DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. UIT DEN ALKMAARSCNEN RAAD. „MEI BYRD AAN DE ZUIDPOOL". W. M. 0. PELS i ZOON ÏÏïï&t* Hit het JUu Volksuniversiteit Ho. 275 KATERDAG 21 VnVEMBEK 1931 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. 133e Jaargang. Beter een kleine woning op den grond, dan tien kasteelen in de lucht. Het Alkmaarsche radio-nieuws wordt alleen nog maar door de raadsleden opgevangen. PUNCH Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—, franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten -abat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v,h. HERMs. COSTEI ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. Directeur: C. KRAK. Dl' nummer bestaat uit vier bladen. Wij herinneren ons, dat wij als kleint jongen een caleidoscoopje kregen. Als je er door keek, zag je kleine stukjes gekleurd glas, die naar elkaar over sprongen en tesa- men allerlei mooie figuurtjes vormden. Nu eens zaten de blauwe en de gele stukjes naast elkaar en de rose naast de roode en als je het even draaide kreeg je weer een andere figuur en een andere kleurencombinatie, maar interessant was het altijd, hoe je het ook draaide De fabrikant van dit kijkertje heeft waar- xhijnlijk alleen de bedoeling gehad de jeugd een prettige afleiding te bezorgen, maar on bewust heeft hij hierin de grondstelling van alle politieke vraagstukken neergelegd, name- vlijk, <iat groepen en partijen zich op allerlei wijzen kunnen combineeren, dat zij tesamen altijd een politieke figuur vormen, waarvan de eene wel eens mooier is dan de andere, maar dat, hoe men het ook keert of wendt, elke combinatie ten slotte interessant is. Ook in het werkelijke leven springen rose politieke stukjes wel eens over naar de roode en de blauwe naar de zwarte. En er is wei nig noodig om weer een heel andere combi natie te krijgen waarbij de roode stukjes naar de zwarte zijn overgesprongen en de blauwe naar de rose. Hoe men het ook keert of wendt, het is altijd interessant, waarmee wij geenszins willen zeggen, dat het altijd even mooi is, want ook het leelijke kan interessant zijn. Waar men, zooals in Alkmaar, volop ge legenheid heeft verschillende politieke kleu rencombinaties te bestudeeren komt men al spoedig tot de overtuiging, dat men een kwestie op verschillende tijdstippen geheel anders kan bezien ook al is er aan de kwestie zelf ten slotte niets veranderd. Men kan bijvoorbeeld ter linkerzijde van den tafel in de raadszaal gaan zitten en ver kondigen, dat men sociaal-democraat is en als zoodanig de belangen der gemeenschap en in het bijzonder die van de arbeidende klasse zal dienen. Men kan dan eens naar de overzijde kijken en tot de ontdekking komen, dat men in de katholieken eigenlijk zijn natuurlijke vijanden heeft gevonden, menschen, die hun arbeiders niet voldoende vrijheid geven hun bijzondere belangen in verenigingsverband te beharti gen en men kan daarnaast bijv. concludee- ren, dat het R.K. onderwijs zich tracht te verrijken ten koste van het openbare. Dan is er maar een klein voorstelletje, bijv. het bouwen van een gymnastieklokaal, noodig of men gaat als goed sociaal-democraat aan het rekenen en komt tot de overtuiging, dat het plicht is tegen de R.K. eischen met kracht te velde te trekken, omdat het volkskind de oupe van een heiloozen schoolstrijd dreigt te worden. Men kan van diezelfde plaats met ontroe ring in zijn stem vertellen van een expeditie door de volksbuurten, die het bewijs heeft geleverd, dat er in Alkmaar nog te veel krot woningen zijn en dat het hoog tijd wordt, dat de arbeiders goede en goedkoope woningen krijgen opdat barakken en onbewoonbare huizen zoo spoedig mogelijk ontruimd kun nen worden. Men kan er daarbij op aandrin- vfvi *e bouwen omdat er behoefte is aan ar beiderswoningen van eiken prijs en van elke soort en daarbij betoogen, dat door verwis