DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
UIT DEN ALKMAARSCHEN RAAD.
No. 158 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Zaterdag 7 Juli 1934
136e Jaargang
Een kweekeling met acte is een onderwijzer, die er acte van moet
nemen, dat hij van zijn salaris geen rente kan kweeken.
Op zoek naar een wijs besluit, heeft de directeur van den Ver-
eenigden Brandstoffenhandel zich plotseling herinnerd,
dat de wijzen uit het Oosten kwamen.
De Raad hoopt, dat de heer Keijsper in de volgende vergadering
over den verkoop van champagne zal interpelleeren.
1 m
Wal vandaag da
aandacht treht*,^
Hit het %xc£wMti
tBUwietiland.
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENIIENi
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk«
kerij v h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060 Telef. 3, redactie 33.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Oost is Oost en West is West, heeft een
bekend Engelsch schrijver eens gezegd en
zij zullen elkander nooit ontmoeten.
Hij heeft ongelijk gehad want in den Alk-
maarschen Raad hebben de mannen van het
Westen en die van het Oosten elkander toch
gevonden, zij het dan ook, dat zeven ver
stokte tegenstanders zich geen politieke weer
hanen hebben getoond.
Men kent de geschiedenis van Plan-Oost
en van Plan-West, de vraag of de uitmon
ding van de Nieuwe- dan wel van de Oude
Hoornsche Vaart moest worden verbeterd.
Deskundigen waren het hopeloos oneens en
de raadsleden, die in dergelijke kwesties in
den regel geen deskundigen zijn, scheidden
zich in twee groepen waarvan het gemeen
schapsbelang door de eene in het Oosten en
door de andere in het Westen gezocht werd.
Wij behoeven na de kolommenlange ver
slagen over dit onderwerp de zaak zelf ni?t
verder uiteen te zetten. B. en W., gesteund
door het inzicht van den hoofdingenieur
van den Provincialen Waterstaat, waren vu
rige bewonderaars van Plan-Oost, maar de
helft van den Raad was van meening, dat
niet alleen de scheepvaart maar ook de Aik-
maarsche industrie daardoor ten zeerste ge
dupeerd zouden worden.
-
De stemmen staakten en het zag er voor
B. en W. allesbehalve rooskleurig uit omdat
bekend was, dat de heer Ringers, die bij de
stemming afwezig was geweest, zich hoogst
waarschijnlijk voor Plan-West zou ver
klaren. Toen heeft men en dit bleken la
ter niet B. en W., maar de hoofdingenieur te
zijn den grooten broer te hulp geroepen
en de heer Ringers, Directeur-Generaal van
den Waterstaat, heeft op den vooravond van
de tweede stemming een artikeltje gepubli
ceerd, waarin de voorkeur aan Plan-Oost
werd gegeven.
Mochten B. en W. hiervan al verwachten,
dat de zwakste broeders van West naar Oost
zouden overloopen, er kwam onverwacht een
nog veel sterker kampvechter in het strija-
perk, namelijk de directeur van de zooge
naamd bedreigde industrie, die te elfder ure
tot de ontdekking gekomen was, dat hij tot
dusver alles verkeerd begrepen had en thans
precies het tegenovergestelde wenschte als de
raadsleden, die tot dusver voor zijn belangen
zoo dapper op de bres gestaan hadden.
Dat was een aanval in den rug waarvan
het succes althans voor B. en W. niet
kon uitblijven en hoewel de principieele te-
genstanders, die hun bezwaren bleven hand
haven en verkondigden dat zij niet alleen de
belangen van deze industrie, maar ook het
algemeen- en niet het minst het scheepvaart-
belang op het oog hadden, getrouw op hun
posten bleven, liepen de katholieke raadsle
den Keijsper, Venneker en Keesom naar den
vijand over, zoodat B. en W. zegevierend uit
het strijdperk konden treden.
„Wie het algemeen belang wil dienen",
zoo heeft de heer Keijsper in een vorige zit
ting gezegd. „zal zijn stem niet aan Plan-
Oost kunnen geven".
Thans gaf hij die stem.
Weg waren plotseling bij deze leden de
bezwaren van de scheepvaart, die zoo breed
uitgemeten waren en aan het triomfantelijk
lachje van wethouder Bonsema de baiö-
meter van B. en W. was het al duidelijk
te voorspellen, dat er geen vuiltje meer aan
de lucht was.
