Alkmaarsche Courani.
Fortinbras' tooveracht
Met de Alkmaar Packet
naar de Zuiderzeewerken.
Jiadiomeuws
5euiC£etw
£cutd- en JAiittdxuiux
dondert) vier en dertigste Jaargang.
VRIJDAG 12 AUGUSTUS
De Zuiderzee is van naam veranderd, maar men
kan er nog evengoed varen en genieten.
No. 189 1932
Zatredag 13 Augustus.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VARA).
5 457.«n ?.307.45 Gymnastiekles.
3Gramofoonpl. 10.Morgenwijding.
10.15 Voorf Arb. in de Continubedrijven:
VARA-Mcindoline-Ensemble o.l.v. J. B. Kok.
M Erfmann. voordracht en het „Groot
Volkstooneel gramofoonpl. 12.— VARA-
septet o.l.v. Is. Eyl en gramofoonplaten. 1.45
pauze. 2.15 H. Grimm: Winterplannen van
de natuurvrienden. 2.30 Gramofoonplaten.
3A. C. van Beers: Arbeiderssport. 3.15
Concert Trio WW. Drukker. 3.45 Uit de
Roode Jeugdbeweging. 3.50 Vervolg concert.
4 15 Actueele causerie 4.30 Vervolg concert.
5 Kinderuur. 6.„Vrijheid", drama van
ft Kranz. Vertaling: Brandenburg. Arb.
Tooneelvereen. „De Dageraad" te Hilver
sum. 630 VARA-septet o.l.v. Is. Eyl. 7.15
Toespraak door A. de Vries. 7.30 Bonte
Avond m- nu v. VARA-Kleinorkest o.l.v. Jan
v .d. Horst. N de Kleyn, viool. M. Komst,
trompet. VARA-tooneel o.l.v. W. van Cappel-
]en. Joh. Jong, orgel en piano Frankly's
Goiden Melody Five, zang. Joh. Lammen,
bas en Cees Laseur, conferencier. Ca. 11.
Vaz Dias en hierna tot 12.Gramofoonpla
ten.
Huizen, 298 At. (Uitsluitend K. R. O.)
8—9.15 Gramofoonpl. 10.Trioconcert.
11.30 Godsd. halfuurtje. 12.151.45 Sextet
concert. 2.Gramofoonplaten. 2.30 Kinder
uur. 4.Accordeon- en luitmuziek. 5.
Esperanto-nieuws. 5.15 Gramofoonplaten.
6 Weekoverzicht. 6.20 Lezing. 6.30 Gra
mofoonplaten. 7.10 Lezing. 7.45 Sport-
praatje. 8.Orkestconcert. 8.45 Radio-
tooneel. 9.15 Vaz Dias. 9.30 Orkestconcert.
9.45 Radio-tooneel. 10.— Orkestconcert.
10.30 Radio-tooneel. 10.45 Vervolg orkest
concert. 11.12.Gramofooiipluten.
Daventry, 1554 At. 10.35 Morgenwijding.
10 50—11.05 Tijdsein en berichten. 12.20
Ncrthern Studio orkest o.l.v. J. Bridge. 1.05
Orgelspel Reg. New. 1.502.50 Commodore
Grand-orkest o.l.v. J. Muscant. 5.50 Mid
land Studio-orkest o.l.v. Fr Cantell, m. m. v.
M. Bostock, sopraan 5.05 Orgelspel Reg.
Fcort. 5.35 Kin< ru r. 6.20 Berichten. 6.50
Voordracht. 7 05 Zang door Mabel Ritchie,
sopraan. 7.25 Piano-recital. 7.50 Concert
BBC-orkest o.l.v. J. Lewis m. m. v. W Bar-
rand, bas, o.a. Wals uit „Die Fledermaus"
Strauss. 9.05 Dansmuziek door Jack Payne
en zijn Band. 10.— Berichten en causerie.
10 35 Fred Hartley's kwintet. 0.a. Salut
d'amour, Elgar. 11.2012.20 BBC-Dans-
orkest o.l.v. Henry Hall.
Pari/s „Radio-Paris"1725 At. 8.05, 12.20
en 7.30 Gramofoonplaten. 9.05 Zang door
Dominique Bonnaud. 10.2011.20 Dans
muziek (gramofoonplaten).
