DAGBLAD VOOR ALKMAAR El OMSTREKEN. Het politieke testament van von Hindenburg. f, Ho. 192 Dit nummer bestaat uit twee bladen Directeur: C KRAK. Donderdag 16 Augustus 1934 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. 136e Jaargang SxxqeÜiksch OveczicfU Het verscheurde en ontmoedigde volk moest weer een eenheid worden. De laatste levensperiode de zwaarste. E „Vertrouwen in Duitschland gaf mij innerlijke kracht." De Rijksweer als draagster der legertraditie. Symbool en vaste hand voor dezen op bouw moest de beschermster van den 'taai, de Rijksweer, zijn. In haar moesten de oud- „De geschiedenis zal oordeelen". „Er blijft nog veel te doen". ^Buitenland VROEGERE COMMUNISTISCHE RIJKSDAGAFGEVAARDIGDE VEROORDEELD. ERNSTIG ONGELUK OP ONBEWAAKTEN OVERWEG. ERNSTIG AUTO-ONGELUK. Een doode; 5 gewonden. In de nabijheid van Obersiemau bij Ko- burg zijn twee auto's met elkaar in botsing VEERTIENHONDERD OOSTEN- RIJKSCHE VLUCHTELINGEN IN ZUID-SLAVIE. DE ONTBINDING VAN HET OOSTENRIIKSCHE LEGIOEN. HET PROCES TEGEN DE INDRINGERS VAN DE RAVAG. DE RELLETJES IN CORK. Begrafenis der slachtoffers. WEDER RUSSEN BIJ DEN CHINEESCHEN OOSTERSPOORWEG GEARRESTEERD. De gearresteerde Russen DE COMMUNISTISCHE ACTIE IN CHINA. Wai vandaag de aandacht trekt Do vermiste Amsterdamsche vis- schers zijn terecht. (Binnenland) MACHADO MOET DOMINICA VERLATEN. EEN KOSTBAAR GESCHENK. DE TOESTAND IN BOLIVIA. 1000 dooden; 1500 gevangenen. WERVELSTORM IN AMERIKA. Groote schade aangericht. SPONS BIJ OPERATIE VERGETEN. TIJGER DOOR INLANDER MET BIJL GEDOOD. FRANSCHE JOURNALIST ONTDEKT PAUL POIRET. In een huurkamer in Parijs. 7 Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar f 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE AD VERTEN! lENs Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060 Telef. 3, redactie 33. Er is herhaalde keeren gesproken over een politiek testament, dat rijkspresident von Hindenburg zou hebben nagelaten; zelfs is meer dere malep beweerd, dat dit testa ment „verdwenen" was en dan be doelde men daarmee zonder dit ronduit te zeggen dat Hitier het het zou hebben fkten verdwijnen, omdat de inhoud hem niet al te wel gevallig zou zijn! Doch ziet, plotseling verschijnt het testament weer en wel zoo offi cieel mogelijk wordt het openbaar gemaakt (natuurlijk met of zonder schrappingen er in!) En zoo kon het Duitsche Nieuws bureau gisteravond in opdracht van Hitier het volgende politieke testa ment van von Hindenburg publi- ceeren: „Aan het Duitsche volk en zijn Kanselier Mijn testament. Deze brief moet door mijn zoon aan den rijkskanselier overhandigd worden". De inhoud van het schrijven luidt aldus: Na 1919 schreef ik in mijn nalatenschap aan het Duitsche volk: Von Hindenburg, t „Viij waren aan het eind van onze krach :nGetroffen door den giftigen pijl stortte ons afgematte front in. Tevergeefs had liet tracht om uit de opdrogende bron van de racht van het vaderland nieuw leven te drinken Onze taak was het leven van de overgebleven krachten van ons leger voor den lateren opbouw van het vaderland te redden. Het heden was verloren Zoo bleef slechts de hoop op de toekomst. Aan den arbeid! Ik begrijp de gedachte van „aan zich zelf te ontvluchten' die zjch van vele officia ca meester maakte in het gezicht van de ineen storting van al datgene wat hun lief en dier baar was. Het verlangen „niets meer te wil len weten" van een wereld waarin de opge woelde hartstochten de ware kern van de waarde van ons volk tot onherkenbaar wor- dens toe verminkten, is als menschelijk te be schouwen en toch ik moet het openlijk uitspreken wat ik denk: Kameraden van het eens zoo groote trot- sche Duitsche leger! Kondt gij van verslagen spreken? Denkt aan de mannen die ons meer dan hond-.rd jaar geleden een innerlijk-nieuw vaderland schiepen. Hun religie was het geloof aan zich zelf en aan de heiligheid van hun zaak. Zij .schiepen het nieuwe vaderland, niet op jrond