Landbouw. Tooneel. Muziekoverzicht. °'<3fn gekregen en men denkt er sterk /er er ook een op Ameland te maken, óm het toenemend toerisme daarheen te vergemakkelijken. 19 October bestond de Koninklijke Ned. Vereen, voor de Luchtvaart 25 jaar, waarbij aan generaal Snijders een medaille werd aangeboden. Op het oogenblik vliegen de heer en mevr. van der Leeuw boven Afrika, om de plaats te bereiken, waar van Nelle's koffie vandaan komt, al weer een flinke prestatie dus van dezen bekenden sport vlieger, die in Mei over de Alpen vloog. De verbinding van ons land met het buitenland per vliegtuig is uitmuntend. De om ons liggende landen zijn iederen dag per vliegtuig te bereiken. Maar laten we nu eens een kijkje ne men in het buitenland en in t kort sa menvatten wat daar in hoofdzaak op luchtvaartgebied is geschied. Nemen we allereerst eens de verbindingen door de lucht. Er is een luchtdienst geko men van Londen naar Kaapstad, 26 Ja nuari vertrok het eerste toestel, er kwam een nieuwe dienst van Tripolis naar Bengasi, men opende een luchtlijn van Rome naar Tirana, van Berlijn naar Leningrad enz. Het zal tenslotte wel komen tot een wirwar van lucht lijnen. Dat men er op uit is het gevaar van het vliegen zoo klein mogelijk te maken laat zich begrijpen. Een Fransch inge nieur en oorlogsvlieger o.a. heeft pogin gen in die richting gedaan, en wel zeer geslaagde pogingen. Hij vond schokbre- kende wanden voor vliegtuigen uit, in een vliegtuigromp van zulke wanden voorzien, liet hij zich van een hoogte van 200 M. vallen en kwam ongedeerd beneden. We zullen nu eens overstappen naar de afstandsvluchten en dan zullen we zien, dat het daar ook dit jaar weer niet aan heeft ontbroken. Kingsfort Smith, de bekende Australiër, vertrok in Ja nuari voor een retourvlucht naar Lon den en was na 12 dagen weer in Austra lië terug, dit was een recordvlucht. In dezelfde maand was de recordvlucht Hanoi—Parijs van de Franschen Codos en Robida. De drie Franschen, die van Parijs naar Madagaskar wilden vliegen, zijn in de woestijn omgekomen, men heeft van hen nooit meer iets verno men. Maryse Hilz, die ook naar Mada gaskar vloog en eveneens in de woes tijn werd vermist, werd gevonden. De Duitscher Bertram maakte een vlucht naar Oost-Azië en de Schot Mol- lison vloog van Londen in recordtijd naar Zuid-Afrika. Scott vloog in negen lagen van Engeland naar Australië, lus ook weer een record geslagen.- De Juitschers Bertram en Klausmann vlo gen naar Australië, waar zij in de wil dernis een noodlanding moesten maken en langen tijd verschrikkelijke ontbe ringen moesten doorstaan. Elly Beinhorn heeft ook dit jaar per vliegtuig een enorme afstand afgelegd, ze vloog over heel Azië, boven den Hi- malaja, kwam o.a. in Ned.-Indië, vanuit Koepang vloog ze naar Australië, van Sydney vloog ze naar Panama en legde in Amerika groote afstanden af. Ook Oceaanvliegers waren er dit jaar weer, en naast de ernstige waaghalzen, die als pioniers van de luchtvaart zijn te beschouwen, duiken hier wel eens luidjes op, die met één slag beroemd willen worden en zoo het werk van an deren mede in discrediet brengen, ter wijl ze tevens niet alleen hun eigen le ven in gevaar brengen, maar ook dat van anderen, die er eventueel op uit trekken om hen te redden. In Amerika gingen dan ook ernstige stemmen op om dezen menschen langs wettigen weg paal en perk te stellen. De tocht van de „Flying Family" gaf hiertoe wel den stoot. Beter bracht Amelia Earhart het er af, zij is de eerste vrouw, die alleen over den Oceaan vloog, evenals Lind bergh de eerste man was, die een solo- oceaanvlucht volbracht, bovendien lijkt ze treffend veel op den bekenden vlie ger, zoodat het niet zonder reden is, dat men haar miss Lindy noemt. Ook de Do X vloog na lang talmen over den Oceaan terug. De vlieger Haussner wil de van