seling en opschuiving dan ook de aller armsten spoedig geholpen kunnen worden. .Men kan wij hooren nog de stem van Mevr. Helleman bij elke begrooting uitroe pen, dat er goedkoope woningen moeten ko men, hoe meer hoe liever en dat de gemeente ze zelf zal moeten bouwen als het particulier initiatief achterwege mocht blijven. Maar ziet, een kleine beweging van den po- hieken kijker en de geheele situatie is veran- erd. De rose stukjes zitten dan naast de auwe en de roode naast de zwarte. :n ,,aarom de sociaal-democraat zelf van cht en overtuiging veranderd? Hij zal het aii nadruk ontkennen. Hij is en blijft cnder uj,'-onJs'andigheden de vechter voor de ar- eiaersklasse. alleen hij is van plaats en n combinatie veranderd en ziet dezelfde er-'d dus met andea? oogen. ondpiw-" ?ch nu voor de gelijkstelling op voork ''Se,ed 'nteresseeren, zonder eenige wet cerhi'oH VS e?nvoudig de man, die de heeft Brpnv e" leder £€eft waarop hij recht afs z'ii in lnt««seeren hem niet meer oerwijs ziin w°ü 5el van het openbaar on- gvmnastiplfint vraag of er aan een nu aanü f werkelijk behoefte is komt maar alleen de overweging, dat de coalitiepartij tot een aanval op de ge meentelijke schatkist volkomen gerechtigd is. Wij leven nu plotseling in een tijd, dat zonder eenig bezwaar een gymnastieklokaal, dat al zes jaar oud is en destijds voor reke ning van een schoolbestuur gebouwd werd, door de gemeente wordt overgenomen. Alle hindernissen, die de L.O.-wet nog mocht op werpen worden met een aanloopje genomen en men kan op zijn vingers natellen, dat de eindstemming dertien menschen zal aanwij zen, die het algemeen belang uit denzelfden gezichtshoek bezien en acht stuks aan den anderen kant, die even sterke argumenten hebben om de zaak precies andersom te be kijken. Men kan met verheffing van stem uitroe pen, dat de armsten der arbeiders aan een goedkoope woning moeten worden geholpen en men kan deze woningbouw ook afkeuren en een evengoed sociaal-democraat blijven of misschien nog wel een betere Men kan zich op het standpunt stellen, dat de arbeider recht op een goede woning heeft en niemand zal dat natuurlijk durven ontkennen. Men kan zelfs zeggenwat de in specteur van de Volksgezondheid een goede woning noemt is ons nog niet goed genoeg, de arbeiders hebben recht op een nog betere en er zal applaus zijn op alle plaatsen waar arbeiders zijn om dit aan te hooren. Men kan laten uitkomen, dat een woning van veel lan geren duur en daarom van veel grootere be- teekenis is dan een jas of een broek, dat het geluk van het gezin van een goede woning afhangt en dat vooral de vrouw zich daar voor zal interesseeren Wie is er, die dit zal tegenspreken? Wie zal niet beamen, dat hij die dat verkondigt een arbeidersvriend van de allerbeste soort is? Wij willen hier geenszins de vergelijking naar voren brengen van de aap, die uit liefde haar jongen dooddrukte, zoover is het hier gelukkig niet, maar een feit is het zeker, dat men' uit liefde voor de arbeiders zulke hooge eischen aan een woning kan stellen, dat geen enkele arbeider die meer zal kunnen betalen. Wij gelooven, dat wanneer men een arbei der laat kiezen tusschen een luchtkasteel en een goedkoope woning, hij de laatste zal kiezen en wij zijn er van overtuigd, dat vele behceftigen het betreuren, dat men de veree- nigmg „Volkshuisvesting" geen gelegenheid heeft willen geven hier ter stede een 28-tal woningen voor 4.50 per week te bouwen omdat er aan deze woningen groote behoef te is. Er was een adres van de Christelijke arbei ders om tot den bouw van deze woningen over te gaan en waar de behoefte aan een woning niet aan partij of richting is gebon den kunnen wij ons niet voorstellen, dat er onder de arbeiders van andere politieke over tuiging ook niet menschen zijn, die een dezer huisjes gaarne zouden betrekken. Maar de politieke figuur van dit oogenblik kan geen