„Schuttevaer", zoo verklaarden de tegen
stemmers, „heeft zich niet voor Plan-Oost
uitgesproken".
„Maar evenmin voor Plan-West'', zei de
heer Klaver met een fijn lachje.
„Maar", zoo werd gevraagd, „heeft U niet
de ingezonden stukken van de deskundige
schippers gelezen?"
„Ingezonden stukken", antwoordde de
wethouder, „kunnen wij ook laten schrijven"
en zijn collega Westerhof zei het nog iels
grover hoe noemt de heer Van de Vall dit
systeem van verdachtmaking ook weer?
door te betoogen, dat er redacteuren zijn,
die ingezonden stukken zelf schrijven.
W. hebben wel eens een wethouder verwe
len, dat hij een interpellatie uitlokte om iets
in den Raad te kunnen mededeelen en dit ge
schiedde meermalen zoo duidelijk, dat elk
bewijs overbodig was. Maar dan had die
wethouder die interpellatie noodig om zich
in den Raad te kunnen uiten.
De Pers is gelukkig ook in staat zich zon
der ingezonden stukken te uiten in elk num
mer waarin zij dat wenschelijk acht Wij
hebben in het geschil over Plan-Oost en
Plan-West nooit scherp partij getrokken en
het wordt een beetje vervelend tegen de
heeren sociaal-democraten steeds weer tc
moeten verkondigen, dat ingezonden stukken
uitsluitend van belanghebbenden en belang
stellenden buiten de redactie afkomstig zijn.
Wij schrijven ze niet zelf en wij lokken ze
evenmin uit. Trouwens aan de twee of drk
stukken, welke de laatste weken over d„-ze
kwestie geplaatst zijn zal zelfs een klein
kind kunnen zien, dat ze van deskundigen
uit het schippersbedrijf afkomstig zijn.
Wanneer de onderteekenaren zich voor
Plan-Oost hadden verklaard zouden zoowel
de heer Klaver als de heer Westerhof niet
nagelaten hebben voor deze artikelen van
deskundige zijde de bijzondere aandacht van
den Raad te vragen.
B. en W. hebben in de laatste raadsverga
dering een reeks successen behaald en net
vreugdevolle gelaat van wethouder Bonsema
heeft dan ook den geheelen middag op bui
tengewoon mooi weer en weinig politieke
tegenwind gestaan.
Zoo was er b.v. de moeilijke kwestie van
reorganisatie van het Lager-onderwijs, een
van de lastigste vraagstukken die in den
Alkmaarschen Raad ter tafel gebracht kun
nen worden omdat niet alleen de raadsleden
maar talrijke organisaties daarover hun
meening moeten zeggen en altijd weer blijkt,
dat die deskundigen de meest tegenstrijdige
adviezen geven.
Alkmaar, dat toch al niet hard in inwo
nertal vooruit gaat, schijnt op het oogenbhk
in het malaisetijdperk der leerplichtige kin
deren te verkeeren. Er komen er maar weinig
voor de eerste klassen en er worden er in de
naaste toekomst nog minder verwacht, zoo
dat B. en W. zich al eens afgevraagd heb
ben of het noodzakelijk is, dat alle openbare
scholen daarvoor in stand worden ge
houden.
De tijd, dat vooral van soc.-dem zijde zoo
luide verkondigd werd, dat voor het kind
niets te goed was en dat op alles bezuinigd
kon worden behalve op het onderwijs, ligt
al weer eenige jaren achter ons. De tijden
zijn veranderd en wij hebben tegenwoordig
een soc.-dem. wethouder van financiën, die
elk jaar weer voor de zware taak staat al
dat onderwijs te moeten betalen.
Het zag er dan ook naar uit dat er com
binatie van klassen zou moeten plaats heb
ben, een vroeger veel verafschuwde maat
regel waarvan sommige raadsleden thans
ontdekten, dat hij ook zijn goede zijden had
De desbetreffende bijlage stevent regelrecht
op die combinatie af. maar tijdens haar sa
menstelling schijnen B. en W. een andere op
lossing te hebben gevonden waardoor de
bijlage plotseling van richting verandert eu
op een kweekeling met acte aanstuurt, een
prachtoplossing waardoor elke school een
eerste klas kan blijven behouden, terwijl de
kosten voor Alkmaar niet grooter zullen
worden.
