Het wereldgebeuren in 1932.
Het jaar 1932 bracht geen opleving van de
welvaart, geen herstel der economische crisis,
geen ontwapening en geen schrappen der
herstelbetalingen.
EEN SOMBER JAAR.
Luchtvaart.
iO Dec. J. J. H. Regout, directeur van
de wol industrie voorheen Jules Regout,
4e Maastricht.
12 Dec. Mr. A. A. de Veer, lid der Eer
ste Kamer sinds 1922, twee weken gele
den benoemd tot burgemeester van Mid
delburg.
13 Dec. Mr. G. van Slooten Azn., raads
heer in het gerechtshof te 's-Graven-
bage en oud-president van den krijgs
raad aldaar.
A. B van Tienhoven, gepension-
neerd luitenant-kolonel bij de huzaren,
te Baarn overleden.
17 Dec. De schilder Frits Mondriaan.
25 Dec. F. A. C. graaf van Lynden
van Sandenburg, vice-president van den
Raad van State.
27 Dec. De schilder Roland
Dordrecht. ^^1
28 Dec. De schilder
Rotterdam.
Lary te
G. J. Ladage te
Wat zou 1932 brengen?
Die vraag heeft de gansche wereld
zich gesteld op den avond van den 31
December 1931, toen de wijzers van de
klok heel dicht de 12 naderden. En zoo
dra de twaalf slagen gevallen waren,
stond men op en wenschte men elkaar
een „veel heil en zegen" voor het nieu
we jaar!
Dat was noodig, want 1931 had niet
veel achtergelaten, wat gunstig leek!
Troosteloos waren de toestanden over
al, in alle landen. Millioenen moesten
uitgegeven worden voor ondersteuning
van de werkloozen, wier aantal tot een
schrikbarend getal gestegen was. Alle
landen gingen gebukt onder de schul
den; in elk land kwamen groote tekor
ten voor, die men niet op een behoorlij
ke manier dekken kon. Kortom en in
één woord: de toestand was verre van
rooskleurig.
Thans zijn we een jaar later. En de
vraag kan opnieuw gesteld worden: wat
zal 1933 ons brengen?
Voordat wij deze vraag even onder de
oogen zullen zien, mogen wij hier het
een en ander releveeren over wat het
afgeloopen jaar gebracht heeft en het
spreekt eigenlijk vanzelf, dat wij dit in
zeer groote trekken zullen doen.
De presidentsverkiezingen in
Dnitschland.
Duitschland heeft wel de meeste stof
geleverd voor een jaaroverzicht Daar
waren allereerst de presidentsverkie
zingen, welke dit jaar plaats vonden.
Generaal von Hindenburg, de opvol
ger van president Ebert was aan het
einde van zijn ambtsperiode gekomen
en de 84-jarige grijsaard verlangde hard
naar rust, om althans nog eenige jaren
in kalme vrede te kunnen doorbrengen.
'tZou hem niet gegund zijn. Men
zocht in geheel Duitschland naar een
man, die von Hindenburg zou kunnen
opvolgen in volle waardigheid. En
men vond zulk een man niet! Dat be
teekent niet, dat Duitschland geen voor
aanstaande figuren had, maar de oor
zaak lag in de politieke woelingen, in
de versnippering van partijen en in den
geweldigen groei der nat-soc. partij. De
ze laatste partij had Hitier candidaat
gesteld voor het presidentschap en
waarschijnlijk zou Hitier een goede
kans hebben gehad, ware het niet, dat
de vijanden van zijn partij gezocht had
den naar een tegenstander, die precies
één wapen meer in de handen had: de
president zelf! Von Hindenburg moest
en zou weer een candidatuur aanvaar
den, feitelijk alleen, om het Hitier te be
letten, zijn plaatsvervanger te worden!
En von Hindenburg werd candidaat en
zijn gevaarlijk wapen was zijn eerbied
waardige ouderdom en zijn enorme po
pulariteit, ook bij politieke tegenstan
ders.
Zijn herkiezing was feitelijk absoluut
zeker te voorspellen, want de socialis
ten, democraten en katholieken hadden
zich achter hem geschaard, om toch
maar vooral zeker te zijn van een Hit-
ler-nederlaag.
