Alkmaarsciie Courant.
MOORD OP AOBOTSHALL
JtuilleUM
Jlecfitszaken
r
flanoero i\ten derfigsft faargang.
DINSDAG 5 DECEMBER
Parijsche brieven
r LEEUWARDEN
(Wordt vervolgd).
No. £87 1933
jRadionieuws
Woensdag 6 December.
Hilversum, 296 M. (VARA-uitzending).
8 Gramoioonplaten. 9.30 „Onze keuken"
door P. J. Kers. 10— VPRO-Morgenwij-
ding. 10.15 Voor Arb. in de Continubedrij
ven: VARA Kleinorkest o.l.v. H. de Groot.
Janny van Oogen, declamatie. 12 Trio
Guaroni. 1.30—2.De Notenkrakers o.l.v.
D. Wins. 2.15 VARA-Knipcursus. 3.Voor
de kinderen. 5.3C Gramofoonpl. 6.De
Flierefluiters o.l.v. J. v. d. Horst, m. m. v.
Esther Philipse, zang. 6.30 R V.U H. Ch.
G J. v. d. Mande.e: De primaire, dus poli
tieke taak van den Volkenbond en hoe deze
tot dusver kon worden uitgeoefend. 7.Or
gelspel Cor Steyn. 7.20 G. Stuiveling: Kapi
talisme, Scoialisme en Socialisatie. 7.40 Zang
door G. Oostra. 7.58 Herh. SOS-ber. 8.—
VAR A-orkest o.l.v H. de Groot. 8.30 „De
tnachien" spel van Heyermans—van Duin,
m. m. v. het VARA-tooneel o.l.v. W. v. Cajf-
pellen. 9.15 Vervolg orkestconcert. 10.Vaz
I)ias en VARA-Varia. 10.15 Vervo'g orkest
concert. 11.12.Gramofoonplaten.
Huizen, 1875 M. (NCRV-uitzending). 8.
Schriftlezing en meditath. 8.159.30 Gra-
niofoonplaten. 10.30 Morgendienst o.l.v ds.
G. Laarman. 11 Zang door H. Borkent,
tenor m m. v. C. Veelo, piano. 12.15 Gra
mofoonplaten. 12.30 Orgelspel Mac Graf-
ford. 1.15 Vioolrecital mej. B. C. Kalff. Aan
den vleugel: H. Geirnaert 2.Gramofoon
platen. 2.30 Voor jeugdige postzegelverza
melaars 3.Fluitkwintet o.l.v. P. v. d.
Hurk. 5.Kinderurn. 6.— Landfcouwcause-
rie. 6.30 Afgestaan. 7.15 Ned Chr Pers
bureau. 7.30 L. J. dt Hoog: De druif in het
verleden. 8.— Het Volkszangkoor (afd. den
Haag) v. d. Ned. Ver. v. d. Volkszang o.l.v.
A Spoel met medewerking van vocalt solis
ten en mevr. B. de RidderSpaan, piano
begeleiding. 9.Raden S. Wimpoeno: De
positie van de Javaansi he vrouw. 9.30—
10.30 Vervolg concert. Ca. 10.Vaz Dias
10.3011.30 Gramofoonplaten.
Daventry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein en t erichten. 11.0511.20
Lezing. 12.Voor de scholen 12 20 Orgel
spel O- MacLean. 1.05 Western Studio-orkest
o.l.v. F. Thomas. 1.50 Gramofoonpl. 2.20
Voor de scholen. 3.20 Pianorecital A. Lush.
3 35 Sted. orkest Bourne nouth o.l.v. Sir Dan
Godfrev m m. v. C. Smith, piano. 5.05 Het
John MacArthur Kwintet. 5.35 Kinderuur.
6.20 Berichten. 6.50 Bach's Cellos-uites door
Th. Reiss—Smith. 7.10, 7.25, 7.50 en 8.20
Lezingen. 8.35 BBC-Symphenie-orkest o.l.v
Sir Henry Wood, m. m v. Mvra Hess, piano.
In de pauze om 9.20 Beri hten. 10.45 Voor
dracht. 11.05—12 20 Roy Fox en zijn Band.