Amerika naar Warschau vlie gen, maar werd op 500 zeemijlen van Oporto in zee gevonden en gered. De Amerikanen Mattern en Griffin ver trokken in Juli van Harbour Grace op New-Foundland voor hun wereldvlucht Ze bereikten het eerst Berlijn, maar voor Moskou moesten zij een noodlan ding maken en gaven ze hun wereld vlucht op. Von Gronau slaagde wel, hij maakte op zijn gemak een vlucht rond om de wereld en kwam in November weer thuis. Ook de Schot Mollison, die dit jaar met Amy Johnson trouwde, maakte een succesvolle Oceaanvlucht, Amy wilde hem dit nadoen, maar haar echtgenoot stond er op dat ze het zou laten en dat geschiedde dan ook. De „American Nurse", waarmee men van Amerika naar Rome wilde vliegen verongelukte en de bemanning kwam om. De Duitscher Bertram, die uit Austra lië naar Europa wilde vliegen, moest in Ned.-Indië van deze poging afzien we gens een defect aan zijn toestel. En nu komt Amy Johnson aan de beurt, lest best. Ten eerste trouwde ze met Mollison, en ten tweede volbracht ze een solovlucht van Londen naar Kaapstad en weer terug in recordtijd, want ze vloog in zeven dagen terug, ze sloeg dus het record van haar echtge noot, die dezen afstand in tien dagen had afgelegd. We hebben het nu eenmaal over re cords, laten we een paar andere opnoe men: de Italiaansche luitenant Nery be reikte per vliegtuig een uursnelheid van 745 K.M., een Fransche parachu tiste sprong op een hoogte van 8000 M uit een vliegtuig en kwam behouden op den grond terecht. De Graf Zeppelin heeft zich weer bo ven verschillende landen, steden en zeeën laten zien. Zeven maal vloog hij ditiaar van Duitschland naar Zuid- Amerika heen en terug, als voorberei ding van de geregelde dienst, waar men toe wil komen. Ook Rusland bouwt luchtschepen. Er is dit jaar een tweede klaar gekomen. We hebben het nu gehad over de vor deringen, die de luchtvaart heeft ge maakt, natuurlijk is ook dit jaar wat betreft de ongelukken niet achtergeble ven. In het buitenland zijn vele en soms zeer ernstige vliegongelukken ge beurd, te veel zelfs om op te noemen. Zouden we ons bepalen bij het noemen van de zeer ernstige ongelukken, dan zouden we nog een te lange lijst krijgen. Laten we ons daarom maar houden bij de ongelukken, die in ons land en in Ned.-Indië zijn gebeurd, en dat zijn er gelukkig weinige. In April vond op Java een vliegonge luk plaats, waarbij vier personen wer den gedood, in dezelfde maand stortte in ons land de sergeant-vlieger Ligthart van geringe hoogte met zijn vliegtuig neer en werd gedood. Op 27 Juni vloog een militair vliegtuig boven Vaals in brand, waardoor het neerstortte en de twee inzittenden werden gedood. Een Zweedsch postvliegtuig, bestuurd door de bekende Liljeberg stortte nabij Tub- bergen neer: twee dooden, een gewonde. In September stortte een Fokkerjacht vliegtuig, dat bestuurd werd door den luitenant-vlieger van Hootegem naar beneden, waarbij de vlieger werd ge dood. Nu hebben we maar weer af te wach ten, wat het nieuwe jaar voor de lucht vaart zal brengen. De vliegers en vliegtuigbouwers zullen echter wel niet wachten en dat is maar goed ook. Den overzichtschrijver uit den land bouw wacht aan het einde van dit jaar geen opwekkende taak. De in vorige jaren aangevangen crisis spitst zich verder toe en komt in de ge volgen tot uiting. En leidt tot nieuwe gevolgen die zich weer op hun beurt doen gelden. Zou de crisis wellicht het hoogste punt bereikt hebben, met de zichtbare gevolgen is het einde nog al lerminst in het zicht. De aard van het aandeel wat de land bouw in de crisis krijgt toebedeeld, be gint zich meer af te teekenen. Spreekt men gewoonlijk van crisis bij de waar neming van conjunctuurschommelin gen, die meestal hun oorzaak vinden in 'n tijdelijk te veel of te weinig in produc tie, thans leidt een complex van diep in grijpende