dlksnaarsche Courant.
In den Alkmaarder Hout.
iBuitenland
£uchtuaact
Spoct
dondert vier en dertigste Jaargang.
WOENSDAG 19 OCTOBER.
STORM OVER EUROPA.
Haagsche brieven.
No. 247 *932
(Nadruk verboden).
I.
Alkmaar en Haarlem, na Amsterdam
tle belangrijkste steden van Noord-Hol
land, hebben sinds oude tijden gestre
den, wie van Kennemerland de schoon
ste stad zoude zijn, en terecht was de
Haarlemmer trotsch op zijn Hout met de
Dreef, met den ruimen Hertenkamp, en
met zijn onaangenaam mensch. Wie
buiten Alkmaar kent onzen Alkmaarder-
hout, die in intieme schoonheid zeker
niet de mindere is van den Haarlem-
pier? Wij zijn tevreden dien Alkmaar-
derhout als geschenk van het voorge
slacht te bezitten, met het bosch van
Heiloo, een laatste overblijfsel van het
uitgestrekte jachtdomein der Holland-
sche graven. Doel van deze opstellen
zal zijn, de liefde van den Alkmaarder
voor zijn Hout nog te vergrooten, door
hem tot grooter belangstelling en inni
ger kennismaking met den Hout te
brengen. In 't bijzonder door over ons
dierenpark in den Hout te vertellen
Welke Alkmaarder, jong en oud, kent
niet de hertjes en de eendjes, het fazan
tenhuis, de volière, de marmottenvilla
en nu sinds kort de apenkooi? Daarover
te schrijven ware overbodig, en boven
dien gevaarlijk, omdat onze apenkooi
warm is van den strijd tusschen vóór-
en tegenstanders, omdat de apenkooi
een politiek onderwerp beteekent, en de
politiek uit onzen Hout geweerd dient te
blijven. Waren zelfs de arbeiders van
het „Westerlicht" niet in twee partijen
verdeeld, waarvan de eene haar kuchie
van half negen verorberde geschaard
om de apenkooi, terwijl de andere partij
afkeerig van deze levende spiegels
van menschelijke eigenschappen de
gemoedelijkheid van het marmottenhuis
tijdens haar schafttijd verkoos? Viel de
scheidingslijn tusschen de aapzoekende
en aapvliedende werklieden samen met
een politieke of religieuze lijn? Ik weet
't niet, maar ik wensch geen nieuwe
apenkooidebatten te doen ontvlammen.
Liever wil ik schrijven over den Her
tenkamp en den Eendenvijver, te zamen
ons Dierenpark. Ik zou U wel willen
uitnoodigen, om eens vroeg in den mor
gen, als de zonnewarmte pas begint te
komen, als er nog heel weinige men-
schen zijn, een rondwandeling te
maken om den Hertenkamp. Gij zult
den indruk krijgen, dat de dieren, en
vooral de herten, zich dan nog vrij ge
voelen, vóórdat hun diensttijd terwille
van het menschdom is aangevangen. De
hertebokken liggen nog ergens gemoe
delijk bijeen en houden herkouwend
mcigensocieteitf de aanwezigheid van
een mensch wekt de jonge reeën nog
evenzeer tot plotseling opletten als in de
vrije bosschen; plots richten zij hun
hoofd en spitsen zijdelings de ooren, ge
reed om weg te springen. Jonge reeën
oefenen zich in de galop, de zéér snel
le galop van het vluchtende hert, die
zoo versneld kan worden, dat de bewe
gende pooten voor ons oog onzichtbaar
worden en alleen het vluchtende lijf U
door zijn snelheid bekoort. Er is altijd
wat anders en wat nieuws te zien en ik
begrijp de verzuchting van een wande
lenden burger op een mooien Zondag
morgen: „wat is het toch jammer me
neer, dat geen mensch op dit uur van
den Hout komt genieten!" Die spontane
opmerking pleitte voor de humane ge
voelens van den man, maar ik was
'tniet met hem eens. De diensturen
van onze houtbewoners zijn al zoovele,
?eker meer dan 10 uur daags. Laten wij
hun ochtendvrijheid zoo weinig moge
lijk verstoren, en blijven gelooven dat de
morgennevelen voor den mensch onge
zond zijn!