Parijs „Radio-Paris"1724 M. 8.05 en
12.35 Gramofoonplaten. 12.50 Orgelconcert
G T. Desserre. 1.25 Gramofoonpl. 7.05 Gra
mofoonplaten. 9.05 Symphonieconcert o.l.v.
Bigot.
Kalundborg, ,153 M. 2.20 Gramofoonpl.
2.50—4.50 Omroeporkest o.l.v. Emil Reesen.
7 20 Kamermuziek door strijkkwartet. 8.20
1.20 Dansmuziek vo" de jeugd door diverse
Bands.
uangenberg, 473 M. 5.25, 6.35 en 11.
Gramofoonpl. 11.20 Kwintetconcert. 12.55
Omroeporkest o.l.v. Buschköttei. 1 50 Jeugd-
concert. 3.20 Onroeporkest o.l.v. Rosbaud,
m m. v. solisten 6 20 Gevar. programma m
m. v. koren, orkest en solisten. 7.30 Berl.
Philh. Orkest o.l.v. E Lindner. 1005 en
10.35 Gramofoonpl. 11.201.20 Concert.
Rome441 M. 8.05 „Ramuntcho", opera
van Donaudy.
Brussel, 338 en 508 M. 338 M.: 12 20
Omroepkleinorkest o l.v. Leemans. 1.30 Con
cert uit Antwerpen. 5.20 Dansmuziek. 6.20
Gramofoonplaten. 6.50 Omroepkleinorkest
o.l.v. Leemans 8.20 Omroeporkest o.l.v. F.
André. 9.20-10.20 Dito 508 M.: 12.20
Concert uit Antwerpen. 1.30 Omroepklein
orkest o.l.v Leemans 5 20 Omroeporkest
o.l.v. André 6.35 en 7.20 Gramofoonpl 8.20
—10.20 Galaconceri o.l.v. D. Defauw m. m.
v D. Braus, piano.
Deutsch! andsend er, 1635 M. 7.25 Het
Berl. Philh. orkest o.l.v. Edwin Lindner m
m v vocale solisten. 9.20 Bericht.en 9.50
Radio-technische causerie. 10.05 Weerbericht
10/70—11 70 Concert uit München.
ten Detective verhaal
door PHILIP MAC DONALD
Geautoriseerde vertaling door H A C. S.
26
Margaret lag in elkaar gezakt in den on-
gemakkelijken stoel Voor misschien de hon
derdste maal slikte zij den gil in, die volhield
om op haar lippen te komen. Ieder keer was
het moeilijker om hem te onderdrukken
Nog altijd, ofschoon het haar scheen, dai
zij er een eeuwigheid op neer gekeken had,
6taarde de zwarte ring, die de mond van 't
pistool was. haar aan.
De man had zich niet bewogen. Hij hurkte
op den grond, geen enkel deel van hem was
stevig, behalve de handen, waarmee hij het
pistool vasthield. En hij ging door met pra
ten. Margaret voelde, dat de rest van haar
leven een droom was; dat steeds, in de wer
kelijkheid. hij aan het praten geweest was,
en zij aan 't luisteren.
En zijn praten steeds dezelfde geschie
denis. „U bent knap! erg knap, niet? Wie
doodde Hoode? zei u bij u zelf u en uw
vrienden. Ik ken u niet, maar u bent Scotland
Yard. dat bent u. Nu, als u 't wilt weten, i k
deed het! Begrijpt u het? Maar mijn
blonde kind, ik ga het niemand vertellen! O,
neen! O, neen!
Er waren nog meer woorden, maar alle
ffftuder zin. Hij ging door met praten, en
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Woensdag 6 December.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
Uin 3: Lond. Reg. 10.3510.50, Daventry
10.50—1120, North Reg. 12.20—13.05,
Lond. Reg. 13.0513.35, Midi. Reg. 13.35
—15.20, Daventry 15.20^-24.—.
Lijn 4: Langenberg 10.35—19.50, Athlone
19.50—24.—.
DE NOOD DER ZEEVISSCHERIJ.
Onder de bedrijven, die, vanwege de nood
waarin zij verkeeren in het midden der be
langstelling behooren te staan, moet in de
allereerste plaats ook ons oud Hollandsche
zeevisscherijbedrijf worden genoemd en de
Commissie tot bevordering van het Vischge-
bruik in Nederland laat geen poging achter
wege om die belangstelling te wekken.