Kalundborg, 1153 At. 12.20—2.20 Con
cert uit Rest. Wivex. 2.50—3.20 Gramofoon
platen. 3.50—5.50 Omroeporkest o.l.v. W-
Meyer—Radon, m. m. v. P. Vendlbo, zang en
C Schnedler—Meyer, piano. 8.20—9.20
Oude Dansmuziek door Omroeporkest o.l.v.
Meyer—Radon, o.a. Wals uit „Fledermaus",
Strauss. 9.4510.05 Volksliedjes. 10.20
Saxofoon-recital P. Stroboch Kisbye. Aan
den vleugel: Fischer. 10.50 Pianorecital V.
Fischer. 11.0512.35 Dansmuziek uit Rest.
Ritz"
Langenberg, 473 Al. 7.258.20 Concert
uit Bad Mergentheim. 11.35 Gramofoonpla
ten. 12.201.35 Kamermuziek. 1.502.50
Concert uit Stuttgart. 2.553.45 Gramo
foonplaten. 5.20—6.35 Oude Dansen door
het Omroeporkest o.l.v. Kühn. 8.209.20
Citherconcert uit München (100 cithers).
9 05 Vroolijke avond uit Berlijn. 11.05
12 20 Dansmuziek door Oscar Joost's orkest.
12.20—1.20 Gramofoonplaten (Dansmu
ziek).
Rome, 441 At. 9.05 Orkestconcert o.l.v.
Andrea Marschesini, o.a. Marsch uit
„Tannhauser", Wagner.
Brussel, 508 At. en 338 At. 508 M.t
12.20 Max Alexys' orkest 5.20 Brasserie
orkest o.l.v. K. Walpot. 6.20 en 6.50 Gramo
foonplaten. 8.20 Omroeptrio. 9.20 Concert
uit de Kurzaal te Ostend- o.l v. Fr. Rasse, m.
m. v. mevr. E. de Hidalgo, zang. O.a. Fant.
,,Carmen", Bizet. Hierna dansmuziek uit
Ostende. 338 M.: 12.20 Gramofoonplaten
5 20 Omroeporkest o.l.v. Meulemans. 6.50
Gramofoonpl. 8.20 Concert m. m. v. Mej.
Segard, zang. Rubeau en Toutenel, zang. P.
Douliex, piano. Balloy, declamatie en De
Langhe, hobo. 11.20 Sluiting.
Zeesen, 1635 At. 8.20 Zie Langenberg.
9.20—12.20 Dansmuziek uit Leipzig m. m. v.
2 orkesten en solisten.
naar het Engelsch van William Locke
door J. E. d. B. K.
20)
Maar hij had een diepen en breeden kijk. Hij
had weinig gelezen, maar dat weinige heel
grondig. Van Europeesche, je zelfs van En-
gelsche politiek wist hij heel veel, wat Co-
rinna in het nauw bracht, want ze had hem
heel luchtjes daar eens wat willen vertellen.
In twee tijdperken van de Fransche letter
kunde was hij volmaakt thuis: hij kende de
schrijvers van de vijftiende eeuw over lief
desavonturen, en de latere romantici op zijn
duimpje. Hij kon heele gladzijden van Victor
Hugo, Al fred de' Musset en Theodore de
Banville opzeggen. Wanneer het aangedaan
was, kreeg zijn stem een verontrustende
klank. In'den maneschijn réciteerde hij den
Zang van Fortunio en den Zange van Bar-
berine. En Corinna hield den adem in, ter
wijl koude rillingen haar langs den rug
liepen. Te rillen was een nieuwe gewaarwor
ding voor Corinna. te rillen hij het hooren
van eenma nnenstem.
Mais j' aime trop pour que je dise
Qui j' ose aimer,
Et je veux mourir peur m amie
Sans la nommer,
Het varen zit ons, Hollanders, nu eenmaal
in het bloed en het is geen wonder, dat velen,
die hun vacantie aan den rand van het
groote water doorbrengen, gaarne gebruik
maken van de gelegenheid met een stevig en
geriefelijk stoombootje als het ware eens uit
spelevaren te gaan.
Lucht en water zijn overal gelijk en omdat
een tocht op de Noordzee weinig afwisseling
zou bieden, heeft de „Alkmaar Packet" er
iets anders op bedacht. Het aangename kan
met het nuttige vereenigd worden en hoe zou
den de vele toeristen uit binnen- en buiten
land hun tijd nuttiger kunnen besteden, dan
juist in deze mooie vacantiemaanden eens een
bezoek te brengen aan het grootsche werk
waardoor Nederland tot ver over onze lands
grenzen bekend en beroemd is geworden.
