden gevonden". Deze verklaringen heb
ben er toe geleid, dat ten slotte het plan is
goedgekeurd door alle afgevaardigden, ook
door de Brusselsche federatie.
Nu spreekt het echter van zelf dat, indien
het tot een platonische betuiging beperkt
blijft van de wijze, waarop de socialisten de
crisismoeilijkheden meenen te overwinnen,
dat het ten slotte slechts propagandistische
waarde kan hebben. Indien de socialisten niet
in een drieledige regeering treden, dan komt
er niets van de door hen voorgesteld maat
regelen terecht of zullen zij in elk geval geen
aanspraak mogen maken op de verdiensten.
Men weet echter nooit hoe een dubbeltje rol
len kan en ondanks alle verklaringen mag
men toch aannemen, dat dit programma de
voorwaarden zijn waarop de socialisten even
tueel in een regeeringscombinatie treden zul
len.
Het plan zelf is voornamelijk het werk van
den hoofdredacteur van „Le Peuple", een be
kwaam economist, en van de Brouchère. Het
bepaalt dat de arbeiders een minimumloon
moeten ontvangen en er een stelsel van aflos
sing in de werkloosheid moet worden inge
voerd, waarbij iedereen om de beurt werk
loos zou blijven, terwijl de 40-urenweek alge
meen zou moeten toegepast worden, met be
houd van de koopkracht der arbeiders. De ar
beidsinspectie moet worden versterkt en
groote nationale, provinciale en gemeente
lijke werken zouden moeten worden uitge
voerd met het oog op de rationeele uitrusting
van het land; de gemeenten en provinciën
moeten het recht hebben, om zich de finan-
cieele middelen te verschaffen voor de werk
loosheidsvergoedingen. Stichting van een
crisisfonds voor de boeren, daar de meeste
landbouwproducten niet loonend meer zijn
In afwachting van de socialisatie van de in
dustrie en den handel moet de productie en
de markt gereorganiseerd worden, inzonder
heid door middel van de indust^deele over
eenkomsten, onder toezicht van de gemeen
schap, met het doel de anarchistische ver
menigvuldiging der bedrijven te vermijden,
waarbij niet alleen de voortbrenging aan de
behoeften zou worden aangepast, maar de
vrebruikers ook tegen te hooge prijzen zou
den worden beschermd. Deze maatregel zou
vooral gelden voor industrieën, die voor spoe
dige socialisatie in aanmerking zouden ko
men, zoo de kolen, gas, electriciteit en ook
de verzekeringen. Invoering van toezicht op
de banken, om hen te beletten de beursmarkt
te storen en de kleine spaarders te onteige
nen. Dit toezicht is noodig ook voor ratio
neele verdeeling der credieten aan de in
dustrie, die tot dusver de wispelturige dikta-
tuür van het financieel kapitalisme heeft
ondergaan. Bovendien zou hierdoor ook de-
democratie en het algemeen stemrecht aan de
chantage van de banken niet meer onderwor
pen zijn.
Verder sprak het congres zich nog uit
voor ontwapening en voor een buitenland-
sche politiek in den geest van de internatio
nale Het kantte zich ook tegen de wetsont
werpen tot verhooging van de invoerrechten
op essentieele voedingswaren, als boter,
vleesch en vee en tegen eiken maatregel, die
de verbruiksbelasting zou doen toenemen. Dit
is dus wel een ernstige poging van socialis
tische zijde om deg evolgen van de crisis
te bestrijden en aldus verdient het ongetwij
feld de aandacht, ook buiten België.
ALKMAARSCHE EXPORTVEILING.
Wie de afgeloopen week de veilingen in
Noordholland bezicht en een kijkje nam op
de markten in de groote steden en daar de
prijzen opnam, moet wel tot de conclusie ko
men dat Kennemerland met zijn prijzen geen
slecht figuur maakt, waarmede we allerminst
bedoelen, dat de prijs hier „in top" staat.
Over de afgeloopen week valt niet veel te
zeggen. Alles gaat zijn gewone gang en
groenten komen er in overvloed. De prijzen
waren als overal, niet hoog en handel is niet
voordeelig. Wanneer we dan eenige prijzen
gaan noemen dan zijn die over het gemiddel
de en over de geheele week.
Andijvie werd in middelmatige kwaliteit
aangevoerd en was niet duur. Slechts 1 tot
2.20 per 100 stuks.