oorzaken tot een débacle waarvan de gelijke slechts schijnt te vinden in de naperiode van de Napo leontische oorlogen. De ontwrichting en vernietiging van kapitaalgoederen en levens in den oorlog van 1914 komt tot uiting in de noodzaak van zoo goed als alle staten om over te gaan tot z.g. autarkie of het zichzelf bedruipen op economisch gebied. Dit wordt voor ieder land het richtsnoer en legt voor- loopig aan alle redeneering over het er- kendë nut van vrij handelsverkeer het zwijgen op. Het noodzaakt een reeks van Staten toevlucht te nemen tot ver watering van het ruilmiddel, welk fa taal middel op haar beurt oorzaak wordt van nog meer verwarring in eigen land en in landen die op handels verkeer met hen zijn aangewezen. Als andere voorname factor bij deze crisis is aan te merken de toepassing van we tenschap en verbeterde techniek bij de productie van landbouwproducten in het buitenland. Vooral het z.g. Russi sche experiment zal op den duur aan andere landen niet ongemerkt voorbij kunnen gaan. Deze factoren zijn reeds voldoende om een landje als het onze, zoozeer van export voor land- en tuin- bauw afhankelijk, hopeloos in de knel te brengen. De overtuiging dat op den langen duur het goederenverkeer tus- schen volken zich zal trachten te her stellen, is voor dit moment een schrale troost. De gedeeltelijke uitschakeling van onzen landbouw-export, benevens het door dezelfde oorzaken kwijnen van industrie en handel sluit een belangrijk deel van de bevolking uit van loonend deelnemen aan het bedrijfsleven. Dit leidt, behalve tot noodlottig geworden werkloosheid, tot vernietiging van een goed deel van de productieve waarde van de kapitaalgoederen, welke gesto ken zijn in de bedrijven, dus in bodem in gebouwen, vee en machines. Het baat weinig hierover troost te zoeken in het feit dat het bij de buren niet beter gesteld is. In Geneve blijkt ieder te veel te doen te hebben met eigen zorg om te kunnen denken aan en zich te willen opofferen voor internationale po gingen tot saneering. Met veel tegenkanting gepaard ging een poging om althans een deel van den bodem op de grens van rendabiliteit te houden bij de invoering van den z.g, tarwesteun. Een steun welke, op kosten van de beurs onzer medeburgers, een prijs stimuleert voor een artikel dat op Ned. bodem kan groeien en grooten deels moest ingevoerd worden, dus ar beid en grond, voor die teelt gebezigd, rendabel houdt tegen p. m. driemaal den wereldprijs. Bij het doorwerken van de crisis zijn achtereenvolgens meerdere teelten ge steund door middel van heffingen uit de beurs van de verbruikers en waar van in ons land een te veel bestond als zuivel, varkens, suikerbieten, vlas aardappelmeel enz. V rijwel met algemeenen tegenzin van de bevolking en ook vaak van de be trokkenen is men moeten overgaan tot steunmaatregelen, die, goed bedoeld, meestal onvolmaakt functionn«eren en waarvan men, op z'n zachtst gezegd, het beste hoopt en dankbaar is als ze niet gepaard gaan met ongewenschte prac tijken. Een reeks maatregelen, te be schouwen als een „wirtschaft" met een overhaast opgezet „plan", waarvan het einde nog niet te zien is. Teekenend en leerzaam is de hierbij ontstane wed ijver over de vraag wie voldoende en wie onvoldoende gesteund wordt, wie veel, wie weinig en wie niets krijgt. Tusschen dit alles staat gen regeering die over de noodmaatregelen van het buitenland niets heeft in te brengen en bij eventueele maatregelen daartegen uiterst voorzichtig moet zijn om de be langen van den eenen Nederlander niet te schaden als hij die van een anderen Nederlander meent te behartigen. Een regeering die door sommigen ge acht wordt de middelen in de hand te hebben om uit te vinden, hoe ieder bur ger aan een, liefst gesmeerde, boterham komt. Over die mogelijkheden worden meer plannen, wenschen