DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
UIT DEN ALKMAARSCHEN RAAD,
No. 177
Zaterdag 29 Juli 1933
135e Jaargang
Wal vandaag de
aandacht trekt,,.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regei meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v b. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
posttfiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
B. en W. stellen bij een sportfondsenbad meer belang in de
fondsen dan in de sport.
Als een biljart f 35 per week opbracht zouden alle café's vol biljarts staan.
H0e korter de rokjes zijn, des te langer wordt er over gesproken.
Het was haast te mooi om waar te zijn.
Niet minder dan negentien van onze één-en-
twintig edelachtbaren hebben Donderdag
middag het bewijs gegeven, dat niets hen kan
terughouden als het belang der gemeen
schap het wenschelijk maakt, dat zij in een
warme raadszaal bijeen komen om zich in
nog warmere debatten voor de stoffelijke en
geestelijke belangen van hun kiezers te inte
resseeren.
Dat getuigt van een opoffering en van een
plichtsgevoel, die in deze materialistische tij
den nog maar zelden worden aangetroffen en
"voor wij dus de gebeurtenissen van dien
middag de revue laten passeeren, i_ het ons
een behoefte een woord van hulde en dank
te brengen aan de edelachtbare moeder en
de achttien edelachtbare vaders, die het aan
gedurfd hebben op Donderdag 28 Juli, waar
schijnlijk de warmste dag, die het jaar nog
gegeven heeft, aan het politieke spiegelge
vecht in onze raadszaal deel te nemen.
Er zijn menschen, die in de vacantie om de
een of andere reden niet op reis kunnen en
daaronder zijn er, die dan de reis vanuit hun
huiskamer maken. Wij kennen iemand, die
met zijn vrouw de noodige atlassen.en spoor
boekjes voor zich neemt en zich zelf en zijn
ega dan de vraag stelt waarheen ze nu eens
een reisje zullen maken. Het eerste half uur
gaat heen met een prettige discussie en er
worden allerlei mooie landstreken opge
noemd totdat zij werkelijk denken, dat zij uit
die alle slechts een keuze hebben te maken.
Is de reis vastgesteld dan worden atlassen en
spoorboekjes geraadpleegd. Er worden Bae-
dekers voor den dag gehaald en hotels uitge
zocht. Nu eens krijgt mevrouw en dan weer
meneer zijn zin en tegen bedtijd zijn zij het
eens, hebben zij zooveel samen doorleefd en
zijn zij zoo met hun gedachten op allerlei
prettige uitstapjes geweest, dat zij het ge
voel hebben, dat zij werkelijk op reis waren
Men moge dat alles suggestie noemen, het
is de goedkoopste manier van reizen en om
dat men in gedachten alleen maar prettige
dingen beleeft, is een dergelijke excursie vaak
nog veel mooier dan een werkelijke vacan-
tietocht waarbij men slecht weer kan treffen
leven"er'e' onaanSenam€ avonturen kan be-
Aan deze suggestie hebben wij Donderdag
onwillekeurig moeten denken toen de Raad
zoo vriendelijk was een discussie over het
zwembad te beginnen. Dat was hoogst attent
°"ze gemeentelijke vertegenwoordigers
aan i jWas werkelijk alsof bij de gedachte
veel hi 'r'ssche badwater de discussies
in v 1,1te v°lgen waren. Het debat kwam
tere ef 5*€nder sferen en slechts het nuch-
haHenc! dat het vroede gezelschap niet in
stuums maar in alledaagsche colber-
a' Vas. gestoken, was oorzaak, dat er iets
torh C s'€ ontbrak en dat zoo nu en dan
ter naar den stand van den thermome-
nfa c?rmeerd werd.
peripsia la!en' 200 heeft de voorzitter mede
van hebben het raadsbesluit tot stichting
dat ze H °n€n zwembad afgekeurd en toen hij
'blik n ^ben we onwillekeurig een oogen-
j0 "aar het sombere gelaat van onzen
herlnn^j wolh°uder gekeken omdat wij ons
hii „P,eTn h°e triomfantelijk en onbezorgd
tneerH 3 v. j had toen kort geleden een raads
man p?, zijn project, met terzijde stelling
|eencj ere plannen, den voorrang ver-
heM-! steekwoord, dat wie het laatst lacht
aoliti^ vl i schiJ'nt ook op de gemeente
van toepassing te wezen.