Er is ook verder op den dag zooveel te
zien en te genieten. Het is waar, dat de
nieerkoetjes overdag bij voorkeur de een
zaamheid zoeken in het omrasterde ter
rein achter den eendenvijver, en het
wandelend publiek van overdag mijden.
Maar wie beseft niet, dat een meerkoet,
die als een eend om brood gaat bedelen,
voor den vriend van deze dieren een
even tragischen indruk maakt als de
bedelende beeren in Artis? Laat de die
ren in Den Hout in vrijheid hun natuur
bewaren
Dat is het bijzondere en het wel zeer
buitengewone van ons Dierenpark, dat
daar op het groote grasveld een dieren
wereld van diverse pluimage een levens
positie blijkt gevonden te hebben, waar
bij zonder onderlingen strijd en met we-
derzijdsche eerbiediging van elkanders
rechten geheel ongelijksoortige dier-
groepen harmonisch samenleven. Een
unicum?
Zie de vijf thans nog vier, één lepe
laar is einde Sept. op een mooien na
jaarsmorgen verdronken gevonden
jonge lepelaars aan den slootkant tegen
over het fazantenhok, vaak ook gevijven
verder weg op het grasveld, maar steeds
tezamen. Die vijf lepelaars (de zesde is
helaas in een gevecht met een kalkoen
gesneuveld) zijn geboren in de beroem
de lepelaarskolonie van het Zwanewater
bij Callantsoog. Gij kent toch de lepe
laars? Gij weet tocli, dat het geen ooic
vaars zijn, al slapen ze ook op één poot
en heeft het oude kinderliedje de beide
namen ten onrechte aan elkaar gekop
peld? De ooievaar heeft een langen
puntsnavel, de lepelaar heeft zijn naam
te danken aan een lepelvormige verbree
ding aan 't einde van zijn snavel, verder
mag hij zeker ooievaarachtig genoemd
worden, en gedraagt zich even rustig en
bezadigd. Zij beminnen de gezelligheid
onder elkaar, maar houden zich verre
van de ganzengemeente, die later onze
aandacht zal opeischen. Hun natuurlij
ke voeding van levende visch en kik-
vorschen kunnen zij hier niet in vol
doende hoeveelheid zelf vermeesteren,
zijn dus aangewezen op datgene, wat de
oppasser van het Dierenpark dagelijks
ter tafel weet te brengen: stukjes gehakt
vleesch en gehakte visch faut de mieux.
Jonge en oude visschers van Alkmaar,
die katvisch, witvisch of bliek hun vrij
heid in het water terug pleegt te geven,
bewaart dit kleine goed en brengt het bij
oppasser De Vries of diens helpers, die
ze dankbaar van U zal overnemen, gij
zult de voldoening hebben, dat gij nooit
meer zonder nut gevischt behoeft te
hebben, want gij zult medegeholpen heb
ben om onze jonge lepelaars de delica
tesse van een versch vischje te hebben
doen genieten, door Uwe hulp groeien
de lepelaars op tot gezonde volwassen
dieren!
September 1932.
te
DE ONTPLOFFING OP DE MIJN TE
ERKELEN.
De ontploffing op de mijn Sophia-Jacoba
Erkelen heeft gisteren opnieuw 3 slacht
offers geëischt. In het ziekenhuis te Linnich
zijn in den loop van den nacht drie zwaar
gewonden overleden. Ook van de drie nog
overlevende zwaargewonden is de toestand
ernstig.
vader nog vele uren had rondgedobberd al
vorens er redding kwam opdagen.
Windhoos in Dithmarschen.