Zoowel de Christel ijken als de R K. heb
ben hun eigen schoolbesturen en over orga
nisatie van hun onderwijs heeft geen enkele
raadslid van andere richting iets te ver
tellen.
Men zou verwachten, dat zij de be
schikking over de openbare scholen dan ook
hoofdzakelijk aan de voorstanders van dit
onderwijs zouden overlaten, maar het is op
merkelijk, dat zij daarbij in den regel de
voornaamste woordvoerders zijn en met de
radicaalste en voor het onderwijs niet al
tijd beste oplossingen voor den dag ko
men.
Zoowel de heer Vogelaar als de heer
Keesom hebben zich op het vraagstuk der
openbare school geworpen en eerstgenoemde
heeft zelfs het voorstel gedaan a bout por-
tant maar een opleidingsschool om het leven
te brengen in welk moorddadig streven hij
evenwel slechts steun bij zijn halven partij
genoot den heer Hoijtink heeft gevonden.
Het is natuurlijk een feit, dat onderwijs
een kostbare geschiedenis is en wanneer het
aantal kinderen belangrijk terug loopt zal
ook het aantal scholen moeten worden inge
krompen.
Maar dan komt altijd de groote vraag
naar voren: welke school zal er aan moeten
gelooven.
Zal het een opleidingsschool zijn en dan
die welke de minste aangiften krijgt en dus
door de ouders het minst verkieselijk wordt
geoordeeld, of zal een gewone lagere school
moeten verdwijnen?
Het leerlingental, de nieuwe aangiften,
het aantal boventallige onderwijzers, de
plaats van de school en nog heel wat facto
ren meer zullen daarbij den doorslag moe
ten geven en wij hebben het boven reeds
gezegd elke deskundige of zoogenaamde
deskundige komt daarbij weer tot een andere
conclusie.
Het systeem opleidingsscholen is uit den
tijd, zoo wordt in den raad gezegd, want
de opleidingsscholen krijgen de minste aan
giften. Zoo heel erg vinden wij dat niet, orn
aat de opleidingsscholen, waar het leer
tempo zooveel vlugger is, meer met kleine
dan met groote klassen gebaat zijn. Maar
er zijn natuurlijk grenzen en alvorens tot
opheffing van klassen of scholen te beslui
ten, kan eerst getracht worden door ver
plaatsing van kinderen tot betere klassever
houdingen te komen.
Het is inderdaad gemakkelijker ouders te
bewegen hun kinderen wat meer dan wat
minder te laten leeren en het zal niet »zoo
moeilijk vallen kinderen van volksscholen
naar opleidingsscholen te laten overgaan
dan omgekeerd. De heer Vogelaar betoogt
wel, dat ook kinderen van de eerste cate
gorie scholen voor het Middelbaar onderwijs
klaar gestoomd worden, maar hij weet of
kan weten, dat dit den hoofden van die
scholen eigenlijk verboden is. Dat is al
thans volgens de geldende voorschriften
uitsluitend de taak van de opleidingsscholen
Was men op het voorstel-Vogelaar inge
gaan om een dezer scholen de heer Bak
ker noemde daarbij de Tesselschadeschool
onverwacht te laten verdwijnen, dan zou
men dezelfde fout gemaakt hebben als des
tijds bij de meisjesschool en de reactie daar
op zou zich heel wat scherper laten gevoelen.
Er zijn nu eenmaal ouders en wij ge
looven, dat dit er heel velen zijn die voor
hun kinderen slechts een der beide oplei
dingsscholen en geen andere wenschen eti
die bij opheffing dezer school met meer suc
ces dan vroeger een actie voor een bijzondere
neutrale school in het leven zouden roepen
Gelukkig konden alle moeilijkheden weer
voor een jaar worden verschoven door de
ontdekking, dat er tegenwoordig kweekelir.-
gen met acte bestonden, een soort werklooze
onderwijzers, die liever een half ei dan een
leege dop hebben en daarom genegen zijn
voor driekwart van het beginsalaris in de
eerste klasse waar zij blijkbaar het minst
kwaad kunnen doen als onderwijzer op te
treden.
