Het wereldgebeuren in 1932. Het jaar 1932 bracht geen opleving van de welvaart, geen herstel der economische crisis, geen ontwapening en geen schrappen der herstelbetalingen. EEN SOMBER JAAR. Luchtvaart. iO Dec. J. J. H. Regout, directeur van de wol industrie voorheen Jules Regout, 4e Maastricht. 12 Dec. Mr. A. A. de Veer, lid der Eer ste Kamer sinds 1922, twee weken gele den benoemd tot burgemeester van Mid delburg. 13 Dec. Mr. G. van Slooten Azn., raads heer in het gerechtshof te 's-Graven- bage en oud-president van den krijgs raad aldaar. A. B van Tienhoven, gepension- neerd luitenant-kolonel bij de huzaren, te Baarn overleden. 17 Dec. De schilder Frits Mondriaan. 25 Dec. F. A. C. graaf van Lynden van Sandenburg, vice-president van den Raad van State. 27 Dec. De schilder Roland Dordrecht. ^^1 28 Dec. De schilder Rotterdam. Lary te G. J. Ladage te Wat zou 1932 brengen? Die vraag heeft de gansche wereld zich gesteld op den avond van den 31 December 1931, toen de wijzers van de klok heel dicht de 12 naderden. En zoo dra de twaalf slagen gevallen waren, stond men op en wenschte men elkaar een „veel heil en zegen" voor het nieu we jaar! Dat was noodig, want 1931 had niet veel achtergelaten, wat gunstig leek! Troosteloos waren de toestanden over al, in alle landen. Millioenen moesten uitgegeven worden voor ondersteuning van de werkloozen, wier aantal tot een schrikbarend getal gestegen was. Alle landen gingen gebukt onder de schul den; in elk land kwamen groote tekor ten voor, die men niet op een behoorlij ke manier dekken kon. Kortom en in één woord: de toestand was verre van rooskleurig. Thans zijn we een jaar later. En de vraag kan opnieuw gesteld worden: wat zal 1933 ons brengen? Voordat wij deze vraag even onder de oogen zullen zien, mogen wij hier het een en ander releveeren over wat het afgeloopen jaar gebracht heeft en het spreekt eigenlijk vanzelf, dat wij dit in zeer groote trekken zullen doen. De presidentsverkiezingen in Dnitschland. Duitschland heeft wel de meeste stof geleverd voor een jaaroverzicht Daar waren allereerst de presidentsverkie zingen, welke dit jaar plaats vonden. Generaal von Hindenburg, de opvol ger van president Ebert was aan het einde van zijn ambtsperiode gekomen en de 84-jarige grijsaard verlangde hard naar rust, om althans nog eenige jaren in kalme vrede te kunnen doorbrengen. 'tZou hem niet gegund zijn. Men zocht in geheel Duitschland naar een man, die von Hindenburg zou kunnen opvolgen in volle waardigheid. En men vond zulk een man niet! Dat be teekent niet, dat Duitschland geen voor aanstaande figuren had, maar de oor zaak lag in de politieke woelingen, in de versnippering van partijen en in den geweldigen groei der nat-soc. partij. De ze laatste partij had Hitier candidaat gesteld voor het presidentschap en waarschijnlijk zou Hitier een goede kans hebben gehad, ware het niet, dat de vijanden van zijn partij gezocht had den naar een tegenstander, die precies één wapen meer in de handen had: de president zelf! Von Hindenburg moest en zou weer een candidatuur aanvaar den, feitelijk alleen, om het Hitier te be letten, zijn plaatsvervanger te worden! En von Hindenburg werd candidaat en zijn gevaarlijk wapen was zijn eerbied waardige ouderdom en zijn enorme po pulariteit, ook bij politieke tegenstan ders. Zijn herkiezing was feitelijk absoluut zeker te voorspellen, want de socialis ten, democraten en katholieken hadden zich achter hem geschaard, om toch maar vooral zeker te zijn van een Hit- ler-nederlaag. Inderdaad