Inderdaad werd von Hindenbuig
herkozen. Echter niet, dan na de twee
de herstemming. Den 13en Maart t?ok
geheel Duitschland naar de stembus en
het resultaat was, dat von Hindenburg
18.667.000 stemmen op zich had ver-
eenigd of 49.55 pet.! Zijn grootste tegen
stander Hitier had 11.339.000 stemmen
verkregen, of 30.11 pet. en de veidere
candidaten kwamen een heel eind ach
teraan. Bijna was dus von Hindenburg
toen reeds gekozen. Een halve procent
meer stemmen, en zijn overwinning
was een feit geweest! En het was na
dien duidelijk geworden, dat elke ande
re candidaat dan Hitier verslagen was
g Ruim een maand later had de tweede
verkiezing plaats en toen werd von Hin
denburg's overwinning een feit. Me
meer dan 19 millioen stemmen (53 pet!)
versloeg hij Hitier, die er nu bijna lóK
millioen had of 36.8 pet Hiermee was
deze strijd ten einde en had Duitsch
land weer zijn president. De 84-jarige
staatsman zou het nog eens weer pra
beeren, wetende, dat zijn taak zwaar en
moeilijk zou zijn
Brnening kanselier af
Het bleek immers al spoedig, dat de
Wnnenlandsche toestand verre van
rooskleurig was. De Hitlerianen en
communisten zorgden wekelijks voor
botsingen, waarbij tal van dooden te be
treuren vielen. Daarnaastbleek
riiksdac verre van safe te zijn en
heelemaal niet teverwrn
deren, dat begin Mei de „Munchener
uoieu, i
Telegramm Zeitung" schreef, dat er een
geconcentreerde aanval op het kabinet-
Bruening op touw was gezet.
Het bleek waar te zijn. Den 3den Mei
moest Bruening bij zijn hoogsten chef
verschijnen en den president den stand
van zaken mededeelen. Voorts bleek
dat het verbod der nazi-stormtroepen
kwaad bloed had gezet en deze straf
mTnoiB\TJSi Trden ingetrokken
Sngen® andere »noodverorde-
BrumWtWerd ee," ,ange geschiedenis,
rsruening veranderde zijn kabinet
schipbreuk h? W4» kabine* leed
- nipbreuk, de Pruisische landdaevpr-
"goendbrachten enorme overwinnin-
met den rt» naziV" de toestand werd
met den dag zorgelijker.
heentrinL "k ma!nd later Bruening
dit rf/u k',en dramatisch slot aan
vÓLhI k he^.sschap> en von Papen
f I16111 °.p' i verwonderde velen
omdat deze nieuw benoemde nooit blijk
had gegeven over de voor dit ambt
vooral in deze moeilijke tijdsomstan-
n nood*8e bekwaamheid te be-
sIpcMj»6?' Cn h6t heette' dat vim Papen
tiÏÏr? ^nafm r«kskanselier zou zijn,
teiwijl inderdaad generaal von Schlei-
^rzf„.",te"ike lelder
von Papen was r,Jks'
Kanselier en|nj was zoo verstandig, om
den rijksdag te ontbinden, voordat hij
wfst eZ Kram kwam' Iminers. hij
gewórden?13 h verslagen z°u zijn
Nieuwe rijksdagverkiezingen dus!
rMe eWaS Jmst .naar de" «n der nazi's,
had£n.gweldJg? St.erke partjj gevormd
baddan! ,Wasdat met gebleken bij de
presidentsverkiezingen? En bij de land
dagverkiezingen in verschillende lan
den van het groote rijk?!
De rijksdagverkiezingen.
Men bespare ons de weergeving van
de strubbelingen en al de botsingen,
v^elke deze verkiezingen voorafgingen.
Het regende noodverordeningen en ver
bodsbepalingen; het krioelde van pro-
paganda-redevoeringen en van massa
meetingen en toen de slag ten einde
was, kon Hitier juichen. Met niet min-
der dan 230 zetels zouden de nazi's in
den nieuwen rijksdag komen! Voor het
eerst sedert hun bestaan hadden zij een
meerderheid! Hun vooruitgang bleek
duidelijk uit de volgende cijfers, die het
ledental in den rijksdag weergeven
resp. in 1924, '28, '30 en '32: 14, 12 107
Geen wonder, dat de nazi's zoo onge
veer alles eischten. „Alles of niets
was het parool. En omdat zij niet „al
les konden krijgen, kregen ze niets!
