alkmaarsche courant
Het jubileum van dokter Schröder.
Ho. 248
ut a n Z4TERDA& '2 NOVEMBER 1932
Hartelijke toespraken en vele bloemen en cadeau*
belangstelling «oor dit lublbum g^icd
Alvorens wij met een enkel woord de groote
verdiensten van een der meest bekende en bij
zijn patiënten zeer gezienen huisarts bespre
ken, moge een korte biographie daaraan voor
af gaan.
Dokter R G. C. Schröder werd geboren op
20 Juni 1869 te Egmond aan Zee, waar zijn
vader de genees- en verloskundige practijk
uitoefende. In 1875 verhuisde hij naar West
Graftdijk, waar hij de lagere school bezocht
Ha in Zaltbommel de Burgerschool afgeloo-
pen te hebben, werd hij in 1890 als student
te Groningen ingeschreven. Tevoren legde hij
jn 1887 met goed succes het examen voor
apothekersbediende af. In 1897 verwierf hij
den artsbul en vestigde zich in Februari
1898 te Alkmaar waar hij allengs een groote
practijk kreeg en zich vele trouwe vrienden
verwierf Hij is werkzaam als spoorarts, ge
meente-arts en als dokter in het Huis van Be
waring. De oprichting van het eerste Mij.
Ziekenfonds in den lande was in hoofdzaak
zijn werk. Meermalen was hij voorzitter van
den Kring Alkmaar en Omstreken der
Neder 1. Mij. ter bevordering der genees
kunst, veraer lid van het hoofdbestuur dier
Mij., gedurende jaren voorzitter van de afd.
Alkmaar van het Roode Kruis, voorzitter
van het College van Regenten van het Wees
huis en lid van het oclHge van Diakenen der
Ned. Herv. kerk.
Het was dus heden 35 jaren geleden, dat
dokter Schröder het artsdiploma behaalde en
hoewel van een 35-jarig jubileum gewoonlijk
niet zooveel werk wordt gemaakt, werd uit
de patiënten spontaan een comité gevormd
om dit feit feestelijk te herdenken. Ouderen
wilden niet wachten tot een veertigjarige her
denking omdat men zekerder is van den dag
van heden dan van dien van morgen. En
jongeren wilden evenmin iets van uitstellen
hooren omdat men maar al te dankbaar was
eindelijk eens een gelegenheid te hebben
gevonden om dezen dokter te toonen hoezeer
zijn persoon en zijn werk in breeden kring
gewaardeerd worden. Immers, nacht en dag,
weer of geen weer, altijd stond deze medicus
gereed om op het eerste S.O.S.-sein van dè
zijde der patiënten zijn vaak zoo moeilijke en
zware taak te vervullen en hij verwierf zich
een breeden en trouwen vriendenkring, niet
alleen omdat hij zijn plicht deed maar ook
en vooral om de wijze waaróp hij dit deed
Omdat hij niet alleen medicus, maar ook een
vriend was, omdat hij den zieke nieuwe
kracht gaf, den bedroefde wist te troosten en
den arme in stilte wist te geven. Wie zoo met
hart en ziel in zijn taak opgaat kon geen be
ter beroep dan dat van medicus hebben geko
zen, het beroep van den man voor wien alle
deuren en harten zich openen en die juist
daardoor zoo ruimschoots gelegenheid heeft
zich in den mooisten zin des worrds Mensch
te toonen.
Vandaar dat een comité met zooveel
enthousiasme aan het werk kon gaan en dat
de dames, die zich met het inzamelen der
gelden voor een persoonlijk geschenk zoozeer
verdienstelijk gemaakt hebben, op een zeer
sporadische uitzondering na alle patiënten
en daarnaast nog vele vrienden en bewonde
raars bereid vonden iets bij te dragen voor
een huldeblijk, dat van aller waardeering en
hartelijken dank zou getuigen.
Tevergeefs heeft de jubilaris getracht aan
deze hu'de te ontsnappen. Men heeft hem de
gelegenheid daarvoor nu eenmaal niet willen
bieden en toen het tot dokter Schröder door
drong hoezeer n^en op de herdenking van dit
jubileum prijs stelde, heeft hij zich gaarne
gewonnen gegeven.
