DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. UIT DEN ALKMAARSCHEN RAAD, No. 177 Zaterdag 29 Juli 1933 135e Jaargang Wal vandaag de aandacht trekt,,. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—, franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regei meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v b. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9, posttfiro 37060. Telef. 3, redactie 33. Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Dit nummer bestaat uit drie bladen. B. en W. stellen bij een sportfondsenbad meer belang in de fondsen dan in de sport. Als een biljart f 35 per week opbracht zouden alle café's vol biljarts staan. H0e korter de rokjes zijn, des te langer wordt er over gesproken. Het was haast te mooi om waar te zijn. Niet minder dan negentien van onze één-en- twintig edelachtbaren hebben Donderdag middag het bewijs gegeven, dat niets hen kan terughouden als het belang der gemeen schap het wenschelijk maakt, dat zij in een warme raadszaal bijeen komen om zich in nog warmere debatten voor de stoffelijke en geestelijke belangen van hun kiezers te inte resseeren. Dat getuigt van een opoffering en van een plichtsgevoel, die in deze materialistische tij den nog maar zelden worden aangetroffen en "voor wij dus de gebeurtenissen van dien middag de revue laten passeeren, i_ het ons een behoefte een woord van hulde en dank te brengen aan de edelachtbare moeder en de achttien edelachtbare vaders, die het aan gedurfd hebben op Donderdag 28 Juli, waar schijnlijk de warmste dag, die het jaar nog gegeven heeft, aan het politieke spiegelge vecht in onze raadszaal deel te nemen. Er zijn menschen, die in de vacantie om de een of andere reden niet op reis kunnen en daaronder zijn er, die dan de reis vanuit hun huiskamer maken. Wij kennen iemand, die met zijn vrouw de noodige atlassen.en spoor boekjes voor zich neemt en zich zelf en zijn ega dan de vraag stelt waarheen ze nu eens een reisje zullen maken. Het eerste half uur gaat heen met een prettige discussie en er worden allerlei mooie landstreken opge noemd totdat zij werkelijk denken, dat zij uit die alle slechts een keuze hebben te maken. Is de reis vastgesteld dan worden atlassen en spoorboekjes geraadpleegd. Er worden Bae- dekers voor den dag gehaald en hotels uitge zocht. Nu eens krijgt mevrouw en dan weer meneer zijn zin en tegen bedtijd zijn zij het eens, hebben zij zooveel samen doorleefd en zijn zij zoo met hun gedachten op allerlei prettige uitstapjes geweest, dat zij het ge voel hebben, dat zij werkelijk op reis waren Men moge dat alles suggestie noemen, het is de goedkoopste manier van reizen en om dat men in gedachten alleen maar prettige dingen beleeft, is een dergelijke excursie vaak nog veel mooier dan een werkelijke vacan- tietocht waarbij men slecht weer kan treffen leven"er'e' onaanSenam€ avonturen kan be- Aan deze suggestie hebben wij Donderdag onwillekeurig moeten denken toen de Raad zoo vriendelijk was een discussie over het zwembad te beginnen. Dat was hoogst attent °"ze gemeentelijke vertegenwoordigers aan i jWas werkelijk alsof bij de gedachte veel hi 'r'ssche badwater de discussies in v 1,1te v°lgen waren. Het debat kwam tere ef 5*€nder sferen en slechts het nuch- haHenc! dat het vroede gezelschap niet in stuums maar in alledaagsche colber- a' Vas. gestoken, was oorzaak, dat er iets torh C s'€ ontbrak en dat zoo nu en dan ter naar den stand van den thermome- nfa c?rmeerd werd. peripsia la!en' 200 heeft de voorzitter mede van hebben het raadsbesluit tot stichting dat ze H °n€n zwembad afgekeurd en toen hij 'blik n ^ben we onwillekeurig een oogen- j0 "aar het sombere gelaat van onzen herlnn^j wolh°uder gekeken omdat wij ons hii „P,eTn h°e triomfantelijk en onbezorgd tneerH 3 v. j had toen kort geleden een raads man p?, zijn project, met terzijde stelling |eencj ere plannen, den voorrang ver- heM-! steekwoord, dat wie het laatst lacht aoliti^ vl i schiJ'nt ook op de gemeente van toepassing te wezen. fon^n^ de v?orstanders van een sport- ondpr k j~~ d'e hun aanhangers werkelijk C ™^ee<?e laSen der bevolking tellen - hun nmi r5en tot lachen hadden, want nunijltiit schijnt door allerlei politieke ma- van sL-Jn? oogenblik nog geen kans Is dit hpt k Üi 5 Maar»in allen gevalle goede dat ook in andere gemeenten St d" ,nC'^le resultaten oplevert, dat den nhsche ^!k lgen °Pzet en het meest econo- least d *ekertwaarbor*t en dat, last not der spaarderssysteem het risico sDro«k I a!! zoo,Serintz mogelük maakt. Het had om tï na ?ed- Staten het open zwem- hen, zü nnk a.nc,lel e redenen verworpen heb- ^erPen 7n a Sportfondsenbad zullen ver- h^'anestpHi 3 uT" daarvoor niet eens meer afzienharcn e te toonen, zal binnen meer en uitsterven, naarmate {"richting aan h l 7 f' de tegenwoordige hruikt kan worden. DIet Ianger ge" Als B. en W. zoo vast overtuigd zijn, dat ook het Sportfondsenbad verworpen zal wor den, welnu laten zij dan daarmede eens de proef nemen. Wordt het inderdaad verwor pen dan is er bij den toestand van nu verge leken nog niets verloren. Wordt het goedge keurd dan zal er met de gemeente zeker een regeling te treffen zijn waardoor deze mo derne bad- en zweminrichting ook voor niet- kapitaalkrachtigen tegen geringen prijs be schikbaar gesteld kan worden. Cato de oude, die in het jaar 149 overleden is, en zich dus niet voor een Sportfondsenbad geïnteresseerd heeft, zeide aan het slot van eike redevoering: „overigens meen ik, dat Carthago moet verwoest worden'' en hij zei het zoo dikwijls, dat de toehoorders lang zamerhand werkelijk tot de overtuiging kwa men, dat Carthago verwoest moest worden. Wij weten niet of de heer Westerhof deze geschiedenis tot voorbeeld heeft willen ne men, maar hij heeft tegenwoordig de Cato- achtige gewoonte om na het exposé van elk mislukt gemeenteplan de mededeeling te doen, dat die mislukking enkel en alleen aan den heer Klomp is te wijten. Hij dicht dezen heer b.ijkbaar een Mussoliaansche macht toe en als het werkelijk waar is, dat de heer Klomp bij Ged. Staten meer te zeggen heeft dan de geheele sociaal-democratische fractie, dan heeft de S.D.A.P. in onze Staten bitter weinig te vertellen. Voordat de woorden van den heer Wester hof zoo vaak herhaald zijn, dat de suggestie begint te werken en de heer Klomp voortaan de schuld van de warmte of van een niet- sluitende gemeentebegrooting zal krijgen, is het misschien toch wel goed op te merken, dat bedoelde heer, juist omdat hij zich als Bergenaar buiten het Alkmaarsche zwem- badvraagstuk heeft willen houden, geen lid van het comité van actie is, dat hij de be wuste vergadering van Ged. Staten niet heeft bijgewoond en dat er geen enkele reden is té veronderstellen, dat Ged. Staten zich bij het nemen van hun besluiten meer door hem dan door hun eigen gezond verstand laten lei den. Als de arbeiderskinderen, ondanks het zwembad in de Bergermeer en ondanks de zoo nabij gelegen Noordzeekust, dezen zo mer niet zwemmen kunnen, dan hebben zij dit uitsluitend aan het college van B. en W. en aan de tegenwoordige raadsmeerderheid te danken, die voor een zwembad willens en wetens een project aanvaardden, dat zoo ris kant was, dat Ged. Staten wel genoodzaakt waren de gemeentenaren tegen een dergelijk financieel avontuur in bescherming te nemen. Werd tot dusver de Afrikaansche sfinx als het toppunt van raadselachtigheid be schouwd, de Alkmaarsche wethouder van financiën maakt groote kans, dat dit raadsel record binnen afzienbaren tijd op zijn naam zal worden geschreven. Er is geld en het is er niet, de gemeente- financiën laten een extra uitgave toe en on ze financieele toestand is zoo precair, dat wij geen cent meer kunnen missen. De bedrijven zullen tot den laatsten