fon^n^ de v?orstanders van een sport-
ondpr k j~~ d'e hun aanhangers werkelijk
C ™^ee<?e laSen der bevolking tellen -
hun nmi r5en tot lachen hadden, want
nunijltiit schijnt door allerlei politieke ma-
van sL-Jn? oogenblik nog geen kans
Is dit hpt k Üi 5 Maar»in allen gevalle
goede dat ook in andere gemeenten
St d" ,nC'^le resultaten oplevert, dat den
nhsche ^!k lgen °Pzet en het meest econo-
least d *ekertwaarbor*t en dat, last not
der spaarderssysteem het risico
sDro«k I a!! zoo,Serintz mogelük maakt. Het
had om tï na ?ed- Staten het open zwem-
hen, zü nnk a.nc,lel e redenen verworpen heb-
^erPen 7n a Sportfondsenbad zullen ver-
h^'anestpHi 3 uT" daarvoor niet eens meer
afzienharcn e te toonen, zal binnen
meer en uitsterven, naarmate
{"richting aan h l 7 f' de tegenwoordige
hruikt kan worden. DIet Ianger ge"
Als B. en W. zoo vast overtuigd zijn, dat
ook het Sportfondsenbad verworpen zal wor
den, welnu laten zij dan daarmede eens de
proef nemen. Wordt het inderdaad verwor
pen dan is er bij den toestand van nu verge
leken nog niets verloren. Wordt het goedge
keurd dan zal er met de gemeente zeker een
regeling te treffen zijn waardoor deze mo
derne bad- en zweminrichting ook voor niet-
kapitaalkrachtigen tegen geringen prijs be
schikbaar gesteld kan worden.
Cato de oude, die in het jaar 149 overleden
is, en zich dus niet voor een Sportfondsenbad
geïnteresseerd heeft, zeide aan het slot van
eike redevoering: „overigens meen ik, dat
Carthago moet verwoest worden'' en hij zei
het zoo dikwijls, dat de toehoorders lang
zamerhand werkelijk tot de overtuiging kwa
men, dat Carthago verwoest moest worden.
Wij weten niet of de heer Westerhof deze
geschiedenis tot voorbeeld heeft willen ne
men, maar hij heeft tegenwoordig de Cato-
achtige gewoonte om na het exposé van elk
mislukt gemeenteplan de mededeeling te
doen, dat die mislukking enkel en alleen aan
den heer Klomp is te wijten. Hij dicht dezen
heer b.ijkbaar een Mussoliaansche macht toe
en als het werkelijk waar is, dat de heer
Klomp bij Ged. Staten meer te zeggen heeft
dan de geheele sociaal-democratische fractie,
dan heeft de S.D.A.P. in onze Staten bitter
weinig te vertellen.
Voordat de woorden van den heer Wester
hof zoo vaak herhaald zijn, dat de suggestie
begint te werken en de heer Klomp voortaan
de schuld van de warmte of van een niet-
sluitende gemeentebegrooting zal krijgen, is
het misschien toch wel goed op te merken,
dat bedoelde heer, juist omdat hij zich als
Bergenaar buiten het Alkmaarsche zwem-
badvraagstuk heeft willen houden, geen lid
van het comité van actie is, dat hij de be
wuste vergadering van Ged. Staten niet heeft
bijgewoond en dat er geen enkele reden is té
veronderstellen, dat Ged. Staten zich bij het
nemen van hun besluiten meer door hem dan
door hun eigen gezond verstand laten lei
den. Als de arbeiderskinderen, ondanks het
zwembad in de Bergermeer en ondanks de
zoo nabij gelegen Noordzeekust, dezen zo
mer niet zwemmen kunnen, dan hebben zij
dit uitsluitend aan het college van B. en W.
en aan de tegenwoordige raadsmeerderheid
te danken, die voor een zwembad willens en
wetens een project aanvaardden, dat zoo ris
kant was, dat Ged. Staten wel genoodzaakt
waren de gemeentenaren tegen een dergelijk
financieel avontuur in bescherming te nemen.
Werd tot dusver de Afrikaansche sfinx als
het toppunt van raadselachtigheid be
schouwd, de Alkmaarsche wethouder van
financiën maakt groote kans, dat dit raadsel
record binnen afzienbaren tijd op zijn naam
zal worden geschreven.
Er is geld en het is er niet, de gemeente-
financiën laten een extra uitgave toe en on
ze financieele toestand is zoo precair, dat wij
geen cent meer kunnen missen.