Zij heeft thans mr. Rambonnet, burge
meester van Velsen, verzocht en bereid ge
vonden een korte radio-rede te houden, om
iets van dit bedrijf en haar moeite en zorgen
te vertellen.
Alle luisteraars worden daarom hierbij op
gewekt om Donderdag 7 December a.s. des
avonds 7.15 uur af te stemmen op Huizen
lange golf.
Burgemeester Rambonnet bezit de gave
van vertellen en deze °ak heeft de liefde van
zijn hart, hetgeen uiteraard dubbel welspre
kend maakt.
Parijs, November 1933.
De Catherinettes boffen niet dit jaar,
hun 25e November viel op een Zaterdag,
en wie die iederen dag naar zijn werk
gaat, rekende niet onmiddellijk uit dat
deze vrije dag nu kwam op een datum
waar toch al een vrije middag mee sa
men ging? Sainte Catherine, geen na
tionale feestdag als de veertiende Juli
zelfs geen feestdag voor alle katholie
ken, als mardi gras, maar een speciale
feestdag voor een heel speciaal deel van
de bevolking van Parijs, voor de midi-
nettes. Bestaan de midinettes nog, is
n en somber geneigd zich af te vragen
overtuigd dat alles wat Parijs in de tijd
v- i onze vaders romantisch maakte, nu
wel verdwenen zei zijn, en dat de aloude
instelling der midinettes zal h en
plaats gemaakt voor de „gesyndicali-
seerde atelier-arbeidsters", of iets van
dien aard. Maar Parijs wordt nooit hee-
lemaal on-ouderwetsch, het houdt van
zijn tradities, en komt op zijn slofjes
achter de noodzakelijke vernieuwingen
vaa het wereldbestek aan. Is het niet
merkwaardig dat rechtsche part''en die
nu alweer om beperking van de vrij
heid beginner te roepen, in aansluiting
bij de fascistische golf die over Europa
gaat, dat hier doen in een land waar de
vrijheid zelfs nog niet zoover gekomen
was dat de vrouwen het kiesrecht ge
kregen hadden? En ze hebben er trou
wens ook niet zoo heel hard om ge
vraagd. Maar de Franschman heeft nu
eenmaal de gave om zich tusschen de
mazen van het maatschapelijke net door
gemakkelijk zijn portie vrijheid voor
persoonlijk gebruik te fabrieken of te
nemen, en daarom spreekt men hier dan
ook zoo graag van de verstandige La-
tijnsche gematigdheid.
En ter gelegenheid van Sainte Cathé-
rine merkt men dat er nog midinettes
zijn, want men kan die jonge vrouwen
dio met zooveel entrain en bravoure het
feit vieren dat zij de vijf en twintig jaar
gepasseerd en nog ongetrouwd ziin, toch
niet met een andere dan deze opgewekte
en beproefde, en door zooveel poëzie en
proza vereeuwigde naam noemen? Zij
zetten er een witte muts bij op, die erg
veel van een coquette slaapsmuts weg
heeft, en zij begeven zich in troepen de
straat op, zingend, lachend, en elkaar
toeroepend bij 't tegenkomen, leve Sain
te Catherine. Laten wij erkennen dat het
afneemt, en dat er misschien in vroeger
jaren meer Catherinette-troepen te zien
waren in de Rue de la Paix waar de
groote modehuizen zijn, en 's avonds
onder de groene en roode en gele en
witte lichtjes van de licht-reclames van
de boulevard, zooals er van alle tradio-
neele dingen een beetje minder is sinds
da oorlog. Maar het hoofdgebruik van de
dag der Catherinettes is te goed om uit
den tijd te raken: dat is het recht dat de
studenten zich aangematigd hebben om
de al te vroolijk zingende Cath°rinettes
op een teedere manier den mond te slui-
steeds was het refrein van zijn gefluister, dan
weer hard roepen, of mompelen I hetzelfde
„jk doodde Hoode! Maar ik verti het aan
p.eirand, o neen! Dacht, dat hij met mij
spelen kon, dat deed hij toch! Dat hij afko
men kon van den man, die hem hielp! de
gek!'
