DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
UIT DEN ALKMAARSCNEN RAAD.
„MEI BYRD AAN DE ZUIDPOOL".
W. M. 0. PELS i ZOON ÏÏïï&t*
Hit het JUu
Volksuniversiteit
Ho. 275
KATERDAG 21 VnVEMBEK 1931 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
133e Jaargang.
Beter een kleine woning op den grond, dan tien kasteelen in de lucht.
Het Alkmaarsche radio-nieuws wordt alleen nog maar
door de raadsleden opgevangen.
PUNCH
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten -abat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v,h. HERMs. COSTEI ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Dl' nummer bestaat uit vier bladen.
Wij herinneren ons, dat wij als kleint
jongen een caleidoscoopje kregen. Als je er
door keek, zag je kleine stukjes gekleurd
glas, die naar elkaar over sprongen en tesa-
men allerlei mooie figuurtjes vormden.
Nu eens zaten de blauwe en de gele stukjes
naast elkaar en de rose naast de roode en als
je het even draaide kreeg je weer een andere
figuur en een andere kleurencombinatie, maar
interessant was het altijd, hoe je het ook
draaide
De fabrikant van dit kijkertje heeft waar-
xhijnlijk alleen de bedoeling gehad de jeugd
een prettige afleiding te bezorgen, maar on
bewust heeft hij hierin de grondstelling van
alle politieke vraagstukken neergelegd, name-
vlijk, <iat groepen en partijen zich op allerlei
wijzen kunnen combineeren, dat zij tesamen
altijd een politieke figuur vormen, waarvan
de eene wel eens mooier is dan de andere,
maar dat, hoe men het ook keert of wendt,
elke combinatie ten slotte interessant is.
Ook in het werkelijke leven springen rose
politieke stukjes wel eens over naar de roode
en de blauwe naar de zwarte. En er is wei
nig noodig om weer een heel andere combi
natie te krijgen waarbij de roode stukjes
naar de zwarte zijn overgesprongen en de
blauwe naar de rose.
Hoe men het ook keert of wendt, het is
altijd interessant, waarmee wij geenszins
willen zeggen, dat het altijd even mooi
is, want ook het leelijke kan interessant zijn.
Waar men, zooals in Alkmaar, volop ge
legenheid heeft verschillende politieke kleu
rencombinaties te bestudeeren komt men al
spoedig tot de overtuiging, dat men een
kwestie op verschillende tijdstippen geheel
anders kan bezien ook al is er aan de kwestie
zelf ten slotte niets veranderd.
Men kan bijvoorbeeld ter linkerzijde van
den tafel in de raadszaal gaan zitten en ver
kondigen, dat men sociaal-democraat is en
als zoodanig de belangen der gemeenschap
en in het bijzonder die van de arbeidende
klasse zal dienen.
Men kan dan eens naar de overzijde kijken
en tot de ontdekking komen, dat men in de
katholieken eigenlijk zijn natuurlijke vijanden
heeft gevonden, menschen, die hun arbeiders
niet voldoende vrijheid geven hun bijzondere
belangen in verenigingsverband te beharti
gen en men kan daarnaast bijv. concludee-
ren, dat het R.K. onderwijs zich tracht te
verrijken ten koste van het openbare.
Dan is er maar een klein voorstelletje, bijv.
het bouwen van een gymnastieklokaal, noodig
of men gaat als goed sociaal-democraat aan
het rekenen en komt tot de overtuiging, dat
het plicht is tegen de R.K. eischen met kracht
te velde te trekken, omdat het volkskind de
oupe van een heiloozen schoolstrijd dreigt
te worden.
Men kan van diezelfde plaats met ontroe
ring in zijn stem vertellen van een expeditie
door de volksbuurten, die het bewijs heeft
geleverd, dat er in Alkmaar nog te veel krot
woningen zijn en dat het hoog tijd wordt, dat
de arbeiders goede en goedkoope woningen
krijgen opdat barakken en onbewoonbare
huizen zoo spoedig mogelijk ontruimd kun
nen worden. Men kan er daarbij op aandrin-
vfvi *e bouwen omdat er behoefte is aan ar
beiderswoningen van eiken prijs en van elke
soort en daarbij betoogen, dat door verwis
seling en opschuiving dan ook de aller
armsten spoedig geholpen kunnen worden.
.Men kan wij hooren nog de stem van
Mevr. Helleman bij elke begrooting uitroe
pen, dat er goedkoope woningen moeten ko
men, hoe meer hoe liever en dat de gemeente
ze zelf zal moeten bouwen als het particulier
initiatief achterwege mocht blijven.