sanctie aan kleine woningen geven en conclu deert dat er grootere moeten komen, niet wil lend begrijpen, dat groot en goedkoop nu eenmaal niet kunnen samengaan. „Het moet nu eens uit zijn met het bevoog- Kei}.va" arbeiders", roept de heer Van de all uit en tegelijkertijd beslissen hij en zijn politieke volgelingen, dat de arbeiders, die ^KKWOniJng van "Volkshuisvesting" willen nebben die nu eens niet zullen krijgen. Heeft Rcchdale", zoo zegt men, er geen etere, die maar veertig cents in de week meer kosten? En wat is nu veertig cents in de week! „Het is voor vele arbeiders in dezen tijd een belangrijke uitgave" zegt de heer Voge laar, „iets dat zij niet kunnen missen" en toen wij een oogenblik de oogen dicht deden, was het net of de heer Westerhof daar nog zat en precies hetzelfde gezegd had. „Zijn deze plannen soms niet in het be lang van „Rochdale" en „Goed Wonen"?" vroeg de heer Hoijtink. De overzijde riep schande over een dergelijke insinuatie en zelfs de heer Westerhof betoogde, dat hij in zijn ergsten cppositietijd iets dergelijks niet had durven verkondigen] „Is men met deze woningen naar voren ge komen otndat men den arbeider goedkoop wil laten huren en met het oog daarop de loonen weer kan verlagen?" vroeg de heer Van de Vall, en bij alle heeren van de oppositie gin gen de haren voor zoover zij die nog be zitten recht overeind staan van veront waardiging over een dergelijke insinuatie. Maar het slot van alle debatten, politieke verklaringen en insinuaties was dan toch, dat de goedkoope woningen er niet zullen ko men en wij vreezen, dat heel wat arbeiders daarvan de dupe zijn geworden, Niemand zal durven beweren, dat een wo ning met een groote woonkamer en twee of drie slaapkamers luxieus is, maar zoolang er nog barakken en krotwoningen zijn men heeft in dezelfde zitting cie levensduur van twee krotwoningen weer met een jaar ver lengd zoolang1 blijft er behoefte aan nieuwgebouwde, goedkoope woningen. „Volkshuisvesting heeft ze allerminst voor krotbewoners betsemd, maar elk nieuw com plex werkt er toe mede den woningnood te verlichten en de oudste en onbewoonbaarste te doen ontruimen. En daarom vinden wij het verkeerd zoowel van de sociaal-democraten als van de katho lieken een complex van 28 goedkoope wonin gen, zonder meer af te wijzen, ook al stelt het bestuur der bouwvereeniging zich op het standpunt, dat elke poging tot een compromis bij voorbaat tot mislukking gedoemd is. „Volkshuisvesting" heeft gezégd: zoo zijn onze plannen en wij wenschen daarin niets te veranderen en de gemeente heeft precies hetzelfde gezegd en omdat de gemeente ten slotte de sterkste is zal er van den voorgeno men bouw niets komen en van dat alles zijn de arbeiders ten slotte de dupe. De heer Van Drunen moge betoogen, dat een arbeider een arbeider is en dat er daarom tusschen den een en den ander geen verschil is. wij gelooven toch, dat er ook in arbeiders kringen nog wel verschil in standing gevon den wordt. Vast staat dat de een meer ver dient dan de ander, dat het eene gezin meer zorgen heeft dan het andere en wij zijn er van overtuigd, dat er onder de arbeiders zijn, die maar al te graag van een woning van „Volkshuisvesting" hadden willen profitee- ren. Wie bedenkt hoe deze woningen uitermate geschikt zijn \*>or bejaarden zonder kinde ren, voor een moeder met een zoon of doch ter, voor jongelui die gaan trouwen, voor zoovele andere gezinnen, die aan een be perkte ruimte voldoende hebben en wie daar bij de zekerheid heeft, dat de inspecteur van de Volksgezondheid c^n bouw dezer wonin gen van harte toejuicht, die komt niet zoo spoedig onder den indruk van de theorie, dat op de woningruimte niet bezuinigd mag wor den maar houdt rekening met het feit, dat groot en goedkoop ommogéKk kunnen sa mengaan en dat er zeer velen zijn, voor wie nieuw en goedkoop al een zeer groote uit komst zou wezen. Het