DAGBLAD VOOB ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Na den slag.
fBinnentand
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
eL Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
fiancc door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
cont) en rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
No. 301
Woensdag 21 December 1932
134e Jaargang
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
Als het juist is, dat een gewaarschuwd man voor twee
telt zullen we voortaan acht wethouders hebben.
Ambtenaren, die voor de gemeente op reis gaan, zullen
een menue zonder hors d'oeuvre en een hotelkamer
zonder bad moeten nemen.
Alkmaar's financieele positie.
ZIJ, DIE ZICH MET 1 JANUARI
A.S. VOOR MINSTENS 3 MAANDEN
OP DIT BLAD ABONNEEREN, ONT-
VANGEN DE TOT DIEN DATUM
VERSCHIJNENDE NUMMERS FRAN
CO EN GRATIS.
DE DIRECTIE.
ALKMAARSCHE COURANT
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
I
I
„Zoo rust dan eind'lijk 't ruwe Noorden
van hageljacht en stormgeloeizegt Borger
in zijn Ode aan den Rijn en we kunnen het
hem nazeggen in een ode aan dezen onver-
getelijken Alkmaarschen Raad.
Zoo rust dan eind'lijk Alkmaars vroed
schap na meer dan 23 uren op de bres ge
staan te hebben voor de geestelijke en mate-
rieele belangen van de kiezers en we hebben
een zucht van verlichting geslaakt toen onze
burgemeester Maandagnamiddag eindelijk
het signaal liet blazen dat het vuren aan bei
de zijden gestaakt moest worden.
Het heeft woorden gehageld en in den
storm van het debat is de hechtheid van vele
politieke bouwproducten op een zware
proef gesteld. Zij hebben de draagkracht hun
ner fundamenten bewezen ofwel zij zijn
om met den wethouder van financiën te spre
ken als kaartenhuisjes in elkander gestort
Het is elk jaar zoo gegaan en het zal wel
zoo blijven. Het publiek is dol op wat vuur
werk en op het terrein der politieke spelen
moet zoo nu en dan de vuurpijl der welspre
kendheid eens naar boven schieten, moet men
zich eens kunnen verlustigen in een regen
van roode, blauwe en gele vonken en moet
men eens heerlijk kunnen griezelen als uit
den meest revolutionnairen hoek de zware
knallen van de ontploffende donderbussen
gehoord worden
Reeds staan de etalages in het teeken van
den Kerstdag. Nog juist voor dien tijd heb
ben de politieke tegenstanders het gevecht
kunnen beëindigen, zij zijn min of meer ge
havend uit het strijdperk getreden, maar al
len overtuigd, dat zij ten slotte de overwin
ning hebben bevochten. Zij zijn als jongens,
die met een blauw oog en een bloedneus op
catechisatie verschijnen en zij zullen straks
als ernstige huisvaders onder den kerstboom
zitten en er vast van overtuigd zijn, dat er
vrede op aarde moet zijn en dat men in men-
schen mits geen politieke tegenstanders
een welbehagen moet hebben.
Wat is er ten slotte voor goeds verkregen
uit dien urenlangen strijd, wat is er bereikt
voor de tientallen, die tot diep in den nacht
op de tribune gestaan hebben en de duizend
tallen, die dezer dagen gretig naar de cou
ranten hebben gegrepen om te genieten van
de welsprekendheid en de geestigheid, die
juist hun afgevaardigden dit jaar weer zoo
duidelijk hebben gekenmerkt?
Het resultaat van alle debatten en moties
is tenslotte, dat de begrooting evenals andere
jaren vrijwel onveranderd is aangenomen,
dat een drietal vereenigingen geen korting op
haar subsidies zullen krijgen en dat wellicht
evenveel geld als men hier na uren van
strijd wist los te krijgen, aan presentie
gelden, aan stenograaf, aan drukker en an
dere uitgaven nog verloren zullen gaan.