De bedrijven zullen tot den laatsten drop
pel moeten worden uitgemolken om de stad
te kunnen voeden, maar er is wel geld om
„in stilte" het vijftig-jarig bestaan van een
der bedrijven te vieren met een uitstapje van
het geheele personeel, mitsgaders van de com
missie van toezicht met de dames voor een
tocht naar Rotterdam, een tocht door de ha
vens, een gemeenschappelijk diner en een
extra-trein.
En dan zucht de wethouder van de Licht-
bedrijven nog wel, dat de stroom- en de gas-
prijs geen cent goedkooper kunnen, omdat de
financiën der gemeente in deze moeilijke tij
den een dergelijke kostenderving niet toe
laten.
Er was geld toen de commissie tot viering
van het gedenkfeest van den polder Scher-
meer om een garantiebedrag van 1000
vroeg, maar er was geen cent meer te missen
toen de verlofhouders beleefd maar dringene
verzochten eens te bedenken, dat zij hun bil
jarts niet alleen voor hun eigen pleizier ge
kocht hebben.
Winkels en pensions worden in de perso-
neele belasting slechts voor een derde ,?a
geslagen, maar van een café- en y.er n
der wordt aangenomen, dat hij zijn
uitsluitend voor zichzelf en uit een
naar luxe gebouwd heeft. Een garrag {o,s
bezit nu eenmaal geen tien oftwin g
omdat hij het prettig vindt elke tin?eP
anderen wagen te rijden en d^daSt.n^r
houden daar natuurlijk ook rekeni 2
maar een verlofhouder wordt in Alkmaar be
schouwd als een man, die zooveel vrijen tijd
heeft, dat hij zich voor zijn plezier een bil
jart aanschaft om met zijn vrienden en huis-
genooten eiken dag zijn luxieuze neigingen
te kunnen botvieren. Tevergeefs hebben de
heeren Geels en Keesom er op gewezen, dat
een dergelijk meubel voor een caféhouder nu
eenmaal een stuk gereedschap is, dat hij bij
de uitoefening van zijn bedrijf niet kan mis
sen, de heer Westerhof is helaas geen biljar
ter en de theorieën, die hij over spel en spe
lers verkondigt zijn vart dien aard, dat men
ze slechts belachelijk zou kunnen noemen als
daardoor niet zoovele middenstanders onbil
lijk behandeld en ernstig gedupeerd werden.
Ieder begrijpt, dat de wetgever slechts be
doeld heeft een soort luxe-belasting op te leg
gen aan den particulier, die zich in zijn huis
een eigen biljartkamer kan veroorloven en
dat het nimmer de bedoeling geweest is het
biljart van den caféhouder met denzelfden
financieelen maatstaf te meten. Het is den
heer Westerhof niet uit het hoofd te praten,
dat elk biljart zijn bezitter een fortuintje op
levert. Hij berekent een opbrengst van niet
minder dan 35 per week en komt dan na
tuurlijk tot de conclusie dat de bezitter van
zoo'n goudmijntje heel best een 60 aan
belasting kan betalen.
We hebben gistermorgen bezoek van een
caféhouder gehad, die ons meedeelde, dat in
de meeste verloflocaliteiten een bespeeld bil
jart 40 cent per uur opbrengt. Om tot het
bedrag van den heer Westerhof te komen
moet er dus 90 uur per week op gespeeld
worden, dat, is gemiddeld 13 uren per dag.
Waar is zoo vroeg hij met een somber
gelaat waar is in Alkmaar een biljart te
vinden waarop eiken dag onafgebroken der
tien uren per dag gespeeld wordt. Een der
gelijk biljart, zoo het ooit te ontdekken was,
zou aan afschrijving en vernieuwing al zoo
veel kosten, dat er ook nog een deel van den
nacht gespeeld zou moeten worden om
35 als netto winst te kunnen overhouden.
Hij noemde een dergelijke voorstelling van
zaken niet alleen belachelijk, maar ook be
droevend, omdat er uit blijkt, dat onze voor
naamste stadsbestuurders, aan wie juist de
caféhouders in zoovele opzichten zijn over
geleverd, niet het minste besef van den gang
van zaken hebben. Caféhouders in Alkmaar
zijn, voornamelijk door de heeren geheelont
houders, langen tijd als een soort misdadi
gers beschouwd, die geen grooter genoegen
kennen dan door drank en dans een lichtzin
nige levenswijze aan te moedigen en die
daarom door duizend en één beperkende be
palingen en door zeer zware financieele ader
latingen in het rechte spoor gehouden moeten
worden. Niemand bedenkt, dat deze men
schen niet anders dan middenstanders zijn,
die voor allerlei rechten en vergunningen
moeten betalen, weerlooze belastingobjecten,
die, ondanks crisis en malaise, als een soort
richards beschouwd worden, die zooge
naamd vrijwillig in een groot huis wonen en
er voor tijdverdrijf een biljart op na houden.
