Alkmaarsche Courant.
Rechtszaken
JUmnieuws
Qemeentecaden
Honderd *i/i en dertigste Jaargang.
ZATERDAG 1 JULI
KING-KONG.
Een technisch wonder in
Victoria-Theater.
DE GRAALFILM IN DE
CINEMA AMERICAIN.
Een goede speelfilm:
De zee roept.
IN DE MACHT VAN HET MONSTER.
CINEMA EN THEATER.
EGMOND AAN ZEE.
Brieven uit de Hoofdstad
No. 153 1933
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Strafzitting van Vrijdag 30 Juni.
DE BERGERTUNNEL LOOPT
JURIDISCH VAN BORD TOT BORD.
De laatste kantongerechtszitting door mr.
D. Bastert gehouden, stond niet in het tee-
ken van feestelijkheid doch meer in dat van
de barmhartigheid. De uitgedeelde straffen
waren in verband met de buitengewone om
standigheden zeer licht en de heden gedag
vaarde delinquenten boften, profiteerden
van mr. Bastert's milde stemming.
De eerste zaak was een reprise en betrof
de 18-jarige mej. Helena van der H. te Alk
maar, die als zoovele andere sexegenooten
door de Bergertunnel had gefietst. Haar ver-
weer, dat zij buiten den tunnel gekomen,
weer was opgestegen, ging echter niet op,
aangezien het verbod geldt van bord tot
bord. De kantonrechter gaf haar zijn laatste
theorie in de verkeersregelen en strafte
dechts met 3 boete of 3 dagen.
RESPECT VOOR DE NATUUR
MONUMENTEN.
Het eertijds beroemde Heilooërbosch, is
thans gedeeltelijk tot natuurreservaat ver
klaard en het wielrijden in dit gebied niet
meer toegestaan. Een ter plaatse nog niet in
gewerkte schoenmaker, de heer A. H. J. die
zonder op te letten de verordening op 25 Mei
overtrad, stond gister terecht, doch de kan
tonrechter nam zijn onwetendheid aan als
excuus en legde genadiglijk 1 pop boete of
1 dag op.
VISSCHEN MET TWEE HENGELS.
Een crisisvacantielijder, de voerman Frans
wonende in de kaascity, probeerde op 19
'Juni in de wateren van de Noordervaart 'n
vischje te snappen, doch bediende zich in zijn
ijver van twee hengels, welke geste zonder
speciale vischacte verboden is. Dies werd ook
Frans nog officieel uitgenoodigd de af
scheidszitting bij te wonen. Inmiddels had
hij zich ook tegen betaling van 50 ets. de ver-
eischte acte aangeschaft. De kantonrechter
gaf te kennen, zich niet te kunnen indenken,
waarom een dergelijke onzinnige distinctie
tusschen een of twee hengels was gemaakt
en demonstreerde zijn afkeer van zulke wet
telijke muggezifterijen, door den dubbelen
hengelaar tot de minste straf 0.50 boete of
1 dag te veroordeelen.
\LLEEN RECHTSHOUDEN GEEFT
EIGEN EN ANDERS VEILIGHEID.
Een Egmond-aan-Zeesche Alkmaarder, de
voormalige visscher Engel Gr., kneep met
zijn rijwiel op 19 Juni de bocht Langestraat-
St. Laurensstraat links af en ontving ter
correctie 1 gulden boete of 1 dag.
DE VISCHSTAND VAN DEN OUDEN
HEER RUITER BEDREIGD.
Een 32-jarig arbeider uit Heiloo, Arend
van L., werkzaam in de Boekelermeer, had
zich in schafttijd geamuseerd met een worm
pje en een kinderhengeltje, op zich zelf een
onschuldig bedrijf, maar de oude pachter
Ruiter had steen en been geklaagd over het
rooven in zijn vischwater. Zelfs worden zijn
palingfuiken brutaal gelicht. De politie keek
dus extra scherp uit en de amateur-hengelaar
kreeg f 2 boete of 2 dagen.
DE BERGERWEG EEN DORADO
VOOR ONVERLICHTE DUITSCHE
WIELRIJDSTERS.