en eischen opge worpen dan in dit bestek kunnen wor den bezien en in deze rubriek niet op hun plaats zijn. Alleen zij opgemerkt dat ze verklaring en excuus kunnen vinden in de benarde omstandigheden van de getroffenen. Intusschen is een afbraakproces in vollen gang. Een goed bedoelde poging om schokken op te vangen is de crisis pachtwet Ebels, die gelegenheid biedt om onmogelijk te handhaven verplichtingen, in gunstiger tijden aangegaan, gedeeltelijk op te hef fen met inachtneming der positie van partijen. Het toepassen van deze wet bevordert het tot stand komen van zelf standige regelingen tusschen partijen. Ernstiger zijn de gevolgen van hypo thecaire verplichtingen in het verleden aangegaan, juist door de fatale omstan digheid dat aan deze lage conjunctuur een buitengewoon hooge is voorafge gaan. Tot een moratorium is het tot heden niet gekomen, hoewel het aan pogingen in die richting niet heeft ontbroken. Een belangrijke vraag zou zijn of een moratoirum, beperkt of niet, tot den landbouw zou moeten blijven bepaald dan wel dit uit te breiden tot het gan- sche Ned. bedrijfsleven. Dan rijst de vraag of wettelijke regelingen bij deze materie beter werk zullen doen dan het natuurlijk beloop waarbij ieder ge val en persoon, naar omstandigheden, ot> zich zelf bekeken en behandeld wor den. Klemmend wordt het vraagstuk in die gevallen waar de bodem de kosten van drooghouden netto niet meer opbrengt en tevens de basis vormt waarop bezit en alle er op verleend crediet steunen. Een crediet waarin de fondsen van soci ale voorzieningen en levensverzekerin gen bij voorkeur zijn belegd. We zijn gekomen op die grens waar deze zaken wankel komen te staan, ongeacht in wiens handen die bodem zich bevindt. Velen vragen wanneer toch aan deze crisis eens een einde zal komen. Die dit vragen hebben den afloop van een vori ge crisis «iet meegemaakt. De vroege re, ernstige, crisis is niet zoo maar plot seling opgehouden, doch is geëindigd in een toestand diè een blijvend karakter verkreeg en waar de verhoudingen zich aan elkander hebben aangepast. Het laat zich aanzien dat we met elkander nog tot betrekkelijk primi tieve toestanden en omstandigheden kunnen komen. Met energie strijdt iedere groep uit het volksleven om voor zich te ontkomen aan verlaging van het levensniveau. Of men hieraan zal ont komen zal de toekomst leeren. Hierover te twisten behoort ook niet in deze rubriek. Licht is er nog weinig te zien. Een lichtpunt is dat de kwestie van de betaling der oorlogsschulden het einde nadert, zonder tot groote storing aanleiding te geven. Het internationale verlies is nu eenmaal geleden en verdis conteerd in de heerschende malaise. Of de debiteur den crediteur betaalt deert ons land weinig. Ook is 'n lichtpunt dat Duitschland zijn armoede weet te dra gen zonder revolutie en valutaverzwak king. Sinds het Britsche rijk in Ottawa zich aan zijne dominions heeft gebon den, zal onze hoop gevestigd moeten blijven op het Oosten. Een heilzame botsing tusschen oud minister Posthuma en minister Ver schuur heeft de regeering gebracht tot het besef dat meer aandacht moest ge schonken aan de kansen om de deur voor onzen export open te houden naar een land dat dubbel zooveel uitvoert naar ons land, als ons land daarheen Het bekende comité van economisch verweer, uit de landbouworganisatie voortgekomen, heeft, in samenwerking met het handels- en industrieele leven in ons land, contact verkregen met West-Duitsche industrieelen, ten einde te bereiken dat de eischen van de Duit sche agrariërs, ons zoo schadelijk eenigszins werden getemperd. Een en ander heeft de medewerking van onze regeering en de te Keulen gehouden be sprekingen doen vermoeden dat de be handeling, welke wij van Duitschland genoten, iets kan verbeteren. Het tot stand komen van een deviezenregeling