drop pel moeten worden uitgemolken om de stad te kunnen voeden, maar er is wel geld om „in stilte" het vijftig-jarig bestaan van een der bedrijven te vieren met een uitstapje van het geheele personeel, mitsgaders van de com missie van toezicht met de dames voor een tocht naar Rotterdam, een tocht door de ha vens, een gemeenschappelijk diner en een extra-trein. En dan zucht de wethouder van de Licht- bedrijven nog wel, dat de stroom- en de gas- prijs geen cent goedkooper kunnen, omdat de financiën der gemeente in deze moeilijke tij den een dergelijke kostenderving niet toe laten. Er was geld toen de commissie tot viering van het gedenkfeest van den polder Scher- meer om een garantiebedrag van 1000 vroeg, maar er was geen cent meer te missen toen de verlofhouders beleefd maar dringene verzochten eens te bedenken, dat zij hun bil jarts niet alleen voor hun eigen pleizier ge kocht hebben. Winkels en pensions worden in de perso- neele belasting slechts voor een derde ,?a geslagen, maar van een café- en y.er n der wordt aangenomen, dat hij zijn uitsluitend voor zichzelf en uit een naar luxe gebouwd heeft. Een garrag {o,s bezit nu eenmaal geen tien oftwin g omdat hij het prettig vindt elke tin?eP anderen wagen te rijden en d^daSt.n^r houden daar natuurlijk ook rekeni 2 maar een verlofhouder wordt in Alkmaar be schouwd als een man, die zooveel vrijen tijd heeft, dat hij zich voor zijn plezier een bil jart aanschaft om met zijn vrienden en huis- genooten eiken dag zijn luxieuze neigingen te kunnen botvieren. Tevergeefs hebben de heeren Geels en Keesom er op gewezen, dat een dergelijk meubel voor een caféhouder nu eenmaal een stuk gereedschap is, dat hij bij de uitoefening van zijn bedrijf niet kan mis sen, de heer Westerhof is helaas geen biljar ter en de theorieën, die hij over spel en spe lers verkondigt zijn vart dien aard, dat men ze slechts belachelijk zou kunnen noemen als daardoor niet zoovele middenstanders onbil lijk behandeld en ernstig gedupeerd werden. Ieder begrijpt, dat de wetgever slechts be doeld heeft een soort luxe-belasting op te leg gen aan den particulier, die zich in zijn huis een eigen biljartkamer kan veroorloven en dat het nimmer de bedoeling geweest is het biljart van den caféhouder met denzelfden financieelen maatstaf te meten. Het is den heer Westerhof niet uit het hoofd te praten, dat elk biljart zijn bezitter een fortuintje op levert. Hij berekent een opbrengst van niet minder dan 35 per week en komt dan na tuurlijk tot de conclusie dat de bezitter van zoo'n goudmijntje heel best een 60 aan belasting kan betalen. We hebben gistermorgen bezoek van een caféhouder gehad, die ons meedeelde, dat in de meeste verloflocaliteiten een bespeeld bil jart 40 cent per uur opbrengt. Om tot het bedrag van den heer Westerhof te komen moet er dus 90 uur per week op gespeeld worden, dat, is gemiddeld 13 uren per dag. Waar is zoo vroeg hij met een somber gelaat waar is in Alkmaar een biljart te vinden waarop eiken dag onafgebroken der tien uren per dag gespeeld wordt. Een der gelijk biljart, zoo het ooit te ontdekken was, zou aan afschrijving en vernieuwing al zoo veel kosten, dat er ook nog een deel van den nacht gespeeld zou moeten worden om 35 als netto winst te kunnen overhouden. Hij noemde een dergelijke voorstelling van zaken niet alleen belachelijk, maar ook be droevend, omdat er uit blijkt, dat onze voor naamste stadsbestuurders, aan wie juist de caféhouders in zoovele opzichten zijn over geleverd, niet het minste besef van den gang van zaken hebben. Caféhouders in Alkmaar zijn, voornamelijk door de heeren geheelont houders, langen tijd als een soort misdadi gers beschouwd, die geen grooter genoegen kennen dan door drank en dans een lichtzin nige levenswijze aan te moedigen en die daarom door duizend en één beperkende be palingen en door zeer zware financieele