werd von Hindenbuig herkozen. Echter niet, dan na de twee de herstemming. Den 13en Maart t?ok geheel Duitschland naar de stembus en het resultaat was, dat von Hindenburg 18.667.000 stemmen op zich had ver- eenigd of 49.55 pet.! Zijn grootste tegen stander Hitier had 11.339.000 stemmen verkregen, of 30.11 pet. en de veidere candidaten kwamen een heel eind ach teraan. Bijna was dus von Hindenburg toen reeds gekozen. Een halve procent meer stemmen, en zijn overwinning was een feit geweest! En het was na dien duidelijk geworden, dat elke ande re candidaat dan Hitier verslagen was g Ruim een maand later had de tweede verkiezing plaats en toen werd von Hin denburg's overwinning een feit. Me meer dan 19 millioen stemmen (53 pet!) versloeg hij Hitier, die er nu bijna lóK millioen had of 36.8 pet Hiermee was deze strijd ten einde en had Duitsch land weer zijn president. De 84-jarige staatsman zou het nog eens weer pra beeren, wetende, dat zijn taak zwaar en moeilijk zou zijn Brnening kanselier af Het bleek immers al spoedig, dat de Wnnenlandsche toestand verre van rooskleurig was. De Hitlerianen en communisten zorgden wekelijks voor botsingen, waarbij tal van dooden te be treuren vielen. Daarnaastbleek riiksdac verre van safe te zijn en heelemaal niet teverwrn deren, dat begin Mei de „Munchener uoieu, i Telegramm Zeitung" schreef, dat er een geconcentreerde aanval op het kabinet- Bruening op touw was gezet. Het bleek waar te zijn. Den 3den Mei moest Bruening bij zijn hoogsten chef verschijnen en den president den stand van zaken mededeelen. Voorts bleek dat het verbod der nazi-stormtroepen kwaad bloed had gezet en deze straf mTnoiB\TJSi Trden ingetrokken Sngen® andere »noodverorde- BrumWtWerd ee," ,ange geschiedenis, rsruening veranderde zijn kabinet schipbreuk h? W4» kabine* leed - nipbreuk, de Pruisische landdaevpr- "goendbrachten enorme overwinnin- met den rt» naziV" de toestand werd met den dag zorgelijker. heentrinL "k ma!nd later Bruening dit rf/u k',en dramatisch slot aan vÓLhI k he^.sschap> en von Papen f I16111 °.p' i verwonderde velen omdat deze nieuw benoemde nooit blijk had gegeven over de voor dit ambt vooral in deze moeilijke tijdsomstan- n nood*8e bekwaamheid te be- sIpcMj»6?' Cn h6t heette' dat vim Papen tiÏÏr? ^nafm r«kskanselier zou zijn, teiwijl inderdaad generaal von Schlei- ^rzf„.",te"ike lelder von Papen was r,Jks' Kanselier en|nj was zoo verstandig, om den rijksdag te ontbinden, voordat hij wfst eZ Kram kwam' Iminers. hij gewórden?13 h verslagen z°u zijn Nieuwe rijksdagverkiezingen dus! rMe eWaS Jmst .naar de" «n der nazi's, had£n.gweldJg? St.erke partjj gevormd baddan! ,Wasdat met gebleken bij de presidentsverkiezingen? En bij de land dagverkiezingen in verschillende lan den van het groote rijk?! De rijksdagverkiezingen. Men bespare ons de weergeving van de strubbelingen en al de botsingen, v^elke deze verkiezingen voorafgingen. Het regende noodverordeningen en ver bodsbepalingen; het krioelde van pro- paganda-redevoeringen en van massa meetingen en toen de slag ten einde was, kon Hitier juichen. Met niet min- der dan 230 zetels zouden de nazi's in den nieuwen rijksdag komen! Voor het eerst sedert hun bestaan hadden zij een meerderheid! Hun vooruitgang bleek duidelijk uit de volgende cijfers, die het ledental in den rijksdag weergeven resp. in 1924, '28, '30 en '32: 14, 12 107 Geen wonder, dat de nazi's zoo onge veer alles eischten. „Alles of niets was het parool. En omdat zij niet „al les konden krijgen, kregen ze niets! En