Wie naar Rome gaat en er den paus niet
heeft gezien, heeft een vergeefsche reis ge
maakt, maar wie in Alkmaar, Bergen of
Egmond logeert en niet van de gelegenheid
geprofiteerd heeft eens een kijkje bij de Zui
derzeewerken te nemen, zal vroeg of laat tot
de erkentenis komen, dat hij een unique ge
legenheid gedachteloos heeft laten voorbij
gaan.
lederen Dinsdag en iederen Donderdag
geeft de bootdienst gelegenheid voor deze uit
stapjes kaarten te nemen en sedert korten tijd
zijn deze, met inbegrip van de buskaarten,
voor heen- en terugreis, bij de bureaux der
V. V. V.'s te Alkmaar en Bergen verkrijg
baar.
Wij spreken hier niet verder over den bus
dienst, maar nemen aan dat de passagiers
tijdig en zonder onverwachte avonturen in
Medemblik arriveeren, waar het stevige boot
je der „Alkmaar Packet" reeds aan den
steiger ligt en de passagiers zich over het
voor- en achterdek verdeelen. Gemakkelijke
rieten stoelen, windvrije zitjes, voor en achter
en wat dekstoelen en banken boven op het
dekje naast de kapiteinshut, bieden ruim
schoots gelegenheid een gemakkelijk plaatsje
uit te zoeken en dadelijk na aankomst der
passagiers steekt de boot om kwart voor tien
van wal en wordt door de Zuiderzee gevaren,
die, ondanks haar degradatie tot IJsselmeer,
nog dezelfde onoverzienbare watervlakte is en
nog dezelfde dwarse golfjes heeft waarover
de boot voortdurend op en neerduikend zijn
weg zoekt.
Er is een lange, rechte dijk aan bakboords
zijde, een dijk, die wij maar niet kwijt kunnen
raken en dat is natuurlijk geen wonder, voor
eerst omdat die dijk werkelijk zoo lang is en
ten tweede omdat de kapitein er hardnekkig
langs blijft varen.
Hij doet dat niet omdat hij niet verder in
zee durft, maar uitsluitend omdat dit nu
eenmaal de bekende afsluitdijk van den Wie-
ringermeerpolder is en een spraakzame en
humoristische gids verschijnt aan dek en legt
den passagiers op alleraardigste wijlze uit
hoe men deze dijk gemaakt heeft, welke zijn
beteekenis is en hoe daarachter de groote
20.000 H.A. drooggemalen polder zich uit
strekt, Nederland's twaalfde provincie, waar
men de hofsteden, de huisjes, dorpjes en ver
keerswegen nog precies neer kan zetten waar
men ze het liefste wil hebben.
Hij vertelt van de groote uitwateringsslui
zen bij den Oever en op het Kornwerderzand,
van de schutsluizen voor de scheepvaart, van
de wondere techniek, die een polder droog
maakt in enkele maanden waar men vroeger
vele jaren noodig had en hij heeft al bij
Medemblik vol trots op het groote bouw
werk gewezen, een der gemalen, dat met een
capaciteit van 24000 kubieke Meter per uur,
bij een opvoerhoogte van 6 Meter, het water
uit den Wieringermeer naar zee verplaatst
heeft.
Dat alles zal het nageslacht eens uit de
aardrijkskundeboekjes moeten leeren, maar
schrijver dezes kan U uit eigen ervaring ver
zekeren, dat de lessen aan boord van het
Packet-bootje waar eigenlijk aanschouwe
lijk onderwijs wordt gegeven veel prettiger
zijn en daarom natuurlijk ook veel vrucht
baarder zullen wezen.
Daar komt Wieringen in 't zicht en de gids
vergeet niet te vertellen, dat de Duitsche
kroonprins hier nog eens zijn residentie ge
had heeft en zich in zijn vrijen tijd in het
smeden van hoefijzers bekwaamde, een vak,
dat intusschen een slechte toekomst heeft nu
het paard steeds meer door de vluggere en
krachtiger motor wordt verdrongen.