En zoo kwam' den 30sten Augustus de
nieuwe rijksdag voor 't eerst bijeen, ter
wijl nog steeds von Papen rijkskanse
lier was! En binnen enkele dagen was
deze nieuwe rijksdag overleden!
Weer nieuwe verkiezingen dus. Deze
zouden gehouden worden den 6 Novem
ber en gedurende den tijd voor deze da
tum regeerde het kabinet-von Papen
feitelijk zonder een volksvertegenwoor
diging. Die regeeringsperiode is fel en
bewogen geweest. Men nam weer al
lerlei maatregelen, de regeering van
Pruisen werd zelfs als een kind door
vader von Papen behandeld, kortom, de
toestand was verre van rooskleurig.
Deze tw-eede rijksdagverkiezing ver
liep voor de Nazi's lang niet zoo gunstig
als de eerste. Niet minder dan 34 zetels
gingen verloren! De partij scheen over
haar hoogtepunt heen te zijn, althans
voor het oogenblik. Ook de soc.-dem
verloren een twaalftal zetels en bleven
nog wel de tweede partij in den lande,
doch kregen voor die tweede plaats een
gevaarlijke concurrent in... de com
munisten, dat met niet minder dan 100
zetels een zeer krachtige groep gewor
den zijn. Bijna zes millioen kiezers ver
trouwden hun stem aan de communis
ten toe, wat zeker een cijfer is, waar
over nagedacht moest worden, doch
welk getal hoofdzakelijk verklaard
moet worden door den algemeenen toe
stand en de wereldcrisis. Dat is zoo het
normale verschijnsel: als het beroerd
gaat, als het zelfs heel beroerd gaat
kan men best eens iets anders pro-
beeren. Slechter kan het toch niet!"
Na deze nieuwe verkiezingen wilde
von Hindenburg een poging laten doen,
om een nationaal of concentratie-kabi
net te vormen. M. a. w. er was een re-
geeringscrisis op komst! Von Papen
kreeg opdracht, om te onderhapdelen
en von Papen zag geen kans, om een
dergelijk kabinet tot stand te brengen
Beter gelukte het generaal von Schlei
cher, die op dit oogenblik den titel van
rijkskanselier voert en een regeering
heeft samengesteld, die niet90 pet.
van de kiezers tot vijanden heeft.
De regeeringsperiode van von Schlei
cher is echter nog te kort van duur, om
ook maar eenigszins te kunnen opma
ken, hoe lang zijn kanselierschap zal
duren. Trouwens, een verrassing is al
tijd mogelijk.
Met bovenstaande meenen we te kun
nen volstaan, wat Duitschland betreft.
Trouwens, veel is er verder in dat land
niet gebeurd. Over contingenteeringen,
deviezenregelingen, noodverordenin
gen, enz. enz. zullen we maar niet spre
ken. 't Zou te eentonig, 't zou verve
lend worden l
Nog meer verkiezingen.
hadden er nog een paar plaats n 1 in
Amerika. Belgie en'Denemarken.
Dre"ifW t m°eSt men een ni«uwen
KZen' omdat Hoover's
ambtsperiode bijna voorbij was. De de
mocraat Roosevelt, dje zeer populair
Lm* We,!" met ®en ongekende meerder-
Ï^Lgek0Z?n\ terwijl Hoover een even
-nederlaag leed- Zoo zal dan
straks in t voorjaar voor de tweede
keer een Roosevelt het Witte Huis be
wonen!
België had in dezelfde maand ook al
Kamerverkiezingen, doch deze brach
ten niet veel verandering. De eene par
tij een paar zetels meer, de andere een
paar minder, doch het maximum in de
verandering bleef... 3! Ongeveer het
zelfde was het geval in Denemarken,
waar de verkiezingen geen verrassingen
van betekenis brachten.
Donmer's dood; Fransche
verkiezingen.
Verkiezingen! Ja, ook üi Frankrijk
hadden verkiezingen plaats, en als wij
deze hier nog even kortweg moeten
herhalen, dan herinneren wij ons leven
dig den tragischen dood van president
Doumer.