De 24-jarige blonde fraulein Anthonia P.,
in dienstbetrekking te Alkmaar, een niet on
waardige representante van het schoone
Duitsche geslacht, had zich ook schuldig ge
maakt aan de zonde van vele harer schwes-
tern en in den avond van 22 Juni zonder
lichtschijnsel den Bergerweg bepeddeld. De
jonge dame trof het vandaag bijzonder. Es
war alles Sonneschein und Freundlichkeit, en
de 3 gulden, die de ambtenaar nog durfde
vragen werden gereduceerd tot 100 onnoozele
centen zegge 1 dag gefangnis.
DE SITUATIE WAS HEM NOG NIET
DUIDELIJK.
Een ingezetene van Krommenie, de 37-ja-
rige heer Corn. J. zich aandienende als
„stempelaar" (dat dreigt in de rubriek vaste
beroepen te worden opgenomen) had op 25
Mei te Limmen niet uit zijn oogen geke
ken en was met zijn rijwiel op den verboden
rijksweg gaan rijden. Zijn oriëntatievermo
gen werd alzoo opgefrischt met een proces-
verbaaltje en de overtreder stond heden te
recht, goed van de tongriem gesneden, ver
klarende, dat hij met de situatie niet op de
hoogte was geweest. Hij weet het nu echter
voor goed, want de stand van zijn kasregis
ter is met 1 piek verminderd.
EEN ARME SLOKKER, DIE OVERAL
ZIJN NEUS STOOTTE.
De 26-jarige grondwerkende negociant,
Hendrik G-, vertoevende met zijn gezin,
vrouw en 2 kooters in een woonschip te
H. H. Waard, had gewaagd te Bergen in de
Dorpsstraat te venten, zonder te beschikken
over de vereischte vergunning Het gevolg
liet zich denken en hii stond heden terecht.
Bitter beklaagde de armoedig uitziende jon
ge man, die wel 10 jaar ouder leek, over de
weinige hartelijkheid waarmede hij in de ver
schillende gemeenten werd bejegend. In Alk
maar moest je een kist met negotie kunnen
presenteeren, waar je van achterover sloeg!
dan eerst had je kans. De kantonrechter
weende met hem mee en toonde een gepast
raedehjden, docij een gulden boete of 1 dag
uit de kost was blijkbaar wel het minste
waarmede hij den sukkelaar op den grooten
levensweg kon troosten.
PAP AP.. DACHT ZEKER DAT
HET ZOO BLEEF!
Het huiselijk milieu van het kantongerecht
scheen den heer Arie P. uit Harenkarspel
zeker nogal te bevallen, althans verscheen
hij vandaag alweer wegens overtreding der
leerplichtwet. Ditmaal was het niet alleen
Japie, maar ook Trijntje die de school had
verzuimd. Het meisje was ziek en had oiin in
t lijf, zei vader P. Misschien dacht hij er
vandaag ook wel weer zonder straf af te
komen, maar ambtenaar en kantonrechter,
bij 't scheiden van de markt hartroerend een
drachtig, waren unaniem van meening, dat
die pijn in 't lijf buiten de clementie viel en
de heer Arie P. werd veroordeeld tot 1
boete of 1 dag hechtenis. Voor de spijbelaar
Jacob Simon volgde ontslag van rechtsver
volging.
BRANDSTICHTERS VEROORDEELD
De rechtbank te Rotterdam heeft een 19-
jarigen bediende, die met zijn 44-jarigen
pleegvader, beiden gedetineerd, terechtge
staan heeft wegens brandstichting in hun
woning aan de Kipstraat, waarbij gemeen
gevaar voor goederen en levensgevaar voor
personen te duchten was geweest, veroor
deeld tot twee jaren en zes maanden gevan
genisstraf. De pleegvader, van wien aange
nomen werd, dat hij bij de uitvoering behulp
zaam was geweest, werd veroordeeld tot
negen maanden gevangenisstraf.
