DAGBLAD VOOR ALKMAAR El OMSTREKEN.
Het politieke testament van von Hindenburg.
f,
Ho. 192 Dit nummer bestaat uit twee bladen Directeur: C KRAK. Donderdag 16 Augustus 1934 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
136e Jaargang
SxxqeÜiksch OveczicfU
Het verscheurde en ontmoedigde volk moest
weer een eenheid worden.
De laatste levensperiode de zwaarste.
E
„Vertrouwen in Duitschland gaf
mij innerlijke kracht."
De Rijksweer als draagster der
legertraditie.
Symbool en vaste hand voor dezen op
bouw moest de beschermster van den 'taai,
de Rijksweer, zijn. In haar moesten de oud-
„De geschiedenis zal oordeelen".
„Er blijft nog veel te doen".
^Buitenland
VROEGERE COMMUNISTISCHE
RIJKSDAGAFGEVAARDIGDE
VEROORDEELD.
ERNSTIG ONGELUK OP
ONBEWAAKTEN OVERWEG.
ERNSTIG AUTO-ONGELUK.
Een doode; 5 gewonden.
In de nabijheid van Obersiemau bij Ko-
burg zijn twee auto's met elkaar in botsing
VEERTIENHONDERD OOSTEN-
RIJKSCHE VLUCHTELINGEN IN
ZUID-SLAVIE.
DE ONTBINDING VAN HET
OOSTENRIIKSCHE
LEGIOEN.
HET PROCES TEGEN DE
INDRINGERS VAN DE
RAVAG.
DE RELLETJES IN CORK.
Begrafenis der slachtoffers.
WEDER RUSSEN BIJ DEN
CHINEESCHEN OOSTERSPOORWEG
GEARRESTEERD.
De gearresteerde Russen
DE COMMUNISTISCHE ACTIE
IN CHINA.
Wai vandaag de
aandacht trekt
Do vermiste Amsterdamsche vis-
schers zijn terecht. (Binnenland)
MACHADO MOET DOMINICA
VERLATEN.
EEN KOSTBAAR GESCHENK.
DE TOESTAND IN BOLIVIA.
1000 dooden; 1500 gevangenen.
WERVELSTORM IN AMERIKA.
Groote schade aangericht.
SPONS BIJ OPERATIE VERGETEN.
TIJGER DOOR INLANDER MET BIJL
GEDOOD.
FRANSCHE JOURNALIST ONTDEKT
PAUL POIRET.
In een huurkamer in Parijs.
7
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar f 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE AD VERTEN! lENs
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060 Telef. 3, redactie 33.
Er is herhaalde keeren gesproken
over een politiek testament, dat
rijkspresident von Hindenburg zou
hebben nagelaten; zelfs is meer
dere malep beweerd, dat dit testa
ment „verdwenen" was en dan be
doelde men daarmee zonder dit
ronduit te zeggen dat Hitier het
het zou hebben fkten verdwijnen,
omdat de inhoud hem niet al te wel
gevallig zou zijn!
Doch ziet, plotseling verschijnt
het testament weer en wel zoo offi
cieel mogelijk wordt het openbaar
gemaakt (natuurlijk met of zonder
schrappingen er in!)
En zoo kon het Duitsche Nieuws
bureau gisteravond in opdracht van
Hitier het volgende politieke testa
ment van von Hindenburg publi-
ceeren:
„Aan het Duitsche volk en zijn Kanselier
Mijn testament.
Deze brief moet door mijn zoon aan den
rijkskanselier overhandigd worden".
De inhoud van het schrijven luidt aldus:
Na 1919 schreef ik in mijn nalatenschap
aan het Duitsche volk:
Von Hindenburg, t
„Viij waren aan het eind van onze krach
:nGetroffen door den giftigen pijl stortte
ons afgematte front in. Tevergeefs had liet
tracht om uit de opdrogende bron van de
racht van het vaderland nieuw leven te
drinken Onze taak was het leven van de
overgebleven krachten van ons leger voor
den lateren opbouw van het vaderland te
redden. Het heden was verloren Zoo bleef
slechts de hoop op de toekomst.