In een met palmen en bloemen versierde
woning, die de jubilaris ternauwernood als
het eigene, vertrouwde doktershuis zal terug
gekend hebben, hield hij gistermiddag, geze
ten tusschen zijn naaste fami'ieleden, recep
tie om alle patiënten en andere belangstellen
den gelegenheid te geven hem op dezen dag
te complimenteeren.
De voorzitter van het huldigings
comité spreekt.
Daarvan werd natuurlijk allereerst een
dankbaar gebruik gemaakt door het huldi
gingscomité, welks voorzitter, mr. L. van
Lookeren Campagne daarbij de volgende
rede heeft gehouden:
Geachte Jubilaris!
Als voorzitter van het comité, dat zich ge
vormd heeft om U, dr. Schröder. op dezen
dag, namens al Uwe patiënten een „vrien
delijkheid te bewijzen" (om in Uw termino
logie te spreken), heb ik de aangename taak
tot U het woord te mogen richten.
Vandaag is het 35 jaar geleden dat U de
practijk aanva.rdde.
Een officieele jubileumdatum, in optima
foima is dit, naar ik meen niet.
Maar het is ook eigenlijk geen jubileum in
den gebruikelijken zin des woords, dat ons
hier vereenigt.
Een jubileum komt van zelf: het behoort,
zou men kunnen zeggen, tot de conventies,
tot de maatschappelijke vormen om een zeker
tijdvak, gedurende hetwelk een bekend per
soon zijn ambt heeft vervuld, aan het einde
af te sluiten met een huldiging
Op zich zelf zit in de langdurige vervul
ling van een ambt. vooral wanneer die ver
vulling op goede wijze plaats vond, een
zekere verdienste.
Het is dan gebruikelijk die verdienste te
erkennen en den jubilaris hulde te betuigen.
Hier en ik wil daarop met eenigen na-
d wijzen ligt de zaak echter eenigszins
'tier is de bepaalde datum il November
luer pro fo-ma door Uwe patiënten aan-
o t-oen met een aude: doel.
('we patiënten hebt-en zich met .zoozeer
ve.eenigd. omdat zij het verdienste^ von
den dat U gedurende 35 jaren Uw practijk als
m-dicus heeft vervuld - hoe verdienstelijk
dit op zich zelf ook moge zijn - doch om-
vereffenenVOeleD U hadden te
Zij hebben gevoeld dat de mijlpaal, Uwe
lf r*n Pra'et»!k-vervulling, daarvoor een
Uitstekende gelegenheid wai.
ietsmeMI^.hrÖd€« Uwe patiënten hebben
St tTh,^ a vereffenen" Z'l ziïn U dankbaar
flat u hun daarvoor vandaag de gelegenheid
heeft willen geven, dat U „toch thuis" is.
Het is ook goed dat U hun die gelegenheid
geeft: aan formaliteiten, ook al zijn anderen
voornemens die eenigszins feestelijk in te
Kleeden, mag men zich onttrekken. Aan een
uiting als déze, mèg men zich, naar mijne
meening, niet onttrekken.
Die vereffening, waarvan ik sprak, bestaat
hieno dat Uwe patiënten U willen toonen
dat zij U hoogachten, dat zij U dankbaar zijn,
dat zij van U houden.
Uwe patiënten houden van U.
En dat is niet in de eerste plaats omdat U
hun geneesheer is, omdat U Uwe pogingen
aanwendt om hen weer gezond te maken,
maar omdat U hun vertrouwde en geliefde
huisdokter is.
U is hun hul sdokter, de dokter van hun
huis, van de burcht, waarin zij zich tegenover
de wereld, tegenover de andere menschen,
terugtrekken. In dat huis, in die burcht waar
in zij niet gauw een ander toelaten, laten zij
U binnen.
Er zijn vele specialisten, er zijn vele knanpe
specialisten, doch nooit zullen al die specia
listen de plaats van een echten huisdokter
kunnen innemen De kracht van d .- genezing,
al is die natuurlijk van hoogere machten ai-
hankelijk, zit voor een groot deel in het
vertrouwen, dat men stelt in den geneesheer
Dr. Schröder, Uwe patiënten houden van
U. En zij doen dat, omdat U hen helpt hen
steunt, met hen meeleeft, met hen praat, zoo
als U dat alleen kunt, omdat U hun dr.
Schröder is.