ader latingen in het rechte spoor gehouden moeten worden. Niemand bedenkt, dat deze men schen niet anders dan middenstanders zijn, die voor allerlei rechten en vergunningen moeten betalen, weerlooze belastingobjecten, die, ondanks crisis en malaise, als een soort richards beschouwd worden, die zooge naamd vrijwillig in een groot huis wonen en er voor tijdverdrijf een biljart op na houden. Een cafézaal is een amusementsinrichting heeft de heer Westerhof Donderdag uitgeroe pen, maar een caféhouder, die zijn vergader zaaltje aan een begrafenisvereeniging ver huurt weet wel beter, vooral als de leden dan ook nog geheelonthouders blijken. We zien er werkelijk nog van komen, dat men de kip met de gouden eieren gaat slachten en dat de biljarts in vele dier zoogenaamde amusementsinrichtingen door de belastingvrije tafelbiljarts zullen worden vervangen. Toen de bepalingen der radio-distributie bekend werden, zijn er ongetwijfeld huiseige naren geweest, die zich er niet mee konden vereenigen, dat de gemeente bij den aanleg der kabels min of meer over hun eigendom men beschikt heeft. Het algemeen belang heeft bij den raad evenwel zwaarder gewogen dan het belang der huiseigenaren en toen de bepalingen eenmaal van kracht waren en door tegenwerking alleen de huurders gedupeerd zouden worden, hebben wij het vanzelfsprekend geacht, dat de diverse huis- eigenaren de gemeente bij het aanbrengen der kabels geen moeilijkheden in den weg zouden leggen. Een enkeling is evenwel koppig «P ?9n stuk blijven staan en zoo blijkt, dat de Kabel straat een heel verkeerden naam heeft, om dat dit juist de straat is, waarin men geen kabels wil laten aanleggen^ Toevallig schijnt vrijwel de geheele straat het eigendom van de Woningmaatschappn te zijn, welker direc teur zich nu nog zoo recalcitrant toont, dat de bewoners der diverse huizen van radio- muziek verstoken dreigen te blijven. Een uit gebreide correspondentie van de gemeente met den betrokken directeur heeft tot resul taat gehad, dat de menschen, die vroeger reeds waren aangesloten ook in de toekomst naar de V.A.R.A. kunnen luisteren. Voor eik- der andere huizen moet evenwel 10 recognitie betaald worden en het is begrijpe lijk, dat B. en W. daarover geen oogenblik denken, alleen al daarom niet omdat, wan neer dit toegestaan werd, honderden huis eigenaren met evenveel recht hetzelfde kon den vragen en de geheele exploitatieopzet van ons gemeentelijk bedrijf daardoor omver- gekegeld zou worden. Blijft de eigenaar, ondanks de thans door den Raad aan B. en W. betoonde sympathie, op zijn stuk staan, dan zal onze gemeente er een bezienswaardigheid bijkrijgen. Men zal dan namelijk voor elke woning een paal zet ten, waaraan de kabel kan worden vastge maakt en als de V.V.V. een beetje handig is. zal in de Alkmaarsche Gids vermeld worden dat men hier ook nog paalwoningen kan aantreffen, wat zeker het vreemdelingenbe- zoek kan vergrooten. Het is mogelijk, dat de toeristen zich bij het bekijken der Kabelstraat min of meer gedupeerd zullen voelen, maar er zijn in diverse steden meer bezienswaar digheden die tegenvallen en de vreemdelin gen zijn dan in allen gevalle toch naar Alk maar gekomen, wat het voornaamste is, dat V.V.V. ten slotte tracht te bereiken. Men heeft zich in de toekomst een breeden weg van de Emmastraat naar de Kanaal kade gedacht en het gevolg daarvan is, dat als een bewoner van de Achterstraat zijn huis wil verbouwen, hij het drie meter achter uit moet zetten en den vrij gekomen grond aan de gemeente moet vermaken. Omdat men er over het algemeen niets voor gevoelt ach teruit gezet te worden en nog minder om gratis iets aan de gemeente te schenken, wordt er in het Payglop en in de Achter straat nu eenmaal niet verbouwd, zoodat de huizen daar langzamerhand het aanzien van antieke pak'-uisjes beginnen te krijgen. Hoe lang dat nog kan duren, is