Maar ziet, een kleine beweging van den po-
hieken kijker en de geheele situatie is veran-
erd. De rose stukjes zitten dan naast de
auwe en de roode naast de zwarte.
:n ,,aarom de sociaal-democraat zelf van
cht en overtuiging veranderd? Hij zal het
aii nadruk ontkennen. Hij is en blijft cnder
uj,'-onJs'andigheden de vechter voor de ar-
eiaersklasse. alleen hij is van plaats en
n combinatie veranderd en ziet dezelfde
er-'d dus met andea? oogen.
ondpiw-" ?ch nu voor de gelijkstelling op
voork ''Se,ed 'nteresseeren, zonder eenige
wet cerhi'oH VS e?nvoudig de man, die de
heeft Brpnv e" leder £€eft waarop hij recht
afs z'ii in lnt««seeren hem niet meer
oerwijs ziin w°ü 5el van het openbaar on-
gvmnastiplfint vraag of er aan een
nu aanü f werkelijk behoefte is komt
maar alleen de overweging,
dat de coalitiepartij tot een aanval op de ge
meentelijke schatkist volkomen gerechtigd is.
Wij leven nu plotseling in een tijd, dat
zonder eenig bezwaar een gymnastieklokaal,
dat al zes jaar oud is en destijds voor reke
ning van een schoolbestuur gebouwd werd,
door de gemeente wordt overgenomen. Alle
hindernissen, die de L.O.-wet nog mocht op
werpen worden met een aanloopje genomen
en men kan op zijn vingers natellen, dat de
eindstemming dertien menschen zal aanwij
zen, die het algemeen belang uit denzelfden
gezichtshoek bezien en acht stuks aan den
anderen kant, die even sterke argumenten
hebben om de zaak precies andersom te be
kijken.
Men kan met verheffing van stem uitroe
pen, dat de armsten der arbeiders aan een
goedkoope woning moeten worden geholpen
en men kan deze woningbouw ook afkeuren
en een evengoed sociaal-democraat blijven of
misschien nog wel een betere
Men kan zich op het standpunt stellen,
dat de arbeider recht op een goede woning
heeft en niemand zal dat natuurlijk durven
ontkennen. Men kan zelfs zeggenwat de in
specteur van de Volksgezondheid een goede
woning noemt is ons nog niet goed genoeg,
de arbeiders hebben recht op een nog betere
en er zal applaus zijn op alle plaatsen waar
arbeiders zijn om dit aan te hooren. Men kan
laten uitkomen, dat een woning van veel lan
geren duur en daarom van veel grootere be-
teekenis is dan een jas of een broek, dat het
geluk van het gezin van een goede woning
afhangt en dat vooral de vrouw zich daar
voor zal interesseeren
Wie is er, die dit zal tegenspreken? Wie
zal niet beamen, dat hij die dat verkondigt
een arbeidersvriend van de allerbeste soort
is?
Wij willen hier geenszins de vergelijking
naar voren brengen van de aap, die uit liefde
haar jongen dooddrukte, zoover is het hier
gelukkig niet, maar een feit is het zeker, dat
men' uit liefde voor de arbeiders zulke hooge
eischen aan een woning kan stellen, dat geen
enkele arbeider die meer zal kunnen betalen.
Wij gelooven, dat wanneer men een arbei
der laat kiezen tusschen een luchtkasteel en
een goedkoope woning, hij de laatste zal
kiezen en wij zijn er van overtuigd, dat vele
behceftigen het betreuren, dat men de veree-
nigmg „Volkshuisvesting" geen gelegenheid
heeft willen geven hier ter stede een 28-tal
woningen voor 4.50 per week te bouwen
omdat er aan deze woningen groote behoef
te is.
Er was een adres van de Christelijke arbei
ders om tot den bouw van deze woningen
over te gaan en waar de behoefte aan een
woning niet aan partij of richting is gebon
den kunnen wij ons niet voorstellen, dat er
onder de arbeiders van andere politieke over
tuiging ook niet menschen zijn, die een dezer
huisjes gaarne zouden betrekken. Maar de
politieke figuur van dit oogenblik kan geen
sanctie aan kleine woningen geven en conclu
deert dat er grootere moeten komen, niet wil
lend begrijpen, dat groot en goedkoop nu
eenmaal niet kunnen samengaan.
