DAGBLAD VOOB ALKMAAR EN OMSTREKEN. Na den slag. fBinnentand Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- eL Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. fiancc door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote cont) en rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. No. 301 Woensdag 21 December 1932 134e Jaargang Dit nummer bestaat uit drie bladen. Als het juist is, dat een gewaarschuwd man voor twee telt zullen we voortaan acht wethouders hebben. Ambtenaren, die voor de gemeente op reis gaan, zullen een menue zonder hors d'oeuvre en een hotelkamer zonder bad moeten nemen. Alkmaar's financieele positie. ZIJ, DIE ZICH MET 1 JANUARI A.S. VOOR MINSTENS 3 MAANDEN OP DIT BLAD ABONNEEREN, ONT- VANGEN DE TOT DIEN DATUM VERSCHIJNENDE NUMMERS FRAN CO EN GRATIS. DE DIRECTIE. ALKMAARSCHE COURANT Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. I I „Zoo rust dan eind'lijk 't ruwe Noorden van hageljacht en stormgeloeizegt Borger in zijn Ode aan den Rijn en we kunnen het hem nazeggen in een ode aan dezen onver- getelijken Alkmaarschen Raad. Zoo rust dan eind'lijk Alkmaars vroed schap na meer dan 23 uren op de bres ge staan te hebben voor de geestelijke en mate- rieele belangen van de kiezers en we hebben een zucht van verlichting geslaakt toen onze burgemeester Maandagnamiddag eindelijk het signaal liet blazen dat het vuren aan bei de zijden gestaakt moest worden. Het heeft woorden gehageld en in den storm van het debat is de hechtheid van vele politieke bouwproducten op een zware proef gesteld. Zij hebben de draagkracht hun ner fundamenten bewezen ofwel zij zijn om met den wethouder van financiën te spre ken als kaartenhuisjes in elkander gestort Het is elk jaar zoo gegaan en het zal wel zoo blijven. Het publiek is dol op wat vuur werk en op het terrein der politieke spelen moet zoo nu en dan de vuurpijl der welspre kendheid eens naar boven schieten, moet men zich eens kunnen verlustigen in een regen van roode, blauwe en gele vonken en moet men eens heerlijk kunnen griezelen als uit den meest revolutionnairen hoek de zware knallen van de ontploffende donderbussen gehoord worden Reeds staan de etalages in het teeken van den Kerstdag. Nog juist voor dien tijd heb ben de politieke tegenstanders het gevecht kunnen beëindigen, zij zijn min of meer ge havend uit het strijdperk getreden, maar al len overtuigd, dat zij ten slotte de overwin ning hebben bevochten. Zij zijn als jongens, die met een blauw oog en een bloedneus op catechisatie verschijnen en zij zullen straks als ernstige huisvaders onder den kerstboom zitten en er vast van overtuigd zijn, dat er vrede op aarde moet zijn en dat men in men- schen mits geen politieke tegenstanders een welbehagen moet hebben. Wat is er ten slotte voor goeds verkregen uit dien urenlangen strijd, wat is er bereikt voor de tientallen, die tot diep in den nacht op de tribune gestaan hebben en de duizend tallen, die dezer dagen gretig naar de cou ranten hebben gegrepen om te genieten van de welsprekendheid en de geestigheid, die juist hun afgevaardigden dit jaar weer zoo duidelijk hebben gekenmerkt? Het resultaat van alle debatten en moties is tenslotte, dat de begrooting evenals andere jaren vrijwel onveranderd is aangenomen, dat een drietal vereenigingen geen korting op haar subsidies zullen krijgen en dat wellicht evenveel geld als men hier na uren van strijd wist los te krijgen, aan presentie gelden, aan stenograaf, aan drukker en an dere uitgaven nog verloren zullen gaan. Het is nooit anders geweest en het zal wel altijd zoo blijven, maar toch wil het ons voorkomen, dat de Raad in vroegere jaren een ernstiger college was waar het algemeen be lang meer dan het politieke op den voor grond gesteld werd. Nog niet zoo lang geleden was het ge woonte, dat alleen de fractievoorzitters het woord voerden, maar het gaat hier als in de medische wereld, de huisarts, eens de vraag baak bij alle familiekwalen, wordt