van een aan ons wezen vreemde doc- rine-woede, maar voor den opbouw op de grondslagen van vrije ontwikkeling van net individu binnen het kader en de verplichtin gen van het geheele volk. Dezen zelfden weg zal ook Duitschland weer gaan, wanneer het eerst eenmaal weer zal kunnen gaan. Ik ben er vast van overtuigd, dat ook thans, evenals in die tijden, het verband met ons groote rijke verleden bewaard wordt, en, waar het vernietigd was, hersteld wordt. De oude Duitsche geest zal weer de overhand krijgen, al is het na pijnlijke loutering in den vuurgloed van leed en opgezweepte harts tochten. Onze tegenstanders kenden de kracht van dezen geest, zij bewonderden hem in zijn overwinningen, zij zagen in ont zag op naar dezen geest en vreesden hem op de slagvelden van den grooten oorlog. Zij zochten onze sterkte met het leege woord „organisatie" voor hun volken begrij pelijk te maken. Den geest, dien zich dat om hulsel schiep, die erin leefde en werkte, ver zwegen zij echter. Met dezen geest, en in hem, willen wij echter opnieuw moedig op bouwen. Duitschland, het centrum van op neming en uitstraling van zoo veel onuitput telijke waarden van menschelijke bescha ving en cultuur, zal niet te gronde gaan zoo lang het 't geloof behoudt aan zijn groote wereldhistorische zending. Ik heb het vaste vertrouwen, dat het de psyche en de gedach- tensterkte van de besten van ons vaderland zal gelukken, nieuwe denkbeelden te versmel ten met de kostbare schatten van vroeger tijd en uit die vereeniging duurzame waarde te brengen tot heil van ons vaderland Dit is de rotsvaste overtuiging, met wel ke ik het bloedige slagveld van den volken- strijd verliet. Ik heb de heldhaftige worste ling van mijn vaderland gezien en geloof nooit en nimmer meer dat het zijn doodstrijd is geweest. Op het oogenblik heeft een stormvloed van wilde politieke hartstochten en luid schallende leuzen onze geheele vroegere staatsopvatting onder zich begraven en naar het schijnt alle heilige overleveringen vernietigd. Maar deze vloed zal weer verloo- pen. Dan zal uit de eeuwig bewogen zee van ons volksleven weer de rots opduiken, waar aan zich eens de hoop onzer vaderen heeft vastgeklemd en waarop bijna een halve eeuw geleden door onze kracht de toekomst van het vaderland met vertrouwen werd ge grondvest: Het Duitsche Keizerschap! In dien zoo weer de nationale gedachte, het na tionale bewustzijn ontstaat, dan zullen voor ons uit den grooten oorlog, waarop geen volk met gerechtvaardigder trots en zuiver der geweten kan terugblikken dan het onze, zoolang het trouw was, alsook uit den bitte ren ernst van deze dagen, waardevolle vruchten rijpen. Het bloed van al diegener, die gevallen zijn in het geloof aan Duitsch- lands grootheid, is dan niet vergeefs ge vloeid. In dit vertrouwen leg ik de pen uit de har.d j en bouw vast op U, Duitsche jeugd!" Deze woorden schreef ik in het donkerste uur en in het vermeende bewustzijn aan het einde van een leven in dienst van het vader land te staan. Het lot heeft anders over mij beschikt. In het voorjaar van 1925 werd een nieuw hoofdstuk in mijn leven opgeslagen. Nog eenmaal zou ik medewerken aan h?t lot van mijn volk. Slechts mijn vaste vertrouwen op Duitschlands onopdroogbare bronnen gaf mij den moed mij candidaat te snellen voor de eerste en tweede verkiezing voor het Rijkspresidentschap. Dit rotsvaste geloof verleende mij ook de innerlijke kracht, mijn moeilijk ambt zonder dwalingen waar te nemen. Het laatste deel van mijn leven is tegelijk het zwaarste voor mij geweest. Velen hebben mij in deze verwarde tijden niet begrepen en niet ingezien, dat het mijn eenige zorg was het verscheurde en ontmoedigde Dui*sche volk terug te brengen tot de zelfbewuste een heid. Ik oefende mijn ambt uit in het bewust zijn dat in de binnenlandsche en buiten'and- sche politiek een voorbereidingstijd nood zakelijk was, gedurende welken wij ons veel zouden moeten