is opmerkelijk, dat het verzoek van den Alkmaarschen Bestuurdersbond om een uit- keering in eens voor aanschaffing van klee- ren, dekking en schoeisel voor de armste werkloozen in deze vergadering zonder meer werd aangehouden. Wij kennen de tijden, dat er over een der gelijk adres met tranen in diverse stemmen gesproken werd en betoogd werd, dat deze behoeftigen geen dag en geen nacht konden wachten. Nu gaat dat wachten blijkbaar gemakke lijker. In de vorige zitting is er al over gede batteerd of dit adres rechtstreeks naar Maat schappelijk Hulpbetoon zou worden gezon den dan wel of men het in handen van B. en W: zou stellen. Tot het laatste werd besloten met het ge volg, dat B. en W. nu zelf met het voorstel kwamen het adres maar naar Maatschappe lijk Hulpbetoon te zenden omdat het daar eigenlijk thuis hoorde. Door dit traineeren werd de beschikking dus noodeloos den termijn tusschen twee raadsvergaderingen verschoven en thans wordt het voorstel van B. en W. aangehou den zonder dat één der sociaal- of katholieke democraten daartegen bezwaar maakt, zoo dat er alweer een termijn tusschen twee raadsvergaderingen moet verloopen alvorens men eindelijk kan besluiten het verzoek al dan niet aan Maatschappelijk Hulpbetoon door te zenden. De dag en de nacht zijn tot maanden ge groeid zonder dat een onzer democraten daartegen een woord van protest heeft laten hooren. Met algemeene stemmen besloot de Raad elke hulp van rijkswege te weigeren als de loonen in werkverschaffing op 38 cent per uur moeten gesteld worden en wij zien daar in het beste bewijs, dat men ook aan de zijde der oppositie niet zoo arbeidersvijandelijk en zoo conservatief is als de heeren van de overzijde wel eens willen beweren. Het is tevens een bewijs, dat Alkmaar er in financieel opzicht niet slecht voorstaat en dat men zich als zelfstandige en vrije gemeente door het Rijk niet wil laten ringelöoren. Dat kwam ook uit bij het voorstel het- pro test-adres van de vereeniging van Nederland- sche Gemeenten tegen de lagere uitkeering van het Rijk te ondersteunen., In den regel houdt men zich hier angstvallig buiten de kwesties waarover de Kamer moet beslissen, maar de heer Westerhof achtte nog wel met een beroep op den grooten liberaal Thor- becke! het levensbelang der gemeenten zoo bedreigd, dat hij een afzonderlijk protest in dit geval noodzakelijk oordeelde. Professor Keesom heeft nog eenige waar schuwingen van zijn collega Van der Grinten aangehaald en een openbare les in staats inrichting gegeven, maar de heer Venneker kwam aldra met de verrassende mededeeling dat professor van der Grinten ook al weer door andere professoren in den steek was ge laten, met het gevolg, dat het betoog van den heer Keesom als een kaartenhuisje in elkaar zakte. De waarschuwingen van eenige andere leden gingen als roepen in de woestijn ver loren en dus zal onze gemeente zich in Den Haag laten hooren in de hoop, dat ander maal van Alkmaar de victorie zal mogen uit gaan. Ten slotte valt nog slechts te vermelden, dat wij een nieuwe Bokkebrug zuilen krijgen, welke financiëele bokkesprong een bedrag van 44000 uit onze gemeentelijke schatkist zal vragen. De tegenwoordige brug schijnt voor het snelverkeer onvoldoende en omdat voor het snelverkeer alles moet wijken heeft geen enkel raadslid tegen het voorstel ook maar eenige bedenking geopperd. Om de een of andere onnaspeurlijke reden werd tot aanhouding van het voorstel van B en W. besloten om gemeenteambtenaren, die daarvoor in aanmerking komen, regen- kleeding te verschaffen. Wij kunnen den betrokkenen slechts toe- wenschen, dat de barometer tot een volgende raadszitting bestendig op droog weer zal blijven. Het was ditmaal nu eens niet de heer Van Drunen maar de heer Sietsma, die geen gel den aan een katholieke school wilde uitkeeren omdat de vereischte stukken niet in de por tefeuille hadden