Aan den arbeid!
Ik begrijp de gedachte van „aan zich zelf
te ontvluchten' die zjch van vele officia ca
meester maakte in het gezicht van de ineen
storting van al datgene wat hun lief en dier
baar was. Het verlangen „niets meer te wil
len weten" van een wereld waarin de opge
woelde hartstochten de ware kern van de
waarde van ons volk tot onherkenbaar wor-
dens toe verminkten, is als menschelijk te be
schouwen en toch ik moet het openlijk
uitspreken wat ik denk:
Kameraden van het eens zoo groote trot-
sche Duitsche leger!
Kondt gij van verslagen spreken? Denkt
aan de mannen die ons meer dan hond-.rd
jaar geleden een innerlijk-nieuw vaderland
schiepen. Hun religie was het geloof aan
zich zelf en aan de heiligheid van hun zaak.
Zij .schiepen het nieuwe vaderland, niet op
jrond van een aan ons wezen vreemde doc-
rine-woede, maar voor den opbouw op de
grondslagen van vrije ontwikkeling van net
individu binnen het kader en de verplichtin
gen van het geheele volk. Dezen zelfden weg
zal ook Duitschland weer gaan, wanneer
het eerst eenmaal weer zal kunnen gaan. Ik
ben er vast van overtuigd, dat ook thans,
evenals in die tijden, het verband met ons
groote rijke verleden bewaard wordt, en,
waar het vernietigd was, hersteld wordt. De
oude Duitsche geest zal weer de overhand
krijgen, al is het na pijnlijke loutering in den
vuurgloed van leed en opgezweepte harts
tochten. Onze tegenstanders kenden de
kracht van dezen geest, zij bewonderden
hem in zijn overwinningen, zij zagen in ont
zag op naar dezen geest en vreesden hem op
de slagvelden van den grooten oorlog.
Zij zochten onze sterkte met het leege
woord „organisatie" voor hun volken begrij
pelijk te maken. Den geest, dien zich dat om
hulsel schiep, die erin leefde en werkte, ver
zwegen zij echter. Met dezen geest, en in
hem, willen wij echter opnieuw moedig op
bouwen. Duitschland, het centrum van op
neming en uitstraling van zoo veel onuitput
telijke waarden van menschelijke bescha
ving en cultuur, zal niet te gronde gaan zoo
lang het 't geloof behoudt aan zijn groote
wereldhistorische zending. Ik heb het vaste
vertrouwen, dat het de psyche en de gedach-
tensterkte van de besten van ons vaderland
zal gelukken, nieuwe denkbeelden te versmel
ten met de kostbare schatten van vroeger tijd
en uit die vereeniging duurzame waarde te
brengen tot heil van ons vaderland
Dit is de rotsvaste overtuiging, met wel
ke ik het bloedige slagveld van den volken-
strijd verliet. Ik heb de heldhaftige worste
ling van mijn vaderland gezien en geloof
nooit en nimmer meer dat het zijn doodstrijd
is geweest.
Op het oogenblik heeft een stormvloed
van wilde politieke hartstochten en luid
schallende leuzen onze geheele vroegere
staatsopvatting onder zich begraven en
naar het schijnt alle heilige overleveringen
vernietigd. Maar deze vloed zal weer verloo-
pen. Dan zal uit de eeuwig bewogen zee van
ons volksleven weer de rots opduiken, waar
aan zich eens de hoop onzer vaderen heeft
vastgeklemd en waarop bijna een halve eeuw
geleden door onze kracht de toekomst van
het vaderland met vertrouwen werd ge
grondvest: Het Duitsche Keizerschap! In
dien zoo weer de nationale gedachte, het na
tionale bewustzijn ontstaat, dan zullen voor
ons uit den grooten oorlog, waarop geen
volk met gerechtvaardigder trots en zuiver
der geweten kan terugblikken dan het onze,
zoolang het trouw was, alsook uit den bitte
ren ernst van deze dagen, waardevolle
vruchten rijpen. Het bloed van al diegener,
die gevallen zijn in het geloof aan Duitsch-
lands grootheid, is dan niet vergeefs ge
vloeid.