zoo kwam' den 30sten Augustus de nieuwe rijksdag voor 't eerst bijeen, ter wijl nog steeds von Papen rijkskanse lier was! En binnen enkele dagen was deze nieuwe rijksdag overleden! Weer nieuwe verkiezingen dus. Deze zouden gehouden worden den 6 Novem ber en gedurende den tijd voor deze da tum regeerde het kabinet-von Papen feitelijk zonder een volksvertegenwoor diging. Die regeeringsperiode is fel en bewogen geweest. Men nam weer al lerlei maatregelen, de regeering van Pruisen werd zelfs als een kind door vader von Papen behandeld, kortom, de toestand was verre van rooskleurig. Deze tw-eede rijksdagverkiezing ver liep voor de Nazi's lang niet zoo gunstig als de eerste. Niet minder dan 34 zetels gingen verloren! De partij scheen over haar hoogtepunt heen te zijn, althans voor het oogenblik. Ook de soc.-dem verloren een twaalftal zetels en bleven nog wel de tweede partij in den lande, doch kregen voor die tweede plaats een gevaarlijke concurrent in... de com munisten, dat met niet minder dan 100 zetels een zeer krachtige groep gewor den zijn. Bijna zes millioen kiezers ver trouwden hun stem aan de communis ten toe, wat zeker een cijfer is, waar over nagedacht moest worden, doch welk getal hoofdzakelijk verklaard moet worden door den algemeenen toe stand en de wereldcrisis. Dat is zoo het normale verschijnsel: als het beroerd gaat, als het zelfs heel beroerd gaat kan men best eens iets anders pro- beeren. Slechter kan het toch niet!" Na deze nieuwe verkiezingen wilde von Hindenburg een poging laten doen, om een nationaal of concentratie-kabi net te vormen. M. a. w. er was een re- geeringscrisis op komst! Von Papen kreeg opdracht, om te onderhapdelen en von Papen zag geen kans, om een dergelijk kabinet tot stand te brengen Beter gelukte het generaal von Schlei cher, die op dit oogenblik den titel van rijkskanselier voert en een regeering heeft samengesteld, die niet90 pet. van de kiezers tot vijanden heeft. De regeeringsperiode van von Schlei cher is echter nog te kort van duur, om ook maar eenigszins te kunnen opma ken, hoe lang zijn kanselierschap zal duren. Trouwens, een verrassing is al tijd mogelijk. Met bovenstaande meenen we te kun nen volstaan, wat Duitschland betreft. Trouwens, veel is er verder in dat land niet gebeurd. Over contingenteeringen, deviezenregelingen, noodverordenin gen, enz. enz. zullen we maar niet spre ken. 't Zou te eentonig, 't zou verve lend worden l Nog meer verkiezingen. hadden er nog een paar plaats n 1 in Amerika. Belgie en'Denemarken. Dre"ifW t m°eSt men een ni«uwen KZen' omdat Hoover's ambtsperiode bijna voorbij was. De de mocraat Roosevelt, dje zeer populair Lm* We,!" met ®en ongekende meerder- Ï^Lgek0Z?n\ terwijl Hoover een even -nederlaag leed- Zoo zal dan straks in t voorjaar voor de tweede keer een Roosevelt het Witte Huis be wonen! België had in dezelfde maand ook al Kamerverkiezingen, doch deze brach ten niet veel verandering. De eene par tij een paar zetels meer, de andere een paar minder, doch het maximum in de verandering bleef... 