Alkmaarsche Courant.
Fortinbras' toovermacht
Brieven uit het hooge Noorden.
Jladicmieuws
ÏBiwwtland
9xuii£etm
Versch gekarnd met 25%
allerfijnste Roomboter
onder Rijkscontrole.
TlQT) al&lijoC
Honderd »ier en dertigste Jaargang.
WOENSDAG 17 AUGUSTUS
(Wordt vervolgd),
jj0 193 1932
Donderdag 18 Augustus.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend AVRO),
g Gramofoonpl. 10.Morgenwijding.
10.15 Gramofoonpl. 10.30 Concert. Mevr.
Greta Sijses, zang en Egb. Veen, piano.
11.Gramofoonpl. 11.30 Vervolg concert.
12.2.15 Lunchmuziek door het ensemble
Rentmeester en gramofoonpl. 2.30 Voor
dracht door Henri Eerens. 3.Gramofoon
platen. 4.Ziekenuur. 5.Kovacs Lajos en
zijn orkest. Refreinzang: Bob Scholte.6.30
Sportpraatje d. H. Hollander. 7.AVRO-
«pera-uitzending. Operafragmenten door
leden van de Italiaansche Opera m. m. v.
het Omroeporkest o.l.v. V. Marini, o.a. uit
„Semiramis", Rossini, „Carmen", Bizet en
„Aïda" en „Rigoletto", Verdi. 9.15 Gramo
foonplaten. 9.30 „The Comedian Harmo
nists" zingen. 10.15 Vaz Dias. 10.30—11.30
Uit het Palais de Danse te Scheveningen
Airbrose's Blue Lyres en het Orquestra
Tipica Argentina Bernardo Alemany. 11.30
12.Gramofoonplaten
Huizen, 296 M. (8.9.15 en 11.—2.
K.R.O., 10.—11.— en 2.—11.30 N.C.R.V.)
89.15 en 10.Gramofoonplaten. 10.15
Zieaendienst 10.45 Gramofoonplaten. 11.30
Godsd. halfuurtje. 12.15 Orkestconcert. 2.
2.30 Gramofoonplaten. 4.Ziekenuurtje.
5.Cursus handenarbeid voor de jeugd
5.45 Chr. Gem. Zangver. „DeLofstem" o. 1.
v J. A. Apeldoorn. 6.45 Knipcursus. 7.
Boekbespreking. 7.45 Ned. Chr. Persbureau.
8 Beiaardconcert op den stadstoren te
Enschede door B. de Bruin. 9.Causerie
door J. Hollander. 9.3010.30 Concert door
het Haarlem's Strijktrio. F. Vonk, viool. F.
l.eidner, alt en C. de Wilde, cello, o.a. Diver
timento, no. 1 in bes gr t„ Mozart. 10.30 Vaz
Dias. 10.4011.30 Gramofoonplaten.
Daventry, 1554 Ai. 10.35 Morgenwijding.
10.5011.05 Tijdsein en berichten 12.20
Orgelspel O'Henry. 1.20 Shepherd Hush Pa
viljoenorkest o.l.v. Harry Fryer. 2.202.50
Concrt. John Fry, viool en Arthur Baynon,
piano. 3.20 Kerkdienst. 4.05 Dansmuziek
door Bertini's Dancc Band. 4.50 Schotsch
Studio-orkest. 5.35 Kinderuur. 6.20 Berich
ten. 6.50 Mendelssohn's pianomuziek door
Gertrude Peppercorn. 7.10 en 7.40 Lezingen.
7.45 Vioolrecital door David Wise. 8.20
Promenadeconcert uit de Queen's Hall. BBC-
symphonie-orkest o.l.v. Sir H. Wood, m. m. v.
Isolbel Baillie, sopraan. Schubert-program-
ma, o.a. Ouv. „Rosamunde" en Onvoltooide
Symphonie en 7de Symphonie in C. 10.
Berichten en lezing. 10.3512.20 Dansmu
ziek door het BBC-dansorkest o.l.v. Henry
Hall
Parijs „Radio-Paris", 1725 M. 8.05, 12.50
en 7.20 Gramofoonplaten. 8.20 Une petite
médaille", hoorspel van J. CaussadeDori-
val. 9.05 Kamermuziek (gramofoonplaten)
Kalundborg, 1153 Al. 12.252.20 Concert
uit rest. „Wivex". 3,205 20 Concert door
het Radio-Blaasorkest o.l v. J. Andersen.