In dit vertrouwen leg ik de pen uit de har.d
j en bouw vast op U, Duitsche jeugd!"
Deze woorden schreef ik in het donkerste
uur en in het vermeende bewustzijn aan het
einde van een leven in dienst van het vader
land te staan. Het lot heeft anders over mij
beschikt. In het voorjaar van 1925 werd een
nieuw hoofdstuk in mijn leven opgeslagen.
Nog eenmaal zou ik medewerken aan h?t lot
van mijn volk. Slechts mijn vaste vertrouwen
op Duitschlands onopdroogbare bronnen
gaf mij den moed mij candidaat te snellen
voor de eerste en tweede verkiezing voor het
Rijkspresidentschap. Dit rotsvaste geloof
verleende mij ook de innerlijke kracht, mijn
moeilijk ambt zonder dwalingen waar te
nemen.
Het laatste deel van mijn leven is tegelijk
het zwaarste voor mij geweest. Velen hebben
mij in deze verwarde tijden niet begrepen en
niet ingezien, dat het mijn eenige zorg was
het verscheurde en ontmoedigde Dui*sche
volk terug te brengen tot de zelfbewuste een
heid. Ik oefende mijn ambt uit in het bewust
zijn dat in de binnenlandsche en buiten'and-
sche politiek een voorbereidingstijd nood
zakelijk was, gedurende welken wij ons veel
zouden moeten ontzeggen. Vanaf de Paasch-
boodschap van het jaar 1925, waarin ik de
natie opriep tot godsvrucht en sociale ge
rechtigheid, tot onderlingen vrede en poli
tieke zuiverheid, ben ik het niet moede ge
worden de innerlijke eenheid van het volk en
de zelfbezinning op zijn beste eigenschappen
te bevorderen. Daarbij was ik mij ervan be
wust, dat de grondwet en de regeeringsvotm,
welke de natie zich in het uur van hoogsten
nood en van inwendige zwakheid had gege
ven, niet voldoen aan de ware behoeften
en eigenschappen van ons volk. Het uur
moest rijpen, waarin dit inzicht algemeen
goed zou worden. Daarom scheen het mij
mijn plicht, het land door het dal van onder
drukking en vernedering van buiten, inner-
üjken nood en zelfverscheuring van binnen,
zonder gevaar voor zijn bestaan te voeren,
tot dit uur zou komen.
Pruisische deugden als vast fundament van
den staat rusten. De Duitsche Rijksweer
heeft na de ineenstorting op voorbeeldige
wijze gezorgd voor het voortzetten der
hooge traditie van het oude leger. Altijd
moet de weermacht het instrument var. bet
opperste staatsgezag blijven, dat, onaange
tast door alle politieke ontwikkeling, zijr.
hooge taak der landsverdediging recht moet
doen wedervaren. Wanneer ik zal zijn ♦eiug-
gekeerd tot mijn kameraden daarboven met
wie ik op zoovele slagvelden heb gestreden
voor de grootheid en de eer van de natie,
dan roep ik de jonge generatie toe:
„Weest uw voorvaderen waardig en ver
geet nooit, dat gij, indien gij den vrede en de
welvaart van uw vaderland wilt waarbor
gen, bereid moet zijn, voor dezen vrede en de
eer van het land ook het laatste te geven!
Vergeet nooit dat ook uw gedrag eenmaal
traditie wordt. Al de mannen, die den op
bouw der Rijksweer hebben voltrokken, heb
ben recht op den dank van den veldmaar
schalk uit den wereldoorlog en hun lateren
opperbevelhebber.