3! Ongeveer het zelfde was het geval in Denemarken, waar de verkiezingen geen verrassingen van betekenis brachten. Donmer's dood; Fransche verkiezingen. Verkiezingen! Ja, ook üi Frankrijk hadden verkiezingen plaats, en als wij deze hier nog even kortweg moeten herhalen, dan herinneren wij ons leven dig den tragischen dood van president Doumer. Terwijl geheel Frankrijk zich opmaak te voor den stembusstrijd, ging de zeer eenvoudige en geliefde president der republiek, de 76-jarige Paul Doumer naar een tentoonstelling, om deze plech tig te openen. Nauwelijks eenige minu ten na zijn komst, stond er plotseling een onbekende voor hem. Een schot knalde en het bleek een doodelijk schot te zijn. De president der repu bliek, die vier zonen in den wereldoor log had moeten laten, was slachtoffer geworden van zijn ambt Het bleek al spoedig, dat dit geen po litieke moord was. De dader, de Rus Gorgoeloff, werd spoedig gevat en uit de verhooren en het verleden van dezen moordenaar bleek al heel gauw, dat men met een abnormaal persoon te doen had gehad. Doch daarmee kreeg Doumer het leven niet terug en zijn vrouw zal naast de rampen, die de we reldoorlog haar bracht, ook den 6en Mei betreuren, den dag, waarop haar echt genoot haar op zoo'n manier ontviel. Terwijl de oude Kamer ontbonden was - de Zondag volgende op den moord zouden de nieuwe verkiezingen plaats hebben moest deze toch nog een nieuwen president kiezen. Lebrun en Painlevé stelden zich candidaat, doch aangezien laatstgenoemde zich terug trok, was de overwinning van Lebrun zoo logisch mogelijk. Intusschen was de nieuwe Fransche volksvertegenwoordiging gekozen. De uitslag was, dat de rechtsche partijen een gevoelige nederlaag leden, zoodat Tardieu zich genoodzaakt achtte, zijn ontslag als premier aan te bieden. Dat gebeurde en zijn opvolger werd Her- riot, de bekende burgemeester van Ly- on. Herriot zag kans een regeering te vormen, die een meerderheid in de Ka mer achter zich had en geen enkel oogenblik kwam Herriot dan ook wer kelijk in gevaar. Toch zou hij duike len, nu bijna een maand geleden. Dat kwam door de z.g. oorlogs- en herstel schulden. Midden December moesten Engeland, Frankrijk, België en andere landen kortom moesten de voormalige gealli eerden weer hun millioenen aan Ame rika afschuiven, omdat de termijn ver streken was. Van die betaling is niet veel terecht gekomen. Langdurige onderhandelingen, vooral tusschen Engeland en Amerika, waren aan de betalingen voorafgegaan, doch Amerika bleek heel weinig voor uitstel en heelemaal niet voor afstel te voelen. En terwijl Engeland na een belangrijke zitting van het Lagerhuis besloot, on danks alles toch te betalen, leed Herriot in de Fransche Kamer een nederlaag. Hoe hij ook sprak, hoe hij ook trachtte de Kamer te overtuigen van den plicht om te betalen, hij verloor het gevecht en capituleerde Even te voren had België reeds besloten, om ook geen frankje naar den overkant te zenden. Zoodat in de laatste maand van het jaar Frankrijk nog een kabinetscrisis beleefde, waarbij echter dadelijk opge merkt moet worden, dat Herriot geen politieke nederlaag leed, doch op zich zelf veel meer een moreele overwinning behaalde. o Alvorens het een en ander over de internationale vraagstukken te zeggen (waartoe wij thans komen naar aanlei ding van deze herstelbetalingen!), mo gen we nog wel even herinneren aan een gevoelig verlies, dat Frankrijk en feitelijk geheel Europa leed: de dood van Briand. In het vroege voorjaar van 1932 heeft Briand zijn laatsten levensadem uitge blazen. Hij, de man, die Frankrijk her haaldelijk op de conferenties in Lau- sanne, Geneve, Bazel, Londen, Parijs en den Haag vertegenwoordigde, hij, die heel dikwijls in deze belangrijke verga deringen den voorzittershamer voerde, hij, die tal van keeren minister-presi dent is geweest, hij, die zelfs candidaat voor het presidentschap was geweest, bleek te veel van zijn krachten gevergd te hebben. Een ongeneeslijke kwaal maakte in Februari een einde aan zijn druk leven en geheel Frankrijk ook zijn politieke tegenstanders heeft ge treurd bij het doodsbed van Aristide Briand Internationale kwestie. En thans eenige woorden over de in ternationale vraagstukken. We zouden er minstens een heele pagina aan kun nen wijden, doch men begrijpe, dat dit onze bedoeling niet kan zijn. 