Ik geloof niet dat ik veei meer zal behoeven
te zeggen. Ik heb bemerkt en ik weet dar
van mij zelf ook dat de gevoelens die Uwe
patiënten voor IJ koesteren, innige gevoelen
zijn. Daarover moet men niet lang praten,
men moet ze slechts even aanraken.
Beide partijen weten dan wel wat men be
doeld heeft.
Dr. Schröder, aan deze vereffening behoort
een aandenken te worden vetbonden. Spr.
herinnerde aan een vorig jubileum, toen de
heer Cohen Stuart de woordvoerder was
geweest.
Het was thans moeilijk, iets passends te
bedenken. Men had wel eens gedacht aan een
centrale verwarming als symbool van de
warme toegenegenheid der patiënten, maar
het huis leende zich daarvoor minder.
Al Uwe patiënten, aldus sprUwe parti
culiere patiënten en Uwe patiënten van het
Zieken- en Ondersteuningsfonds der Spoor
wegen, Uwe buspatiënten, Uwe arme patiën
ten. Uw oud-patiënten, en zelfs zij die geen
patiënten van U zijn, hebben in één elan, een
geschenk bij elkaar gebracht.
De dames van het comité, gesteund door
andere dames en heeren, hebben hier de be
hulpzame hand geboden.
Van den beginne af moest het echter zijn
een p e r s o o n 1 ij k geschenk voor U. Dit
moet U begrijpen U heeft Uw patiënten zoo
veel persoonlijk goeds aangedaan, dat zij uit
drukkelijk gevoeld hebben U dezen keer iets
persoonlijks terug te doen.
Het was spreker een genoegen den jubila
ris in enveloppe een som te kunnen aanbie
den met de bedoeling dat hij daarvoor een
reis zou kunnen maken. Het voornemen was
geweest deze envelopj>e te verbergen in een
wereldbol van chocolade maar, aangezien
deze nog niet aanwezig was, zou spreker het
cadeau nu maar zelf overhandigen.
Daarnaast heeft het comité in overeen
stemming met den wensch van den jubilaris
een nieuwe encyclopaedie gekocht waar
van spreker het eerste deel, dat juist ver
schenen was, thans kori overreiken. Het
voordeel, dat in het geleidelijk verschijnen
dezer uitgave is gelegen, is dat men een
encyclopaedie niet leest als men alle deelen
tegelijk krijgt, maar wel als men daarvan
zoo nu en dan een deel ontvangt. (Applaus).
De jubilaris antwoordt.
Dokter Schröder zeide in zijn antwoord
van harte dankbaar te zijn voor alle moeite,
welke men zich getroost heeft om dezen dag
voor hem tot een feestdag te maken. Juist in
deze dagen gaan zijn gedachten terug naar
het jubileum, dat hij tien jaar geleden heeft
gevierd toen men hem ook op zoo hartelijtce
wijze heeft gehuldigd. Spr. dacht daarbij
aan zoovele goede vrienden door den dood en
in het leven verloren, in de eerst^plaats aan
ziin vader, aan de heeren Cohen Stuart en
dokter Dirken, die helaas sindsdien over eden
zijn en aan wien hij zooveel heeft te danken.
Spr. is dankbaar gestemd, dat deze hulde j
het hart komt van a len die er aan hehben
deelgenomen. Spr. heeft in zijn jeugd reeds
zeer veel geleerd'door het goede joorbedd
van zijn vader en begrepen, dat het ni g
makkelijk is om geneesheer te zijn Men w 1
wonderen d.en «.slaagt daarin
Maar «aar men mei generen *an daar kan
mon iafpni<* en troost brengen Dat heelt
spreker in zijn leven geleerd en dat heeft zijn
geluk in de practijk grooter gemaakt. S echts
één beroep heeft spreker ooit kunnen bedoren
en dat is het zijne. Nu hij zooveel vnenden
om zich heen ziet die het goed met hem
meenen is hij nog meer dan ooi 0 tmf»1-
„oed gednan te hebben toen hij zijn vader en
moeder vroeg om medicus te mogen worden
Spreker hoopte nog lang te mogen leven om
zijn vrienden nog lang te kunnen behouden
en nieuwe daarbij te kunnen maken en ein
digde zijn met instemming begroette rede met
woorden van dank uit te spreken voor den
voorzitter en de leden van het Comité, die
dezen dag voor hem tot een onvergetelijken
hebben gemaakt,
Een vriendenwoord.