lang zaam maar zeker verdrongen door een leger van specialisten, die een bijzondere studie van elk onderdeel van het menschelijk lichaam gemaakt hebben. Zoo zijn ook in den Raad bij elke fractie de rollen verdeeld, zoo spreekt de heer Bij lens over de zwemschool, de heer Stoutjes- dijk over de Eerste Hulp bij ongelukken, de heer Vogelaar over de financiën, de heei Ringers over gemeentewerken, de heer Govers over poldervraagstukken, mej. Careis over de Kinderbewaarplaats, de heer Keesom over een gemeentebalans, de heer Wolden- dorp over de bars, de heer Van de Va ll over Kunst, de heer Hoijtink over Maatschappelijk Hulpbetoon, de heer Keijsper over het Zie kenhuis en de heer Venneker over onze kapi- iaalspositie. Het heeft het nadeel, dat er uren en uren *pee gemoeid zijn, maar er staat tegenover, dat alle vraagstukken thans heel wat veelzij- diger worden bekeken en dat men menigmaal f°t de ontdekking komt, dat verscheidene on- 2er edelachtbaren van de hun toevertrouwde hebbeWerp€" een ^'ePgaan<^e s'u gemaakt Onze grootste financieele specialiteit na J wethouder van financiën natuurlijk 1S heer Vogelaar, een rustig spreker naar wiens gezaghebbend woord altijd met groote aandacht door den Raad wordt geluisterd. Hij is lid van de oppositie en het is te be grijpen, dat zijn financieele beschouwingen geen fanfares zijn, die slechts den lof van dit college verkondigen. De heer Vogelaar is een beetje pessimis tisch, niet omdat hij in de oppositie zit, maar cmdat de tijdsomstandigheden hem. daarvoor aanleiding geven. Het is in dezen tijd van crisis en malaise voor elke gemeente uiterst moeilijk het hoofd boven water te houden, de steun aan werkloozen en de hulp aan arm lastigen vragen zeer zware offers en ook zij, die deze ten slotte moeten opbrengen, onder vinden in hooge mate den invloed der moei lijke tijdsomstandigheden. Dat maakt een beduidende belastingverla ging onmogelijk, maar omdat het geld ten slotte toch in de schatkist moet komen, blijft er niets anders over dan op alles te bezuini gen. Het onderhoud van straten en pleinen zal opnieuw wat verwaarloosd moeten wor den wat zich natuurlijk later zal wre ken vrijwel alle gesubsidieerde vereenigin gen krijgen dit jaar een beduidend lagere uit- keering, de gouden eieren van de beroemde kip worden al uit het nest gehaald voor ze nog goed en wel gelegd zijn en de bewoners, die zoo „gelukkig" zijn in de vermogensbe lasting te zijn aangeslagen worden als kapi talisten bekeken op wier schouders men ten slotte nog wel eenige verzwaring van lasten zal kunnen leggen. De heer Vogelaar, die het illustre denk beeld aan de hand deed om van de begroo- tingsdiscussies gramofoonplaten te laten ma ken en die voortaan elk jaar weer te laten afdraaien wat inderdaad op den uitslag heel weinig verschil zou maken heeft het college een te groot optimisme en een te veel verschuiven van moeilijkheden naar de toe komst verweten. Had de wethouder niet altijd een optimis tisch geluid laten hooren, heeft hij bij elk suppletoir crediet voor Maatschappelijk Hulpbetoon niet steeds weer verkondigd, dat het nu toch werkelijk wel genoeg zou zijn? Heeft hij niet altijd beweerd, dat onze finan ciën kerngezond waren en bezuinigingen steeds weer uitgesteld totdat hij zelf be greep, dat hij met deze struisvogelpolitiek moest vastloopen? Dit college zoo zeide de heer Vogelaar is geen vooruitziend, maar een vooruitschuivend college geweest, dat alle moeilijkheden naar een duistere toe komst verplaatst heeft. De uitgaven voor cri- siswerkloozen zijn te laag geraamd, met de uitgaven voor werkverschaffing zullen we vast loopen, met een verminderd belastbaar inkomen is niet voldoende rekening gehou den. Toen de Rijkssubsidie eenmaal was af gekomen, leek het schip met goud beladen te zijn binnengevaren en was alle belangstel ling voor bezuinigingen bij het college ver dwenen. De winst, die uit de bedrijven ge haald wordt is al tot ruim een half millioen gestegen en