DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De toekomst zeer hoopvol?
Hit het fxulement
Ttxtqeüiksdi Oveczicht
^Buitenland
No. 289
Donderdag 7 December 1933
135e Jaargang
Het Engelsche economische blad The
Economist" publiceert een artikel over
de naaste toekomst, die niet te donker
moet worden ingezien.
DE WEG NAAR HERSTEL.
Hervorming van den
Volkenbond.
Wat vandaag de
aandacht trekt
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementspriis per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franc door bet geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regei meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
pos'^ïro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdiedacteur: Tj. N ADEMA.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Den Haag, 6 Dec. 1933.
KORTING INDISCHE PENSIOENEN.
Met een magistrale rede heeft hedenmiddag
de minister van Koloniën dr. Col ij n, te
vens minister-president, ce talrijke sprekers
over het voorstel tot korting op de Indische
pensioenen beantwoord. Het verhaal gaat,
naar we meenen van den Engelschen staats
man Pitt, dat hij zoo welsprekend was, dat
Ihij de grootste zege behaalde, welke voor een
politiek spreker is weggelegd, n.1. dat hij een
tegenstandei tot voorstander wist te bren
gen. Het zou ons niet verwonderen, zoo het
minister Colijn gelukt was een of meer te
genstanders van bet regeeringsvoorstel te
bewegen om voor het kortingsvoorstef-' te
stemmen, hoewel hij oorspronkelijk andere
voornemens heeft gekoesterd. Zijn weidoor
dachte en deugdelijke opgebouwde redevoe
ring is ondei groote aandacht aangehoord,
behalve door een paar sociaal-dem. afge
vaardigden, die de aandachtig luisterende
journalisten op de petstribune hinderden door
achter het groene klapdeurtje doch ónder de
perstribune de financiën vzn het Ned. Vak-
verband of iets dergelijks onder het genot
van een pijp te besoreken.
Alvorens minister Colijn het woord mocht
nemen, hebben wij naar wij meenen een
negental sprekers mogen hooien. Niet altijd
was dit een onverdeeld genoegen. Wanneer
men b.v. luistert naar .de protestbetoogen
van de heeren De Visser (comm.), Snee
vliet (rev soc.) en later van den heer
W ij n k o o p (comm.) krijgt men wel den in
druk, dat hun vijandig gevoelen vooial wat
geordende maatschappij betreft, hen ver
hindert de zaker. objectief in te zien. Naast
hen deden zich als tegenstanders van de re-
geeringsvoorstellen kennen de heeren Arts
(dem kath.) en Van Houten (chr. dem.L
terwijl de heeren prof. V i s s c h e r (a. r.),
mr. Joekes (v d-). Vervoorn (plattel.)
en Lingbeek (herv. ger c ch voorstan
ders van het wetsvoorstel deden kermen.
Prof. V i s s c h e r bestreed daarbij den
heei AalbTse door hem voor oogen te hou
den, dat Thomas van Acquino, de groote
voorganger van den hec Aalberse. een an
deren kijk op dergelijke dingen had. Diens
staatsleer achtte de goê-gemeenschap het al
gemeen welzijn den eenigen maatstaf voor
de rechtmatigheid van een wet en hij her
innerde aan diens gezegde: primum vivere.
deinde philosophari eerst moeten we zorgen
voor de ^ïschen des levens, later kunnen weer
wiisgeerig over napraten.
,De heer Joekes was geen bewonderaar van
het voorstel, doch wij hebben hier te doen
met een soort van "oodweer, er is, zooals het
in het zeerech. heet averij-grosse en men moet
wat laten schieten om te redden wat er te
redden valt. Hij drong er intusschen op aan
de ontworpen nieuwe pensioenregeling zoo
spoedig mogelijk, liefst in het begin van het
volgende jaar tot stand te brengen.
Minister Col ij n heeft eerst enkele détaii-
punfen behandeld en onder meer betoogd, dat
het pensioen van den Gouverneur-Generaal
buiten de voorgestelde regeling valt, omdat
dit bij afzonderlijke regeling is vastgesteld.
De voorgestelde korting is op twee jaar
bepaald in verband met de komst van een
nieuwe salarisregeling, welke zoo spoedig
mogelijk haar beslag zal krijgen, doch niet
reeds het volgende jaar kan worden tot stand
gebracht.