Zeer geachte Jubilaris, zoo zeide Dr. F. A
Stehr
Al Uwe patiënten en vrienden zullen
zich gelukkig achten thans een gelegenheid
hebben om hun dankbaarheid aan u te
te -- nviu at>u
betuigen. Gijzelf echter wilde liever dit ju
bileum ongemerkt laten voorbijgaan en Gij
wildet U zelfs aan alle hulde ontrekken
Dit mocht echter niet geschieden en geluk
kig wist men U over te halen om Uw vrien
den en patiënten uiting te laten geven aan
hunne gevoelens van vriendschap en dank
baarheid jegens U. Men zeide U daarbij
ronduit: medice cura te ipsum, geneesheer
genees U zelf, na zoovelen met kundigheid
te hebben genezen. De dag van heden toont
duidelijk, dat de jubilaris van zijn ontvluch
tingsplannen volkomen is genezen. Dit is
ons een groot genoegen want velen willen
vandaag eens aan hun dankbaarheid uiting
geven. Hooggeachte jubilaris, het is bekend
aan ieder welk een hooge opvatting gij hebt
van Uw taak als medicus, met hoeveel toe
wijding en liefde Gij U van Uw beroep
kwijt, hoe Gij steeds bereid zijt en klaar
staat een ieder te helpen en hoe U wordt be
mind bij arm en rijk.
Mij dunkt, dat het U dikwijls goed moet
doen wanneer Gij bij Uw patiënten komend
aldaar Uw portret bij het ziekbed ziet
hangen als een uiting van een dankbaar ge
voelen jegens U, of wanneer een kind U
spontaan om den hals valt met de woorden
O dokter, wat ben ik U dankbaar dat U mij
weer gezond gemaakt hebt. Ik ben er van
overtuigd, dat meerderen van uwe patiënten,
die niet in staat zijn U vandaag te komen ge-
lukwenschen, met blijdschap en dankbaar
heid in hun hart Gods zegen over U afsme
ken voor Uw verder leven.
Als een bewijs hoe Uwe patiënten met U
mee leven is mij de aangename taak opge
dragen namens twee van Uwe allereerste
Alkmaarsche patiënten en ook namens meer
dere andere patiënten welke zich tot groote
dankbaarheid jegens U verplicht achten U
heden met uw 35-jarig doktersjubileum harte
lijke gelukwenschen aan te bieden en U te
bedanken voor alle hulp en milddadigheid,
welke zij van U mogen ontvangen, terwijl zij
U vriendelijk verzoeken als bijzonder blijk
van hun dankbaarheid jegens U 'n klein aan
denken in den vorm van een gouden potlood
met inscriptie „Aan Dr. Schröder, 11 No
vember 1932" en een klein documentje, getee-
kend door een patiënt van U op zijn ziekbed,
met meerdere handteekeningen te willen aan
nemen.
Het zij U gegeven nog vele jaren in goede
gezondheid Uw edel beroep te dienen tot
heil van vele ingezetenen dezer stad.
(Applaus.)
Nog een woord van het perso
neel.
Namens het spoorwegpersoneel, zeide de
heer W. C. Swart, en namens een aantal ge-
pensionneerden wil ik gaarne een enkel
woord tot U spreken bij de officiëele herden
king van Uw 35-jarige practijk als arts. Toen
mij door een aantal vertegenwoordigers uit
de verschillende bestaande spoorwegorgani
saties, die spontaan gevolg hebben gegeven
aan den oproep mede te werken aan de her
denking van Uw jubileum, gevraagd werd
zitting te nemen in het klein-comité, heb ik
mij daarvoor gaarne beschikbaar gesteld.
De wetenschap, dat U niet alleen als medicus,
doch vooral als mensch buitengewoon door
Uwe patiënten geëerd wordt, heeft daaraan
niet weinig bijgedragen. In de bijna 12M
jaar dat ik met een aanstelling tot machinist
bij de Ned. Spoorwegen van Amsterdam
naar Alkmaar overgeplaatst werd en mijn
gezin en ik zich onder Uwe patiënten moch
ten rekenen, heb ik zeer veel van Uwe goede
hoedanigheden mogen vernemen. Zeker, er
zijn wel leden van ons zieken en ondersteu
ningsfonds, die zich wel eens een enkele maal
over Uw behandeling probeerden te beklagen
welke dokter zou dat niet ondervinden?
maar voor mij staat het vast, dat U per
soonlijk daar onschuldig aan zijt en dat dit
op rekening geschoven moet worden van het
bestuur van het Z. en O. fonds, die U een te
groote rem aanlegt wanneer het betreft de fi
nanciëele uitgave, die in bijzondere gevallen
voor den patiënt en zijn herstel geboden zijn.