Een cafézaal is een amusementsinrichting
heeft de heer Westerhof Donderdag uitgeroe
pen, maar een caféhouder, die zijn vergader
zaaltje aan een begrafenisvereeniging ver
huurt weet wel beter, vooral als de leden dan
ook nog geheelonthouders blijken.
We zien er werkelijk nog van komen, dat
men de kip met de gouden eieren gaat
slachten en dat de biljarts in vele
dier zoogenaamde amusementsinrichtingen
door de belastingvrije tafelbiljarts zullen
worden vervangen.
Toen de bepalingen der radio-distributie
bekend werden, zijn er ongetwijfeld huiseige
naren geweest, die zich er niet mee konden
vereenigen, dat de gemeente bij den aanleg
der kabels min of meer over hun eigendom
men beschikt heeft. Het algemeen belang
heeft bij den raad evenwel zwaarder gewogen
dan het belang der huiseigenaren en toen de
bepalingen eenmaal van kracht waren
en door tegenwerking alleen de huurders
gedupeerd zouden worden, hebben wij het
vanzelfsprekend geacht, dat de diverse huis-
eigenaren de gemeente bij het aanbrengen
der kabels geen moeilijkheden in den weg
zouden leggen.
Een enkeling is evenwel koppig «P ?9n
stuk blijven staan en zoo blijkt, dat de Kabel
straat een heel verkeerden naam heeft, om
dat dit juist de straat is, waarin men geen
kabels wil laten aanleggen^ Toevallig schijnt
vrijwel de geheele straat het eigendom van
de Woningmaatschappn te zijn, welker direc
teur zich nu nog zoo recalcitrant toont, dat
de bewoners der diverse huizen van radio-
muziek verstoken dreigen te blijven. Een uit
gebreide correspondentie van de gemeente
met den betrokken directeur heeft tot resul
taat gehad, dat de menschen, die vroeger
reeds waren aangesloten ook in de toekomst
naar de V.A.R.A. kunnen luisteren. Voor eik-
der andere huizen moet evenwel 10
recognitie betaald worden en het is begrijpe
lijk, dat B. en W. daarover geen oogenblik
denken, alleen al daarom niet omdat, wan
neer dit toegestaan werd, honderden huis
eigenaren met evenveel recht hetzelfde kon
den vragen en de geheele exploitatieopzet
van ons gemeentelijk bedrijf daardoor omver-
gekegeld zou worden.
Blijft de eigenaar, ondanks de thans door
den Raad aan B. en W. betoonde sympathie,
op zijn stuk staan, dan zal onze gemeente er
een bezienswaardigheid bijkrijgen. Men zal
dan namelijk voor elke woning een paal zet
ten, waaraan de kabel kan worden vastge
maakt en als de V.V.V. een beetje handig is.
zal in de Alkmaarsche Gids vermeld worden
dat men hier ook nog paalwoningen kan
aantreffen, wat zeker het vreemdelingenbe-
zoek kan vergrooten. Het is mogelijk, dat de
toeristen zich bij het bekijken der Kabelstraat
min of meer gedupeerd zullen voelen, maar
er zijn in diverse steden meer bezienswaar
digheden die tegenvallen en de vreemdelin
gen zijn dan in allen gevalle toch naar Alk
maar gekomen, wat het voornaamste is, dat
V.V.V. ten slotte tracht te bereiken.
Men heeft zich in de toekomst een breeden
weg van de Emmastraat naar de Kanaal
kade gedacht en het gevolg daarvan is, dat
als een bewoner van de Achterstraat zijn
huis wil verbouwen, hij het drie meter achter
uit moet zetten en den vrij gekomen grond
aan de gemeente moet vermaken. Omdat men
er over het algemeen niets voor gevoelt ach
teruit gezet te worden en nog minder om
gratis iets aan de gemeente te schenken,
wordt er in het Payglop en in de Achter
straat nu eenmaal niet verbouwd, zoodat
de huizen daar langzamerhand het aanzien
van antieke pak'-uisjes beginnen te krijgen.
