DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Hitier en de buitenlandsche politiek fixtgdiikscfi Ovecdcht 1Buitenland No. 141 Maandag 18 Juni 1934 136e Jaargang Na de conferentie met Mussolini zal de geheele wereld gespannen toezien, hoe Hitier zijn beloften zal nakomen. „Regeer in eigen land". Wat vandaag de aandacht trekt ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—» franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE AD VERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Dit nummer bestaat uit twee bladen Hitier is weer veilig en wel in Duitsch land teruggekeerd en kan nu met vader lijke raadgevingen van Mussolini bezwaard over hetgeen er te Stra is besproken, rus tig nadenken en dan naar aanleiding van zijn Italiaansche gegevens, zijn maatregelen nemen. Deze maatregelen moeten wel zeer met overleg worden genomen, want vooral nu Duitschland een moratorium heeft afgekon digd, zijn de wereldblikken op het Nazi-rijk gericht en elke maatregel zal aan de scherp ste critiek onderworpen worden. Eén ding is zeker. Hitier heeft beloofd, zooals hij dat wel eens meer gedaan heeft, dat hij zich niet met de aangelegenheden van andere mo gendheden zal bemoeien. Fascisme en nationaal-socialisme zijn voor de diplomaten geen centrale kwesties. Goeb- bels kon in Warschau zonder kans op tegen spraak verklaren, dat Duitschland zijn bui tenlandsche politiek op preciesdezelfde ma nier voert als alle andere landen. Revolutiocnaire politiek. Misschien is dit alles nog niet voor ieder een overtuigend, omdat men getroffen ;s door verschillende afwijkingen van het oude. Toch zijn dat maar bijkomstigheden. Duide lijker wordt, als men er zich een voorstel ling van maakt, hoe het anders zou kunnen zijn. We komen dan wel op theoretisch ge bied, maar zoo'n uitstapje is voor een enke len keer wel eens interessant. We behoeven ook niet eens vrij te gaan fantaseeren om een sprekende tegenstelling te krijgen, want in het nationaal-socialisme zitten denkbeelden, die heel nieuwe elementen in de buitenland sche politiek hadden kunnen brengen. Ele menten, die (dit zij vooraf reeds gezegd) froote onrust in Europa gebracht zouden ebben. Elk volk heeft recht op een regeering naar eigen aard. Dat zegt Hitier als hij Duitsch- lands recht op een nationaal-socialistischv regeering verdedigt. Maar denk nu eens, dat hij van deze leuze een leuze voor heel Euro pa zou hebben gemaakt en dat hij naar bui ten was opgetreden als de kampioen voor het zelfbeschikkingsrecht van alle volken, dat hij tot de Balkanvolken had gezegd: jullie zijn boerenvolken en je moest een boerenregee- ring nemen inplaats van een regeering van intellectueelen, dat hij de Slowaken haa aan gespoord een eigen regeering te kiezen en de Vlamingen en Friezen had voorgehouden, dat zij best voor zich zelf zouden kunnen zorgen. Dat zou revolutionnaire buitenland sche politiek zijn geweest. Zij zou alle lan den, die niet op het volksche principe ge bouwd zijn en alle landen, die op rust en or de gesteld zijn, tegen Duitschland in het ge weer hebben gebracht. Duitschland zou het hooge spel gespeeld hebben van leider te worden in een nieuw Europa of ten onder te gaan. Wij behoeven dit niet verder uit te werken Want wat wij hier beschreven leeft slechts vaag in zeer beperkte kringen en Hitier heeft het herhaaldelijk afgewezen: Hitier wii f;een revolutionnaire buitenlandsche politiek, n zijn groote rijksdagrede van 17 Mei 1933 heeft hij wel het volksche beginsel gepo neerd, doch alleen om een stuk oude Duit sche politiek prijs te geven. Hij noemde het streven om vreemde volken te germaniseeren verouderd en wees elke annexatie van vreem de volksdeelen af. Nooit zal hij trachten Po len of Fransehen of Tsjechen binnen het rijk te brengen. Doch als er ergens buiten Duitschland volken leven, die wel onder vreemd regime staan, dan mogen die voor zichzelf zorgen; Hitier zal niet hun be- schermheer zijn. In September zei Goebbels het in Neuren berg en dezer dagen opnieuw in Warschau: Nationaal-socialisme is geen exportartikel, het