Gistermorgen is een windhoos over Reis-
buettel in Dithmarschen getrokken, die be
langrijke schade heeft aangericht. Het dak
van een enorme schuur werd 500 tot 600 M.
weggeslingerd en vernielde daarbij de mas
ten van het hoogspanningsnet. De schuur
woei volkomen in elkaar. Bij het instorten
van een huisje werden een vrouw en een
kind gewond. Ook elders zijn personen ge
wond. In totaal zijn door den windhoos acht
luizen vernield, vele andere beschadigd.
Belgisch vrachtschip naar
La Coruna opgesleept.
De Duitsche zeesleepboot „Seefalke" heeft
Maandag in de Golf van Gascogne een Bel
gisch vrachtschip in nood aangetroffen De
„Seefalke" heeft het schip de haven van La
Coruna binnengesleept.
Boven de Noord-Duitsche kust.
De Noord-Wester storm, die gisteren ook
joven de Noord-Duitsche kust woedde, nam
gisteravond nog in hevigheid toe en bereikte
te Hamburg af en toe een snelheid van 75
K.M. Het Nederlandsche ss. „Monica" moest
wegens een motordefect op de beneden Elbe
naar Hamburg terugkeeren. Na herstel van
het defect kon het schip van morgen weer
uitvaren.
DE WERKLOOSHEID IN DE STAD
NEW-YORK.
Volgens den directeur van den Welvaarts-
raad is thans een derde gedeelte van de in
normale omstandigheden werkende inwoners
van New York thans werkloos.
m
NOODTOESTAND IN THURINGEN.
De Thüringsche regeering heeft zich
het begin van deze week met een uitvoerig
schrijven tot den rijkspresident, den rijkskan
selier en verschillende andere rijksministers
gewend, teneinde den noodtoestand, waarin
Thüringen verkeert uiteen te zetten. Het eco
nomische program der rijks regeering heeft
in Thüringen nog geen resultaten gehad en
zal ook voorloopig geen resultaten kunnen
hebben. Vooral in het Thüringerwald en in
de Rhön is de nood zeer hoog en de Thüring
sche ministers doen dan ook een dringend
beroep op de rijksregeering om Thüringen
steun te willen verleenen.
GANDHI GEEN BEROERTE.
Het bericht, dat Gandhi een aanval van
beroerte zou hebben gehad en dat zijn toe
stand zorgelijk zou zijn, wordt volgens be
richten van ambtenaren van de Yeravda-ge
vangenis in Poena, waar Gandhi zich be
vindt, gedementeerd.
Zij verklaarden, dat Gandhi zich in een
goede gezondheid verheugt.
DE TSJECHISCHE MINISTER
PRESIDENT AFGETREDEN.
Het aftreden van de Tsjechische minister
president Udrzal is thans een feit gewor
den.
De politieke ontvangsten bij president
Masarijk op het slot Lana zijn afgebroken
Masarijk begeeft zich heden naar Praag
om zich bezig te houden met de vorming
van een nieuwe regeering. Uit bezuinigings
overwegingen zullen twee ministeries wor
den opgeheven. Verwacht wordt dat Maly
petz, agrarisch afgevaardigde tot minister
president zal worden beneoemd.
De storm aan de Noordzeekust
De dreigende stormvloed aan de Duitsche
Noordzeekust bracht reeds gisteravond tegen
22 uur windsnelheden van 8 tot 10. Talrijke
stoomschepen, die de Elbe wilden uitvaren
zagen zich gedwongen hun vertrek uit
stellen. De vischtrawler uit Wilhelmshafen
„Johns Vester" raakte voor de reede van
Cuxhafen aan den grond. Er werd onmid
dellijk assistentie verleend.
Storm boven Berlijn
De krachtige storm, die sedert Maandag
boven West-Europa woedt, is Dinsdag ook
overgeslagen op Midden-Duitschland. Des
middags en des avonds werd te Berlijn een
gemiddelde windsnelheid geconstateerd van
45 K.M. per uur. Veelvuldig bereikte de wind
echter een snelheid van 70 K.M., windsterk
te 9. Een storm van zoodanige kracht komt
in Berlijn maar zelden voor.
In de bosschen in de omgeving van Berlijn
en in de parken werd veel schade aangericht.