Dezelfde rechtbank heeft een 32-jarigen
landbouwer uit Herwijnen, gedetineerd, die
in September 1932 en in Januari van dit
jaar drie maal brand gesticht had in Bleis-
wijk, veroordeeld tot 4 jaren gevangenis
straf met aftrek van drie maanden preven
tieve hechtenis.
MOTORWEGWEDSTRIJDEN.
Een principieele beslissing.
Begin 1932 organiseerde de motorclub
.De Baronie'', gevestigd te Breda, den be
kenden „Elf Provinciale Hoofdstedenrit",
een toertocht voor auto's en motorfietsen, die
start- en eindpunt te Breda heeft. Zooals de
naam aanduidt, worden alle provinciale
hoofdsteden aangedaan, zoodat de deel
nemers een traject van circa 1200 K.M. af
leggen. Er worden den deelnemers verschil
lende eischen gesteld, zonder dat de vaar-
digheidsrit nochtans als wedstrijd bedoeld
is. De deelnemers, die niet aan bepaalde
eischen voldoen, loopen strafpunten op. Het
geheele traject is in eenige deelen gesplitst;
op het einde van elk onderdeel is een con
trolepost. Deelnemers die bij een controle
reeds te veel strafpunten hebben, mogen niet
verder deelnemen. Aan het eind wordt aan
de hand van het aantal strafpunten vastge
steld wie wel en wie niet voor een diploma
in aanmerking komt.
Wegens deze beide laatste onderscheidin
gen wordt naar de meening van den Ambte
naar van het O.M. bij het Bredasche kanton
gerecht een vergelijking van prestaties ge
maakt, weshalve hij een vervolging instelde
tegen de vijf bestuursleden van de motorclub
„De Baronie" wegens het organiseeren van
een wedstrijd, daar deze prestatie-vergelij
king z.i. het criterium vormt voor het begrip
wedstrijd. Het kantongerecht velde een vrij
sprekend vonnis, waarop het O.M. in hoo-
ger beroep ging. De officier van justitie bij
ae rechtbank van Breda eischte evenwel be
vestiging van het vrijsprekend vonnis.
Donderdag deed de rechtbank uitspraak,
welke luidde conform den eisch.
Het groote technische filmwerk „King-Kong'
is vervaardigd naar aanleiding van de boeken
van den helaas te vroeg gestorven detective
schrijver Edgar Wallace. Dit is reeds een goe
de waarborg voor het op sensatie-beluste pu
bliek. Bij het aanschouwen van deze film
komt telkens weer de vraag naar voren: hoe
kan men zooiets tot stand brengen? Dat alleen
Amerika in staat is, dit met bovenmenschelijke
trucs gedaan te krijgen, is haast vanzelfspre
kend.
Over den inhoud schreven we reeds eerder
in dit blad. De geheele film is eigenlijk geba
seerd op het Bijbelsche verhaal, waarin het
machtigste dier alleen te temmen is door
schoonheid. Het monsterdier in dit geval heet
King-Kong en de schoonheid, waarvoor het
tenslotte bezwijkt, ziet het gruwelmonster in
een beeldschoon meisje.
Voor het scenario hebben we diepe bewon
dering, want, ondanks het vaak verkeerd rea-
geeren van het publiek, weet de regisseur dit
zelfde publiek ruim een uur te bloeien. De
climax, die hij weet te brengen, is verbluffend
Wat prachtig weet zij de spanning er in te
houden, als iedereen nu eindelijk het monster
eens wil zienl
Zien we dan tenslotte het monster, dan
gaat een rilling door de zaal.
Knap, fantastisch werk heeft de regisseur
geleverd in het uitbeelden van zijn diosaurus-
sen of hoe dit gedierte meer mag heeten.
Uit filmisch oogpunt is te prijzen de paniek
stemming in het groote theater in New-York
waar King-Kong, woest geworden door het
sterke licht van de fotografen, losbreekt.
Al met al is een bezoek aan het Victoria-
Theater zeer aan te bevelen.
De hoofdrollen spelen Fay Wray, Robert
Armstrong en Bruce Cabot, terwijl een volledi
ge negerstam niet het minst tot het succes
bijdraagt.