Eens had ze geprobeerd op te staan, met
de bedoeling naar de deur te rennen, die zij,
dat wist ze, niet gesloten had. Maar het
pistool weid zóó dreigend vooruit gehouden,
dat zij daarna zoo onbeweeglijk als een steen
was geb'even. Haar rechterbeen, onder haar
gekromd trilde. Haar hoofd scheen te
baisten Ten laatste kwam er een onderbre
king in het murme'end gepraat. De man be
gon zich in te spannen om overeind te ko
men. Margaret kroop nog meer achteruit
in haar stoel. Zelfs terwijl hij zich oprichtte,
b eef het pistool, op haar gericht, flikkeren
Weer en gil kwam in haar keel op, maar
werd weer ♦»ritrrrr»v;€r]ft Hij was nu over-
fin'' et '-wani met wa^elende schreden op
haar af. Zelfs in haar angst kon zij zien. dat
de koorts bij hem was toegenomen. Zij bad,
dat hij instorten mocht, zooals ze nog nooit
te voren gebeden had.
Hij was vlak bij, vlak bijMargaret sloot
haar oogen.
Zij hoorde vlugge voetstappen buiten de
deur Iemand gooide de deur open. Lang
zaam. ongeloovig, opende ze haar blauwe
ocgen. Hast'nps stond in de open deur
Een zwarte mist flakkerde voor haar
oogen. Er doorheen, alsof ze keek door be^
rookt glas. zag zij#hem vlug afkomen, me'
zijn uitgestrekte rechterhand, alsof hij groe
ten. Dat mag, op dezen dag. En als de
Catherinettes het versmaden om te
voet te gaan, en met zijn vijven tegelijk
in een taxi kruipen, dan bestormen de
roofridders de taxi. En aangezien het
daar dan toch ook eigenlijk om begon
nen was, op een dag als dezeEr zijn
bazige tantes bij, die op dezen dag de
„muts van Sainte Catherine opzetten".
Maar er zijn ook een massa aardige ge
zichtjes: en al ontbreekt het nu een
maal alle Catherinettes aan een man,
het ontbreekt ze daarom nog lang niet
aan een vriendje. Want de tijden zijn
slecht en trouwen met altijd de kans
van werkloosheid achter de deur, ook al
hebben man en vrouw dan beiden een
vak geleerd, is niet meer een stap lie
men zoo een twee drie doet. En eigenlijk
zou een statisticus dus op vijf en twintig
November de kanten mutsen met de
lintjes moeten tellen.
Wordt er niet in alle vakken geklaagd
dat er geen plaats voor de jongeren ge
maakt wordt? Hoe dan te denken over
de Parijsche music-halls van deze win
tel waar twee sterren tronen die al zoo
veel seizoenen achter den rug hebben,
dat niemand er het rechte meer van
weet, en dus iedereen uit pure onzeker
heid de gissingen nog wat overdrijft.
Moest men de publieke opinie gelooven,
of de journalisten, dan zijn zoowel Mis-
tinguett als Cécile Sorel weldra aan haar
eeuwfeest toe, en dat lijkt toch wat kras.
Cécile Sorel is dan nu onder algemeen
commentaar van de Comédie Francai-
se, het nationale theater, waar het stof
van zooveel eeuwen verzameld ligt,
maar waar het publiek toch nog wel
graag zijn klassieken gaat hooren, naar
het Casino de Paris afgedaald. Afge
daald in dubbelen zin, want het eerste
w t zij doen moest, was natuurlijk zich
oefenen voor het afdalen van die wijd-
sche trap die het middelpunt van het
revue-tooneel vormt, en waarlangs alle
medewerkers zich opstellen. Waarom
deze beroemde actrice van het officieel
ste theater van Frankrijk na zooveel
jaren eerwaardig klassiek tooneel, een
zoo frivole carrière gaat beginnen? Om
iederen avond te kunnen spelen, zegt zij,
en omdat het publiek geen zin meer
heeft in zwaarwichtige spectakels, en
zich amuseeren wil. Maar toch, denkt
zij er bij, heeft het recht zijn geliefde
sterren niet uit het oog te verliezen, en
als het publiek dan niet naar de sterren
komt, moeten de sterren maar naar tiet
publiek toe komen. Maar of zij het ex
pi ;iment bet volgend jaar herhalen za'?