7.5011.35 Feestuitzending v. d. Solisten-
vereen. 1921, M. m. v. orkest en solisten, o.a.
uit „Carmen", Bizet, Variacions svmpho-
niques voor piano en orkest, Franck.
Frühlingsstimmen, zahg en orkest, wals,
Strauss.
Langenberg, 473 Ai. 7.25—8.20 Concert
uit Bad Neuenahi 11.35—12.20 Dajos Bela
en zijn orkest, gramofoonplaten 12.20135
Concert uit Frankfurt. 1.50—2.50 Concert
o.l.v. Eysoldt 2 50 Gramofoonplaten 5.20
6.45 Concert o.l.v. Eysoldt. 8.20 Werag-
orkest o.l.v. Kühn, o a. Marsch uit „De Dol-
larprinces", Fall. In de pauze: „Nürburg-
ring", hoorspel van H. Prodöhl. Muziek
van Hans Ebert. 10.4012.20 Concert uit
Bayerische Hof" te Solingen. Kapel Vollen-
bruch.
Rome, 441 Ai. 9.20 Uit Livorno: Opera
„Manon", Massenet
Brussel, 508 M. en 338 M. 508 M
12 20 Gramofoonpl. 5.20 Concert o.l.v. Wal
pot. 6.50 Gramofoonpl. 8.20 Concert o.l.v. J
Kumps. 9.20 Concert uit de Kurzaal te Os-
tende o.l.v. F Passé m. m. v. Tilkin Servais,
zang. Hierna tot 11.20 Gramofoonplaten.
338 M.: 12.20 Sijkès en zijn orkest. 1.50
Gramofoonpl. 5.20 Concert o.l.v. Kumps.
6.20 Gramofoonplaten. 8.20 Johann Strauss-
concert o.l.v. Walpot. 9.Concert uit het
Casino te Knocke m. m. v. Mr. Huberty,
zang. Hierna tot 11.20 Gramofoonplaten.
Zeesen, 1635 Ai. 7.50 Dansmuziek door
Gtrhard Hoffmann's kapel. 9.30 „Richard
Wagner in Paris", hoorspel van Heinrich
Burkard. 10.35 Berichten en hierna tot
12.20 Symphonieconcert door orkest o.l.v. L.
Preiss.
GRETA GARBO.
Het is weer Augustus. De eerste kreeften
komen op de markt, de buitenrestaurants
hebben bonte lampions in de donkere hoo
rnen gehangen, de avonden zijn vochtig, kil,
maar soms staat er lang nog tegen den
noordkant van hoogten en huizen een glans
van zomerlicht, waarin het water diepe tin
ten krijgt en alles wonderlijk vervlakt tot een
vreemd décor.
Uit zilvergrijze morgennevels worden de
dagen geboren, zonnige, stille dagen met
gouden licht over de golvende graanlanden
en de bosschen, waarin hier en daar al
bruine en gele plekken komen. Maar er is
weemoed over het Zweedsche land, weemoed
over den korten zomer, die weer sterven gaat
•in piasbuien en winderige nachten.
En nu komt Greta Garbo naar haar vader
land terug. Ze wil rust, ze wil eenzaam dwa
len door de eindelooze bosschen van Varm-
land, er langs een beek de forsche wilde
bloemen van den herfst plukken bij armen
vol, ei zwemmen in een rimpelloos bosch-
meer. Ze wil even genieten nog van de
schoonheid van Zweden in den nazomer,
voor de winter weer komt.
Maandagmorgen in de vroegte, als de
blanke Gripsholm" van de Svenska Amerika
Linie rustig over de gladde zee naar Gothen-
burg stoomt, staat ze naast kapitein Lund-
inark op de commandobrug en ziet ze, hoe
een na een de door storm en golven kaalge-
schuurde schepen opdoemen uit den lichten
ochtendmist.