Ik ben er van overtuigd, dat U in soort
gelijke gevallen ais arts graag anders zoudt
willen handelen, doch dat U dit onmogelijk
gemaakt wordt door de onthouding van de
goedkeuring van het Z. en O.-fonds
Er zijn mij zelfs gevallen bekend, dat U
als arts niet de noodige medewerking kon
verkrijgen bij het verstrekken van versterken
de midde'en, die noodig waren voor het her
stel van Uw patiënt. Uw mensch-zijn reikte
echter verder dan de strenge bepalingen van
het Z.- en O.-fonds en U betaalde uit eigen
beurs de zoo hoog noodige versterkende mid
delen met als resultaat een volledig herstel
van Uw patiënt.
Uw 35-jarige praktijk en niet te vergeten
Uw menschlievendheid, welke gij in tal van
gezinnen ten goede hebt aangewend, herden
ken wij gaarne bij deze officieele plechtig
heid.
Dr. Schröder, „nog vele jaren in goede ge
zondheid" is de wensch van het spoorweg
personeel, de gepensionneerden en hun ge
zinnen. die lid zijn van het Z.- en O -fonds
waaraanU als arts is verbonden. (Applaus)
Dokter Schröder zich tot Dr. Stehr rich
tende zeide reeds even de hem verstrekte
namen te hebben ingezien. Het heeft spr. ge
troffen, dat deze patiënten in gedachten bij
hem zouden zijn en spr. gedachten zijn op
dit oogenblik zeker bij hen.
Zich tot den heer Swart richtende zeide de
jubilaris, dat hij als arts het spoorwegperso
neel als het ware op het dak is geschoven. Er
is dus een eigenaardige verhouding tusschen
hem en het spoorwegpersoneel en juist daar
om fteeft het spreker zoo goed gedaan, dat
dit jsersoneel ook deelneemt aan deze huldi
ging. Hoewel aan voorschriften gebonden
zal spreker steeds zijn best blijven doen en
dankte recht hartelijk voor de hem op dezen
dag betoonde sympathie. (Applaus).
De burgemeester spreekt
De burgemeester, Mr. W. G Wendelaar,
zeide gaarne bij deze huldebetuiging tegen
woordig te willen zijn. Spr. wist, toen hij ge
waarschuwd werd, evenwel niet dat hij het
voorrecht zou hebben tegenwoordig te zijn
op zoo'n intiem feest dat dokter en patiënten
omvat. Toch achtte spreker zich ook hier op
zijn plaats, omdat hij in zekeren zin de stads
patiënten vertegenwoordigt. De burgemees'er
wees er op, dat dokter Schröder in zijn 35-
jarige practijk niet minder dan 33 jaren als
stadsarts is werkzaam geweest. Spreker
bracht hem dan ook namens de stadspatiën-
ten hartelijk dank voor zooveel goeds, zooveel
liefs en zooveel verstandigs, dat hij in deze
oractijk ten uitvoer heeft kunnen brengen.
Het gemeentebestuur weet wat dokter Schrö
der voor deze stad heeft beteekend, hoeveel
nuttig werk hij deed in commissies en bestu
ren, als voorzitter van het Ziekenfonds, a's
diaken der Ned. Herv. Gem., destijds als
voorzitter van de afdeeling Alkmaar van het
Nederlandsche Roode Kruis en als regent
van het Burgerweeshuis. In sprekers tijd was
de jubilaris nog lid van de bouwcommissie
van het Neutraal Ziekenhuis. Spreker had
zoo juist nog gehoord hoeveel goed de jubi
laris in stilte gedaan heeft, iets, dat in deze
moeilijke tijden zoo bijzonder gewaardeerd
wordt. Het was ook daarom, dat spreker met
een enkel woord dokter Schröder dank heeft
willen zeggen voor alles wat deze in het be
lang van Alkmaars inwoners gedaan heeft.
(Applaus.)