He' wordt over het algemeen niet als
een succes beschouwd. De kwestie is
dat de groote Cécile zoo ijsselijk coquet
is (daarom heeft zij dan ook altijd de
beroemde coquette van Molière gespeeld,
Célimène) dat zij haar maniertjes niet
heeft afgeleerd, die in het theater ook
al niet zoo erg prettig waren om aan
te zien.
En daar komt dan nog bij dat.zij nu
do school waar zij haar verzen leerde
zeggen, niet meer vereeten kan, en dat
het verzenzeggen van de Comédie Fran
cais® wel heer eerbiedwaardig en tra
ditioneel, maar eigenlijk niet zoo erg
moo., en heel erg onnatuurlijk is. Zoo
dat op een goeden dag vernieuwers a's
Jacques Copeau en anderen noodig ge
weest zijn om te laten zien dat men
de klassieken ook buiten het eerbied
waardige theater spelen kon, en dat Mo
lière er eigenlijk flink bij won als men
zijn tekst niet meer hoorde dreunen
maar werkelijk spelen.
Toch komt het publiek met eenige
nieuwsgierigheid kijken naar Cécile So
rel, die zoo goed haar roem verzorgt en
zoo graag van zich doet spreken, als
wie niet trouwens? Zij is met den veel
jongeren Graaf de Ségur getrouwd, en
als zij op tournee naar Amerika gaat,
neemt zij driehonderd hoedendoozen
mee, om de eer van de Fransche natie
op te houden, verkondigt zij met doode-
lijke ernst in de kranten (en zij heeft
het al zoo lang verkondigd dat de
Franschen werkelijk een beetje zijn gaan
gelooven dat zij een nationale instelling
is net als de veertiende Juli); en zij
slaapt in het op een glorieuzen dag daar
toe aangekochte bed van Madame Du
bsrry (of is het een andere historische
persoon?). Maar dat hoort bij het vak.
want slaapt Joséphine Baker niet in het
bed van Marie Antoinette of was het
een andere koningin? En Joséphine's
banden met de historie vvi Frankrijk
zijn toch nog veel geringer dan die van
ten wilde, op de wankelende, kwaadaardige
figuur in de kamerjapon.
De mist voor haar oogen werd dikker en
donkerder. Toen deze was opgetrokken, had
Hastings het pistool in zijn hand. Zij zag,
nog stijf van vrees, den man Masterson ge
kromd op den grond.
Met een groote inspanning stond zij uit de
stoel op. Toen zii overeind was, wankelde
zij Zij voelde zcihzelf vallen, gaf een jam
merlijk gilletje, en werd door Hastinggs'
armen opgevangen.
Nu er veiligheid was. brak ze in elkaar.
Haar lichaam schokte van snikken. Daarna
kwamen tranen en nog meer tranen. Zij
drukte haar hoofd op Hasting's schouder,
met haar wang wrijvend tegen de zachte wol
van zijn pak.
Hastings, wiens hart te erg klopte, om te
kunnen troosten, keek op haar neer .Al wat
hij kon zien, was de kleine zwarte hoed. Het
schokken van haar lichaam in zijn armen, het
feit zelf, dat zij in zijn armen was, belette
hem te spreken. Zij bleven in eikaars armen
Van den vloer, achter hen, kwam een schor,
insamenhangend gepraat. Man noch vrouw
hoorde het.
Het snikken bedaarde. Een groot besluit
groeide in het binnenste van Hastings.
„Ik wou graag een zakdoek", zeide een fijn
stemmetje op ziin schouder.
Uit zijn borstzak vischte hij een stuk witte
zijde op. Een kleine hand greep er naar. Toen
het werk volbracht was. glimlachte zij tegen
hem. en probeerde vervolgens los te komen
uit ziin armen HaeHno-s hield vast.
„Alsjeblieft" zei het stemmetje, „laat je mij
Cécile Sorel en jong, lenig en koffie
kleurig, beschouwt zij zich nog heele-
maal niet als een Fransch nationaal
monument.
POTOMAK.
VOOR DEN ALKMAARSCHEN
POLITIERECHTER.
Strafzitting van Maandag 4 December,
HONGAARSCH-BERGENSCH
CONFLICT.