als met Zieden bestond, wijst in de goede richting, zij het ook dat de radio rede van minister Braun op 21 Dec. '32 blijk geeft van geweldige moeilijkheden in Duitschland. D. DE BOER Dz. Stompetoren, Oudejaarsavond '32. In de geschiedenis van het tooneel zal het jaar 1932 zeker opgeteekend worden als één der treurigste jaren wat de positie van het tooneel en de spelers betreft. Het faillissement van de Kon. Ver. Het Ned. Tooneel, waarin L. Saalborn naar het scheen de traditie van dr. Willem Royaards op gelukkige wijze zou voortzetten, heeft het geheele tooneelleven, speciaal in de hoofdstad, een geweldigen knak gegeven. Niet al leen dat een mooie vereeniging uit elkaar werd gerukt, maar het publiek, dat toch ten slotte de tooneelkunst in stand moet houden (al steunt ook de overheid en het particulier kapitaal) be gon zijn vertrouwen in het tooneel te verliezen. Daarbij gevoegd de malaise om dit akelige woord nog maar eens te gebruiken) maakte dat meermalen voor vrijwel leege zalen werd gespeeld en dat er, zooals b.v. Louis de Vries in een in- tervieuw vertelde, recettes werden ge maakt van 13 gulden (zegge dertien gulden). Men wist niet, waar dat heen moest. Men probeerde nieuwe stukken. Men haalde oude paradepaardjes van stal. Niets hielp. Toch waren er too- neelmenschen, die hun vertrouwen in de groote kracht van het tooneel niet verloren. En men kwam ook tot het be sef, dat alleen nog het in alle opzichten werkelijk goede in staat was het pu bliek te trekken en te boeien. En met blijdschap kan tenminste geconstateerd worden, dat tegen 't einde van 'tjaar een opleving was te bemerken en dat er weer enkele malen van uitverkochte zalen kon worden gesproken. Natuurlijk werden er diverse nieuwe combinaties gevormd. Het gezelschap Saalborn bleef gedeeltelijk intact. Tour- niaire, Magda Janssens, Julia de Gruy- ter, E. v. Praag vormden met den leider en de dames Louise Kooyman en Carla de Raet e. a. de kern van dit ensemble. De opvoering van de Blauwe Engel men denke aan Jannings succes-film) werd een teleurstelling, maar uitste kend was daarentegen Z. M. het Publiek van W. Lichtenberg, waarin het kwar tet: Magda Janssens, Tourniaire, L. Kooyman en Henri Eerens een zeer groot succes behaalde. Een stuk dat ieder zeker zal voldoen, 'n Lot, 'n Nacht, n Millioen was weer minder geslaagd. Een grootsche daad was de opvoering van Goethe's treurspel „Egmont", opge voerd met Beethoven's muziek ter gele genheid van Saalborn's Zilveren Jubi leum, waarbij de leider op enthousiaste wijze is gehuldigd. Cees Laseur ging over naar het Cen traal Tooneel van de Br#. Tillv Lus kwam daar ook bij, terwijl Lily Bouw meester bij het gezelschap van Cor Ruys optrad. Het Centraal Tooneel heeft in zijn nieuwe samenstelling reeds veel succes gehad en met alle hulde kan het succes gememoreerd worden van Do mino, Mademoiselle en In ieder huwe lijk. In deze stukken, waarvan de eerste twee in Alkmaar en Bergen zijn opge voerd, is een voortreffelijk samenspel ontwikkeld. Laseur in Domino. Tilly Lus in Mademoiselle en Mary Dressel- huys in alle drie met de beide andere als partners, hebben het publiek naar het Centraal Theater getrokken en dit gezelschap kan zeker over de eerste helft van het seizoen '32'33 tevreden zijn. Verkade verliet het gezelschap, dat zijn naam droeg en het Rika Hopper Theater bespeelde. Onder leiding van Paul Huf werd het werk voortgezet met diverse beproefde (Frits v. Dijk, Ank v. d. Moer) en nieuwe krachten. Liefde in de Sovjetstaat met de beide genoemde krachten en Jan Teulings en Marie Sternheim was zeer verdienstelijk. Ook „Diplomaten spelen comedie" mocht ge zien worden. De moordzaak Yorck deed het best. De Amsterdamsche Tooneelvereeni- ging werkte onder leiding van v. Dal sum en Defresne voort in de richting van het vroegere Oost