ontzeggen. Vanaf de Paasch- boodschap van het jaar 1925, waarin ik de natie opriep tot godsvrucht en sociale ge rechtigheid, tot onderlingen vrede en poli tieke zuiverheid, ben ik het niet moede ge worden de innerlijke eenheid van het volk en de zelfbezinning op zijn beste eigenschappen te bevorderen. Daarbij was ik mij ervan be wust, dat de grondwet en de regeeringsvotm, welke de natie zich in het uur van hoogsten nood en van inwendige zwakheid had gege ven, niet voldoen aan de ware behoeften en eigenschappen van ons volk. Het uur moest rijpen, waarin dit inzicht algemeen goed zou worden. Daarom scheen het mij mijn plicht, het land door het dal van onder drukking en vernedering van buiten, inner- üjken nood en zelfverscheuring van binnen, zonder gevaar voor zijn bestaan te voeren, tot dit uur zou komen. Pruisische deugden als vast fundament van den staat rusten. De Duitsche Rijksweer heeft na de ineenstorting op voorbeeldige wijze gezorgd voor het voortzetten der hooge traditie van het oude leger. Altijd moet de weermacht het instrument var. bet opperste staatsgezag blijven, dat, onaange tast door alle politieke ontwikkeling, zijr. hooge taak der landsverdediging recht moet doen wedervaren. Wanneer ik zal zijn ♦eiug- gekeerd tot mijn kameraden daarboven met wie ik op zoovele slagvelden heb gestreden voor de grootheid en de eer van de natie, dan roep ik de jonge generatie toe: „Weest uw voorvaderen waardig en ver geet nooit, dat gij, indien gij den vrede en de welvaart van uw vaderland wilt waarbor gen, bereid moet zijn, voor dezen vrede en de eer van het land ook het laatste te geven! Vergeet nooit dat ook uw gedrag eenmaal traditie wordt. Al de mannen, die den op bouw der Rijksweer hebben voltrokken, heb ben recht op den dank van den veldmaar schalk uit den wereldoorlog en hun lateren opperbevelhebber. In buitenlandsch politiek opzicht had het Duitsche volk een lijdensweg te gaan Een ontzettend verdrag drukte er op en dreigde in zijn steeds vérgaande uitwerking onze natie tot ineenstorting te brengen. Langen tijd heeft de wereld niet begrepen dat Duitschland niet slechts terwille van zich zelf, maar ook, als de vaandrager van de cultuur van het avondland, ook terwille van Europa moest leven. De banden die ons om gaven, konden dan ook slechts geleidelijk worden losser gemaakt, zonder een over- machtigen weerstand te verwekken. Indien vele mijner oude kameraden de gedwongen heid van dezen weg indertijd niet hebben be grepen, dan zal toch de geschiedenis recht vaardiger beoordeelen, hoe bitter, maar ook hoe noodzakelijk in het belang van de hand having van het Duitsche leven, menige staatshandeling geweest is, die door mij ge- teekend werd. In overeenstemming met de groeiende innerlijke fcaneering en de verster king van het Duitsche volk kon op de basis van eigen nationale eer en waardigheid en een voortschrijdende en zoo God wil zegenrijke medewerking in de geheel Europa betreffende kwesties verworven en verkregen worden. Ik dank de Voorzienigheid, dat zij mij op mijn levensavond het uur van begin nend herstel heeft laten beleven. Ik dank al diegenen die in onbaatzuchtige vaderlands liefde hebben meegewerkt aan den wederop bouw van Duitschland. Rijkskanselier Adolf Hitier en zijn bewe ging hebben een beslissenden stap van histo rische draagwijdte gedaan naar het groote doel om het Duitsche volk tezamen te bren gen tot onderlinge eenheid, met overbrug ging van alle stand- en klasseverschillen. Ik weet dat er nog veel te doen blijft en ik wensch van harte, dat achter de daad der nationale verheffing en van de aaneenslui ting van het volk de daad der verzoening staat, die het geheele Duitsche vaderland omvat. Ik scheid van mijn Duitsche volk in de vaste hoop dat datgene, waarvan ik in 1919 sprak en wat in een langzaam rijp woeden tot den 30sten Januari 1933 heeft gevoerd, zal rijpen tot algeheele vervulling en volein diging van de historische zending van ons volk. In dit vaste geloof aan de toekomst van het vaderland kan ik gerust mijn oogen sluiten. (w.g.) Von Hindenburg Berlijn. 