Aan de Bosboom Toussaintschool is dit
mogelijk, doordat een onderwijzeres er geen
bezwaar tegen heeft op wachtgeld gesteld te
worden, maar het systeem schijnt in andere
plaatsen waar men onder den financieelen
druk van boventallige onderwijzers zucht ge
bruikt te worden om allerlei vacatures te
vervullen. Het is een vervangsysteem, waar
door het Rijk gedupeerd en de gemeenten
verlidht worden en de heer Vogelaar staat
er nog altijd stom verbaasd over, dat de mi
nister daar tot dusver geen stokie voor heeft
gestoken.
Dank zij een zeer bescheiden toepassing
van dit systeem is Alkmaar evenwel in de
gelegenheid in het komende leerjaar aan
alle scholen zonder verhooging van uitgaven
een eerste klasse te vormen, een oplossing,
waarmee de moeilijkheden weer voor een
jaar verschoven kunnen worden en waaraan
dus vrijwel de geheele raad zijn goedkeuring
heeft gegeven.
Bij de toekenning van het ontslag aan
dokter R. G. C. Schröder, die als stadsarts
de leeftijdsgrens van 65 jaren heeft bereikt,
heef» de burgemeester woorden van oprechte
waardeering jegens den scheidenden medi
cus gesproken.
Dokter Schröder aldus de voorzitter
heeft vanaf 6 April 1899, dus een lange
reeks van jaren, vol ijver en toewijding de
belangen der gemeente gediend en bij de be
handeling zijner patiënten geen moeite ge
spaard, waardoor tusschen hem en hen altijd
een zeer goede verstandhouding bestaan
heeft. Hij heeft zich sterk bewogen op ge
neeskundig terrein, was bestuurslid van ver
schillende vereenigingen en heeft zijn krach
ten ten volle gewijd aan de belangen van
Alkmaar en omgeving. Moge hij nog lange
jaren zijn zegenrijke loopbaan als arts te
dezer stede voortzetten.
De burgemeester heeft het zoo juist ge
zegd, dat wij er slechts aan toe willen voe
gen, dat de Raad door applaus zijn volle in
stemming met deze woorden te kennen heeft
gegeven.
In verband met de beschikkingen van den
minister over onze Handelsschool, die ten
koste van de H.B.S.-A onthoofd wordt, werd
een nieuwe verordening vastgesteld, waarbij
B. en W. duidelijk lieten uitkomen, dat zij de
ministerieele bemoeiing ten opzichte van
deze bekende school allesbehalve op prijs
stelden.
Daarnaast en dat had eigenlijk aller
eerst moeten gebeuren dient gememo
reerd, dat de burgemeester in een korte rede
het overlijden van Prins Hendrik herdacht
heeft en dat hij in dergelijke toespraken op
eenvoudige sympathieke wijze de beteekenis
van den doode en het verlies voor de achter-
blijvenden tot uiting weet te brengen.
Bang voor de fantasie van den raad heb
ben B. en W. voorgesteld den nieuwen toe-
fangsweg naar het Sportpark voortaan
portweg te noemen een eenvoudige en prac-
tische oplossing waartegen niemand ten
slotte overwegende bezwaren bleek te heb
ben.
Last not least heeft de heer Keijsper een
interpellatie gehouden.
Het ging over het venten van roomijs en
ter illustratie van zijn betoog had hij de
sympathieke gedachte gehad den geheelen
raad op schuitjes ijs te tracteeren.
De interpellatie kwam later aan de orde
dan de heer Keijsper gehoopt had en met het
ijs, dat blijkbaar al dien tijd in den bodenka
mer had gestaan, was dat natuurlijk eveneens
het geval, wat aan de stevigheid van het
product niet ten goede is gekomen.
Schrijver dezes heeft er een bij uitstek des
kundige zijn zesjarig zoontje over ge
raadpleegd, die uit de beschrijving afleidde,
dat het ijsjes van drie cent van een wit ijs
mannetje geweest zijn, maar een gegeven
Eaard mag men nu eenmaal niet in den bek
ijken. Men dient alleen op de bedoeling van
hét geschenk te Ietten en deze is waarschijn
lijk geweest den raadsleden wier gemoederen
wat al te verhit zouden worden de noodigc
afkoeling te bezorgen.