In buitenlandsch politiek opzicht had het
Duitsche volk een lijdensweg te gaan Een
ontzettend verdrag drukte er op en dreigde
in zijn steeds vérgaande uitwerking onze
natie tot ineenstorting te brengen. Langen
tijd heeft de wereld niet begrepen dat
Duitschland niet slechts terwille van zich
zelf, maar ook, als de vaandrager van de
cultuur van het avondland, ook terwille van
Europa moest leven. De banden die ons om
gaven, konden dan ook slechts geleidelijk
worden losser gemaakt, zonder een over-
machtigen weerstand te verwekken. Indien
vele mijner oude kameraden de gedwongen
heid van dezen weg indertijd niet hebben be
grepen, dan zal toch de geschiedenis recht
vaardiger beoordeelen, hoe bitter, maar ook
hoe noodzakelijk in het belang van de hand
having van het Duitsche leven, menige
staatshandeling geweest is, die door mij ge-
teekend werd. In overeenstemming met de
groeiende innerlijke fcaneering en de verster
king van het Duitsche volk kon op de basis
van eigen nationale eer en waardigheid en
een voortschrijdende en zoo God wil
zegenrijke medewerking in de geheel Europa
betreffende kwesties verworven en verkregen
worden. Ik dank de Voorzienigheid, dat zij
mij op mijn levensavond het uur van begin
nend herstel heeft laten beleven. Ik dank al
diegenen die in onbaatzuchtige vaderlands
liefde hebben meegewerkt aan den wederop
bouw van Duitschland.
Rijkskanselier Adolf Hitier en zijn bewe
ging hebben een beslissenden stap van histo
rische draagwijdte gedaan naar het groote
doel om het Duitsche volk tezamen te bren
gen tot onderlinge eenheid, met overbrug
ging van alle stand- en klasseverschillen. Ik
weet dat er nog veel te doen blijft en ik
wensch van harte, dat achter de daad der
nationale verheffing en van de aaneenslui
ting van het volk de daad der verzoening
staat, die het geheele Duitsche vaderland
omvat.
Ik scheid van mijn Duitsche volk in de
vaste hoop dat datgene, waarvan ik in 1919
sprak en wat in een langzaam rijp woeden
tot den 30sten Januari 1933 heeft gevoerd,
zal rijpen tot algeheele vervulling en volein
diging van de historische zending van ons
volk.
In dit vaste geloof aan de toekomst van
het vaderland kan ik gerust mijn oogen
sluiten.
(w.g.) Von Hindenburg
Berlijn. 11 Mei 1934.
De eerste senaat van het volksgerechtshof
heeft de vroegere communistische rijksdag
afgevaardigden Georg Schumann en Karl
Egas alsmede de vroegere communistische
landdagafgevaardigde Frieda Franz uit
Breslau wegens gemeenschappelijke voorbe
reiding van hoogverraad veroordeeld tot drie
jaar tuchthuisstraf met aftrek van een jaar
preventief. De veroordeelden werden er van
beschuldigd, na Juli 1933 getracht te heb
ben, de communistische partij in Silezië op
nieuw te organiseeren.
Op een onbewaakten overweg bij Husum
(Dtl.) is een met vijf personen bezette auto
door een trein gegrepen en 125 meter mee
gesleurd. Een der inzittenden van den wa
gen werd gedood, terwijl de vier andere wer
den gewond. Op ditzelfde traject is ook
Maandag reeds een ongeluk op een onbe
waakten overweg gebeurd.
gekomen, waardoor een der bestuurders om
.iet leven is gekomen, terwijl vijf inzittenden
ernstig zijn gewond.
Uit Warasdin meldt de Prawda, dat nog
steeds groepen opstandelingen uit Stiermar
ken en Karinthie in Yoego-Slavië aankomen.