voert ook geen nieuw soort buitenland sche politiek in. Anti-communisme. Dit besluit van den „Führer" heeft Euro pa voor heel wat onrust bewaard. Het zou dwaasheid zijn hem daarvoor een bedank briefje te schrijven, want voor het behoud van onze rust heeft Hitier het zeker niet ge daan. Hij meende op die wijze het best voor Duitschlands heil te zorgen en koos zich daarom v. Neurath, een man uit de oude di plomatieke school, tot medewerker. Gemakkelijk heeft deze het niet. In de eerste plaats niet, omdat hij nu te recht komt in een politieke arena, die de an deren kennen als hun broekzak en strijden moet met dezelfde soort wapenen, doch met korter en dunner lans. Frankrijk bezit een enorme weermacht en het beschikt over een kring van trouwe bon 1- genooten, die zich nog steeds uitbreidt. Daartegenover kan v. Neurath nog niet veel anders stellen dan een vriendschap met Ita lië, welke allerminst hecht kan heeten. Daarnaast heeft von Neurath te kampen met het feit, dat sterke nationaal-socialisci- sche krachten hem verhinderen buitenland sche politiek te voeren „precies als alle an deren", door hem wapens te ontrukken, die in de oude arena geoorloofd zijn. Waarom heeft Berlijn de Russen op allerlei wijze voor het hoofd gestooten? Pertinax van de Echo de Paris, zeker geen vriend der Duitschers, wees nog dezer dagen op het dwaze van dit bedrijf. Doch de principieele nazi's kennen geen onderscheid tusschen Duitsche commu nisten, bestuurders van de Komintern en Russische ministers. En Hitier, die Neurath's politiek niet wil belasten met volksche prin cipes, bezwaarde haar met anti-communisti sche gevoelens. De Rijksweer, die Bismarcks politiek goed kent en bovendien met leger machten weet te rekenen, ziet dit met groote bezorgdheid gebeuren, doch zij is alsnog <n dit opzicht machteloos. Telkens herhaald Litwinof zijn pogingen om tot betere betrek kingen te komen. Op de terugreis uit Geneve ging de Rus nog eens te Berlijn praten met von Neurath. Maar Hitier was toen al naar München. Nu spreken we nog niet eens over al de moeilijkheden, waarmee von Neurath te kampen heeft door de economische en finan cieele zorgen en de maatregelen tegen de Jo den. Daarop wordt trouwens, en terecht, voortdurend de aandacht gevestigd. Ter aanvulling daarvan is het bovenstaande be doeld. NA HET GESPREK HITLER— MUSSOLINI. Gavda over de besprekingen te Venetië. In de „Giornale d'Italia" schrijft Gayda over de resultaten van Venetië: „De ontmoeting te Venetië was een demon stratie van kracnt, vrede en helderheid. Daardoor kan van af heden de gedachten- wisseling tusschen Hitier en Mussolini met meer begrip oo:r door de diplomatieke verte genwoordigingen worden gevoerd. Het fundamenfeele probleem van het oogen blik is de handhaving van den Europeescnen vrede, want het ligt slechts in het bereik van den wil dien vrede te behouden of te breken. Men behoeft niet te twijfelen aan den vre deswil van het fascistische Italië en het nat. soc. Duitschland. De kwestie van Duitschlands terugkeer naar Geneve is van uit Duitsch gezichtspunt niet actueel zoolang Duitschland geen rechtsgelijkheid t.a.v. de defensieve wapens geniet. De toekenning van rechtsgelijkheid zou aan drie voorwaarden gebonden zijn: 1. De begrenzing der defensieve wapens van alle groote mogendheden. 2. Onvoorwaardelijke en onbegrensde vrij heid voor Duitschland om den achterstand in bewapening te halen. 3. De verplichting der andere landen om met Duitschland op gelijken voet van bewa pening te blijven". Italiaansche persstemmen over Stra. Over de beprekingen tusschen Mussolini en Hitier schrijft de „Popoio d'Italië", dat het standpunt der beide regeeringen inzake de ontwapeningskwestie bekend is. Italië heeft Duitsche volle pariteit toegekend en het houdt zijn woord. Er is een direcht contca ge vonden tusschen twee groote naties, twee jonge regeeringen, twee jonge beschavingen. Afgezien van Engeland, welks zwaarte punt hoofdzakelijk buiten Europa ligt en Rusland, dat in Azië groote belangen heeft, ontmoeten elkaar in het hart van Europa drie