De straten en wegen liggen op vele plaatsen
vol afgewaaide takken. Persoonlijke onge
lukken hebben nog niet plaats gevonden.
Kerk door den storm ingestort
Sedert Dinsdagmiddag woedt ook boven
Leipzig een hevige storm, die op sommige
plaatsen groote schade heeft aangericht
Zoo weraen in verschillende stadsdeelen
boomen ontworteld en reclamezuilen omge
waaid. In Roetha stortte tegen 10 uur des
avonds de Marienkerk onder donderend ge
raas in. Hierdoor werden alle electrische lei
dingen gestoord, zoodat de stad in het duis
ter werd gehuld. Persoonlijke ongelukken
hadden niet plaats.
Visscherstragedie op de Oostzee
De kapitein van het regeeringsvaartuig
„Walter Koerthe" bemerkte Dinsdag in de
bocht van Swinemuende op ongeveer 3 mul
van Koserho een onderstboven drijvende
boot, waaraan zich een uitgeputte man hac
vastgeklemd. Nadat de drenkeling aan boord
was geholpen, werd het lijk van een jonge
man ontdekt, dat aan het vaartuigje was
vastgebonden. De geredde visscher vertelde
dat hij met zijn zoon in dit bootje was uit
gevaren. Door den plotseling opkomenden
storm was het omgeslagen en de beide inzit
tenden hadden zich aan het omgekeerde
vaartuig vastgehouden. Toen de zoon teeke
nen van uitputting gaf, heeft de vader hem
met een touw vastgebonden. Na eenige uren
was de jongeman toch bezweken, waarna de
De tram, dat is een schoone zaak,
En geeft den Hagenaar veel vermaak.
Bij dat vermaak is voor velen, voor dege
nen, die er geregeld mee te maken hebben en
zich bij tijd en wijle gedupeerd voelen
terecht of ten onrechte doet er niet zoo veel
toe in dit geval een flinke dosis galgen
humor. Wie niet van de tramlijnen afhanke
lijk zijn, kunnen er gemakkelijk om lachen en
er hun geestigheden en spotzucht op los laten.
De buitenstaander, die het onophoudelijk
gescharrel met de diverse tramlijnen aan
ziet, denkt onwillekeurig aan een jongetje, dat
een mooien trein met toebehooren heeft ge
kregen en daarmee zielsgelukkig op den zol
der of in een flinke groote kamer aan het
spelen is. Hij verlegt de rails en verplaatst de
wagens en als het hem zoo niet naar den
zin is, dan moet het maar zus en wanneer
hem hinderpalen in den weg komen in den
vorm van zware kisten of koffers en onver
plaatsbare meubels, dan moet het nog weer
anders. Het hindert allemaal niets en er is nie
mand, die op hem moppert, vooral niet, als
hij ergens spelen kan, waar hij het gan»che
resultaat van zijn vernuft rustig kan laten
liggen tot hij er weer eens zin in heeft.
Het groote element, dat zoo'n kindje zoo
gelukkig maakt, is natuurlijk, dat hij kan
„schal ten und walten" naar eigen welbehagen
en het feit, dat er niemand op fiem moppert.
En hier g;aat de vergelijking met de tram dan
ook onmiddellijk mank, want op haar mop
pert nu letterlijk iedereen, op de directie, de
conducteurs, de bestuurders, het materiaal,
op alles. En die bemopperden brommen ook
weer onderling op elkaar, behalve natuurlijk
het „stomme" materiaal. De directie zal zich
in het algemeen pok wel allesbehalve zielsge
lukkig voelen en het heen en weer schuiven,
dat ze doet met wagens en lijnen en het ver
anderen en aanbrengen van wijzigingen,
waartoe zij zich telkens opnieuw verplicht
voelt, is voor haar alles behalve een spelletje,
maar bittere ernst.
De Haagsche tram is in het huidige stadium
van haar ontwikkeling sommige nurksen
zeggen daarvoor in de plaats: verwording
een puzzle vooi iedereen, een doolhof,
waarin het heel moeilijk schijnt den goeden
weg terug te vinden en daardoor is zij een
bron van ergernis.