't Heeft i feitelijk ook weinig nut) omdater zoo heel, heel erg weinig bereikt is. Eerr -->n tijd geleden lazen we een grapje, dat echter een ernstige modaal heeft: in den jare 193. werden drie con ferenties van den Volkenbond gehou den. In de eerste werd na wekenlange discussies besloten, de 1431ste zitting in Juni te houden. In deze 1431ste zitting werd heftig gedebatteerd door de ver schillende vertegenwoordigers, waarna met meerderheid van stemmen beslo ten werd, de 1432ste zitting in October te houden. Op die 1432ste zitting ging het er warm toe. Er dreigden telkens ernstige botsingen over een bepaald vraagstuk, dat in belangrijkheid verre boven alle andere stond. Eindelijk kon de wereld rustig adem halen, want het vraagstuk, waar zooveel mee gemoeid was, werd opgelost: de 1433ste zitting van den Volkenbondsraad zou in het volgend voorjaar worden gehouden! Dit grapje beteekent veel. Het wil zeggen, dat er in Geneve of in Lausanne (waar men soms ook vergadert!) heel veel gesproken wordt, doch dat de re sultaten in den regel bedroevend klein zijn. Men vrage zich zelf maar eens af: Begin 1932 was men het in de geheele wereld eens, dat de herstelbetalingen geschrapt moesten worden. Dan pas, en niet eerder, zou de welvaart kunnen terugkeeren. Eind 1932 dacht men over deze kwes tie nog precies eender. Doch hoewel er in den loop van dit jaar herhaaldelijk geconfereerd is, hoewel er tal van plan nen bestudeerd en besproken zijn, hoe wel men soms tot eenige toenadering bereid scheen, de geheele wereld blijft nog altijd gebukt gaan onder den enor- men schuldenlast en elk land bijna pre fereert nog steeds het afschuifsysteem Begin 1932 had men in bijna elk land berooide schatkisten. Er werd in elk land over vrede, wereldvrede en ontwa pening gesproken. Eind 1932 dacht men nog precies zoo, doch waar is eenige vermindering van bewapening te bespeuren geweest? En toch hebben wij ontwapeningsconfe renties gehad en toch is elke gedelegeer de van meening, dat ontwapening een ideaal zou zijn. Is het soms een idea listisch ideaal? Moeten wij over al deze conferenties" en bijeenkomsten nog meer vertellen? Het lijkt ons voldoende. Doch dit is zeker, dat wil men een prettiger 1933 hebben dan het nu afgeloopen jaar was, men beginnen moet, om deze twee groo te wereldvraagstukken flink aan te pakken: de oorlogs- en herstelbetalin gen en de ontwapening. Dan Ja dan kan men ook praten over een gezondere handelspolitiek. Want ook dit is een belangrijke factor, die mee- telt. Contingenteeringen, deviezenver- ordeningen, tolmuren, en wat dies meer zij, het is allemaal heel mooi ft lijkt tenminste heel mooi!), maar 'tzijn alle lapmiddeltjes. En met lapmiddeltjes komt men er niet. Dat weet iedereen. Maar het over- groote deel wenscht het niet te begrij pen. Wij vragen voor 1933 geen lapmiddel tjes, geen mooie ta'elspeeches, geen pe titionnementen; wij vragen alleen da den! Vit verre landen. ij dwalen af. Laten wij Geneve c. s. liever stil in hun droomerijen laten sla pen en onzen blik wenden naar China en Japan, naar Britsch- Indië en Zuid- Ajnerika. Och, wij kunnen kort zijn, ook al is er in al die wereld-onderdeelen heel wat gebeurd in dit jaar. ChinaJapan! Zou er