Het is nooit anders geweest en het zal wel
altijd zoo blijven, maar toch wil het ons
voorkomen, dat de Raad in vroegere jaren een
ernstiger college was waar het algemeen be
lang meer dan het politieke op den voor
grond gesteld werd.
Nog niet zoo lang geleden was het ge
woonte, dat alleen de fractievoorzitters het
woord voerden, maar het gaat hier als in de
medische wereld, de huisarts, eens de vraag
baak bij alle familiekwalen, wordt lang
zaam maar zeker verdrongen door een leger
van specialisten, die een bijzondere studie
van elk onderdeel van het menschelijk
lichaam gemaakt hebben.
Zoo zijn ook in den Raad bij elke fractie
de rollen verdeeld, zoo spreekt de heer Bij
lens over de zwemschool, de heer Stoutjes-
dijk over de Eerste Hulp bij ongelukken, de
heer Vogelaar over de financiën, de heei
Ringers over gemeentewerken, de heer
Govers over poldervraagstukken, mej. Careis
over de Kinderbewaarplaats, de heer Keesom
over een gemeentebalans, de heer Wolden-
dorp over de bars, de heer Van de Va ll over
Kunst, de heer Hoijtink over Maatschappelijk
Hulpbetoon, de heer Keijsper over het Zie
kenhuis en de heer Venneker over onze kapi-
iaalspositie.
Het heeft het nadeel, dat er uren en uren
*pee gemoeid zijn, maar er staat tegenover,
dat alle vraagstukken thans heel wat veelzij-
diger worden bekeken en dat men menigmaal
f°t de ontdekking komt, dat verscheidene on-
2er edelachtbaren van de hun toevertrouwde
hebbeWerp€" een ^'ePgaan<^e s'u gemaakt
Onze grootste financieele specialiteit na
J wethouder van financiën natuurlijk 1S
heer Vogelaar, een rustig spreker naar
wiens gezaghebbend woord altijd met groote
aandacht door den Raad wordt geluisterd.
Hij is lid van de oppositie en het is te be
grijpen, dat zijn financieele beschouwingen
geen fanfares zijn, die slechts den lof van dit
college verkondigen.
De heer Vogelaar is een beetje pessimis
tisch, niet omdat hij in de oppositie zit, maar
cmdat de tijdsomstandigheden hem. daarvoor
aanleiding geven. Het is in dezen tijd van
crisis en malaise voor elke gemeente uiterst
moeilijk het hoofd boven water te houden, de
steun aan werkloozen en de hulp aan arm
lastigen vragen zeer zware offers en ook zij,
die deze ten slotte moeten opbrengen, onder
vinden in hooge mate den invloed der moei
lijke tijdsomstandigheden.
Dat maakt een beduidende belastingverla
ging onmogelijk, maar omdat het geld ten
slotte toch in de schatkist moet komen, blijft
er niets anders over dan op alles te bezuini
gen. Het onderhoud van straten en pleinen
zal opnieuw wat verwaarloosd moeten wor
den wat zich natuurlijk later zal wre
ken vrijwel alle gesubsidieerde vereenigin
gen krijgen dit jaar een beduidend lagere uit-
keering, de gouden eieren van de beroemde
kip worden al uit het nest gehaald voor ze
nog goed en wel gelegd zijn en de bewoners,
die zoo „gelukkig" zijn in de vermogensbe
lasting te zijn aangeslagen worden als kapi
talisten bekeken op wier schouders men ten
slotte nog wel eenige verzwaring van lasten
zal kunnen leggen.
De heer Vogelaar, die het illustre denk
beeld aan de hand deed om van de begroo-
tingsdiscussies gramofoonplaten te laten ma
ken en die voortaan elk jaar weer te laten
afdraaien wat inderdaad op den uitslag
heel weinig verschil zou maken heeft het
college een te groot optimisme en een te veel
verschuiven van moeilijkheden naar de toe
komst verweten.