Grootere eilanden glijden met roestroode
visschershuisjes bij de steigertjes, met witte
villatjes, waar men de blauwe vlag met het
gele kruis reeds heeft geheschen. Breede
visschersbooten puffen voorbij, meeuwen
krijschen boven het kielzog, een frissche bries
steekt op en langzaam maakt de verre blauwe
lijn der Zweedsche kust zich uit de nevels
los.
De meeste passagiers zijn bezig hun kof
fers te pakken, maar Greta Garbo blijft op
de brug, onder de hoede van den kapitein, die
mét den Zweedsehen gezant te Washington
„minister" Broström, die ook de thuisreis
maakt, er voor gewaakt heeft, dat de be
roemde filmster geen last van haar mede
passagiers ondervond. Zij heeft ditmaal niet,
zooals vier jaar geleden, toen zij de Kerst
mis thuis ging vieren, een lijfwacht van twee
prinsen, waardoor een ieder op eerbiedigen
afstand van haar bleef, en er is een Ameri-
kaansche journaliste aan boord, die al van
New-York af allerlei pogingen aanwendt om
„de goddelijke Garbo te interviewen.
Bij Vinga komt de loods aan boord. Even
later nadert de kleine „John van de Svenska
Amerika Linie het groote, helder-witte zee
kasteel en stormen dozijnen journalisten en
persfotografen, voorafgegaan door een di
recteur van de lijn en den broeder van Greta
Garbo, Sven Gustafsson, de valreep op.
Greta gaat haar broer tegemoet, zij» om
armen elkaar, verdwijnen dan naar de luxehut
A 1, nadat de journalisten gerust gesteld
zijn met de verklaring, dat mej. Garbo, zidh
heusch voor een interview beschikbaar zal
stellen.
Een steward brengt thee, een andere
draagt honderden brieven naar Greta's hut,
waar die op een der tafels komen te liggen
naast de stapels telegrammen, die in den
nacht van Zondag op Maandag via Göteborg
Radio naar de „Gripsholm" zijn gezonden.
De persmenschen vertrouwen het echter niet
al te zeer, loopen speurend door de lange
gangen, worden nog een beetje wantrouwen-
der door de verhalen van de Amerikaansche
journaliste.
Maar ditmaal 'kan Greta de pers niet aan
het lijntje houden. En ze komt tenslotte. Het
is de Greta Garbo uit Anna Christie, die daar
zitten gaat in een der fauteuils van de schrijf-
salon. De gele trui schijnt wat te groot, geeft
haar iets meisjesachtigs, wat juist zoo merk
waardig contrasteert met den vermoeiden
oogopslag. Ze draagt een langen grijzen
rok, heeft een groote grijze cape over de
knieën geslagen, draagt lage, platte schoe
nen van gevlochten grijs leer, heeft natuur
lijk een, ook al grijze, basker op de beroemde
blonde lokken. En ja, het is wel juist die bas
ker, die maakt dat ze er anders uit ziet dan
vroeger. De honderden blond-lokkige en
blauw-oogige Garbo's van Stockholm's stra
ten hebben haar baskers altijd zoo ver naar
achteren getrokken, dat je je, man zijnde, ver
wonderd afvraagt, of zoo'n ding er niet om
den haverklap af zal glijden. Maar Greta
heeft haar grijze muts vóór-op het hoofd ge
zet. Lanceert ze een nieuwe mode? Het is
haast te hopen van niet.
De persfotografen doen hun werk en mej.
Garbo kent haar verplichtingen tegenover de
lens. Er is iets bestudeerds in heel haar hou
ding, in het gebaar waarmee ze de cape wat
verder op haar schoot haalt, in den glim-
lich, die zoo nu en dan om haar mond speelt
als ze de journalisten 't een en ander vertelt.
Ze is verheugd, dat kapitein Lundmark en
minister Boström zoo trouw op haar gepast
hebben. Of ze dan zóó het land heeft aan
belangstelling.