bedraagt 18 per hoofd tegen 7 in 1927. Begrijpen B. en W. dan niet, dat zij vastloopen als zij steeds meer van de winst der lichtbedrijven gaan gebruiken en steeds minder voor een volgend crisisjaar overlaten? Waarom wordt de personeele be lasting niet verhoogd, waarom geen belas ting naar draagkracht en hoofdzakelijk de kleine renteniertjes in hun vermogen en hun huisje getroffen, waardoor een inkomen van 1500 uit vermogen tweemaal zoo zwaar belast wordt als een uit arbeid? Het gefluit van dezen Vogelaar moet den wethouder allesbehalve zoet in de ooren heb ben geklonken en ook andere raadsleden heb ben eenzelfde geluid laten hooren. De heer Sietsma sprak over te hooge rente voor de besturen der bijzondere scholen, die de lee ningen reeds lang converteerden, de heer Langeveld zinspeelde op te hooge ambte naarssalarissen en op het enorme bedrag, dat aan de verbetering van den Kennemerstraat- weg ten koste gelegd is en de heer Hoijtink, in wien een wethouder van financiën verlo ren is gegaan, informeerde naar het bestaan van een reservefonds en meende, dat uitslui tend de voorzichtige financieele politiek van den vorigen wethouder oorzaak was ge weest, dat de gemeente op het oogenblik nog niet dieper in den put zit. De heer Keesom de financieele specialiteit van de raadsmeer- derheid voorspelde dat de thans voorge stelde belastingen tot huurverhooging zul len leiden en de heer Ringers oordeelde het bedrijf van Publieke Werken te zwaar be last tegenover de uit te voeren werken ep laakte het, dat men geweigerd had een door hem voorgestelde bezuiniging van 10.000 aan te brengen terwijl nog hetzelfde jaar bleek, dat een bezuiniging van niet minder j dan 32.000 door het college noodzakelijk werd geoordeeld. Natuurlijk vond het college ten slotte ook zijn verdedigers, die den beklaagde een on schuldig verdachte genoemd hebben en hun best hebben gedaan zijn goede kwaliteiten in het gunstigste daglicht te stellen. De heer Venneker wees er op, dat de begrooting sluit en ook zonder het Rijkssubsidie een gelijklui dend cijfer in ontvangsten en uitgaven zou hebben gegeven. Alkmaar kan alle crisisuit gaven uit de gewone middelen bestrijden, onze kapitaalspositie is niet hopeloos en de Alkmaarsche leeningen behooren tot de meest gezochte en veiligst beoordeelde in den lande al heeft de gemeente dit jaar dan ook voor niet minder dan 36 aan enveloppen uitgegeven. Zonder vitale belangen te schaden, zei de heer Bakker, heeft het college deze begroo ting sluitend gemaakt en daarbij de minst kapitaalkrachtigen gespaard, maar zijn coa litie-genoot, de heer Keijsper, was weer min der tevreden. Hij achtte door de voorgestelde belastingen de weinig kapitaalkrachtigen het zwaarst getroffen en noemde een ge meentebalans een onmogelijkheid omdat men nimmer de waarde van den Waagtoren kan berekenen en evenmin een hypotheek op het water van de Oude Gracht zal kunnen slui ten. Moties en voorstellen van de oppositie om niet tot de voorgestelde belastingverhooging over te gaan, zijn verworpen. Tegenover alle verwijten en aanklachten heeft de heer Westerhof als wethouder van financiën zijn beleid verdedigd. Het bleek, dat noch hij, noch een der raadsleden de cri sis gemaakt hadden en dat zij er alleen maar rekening mee hadden te houden. De belas tingverhooging was niet van beteekenis en in het samenstellen van deze begrooting was hij zoo gelukkig geslaagd, dat vele gemeen ten er Alkmaar om zouden benijden. Den dank daarvoor begeerde hij niet, maar men had wel eens een woordje van waardeering aan het adres van d; ambtenaren mogen zeggen, die met en zonder Faber-potlood, zich des daags overwerkt en des nachts niet geslapen hebben om deze begrooting op tijd in den Raad te kunnen brengen. Zelfs de heer Sietsma had moeten toegeven, dat de financieele toestand van onze gemeente ge zond is, maar als hij berekent hoe men zon der belastingverhooging aan geld zal moeten komen moet hij geen 22.000 uit den post