Had de wethouder niet altijd een optimis
tisch geluid laten hooren, heeft hij bij elk
suppletoir crediet voor Maatschappelijk
Hulpbetoon niet steeds weer verkondigd, dat
het nu toch werkelijk wel genoeg zou zijn?
Heeft hij niet altijd beweerd, dat onze finan
ciën kerngezond waren en bezuinigingen
steeds weer uitgesteld totdat hij zelf be
greep, dat hij met deze struisvogelpolitiek
moest vastloopen? Dit college zoo zeide
de heer Vogelaar is geen vooruitziend,
maar een vooruitschuivend college geweest,
dat alle moeilijkheden naar een duistere toe
komst verplaatst heeft. De uitgaven voor cri-
siswerkloozen zijn te laag geraamd, met de
uitgaven voor werkverschaffing zullen we
vast loopen, met een verminderd belastbaar
inkomen is niet voldoende rekening gehou
den. Toen de Rijkssubsidie eenmaal was af
gekomen, leek het schip met goud beladen te
zijn binnengevaren en was alle belangstel
ling voor bezuinigingen bij het college ver
dwenen. De winst, die uit de bedrijven ge
haald wordt is al tot ruim een half millioen
gestegen en bedraagt 18 per hoofd tegen
7 in 1927. Begrijpen B. en W. dan niet, dat
zij vastloopen als zij steeds meer van de
winst der lichtbedrijven gaan gebruiken en
steeds minder voor een volgend crisisjaar
overlaten? Waarom wordt de personeele be
lasting niet verhoogd, waarom geen belas
ting naar draagkracht en hoofdzakelijk de
kleine renteniertjes in hun vermogen en hun
huisje getroffen, waardoor een inkomen van
1500 uit vermogen tweemaal zoo zwaar
belast wordt als een uit arbeid?
Het gefluit van dezen Vogelaar moet den
wethouder allesbehalve zoet in de ooren heb
ben geklonken en ook andere raadsleden heb
ben eenzelfde geluid laten hooren. De heer
Sietsma sprak over te hooge rente voor de
besturen der bijzondere scholen, die de lee
ningen reeds lang converteerden, de heer
Langeveld zinspeelde op te hooge ambte
naarssalarissen en op het enorme bedrag, dat
aan de verbetering van den Kennemerstraat-
weg ten koste gelegd is en de heer Hoijtink,
in wien een wethouder van financiën verlo
ren is gegaan, informeerde naar het bestaan
van een reservefonds en meende, dat uitslui
tend de voorzichtige financieele politiek van
den vorigen wethouder oorzaak was ge
weest, dat de gemeente op het oogenblik nog
niet dieper in den put zit. De heer Keesom
de financieele specialiteit van de raadsmeer-
derheid voorspelde dat de thans voorge
stelde belastingen tot huurverhooging zul
len leiden en de heer Ringers oordeelde het
bedrijf van Publieke Werken te zwaar be
last tegenover de uit te voeren werken ep
laakte het, dat men geweigerd had een door
hem voorgestelde bezuiniging van 10.000
aan te brengen terwijl nog hetzelfde jaar
bleek, dat een bezuiniging van niet minder
j dan 32.000 door het college noodzakelijk
werd geoordeeld.
Natuurlijk vond het college ten slotte ook
zijn verdedigers, die den beklaagde een on
schuldig verdachte genoemd hebben en hun
best hebben gedaan zijn goede kwaliteiten in
het gunstigste daglicht te stellen. De heer
Venneker wees er op, dat de begrooting sluit
en ook zonder het Rijkssubsidie een gelijklui
dend cijfer in ontvangsten en uitgaven zou
hebben gegeven. Alkmaar kan alle crisisuit
gaven uit de gewone middelen bestrijden,
onze kapitaalspositie is niet hopeloos en de
Alkmaarsche leeningen behooren tot de
meest gezochte en veiligst beoordeelde in den
lande al heeft de gemeente dit jaar dan ook
voor niet minder dan 36 aan enveloppen
uitgegeven.