In de eerste plaats behandelde de minister
vervolgens de bewering van den heer Aal
berse. dat het voorstel in strijd zou zijn met
art 177 van de GrondweJ. dat de verbinte
nissen van den Staat jegens ziin stl.uld-
eischers waarborgt Die bepa.:rg slaa; enkel
op de bezitters van staatsschuld ten einde te
voorkomen dat de Staat zijn keningsschukl
b v. tot op een derde terugbrengt, gelijk vroe
ger is geschied. Gepensionneerden zijn echter
geen schuldeischers van den Staat.
In de tweede plaats had de heer Aalberse
beweerd, dat de regeering tot de indiening
van een wetsontwerp was overgegaan ten
einde te vooikomen, dat gepensionneerden
zouden trachten door middel van de recht
spraak de korting onrechtmatig te doen ver
klaren. Dat ware een dwaasheid, want ook
wanneer de korting bij Indische Ordonnantie
was bepaald, zou de rechter niet tusschen-
beiden kunnen komen. De korting is echter in
een wetsontwerp vastgesteld, omdat daar
mede allerlei in Indië voorkomende pensioen
regelingen nu onder één bepaling komen.
Bovendien zai de Indische regeering zich
krachtiger gevoelen, wanneer een wet haar
een ruggesteun geeft bij de uitvoering van
de ontworpen kortingsbepalingen. En daar
bij leek hem tegenover zooveel belangstelling
een wettelijke regeling verkieseijker dan een
regeling van het uitvoerend gezrg.
Een derde grief van den heer Aalberse is
geweest, da' de voorgedragen korting zou
strijden met de rechtvaardigheid. Maar te
genover een salarisverlaging staat een ambte-
tpar vrijwel machteloos en niet minder tegen
over een pensioenverlaging. Een pensioen is
geen vrucht van een overeenkomst tusschen
staat en individu, het is geen lijfrente en
zelfs heeft een gepensioneerde geen vrije be
schikking over zijn pensioen. Het pensioen
is, geiijk weleer de Staatscommissie-De
Meester het uitdrukte, het resyltaat van de
samenwerking van het publiek gezag en den
ambtenaar Dat is ook de grondslag van
onze Pensioenwei 1932. De regeering had
dan ook volkomen vrijheid de pensioenen in
den duren tijd te verhoogen, 40 pet. in 1932,
en enkele malen nog meer. Dat was geen libe
raliteit maar een uiting van plicht, welke
ook bi] een mogelijke deflatie zou moeten
worden in het oog worden gehouden.
De voorgestelde korting is nóch oc.redelijk
nóch onrechtvaardig in deze critische tijden,
welke niemand had kunnen voorzien. Nie
mand heeft dan ode gepiutteld toen er ver
hoogingen kwamen, waarop men nooit had
gehoopt en nu het indexcijfer in Den Haag is
gedaald op 60 mag men ook niet pruttelen
tegen de korting. Te beweren, dat hier in
breuk word' gepleegd op het privaatbezit,
gaat niet op Bovendien wordt van over
heidswege herhaaldelijk ter wille van het
openbaar belang inbreuk op het privaatrecht
gepleegd
De Indische financiën maken de voorge
stelde maatregelen onvermijdelijk en men
denke niet. dat de regeering met zekeren wel
lust op de pensioenen is aangevallen De fi-
nancieeje toestand dwingt evenwel het mes
er diep in te zetten. Er was reeds 123 mil-
lioen op een budget van 524 millioen bezui
nigd. Dat is 24 percent, een percentage, dat
Nederland met zijr bezuinigingen nog lang
niet heeft bereikt. Maar nu moet er nog 125
millioen worden bezuinigd. Daaronder vallen
de 7 millioen van de pensioenen en de 12
millioenen var, de salarissen. Ten slotte zullen
wellicht zelfs de fundamenten van het Indi
sche staatsbestel worden aangetast. Kan men
zich voorstellen wat dit alles beteekent? Aan
belastingverhooging valt niet meer te denken.
zoodat abes uit bezuiniging moet komen. En
aan vermeerdering van de Indische staats
schuld mogen we zelfs niet denken, terwijl
Nederland niet kan bijspringen. Ook kan
thans niet aangestuurd worden op rente
verlaging zonder het crediet van Indië en
Nederland in gevaar te brengen. Intusschen
wordt de mogelijkheid van conversie van
schuld niet uit het oog verloren.