Dokter Schröder zeide het zeer op prijs te
stellen, dat de burgemeester namens het ge
meentebestuur dit heeft willen zeggen. In de
33 jaren dat spreker stadsarts is, heeft hij
niet alleen kennis gemaakt met veel men
schen, maar ook met hun nooden en die noo-
den zijn niet alleen van financieelen en mate-
rieelen aard. Met vele stadspatiënten heeft
spreker vriendschapsbanden aangeknoopt.
Spreker stelde de vriendelijke woorden van
den burgemeester zeer op prijs en was dank
baar, dat deze hem, in sprekers kwaliteit van
stadsarts, heeft willen toespreken.
Dr. Korteweg spreekt namens de
afd. Alkmaar van de Ned. Maat
schappij tot bevordering van ge
neeskunst.
Waarde Jubilaris, zoo sprak de heer Kor
teweg. Als ondervoorzitter van de afdeeling
Alkmaar der Nederlandsche Maatschappij
tot bevordering van geneeskunst is het mij
een eer en een voorrecht U hier te mogen
toespreken bij het begin van Uwe achtste
lustrum als arts. Weinig minder dan 35 ja
ren hebt gij te Alkmaar de geneeskundige
practijk beoefend; daarvoor alleen reeds heb
ben wij recpect, maar meer nog door de wij
ze waarop. Gij zijt voor ons, uwe collega's
de vertegenwoordiger van dat geslacht van
toegewijde huisartsen, waarvan door som
migen een geleidelijk uitsterven wordt ge
vreesd. Op dezen dag zult gij ons willen en
moeten toestaan, dat wij enkele van Uw ken
merkende eigenschappen hardop noemen, die
te zamen 'n beeld kunnen geven van de figuur
van dien ouderwetschen huisarts, voor wien
zijn arbeid niet is een beroep, nog minder
een bedrijf, maar een ambt, een roe-
Eing, een zending. Het is niet zoo gemak
elij k een medicus te analyseeren en ik ben
overtuigd, dat men door 't opnieuw samen
vatten van de gescheiden eigenschappen ot
lange na niet terug krijgt de figuur van col
lega Schröder zooals hij hier voor ons
staat, maar anderen zullen in het licht stel
len, wat in mijn verbeelding in het duister
is gebleven.
Welnu dan, waar kunnen wij beter be
ginnen dan met de wetenschap met een
groote W, wier dienaar gij toch ook na Uwe
studie aan de Groningsche Akademie zijt ge
bleven. De boeken in Uw spreekkamer zijn
als stille getuigen a decharge, tegenover
de meening, dat onze leermeesters ons
geestelijke proviand voor den ganschen le
vensweg zouden kunnen meegeven; die boe
ken zijn ook Uwe vrienden, die U goeden
raad geven, als Uw parate kennis te kort
schiet.
Maar de boeken zijn niet het zéér bijzon
dere in dit doktershuis; dat is de geheim
zinnige kamer daarachter, uw laboratorium.
Men zal weinig huisartsen in Nederland vin
den, die een zoo veelgebruikt en welbenut la
boratorium tot hun persoonlijke beschikking
hebben en bovendien nog een zelfopgeleide
analyste voor het routinewerk. Aan het ziek
bed moge onze kunst vaak dienaar der na
tuur zijn, hier, in uw laboratorium, is de
Kunst de meerdere Naturae Ars Magistra.
Gij ontsluit hier hare geheimen; dat gij tijc
en lust hebt gevonden om dit zelf te doen,
onafhankelijk van anderen, getuigt van uw
vrijheidszin en uw behoefte om alles niet al
leen door uw eigen bril, maar ook door uw
eigen miskroskoop te bezien. Daarin toont gi
U Nederlander, die zijn zelfstandig oordee
hoog stelt en wars is van autoriteitsgeloof.
Wat gij als huisarts voor uw patiënten zijt
hebben deze beter onder woorden gebracht
dan ik dat zou kunnen, maar toch weet ik bij
ervaring, dat uw tegenwoordigheid de zorgen
verlicht en de patiënt reeds half genezen is,
zoodra gij de ziekenkamer binnentreedt. Ook
daarom zijt gij zoo'n goed huisarts, omdat in
U de overtuiging leeft, dat gezondheid slechts
middel is, nooit doel. Ook in de tijden, dat
rustkuren ten zeerste in de geneeskunde mo
de waren, hieldt gij uw patiënten niet gaarne
langeren tijd te bed. Gij gelooft in het gees
telijk heil van den arbeid, nog voordat de ar-
beidstherapie ontdekt was.