gelegen en die zich evenmin liet overtuigen, dat ook zonder deze bewijs stukken de zaak wel in orde zou wezen. Voor het overige hebben vrijwel alle raads leden aan de verschillende debatten deel ge nomen zoodat het een frischer, fröhlicher Krieg is geworden, die wij met belangstelling gevolgd hebben maar die wij ook weer met een zucht van verlichting hebben zien eindi gen. Waarschijnlijk was het de radiodistributie die de heeren opnieuw in comité-vergadering bijeen gehouden heeft en het is wel opmerke lijk, dat radio-berichten overal worden opge vangen, maar dat de Alkmaarsche radio nieuwtjes alleen in een raadszaal met geslo ten deuren worden beluisterd. Last not least kunnen wij mededeelen, dat de heer Van de V~.ll tot zijn groote vreugde ontdekte, dat een R.K.-coalitiegenoot evenals hij staande het woord voerde. Hij meende zijn eersten volgeling te kunnen boeken, maar he laas bleek de spreker toevallig te staan toen hij het woord kreeg, zoodat de heer Van de Vall nog steeds de eenige is die openlijk de monstreert, dat hij voor dezen raad en voor zich zelf incluis nog altijd in eerbie dige bewondering is gebleven. DEN HAAG, 20 November 1931. Het is vannacht drie uur geworden en nog is de Begrooting van Buitenlandsche Zaken niet afgehandeld. Als straks de Tweede Ka mer weer bijeen komt, wordt er weer met fris- schen moed voortgegaan met de behandeling Wanneer we den heer Wijnkoop (comm.) als een minder gelukkig element in de Kamer uitschakelen wat hij zegt, zou doen ver moeden, dat het toch niet geheel in orde is in zijn bovenkamer dan is minister Beelaerts vannacht de laatste spreker geweest. Bij een resumé van zijn rede ontmoeten we vanzelf de redevoeringen van de aan hem voorafgegane sprekers en dus volstaan we daarmede. Minister Beelaerts begon met een teleurstelling te bezorgen aan mevr. Bakker Nort (v.d.) met de mededeeling dat hij be zwaar heeft tegen toetreding van Nederland tot het Haagsche verdrag inzake de nationa liteit der gehuwde vrouw. Tegen de onbillijke beoordeelingen van den Volkenbond, inzon derheid door den heer Zandt (st.-ger.) protes teerde de minister. Een vergelijking van den Volkenbond met een zondebok ging z.i. niet op. Het volgend jaar komt de Ontwapenings conferentie te Genève bijeen. De heer Joekes (v.d.) had in een uitvoerige rede de beteeke- nis van deze samenkomst geschetst en de minister beaamde zijn woorden in vele op zichten. Overdreven verwachtingen mag men er niet van koesteren, maar een verlammend pessimisme als waarvan in sommige kringen wordt blijk gegeven, is toch ook niet op zijn plaats. Veel zal afhangen van den druk der openbare meening en de minister vond gele genheid tot een harielijk woord van waardee ring voor het bekende petitionnement der Ne- derlandsche Dagbladpers. Wat de bewape- ningsvacantie aangaat, constateerde de mi nister met ingenomenheid, dat de meeste mo gendheden daar tegen geen bezwaar blijken te hebben. De heer Schokking (c.h.) had geklaagd over de eenzijdige samenstelling van de dele gatie van Nederland naar de Ontwapenings conferentie. Er was zelfs geen christelijk-his- torische onder. De minister ontkende de een zijdige samenstelling er van; het is dan toch ook waarlijk geen partijzaak. De heer Kortenhorst (r.khad, gelijk elk jaar, onze handelspolitiek Ier tafel gebracht. Hij sprak'de hoop uit, dat onze uitvoer bevor derd zou worden door de gebruik making van Donderdag 28 November, des avonds 8 uur, onze 3e Filmavond in het A. B. T. Zaterdagavond van half acht tot half negen aan speciaal loket kaarten verkrijgbaar in het TJit- leenbureau van de Leeszaal. Maakt hiervan zooveel mogelijk gebruik. Toegankelijk voor alle leeftijden. contingenteering en invoerverboden. De mi nister was daarover echter niet zoo goed te spreken. Ons streven naar vrijhandel heeft te Genève schipbreuk geleden maai contingen teering zal ook