Als lid van de commissie voor het vent-
vraagstuk we hadden bijna vergeten dat
er nog en dergelijke commissie bestaat
vroeg de heer Keijsper rekenschap van het
feit, dat B. en W. vijf ijsco-venters meer ver
gunning gegeven hadden dan de commissie
aan het college geadviseerd had.
In een oogenblik zaten we weer midden
in het ventvraagstuk met alle daaraan ver
bonden gevaarlijke consequenties.
Moet venten vrijwel ongelimiteerd worden
toegestaan, mogen klanten van het Maat
schappelijk Hulpbetoon maar op de bona
fide handelaren en op de burgerij worden
losgelaten? Bedenkt men wel eens hoeveel
last deze overal bellende kooplieden de huis
vrouwen bezorgen en beseft men wel wat het
beteekent als juist in dezen naar beperking
van het straatrumoer strevende tijd, een ein
deloos aantal tot laa' in den avond bellende
en schreeuwende straatventers op den weg
worden gelaten?
Daarnaast werd natuurlijk de keerzijde
van de medaille belicht. Het was beter
iemand voor zijn eigen boterham te laten
werken dan hem te ondersteunen. B. en W
wisten wel, dat zij niet over de grens zoo
als de heer Keijsper meende maar aan de
grens van het aantal ijsvergunningen ston
den. Het was niet hun bedoeling nog het
risico van een aantal boventallige venters te
dragen maar zij Vonden van de reeds be
staande er evenmin een aantal op wachtgeld
stellen en door ijskweekelingen met acte ver
vangen. Er waren nu eenmaal zielige ge
vallen, die men moeilijk uit den we^g kon
gaan en B. en W. dachten er niet over eiken
aanvrager de biecht at te nemen om te on
derzoeken of hii voor een Alkmaarder dan
wel voor een ijsfebrikant uit een andere ge
meente aan het werk wilde.
Vrijheid, blijheid, dat was het wat de
klok sloeg. Alkm. arder en niet Alkmaarder
zij hadden allemaal dezelfde rechten. Wie
het anders bezag rou, volg-ns wethouder
van Slingerland, zijn hand in een wespen
nest steken.
Vergeten was de tijd toen het college van
vreemde smetten vrij wilde blijven en de
Italianen ook al hadden zij hier huo
goedgekeurde fabriek met hun ijscokarre-
tjes van de straten gejaagd werden Verge
ten was ook de waarschuwing van den heer
Van de Vall om Duitsche poederen te boy
cotten. Vrijhandelaren waren nu de heeren
sociaal-democraten in de beste beteekenis
van het woord. Leefden niet de A'kmaarsche
winkeliers zoo betoogde nu ook de heer
Vogelaar nog eens nadrukkelijk voor een
groot d van klanten uit de Kuitengemeen
ten en 7'"u men deze buitengemeenten dan
door speldeprikken tot betreurenswaardige
besluiten mogen brengen?
Welkom vreemdeling, al zou de Alkmaar-
sche venter dan ook door beperkingen m
andere gemeenten nimmer een tegenvisite
kunnen brengen.
Het was het geluid dat wij ook eens heb
ben vernomen toen het vraagstuk der bloe-
menventers in den Raad gebracht werd en het
is vanzelfsprekend, dat de voorzitter van de
Vrijheidsbondsche fractie nog eens triomfan
ttlijk naar het vaandel zijner partij wees
waarop het devies „Vrijhandel" met gulden
letteren geborduurd is geworden.
De arme interpellant, die altijd zoo graag
aan de zijde van de meerderheid staat, zag
zich, ondanks zijn alleraardigste tractatie,
van alle zijden verlaten. Hij stond als een
roepende in de woestijn nog de belangen van
de vent-commissie te bepleiten, maar alleen
de naam van die commissie bezorgde den
Een onderhoud met den nieuwen S.A.-
leider. (Dag. Overzicht.)
Ernstige onlusten in Amsterdam's
achterbuurten; de ministers Colijn en
Deckers naar Amsterdam. (Binnen
land.)
Tragisch verdrinkingsgeval te
Utrecht. (Binnenland.)
Jongetje te Dirkshorn verdronken.
(Stad en omgeving.)
Uit het parlementaire leven. (Arti
kelen.)