Hoe lang dat nog kan duren, is niet te voor
spellen en de heer Govers heeft uitgerekend,
dat een volgend geslacht de nieuwe straat
nog niet zal beleven, waarom hij er veel
voor gevoelde het dispensatie-verzoek van een
bewoner van de Achterstraat toe te staan, die
eenige perceelen wilde verkoopen, maar daar
voor geen kans ziet, omdat de kooper slechts
aan de bestaande rooilijn wil verbouwen.
De burgemeester beriep zich op de wet,
maar de heer Keesom blijkt ook aardig
met de wetten op de hoogte te zijn
al is hij dan niet zoo knap als de
burgemeester en beval nog eens de lezing
van de nieuwste wijziging der woningwei
aan, omdat daaruit z.i. bleek, dat er alle
reden was de huiseigenaren ter wille te zijn
Maar de burgemeester, die bij de monumen
tenverordening met dé rechten der huiseige
naren geen rekening hield, had thans mede
lijden met de vorige eigenaars van de pan
den in de Achterstraat, die deze door het
bouwverbod goedkoop hadden moeten ver
koopen. Hij wilde de tegenwoordige eigena
ren niet tegenover de vroegere bevoordeelen,
was wel genegen nog eens in de wet te stu-
deeren, maar gaf heel weinig hoop. dat
adressant alsnog een gunstige beslissing
zou kriigen.
Het belang der gemeenschap gaar voor
dat van het individu en als de gemeenschap
een breeden weg eischt, zullen de huis
eigenaren daarvoor moeten boeten al
staat de weg ook slechts op papier en al is
er geen kans. dat onze kleinkinderen daar
langs nog eens naar het kanaal zullen wan
delen.
Een buitengewoon interessant debat is ten
slotte over de vrouwelijke kleeding gevoerd,
inderdaad een onderwerp dat tot eindelooze
discussies aanleiding kan geven, omdat vrou-
wenldeeding dit eigenaardige heeft, dat hoe
minder de vrouw er van draagt hoe meer er
over wordt gesproken.
Men zou verwachten, dat een tekort aan
kleeding een min of meer luchtig onderwerp
zou zijn en een beschouwing daarover in
deze warme dagen eenige verfrissching zou
brengen, maar de eenige verkoeling, d'e het
in werkelijkheid gebracht heeft, was die tus-
schen de Katholieke en Sociaal-democrati
sche fractie, die anders in de tegenwoordige
zittingsperiode zou broederlijk optrekken om
het college door hun meerderheidsaantal de
noodige overwinningen te bezorgen.
De heer Venneker had zich als katholiek
geërgerd aan de kleeding van de dames, die
te dezer stede hebben deelgenomen aan de
feesten van den Arbeiderssportbond en die
en costume de sport een muzikale wan
deling door onze gemeente gemaakt hebben.
Het bleek, dat een deel van deze dames
broekjes en geen rokjes hadden gedragen en
het bleek ook, dat omvang, bouwtrant en
leeftijd van sommige dames van dien aard
waren geweest, dat zelfs een liefhebber van
natuurschoon alle reden had om zich door
dezen optocht min of meer gedupeerd en
zelfs gechoqueerd te gevoelen.
Waren de heeren sociaal-democraten niet
door den band der gelegenheidspolitiek met
hun katholieke broederen gelijkgeschakeld,
ongetwijfeld zouden in de raadszaal de
echo's van hun verontwaardigde protesten
geklonken hebben. Nu was het instrument
waarop zij speelden van een politieke sordino
voorzien, zoodat het geluid een beetje getem
perd was en zelfs de heer Westerhof kwam
betoogen, dat hij er min of meer ingeloo-
pen was, doordat inderdaad dames in den
stoet hadden meegeloopen, die zich in dit
sportcostuum niet op haar voordeeligst ge
presenteerd hadden. Hij was er zelfs zoo van
geschrokken, dat hii in hel college had.voor-
De gevaren voor de Duitsche rijks-
regeering. (Dag. Overzicht).)
Mussolini is vandaag 50 jaar.
(Buitenland).
Relletjes aan de werkverschaffing
te Goor; opzichter mishandeld, vijf
tig tewerkgestelden geschorst. (Bin
nenland).
De Nederlandsche Bank heeft den
rentestand verlaagd. (Binnenland).
De vierdaagsche afstandsnar-
«chen geëindigd. (Sport).
Engeland leidt met 20 tegen
Frankrijk in den eindstrd om de
Davis Cup (Sport).