„Het moet nu eens uit zijn met het bevoog-
Kei}.va" arbeiders", roept de heer Van de
all uit en tegelijkertijd beslissen hij en zijn
politieke volgelingen, dat de arbeiders, die
^KKWOniJng van "Volkshuisvesting" willen
nebben die nu eens niet zullen krijgen.
Heeft Rcchdale", zoo zegt men, er geen
etere, die maar veertig cents in de week
meer kosten? En wat is nu veertig cents in
de week!
„Het is voor vele arbeiders in dezen tijd
een belangrijke uitgave" zegt de heer Voge
laar, „iets dat zij niet kunnen missen" en
toen wij een oogenblik de oogen dicht deden,
was het net of de heer Westerhof daar nog
zat en precies hetzelfde gezegd had.
„Zijn deze plannen soms niet in het be
lang van „Rochdale" en „Goed Wonen"?"
vroeg de heer Hoijtink. De overzijde riep
schande over een dergelijke insinuatie en zelfs
de heer Westerhof betoogde, dat hij in zijn
ergsten cppositietijd iets dergelijks niet had
durven verkondigen]
„Is men met deze woningen naar voren ge
komen otndat men den arbeider goedkoop wil
laten huren en met het oog daarop de loonen
weer kan verlagen?" vroeg de heer Van de
Vall, en bij alle heeren van de oppositie gin
gen de haren voor zoover zij die nog be
zitten recht overeind staan van veront
waardiging over een dergelijke insinuatie.
Maar het slot van alle debatten, politieke
verklaringen en insinuaties was dan toch, dat
de goedkoope woningen er niet zullen ko
men en wij vreezen, dat heel wat arbeiders
daarvan de dupe zijn geworden,
Niemand zal durven beweren, dat een wo
ning met een groote woonkamer en twee of
drie slaapkamers luxieus is, maar zoolang er
nog barakken en krotwoningen zijn men
heeft in dezelfde zitting cie levensduur van
twee krotwoningen weer met een jaar ver
lengd zoolang1 blijft er behoefte aan
nieuwgebouwde, goedkoope woningen.
„Volkshuisvesting heeft ze allerminst voor
krotbewoners betsemd, maar elk nieuw com
plex werkt er toe mede den woningnood te
verlichten en de oudste en onbewoonbaarste
te doen ontruimen.
En daarom vinden wij het verkeerd zoowel
van de sociaal-democraten als van de katho
lieken een complex van 28 goedkoope wonin
gen, zonder meer af te wijzen, ook al stelt het
bestuur der bouwvereeniging zich op het
standpunt, dat elke poging tot een compromis
bij voorbaat tot mislukking gedoemd is.
„Volkshuisvesting" heeft gezégd: zoo zijn
onze plannen en wij wenschen daarin niets
te veranderen en de gemeente heeft precies
hetzelfde gezegd en omdat de gemeente ten
slotte de sterkste is zal er van den voorgeno
men bouw niets komen en van dat alles zijn
de arbeiders ten slotte de dupe.
De heer Van Drunen moge betoogen, dat
een arbeider een arbeider is en dat er daarom
tusschen den een en den ander geen verschil
is. wij gelooven toch, dat er ook in arbeiders
kringen nog wel verschil in standing gevon
den wordt. Vast staat dat de een meer ver
dient dan de ander, dat het eene gezin meer
zorgen heeft dan het andere en wij zijn er
van overtuigd, dat er onder de arbeiders zijn,
die maar al te graag van een woning van
„Volkshuisvesting" hadden willen profitee-
ren.
Wie bedenkt hoe deze woningen uitermate
geschikt zijn \*>or bejaarden zonder kinde
ren, voor een moeder met een zoon of doch
ter, voor jongelui die gaan trouwen, voor
zoovele andere gezinnen, die aan een be
perkte ruimte voldoende hebben en wie daar
bij de zekerheid heeft, dat de inspecteur van
de Volksgezondheid c^n bouw dezer wonin
gen van harte toejuicht, die komt niet zoo
spoedig onder den indruk van de theorie, dat
op de woningruimte niet bezuinigd mag wor
den maar houdt rekening met het feit, dat
groot en goedkoop ommogéKk kunnen sa
mengaan en dat er zeer velen zijn, voor wie
nieuw en goedkoop al een zeer groote uit
komst zou wezen.