Sedert het gemengd bedrijf tot stand kwam
is de tram met verlies gaan werken, terwijl
vroeger winsten werden gemaakt en het
publiek, dat zich te voren ergerde over de
tramdividenden en zich daardoor bestolen
achtte, immers als er zoo groote winst ge
maakt kon worden, was dat een bewijs, dat
het tarief best nog wat verlaagd kon worden!
ergert zich nu minstens even hard over het
verlies, niettegenstaande de verhoogde ta
rieven en zou het liefst de heele tram boy
cotten, als het die niet zoo noodig had. Want
behalve vele andere dingen is de Hagenaar
ook een heel klein beetje gemakzuchtig en
geen liefhebber van lange wandelingen, voor
al niet als die min of meer geforceerd zijn.
Bovendien zijn die verliezen, schoon alles
behalve fictief, voor vele raadselachtig. Lijn
drie, indertijd de lintworm onder de verschil
lende lijnen, die de beide uiterste punten van
onze stad samen verbond en bovendien mid
den door de stad liep dat doet ze gelukkig
nog maar die ook, behalve op de uren van
lunch en diner, van het eene punt tot het
andere goed bezet en voor het middentraject
geregeld stampvol was, lijn drie dan bleek
te duur in de exploitatie en er moest een
stuk af- De Ersatz door een andere lijn, zoo
dat het een kwestie van overstappen werd
bleek zoo weinig in den smaak te vallen, dat
de ruil, ook financieel, wel niet voordeelig
gebleken zal zijn.
Nu moest er opnieuw bezuinigd worden
Onze tram is nog altijd veel te duur, daar
over is ieder het roerend eens, directie en pu
bliek. alleen de eerste doelt daarbij dan op
de exploitatie en het laatste op het tarief, zoo
dat die roerende overeenstemming niets an-
der% dan bedriegelijke schijn is. Enfin, er
moest weer bezuinigd worden en de Raac
van Beheer kwam met een voorstel om van
lijn drie nog maar een stukje af te nemen,
wat in den raad werd geketst. Dan moest
lijn 12 er maar aan gelooven. Ingekrompen
moet er worden. Maar lijn 12 vormt de eeni
ge verbinding van de bewoners der Vogel
wijk met het station Hollandsche Spoor en
daaronder zijn velen, die dagelijks tusschen
de wielen zitten. Zoodat er over dezen maat
regel, die niet veel anders dan een overrom
peling was, een storm van verontwaardigde
protesten is opgegaan. Het regent ingezonden
stukken in de kranten, maar dat helpt natuur
lijk niet; gedaan is gedaan en de tramdirectie
zegt lakonfek, dat ze er ook niets aan doen
kan en dat dit heusch wel de beste oplos
sing was. Wat de gedupeerde Vogel wijkers
natuurlijk heftig tegenspreken. Die beweren,
dat het een slmksche manier is om weer een
deel van de Haagsche bevolking te dwingen
van twee trams'1 gebruik te maken, wat dan
weer zooveel in het laatje brengt.
Er zijn trouwens verschillende wijken in
Den Haag, die met anders dan door twee
trams onderling te bereiken zijn. Het gaat
natuurlijk niet aan om voor ieder stadsdeel
kleine lijntjes aan te leggen, maar waarom is
de tramdirectie zoo hevig gekant tegen de
zoogenaamde „overstapjes", die het mogelijk
zouden maken met twee lijnen te reizen, zon
der dat het voor de passagiers een onbetaal
bare geschiedenis wordt? Zij heeft er ver
schillende bezwaren tegen. In de eerste plaats
alweer „te duur". Ter staving van welke be
wering naar het voorbeeld van Amsterdam
wordt verwezen Dan: de mogelijkheid van
fraude, waardoor het de tram ontzettende
bedragen zou kosten. Want de slechte nren-
schen zouden zoo'n overstapje wel eens als
een gewoon retourtje gaan gebruiken. En
controle er op zou onmogelijk zijn.