onvoorzien halen als er maar 17.000 inzit. Dan wordt het tooveren en daar houdt de wethouder niet van. Hij blijft in dezen moei lijken tijd liever met twee beenen op den vasten grond en als men de personeele be lasting wil verhoogen moet men nog een jaar wachten en dan zal hij het noodge dwongen zelf we! doen en misschien ook nog een crisisleening moeten sluiten, wat trou wens heelemaal geen schande is. Dank zij Alkmaars tweejarig verzet had men in Den Haag begrepen, dat deze ge meente niet met zich sollen laat, wat in de Rijkssubsidie tot uiting was gekomen. Voor zichtigheid was bij alle ramingen betracht en op de noodige tegenvallers was gerekend Door te straffe bezuinigingen of een belas tingverhooging van eenige beteekenis werd niemand getroffen Het betoog van den heer Vogelaar over de steunuitkeering aan crisis- werkloozen zakte door de cijfers van den wethouder als het beroemde kaartenhuis in elkaar. Dank zij het werk van diverse orga nisaties en de vrijwillige verzekering waren de kosten voor de ziekenhuizen veel minder geworden en het bouwbedrijf zal het volgend jaar aan 40 arbeiders een vol jaar werk ver schaffen, waardoor men 28000 aan steun gelden zal kunnen besparen. Had de wethouder er zoo nu en dan niet zelf aan herinnerd, dan zouden wij bij deze optimistische beschouwingen vergeten heb ben, dat wij in een crisistijd leven en al kun nen wij al zijn voorspellingen niet zonder voorbehoud aanvaarden, wij willen gaarne toegeven, dat een wethouder van financiën in deze jaren een zeer zware taak heeft en da* er nog heel wat gemeenten zullen zijn, waar men de begrooting met zwaarder offers voor de ingezetenen sluitend gemaakt heeft dan dit thans in Alkmaar het geval is. Wij waarschuwen den wethouder slechts voor een te groot optimisme. Struisvogelpoli tiek zal op den duur tot een financieele débacle leiden en elke financieele maatregel ficet niet alleen naar den toestand van het oogenblik worden beoordee.d, maar in zijn gevolgen ook in verband met komende, waar schijnlijk nog moeilijker tijden worden beke ken. Het is te begrijpen, dat de wethouders weer van alle kanten waarschuwingen en verma ningen hebben gekregen. De vraag of Alkmaar te veel wethouders heeft, kan op verschillende wijzen worden be antwoord. Stelt men ze aan de wethouders zelf, dan zal men ongetwijfeld ten antwoord krijgen, dat de heeren met werk overladen zijn en, hoewel niemand ten slotte onmisbaar is, het vertrek van een dezer edelachtbaren op het toch al niet vlug ioopende raderweik der ge meente van storenden invloed zou zijn. Vraagt men er den heer Geels naar, dan wil hij wethouders, die niet alleen de politieke partijen, maar ook de maatschappelijke stan den vertegenwoordigen. Stelt men ze den heer Langeveld, dan wijst hij op een gemeente als Velsen, die dertien duizend inwoners meer dan Alkmaar heeft en waar men het werk met drie wethouders af kan, wat vroeger ook hier altijd mogelijk is gebleken. Dit kostbare viertal, zegt Mr. Langeveld, zit hier slechts als het gevolg van een poli tieke bevrediging en de heer Sietsma, die in dezen moeilijken tijd alle politiek uit den booze acht, heeft nog eens herinnerd aan een beroep op éénheid, dat de heer Westerhof in moeilijke tijdsomstandigheden op den Raad heeft gedaan en stelde voor een nationale stadsregeering te vormen, waarvoor de wet houders thans hun mandaten ter beschikking van den Raad moesten stellen. Maar de heer Venneker was een beetje hui verig voor een zoogenaamde nationale regee ring, die hij al eens meer meegemaakt heeft en waar meer gekibbeld en minder gewerkt werd dan wij dat het laatste jaar gewend zijn. Bovendien, hoe zou men die regeering moeten vormen, daar toch alle fracties onmo gelijk in het college vertegenwoordigd kun nen zijn. Voor men nieuwe wethouders kan benoemen, moeten er eerst vacatures zijn en men begreep wel, dat niemand van de tegen woordige functionnarissen er iets voor gevoel de om onverplicht het eerebaantje