Het is opmerkelijk, dat het verzoek van den
Alkmaarschen Bestuurdersbond om een uit-
keering in eens voor aanschaffing van klee-
ren, dekking en schoeisel voor de armste
werkloozen in deze vergadering zonder meer
werd aangehouden.
Wij kennen de tijden, dat er over een der
gelijk adres met tranen in diverse stemmen
gesproken werd en betoogd werd, dat deze
behoeftigen geen dag en geen nacht konden
wachten.
Nu gaat dat wachten blijkbaar gemakke
lijker. In de vorige zitting is er al over gede
batteerd of dit adres rechtstreeks naar Maat
schappelijk Hulpbetoon zou worden gezon
den dan wel of men het in handen van B. en
W: zou stellen.
Tot het laatste werd besloten met het ge
volg, dat B. en W. nu zelf met het voorstel
kwamen het adres maar naar Maatschappe
lijk Hulpbetoon te zenden omdat het daar
eigenlijk thuis hoorde.
Door dit traineeren werd de beschikking
dus noodeloos den termijn tusschen twee
raadsvergaderingen verschoven en thans
wordt het voorstel van B. en W. aangehou
den zonder dat één der sociaal- of katholieke
democraten daartegen bezwaar maakt, zoo
dat er alweer een termijn tusschen twee
raadsvergaderingen moet verloopen alvorens
men eindelijk kan besluiten het verzoek al
dan niet aan Maatschappelijk Hulpbetoon
door te zenden.
De dag en de nacht zijn tot maanden ge
groeid zonder dat een onzer democraten
daartegen een woord van protest heeft laten
hooren.
Met algemeene stemmen besloot de Raad
elke hulp van rijkswege te weigeren als de
loonen in werkverschaffing op 38 cent per
uur moeten gesteld worden en wij zien daar
in het beste bewijs, dat men ook aan de zijde
der oppositie niet zoo arbeidersvijandelijk en
zoo conservatief is als de heeren van de
overzijde wel eens willen beweren.
Het is tevens een bewijs, dat Alkmaar er in
financieel opzicht niet slecht voorstaat en dat
men zich als zelfstandige en vrije gemeente
door het Rijk niet wil laten ringelöoren.
Dat kwam ook uit bij het voorstel het- pro
test-adres van de vereeniging van Nederland-
sche Gemeenten tegen de lagere uitkeering
van het Rijk te ondersteunen., In den regel
houdt men zich hier angstvallig buiten de
kwesties waarover de Kamer moet beslissen,
maar de heer Westerhof achtte nog wel
met een beroep op den grooten liberaal Thor-
becke! het levensbelang der gemeenten zoo
bedreigd, dat hij een afzonderlijk protest in
dit geval noodzakelijk oordeelde.
Professor Keesom heeft nog eenige waar
schuwingen van zijn collega Van der Grinten
aangehaald en een openbare les in staats
inrichting gegeven, maar de heer Venneker
kwam aldra met de verrassende mededeeling
dat professor van der Grinten ook al weer
door andere professoren in den steek was ge
laten, met het gevolg, dat het betoog van den
heer Keesom als een kaartenhuisje in elkaar
zakte. De waarschuwingen van eenige andere
leden gingen als roepen in de woestijn ver
loren en dus zal onze gemeente zich in Den
Haag laten hooren in de hoop, dat ander
maal van Alkmaar de victorie zal mogen uit
gaan.
Ten slotte valt nog slechts te vermelden,
dat wij een nieuwe Bokkebrug zuilen krijgen,
welke financiëele bokkesprong een bedrag
van 44000 uit onze gemeentelijke schatkist
zal vragen. De tegenwoordige brug schijnt
voor het snelverkeer onvoldoende en omdat
voor het snelverkeer alles moet wijken heeft
geen enkel raadslid tegen het voorstel ook
maar eenige bedenking geopperd.
Om de een of andere onnaspeurlijke reden
werd tot aanhouding van het voorstel van
B en W. besloten om gemeenteambtenaren,
die daarvoor in aanmerking komen, regen-
kleeding te verschaffen.
Wij kunnen den betrokkenen slechts toe-
wenschen, dat de barometer tot een volgende
raadszitting bestendig op droog weer zal
blijven.
Het was ditmaal nu eens niet de heer Van
Drunen maar de heer Sietsma, die geen gel
den aan een katholieke school wilde uitkeeren
omdat de vereischte stukken niet in de por
tefeuille hadden gelegen en die zich evenmin
liet overtuigen, dat ook zonder deze bewijs
stukken de zaak wel in orde zou wezen.