Een gewoon mensch vraagt zich af of het
dan zoo heel erg zou zijn, als zoo'n tweede
rit op dezelfde lijn werd afgelegd: men be
taalt voor twee ritten en doet twee ritten.
Anders wordt het natuurlijk als overstapjes
zouden worden overwogen, die voor denzelf
den prijs als één rit op een lijn, recht geven
over te stappen op een andere, om een bepaald
punt te bereiken. Maar zou de controle daar
op inderdaad zoo moeilijk zijn? Met cijfers
op een kaartje, voor de lijnen en een
schrap je met het potlood van den conduc
teur moet toch dunkt me, wel aan te geven
zijn op welke lijn een kaartje genomen werd
en voor welke verdere lijn het bestemd is.
Maar de administratieve techniek van de
tram schijnt zoo ingewikkeld te zijn. dat een
leek allerlei dingen mogelijk acht, die door
de directie tot de volslagen onmogelijkheden
gerekend worden. Niemand begrijpt het en
niemand doorgrondt het en het trammende
publiek doet misschien nog maar het beste
met, zij het ook zuchtende te zeggen: wat de
heeren wijzen, moeten de gekken prijzen. En
dan te trammen of niet te trammen, al naar
den stand van hun portemonnaie en hun hu
meur.
Dat dit laatste er niet beter op wordt, is
begrijpelijk. Men neemt nu eenmaal graag
aan, zelfs in Den Haag, waar ze toch zoo hun
best doen om ons anders aan het verstand te
brengen, dat de tram er is voor het publiek
en niet omgekeerd. En door al het geharre
war raken we in een toestand van prikkel
baarheid, zoodra we een tram zien en er in
stappen. E>e passagiers onderling overladen
elkaar niet met vriendelijkheden, integendeel.
Zoo lichtgeraakt en prikkelbaar worden ze,
dat scheld- en ruziepartijtjes op het balcon
over inderdaad begane of vermeende onbe
leefd- en zelfs onhebbelijkheden, langzamer
hand een geregeld voorkomend verschijnsel
worden.
Soms deelt de conducteur mee in de alge-
meene prikkelbaarheid. Dan krijgt hij van
een irritabelen passagier den wind-van voren
of hij wordt zelf onhebbelijk. Eerlijkheids
halve moet ik er bij zeggen, dat ik dit laatste
nog nooit anders heb bijgewoond dan na
voorafgaande provocatie. Zoo was er on
langs een conducteur, die een meneer vroeg
even op zij te willen gaan, omdat hij voor een
noodzakelijke manipulatie in den weg zat. Hij
vroeg het vriendelijk en beleefd, driemaal. De
man hield eenvoudig het hoofd afgewend en
deed of hij niets hoorde. Dat hij niet doo
was, had iedereen te voren kunnen consta-
teeren. Toen, ja, toen maakte de conducteur
een snel bedwongen gebaar of hij hem van
zijn zitplaats wou sleuren, keerde zich om
en bromde: „Stik vent!"
Een paar van de passagiers hoorden het,
maar geen was er, die het kwalijk nam.
W. P.
en olie te krijgen Er wordt dus een organi-
satie in elkaar gezet om daaraan tegemoet
*- komen.
Hier is weer eens 'n schoon beeld van durf
moed, schrijft 't blad. Mij hebben indertijd
Van Tijen den man bewonderd die naar
ndië vloog met 'n sportvliegtuigje, de Ade
laar, hier is thans een bekend zakenman die,
nog wel met zijn vrouw, 't aandurft in een
eigen vliegtuig langs den voor een goed
deel nog niet geëxploreerden luchtweg de
eigen nederzetting aan de Oostkust van Afri-
ka te bereiken.
NEDERLANDSCH AANBOD NIET
AANVAARD.
De postdienst Anstralië—Enge»
land.
De interdepartementale commissie welke
de voorstellen heeft onderzocht betreffende
den maildienst Australië—Engeland, heeft,
naar het Hlbd. verneemt, het aanbod der Nei
derlandsche maatschappijen om de mails
zonder subsidie te vervoeren niet aanvaard.