Het is wel een wonderlijke tijd waarin wij
leven. De zee is geen zee meer en het eiland
(Maar ik heb haar te lief. Om naam te
nemen, En voor mijn lief wil ik sterven,
Zonder te zeggen wie zij is).
Ze was naar bed gegaan, terwijl die woor
den haar als muziek in de ooren klonken. En
wel beschouwd was het veel prettiger om
met Bigourdin te praten dan om huishoudles
te nemen bij Félise.
Eindelijk brak de dag aan waarop ze
moed vatte om Martin te vragen verant
woording te doen van zijn beheer. Hij
trachtte er zich af te maken door eenig;
bankbiljetten voor haar oogen heen en weer
te zwaaien. Ze hadden nog hoopen geld om
net zoo door te blijven gaan. Met vrouwelij-
ke vasthoudenheid hield Corinna vol. Had
hij wel alles opgeschreven? Natuurlijk had
de methodische Martin dit gedaan. Waar
waren dan de notities? Al tegenstribbelend
trok hij een vies opschrijfboekje uit zijn zak,
en naast elkaar gezeten aan een klein tafel
tje op de veranda, terwijl haar blonde ha
ren tegen zijn bruine wang kroezelden, za
ten ze de cijfers op te tellen en te deelen en
de uitgaven om te slaan en eindelijk konden
ze de balans opmaken. Corinna was voor een
franc vijf en zeventig centimes bij Martin in
de schuld. Ze bezat geen stuiver. Ze had eer.
franc vijf en zeventig centimes minder dan
niets. Met witte lippen stond ze op.
Dat had je me moeten zeggen.
Vi aarora vroeg Martin. Er is genoeg
in de gemeenschappelijke kas.
Er is nooit een gemeenschappelijke kas
geweest.
is geen eiland meer. Men moet op een tocht
als deze wel tot de overtuiging komen, dat de
Hollanders op waterbouwkundig gebied kra
nige kerels zijn. Zij zijn als het ware de men-
schelijke bevers van Europa. Als zij water
zien hebben zij al behoefte er een dijkje
in te leggen.
De Wieringer, die geslachten lang zoo rus
tig en knusjes op zijn eilandje woonde en zoo
nu en dan eens met de postboot naar den wal
ging als hij eens behoefte aan conversatie
met de buitenwereld had, diezelfde Wieringer
doet nu niets anders dan in de nog altijd
nauwe straatjes van zijn vriendelijke dorpjes
haastig op zij springen voor auto's in alle
mogelijke vormen en afmetingen. Duizenden
toeristen maken zijn wegen onveilig, het
claxon-gehuil is niet van de lucht en als hij
ten einde raad naar den zeekant vlucht ziet
hij niets dan pleizierbootjes, die menschen
aan land zetten of met de driekleur in top
statig langs den afsluitdijk varen om het
meest markante gedeelte van het Zuiderzee
werk eens van nabij te kunnen beschouwen.
Hoe kort geleden is het nog maar, dat wij
aan de Vlieter stonden, het laatste stukje
open zee tusschen Zuid en Noord, de laat
ste honderd meter, waar het water in wilde
vaart tusschen door stroomde en de groote
grijpers der M.U.Z.-kranen telkens weer een
hap van enkele kubieke Meters keileem in de
golven stortten.
Dat is nog maar enkele maanden gele
den en wie nu met de „Alkmaar Packet"
langs den grooten dijk vaart, ziet overal het
talud van den dijl* reeds afgewerkt, den 34
Meter breeden weg geëgaliseerd en vindt
slechts hier bij de Vlieter nog gelegenheid te
zien hoe het hoog opgespoten zand van den
buitendijk door de machtige grijpers met kei-
leem overgoten wordt.
Nog enkele maanden en de weg zal voor
autoverkeer geopend kunnen worden Reeds
nu vertoonen er zich de wandelaars en fiet
sers, al hebben zij dan het vooruitzicht nog
vele K.M. over een allesbehalve begaand
pad te moeten trekken.
Op een boottocht als deze kan men dat
alles op zijn gemak bekijken. Zee en zon wer
ken mee, een dergelijk uitstap;r tot een der
mooiste vacantie-trips te maken en de gids
aan boord zorgt er wel voor, dat de vroolijke
stemming er geen oogenblik uitgaat.