Alleen in den arbeid vinden de meesten
onzer de noodige prikkels voor het geestelijk
leven; alleen in den arbeid zijn wij deelge-
nooten in de wenschelijke gemeenschap; al
leen in den arbeid zijn wij geheel mensch
Theorie en practijk zijn voor U één en uw
leven getuigt dagelijks van uw toewijding
aan den arbeid. Gij rust den zevenden dag
niet, maar op Zondag doet gij uw werk an
ders dan in de week.
Hoe verbaasde ik mij wel eens als gij een
Zondag of nog grooter feestdag hadt uitver
koren om samen een patiënt te ziendat leek
U een goed werkje voor den Zondag!
Gij hebt den moed uwer overtuiging. Wee
hem, dien gij bestrijdt, maar gelukkig degene
voor wier belangen gij strijdt! Gij laat niet
los. Als gij uw schouder onder eenig idee
hebt gezet, dan wordt het een daad, al duurt
het jaren. Ik denk aan uw initiatief om de on
bemiddelde invalide oudjes een goed tehuis
te bereiden. Jarenlang hebt gij daarvoor ge
streden. Uw daad wekte leven en het „Wes
terlicht" in den Hout is mede aan uw kroon
een parel. Andere instellingen zullen hier on
getwijfeld komen vertellen wat zij aan uw
initiatief en werkkracht dankenik mag daar
over zwijgen
Maar niet over datgene, wat gij in den
loop van een derde eeuw voor de afdeeling
Alkmaar van de Nederlandsche Maatschap
pij tot bevordering der geneeskunst zijt ge
weest; daarvoor ben ik hier.
Gij zijt sinds vele jaren cyklisch recidivee
rend haar voorzitter, ook weer op heden.
Waarom hebben wij U zoo graag als voor
zitter? Is 't omdat gij meer en energieker dan
anderen voor de belangen der geneesheeren
op de bres staat? Dat betwijfel ik. Anderen
zijn U daarin de baas. Gij strijdt liever voor
onze plichten dan voor onze rechten. Gij zijt
de vriend, die onze feilen toont en het recht
heeft, om ons ongezouten de waarheid te
zeggen.
Ik verklap wel geen geheim als ik zeg, dat
de inhoud van wat nog al eens „geneeskun
dige ethica" wordt genoemd gedragsregels
zijn, die dienen moeten om collegiale belan
gen te ontzien. Men zou deze geneeskundige
ethica dan ook beter als „etiquette'' kunnen
bestempelen.
Voor U, collega Schröder, is de genees
kundige ethica een waarachtige menschelijke
zedeleer, toegepast op den geneeskundigen
stand. Uw boek daarover is helaas nog niet
uitgegeven, zelfs nog niet geschreven. De tijd
ontbrak U steeds voor de theorie, niet voor
de practijk dier zedeleer. Maar als voorzitter
onzer afdeeling gaaft gij ons capita selecta
uit dat levensboek.
Het beginsel der rotarians is voor U wel
een zeer oude bekende; ik zou haast zeggen,
het is voor vanzelfsprekend, dat de ge
neeskundigen er zijn om te dienen met hun
volle arbeidskracht, met al hun verstand,
met hun geheele hart. Dat beginsel hebt gij
hoog gehouden en toegepast in uw practijk
al aie jaren lang en wij hopen dit evenzeer
als uw patiënten, dat zult gij blijven doen
nog vele jaren lang.
Ik kan slechts zeer onvolledig schetsen wat
gij voor ons zijt. Laten wij nog noemen uw
sterk besef van kameraadschappelijke saam-
hoorigheid met uw collega's en uw humor,
die slechts zelden zijn plaats ruimt aan ver
bittering.
En als ik dan in één woord uw persoon
lijkheid mag samenvatten dan is 't dit, dat
uw voortreffelijk verstand, uw veelgeprezen
karakter, uw taai arbeidsvermogen hun volle
waarde pas krijgen door uw warm .mensche-
lijk medevoelend hart, dat als in het men-
schelijk lichaam al de deelen uwer persoon
lijkheid voedt en activeert en U maakt tot
onzen collega Schröder, zooals gij daar
staat.