wel één jaar geweest zijn, dat deze twee namen niet in één adem genoemd werden? Wij be twijfelen het ten zeerste. In elk geval, dit jaar hebben de kranten kolommen nieuws uit het zoogenaamde Verre Oos ten gehaald, 't Ging deze keer hoofd zakelijk over Mantsjoerije. Mantsjoerije is al tientallen jaren een geweldig sterke magneet voor Ja pan geweest en herhaaldelijk heeft dit eilandenrijk geprobeerd, het nu eens voorgoed in het bezit te krijgen. In dit jaar heeft het geprofiteerd van de zwak te van China en de besluiteloosheid en het wantrouwen van andere landen: het heeft (wel niet officieel!) Mants joerije te pakken gekregen en het denkt er voorloopig niet aan, het weer af te staan. De kwestie is reeds diverse kee ren in den Volkenbond behandeld, zon der resultaat echter. Officieel is Mantsjoerije door Japan onafhankelijk verklaard, maar in werkelijkheid is het een vazalstaat van den Mikado gewor den Het spreekt vanzelf, dat de plunderin gen en moordpartijen in China ook dit jaar aan de orde van den dag waren, doch dit is zoo'n gewoon verschijnsel, dat wij het bijna vergeten zouden te noemen. Een feit is echter, dat weer vele duizenden Chineezen vermoord zijn, en dat de toestand nog steeds de zelfde is gebleven! o Britsch-Indië! Ook daar zijn de toe standen ongeveer dezelfde gebleven. Opnieuw moest Engeland telkens en tel kens weer ontdekken, dat de strubbe lingen in dit deel van het wereldrijk moeilijk op te lossen waren. En op nieuw bleek, hoeveel invloed meneer Gandhi wel heeft in zijn land. Er kwa men dit jaar zelfs ernstige momenten voor, en bepaald critiek werd het, toen Gandhi in ballingschap voedsel weiger de in te nemen. Op zich zelf is dat geen fraai gebaar, maar de geschiedenis leert nu eenmaal, dat zelfopoffering een enorme populari teit verwekt Wanneer Gandhi den hongerdood gestorven was, dan had een geweldige volksmassa in dit heerschap en martelaar gezien en zeer zeker was tan iets ernstigs gebeurd. Gandhi heeft verschillende dagen ge vast, doch de Eogelscbe regeeriug toon de zich tot toenadering bereid en kon Gandhi weer eten. Jammer geno(| voor hem. trachtte hij het. grap'e late., nog een paar keer uit te halen en hoe wel we er van overtuigd zijn, dat het succes even groot zou zijn geweest, deed de „lendenman" zeer onverstan dig. Hij maakte zich wel wat belache lijk en den titel „hongerkunstenaar" is voor hem zoo langzamerhand verdiend. Toch blijft oppassen voor deze kunsten de boodschap en Engeland zal ook in 1933 nog dikwijls voor moeilijk puzzles komen te staan. o Dan de Zuid-Amerikaansche staten. Alweer vroegen Bolivia, Chili en en kele andere laden de aandacht en al weer werd daar hevig gevochten, 't Is werkelijk niet te doen, om alle strubbe lingen, botsingen, oorlogjes, opstanden enz. enz. weer te geven. Want als we onze aanteekeningen eens nagaan, dan blijkt, dat het grootste deel van 1932 Zuid-Amerika ettelijke „bloeddagen" gekend heeft. Men oordeele: Januari: onlusten in San Salvador; communistische opstand in Chili. Juli: botsingen tusschen Argentinië en Uruguay; geschillen tusschen Boli via en Paraguay met gevechten op de grens; Paraguay mobiliseert. Augustus: opstand in Brazilië; ge vechten in Nicaragua: straatgevechten in Rio de Janeiro; opstand in Ecuador; straatgevechten in Quito. September: gevechten in Bolivia: op stand tegen de Chileensche regeering. November: anarchistisch comnlot in Buenos Aires; Bolivia mobiliseert. Ziehier een klein staatje, dat lang niet volledig is. Moeten wij er echter nog meer van