Indië heet een rijk land, dat is het poten
tieel, maar we moeten voor het oogenblik
Indië als doodarm beschouwen en het kabinet
is eenstemmig van oordeel, dat met het oog
op de armoede van Indië en het belang van
Nederland de aanneming van het onder
havige voorstel zeer gewenscht is. ook met
het oog op de gevolgen van een verwerping
Minister Colijn verklaarde waarschuwing
van den'heer Aalberse, dat hij niet de porte
feuillekwestie zou stellen te waardeeren. maar
gelijk weleer minister De Geei in dc Eerste
Kamer aan den heer Kranenburg antwoord
de. een minister moet zelf beoordeelen, hoe
ver hij zijn verantwoordelijkheid kan dragen
en hij maakt ook aanspraak op dat recht. Het
landsbelang eischt ernstige overweging van
wat er te doen staat bij een mogelijke ver
werping: hei kabinet kan aftreden, he* kan
aansturen op een Kamerontbinding, doch dc
ve/worpen maatregel zou ten slotte ook per
Indische ordonnantie kunnrn worden door
gevoerd. Da' zou intusschen een correctie
door den Volksraad van een beslissing van de
Tweede Kamer zijn, een staatsrechtelijke in-
elegantie, welke hij niet zou bewonderem
Maar ten slotte zal de regeering moeten
oordeelen wat het meest in het belang des
lands is.
Morgen zullen de replieken plaats hebben.
Daarmede zal vermoedelijk een goed deel van
de vergadering heen gaan.
Hedenavond wordt de begrooting van
Waterstaat aan de orde gesteld.
Het bekende Engelsche economische blad
„The Economist", een der meest gezagheb
bende organen op economisch gebied, plaat
ste in het jongste nummer een zeer belang
wekkend artikel, „Crisis and Recovery"
(crisis en herstel), dat de algemeene aan
dacht verdient, ook al, omdat de toekomst er
zeer hoopvol in wordt afgeschilderd.
Het blad, dat over het algemeen nimmer
te optimistisch is en steeds in zijn conclusies
de grootst mogelijke voorzichtigheid be
tracht, komt tot de conclusie, dat de weg tor
herstel reeds in December 1931 is ingeslagen
Toen was het dieptepunt der crisis bereik'
Zooals bekend, verdeelt de staatshuishoud
kunde een conjunctuurperiode in een crisis,
in een depressie, in een herstelperiode en in
een nieuwe hausse-beweging. De crisis betee
kent de weg bergafwaarts, de depressie Bet
vertoeven in het dal, de herstel-periode de
weg opwaarts om uit de misère te komen, ter
wijl de hausse een hollen is naar boven om
daarna weer naar beneden te tuimelen.
De weg bergafwaarts is, volgens de Eco
nomist, in December 1931 verlaten. Toen
kwamen wij in het dal aan en de depressie
nam een aanvang. Tenminste voor Engeland,
want de prijzen en de productie gingen in de
andere landen nog steeds naar beneden, ook
nog gedurende het tweede halfjaar van 1932
In den winter van 1932-'33 echter vertoonde
de geheele wereld een opleving en op het
oogenblik, dat Roosevelt het roer van den
Amerikaanschen Staat in de hand nam,
was de opwaartsche beweging, zoowel van
het prijsniveau als van de productie positief
en duidelijk te bemerken.
Van Maart tot Juli 1933 was de Amerik
economische situatie merkbaar aan het ver
beteren en het herstel in de wereld nam met
rasse schreden toe. Tot in Amerika de voor
uitgang weer voor een terugval ging plaa's
maken, waardoor ook in de overige wereld
opnieuw een depressie intrad. Men bedenke,
dat onder depressie niet verstaan wordt de
crisis, want deze had haar laagtepunt reeds
bereikt. Hier bedoelt het Engelsche blad den
stilstand van de reeds geconstateerde op
gaande beweging, we'ke stilstand van zelf
sprekend deprimeerend werkte Doch niet
tegenstaande alle tegenwerkende factoren is
de herstelbeweging zoo krachtig, dat niets m
staat is om dat herstel tegen te houden. Het
kan hoogstens worden geremd.
Goedkoop geld.