Terwijl geheel Frankrijk zich opmaak
te voor den stembusstrijd, ging de zeer
eenvoudige en geliefde president der
republiek, de 76-jarige Paul Doumer
naar een tentoonstelling, om deze plech
tig te openen. Nauwelijks eenige minu
ten na zijn komst, stond er plotseling
een onbekende voor hem. Een schot
knalde en het bleek een doodelijk
schot te zijn. De president der repu
bliek, die vier zonen in den wereldoor
log had moeten laten, was slachtoffer
geworden van zijn ambt
Het bleek al spoedig, dat dit geen po
litieke moord was. De dader, de Rus
Gorgoeloff, werd spoedig gevat en uit
de verhooren en het verleden van dezen
moordenaar bleek al heel gauw, dat
men met een abnormaal persoon te
doen had gehad. Doch daarmee kreeg
Doumer het leven niet terug en zijn
vrouw zal naast de rampen, die de we
reldoorlog haar bracht, ook den 6en Mei
betreuren, den dag, waarop haar echt
genoot haar op zoo'n manier ontviel.
Terwijl de oude Kamer ontbonden was
- de Zondag volgende op den moord
zouden de nieuwe verkiezingen plaats
hebben moest deze toch nog een
nieuwen president kiezen. Lebrun en
Painlevé stelden zich candidaat, doch
aangezien laatstgenoemde zich terug
trok, was de overwinning van Lebrun
zoo logisch mogelijk.
Intusschen was de nieuwe Fransche
volksvertegenwoordiging gekozen. De
uitslag was, dat de rechtsche partijen
een gevoelige nederlaag leden, zoodat
Tardieu zich genoodzaakt achtte, zijn
ontslag als premier aan te bieden. Dat
gebeurde en zijn opvolger werd Her-
riot, de bekende burgemeester van Ly-
on. Herriot zag kans een regeering te
vormen, die een meerderheid in de Ka
mer achter zich had en geen enkel
oogenblik kwam Herriot dan ook wer
kelijk in gevaar. Toch zou hij duike
len, nu bijna een maand geleden. Dat
kwam door de z.g. oorlogs- en herstel
schulden.
Midden December moesten Engeland,
Frankrijk, België en andere landen
kortom moesten de voormalige gealli
eerden weer hun millioenen aan Ame
rika afschuiven, omdat de termijn ver
streken was. Van die betaling is niet
veel terecht gekomen.
Langdurige onderhandelingen, vooral
tusschen Engeland en Amerika, waren
aan de betalingen voorafgegaan, doch
Amerika bleek heel weinig voor uitstel
en heelemaal niet voor afstel te voelen.
En terwijl Engeland na een belangrijke
zitting van het Lagerhuis besloot, on
danks alles toch te betalen, leed Herriot
in de Fransche Kamer een nederlaag.
Hoe hij ook sprak, hoe hij ook trachtte
de Kamer te overtuigen van den plicht
om te betalen, hij verloor het gevecht
en capituleerde Even te voren had
België reeds besloten, om ook geen
frankje naar den overkant te zenden.
Zoodat in de laatste maand van het
jaar Frankrijk nog een kabinetscrisis
beleefde, waarbij echter dadelijk opge
merkt moet worden, dat Herriot geen
politieke nederlaag leed, doch op zich
zelf veel meer een moreele overwinning
behaalde.
o
Alvorens het een en ander over de
internationale vraagstukken te zeggen
(waartoe wij thans komen naar aanlei
ding van deze herstelbetalingen!), mo
gen we nog wel even herinneren aan
een gevoelig verlies, dat Frankrijk en
feitelijk geheel Europa leed: de dood
van Briand.
In het vroege voorjaar van 1932 heeft
Briand zijn laatsten levensadem uitge
blazen. Hij, de man, die Frankrijk her
haaldelijk op de conferenties in Lau-
sanne, Geneve, Bazel, Londen, Parijs en
den Haag vertegenwoordigde, hij, die
heel dikwijls in deze belangrijke verga
deringen den voorzittershamer voerde,
hij, die tal van keeren minister-presi
dent is geweest, hij, die zelfs candidaat
voor het presidentschap was geweest,
bleek te veel van zijn krachten gevergd
te hebben. Een ongeneeslijke kwaal
maakte in Februari een einde aan zijn
druk leven en geheel Frankrijk ook
zijn politieke tegenstanders heeft ge
treurd bij het doodsbed van Aristide
Briand
Internationale kwestie.