Zonder vitale belangen te schaden, zei de
heer Bakker, heeft het college deze begroo
ting sluitend gemaakt en daarbij de minst
kapitaalkrachtigen gespaard, maar zijn coa
litie-genoot, de heer Keijsper, was weer min
der tevreden. Hij achtte door de voorgestelde
belastingen de weinig kapitaalkrachtigen
het zwaarst getroffen en noemde een ge
meentebalans een onmogelijkheid omdat men
nimmer de waarde van den Waagtoren kan
berekenen en evenmin een hypotheek op het
water van de Oude Gracht zal kunnen slui
ten.
Moties en voorstellen van de oppositie om
niet tot de voorgestelde belastingverhooging
over te gaan, zijn verworpen.
Tegenover alle verwijten en aanklachten
heeft de heer Westerhof als wethouder van
financiën zijn beleid verdedigd. Het bleek,
dat noch hij, noch een der raadsleden de cri
sis gemaakt hadden en dat zij er alleen maar
rekening mee hadden te houden. De belas
tingverhooging was niet van beteekenis en
in het samenstellen van deze begrooting was
hij zoo gelukkig geslaagd, dat vele gemeen
ten er Alkmaar om zouden benijden. Den
dank daarvoor begeerde hij niet, maar men
had wel eens een woordje van waardeering
aan het adres van d; ambtenaren mogen
zeggen, die met en zonder Faber-potlood,
zich des daags overwerkt en des nachts niet
geslapen hebben om deze begrooting op tijd
in den Raad te kunnen brengen. Zelfs de
heer Sietsma had moeten toegeven, dat de
financieele toestand van onze gemeente ge
zond is, maar als hij berekent hoe men zon
der belastingverhooging aan geld zal moeten
komen moet hij geen 22.000 uit den post
onvoorzien halen als er maar 17.000 inzit.
Dan wordt het tooveren en daar houdt de
wethouder niet van. Hij blijft in dezen moei
lijken tijd liever met twee beenen op den
vasten grond en als men de personeele be
lasting wil verhoogen moet men nog een
jaar wachten en dan zal hij het noodge
dwongen zelf we! doen en misschien ook nog
een crisisleening moeten sluiten, wat trou
wens heelemaal geen schande is.
Dank zij Alkmaars tweejarig verzet had
men in Den Haag begrepen, dat deze ge
meente niet met zich sollen laat, wat in de
Rijkssubsidie tot uiting was gekomen. Voor
zichtigheid was bij alle ramingen betracht en
op de noodige tegenvallers was gerekend
Door te straffe bezuinigingen of een belas
tingverhooging van eenige beteekenis werd
niemand getroffen Het betoog van den heer
Vogelaar over de steunuitkeering aan crisis-
werkloozen zakte door de cijfers van den
wethouder als het beroemde kaartenhuis in
elkaar. Dank zij het werk van diverse orga
nisaties en de vrijwillige verzekering waren
de kosten voor de ziekenhuizen veel minder
geworden en het bouwbedrijf zal het volgend
jaar aan 40 arbeiders een vol jaar werk ver
schaffen, waardoor men 28000 aan steun
gelden zal kunnen besparen.
Had de wethouder er zoo nu en dan niet
zelf aan herinnerd, dan zouden wij bij deze
optimistische beschouwingen vergeten heb
ben, dat wij in een crisistijd leven en al kun
nen wij al zijn voorspellingen niet zonder
voorbehoud aanvaarden, wij willen gaarne
toegeven, dat een wethouder van financiën in
deze jaren een zeer zware taak heeft en da*
er nog heel wat gemeenten zullen zijn, waar
men de begrooting met zwaarder offers voor
de ingezetenen sluitend gemaakt heeft dan
dit thans in Alkmaar het geval is.