Doch juist het remmen van het herstel
geeft het gevoel, dat men het best met „ae
pressie" uitdrukt. Goedkoop geld is niet ae
eenige weg om ondernemingslust aan te
kweeken. Het goedkoope geld heeft reeds
jaren gewerkt, zijn gunstigen invloed uitge
oefend, maar het is niet in staat gebleken den
weg naar boven te doen inslaan. Vandaar,
dat de Economist een middel aanbeveelt, dat
door de Engelsche regeering steeds is afge
keurd als gevolg van de onbevredigende uit
werking, die vroegere pogingen op dit gebiec
hebben gehad, n.1. het doen uitvoeren van
groote algemeene werken door den Staat en
met staatsgeld. Het is belangwekkend, dat
een conservatief blad een dergelijken raad
geeft Wij kunnen dit denkbeeld met anders
dan toejuichen, omdat wij er precies eender
over denken. Er is zooveel opbouwends te
verrichten, dat het een schande is om bij de
pakken neer te zitten en de crisis haar eigen
weg te laten gaan, neermaaiende, wat met
tegen de kracht van die crisis bestand is.
HH blad hanet hiermede het Fransche
standpunt aan. Frankrijk wil, het liefst met
internationale medewerking, groote bedragen
beschikbaar stellen voor het doen uitvoeren
van belangrijke werken op allerlei gebied en
in allerlei verschillende gebieden in de
wereld. Talrijke besprekingen hierover zijn
in de Volkenbond-afdeelingen gehouden,
doch tot dusverre zonder resultaat, voorna
mei ijk omdat Engeland er zich tegen ver
zette. Engeland wees op de zeer ongunstige
resultaten uit vroegere perioden. Het bleek
een wegsmijten van het geld. zonder dat
resultaten werden bereikt, waarop men ge
hoont had. De Economist kan natuurlijk de
ervaring uit voorbij gegane perioder niet
ontkennen. Maar zeer terecht merkt 't blad
op dat het ingrijpen van de Overheid in
deze richting moet geschieden, zoodra de
crisis haar dieptepunt bereikt heeft en het
herstel in aantocht is. Het is onmogelijk om
tegen de verwoestende krachten op Je werken;
elke dam. welke dan wordt opgeworpen,
wordt onmiddellijk onder den voet geloopen
Vandaar, dat gewacht moet worden op de
kentering; de Staat moet dan de helpende
hand bieden om deze kentering te steunen
De gelden, welke dan worden besteed kunnen
nimmer aanleiding worden tot wantrouwen,
hetgeen wèl het geval zou zijn, wanneer men
me! dezen steun van bovenaf zou aanvangen,
nog in de crisis-fase. Immers dan zou het
vertrouwen in de Staatsfinanciën kunnen
worden aangetast. Men zou dan redeneeren:
„De Staat voert een zeer riskante politiek; de
begrooting kan op die manier niet sluitend
worden gemaakt, zoodat de boel op een ge
geven moment moet spaak loopen. Steunt
een regeering echter tijdens de depressie, dan
kan en mag men zóó niet redeneeren. Trou
wens de feiten zullen dan wel uitwijzen, dat
men niet logisch de werkelijke situatie in
ziet.
Het is 'n wijze raad, dien de Economist
ook ons geefL
Italiaansche regeering neeft geen
voorstellen geformuleerd.
Uit welingelichte bron verluidt, dat t a v.
de door den Grooten Fascistischen Raad
geëischte hervorming van den Volkenbond de
Italiaansche regeering geen voorstellen heeft
geformuleerd. Men wil te Rome de uitwer
king van het besluit van den Raad op de re
geeringen der groote mogendheden afwach
ten en is bereid over de hervorming te onder
handelen zonder bekrompen vooroordeelen.
De Groote Fascistische Raad en
de Volkenbond.
De bladen schrijven met betrekking tot de
beslissing van den Grooten Fascistischen
Raad, dat het Geneefsche instituut," dat be
doeld was als uitvoerend orgaan voor de vre
desverdragen, de rivaliteiten heeft gecrystal-
liseerd.
De hervorming van den Volkenbond moet
verwezenlijkt worden in verband met de om
standigheden in het nieuwe Europa Het gaat
hier niet om wiiziginger in de organisatie
der bureaux of den raad of de rechten der
kleine mogendheden, maar om het principe
van den Volkenhond. Het is het gebrek aan
solidariteit, dat het failliet van Genève heeft
bepaald. De bladen herinneren aan eenige
betreurenswaardige echecs van den Volken
bond in de 'aatste jaren, me' name de ontwa
peningsconferentie, het uittreden uit den Vol
kenbond van Janan en Duitschland, de af
wezigheid van Rusland gn de Vereenigde
Staten. Indien deze hervorming niet zal wor
den ten uitvoer gelegd, zal Italië Genève ver
laten.