En thans eenige woorden over de in
ternationale vraagstukken. We zouden
er minstens een heele pagina aan kun
nen wijden, doch men begrijpe, dat dit
onze bedoeling niet kan zijn. 't Heeft i
feitelijk ook weinig nut) omdater
zoo heel, heel erg weinig bereikt is.
Eerr -->n tijd geleden lazen we een
grapje, dat echter een ernstige modaal
heeft: in den jare 193. werden drie con
ferenties van den Volkenbond gehou
den. In de eerste werd na wekenlange
discussies besloten, de 1431ste zitting in
Juni te houden. In deze 1431ste zitting
werd heftig gedebatteerd door de ver
schillende vertegenwoordigers, waarna
met meerderheid van stemmen beslo
ten werd, de 1432ste zitting in October
te houden. Op die 1432ste zitting ging
het er warm toe. Er dreigden telkens
ernstige botsingen over een bepaald
vraagstuk, dat in belangrijkheid verre
boven alle andere stond. Eindelijk kon
de wereld rustig adem halen, want het
vraagstuk, waar zooveel mee gemoeid
was, werd opgelost: de 1433ste zitting
van den Volkenbondsraad zou in het
volgend voorjaar worden gehouden!
Dit grapje beteekent veel. Het wil
zeggen, dat er in Geneve of in Lausanne
(waar men soms ook vergadert!) heel
veel gesproken wordt, doch dat de re
sultaten in den regel bedroevend klein
zijn. Men vrage zich zelf maar eens af:
Begin 1932 was men het in de geheele
wereld eens, dat de herstelbetalingen
geschrapt moesten worden. Dan pas,
en niet eerder, zou de welvaart kunnen
terugkeeren.
Eind 1932 dacht men over deze kwes
tie nog precies eender. Doch hoewel er
in den loop van dit jaar herhaaldelijk
geconfereerd is, hoewel er tal van plan
nen bestudeerd en besproken zijn, hoe
wel men soms tot eenige toenadering
bereid scheen, de geheele wereld blijft
nog altijd gebukt gaan onder den enor-
men schuldenlast en elk land bijna pre
fereert nog steeds het afschuifsysteem
Begin 1932 had men in bijna elk land
berooide schatkisten. Er werd in elk
land over vrede, wereldvrede en ontwa
pening gesproken.
Eind 1932 dacht men nog precies zoo,
doch waar is eenige vermindering van
bewapening te bespeuren geweest? En
toch hebben wij ontwapeningsconfe
renties gehad en toch is elke gedelegeer
de van meening, dat ontwapening een
ideaal zou zijn. Is het soms een idea
listisch ideaal?
Moeten wij over al deze conferenties"
en bijeenkomsten nog meer vertellen?
Het lijkt ons voldoende. Doch dit is
zeker, dat wil men een prettiger 1933
hebben dan het nu afgeloopen jaar was,
men beginnen moet, om deze twee groo
te wereldvraagstukken flink aan te
pakken: de oorlogs- en herstelbetalin
gen en de ontwapening.
Dan
Ja dan kan men ook praten over een
gezondere handelspolitiek. Want ook
dit is een belangrijke factor, die mee-
telt. Contingenteeringen, deviezenver-
ordeningen, tolmuren, en wat dies meer
zij, het is allemaal heel mooi ft lijkt
tenminste heel mooi!), maar 'tzijn alle
lapmiddeltjes. En met lapmiddeltjes
komt men er niet.
Dat weet iedereen. Maar het over-
groote deel wenscht het niet te begrij
pen.
Wij vragen voor 1933 geen lapmiddel
tjes, geen mooie ta'elspeeches, geen pe
titionnementen; wij vragen alleen da
den!
Vit verre landen.
ij dwalen af. Laten wij Geneve c. s.
liever stil in hun droomerijen laten sla
pen en onzen blik wenden naar China
en Japan, naar Britsch- Indië en Zuid-
Ajnerika.
Och, wij kunnen kort zijn, ook al is er
in al die wereld-onderdeelen heel wat
gebeurd in dit jaar.