11 Mei 1934. De eerste senaat van het volksgerechtshof heeft de vroegere communistische rijksdag afgevaardigden Georg Schumann en Karl Egas alsmede de vroegere communistische landdagafgevaardigde Frieda Franz uit Breslau wegens gemeenschappelijke voorbe reiding van hoogverraad veroordeeld tot drie jaar tuchthuisstraf met aftrek van een jaar preventief. De veroordeelden werden er van beschuldigd, na Juli 1933 getracht te heb ben, de communistische partij in Silezië op nieuw te organiseeren. Op een onbewaakten overweg bij Husum (Dtl.) is een met vijf personen bezette auto door een trein gegrepen en 125 meter mee gesleurd. Een der inzittenden van den wa gen werd gedood, terwijl de vier andere wer den gewond. Op ditzelfde traject is ook Maandag reeds een ongeluk op een onbe waakten overweg gebeurd. gekomen, waardoor een der bestuurders om .iet leven is gekomen, terwijl vijf inzittenden ernstig zijn gewond. Uit Warasdin meldt de Prawda, dat nog steeds groepen opstandelingen uit Stiermar ken en Karinthie in Yoego-Slavië aankomen. Zoo zijn er Dinsdag 58 en Maandag 24 vluchtelingen in het interneeringskamp Wa rasdin gekomen. Van de 1389 opstandelin gen, die thans de Yoego-Slavische grens hebben overschreden zijn er 824 in Waras din ondergebracht De ontbinding van het Oostenrijksche legioen in Duitschland zou reeds goeden voortgang maken. Eenige leden zijn naar het binnenland van Duitschland gezonden en daar bij den arbeidsdienst te werk gesteld Anderen zijn als landbouwarbeiders onder gebracht bij boeren in Pommeren, Oost Prui sen en Silezië. Een andere groep is te werk gesteld bij den aanleg van wegen Volgens sommige inlichtingen zou de ont binding niet zonder moeite zijn ten uitvoer gelegd, aangezien tal van legionnairen ge weigerd hadden hun uniform- uit te trekken en in burgerkleeding met onbekende bestem ming te vertrekken. Het verhoor van de insurgenten, die be trokken zijn geweest bij den overval vau de Ravag heeft gisteren den geheelen dag in beslag genomen. Laat in den avond werd de zitting tot heden verdaagd. De beklaagde, de politie-inspecteur Mi- kisch, verklaarde, dat reeds in October een Putsch tegen de regeering was beraamd, in hoofdzaak wegens de opwinding bij de Ween- sche politie over het dreigende ontslag aan politiebeambten, die lid der N.S.D.A.P wa ren. De belangstelling voor de begrafenis van de bij de jongste onlusten te Cork gevallen slachtoffers was zeer groot. De begrafenis plechtigheid werd bijgewoond door den voormaligen president der Ierschen Vrijstaat Cosgrave en den leider der Blauwhemden be weging generaal O'Duffy, die in een rede aan het graf verklaarde, dat de blauwhem- den-beweging al of niet officieel als zoo da nig erkend naast de strijdende boeren stond en deze in hun strijd zou blijven steunen. Naar uit Charbin wordt gemeld zijn in de laatste dagen in totaal 20 Sovjet-Russische ambtenaren van den Chineeschen Ooster spoorweg gearresteerd. Onder hen bevinden zich drie stationschefs. Den gearresteerden wordt deelneming aan de talrijke treinaanslagen verweten en bij allen is huiszoeking verricht. Naar de Mandsjoerijsche autoriteiten verklaren, zou daarbij materiaal gevonden zijn, waaruit blijkt, dat de gearresteerden een levendige anti-Japansche en anti-Mandsjoerijsche re- volutiennaire actie hebben gevoerd. Onder meer zouden zij drie maal een aanslag op een Japansche militaire missie hebben ge pleegd. Bij een der gearresteerden is een groote hoeveelheid dynamiet gevonden, die op een binnenplaats begraven was Uit Charbin wordt gemeld, dat de Mands joerijsche autoriteiten weigeren de 20 gear resteerde Russische employés van de Ooste lijke lijn van den Noord-Mandsjoerijsche spoorweg in vrijheid te stellen. De betrok ken employe's worden beschuldigd van het voeren