Uit het voorprogramma noemen we Bing
Crosby, die voor Paramount zingt „Auf Wie
ders'hen, my de;a" en van Polygoon eenige in
teressante kijkjes in eigen land.
BIOSCOOp THEATER HARMONIE.
Grafin Mariza. Een charmante
operette film met prachtig spe!
van Dorothea Wieck.
De film: Meisjes in Uniform, was een ge
beurtenis, maar misschien nog het meest ver
rassende in die film was het spel van Do
rothea Wieck, die als de leerares ieder ont
roerde, en wier naam nadien voor goed ge
vestigd was. Thans kan men deze eminente
actrice opnieuw bewonderen en wel in de
operettefilm: Grafin Mariza, waarin zij de
titelrol speelt.
Mariza heeft voor het besturen van haar
uitgebreide landgoed assistentie noodig. En
zij neemt een uitstekende kracht in dienst, die
zeer goede verbeteringen aanbrengt. De
nieuwe bestuurder heeft echter een heer-
schersnatuur en daar Mariza die ook heeft,
kan een botsing niet uitblijven. Maar na
tuurlijk komt ook de liefde in het spel, en dit
maakt de situatie nog ingewikkelder, vooral
als de zuster van Törrek, voor wie bij alles
deed, op 't landgoed komt en Mariza in deze
-isa een concurrente ziet, niet wetend dat het
Törrels zuster is. Zij verwijt hem. dat geld
zucht hem tot liefde aanspoort. Doch dat
maakt de breuk nog grooter. Gelukkig weet
de oude Lampe ten slotte alles prachtig in
orde te brengen. Mariza buigt het hoofd en
wordt even gelukkig als Lisa, die ook iets op
't landgoed verliest.
De kranige vertolking van Dorothea Wieck
mag zeker geroemd. Maar zij wordt voor
treffelijk gesteund. In de eerste plaats door
de bekende zanger Hu bert Marischka die voor
spelen en zingen alle gelegenheid krijgt.
Szöke Szakall maakt natuurlijk weer een
prachtig type van Lampe. terwijl Charlotte
Auder en Ernst Verebes het tweede paaT
alleraardigst voorstellen.
De bekende muziek van Emmerich Kalman
maakt het geheel tot een fraaie operette. H*t
zigeunerorkest doet de muziek alle recht
wedervaren.
Het voorprogramma brengt veel variatie:
Journaals, natuuropnamen, vroolijke twee-
acter enz. In de journaals vindt men tal van
interessante en belangwekkende opnamen, die
het geheel bepaald ten goede komen.
In de Cinema Americain wordt deze week
een programma gedraaid, dat zeker niet alle-
daagsch te noemen is. Daar is in de aller
eerste plaats de Graalfilm, getiteld „Pinkster
zegen". Zooals men zich zal herinneren,
heeft in het Olympisch Stadion een jaar ge
leden dit Graalspel plaats gevonden en Wil
ly Mullens vervaardigde er een zeer uitvoe
rige film van.
Onder zeer groote belangstelling werd dit
werk gistermiddag voor het eerst in de Cine
ma vertoond en de aanwezigen hebben met
100 pCt. aandacht alles gevolgd. Er is heel
wat te zien: allereerst de voorbereidingen in
verschillende steden, dan de repetities en de
tocht naar Amsterdamverder, hoe de Graal-
meisjes in Amsterdam gehuisvest waren en
tenslotte een uitvoering in het tjokvolle Sta
dion.
Meer dan een uur wordt men bezig gehou
den door dit filmwerk dat van roomsch-
katholiek standpunt gezien een zeer belang
rijke documentale waarde heeft, doch dat ook
voor andersdenkenden de moeite waard is,
om gezien en gehoord te worden. Willy Mul
lens heeft de gelegenheid waar genomen, om
het massale van dit feest goed weer te geven.
Duizenden en nog eens duizenden Graai-
meisjes zijn het onderwerp voor deze rol
prent geweest en de spreekkoren, die zeer
duidelijk klonken, maakten een uitvoerige
tekstinvoering niet meer noodig.