De 20-jarige Hongaar, Istvan Lajos Ge-
za W., chauffeur van beroep, zou op 26 Juli
te Bergen den veldwachter Tamminga, die
hem aanmaande zijn weg te vervolgen, met
geweld hebben aangevallen, hem aangegre
pen en op den weg geworpen, welke daad
piaats greep op de Breelaan, ter gelegen
heid van een aldaar gehouden festiviteit.
Het jongemensch stond nu heden te dier za
ke terecht en veldwachter Tamminga ver
klaarde, dat verdachte aan een feestpaal had
geschud, tengevolge waarvan eenige lampi
ons waren gesneuveld, vervolgens had
Istvan Lajos zich aan bovenomschreven fei
telijkheden schuldig gemaakt. Verdachte had
Tamminga vanachter met beide handen aan
gegrepen en het was de gemeenteopzichter,
die Tamminga te hulp kwam en hem ont
zette. Niettemin was het Tamminga niet
mogelijk geweest zijn ambtsplicht naar be
hooren te vervullen.
Door den verdachte werd echter ontkend
aanleiding te hebben gegeven tot dergelijk
optreden. Hij had wel niet direct gehoor ge
geven aan de lastgeving van den veldwach
ter om zich te verwijderen, doch hij werd
ten onrechte beschuldigd lampions te heb
ben vernield en voorts zou de veldwachter
hem een slag in 't gelaat hebben toegebracht.
Ook had de veldwachter hem later een slag
met de sabel gegeven, waardoor hij bloe
dend werd verwond. De heer Tamminga gaf
zulks toe, doch dit was gebeurd, nadat hij
door verdachte was aangegrepen en op den
grond geworpen. De tamelijk onwellevende
mimiek van den jeugdigen Hongaar, die
blijkbaar noo; geen onderscheid kan maken
tusschen rechts- of danszaal, gaf den poli
tierechter motief de heer Istvan Lajos des
wege een reprimande toe te dienen. Een
drietal vrienden van den heer Istvan Lajos,
de heeren Anth. Goes, Joh. F. Philips en
W. G. M. Genefaas, die de scène hadden
meegemaakt na genoten dansvermaak wer
den gehoord op verzoek van verdachte als
getuige a décharge, verklaarden aangespro
ken te zijn als kwajongens en zeiden dat
de veldwachter den verdachte een duw had
gegeven, waarop verdachte weer op Tam
minga af kwam. Daarop had de veldwach
ter den sabel betrokken. De officier ver
meende dat alle verklaringen klopten als een
bus en concludeerde dat het optreden van
Istvan Lajos werkelijk onbehoorlijk was
geweest. Om dergelijke gedragingen te cou
peeren, vorderde de officier 40 boete of
40 dagen. Uitspraak 25 boete of 15 da
gen.
DE EEUWIGE FAMILIERUZIE.
De heer Hendr. Jac. van V., pakhuis
knecht en de huishoudster Jannetje Gr.,
respectievelijk immitatie zwager en zuster
van den getuige Hendrik G., allen te Alk
maar wonende, stonden eendrachtelijk te
recht wegens mishandeling van hun weder-
zijdsch „familielid", die zij 5' Augustus op
de Nieuwesloot te Alkmaar met vereende
krachten zouden hebben afgedroogd. Deze
animositeit was weer opgelaaid, omdat de
heer van V. den onschuldigen hond van
zwager Hendrik, nolens volens bij dit fami-
liespectakel betrokken, zou hebben geschopt.
De politierechter adviseerde het leven wat
meer gemakkelijk op te nemen en het
paartje werd voorts veroordeeld ieder tot 5
boete of 3 dagen, alsmede 1 maand gevange
nisstraf voorwaardelijk met 2 proefjaren,
als voorbehoedmiddel.
FIJNE CONVERSATIE.
De 21-jargie agrariër Joh. Ant. K., zeker
van agitatie heftig transpireerend, ondanks
de Siberische koude, had op 5 Aug. de huis
houdster mej. G. E. B. de Jong in het open
baar eenige zeer onooglijke compromiteeren-
de scheldwoorden naar het hoofd geslin
gerd. Een en ander was het gevolg van an
los?"