Als wij in Breezand, vanwaar men het
werk aan den afsluitdijk begonnen is, het
haventje binnenvaren en aan het steigertje
vastgemeerd liggen, gaat hij voorop en toont
zijn gezelschap twee spelende rakkers, die hij
als echte Zuiderzeejongens voorstelt totdat
een van hen verklapt, dat hij een Fries is.
Wij weten niet of de „Alkmaar Packet" deze
jongens gehuurd heeft om daar geregeld te
zitten als er een boot aankomt, maar zij hel
pen dadelijk mee om het gezelschap in een
vroolijke stemming te brengen.
Er is een winkeltje op Breezand en het
heeft ook een etalage, al is die dan ook niet
te vergelijken met die van de Amsterdamsche
Bijenkorf, er is een postkantoortje, waar het
gezelschap alle op de boot, gekochte en be
schreven ansichten in de bus kan stoppen, er
is een cafétje en men heeft er, als de top van
den dijk bestegen is, een prachtig uitzicht op
de watervlakte aan den anderen kant, de nog
niet bedwongen Noordzee, het eldorado voor
de visschen, die er alleen nog door de uitwa
teringssluizen naar toe kunnen zwemmen en
door de voortdurende ontzilting van het IJs-
selmeerwater reeds een zoeten smaak in den
bek beginnen te krijgen. Het is een vreemd
water aan dezen kant van den dijk, waar bot
jes en schollen nu snoeken en baarzen tegen
komen, maar de toekomst ziet er voor de bei
de laatste soorten heel wat rooskleuriger uit
dan voor de beide eerste.
Op den dijk ziet men verweg in het nevelig
verschiet de torens van Hartogen. De Frie-
sche zeekust is duidelijk waarneembaar en
men komt hier eerst goed tot het besef hoe
breed en stevig de aarden band is welke twee
Nederlandsche provincies onverbreekbaar
aan elkaar gekoppeld heeft.
Een vijftal dijkwerkers, de schoppen in de
hand, laten hun arbeid een oogenblik rusten
en luisteren grijnzend naar het verhaal van
den gids, dat zij ongetwijfeld al eens eerder
gehoord hebben. Zij wachten de gelegenheid
niet af tot hij zelf de aandacht op hen ves
tigt, maar roepen het gezelschap meesmui
lend toe, dat zij nu de beroemde inboorlin
gen van Breezand zijn, dat het waar is, dat
zij menschenvleesch eten en dat er geen be-
Ik dacht van wel, beweerde Martin. Ik
dacht dat we dit met Fortinbras hadden af
gesproken. In alle geval is er dan nu een.
Dat is niet waar, riep ze verontwaardigd
Denk je dat ik van jouw geld wil leven?
Voor was soort meisje zie je me aan?
Voor een onconventioneel meisje, zei
Martin.
Maar zeer fatsoenlijk, als je belieft!
Het mag onconventioneel zijn om zoo op je
vrijheid te staan, alleen in Parijs te wonen
en met jou door Frankrijk te dolen. Maar het
is heel iets anders voor een jong meisje om te
leven van het geld van een jongmensch en
het niet terug te geven.
Ze bleven een poos aan het redetwisten en
konden elkaar niet overtuigen. Zij gaf hem
ongelijk. Martin had iederen dag moeten af
rekenen. Hij kwam weer aan met de gemeen
schappelijke kas, waaraan zij haar goed
keuring had gehecht.
Kom aan, zei Martin eindelijk, er is
niets oneervols in om geld te leenen. Je kunt
mij een schuldbekentenis geven. Dat is een
wettig document.
Maar hoe denk je dan, dat ik je dat ooit
terug kan betalen?
Dat kan me geen los schelen, mijn lieve
Corinna, antwoordde hij.
Woedend keek ze hem aan.
Weet je wat jij bent? Zal ik je dat eens
vertellen? Je bent de meest zelfzuchtige
man op de wereld.
En weg rende ze door de leege salie a
manger en liet Martin staan, den blik ge
zwaar is als een der toeristen eens een kiekje
van hen wfl nemen
Langs den dijk ligt een oud oorlogsschip,
dat thans alsbioscoop ingericht is. Wer
kelijk, de Breezandenaren hebben op dit aan
de zee ontwoekerde stukje grond al een eigen
bioscoop. Na dagen van inspannenden arbeid
hebben zij 's avonds behoefte aan wat aflei
ding en Charlie Chaplin en Greta Garbo le
veren hier evengoed spel als in de voor
naamste hoofdsteden van Europa.