ChinaJapan! Zou er wel één jaar
geweest zijn, dat deze twee namen niet
in één adem genoemd werden? Wij be
twijfelen het ten zeerste. In elk geval,
dit jaar hebben de kranten kolommen
nieuws uit het zoogenaamde Verre Oos
ten gehaald, 't Ging deze keer hoofd
zakelijk over Mantsjoerije.
Mantsjoerije is al tientallen jaren
een geweldig sterke magneet voor Ja
pan geweest en herhaaldelijk heeft dit
eilandenrijk geprobeerd, het nu eens
voorgoed in het bezit te krijgen. In dit
jaar heeft het geprofiteerd van de zwak
te van China en de besluiteloosheid en
het wantrouwen van andere landen:
het heeft (wel niet officieel!) Mants
joerije te pakken gekregen en het denkt
er voorloopig niet aan, het weer af te
staan. De kwestie is reeds diverse kee
ren in den Volkenbond behandeld, zon
der resultaat echter. Officieel is
Mantsjoerije door Japan onafhankelijk
verklaard, maar in werkelijkheid is het
een vazalstaat van den Mikado gewor
den
Het spreekt vanzelf, dat de plunderin
gen en moordpartijen in China ook dit
jaar aan de orde van den dag waren,
doch dit is zoo'n gewoon verschijnsel,
dat wij het bijna vergeten zouden te
noemen. Een feit is echter, dat weer
vele duizenden Chineezen vermoord
zijn, en dat de toestand nog steeds de
zelfde is gebleven!
o
Britsch-Indië! Ook daar zijn de toe
standen ongeveer dezelfde gebleven.
Opnieuw moest Engeland telkens en tel
kens weer ontdekken, dat de strubbe
lingen in dit deel van het wereldrijk
moeilijk op te lossen waren. En op
nieuw bleek, hoeveel invloed meneer
Gandhi wel heeft in zijn land. Er kwa
men dit jaar zelfs ernstige momenten
voor, en bepaald critiek werd het, toen
Gandhi in ballingschap voedsel weiger
de in te nemen.
Op zich zelf is dat geen fraai gebaar,
maar de geschiedenis leert nu eenmaal,
dat zelfopoffering een enorme populari
teit verwekt Wanneer Gandhi den
hongerdood gestorven was, dan had een
geweldige volksmassa in dit heerschap
en martelaar gezien en zeer zeker was
tan iets ernstigs gebeurd.
Gandhi heeft verschillende dagen ge
vast, doch de Eogelscbe regeeriug toon
de zich tot toenadering bereid en
kon Gandhi weer eten. Jammer geno(|
voor hem. trachtte hij het. grap'e late.,
nog een paar keer uit te halen en hoe
wel we er van overtuigd zijn, dat het
succes even groot zou zijn geweest,
deed de „lendenman" zeer onverstan
dig. Hij maakte zich wel wat belache
lijk en den titel „hongerkunstenaar" is
voor hem zoo langzamerhand verdiend.
Toch blijft oppassen voor deze kunsten
de boodschap en Engeland zal ook in
1933 nog dikwijls voor moeilijk puzzles
komen te staan.
o
Dan de Zuid-Amerikaansche staten.
Alweer vroegen Bolivia, Chili en en
kele andere laden de aandacht en al
weer werd daar hevig gevochten, 't Is
werkelijk niet te doen, om alle strubbe
lingen, botsingen, oorlogjes, opstanden
enz. enz. weer te geven. Want als we
onze aanteekeningen eens nagaan, dan
blijkt, dat het grootste deel van 1932
Zuid-Amerika ettelijke „bloeddagen"
gekend heeft. Men oordeele:
Januari: onlusten in San Salvador;
communistische opstand in Chili.
Juli: botsingen tusschen Argentinië
en Uruguay; geschillen tusschen Boli
via en Paraguay met gevechten op de
grens; Paraguay mobiliseert.
Augustus: opstand in Brazilië; ge
vechten in Nicaragua: straatgevechten
in Rio de Janeiro; opstand in Ecuador;
straatgevechten in Quito.
September: gevechten in Bolivia: op
stand tegen de Chileensche regeering.
November: anarchistisch comnlot in
Buenos Aires; Bolivia mobiliseert.