beschavingen, de Fransche, de Italiaan sche en de Duitsche. Alle drie hebben zij het zelfde recht op ontwikkeling. „Tevere" schrijft, dat thans de belang rijkste ontmoeting na den oorlog heeft plaats gehad. Alles wijst er op, dat zij niets gemeen nad met de ouderwetsche diplomatie. In de „Tribune" schrijft Davanzati, dat beide regeeringen slechts den duurzamen vrede willen. Zij dulden geen geweld, maar zijn geheel in beslag genomen door het groo te werk van den socialen en moreelen weder opbouw, waaruit de krachten voor de een heid en de mogelijkheden voor een hoogere cultureele ontwikkeling worden. NADOLNY VRAAGT ONTSLAG. Moeilijkheden met Hitier? De Duitsche ambassadeur te Moskou, Na- dolny, heeft zijn ontslag gevraagd. In diplo matieke kringen te Berlijn onderstelt men, dat dit in verband staat met meeningsver- schillen, die zich tusschen Nadolny en de Duitsche regeering zouden hebben geopen baard. Volgens moeilijk controleerbare geruchten zou ook de Duitsche ambassadeur te Wash ington, Luther, zijn post weldra moeten verlaten. OOGMERKEN DUITSCHE REVOLUTIE. Rede van Von Papen. Binnen het kader van feestelijkheden der universiteit Marburg a. d. Lahn heeft vice- kanselier v. Papen gesproken over „oogmer ken der Duitsche revolutie". Deze redevoering werd draadloos ver spreid. Thans, nu de geestdrift verslapt, eischt de taaie arbeid bij het proces der revolutie het recht op voor een openlijke en manlijke bespreking, welke de Duitsche pers thans ontbreekt. De staatsman moet zelf ingrijpen en de dingen bij den naam noemen. Dit be wijst dat de regeering sterk genoeg is be hoorlijke critiek te, verdragen. Zeer zeker heeft slechts hij hef recht tot critiek, die zich het werk van het nationaal socialiteit heeft bewezen. De ware revolutie van de 20ste eeuw is die der heroieke en gedwongen persoonlijk heid tegen knechting, tegen onderdrukking van den goddelijken vonk, tegen mechanisee ring en collectiveering. Het in de plaats van het veel-partijen- systeem getreden éénpartijen-systeem heeft slechts zoo lang reden van bestaan als het de verzekering van de „Umbruch" eischt en tot de nieuwe persoonlijke selectie function- neert. De logica der anti-liberale ontwikkeling eischt een op vrijheid gebaseerde volksge meenschap. welke berust op vrijwillig vol gen van alle volksdeelen. Er zal gestreden worden om de kwestie ®f het nieuwe rijk der Duitschers christelijk zal zijn of zich verliezen zal in pseudo-religie)J-- materialisme. De Duitschers mogen zich niet uit de rij der christelijke volken uitsluiten, aangezien anders een inwerken in het gebied van Europa onmogelijk is en daarmede de gedachte van het Rijk in gevaar wordt ge bracht. In den staat der ware volksgemeen schap moet eindelijk de binnenlandsche po litieke leuze verstommen. Menschelijkheid, zooals vrijheid en gelijk heid in rechten, is geen liberaal, doch een germaansch-christelijk begrip. Het funda ment van den staat is steeds gerechtigd Te genover het woord van het individu moet worden gewezen op het woord van den „Führer", dat in de persoonlijke waarde, de waarde van al het mogelijke ligt. Er moet naar gestreefd worden een bevre digende oplossing te verkrijgen van het dua lisme van partij en staat. Het volk weet, dat ernstige offers worden geëischt. Verbod tot publicatie in de pers. Gisteravond laat hebben de redacties var. alle Duitsche dagbladen een dringende in structie van hoogerhand gekregen, waarin het hun verboden werd, de door vice-kanse- lier von Papen ter gelegenheid van het feest van de Universiteit van Marburg aldaar ge houden rede over „de oogmerken der Duit sche revolutie" in de pers te publiceeren. KERRL RIJKSMINISTER ZONDER PORTEFEUILLE. Gürtener belast met de waar neming van justitie. De rijkspresident van Duitschland heeft op voorstel van den rijkskanselier den Prui- sischen minister van justitie Kerrl benoemd tot rijksminister zonder portefeuille. De rijkskanselier zal hem opdrachten van algemeenen aard en speciale opdrachten ver strekken. Hij blijft Pruisisch staatsminister. Van zijn functie als