Treinongeluk te Enkhuizen. (Stad en
omgeving.)
(Zie verdei» eventueel laatste
berichten
Raad al kippenvel al zal de ongewoonte van
vele edelachtbaren om ap, dezen tijd van den
dag ijswafeltjes te eten wel het hare daar
toe hebben bijgedragen.
Vast staat dat het betoog van den heer
Keysper een uiterst koele ontvangst ten deel
viel en dat de Raad ijskoud besloot om het
vrijhandelsprincipe ook in het roomijsvraag-
stuk zoo krachtig mogelijk in practjjk te
brengen.
Het is niet onmogelijk, dat de vent-commis
sie binnenkort, met dank aan de leden voor
de vele en gewichtige diensten, ontbonden zal
worden.
„Ruim baan voor den venters", heeft de
Raad gedecreteerd.
Wij willen er gaarne op wijzen, dat men
kaartjes met het opschrift „Aan de deur wordt
niet gekocht" tegen billijken prijs ook bij on
ze drukkerij zal kuni en verkrijgen.
DEN HAAG, Juli 1934.
EERSTE KAMER.
Het vaststellen van een adres van rouwbe
klag, waartoe de Eerste Kamer gister had be
sloten, heeft hedenmorgen niet veel tijd in
beslag genomen. Nadat de Voorzitter precies
11 uur de vergadering had geopend, wees hij
al- opstellers van het bedoelde adres aan de
heeren Fock, Janssen, Ter Haar, Janssen de
Limpens en Van Lanschot en werd om vijf
mii.uten over 11 de vergadering weer ge
schorst. Toen een klein half uur later de Ka
mer hare openbare vergadering hervatte, bleek
de genoemde comissie van redactie niet alleen
het adres reeds te heben ontworpen, maar was
het tevens al in de afdeelingen geweest, zoodat
het gereed was voor behandeling in openbare
vergadering. De Voorzitter las het voor:
„Mevrouw!
„Met groote ontroering heeft de Eerste Ka
mer der Staten-Generaal kennis gonomen van
h t zoo plotseling verscheiden van Zijne Ko
ninklijke Hoogheid den Prins der Nederlanden,
Hertog van Mecklenburg.
Van heeler harte deelt de Kamer in de
smart, welke Uwe Majesteit en Hare Ko
ninklijke Hoogheid de Kroonprinses vervult.
De Kamer bidt Uwer Majesteit in Qiepe
driefheid Godes onmisbaren bijstand toe."
"'aar natuurlijk geen ander lid bezwaar had
tegen deze sobere betuiging van deelneming,
werd het stuk zwijgend goedgekeurd en keer
de men weer huiswaarts. De commissie van re-
dac'ie zal met den Voorzitter het adres aan
H. M. aanbieden.
HET OVERLIJDEN VAN PRINS
HENDRIK.
Hertog Adolf te Delft.
In den loop van den dag hebben een bezoek
gebracht aan de Nieuwe Kerk te Delft jhr. mr.
dr. H. A. van Karnebeek, commissaris der
koningin in Zuidholland en baron Bentinck,
opperstalmeester van de koningin, terwijl om
5 uur hertog Adolf van Mecklenburg, de broe
der van wijlen prins Hendrik, de werkzaam
heden in oogenschouw kwam nemen. Hertog
Adolf werd rondgeleid door den burgemeester
van Delft. mr. G. van Baren.
DE VALSCHE BANKBILJETTEN-
AFFAIRE.
Nog meer aanhoudingen.
De opzienbarende ontdekking van de uitgifte
van valsche bankbiljetten van 100 en de
aanhouding van valsche munters, die vooral in
J .twerpen hun kamp hadden opgeslagen,
waar tevens de drukkerij was gevestigd, heeft,
hei„een wel te verwachten was, nog verdere
arrestaties tot gevolg gehad.
Het onderzoek geschiedt door het parket
van Antwerpen in samenwerking met de Ne-
derlandsche recherche. Een aantal personen
zijn nog aangehouden wegens medeplichtigheid
in de uitgifte of den aanmaak van de valsche
bankbiljetten. Het waren H. uit Wilrijck, Th.
•tit Antwerpen, H. uit Antwerpen, Van H. uit
.'.eeth, L. uit Antwerpen en G. uit Schooten.