Wij waarschuwen den wethouder slechts
voor een te groot optimisme. Struisvogelpoli
tiek zal op den duur tot een financieele
débacle leiden en elke financieele maatregel
ficet niet alleen naar den toestand van het
oogenblik worden beoordee.d, maar in zijn
gevolgen ook in verband met komende, waar
schijnlijk nog moeilijker tijden worden beke
ken.
Het is te begrijpen, dat de wethouders weer
van alle kanten waarschuwingen en verma
ningen hebben gekregen.
De vraag of Alkmaar te veel wethouders
heeft, kan op verschillende wijzen worden be
antwoord.
Stelt men ze aan de wethouders zelf, dan
zal men ongetwijfeld ten antwoord krijgen,
dat de heeren met werk overladen zijn en,
hoewel niemand ten slotte onmisbaar is, het
vertrek van een dezer edelachtbaren op het
toch al niet vlug ioopende raderweik der ge
meente van storenden invloed zou zijn.
Vraagt men er den heer Geels naar, dan
wil hij wethouders, die niet alleen de politieke
partijen, maar ook de maatschappelijke stan
den vertegenwoordigen.
Stelt men ze den heer Langeveld, dan wijst
hij op een gemeente als Velsen, die dertien
duizend inwoners meer dan Alkmaar heeft
en waar men het werk met drie wethouders
af kan, wat vroeger ook hier altijd mogelijk
is gebleken.
Dit kostbare viertal, zegt Mr. Langeveld,
zit hier slechts als het gevolg van een poli
tieke bevrediging en de heer Sietsma, die in
dezen moeilijken tijd alle politiek uit den
booze acht, heeft nog eens herinnerd aan een
beroep op éénheid, dat de heer Westerhof in
moeilijke tijdsomstandigheden op den Raad
heeft gedaan en stelde voor een nationale
stadsregeering te vormen, waarvoor de wet
houders thans hun mandaten ter beschikking
van den Raad moesten stellen.
Maar de heer Venneker was een beetje hui
verig voor een zoogenaamde nationale regee
ring, die hij al eens meer meegemaakt heeft
en waar meer gekibbeld en minder gewerkt
werd dan wij dat het laatste jaar gewend
zijn.
Bovendien, hoe zou men die regeering
moeten vormen, daar toch alle fracties onmo
gelijk in het college vertegenwoordigd kun
nen zijn. Voor men nieuwe wethouders kan
benoemen, moeten er eerst vacatures zijn en
men begreep wel, dat niemand van de tegen
woordige functionnarissen er iets voor gevoel
de om onverplicht het eerebaantje en de daar
aan verbonden emolumenten ter beschikking
van een hongerigen Raad te stellen, neg afge
scheiden natuurlijk van de omstandigheid,
dat elke wethouder van overtuigd is, dat de
bedrijven welke een zijner collega's beheert
veel onbelangrijker zijn dan de zijne.
Voor het voorstel van Mr. Langeveld om
de heeren aan vier touwtjes te laten trekken
en den ongelukkige, die het kortste trekt
de woestijn in te jagen, scheen het
college niet bijster te voelen en er
blijft ons ten slotte dan ook niet anders
over dan Alkmaar gelukkig te prijzen,
dat het een viertal wethouders bezit, die zoo
zeer van den ernst van hun taak doordrongen
zijn, dat zij er niet aan denken de gemeente
in deze moeilijke jaren in den steek te laten
en tot het laatste oogenblik op hun verant
woordelijke posten zullen blijven.