geen blijvend hulpmiddel blij ken. De minister meende, dat de meestbegun- stigingclausule, waarmede wij zooveel jaren de zaken hebben gedreven, nog niet geheel heeft afgedaan. m handelspolitiek moet men ook geen dogma maken, opportunisme is hierbij op zijn plaats. Over de :oncurrentie van de Duitsche en Zwitsersche spoorwegen tegenover onze Rijnvaart heeft onze regee ring ernstig geklaagd. De zaak is al bij den Volkenbond geweest en er is ten rapport uit gebracht, dat spr. ter griffie heeft gedepo neerd. Over de belasting van onze binnen schippers in België, waarover de heer Duy- maer van Twist (a.r.) had geklaagd, wordt overleg met België gepleegd, voorloopig ech ter zonder bevredigend resultaat Het is niet voldoende dat goed iszij moet zelfs den meest verwen» den smaak voldoen. Per tlesch f 2.20, f 2.85. De bewering, dat er tusschen offifcieren van de Nederlandschen en de Franschen ge- neralen staf besprekingen zouden zijn ge voerd, is een praatje. De heer Wijnkoop heeft, toen hij daaraan aandacht schonk, wellicht last gehad van een slechte spijsvertering. De bezoeken in Indië zijn enkel beleefdheidsbe zoeken geweest. Van een handelsovereen komst met Rusland wil onze regeering voor loopig niets weten. Rusland wil altijd ga ranties voor. groote credieten hebben en bo vendien vreest men voor propaganda voor het communisme hier te lande. Het is een kwestie van zelfbehoud niet met Rusland in nadere relatie te treden. Wat ten slotte de verhouding tot België betreft, o.a. door den heer Heems kerk in het begin van den avond ter sprake gebracht, de minister zal verschillende op merkingen ter harte nemen, maar hij heeft nu bezwaar om op de zaak in te gaan. Dat de regeering ontrouw zou zijn geworden aan haar vroeger standpunt, ontkende hij tegen over den heer Krijger. Maar een openbare discussie zou op dit oogenblik, nu de onder handelingen gaande zijn, meer cwaad daa goed doen De regeering handhaaft evenwel al hare vroegere verklaringen en het is nu zaak zoo spoedig mogelijk tot overeenstem ming te komen omtrent vele punten, waarvan de verbinding van Antwerpen met den Rijn maar een onderdeel is. Minister De Graaff, minister van Kolo niën, heeft daarop het woord genomen om den heer Wijnkoop te verzekeren, dat het ge rucht van een geheime zending van drie Ne- derlandsche oorlogsschepen naar China pure fantasie was. De heer Wijnkoop werd daar door zoo giftig, dat de voorzitter hem eerst tot de orde moest roepen en daarna hem het woord moest ontnemen. Toen gingen de hee ren bedwaarts. De Tweede Kamer heeft hedenmiddag na enkele stemmingen benoemd tot commies griffier den heer Mr. E. C. M. Deurvorst, met 47 tegen 44 op mr. A. F. Schepel. Alvorens de Kamer hierop overging tot be handeling van de Begrooting van Waterstaat (hoofdstuk IX), heeft zij zich door een twin tigtal kleinere ontwerpen gewerkt. Bij de afwijzende conclusie op de klacht over onrechtvaardig ontslag bij den Water staat van K. Visser te Zijpersluis heeft de heer Drop (s.d.a.p.) de partij van den klager opgenomen. De heer Smeenk (a.r.) verdedigde als voor zitter der commissie voor de verzoekschriften de afwijzende conclusie en met 59 tegen 25 stemmen stelde de Kamer haar in 't gelijk. Bij het wetsontwerp tot wijziging van het beheer der Rijksklinieken te Utrecht heeft mi nister Terpstra op een opmerking van den heer Slotemaker de Bruine (c.h.) beloofd de betrokken hoogleer aren te raadplegen bij maatregelen van organisatie der klinieken. Het voorstel tot wijziging van de wet op de geneeskunst, waarbij de bevoegdheid en plichten der vroedvrouw ten opzichte van zwangere vrouwen wordt uitgebreid, werd goedgekeurd, nadat minister Verschuur aan mevr. De VriesBruins op haar verzoek eenige nadere inlichtingen omtrent de betee- kenis van het ontwerp had verstrekt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1931 | | pagina 1