Nee, dat natuurlijk niet. Maar gaat ze
voort ik vind, dat het meeste van wat er
over me geschreven wordt absoluut over
bodig is. Wat heeft het voor nut als week
bladen en magazines vertellen, wat ik eet en
drink en wat ik uitvoer. En of ik zelf mijn
kleeren naai en zelf de wasch doe. Ik geloof
bovendien niet, dat een dergelijk „contact met
het publiek" iets voor een filmactrice betee-
kent. Dat leidt maar af van wat het belang
rijkste moet zijn: het werk in de studio. Maar
dat beteekent niet, dat ik ondankbaar ben
voor alle belangstelling, die men mij bewijst.
Ik ben heeleinaal niet ondankbaar. Ik zou zoo
graag iedereen willen bedanken, maar als ik
me daarop zou concentreeren, zou mijn vol
gende film juist tengevolge daarvan mis
schien slecht worden en kijk eens. dat wil
ik absoluut niet. Ik voel alleen niets vóór de
belangstelliiig van heeren en dames, die in
tijdschriften ,4e waarheid omtrent Greta
Garbo, door haarzelf verteld" schrijven.
Ik hen nog nooit van mijn leven ook maar
één artikel geschreven en ik heb nimmer voor
een krantenman mijn levensgeschiedenis zitten
vertellen. En toch stuurt men mij telkens nu
dit, dan weer dat blad, waarin „de waarheid
over mijzelf, uit m'n eigen mond opgetee-
kend", te lezen staat, waarin ik mijn meening
zeg over Goethe en Wagner en Gandhi
U begrijpt, dat ik een beetje huiverig voor de
journalisten ben.
Of ik in Zweden zal filmen, of ik naar En
geland kom, of ik Kreuger's villa zal koo-
pen? Ik weet het niet. Eerlijk gezegd, ik weet
'het juist nu niet. Natuurlijk heb ik m'n plan
nen. Maar ik heb besloten, dat ook mijn
plannen nu vacantie zullen krijgen. Anders
komt er heelemaal niets van een vacantie. Ik
ga in een auto zitten en verdwijn naar een
rustigen, stillen uithoek. Ik wil uitrusten, al
leen maar eens flink uitrusten en daarna
tja, dat zullen wij dan wel weer eens zien".
Daarmee is het interview afgeloopen.
De Amerikaansche journaliste, die de heele
reis heeft meegemaakt voor dit babbeltje, zit
koortsachtig te pennen.
„De sfinx heeft gesproken", zegt een En-
gelschman geestdriftig.
Een man uit Belgrado, die special naar
Gothenburg is gekomen om de lezers en leze
ressen van zijn blad te vertellen over de aan
komst van Greta Garbo in het vaderland,
draaft naar de hut van den marconist.
Intusschen glijdt de „Gripsholm" statig de
rivier op. Sleepbootjes boegseeren hem lang
zaam tusschen de opgelegde vrachtschepen
door. Motorbooten en roeibooten zwerven er
bij tientallen omheen. Op de rotsen langs den
over zitten duizenden menschen, die telkens
weer een gejuich aanheffen, die met hun kij
kers de jonge Zweedsche beroemdheid trach
ten te ontdekken.
Ze staat aan de railing. arm in arm met
broer Sven, ze is verheugd, Gothenburg weer
te zien, ze wuift terug naar haar bewonde
raars op den kant en telkens weer barst daar
het gejuich los.
Bij de Stigbergskaj waar de loodsen van
de Svenska Rmerika Linie liggen, en op de
hoogsten daarachter, ziet het zwart van de
menschen. Men hangt uit de ramen, men zit
op de daken, men drinkt op om maar goed te
kunnen zien.
Honderd-vijftig politie-agenten zijn uitge
rukt om den rijweg vrij te houden, bij de aan
legplaats is de kade afgezet, tot de loodsen
wordt niemand toegelatenen acht agenten, de
stevigsten van het heele Gothenburgsche po
litiecorps, staan gereed om er voor te zorgen,
dat Greta Garbo niet platgedrukt wordt en
dat haar auto niet wordt beschadigd zooals
vier jaar geleden, toen al te geestdriftige be
wonderaars de ruiten doordrukten.
De scheepskapel speelt „Du gamla, du
fria". De winchen sissen, de loopplank wordt
opgeheschen. De directeur-generaal van de
douane komt met zijn mannetjes aan boord,
koffers worden naar de loods gebracht, pas
sagiers gaan aan land, minister Bostram,
passeert de loopplank zonder door een jour
nalist aangehouden te worden. De menigte
wacht.