Iets anders is natuurlijk de vraag of er te
veel hoofdambtenaren zijn. Dat wil het col
lege zelf ook wel eens onderzoeken. De heer
Keijsper was van meening, dat de samenwer
king tusschen verschillende van deze heeren
alles te wenschen overliet en een radicale op
lossing van dit vraagstuk zou inderdaad hei
ontslag van bijna alle hoofdambtenaren zijn,
omdat er dan van slechte samenwerking geen
sprake zou kunnen wezen. Deze heeren
kosten gezamenlijk een kapitaaltje, zuchtte
de heer van de Vall en de heer Ringers, die
voornamelijk de te sterke personeelsbezetting
bij Gemeente Werken becritiseerde, deed de
verrassende mededeeling, dat in den Helder
deze dienst, samengevoegd met dien van het
Grondbedrijf en dien van Bouw- en Woning
toezicht, slechts een personeel van zes man
telt, wat de heer Klaver zoo raadselachtig
vond, dat hij zoo spoedig mogelijk een buurt-
verkeertje zal nemen om dat wonder eens per
soonlijk te bestudeeren. Overigens voelde deze
wethouder er niets voor het nog in dienst
zijnde personeel van Gemeente Werken op
wachtgeld te stellen, omdat straten en pleinen
toch niet voortdurend overzorgd kunnen blij
ven en men bij den eersten dageraad van een
beteren tijd al het personeel weer in dienst
zou moeten nemen.
Men kan wel bedrijven samenvoegen, maar
men zou dan voor elk bedrijf weer een chef
van dienst en het noodige personeel moeten
aanstellen en omdat dit natuurlijk geen be
zuiniging van eenige beteekenis zou geven,
was de wethouder over deze reorganisatie nu
niet zoo enthousiast als de ontdekkers van dit
bezuinigingsplan wel gehoopt hadden. Wel
was hij dankbaar voor elke deskundige wenk,
waardoor op nog uit te voeren werken bezui
nigd zal kunnen worden en hij kwam er rond
voor uit, dat de gemeente een ondeskundige
huisbaas is, omdat in den regel de huren te
laag en de herstellingskosten van haar wo-
niaeen te hoog zijp.
Ten slotte is een motie-Vogelaar c.s. vér
worpen, welke het college een onderzoek wilde
doen instellen naar een samenvoeging van
Grondbedrijf en Marktwezen met Bouw- en
Woningtoezicht en van het Sportpark met den
Plantsoendienst.
Men had daarbij over het hoofd gezien,
dat de directeur van het Marktwezen enz. dan
toch nog altijd de kermisverpachting en het
Havenbedrijf onder zich zou houden, maar
een combinatie van de Kermis en de Begraaf
plaats en van het Havenbedrijf met den
dienst der Radiodistributie zou ook dit be
zwaar uit den weg kunnen ruimen.
Op voorstel van de heeren Keesom, Geels,
Venneker, Keijsper en van de Vall zal er een
raadscommissie benoemd worden, die een
meer doeltreffende organisatie van gemeente
diensten en een betere samenwerking van de
bedrijven zal onderzoeken. Een commissie-
Vogelaar eertijds de begrafeniscommissie
genoemd had voor eenige jaren een geli'k-
soortige taak en als de thans samen te stel
len commissie eenzelfde resultaat bereikt, be-
hoeven de tegenwoordige hoofdambtenaren
zich niet ongerust te maken, dat zij voor den
pensioengerechtigden leeftijd onzen gemeente
dienst zullen verlaten.
De heer Bakker wees er op, dat bedrijfs
directeuren, die een eigen auto voor hun
diensten gebruiken, een veel te hooge vergoe
ding krijgen en de bedragen, die hij noemde,
waren inderdaad van dien aard, dat zelfs
een niet-automobilist kan begrijpen, dat de
gemeente goedkooper uit is als zij deze amb
tenaren voor hun dienstreizen een Fordje bij
een particuliere garage laat huren. De heer
Bonsema vertelde, dat deze auto's binnen vijf
jaar moeten afgeschreven zijn, maar hij be
loofde toch de noodige medewerking om de
gemeentelijke vergoeding aanmerkelijk te ver
lagen.