en de daar aan verbonden emolumenten ter beschikking van een hongerigen Raad te stellen, neg afge scheiden natuurlijk van de omstandigheid, dat elke wethouder van overtuigd is, dat de bedrijven welke een zijner collega's beheert veel onbelangrijker zijn dan de zijne. Voor het voorstel van Mr. Langeveld om de heeren aan vier touwtjes te laten trekken en den ongelukkige, die het kortste trekt de woestijn in te jagen, scheen het college niet bijster te voelen en er blijft ons ten slotte dan ook niet anders over dan Alkmaar gelukkig te prijzen, dat het een viertal wethouders bezit, die zoo zeer van den ernst van hun taak doordrongen zijn, dat zij er niet aan denken de gemeente in deze moeilijke jaren in den steek te laten en tot het laatste oogenblik op hun verant woordelijke posten zullen blijven. Iets anders is natuurlijk de vraag of er te veel hoofdambtenaren zijn. Dat wil het col lege zelf ook wel eens onderzoeken. De heer Keijsper was van meening, dat de samenwer king tusschen verschillende van deze heeren alles te wenschen overliet en een radicale op lossing van dit vraagstuk zou inderdaad hei ontslag van bijna alle hoofdambtenaren zijn, omdat er dan van slechte samenwerking geen sprake zou kunnen wezen. Deze heeren kosten gezamenlijk een kapitaaltje, zuchtte de heer van de Vall en de heer Ringers, die voornamelijk de te sterke personeelsbezetting bij Gemeente Werken becritiseerde, deed de verrassende mededeeling, dat in den Helder deze dienst, samengevoegd met dien van het Grondbedrijf en dien van Bouw- en Woning toezicht, slechts een personeel van zes man telt, wat de heer Klaver zoo raadselachtig vond, dat hij zoo spoedig mogelijk een buurt- verkeertje zal nemen om dat wonder eens per soonlijk te bestudeeren. Overigens voelde deze wethouder er niets voor het nog in dienst zijnde personeel van Gemeente Werken op wachtgeld te stellen, omdat straten en pleinen toch niet voortdurend overzorgd kunnen blij ven en men bij den eersten dageraad van een beteren tijd al het personeel weer in dienst zou moeten nemen. Men kan wel bedrijven samenvoegen, maar men zou dan voor elk bedrijf weer een chef van dienst en het noodige personeel moeten aanstellen en omdat dit natuurlijk geen be zuiniging van eenige beteekenis zou geven, was de wethouder over deze reorganisatie nu niet zoo enthousiast als de ontdekkers van dit bezuinigingsplan wel gehoopt hadden. Wel was hij dankbaar voor elke deskundige wenk, waardoor op nog uit te voeren werken bezui nigd zal kunnen worden en hij kwam er rond voor uit, dat de gemeente een ondeskundige huisbaas is, omdat in den regel de huren te laag en de herstellingskosten van haar wo- niaeen te hoog zijp. Ten slotte is een motie-Vogelaar c.s. vér worpen, welke het college een onderzoek wilde doen instellen naar een samenvoeging van Grondbedrijf en Marktwezen met Bouw- en Woningtoezicht en van het Sportpark met den Plantsoendienst. Men had daarbij over het hoofd gezien, dat de directeur van het Marktwezen enz. dan toch nog altijd de kermisverpachting en het Havenbedrijf onder zich zou houden, maar een combinatie van de Kermis en de Begraaf plaats en van het Havenbedrijf met den dienst der Radiodistributie zou ook dit be zwaar uit den weg kunnen ruimen. Op voorstel van de heeren Keesom, Geels, Venneker, Keijsper en van de Vall zal er een raadscommissie benoemd worden, die een meer doeltreffende organisatie van gemeente diensten en een betere samenwerking van de bedrijven zal onderzoeken. Een commissie- Vogelaar eertijds de begrafeniscommissie genoemd had voor eenige jaren een geli'k- soortige taak en als de thans samen te stel len commissie eenzelfde resultaat bereikt, be- hoeven de tegenwoordige hoofdambtenaren zich niet ongerust te maken, dat zij voor den pensioengerechtigden leeftijd onzen gemeente dienst zullen verlaten. De heer Bakker wees er op, dat bedrijfs directeuren, die een eigen auto voor hun diensten gebruiken, een veel te hooge vergoe