Kool, en nog eens kool en geen onvoordee-
lige kwaliteit met prijzen, aan de lage kant,
doch hooger dan in Beverwijk. De noteerin
gen waren: gele kool 1.20 tot 2.50, groe
ne kool 1.50 tot 4, roode kool 1.25 tot
3 en boerekool 2.50 tot 5 per 100 stuks.
Kropsla was een gewild artikel, met vrij
hooge prijzen, n.1. 0.50 tot 8 per 100 st
Spinazie (prima kwaliteit) gaf een trage
handel te zien met een prijsje van 0.65 tot
0.90 per kist.
Prei gold weinig, wat jammer voor de
mooie kwaliteit was. de prijs was 3.50 tot
5.50 per 100 bos. Als overal komt er groote
ranvoer van kool en spruiten en de laatste
gaf een luie handel te zien, de prijs was
slechts 5 tot 9 per 100 K.G. Mooie kwali
teit brusselsch lof was nog wel te plaatsen.
De prijzen waren niet onvoordeelig, n.1. 16
tot 27 per 100 K.G. Uien, hoewel een ietsje
lager in prijs, was nog wel te platsen. De
prijs was 3 tot 4.25 per 100 K.G.
Mooie vruchten en druiven golden vrij
goed, n.1. 10 tot 22 en 50 tot 60 per
100 K.G.
VmaanktJriesdtc Heavnbaai
ECHTE FRIESCHe
tfUXQf
M SOd.PtRO^
KENNEMERLAND.
We hebben de vorige week een be
zoek gebracht aan de veilingen te Lan-
gendijk en do Streek en eens een kijkje
genomen op de verkoopplaatsen of
merkten in de groote steden.
Hoewel we allerminst zullen beweren
dat de groenten hier duur zijn (behou
dens enkele uitzonderingen is het tegen
deel waar) 3laan Beverwijk en Alkmaar
t.o.v. de veilingen in de Streek en Lan-
prendijk nog een goed figuur.
Door het prijsverschil tusschen onze
veilingen en elders koopen verscheidene
gelegenheidshandelaren groote of klei
ne kwantums, laden die op vrachtauto's
en komen hier, daardoor wordt, zooals
in de afgeloopen week, de markt over
stroomd met alles en nog wat. Ouder
gewoonte was het weer de kool, die do
mineerde doch de prijs was niet hoog.
Bloemkool zakt, wat de kwaliteit betreft
af en was beduidend lager in prijs, nl.
'2.50 tot 6 per 100 stuks, 2e soort was
vrijwel waardeloos.
Kool gold bitter weinig, de prijs was
0.75 3.50 per 100 stuks en voor den
hoogsten prijs kreeg men mooie kwali
teit kool.
Naast kool was er een groote aanvoer
van andijvie en het schijnt wel dat de
voorraad nog zeer groot is. Over het al
gemeen was er voor andijvie nog al
animo met prijzen van /la/ 2.50 per
lOd st. Knolselderie en prei waren nog
al in trek en werden vlug verhandeld,
de prijs was 4 10 per 100 stuks en
6 a 10 per 100 bos. Brusselsch lof
wordt in beduidende kwantums aange
voerd en de prijs was niet onvoordeelig
n.1. 20 a 32 per 100 K.G. Spruiten
komen in groote kwantums los en de
prijs was laag, slechts 4 50 8.50 per
100 K.G. Mooie peen was nog wel te
plaatsen voor 6.50 a 10 per 100 bos.
De tamelijk groote partijtjes druiven
waren nog al gewild, met prijzen van
40 a 52 per 100 K.G. De mooie kwali
teit sla en spinazie was minder in trek
dan de vorige week, de prijs resp. 0.80
20 per 100 krop en 0.40 a 0.70 per
kist. Aardappelen gaven een luien
handel te zien met prijzen van 3.50 tot
j.50 per 100 K.G. De overige aanvoer
was slecht te plaatsen.
Een lezeres wilde een theemuts breien;
ik heb èl mijn patronenboekjes nagezocht en
overal nog gevraagd bij kennissen, doch
niemand had een gebreid model; wel ge
haakte mutsen. Daarvan geef ik u nu twee
voorbeelden; mocht er iemand wezen die
mij nog aan een gebreid model helpen kan,
dan wil ik dat heel graag hebben; ik schrijf
er dan in een van de volgende brieven over
Voor de theemuts, die ik zag waren ver
schillende lichte zonnige tinten sport- en
zephirwol gebruikt; in 't geheel 150 gram
wol.