De inhoud weer te geven, is bijna niet
doenlijk, 't Is ook niet noodig, want het pu
bliek gaat deze film zien, juist, omdat het
massale, het indrukwekkende de aandacht
trekt.
De zee roept.
Wel geheel anders is de tweede film, die
in dit theater draait. „De zee roept" is een
der eerste films van de Eidophon-maatschap-
pij en deze maatschappij heeft voor een goed
begin, gezorgd.
Een loods heeft het een jaar kunnen vol
houden, om aan vasten wal te blijven, doch
dan wordt de trek naar zee hem te machtig
en hij monstert als stuurman op een twee
master.
Het vertrek is moeilijk: het jonge vrouwtje
van den stuurman is in blijde verwachting en
blijft alleen achter, terwijl de zeeman een
lange reis maakt, die zeker een jaar zal
duren.
De reis gaat eerst voorspoedig, doch een
langdurige windstilte brengt den -bemanning
spoedig tot wanhoop, vooral, als er gebrek
aan drinkwater komt. Bovendien sterft de
kapitein aan de pest en dat is het sein voor
de geheele bemanning om te deserteeren. In
een reddingboot gaat ze stiekum weg, den
stuurman alleen achterlatende.
Dan komt de storm en het schip vergaat
Gelukkig wordt onze stuurman gered en na
veel omzwervingen komt hij terug in zijn
stadje, waar iedereen, ook zijn vrouw, hem
reeds lang dood waant.
Danbreekt de oorlog uit en de Duit
sche vloot blokkeert het eiland, waar Terji,
de stuurman, woont. Hongersnood dreigt er
voor zijn kind wil Terji voedsel veroveren
Hij vaart weg en valt in handen van den
vijand, die hem in de gevangenis werpt. Vijf
jaren later komt hij terug en vindt zijn vrouw
gestorven en zijn kind bij vreemdelingen. De
kleine wil niets van hem weten. Zinneloos
van smart wil hij zich wreken op den kapi
tein van een torpedoboot, dien hij als oor
zaak van zijn ellende beschouwt. Het lot is
hem gunstig. Hij vindt den man in een storm-
achtigen nacht en een geweldige worsteling
ontstaat, waarin Terji overwinnaar blijft
En dandan komt het betere in Terji
naar boven en hij redt het jacht van den ka
pitein, dat hij in behouden haven stuurt
Deze film wordt zeer sterk gespeeld door
de hoofdpersonen en verveelt zeker geen mo
ment. De rollen zijn goed verdeeld en het ge
heel boeit in hooge mate.
Al met al geeft de Cinema een programma,
dat wel zeer bizonder is en dat zeker veel be
zoek zal trekken!
In A.B.T.
Een film, welker titel alleen reeds
doet griezelen, maar die in werkelijk
heid den toeschouwer kippenvel bezorgt
en soms de oogen even doet afwenden.
Een paar automobilisten worden in
het bergland overvallen door een zwa-
ren storm, die hen doet verdwalen. Zi;
ontwaren een woning, waar zij na her
haald kloppen worden binengelaten
door een bediende met een boeventro
nie, die hen in de kamer brengt van de
ongastvrije bewoners, een vreemd doen-
den heer en zijn doove zuster, die ook
zeer gek doet. Nauwelijks zit men aan
het avondmaal of er komen nog twee
verdwaalde automobilisten, weer een
heer en een dame, die ook al schrikken
van de omgeving, waarin zij zijn ver
zeild. De bewoners doen eriozelige ver
halen o.a. dat Morgan (de bediende) in
dronkenschap een ten zeerste te vreezen
individu is. En hij bedrinkt zich ook
dien avond, wat blijkt als het licht uit
gaat en de twee gasten op zoek gaan
naar een lamp op een der bovenverdie
pingen, een tocht dien de heer des hui
zes niet durfde ondernemen. De beide
gasten vinden op een kamer een oude
vrouw, de moeder van de heer des hui
zes, en deze vertelt, dat het heele gezin
krankzinnig is (zij zelve niet, beweert
zij, ofschoon haar lachen daarmee in
strijd is), inclusief de oudste zoon Saul,
dio ergens in huis opgesloten woi It ge
houden en bewaakt door Morgan, omdat
hij anders brand sticht Maar als de be
diende dronken is, Iaat hij Saul wel
eens vrij
Dat gebeurt dan ook nu. En dan zien
we Saul zich eerst gedragen als een
aime verdrukte, maar langzamerhand
ontpopt hij zich als een gevaarlijk
mensch: een messenwerper en brand
stichter. De rest kan men zich denken:
er ontstaan vechtpartijen met de bedoe
ling de gevaarlijke personen onschade
lijk te maken, wat na veel moeito ge
lukt.