Maar Greta wacht ook. Men mompelt al,
dat zij als jongen verkleed en met een donke
ren bril op het schip wil verlaten. Men
vraagt zich af, óf zij al niet aan land is we
ten te komen, zonder opgemerkt tee worden.
Maar eindelijk komt zij met haar broeder de
loopplank af.
De politie-agenten salueeren en leiden hen
door de loods naar buiten.
De menigte dringt op.
Even wordt de afzetting verbroken, bere
den politie komt aangegaloppeerd, kinderen
beginnen te huilen, agenten grijpen eikaars
handen.
En de Zweden zijn ordelijk, gelukkig.
Vier hoera's daveren. Hallo Greta, wordt
er geschreeuwd.
En Greta wuift, terwijl zij in de auto van
den directeur der Svenska Amerika Linie
stapt.
Weer oorverdoovend gejuich.
Dan schiet de auto weg in razende vaart,
Maar de journalisten zijn een paar hon
derd meter verder al in hun auto's gekropen
en nu begint een wilde jacht langs de kaden
en door ds smalle straten van de oude stad
Op een gegeven oogenblik is de blauwe auto
met de blonde beroemdheid verdwenen. De
journalisten zoeken verder in alle richtingen,
maar kunnen den wagen niet meer ontdek
ken. Die staat rustig op de binnenplaats van
de woning van den directeur der Svenska
Amerika Linie, terwijl de chauffeur helpt
Greta's weinige bagage vast te sjorren op
den bagagedrager van den auto van haar
broeder.
Een kwartier later rijdt heer Gustafsson's
acht-cylinder de stad uit. Een goed uur later
luncht Grate in een hotelletje van een klein
dorp.
Als ze met haar broeder naar buiten komt
om de reis voort te zetten, ziet ze dat de auto
van binnen en van buiten met wilde bloemen
versierd is. Een klein meisje geeft een bos
rozen. Er wordt gejuicht, en dan gaat de
auto weer verder, naar een plaatsje aan de
kust, waar Greta's moeder wacht.
Het naspel speelt in de hoofdstad van het
Zweedsche rijk. Een avondblad heeft met
froote letters „Komt ze vanavond in Stock
olm?" op de bulletins gezet.
Nu ja, dat kan men zich natuurlijk afvra
gen, ook al is er praktisch geen kans op een
bevestigend antwoord. Een Kopenhaagsch
blad had evengoed kunnen zetten „Komt
Garbo vanavond in Kopenhagen?"
Toch staan honderden op het Stockholm*
sche stationsplein te wachten, als tegen nege
nen de sneltrein uit Gothenburg zal komen.
Op het zesde perron kan men zidh baant
niet verroeren. Persfotografen wachten met
hun blitz-lampen in gereedheid. De politie
heeft de hanaen vol, om de menschen in be
dwang te houden. „Nou komt ze", verzucht
een oude vrouw met een gelukzaligen glim*
lach. Een nurse staat met twee kleine kinde
ren, die elk een bos bloemen omkneld hou
den, in de voorste rij.
De spanning stijgt, de eerste passagier!
verlaten den uitgang, men rekt de halzen.
Dan stormt een heele troep naar een anderen
uitgang. Er wordt weer hevig gedrongen als
men een onschuldige juffrouw ontwaart, die
een Garbo-lok en een grijze basker heeft. En
eerst tegen een uur of tien trekt men langza
merhand naar huis, woedend over zichzelf en
op het avondblad. En diep teleurgesteld.
SALARISKORTING VOOR BURGEMEES
TERS, SECRETARISSEN EN ONTVANGERS
IN OVERIJSEL.
Gedep. Staten van Overijsel hebben besloten
gedurende drie jaren op de salarissen van bur
gemeesters, secretarissen en ontvangers in de
provincie een korting toe te passen van vie»
procent.
VERLAGING VAN SPOORWEGTARIEVEN?
De plannen verkeeren nog in het
eerste stadium.. De directie in
overleg met den minister getreden.