De „Temps" over de besprekingen
te Rome.
De Romeinsche bijzondere correspondent
van de „Teihps" schrijft, dat het eënige tast
bare resultaat van de besprekingen tusschen
Litwinow en Mussolini bestaat in de overeen
stemming over de ratificatie van het Ita-
liaansch—Russische vriendschapsverdrag.
Men kan de bijeenkomst der beide staatslie
den beter beschouwen als een demonstratie
tegen den Volkenbond Het samenvallen van
de reis van Litwinow met de zitting van den
Grooten Fascistischen Raad is daarvoor bij
zonder kenmerkend. De Duce heeft zijn
vrijheid van handelen jegens Londen en
Parijs bewezen en pressie op Genève willen
uitoeferen. Zijn doel is de hervorming van
den Volkenbond in dien zin, dat de groote
mogendheden onder elkaar kunnen beraad
slagen. Hij wenscht. dat zij, die de grootste
veiantwoordeliikheid dragen, ook de grootste
rechten hebben en ziin tegenwoordige politiek
bewijst, dat dit tusschen de groote mogend
heden mogelijk is. ook wanneer zij geen lid
van den Volkenbond zijn.
Het besluit van den Fascistischen
Raad.
Met betrekking *ot het besiuit van den
Grooten Fascistischen Raad schrijft Evening
News, dat wanneer de Volkenbond niet
eenige grondige wijzigingen aanbrengt in
zijn machinerie en werkmethoden Italië den
stap van Duitschland en Japan zal volgen
en eveneens uit den Volkenbord zal treden
Evening Standard verklaart, dat het ulti
matum van Mussolini blijkbaar ten doel
heeft de crisis te Genève te bespoedigen Zijn
directe werking zal hierin bestaan, dat de
bijeenkomst der groote mogendheoen snel tot
stand zal moeten worden gebracht. Op deze
bijeenkomst en niet op de volgende vergade
ring van den Volkenhordsrcad zal Musso
lini zijn nieuwe politiek van Volkenbondsher
vorming ter sprake brengen.
„Mussolini's ultimatum"
Het voornaamste onderwerp van gesprei
in diplomatieke kringen ;s het door Musso
lini aan den Volkenbond gestelde „ultima
tum", dat in Duitschland een gunstig ont
haal vindt, in Frankrijk niet bezorgdheid
woidt beschouwd en in Amerika een volstrekt
gereserveerde houdir- entmoet. De corres
pondent van de Daily Telegrapb te Rome
seint, dat de resolutie van den Grooten Fas
cistischen Raad geen voorstel is, maar een
„nauwkeurig en scherp omlijnde definitie
van de fascistische opinie" en Mussolini
wacht thans de aanvaarding van zijn uitda
ging af. Hij zelf is bereid actief deel te nemen
aan de hervorming van den Volkenbond,
doch niet bereid een on'werp op te stellen.
Fngeland zal waarschijnlijk alles in het
werk stel'en om den Volkenbond voor ineen
storting te behoeden. In Genéve schijnt men
van opvatting te zijn, *.at de basis van de
Italiaansche opvattingen verstandig is en dat
een herziening van ^et Voikenhondspact
gunstig zal werken. Men is in de Volken-
bondsstad ervan overtuigd, dat de Volken
bond zich thans op een kruispunt van wegen
bevindt.
Rosenberg over het bezoek van
Litwinow.
In den Voelkischen Beobachter schrijft
Alfred Rosenberg, naar aanleiding van het
Hervorming van den Volkenbond.
(Buitenland).
Stakingen in Spanje. (Buitenland)
De Iersche kwestie (Buitenland).
Het probleem der Joodsche vluch
telingen. (Buitenland).
Voortzetting Rijksdagproces 13
Dec. a.s. (Buitenland).
Te Resteren is proces-verbaal op
gemaakt tegen twee penningmees
ters van werkliedenvereenigingen,
die de kas hadden verduisterd.