„Neen" brulde Hastings „Neen! Nooit
meer
Zachtjes hief zij haar hoofd op om weer
naar hem te kijken. Onmiddellijk, door en
door overtuigend, kuste hij haar. Voor een
oogenblik, een snel voorbij gaand gedeelte
van een seconde scheen het hem, dat de lip
pen den druk van de zijne hadden beant
woord.
Maar dan rukte zij zich vrij. „Mr. Has-
ings!" Zij stampte met haar voet. Hoe
durft
Een grijns van vreugde was op zijn ge
zicht. „Niet noodig'", mompelde hij. „Is hee-
lemaal niet meer noodig. Ik ben nu niet
bang voor je, jou lieveling!" Hij greep weer
naar haar.
Van den grond kwam weer dat schorre
gebrom. Weer hoorden zij t niet.
„En je weet, dat je al jaren verliefd op
mij bendt," zei Hastings.
„O! dat is niet waar!" Zij was een en al
verontwaardiging. Plotseling veranderde het
„Ja, 't is zoo, maar alleen maar maanden
in elk geval. O. Jack, Jack, waarom deed je
dit niet eerder?"
„Bang", zei Hasting.
„Maar maar waarvoor?"
„Voor jou en je vervloekte bekwaam
heid. Gisteren zwoer ik bij mijzelf, dat ik al
mijn moed bij elkaar zou rapen, zoodra ik je
op heeterhaad betrappen zou, als je een fout
beging. En je ziet, ik heb
Haar oogen schoten vuur. „Wat meen je?
Fout! Dat is wat moois! Nu ik den moorde
naar gekregea heb
dere oneenigheden. Een bejaarde dame, ia
de buurt vertoevende, had het moois ook
aangehoord. Eigenlijk een schandaal voor
het eerzame Lutjebroek! De officier ge
waagde van het treurig peil van beschaving
waarop verdachte zich bevond en vorderde
20 boete of 20 dagen. Vonnis 7 boete of
7 dagen.
DE ZEEMAN OP BEZOEK.
De heer Corn. Z., een 46-jarig zeeman uit
Amsterdam, die meer geleek op een zende
ling, doch de manieren had van een pik
broek, had in den nacht van 25 op 26 Juni
een visite willen maken bij zijn te Aikmaar
in de Lindenlaan wonende zuster Trijntje en
als toen de huisdeur ingetrapt. Het was zijn
bedoeling zus eens te onderhouden over een
som van 200 pop, waarop broeder Cornelis
recht meende te hebben. Het is begrijpelijk
dat zuster Trijntje, die figuurlijk gesproken,
reeds in Morpheus armen rustte, zeer on
zacht werd gewekt door het gruwelijk la
waai. De schade was echter niet omvangrijk
en bedroeg slechts 1 gulden. Gevorderd
werd 10 boete of 10 dagen en opgelegd
10 boete of 5 dagen en toewijzing van 1
gulden aan de benadeelde zuster.
NAMAAK KOPPENSNELLER VAN
BORNEO.
De 29-jarige landbouwer Wilh. T., te St.
Maarten, werd eerst aangezien voor een
geraffineerde oplichter, doch bleek later het
nog niet verder.te hebben gebracht dan tot
vuistvechter van welk talent hij schromelijk
misbruik had gemaakt, doordat hij den
psysiek zeer zwakken, met een hartkwaal ge-
plaagden hoofdonderwijzer J. C. Theunis
zoo goed als bewusteloos had geslagen. Het
optreden van den woesteling tegen een zoo
ongelijke tegenpartij was inderdaad meer
dan schandelijk, vooral als men bedenkt, dat
de aanleiding, een fietsplaatje, al bijzonder
onbeduidend was. Bovenmeester Theunis,
beter redenaar dan pugilist, zette de zaak
uitvoerig uiteen.
De politierechter betreurde het gemis van
de lijfstraffelijke rechtspleging terwijl de of
ficier een niet zeer vleiende vergelijking
maakte tusschen dezen inboorling en de
Afrikaansche wildernis en requireerde 35
boete of 35 dagen, benevens een voorw.
straf van 1 maand met 2 proefjaren. Vonnis
25 boete of 15 dagen en 6 weken gev,
voorwaardelijk met 2 proefjaren.
EEN VOLLEERDE HUICHELAAR.
Het was den 56-jarigen makelaar Jac.