Pruisisch minister van justitie heeft de rijkskanselier hem op zijn verzoek en op voorstel van den Pruisischen ministerpresident ontheven. Tegelijkertijd heeft de rijkskanselier den rijksminister van justitie, dr. Gürtener, ais een nieuwe stap o pden weg der rijksreorga nisatie, belast met de waarneming der zaken van den Pruisischen minister van justitie. Verder wordt medegedeeld: „Sedert mr- nister-president Göring door het vertrouwen van den rijkskanselier aan het hoofd der Pruisische regeering is gesteld, heeft hij on ophoudelijk er naar gestreefd, de uniformee-. ring en de reorganisatie van het rijk in nat soc zin van Pruisen uit te bewerken. In deze richting ging de belasting van den rijks minister van binnenlandsche zaken Frick met de waarneming der zaken van den Pruisi schen minister van binnenlandsche zaken. Dezelfde strekking heeft het voorstel, dat thans door Göring aan den rijkskanselier is voorgelegd en door den laatste is aanvaard, om de leidinf der rijksjustitie te verbinden met die van Pruisen. KRASSE DUITSCHE MAATREGELEN. Haveruitvoer verboden. De Duitsche rijksregeering heeft bij ver ordening, gepubliceerd in den „Reichsanzei- Ïer", den haveruitvoer met ingang van 15 uni verboden. In de motiveering wordt gezegd: „De havervoorraden zijn op het oogenblik ongeveer even groot als het vorige jaar en dus nog zeer aanzienlijk. De komende haver oogst zal echter tengevolge van de droogte geenszins den recordomvang van den oogst van het vorige jaar bereiken. Met het oog op deze situatie en op de door het deviezen- gebrek veroorzaakte noodzakelijkheid, de voederverzorging zooveel mogelijk uit eigen productie te voorzien, heeft de haveruitruil tegen mais en gerst, die tot dusverre noodig was ter ontlasting van de Duitsche haver markt, zijn economische bedoeling verloren. Daarom is de uitvoer verboden". Om overgangsmoeilijkheden te voorkomen is bepaald, dat uitvoerbewijzen voor haver, ook in den vorm van molenprdoucten uit haver, als tot dusverre verkregen kunnen worden, wanneer het bewijs wordt geleverd, dat de uitvoer plaats heeft volgens contrac ten, die vóór 16 Juni 1934 waren gesloten. „IK BEN EEN VOLKSVERRADER". De leider van den Duitsch en bedrijfsraad der Lenna Werke, die een aanzienlijk be drag uit de kas der „Winterhilfe" te Leip- zig had genomen, is gearresteerd. Na zijn arrestatie werd hij geboeid door de stad ge leid, terwijl men hem op borst en rug een plakkaat gehangen had met het opschrift „Ik ben een volksverrader". CONCENTRATIEKAMPEN IN POLEN? Mogelijkheid ervan wórdt over wogen. In politieke kringen te Warschau wordt druk gesproken over de mo gelijkheid, dat zal worden overge gaan tot het inrichten van concen tratiekampen in Polen voor leden van politieke partijen en groepeerin gen, wier actie bestaat uit of ge paard gaat met het uitoefenen van terroristische methoden. De kwestie van inrichting van concentratiekampen heeft o.a. on derwerp van bespreking uitgemaakt in de heden gehouden kabinetszit- tirfg. DE MOORD OP DEN POOLSCHEN MINISTER. Dader had een bom bij zich. Naar het Poolsche Telegraaf Agentschap meldt, is in den loop van het onderzoek in zake den moord op minister Pieracki vastge- stetd, dat de dadèr, die de fatale schoten met een. revolver loste, ook in het bezit van een bom is geweest. Dezen bom, die blijkbaar ten gevolge van een constructiefout niet is geexplodeerd, heeft hij in den steek gelaten bij zijn vlucht. Het projectiel is ter onderzoek ingeleverd bij het staatslaboratorium voor ontplofbare stoffen. De poliie heeft talrijke personen, die geen bevredigend alibi hadden, gearresteerd. Belooning voor de aanhouding. De Poolsche regecring heeft een beloo ning v'an 100.000 zloti uitgeloofd voor de aanhouding van den man die den moord op den minister van binnenlandsche zaken Pieracki heeft gepleegd. Rouwplechtigheden. Het onderzoek in verband met den moord op minister Pieracki is tot dusverre zonder resultaat gebleven. De staatsbegrafenis zal vandaag plaats hebben. De straat, waar de moord is gepleegd, is omgedoopt van Fok- salstraat