Laatst maar de gids kan het ook wel
jokken moet de geheele bioscoop leeg ge-
loopen zijn. Toen had de directie bij ongeluk
verkeerde films gezonden en kregen de man
nen na een inspannenden dagtaak niets dan
films van de Zuiderzeewerken te bekijken.
De gids wil nog wel meer vertellen, maar
de kapitein heeft aan boord op zijn horloge
gekeken en zet de stoomfluit aan het werk,
waardoor het gezelschap opgeschrikt wordt
en zich haastig weer naar den steiger be
geeft.
In het knusse kajuitje heeft de hofmeester
de lunch gereed voor allen, die deze des mor
gens besteld hebben'en de eenvoudige maar
goede maaltijd laat zich in de namiddaguren
uitstekend smaken.
Nu hebben wij alles bekeken wat er te zien
was, de kapitein behoeft niet meer angstval
lig in de buurt van de dijken te blijven en hij
zet koers dwars door het groote Ysselmeer
waar de boot in snelle vaart de golven klieft
en een breed schuimspoor achter zich aan
trekt.
De lucht is blauw, de zon schijnt op het
water en toovert er duizenden vloeibare dia
mantjes in, een frisch zeewindje brengt de
noodige verkoeling en dit tochtje wordt tot
een buitengewone attractie.
Tweede en derde klas passagiers komen
eens bij elkaar buurten en boven bij de kapi
teinshut, waar men een overzicht over het
geheele scheepje heeft, ziet men maar al te
vroeg in het nevelig verschiet de torens van
het oude Medemblik opduiken.
Er is een stille romantiek in die oude Zui
derzeestadjes. Hier ligt, in een rust van
eeuwen, de glorie van vroegere tijden bezon
ken. De oud-Hollandsche pakhuisjes aan den
waterkant dragen nog de Indische namen uit
den gouden tijd der Compagnie, maar in de
stille straten is geen verkeer en de bescheiden
winkelhuisjes zijn de stille getuigen van een
uitdoovend handelsleven. Maar karakteristiek
en bezienswaardig zijn deze stadjes als open
luchtmusea van oud-Hollandsche bouwkunst,
als herinnering aan lang vervlogen glorie en
geen toerist zal Medemblik verlaten zonder
een bezoek aan het kasteel Radboud, het slot
met zijn meterdikke muren, waar eens een
trotsche koning zetelde en waar nu nog
slechts de kantonrechter resideert, die wel
dra met al zijn paperassen en zijn collectie
in beslag genomen hengelstokken, als slacht
offer van het Welier-rapporj, zal moeten ver
dwijnen.
Er is na de boottocht nog gelegenheid het
gemaal Lely te bekijken, het witte bouwwerk,
naar den ontwerper der Zuiderzeeafsluiting
genoemd, waar de monteurs den bezoekers de
machtige machines toonen waarmede de Wie
ringermeer in zoo korten tijd is drooggema
len en waarmede thans nog eiken dag de wa
terstand in de pokierafdeelingen wordt gere
geld.
Als zij geen autopech hebben, kunnen alle
toeristen op dinertijd in Alkmaar, Bergen of
Egmond terug zijn. Zij zullen aan tafel tot
de conclusie komen, dat het eten hun nog be
ter dan anders smaakt en zij zullen hun vrien
den en kennissen van deze mooie tochten van
de Alkmaar Packet vertellen en hen opwek
ken de hier geboden gelegenheid niet te la
ten voorbijgaan.
Aan de bureaux der V.V.V.'s, waar men
van te voren de kaarten moet aanvragen, is
men gaarne bereid alle gewenschte informa
ties te verstrekken.
Tj.
Een verblijdend feit is het, dat de lijst van
tuberculose-vrije bedrijven weer een belang
rijke uitbreiding vertoont.
De paratuberculose maakt den indruk, ge
leidelijk in verschillende veestapels uit te
breiden.
Het jaarlijks aan paratuberculose te gron
de gaand vee maakt een bedenkelijk aantal
uit
DE PARA-TUBERCULOSE BREIDT
ZICH UIT ONDER HET FRIESCHE VEE
Invloed van de tijdsomstandigheden.