Jos. v. d. W. te Amsterdam gelukt den
heer Th. Ooijevaai te Warmenhuizen voor
150 op te lichten door hem op den mouw
te spelden, dat hij als familielid van een
moeder-overste in Noord-Brabant een be
langrijke leverantie van bedden kon krijgen
voor een klooster, maar dat het hem aan
contanten ontbrak om inkoop te doen. De
heer O. zou aan deze geschiedenis dan 45
verdienen. Hij liet zich lijmen, doch later
bleek dat het heele verhaal fantasie was. De
heer Ooijevaar had nog slechts een klein
bedrag terug gekregen, doch wenschte zich
met 70 tevreden te stellen. De officier
verbaasde zich over dezen laten misdadiger
en vorderde 50 boete of 25 dagen. Uit
spraak 40 boete of 40 dagen.
De politierechter vonniste daarop en ver
oordeelde den Klooster beddenleverancier
tot 40 boete of 40 dagen hechtenis.
DE COMPROMITEERENDE BRIEF.
De 42-jarige pommeraan Karl B., sinds
jaren winkelier te Alkmaar had zich in de
vingers gesneden door een schuldenaar te
Bergen, den heer H. H. de Jong een brief toe
te zenden waarin hij gezegden heer had ge
kwalificeerd als 'n persoon, die zou hebben
gepoogd hem op te lichten. Ook had hij be
doelden heer de Jong nog een gedrukte
kaart toegezonden met het opschrift „Betaal
uw schuld" welke handeling echter alléén,
door den Hoogen Raad in een desbetreffend
arrest niet strafbaar werd geacht. Echter was
het natuurlijk met den brief heelemaal fout
en werd Hein B., hoewel met vuur zijn han
deling verdedigende, veroordeeld tot 7
boete of 7 dagen hechtenis.
LOSSE LIPPEN.
De niet ter zitting aangekomen verdachte
Arend F. te Enkhuizen had zich in den nacht
van 13 op 14 Augustus beijverd den brood
bakker J. de Wit allerlei onbehoorlijke woor
den onder den neus te drukken. Ploert en
schooier waren zoo ongeveer de netste exem
plaren uit de rijke col.ectie Collega bakker
Steen had mede genoten. Eisch 15 boete of
15 dagen hechtenis. Vonnis conform.
ONAANGENAME BEJEGENING.
De pluimveefokker Wilh. P. Kr. te Bergen,
in zijn eeuwige motorias, had op 21 Juni zijn
dorpsgenoot P. L. Bakker zeer beleedigd in
termen, niet voor pub'icatie geschikt. De po-
Zij beiden draaiden zich om, herinnering
kwam weer terug.
De eigenaar van de kamer lag naast de
omgevallen tafel, een vormelooze hoop in
zijn donkere kamerjapon.
Margaret beefde. „Fout, werkelijk!" be
gon zij.
„Ja, je deed fout. Dit is een werkje voor
een man. Je hadt moeten wachten tot ik terug
kwam. God, wat heb je mij angstig gemaakt!
Als die buitendeur eens niet open was ge
weest!"
„Maar Jack
Hastings vergat moordenaars. „Waarom
noem je mij zoo?" vroeg hij.
„Omdat ik toch niet altijd Spencer kan
zeggen. Ik zou mij voelen als de heldin van
een feuilleton. En val mij niet in de rede. Ik
begon te zeggen: in ieder geval hebben wij
den man. Zal kolonel Gethryn niet in zijn
schik zijn?"
Hastings kwam op de aarde terug. „Goede
God!" zeide hij. „Dus dat is de moorde
naar? Hem zat Gethryn achterna. Maar, hij
is een erg zieke moordenaar. A propos, hoe
weet ie dat hij 't is?"
„Hij bekende. Hij was in een soort van
delirium. Zei, dat hij 't gedaan had, maar
dat hij 't aan niemand zou vertellen, 't Was
vreeslijk!"
Hastings wreef zich aan zijn kin. „Ik ver
baas me zeide hij. „Ik verbaas me. Kom
aan, wij zullen een aardig diplomatiek on
derhoud hebben met den portier, dien ik be
neden zag. En vergeet niet, dat wij hem niet
moeten laten merken, waar wij achter heep
zitten."