Op U moge zeker toepassing vinden de
slotregels van een sonnet, dat mijn vriend A.
le Cosquino de Bussy bij gelegenheid van de
promotie van een zijner clubgenooten
dichtte:
en adelt uw bedrijf,
want hij niet doktert goed die slechts het lijf
cureert,
maar die der ziele nood in zachten vreê
verkeert.
(Applaus.) -i
Dokter Schröder herinnerde er aan hoezeer
de medici in vereenigingsverband naar een
zeker broederschap streven. Spreker heeft al
tijd getracht een goed kringlid te zijn en den
kring te doen beantwoorden aan het gestelde
ideaal. Dat hij dit doen kon, is uitsluitend te
danken aan de vriendelijkheid zijner mede
leden. Het bestuurslidmaatschap van den
kring was spreker een groote vreugde, maar
de vreugde was vaak het grootst als de strijd
het felst was. Spreker is den kring dankbaar,
omdat deze zooveel tot zijn geluk heeft bij
gedragen. (Applaus.)
Een Ringers-Atlas draagt den
wereldbol.
Daarna, of liever reeds tijdens het ant
woord van dokter Schröder, werd de deur
wijd open gedaan, heel wijd, want er moest
niet meer of minder dan een geheelen wereld
bol worden binnengedragen. Deze bol op een
zeer kunstig bewerkt voetstuk, waarop „gou
den" engeltjes tusschen groen en bloemen op
bazuintjes bliezen, was, evenals het voetstuk
zelf, geheel van chocolade en suiker en een
van de zeer kunstzinnige producten uit de
chocoladefabriek der firma Ringers. Wij heb
ben er vroeger al eens op gewezen, dat men
daar beeldhouwers en architecten heeft, die
met chocolade en suiker kunstwerken schep
pen, die men iedereen zou willen toonen en
wel altijd zou willen bewaren als de grond,
stoffen dit slechts mogelijk maakten.
Deze wereldbol was het slachtoffer van het
verkeer geworden. Men had voor onze veel
besproken kanaalbruggen moeten wachten en
het resultaat was, dat de echte wereldbol
doorgedraaid was en de tijd was verstreken,
terwijl de chocoladen imitatie te laat op de
receptie was verschenen. De waardeering
voor dit fraaie werk was niettemin zeer groot.
Landen en zeeën waren met de daarbij be-
hoorende namen in gekleurde suiker aange
geven. Bij Alkmaar was een vlaggetje ge
plant en een klein luchtschip bevond zich in
de nabijheid als symbool, dat de reis van den
jubilaris niet alleen per trein of jjer boot be
hoefde te gaan.
Zeer terecht wees de voorzitter van het
comité er op, dat deze wereldbol het uitzoe
ken van den aanstaanden doktersreis ten
zeerste zou vergemakkelijken.
Een druk bezoek ter receptie.
De aanwezigen namen afscheid en reeds
stonden kamers en gangen vol dankbare pa
tiënten, collega's, vrienden en kennissen, die
er allemaal prijs op stelden den jubilaris op
dezen dag te complimenteeren. Zeer druk
werd van de gelegenheid daartoe gebruik ge
maakt. Door Dr. Degenaar werd de jubilaris
tijdens de receptie nog gecomplimenteerd
namens de huisartsen en door Dr. van Dam
namens het Ziekenfonds en een der patiënten,
de heer Elzas, heeft een zelf vervaardigd ge
dicht voorgedragen. Van de zeer vele fraaie
bloemstukken noemen wij o.a. die van „Wes-
terlicht", van den geneeskundigen kring,
van de Apotheekhoudende geneeskundigen,
van de Pius-stichting en de Diaconie, van de
Alkmaarsche huisartsen, van de Ver. Zieken-
huisverpleging. Namens het Huis van Be
waring werd een cadeau aangeboden en van
het Centraal Ziekenhuis een „Leerdani"-
druivenschaal, gevuld met orchideeën. Verder
waren er bloemen en cadeaux van velerlei
soort, vorm en afmeting en heeft dat alles
tesamen den jubilaris zeker het bewijs ge
geven hoezeer men zijn persoon en zijn werk
Iop prijs stelt en hoe al zijn patiënten hopen
hem nog lang als hun vriend en geneesheer
te kunnen behouden.