Zoo zijn er Dinsdag 58 en Maandag 24
vluchtelingen in het interneeringskamp Wa
rasdin gekomen. Van de 1389 opstandelin
gen, die thans de Yoego-Slavische grens
hebben overschreden zijn er 824 in Waras
din ondergebracht
De ontbinding van het Oostenrijksche
legioen in Duitschland zou reeds goeden
voortgang maken. Eenige leden zijn naar het
binnenland van Duitschland gezonden en
daar bij den arbeidsdienst te werk gesteld
Anderen zijn als landbouwarbeiders onder
gebracht bij boeren in Pommeren, Oost Prui
sen en Silezië. Een andere groep is te werk
gesteld bij den aanleg van wegen
Volgens sommige inlichtingen zou de ont
binding niet zonder moeite zijn ten uitvoer
gelegd, aangezien tal van legionnairen ge
weigerd hadden hun uniform- uit te trekken
en in burgerkleeding met onbekende bestem
ming te vertrekken.
Het verhoor van de insurgenten, die be
trokken zijn geweest bij den overval vau de
Ravag heeft gisteren den geheelen dag in
beslag genomen. Laat in den avond werd de
zitting tot heden verdaagd.
De beklaagde, de politie-inspecteur Mi-
kisch, verklaarde, dat reeds in October een
Putsch tegen de regeering was beraamd, in
hoofdzaak wegens de opwinding bij de Ween-
sche politie over het dreigende ontslag aan
politiebeambten, die lid der N.S.D.A.P wa
ren.
De belangstelling voor de begrafenis van
de bij de jongste onlusten te Cork gevallen
slachtoffers was zeer groot. De begrafenis
plechtigheid werd bijgewoond door den
voormaligen president der Ierschen Vrijstaat
Cosgrave en den leider der Blauwhemden be
weging generaal O'Duffy, die in een rede
aan het graf verklaarde, dat de blauwhem-
den-beweging al of niet officieel als zoo da
nig erkend naast de strijdende boeren stond
en deze in hun strijd zou blijven steunen.
Naar uit Charbin wordt gemeld zijn in de
laatste dagen in totaal 20 Sovjet-Russische
ambtenaren van den Chineeschen Ooster
spoorweg gearresteerd. Onder hen bevinden
zich drie stationschefs.
Den gearresteerden wordt deelneming aan
de talrijke treinaanslagen verweten en bij
allen is huiszoeking verricht. Naar de
Mandsjoerijsche autoriteiten verklaren, zou
daarbij materiaal gevonden zijn, waaruit
blijkt, dat de gearresteerden een levendige
anti-Japansche en anti-Mandsjoerijsche re-
volutiennaire actie hebben gevoerd. Onder
meer zouden zij drie maal een aanslag op
een Japansche militaire missie hebben ge
pleegd. Bij een der gearresteerden is een
groote hoeveelheid dynamiet gevonden, die
op een binnenplaats begraven was
Uit Charbin wordt gemeld, dat de Mands
joerijsche autoriteiten weigeren de 20 gear
resteerde Russische employés van de Ooste
lijke lijn van den Noord-Mandsjoerijsche
spoorweg in vrijheid te stellen. De betrok
ken employe's worden beschuldigd van het
voeren yan acties tegen Mandsjoekwo en Ja
pan. Een hunner zou hebben toegegeven, dat
een lid van het Sovjet-consulaat te Pogra-
nitsjnaja zou zijn betrokken bij den geheim-
zinnigen moord in Maart j.1. op een lid van
de Japansche militaire missie aldaar.
Volgens berichten uit Foekiang zou de
hoofdmacht der communisten bij Foetsjau in
de richting van Lienkong zijn- afgetrokken,
terwijl de ten noorden van Foetsjau staande
communistische troepen langzaam terug
moesten wijken. Hoewel er veel opwindende
geruchten zijn verspreid is te Foetsjau al
thans wat l^et, aanzien der stad betreft alles
rustig.