Naar de Msbd. verneemt overweegt de direc
tie der Ned. Spoorwegen sinds eenigen tijd de
mogelijkheid om door middel van een verlaging
der tarieven het personenvervoer van de
Spoorwegen te stimuleeren.
Naar de heer J. D. Evers, chef van den
naar het Engelsch van Willi-am Locke
door J. E. d. B. K.
24)
Ze is te veel een Parijsche geworden,
hernam Fortinbras. In Parijs zie we dingen
in een verkeerd perspectief. Al die kleine,
peuterige ééndagsmenschen, artisten, schrij
vers, politici staan zoo dicht op je, dat ze
roote bergen lijken. Je komt meer op ce
oogte van Frankrijk gedurende een week in
Brantome dan gedurende een jaar in Parijs,
omdat er hier niets is, dat je appreciatie van
waarden aan het wankelen brengt. Gelukki
ge jonge kerel, jij die in Brantome kunt
leven.
Hij zuchtte, en ziende, dat Martin gereed
was stond hij op en ging met hem naar bene
den. Félise, frisch en keurig, met verhoogden
blos en blijde schittering in de oogen, omdat
haar fader gekomen was, schonk Martin's
koffie in. In het Hotel des Grottes waren ze
ouderwetsch, ze dronken koffie uit kommen,
zonder oortje en op het bord onder de kom
lag een lepel voor het gesopte brood.
Ze is, zooals u ze graag drinkt, zei ze
in haar aardig gebroken Engelsch.
v 't Is de lekkerste koffie, die ik ooit ge
had heb, zei Martin met een glimlach. Hij
keek naar Fortinbras, die achterover leunde
Ut de houten stoel, die anders door Corinna
werd gebruikt.
Weet u wel, mijnheer Fortinbras, dat
Félise me zoo heeft bedorven, dat de maal
tijden in een Engelsch pension me nooit
meer zullen smaken.
Fortinbras legde zijn arm om zijn dochter
heen en drukte haar teeder tegen zich aan.
Ze zou mij ook bederven, als ze er
kans toe zag. 't Is een wonder, hoeveel dat
kleine ding al niet zou kunnen doen.
Félise gaf zich over aan zijn liefkozing en
streek haar vader over zijn haar.
Dat deed Maman ook zoo, toen ze jong
was, n' est ce pas? (is het niet). Ze sprak
Fransch, wat haar gemakkelijker afging.
Ja, zei Fortinbras met zijn diepe stem,
zoo deed je moeder ook.
Ik doe zoo mijn best om op haar te ge
lijken. Tu sais (weet u), iederen keer als ik
lui ben of iets verkeerd heb gedaan, denk ik
aan Maman en dan zeg ik neen, ik wil niet
onwaardig zijn en ziet u, dat geeft me dan
weer moed.
Ik heb zooveel van mevrouw Fortinbras
gehoord, zei Martin, dat het mij is, alsof ik
haar goed ken.
Er kwam iets heel treurigs en iets heel tee-
ders in de oogen van Fortinbras, toen hij ze
op zijn dochter vestigde.
't Is goed, dat je zooveel over haar
denkt en spreekt. Idealen brengen den
mensch hooger. En als het te hoog gaat en
schade veroorzaakt, zooals het met Icarus ge
beurde en met zijn volgelingen, de eerste
vliegeniers, dan heeft het toch iets bereikt.
Hij liet haar los en zij vloog naar haar be
zigheden. Met een verschrikt gezicht kwam
ze dadelijk weer terug.
Monsieur Martin, wat is er gebeurd?
Mademoiselle Corinna wil vanmorgen ver
trekken.
Corinna vertrekkenWeet ze, dat ik ge
komen ben vroeg Fortinbras verbaasd.
Dat weet ik niet, ik heb haar niet ge
zien. Ik had er geen idéé van, dat ze al op
was, omdat ze gewoonlijk zoo laat is. Maar
ze heeft Baptiste gezegd om haar koffers op
de onnibus te zetten, op de onnibus voor den
eersten trein naar Parijs. Mon Dieu, wat is
er gebeurd om haar van hier te drijven?
Misschien wel de visite van Monsieur
Camille Fargot gisteren, zei Martin.