yan acties tegen Mandsjoekwo en Ja pan. Een hunner zou hebben toegegeven, dat een lid van het Sovjet-consulaat te Pogra- nitsjnaja zou zijn betrokken bij den geheim- zinnigen moord in Maart j.1. op een lid van de Japansche militaire missie aldaar. Volgens berichten uit Foekiang zou de hoofdmacht der communisten bij Foetsjau in de richting van Lienkong zijn- afgetrokken, terwijl de ten noorden van Foetsjau staande communistische troepen langzaam terug moesten wijken. Hoewel er veel opwindende geruchten zijn verspreid is te Foetsjau al thans wat l^et, aanzien der stad betreft alles rustig. Hot politieke testament van von Hindenburg. (Dag. Overzicht) Doodelijk ongeluk bij autorennen in Frankrijk. (Sport) Te Helmond een vrouw gestorven van schrik op het zien van een brandende sc'tuur. (Binnenland) Opvoering Sex Appeal in Amster dam verboden (Tooneel) (Zie TtrdpT eventueel laatste berichten Volgens inlichtingen, welke uit goede bron zijn ontvangen, zal Machado de Domini- caansche republiek, waar hij bij zijn vriend Trujillo, den president, na zijn vlucht uit Cuba verbleef, moeten verlaten. Cuba heeft vergeefs geprotescteerd, de uitwijzing van Machado geëischt en Tru jillo zelfs gedreigd de diplomatieke betrek kingen te zullen verbreken. Vreezende dat repressaillemaatregelen op handelsgebied zouden worden genomen, zou Trujillo zijn gezwicht, doch alvorens Machado het land uit te zetten, zou hij een nieuw toevluchts oord voor hem willen zoeken. Men denkt thans dat de vroegere Cubaansche dictator zich naar Venezuela zal begeven. Het gezin van den Maharadja van Mysore heeft een kostbaren halssnoer, bezet met parels en diamanten, geschonken aan de roomsch-katholieke kerk van St. Philomena te Mysore. De Maharadja, die den Hir.doe- schen godsdienst belijdt, heeft verleden jaar den eersten steen voor deze werk gelegd. Naar vernomen wordt, heeft hij dit kostbare cadeau geschonken, omdat hij onder den in druk was gekomen van de vele wonder wer ken,, welke aan den schrijn van de H. Philo mena zijn geschied. Officieel wordt medegedeeld, dat Para- guaansche troepen Woensdag het Boliviaan- sche fort Picuiba aan het Chaco-front heb ben bezet Van de Boliviaansche bezetting van 1000 man werd een groot aantal ge dood, terwijl 1500 Boliviaansche soldaten gevangen werden genomen en een groote hoeveelheid oorlogsmateriaal in handen der Paraguaysche troepen viel. Gisteren heeft boven een gebied met een lengte van 50 mijl in Zuid-Alberta een wer velstorm gewoed, die groote schade aan den oogst heeft veroorzaakt. De schade wordt geraamd op ongeveer 500.000 dollar Dezer dagen werd een gedetineerde uit de Sing Sing-gevangenis geopereerd voor ver wijdering van een gezwel in de buik. da» hem reeds geruimen tijd had gehinderd Tot hun verrassing vonden de chirurgen bij de ope ratie niet het -verwachte gezwel, maar etn spons, die zes jaar geleden, toen de man eveneens een buik-operatie onderging, moet zijn vergeten. Een Indische houthakker werd in een bosch nabij Ranchi in Bihar verrast door een tijger, die in de omgeving bekend stcnG als man-eter. De man had slechts zijn hout hakkersbijl bij zich en wachtte den aanval van den tijger niet af, doch wierp zich op het dier en raakte het met de bijl boven op den kop. Dit was waarschijnlijk echter teveel voor hem, want de man bezwijmde en kwam pas geruimen tijd later bij. Hij lag naas: der. tijger, die door den eenen slag met de bijl gedood was. Een Fransch journalist heeft in een huur kamer in een volkbuur van Parijs den vroe- geren beroemden mode-ontwerper Paul Poiret ontdekt, die eens fabelachtig rijk was, en thans blijkt te leven van eenige werkioo- zen ondersteuning en particuliere hulp, die rij -van vroegere bekenden krijgt. Poiret bleek echter niet ontmoedigd en koesterd nog steeds de hoop, er binnen afzienbaren tijd weer op de een of andere wijze bovenop te komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 1