Ned. Tooneel. De groote eenacters: „In de Groene Papegaai" en „Blanco Posnets ware ge daante" waren de eerste successen (ook in Alkmaar vertoond). „De Reis van Noach op de Wateren" was een succes voor de regie en een persoonlijk succes voor Sternheim als Noach. Een wederopvoering van het Proces Dreyfus maakte in Carré grooten in druk. Het verleden eener vrouw trof door spel van Charlotte Kohier. Comoedia herleefde met Dirk Verbeek, Vera Bondam en Mevr. RanucciBeek man, en voerde op: Zal je altijd van mij houden? en Minnespel. Het Schouwtooneel en Het Rotter- damsch Hofstad Tooneel bleven hun bij zondere positie bewaren, het eerste on der leiding van v. d. Horst en Musch, het laatste onder de beproefde leiding van Cor v. d. Lugt Melsert. Jean de la Lune van Achard werd bij 't Schouwtooneel gered door de mede werking als gast van Elsa Mauhs. „Mas ker en Mensch van Chiarelli bracht Jaap v. d. Poll en Marie Holtrop op den voorgrond, terwijl met het stuk „De Doofpot" van den acteur v. d. Poll men een groot succes had, mede door het spel van mevr. de Boer--v. Rijk. Naar bekend is zal Het Schouwtoo neel het jaar 1933 openen met de tradi tioneele opvoering van Gijsbrecht van Aemstel in den Stadsschouwburg. Men is zeer benieuwd naar deze gebeurtenis Mevr. Royaards die haar Zilveren Ju bileum viert, zal in dit stuk medewer ken als Badeloch, terwijl Ko v. Dijk de Gijsbrecht zal spelen en Jan Musch ver moedelijk Vosmeer de Spie. Elsa Mauhs, die wij hierboven reeds noemden, trad ook als gast op bij het Ned. Indische Tooneel onder Cor Ruijs. In De Dokter beveelt, dat een groot en welverdiend succes behaalde, vormde zij met Cor Ruys en Jacques Reule een mooi trio. Ook Mr. Rosenfeldt was voor Ruys een zeer geslaagde opvoering en Lily Bouwmeester steunde hem daarin voortreffelijk. (Dit stuk zal 13 Januar in Alkmaar worden opgevoerd). Het Rott. Hofstad Tooneel blijft zich schitterend handhaven. De Hofslachter Monte Carlo (met Annie v. Ees en Gim berg) en Caramba, do Spaansche operet te met hindernissen, vormden het Sep tember-programma. Toen kwam het stuk van Noel Co ward: Intimiteiten met het kwartet dat stuivertjewisselt, bestaande uit Cor van der Lugt en Annie v. Ees met Dick van Veen en Mies Versteeg. Een zeer ernstige voorstelling was Het Klooster, van den dichter Emile Verhaeren, waarin Jan v. Ees bijzonder goed voldeed. Daarop volgde in No vember het geestige Graaf X, waarin Verkade met Mien Duymaer van Twist optrad bij 'tgezelschap v. d. Lugt. "lep eere van Gerard Hauptman werd bij 'tRott. Hofstad Tooneel zijn jongste stuk opgevoerd: „Voor Zonsondergang'. De directeur en zijn vrouw traden daar in zeer op den voorgrond. „Amor in de Pastorie" van Jac. Ballings amuseerde uitstekend, dank zij Roemer, Elsensohn en Jan v. Ees. Het Jubileum van den zeer op den voorgrond tredende Fie Carelsen werd gevierd met de opvoering van Mata Hari. Verkade had ook met zijn tweede stuk bij dit gezelschap veel succes: „Als ouders slapen" gaf de jongere krach ten van dit gezelschap (Joeki Broedelet, Piet Rinks, Adri v. Hees en Annie v.' Duin) volop gelegenheid te toonen, waartoe zij in staat zijn. Het Rott. Hofstad Tooneel weet zich dank zij de leiding schitterend te hand haven. Memoreeren wij nog even het tragi sche overlijden van de veelbelovende eugdige Cisca Kremer, van den auteur Frederik v. Eeden en van den uitste kenden tooneelcriticus Frits Lapidoth. In Alkmaar waren er naast verschil lende beroeps voorstellingen uitvoerin gen van de dilettantenvereenigingen al hier, die alle met groote ambitie wer ken. Het Alkmaarsch Tooneel onder lei ding van den heer Rossenbacher, onze beroemde oude Rederijkerskamer Bil- derdijk, die toont nog springlevend te zijn, de jeugdige ernstig werkende ver eeniging T. O. P., waaraan de heer El! Prins al zijn krachten wijdt