tot Pierackistraat. Pieracki is tot brigade-generaal bevorderd. Tot en met den dag der begrafenis zijn al le openbare vermakelijkheden cn bijeenkom sten verboden. Drastische maatregelen. Zopdag is het Poolsche kabinet in een speciale zitting bijeengekomen. Over het verloop van het besprokene werd een com muniqué gepubliceerd, waarin wordt meege deeld, dat de moord op den minister van binnenlandsche zaken Pierakcki de regee ring aanleiding geeft tot het nemen van drastische maatregelen ter onderdrukking v£n terrprisjne .en van aanslagen van ultra- radicale, organisaties. .De politie is er nog niet in geslaagd den moordenaar en zijn helpers op het spoor te komen. Hitier en de buitenlandsche poli tiek. (Dag. Overzicht). Concentratiekampen in Polen? (Buitenland). Orkaan boven Mexico. (Buiten land). Oogmerken der Duitsche revolu tie. (Buitenland). Na de bespreking Hitler-Mussolini (Buitenland). Doodstraf in Oostenrijk ingevoerd. (Buitenland). Als het op Zondag mooi weer is..i (Binnenland). Receptie na de te waterlating van het m.s. Bloemfontein. (Binnenland) Te Enschede monument mgr. Ariens onthuld. (Binnenland). Watergebrek op Noord-Beveland. (Binnenland). Benoemd met ingang van 25 Juni tot minister van economische zaken mr. M. P. L. Steenbergen. (Binnen land). Autobussen in beslag genomen, die zonder vergunning den dienst tusschen Friesland—Noordholland via den afsluitdijk uitoefenden. (Stad en omgeving). Diverse auto-ongelukken. (Stad en Omgeving). AFSCHUWELIJKE WRAAK. In Polen. In het plaatsje Pieszowola bij Loeblin in Polen zijn de rijke landbouwer Bojarski, zijn vrouw en zijn vijf kinderen met bijlslagen vermoord. Het zou hier een wraakneming betreffen. HET WAS MAAR EEN VERZOEK SCHRIFT. Italiaan op LebrunV treeplank. Gisteren, toen president Lebrun, die een officieel bezoek heeft gebracht aan die stad Bordeaux, de Prefectuur verliet, wilde een Italiaan, genaamd Cogotti. op de treeplank springen van de auto van den president, ter wijl hij onder het uiten van eenige. kreten met een papier zwaaide. Hij werd terstond gearresteerd. Cogotti. die geen enkel wapen bij zich droeg, verklaarde vader te zijn van dertien kinderen. Hij had den president een verzoekschrift willen overhandigen. OOSTENRIJK VOERT DOODSTRAF IN. Sinds 1919 afgeschaft. De Oostenrijksche regeering heeft bij decreet de doodstraf weer ingevoerd in het wetboek van strafrecht. De doodstraf was in 1919 afgeschaft. CONCENTRATIEKAMPEN LOOPEN LEEG. In Oostenrijk. De Oostenrijksche regeering heeft, naar van welingelichte zijde wordt medegedeeld, besloten, de opsluiting der sociaal-demo craten, die zich bevinden in het concentratie kamp Woelersdorf, naar tijdsduur te beper ken. Een reeks soc.-dem. leiders, o.w. Kloekl, heeft reeds mededeeling ontvangen, dat zij in Augustus op vrije voeten zullen worden gesteld. De vroegere vice-president der ar beidskamer, Seisel, is reeds met 20 andere soc.-democraten uit Woellersdorf ontslagen. BARTHOU NAAR LONDEN. Op 8 Juli a s. Het bezoek van den Franschen minister van buitenlandsche zaken Barthou aan de Engelsche hoofdstad is thans definitief vast gesteld op 9 en 10 Juli a.s. Barthou zal op 8 Juli reeds te Londen aankomen en de beide volgende dagen met MacDonald en diens medewerkers onderhandelen. Waarschijnlijk zal de Fransche minister op Maandag 18 Juli a.s. uit Parijs naar Boe karest vertrekken. CHINA EN HET COMMUNISME. Oorlog, waar niemand van wist. Maarschalk Tsjang Kai Sjek is Zondag te Nanking teruggekeerd van een expeditie tegen de communisten in de provinc'e Kiangtse. Tsjang Kai-Sjek deelde mede, dat de felle strijd der regeering tegen de communis tische benden in die streek thans practisch is beëindigd. De roode organisaties, aidus de maarschalk, is volkomen uiteen geslagen en er zijn thans nog slechts verspreiden benden die onderling vrijwel geen contact meer kunnen krijgen. In een interview verklaarde hij, dat de campagne tegen de communisten een oorlog vormde, waarvan de buitenwereld slechts weinig weet.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 1