Er is een wijziging aanbevolen in het aan
bod der drie Australische maatschappijen
om een dienst in te richten, die samen zou
werken met de Imperial Airways te Singa
pore of Karatsji.
MORITZ DORNIER OVERLEDEN.
Te Muenchen is gister overleden Moritz
Dornier, de broer en medewerker van den be
kenden vliegtuigbouwer Claudius Dornier.
Hij is bezweken aan de gevolgen van een
operatie.
DE POSTVLUCHTEN OP INDIE.
De Pelikaan (uitreis) is gister te Jodphur
geland.
De Oehoe (heenreis) is te Djask aange
komen.
Het honderdste postvliegtuig
Morgen zal de honderdste K. L. M.-post
vlucht van Amsterdam naar Batavia aan
vangen.
Het vliegtuig dat vertrekken zal is de
„Havik"; de bemanning bestaat uit de hee
ren G. M. H. Frijns, Th. W. v. Weyhrother
P. B. Blok en G. v. Zadelhoff, die resp. als
eerste bestuurder; tweede bestuurdeer; werk
tuigkundige en radiotelegrafist de reis zul
len maken.
De post voor het vliegtuig moet uiterlijk
hedenavond te Amsterdam zijn.
ROTTERDAM-MOMBASA.
De heer Van der Leeuw gaat
met zijn vrouw in November
per Puss Moth naar Oost-Afrika
Naar het Hbld. verneemt heeft de heer
Van der Leeuw, directeur van de fa. v. Nelle
te Rotterdam, het plan opgevat om ia het
laatst van November een vlucht te maken
van Rotterdam naar Mombasa in Britsch
Oost Afrika, waar de firma Van Nelle een
eigen kantoor heeft.
De heer Van der Leeuw zal deze vluch
maken met zijn eigen De Havilland Puss
Moth, waarmede hij dezen zomer regelma
tig vloog: een aardige gesloten machine,
waarmee deze goede sportvlieger ook heeft
deelgenomen aan de rondvlucht over Neder
land, eenige maanden geleden.
Het ligt in zijn bedoeling om 26 Novem
ber a.s. te vertrekken van Waalhaven en dan
langs de bekende route Brussel-Parijs-Lyon
naar Marseille te vliegen. Van daar langs
de Riviera via Genua en Pisa naar Rome.
Te Rome komt mevrouw Van der Leeuw
haar echtgenoot gezelschap houden en teza
men zullen zij dan de vlucht voortzetten
Over Sicilië naar Tunis (over de Middelland
sche Zee dus) en dan langs de kust op Mer
zamatroe af. Van daar naar Cairo en dan
langs den Nijl over Neirobia naar Mom
basa.
Natuurlijk zullen er eenige moeilijkheden
te overwinnen zijn met betrekking tot de
ravitailleering. Want niet overal is benzine
Zwemmen.
DE ZIEKTE VAN ZUS BRAUN.
Een injectie physisch onmogelijk.
Naar aanleiding van de uitlatingen van
Zus Braun, na haar terugkomst uit Amerika,
schrijft de geneeskundige medewerker van de
N.R.Crt. aan zijn blad het volgende:
Mevrouw Philipsen—Braun beweert, dat
ze de wondroos, die ze aan haar been gekre
gen heeft te danken, juister gezegd te wijten
heeftaan een inspuiting, die iemand, die
voor haar zat haar zoo in het voorbijgaan
gegeven heeft zonder dat ze iets meer ge
merkt heeft dan den prik. Men vraagt mij als
medicus of dat mogelijk is. Ik heb maar een
kort en bondig antwoord: onmogelijk! Ik ont
ken niet de mogelijkheid iemand te prikken
met een besmette naald, zelfs niet met een
besmette injectienaald. Dat kan in een ondeel
baar oogenblik, dat behoeft zelfs in het ge
heel geen pijn te doen; de pijnpunten in de
huid van het been liggen niet zoo dicht bij
een, dat men er niet bij ongeluk of geluk tus-
schendoor kan steken Dat behoeft zeker niet
meer pijn te doen dan de steek van een insect.