Hot politieke testament van von
Hindenburg. (Dag. Overzicht)
Doodelijk ongeluk bij autorennen
in Frankrijk. (Sport)
Te Helmond een vrouw gestorven
van schrik op het zien van een
brandende sc'tuur. (Binnenland)
Opvoering Sex Appeal in Amster
dam verboden (Tooneel)
(Zie TtrdpT eventueel laatste
berichten
Volgens inlichtingen, welke uit goede bron
zijn ontvangen, zal Machado de Domini-
caansche republiek, waar hij bij zijn vriend
Trujillo, den president, na zijn vlucht uit
Cuba verbleef, moeten verlaten.
Cuba heeft vergeefs geprotescteerd, de
uitwijzing van Machado geëischt en Tru
jillo zelfs gedreigd de diplomatieke betrek
kingen te zullen verbreken. Vreezende dat
repressaillemaatregelen op handelsgebied
zouden worden genomen, zou Trujillo zijn
gezwicht, doch alvorens Machado het land
uit te zetten, zou hij een nieuw toevluchts
oord voor hem willen zoeken. Men denkt
thans dat de vroegere Cubaansche dictator
zich naar Venezuela zal begeven.
Het gezin van den Maharadja van Mysore
heeft een kostbaren halssnoer, bezet met
parels en diamanten, geschonken aan de
roomsch-katholieke kerk van St. Philomena
te Mysore. De Maharadja, die den Hir.doe-
schen godsdienst belijdt, heeft verleden jaar
den eersten steen voor deze werk gelegd.
Naar vernomen wordt, heeft hij dit kostbare
cadeau geschonken, omdat hij onder den in
druk was gekomen van de vele wonder wer
ken,, welke aan den schrijn van de H. Philo
mena zijn geschied.
Officieel wordt medegedeeld, dat Para-
guaansche troepen Woensdag het Boliviaan-
sche fort Picuiba aan het Chaco-front heb
ben bezet Van de Boliviaansche bezetting
van 1000 man werd een groot aantal ge
dood, terwijl 1500 Boliviaansche soldaten
gevangen werden genomen en een groote
hoeveelheid oorlogsmateriaal in handen der
Paraguaysche troepen viel.
Gisteren heeft boven een gebied met een
lengte van 50 mijl in Zuid-Alberta een wer
velstorm gewoed, die groote schade aan den
oogst heeft veroorzaakt. De schade wordt
geraamd op ongeveer 500.000 dollar
Dezer dagen werd een gedetineerde uit de
Sing Sing-gevangenis geopereerd voor ver
wijdering van een gezwel in de buik. da» hem
reeds geruimen tijd had gehinderd Tot hun
verrassing vonden de chirurgen bij de ope
ratie niet het -verwachte gezwel, maar etn
spons, die zes jaar geleden, toen de man
eveneens een buik-operatie onderging, moet
zijn vergeten.
Een Indische houthakker werd in een
bosch nabij Ranchi in Bihar verrast door
een tijger, die in de omgeving bekend stcnG
als man-eter. De man had slechts zijn hout
hakkersbijl bij zich en wachtte den aanval
van den tijger niet af, doch wierp zich op het
dier en raakte het met de bijl boven op den
kop. Dit was waarschijnlijk echter teveel
voor hem, want de man bezwijmde en kwam
pas geruimen tijd later bij. Hij lag naas: der.
tijger, die door den eenen slag met de bijl
gedood was.
Een Fransch journalist heeft in een huur
kamer in een volkbuur van Parijs den vroe-
geren beroemden mode-ontwerper Paul
Poiret ontdekt, die eens fabelachtig rijk was,
en thans blijkt te leven van eenige werkioo-
zen ondersteuning en particuliere hulp, die
rij -van vroegere bekenden krijgt. Poiret bleek
echter niet ontmoedigd en koesterd nog
steeds de hoop, er binnen afzienbaren tijd
weer op de een of andere wijze bovenop te
komen.