Voor het overige hebben vrijwel alle raads
leden aan de verschillende debatten deel ge
nomen zoodat het een frischer, fröhlicher
Krieg is geworden, die wij met belangstelling
gevolgd hebben maar die wij ook weer met
een zucht van verlichting hebben zien eindi
gen.
Waarschijnlijk was het de radiodistributie
die de heeren opnieuw in comité-vergadering
bijeen gehouden heeft en het is wel opmerke
lijk, dat radio-berichten overal worden opge
vangen, maar dat de Alkmaarsche radio
nieuwtjes alleen in een raadszaal met geslo
ten deuren worden beluisterd.
Last not least kunnen wij mededeelen, dat
de heer Van de V~.ll tot zijn groote vreugde
ontdekte, dat een R.K.-coalitiegenoot evenals
hij staande het woord voerde. Hij meende zijn
eersten volgeling te kunnen boeken, maar he
laas bleek de spreker toevallig te staan toen
hij het woord kreeg, zoodat de heer Van de
Vall nog steeds de eenige is die openlijk de
monstreert, dat hij voor dezen raad en
voor zich zelf incluis nog altijd in eerbie
dige bewondering is gebleven.
DEN HAAG, 20 November 1931.
Het is vannacht drie uur geworden en nog
is de Begrooting van Buitenlandsche Zaken
niet afgehandeld. Als straks de Tweede Ka
mer weer bijeen komt, wordt er weer met fris-
schen moed voortgegaan met de behandeling
Wanneer we den heer Wijnkoop (comm.)
als een minder gelukkig element in de Kamer
uitschakelen wat hij zegt, zou doen ver
moeden, dat het toch niet geheel in orde is in
zijn bovenkamer dan is minister Beelaerts
vannacht de laatste spreker geweest.
Bij een resumé van zijn rede ontmoeten
we vanzelf de redevoeringen van de aan hem
voorafgegane sprekers en dus volstaan we
daarmede. Minister Beelaerts begon met een
teleurstelling te bezorgen aan mevr. Bakker
Nort (v.d.) met de mededeeling dat hij be
zwaar heeft tegen toetreding van Nederland
tot het Haagsche verdrag inzake de nationa
liteit der gehuwde vrouw. Tegen de onbillijke
beoordeelingen van den Volkenbond, inzon
derheid door den heer Zandt (st.-ger.) protes
teerde de minister. Een vergelijking van den
Volkenbond met een zondebok ging z.i. niet
op. Het volgend jaar komt de Ontwapenings
conferentie te Genève bijeen. De heer Joekes
(v.d.) had in een uitvoerige rede de beteeke-
nis van deze samenkomst geschetst en de
minister beaamde zijn woorden in vele op
zichten. Overdreven verwachtingen mag men
er niet van koesteren, maar een verlammend
pessimisme als waarvan in sommige kringen
wordt blijk gegeven, is toch ook niet op zijn
plaats. Veel zal afhangen van den druk der
openbare meening en de minister vond gele
genheid tot een harielijk woord van waardee
ring voor het bekende petitionnement der Ne-
derlandsche Dagbladpers. Wat de bewape-
ningsvacantie aangaat, constateerde de mi
nister met ingenomenheid, dat de meeste mo
gendheden daar tegen geen bezwaar blijken
te hebben.
De heer Schokking (c.h.) had geklaagd
over de eenzijdige samenstelling van de dele
gatie van Nederland naar de Ontwapenings
conferentie. Er was zelfs geen christelijk-his-
torische onder. De minister ontkende de een
zijdige samenstelling er van; het is dan toch
ook waarlijk geen partijzaak.
De heer Kortenhorst (r.khad, gelijk elk
jaar, onze handelspolitiek Ier tafel gebracht.
Hij sprak'de hoop uit, dat onze uitvoer bevor
derd zou worden door de gebruik making van
Donderdag 28 November, des
avonds 8 uur, onze 3e Filmavond
in het A. B. T.
Zaterdagavond van half acht tot
half negen aan speciaal loket
kaarten verkrijgbaar in het TJit-
leenbureau van de Leeszaal.