en „Ulva- dero" dat op haar door den heer v. d. Bogaerde geleide voorstellingen steeds een enthousiast publiek aanwezig ziet, zij allen zijn bezield met liefde voor de tooneelspeelkunst en wij zullen hun prestaties ook in het komende jaar met veel belangstelling volgen. Wij hopen, dat het nieuwe jaar in alle opzichten het tooneel meer reden tot tevredenheid zal geven, dan het jaar dat achter ons ligt. De tooneelleiders blij ven vol moed. Evenals het jaar 1931, is ook dit jaar niet druk aan muziekuitvoeringen ge weest, en werden de meeste concerten door de plaatselijke vereenigingen ge geven. Zaalconcerten (operettes). In de Harmonie traden bij de kamer- muziekvereeniging op: prof. Carl Flesch, violist, die zijn laatste concert tournee maakte; hij werd vergezeld door den jongen Haagschen pianist Theo v. d. Pas. 2e. De Engelsche zan geres Helen Henschel, die zich zelf ac compagneerde; 3e de pianiste Myra Hess. Toonkunst, dir. J. Henri Oushoorn, kwam met een eerste uitvoering van Die Geisterbraut" van Dvorak. Solis ten: Mevr. van Wickevoort—Cromme- lin, sopraan; Kees Smulders, tenor; van Duuren, bas. Het programma voor het tweede concert bestond uit het orato rium „Die Jahreszeiten" van Jos. Haydn, met medewerking van Henriët- te v. d. Berg, sopraan; Marcus Plooyer, tenor; Frans Hülsman, bariton. Bij bei de uitvoeringen werkten voor de instru mentale begeleiding Alkmaarsch Strijk orkest en mej. Tuin, pianiste, mede. 'n Zeer druk bezocht concert was het A. V. R. O. concert, waarop Kovacs La- jos met z'n Band musiceerde, en Bob Scholten liedjes zong. „De Stem des Volks" (dir. P. A. Blaauw) gaf 'n avond, met medewer king van den bekenden declamator Willem van Cappellen; het muziekge zelschap „Excelsior" (dir. G. Anderson) 'n feestconcert naar aanleiding van het vijfjarig bestaan, 'n Bizondere avond was het toen de pianisten Han Beuker en Wouter Denijs stukken voor twee piano's speelden, en het mannenkwar- tet de Hollandsche Revellers hun hu moristische voordrachten lieten weer klinken. Jonker's koorklassen herdachten het tienjarig bestaan met drie opvoeringen van de Japansche operette „Naar Yamato", libretto van E. Prins, muziek van J. Prins; strijkorkest met fluit en clarinet, dansen, ontworpen door mej. Hansa Pelva; de componist aan het klavier. Ook Joh. Kuiper voerde met zijn kin derkoor een operette op, n.m. „de Woudkoningin" van Mart. Schuil, met orkest. In „Het Gulden Vlies" concerteerden: de R. K Zangvereeniging (dir. Jac. N. Al, met het Kerstoratorium van Jos. Vranken. Solisten: Mevr. Sophie Both— Haas, sopraan; Wijnand Beke, bariton. Begeleidingstrijkorkest, piano (mej. Rie Vermeulen), Harmonium (Jan Al). Het muziekkorps St. Caecilia (dir. P. N. Joosen) met twee donatetirsconcerten. St. Louis (dir. W. Kohier) vierde er het V>lA-jarig bestaan, solist de dirigent (viool), bijgestaan door Joh. Kuiper (piano). Het kinderkoor „de kleine Stem" (dir. P. A. Blaauw) liet er zich hooren in de operette „Hirap Hamp, hou vast", tekst van D. L. Daal der, muziek van Joh. Brands, dans van mevr. Jonker—Jonker. De A.N.G.O.B., kinderclub „Jong Leven", onderafdce- ling van de afd. Alkmaar, kwam met de operette „Een dag Khalif" van P- A. Bruinsma en Otto Ludwig; mej. Ooy- kaas leidde deze opvoering. Denzelfden avönd liet zich ook de Mondharmonica- club „Jong Leven", van N. de Waat'd hooren. De Alkmaarsche orkest- en operetteclub (dir. Gerritsen) vierde haar eerste lustrum tnet drie opvoeringen van de operette „De Koningin v®n Montmartre" van Vada Ennem en D®'1 ^pranklin, (dans van mevr. Couvée, be geleiding: orkest en piano). En dan was er in de Harmonie nog 'n avond van het muziekkorps „S0'1 Deo Gloria" (dir Peetoom) met mede werking van den lieer Grondsma, deci»- niator.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1932 | | pagina 18