Dat kan dus, al acht ik zooveel gemeenheid
en geraffineerdheid op een wedstrijd uitge
sloten. Waar zou men de kwaadaardige kie
men vandaan halen? Maar nog eens: dat
kan. Maar een werkelijk» „inspuiting" te ge
ven, zonder dat iemand het merkt, is physisch
onmogelijk. Niet alleen vanwege de verhou
ding tusschen twee personen, die voor elkaar
zitten, maar ook omdat men daarvoor twee
handen noodig heeft en het been moet fixee-
renin één woord men probeere het maar,
ook de meest in het inspuiten geroutineerde
dokter en verpleegster zal dit kunststukje niet
klaar spelen. Bovendien is een dergelijke in
spuiting niet noodig om de besmetting over te
brengen en een prik voldoende. Maar noch
een prik, noch een inspuiting geeft een be
hoorlijke kans van slagen, zoodat het ge-
heele denkbeeld iemand op deze wijze uit te
schakelen niet' te aanvaarden is Ik vermoed
dat „Zus Braun" in haar koortsdroomen den
Engelschen en den Nederlandschen dokter
hoorende „praten", de woorden injection en
infection heeft verward. Dat is de meest voor
de hand liggende verklaring van het misver
stand.
Dat de verwekker van de wondroos of ery-
sipelas door een besmetten insectensteek kan
worden overgebracht is algemeen bekend.
Wat eerlijk gezegd veel gevaarlijker ge
weest is dan die geheele injectie of infectie is
de stomme massage van weet-ik-wie, die de
kiemen eerst recht in de circulatie heeft ge
bracht.
Over de behandeling kan ik kort zijn. Vast'
staat, dat men in een dergelijk geval aan
vankelijk den aard vai: de infectie niet pleegt
te kennen en zoowel met warme als met kou
de compressen naar hetzelfde doel pleegt te
streven, zoodat de bewering, dat de aanvan
kelijk toegepaste behandeling met warme
compressen verkeerd was en door koude com
pressen moest worden vervangen, ook al
minder juist is.
Laat men nu het verhaaltje over de „Olym
pische injectiespuit" niet meer over vertellen,
want als men het in het buitenland hoort met
de opmerking er bij, dat men er daar in
„little old Holland" nog geloof aan hecht,
dan maken we ons heusch wel een beetje be
lachelijk.
Wat de trainer zegt.
Naar aanleiding van deze kwestie heeft
ook de trainer, de heer v. d. Putten, nog het
een en ander gezegd en wel in een te Apel
doorn gehouden vergadering. De heer v. d.
Putten vertelde daar o.a. het volgende:
Hij en Chris Berger behoorden onder het
belangstellend publiek, toen „Zus" in de
demi-finale uitkwam. Zij vonden, dat Zus niet
goed zwom. De heer v. d. Putten begaf zich
daarop naar zijn hotel en kwam toevallig in
een autobus, waarin mevr. Braun en haar
dochter en nog twee dames zaten. Mevr.
Braun en Zus huilden; Zus had namelijk in
eens zoo'n pijn in haar been gekregen. De
heer v. d. Putten is met de dames naar haar
hotel gegaan, heeft het been onderzocht en
het gemasseerd. Volgens hem was een spier
gezwollen; plotselinge kramp in de spieren
komt bij zwemmers veel voor. De opgezette
spier was ook goed voelbaar. Hij raadde Zus
aan een warm bad tp nemen, waaraan zij di
rect gevolg gaf. De heer v. d. Putten wilde
de verantwoordelijkheid niet dragen alleen
in deze zaak iets te zeggen en zeide dus, dat
er een dokter bij gehaald moest wordern ten
dokter kwam. Hij schreef heete omslagen
voor Maar het hielp niet. Een andere dokter
werd ontboden, die zeide, dat het been koude
omslagen noodig had. Echter: de pijn nam