Maakt hiervan zooveel mogelijk
gebruik. Toegankelijk voor alle
leeftijden.
contingenteering en invoerverboden. De mi
nister was daarover echter niet zoo goed te
spreken. Ons streven naar vrijhandel heeft te
Genève schipbreuk geleden maai contingen
teering zal ook geen blijvend hulpmiddel blij
ken. De minister meende, dat de meestbegun-
stigingclausule, waarmede wij zooveel jaren
de zaken hebben gedreven, nog niet geheel
heeft afgedaan. m handelspolitiek moet
men ook geen dogma maken, opportunisme
is hierbij op zijn plaats. Over de :oncurrentie
van de Duitsche en Zwitsersche spoorwegen
tegenover onze Rijnvaart heeft onze regee
ring ernstig geklaagd. De zaak is al bij den
Volkenbond geweest en er is ten rapport uit
gebracht, dat spr. ter griffie heeft gedepo
neerd. Over de belasting van onze binnen
schippers in België, waarover de heer Duy-
maer van Twist (a.r.) had geklaagd, wordt
overleg met België gepleegd, voorloopig ech
ter zonder bevredigend resultaat
Het is niet voldoende dat
goed iszij moet zelfs den meest verwen»
den smaak voldoen.
Per tlesch f 2.20, f 2.85.
De bewering, dat er tusschen offifcieren
van de Nederlandschen en de Franschen ge-
neralen staf besprekingen zouden zijn ge
voerd, is een praatje. De heer Wijnkoop heeft,
toen hij daaraan aandacht schonk, wellicht
last gehad van een slechte spijsvertering. De
bezoeken in Indië zijn enkel beleefdheidsbe
zoeken geweest. Van een handelsovereen
komst met Rusland wil onze regeering voor
loopig niets weten. Rusland wil altijd ga
ranties voor. groote credieten hebben en bo
vendien vreest men voor propaganda voor het
communisme hier te lande. Het is een kwestie
van zelfbehoud niet met Rusland in nadere
relatie te treden. Wat ten slotte de verhouding
tot België betreft, o.a. door den heer Heems
kerk in het begin van den avond ter sprake
gebracht, de minister zal verschillende op
merkingen ter harte nemen, maar hij heeft nu
bezwaar om op de zaak in te gaan. Dat de
regeering ontrouw zou zijn geworden aan
haar vroeger standpunt, ontkende hij tegen
over den heer Krijger. Maar een openbare
discussie zou op dit oogenblik, nu de onder
handelingen gaande zijn, meer cwaad daa
goed doen De regeering handhaaft evenwel
al hare vroegere verklaringen en het is nu
zaak zoo spoedig mogelijk tot overeenstem
ming te komen omtrent vele punten, waarvan
de verbinding van Antwerpen met den Rijn
maar een onderdeel is.
Minister De Graaff, minister van Kolo
niën, heeft daarop het woord genomen om
den heer Wijnkoop te verzekeren, dat het ge
rucht van een geheime zending van drie Ne-
derlandsche oorlogsschepen naar China pure
fantasie was. De heer Wijnkoop werd daar
door zoo giftig, dat de voorzitter hem eerst
tot de orde moest roepen en daarna hem het
woord moest ontnemen. Toen gingen de hee
ren bedwaarts.
De Tweede Kamer heeft hedenmiddag na
enkele stemmingen benoemd tot commies
griffier den heer Mr. E. C. M. Deurvorst, met
47 tegen 44 op mr. A. F. Schepel.
Alvorens de Kamer hierop overging tot be
handeling van de Begrooting van Waterstaat
(hoofdstuk IX), heeft zij zich door een twin
tigtal kleinere ontwerpen gewerkt.
Bij de afwijzende conclusie op de klacht
over onrechtvaardig ontslag bij den Water
staat van K. Visser te Zijpersluis heeft de
heer Drop (s.d.a.p.) de partij van den klager
opgenomen.
De heer Smeenk (a.r.) verdedigde als voor
zitter der commissie voor de verzoekschriften
de afwijzende conclusie en met 59 tegen 25
stemmen stelde de Kamer haar in 't gelijk.
Bij het wetsontwerp tot wijziging van het
beheer der Rijksklinieken te Utrecht heeft mi
nister Terpstra op een opmerking van den
heer Slotemaker de Bruine (c.h.) beloofd de
betrokken hoogleer aren te raadplegen bij
maatregelen van organisatie der klinieken.
Het voorstel tot wijziging van de wet op
de geneeskunst, waarbij de bevoegdheid en
plichten der vroedvrouw ten opzichte van
zwangere vrouwen wordt uitgebreid, werd
goedgekeurd, nadat minister Verschuur aan
mevr. De VriesBruins op haar verzoek
eenige nadere inlichtingen omtrent de betee-
kenis van het ontwerp had verstrekt.