Ziehier een klein staatje, dat lang niet
volledig is. Moeten wij er echter nog
meer van zeggen. Genoeg zij, dat Ame
rika enkele keeren tusschen beide
kwam en daarbij eenig succes had. Af
doende was het echter niet.
Tot besluit.
We kunnen voor de rest kort zijn.
Herinneren wij aan enkele bekende ge
beurtenissen, die de wereld opgeschrikt
hebben. Allereerst is daar de ontvoering
van en de moord op de baby van Lind-
bergh, welk drama ontroerend eindigde.
Geheel Amerika heeft naar de ontvoer
ders gezocht en een zekere Curtius, een
vriend van Lindbergh, heeft daarbij een
rol gespeeld, die meer dan misselijk
was.
Verder herinneren wij aan de geschie
denis met Kreuger en (in aanvolging
daarop) aan de débacle der firma Kreu
ger und Toll. Millioenen gingen verlo
ren en het bankwezen kreeg een ernsti
ge schok.
Rgmpen bleven helaas ook niet uit.
Enkele aardbevingen eischten weer tal
van slachtoffers, overstroomingen hein
de en verre brachten veel ellende en
treurigheid, schepen vergingen, treinen
ontspoorden, mijnen stortten in, kort
om, het dooden] ijstje is weer groot.
Waarom alles echter haarfijn opnieuw
weer te geven. Het is voorbij. Laten wij
1932 spoedig vergeten en hopen op eer
beter 1933.
En dan, zooals reeds gezegd, daden,
waarnaar de wereld hunkert!
Alkmaar, December 1932.
W.
Vele afstandsvluebten.
Minder Oceaanvluchten.
Ook dit jaar is er weer een geweest,
waarin de luchtvaart groote vorderin
gen heeft gemaakt en waarin weer heel
veel pogingen op luchtvaartgebied zijn
gedaan.
Laten we met ons eigen land begin
nen. Wie van ons was er niet trotsck
toen hij of zij vernam, dat met een Hol
landIndië-vliegtuig werd gedemon
streerd voor den Belgischen koning?
De K L. M. is intusschen weer ver
rijkt met vijf nieuwe vliegtuigen, die
uitmunten op 't gebied van techniek en
comfort De K. L. M. liet dit jaar van
zich hooren niet alleen door daden,
maar ook door met een stand te komen
op de Leipziger Messe, bovendien
maakt ze propaganda voor het vliegen
door met een paar andere vereenigin-
gen een rondvlucht over ons land te
organiseeren, aan welke vlucht twee
leerlingen van de Alkmaarsche middel
bare scholen door toedoen van de Alk
maarsche courant konden deelnemen.
Voor deze rondvluchten bestond een on
geëvenaarde belangstelling, zoodat men
mag vermoeden, dat het luchtverkeer
in ons land een goede toekomst tege
moet gaat.
Ook in het buitenland, n.1. in Londen
werd voor de Nederlandsche luchtvaart
propaganda gemaakt, want in Juli ver
trokken de gloednieuwe „Pelikaan" en
de „Oehoe" met een lading jongedames
in nationale kleederdracht naar Lon
den.
Vanaf 2 Juni vertrokken de postvlieg
tuigen naar Indië telkens op Donder
dagmorgen, met deze maatregel weet
men voor iedere vlucht een dag winst
te behalen, vergeleken bij de oude me
thode.
Mevrouw Hoekstravan der Goes,
een in Parijs wonende Hollandsche, gaf
den Nederlanders een lesje, niet alleen
dat ze met vrouwenmoed een vliegbre
vet heeft weten te behalen, nee, ze be
stelde ook haar vliegtuig bij een Neder
landsche fabriek, de firma Koolhoven.
Luitenant Sandberg vertrok naar Zu-
rich, per vliegtuig natuurlijk, om daar
met eere onze nationale eer op de inter
nationale wedstrijden te verdedigen.
Ook het zweefvliegen begint in ons
land steeds meer en meer opgang tt.
maken; er zijn in den loop van dit jaar
al heel wat vereenigingen voor het be
oefenen van deze sport opgericht en
wie op den vliegdag te Bergen het te
Egmond aan Zee opgelaten vliegtuig
heeft zien dalen, kan zich dit volkomen
begrijpen.
Eindhoven heelt een luchtvaartter.