U moet in 't midden van boven beginnen
met een kleine ring van kettingsteken in
sportwol, b.v. geelgroen. In dat ringetje
haakt u dan 20 stokjes; daarna wordt er
spiraalsgewijze voortgewerkt; dus de toeren
niet afronden, doch in elkaar over laten
gaan. U moet onregelmatig meerderen; in
den 2den toer moeten reeds 36 stokjes zitten;
den 5den 76; in den 7den 89; in den 9den
100 stokjes.
De laatste toer wordt met halve stokjes
vasten en halve vasten beëindigd, om te
maken dat de spiraal in een gelijke ronde
verloopt. Daarna volgen 31 toeren van 1
stokje, 1 losse, 1 stokje, 1 losse enz. U moet
dan opletten, dat stééds het stokje op een
stokje van den vorigen toer komt. De laatste
toer wordt met vasten omgehaakt
Over ieder stokje worden nu van links
onder naar rechts boven 2 steken gewerkt,
doch die steken moeten in verschillende kleu
ren gewerkt worden; bijv. drie lange rijen
van donkerblauwe strepen; dan één insprin
gen en een rij licht blauwe; weer uitspringen
en een rij violet; dan nog witte, gele en geel
groene strepen; u kunt dat zelf het best be-
oordeelen aldoende; u moet zorgen dat er
een soort regenboogeffect bereikt wordt door
in elkaar vloeiende tinten; wanneer u alle
kleuren een beurt gegeven heeft, begint u
weer met de eerste kleur en dan moet u u
houden aan dat eerste patroon; anders
wordt de muts te veel lappendeken; wan
neer u het met aandurft om zelf die kleuren
al werkend te bedenken, maak dan eerst op
papier even een schetsje van de schuin boven
elkaar vallende steken en schrijf er de volg
orde naast: b.v. donkerblauw, lichtblauw
geel, wit, violet, geelgroen. Het model van
de theemuts kunt u naknippen naar een
oude, die u bezit; ieder mensch heeft een
andere vorm, en maat van trekpot! Wan
neer u een goed model geknipt heeft van pa
pier, neemt u dit over in batist en knipt er
daar twee van, die u aan elkaar stikt; laat
een kleine opening vrij om de kapok of wat
ten er in te kunnen stoppen. Is uw voering-
rnodel klaar en dichtgenaaid, knip dan een
voering van satinet en naai die aan de ge
haakte overtrek vast; u kunt de muts van
boven met een van vasten gehaakte wollen
bal of met een kwastje afwerken, --
Een tweede model: deze is 32 c.M~mvT^
van onderen 75 c.M. wijd ;u kunt 7*if°8
uw trekpot regelen of u deze maten ook?13/
nemen of ze liever wat verandert. Met Yri!
gram wol in verschillende kleuren k
beige, bruin, lakrood, geel en blauw komt
Zet 200 steken op en haak steeds vasten
de rondte: bij iedere 10 steken meerdert m
mindert u eenmaal; dit geschiedt dooi vr,^
het minderen een steek over te slaan en
het meerderen een steek tweemaal te reh
ken. Dit herhaalt u in iederen 3den toer "h"
beide tusschenliggende toeren worden zr
der meerderen of minderen gewerkt On ei'
wijze ontstaan de punten in het patro
waarvan er tien in de geheele ronding von"'
komen. Voor iedere punt heeft men dnc k
het begin 20 steken. Bij iedere zesde rondin
moet men in iedere punt 1 steek mindere
dat is dus 10 steken in de geheele rondin'
Ir, den 48sten toer haakt men voor jed^'
punt dus nog 12 in plaats van 20 steken N
mindert men verder in iederen 3den toer v
ieder punt 1 steek; en gaat zoo door tof
nog 70 steken overblijven. De toeren, waart
men alleen mindert, moeten voorkomen f,,l
schen de toeren, waarin men meerdert
mindert. De bovenkant van de theemis
wordt afgewerkt door de punten tot een rin»
met elkaar te verbinden en op de openi*
van die ring een groote roode wollen bal aan
te brengen. n
E en mooie kleuren verdeeli ng voor den
muts is: eerst 3 toeren geel, dan 2 toerm
beige, 3 toeren bruin, 2 toeren blauw 6 u»
ren 'beige, 5 toeren bruin, 1 toer lakrood-
toeren geel, 4 toeren beige, 2 toeren blauw
7 toeren bruin, 3 toeren beige, 4 toeren
2 toeren blauw, 3 toeren beige, 1 toer rood
5 toeren bruin, 4 toeren beige en 2toerm
blauw. Langs den onderrand haakt ww
1 toer rood en drie toeren beige zonder te
meerderen; deze toeren worden, als de muis
gevoerd is, naar binnen omgeslagen en aan
de voering gehecht. Voor de voering, op
vulling. afwerking enz. kunt u houden aan
wat ik hierboven schreef bij de eerste muts.