Blijkens het dertiende jaarverslag van den
Gezondheidsdienst voor vee in Friesland
drukken de moeilijke tijdsomstandigheden,
waaronder het veeteeltbedrijf den laatsten
tijd moest worden uitgeoefend, ook dezen
dienst. Vooral de t.b.c.-bestrijding ondervond
hiervan nadeelen. Het streven om de uitga
ven te beperken heeft hier en daar veehou
ders doen afzien van de jaarlijksche tuber-
culinatie van hun vee. Het is zeer bedenke
lijk als vrije bedrijven zich aan het onder
zoek gaan onttreken.
In het afgeloopen jaar hebben 240 veehou
ders, met ongeveer 10.000 stuks vee, zich
onttrokken aan de controle op het voorko
men van tuberculose.
richt op de eeuwige heuvelen van le Limou-
sin.
Ik bied aan, zei hij, om mijn laatsten
stuiver in eer en goede kameraadschap te
deelen met een lid van het andere geslacht,
die ik altijd met de meeste fijngevoeligheid
behandeld heb; dat niets voor me is, dat niet
met me zóu willen trouwen net zoo min als
ik met haar, dat me allerlei minachtende
scheldnamen heeft toegeworpa» ik bied
haar aan mijn laatste stuk brood met haar te
deelen en zij noemt mij een egiost. Eeuwige
Heuvelen, lost gij <üt raadsel op.
Maar de heuvelen hadden zich gehuld ijl
purperen hefsttinten en verwaardigden zich
niet in te gaan op beuzelachtige menschen
vragen.
Zonder iets verder te zijn gekomen, slen
terde hij door eetzaal en vestibule en voor
het hotel zag hij de rammelige onnibus en
den mageren ouden onnibusknol, triestig en
verlaten staan. Om den tend te verdrijven,
schudde het paard af en toe den kop, zoodat
de koperen bellen rinkelden en de vliegen
kwast tusschen zijn ooren ep en neer danste.
Martin ging naar het dier toe, streek het
over den bek en legde het 't raadsel voor.
Maar het paard, dat blijkbaar een lekker
hapje verwachtte, werd ongeduldig, wendde
boos het hoofd op zij en wilde blijkbaar
naar die gekkepraat niet luisteren. Het viel
Martin op, hoe weinig belangstelling in de
zonderlinge humeurigheid van de vrouw en
heuvelen en padden aan den dag legden.
DE TUINBOUW EN DE PACHTWETTEN
Een aangevochten uitspraak van
den Haarlemschen kantonrechter.
De drie centrale landbouwersorganisaties,
t.w. de Christ. Boeren- en Tuindersbond in
Nederland, het Kon. Ned. Landbouw-Comité
en de Kath. Ned. Boeren- en Tuindersbond
hebben aan den minister van justitie een
adres doen toekomen, waarin zij wijzen op
een vonnis van den kantonrechter te Haar
lem, die zich onbevoegd verklaarde om ken
nis te nemen van een verzoekschrift, inge
diend door een pachter ten einde op grond
van de bepalingen van de crisispacntwet '32
gedeeltelijk ontheffing te bekomen van de be
taling van pacht. Deze onbevoegdverklaring
doet de kantonrechter steunen op de bewe
ring, dat de crisispachtwet 1932 uitsluitend
toepasselijk zou zijn op pachtcontracten van
landbouwbedrijven (met inbegrip van de
daaraan „verknochte" veehouderijbedrijven),
maar niet op die van tuinbedrijven.
Het behoeft geen betoog, zeggen adres
santen, dat deze opvatting van den kanton
rechter onhoudbaar is. Immers het woord
landbouw" is een verzamelnaam en omvat
in het algemeen alles wat betrekking heeft op
de bewerking van den bodem met het doel
om er vruchten van te oogsten. In dien zin
wordt het woord „landbouw" steeds opgevat
als men spreekt van een minister van land
bouw, een directie van den landbouw, enz.,
terwijl ook onder- wetfcn als de hooger land-
bouw-onderwijswet, de landbouwuitvoerwet
enz. de tuinbouw en de andere takken van
bodemexploitatie begrepen zijn. Er blijkt ook
uit niets, dat de initiatiefnemer, het lid der
Tweede Kamer Ebels, of degenen, die bij de
schriftelijke en mondelinge behandeling van
het wetsontwerp in de beide Kamers der
Staten-Generaal zich hebben uitgesproken,
de bedoeling hebben gehad de pachtcontrac
ten, gesloten voor tuinbouwbedrijven, uit te
sluiten.