Het bijprogramma geeft in zijn Hol-
landsch Nieuws eenige actueele kieken,
o.a. tewaterlating van een droogdok
door prinses Juliana en ook het 25e
bondsfeest van het K. N. G. V., voorts een
twee-acter Snuggere detectives, waarin
een aap een voorname rol speelt, en nog
een interessante teekenfilm De Bank
roof, met een onbegrijpelijk aantal on
mogelijkheden.
Het Weekblad no. 92 geeft 'n fleurig
omslag met 'n portret van Willy Fritsch
in vacantiestemming, en de inhoud be
staat om. uit verhalen, verschillende
medcdeelingen o.a. over de British In-
ternatioonal Pictures Studios in Fistree,
„de levensloop van William Haines",
vele fraaie ook in kleuren uitge
voerde photo's en een zeer goed geschre
ven liedje „Mooio meisjes", van Henk
Stuurop. op een gedichtje van Guus
B«tlem Jr.
De raad vergaderde Vrijdagmiddag ten 2
ure voltallig.
Verschillende ingekomen stukken werden
voor kennisgeving aangenomen.
Van het Koloniehuis Prinses Juliana was
het verzoek ingekomen voor het Zeehuis een
stuk strand te mogen huren.
B. en W. stelden voor het verzoek in te
willigen tegen een huur van 25 per jaar.
Conform besloten.
Een schrijven van E. Schenk, die verzocht
een stuk duingrond van de gemeente te
mogen huren, omdat hij met December het
Prov. Duingebied moet verlaten, werd om
advies in handen van B. en W. gesteld.
Van de heeren Schaaf en Prins was een
verzoek ingekomen hekjes voor hun huis te
mogen zetten. B. en W. stelden voor hierop
afwijzend te oeschikken, omdat het verkeers-
belang vordert, dat die straat breed wordt
gehouden. Wel zagen zij daar graag een be
tegeling aangebracht.
De heer Haakman herinnerde er aan
dat hij destijds had bericht, dat de heer Prins
de helft van de betegeling voor zijn rekening
zou nemen. Voor bestrating was 20000 op
df%egrooting uitgetrokken, doch de post
wërd niet uitgegeven, omdat het geld voor
iets anders noodig was. Nu zullen de men-
schen met de woesternij voor hun huis. Het
komt spr. voor dat met de zaak gewaar
schuwd uit kan worden.
Spr. vroeg B. en W. Prins alsnog te
bezoeken en hem mededeeling te doen van de
werkelijk door hem te betalen kosten. Half en
half hadden B. en W. reeds toestemming tot
het plaatsen van de hekjes. Men moet kiezen
tusschen betegelen of een hek. Ook spr. be
gint de zaak de keel uit te hangen. Mogelijk
kan wethouder de Graaf nog wat bereiken
Weth. de G r a a f oordeelde dat betegeling
de voorkeur boven hekjes verdient. De huizen
stijgen door betegelinge in waarde. Laten de
eigenaars zich daarover met elkander ver
staan. Aan den heer Prins verzekerde spre
ker, dat het hem minder dan 130 zou kos
ten. doch de man liet niets van zich hooren.
De voorzitter antwoordde dat met het
ook op de malaise de 20.000 van de be
grooting zijn teruggenomen. Dit geld is ech
ter niet voor andere doeleinden gebruikt. Spr.
zegde toe alsnog met den heer Prins te zul
len spreken.
De raad ging daarmede accoord.