Bij deze mutsen nog een aanpakkertje van
de trekpot, eveneens gehaakt; u zet 40 lossen
op en haakt dan in iedere losse een vaste;
haak er maar heen en weer tot u 12 ribbetjes
heeft en zorg er voor om steeds 2 lussen van
den vaste uit den vorigen toer op te nemen;
ten slotte werkt u langs 2 kanten een picot-
randje, zet aan één hoek een lus van lossen,
waarmee u het aanpakkertje aan uw thee-
tafella kunt ophangen en voert het lapje met
een sterke voering uit; zijde brandt gauw
door en slijt spoedig; neem liever halfzijde,
satijn of satinet. Natuurlijk moeten thee
muts en aanpakkertje van dezelfde soort en
kleur van wol en voering gemaakt worden,
zoodat zij een goed geheel vormen.
Na een vrij natten zomer kregen we een
mooi najaar. Schoone herfstdagen met een
schier zomersche temperatuur. Totdat plotse
ling vroege winterkoude voor enkele dagen
intrad. Het waren slechts een paar dagen
Maar toch genoeg om het slooperswerk in
onze tuinen te verrichten. De geraniums en
de dahlia's, de bolbegonia's en de afrikanen
en zooveel andere bleunen meer, welke nog
volop in bloei stonden, werden in een paar
koude nachten afgetakeld en staan nu ver
dord en verflenst in onze tuinen als treurende
over eigen vergane schoonheid.
Maar wat mildere dagen zijn gekomen en
we zagen in grasperken madeliefjes opnieuw
bloeien. Ze stonden daar hun witgele bloemp
jes omhoog heffende en we dachten aan de
papaver, waarvan Gorter in de „Mei" ge
tuigt, dat deze bloem in het kaalgeschroeide
zomerveld nog fier zijn roode vaan Iaat
wapperen op den wind. Zoo'n eenzame
bloem, die wat ook om haar heen vergaan is
en vergaat, teeken blijft van onverwoestbare
schoonheid en leven. Niet anders die late
madeliefjes, naar haar aard niet zoo fier,
maar toch niet zonder trotsch zich op heffen
de uit het lage grasveld, daarvan de een
tonigheid brekende; vriendelijke groeten van
het leven dat altijd weer uit den voedenden
bodem de krachten tot zich trekt, welke het
van noode heeft om te openbaren wat en hoe
het is. Om den mensch in een dorre en weg
stervende wereld een groet te brengen uit een
wereld, die wel telkens sterkt, maar toch nooit
sterven kan, omdat de kracht van haar levo
de glorierijke herrijzenis is. F
Een paar vriendelijke groeten als even zoe
veel weldaden in een dorre wereld, dat
ren de paar madeliefjes. Het waren er in
heele grasveld misschien tien, maar toch gf
noeg om even het hart op te beuren, even 0
gedachten terug te laten gaan naar den oiof
menrijken zomer, even, al in profetie ons
doen schouwen in wat ons wacht, wanneo
ook de komende winter zijn heerschappij
moeten afstaan aan zijn vriendelijke opvolg'
ster, de lente, die den tooverstaf des leve»
voert.
Ons leven kan soms zoo dor wezen. lw
omdat poëzie er aan ontbreekt. Liever,
we de poëzie des levens niet zien en wij in
proza van het hierbeneden ondergegaan. Do
niet meer de macht hebben om de poëzie d«
levens te ontdekken. Poëzie is voor wie
vinden wil, overal te ontdekken. Omdat P<*
zie één van de hoofdkrachten is van het o
zichtbade, dat de zichtbare dingen draagt
Het komt er maar op aan of we haar wil'
ontdekken. Voor hem, wiens hart de natiw
liefheeft, is al wat God geschapen heeft,
groet uit een wereld vol van poëzie. Maar
daar geen oor noch oog voor heeft die
daar ook niet één woord van verstaan-
Ons leven dreigt onder te gaan niet
zorgen, niet door arbeid, niet door s'e J,
heid,, maar door dorheid. Dorheid, we»
versterving wordt. Versterving ten °j^Br
roepelijken doode. Zorgen kunnen ov^T^
nen worden. Arbeid kan anders, lQ' o
bezien worden, zoodra hij niet meer
Slechtheid kan verkeeren in opstanding