zeggen. Genoeg zij, dat Ame rika enkele keeren tusschen beide kwam en daarbij eenig succes had. Af doende was het echter niet. Tot besluit. We kunnen voor de rest kort zijn. Herinneren wij aan enkele bekende ge beurtenissen, die de wereld opgeschrikt hebben. Allereerst is daar de ontvoering van en de moord op de baby van Lind- bergh, welk drama ontroerend eindigde. Geheel Amerika heeft naar de ontvoer ders gezocht en een zekere Curtius, een vriend van Lindbergh, heeft daarbij een rol gespeeld, die meer dan misselijk was. Verder herinneren wij aan de geschie denis met Kreuger en (in aanvolging daarop) aan de débacle der firma Kreu ger und Toll. Millioenen gingen verlo ren en het bankwezen kreeg een ernsti ge schok. Rgmpen bleven helaas ook niet uit. Enkele aardbevingen eischten weer tal van slachtoffers, overstroomingen hein de en verre brachten veel ellende en treurigheid, schepen vergingen, treinen ontspoorden, mijnen stortten in, kort om, het dooden] ijstje is weer groot. Waarom alles echter haarfijn opnieuw weer te geven. Het is voorbij. Laten wij 1932 spoedig vergeten en hopen op eer beter 1933. En dan, zooals reeds gezegd, daden, waarnaar de wereld hunkert! Alkmaar, December 1932. W. Vele afstandsvluebten. Minder Oceaanvluchten. Ook dit jaar is er weer een geweest, waarin de luchtvaart groote vorderin gen heeft gemaakt en waarin weer heel veel pogingen op luchtvaartgebied zijn gedaan. Laten we met ons eigen land begin nen. Wie van ons was er niet trotsck toen hij of zij vernam, dat met een Hol landIndië-vliegtuig werd gedemon streerd voor den Belgischen koning? De K L. M. is intusschen weer ver rijkt met vijf nieuwe vliegtuigen, die uitmunten op 't gebied van techniek en comfort De K. L. M. liet dit jaar van zich hooren niet alleen door daden, maar ook door met een stand te komen op de Leipziger Messe, bovendien maakt ze propaganda voor het vliegen door met een paar andere vereenigin- gen een rondvlucht over ons land te organiseeren, aan welke vlucht twee leerlingen van de Alkmaarsche middel bare scholen door toedoen van de Alk maarsche courant konden deelnemen. Voor deze rondvluchten bestond een on geëvenaarde belangstelling, zoodat men mag vermoeden, dat het luchtverkeer in ons land een goede toekomst tege moet gaat. Ook in het buitenland, n.1. in Londen werd voor de Nederlandsche luchtvaart propaganda gemaakt, want in Juli ver trokken de gloednieuwe „Pelikaan" en de „Oehoe" met een lading jongedames in nationale kleederdracht naar Lon den. Vanaf 2 Juni vertrokken de postvlieg tuigen naar Indië telkens op Donder dagmorgen, met deze maatregel weet men voor iedere vlucht een dag winst te behalen, vergeleken bij de oude me thode. Mevrouw Hoekstravan der Goes, een in Parijs wonende Hollandsche, gaf den Nederlanders een lesje, niet alleen dat ze met vrouwenmoed een vliegbre vet heeft weten te behalen, nee, ze be stelde ook haar vliegtuig bij een Neder landsche fabriek, de firma Koolhoven. Luitenant Sandberg vertrok naar Zu- rich, per vliegtuig natuurlijk, om daar met eere onze nationale eer op de inter nationale wedstrijden te verdedigen. Ook het zweefvliegen begint in ons land steeds meer en meer opgang tt. maken; er zijn in den loop van dit jaar al heel wat vereenigingen voor het be oefenen van deze sport opgericht en wie op den vliegdag te Bergen het te Egmond aan Zee opgelaten vliegtuig heeft zien dalen, kan zich dit volkomen begrijpen. Eindhoven heelt een luchtvaartter.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1932 | | pagina 17