Van het B. A. was het reglement terug
gekomen om het te herzien.
Dit zal in handen van den secretaris om
het te polijsten worden herzien.
De voorzitter deed hierop mededee
ling van een ingekomen schrijven van het
kerbestuur der oud-katholieke gemeente,
waarin verzocht wordt de gesloten bewaar
school ter beschikking te steleln van het be
stuur, dat de school weef in gebruik wil stel
len, toegankelijk voor alle gezindten, zonder
kosten van de gemeente.
De voorzitter verheugde zich over dit
mooie voorstel en deed namens B. en W. het
voorstel om het verzoek in te willigen met
behoud van het uitwending onderhoud voor
de gemeente.
De heer Hartman zou gaarne zien
waar het een neutrale inrichting wordt, dat
ook andersdenkenden in de commissie kwa
men.
De voorzitter: Dit is van hun libe
raal, dat andere kinderen er ook op mogen,
doch het gaat van hun uit en zij aragen de
kosten.
De heer Hartman noemde het voorste!
schitterend en zou zich ook niet verzetten.
Besloten werd met algemeene stemmen, het
verzoek in te willigen en een waardeerend
schrijven in te zenden.
Tot het doen van eenige af- en overschrij
vingen op de begrooting van 1933 werd be
sloten.
Ten aanzien van de winkelsluitingswet
was het voorstel van den minister ingeko
men om het sluitingsuur in het seizoen dage
lijks te bepalen op 10 uur. Aldus werd be
sloten.
De afrekening van de christelijke en r.-lr.
school werden geaccepteerd.
Besloten werd om voor 9000 aandeelen
nemen van de Vereeniging voor Neder-
landsche gemeenten, als geldleening van ver
kochte vaste goederen.
Aldus werd besloten.
Rondvraag.
De heer Hartman vroeg of de jeugd
moedwillig de christelijke school wilde vernie
len. Geen dakpan is heel gelaten.
De voorzitter oordeelde het een ge
volg van het vogelnestjes zoeken. Puntdraad
kan verbetering brengen.
De heer H a r t m a n besprak het dal der
tranen bij den heer Pluimgraaf. Spr. wil
daar bestrating.
De voorzitter zegde toe, dat B. en
het zullen onderzoeken wat er aan te
doen is.
De heer S n o e k s vestigde nog de aan
dacht op een dergelijke plek. Ook vroeg hij
inlichting over de zanderij.
De voorzitter deelde mede dat de
3500 M3. zijn wegeghaald.
De heer S n o e c k s wilde de zanderij dan
afzetten omdat uit den Hoef gratis zand
wordt gehaald.
De voorzitter oordeelde dit moeilijk
omdat de inwoners dan ook belemmerd wor
den in het zand halen.
Hierna ging de raad in comité voor het
behandelen van belastingzaken.
Marktgedoe, straatventers, oude volks
straten, regenvlagen en plotseling sta ik voor
een groot, modern gebouw. Als ik naar bin
nen ga is daar onmiddellijk de weldadige
rust van blanke tegels, roomkleurige glans-
verf, bloeiende planten. Een pittige geur van
antiseptica hangt in de lucht.
Dit is echter maar niet zoo een ziekenhuis
of en gesticht als een ander. Merkwaardige
kleine oude vrouwtjes trippelen langs gangen
en trappen; wondere oude mannefiguren*
drentelen er rond, verschikken wat aan een
bloempot, turen door het hooge trapvenster
naar de regenzware luchten. Het Oude
Volk.
In de kerk van het oude volk is de grootste
rust. Een kalme zaal op de eerste verdieping.
Tinten: een zacht verkwikkend groen, een
warm bruin-vioiet. Overal het Davidschild
als embleem, als rustpunt
Uit het Huis komen ze bijna niet meer, de
oudjes. Die wéten dat immers allemaal nu
wel. Als je vijftig, zestig jaar, dag in dag
uit een zware kar geduwd hebt, je voeten
moe hebt gesleept over de keien, je stem
hebt afgemarteld met het aanprijzen van je
waar. dan zijn witte tegels en bloeiende
planten en een stille synagoge het voorpor
taal van den hemel zelf.