(Zie eventueel verder laatste berichten.)
gesteld een brief van rouwbeklag naar de lei
ders van het feest te zenden en zat aldus
mede fti de rij dergenen, die het van harte be
treurden, dat de Alkmaarsche bevolking op
een dergelijk schouwspel „vergast" was ge
worden.
De heer Van de Vall, die bij elke andere
politieke constellatie ongetwijfeld zijn
banbliksems naar zijn conservatieve tegen
standers zou hebben geslingerd, vond het
thans verstandiger te zwijgen, maar zijn
buurman, de heer Bulens, die meer oog voor
de sport dan voor de politiek heeft, hield een
verontwaardigd betoog, waarin hij conclu
deerde, dat er op carnavalsfeesten nog veel
gedurfder costuumpjes worden gedragen
en dat daar dingen gebeuren, die bij den Ar
beiderssportbond eenvoudig niet mogelijk
zouden blijken.
De heer Hoijtink voegde als anti-revolu-
tionnair zijn klachten bij die van den heer
Venneker, maar de heer Westerhof reageer
de op de oratie van den heer Bülens als een
oud-cavaleriepaard, dat een trompet hoorr.
Hij verloor de politieke voorzichtigheid min
of meer uit het oog, toen hij betoogde, dat
ook de katholieke vrouwen van een kwa:t
eeuw p-eleden zich zouden schamen als zij
zagen hoe hun sexegenooten van 1933 ge
kleed zijn en verweet zijn tegenstanders, dat
men wel vol afschuw naar een sportbroekie
kijkt, maar er geen kwaad inziet naar de
duinen te trekken om daar op zijn gemak de
vrouwelijke baadsters te bestudeeren. Aan
het strand en in het gemengde zonnebad
aldus de heer Westerhof is het een zwij-
nentroep, maar onze feesten zijn alcoholvrij
en wij waken er voor, dat er niets kan ge
beuren, dat ook maar eenigszins met de goe
de zeden in strijd is.
Dit bleek intusschen ook niemand ver
wacht te hebben en de heer Venneker wees er
nogmaals op, dat hij alleen maar bedoeld
had te zeggen, dat de overheid moet toezien,
dat er bij een optocht door de gemeente door
de vrouwelijke deelnemers respectabel
costuums en in allen gevalle rokjes van een
behoorlijke lengte worden gedragen.
De burgemeester had dit trouwens ook
voorgeschreven, maar toen hem verteld was,
dat er één afdeeling was die alleen maar
over broekjes beschikte, had hij gemeend die
broekjes maar door de vingers te moeten
zien. Helaas was later gebleken, dat dit juist
de afdeeling Amsterdam was. de allergroot
ste dus en het gevolg was een broekjesoo-
tocht waarbij de rokjes eigenlijk tot de uit
zonderingen behoorden. Hij beloofde even
wel beterschap zonder nochtans de toezeg
ging te doen, dat hij in elk geval vrouwen
die broekjes droegen althans zichtbare
borekjes voortaan uit de Alkmaarsche
optochten zou willen weren, o.i. een juist
standpunt omdat wanneer de overheid zich
altijd aan de zijde der meest conservatieve
klagers schaart, de optochten voortaan in
costuums gehouden worden, waarvan de
mode jaren achterstaat bij die waarin de mo
derne vrouw zich in het particuliere leven
meer en meer gaat vertoonen.
Tegen excessen moet gewaakt worden en
onzen burgervader wacht dus de vrij ondank
bare taak te moeten vaststellen of er voortaan
al dan niet rokjes moeten zijn en hoe lang
deze in elk geval moeten wezen, een vraag
stuk waarbij niet alleen het costuum maar
ook de vrouw, die het draagt een niet te ver-
waarloozen factor zal blijken.
De vrouw, die de broek aan heeft is nu
eenmaal een verschijning waarmede de man
nen terdege rekening hebben te houden,
maar zij heeft toch niet kunnen bereiken, dat
het tusschen de beide grootste partijen in
onzen Raad tot een bedenkelijke politieke
breuk is gekomen.
KORTE BERICHTEN.
Te Velsen is, 66 jaar oud, overleden de
heer J. H. Garms, jarenlang bestuurslid van
het vroeger Nederlandsch Muziekpaedago-
gisch Verbond.
Hedenochtend begint, zooals gemeld
is, in de Ridderzaal op het Binnenhof
te 's-Gravenhage de 49ste internationale
zitting der Int. Orde van Goede Tempe
lieren,