Gaan de ambtenaren op dienstreis, dan zul
len zij, naar wethouder Westerhov beloofde,
voortaan rekening met het Rijksreisbesluit
moeten houden, waardoor zij niet in het
Carlton en het Hotel des Indes kunnen logee-
ren en met hun maaltijden een beetje aan den
zuinigen kant moeten blijven, tenzij zij na
tuurlijk met hun wethouder uit zijn, in welk
geval deze bevoegd is zelf de hoogte van het
verteringstarief vast te stellen.
Gevraagd naar de resultaten, welke hij na
een dienstreis voor het behoud van onze var-
kensmarkt met den betrokken bedrijfsdirec
teur naar een protestvergadering in Utrecht
gemaakt had, kon wethouder van Slingerland
daarop gelukkig een alleszins bevredigend
antwoord geven. Het menue, dat hij uit zijn
binnenzak haalde, bood inderdaad keuze
uit een uitgebreide collectie spijzen en dran
ken en wat de vergadering zelf betreft, koa
hij over de resultaten van deze reis niet an
ders dan tevreden zijn. Ter vergadering is
contact verkregen met de Hollandsehe Maat
schappij van Landbouw en met den Bond
van Varkenshouders, er zijn commissies be
noemd en men zal zich tot de Ver. van Neder-
landsche gemeenten en tot de regeering wen
den in de hoop het gevaar, dat de gemeente
lijke markten niet alleen door het verdwijnen
van zouters, maar ook door dat van vette
varkens dreigt, zoo goed mogelijk af te wen
den, een voorloopig resultaat, dat den heer
Keijsper die zich als kaashandelaar in
het bijzonder voor onze varkensmarkt in
teresseert ongetwijfeld bevredigd zal heb
ben.
Laten wij aan het slot van deze eerste be
schouwing nog slechts de verheugende mede
deeling doen, dat wethouder Westerhof zich
na het verwijt, dat hij het laatste suppletoire
crediet voor Maatschappelijk Hulpbetoon,
zonder voorkennis van het Dagelijksch bei
stuur dezer instelling aangevraagd had, vrij
willig een oogenblikje in het boetekleed heeft
gestoken Helaas kwam hij zelf tot de ont
dekking, dat dit hem niet ontsierde, wat niet
van diep schuldbesef en berouw getuigt en
geen waarborgen geeft, dat hij het pad, dat
een volmaakt wethouder nu eenmaal heeft te
volgen, in de toekomst steeds zal blijven be
wandelen.
DE TARWEWET.
Geen veilingen meer noodig?
Naar De Tijd verneemt, wordt er naar ge
streefd, het mengpercentage van het inland-
sche tarwe vastgesteld te krijgen op 37 a 38
procent. Men veronderstelt, dat het daardoor
in de toekomst niet meer noodig zal blijken,
veilingen van inlandsche tarwe te houden.
De voorschriften verbindend ver-
klaard.
Op 19 December j.1. zijn de Tarwewet 1931
en de daarmede verband houdende voor
schriften voor het eerst voor den Hoogen
Raad gekomen. Een molenaar, die tarwe
bloem had afgeleverd zonder daarvan in de
daarvoor door den minister voorgeschreven
registers melding te maken en die deswege
door de rechtbank te Middelburg was veroor
deeld tot 2 geldboeten van 15, kwam van
deze beslissing in cassatie. Hij beweerde, dat
de dagvaarding onderscheid had moeten ma
ken tusschen tarwebloem A. en tarwebloem B,
De Hooge Raad verwierp dit beroep.
Hierdoor is komen vast te staan, dat de
door den minister deswege gegeven voor
schriften verbindend zijn.
COLLECTIEVE
ARBEIDSOVEREENKOMST
GEWENSCHT.
De Nederlandsche vereeniging van Fa
brieksarbeiders afd. Delft heeft Maandag
een ultimatum gericht tot de directie der Ne
derlandsche Kabelfabriek, waarin geëischt
wordt handhaving van den bestaanden toe
stand tot 1 April en invoering eener collec
tieve arbeidsovereenkomst.