Bijna tweehonderd verpleegden leven er in
,de Joodsche Invalide" Het zijn de bevoor
rechten uit honderden anderen. Het nieuwe
huis, waarvoor op dit oogenblik zoo hard
gewerkt wordt door het geheele land. zal er
nog juist tweehonderd bergen kunnen.
Zij zitten hier rustig, rechtop in groote
armstoelen als troonen, niet meer zoo wegge
zakt, doch met de oude, afgetobde ruggen
zeer waardig geleund in hun zetels, de oude,
trillende, magere handen op de armleuningen
gesteund .De waardigheid van den mensch
werd nimmer in hen verwoest, door d\. bit
terste ellende en het heele harde slaafsche
leven heen. Hun glimlach draagt den hoog-
sten adel. Hun blik straalt. Zij ademen rust.
Er zijn er verscheidene bij, die blind zijn.
Zij spreken vriendelijk tot u. met een blijven
de blijheid in hun omhoog geheven gezichten;
hun stem heeft iets ijls gekregen.
Sommige lezen; brailleschrift. Zij lezen el
kander voor. „De kleine Lord" of ook wel
oude gebeden; en „de Laatste dagen van
Pompeji" van lord Lytton.
Een oude man, hij is een heer, weeft moei
zaam op een kleine weefstoel aan een bruin-
roode reep stof. Hier zal de wetsrol in ge
wikkeld worden. „Ik heb de kleur verleden
jaar nog kunnen zien", zegt hij, „dat is aan
genaam".
Een kleine, donkere vrouw komt binnen.
Een zacht, rond gezicht, stille blije wijdopen
oogen. Zij kon even dertig zijn, maar is wel
haast vijftig. Zij blijft staan aan den ingang
van de zaal, waar haar laatste schoonheid
eenmaal zal verwelken, de zaal met oude
vrouwen, waar haar verder leven ligt en die
zij nooit aanschouwen zal.
Heeft zij mijn blik, die haar schoon gelaat
vereerde, gevoeld? Zij stak mij bij mijn heen
gaan glimlachend haar kleine vrouwenhand
toe, terwijl haar eindeloos lieve, blinde
oogen langs mij heen de zaal inzagen.
Een merkwaardig klein mager mannetje
voegt zich nu bij mij, ik heb hem al aldoor
zien rondloopen. Hij draagt een groote pet
boven pientere tintelende oogjes en zware
gouden ringen aan de heel kleine, magere
handen waarmee hij gesticuleert. Hij is
volkomen zot van een blijmoedige geestes
krankheid. Hij zegt iets dat blijkbaar grap
pig is en schuift snel weer weg. Daar
zijn kamers waar in blanke bedden heel oude
vrouwen te ruste liggen. Sommige zijn zoo
oud als ik nimmer een mensch gezien heb. Er
zijn er bij zoo weggeteerd, dat zij welhaast
schijnen te sluimeren in de milde armen van
heur eindelijken dood.
Een wonderlijke kleine figuur, als een
dwergin van Velasquez, sluipt door een deur.
Potsierlijk, guitig, van een barokke grillig
heid. Zij heet Esther, was tien jaar lang
krankzinnig. Nu gelooft zij zich nuttig, is al
tijd bezig, altijd bedrijvig.
Beneden in de groente-keuken zitten een
tiental vrouwen bijeen. Dat zijn zij die het
werk te lief kregen om het nog ooit vaarwel
te kunnen zeggen. Zij smeekten om in de
keuken te mogen helpen. Naast deze groente-
keuken, die als een oud schilderij bereidt
een jonge moderne kok, in een moderne
keuken die is als een laboratorium, op stoom-
installaties van nikkel en wit email de maal
tijden. Hier is ook de groote sabbath-oven
waar Vrijdagsavonds de spijzen in neergezet
worden, als er geen vuur meer gemaakt mag
worden.
Dubbele etensliften gaan door t heele
huis en brengen het eten op de zieken-kamers
alle* ritueel gescheiden: melk en vleesos