niet te voor spellen en de heer Govers heeft uitgerekend, dat een volgend geslacht de nieuwe straat nog niet zal beleven, waarom hij er veel voor gevoelde het dispensatie-verzoek van een bewoner van de Achterstraat toe te staan, die eenige perceelen wilde verkoopen, maar daar voor geen kans ziet, omdat de kooper slechts aan de bestaande rooilijn wil verbouwen. De burgemeester beriep zich op de wet, maar de heer Keesom blijkt ook aardig met de wetten op de hoogte te zijn al is hij dan niet zoo knap als de burgemeester en beval nog eens de lezing van de nieuwste wijziging der woningwei aan, omdat daaruit z.i. bleek, dat er alle reden was de huiseigenaren ter wille te zijn Maar de burgemeester, die bij de monumen tenverordening met dé rechten der huiseige naren geen rekening hield, had thans mede lijden met de vorige eigenaars van de pan den in de Achterstraat, die deze door het bouwverbod goedkoop hadden moeten ver koopen. Hij wilde de tegenwoordige eigena ren niet tegenover de vroegere bevoordeelen, was wel genegen nog eens in de wet te stu- deeren, maar gaf heel weinig hoop. dat adressant alsnog een gunstige beslissing zou kriigen. Het belang der gemeenschap gaar voor dat van het individu en als de gemeenschap een breeden weg eischt, zullen de huis eigenaren daarvoor moeten boeten al staat de weg ook slechts op papier en al is er geen kans. dat onze kleinkinderen daar langs nog eens naar het kanaal zullen wan delen. Een buitengewoon interessant debat is ten slotte over de vrouwelijke kleeding gevoerd, inderdaad een onderwerp dat tot eindelooze discussies aanleiding kan geven, omdat vrou- wenldeeding dit eigenaardige heeft, dat hoe minder de vrouw er van draagt hoe meer er over wordt gesproken. Men zou verwachten, dat een tekort aan kleeding een min of meer luchtig onderwerp zou zijn en een beschouwing daarover in deze warme dagen eenige verfrissching zou brengen, maar de eenige verkoeling, d'e het in werkelijkheid gebracht heeft, was die tus- schen de Katholieke en Sociaal-democrati sche fractie, die anders in de tegenwoordige zittingsperiode zou broederlijk optrekken om het college door hun meerderheidsaantal de noodige overwinningen te bezorgen. De heer Venneker had zich als katholiek geërgerd aan de kleeding van de dames, die te dezer stede hebben deelgenomen aan de feesten van den Arbeiderssportbond en die en costume de sport een muzikale wan deling door onze gemeente gemaakt hebben. Het bleek, dat een deel van deze dames broekjes en geen rokjes hadden gedragen en het bleek ook, dat omvang, bouwtrant en leeftijd van sommige dames van dien aard waren geweest, dat zelfs een liefhebber van natuurschoon alle reden had om zich door dezen optocht min of meer gedupeerd en zelfs gechoqueerd te gevoelen. Waren de heeren sociaal-democraten niet door den band der gelegenheidspolitiek met hun katholieke broederen gelijkgeschakeld, ongetwijfeld zouden in de raadszaal de echo's van hun verontwaardigde protesten geklonken hebben. Nu was het instrument waarop zij speelden van een politieke sordino voorzien, zoodat het geluid een beetje getem perd was en zelfs de heer Westerhof kwam betoogen, dat hij er min of meer ingeloo- pen was, doordat inderdaad dames in den stoet hadden meegeloopen, die zich in dit sportcostuum niet op haar voordeeligst ge presenteerd hadden. Hij was er zelfs zoo van geschrokken, dat hii in hel college had.voor- De gevaren voor de Duitsche rijks- regeering. (Dag. Overzicht).) Mussolini is vandaag 50 jaar. (Buitenland). Relletjes aan de werkverschaffing te Goor; opzichter mishandeld, vijf tig tewerkgestelden geschorst. (Bin nenland). De Nederlandsche Bank heeft den rentestand verlaagd. (Binnenland). De vierdaagsche afstandsnar- «chen geëindigd. (Sport). Engeland leidt met 20 tegen Frankrijk in den eindstrd om de Davis Cup (Sport). (Zie eventueel verder laatste