(Binnenland
Drie dooden en 2 gewonden bij
een brand in Den Haag (Binnen
land
Voor het gerechtshof te Den
Bosch bevestiging geëscht van het
vonnis tegen den dader van den
dubbelen moord te Nuth; 15 jaar
gevangenisstraf. (Rechtszaken
Ged Staten van Noordholland
over den stand van het Westfrie-
sche kanalenplan (Provincie)
Op den onbewaakten overweg te
St. Pancras een wagen aangereden;
paard gedood. (Stad en omgeving)
Zie verder eventueel Laatste Be
richten.
bezoek van den Russischen volkscommissaris
van buitenlandsche zaken, Litwinow, o.a het
volgende:
Wij begrijpen natuurlijk, dat de overwin
ning van het communisme in Duitschland in
Moskou nog niet vergeten is en dat de dag
bladen daar alles in het werk stellen om de
stemming tegen Duitschland in te nemen.
Wij zien deze dingen met passende kalmte
aan in het gevoel, aai Duitschland het com
munisme niet alleen uiterlijk maar vooral
innerlijk overwonnen heeft. Het zou echter
volkomen onjuist zijn daaruit de conclusie te
trekken, dat het nat.-socialisme nu deze ver
schillen in wereldopvatting direct zou willen
overbrengen op de buitenlandsche politiek.
De Duitsche staat onderzoekt de dingen der
buitenlandsche |H>'itiek volkomen vanaf het
standpunt of de onlossing van een of ander
probleem in het algemeen belang, in dit ge
val dat van Rusland en Duitschland. is Wij
hopen, dat dit zakelijke standpunt ook in
Moskou de overhand zal krijgen en wij tre
den derhalve den vertegenwoordiger van den
Sowjetstaat even onbevangen tegemoet als
den vertegenwoordiger van een andere mo
gendheid, waarm^ct Dui'schland volstrekt
concrete betrekkingen wil onderhouden.
Duitschland mengt zich niet in de binnen
landsche toestanden van Rusland en in
tegenstelling tot vele beweringen is evenmin
als vroeger deze eiscb ook thans niet gesteld.
Evenals wij verwachten, dat ook de andere
staten Duitschland met rust laten, wanneer
het zich in zijn levensruimte zoo inricht als
di* overeenkomt met zijn karakter cn levens-
eischen.
Wij hopen dat ie heer Litwinow deze za
kelijke atmosfeer in Berlijn op waarde schat
hetgeen zeker in het belang van beide staten
slechts gunstig k*" ziin.
Italië en de Volkenbond.
In kringen van den Volkenbond heeft men
niet zonder verrassing kennis genomen van
het besluit van den Grooten Fascistischen
Raad inzake het rapport van Mussolini zelf
over de verhouding van Italië tot den Volken
bond, en de organisatie van Geneve. Dit be
sluit verraste te meer, daar men uit goede
bron wist, dat tijdens het bezoek van Avenol
aan Rome Mussolini niets van zijn werkelijke
plannen had laten doorschemeren, hetgeen
tevens de oorzaak zou zijn van de verrassing
van diverse regeeringen, wien de Duce dui
delijk zou hebben te kennen gegeven, dat hij
er met aan dacht den Volkenbond te verlaten
De eerste indruk in diplomatieke kringen
is dan ook, dat Rome met dit besluit de reeds
eenige maanden gevolgde manoeuvre voort
zet. Deze manoeuvre zou voor den Duce hier
op neerkomen, dat hij het viermogendheden-
pact, dat elders als definitief mislukt wordt
opgevat, wil redden en thans tracht het pact
vrij te maken van alles, wat de onderhande
lingen er in hadden gebracht, voornamelijk
met betrekking tot de nauwe verbanden met
den Volkenbond.
Mussolini is hevig gekant tegen de juridi
sche gelijkheid in den Volkenbond en men
acht het mogelijk, dat zijn voornaamste doel
thans is zich van dezen dwang te bevrijden
en in de plaats van het neutrale Geneefsche
college een directorium te stellen, waar Sov
jet-Rusland dan deel van zou uitmaken.
OPNIEUW AARDBEVING OP
HAWAÏ.
Een aardbeving, welke ongeveer 10 minu
ten aanhield, heeft gisteren het eiland Hawaï
getroffen Men vreest dat deze aardbeving de
voorbode is var. een nieuwe eruptie van den
vulkaan Mauna Loa.