Terwijl nu de stelling van den kantonrech
ter te Haarlem wel is waar ten eenen male
onhoudbaar is, zullen desniettemin de zaken
welke met de betrekking tot de crisispacht
wet 1932 bij een kantonrechter aanhangig
worden gemaakt, zeer aanzienlijke vertra
ging ondervinden, hetgeen zeker niet in het
belang der desbetreffende pachters en ver
pachters is. Daarenboven bestaat de mogelijk
heid, dat de zonderlinge opvatting van den
kantonrechter te Haarlem bij andere kanton
rechters navolging vindt en dat derhalve ook
bij andere kantongerechten de toepassing der
wet vertraagd wordt.
Adressanten vragen daarom den minister
zijn meening bekend te maken en ter kennis
van de kantonrechters te brengen.
DE INVOER VAN BOTER IN
DUITSCHLAND.
Vandaag zal te 's-Gravenhage een Duit
sche delegatie komen teneinde de besprekin
gen over de boterkwestie voort te zetten.
BEPERKING VAN DEN INVOER.
Goederen waarvan de invoer niet
gecontingenteerd zal worden.
Naar de N.R.Crt. verneemt, zal niet wor
den overgegaan tot contingenteering van den
invoer van staaldraad kabels, ijzer- en staal-
touw, rijwielen, frames en motorrijwielen,
triplex en dergelijk hout, gloeilampen, ge
zaagd naald- en kisthout en vuurvast mate
riaal.
STEUN SUIKERBIETENTEELT.
De Christ. Boeren- en Tuindersbond in Ne
derland, het Kon. Ned. Landbouw-Comité en
de Kath. Ned. Boeren-Tuindersbond hebben
aan den minister van economische zaken en
arbeid het volgende adres gezonden:
Het zal Uwe Excellentie niet zijn ontgaan
dat ondanks de van regeeringswege te var
kenen bijslag 8.25 per 100 K.G. suikerbie
ten, de met dit gewas beteelde oppervlakte,
hoewel grooter aan in 1931, het gestelde
maximum van 80 pet. van het aantal H.A.
dat in de jaren 1928, 1929 en 1930 gemid
deld met dit gewas was bebouwd, nog niet
heeft bereikt. Hieruit blijkt een gebrek ean
vertrouwen bij de suikerbietenverbouwers ten
opzichte van het prijsverloop der suiker op
de wereldmarkt. En het moet worden gecon
stateerd, dat de loop der gebeurtenissen hen
ook volkomen in het gelijk heeft gesteld: de
vooruitzichten op de internationale suiker
markt zijn nog zeer weinig hoopvol.
Toen trad uit de deur naar buiten een
blozende Corinna, gelaarsd en gespoord
voor avonturen. Het behoeft niet gezegd te
worden, dat bij een vrouw „gelaarsd en ge
spoord" meer van toepassing is op haar
hoofd dan op haar voeten. Corinna had het
hoedje op met het faizantenveertje, dat ze
sinds Parijs niet meer gedragen had. Een
roode vlek brandde op iedere wang.
Martin, gewend om altijd te vragen: waar
ga je heen? wilde dit nu ook doen, maar
naar ijskoude blik hield hem terug. Klaar
blijkelijk wilde ze niets met hem te maken
hebben. Ze liep hem voorbij en daalde met
vluggen tred den heuvel af. Martin keek het
zich verwijderende figuurtje na tot een bui
ging van den weg haar aan zijn blik ont
trok, en toen ging hij naar zijn kamer en ver
diepte zich in Montaigne, wat hem door
Fortinbras was aangeraden.
Aan het diner ontmoetten ze elkaar weer
voor het eerst en ze knikte hem vriendelijk
glimlachend toe. Ze vroeg excuus voor haar
onheuschheid en zei op vriendelijken toon,
dat ze graag voor korten tijd wat geld wilde
leenen. Wat voor boodschap ze had gedaan
met dat permantige hoedje op, vertelde ze
niet. Maar gevat vermoedde hij, dat zij naar
Postes et Télégraphes (Post- en Tel^133!*
kantoor was geweeste maar hij was er mij
len van af dat ze naar Bordeaux had getele
grafeerd.
- (Wordt vervolgd)..