Wat? vroeg Fortinbras op scherpen
toon. En teen zich tot Félise wendend:
Lieve kind, ga naar Mademoiselle Co
rinna en leg mijn eerbiedige groeten aan
haar voeten en zeg haar, dat ik een dag en
een nacht gereisd heb om haar te zien en
dat ik haar verzoek mij de eer aan te doen
niet te vertrekken, vóór ik haar gesproken
heb. En dan kun je ook aan Baptiste zeggen,
dat ik hem zijn hals zal omdraaien als hij
aan de koffers komt. De onnibus zou best
wat vroeger kunnen vertrekken.
Félise ging weg. Fortinbras stak een siga
ret op, die hij tusschen zijn vingers hield en
met boos gezicht beschouwde.
Camille Fargot! Wat kwam die onbe
duidende sukkel hiér doen?
Ik denk, dat ze hem heeft laten komen,
zei Martin. Ik geloof dat het beter is u de ge
schiedenis te vertellen. Dat heb ik 'nog niet
gedaan, omdat het mijn zaak niet is.
Ga door, zei Fortinbras en Martin ver
telde hem van het opmaken van de gewich
tige balans en van Corinna's handelwijze
daarna en van haar zich niet meer vertoonen
na het vertrek van den onbeduidenden jong
en man.
Goed, zei Fortinbras, toen Martin ge
ëindigd had, heel goed, en wat had mijn uit
stekende zwager toen te verteHen?
Uw uitstekende zwager zei, Martin met
een glimlach, schijnt mij iemand te zijn die
zeer fijn voelt.
Fortinbras vroeg niet verder. Al wachten
de op Corinna spraken ze over koetjes en
kalfjes. Martin, die nu een gezonden eetlust
had, at onnoemelijk veel broodjes en dronk
vele koppen koffie, tot groote vreugde van
Fortinbras. Maar Corinna kwam niet. Toen
stopte Martin een pijp en vertelde met vuur
aan Fortinbras, wat hij vernomen had in het
Café de 1' Univers. Hij zeide zoo verwonderd
te zijn, dat het volk zoo weinig geestdrift
toonde over de politieke leiders.
De politieke avonturier is de vloek van
dit land, beweerde Fortinbras.
Op dat moment kwam Corinna naar bin
nen gestapt; ze was in reiscostuum en aan
haar arm bengelde een klein geborduurd
taschje. Met het hoofdje in den nek, zeer uit
dagend van houding, liep ze de kamer door
en gaf Fortinbras de hand.
Ik ben gekomen op uw verzoek, maar
laten we gauw afpraten, want ik moet den
trein halen.
Ge zitten, zei Fortinbras, haar een
stoel gevende.
Ze gehoorzaamde en daar zat het drietal
.weer om een tafel in een leege eetzaal. Maar
nu was het op een nevelachtige morgen in
het begin van November, in het hartje van
Frankrijk, de bergen waren verhuld en er
viel een fijne motregen! Kille buitenlucht
drong naar binnen door het raam, dat op
het terras uitkwam.
Zoo, lieve Corinna, dus heb je niet dit
tweede consult afgewacht, zooals afgespro
ken was?
Dat is uw schuld en niet de mijne ant
woordde Corinna. Ik had u al weken eerder
verwacht.
Ongetwijfeld, maar jou verwachten was
voor mij geen reden om te gaan. Doch mijn
stellige belofte gaf je alle reden te verwach
ten, dat ik komen zou, daar kon je zeker van
zijn.
O, heel goed, zei zij, maar dit is nu al
lemaal los gepraat. Wat wilt u eigenlijk van
mij weten?
Ik wou je vragen, mijn lieve Corinna,
zei Fortinbras op overredenden toon
waarom je mijn raad in den wind hebt ge
slagen
En wat was uw raad?
Om niets koppigs, hevigs e n onverstan
digs te doen, voor we elkaar weer ontmoet
zouden hebben.
U hadt eerder moeten komen! Ik heb
gemerkt, dat ik leef van Martin's weldaden
en de tijd is gekomen om al die maligheid te
laten schieten en naar mijn familie terug te
gaan, met de staart tusschen de beenen. 't Is
heel prettig, dat verzeker ik u.