berichten.) gesteld een brief van rouwbeklag naar de lei ders van het feest te zenden en zat aldus mede fti de rij dergenen, die het van harte be treurden, dat de Alkmaarsche bevolking op een dergelijk schouwspel „vergast" was ge worden. De heer Van de Vall, die bij elke andere politieke constellatie ongetwijfeld zijn banbliksems naar zijn conservatieve tegen standers zou hebben geslingerd, vond het thans verstandiger te zwijgen, maar zijn buurman, de heer Bulens, die meer oog voor de sport dan voor de politiek heeft, hield een verontwaardigd betoog, waarin hij conclu deerde, dat er op carnavalsfeesten nog veel gedurfder costuumpjes worden gedragen en dat daar dingen gebeuren, die bij den Ar beiderssportbond eenvoudig niet mogelijk zouden blijken. De heer Hoijtink voegde als anti-revolu- tionnair zijn klachten bij die van den heer Venneker, maar de heer Westerhof reageer de op de oratie van den heer Bülens als een oud-cavaleriepaard, dat een trompet hoorr. Hij verloor de politieke voorzichtigheid min of meer uit het oog, toen hij betoogde, dat ook de katholieke vrouwen van een kwa:t eeuw p-eleden zich zouden schamen als zij zagen hoe hun sexegenooten van 1933 ge kleed zijn en verweet zijn tegenstanders, dat men wel vol afschuw naar een sportbroekie kijkt, maar er geen kwaad inziet naar de duinen te trekken om daar op zijn gemak de vrouwelijke baadsters te bestudeeren. Aan het strand en in het gemengde zonnebad aldus de heer Westerhof is het een zwij- nentroep, maar onze feesten zijn alcoholvrij en wij waken er voor, dat er niets kan ge beuren, dat ook maar eenigszins met de goe de zeden in strijd is. Dit bleek intusschen ook niemand ver wacht te hebben en de heer Venneker wees er nogmaals op, dat hij alleen maar bedoeld had te zeggen, dat de overheid moet toezien, dat er bij een optocht door de gemeente door de vrouwelijke deelnemers respectabel costuums en in allen gevalle rokjes van een behoorlijke lengte worden gedragen. De burgemeester had dit trouwens ook voorgeschreven, maar toen hem verteld was, dat er één afdeeling was die alleen maar over broekjes beschikte, had hij gemeend die broekjes maar door de vingers te moeten zien. Helaas was later gebleken, dat dit juist de afdeeling Amsterdam was. de allergroot ste dus en het gevolg was een broekjesoo- tocht waarbij de rokjes eigenlijk tot de uit zonderingen behoorden. Hij beloofde even wel beterschap zonder nochtans de toezeg ging te doen, dat hij in elk geval vrouwen die broekjes droegen althans zichtbare borekjes voortaan uit de Alkmaarsche optochten zou willen weren, o.i. een juist standpunt omdat wanneer de overheid zich altijd aan de zijde der meest conservatieve klagers schaart, de optochten voortaan in costuums gehouden worden, waarvan de mode jaren achterstaat bij die waarin de mo derne vrouw zich in het particuliere leven meer en meer gaat vertoonen. Tegen excessen moet gewaakt worden en onzen burgervader wacht dus de vrij ondank bare taak te moeten vaststellen of er voortaan al dan niet rokjes moeten zijn en hoe lang deze in elk geval moeten wezen, een vraag stuk waarbij niet alleen het costuum maar ook de vrouw, die het draagt een niet te ver- waarloozen factor zal blijken. De vrouw, die de broek aan heeft is nu eenmaal een verschijning waarmede de man nen terdege rekening hebben te houden, maar zij heeft toch niet kunnen bereiken, dat het tusschen de beide grootste partijen in onzen Raad tot een bedenkelijke politieke breuk is gekomen. KORTE BERICHTEN. Te Velsen is, 66 jaar oud, overleden de heer J. H. Garms, jarenlang bestuurslid van het vroeger Nederlandsch Muziekpaedago- gisch Verbond. Hedenochtend begint, zooals gemeld is, in de Ridderzaal op het Binnenhof te 's-Gravenhage de 49ste internationale zitting der Int. Orde van Goede Tempe lieren,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1933 | | pagina 1