ding krijgen en de bedragen, die hij noemde, waren inderdaad van dien aard, dat zelfs een niet-automobilist kan begrijpen, dat de gemeente goedkooper uit is als zij deze amb tenaren voor hun dienstreizen een Fordje bij een particuliere garage laat huren. De heer Bonsema vertelde, dat deze auto's binnen vijf jaar moeten afgeschreven zijn, maar hij be loofde toch de noodige medewerking om de gemeentelijke vergoeding aanmerkelijk te ver lagen. Gaan de ambtenaren op dienstreis, dan zul len zij, naar wethouder Westerhov beloofde, voortaan rekening met het Rijksreisbesluit moeten houden, waardoor zij niet in het Carlton en het Hotel des Indes kunnen logee- ren en met hun maaltijden een beetje aan den zuinigen kant moeten blijven, tenzij zij na tuurlijk met hun wethouder uit zijn, in welk geval deze bevoegd is zelf de hoogte van het verteringstarief vast te stellen. Gevraagd naar de resultaten, welke hij na een dienstreis voor het behoud van onze var- kensmarkt met den betrokken bedrijfsdirec teur naar een protestvergadering in Utrecht gemaakt had, kon wethouder van Slingerland daarop gelukkig een alleszins bevredigend antwoord geven. Het menue, dat hij uit zijn binnenzak haalde, bood inderdaad keuze uit een uitgebreide collectie spijzen en dran ken en wat de vergadering zelf betreft, koa hij over de resultaten van deze reis niet an ders dan tevreden zijn. Ter vergadering is contact verkregen met de Hollandsehe Maat schappij van Landbouw en met den Bond van Varkenshouders, er zijn commissies be noemd en men zal zich tot de Ver. van Neder- landsche gemeenten en tot de regeering wen den in de hoop het gevaar, dat de gemeente lijke markten niet alleen door het verdwijnen van zouters, maar ook door dat van vette varkens dreigt, zoo goed mogelijk af te wen den, een voorloopig resultaat, dat den heer Keijsper die zich als kaashandelaar in het bijzonder voor onze varkensmarkt in teresseert ongetwijfeld bevredigd zal heb ben. Laten wij aan het slot van deze eerste be schouwing nog slechts de verheugende mede deeling doen, dat wethouder Westerhof zich na het verwijt, dat hij het laatste suppletoire crediet voor Maatschappelijk Hulpbetoon, zonder voorkennis van het Dagelijksch bei stuur dezer instelling aangevraagd had, vrij willig een oogenblikje in het boetekleed heeft gestoken Helaas kwam hij zelf tot de ont dekking, dat dit hem niet ontsierde, wat niet van diep schuldbesef en berouw getuigt en geen waarborgen geeft, dat hij het pad, dat een volmaakt wethouder nu eenmaal heeft te volgen, in de toekomst steeds zal blijven be wandelen. DE TARWEWET. Geen veilingen meer noodig? Naar De Tijd verneemt, wordt er naar ge streefd, het mengpercentage van het inland- sche tarwe vastgesteld te krijgen op 37 a 38 procent. Men veronderstelt, dat het daardoor in de toekomst niet meer noodig zal blijken, veilingen van inlandsche tarwe te houden. De voorschriften verbindend ver- klaard. Op 19 December j.1. zijn de Tarwewet 1931 en de daarmede verband houdende voor schriften voor het eerst voor den Hoogen Raad gekomen. Een molenaar, die tarwe bloem had afgeleverd zonder daarvan in de daarvoor door den minister voorgeschreven registers melding te maken en die deswege door de rechtbank te Middelburg was veroor deeld tot 2 geldboeten van 15, kwam van deze beslissing in cassatie. Hij beweerde, dat de dagvaarding onderscheid had moeten ma ken tusschen tarwebloem A. en tarwebloem B, De Hooge Raad verwierp dit beroep. Hierdoor is komen vast te staan, dat de door den minister deswege gegeven voor schriften verbindend zijn. COLLECTIEVE ARBEIDSOVEREENKOMST GEWENSCHT. De Nederlandsche vereeniging van Fa brieksarbeiders afd. Delft heeft Maandag een ultimatum gericht tot de directie der Ne derlandsche Kabelfabriek, waarin geëischt wordt handhaving van den bestaanden toe stand tot 1 April en invoering eener collec tieve arbeidsovereenkomst.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1932 | | pagina 11